Max De Schryver Hoofdredacteur LVSV Gent
Editoriaal Beste lezer, Op de cover van deze Neo prijkt ditmaal het Putterke van Carel Fabritius. Het is de laatste keer dat ik actief zal bijdragen aan de vormgeving van onze Neo. In dat opzicht kon ik het niet laten om bij wijze van afscheid een schilderij op de cover te zetten waar ik zelf grote liefhebber van ben. De belangrijkste reden van mijn keuze ligt dan ook simpelweg in het feit dat ik dit schilderij heel mooi vind. Het heeft niet noodzakelijk iets met de inhoud van deze Neo, of de huidige maatschappelijke situatie te maken. De enige symboliek die je (mogelijks) zou kunnen ontwaren in dit schilderwerk is dat het vindingrijke distelvinkje zelfs in al zijn mogelijkheden beperkt is qua bewegingsvrijheid door het koordje waarmee hij vasthangt aan een muurring. Op die manier zijn wij als mens ook in zekere zin beperkt, niet noodzakelijk door een koordje, maar wel door ons gebrek aan kennis over concrete zaken. Zoals Hayek in het verleden op een prachtige manier heeft aangetoond is het zo dat het kennisprobleem ertoe leidt dat wij als mens niet moeten proberen de samenleving vanuit een plankamer vorm te geven. Alleszins zal het proberen van iets dergelijks iedere keer leiden tot grandioze mislukkingen. Gezien wij met beperkte informatie beslissingen moeten nemen is het zo dat veel beslissingen zullen leiden tot toevalligheden, situaties die niemand had kunnen voorzien. In dat opzicht krijgt de samenleving dan ook eerder vorm via trial en error in plaats van een sterke begeleiding vanuit de controlekamers van de overheid. Deze trial en error zorgt ervoor dat instituties en normen uit het verleden die hun waarde hebben bewezen (en de maatschappelijke evolutie hebben doorstaan), de bewegingsvrijheid van iedereen in zekere zin zouden moeten beperken. Het vormt het draadje waaraan wij als mens hangen. In tegenstelling tot het draadje van op het schilderij is het echter zo dat wij hier niet voor eeuwig aan gebonden zijn, de maatschappelijke evolutie stopt nooit. Door kleine toevalligheden, of beperkte ingrepen kunnen wij zaken uitproberen die ons mogelijks voorspoed kunnen brengen. Deze wisselwerking tussen enerzijds het in rekening
nemen van de maatschappelijke waarde van gedragspatronen en instituties uit het verleden en anderzijds de wens om vooruit te gaan en onze vleugels uit te slaan, is hetgeen onze menselijke samenleving doet groeien en bloeien. Het is hetgeen ons toelaat om te vliegen, maar ook om niet te hoog te vliegen. Deze concepten vormen het centrale thema in mijn eigen opiniebijdrage over de afschaffing van de senaat die u in deze uitgave gaat kunnen lezen. Ik wil mij allereerst verontschuldigen voor deze onbeschofte zelfpromotie. Sta mij toe, ter compensatie, ook de andere auteurs die hebben bijgedragen tot deze Neo in de verf te zetten. U zult in deze uitgave een zeer interessante en maatschappelijk relevante bijdrage kunnen lezen van de hand van Cedric over de waarde van het concept winst. Daarna zet onze redacteur Lucas aan met een essay waarin hij vorm probeert te geven aan zijn opvattingen over vrijheid. Hij bespreekt daarbij verschillende stromingen binnen het liberalisme en probeert zijn eigen visie hieruit te destilleren.Vervolgens gaat Jordi met een bijdrage over het belang – dat gezien de recente maatschappelijke ontwikkelingen toch wel toegenomen is – van tolken in onze liberale samenleving. Ten slotte volgt hierop een bijdrage van onze aspirant Robbe, waarbij hij probeert na te gaan of uit specifieke welvaartscijfers een positief argument kan getrokken worden voor het invoeren van een liberale(re) samenleving. Ter afsluiting wil ik nog benadrukken dat deze Neo het resultaat is van uitgebreide samenwerking tussen Lucas en mij gezien wij samen deze Neo hebben vormgegeven. Lucas verdient hier dan ook zeker de nodige dankbaarheid in eerste instantie voor zijn deskundig werk maar tevens ook voor het verlichten van mijn takenpakket. Veel leesplezier, Max
5
