Co ja tu wciąż robię

WILLIAM S. BURROUGHS.

GADAJĄC SAMEMU DO SIEBIE

VINCENT GALLO

WZROK WBITY W COŚ

JACEK SZAFRANO WICZ CO JA WCIĄŻ TU ROBIĘ

JACEK SZAFR ANOW ICZ Co ja

tu

wci

ąż

robi

ę

(Sny z

kwarantanny)

Ci, co

lubi

ą

opowiada

ęsknią rzeczywistością. zwyczajnie

t

ć za

swoje

sny,

ciekaw

ą

u r .

1 9 8 3 ,

p u b l i k o w a

P o e t y c k i c h ” ,

„

K o r e s p o n d e n c j i

„

„ z

M a r k u

H

ł

d o

a s c e .

m .

i n .

„

K i n i e ” , o j c e m ” ,

H e l i k o p t e r z e ” .

s c e n a r i u s z e m

ł

„

Z e s z y t a c h

A u t o g r a f i e ” ,

„

O b e c n i e f i l m u

w

B l a c k a s t r i a l u ” p r a c u j e

n a d

b i o g r a f i c z n e g o

M i e s z k a

w

T r ó j m i e

ś

c i e .

o

i

Przylazł do mnie we śnie William S. Burroughs.

(Najpewniej dlatego, że czytałem do poduchy "Nagi lunch".) Miał ze sobą wielką walizkę, którą walnął na środek salonu. Poprosił mnie o szklankę wody, po czym rzekł: "Każą wam w maskach R O Z P R Z E S T R Z E N I A Ć chodzić, żeby nie ZARAZY? HA, TAK

JAKBY, KURWA, BEZ MASEK CZŁOWIEK NIE BYŁ ZARAZĄ DLA WSZELKIEGO ŻYCIA".

POTEM WYPIŁ WODĘ, ODSTAWIŁ SZKLANKĘ, WLAZŁ DO WALIZKI I ZAMKNĄŁ JĄ, I TYLE GO BYŁO.

-

\

Zastanawiam się ostatnio, czy ludzie, którzy idą ulicą, gadając samemu do siebie, gadają samemu do siebie, żeby ktoś im zwrócił uwagę, że są dziwni, bowiem gadają samemu do siebie, żeby w efekcie rozpocząć konwersację na ten temat, czy może oni po prostu już mają szczerze dosyć udawania, że nie są sami jak palec na tym świecie.

jacek szafranowicz

Ten moment, kiedy fejs pokazuje

ci,

że

Vincent

Gallo

to

“osoba, którą możesz znać”, I pierwsze, co myślisz, to to, że Vincent Gallo najwyraźniej bardzo

źle

znosi

kwarantannę,

postanowił założyć sobie konto na fejsie.

skoro

Ostatnio tracę cierpliwość. Tak z grubsza do wszystkiego tracę cierpliwość. Na przykład wyszedłem dziś przed południem do sklepu. Maska na twarzy, rękawiczki, pełen rynsztunek.

Trafiłem na klatce na sąsiada, tego od „Familiady”.Nie chciałem na niego trafić, ale w życiu bywa tak, że można nie chcieć, ale rzeczy i

tak dzieją się, jak im się podoba.

Determinizm. Tak, człowiek w życiu ma przejebane. Mniejsza z tym. Spojrzałem na sąsiada, a on tak stał, jak jakiś popierdolony, wzrok wbity w coś na podłodze.

To ja też spojrzałem. Gumowa rękawiczka.

- Może by ją tak – rzekł sąsiad do mnie.

- Co ją tak? odparłem.

- No, tak ją tam – cedził.

- Co tak ją tam?

- No tak ją tam.

- Weź mów pan do mnie pełnymi zdaniami, bo się zdenerwuję.

I on wtedy schował się do mieszkania. Ja schwyciłem gumową rękawiczkę i wywaliłem za moment do śmieci. Mówiłem: tracę cierpliwość.