Bezdroża ubóstwione.

EPILEPTYK PRZEPEŁNIONY SAMOŚWIADOMOŚCIĄ WŁASNEJ PRZYGODNOŚCI

Julia Vitti Bezdroża ubóstwione.

DROGA TO FAŁSZ! BEZRUCH TO WOLNOŚĆ!

Trasa? Kierunek?

Aproksymacje? Strategie? Plany?

2020

Środek dezynfekujący w niemieckim markecie pachniał jak trochę stare prosecco, którego wypiłbym teraz wiadro, zagryzł valium. Poszedłem po kolendrę, której brak. Kurwa! Ciekawi mnie reakcja policjantów-pięćset-minus, gdybym tłumaczył się potrzebą świeżej kolendry, która sprokurowała krótkoterminowe zawieszenie czterościennej kwarantanny (sześciościennej, jeżeli liczymy sufit i podłogę). Ludzie czekający przed niemieckim portalem do konsumpcji, ci za mną ,co nie weszli, bo byłem piętnastą osobą w markecie, musieli mieć niezłą wkurwę jak wyszedłem z niczym, ciekawe czy mieliby większą gdybym wyszedł tylko z kolendrą? Koronawirus w Niemczech zabił już tysiąc pięćset osiemdziesiąt cztery osoby, stan na piątego-zero-czwartegodwa-tysiące-dwadzieścia, wzrost o dziewięć koma siedem procent. Tyle miał porter, którego nie kupiłem, a wypiłbym miednicę do mycia niemowląt, zagryzając tramadolem. W Polsce zmarło na kowid-dziewiętnaście, dziewięćdziesiąt cztery osoby (stan na ten sam dzień co powyżej), marzę o Vicodinie, dziewiętnastu tabletkach, albo chociaż dziewiętnastu miligramach, na dziś.

Ktoś z dwudziesto-cztero-godzinnej telewizji mówił, że polskie statystyki są zaniżane. Wierzę niemieckim statystykom. U nas wzrost jest większy, dziewiętnaście procent, bez komy, której też pragnę ponad wszystko wyżej wspomniane. Od kwietnia ruszyły zwolnienia grupowe. Czuje się jakbym wsiadł do pociągu przeładowanego potencjalnymi jednostkami, kawałkami złowrogiego akronimu (SARS-CoV-2), który multiplikuje teraz znacznie szybciej niż sam wirus, myślą/słowem/dźwiękiem/obrazem.

To nie jest zwykły pociąg, to japońskie Shinkansen. Ostatnia stacja – akceleracja!

Suniemy z zawrotną prędkością (osiąga ponoć czterysta pięć km/h! Kame-ha-me-ha!). Mkniemy więc widmowym wehikułem!

Bez stacji pośrednich. Zostaliśmy rzuceni w kłącza sieci trakcyjnej, zawieszeni w ciągłym ruchu metalowej puszki dostarczającej nam nieskończonej ilości bodźców, wprawiającej w oszołomienie.

Media to, z racji prędkości i zwielokrotnienia, amorficzna wiązka fragmentarycznych dyskursów, informacji, obrazów, myśli, tekstów, uczuć, wrażeń. Zmysłowy nadmiar! Gargantuiczny palimpsest!

Teksty-wrażenia-emocje-słowa-dźwięki-dyskursy-przedmiotyzapachy-smaki-obrazy tworzą plamy - taszystyczną feerię wszechzmysłów. Trasa?

Kierunek? Aproksymacje? Strategie? Plany? FARSA! Utkwiliśmy w permanentnej nieoznaczoności! Powrót do normalności? CZCZE PIERDOLENIE tych, którzy uważali porządek sprzed, za normę.

Zaakceptujmy zatem tożsamość bez możliwości określenia współrzędnych, które pozwalałyby trwać w ułudzie wyboru prawdy-drogi, tak nieznośnie przystającej do fałszu, w którym starają się nas utrzymać. Upadliśmy w hiper-czas! Epidemii i postepidemii - przyspieszony, zwielokrotniony, wirtualny!

Informacja przyrasta geometrycznie, fake-newsy lecą w miliony. W news roomach już nikt nie pracuje! Tych na cywilno-prawnych wyjebali, a po drodze napisano algorytmy do mielenia depesz..

Zero-jeden-zero-jeden-zero-zero-jeden spacja zero-zero-jedenzero-jeden-jeden-jeden-zero spacja zero-jeden-zero-zero-jedenjeden-jeden-jeden spacja zero-zero-jeden-zero-zero-jeden-jedenzero spacja zero-jeden-zero-jeden-zero-zero-jeden-jeden. Dławimy się liczbami, rzygamy harszowym gliczem, percepcja upada pod naporem treści! Wielu fałszywych proroków, agentów późnego kapitalizmu, kapłanów współczesności, każe nam dokonać wyboru, skanalizować postrzeganie, wymusza cięcia epistemiczne. CÓŻ ZA PRZEMOC, przyobleczona w frazes, dający pozór stabilizacji, serwujący uładzony niepokój, z którym mamy się zmagać w imię produktywności i permanentnego przyrostu PEKABE. Semantyczna soma Huxleya à rebours!

Podejmuję się wysiłku trwania w rozsadzającym połączenia między aksonami, zawrocie głowy. Postuluje przyjęcie postawy anarchicznego post-flâneura, który rezygnuje z wędrówki, otwiera swój delikatny mechanizm postrzegania na oślepiającą i ogłuszającą mgławicę informacji/wrażeń, dostarczanych przez akcelerator rozszerzonego Realnego! Wejście i rozpłynięcie się w białym szumie, którego interwały między amplitudami są zbyt krótkie, aby je zarejestrować. Bądźmy wykluczonymi! Deifikujmy bezdroża i chaos w jaki nas wyrzucono!

Post-flâneur-anarchista to człowiek rezygnacji, przekonany tylko o jednym - pędzie ku atrofii znaczeń i entropii sensów. To zdystansowany schizofrenik-sybaryta, chłonący wszystko czym bombarduje go zewnętrze, chaotycznie fluktuujący pomiędzy rozpędzonymi wiązkami informacji, niedokonujący wyborów, co raczej miotany siłą bezwładności bezsensu. Samotnik w nadmiarze, któremu towarzyszy znudzenie-zaangażowanie, efemeryczne postawy, chwilowe zachwyty, pojawiające się i przepadające tak szybko, jak szybko znika obraz widziany przez okno francuskiego TGV. Epileptyk przepełniony samoświadomością własnej przygodności, braku znaczenia, przy symultanicznym, kompulsywnym pożeraniu wszystkiego co wpadnie w rizomatyczne kanały jego percepcji.

Jedyna jego przyjemność to zachwyt/przerażenie nad modalnością myśli, atakowanej przez zewnętrze, estetyzowanie tego co natychmiast odchodzi w niebyt przeszłości. Halucynacja, ekstatyczna dezorientacja, deterytorializacja, nomadyzm poznawczy, bezdomność, zawieszenie wyboru, jego niemożliwość! Głęboka ambiwalencja, perwersyjna pielęgnacja obojętności-zaangażowania.

Przyprawiający o mdłości orgiastyczny taniec jednostek informacji.

Deliryczne postrzeganie, stroboskopowy kontakt (znacznie powyżej czterystu bipiemów, a o metrum cztery-na-cztery możesz pomarzyć), katatonia, rozszczepienie, pustka-nadmiar.

Miejscem dla niego – księżycowy pejzaż białego szumu, niemożność określenia topografii, fraktalne mapy, gdzie każda próba obrania kierunku jest równie pusta!

Emancypacja to rezygnacja z wyboru, swobodne poddanie się nadmiarowi wrażeń.

Szum bodźców nade mną, chaos poznawczy we mnie - trawestując królewieckiego geniusza. Nie realizujemy się w przemieszczaniu!

Spełnienie to sawantystyczny bezruch, ciało-odbiornik. DROGA TO

FAŁSZ! BEZRUCH TO WOLNOŚĆ! ABULICY TO OSTATNI ZE ŚWIĘTYCH!

Lubi beton, bloki i zabudowę z wielkiej płyty, ale drobinki cementu miedzy zębami przyprawiają go o ciarki. Cieć kultury, naiwniak, który jeszcze troche w nią wierzy.

Rzadko juz jeździ na longboardzie, jeszcze rzadziej pisze coraz krótsze formy, paroksyzmy paraeseistyczne, ktore czyta w porywach dwadzieścia osob na krzyż. Tleni włosy perhydrolem bo kocha miec odrosty.

Kocha tez aktorki ze starych filmow francuskich i waniliowe szejki (ale nie był w maku od 11 roku życia) wiec robi je sam.

Uwielbia frytki.