جمهوری اسپاگتی علی عبدالرضایی
ب
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
نشر کالج شعر www.kalejsher.com
مولف :علی عبدالرضایی طرح جلد :عباس صادقی ،سپهر رضایی صفحه آرا :پویا ایرانپور حروف چینی :مجتبی دارابی سال انتشار1395 :
چاپ اول
فهرست مطالب موزهی بریتانیا 7 .................................................................................................. پانتومیم 9 .......................................................................................................... طرطوس 11 ...................................................................................................... تفاوت 12 ......................................................................................................... پیشخدمت 13 .................................................................................................... اندروژنی 14 ...................................................................................................... خرما 16 ........................................................................................................... کودتا18 ........................................................................................................... فقط نیکسون مقصّر نبود20 ..................................................................................... ویلون 27 .......................................................................................................... کادوی آمریکایی 28 ............................................................................................. نارسیس 29 ....................................................................................................... تابوت31 .......................................................................................................... رادیو هِد 33 ...................................................................................................... بوسه 34 ........................................................................................................... جدایی 35 ......................................................................................................... نیمرو 36 .......................................................................................................... شیدایی 37 ........................................................................................................ شتر 38 ............................................................................................................ سه گانه 43 ........................................................................................................ خدایا کمك نکن 45 ............................................................................................. دریا 52 ............................................................................................................ هار 54 ............................................................................................................. بیخوابی 56 ...................................................................................................... کوچ 58 ...........................................................................................................
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
بوفالو 59 .......................................................................................................... کمر باریك 60 .................................................................................................... اسرار حامد مقتدر 64 ............................................................................................ یازده بازجو 65 ................................................................................................... پدر 67 ............................................................................................................. ساحل 69 ......................................................................................................... وداع 71 ........................................................................................................... آندرگراند 73 ..................................................................................................... جنگنامه 75 ...................................................................................................... کاکتوس 77 ....................................................................................................... دردسر 79 ......................................................................................................... پرسش 81 ......................................................................................................... بن بست 83 ....................................................................................................... در این طبقه 85 ................................................................................................... 87 .......................................................................................................... سگ 89 ........................................................................................................... چرنوبیل 91 ....................................................................................................... 94 ......................................................................................................Thanks سودا 96 ........................................................................................................... عاشق 99 .......................................................................................................... سوءِ قصد به جانِ همایونى 102................................................................................ پانسمان 104....................................................................................................... من هنوز ایرانم 105.............................................................................................. غزل حصار106................................................................................................... سه نفر 107........................................................................................................ زن آرام 108.......................................................................................................
ث
دُبى مال 61 .......................................................................................................
ساعت سه 109.................................................................................................... سوشیانت 113.................................................................................................... زیر زمین 116..................................................................................................... دارا 119............................................................................................................ شکست اعراب 121.............................................................................................. فرخندا 123........................................................................................................ جیم جار موش 125.............................................................................................. حق ناکس است 128............................................................................................. بیچادر 130....................................................................................................... جمهورىِ اسپاگتى 132........................................................................................... جشنماهِ محرم 140............................................................................................... گل کوچیك143.................................................................................................. اسید 146.......................................................................................................... فعل 147........................................................................................................... سبیل 148.......................................................................................................... پرانتز 149.......................................................................................................... زمان 150.......................................................................................................... ماه تمام 151....................................................................................................... فیسبوك 152...................................................................................................... سایه 153.......................................................................................................... آلبوم خالی 154................................................................................................... ایستگاه 155....................................................................................................... هایکو 156.........................................................................................................
7
موزهی بریتانیا مجسمهها را دیدهای عتیقهجات کتیبهها ایرانِ قدیم را هم که فراریش دادهاند هر چه خواستی دید زدی در یادداشتی که چشمهات برداشته کل موزهی بریتانیا وارد شده حاال بیا از تاریخ بزنیم بیرون میخواهم آن روبرو دردی نشانت بدهم دری که مردی در به در بست بازیش داد که بشکند مردی که فقط میخواست زندگی کند کشورش را دوست داشت اما دوستی نداشت شاعری تنها
تبعیدی
این خانهی اوست
که در صفحه زندگی میکرد
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
که شعری یك خوابهست به این موزه هر که وارد نمیشود
8
کلیدش سالهاست دست من افتاده نترس بیا باال که خانهام را نشانت بدهم
9
پانتومیم دریا دهانی دارد پُر حتی اگر تف کند یك کاره غرق میشویم و این بادِ موسمی که با صدای صحرا میآید جز اینکه روزها را جابجا کند کاری نمیتواند بکند سردیم و داریم مثل دو مرغابی
به تنهائیِ هم نوك میزنیم
که لك لکی از آسمان غروب مثل پاهای لخت زن
رد میشود
مرد میزند محکم
توی گوش او
ناراحت نباش عزیزم احتمالن این اطراف یکی دارد فیلم میگیرد
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
پای راستش بر ماسه میلغزد و میافتد
نگران نباش فقط کمی صورتش ماتیکی شده
و ماشینی که دارد در ماسه چرخ میکارد ردِّ سیاهی روی گردنش میگذارد حتی نمیگذارد داد بزند
چه پانتومیمِ دلانگیزی چرا اشک میریزی؟
10
زن چرخ میخورد
11
طرطوس
هر چه کوسه و تمساح پهلو گرفته در طرطوس دوباره دارد حیف میشود چشمهای درشتی در دمشق و کودکی که با دوچرخه باد را سوراخ میکند کی گفته او با ماست؟ کامرون کجا رفته زیرِ تانك؟ هیچ رهبری رفته آیا جنگ؟ هنوز گمراهترین سوار ناوگانیست که سرباز میبرد ما همه از کوسه میترسیم و این هر سه از کشتیِ جنگی که لنگر انداخته در قلبم
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
12
تفاوت همه فکر مىکنند با همه فرق دارند براى همین مثل هماند مثل گروهِ کُر در سمفونیِ مردمانی کَر کور که خواب هم نمیبینند تکرار این نُتهای معمولى این کلمات کالفهام کرده یك نفر که جور دیگری گیتار بزند و آدم را درست بنوازد هنوز نیامده و من که فقرِ فرق ندارم دیگر از عشق
این بازى مصنوعى خستهام
وقت است کمی بخندم گریه دیگر به من نمیآید نمیآید به من دیگر که خواب تازهای ببینم در خواب هم نبینم هیچ شبی مال همه نیست وقتی که ما نمیدانستیم که هستیم روزها مثل هم بودند
13
پیشخدمت مثل اتوبوسی که از مسیری رویایی گذشته باشد و باز رسیده باشد به شهری گُه غمگینم! مثل درختی که شش ماه آزگار باد
هر روزه آمده باشد
یك شاخه از برگهاش را برده باشد لخت! هر چه داشتم زندگی مثل کازینویی گرفت از من چیزی نمانده مگر عطر پیشخدمتی که در ازای هر تیپ مُهری به گونهام میزد
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
14
اندروژنی
نفسهای مردانهای که سلول را لول کرده بود مال او نبود لبی که بر گردن گنجشك مینشست زبانی که میریخت در گوش و دستی که گیر کرده بود مال دوست دخترش نبود از سلول روبرو صدای درد یا دری که رو به ثانیه باز میشد میآمد و در سرش زیبائیِ دوست دخترش که کشور کوچکی بود مثل موزیکی مالیم گشت میزد هم سلولیش قطره اشکی را که دل نداشت بیفتد اول از مژگان چپاش چید بعد در گوش راستش گفت غصه نخور!
کاری نیست
15
که زنی
با زن دیگر نکند
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
16
خرما دیگر به خاطر نمیآورم کسی مرده باشد همه مردهاند هنوز نمیدانم دوستانم کجا سکوت کردهاند همه در همه جا اللیم جز آقا بمیِ خُرما خور که نخلها را نفر به نفر خورد و در نخلستان عمارتی چارشانه نوساز کرد همه یك جا مُردهایم و خرِ ما از کُرّهگی بارِ خُرما سَرِ قبرهای ما میبرد و نمیدانستیم سبد سبد خرمای پهلو دریده سرِ گورِ گریه سرما خوردهاند. به عطسه افتاده سرپا ماندهاند نخلها با شاخههای ژولیده هی دست میکشند مویهکُنان بر خاك و رَکب خوردهاند از حاجی که این همه خرما روی دستهای وامانده در دعایش جاماند حاجی دوباره امساك کن! به صلوات و خرما اجسادِ بر زمین مانده را خاك کن! و کود
کودِ انسانی بپاش!
پای این نخلها که دچارِ رکود نشود سود! سودِ این شاخهها که جسد بار دادهاند امسال حاجی!
این شهرِ تیپاخورده پای بدمزاری رفت
خاك کن!
حاجی دوباره مسواك کن! این ریسههای گوشتیِ خرما نیست پاهای از ترس دویدهی کودکیست که الی دندانِ کرم خوردهات گیرکردهست حمِ خاك است این گورها گور نیست ر ِ روی این بیابانِ دستساز خیابان بساز و بر هفتاد هزار گورچالهی تولیدی هفتاد هزار و اندی خانهی بسازبفروشی که زلزله سرخود سراسری کرده باشی! هفتاد هزار نخل و نفر که کم شده باشند از بم و رَم کرده باشند از خاك و خم شده باشند بر اضافه محصولی که تو امسال برداشتهای از سرِ شاخهها حاجی! وقفِ مال نیست
وصفِ حال نیست! نخلها این نفراتِ سربلندِ بم ،کم کم از حال رفته برگ برگ گیسو افشاندهاند بر خاك و ماندهاند خرمای و بار دادهاند به بازارِ تهران که حاج خانم دوباره باردار شده باشد حاجی!
دوباره سینه چاك کن!
باکی نداشته باش
خاك کن! خوا...
17
یك تنه در تابوت رفته را چگونه بر شاخه تحمل کردهاند یك سالِ آزگار
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
آن روز اجازه داشت آفتابی شود دو سه متری به شب نمانده بود که به هم برخوردیم و به هم خورد رفتم زیرِ ماشین و جاده مُرد به تنهاییم که رسیدم
ترسیدم
پشتِ کوهی بود کوه بود که از پشتِ کوه میآمد تا چشم کار میکرد هر دو دستم داشت کار میکرد کودتا اگر میکردم جاده کوتاهی نمیکرد و کوچه در پسکوچهاش گم میشد پس کوتاه آمدم که پیدا کنم کوتا فکرهای موبلندم مخفیگری کند؟ لبم میخواهد از خودش لب بگیرد و دستم دوست دارد دوستش را دو دستی بغل کند به من چه که دنیا اجازه میخواهد مادرم همیشه یك در بود که وقتی نمیخواستم باز شد گذاشتند که گذشتم به تنهاییم که رسیدم
ترسیدم
تا اجازه گرفتم اجازه دادن کتك خورد پریدم روی عزیز و خجالت وقتی مُرد که به تنهاییم بَرخورد و با دوستی که در دردِ دیگری دست داشت دوست شد
18
کودتا
توی حقیقت چنان دست برد که وقتی مُرد
19
دروغ بود!
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
20
فقط نیکسون مقصّر نبود دارم نگاه میکنم و سعی میکنم بخاطر بسپارم که دارم نگاه میکنم من فکر نمیکنم فضایی که فکرها میکنند منم هوا روشن است اما آسمان که به هر ابری میگوید خوش آمدی روشنفکر نیست فکرها ابرند میآیند و میروند مثل روز در آسمان میریزند مثل شب به آسمان میپاشند اما آسمان رنگ نمیگیرد نور میرود مثل فکر دوباره میآید مثل فکر اما آسمان رنگ نمیگیرد میشود روشنفکر بود همهجا نورپردازی کرد
اما تاریکی
نه میرود
نه میآید
نور میشکند و روشنفکر شکست میخورد اما تاریکی وجود ندارد که بشکند مرگ را مگر میشود واردِ بازی کرد!؟ اگر بخواهیم دوباره دنیا را زنده کنیم باید برش گردانیم به کودکیش روی این صورتها دیگر نمیشود حساب کرد بمب اتمی هم دیگر به آن صورت کار نمیکند باید سپاه بوسه فرستاد به صورتها کارِ ما پاسخ به «کارما» نیست مگر عیسای روی صلیب نمیدانست مردمی که او را میکشند نمیدانند؟ گذشته یعنی عوضی و حاال شاید عوض شود هیچ قاتلی مادرزاد نیست ما همه در او دست داریم حتی صدّام را نباید میکشتند
21
بدون آنکه باشد هست
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
باید صداش میکردند شاید عوض میشد
22
عوضیها همه را از بدن بیرون کردهاند بیخود نیست که گاهی میروم به مغزم در آتن به رودهای در پاریس که خویشاوندِ رومِ رگ است و با این سیاهکاریها که گاهی سیاهرگِ سفیدپوستها میکند در جهان
سیاه نمیشوم
میزنم به قلبِ آفریقا برای سوءِ تغذیه در معده و عدهای را گاهی فقط گاهی میبینم که میدانند گاهی ایرانیام تمام پیرهنهای جهان را هم که بارِ قاطر کنند بفرستند به خانهام باز با سینهای که از الی دکمههای بازم بزند بیرون میزنم به درون به خون که دیگر از بیروت بیرون نمیرود و مینشینم در کافههای شلوغ که به آدمها نگاه نکنم گلها و گلبولها که میگذرند اهالی سرخپوشِ دهلیاند
اهلِ دلاند
و با این حرفها این فکرها
بیخود سیاه نمیشوند
مغز ابوریحانی شدیدن بیرونیست که آدمها را از بدن بیرون کرده
حواس
ما را تبعید کردهاند
کسانی راه میروند در روده و عدهای وول میخورند در خون که ما نمیشناسیم بیگانه آنهایند
نه مایی که با خود بیگانهایم
دیوانهایم و خانه در غربت کردهایم دیوارِ ما بیرونیست افکارِ ما بیرونیست مثل ابرها که در آسمان سرگردانند فکرها بیخانمانند پرندهای از پنجره میآید و از درِ دیگر مثل یك فکر بلند میزند بیرون تا به خانهی دیگری برود که مال من نیست من شاعرِ این فکرها نیستم فقط میزبانم صبح میآید و ظهر و شب میشود و من فقط نگاه میکنم آدمها میآیند و میروند
23
خانهای در خانه باقی نمانده هرچه هست نیست!
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
مثل ابرها
و آنهایی که با آشکار میجنگند ریشه را نمیبینند نمیدانند که ما هنوز شاخهایم دست میبریم باال میگذاریمش به دعا اما خشك میشود یك شاخهی تنها که مقصر نیست نیکسون یکی از آنها نبود همهی ما بود ما همه بمب انداختهایم در هیروشیما ما همه هیتلر بودیم و در فکری که به جان جهان افتادهست دست داریم چرا مدام در معشوق دنبال چیزی میگردیم که در عشق نیست!؟ عشق داغ است چون خورشید داغِ داغ اما همه ماه را ترجیح میدهیم که آنهمه سرد است
24
اما آسمان همیشه پا برجاست
ما همه آوارهایم
دانهای هستیم که دنبال خاكِ خود میگردد اما کجا!؟ من هم خانهام را ترك کردهام چون زمینِ مناسبی برای بذری که من بودم نداشت مثل همه میگردم که خاكِ خودم را پیدا کنم اما کجا!؟ آدرس را همه میدانند اما بدون آنکه بدانند میدانند دریغا که الماس را فقط میشود بین سنگهای معمولی پیدا کرد وگرنه آدرسی که میدهد دیدن دائم عوض میشود عوضی شدهام! چشم را از خانه بیرون کردهام جای خواب نیست خانهای که از آن آب بریزد بیرون رودخانهست
25
سالهاست اینجا و آنجا میکنیم
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
دیگر به دردِ گریه هم نمیخورد
وقت است که دیگر هیچ نگوید هیچکس گلها آمدهاند که از کنار مهربانی بگذریم و هر دو آسمان را بغل کنیم این هر دو بچه را با چشمهایی که گلوله بود نیچه زاییده بود هیتلر
اشكِ دنیا را درآورد
اما زرتشت وقتی به دنیا آمد برای چه میخندید؟ آب
خودش را صدا میزند
و حتی سکوت وقت است هیچ نگوید هیچکس یکی به دنیا آمده که میخندد
26
وقت است از آب بپریم
27
ویلون با تنی لخت بر شانهی چپ که صداى گرفتهاش تازه از خواب پا شده باشد و برق بزند توى تاریکى در رقص نرم تنانهاى دورِ خودش چرخ مىزد و در دست که راستش کرده بود چیزى چون پاره خطی بر منحنی لیز مىخورد و باز برمىگشت موج سالن را گرفته بود همه غرق شده بودند مرا هم از حال برده بود نه صداى زنجموره و مویه بلکه اندام زنانهى ویلون
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
28
کادوی آمریکایی
توی این اسقاطی عینك آفتابی هم به کار نمیآید لنز بخواهم چکار!؟ من از تو بنز نمیخواهم نخر! این کادوها را به پادوها میدهند عزیز با پنج کریستف کلمبِ منتظر در مُشت بگذار که امریکات کشف کنم من از تو پول نمیخواهم بریز دور مال نمیخواهم مالِ خودت خودت را میخواهم بیا جلو چقدر دکمه دارد این کادو
29
نارسیس صفحه بیکار است و توی بسترت خودکار من مشغول کار قدرِ یك شب هم شده این یك قلم عزیز بدار که اگر نم پس ندهد خط بی اثر میشود و کاغذی که حامله کردیم بی ثمر دستم بلند نکن از خانهی تنت به انگشتهای من عادت دارد بدنت تو مثل … مثلِ … تو مثل ِ ...اوکی! مثال نداری نداشتی که ناخنات را با خون من الك میزدی دیشب دلیلی که داشتم شکست خورد طرف شدم با این دل بیصاحب و دارم میخورم از خود سیلی هزار دستم و در آستین نمیگنجم با هر که رفتهام به خود نیامدم هنوز نرفته از دلم غمی که مهمان است در سینهای که میزبان تخته سنگی مقیمِ کوهستان است چگونه باید در توهای تو میکردم خود داری؟ سنگدل بودی سنگی در دلم بودی
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
به سرم
نخورده اما سنگی که تو بودی
حاال که شیرین تو بیکار است و فرهادم چنین بسیار
30
شبانه طوری میگذرم از تو که ممکن نباشد مرا به یاد آوردن درختت را ببر هر جا که میخواهی و بگذار هر کس که میخواهد سرِشاخه اش کند نشست از سر من که سایهی من کم نمیشود حاال که هر طوری بخواهم هست پیشم با اینکه کلی دست در آغوش دارم مایل به خویشم آن را که من میخواستم میخواهمش بیرونِ این آیینه ممکن نیست دیدن لیالی نایابی که عمری عاشقش بودم خودم بودم
31
تابوت پهلوی چرب شمع و دل تنگ پروانه تنگ است وقت باید بخوابمت از تخت تو بگذرم پیدا کنم تو را خندهی زخمت دربیاورم ولی از خواب نپرم غیر از دروغ اعضای من که حرفی با چشمها رد و بدل نکردند راستی دادهام از دست که محتاج عصایی شدهام من که از دست تو مثل موسی در سفرم میدانم مارها در آستینات داری که اژدهاهاها خواهد شد توی سرم چون زمین آبخوردهای که سرتاسرش دانه پاشیده باشند آمادهی ثمرم و تو گنجشکی گرسنه که به لبهام تُك میزند هنوز نُك میزنی و جمعه میشود چشمم تُك میزنی و اعصابم شده تعطیل اگر آرام پُك نزند
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
لبی که رُژ میمالد تهِ سیگارش و دیگر کام نگیرد در جاسیگاری تو میکند خاموش زنی که مثل خدا همیشه آنالین است ظهور میکند در وب کم و جاده میکشد کنار تا تابوتِ دیگری سر برسد خدا بیامرزد! کسی که با هم میخوابیدیم از چرم خالصتر بود پشت میلههای پیراهن راه راهش یك جفت طوطیِ هندی زندانی شده بود چگونه میتوانستم به آن میلهها پشت نکنم منی که عمریست آزادیخواهم نه استقالل
نه پیروزی
که قفلی تازه میخواهم درِ زندان شکستم تا خودم را کرده باشم
زندانی
32
مردی که آتشِ درونش را
33
رادیو هِد
چشمهات گرچه خوب نمیبینند ولی آنقدر زیباست که آن را همه میبینند دلتنگ توام دلم برات آنقدر کوچك شده که غلت میخورد در سینهام گاهی و میافتد توی همین شکم که شك دارم برای همیشه کوچك بماند تو با «رادیو هِد» حال میکنی من با این سی دیِ خالی که هر چه میخواهم میخواند
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
34
بوسه
مثل یك بوسه که از لبی فرار کرده باشد و بر لبی نشسته باشد مثل یك کلمه کلمهای که نمیداند وسط جملهای مینشیند در یك کتاب که وقتی منتشرش کردی تازه میفهمی جز زنی که دفترش بستهای از دختری هم که میخواستهای هرگز فرار نکردهای بلکه در جای دیگری که فکر میکردهای او نیست او بودی
35
جدایی چنان رفتهاى که آغوش من پر نمیشود دیگر و هرچه بى تو میگذرم باز نمیگذرد روز اینکه با خانهام نماندهای مهم نیست اینکه در شبهاى پارك روبرو دیگر نمیخوانى من مهم نیستم حتى کوچههاى اطراف خانهام که قدمهاى تو را میشناخت اینکه ترنها اعتصاب کرده بودند تا بیخیال فرودگاه شوى اینکه عابر بانكها کار نمیکردند تا پول نداشته باشی سوار تاکسى شوی واقعن مهم نبود با تو کاون گاردن برهوتى بود بی تو میدان مُد و این زنها که پشت کردهاند به من انگار میدانند دیگر خطرناك نیستم بى تو حتى نمیتوانم یکى از این دخترها را بچسبانم به تنهاییم که مثل بادکنك دارد هی بزرگ میشود چنان رفتهاى که آنکه آمده آنجاست و آنکه رفت
هنوز اینجا
مهم نیست
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
36
نیمرو
نیمرویی نوشتم
خواندنی
و شعری سرخ کردم خوردنی پیش از آنکه بیایی
پیش از آنکه بیایم دوچرخه را درآوردی و با شلوارِ راه راه تا میتوانستی رکاب زدی پیش از آنکه بیایی
بعد از آنکه رفتی من غروبِ تمام روزها بودم نیمرویی نوشتم دو زرده حتی شعری داغ تر از نیمروز پختم بعد از تو آمده بود
شده هرگز دو تا دو تا بروی توی خواب و یکی را گم بکنی که حاضر باشد؟ هرگز برای کسی مردهای که شاعر باشد؟ من اگر شاعر بودم تو را میکشتم و در باغچهی پشتِ خانه میکاشتم که شعرم گل بدهد یا دفن میکردمت در سطری مثل یك کلمه تنات را با نقطه میپوشاندم و در شعری داغ چنان میجوشاندم که وقتی میخوانندت بوی بد حال شان را به هم بزند آنوقت میشدی یکی یا یکی مثل من که تو را گم کرده سالهاست برات میمیرد
37
شیدایی
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
38
شتر عمرِ جهان
ارتفاع هواست
نه چاه ویلی که در مسیرش عمر میکند آب عمقِ آب زیرای دریاست نه ارتفاعِ هوا که از وقتی عشق با او بازی کرد اسم خیال حواست عشق رسم ندارد رسم های بسیار اما بر جا میگذارد بین خطوطِ کف دستش سطرهاییست نخواندنی فقط آسیابانی که خوانده باشدش در کف دستم میتواند این سنگ را که کار گذاشتهام در سینه بچرخاند آدمی حاضری نبودنیست که میخواسته جفتی انار را که در سینه کاشتند بچالند لی لی کند در دلِ یك دختر و مثل آدم که با هرچه آدم فرق داشت بتواند مثل یك آدم بشود آدم
نشد!
به دست آمده باشد باطل است سربازی که مرگ خود را برده باشد به جنگ قاتل است نمیتواند! نمیتوانم دست داشته باشم در خون که موزیك راهِ رگ است در مجنون درحال قضاخوری با باخ شیشه الیعقل و آخ!
من مست!
هنگام دوری شیرین فرهادَکی افتاده در کفِ دست برس به دادش که حال ندارد صفا که جایی جز شمال ندارد بزن به دریا دل سارا پشتِ سرازیریِ صحرا صحرا بین دو کوهان اُشتر سفر از راست به ماهِ چپ میکند داس در دست هنگام دیگر شیرین است
39
حقی که در ازای از دست دادن
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
خون میپرد توی قلب
که آغلِ غول توست
دیگر نباید توی تخم
روی تختم زندگی کنی
و کرکرهات را برای این ابرقدرت پایین بکشی هاجر که قایق به خانهی سیمرغ نمیبرد برای اینکه در ابراهیم شنا کند سارا که در صحرا غرق نمیشود کویر دریاییست که در آن شنا میکند شتر نه آدمی که با کشتی در بزرگداشت آب میکند شرکت زمین در طیارهای کوچك هنوز همان تخممرغیست که آن پایین میزیست دریا دیگر جشنی نیست که برگزار شده باشد در بزرگداشت آب ،آبی ،آبادی مرگآور است در این پارتی که پا دادی مستی با شرابِ شور و خون شتر
40
رگ میخزد روی پوست
که وقتی در صدات میریزد
که ابرقدرتی میشود در سوراخ
موش
دنبال گودالی که باید پرش کنم شبها در کافه میچرم توی کار دختری وقتی که توی کار دختر دیگری رفته بودم که درگیر دختری از نوعِ دیگر بود در دفتری میچرم که دختر نیست دکتر بود تبِ مرا شبها شفا میداد موهایش بلوند صدایش هفتاد پوند و بادی که آمده بود موهاش را بهم بریزد فرار کرده بود کجای باد به غربت میرود که پشت خانه غریب است؟ پیشبندت را ببند و در پیشخوان آشپزخانهات خانم باش که از دو بازویت دو نیل به خانهی موسی رفت و با اشك مو بلندت آب را چوپان کرد درختی که توت کاشتهام چون چاقویی که فرو کرده باشند در دل آدم
41
سیمها لخت میشوند و برقات چنان میگیردم در آغوش
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
دارد زمین تو را زجر میدهد زن!
که دارد فکر میکند خون در قلب پا در کفش فکر در مغز کشف میشود نه مردی که در حال طردی بدون هیچ شرحی گفتم برو که برنگردی ماندی و گوش نکردی حاال دیگر تو توی طرحی عالقهام دارد دوباره لی لی میکند در دل یك دختر از این کروکی بکش بیرون ترافیك من عجیب سنگین است
42
بکش بیرون از آن آستین مار
43
سه گانه
1 وقتی که مینویسم وقتی که نه
آزادی زندانی
پس عشق یعنی چه که این دیوانه با آن عکس میکند؟ ما هر دو قاتل وقتیم در ساعتی خوابیدهایم مثل دو عقربه روی هم
2 برای اینکه بنویسد باید عاشق میشد برای اینکه عاشق بشود باید او را خوب میدید این اولین مالقاتشان بود
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
زن که وارد شد
و مرد برای اینکه ببیند به اتاق دیگری رفت تا قول بدهد در شعر سوم عاشقش میشود
3
44
مرد را دید
45
خدایا کمک نکن همه میمیرند اما چیزی از جایی کم نمیشود هر روزه میباشهلیونى به دنیا میآید پس چرا همه تنهاتر میشویم هى؟ آنها میآیند که ما برویم ،اما کجا؟
با هر که رفتم گامی نزدیكترم کرد به مرگ تو دورم کردهای شك ندارم که بعدی هم فقط تویی پس چرا برنمیگردی؟ با من نمیگردی؟ پیش از تو هیچکس بعد از تو هیچ آخ که جدایى از مرگ تنهاتر است
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
از چشم من میافتد میشکند و میمیرد برای الشخور که جز خون نمیگذارد در خاطر نباید بخاطرش خطر کنم و ناگهان به اسم تازهای آب بدهم من تا ابد به این تنهایی که زندانِ امپراطور است محکومم پس خدایا ولم کن! خواهش میکنم کمك نکن!
هیچ دروغى فجیعتر از سمت زنانهی حقیقت نیست هیچ حقیقتى واقعن همیشه سطرکی کوتاه مثل یك بالش عنوان تختخوابم بود تو صفحهای بودی سفید و من با بلیط سریع السیر
46
وقتى یکی لیز میخورد
رفتم به خوابت که از خواب نپرم
پیش از تو تنها بودم بعد از تو منها از دنیا آخ که تو هرگز نمیفهمی تنها به خاطر نمیآورد زندگى با خاطره تنهایى نیست
شلوار تنگِ غروب باالی خانه از دود پر بود و ردّ غلیظ لب که بگوید جان اما تو بشنوی جانم هنوز در آینه دست تنهاست قلهاى داده از دست منی که در سینه دارم اینهمه سنگ یا زنى که سنگریزه جمع میکند کمك کن مرا بزند
47
اما هر چه خوردم یا که خوابیدم پرید
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
اینطور که او پرت میشود
کمك کن از یاد برود آدمى آب است یكجا بماند میگندد سفر که بیخود به بالین نمیرود ما هر دو در کوچه گشتیم در خیابان ایستادیم و در مدرسه رد شدیم اینگونه گذشتیم از هم و آنهمه همهمه که جز تو یا تو یا تو نبود بدون تو از پشت عینك میزنم دید به جاى خالىی خالیت در بطرى بدون تو آب هم تنهاست حتى تاب در یکى از کودکىهام که چمخاله آب ریخت بر نامش برنامه دیگر ندارد این تلویزیون
48
سرم نمیشکند
بزن کنار
که غیر از این برفك در خیالم نمیبارد دیگر نه چادر داری نه روسرى اما صورتت شطرنجى شده و هر چه باشى دیگر نمیبینم بدون تو بى بدون تو با نه چه کنم؟ چنان سرویس دادهای که چیزی نمانده در خونم سرو شود حتى از ژیان لکنتهای که در هجده سالگیم جا ماند زودتر خراب شدهام گارانتى ندارد این سرویسى که تو میکنی دکتر است آغوش تو دختر و من بیمارى که تا ویزیت نشود هر شبه میمیرد کاش یکی از تو با سال تازه بیاید
49
یا کانالی دیگر
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
عشق مرا مرمّت کند
به آسمان خراش بدهی پیِ بیای تو بودم اینهمه سال حاال برو برو میکند نفسم با لبخند اجارهای ابروی تصحیحی برقی که وصل کردهام به چشمانم و االن است قطع شود کمك کن که آرام بگیرم کنار تو درد مخفی بود سردرد نداشتم بدون تو اما بیمارستانم که تازه تیمارستان شده باشد بدون تو در ندارد یا دریا در ندارد بدونِ تو آب هم تنهاست حتی جیم
50
و دیگر نخواهی
جیم شد از زندگیم
حتی بعدن ندارم
51
بدون تو دیگر بدن
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
52
دریا
دریا مادر من است یا مادرم دریاست که موج میافتد اینگونه به جانم دل و دستم میلرزد و در ریشه ریشتر میافتد دریا مادر من است یا مادرم دریاست که هى فکر میکنم به کاسپین به کاسعروس که مینشاند مرا چون ساحلى دور به تماشا موجى بیاور و ببر دستى بکش روى صورتم هى دست بکش
دست بکش از من دریا
که فکر کنم به تو
53
دیگر خیال ندارم
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
54
هار من جوان بودم و میتوانم سگى تازى بود گازم گرفت نتوانستم بعد هم تمام شد بعد از تو هر چه بود بد بود بد شد گرچه در ادامهی بعد باز هم تو بودى بعد هم تو بودى بعدى هم تویى آنکه خود را به خواب زده بیدار نمیشود چشمم کج است دستم کج است راه تو راست نمیشود و با اینکه آسمان الغر است عاشقى که آدم نیست
عاشقانه تر از گالبى
حیف که دندان ندارم گازت بگیرم
55
هنوز کمر باریكِ توست
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
56
بیخوابی
دریاى عمیقى بود خواب که از آن میترسید میتوانست السیده باشد با کِرمکى ترسیده باشد از باد یا پالسیده باشد بر شاخهی درختى تهِ تابستان اما مثل یك گیالس زندگى میکرد روى کیك کیکى براى تولد من دهِ آپریل من او را قورت دادم مثل یك گیالس شراب و استخوانش را تُف کردم
تهِ فروردین
بیخوابی که ترس ندارد اگر دیگر نتوانى بیدار شوى ترسناك است
57
براى همین بیتابم
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
58
کوچ
باد بازى میکند عشقِ مرا با برگهاى بید قدرى که از این پهلو بغلتى به آن میخواهمت ندارد دوام خیال کن خیانت است پیشهام به ریشهى خودت نزن بزن به سیم آخر و خیانتى کن و برو فقط دو بار یا دو بار یا اگر نشد الاقل دو بار به خواب من بیا هنوز بین این و آن ولم دلم هنوز خانهى پرستوهاست
59
بوفالو پشت کردهاى به من و دکمههاى پیراهنت غمگیناند با پنج خرگوش دربند توى بند بندِ انگشتهام ساعتهاست در مى زنم سرشانههات کبود شده اما باز درى باز نمیشود وقتى نبودى باد میآمد مثل بوفالو و دکمههایت در خیالم میافتاد حاال که کنارت هستم باد کردهست بوفالو روى دستم
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
60
کمر باریک
من خیره بودم به تکه گوشتى نیم پز که روى لبهاى گوشتیت قل میخورد و الى دندانهات ریز ریز میشد به قاشقى که در دهان کوچکت گاهى گیر میکرد به آن چشمهاى درشت که یك قطره اشك همیشه از آن آب میخورد من خیره بودم به تو و داشتم برات میمردم که پیشخدمت کمر باریك پیچى به خود داد و جانشین تو شد "خانم زیبایى بود ولى کم کم باید فراموشش کنید آقا"
61
دُبى مال داغِ اژدها در دهان داشتند جلگهاى جوشان در کشالهی ران و لذت چنان باریده بود به سرتاسر که میانسالىِام پرتاب شد تهِ نوجوانى پشت وادیه الس خشکه با خانمِ شهید مخارجِ باالى تن و دزدى از دخلِ دست و دلبازِ حاجى بابا دخلى که بعدها کاندوم داشت واى پدر پدرِ بخشندهی مهربان پس تو میدانستی پسرت دزد از آب درآمده و جاى اینکه کتفِ چپام بزنى به فکر سوزاك بودى فکر سالمتىِ زاك که دل نداشت ببیند
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
آسمان هر چه سنگ دارد
پس چرا خداى لنگرود با رابین هود آنهمه بد بود!؟ خداى ضدحال خداى ضد زنِ تنها خدایى که حاال دودستى بغلام کرده تا حواسم پرت نشود باز هوس کنم هوس آب تنى در آتالنتیس خلسه بر نازبالشِ باسن غناى تن روى تنى غنایى فلیپِ تنگ ،چینىِ ارزان ،هندىِ داغ ،روسىِ جان گنده و عرب عربِ استخوان نعلبکى واى که اینجا کفر نمیارزد به پشیزى سپاس خداى را که دبى را آفرید خداى دیل و دلبازى خداى بخشندهی لذت خدایى که تنها بهشت میدهد به همه خداى حال
62
سرِ زنهاى بیوه میبارد
دبى مال
خداى اسالمِ امارات نه ایران و عربستان که اسم روزهاش شب است خداى بگیر بگا اما در نرو خداى بد با خودت تا نکن و شکر کن شکر کن که زمین حامله نیست
63
و ابنِ بطوطه
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
رحِم گور است ،دنیا گور! ما همه در گورستانیم ،ما همه قبلن خودمان را کشتیم ،پس چرا فکر میکنی حاال که میخواهی خودکشى کنى در خطرى!؟ تو شعرت را بنویس هیچ چیز خطرناك نیست جز خاك کردنِ نقطه زیرِ سطر در شعرى که دیگر نخواهى نوشت جز دفن کردنِ نطفه تهِ رحِم در زنى که دیگر نخواهى دید همه چیزى به طرز احمقانهای مضحك است اما هیچ چیز خطرناك نیست یك دفعه میآیی یك دفعه میمیری یك دفعه کافى نیست بابد زیاد مُرد و زندگى کرد زیاد
64
اسرار حامد مقتدر
65
یازده بازجو آخرین بارى که مرا کُشتى یازده دقیقه طول کشید و آخرین بارى که مرا گشتى چیزى نیافتى جز آنچه در سر داشتم زیرِ بالش از آخرین بازجویى سالى و از واپسین بارى که مرا در بار نوشیدى یازده ماه میگذرد چطور میتوانی همانم بنامى که بودم در حالى که یازده نسخه عوض کرده دکترم و در یازده دقیقه طىِّ این یازده ماه یازده دوست دخترم عوضى بودند
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
مرا عوض کردند
تو قاضىِ خوبى نیستى عزیزم برو دکتر
66
نه!
67
پدر
بعد از تو سرطانِ بىکسى دارم و این ژیانِ لکنته زورش نمىرسد کسى هلاش نمىدهد بعد از تو مادر ،دخترم شد هر چه قاهقاه داشتم توى گوشِ او ریختم و گوشى را گذاشتم و رفتم زیر پتو کپهى مرگم را بگذارم تو اما نگذاشتى نشستهاى هنوز پشت پلكهاى بادکردهام صورتى دارى کشیده خورده با چند خطِ خم شده بر پیشانى و لبهات هنوز تکان مىخورند "با مادرت که حرف مىزنى بخند
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
اما چرا صدایت را صدایت را دیگر به خاطر نمىآورم پدر؟
68
الکى خوش باش"
69
ساحل
دریا چه دارد جز چشم که میریزد اینگونه یکریز از کلبهى زارا عروس تا خانهى خاله چقدر دریا دارد کم کودکىِ من چمخاله ایران پر از سواحلِ گریهست بیجار آب ندارد دیگر و محرابها همه بیکار زارا عروس توى توم بیجار زار مىزند حتى مباشرِ ارباب صفیه عروس که عمرى کار دست زنهاى ده داده جنده شده
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
ساقها را
پوشاندهاند در شمال نخلها را لخت کردهاند در جنوب از آب هم که اهوازى بود چیزى نمانده جز آه ایران پر از سواحلِ گریهست
70
الى ساقههاى برنج
71
وداع
بهار رفته و حاال چکار کنم با تابستان!؟ دستهاى ول شدهام سفر کند دورِ کدام کمر!؟ کجاى این آسمان بیاویزم دل که باز نیفتد باز نشکند!؟ پخشِ اشك کردهام در چشمها جز اندوه مسافرى ندارد این هواپیما دارم از شهر تو مىروم از باال باالتر شب آسمان را تکانده و ستارههاش ریخته روى خانههاى شهر چراغها همه روشن
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
اما چشمهاى روشنِ تو
پشت هیچ پنجرهاى نیست
72
دیگر
73
آندرگراند
تختخواب من است ایستگاه مترو و این ترن که رسیده زنى که لخت مىشود پاى تختم ولى به شهر دیگر مىرود تختخواب من است ایستگاه تو مىآیى ولى کسى نمىداند کى و مىروى به شهرى که هیچکس نمىداند کجاست تختخواب من است ایستگاهى که هیچکس را نمىرساند مگر به پانوشت سرنوشتم مثل یك گربه زیر ماشین رفت
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
مثل تو
به جا نمانده روى ریل کاش فقط خیلى دوستت داشتم و تختخوابم ایستگاه قطار نبود کاش آنقدر دوستت نداشتم که پرتات کنم زیر قطار هنوز همهجا هستى مثل پرچمى سه رنگ در بادهاى روى بناى ژاندارمرى در ایستگاه زندان و لندن که خواهرِ غربت است دورىِ تو مرا مىکشد مىکشد مرا تکرار اینهمه صدا و حماقت که نامش پدر بزرگ است نه عشق
74
که جز موهات
75
جنگنامه
با هر موشکى که از عراق وارد مىشد لیالى تازهاى مىآمد به زندگى در خیابان عشق یعنى عاشورا و زیر چادرها مىرفتیم به کربال یك شب که تجریش پر از ریش بود سه چهار چادر ریخت روى سرم پشت شاه عبدالعظیم ما همه جنگى بودیم در خانه جنگ داشتیم با دیکتاتورى خانگى در خیابان با بسیجىها و توى سربازى سرجوخههاى عراقى که هر کدامشان یك تانك بود ما همه جنگى بودیم
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
شبهاى موشك باران
و پشتبام خط مقدم بود وقتى که بمب مىآمد به مدرسه تا لیالها در کوچه سربرهنه شوند کمك بخواهند و ما قلب بزنیم شادى کنیم که خانه خرابمان کردند آه مایکل تو مهدى ما بودى که نیامد و از عزا عزیزتر بودى ما نسل سرماخوردهایم یعنى یکى نباید عطسه مىکرد تا بمب صبر کند و اسالم دست از سرِ ما بردارد؟
76
محل پارتىمان
77
کاکتوس روبروى آینه ایستادهام تو را مىبینم که روبروى آینه ایستادهاى آن طرفِ دنیا مرا مىبینى اما نمىشنوى اسمت که مىآید آدمها الل مىشوند گلها همه الله و در خیالم کاکتوسى غصه مىخورد هر چه مىنویسم پاره مىکنم اما تو از چشمهام مىخوانى صدام نمىزنى ولى مىشنوم
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
چیزى نمىپرسى
در دهانم به لکنت افتادهست هنوز صدات مىزنم در دلم نمىشنوى تو را که مىبینم دیگر نمىبینم
78
اما هزار جواب
79
دردسر باید بروم کازینو چند دست ببازم برگردم به مدرسه که دستم را پس بدهم دست دست کنم بعد هم بکشم عقب باید که درسِ راستم را به راستهى بازار ببرم پیشِ قصّاب و دلم را پس بگیرم باید بروم پلیس و خود را به خدا نشان دهم به دکتر خداپرست مىدانم چه مرگم است سِرُم به دردِسرم کمك نمىکند دوا نمىخواهم مثل اکسیژن
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
یا گیالسى شراب
80
مىخواهمت مثل آب
81
پرسش چرا درد فقط سراغ مرا مىگیرد چرا همیشه پشتِ درِ خانهى من است چرا کسى دل نمىکند آدرس نمىدهد به این بینوا!؟ بفرما خانوم تو را هم خوب مىکنم دستت را به من بده پرزخمى کمك مىکنم پر باز کنى تا وقتى که خوب اوج گرفتى تو هم بمبى روى اسم کوچکم پرت کنى بفرما خانوم من یك قلب دارم که مثل بمب ساعتى کار گذاشتهام وسطِ شعر آنقدر براى تو مىگریم که بخندى برام
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
شادت مىکنم عزیزم
بفرما اما چرا کسى کمك نمىکند یکى چرا همکارى نمىکند با من چرا فقط از سطرهاى من خون مىچکد مدام؟
82
بفرما
83
بن بست
غمگینم براى زیبایى که جز تو پیدا نمىکند براى برگ برگِ درختى که هر چه آب مىخورد زردتر مىشود براى پنجرهاى که بستگى دارد به باد و توپى که شوت کردهام در کودکى ولى هنوز گل نشده غمگینم براى بنبستى که تحقیرش مىکند خیابان براى رفتن که دیگر به خانه برنمىگردد براى مردنم
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
در تبعید
84
و نبض تندِ بى تو بودنم
85
در این طبقه
خانهمان گمشده در لنگرود دانشگاهمان در تهران من هم به کشورهاى اطراف ناپیدام پریشب با دلتنگیم عروسى کردم دیشب ازش طالق گرفتم و امروز تو زنگ زدى تا کالسم برود باال در این طبقه فقط میتوانم از پشت پنجره چشم بیندازم دور و جورى درس بدهم که هیچ شاعرى سر در نیاورد تا دلت بخواهد سر درد بیاورم و طورى تمام درها را ببندم که هیچکس وارد نشود ارباب هم که به اینجا رجوع کند اتاقم را پیدا نمیکند دفترم گم شده در اداره
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
نشستهام انتهاى راهرو
انتها ندارد
86
و دلتنگى
87 آسان نبود درافتادن با آن دوقلوى چاق آسان نبود آسانسور خراب بود اوضاع کار خراب دنیا خراب و حتى دوست دخترش خراب با اینکه حالش خراب بود اما چارهاى نبود قبل از چهار هواپیما پیش از آنکه پنتاگون بریزد به کاخ سفید باید خودش را میکشید آن باال باال میآورد سرِ دنیا و قات میزد در طبقاتِ نود و پنج و بعد دنیاى بعد از یازده اما آسانسور خراب بود و آسان نبود برافتادن
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
از آن دوقلوى چاق
بعد هم یکى یکى رفت باال یك ،دو ،سه ... یازدهى سپتامبر داغ است نیویورك در یازده سپتامبر از جده هم بى پدر مادرتر در آن هواى عوضى آسان نبود درافتادن با چربىِ کاپیتالیزم او فلج بود فقط نوزده نفر بود که بعدها شد سه هزار بعد از سى هزار پلهى طاقتفرسا بعد از بعد و بعدى بعدها رسید به باالى برجى بلند و تاالپ! فروریخت
88
اول یکى به دو کرد با پلهها
89
سگ پشت پنجره وَغ وَغ میکند سگم توى حنجره سگ میشود صدا وَغ وَغ وَغ باز این چه شورش است که در حلق ما دو تاست کاناپه میپرد من پا و پنجره وا این سیلویاست که! آن سگ که دنبالش کرده کى؟ دیوث! طفلى سگم پشت پنجره وغ وغ میکند هنوز دو سه هفت روزى میشود که از سیلویا حتى از خودِ پشمالو که حاال دارد آن پایین
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
خودش را میمالد
دور است با آن تن و بدن و لمبر هر دو از ما دارند دور دور هى هى دل من است دل دل دل من است سگى که میبرى با خود
90
به دیوار روبرو
91
چرنوبیل من یهودی نیستم اما صدایت میزنم ال عبری نمیدانم ولی مطمئنم نام فامیل تو جز آشویتس نیست پستانهات دو پشته کشته مرده در نسل کُشیِ ارامنه بین دو رانت دو داعشی پشت وانت پیشِ تو طالبان پنهان است
اندامت شکنجهگاهِ زبان است قحطی در دلِ بابی ساندز و اعتصاب میکند غذا اگر تو نیایی
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
لبهات رآکتورِ نیروگاه نفسهات موادِ رادیواکتیو و من خرابهای در چرنوبیل که بر صورتش چینی تنها نوشتهای بینی
زیبایی تو بیرحم است فارسی را چنان هالك کردهای که در هر قرار ...دادش درآمد سرِ ترکمانچای و زلزله آمد در بم بعد از آنکه فرستادی صدام را به آبادان
تنات بیت المقدس است گردنِ کشیدهات نوارِ غزّه
92
مثل سونامی به غارتِ بادام
و غزوههای محمد برای تو بود
که مجبورم کرده در انگلیس بی تو بمانم و دستِ فرانسه نخوانم زیباییِ تو ویرانم کرده و با اینکه ژاپنی نمیدانم مطمئنم ترجمهی چشمانت هیروشیماست
93
حتی تبعید من
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
اینها که میآیند خیسِ گریهاند یا آنها که میروند؟ از لولهى تانك است یا تانکرى در آسمان؟ باران براى چه اینهمه تند میبارد؟
سرم را میدهم از پنجره بیرون و تنهایى تف میکند روى سرِ یکى که نمیداند میآید یا که میرود یکى که داد میزند مادر جنده! و جنگى خانوادگى بینِ لولههاى تانك در میگیرد
ما هر دو مقصّریم
94
Thanks
نه مادرى
هنوز میبارد
95
که در آسمان نشسته مثل تانکر
سودا سالها از دلم انداخته بودمت بیرون سالها پشتِ در بودی زنگ میزدی که آهسته واردِ شعرم شوی خوش آمدی به ششدانگِ این دل که مالِ توست آنجا نه آن تکه در اجارهی نیناست اینجا نه این دانگِ دل را دادهام رویا بخوابد فعلن دَمی روی همین سطری که خالی شد پریروز بنشین که هر دو ضلعِ زندانم جز تو زنی پُر نمیکند توی این چاهی که کندهاند برام هنوز کلمهای زیبایی گیر کرده در متنِ لجن
96
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
باید دَرت بیاورم از آب
و پیش از آنکه آفتابم برود برقات بیندازم تو ماه
پشتِ حصارِ رنگینکمان
و من پلنگی زخمی که هر چه چشم دارد در محاصرهی تاولهاست من کور میشوم تو کوهی که از آن پرت شدم در سیدنی حاشا نکن که نمیبینی هنوز همانی و من همینم نرفته بودم که خدات برم گرداند تو را نمیدیدم که ببینم برای چشم درشتِ تو دیگر کوچکم مرا به حال خودت بگذار تا بزرگ شوم ویکی جولیا ملودی لیال تو بودی آنّا آنیتا رودی
97
پاكات کنم
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
دریا تو بودی
صحرا تو بودی تینا مینا عایشه اینها همه زیبا بودند
98
مریم سیما سارا تو بودی
زمان میگذرد زمین از کنار جهان میگذرد همه اینجا میگذارند که بگذرند تو اما از تقصیر کوچکی که منم نه میگذری نه میگذاری که بگذرم من حبسیِ ابدم همیشه جز زندانی تازه نبودی برام که دیوارهاش مدام از شهر دیگری باال رفت تو اول الله بودی تا آمدم صدایت کنم شدی لیال دیگر مرا نمیدیدی چشمهایت عوض شد موهایت بلند
99
عاشق
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
تا آمدم طنابش کنم دورِ گردنم
من هم قاطیِ نسرین و ناز شدم که ارزان نبود تو اول ناز بودی ولی ساناز خرابم کرد شدم بازیگری عوضی که فقط اسمش عوض نمیشد در پارتی رقص بودم در کارخانه مهندس و شبها شاعری که نمیدانست شما یك نفرید تو گاهی ارکیده ،گاهی رُز وقتی نسیم و وقتی راز و مریم که بعدها فقط مجدلیه شد علیه عیسا اعالمِ جنگ جهانی کرد زنها زیاد بودند به هر سمتی درآمدند به هر سمتی که خواستند مرا فرستادند شدم لشکری که یورش برد به روسپیخانههای پاریس
100
دار برکنار و توی فاطی فرار کرد
برلین
101
استکهلم خودم را به هر شهری مالیدم که جهان جنده خانه شود فرانکفورت زیبا تو اول زیبا بودی چه شد که چشمانت ناگهان شهال شد پستانت که نصفِ اصفهانند نازنین و من چنین به زنهایی که زندانند وزنم زیاد شده قافیه را باختهام تو اما هنوز ردیف نشدی پیِ زندانی بزرگ میگردم زنی به نام سان فرانسیسکو هوس آلکاتراس کردهام تو باید بیایی دوباره عاشقم کنی وگرنه آزاد نمیشوم مگر که زندانی تازه پیدا کنم
هنوز ظنین؟
سوءِ قصد به جانِ همایونى هیچ پیامبرى تاکنون ترور نشد هیچ شاعرى کُشته پس چرا دستگیرش کردهاند!؟ آپارتمانِ بغلى هلویى دارد کمر باریك و این سمتى جوانکى آنتیك مردكِ بیچاره یك هفته زیرِ این بارانِ پرخاشجو پشت پنجرهام ایستاده بود سیخ دلم کباب شد کاش سرطانِ تنبلى نداشتم از خانه میزدم بیرون و میرفتم زیرِ خاك او میتوانست گى باشد
102
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
یا عاشقى
نه مأمور نه جاسوس افسوس پلیس اینها را باور نمیکند
103
که دوست دخترش را قُر زده باشم
پانسمان
ابر پانسمانِ خوبى نیست میگریاندَت ولى شفا نمیبخشد زخمها خوب نمیشوند جا عوض میکنند اینقدر به خود نپیچ تازه حاال شدهاى مثل من تنهاییت کامل شده اى ماه کاش تو هم میتوانستى سیگارى دود کنى
104
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
چرا به ایران اما کسى نمیپرسد چرا نمیروى از ایران لندن روستاى پیشِ پا افتادهاىست در لنگرود و من شبها سر میزنم به مادرم توى خواب کسى نمیبیند آنها خواب نمیبینند دیوانه نیستند ولشان کن هر که تاوانِ بالهتِ خود میدهد عجله نکن دنیا هنوز نیاز مبرم به احمق دارد همانطورى که منطق ،به صغرا کبرا فقط دیوانه میتواند بگوید نه! غیرِ تیمارستان هیچ کشورى دمکرات نیست
105
من هنوز ایرانم
غزل حصار
قرمساقها میآیند و ساقى میافتد روى ساقهاى ساقهاى روى ساق بعدى و بعد ساقها و ساقهها کم کم روى هم میافتند حملهى داس است به شالیزار تیرباران در زندان قزل حصار
106
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
آنها که تنهایند آزادند بقیه دربندِ یك نفر دیگر هیچ تنهایى تنها نیست با خودش حرف میزند غذا میخورد با خودش میخوابد آرام و یاد میگیرد که بگوید نه آنقدر مخالفت میکند با خود که دشمن از من میرود ما میشود به تنهایى هیچ تنهایى که تنها نیست دو نفر تنهاترند سه نفر بیشتر
107
سه نفر
زن آرام نامش آرام است هنوز برم میگرداند هر دهانى که میکند صداش اسمش التیام است براى زخمى که غیر از نمك ندارد دوا کم آستینام ابوریحان نمیشوم وقتى هوا بارانیست دریا که طوفانیست وارد نمیشوم به شنا و خوب میدانم با آنکه دارد هیاهو چگونه یکپا دو پا کنم اما زنِ آرام هرگز رام نمیشود
108
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
109
ساعت سه در ساعت دوی بعد از ظهر درست سرِ ساعت دو بود که خانه را آب و جارو کردم در ساعت دوی بعد از ظهر
دوش گرفتم ریش زدم درست وقتی که نیم ساعت از دو گذشته بود گیالسهای شراب را هم ردیف چیدم و خاموش کردهام صدای لورکا را حاال که نیم ساعت به سه ماندهست این بار اول است که ماریا میآید باید خودم را کمی شاد کنم ببرم پیش شراب و از شرَّش آزاد کنم حاال که عقربهها مایل نیستند سه بشوند
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
بهتر که به گلها آب بدهم
باید از این غذا که از قضا آمادهست سیر بخورم زنگی هم به مایکل بزنم بگویم که دیگر تنهائیم را انجام دادهام دقیقن بیست دقیقه تا ماریا فاصله دارم حتمن از ایستگاه سر کوچه بیرون زده دارد الس میزند با گلفروش دمِ خانهام که دسته گلاش را کمی سرختر بپیچد پانزده دقیقه دیگر دنیام عوض میشود جآان وای چرا عطری نزنم که تشویقش کند زودتر ها! ده دقیقه مانده به سه! هِه مثل گاو نر روی ساحل سیاه سینهام عجب بندری میزند دلم باید بجنبم فقط پنج دقیقه مانده تا ظهور کند اگر کُرستى سِت کرده باشد با زیرپوشِ سفیدش چی!؟ باید زودباشم بروم شورتم را سیاه کنم تنها سه تا دقیقهی ناقابل مانده که زنگِ خانهام را بزند میدانم که میزند
110
تا ماریا بیاید درست بیست و پنج دقیقه وقت دارم
ماریا سرِسفره پدرش بزرگ شده
حاال که فقط دو تا مانده تا موعود این تلفن هم که ما را نمود چقدر زنگ میخورد المصّب حتمن دوباره لیالست که مثل سگ ولش کردم دو شاخه را از پریز میکشم وای فقط یك دقیقه مانده اما چرا این کنه ول کن نیست گیر داده حاال به موبایلم جانمی! شمارهی ماریا افتاده حتمن پشت در است الو
افتادهام ولو درست سرِ ساعتِ سه وای چه موحش ساعتی بود سه ساعت سه بود بر تمامی ساعتها ساعت سه بود در تاریکیِ ولی عصر دیگر نجات دهندهای در کار نبود باید دوباره ایمانم را از دست میدادم
111
همیشه در هر قراری سرِ وقت میآمده حاالست که بیاید
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
سوشیانت
همه وعدهی سرِ خرمن بودند وگرنه ماریا درست سر ساعت سه زنگ نمیزد که نمیآید
112
عیسای مریم و مهدی
کره را چرخاندم دورها برداشت و وقتى ایستاد با انگشت کوچکم لمسش کردم سرانگشتم خونى شد سانفرانسیسکو تو دیگر چرا!؟ یکى داشت توى آلکاتراس فریاد میکشید! کره را چرخاندم این بار با انگشت بزرگم باز ایستاد سرانگشتم ولى باز خونى شد تعجب نکردم از اتیوپى چرخاندمش باز لندن خونى دهلى زخمى برلین و کابل و مسکو سیدنى و سایگون و توکیو همه جا خونى بود
113
سوشیانت
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
حاال دیگر کالفه دنبال صلح میگشتم
در آرام پس باز کره را چرخاندم آخرین چرخش را که زد با انگشت سبابه لمسش کردم اول کونى اما باز سرانگشتم خونى شد عربستان بود دوباره دادِ باللِ حبشى را درآورده بودند لعنتیها! کره را پرت کردم خورد به دیوار و افتاد آن گوشه اما هنوز میچرخید با مشت کوبیدم سرش ایران گود شده بود مردم در زیر زمینِ جهان گودباى پارتى گرفته بودند مالها زار میزدند زینبوار
114
پىِ دو لیوان آبِ خنك
و زرتشت
میخندید قاه قاه سوشیانت آمده بود
115
که تازه توى طشت افتاده بود
زیر زمین اوایل فقط کتابها زیرزمینى بودند گرچه گاهى دختر همسایه را هم میبردیم زیرخانه و تمرین زیرگیرى میکردیم اما کتابها زیر و رو میشد از بس که ما زبر و زرنگ بودیم زیركتر از آن که پاترولهاى سپاه زیرمان کند عراقیها از هوا آمده بودند بسیجیها زیرزیرکى از زمین آقا هم که خرش از کرهگى دم نداشت وزیرِ زمین بود و زندگى که هنوز کاالیى کوپنیست جز زیرِ زمین نبود وقتى که اجراى دوتار سمندرى دو انگشت خون میریخت در تاالر رودکى ما همه میرفتیم زیر زمین که مهلقا گیتار بزند
116
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
موسیقى زیرزمینى بود
بعد هم فیلم را بردیم زیر زمین که مهناز خانوم زیرپوستى بازى کند با رامین بابا هلوکاست بخواند با یاسین اراَیت الذی یکذب بالدین تا الم تا کام نماند از اسالم حاال همه کارشان زیرمیزیست من یکى دیگر کم آوردهام نشستهام باالى لندن آى که با خداى از و بر و که در خانهاش بزنم الس خشکه بس است دیگر اى خداى زیرآبزن! ما که زیردریایى نخواستیم کل ایران رفته زیر زمین لطفن به این گربه هم کمى بتاب تهران را بیار روى آب
117
پارتیها زیرزمینى
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
حتى رستوران فرشته را
مرگ هم دیگر جا ندارد در تهران حتى بهشت زهرا کم آورده طفلى کرمهاى خاکى کرمهاى خاکى
118
که گارسونِ کمر باریکش زیرخاکیست
119
دارا حقیقت این است که هرچه خواندیم دروغ بود وگرنه بابا که نان نداشت دهقانِ فداکار که باید سوارِ قطار میشد به دار شد حسنك کجایی!؟ که از کتابها همه رفتند جز دارا که تا بخواهی سارا داشت گله را گرگ برداشته و جانِ کوکب خانم به لب رسیده و کبری با اینکه تصمیم گرفته بود مجبور شد زیرش بزند
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
حقیقت این است
چوپان دروغگو!
120
که تنها تو راست میگفتی
تو ذهنى زیبا دارى بدنى مردانه و عشقى گُنده که یك هفته هم بند نمیشود جایى براى چه زیبایى را زجر میدهى جانى!؟ آنها فقط فارسى بلد نیستند وگرنه میتوانستند مادر سیّدى باشند در ساوه خواهر شیخِ روستایى در گناوه یا دخترى که بوى خرما میدهد چشمانش!؟ نه! پستانش!؟ نه! کشالهى رانش!؟ واى خدایا چرا به زنهاى ایرانى آرایش یاد نمیدهى آخه!؟
121
شکست اعراب
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
عشوههاى اینهمه جى جى باجى کالفهام کرده
بینى دست ساز سینه ،گونه ،کون دست ساز کس دستخورده لب دست ساز اینها عروسكاند یا زنِ ایرانى!؟ واى حالى بده تاجیکستان لبهاى مدینه خشك است لبههاى مدینه تشنه لطفن مرا مراعات کن بیهوده قول نده اینهمه عهد اینهمه دروغ آخر براى چیست لعنتى شکستِ اعراب در تختخواب!؟
122
بزكهاى خلیجى همه را دربست گاییده
دو گنبد کشفِ حجاب کرده در کابوس هنوز میترسم از مشهد از قرآن و حقالنّاس که اندامِ پاره پارهى تو بود
سى و سه سالهاى سپاهانى دنبالِ سى و سه پل در لندن هى لنگرود به دادم برس که سیّد اسید آورده از کابل
چشمهاش دو میگِ نورانى در آسمانِ خاموشِ آبادان دلِ من دزفول
123
فرخندا
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
زیرِ خمپاره
توى سنگرهاى سوسنگرد پستانهاش تپههاى غلتانِ لوشان من آواره زیرِ آوارِ رودبار قرآن چرا تمام نمیکنى!؟ الف ،الم ،میم کابل به خوابم بیا فرخندا بجنب! افغانها دوباره حمله کردهاند
124
روى کونِ گردِ سوسن
درست پشت در میگویى حقوق بشر و حشر میزند به سرم از پلهها که میروى باال فمنیسمات عینهو اروتیسم و پلهاى که با شلوارت شده موکت از هلن سیکسو سکسیتر کلید که میچرخد توى قفل هیچ نمیگویى ولى من میشنوم آخ در که باز میشود با کله میآید صداى باخ لم میدهى بر راحتى و باز راحت نمیشوى سه گیالس شراب سفید حتى پیکى تکیال هم نمیکند لى الت
125
جیم جار موش
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
باز کمونیسم میریزد از لبهات
از انارهات بگو که التماس میکند بچالنم دسته گل میخواستم چکار!؟ لبهات را غنچه کن اینجا بیت المقدس است چکار دارى به اسرائیل!؟ نه من یاسر عرفاتم نه این مچّویى که الى پاست جیم جار موش بزن کنار عزیزم روشنفکرى که عمل نکند مرا بغل نکند فاطى کماندوییست که روسریش را باد برده مواظب باش حتى اگر جاسوسى هر چه بگویى هر جا بخواهى باهاتم ولى از گردن به پایین التم
126
مُردم از بس شنیدم آنارشیسم
ول کن این الطائالت
من بحث میکنم با تنت بدنت بگو بیاد بیارش جلو ببینم
127
رقصى بیا بلرزانش
حق ناکس است هنوز سرِ کارم یکى هم نگفت پاشو تو هم ماندهاى زیرِ کار دم صبح تازه چاى تازه دم میبرد در پیچِ و مهرههاى گلویم دست پس مست بودهام دیشب که هقهق بلند کردم از این خانه و اینهمه سال شعرهایم را در آسیاب سپید کردهام که حق حق میکنم هنوز هنوز حق با کس است حق ناکس است چقدر تق تق میکند صدا در سرم و میخى که در سنگ کردهام فرو نمیرود که نمى
128
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
چقدر حق باست
چقدر حق با ما داریم است که هى میروم بین مردم و هى باز میکنم بین آدم راه حیفِ آن کون که روى تو کار گذاشتند دیگر کسى نیست حق با کسى نیست یکى بیاید صدایم کند باز خواب ماندهاى پاشو!
129
چقدر با ماست
بیچادر
خستهام چقدر سگ دو بزنم که حالش را بطرى ببرد در کهریزك اگر پام برسد آنجا میتوانم به هر که میخواهم تجاوز کنم آدم بکشم محکم بزنم توى گوشِ دانشجوها مجبور نیستم دیگر ریش بگذارم این هوا بسیجى شوم بدحجابى را بهانه کنم هى دست ببرم توى تجهیزاتِ لیالهاى بیچاره بىچادر حیف که جنگ تمام شده شهادت سخت
130
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
باید بجنبم
حاال باید فقط نماز بخوانم روزه بگیرم بروم بهشت
131
وقت اذان است
جمهورىِ اسپاگتى
روزگار غریبیست نازنین! روزگار غریبیست جوانت را میپایند اگر که رفته باشد روى بام بر منبر دهانت را میگایند مبادا که گفته باشى اهلل اکبر! روزگار غریبیست خدا بر بامِ خانهها از کون آورده و فردوسى که از کشك شاهنامه میسازد دیگر به هیچ مادر جندهاى دل نمیبازد
مثل مردى که در خوابِ زنى رفته باشد خوابیده باشد با او و ناگهان از خواب پریده باشد زن از خانه بیرونم کردهاند
132
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
که راه بیفتم پشت سرِ مردم
و گریه دیگر امانم ندهد که این شعر را بنویسم خوشحالم! خوشحالم که مردم هنوز آیه میخواهند خواهشِ خواجهاى دارند خایه میخواهند خوشحالم که میخواستیم و نشد
میخواستم و چه شد! تا وقتى سایهام بر سرش بود تنش کبود بود چراغ که خاموش شد جیغى کشید و هر دو خونى شدیم اگر گناهش صغیر نباشد هنوز حاضرم تختخوابم را بدهم به زنى که یك شب مرا سه ماه کامل بُکشد
133
به دیوارِ کوچهاى بگذارم سر
من عاشقِ گناهم کاکو على الخصوص کبیرش! براى احقاقِ جمهورى بدن حزبى یك تنهام حتى ننهام که دست دعایش عالیست دیگر از پسِ آسمان برنمیآید از وقتى که یادم میآید در صفحه توى رختخوابم کارِ سیاسى میکردم پدرم که برایم میمُرد براى من باالخره مُرد عمویم شالق خورد جانش را سپرد که من خایهام را امتحان کنم در شعرهایى که تازه میگویند سیاسى شده نه که ابرى دوخته باشم به سقف مسجدها نه! این مردم درد دارند
همیشه اینگونهاند
134
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
به فرداى خود هم بدهکارند
که دستش نمیرسد به دروغى که ما زندگى میکنیم هنوز شبِ پا کوتاهیست که قدش نمیرسد به روز وگرنه در حرف که نمیشود بمب انداخت دست خر کو تا برسد به خرمایى که بر نخل باقیست کافیست زنى دو بمب عمل نکرده در سینهاش کار بگذارد و با دوچرخه از میدان آزادى بگذرد تا مردمى پشت سرش انقالب کنند کافیست یکى به جرمِ من قدم بزند و کافرش کنند روزگار غریبیست نازنین بیهوده از چُسان فِسانت در روز بیگارى نکش بیا مرا سوا کن و سیگارى بکش چرا به دویدن که زیرِ باران است به جرمِ من گیر میدهى من دیرم!
135
و حقیقت
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
دورم که در پارتى زنى به آنجام دست زد
و من توى سرم واى همسرم باید بیخیال شویم مردم به خیابان ریختهاند بیا دست به دست هم بدهیم اتاق را بغل کنیم و در تختخواب متحد شویم ما مسلمانیم باید بجاى اذان پنج وعده با تو خیرالعمل کنم درست سرِ ساعتِ خواب روى نمازِ صبح ،شاش! و حتى دعا کنم این بار جاسوسى کمرباریكتر از نگار بفرستند لبهاى شدیدم جاخوردهاند بیا بخوریم بوى غذاى مرغوبِ زنى نسبتن خوب آشپزخانه را خوردنى کرده
136
تو یك دستى زدى
چه پنیرى!
137
تا سیاسیتر نشدم یك کره دیگر بفرستید باکرهاى که از پشت شناى قورباغه کند امروز خانهام متاهل است و یك فاطى بهتر از کماندو نیست باید به ناخنهایش که کوتاه نمیآیند به موهایش که موجى شده حتى به قدّ بلندش آب بدهم از بس کالس گذاشتند برام دبیرستان شدهام قطارى باند پیچى شدهام که من ندارد ترن ندارد در این ایستگاه متروك بدونِ پیراهن چه کنم؟ سیرابم نمیکند هیچ پستاندارى بیا در این برهوت استاندارى من و تو باید همه را بارى کنیم و این الیحه را بگذرانیم و بگذاریم از الى تو این رایحه بگذرد من و تو باید ما را تصویب و از گوشهى لبها آنقدر شیشه خرده بریزیم
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
که این پنجرهها خجالت بکشند؟
چنین پسرى که منم حتى به خوابت هم نیامده پاشو! مثل خدایى خانگى که متاهل شده از کون آوردهاى و در دو سارِ سیاه که بر چهرهات نشسته مُردهای دورش کن! کورش کن! امروز کارش درست است فردا دقیق! همیشه با دخترى میخوابد که نُه ماهِ بعد دو تا پسرى که مفتى هم به کار نمیآید از وقتى که یادم میآید در صفحه توى تختخوابم کار سیاسى میکردم هنوز روى کارم محافظه کارم یکى بیاید به نبض من دل بدهد من تشنهام گرسنهام
138
باید این لبها را که جا خوردهاند بخورى
یا عاشقم که اینهمه سیگار میکشم!؟
سرگیجهام را گرفتهام در دستم و میتوانم در کوچهها پرکنده راه بروم بزنم زیر آواز و کسى نگوید سگ مستم اینجا مرا خوب میشناسند و میدانند که حالم خوب است خوب!
139
حتمن یکى ده پوند داده به این «بارمن» که من مستم
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
جشنماهِ عربهاست محرم مادر چرا گریه میکنی؟ بهارِ عربهاست محرم ما چرا گریه میکنیم؟ ما را سیاه کردند سیاوش را دوباره کشتند و در تابوتش حسین گذاشتند ماه را پاك کردند از آسمان و هر چه هواپیما بود وسطِ کربال نشاندند حتی پاییز که رفته بود برایمان برف بیاورد سیاه پوشیده ماندهام باد چادرش را تکان میدهد یا که میگرید چادرش را کشیدم باز شانههایش میلرزید او را بغل کردم باز دست بردار نبود باد با چادری که از آب گذشته بود مادر از حال رفته بود و کمك نمیکرد کربال ای حسین مظلوم من پسرعمویت نیستم پس چرا مادر گریه میکند؟ قول میدهم به لختِ زهرای مشدی سکینه دیگر فکر نکنم قول میدهم از پشت شیشهی حمام به چند سفیدی در بخار زُل نزنم قول میدهم که امشب دعای کمیل بخوانم و دیگر جلق نزنم
140
جشنماهِ محرم
حتی قسم میخورم که وقتی مرثیه میخوانم شیوا را صدا نزنم که آمده در میدانكِ امامزاده تا داریوشِ
سه ضرب بزنند و من به سینههای لختِ شیوا که قول داده بود در شبِ عاشورا فکر کنم چقدر برای دخترهای لنگرود من مرثیه خوانده باشم خوب است؟ چقدر اسم اصیل ایرانی قاتیِ « ام البنین» و زینب و دخترت فاطی کرده باشم عالیست؟ حتی پای ساناز را هم کشیده بودم به حجرهی حضرت عباس چند آسِ دیگر هم بودند که اگر قول دادند هرگز عمل نکردند من حتی رمضان را از شناسنامهام کش رفتهام آقا گیرم که حاال این علیِ تنها را هم بیندازم دور عبد را کجای دلم بگذارم با ال که خدای کلیمیهاست با این رضایی که عمرن به من نمیآید چکار کنم؟ چکار کنم تا جوانانِ مسجد بی بی زینب دوباره سینههای سه ضرب بزنند و من نتوانم به سینههای شیوا فکر کنم که لختِ ما را کمیته آن شب گیر انداخت؟ اینهمه نوحه خواندم ای حسین شهید پس چرا مادرم که نصف دنیا بود نخندید!؟ من اگر سیّد بودم اگر پسرعموهایت بودم به حضرت عباس اینهمه بدقولی نمیکردی و مادرم میخندید و من پشتِ درِ دانشگاه آن بازداشتگاهِ اسالمی شش ماه و یك سالِ آزگار سُماق هندی نمیمکیدم
141
نوجوان روی سن برود شبِ تاسوعا ،که بخوانم شیوا سخنم اکبرِ من زار ،گشتهست گرفتار و مردم سینههای
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
و آقای جهاندیده که حتی لنگرود را درست ندیده بود
مگر محرم جشنماهِ شما نبود؟ مگر اینها خودِ شما نیستند؟ جهاندیده سیّد بود و مادرم گریست مربی امور تربیتی سیّد بود و مادرم گریست مدیرِ مدرسه سیّد بود و مادرم گریست چون رهبر و رییس جمهور و تمام عربزادههای عالم همه سیّد بودند و مادرم جنده نبود ای حسین شهید ما اگر ریاکاریم اگر گرفتاریم هر چه داریم از شما داریم کاش اسمِ تو را از روی سیاوش برداریم تا مادرم این آخرِ عمری برای لحظهای هم که شده خداحافظی کند با گریه! ای حسینِ شهید! حسین! حسینِ شهید
142
گزارش نمیداد که شبهای محرم عاشقی کردم
بزنم هق هق در کدام ضلع گریه قاهقاه کنم کجاى خندهات که داشته باشم تفاهم با زخم عمودیت که وقتى دهن میکند وا روى تنِ تو گُل کوچیك میچسبد مثل دو لیوان آب بعد از سه ساعت بازى توى تختخواب بگو بیاید بیا بیا شکوفه کن در آنتالیا که پاییز پیشِ تو دختربچهایست نابکار محال نیست دیگر بهار بگو بیاید سایه با سایه بیا سباستین
143
گل کوچیک
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
با سه باسن به حمام ترکى
جاى چهار فصل چهار نسل هم که بیاید جوانى منم و میتنم دور دستها پاها در چار گوشهى تخت تار صدایم بزن که اسم من آخ است بلند کن باخ را که همسایهها نشنوند دستم بینداز از روى دستانداز که با چشم باز چاله پُر کنم المصّب الکى داد بزن دستم بینداز که طرّارِ دلِ من است آن باسن لبهات لبِ رودخانهى چمخاله
144
چهار بهار بختیارى بیاید
لبههات مست
و من موشى کور که بندر نیستم بلد نیستم قلندرى از دور پستان که نیست المصّب خداست خدا خداهاهار
145
تهِ رانِ تو تهران است
اسید اسید میپاشى بر آب بر آبى که تولید نمك کنى بزنى به هر چه گندش را درآوردى زیبایى با کسى دشمن نیست اینکه نامش گذاشتهاى زن پاکت نامه نیست تا سندى مهم در آن بگذارى که بعد از نه ماه نوزادت به مقصد برسد مادر است خدایى که دیگر نمیپرستیم
146
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
حتی از این فعله در مضارع گندم که تا بوق سگ بیل میزند بیحالترم آیندهای دارم که گذشته و چون ماضیار سنگ زمان میتراشم دیگر بعید است با دیوانه همسری و آینده را بستری کردن دلم برای یك حال ساده تنگ شده
147
فعل
سبیل تو هم مثل قبلیها بعدیها بد باش شکنجه کن تا میتوانى دشمنى آخرش چى!؟ سبیلم را کنار میزنى ازم لب میگیرى
148
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
در پنجرهها سرها همه بازند و سربازها در پیاده روها همه سرباال چه دلباز است این خانه این هال چه سرحالم امروز در صفحهاى که باز کردهام پرانتزى تازه باز است در را هم باز گذاشتهام برات برگرد!
149
پرانتز
زمان زمان مادرى مهربان است اما حسود آدمها را بزرگ میکند بعد میکشد
150
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
تا میتوانى قهر کن پشت کن به من ولى پیراهنت را بِکن که این ابرها کنار بروند ماهِ تمام است شانههات
151
ماه تمام
فیسبوك jindn ld;kn ;i tdglj vh nhvl ]i o,f f'bhv d,#,vk ;i lk il phga vh ffvl
حواسم نبود فونت را عوض کنم شعر خوبی بود لطفن الیك کنید
152
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
ریخته یك تکه سایه توى تاریکى دویده یك قطعه نور روى خطِ بلندِ آفتاب اینجا فقط آدم نام دارد درخت بى با سایه برگ ندارد
153
سایه
آلبوم خالی
سالها پیش از هم جدا شده بودند وقتى به خانه برگشت که مرد دیگر نبود خیره مانده بود به جاى خالىِ خود در آلبومِ خانوادگى
154
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی
هیچ راهى بهتر نیست از راههایى میگذریم از راههایى نه به شهرهایى میرویم به شهرهایى نه اما قطار میایستد پیادهمان میکند در گور
155
ایستگاه
هایکو یکى میگرید کسى نمیشنود برف میبارد
156
جمهوری اسپاگتی/علی عبدالرضایی