Issuu

SPIS TREŚCI

1. O materii – Rafał Bobiński

1.1. Wstęp

2. Fizykochemiczne podstawy biochemii –Mirosław Wyszomirski

2.1. Budowa atomu, izotopy • 2.2. Wiązanie chemiczne • 2.2.1. Wiązanie kowalencyjne • 2.2.2. Wiązanie kowalencyjne spolaryzowane

• 2.2.3. Wiązanie jonowe • 2.2.4. Wiązanie wodorowe • 2.3. Energia w reakcjach chemicznych • 2.4. Wzory związków chemicznych, grupy funkcyjne • 2.5. Roztwory, stężenia • 2.5.1. Gęstość, jednostki objętości • 2.5.2. Stężenie procentowe • 2.5.3. Stężenie molowe

• 2.6. Dysocjacja wody, pH

3. Węglowodany – Mirosław Wyszomirski

3.1. Wstęp • 3.2. Nazewnictwo, podstawowe monosacharydy

• 3.3. Cykliczne formy cząsteczek monosacharydów • 3.4. Disacharydy • 3.5. Polisacharydy • 3.5.1. Skrobia • 3.5.2. Glikogen

• 3.5.3. Celuloza

4. Lipidy

4.1. Wstęp • 4.1.1. Kwasy tłuszczowe • 4.1.2. Acyloglicerole

• 4.1.3. Fosfolipidy • 3.1.4. S fingolipidy • 4.1.5. E ikozanoidy

• 4.1.6. Steroidy • 4.2. Biosynteza tłuszczów • 4.2.1. Biosynteza kwasów tłuszczowych • 4.2.2. Biosynteza cholesterolu • Podsumowanie

5. Aminokwasy, peptydy, białka – Karolina Zimmer

5.1. Aminokwasy • 5.2. Peptydy • 5.3. Białka • 5.3.1. Struktura białek • 5.3.2. Podział białek • 5.3.3. Funkcje białek • 5.3.4. Cechy fizykochemiczne białek • 5.3.5. Proteinopatie

6. Komórka – centrum

przemian biochemicznych

6.1. Czym jest komórka? • 6.2. Homeostaza dynamiczna komórek jako warunek zdrowia • 6.3. Porównanie komórek prokariotycznych i eukariotycznych • 6.4. Struktury i organella komórkowe

• 6.4.1. Błona komórkowa • 6.4.2. Jądro komórkowe • 6.5. Cytoplazma komórek eukariotycznych • 6.6. Cytoszkielet • 6.7. Rybosomy

• 6.8. Mitochondrium • 6.9. Siateczka śródplazmatyczna • 6.10. Aparat Golgiego • 6.11. Lizosomy • 6.12. Peroksysomy • 6.13. Cykl komórkowy i jego regulacja • 6.13.1. Etapy cyklu komórkowego

• 6.13.2. Mitoza – podział komórek somatycznych • 6.13.3. Mejoza –podział redukcyjny komórki • 6.14. Komórki prokariotyczne w mikrobiomie człowieka • Podsumowanie

7. Molekularny wzór życia – przepływ informacji genetycznej

8. Enzymy – katalizatory życia – Rafał Bobiński

8.1. Budowa i nazewnictwo enzymów • 8.2. Mechanizm reakcji enzymatycznej • 8.3. Jednostki aktywności enzymów • 8.4. Swoistość enzymów • 8.5. Kinetyka reakcji enzymatycznych • 8.6. Regulacja aktywności enzymów • 8.7. Izoenzymy • 8.8. Enz ymologia kliniczna

• 8.8.1. Ważniejsze enzymy diagnostyczne • 8.8.1.1. Dehydrogenaza mleczanowa • 8.8.1.2. Kinaza keratynowa • 8.8.1.3. Aminotransferazy • 8.8.1.4. Amylaza • 8.8.1.5. Fosfataza zasadowa • 8.8.1.6. Fosfataza kwaśna • Podsumowanie

9. Energia – co kręci materię ożywioną? –

Rafał Bobiński

9.1. ATP – uniwersalne źródło energii • 9.2. Glikoliza • 9.2.1. Glikoliza tlenowa • 9.2.1.1. Dalsze losy kwasu pirogronowego • 9.2.1.2. Bilans energetyczny glikolizy tlenowej • 9.2.2. Glikoliza beztlenowa

• 9.2.2.1. Bilans glikoliz y beztlenowej • 9.2.3. Enz ymatyczna i hormonalna kontrola glikolizy • 9.3. Utlenianie kwasów tłuszczowych

• 9.3.1. β-oksydacja nasyconych kwasów tłuszczowych o parzystej liczbie atomów węgla • 9.3.1.1. Bilans energetyczny β-oksydacji

• 9.3.2. β-oksydacja nasyconych kwasów tłuszczowych o nieparzystej liczbie atomów węgla • 9.3.3. β-oksydacja nienasyconych kwasów tłuszczowych • 9.3.4. Oksydacja kwasów tłuszczowych o rozgałęzionym łańcuchu węglowym • 9.3.5. β-oksydacja kwasów tłuszczowych o bardzo długim łańcuchu węglowym • 9.3.6. ω-oksydacja kwasów tłuszczowych • 9.4. Cykl Krebsa • 9.4.1. Etapy cyklu Krebsa

• 9.4.1.1. Reakcja pierwsza – powstanie cytrynianu • 9.4.1.2. Reakcja druga – przemiana cytrynianu w izocytrynian • 9.4.1.3. Reakcja 3 – powstanie α-ketoglutaranu i pierwszej cząsteczki NADH • 9.4.1.4. Reakcja 4 – przemiana α-ketoglutaranu do sukcynylo~S-CoA i powstanie drugiej cząsteczki NADH • 9.4.1.5. Reakcja 5 – rozpad sukcynylo~S-CoA i powstanie ATP lub GTP • 9.4.1.6. Reakcja 6 – utlenienie bursztynianu do fumaranu • 9.4.1.7. Reakcja 7 –uwodnienie fumaranu do jabłczanu • 9.4.1.8. Reakcja 8 – utlenianie jabłczanu do szczawiooctanu • 9.4.2. Bilans energetyczny cyklu

Krebsa • 9.4.2.1. Stechiometria cyklu Krebsa • 9.4.3. Pełny bilans energetyczny spalenia tlenowego glukozy • 9.4.4. Regulacja cyklu

Krebsa • 9.4.5. Inne role cyklu Krebsa • 9.5. Łańcuch oddechowy • 9.5.1. Budowa i mechanizm działania łańcucha oddechowego

• 9.5.1.1. Kompleks I • 9.5.1.2. Kompleks II • 9.5.1.3. Kompleks III • 9.5.1.4. Kompleks IV • 9.5.1.5. Kompleks V • 9.5.2. Energia wyzwalana przez łańcuch oddechowy • 9.5.3. Fosforylacja oksydacyjna • 9.5.4. I nhibitory łańcucha i fosforylacji oksydacyjnej

• Podsumowanie

10. Lipoproteiny, czyli o transporcie lipidów w organizmie – Rafał Bobiński

10.1. Transport lipidów • 10.2. Metabolizm lipoprotein

• 10.2.1. Metabolizm chylomikronów • 10.2.2. Metabolizm VLDL

• 10.2.3. Metabolizm LDL • 10.2.4. Metabolizm HDL • 10.3. Zaburzenia gospodarki lipidowej i przemian lipoprotein • 10.3.1. Hiperlipoproteinemie • 10.3.1.1. Rodzinny niedobór lipazy lipoproteinowej

• 10.3.1.2. Rodzinna dys-β-lipoproteinemia • 10.3.1.3. Rodzinna hipercholesterolemia • 10.3.1.4. Rodzinna hipertriacyloglicerolemia

• 10.3.1.5. Hiperlipidemie mieszane • 10.3.2. Hipolipoproteinemie

• 10.3.2.1. A-β-lipoproteinemia • 10.3.2.2. Rodzinna hipo-β-lipoproteinemia • 10.3.2.3. Choroba tangierska • 10.3.2.4. Niedobór acylotransferazy lecytyna:cholesterol • Podsumowanie

11. Ketogeneza – Rafał Bobiński

11.1. Wstęp • 11.2. Przyczyny ketogenezy • 11.3. Synteza ciał ketonowych • 11.4. Dalsze losy ciał ketonowych • Podsumowanie

12. 5G – czyli metabolizm glukozy – Rafał Bobiński

12.1. Wstęp • 12.2. Glikoliza • 12.3. Glikogen – struktura i funkcja • 12.4. M etabolizm glikogenu • 12.4.1. Glikogenogeneza

• 12.3.1.1. Synteza UDP-glukozy • 12.3.1.2. Powstanie startera • 12.3.1.3. Wydłużanie i rozgałęzianie łańcucha glikogenu

• 12.4.2. Glikogenoliza • 12.4.3. Regulacja glikogenogenezy i glikogenolizy • 12.5. Glikogenozy • 12.5.1. Glikogenoza związana z zaburzeniem syntezy glikogenu (glikogenoza typu IV, choroba Andersena, amylopektynoza) • 12.5.2. Glikogenozy związane z glikogenolizą

• 12.5.2.1. Glikogenoza typu I – choroba von Gierkiego • 12.5.2.2. Glikogenoza typu II – choroba Pompego • 12.5.2.3. Glikogenoza typu V – choroba McArdle’a • 12.5.2.4. Glikogenoza typu VI – choroba Hersa • 12.5.2.5. Glikogenoza typu III – choroba Coriego, choroba Forbesa, graniczna dekstrynoza • 12.5.2.6. Pozostałe glikogenozy • 12.6. Glukoneogeneza • 12.6.1. Glukoneogeneza z glicerolu • 12.6.2. Glukoneogeneza z pirogronianu i mleczanu • 12.6.3. Dalsze przemiany fosfoenolopirogronianu • 12.6.4. Glukoneogeneza z propionianu • 12.6.5. Kontrola glukoneogenezy • Podsumowanie

13. Trzy kolory, czyli metabolizm hemu – Rafał Bobiński

13.1. Biały – co to jest hem i jak powstaje? • 13.1.1. Budowa porfiryn • 13.1.2. Proces biosyntezy hemu • 13.2. Czerwony, czyli zaburzenia biosyntezy hemu • 13.2.1. Porfirie, czyli syndrom tamy na

rzece • 13.2.2. Rola ALA w porfirii • 13.3. Żółty – katabolizm hemu, czyli rzecz o barwnikach żółciowych • 13.3.1. Dalsze losy bilirubiny

• 13.3.2. Hiperbilirubinemie • 13.3.2.1. Hiperbilirubinemia z przewagą bilirubiny wolnej • 13.3.2.2. Hiperbilirubinemia z przewagą bilirubiny sprzężonej • 13.3.3. Podział żółtaczek • 13.3.4. Diagnostyka żółtaczek • 13.3.5. Ostre powikłania w przebiegu kamicy dróg żółciowych • 13.4. Kwasy żółciowe • Podsumowanie

14. Hormony – Mieczysław Dutka

14.1. Wstęp • 14.2. Hormony produkowane przez podwzgórze

• 14.2.1. Wazopresyna • 14.2.2. Oksytocyna • 14.2.3. Tyreoliberyna

• 14.2.4. Gonadoliberyna • 14.2.5. Somatoliberyna • 14.2.6. Somatostatyna • 14.2.7. Kor tykoliberyna • 14.2.8. Dopamina • 14.3. Hormony produkowane przez przysadkę mózgową • 14.3.1. Hormon wzrostu • 14.3.2. Hormon stymulujący tarczycę • 14.3.4. Hormon adrenokotykotropowy (adrenocorticotropic hormone, ACTH)

• 14.3.5. Hormon luteinizujący, czyli lutropina • 14.3.6. Folitropina • 14.4. Hormony produkowane przez tarczycę i przytarczyce

• 14.5. Hormony produkowane przez nadnercza • 14.5.1. Hormony kory nadnerczy • 14.5.1.1. Glikokor tykosteroidy • 14.5.1.2. Mineralokortykosteroidy • 14.5.1.3. Androgeny nadnerczowe • 14.5.2. Hormony rdzenia nadnerczy • 14.6. Hormony produkowane przez jajniki

• 14.7. Hormony produkowane przez jądra • 14.8. Hormony rozproszonego układu wewnątrzwydzielniczego • 14.8.1. Insulina

• 14.8.2. Glukagon • 14.8.3. I nne, wybrane hormony rozproszonego układu wewnątrzwydzielniczego • 14.8.3.1. Somatostatyna

• 14.8.3.2. Serotonina • 14.8.3.3. Motylina • 14.8.3.4. Gastryna

• 14.8.3.5. Cholecystokinina • 14.8.3.6. Glukozozależny peptyd insulinotropowy (GIP) • 14.8.3.7. Sekretyna • Podsumowanie

15. Witaminy – Wioletta Pollok-Waksmańska

15.1. Wstęp • 15.2. Witaminy rozpuszczalne w tłuszczach

• 15.2.1. Witamina A • 15.2.2. Witamina D • 15.2.3. Witamina E

• 15.2.4. Witamina K • 15.3. Witaminy rozpuszczalne w wodzie

• 15.3.1. Witamina C • 15.3.4. Witamina B3 • 15.3.5. Witamina B5

• 15.3.6. Witamina B6 • 15.3.7. Witamina B7 • 15.3.8. Witamina B9

• 15.3.9. Witamina B12 • Podsumowanie

16. Składniki mineralne – Wioletta Pollok-Waksmańska

16.1. Wstęp • 16.2. Makroelementy • 16.2.1. Wapń • 16.2.2. Fosfor • 16.2.3. Magnez • 16.2.4. Chlor • 16.2.5. Potas • 16.2.6. Sód

• 16.2.7. Wodór • 16.2.8. Azot • 16.2.9. Siarka • 16.2.10. Tlen

• 16.2.11. Węgiel • 16.3. Mikroelementy • 16.3.1. Żelazo

• 16.3.2. Cynk • 16.3.3. Miedź • 16.3.4. Jod • 16.3.5. Selen

• 16.3.6. Fluor • 16.3.7. Chrom • 16.3.8. Mangan • 16.4. Pierwiastki ultraśladowe • 16.4.1. Nikiel • 16.4.2. Wanad • 16.4.3. Kobalt

• 16.4.4. Molibden • Podsumowanie

17.

Biochemiczne i kliniczne aspekty rany oparzeniowej – Marek

Kawecki

17.1. Podział oparzeń w zależności od głębokości rany • 17.1.1. Oparzenie stopnia I • 17.1.2. Oparzenie stopnia IIA • 17.1.3. Oparzenie stopnia IIB • 17.1.4. Oparzenie stopnia III • 17.1.5. Oparzenie stopnia IV • 17.2. Rozległość rany oparzeniowej • 17.3. Etiologia i rodzaje oparzeń • 17.4. Spec yfika rany oparzeniowej determinująca procedury terapeutyczne • 17.5. Enz ymatyczna resekcja strupa martwiczego rany oparzeniowej • 17.6. Zakażenie rany oparzeniowej • 17.7. Dynamika zakażenia w ranie oparzeniowej • 17.8. Europejski konsensus wytycznych w sprawie antyseptyki ran, w tym oparzeniowych (2018) • 17.9. Kryteria doboru środków antyseptycznych w leczeniu rany oparzeniowej • 17.10. Charakterystyka najczęściej stosowanych antyseptyków miejscowych w leczeniu rany oparzeniowej wg europejskiego konsensusu wytycznych w sprawie antyseptyki ran • 17.11. Zalecenia stosowania antyseptyków miejscowych w leczeniu rany oparzeniowej wg europejskiego konsensusu wytycznych w sprawie antyseptyki ran • 17.12. Antybiotykoterapia chorych oparzonych • 17.13. Biochemiczne mechanizmy antybiotykoodporności bakteryjnej • 17.14. Alternatywne metody dekontaminacji rany oparzeniowej • 17.14.1. Bakteriofagi • 17.14.2. Hyperbaria tlenowa

• 17.15. Gojenie rany oparzeniowej • 17.16. Blizna pooparzeniowa

• Podsumowanie

18. Gospodarka wodno-elektrolitowa i równowaga kwasowo-zasadowa – Jan Bujok, Mieczysław Dutka, Rafał Bobiński

18.1. Gospodarka wodno-elektrolitowa • 18.1.1. Wprowadzenie • 18.1.2. Przedziały wodne i płynowe • 18.1.3. Jony wchodzące w skład płynów ustrojowych • 18.1.4. Regulacja gospodarki wodnej i elektrolitowej • 18.1.5. Zaburzenia gospodarki wodnej i elektrolitowej • 18.2. Równowaga kwasowo-zasadowa • 18.2.1. Wprowadzenie • 18.2.2. Buforowanie • 18.2.3. Zaburzenia równowagi kwasowo-zasadowej

O A UTORACH

Prof. dr hab. n. med. Rafał Bobiński

Kierownik Katedry Biochemii i Biologii Molekularnej Uniwersytetu Bielsko-Bialskiego, specjalista analityki klinicznej. Absolwent Wydziału Farmaceutycznego Śląskiej Akademii Medycznej (1995) (obecnie Śląski Uniwersytet Medyczny) oraz studiów podyplomowych na kierunku Master Business Administration (2021), a także na kierunku Dietetyka (2024). Dziekan Wydziału Nauk o Zdrowiu w kadencjach 2016–2020 i 2020–2024. Kierownik i/lub pracownik naukowy w grantach badawczych, w tym grantach przyznanych przez światowe koncerny z branży farmaceutycznej. Odbył liczne staże naukowe zarówno w polskich, jak i zagranicznych jednostkach badawczych. Wykładowca akademicki, członek towarzystw naukowych i komitetów redakcyjnych w czasopismach naukowych, popularyzator nauki, autor i współautor publikacji z zakresu biochemii, biologii molekularnej, medycyny laboratoryjnej i farmakologii. Laureat kilkudziesięciu nagród otrzymanych za działalność naukową, w tym Złotego Lauru Kompetencji i Umiejętności przyznanego w kategorii Nauka i Innowacyjność (2019). Działalność naukowa prof. Rafała Bobińskiego koncentruje się przede wszystkim na matczyno-łożyskowo-płodowym metabolizmie kwasów

tłuszczowych w przebiegu różnych zaburzeń rozwoju wewnątrzmacicznego płodu oraz roli kwasów tłuszczowych w procesie „programowania” metabolicznego rozwijającego się w łonie matki dziecka. Drugim problemem badawczym, któremu poświęca uwagę, są guzy nowotworowe gruczołów piersiowych. Przedmiotem jego badań jest hamowanie wybranych ścieżek przemian kwasów tłuszczowych w komórkach raka piersi, prowadzące do obumierania tych komórek.

Prywatnie: popularyzator aktywnego stylu życia, żeglarz, windsurfer, a przede wszystkim miłośnik historii i kultury Argentyny oraz tanga argentyńskiego.

Dr n. med. Jan Bujok

Adiunkt w Katedrze Biochemii i Biologii Molekularnej Wydziału Nauk o Zdrowiu Uniwersytetu Bielsko-Bialskiego. Absolwent Wydziału Lekarskiego Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach (1995) (obecnie Śląski Uniwersytet Medyczny). Specjalista neurochirurg, członek Polskiego Towarzystwa Neurochirurgów. Nauczyciel akademicki. Od wielu lat aktywnie łączy działalność kliniczną z pracą naukową i dydaktyczną. W ramach działalności akademickiej prowadzi wykłady, ćwiczenia i seminaria z neurochirurgii, neurologii oraz fizjologii. Autor i współautor licznych publikacji naukowych.

Obszar zainteresowań dra Bujoka koncentruje się na chorobach naczyniowych ośrodkowego układu nerwowego, urazach czaszkowo-mózgowych i nowotworach w podejściu klinicznym i mechanizmach biochemicznych mających wpływ na patogenezę i leczenie.

Prywatnie: pasjonat historii i turystyki.

Dr n. med. Mieczysław Dutka

Specjalista chorób wewnętrznych, specjalista kardiolog, członek Polskiego

Autorach

Towarzystwa Kardiologicznego. Nauczyciel akademicki prowadzący zajęcia z chorób wewnętrznych, kardiologii oraz farmakologii. Pracownik naukowy w grantach badawczych. Z sukcesem aplikował o granty aparaturowe Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego, przyczyniając się do rozbudowy infrastruktury badawczej Laboratorium Katedry Biochemii i Biologii Molekularnej, w którym prowadzi badania naukowe. Prowadzone przez dra Mieczysława Dutka badania naukowe dotyczą głównie roli dysfunkcji śródbłonka naczyniowego w rozwoju chorób układu sercowo-naczyniowego i roli różnych czynników, które mogą wywoływać dysfunkcję śródbłonka oraz takich, które mogą przed tą dysfunkcją chronić. Autor i współautor licznych publikacji naukowych. Prywatnie: miłośnik turystyki górskiej i rowerowej oraz narciarstwa zjazdowego

Prof. dr hab. n. med. Marek Kawecki

Pracownik Katedry Ratownictwa Medycznego, Wydziału Nauk o Zdrowiu, Uniwersytetu Bielsko-Białego w Bielsku-Białej. Przewodniczący Rady Dyscypliny Nauki o Zdrowiu. Specjalista chirurgii ogólnej. Współautor ponad 200 prac naukowych opublikowanych w recenzowanych polskich i zagranicznych czasopismach, kilkunastu podręczników oraz 389 doniesień na zjazdach krajowych i międzynarodowych. Przez 30 lat pracownik Kliniki Chirurgii Ogólnej, Naczyń i Transplantacji Śląskiego Uniwersytetu Medycznego. Zajmował się chirurgią gastroenterologiczną, proktologiczną oraz przeszczepianiem nerek. Przez 18 lat leczył pacjentów oparzonych i z ranami przewlekłymi w CLO w Siemianowicach Śląskich. Przewodniczący Oddziału śląskiego Towarzystwa Chirurgów Polskich w latach 2019–2003. Założyciel i pierwszy przewodniczący Sekcji Oparzeń Towarzystwa Chirurgów Polskich. Honorowy Członek Towarzystwa Chirurgów Polskich.

Prof. dr hab. n. med. Urszula Maria Mazurek

Specjalista biologii molekularnej. Badania prof. Urszuli Marii Mazurek poświęcone są analizie cyklu komórkowego, cytotoksyczności wybranych związków chemicznych w modelowym układzie synchronicznej hodowli Chlorella

vulgaris, optymalizacji metod pozyskiwania, hodowli oraz różnicowania komórek macierzystych tkanki tłuszczowej, rogówki oka lub krwi pępowinowej. Pani Profesor zajmuje się również: zasiedlaniem komórek macierzystych na konstruktach syntetycznych lub naturalnych dla celów medycyny regeneracyjnej, poszukiwaniem molekularnych podstaw patologii oka, diagnostyką molekularna w terapii antycytokinowej łuszczycy, diagnostyką wirusowego zapalenia wątroby. Opracowuje metodę detekcji patogenów technikami biologii molekularnej. Zajmuje się detekcją DNA i RNA PERV oraz produktami ekspresji genów uczestniczących w naturalnej obronie komórek przed endogennymi retrowirusami świń, zgodnie z opracowanym algorytmem diagnostycznym dla ksenotransplantacji, gdy dawcą komórek, tkanek lub narządów dla człowieka jest transgeniczna świnia; poszukiwaniem molekularnych podstaw transformacji nowotworowej na poziomie DNA, RNA i białka, z zastosowaniem mikromacierzy ekspresyjnych (mRNA i miRNA – Affymetrix) oraz mikromacierzy fenotypowych (BIOLOG), w celu detekcji uznanych oraz typowania uzupełniających molekularnych markerów diagnostycznych, prognostycznych, predykcyjnych oraz nowych celów terapeutycznych w personalizacji leczenia. Autor oraz współautor wielu publikacji naukowych w recenzowanych, specjalistycznych czasopismach naukowych o wysokim współczynniku oddziaływania. Wykładowca akademicki. Wieloletni kierownik katedry Biologii Molekularnej, Wydziału Nauk Farmaceutycznych w Sosnowcu, Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach.

Dr hab. n. med. i n. o zdr. Wioletta Pollok-Waksmańska

Dziekan Wydziału Nauk o Zdrowiu Uniwersytetu Bielsko-Bialskiego, kierownik Katedry Zdrowia publicznego Wydziału Nauk o Zdrowiu Uniwersytetu Bielsko-Bialskiego, specjalistka w dziedzinie Pielęgniarstwa pediatrycznego. Absolwentka Wydziału Lekarskiego Oddziału Pielęgniarskiego Śląskiej Akademii Medycznej w Katowicach (1996; obecnie Śląski Uniwersytet Medyczny). Kierownik i/lub pracownik projektów naukowych i dydaktycznych (2017–2018, 2018–2023, 2023 i obecnie). Członek Polskiego Towarzystwa Pielęgniarek oraz członek Rady Naukowej czasopisma „Pielęgniarstwo Specjalistyczne”. Wykładowca uniwersytecki, przygotowuje przyszłe kadry medyczne zarówno poprzez prowadzenie wykładów, jak i praktyczną naukę zawodu.

Autorach

Popularyzatorka nauki, autorka i współautorka licznych publikacji z zakresu rozwoju dzieci i młodzieży i zdrowego odżywiania. Autorka monografii Nawyki żywieniowe i elementy stylu życia wpływające na stan odżywienia dzieci i młodzieży zamieszkującej tereny wiejskie (2020, Bielsko-Biała).

Laureatka licznych nagród otrzymanych za działalność naukową i organizacyjną, między innymi Medal „Zasłużony dla Akademii Techniczno-Humanistycznej” (2019).

Prywatnie: promuje aktywny styl życia, uprawia turystykę górską, uwielbia spędzać czas na łonie natury.

Dr inż. Mirosław Wyszomirski

Jest chemikiem z ponad pięćdziesięcioletnim doświadczeniem. Edukację rozpoczął w Technikum Chemicznym w Gliwicach, następnie studiował na Politechnice Śląskiej, również w Gliwicach, a tytuł doktora uzyskał na Uniwersytecie Wrocławskim. Przez 12 lat pracował w Katedrze Chemii Organicznej na Wydziale Farmaceutycznym Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Sosnowcu (dawniej Śląska Akademia Medyczna). Od ponad 30 lat związany jest z uczelnią w Bielsku-Białej, która w tym czasie dwukrotnie zmieniała nazwę i obecnie funkcjonuje jako Uniwersytet Bielsko-Bialski.

W swojej działalności naukowej specjalizuje się w wykorzystaniu metod komputerowych do projektowania cząsteczek związków organicznych, w tym leków i barwników, oraz do symulacji ich oddziaływań z polisacharydami. Jest wykładowcą akademickim w dziedzinie nauk chemicznych, współautorem licznych publikacji naukowych oraz skryptów uczelnianych z zakresu chemii organicznej, chemii obliczeniowej i inżynierii materiałowej. Był kierownikiem dwóch krajowych projektów badawczych.

Prywatnie: interesuje się turystyką górską i rowerową, literaturą faktu, narciarstwem alpejskim, muzyką – szczególnie jazzem i tangiem argentyńskim –oraz nauką języków obcych.

Dr n. śc. i przyr. Karolina Zimmer

Adiunkt w Katedrze Biochemii i Biologii Molekularnej Wydziału Nauk o Zdrowiu Uniwersytetu Bielsko-Bialskiego. Absolwentka Wydziału Biologii i Ochrony Środowiska Uniwersytetu Śląskiego (2008) oraz Międzyuczelnianego Wydziału Biotechnologii Uniwersytetu Gdańskiego i Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego (2010). Mikrobiolog, wirusolog molekularny, członkini Polskiego Towarzystwa Biochemicznego. Nauczyciel akademicki, prowadząca zajęcia m.in. z biochemii, mikrobiologii i parazytologii oraz zakażeń szpitalnych. Pracownik naukowy w grantach badawczych, współtwórczyni wynalazku objętego ochroną patentową przyznaną przez Urząd Patentowy RP „Biologiczne platformy nanostrukturalne do ekspozycji obcych antygenów”. Prowadzona działalność naukowa dr Karoliny Zimmer obejmuje wirusologię oraz medycynę translacyjną, koncentrując się na możliwościach zastosowania innowacyjnych rozwiązań w diagnostyce i terapii chorób. Autorka i współautorka licznych publikacji naukowych.

Prywatnie: miłośniczka psów oraz pasjonatka nauki języków obcych.