Sıfır: “Oyun Bitti”
“Fazla bekleyemeyeceğimi biliyordum. Hemen bir cevap vermem gerekiyordu. Ne kadar muazzam, ne kadar korkunç ve en önemlisi de ne kadar sıcak bir acı çekeceğimi bildiğim halde, belki aptallık diyeceksin ama, ‘Hayatımı bağışla,’ dedim Tahir’e. “O da bana baktı ve güldü. ‘Öyleyse,’ dedi. ‘Oyun devam edecek.’”
ĐKĐ GÜN ÖNCE Tahir bıçağı sağ eline geçirdi. Sözde anlayışlı bir tavırla gülümsedi. “Bunu söylemekten esef duyuyorum ama çok acıyacak. Fazla bağırmamanı istiyorum. Tamam mı?” Nermin öylesine korkuyordu ki, karşısındaki canavardan nefret etmek aklına bile gelmiyordu. Kararından pişman olmuştu, ölüp gitse her şey daha kolay olurdu; ama iş işten geçmişti artık. Huzurevindeki
diğerlerini
düşündü.
Hepsi
öldürülmüş
ve
parçalanmıştı. Belki bazılarının, kendisine birazdan yapılacağı gibi canlı canlı gözleri çıkarılmıştı. Midesi bulandı, neredeyse kusacaktı. Öğürdü. Đçindeki öfkeyi gözleri ve hareketleriyle ilk kez yansıtan Tahir, Nermin’e sert bir tokat attı. “Mide bulantını sonraya sakla. Daha işimiz çok.” Sözlerini tamamladığı sırada o Allah’ın belası sırıtma yüzüne geri dönmüştü. Kanlar içindeki bıçağı kanlar içindeki eliyle şefkatli bir tavırla okşadı ve coşkuyla bağırarak Nermin’in sol gözüne sapladı.
35