"ห้ องว่างตอนนี ้เหลืออยู่ 12 ห้ องครับ" เมื่อริ คถามอย่างเป็ นการเป็ นงาน เขาเองก็กล่าวเป็ นงานเป็ นการเช่นเดียวกัน "สิบสองงันเหรอ...น้ ้ อยไปแฮะ" ริ คพูดพร้ อมกับสลับเอกสารที่ดอู ยูใ่ นมืดด้ วยความเร็ ว สูง "ปี นี ้มีพวกอยากตังชมรมแปลกเยอะซะด้ ้ วย อย่างชมรมวิจยั กันพลา ชมรมนมยมน้ องสาว" "แบบนี ้ห้ องมันจะไม่พอนะสิ..." ริ คพูดอย่างเหนื่อยๆ "อ๊ ะ...ว่าแต่ยฟู ี่ จงั มีคาถามหรื ออะไรก็ถามได้ นะ ฮะ" "ริ คๆตอบได้ เสมอละ" ริ คคุพดู พร้ อมกับหันไปทางรองประธานมือใหม่ทยี่ ืนงงอย ู่ ่่ "อ่า..." "กาลังสงสัยว่า... ริ คคุงจะเอาห้ องว่างไปทาอะไรเหรอคะ?" "อืมส์....ส่วนมากก็เป็ นห้ องสาหรับชมรมใหม่ที่เข ายื่ นขอมานะ" "อีกอย่าง...ถึงโรงเรี ยนของเราจะแบ่งชมรมเป็ นหมว ดใหญ ่่ ๆก็เถอะ แต่ความจริ งแล้ วภายในยังแยกออกเป็ นหลายหมวดย่อยๆอีกเ ยอะ" "ทาให้ ห้องว่างสาหรับทากิจกรรมมันลดน้ อยลงพอๆกับ หมีข ่ั่่วโลกที่กาลังจะสูญพัน" ริ คคุพูดเป็ นเชิง อธิบาย