Een dag uit het leven | Bjørn Van Poucke

Een doorsneedag in het bestaan van een kunstenaar of curator, hoe ziet die eruit? Wat doet, denkt, ziet hij of zij? We vangen een glimp op aan de hand van enkele kunstzinnige vragen. Deze keer: Bjørn Van Poucke. Hij is bezieler van The Crystal Ship, het kunstenfestival rond street & public art in Oostende en runt Ruby Gallery in Brussel.

De zon komt op. Welke kunstenaar mag met jou ontbijten? Bjørn: ‘Mijn ochtenden zijn niet zelden wazig. Opstaan is met ouder worden iets moeilijker geworden. Maar als ik dan toch nog in een droomroes rondloop, neem ik graag een ‘English breaky’ met Jean-Michel Basquiat. Tussendoor duiken we in het tijdperk van zijn SAMO-graffiti of bedenken we waarom kunst niet alleen voor de elite is.

De zogenaamde werkdag start. Kan je je droomatelier in kleuren, geuren en parafernalia beschrijven? Vele mensen denken dat curator zijn een sociale job is, maar meer dan de helft van de tijd zit ik thuis alleen tussen mijn planten aan de laptop te werken. Vroeger zocht ik het geroezemoes op van Vooruit Café, maar sinds corona heb ik mijn woonkamer erg gezellig gemaakt: mijn living is dus mijn droomwerkplek.

Om 11u krijg je een bericht met de vraag: oude meesters of moderne kunst? Ik vind beide erg inspirerend. Als Belgen zijn we natuurlijk geprivilegieerd en kunnen we heel veel kunst zien uit de Gouden Eeuw, maar kiezen is toch altijd voor een stuk verliezen. Waarom bezoeken we geen tentoonstellingen met zowel oude meesters als moderne kunstenaars? Ik was onlangs in Depot Boijmans Van Beuningen in Rotterdam en daar floreerden beide stromingen naast elkaar, in een mooie en interessante mix van nieuw en ouder. Moet kunnen, toch?

Het is middag. Tijd voor een pauze en een moment om te contempleren: wat is kunst? Kunst is erg subjectief. Voor mij is kunst een venster op de wereld, een staalkaart van de maatschappij waar we in leven. Kunst kan daarom heel mooi zijn, of juist heel lelijk. Het raakt, het zet aan tot nadenken. Kunst loopt als een creatief adertje door ieders leven. Zonder kunst kan niemand leven.

Vieruurtje met tussendoortje: wie is de meest onderschatte hedendaagse kunstenaar? Al bijna 20 jaar werk ik hard aan een bredere aanvaarding van street art en al bijna 20 jaar wordt er uit de hedendaagse kunsthoek vaak op mijn werk en dat van al die talentvolle street artists neergekeken. Straatkunst is inderdaad soms tacky en ‘plattekes’ - denk maar aan de vrolijke dieren die instant scoren op Instagram - maar er zijn net zo goed kunstenaars die straatwijs uitpakken met slimme capriolen.

Recent werk van Adele Renault voor The Crystal Ship, Oostende. Muurschildering van Alex Senna voor The Crystal Ship, Oostende.

Dus mijn advies: negeer al die commerciële bagger en verdiep je eens in onderscheidende street art met een bezoekje aan The Crystal Ship.

Stilaan schemering. Een gedachte borrelt op: wat als ik geen kunstenaar was? Ik kan moeilijk stilzitten. Bovendien vind ik het bij elk van mijn passies moeilijk om aan de zijlijn te blijven kijken. Als jonge twintiger was ik actief ik in de muzieksector, mijn toenmalige grote liefde. De passie voor muziek heeft plaatsgemaakt voor mijn andere muze: kunst. Dus als ik iets anders zou moeten doen, dan wordt het wellicht toch iets met muziek en/of kunst. Sprong in het duister: welk kunstwerk mag men je als laatste avondmaal serveren? Ruim vijftien jaar geleden zag ik in het atrium van MoMA in New York voor het eerst ‘Pour Your Body Out’ van Pipilotti Rist. Ik ben toen languit op een bank gaan neerliggen om drie uur aan een stuk ongestoord, in hogere sferen, weg te dromen. Dus zou ik graag vredig en begeleid door deze video-installatie afvaren naar de overkant. Zalig!’

Tekst: Filip Vandewiele BJØRN VAN POUCKE °1981 Woont en werkt in Gent. Curator van The Crystal Ship, runt Ruby Gallery in Brussel.