Beeld: de keuze van Klaas Rommelaere | Cristian Scaldis / Marijke Schellekens

Klaas Rommelaere maakt unieke textielkunst waarin hij traditionele ambachten met een nieuwe blik benadert. Je kan deze zomer in de Warande in Turnhout werk van hem ontdekken in ‘Making fun’, een expo over het plezier van kunst maken. We vroegen Klaas een selectie te maken uit werken op ons online platform Beeld. Voor Kunstletters koos hij werken van Marijke Schellekens en Cristian Scaldis. Zijn uitgebreide selectie, met ook werken van Bart Boussemaere, Ria Delaere, Katrien Claes, Wivina Ockier, Branco Vermeylen, xen3c, Boris Pramatarov en Jacques Vledder kan je ontdekken op Beeld.

Foto: Benjakon

Gevonden Geluk, installatie (transparante foto’s, glasblokken, hout, zink)

Marijke: ‘Ik hou van de transparantie van glas. Mijn werk staat of hangt het mooist op plaatsen waar het licht kan vangen. Door het veranderende licht wijzigt ook je kijk op wat je ziet, met soms een verrassend effect. Het spel van licht, schaduw en spiegelingen is een thema dat in mijn werk opduikt.

De installatie ‘Gevonden Geluk’ bestaat uit transparante foto’s die ik combineerde met glasblokken. Die plaatste ik in drie europallets. Die pallets zijn bevestigd op hout en zink en in de grond vastgezet met paalpunters. Op de glasblokken (20 x 20 x 8 cm) bevestigde ik aan de voor- en achterkant een transparante foto. Twee of meer doorzichtige foto’s op een glasplaat achter elkaar geplaatst, zorgen voor een 3D-effect, dat doet denken aan hoe coulissen of kijkdozen zijn opgebouwd.

Elk van de 27 glasblokken in deze installatie laat een eigen dieptebeeld zien van het geluk dat je kan ervaren als je buiten bent en geniet van de natuur, van alles wat groeit, bloeit en leeft. Buiten zijn, stil worden, voelen wat de dag, het licht, het seizoen je brengt. Soms moet je dit geluk opnieuw ontdekken of ervaren, vandaar de titel ‘Gevonden Geluk’.

Foto’s vormen de basis van mijn werk. Zo lang ik me kan herinneren, fotografeer ik. Als ik naar buiten ga, lopend of fietsend, heb ik mijn fototoestel altijd bij me. Ik heb een fotografieopleiding gevolgd en ontdekte de combinatie van foto’s met glas en beeldende kunst tijdens een zomercursus. Ik vind nieuwe uitdagingen vooral via opdrachten. Zo leidde een Noorse oproep om een werk te maken op basis van een europallet tot het idee voor ‘Gevonden Geluk’. De installatie was te zien tijdens een kunstwandelroute en een zomerexpo en stond ook al opgesteld in de prachtige beeldentuin van Kasteel het Nijenhuis in Heino.’

Klaas Rommelaere: ‘Ik vind dit een originele en mooie manier van presenteren. De installatie is opgebouwd uit kleine verhalen in glas, die samen een hedendaagse versie van een glasraam vormen. Delicaat, maar toch ruw.’

Confinement I/yolo yolo/show me some thing/du côté de la vrai vie/O/ un papel de apoyo es suficiente para Europa/cebon cebon/ready to eat/ Stalactiet, 100x120 cm, acryl en mixed media op canvas Cristian:‘Dit werk is een collageschilderij dat ik maakte tijdens de lockdown en deels geïnspireerd is door de coronacrisis. Het maakt deel uit van de reeks ‘Confinement’. Het past in mijn complexe, gefragmenteerde manier van werken, met meervoudige referenties. Inhoudelijk verwijst dit werk onder meer naar de coronacrisis, kunstenaars (René Magritte, Tom Wesselman, Keith Haring), kunstgeschiedenis (piëta), bootvluchtelingen, meditatie, boksen en Walt Disney (Dombo). Formele verwijzingen zijn bijvoorbeeld de afvalberg en smartphone swipen. Mijn collageschilderijen weerspiegelen mijn ervaringswereld, levend in een gemondialiseerde, hyperkinetische en tegelijk gefragmenteerde, onoverzichtelijke wereld. Ik recycleer beelden en teksten, ook uit de kunst(geschiedenis). Na schilderkundig te zijn bewerkt, versnijd of verscheur ik ze en voeg ze samen tot complexe collages. Daardoor sluipen er heel wat actuele, maatschappelijke thema’s in mijn werk. Net als de schilderijen zelf zijn ook de titels gefragmenteerd, multipel en samengesteld uit verschillende talen. Ik volg de opleiding Projectatelier aan de Beeldacademie Lier, maar beschouw mezelf als autodidact.’

Klaas Rommelaere: ‘Dit beeld deed mij denken aan hoe ik te werk ga: ik breng veel kleine elementen, die goed bij elkaar passen samen in één groot werk. Vanop een afstand geeft dit collageschilderij misschien een chaotische indruk, maar als je inzoomt, komen veel interessante details tevoorschijn. Het werk spreekt me aan omdat het een uniek karakter heeft. Je voelt een drang bij de maker om een werk te creëren op een eigen, persoonlijke manier.’