TaLe Art Gallery / Ferme Dehon | Nieuwe galeristen wagen de sprong

Een neus voor talent, connecties in de kunstwereld en de gave om kunstenaars en publiek bijeen te brengen: de job van galerist vergt heel wat vaardigheden. Waarom kiest iemand ervoor een nieuwe galerie op te starten? Welke uitdagingen staan er te wachten? We vroegen het aan Tanja Leys en Geneviève Van Bastelaere die, elk op hun manier, met een nieuwe galerie een unieke plek zoeken in het kunstenlandschap.

Tanja Leys zei een succesvolle carrière in de farmaceutische sector vaarwel voor een heel nieuw project: ze toverde in het Oost-Vlaamse Vlierzele de bovenverdieping van een oude naaifabriek om tot TaLe Art Gallery, waar ze hedendaagse kunst toont. Haar credo: kunst verbindt!

Waar komt je interesse voor kunst vandaan? Tanja: ‘Voor mijn job vertoefde ik veel in het buitenland en verbleef in prachtige cultuursteden. Ik bezocht er musea en galeries. Zo groeide mijn liefde voor kunst. Design en kunst geven me energie, laten me glimlachen. Hoe beter je een kunstwerk bekijkt, hoe meer je ziet. Daarom bezoek ik het liefst musea in mijn eentje. Ik laat er mijn fantasie de vrije loop en zoek het verhaal achter de kunst.

Waarom kies je voor het vak van galeriehouder en geef je een carrière in de farmaceutische en medische sector op? Mijn job stond in functie van winst. Cijfers dicteerden mijn leven. Creativiteit kwam niet aan bod. Ik verlangde naar werk waarin ik mijn passie voor schoonheid kon delen. Mijn verlangen naar verbondenheid en beleving kan ik waarmaken in TaLe Art Gallery. Want kunst verbindt.

Wat vind je zo mooi aan een galerie runnen? Een kunstwerk is pas geslaagd als het weet te ontroeren, het publiek meesleept in het verhaal van de kunstenaar. Ik wil de bezoeker meegeven wat de maker voelt en waarneemt. Ik focus niet alleen op het kunstwerk, maar ook op de kunstenaar met zijn verhaal, zijn passies. Mijn missie is om de kunstenaar centraal te stellen.

Wat wordt het profiel van je galerie? Alle kunst met een ziel kan aan bod komen. Ik hou van uiteenlopende stijlen en disciplines. Naast figuratief werk ga ik ook voor abstract. Een mix van installaties, performances en alle vormen van mediakunst boeien me. Ook jonge kunst promoten vormt een uitdaging. Bovendien wil ik me niet vastpinnen op beeldende kunst alleen. De galerie creëert een groot artistiek ontdekkingspodium en maakt ook ruimte voor concerten, poëzie of boekvoorstellingen. Wat is er mooier dan een kruisbestuiving tussen verschillende disciplines en artiesten? Hoe ontdek je de kunstenaars die je in je galerie een forum biedt? Het lijkt me ideaal om een combinatie te brengen van origineel jong talent en gevestigde waarden. De laureaten van de expo’s van de kunstscholen zijn een boeiende insteek. Beurs-, atelier- en galeriebezoeken zijn een must en dragen bij tot het ontwikkelingsproces van mijn galerie. De openingsexpo vond in mei plaats en was alvast een succes. De talrijke opkomst en de vele positieve reacties waren enorm motiverend. Ondertussen liggen ook de namen van kunstenaars voor de volgende twee tentoonstellingen vast. Ik laat me daarbij graag omringen door mensen met veel kennis van zaken, die me laten leren in het proces. Zo ben ik heel verheugd dat ik op de ervaring en expertise van Daan Rau kan rekenen om de volgende expo te organiseren.

Tijd om te dagdromen: welke kunstenaar zou je graag vertegenwoordigen, ook al is dat onmogelijk? Monet en Hopper staan bovenaan mijn favorietenlijst, ik ben een heel grote fan. In mijn fantasie zie ik een werk van Monet hier wel hangen. Ideaal om deze prachtige ruimte vol licht nog meer karakter te verlenen.’

Geneviève Van Bastelaere wil met Ferme Dehon een plaats veroveren op de lijst van unieke toonplekken waar goede kunst schittert. De locatie is zeker veelbelovend: Ferme Dehon is een vierkantshoeve, middenin de groene oase van Frasnes-lez-Buissenal, Pays des Collines in Henegouwen.

Van wanneer dateert het idee om hier met een eigen exporuimte uit te pakken? Geneviève: ‘Er ging een zoektocht van 10 jaar aan vooraf, van de kust tot aan de taalgrens. Bij een eerste blik op deze hoeve was ik nog niet echt overtuigd. Maar het idee bleef wel door mijn hoofd spoken. Na een derde bezoek besloot ik de uitdaging aan te gaan. Ferme Dehon is de authentieke benaming van de boerderij. Een naam voor onze exporuimte hoefden we dus niet ver te zoeken.

Maak je met Ferme Dehon een oude droom van een creatief huis of eigen galerie eindelijk waar? Ik noem het een toonplek. Een nieuwe artistieke plek opstarten vraagt voeling met de kunstwereld. Als docent sculpturale keramiek aan de Academie van Gent heb ik heel wat ervaring met het opbouwen van expo’s. Werk van soms meer dan 50 studenten moest op de eindtentoonstelling een plaatsje veroveren. Dat is geen sinecure, toch is het me telkens gelukt een mooi coherent geheel te tonen. Less is more: een werk per student vond ik voldoende. Voor mijn studenten was dat een goede leerschool. De manier van presenteren is enorm belangrijk. Als ex-docent beschik je over een groot netwerk. Je sprak enkele oudleerlingen aan voor de eerste expo. Waarop baseerde je je keuze? Vele studenten verlaten de academie en stoppen gewoonweg met kunst creëren. Anne Van Wayenberg, Isabella Billiet, Pia Cabuy en Werner Minnebo werken en evolueren verder, brengen goede kunst. Bovendien koos ik voor een mix aan disciplines. Hoewel we hier over enorme ruimtes beschikken, heb ik de kwantiteit beperkt. Kunstwerken moet je ademruimte geven.

Welk soort kunst wil je graag brengen? Ik maak een selectie tussen de aanvragen. Voor mij is het geen noodzakelijke voorwaarde dat ik de werken ‘graag zie’. Een eerste vereiste is dat het om kwalitatief werk gaat. Ik mik op een overtuigd terugkerend kunstpubliek, een publiek dat weet: Ferme Dehon brengt altijd goede expo’s. Is dit een streek die open staat voor kunst? Een veertigtal kilometer verderop is er het museum voor hedendaagse kunst MAC’s, op de site van Le GrandHornu. Deze streek hier is een pareltje voor wandelaars en fietsers. Er zijn talrijke wandelroutes uitgestippeld. Een combinatie van kunst- en natuurbeleving is perfect mogelijk.

Heb je soms heimwee naar Gent, waar je vroeger woonde? Een stad, dat is drukte, daar kan je naartoe gaan. Maar als je in een stad woont, kan je niet weg van die drukte.’

Tekst: Kathleen Ramboer