Aamegapalan

ஆனமிகம ரூ. 20 (தமிழ்நாடு, புதுச்சேரி) ரூ. 25 (மற்ற மாநிலங்களில்)

நவம்பர் 16-30, 2017

தினகரன் குழுமத்திலிருந்து மாதம் இருமுறை வெளியாகும் ெதய்வீக இதழ்

பலன்

 அகத்தியர் சன்மார்க்க சங்கம் துறையூர் வழங்கும் இணைப்பு

கார்த்திகை பக்தி ஸ்பெஷல்

1

2

வணக்கம்

ÝùIèñ

தினகரன் குழுமத்திலிருந்து மாதம் இருமுறை வெளியாகும் தெய்வீக இதழ்

கல் பப்ளிகேஷன்ஸ் (பி) லிமிடெட்டிற்காக சென்னை-600 096, பெருங்குடி, நேரு நகர், முதல் பிரதான சாலை, பிளாட் எண்.170, எண்.10, தினகரன் அச்சகத்தில் அச்சிட்டு 229, கச்சேரி ர�ோடு, மயிலாப்பூர், சென்னை-600 004. என்ற முகவரியிலிருந்து வெளியிடுபவர் மற்றும்

ஆசிரியர்

ஆர்.எம்.ஆர்.ரமேஷ் ப�ொறுப்பாசிரியர்

பிரபுசங்கர் ஆசிரியர் குழு

கிருஷ்ணா, ந.பரணிகுமார் சீஃப் டிசைனர்

பிவி

Printed and published by R.M.R.Ramesh, on behalf of Kal Publications Pvt. Ltd. and printed at Dinakaran Press, Plot No.170, No.10, First Main Road, Nehru Nagar, Perungudi, Chennai-600 096 and published at 229, Kutchery Road, Mylapore, Chennai-600 004.

Editor: R.M.R.Ramesh RNI Regn. No. TNTAM/2012/53345 வாசகர்கள் தங்கள் ஆல�ோசனைகள், விமர்சனங்கள், படைப்புகள், புகைப்படங்கள், ஓவியங்கள் அனைத்தையும் அனுப்ப வேண்டிய ஆசிரியர் பிரிவு முகவரி:

ஆன்மிகம் பலன்

229, கச்சேரி ர�ோடு, மயிலாப்பூர், சென்னை-600 004. த�ொலைபேசி: 044-4220 9191 மின்னஞ்சல்: palanmagazine@gmail.com விளம்பரங்களுக்கு: மு.நடேசன்

ப�ொது மேலாளர் (விளம்பரம்) ம�ொபைல்: 98409 51122 த�ொலைபேசி: 4467 6767 Extn 13234. மின்னஞ்சல்: advts@kungumam.co.in

நலந்தானே!

வழி நடத்திச் செல்லும் சேவை!

பா

ர்வை இழந்த ஒரு–வர், தன்னை அழைத்– துச் செல்ல உத–வியை எதிர்–பார்த்து நடை– பா–தையி – ல் நின்–றிரு – ந்–தார். அவ–ருக்கு உதவ முன்–வந்த – ார் ஓர் அன்–பர். ‘‘வாருங்–கள், நான் உங்–களை அழைத்–துச் செல்–கி–றேன்,’’ என்று மென்–மை–யா–கக் கூறி அதை–விட மென்–மைய – ாக அவ–ருட – ைய கரத்–தைப் பற்–றி–னார். பளிச்–சென்று, உறு–தி–யாக அன்–ப–ரின் கரத்–தைப் பற்–றிக்–க�ொண்–டார் பார்–வை–யி–ழந்–த–வர் - தனக்கு ஒரு சரி– ய ான வழி– க ாட்டி அமைந்– து – வி ட்– ட ார் என்ற நிம்–ம–தி–யில்.அன்–பர் சற்று முன்னே செல்ல, அவர் கரம் பற்றி மெல்ல பின்னே வந்–தார். அன்– ப – ரு க்கு, இய– ல ாத ஒரு– வ – ரு க்– கு த் தான் உத–வு–கி–ற�ோம் என்ற சேவை மனப்–பான்மை, மெல்ல கர்–வ–மாக மாறி–யது. வேறு யாரும் செய்ய முன்–வ–ராத ஒரு சேவை–யைத் தான் செய்–கி–ற�ோம் என்ற மெலி– தான கர்–வம். சுற்–று–முற்–றும் பார்த்–துக்–க�ொண்–டார். பிற அனை–வ–ருமே தன்னை தம் பார்–வை–யால் பாராட்–டு –வ–தாக கரு–திக்–க�ொண்–டார். அந்–தப் பெரு–மை–யில் வழி–யில் குறுக்–கிட்ட ஒரு பள்–ளத்–தைத் தான் தாண்டி, பார்–வை–யி–ழந்–த–வ–ரும் தன்–னைப் ப�ோலவே தாண்டி வர–வேண்–டும் என்று எதிர்–பார்த்–தார். எதிர்–பா–ராத இந்த இழுப்–பால் தடு– மா–றிப்–ப�ோ–னார் பார்–வை–யி–ழந்–த–வர். இதைப் பார்த்து திடுக்–கிட்ட அன்–பர், சட்–டென அவ–ரைத் தாங்–கிக்–க�ொண்– டார். ‘மன்–னித்–துக்–க�ொள்–ளுங்–கள்,’ என்று ச�ொல்–லித் தன் வழி–காட்–ட–லில் நேர்ந்த பிழையை எண்ணி வருத்– தம் தெரி–வித்–தார். அதா–வது, பார்வை இழந்–த–வ–ரின் ‘கண்–ண�ோட்–ட–’த்–தி–லேயே அவரை வழி–ந–டத்–து–ப–வர் இயக்– க – வே ண்– டு ம். அவ– ரு – ட ைய இய– ல ா– மை – ய ைப் புரிந்–து–க�ொள்ள வேண்–டும். வெறுமே அவ–ரு–டைய கையைப் பற்–றி–விட்–ட–தால் மட்–டும் அவ–ரைச் சரி–யாக வழி–ந–டத்–து–கி–ற�ோம் என்று ப�ொரு–ளல்ல. மிகச்–சிறு தடை–க–ளை–யும், பள்–ளங்–க–ளை–யும் அனு–ச–ரித்து, மிக மெது–வாக அவரை அழைத்–துச் செல்–ல–வேண்–டும். மாறாக நம் இயல்–புப்–படி நாம் அவரை அழைத்–துச் சென்–றால் அது அவ–ருக்–குச் செய்–யும் சரி–யான உத–வி– யாக இருக்–காது; மாறாக உபத்–திர– வ – ம – ா–கவே இருக்–கும். தனக்–குத் தெரிந்த விஷ–யத்தை, அது–பற்றி ஒன்–றுமே தெரி–யா–தவ – ரு – க்–குத் தெரி–யவை – க்–கும் செய–லிலு – ம் இந்த உத்–திய – ைக் கடை–பி–டித்–தல் நல்–லது. ஆன்–மிக – மு – ம் அப்–படி – த்–தான். அதில் ஆர்–வம் க�ொண்– டி–ருப்–பவர் – , அதில் க�ொஞ்–சம – ா–கவ�ோ, முற்–றிலு – ம – ா–கவ�ோ சந்–தேக – த்–துடன் – இருப்–பவ – ரு – க்கு மென்–மைய – ா–கப் புரிய வைக்–க–வேண்–டும், பயிற்–று–விக்க வேண்–டும். மக்–களு – க்–கான இத்–தகைய – ஆன்–மிக சேவை–யை–யும் சேர்த்–து–தான் மகே–ச–னுக்–கான சேவை என்–கி–றார்–கள்!

(ªð£ÁŠ-ð£-C-K-ò˜) ðô¡

3

16-30 நவம்பர் 2017

சுவாமி சரணம், ஐயப்ப சரணம்..! (ஐயப்–பன் சரி–தம்)

ப

அரசனுக்குக் கிடைத்த அவதாரக் குழந்தை

ம்பா நதிக்–கர – ை–ய�ோ–ரம – ாக, தன் பரி–வா–ரங்–களு – – டன் வந்து க�ொண்–டிரு – ந்–தார் பந்–தள நாட்டு மன்– னர் ராஜ–சே–கர பாண்–டி–யன். என்–றும் இல்–லா–தத் திரு–நா–ளாக, அன்று வேட்–டையி – ல் அநேக மிரு–கங்– கள் சிக்–கின. வைத்த குறி எது–வும் தப்–ப–வில்லை. மன்–னர் மனம் குதூ–க–லத்–தில் ஆழ்ந்–தி–ருந்–தது.

4

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

நதிக்–கரை தாண்டி, வேறி–டம் செல்ல முயற்–சித்–த– ப�ோது ஓரி–டத்–தில் அவ–ரு–டைய குதிரை நின்–றது. மேலே த�ொடர்ந்து ப�ோகா–மல் முரண்டு பிடித்–தது. ராஜ–சே–கர பாண்–டிய – ன் சற்றே குழப்–பத்–துட – ன் தன் புர–வி–யைப் பார்த்–தார். அது என்–னவ�ோ மகிழ்ச்– சி–யு–டன் கனைத்–துத் தலையை ஆட்–டி–யது. ஏன் இப்–ப–டிச் செய்–கி–றது? அப்–ப�ோது, சற்–றுத் த�ொலை–வில் ஓர் அழு–குர– ல்,

அது– வு ம் பச்– சி – ள ங் குழந்– தை – யி ன் பசிக்– கு – ர ல் கேட்–டது! பாண்–டி–யன் பர–ப–ரப்–பு–டன் குதி–ரை–யி–லி–ருந்து இறங்கி குரல் வந்த திசை– ந�ோ க்கி விரைந்து சென்–றார். ம ன் – ன – ர ை ப் பி ன் த�ொ ட ர் ந் – த ா ர் – க ள் படை–வீ–ரர்–கள். மிரு– து – வ ான புல் படுக்– கை – யி ல், மர– க – த த்– துக்– கு ள் பதித்த வைர– ம ாக மின்– னி க் க�ொண்– டி– ரு ந்– த து ஒரு குழந்தை. ஆண் குழந்தை! கை, கால்–களை உதைத்–துக் க�ொண்டு அழுது

க�ொண்– டி – ரு ந்– த ா– லு ம், அத– னை ச் சுற்றி ஒரு தெய்– வீ க ஒளி வீசி– ய – தை க் கண்ட மன்னர் சிலிர்த்துப் ப�ோனார். அழ–கான குழந்தை! இங்கே எப்–படி வந்–தது? யாரு–டை–யது? சுற்–று–முற்–றும் பார்த்–தான். குடி–யி– ருப்–பு–களே இல்–லாத பிர–தே–சம் அது. மனி–தர்–கள் நட–மாட்–டமே இல்–லாத இடம். இந்த இடத்–தில் குழந்தை தனியே கிடக்–கி –ற –தென்–ற ால் என்ன அர்த்–தம்? ஆண்–டவ – ன், தன் பிரார்த்–தனை கேட்–டுக் கரு–ணை–யு–டன் அனுப்பி வைத்–தி–ருக்–கி–றான�ோ? ஆமாம்! அப்–ப–டித்–தான் இருக்க வேண்–டும். அத–னால்–தான் இன்று என் மன–தில் இனம்–புரி – யா – த சந்–த�ோஷ – ம் நில–விய – து. நாளெல்–லாம் நற்–குண – ங்– கள் கிட்–டின. கட–வுளே உனக்கு என் நன்றி! ராஜ–சே–கர– ன் குழந்–தையை ஆசை–யுட – ன் பார்த்– தார். பார்க்–கப் பார்க்க ஆவல் தீர–வில்லை. பாசம் பெருக்–கெ–டுத்–தது. தன் குறை தீர்க்க வந்த தெய்–வீ–கக் குழந்தை அல்– ல வா இது! தனக்– க ா– க வே இறை– வ – ன ால் அனுப்பி வைக்– க ப்– பட்ட அற்– பு – த க் குழந்தை. நினைத்த ப�ோதே உள்–ளம் பூரித்–தது. ஆனா–லும். அந்–தக் குழந்–தையை உரிமை க�ோர யாரும் இல்லை என்–பதை, தன் வீரர்–களை அக்–கம் பக்–கத்–துக்கு அனுப்பி உறுதி செய்து க�ொண்–டார். குழந்–தையை அப்–ப–டியே அள்ளி எடுத்–தார். அப்–பப்பா! என்ன ஒரு சுக–மான உணர்வு. குழந்தை

இருந்–தது. தன் ஆசை நிரா–சை–யா–கிப் ப�ோய் விடும�ோ என்ற க�ோபம் எழுந்–தது. ‘இருக்– க ட்– டு ம்; சூழ்ச்– சி – க – ளு க்கா பஞ்– சம் ! தந்தை-மகன் இரு–வ–ரை–யும் ஏதே–னும் தந்–தி–ரத்– தி–னால் மாய்த்து, தன் கனவை நிறை–வேற்–றிக் க�ொள்ள முடி–யாதா என்ன!’ க�ொந்–த–ளிப்–பைக் கட்–டுப்–ப–டுத்–திக் க�ொண்டு காத்–தி–ருந்–தான். மகா–ராணி க�ோப்–பெரு – ந்–தேவி, இமைப்–ப�ொழு – – தும் குழந்தை மணி–கண்–டனை நீங்–கா–திரு – ந்–தாள். ராஜ–சே–கர– னு – ம் ராஜ்ய பரி–பால – ன நேரம் தவிர்த்து நாெளல்– ல ாம் குழந்– தை – யு – ட னே சுற்– றி – ன ார். விளை–யா–டி–னார். க�ொஞ்சி மகிழ்ந்–தார். குழந்தை அழ–காய்த் தவழ்ந்–தது.. மண்–டியி – ட்டு நகர்ந்–தது. சின்–னச் சின்ன அடி–யாக நடந்–தது. ஓடி–யது. விளை–யா–டி–யது. ஒவ்–வ�ொரு நாளை–யும் தன் குறும்–புச் செயல்–க–ளால் அழ–குப – –டுத்–தி–யது. கைக–ளில் தவழ்ந்து, நெஞ்–சில் புரண்டு, அது–நாள்– வரை பட்ட ரணங்–க–ளை–யெல்–லாம் ப�ோக்–கி–யது. ‘மன–வலி தீர்த்த மாம–ருந்தே... என் செல்–லமே!’ என்–றெல்–லாம் குழந்–தையை உச்சி முகர்ந்–தார். மன்–னர் கையில் எடுத்–த–தும் குழந்தை அழு– கையை நிறுத்– தி – ய து. அவர் முகம் பார்த்– து ச் சிரித்–தது. அந்–தச் சிரிப்–பில்–தான் எத்–தனை க�ோடி இன்–பம்! குழந்– தை – யு – ட ன் அரண்– ம – னை க்– கு த் திரும்– பி– ன ார் மன்– ன ர். வேட்– டை ப் ப�ொருட்– க ளை எதிர்– பா ர்த்– து க் காத்– தி – ரு ந்– த – வ ர்– க ள் மன்– ன ர் தெய்–வக் குழந்–தை–யு–டன் வந்த அதி–ச–யம் கண்டு மகிழ்ந்–தார்–கள். பட்–டத்து ராணி–யின் பர–வச – த்–துக்கு எல்–லையே இல்லை. அப்– ப – டி யே அந்– த க் குழந்– தையை அள்ளி எடுத்து நெஞ்–சார அணைத்–துக் க�ொண்– டாள். தாய்மை உணர்வு மனத்–தில் நெகிழ்ச்–சி– யை–யும், கண்–க–ளில் ஆனந்–தக் கண்–ணீ–ரை–யும் வர–வ–ழைத்–தது. ‘அது யார் குழந்தை?’ என்ற கேள்வி, சம்–பந்– தப்–ப–டா–த–வர்–க–ளின் வாய்க்கு அவ–லாக மாறி–யது. உடனே அர–ச–வை–யில் இருந்த ஞான–மு–னி–வர் ஒரு– வ ர், அவர்– க – ளு – டைய சந்– தே – க ங்– க – ளை ப் ப�ோக்–கி–னார். ‘இது நிச்–ச–யம் தெய்வ அனுக்–கி–ர–கம்–தான். நல்–லாட்சி புரிந்து நாட்டு மக்–களை – க் காத்து வரும் அர–ச–னின், ஏக்–க த்– தைப் ப�ோக்க ஆண்– ட– வன் அனுப்பி வைத்த குழந்–தை–தான் இது. கழுத்–தில் மணி–மா–லை–யு–டன் காட்சி தரும் இந்–தக் குழந்– தையை இனி ‘மணி–கண்–டன்’ என்றே அழைப்– ப�ோம். மக்–கள் குறை தீர்க்–கும் மணி–கண்–டன், வாழ்–வாங்கு வாழ்ந்து எல்–லாச் சிறப்–பு–க–ளை–யும் பெறு–வான்’ என்று வாழ்த்–தி–னார் முனி–வர். அரச குடும்–பமு – ம், நாட்டு மக்–களு – ம் அதை ஏற்– றுக் க�ொண்டு மகிழ்ச்–சி–யு–டன் ஆர–வா–ரித்–தார்–கள் - ஒரே ஒரு–வ–ரைத் தவிர. அவர் அமைச்–சர் தான்! வாரிசே இல்–லாத மன்–ன–னின் மறை–வுக்–குப் பிறகு நாட்–டைத் தன்–வ– சப்– ப–டுத்–திக் க�ொள்–ள– லாம் என்ற கற்–பனை – யி – ல் மிதந்து க�ொண்–டிரு – ந்த அவ–னுக்கு, குழந்–தை–யின் வரவு அதிர்ச்–சி–யாக

6

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

நா

மந்திரம் உச்சரித்த ஊமைச் சிறுவன்

ட்கள் வாரங்–கள – ா–கின. வாரங்–கள் மாதங்–க– ளா–கின. மாதங்–கள் வரு–டங்–கள – ாக ஓடின. அரண்–ம–னை–யில் மட்–டு–மில்–லா–மல் வெளி– யி–லும் அனை–வ–ரி–ட–மும் அன்–பா–கப் பழ–கி–னான் மணி–கண்–டன். எல்–லா–ரி–ட–மும் சிரித்து விளை– யாடி மகிழ்ந்–தான். அவ–னைப் பார்த்–தாலே தன் மனக்–கு–றை–யெல்–லாம் தீர்ந்து விடும் நிறைவு அவர்–க–ளுக்கு ஏற்–பட்–டது. ‘மணி–கண்–டன்’ என்ற பெயர் நாடெங்–கும் பரவி எல்–லார் மன–தி–லும் நிலைத்து விட்–டது. பந்–தள நாட்டு மக்–களெ – ல்–லாம், மணி–கண்–ட– னைத் தம் குடும்–பத்–தில் ஒரு–வன – ா–கவே பாவித்–தார்– கள். கிருஷ்–ண–னைப் ப�ோலத் தம் ஒவ்–வ�ொ–ரு–வர் குடும்–பத்–தி–லும் மணி–கண்–டன் வாழ்–வ–தா–கவே உணர்ந்–தார்–கள். மணி–கண்–ட–னுக்–குக் கல்வி கற்–பிக்–கும் கட்–டம் வந்–தது. மகா–ராணி க�ோப்–பெரு – ந்–தேவி, ஆசி–ரிய – ர்– களை அரண்–ம–னைக்கே வர–வ–ழைத்–துப் பாடம் கற்–பிக்–கச் ச�ொல்–ல–லாம் என்று அபிப்–ரா–யப்–பட்– டாள். தன் குழந்–தைக்கு ஊரா–ரின் கண் திருஷ்– டிப்–பட்–டு–வி–டக் கூடாதே என்று தாயுள்–ளத்–து–டன்

பயந்–தாள். ஆனால், ராஜ–சே–கர பாண்–டி–யன், மணி–கண்– டன் குரு–கு–லம் சென்று பயில்–வ–து–தான் முறை என்று திட்– ட – வ ட்– ட – ம ா– க ச் ச�ொன்– ன ார். வெறும் அரண்–மனை – க் கிளி–யாக மணி–கண்–டன் வாழ்–வது எதிர்–கா–லத்–துக்கு நன்மை பயக்–காது அவ–னுடைய – என்–றார். பல–வகை மக்–க–ள�ோடு நேர–டி–யா–கப் பழகி, அவர்–க–ளு–டன் பேசி, கருத்–துப் பரி–மாற்–றம் செய்து க�ொண்–டால்–தான், ஓர் அர–ச–கு–மா–ரன் என்ற வகை–யில் அவன் அனு–ப – வ– பூர்– வ– மா– கப் பல விஷ–யங்–க–ளைக் கற்–றுக் க�ொள்ள முடி–யும் என்று கரு–தி–னார். ஆகவே, மக–னைக் குரு–கு–லத்–துக்கு அனுப்பி வைத்–தார். நகர எல்–லை–யி–லி–ருந்த வனப்–பிர– –தே– சத்–தில் ஆசி–ர–மம் அமைத்–துக் குரு–கு–லம் நடத்– திக் க�ொண்– டி – ரு ந்த ஓர் உத்– த ம முனி– வ – ரி – ட ம் மணி–கண்–டன் அனுப்பி வைக்–கப்–பட்–டான். குரு–வுக்கோ மணி–கண்–டன் தன்–னி–டம் பாடம் கற்க வரு–வதி – ல் ஏகப்–பட்ட மகிழ்ச்சி. அவ–னுடைய – மலர்ந்த முகம், அதில் வசீ–க–ரிக்–கும் புன்–னகை. அவ– னு – டைய கரு– ண ைப் பார்வை எல்– ல ாமே அவ–ருக்–குப் பேரா–னந்–தத்–தைத் தந்–தன. அவன் ஓர் தெய்–வக் குழந்தை என்–பதை அவர் புரிந்து வைத்–தி–ருந்–தார். அந்–தக் குழந்–தைக்–குப் பாடம் ச�ொல்–லித் தரு–வதை – த் தான் செய்த பாக்–கிய – ம – ா–கக் கரு–தி–னார். கூடவே அவர் மன–தில் ஓர் ஏக்–கம். ‘தன் ச�ொந்த மக–னும் இந்த மணி–கண்–ட–னால்–

தான் நல்–வாழ்வு அமை–யப் பெற வேண்–டும். இருக்–கட்–டும், உரிய காலம் வரும்!’ சிவ-விஷ்ணு அம்–ச–மான மணி–கண்–ட–னுக்கு, பஞ்–சாக்ஷர அஷ்–டாக்ஷர ரூப–னான மணி–கண்– ட–னுக்கு, பாடம் வேறு தனி– யா–கச் ச�ொல்–லிக் க�ொடுக்க வேண்–டுமா என்ன? ஆனா–லும் மானு–டப் பிற–வி–யாக அவ–த–ரித்து விட்–ட–தால் சில சம்–பி–ர–தா– யங்–களை அந்த இயல்–புப்–படி ஏற்–றுக் க�ொண்–டு– தானே ஆக வேண்–டும்? மணி–கண்–டன் பாடம் படித்–தான். என்–ன–தான் மானு–ட–னாக இருந்–தா–லும் அவ– னுக்–குள்–ளிரு – ந்த தெய்–வாம்–சம், அவனை எல்–லாப் பாடங்–களி – லு – ம் வெகு–விர – ை–வில் முதன்–மையா – க – த் தேர்ச்சி பெற வைத்–தது. அவ–னு–டைய அறி–வாற்– றல், எதை– யு மே எளி– த ா– க – வு ம், வேக– ம ா– க – வு ம் புரிந்து க�ொள்–ளும் திறமை எல்–லாமே குரு–வுக்கு வியப்பை அளிக்–க–வில்லை. அவர் எதிர்–பார்த்–த– து–தானே! ‘குரு’ என்ற வகை–யில் ஒப்–புக்–கா–கத்– தான் தான் நிய–மிக்–கப்–பட்–டி–ருக்–கி–ற�ோம் என்–பது அவ–ருக்–குப் புரி–யா–ம–லில்லை. ஆகவே ம�ௌன சாட்–சி–யாக அவ–னு–டைய கல்வி வளர்ச்–சி–யைப் பார்த்து, ரசித்து, அனு–பவி – த்–துக் க�ொண்–டிரு – ந்–தார். குரு–கு–ல–வாச காலம் சிறப்–பாக முடிந்–தது. மணி–கண்–டன் அரண்–மனை – க்–குத் திரும்–பும் நேரம் வந்– த து. குரு– வு க்கு உரிய மரி– யாதை செய்ய விரும்– பி – ன ார் மன்– ன ர். அர– ச த் தகு– தி க்– கேற்ப பல பரி–சுப் ப�ொருட்–களை மணி–கண்–டன் மூலம்

தரச் ச�ொல்–லிக் க�ொடுத்–த–னுப்–பி–னார். ஆனால், குரு அவற்றை ஏற்க மறுத்து விட்–டார். ‘ஐயனே, அர–ச–கு–மா–ர–னாக வந்–தி–ருக்–கும் நீங்–கள் ஓர் இறை அம்–சம் என்–பதை நான் உணர்–வேன். உங்–க–ளி–ட–மி–ருந்து தட்–சணை பெறும் அரு–கதை எனக்கு இருப்–ப–தா–கப் பட–வில்லை. உங்–க–ளு–டன் பழ–கிய நாட்–களே நான் பெற்ற பாக்–கி–யம்! இதை– விட எனக்கு வேறென்ன வேண்–டும்?’ உள்–ளம் நெகிழ்ந்து கேட்–டார். அவர் கூறி– யதை ஏற்க மறுத்– த ான் மணி– கண்–டன். ‘ஒரு முனி–வரா – க வாழ்க்கை நடத்–தும் உங்–களு – க்கு இந்–தப் பரி–சுப் ப�ொருட்கள் எல்–லாம் அனா–வசி – யம் – த – ான்; பயன்–பாட்–டுக்கு உத–வா–தவை – – தான். சரி! ஆனா–லும் உங்–கள் மன–தில் ஏத�ோ ஒரு ஏக்–கம் இருக்–கி–றது என்–பதை நான–றி–வேன். அது என்ன என்று ச�ொல்–லுங்–கள். அந்த ஏக்–கம் தீரு– ம ா– ன ால், இந்– த ப் பரி– சு ப் ப�ொருட்க– ளெ ல்– லாம் அதற்கு முன் மதிப்–பில்–லா–த–வை–யா–க–வும் ப�ோகக் கூடும்..’ கருணை ப�ொங்–கும் கண்–களு – ட – ன் பணி–வா–கக் கேட்–டான் மணி–கண்–டன். குரு–நா–த–ரின் கண்–க–ளி–லும் நீர் பெரு–கி–யது. அரு–கி–லி–ருந்த குரு–பத்–தினி ‘ஐயனே, எங்–கள் உள்–ளத்–தைப் படித்து விட்–டீர்–கள். உண்–மைத – ான். எங்–க–ளுக்கு ஓர் ஏக்–கம் உண்டு. எங்–க–ளுக்கு ஒரு

8

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

மகன் இருக்–கி–றான். ஆனால், அவன் பிற–வி–யி–லி– ருந்தே பேச இய–லா–தவ – ன – ாக இருக்–கிற – ான். அவ–னு– டைய குர–லைக் கேட்–பத – ற்கு, உன் ஆசா–னுக்–கும், எனக்–கும் மிகுந்த ஏக்–க–மாக இருக்–கி–றது. உன் தெய்–வத்–தன்–மை–யால் அந்த எங்–கள் ஏக்–கம் தீரு– மென்ற நம்–பிக்–கை–யும் இருக்–கி–றது. செய்–வாயா என் தெய்–வமே?’ என்று நா தழு–தழு – க்–கக் கேட்–டாள். பெற்ற தாயின் தவிப்–பைப் புரிந்து க�ொண்ட மணி–கண்–டன் அருள் புன்–னகை – யு – ட – ன் ‘அப்–படி – யே ஆகட்–டும் அம்மா!’ என்–றான். குரு– வி ன் மகனை வரச் ச�ொல்லி, அவன் கண்–களை நேருக்கு நேர் பார்த்–தான். மணி–கண்– ட–னின் பார்–வை–யா–லேயே புத்–த�ொளி பிறக்க, மலர்ந்து சிரித்–தான் குரு–வின் மகன். தன் தீர்க்–க–மான குர–லில் பஞ்–சாட்–சர மந்–தி–ரத்– தை–யும், அஷ்–டாக்ஷர மந்–தி–ரத்–தை–யும் ஓதி–னான் மணி–கண்–டன். ‘ஓம் நம–சி–வாய; ஓம் நம�ோ நாரா–ய–ணாய...’ என்ன அதி–ச–யம், மணி–கண்–டன் அந்த மந்–தி– ரங்–களை இரண்–டா–வது முறை உச்–சரி – க்–கும்–ப�ோது கூடவே இன்–ன�ொரு குர–லும் சேர்ந்து ஒலித்–தது. ஆமாம், அது குரு–நா–த–ரின் மக–னு–டைய குரல்– தான்! கு ரு த ம் – ப – தி – ய – ரு க் கு ம கி ழ் ச் – சி க் கு

அள–வேயி – ல்லை. மணி–கண்–டனி – ன் காலில் விழாத குறை–யா–கத் தங்–க–ளின் நன்–றி–யைத் தெரி–வித்–துக் க�ொண்–டார்–கள். அது மட்–டும – ல்ல; குரு தன் மகிழ்ச்– சியை அனை–வ–ரி–ட–மும் பகிர்ந்து க�ொள்–ள–வும் துடித்–தார். நாடெங்–கும் மணி–கண்–ட–னின் அற்–புத சக்–தியை – ப் பற்–றிக் கூறப் பெரி–தும் ஆசைப்–பட்–டார். ஆனால்ட, மணி–கண்–டன் அவ–ரைத் தடுத்– தான். ‘வேண்–டாம் குருவே! நான் ஒரு தெய்–வப் பிறவி என்–பதை நீங்–கள் அறிந்து க�ொண்–ட–தா–கக் இந்த அவ–தா–ரத்–துக்கு கூறு–கிறீ – ர்–கள். என்–னுடைய – ஒரு ந�ோக்–கம் இருக்–கிற – து. அது நிறை–வேற வேண்– டு–மென்–றால், என் தெய்–வாம்–சம் விளம்–பர– ப்–படு – த்– தப்–ப–டா–மல் இருக்க வேண்–டும்!’ என்–றான்.

– யே ஆகட்–டும் என் அப்–பனே! எங்–கள் ‘அப்–படி குறை தீர்த்து, மனத்–தில் ஆட்–சி–பு–ரி–யும் நீ, அகில உல–கங்–களு – க்–கும் சக்–ரவ – ர்த்–தியா – க, தங்–கம – ய – ம – ான ரத்–தின சிம்–மா–ச–னத்–தில் க�ொலு–வி–லி–ருந்து, ராஜ்– யம் நடத்த வேண்–டும்’ என்று ஆசிர்–வ–தித்–தார். பூமி– யி ல் தன் அவ– த ார ந�ோக்– க ம் முடி– வ – டைந்த பிறகு குரு– வி ன் வாக்கு ப�ொய்த்– து ப் ப�ோய் விடக்–கூ–டாது என்–ப–தற்–கா–கவே, இன்–றும் ப�ொன்–னம்–பல – த்–தில், நவ–ரத்–தின சிம்–மா–சன – த்–தில் காட்–சிய – –ளிக்–கி–றார் தர்–ம–சாஸ்தா. ஆஸ்–ர–மத்–தி–லி–ருந்து புறப்–ப–டும்–ப�ோது மணி– கண்–டன் மன–சுக்–குள் நினைத்து க�ொண்–டான். ‘கலி காலத்– தி ல் லட்– ச க்– க – ண க்– கி ல் என்– னை த் தரி– சி ப்– ப – த ற்– க ா– க ப் பக்– த ர்– க ள் வரு– வ ார்– க ள்.

அப்–படி முதல்–முறை என்–னைத் தரி–சிக்–கும் பக்–தர், அடுத்த முறை வேற�ொ–ரு–வ–ரை–யும் அழைத்–துக் க�ொண்டு வரு–வார். அவ்–வாறு வரும் அவ–ருக்கு உரிய மரி–யா–தையை நான் அளிக்க வேண்–டும். இந்த என் குரு–நா–த–ரின் நினை–வாக அப்–ப–டிப் பிற பக்–தர்–களை அழைத்து வரும் என் மூத்த பக்–த–ரைக் ‘குரு–சா–மி’ என்று அழைக்–கப்–ப–டு–மாறு செய்–வேன். அப்–படி ஒவ்–வ�ொரு முறை–யும் அந்–தச் குரு–சா–மி–கள் வரும்–ப�ோது அவர்–க–ளில் நான் என் குரு–நா–த–ரைக் கண்டு மனம் மகிழ்–வேன்!’

ம

புலிப்பால் வேண்டும்... ப�ோய் வா மகனே...

ணி– க ண்– ட ன் அரண்– ம – னை க்– கு த் திரும்பி விட்–டான். மக–னைக் கண்ட க�ோப்–பெ–ருந்–தேவி, ஆனந்– தக் கண்–ணீர் வடித்–தாள். இந்–தச் சில காலம் அவ–னைப் பிரிந்–திரு – ந்–தது, அவ–ளுக்கு நரக வேத– னை–யாக இருந்–தது. இனி அந்–தத் துய–ரம் இல்லை. இத�ோ என் மகன் வந்து விட்–டான். மணி–கண்–டன் கல்வி, கேள்–விக – ள் மட்–டும – ல்ல, அர–ச–கு–மா–ரர்–க–ளுக்கே தேவை–யான அனைத்து ஆயு–தப் பயிற்–சி–க–ளை–யும், அஸ்–தி–ரப் பிர–ய�ோ– கங்–க–ளை–யும் கற்–றுத் தேர்ந்–தி–ருந்–தான். குதி–ரை– யேற்–றம், யானை ஏற்–றம் எனக் கற்ற வித்–தை– கள் அனைத்–தி–லும் சக–ல–கலா வல்–ல–வ–னா–கத் திகழ்ந்–தான். அப்பா! என் மகன் எவ்– வ – ள வு வளர்ந்து

விட்–டான். எத்–தனை அழ–கா–யி–ருக்–கி–றான்? அறி– வுக்கு மட்–டும் பஞ்–சமா என்ன? தன் கண்ணே பட்டு விடும�ோ என்று நினைத்–துக் க�ொண்–டாள் க�ோப்–பெ–ருந்–தேவி. அப்–படி – த்–தான் ஆனது. தாய், மகன் பாசத்–தில் விதி–யின் கண்–பட்டு விட்–டது! க�ோப்–பெ–ருந்–தே–வி– யின் பார்வை வேறு–வி–த–மாக மாறிப்–ப�ோ–னது. இதற்கு அவள் கரு– வு ற்– ற தே கார– ண – ம ாக அமைந்–தது. க�ோப்–பெ–ருந்–தேவி கர்ப்–ப–முற்–றதை அறிந்– த – து ம், மன்– ன னை விட– வு ம், பெரி– து ம் மகிழ்ந்–த–வர் அமைச்–சர்–தான்! எதுடா சந்–தர்ப்–பம் என்று காத்–திரு – ந்த அமைச்– சர், மகா–ரா–ணி–யி – ட ம் தூபம் ப�ோட ஆரம்– பித்– தார். ‘உங்–க–ளுக்–கென்று பிறக்–கும் மகன்–தானே, உண்–மை–யா–கவே அரச வாரிசு? அவ–னுக்–கன்றி வேறு யாரும் உரிமை க�ொள்–வது என்ன நியா– யம்! ஜாக்–கி–ர–தை–யாக இருந்து க�ொள்–ளுங்–கள் மகா–ராணி!’ என்று ப�ோதனை செய்–தான். குழந்–தைப்–பேறு இல்–லா–மல் ஏங்–கிக் கிடந்த அந்–தப் பெண்–ணுக்கு இறை–ய–ரு–ளால், பிர–சவ வேத–னை–யின்–றிக் கிடைத்த குழந்தை இப்–ப�ோது இரண்–டாம் பட்–சம – ா–கப் ப�ோய் விட்–டது. அமைச்–சன் கைப்–ப�ொம்–மை–யா–னாள் க�ோப்–பெ–ருந்–தேவி. இதற்–கி–டை–யில் மன்–னர் ராஜ–சே–கர பாண்– டி– யன் மணி–கண்– ட– னுக்கு இள– வ – ர– ச – னாக முடி சூட்–டும் விழாவை ஏற்–பாடு செய்–யத் திட்–ட–மிட்–டுக் க�ொண்–டி–ருந்–தார். அந்த வளர்ப்பு மக–னி–டம் தன் நாட்–டுப் ப�ொறுப்பை ஒப்–ப–டைத்து விட்–டுத் தான் ஓய்வு பெறும் நாளை ஆவ–லு–டன் எதிர்–பார்த்–துக் காத்–தி–ருந்–தார். ஆனால், செய்–யப்–பட்–டி–ருந்த விதி வேறா–ன– தாக இருந்–தது. மணி–கண்–டன் என்ற தெய்–வப் பிற–வி–யின் அரச வாழ்க்கை ஒரு முடி–வுக்கு வர வேண்– டி ய கால– க ட்– டம் அது! இந்த விதிக்கு, சூழ்ச்சி அமைச்– ச – ரு ம், ப�ொறாமை அர– சி – யு ம் உடந்–தை–யாக இருந்–தார்–கள். பன்–னிர– ண்டு வரு–டங்–கள் வளர்த்த பாச–மெல்– லாம் எங்கோ ஓடிப்–ப�ோக, தான் வயிற்–றில் சுமந்த பத்து மாதப் பந்–தத்–து–டன் ஒன்றி விட்–டாள் க�ோப்– பெ–ருந்–தேவி. மணி–கண்–டனை உதா–சீன – ப்–படு – த்–தத் துவங்–கி–னாள்.

10

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

ஆனால், அவ–ளுக்–குப் பிறந்த மக–னான ராஜ– ரா–ஜன், அண்–ணன் மணி–கண்–டன் மீது அள–வற்ற பாசம் க�ொண்–டிரு – ந்–தான். ராம-லட்–சும – ண – ர் ப�ோல, – ர்-முரு–கன் ப�ோல, பல–ராம – ர்-கிருஷ்–ணர் விநா–யக ப�ோல் இருந்–த–னர் சக�ோ–த–ரர்–கள். ராஜ– ரா – ஜ – னு க்– கு க் குரு– கு – ல ப் பயிற்– சி யை அளிப்–ப–தற்–கும் மணி–கண்–டனே ஏற்–பாடு செய்– தான். தானே தம்– பி யை அழைத்– து ப் ப�ோய், குரு–வி–டம் சேர்ப்–பித்து, அவ–னு–டைய வளர்ச்–சி– யைக் கண்டு பெரு–மி–தம் க�ொண்டு, அதைத் தந்–தைக்–கும் அவ்–வப்–ப�ோது தெரி–வித்து வந்–தான். இத்–த–கைய பாசத் தமை–யனை, தன் தாய் உதா–சீ–னப்–ப–டுத்–து–வதை ராஜ–ரா–ஜ–னால் தாங்–கிக் க�ொள்ள முடி– ய – வி ல்லை. மணி– க ண்– ட ன் தன் ச�ொந்த அண்–ணன் இல்லை என்–பதை அவன் அறிந்–துத – ான் இருந்–தான். ஆனா–லும் பூர்வ ஜன்ம பந்–தம்–தான் இவ்–வாறு சக�ோ–தர உற–வா–கத் த�ொடர்– கி–றது என்றே அவன் பரி–பூ–ர–ண–மாக நம்–பி–னான். தான் பெறாத பிள்–ளையா – க இருந்–தா–லும் தன் கலி தீர்க்க வந்த மக–னைச் சீராட்–டிப் பாராட்டி வளர்த்த ஒரு தாய், தனக்– க ென்று ச�ொந்த மகன் வந்–து–விட்–ட–ப�ோது, முத–லில் வந்–த–வனை எப்–படி – ப் புறக்–கணி – க்க முடி–கிற – து? தாய்மை என்ற உணர்– வு ம் ச�ொந்– த த்– து க்கு அடி– மை ப்– ப ட்– ட – து – தானா? இந்த உணர்வு வேறு–பாடு ஏன் ஏற்–பட்–டது? ராஜ–பரி – பா – ல – ன – ம் தன் ச�ொந்த மக–னுக்–கன்றி வேறு யாருக்–கும் ப�ோய்–வி–டக் கூடாது என்ற சுய–ந–லம்– தானா? ஒரு வேளை நான் பிறக்–கா–மலே – யே இருந்– தி–ருந்–தால் அண்–ணன் மணி–கண்–டனே முடி சூடி மன்–ன–னாக ஆகி–யி–ருப்–பான் இல்–லையா? நினைத்து நினைத்து வேத– னை ப்– ப ட்– ட ான் இள– வ – ர – ச ன் ராஜ– ரா – ஜ ன். இந்– த த் தன் மனக்– கு–மு–றலை அவன், தன் தந்தை ராஜ–சே–கர பாண்– டி–ய–னி–ட–மும் தெரி–வித்–தான். மன்–ன–ரும் மனம் குழம்–பிய நிலை–யில்–தான் இருந்–தார். என்–றா–லும், மணி–கண்–டனே மணி–ம–கு–டம் சூட வேண்–டி–யவன் என்ற தன் தீர்–மா–னத்–தில் அவர் உறு–தி–யா–க–வும் இருந்–தார். அவ–ரு–டைய இந்த முடிவு, மகா–ரா–ணியை மேலும் க�ோபத்–திற்–குள்–ளாக்–கி–யது. அமைச்–ச– ரும் அவ– ளு – டைய க�ோபத்– து க்கு மேலும் திரி தூண்டி எண்–ணெய் வார்த்–தான். ‘மகா–ராணி – யாரே – , தங்–கள் மகன் ராஜ–ரா–ஜன் மணி–கண்–டன் மேல் வைத்–தி–ருக்–கும் பாசம், உறவு எல்–லாம் தற்–கா– லி–க–மா–ன–து–தான். நாட்டை ஆள்–வ–தால் ஓர் அர–ச– னுக்–குக் கிடைக்–கும் செல்–வாக்–கும், பெரு–மையு – ம் எப்–படி – ப்–பட்–டது என்–பதை அவ–னுக்கு உணர வைத்– தாலே அவன் தன் மனத்தை மாற்–றிக் க�ொண்டு விடு–வான். அரச சுக–ப�ோ–கங்–கள், அதி–கா–ரங்–கள், பரம்–பரை பெருமை இவற்–றை–யெல்–லாம் அவன் அனு–ப–விக்–கும்–ப–டிச் செய்ய வேண்–டும். அப்–பு– றம் எல்–லாம் எளி–தாக, நம்.. அதா–வது, உங்–கள் திட்–டப்–படி நிறை–வேறு – ம்..’ என்று தூண்டி விட்–டார். மகா–ரா–ணிக்கு, மந்–தி–ரி–யின் துர்–ப�ோ–தனை கிறக்–கத்தை ஏற்–ப–டுத்–தி–யது. ‘உண்–மை–தானே!

மணி–கண்–டன் அர–சன – ா–னால், ஊர் மக்–கள் என்ன ச�ொல்–வார்–கள்? ச�ொந்த மகன் இருக்க, எங்–கி– ருந்தோ வந்த பிள்–ளையை அரி–யண – ை–யில் ஏற்–றிய பாதகி; இவள் எல்–லாம் எப்–படி உண்–மை–யான தாயாக இருக்க முடி–யும்? என்று ஏச மாட்–டார்–களா?

– ல் அமர்ந்–தா–லும், அல்–லது மணி–கண்–டனே பத–வியி பின்–னால் ஒரு–நாள் என் மகன் ராஜ–ரா–ஜ–னுக்–கும் பதவி ஆசை வந்து - என்–னத – ான் இருந்–தா–லும் ராஜ– ப–ரம்–பரை ரத்–தம – ல்–லவா - அவன் மணி–கண்–டனை எதிர்த்–தா–னா–னால் அது இந்த ராஜ வம்–சத்–துக்கே இழுக்–கல்–லவா? அப்–படி ஒரு சூழ்–நிலை – க்கு என் மகனை நானே தள்–ளி–வி–டு–வது முறை–யா–குமா?’ இப்–ப–டிப் பல–வா–றா–கச் சிந்–தித்த அரசி, தான் எடுத்த முடிவு தான் சரி–யா–னது என்று உறு–திய – ாக இருந்–தாள். அத–னால் அவள் மணி–கண்–டனை அலட்–சி–யப்–ப–டுத்–து–வது இன்–னும் அதி–க–ரித்–தது. அவ–தார புரு–ஷ–னான மணி–கண்–டன், அர்த்–தம் நிறைந்த புன்–ன–கை–யு–டன் அர–சி–யின் அலட்–சி– யத்– தை த் தாங்– கி க் க�ொண்– ட ான். ‘என் இந்த அவ–தா–ரத்–தின் ந�ோக்–கமே வேறு தாயே! பன்–னி– ரண்டு ஆண்–டுக – ள் நான் அரச குடும்–பத்–தில் வாழ வேண்–டும் என்–பது ஓர் அரக்–கி–யின் விருப்–பம்! அதை நிறை–வேற்ற எனக்கு வாய்ப்–ப–ளித்து பன்– னிரு ஆண்–டு–கள் தாயாக என்–னைப் பரா–ம–ரித்த உங்–க–ளுக்கு நன்றி. விரை–வில் உரிய காலம் வரும்; அவ–தார ந�ோக்–கம் நிறை–வேறு – ம். அதற்–குப் பிறகு உங்–களு – டைய – ச�ொந்–தப் பிள்–ளைக்கு மணி– ம–கு–டம் சூட்டி மகிழ்ச்–சி–யு–டன் இருங்–கள்.’ என்று

மன–சுக்–குள் ச�ொல்–லிக் க�ொண்–டான். ஆனால், ராஜ– சே – க ர பாண்– டி – யன�ோ , தன் மனை–வியி – ன் ச�ொல்லை ஏற்–கத் தயா–ராக இல்லை. என் முதல் மகன் மணி–கண்–டன்–தான். இறை–வன் எனக்–களி – த்த ச�ொத்து அவன். அந்த நினைப்–ப�ோட பன்–னிரு ஆண்–டு–கள் வளர்ந்து விட்ட அவனை அத்–த–னைச் சுல–ப–மாக வெளியே விரட்டி விட முடி–யாது. புது வரவு நல் உற–வா–கவே இருக்–கட்– டும். ஆனால், அது ச�ொந்த, ரத்த உற–வா–கவே இருந்–தா–லும் என்–னைப் ப�ொறுத்–த–வரை இரண்– டாம்–பட்–சம் தான்’ என்று உறு–தி–யா–கச் ச�ொல்லி விட்–டார்.

ஆ ன ா ல் , ச தி – வ லை க ன – ஜ�ோ – ர ா – க ப் பின்–னப்–பட்–டது. மணி–கண்–டனை ஒழிக்–கத் திட்–டம் தீட்–டப்–பட்–டது. அமைச்–ச–ரின் ய�ோச–னைப்–படி, அபா–ய–க–ர–மான ஒரு வேலை மணி–கண்–டன் முன் வைக்–கப்–பட்–டது. அதற்–கா–கவே க�ோப்–பெரு – ந்–தேவி – க்–குப் ப�ொய்– யா–கத் தலை–வலி வந்–தது. திற–மை–யா–கத் துடித்– தாள் அவள். ப�ோலி–யா–கக் கண்–ணீர் விட்–டாள். கத–றி–னாள். நன்–றா–கவே நடித்–தாள். சதித்–திட்ட முன்–னேற்–பாட்–டின்–படி, அரச வைத்– தி–யர் வந்து பார்த்–தார். உதட்–டைப் பிதுக்–கி–னார்; கைகளை விரித்–தார். ‘என்–னால் ஆகக்–கூ–டி–யது ஒன்–று–மில்லை. ஆனால், ஒரு வழி உள்–ளது. சற்று அபா–யம – ா–னது – ’ என்று, ச�ொல்–லிக் க�ொடுத்த பாடத்–தைச் சுருதி தப்–பா–மல் ச�ொன்–னார். மன்–னர் கலங்–கிப் ப�ோனார். மனை–வி–யின் ந�ோய் தீர்க்–கப்–பட வேண்–டும் என்–ப–தில் உண்– மை–யான ஒரு கண–வ–னாக நிறைய வருத்–தப்–பட்– டார். அரச மருத்–து–வ–ரின் ஆல�ோ–சனை எது–வாக இருந்–தா–லும் அதற்கு உடன்–படு – வ – த – ா–கச் சத்–திய – ப் பிர–மா–ணம் செய்–தார். ‘மகா–ரா–ணி–யா–ரின் இந்–தக் க�ொடிய ந�ோயைத் தீர்க்க, புலிப்–பால் வேண்–டும். அந்–தப் பாலில் என்–னி–ட–முள்ள மூலி–கை–க–ளைப் ப�ோட்டு நான்

12

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

மருந்து தயா–ரித்–துத் தரு–கி–றேன்; அது உடனே ந�ோயை விரட்– டி – ய – டி த்து விடும்!’ கப– ட – ம ா– க ச் ச�ொன்–னார் மருத்–து–வர். ‘புலிப்–பாலா? என்ன, விளை–யா–டு–கி–றீர்–களா? அதை எடுக்க யார் ப�ோனா–லும் மறு–நாள் அவ– ருக்–குப் பால் ஊற்ற வேண்–டிய நிலை வருமே! இது சாத்–திய – மா?’ ராஜ–சேக – ர பாண்–டிய – ன் சீறி–னார். ‘முடி–கிற காரி–ய–மா–கச் ச�ொல்–லுங்–கள்!’ என்–றார். ‘முடி–யும்.’ வைத்–தி–யர் தீர்–மா–ன–மா–கச் ச�ொன்– னார். சதி–கா–ரர்–க–ளின் பின்–னணி ஆத–ரவு, அவ– ருக்கு நிறைய மன திடத்–தைக் க�ொடுத்–திரு – ந்–தது. ‘அது–வும் ஒரு பால–கன – ால் முடி–யும் - பன்–னிரெ – ண்டு வயது பால–கன்.’ ‘யார் அவன்? அப்–ப–டிப்–பட்ட ஒரு பால–கனை நம் நாட்– டி ல் எப்– ப – டி த் தேடு– வ து? புலிப்– ப ால் க�ொண்டு வரு–வ–தற்–காக, பன்–னி–ரண்டு வயது பால–கன் தேவை என்று முர–ச–றி–வித்–தால் எந்–தக் குடும்–பத்–தி–லி–ருந்து யார்–தான் தங்–கள் வீட்–டுப் பிள்–ளையை இதற்–காக அனுப்ப முன் வரு–வார்– கள்?’ என்–றெல்–லாம் மன்–னன் ராஜ–சே–கர பாண்– டி–யன் குழம்–பித் தவித்–தார். அவ–னு–டைய தடு–மாற்ற வேத–னையை மணி– கண்–டனே ப�ோக்–கி–னான். ‘அப்பா, நானே ப�ோய், புலிப்–பால் க�ொண்டு வரு–கி–றேன்!’

க�ோப்–பெ–ருந்–தே–விக்–கும், அமைச்–ச–ருக்–கும் மகிழ்ச்– சி – யெ ன்– ற ால் அப்– ப – டி – ய�ொ ரு மகிழ்ச்சி. இதைத்–தானே எதிர்–பார்த்–தார்–கள் அவர்–கள். ராஜ–சே–க–ரன்–தான் இதை ஏற்–றுக் க�ொள்ள மறுத்–தான். ‘வேண்–டாம் மணி–கண்டா.. நீ சிறு பால–கன்.. நான் வேறு யாரை–யா–வது ஏற்–பாடு செய்–கி–றேன்!’ என்–றான். ‘அப்பா, வேறு யாரா–னா–லும், அந்–தப் பிள்–ளை– யும் ஒரு பெற்–ற�ோர்க்கு மகன்–தானே.. அவர்–க– ளுக்–குப் பயம் உண்–டா–காதா? தயவு செய்து என்– னைச் செல்ல அனு–மதி – யு – ங்–கள்’ என்று வேண்–டிக் கேட்–டான். மணி–கண்–ட–னின் தீர்க்–க–மான பார்–வை–யும், திட– ம ான குர– லு ம், அவ– ன ால் அதைச் சாதிக் க முடி–யும் என்றே மன்–ன–வ–னை–யும் பிற–ரை–யும் மன உறுதி க�ொள்ள வைத்–தன. வேறு வழி–யில்லை. மணி–கண்–டனை வழி–ய– னுப்– ப த்– த ான் வேண்– டு ம். மன்– ன ர் மனத்– து – ய – ரத்–து–டன் வேறு வழி–யின்–றிச் சம்–ம–தம் தந்–தார். கண்–ணீ–ரு–டன் வழி–ய–னுப்பி வைத்–தார். மணி–கண்–டன் தனியே புறப்–பட்–டான். தன்–னு– டன் வேறு படை வீரர்–கள் யாரும் தேவை–யில்லை என்று உறு–தி–யாக மறுத்து விட்–டான். ‘அப்–பாடி!’ என்று நிம்–மதி அடைந்–தார்–கள் அர–சி–யும் அமைச்–ச–னும். சிவ–பக்–தன – ான ராஜ–சேக – ர– ன், மணி–கண்–டனை வழி–ய–னுப்–பும் முன், ஈசனை வழி–பட்டு, முக்–கண் க�ொண்ட தேங்– க ாய் ஒன்றை, இறை கடாட்– ச – மாக எடுத்து மணி–கண்–டன் க�ொண்டு செல்–லக் க�ொடுத்–தார். கூடவே, உண–வுப் ப�ொருட்கள், சில– வ ற்– ற ை– யு ம் ப�ோட்டு, ஓர் இரு– மு – டி – ய ா– க க் கட்டி, மணி–கண்–ட–னி–டம் க�ொடுத்து வழி–ய–னுப்பி வைத்–தார். இதை மனத்–தில் க�ொண்–டுத – ான் சப–ரி–மலை செல்–லும் பக்–தர்–கள் இரு–முடி சுமந்து செல்–லும் வழக்–கம் உண்–டா–னது. இதற்–குள் நாடு முழு–வ–தும் இந்–தச் செய்தி பரவி விடவே, மக்–கள் அனை–வரு – ம் அரண்–மனை முன் கூடி விட்–டார்–கள். ‘இது எப்–படி சாத்–திய – –மா– கும்? ஒரு சிறு–வனை அநி–யா–ய–மாக தண்–டிக்–கும் அரக்–கச் செய–லல்–லவா இது!’ என்–றெல்–லாம் அவர்–கள் தங்–க–ளுக்–குள் வருத்–தத்–து–டன் பேசிக் க�ொண்–டார்–கள். ராமா–யண காலத்து ராமன் வன–வா–சம் புறப்– பட்–டப�ோ – து அய�ோத்தி மாந–க–ரமே கண்–ணீ–ரு–டன் அவனை வழி–ய–னுப்பி வைத்–தது ப�ோன்ற துய–ரம் பந்–தள நாட்–டி–லும் நில–வி–யது. மணி–கண்–டன் நாட்டை நீங்–கி–னான்; காட்டை அடைந்–தான்.

ம

அறிந்து மேலும் உக்–கி–ர–மா–னாள். அமிர்–தம் கடை–வத – ற்கு மட்–டும், அரக்–கர்–களி – ன் உதவி வேண்–டும்; ஆனால் அதன் பலன் மட்–டும் கிடை–யாதா? என்ன நியா–யம் இது? இதற்–குக் கட– வு – ளர்–க–ளு ம் உடந்–தையா? விடக்–கூ–ட ாது... இந்த துர�ோ– கி – க – ள ைச் சும்மா விடக்– கூ – ட ாது! ப�ொரு–மி–னாள். பாற்–க–ட–லில் அமிர்–தம் கடை–யும் சம–யத்–தில் மகி–ஷ–முகி இங்–கில்லை. பாதா–ள–ல�ோ–கத்–தில் இருந்–தாள்! அ வ ள ை இ ங் – கி ல் – ல ா – ம ல் ச ெ ய் – த து சிவ–தந்–தி–ரம்! ஆம்! சிவன்–தான், மீண்–டும் லீலா–வ–தி–யின் சாபப்–படி அவள் கண–வன் தத்–தாத்–ரே–யனை, ஓர் அழ–கான மகி–ஷம – ா–கப் படைத்து, மகி–ஷமு – கி – யி – ன் முன் அனுப்பி வைத்–தார். மகி–ஷ–முகி, அந்த சுந்–தர மகி–ஷத்–தைப் பார்த்– தாள். அன்பு க�ொண்–டாள். தேவ–ல�ோக – த்–திலி – ரு – ந்து மகி–ஷத்–தின் கூடவே மயங்–கிச் சென்–றாள். சிவ–னின் கட்–ட–ளைப்–படி, மகி–ஷம், மகி–ஷ–மு– கி–யைத் தன்–வச – ப்–படு – த்–திப் பாதா–ளல�ோ – க – த்–துக்கு அழைத்–துச் சென்–றது. அங்கு சில காலம் மகிழ்ச்– சி–யாக இருந்து குறிப்–பிட்ட காலத்–திற்–குப் பிறகு, மகி–ஷ–மு–கி–யு–டன் பூல�ோ–கம் வந்து, தான் மட்–டும் சிவ–னி–டம் சென்று சேர்ந்–தது. அதற்–குள்–ளா–கவே, அமிர்த நாட–கம் நடந்து முடிந்து இங்கு தேவர்–கள் முன்பை விட வலு–வும், பேர–ழ–கும் பெற்–றி–ருந்–த–னர். கறு–விக் க�ொண்ட மகி–ஷமு – கி க�ோர தாண்–டவ – ம் ஆடி–னாள். யாரும் எந்–தத் தவ–மும், யாக–மும் செய்–ய–மு–டிய – ா–மல் அடித்–தாள். அந்த வகை–யில், பந்–தள நாட்–டுக்–க–ரு–கில் உள்ள வனப்–பகு – தி – க்கு வந்–தாள். அங்கே ஆசி–ரம – ம் அமைத்து, அருந்–த–வம் புரிந்து க�ொண்–டி–ருந்த முனி–வர்–க–ளை–யும், ரிஷி–க–ளை–யும் பிற அப்–பாவி மக்–க–ளை–யும் அடித்து ந�ொறுக்–கி–னாள். விரட்டி அடித்–தாள். இந்–தச் சூழ்–நி–லை–யில்–தான் மணி–கண்–டன் அந்த வனத்–துக்–குள் பிர–வே–சித்–தான். ஒளியே புக முடி–யாத காட்–டுக்–குள் சூரி–யன் நுழைந்–தது ப�ோல்

முடிந்தாள் மகிஷமுகி!

கி–ஷ–முகி க�ோபத்–தின் உச்–சத்–தி–லி–ருந்–தாள். தேவர்–க–ளின் தந்–தி–ரத்–தால், தன் இன மக்–க– ளுக்கு அமிர்–தம் மறுக்–கப்–பட்–டதை – யு – ம், அது ம�ொத்– த–மும் தேவர்–க–ளுக்கே ப�ோய்ச் சேர்ந்–த–தை–யும் ðô¡

13

16-30 நவம்பர் 2017

இருந்–தது அவன் வருகை. ஐயப்–பன – ான மணி–கண்–டன் காட்–டுக்–குள் அடி– யெ–டுத்து வைத்–த–துமே, ஈச–னால் அனுப்–பப்–பட்ட பூத–கண – ங்–கள், அவனை வணங்–கிப் பின் த�ொடர்ந்– தன. தேவேந்–தி–ரன் தலை–மை–யில் தேவர்–க–ளும் ப�ோருக்–குத் தயா–ரா–னார்–கள். வனத்–திலி – ரு – ந்த முனி–வர்–கள், தங்–களு – க்கு ஒரு விடி–வு–கா–லம் வந்து விட்–ட–தென்–பதை உணர்ந்து தெளிவு கண்–டார்–கள். மணி–கண்–டனே சர–ணம் என அவனை அப–யம் அடைந்–தார்–கள். புலிப்–பா–லுக்–காக வந்த மணி–கண்–டன், ப�ோருக்– குத் தயா–ரா–னான். வான–ளவு உய–ரத்–தில் அரக்கி மகி–ஷமு – கி! எதிரே சிறு–பா–லக – ன – ாய் மணி–கண்–டன்! தன்னை எதிர்க்க ஒரு ப�ொடி–யன் வந்–தி–ருப்– பதைக் கண்டு எக்–கத்–தா–ளம – ா–கச் சிரித்–தாள் மகி–ஷ– முகி. ‘அடேய் சிறுவா! சிறு தூசு நீ! என் சுண்டு விர–லால் நசுக்–கப்–பட்–டுச் சாகப் ப�ோகி–றாய் பார்!’ என்று க�ொக்–க–ரித்–தாள். மணி–கண்–டன், தன்–னுடைய – அவ–தார ந�ோக்கம்

14

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

நிறைவே– று ம் கட்டம் நெருங்கி விட்– ட தை உணர்ந்தான். மான–சீக – ம – ாக, சிவ–பெரு – ம – ா–னையு – ம் மகா–விஷ்–ணு–வை–யும் வணங்–கி–னான். ப�ோர் த�ொடங்–கி–யது!

– ம், தேவர்–களி – ம் அசு–ரர் படை–களு – ன் படை–களு ம�ோதின. மகி– ஷ – மு கி, தன்– னு – டைய மாயா– ச க்– தி – யி – னால், பல்–லா–யி–ரக்–க–ணக்–கான பாணங்–களை எய்–தாள். மணி–கண்–டன் தன் ஞான அஸ்–திர– த்–தால் அத்–த–னை–யை–யும் சிதைத்–தான். சிவ–க–ணங்–கள் உக்–கி–ர–மா–கப் ப�ோர் செய்து ஆயி– ர க்– க – ண க்– க ான அசு– ர ர்– க – ள ைக் க�ொன்று குவித்–தார்–கள். ப�ோர் கடு– மை – ய ா– யி ற்று. மகி– ஷ – மு கி தன் மாயத் தந்–தி–ரங்–க–ளை–யெல்–லாம் காட்–டி–னாள். அவ–ளுடைய – ர�ோமத்–திலி – ரு – ந்து ஆயி–ரக்–கண – க்–கில், புதிது புதி–தாக மகி–ஷ–மு–கி–கள் த�ோன்–றி–னார்–கள். அத்–தனை பேரும் மணி–கண்–ட–னால் மாய்க்–கப்– பட்–டார்–கள்.

மகி–ஷ–மு–கி–யின் பக்–கம் த�ொய்வு ஏற்–பட்–டது. அவள் களைத்–துப் ப�ோனாள். அவ–ளின் அரக்க மன–தி–லும் ஒரு சிந்–தனை உதித்–தது. ‘இத�ோ, தன்–னு–டன் ப�ோரிட்–டுக் க�ொண்–டி–ருக்– கும் இந்த இளை–ஞன் யார்? ஒரு சம– ய ம் பார்த்– த ால் மகா– தே – வ – ன ா– க த் தெரி–கிற – ான்; ஒரு சம–யம் பார்த்–தால் மகா–விஷ்–ணு–வா–கத் தெரி–கிற – ான். சிவ-விஷ்ணு அம்–சம – ா–கவு – ம் தெரி–கிற – ான். நான் பிரம்–மா–விட – ம் க�ோரிய வரம் பலிக்–கப் ப�ோகி–றதா? என் விதி முடி–யப் ப�ோகி–றதா? பஞ்– ச ாட்– ச – ர – ந ா– த ன் சிவ– னு ம், அஷ்– ட ாக்ஷர நாதன் விஷ்–ணு–வும் கலந்த பெரிய சக்தி இவன்– தான�ோ? பன்–னி–ரண்டு வயது பால–கன்! முகத்–த�ோற்–ற–மும் உடல் வடி–வும், இவனை அரச குலத்–த–வ–னா–கவே காட்–டு–கின்–றன! அப்–படி – யெ – ன்–றால்... அப்–படி – யெ – ன்–றால்... ஆம்! இந்த மகி–ஷமு – கி – க்கு முடிவு தெரிந்து விட்–டது. நான் க�ோரி–ய–ப–டியே என் மர–ணம் சம்–ப–விக்–கப் ப�ோகி–றது. வரம் க�ொடுத்த பிரம்–மன் ஏமா–ளியல்ல – ; நாம்–தான் ஏமாந்து விட்–ட�ோம். முடி–யவே முடி–யாது என்று நினைப்–ப–தெல்–லாம் சாதா–ர–ணர்–க–ளைப் ப�ொறுத்–த–வரை அவ்–வப்–ப�ோது மன–சும் உட–லும் க�ொண்–டிரு – க்–கும் பலம், பல–வீன – த்–தைப் ப�ொறுத்–த– து–தான். ஆனால், எல்–லாம் வல்ல இறை–வ–னுக்கு

முடி–யா–தது என்று எது–வுமே இல்லை. அவ–னுடைய – ஆற்–ற–லுக்கு முன் எல்–லாமே தூசி–தான் - தான் உட்–பட! மகி–ஷ–முகி, முதல் முறை–யாக நல்–வ–ழி–யில் சிந்–திக்–கத் த�ொடங்–கி–னாள். மணி–கண்–ட–னால் மாய்க்–கப்–பட்–டாள். மகி–ஷ–மு–கி–யின் க�ொம்–பு–க–ளைப் பிடித்–துத் தூக்கி கர–கர– வெ – ன்று சுழற்–றித் தூக்–கியெ – றி – ந்–தான் மணி–கண்–டன். மகி–ஷி–யின் உடல் ‘அமு–தா’ நதிக் க – ரை – யி – ல் வந்து விழுந்–தது. அவள் மீண்–டும் எழும் முன், தர்ம சாஸ்தா, அவள் முது–கின் மேல் ஏறி க�ோர தாண்–ட–வ–மாடி அவளை அழித்–தார். மகிஷி நர்த்–த–ன–ராக, மணி–கண்–டன் சம்–ஹார தாண்–ட–வம் ஆடும் கண்–க�ொள்–ளாக் காட்–சி–யைக் காண தேவர்–கள் மட்–டும் வர–வில்லை. மகா விஷ்– ணு–வும் வந்–தார். கயி–லா–யந – ா–தர– ான சிவ–னும் வந்து பார்த்–துச் சந்–த�ோ–ஷ–ம–டைந்–தார். ரிஷப வாக–னத்–தில் வந்த அவர், மணி–கண்–டன் நட–னத்–தைக் காண்–ப–தற்–காக, தன் காளை–யைப் பக்–கத்–தில் உள்ள மரத்–தில் கட்டி வைத்–தார். அந்–தப் புனி–த–மான இடமே சபரி மலை–யில் உள்ள காளை கட்டி இடம்!

ஐ

மணவாழ்க்கைக்குக் காத்திருக்கிறாள் மஞ்சமாதா!

யப்–ப–னின் திருக்–க–ரம், உட–லில் பட்–ட–தால், மகி–ஷி–யின் உட–லி–லி–ருந்து விடு–த–லை–யாகி ðô¡

15

16-30 நவம்பர் 2017

ச ா ப வி ம�ோ – ச – ன ம் பெ ற் – ற ா ள் லீ ல ா – வ தி . மணி–கண்–ட–னின் தாள் பணிந்–தாள். ‘ஐயனே! தங்–க–ளின் புனித கரங்–கள் என் மீது பட்–டத – ால் நான் புனி–த–மா–னேன். இனி நான் தங்–க– ளுக்கே ச�ொந்–தம். என்னை ஏற்–றுக் க�ொண்டு அருள்–பா–லிக்க வேண்–டும்’ என்று கெஞ்–சி–னாள். புன்–முறு – வ – லு – ட – ன் அவ–ளைப் பார்த்–தான் மணி– கண்–டன். ‘உன் விருப்–பம் நிறை–வே–றாது. இந்த அவ–தா–ரத்–தில் நித்–யபி – ர– ம்–மச்–சா–ரிய – ா–கவே இருக்–கப் ப�ோகி–றேன். ஆனா–லும் ஒரு வாய்ப்பு இருக்–கிற – து.

– ம். அப்–ப�ோது எனக்–கென்று ஒரு க�ோயில் கட்–டப்–படு என்–னைத் தரி–சிக்க லட்–சக்–க–ணக்–கில் பக்–தர்–கள் வந்து ப�ோவார்–கள். வரு–டா–வ–ரு–டம் என் பக்–தர்–க– ளின் கூட்–டம் அதி–க–ரித்–துக் க�ொண்டே ப�ோகும். ஒவ்–வ�ொரு வரு–டமு – ம் புதிது புதி–தா–கப் பக்–தர்–கள், என்னை முதன் முறை–யா–கத் தரி–சிக்க வரு–வார்– கள். அப்–படி எந்த வரு–டத்–தில், புதிய பக்–தர் யாரும் வர– வி ல்– லைய�ோ , அப்– ப�ோ து உன்னை நான் திரு–ம–ணம் செய்து க�ொள்–கி–றேன். அது–வரை காத்–திரு – ’ என்று அருள்–ம�ொழி ச�ொன்–னான் மணி– கண்–டன். இது இன்– ன�ொ ரு இறைத் தந்– தி – ர ம் என்– ப – – கி. ஆனா–லும் தைப் புரிந்து க�ொண்–டாள், மகி–ஷமு தான் காத்–திரு – க்–கச் சம்–மதி – த்–தாள்.அவ–ளைச் சக்தி அம்–ச–மாக அருள்–பு–ரிந்த மணி–கண்–டன். ‘என்–னு– டைய க�ோயி–லுக்கு அரு–கிலேயே – உனக்–கும் ஒரு க�ோயிலை எழுப்–பச் செய்–கிறே – ன். உன்னை மாளி– கை–பு–ரத்து அம்–மன், மஞ்–ச–மாதா என்றே மக்–கள் வழி–படு – வ – ார்–கள். என்–னைக் காண–வரு – ம் பக்–தர்–கள், உன்–னை–யும் வந்து தரி–சித்து விட்–டேச் செல்–வார்– கள். இத–னால் இன்–ன�ொரு வசதி - பக்–கத்–திலேயே – இருக்–கும் நீ, எந்த வரு–டத்–தில் புதிய பக்–தர் யாரும் என்–னைத் தரி–சிக்க வர–வில்லை என்–ப–தை–யும் கண்–கா–ணிக்–க–லாம்.’ சிரித்–துக் க�ொண்–டாள் மகி–ஷ–முகி. ‘தங்–கள் சித்–தம் இது–தான் என்–றால், என் பாக்–கி–ய–மும் இது–தான். தங்–க–ளுக்–குச் சம–மாக எனக்–கும் ஒரு க�ோயில் கட்–டு–வித்து, என்–னை–யும் மக்–கள் வந்து வணங்–கு–வார்–கள் என்று, எனக்–கும் சரி–யா–ச–னம் தந்த பேர–ருளே, உன்னை வணங்– கு – கி – றேன். எனக்கு இந்–தச் சந்–த�ோ–ஷமே பெரிது. அத–னால், என் சுய–நல – த்–துக்–காக ஏதே–னும் ஒரு வரு–டம் தங்–க– ளைத் தரி–சிக்–கப் புது பக்–தர் யாரும் வந்–துவி – ட – ா–மல் இருக்க வேண்–டுமே என்று நான் பிரார்த்–தித்–துக் க�ொள்–ளப் ப�ோவ–தில்லை. இப்–ப�ோது தந்–தி–ருக்– கும் இந்த க�ௌர–வத்–தி–லேயே நான் மன–நி–றைவு காண்–கிறே – ன். வருடா வரு–டம் புதுத் புது பக்–தர்–கள் மட்–டும – ல்ல, ஏற்–கென – வே வந்து செல்–லும் பக்–தர்–க– ளும், எந்–தத் தடை–யு–மின்–றித் த�ொடர்ந்து வந்து க�ொண்–டிரு – க்–கட்–டும். இதைக் கண்–கா–ணித்து நான் பெரு–ம–கிழ்வு அடை–கி–றேன்’ என்–றாள். மணி–கண்–டன் மலர்ந்து சிரித்–தான்.

ம

16

புறப்பட்டான் புலிவாகனன்

கிஷி சம்–ஹா–ரம் முடிந்–தபி – ற – கு, மகன் மணி–கண்– டனை, அன்–புட – ன் அழைத்த பரமேஸ்வரன் ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

‘மகனே, மணி–கண்டா.. உன் பிரி–வால் வாடிக் க�ொண்–டி–ருக்–கி–றான் ராஜ–சே–க–ரன். அவனை நீ ஆட்–க�ொண்டு முக்–திய – ளி – க்க வேண்–டும். அடுத்து, நீலி மலை–யில் சபரி என்–கிற பக்தை உன்–னைத் தரி–சிக்–கவே காத்–திரு – க்–கிற – ாள். அவ–ளுக்கு அருள் செய்து ம�ோட்–ச ம் அளிப்–ப–து ம் உன் கடமை. அந்–தப் பக்–தை–யின் நினை–வாக அந்த மலைக்கு சப– ரி – ம லை என்றே பெயர் வழங்– க ப்– ப – ட ட்– டு ம். அந்த சப–ரி–ம–லை–யிலேயே – உனக்–குக் க�ோயி–லும் ஏற்–ப–டும். இப்–ப�ோது, உன் தாயின் தலை–வலி நீக்–கப் புலிப்–பால் க�ொண்டு செல். தேவ–தை–கள் பெண் புலி–க–ளா–க–வும், தேவர்–கள் புலிக் கூட்–டங்–க– ளா–க–வும் த�ொடர, தேவேந்–தி–ரன் வேங்–கை–யாக வரு–வான். அவன் மீது அமர்ந்து நீ நாடு திரும்–ப– லாம்’ என்று ச�ொல்லி மறைந்–தார். இறந்த மகி–ஷமு – கி – யி – ன் உடல், உயி–ரற்–றத – ாக இருந்–தா–லும் மலை–ப�ோல் வளர்ந்–தது. இப்–படி – யே ப�ோனால் சூரிய, சந்–தி–ரர்–க–ளையே மறைத்து விடும் என்–ப–தால், ஐயப்–பன் மகி–ஷி–யின் உட– லைப் பாதா–ளத்–தில் தள்–ளிக் கற்–க–ளால் மூடி– னார். ஐய–னின் ஆணைப்–படி, பூத கணங்–க–ளும், தேவர்–க–ளும் ஆளுக்கு ஒரு கல் எடுத்து வீசி, கற்–குவி – ய – லு – க்–குள் மகிஷி உட–லைப் புதைத்–தன – ர். அப்–ப–டிக் கற்–க–ளால் மூடப்–பட்டு மகிஷி அடக்– கம் செய்–யப்–பட்ட இடமே ‘கல்–லிடு – ம் குன்–று’ என்று வழங்–கப்–ப–டு–கி–றது. அடுத்–த–தா–கப் புலிப்–பா–லு–டன் நாடு திரும்ப வேண்–டி–ய–து–தான். தேவ–தைக – ள் பெண் புலி–கள – ா–கவு – ம், தேவர்–கள் புலிக் கூட்–டங்–க–ளா–க–வும், தேவேந்–தி–ரன் வேங்– கை–யா–க–வும் மாறி நிற்க, வில்–லாளி வீரன், புலி வாக–னன – ாய் அமர்ந்து பந்–தள நாட்டை ந�ோக்–கிப் புறப்–பட்–டான். நகர மக்–கள் அனை–வ–ரும், சீறி வரும் புலிக்– கூட்–டத்–தை–யும், அதன் நடுவே, அழ–குத் திரு–வு– ரு–வ–மாக, வேங்–கை–யின் மேல் அமர்ந்து வரும் மணி– க ண்– ட – னை – யு ம் பார்த்– து த் திகைத்– த – ன ர். அதி–ச–யப்–பட்–ட–னர். பயத்–து–டன் விலகி ஓடி–னர். புலிப்–பால் தேடிச் சென்ற தத்–துப்–பிள்ளை இனித் திரும்பி வர–மாட்–டான் என்று திட்–ட–மாய் நினைத்–திரு – ந்த க�ோப்–பெரு – ந்–தேவி திடுக்–கிட்–டாள். அமைச்–சன�ோ, மறை–வி–டம் தேடி ஓடி ஒளிந்து க�ொண்–டான். மன்–னன் ராஜ–சே–கர பாண்–டி–யன் இரு கைக– ள ை– யு ம் கூப்பி நெகிழ்ந்து ப�ோய் நின்–றார். அவர் கண்–க–ளில் ஆனந்–தக் கண்–ணீர். மணி– க ண்– ட ன் வேங்– கை – யி ன் மீதி– ரு ந்து இறங்கி, தந்–தையை வணங்–கி–னான். ‘தந்–தையே... தாயின் தலை–வலி தீர, வேண்– டிய அளவு புலிப்–பால் எடுத்–துக் க�ொள்ள, இத�ோ ஏரா–ள–மான பெண் புலி–கள்’ என்–றான். மன்– ன ன் ராஜ– சே – க – ர ன் சுய– நி – னை – வு க்கு வந்–தார். நா தழு–த–ழுக்–கப் பேசி–னார். ‘ஐயனே... நீ அந்–தக் கட–வுள் அவ–தா–ரம்–தான். நிச்–ச–யம் நான் அதை உணர்–கி–றேன். நாங்–கள் ஏதா–வது தவ–றிழை – த்–திரு – ந்–தால் மன்–னித்து அருள வேண்–டும் மணி–கண்–டனே... நீ வனம் சென்ற

உடனே, உன் தாயின் தலை–வலி நீங்கி விட்–டது. மக்–கள் பயப்–ப–டு–கிற – ார்–கள். இந்த புலிக் கூட்–டத்– தைக் காட்–டுக்கே அனுப்பி வைத்து விடு. இன்று முதல், ஆட்–சிப் ப�ொறுப்பை ஏற்–றுக் க�ொள். வா! வந்து அரி–யா–ச–னத்–தில் அமர்–வாய். உன் நல்– லாட்–சிய – ால் இந்த உல–கமே இன்–பம – ய – ம – ா–கட்–டும். தீவி–னைக – ள் அழி–யட்–டும். மன–மெல்–லாம் அமைதி நில–வட்–டும்.’ என்று வேண்டி கேட்–டுக் க�ொண்–டாள். ஐயன், புலி– க – ள ைக் காட்– டு க்– கு ள்– ளேயே – ாக மாறி மறைந்–தன – ர். அனுப்ப, அங்கு தேவர்–கள ராணி க�ோப்–பெரு – ந்–தேவி ஓடி–வந்து மணி–கண்–ட– னின் கால்–களி – ல் விழுந்–தாள். ‘என்னை மன்–னித்து விடு மணி–கண்டா. நீ ஒரு தெய்–வக் குழந்தை என்ற உண்–மையை, என் பேரா–சை–யால், என் அகம்–பா–வத்–தால் மறந்து ப�ோனேன். என்னை ரட்–சித்து அருள்–வாய் மகனே!’ என்று ச�ொல்லி அழு–தாள். பத–றிப் ப�ோய் வில–கி–னான் மணி–கண்–டன். ‘அம்மா, என்–னைப் பெறா–விட்–டா–லும் வளர்த்து ஆளாக்–கிய அன்–புத் தாய் நீங்–கள். சரா–சரி மனித குணத்–தால்–தான் நீங்–கள் இப்–ப–டிச் செய்ய நேரிட்– டது. ச�ொந்த மகனை விட, வளர்ப்பு மகன் இரண்– டாம்–பட்–சம் தான் என்ற மனித இயல்–பின்–படி – த – ான், நீங்–கள் நடந்து க�ொண்–டீர்–கள். இத–னால் எனக்கு வருத்–தமி – ல்லை. என் அவ–தா–ரத்–தின் ந�ோக்–கத்–தில் ஒன்று நிறை–வேற எனக்கு உத–வி–ய–வர் நீங்–கள்.

என் பன்–னி–ரெண்டு வய–தில் நான் ஓர் அரக்–கியை வதம் செய்ய வேண்–டும் என்ற ந�ோக்–கம் இப்–ப�ோது நிறை–வேறி விட்–டது. இப்–படி ஒரு வாய்ப்–புக்–காக என்–னைப் பன்–னி–ரெண்டு வரு–டங்–கள் வளர்த்த உங்–கள் அன்–புக்–கும், பாசத்–துக்–கும் நான் என்ன கைமாறு செய்–யப் ப�ோகி–றேன்! எனக்கு வாழ்–வ– ளித்த தெய்–வம – ல்–லவா நீங்–கள்!’ என்று நெகிழ்ச்–சி– யு–டன் ச�ொன்–னான் மணி–கண்–டன். தேம்பி அழுத தம்பி ராஜ–ரா–ஜ–னை–யும் அமை–திப்–ப–டுத்–தி–னான்.

– னி – ன் கட்–டள – ைப்– அந்–தச் சம–யத்–தில் ஆண்–டவ படி அகத்–திய மாமு–னிவ – ர் அங்கு வந்து சேர்ந்–தார். மன்– ன ன் ராஜ– சே – க – ர – னு க்கு ஹரி– ஹ ர புத்– தி–ர–னின் அவ–தார மகி–மையை எடுத்–துக் கூறி விளக்–கி–னார். பரம்–ப�ொரு – ளே, தன் வீட்–டில் மக–னாக வளர்ந்–த– தை–யும், தன் மார்–பில், மடி–யில் தவழ்ந்து விளை–யா– டி–யதை – யு – ம் எண்ணி எண்–ணிப் பூரித்–துப் ப�ோனார் ராஜ–சே–க–ரன். ‘சரி மணி– க ண்டா, உன் ந�ோக்– க ம்– த ான் நிறை– வே றி விட்– ட தே, இனி எங்– க – ளு – ட – னேயே இருந்து விடேன். எங்–க–ளு–டன் தங்கி, எங்–களை வழி–ந–டத்தி, எங்–களை ஆட்–க�ொள்ள வேண்–டும்.

– யு – ம் வேண்–டிக் க�ொண்–டாள் ஐயனே!’ என்று மறு–படி க�ோப்–பெ–ருந்–தேவி. ‘இல்லை அம்மா..’ மறுத்–தான் மணி–கண்–டன். ‘இந்த அவ–தா–ரத்–தில் நான் ஆற்ற வேண்–டிய ðô¡

17

16-30 நவம்பர் 2017

கடமை இன்– ன�ொ ன்– று ம் இருக்– கி – ற து. அது கலி–யு–கத்–தில் மக்–களை நல்–வ–ழிப்–ப–டுத்த வேண்– டிய முக்–கிய கடமை. அதற்கு நான் உங்–க–ளு– டன் தங்கி விட்–டால் சரி வராது. ஆகவே எனக்– கென்று ஓர் இருப்–பிட – த்தை அமைத்–துக் க�ொண்டு நான் அங்கே தங்கி, பக்– த ர்– க – ளு க்– கெ ல்– ல ாம் அருள்–பா–லிக்க விரும்–பு–கிறே – ன்.’ என்–றான். மணி– க ண்– ட ன், மன்– ன ன் ராஜ– சே – க – ர னை ந�ோக்–கித் திரும்–பி–னான். ‘தந்–தையே எனக்கு நீங்–கள் ஒரு தானம் தர வேண்–டும்!’ ‘ச�ொல் மணி–கண்டா. எல்–லாமே உன்–னுடை – – யது தானே! உனக்–கென்று தனி–யாக நான் தர, அது–வும் தான–மா–கத் தர என்–னி–டம் என்ன இருக்– கி–றது அப்பா?’ நெக்–கு–ரு–கிக் கேட்–டார் மன்–னன். ‘இருக்–கிற – து தந்–தையே. எனக்கு, உங்–கள் ராஜ்– யத்–துக்–குட்–பட்ட எல்–லை–யில் ஓர் இடம் க�ொடுங்– கள். அங்கே நான் இருந்து மக்– க – ளி ன் துயர் துடைக்–கப் ப�ோகி–றேன்.’ என்று பதி–ல–ளித்–தான் மணி–கண்–டன். ‘அப்–படி – யே செய் மணி–கண்டா! உனக்கு எந்த இடம் வேண்–டும�ோ, எவ்–வள – வு இடம் வேண்–டும�ோ

18

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

எடுத்–துக் க�ொள் ஐயனே!’ ‘நான் இங்–கி–ருந்து அம்பு எய்–கி–றேன். இந்த அம்பு எங்கே ப�ோய் விழு–கிறத�ோ – , இந்த இடம் தான் எனக்கு வேண்–டும். அங்கே எனக்கு ஒரு – ந்து கலி–யுக – த்தை க�ோயில் எழுப்–புங்–கள். அங்–கிரு நான் பரி–பா–லிக்–கி–றேன்.’ என்று பதி–ல–ளித்–தான் மணி–கண்–டன். அதே ப�ோல அம்பு எய்–தான். அம்பு சென்று விழுந்த இடம் சப–ரி–மலை.

– ம் பார்த்து க�ொண்–டிரு – க்–கும்–ப�ோதே எல்–ல�ோரு ஜ�ோதி– ய ாக உரு– ம ா– றி – ன ான் மணி– க ண்– ட ன். அம்பு சென்ற வழி–யிலேயே – விண்–ணில் பறந்து சென்–றான். சப–ரி–ம–லை–யில் இறங்–கி–னான். அங்– கி–ருந்து கிளம்–பிய பிர–கா–சம் இந்த உல–கையே ஜ�ோதி–ம–ய–மாக்–கி–யது. எங்–கும் பர–விய பிர–கா–சம் உலக இருளை மட்–டு–மல்–லா–மல் மக்–க–ளின் மன இரு–ளை–யும் விலக்–கி–யது. இன்–றும் கலி–யுக – த்–தின் கண்–கண்ட கட–வுள – ாக, கரு–ணா–மூர்த்–தி–யா–கத் திகழ்–கி–றார், சப–ரி–மலை சாஸ்தா.

- முத்து சங்–கர்

‘ரெண்டுபேருக்கும் ஏழாம் ப�ொருத்தம்’ என்கிறார்களே, அப்படி என்றால் என்ன?

- மணிகண்டன், நெல்லிக்குப்பம்.

‘அ

வங்க ரெண்டு பேருக்–கும் ஏழாம் ப�ொருத்– தம்....’ என்று எப்–ப�ோ–தும் சண்டை ப�ோட்– டுக் க�ொண்–டி–ருக்–கும் தம்–ப–திய – ைப் பார்த்– துச் ச�ொல்–வது வழக்–கம். உண்–மை–யில் ஏழாம் ப�ொருத்–தம் நன்–றாய் இருந்–தால் மிக–வும் அன்– ய�ோன்–ய–மாய் இருப்–பார்–கள். பின் எப்–படி இந்த – ரி – ன் ச�ொற்–ற�ொட – ர் வழக்–கில் வந்–தது? ஒவ்–வ�ொரு – வ ஜாத–கத்–திலு – ம் ஏழாம் இடம் என்–பது ஒரு ஆணுக்கு அவ–னது மனை–விய – ை–யும், பெண்–ணுக்கு அவ–ளது கண–வ–னை–யும் குறிக்–கும். ஏழாம் இடம் என்–பது வாழ்க்–கைத் துணை–வரை மட்–டும – ல்–லாது நண்–பர்– கள், பழ–கும் தன்மை, வெளி–வட்–டா–ரத் த�ொடர்பு என பல்–வகை – ப்–பட்ட அம்–சங்–க–ளைக் குறிக்–கும். லக்–னம் என்–பது ஜாத–கரி – ய – த்–தையு – ம், – ன் குணா–திச ஏழாம் இடம் என்–பது அவ–னது த�ொடர்–பா–ளர்–களி – ன் குணங்–க–ளை–யும் குறிக்–கும். லக்–னம் 0 டிகிரி என்– றால் ஏழாம் இடம், அதன் நேரெ–திர் துரு–வ–மான

180வது டிகிரி ஆகும். ஒரு காந்–தத்–தின் வட–து–ரு–வ– மும், தென்–து–ரு–வ–மும் ஒன்–ற�ோ–ட�ொன்று ஈர்ப்பு க�ொள்–வது இயற்–பி–யல் விதி. ஜ�ோதிட ரீதி–யாக சற்று விளக்–க–மா–கவே பார்ப்–ப�ோம். மேஷ ராசிக்கு அதி–பதி செவ்–வாய். அதன் ஏழா–வ–தான துலாம் ராசிக்கு அதி–பதி சுக்–கிர– ன். செவ்– வ ாய் வீர– மு – டைய , ஆண்– ம ைத்– த ன்மை உடைய கிர–ஹம். சுக்கி–ரன�ோ அழகு நிறைந்த, பெண்–மைத்–தன்மை நிறைந்–தி–ருக்–கும் கிர–ஹம். இவர்–கள் இரு–வ–ரும் அடிப்–ப–டை–யில் நேரெ–தி– ரான குணங்–க–ளைக் க�ொண்–ட–வர்–க–ளாக இருந்– தா–லும் ஒரு–வர் மீது ஒரு–வர் ஈர்ப்பு உள்–ள–வர்– கள். இதே கருத்து சுக்–கி–ரனை ராசி–நா–த–னா–கக் க�ொண்ட ரிஷ–பத்–திற்–கும் அதன் ஏழா–மி–ட–மான விருச்–சிக – த்–திற்–கும் ப�ொருந்–தும். அதே ப�ோல் மிது–னம், கன்னி ராசி–க–ளுக்கு அதி–பதி புதன். அவற்–றின் ஏழாம் ராசி–க–ளான ðô¡

19

16-30 நவம்பர் 2017

மூட்ட செவ்–வாய்’ என்ற ச�ொல்–வ–ழக்–கின் ?‘கேட்ட ப�ொருள் என்ன?

- வித்யா, காஞ்–சி–பு–ரம்.

கேட்டை நட்–சத்–தி–ர–மும், செவ்–வாய்–க்கி–ழ–மை– யும் ஒன்–றாக இணைந்து வரு–கின்ற நாள் மிக–வும் விசே–ஷ–மா–னது. அன்–றைய தினத்–தில் செய்–யப்– ப–டு–கின்ற விசேஷ பூஜை–க–ளும், பரி–கா–ரங்–க–ளும் உட–ன–டி–யாக பலன் தரக்–கூ–டி–யவை. இதனை நமக்கு உணர்த்–தும் வண்–ணம் ‘கேட்டை முட்– டும் செவ்–வாய்–க்கி–ழ–மை’ என்ற ப�ொரு–ளில் வந்த ச�ொற்–ற�ொ–டர், ‘கேட்ட மூட்ட செவ்–வாய்’ என்று மருவி இருக்–கி–றது.

தனுசு, மீனத்–திற்கு அதி–பதி குரு. இயற்–கை–யில் குரு நீதி, நேர்மை, நியா–யம் என்று நேரான வழி– யில் பய–ணிப்–ப–வர். எதற்–கா–க–வும் தன் க�ொள்–கை– யைத் தளர்த்–திக் க�ொள்–ளா–த–வர். புதன் இடத்–திற்– குத் தகுந்–தாற்–ப�ோல் தன்னை மாற்–றிக்–க�ொள்–ளும் தன்மை படைத்–த–வர். சூரி–யனை அதி–ப–தி–யா–கக் க�ொண்ட சிம்ம ராசிக்–கா–ரர்–கள் எதற்–கெடு – த்–தா–லும் க�ௌர–வம் பார்ப்–பார்–கள். க�ௌர–வத்–திற்–குக் குறை– வான செயலை ஒரு–ப�ோ–தும் செய்–யம – ாட்–டார்–கள். அதே–நே–ரத்–தில் அதற்கு ஏழா–மி–ட–மான கும்ப ராசிக்கு அதி–பதி சனி. சனியை ராசி–நா–த–னா–கக் க�ொண்–டவ – ர்–கள் க�ௌர–வம் பார்க்–கா–மல் காரி–யத்– தில் மட்–டும் கண்–ணாய் இருப்–பார்–கள். சந்–திரனை – ராசி அதி–பதி – ய – ா–கக் க�ொண்ட கடக ராசிக்–கா–ரர்–கள் அமைதி, அடக்–கம், சுறு–சுறு – ப்பு, சுத்–தம், சுகா–தா–ரம் ஆகி–யவ – ற்–றிற்கு மிகுந்த முக்–கிய – த்–துவ – ம் அளிப்–ப– வர்–கள். கட–கத்–திற்கு ஏழு ஆகிய மக–ரத்–திற்கு அதி–பதி சனி என்–ப–தால் ச�ோம்–பல், அழுக்–காய் இருத்–தல் என நேரெ–திர் குணங்–களை நிரம்–பப் பெற்–றவ – ர்–கள். திரு–மண – த்–திற்கு பத்து ப�ொருத்–தம் பார்க்–கும்–ப�ோது ஏழா–வ–தாக வரு–கின்ற ராசி அதி– பதி ப�ொருத்–தம் என்–ப–தும் இந்த அடிப்–ப–டை–யில் வகுக்–கப்–பட்–டதே ஆகும். ராசி அதி–பதி ப�ொருத்–தம் நன்–றாக இருந்–தால் ரஜ்ஜு உட்–பட வேறெந்த ப�ொருத்–த–மும் பார்க்க தேவை–யில்லை என்–பது முக்–கிய – –மான ஜ�ோதிட விதி. ராசி– க – ளு ம் அவற்– றி ன் ஏழாம் ரா– சி – க – ளு ம் பின்–வ–ரும – ாறு:மேஷம் - துலாம் (செவ்– வ ாய்-சுக்– கி – ர ன்); ரிஷ–பம்-விருச்–சி–கம் (சுக்கி–ரன்-செவ்–வாய்); மிது– னம் - தனுசு (புதன் - குரு); கட–கம் - மக–ரம் (சந்–தி–ரன் - சனி); சிம்–மம் - கும்–பம் (சூரி–யன் சனி); கன்னி - மீனம் (புதன் - குரு).

– ாறு ராசி–களை – க் க�ொண்ட தம்–பதி – – மேற்–கண்–டவ கள் தங்–க–ளுக்–குள் சதா சண்–டை–யிட்–டுக் க�ொண்– டி–ருப்–பது ப�ோல் த�ோன்–றி–னா–லும், உண்–மை–யில் அவர்–களு – க்–குள் அன்–ய�ோன்–யம் அதி–கம – ாக இருக்– கும். பரஸ்–ப–ரம் புரிந்–து–க�ொள்–ளும் தன்–மை–யும் பிற–ரை–விட அதி–க–மா–கக் க�ொண்–டி–ருப்–பார்–கள் என்–கி–றது ஜ�ோதிட சாஸ்–திர– ம். ‘அவங்க ரெண்டு பேருக்–கும் ஏழாம் ப�ொருத்–தம்!’ என்–பதை இனி ஆதர்ஷ தம்–ப–தி–ய–ரைப் பார்த்–தும் ச�ொல்–ல–லாம் அல்–லவா!

20

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

ணிய தீர்த்–தங்–க–ளில் நீரா–டு–வ–தால் செய்த ?‘புண்– பாவம் ப�ோய்–வி–டுமா?

- திரு–ம–லை–வா–சன், விழுப்–பு–ரம்.

அறி–விற்–குத் தெரிந்தே செய்–கின்ற பாவங்–கள் நிச்–ச–ய–மா–கப் ப�ோகாது. அறிந்–தும், அறி–யா–ம–லும் செய்–கின்ற பாவங்–கள் மனதை உறுத்–து–கின்ற காலத்–தில், மனம் திருந்–திய நிலை–யில் தவறு செய்து விட்–ட�ோம் என்–பதை உணர்ந்து அதற்கு பிரா–யச்–சித்–தம் தேடு–கின்ற நிலை–யில் புண்–ணிய தீர்த்– த ங்– க – ளி ல் நீரா– டு – வ – த ால் செய்த பாவம் த�ொலை–யும். எவ–ன�ொ–ரு–வன் தான் செய்–தது தவறு என்–பதை உணர்ந்து, அந்–தத் தவ–றுக்–காக மன–த–ள–வில் வருந்–து–கின்–றான�ோ, அவ–னுக்கு மட்–டுமே புண்–ணிய தீர்த்–தங்–க–ளில் நீரா–டு–வ–தால் பாவம் ப�ோகும். தனது அடிப்–படை – க் குணத்–தினை மாற்–றிக் க�ொள்–ளா–மல், த�ொடர்ந்து பாவச்–செ–ய– லில் ஈடு–படு – ம் ஒரு–வன் புண்–ணிய நதி–யில் நீரா–டுவ – – தால் மட்–டும் அவ–னது பாவம் நிச்–ச–யம் ப�ோகாது. அதில் எந்த சந்–தே–க–மும் இல்லை.

‘கரி–நாள் என்–றால் என்ன? எதன் அடிப்–ப–டை–யில் ?இந்த நாட்–களை குறிப்–பி–டுகி–றார்–கள்?

- ராம்–ம�ோ–கன், அம்–பத்–தூர்.

ஒரே வரி–யில் ச�ொல்ல வேண்–டு–மென்–றால் கரி–நாள் என்–பது ‘சூரி–யனி – ன் தீட்–சண்–யம் அதி–கம – ாக இருக்–கின்ற நாள்’ என்–பதே. அதா–வது அன்–றைய தேதி–யில் சூரிய கதிர்–வீச்–சின் தாக்–கம் ப�ொது–வாக அந்த மாதத்–தில் இருக்க வேண்–டிய சரா–ச–ரியை விட அதி–க–மாக இருக்–கும். நமது முன்–ன�ோர்–கள் ஆண்–டாண்டு கால–மாக ஆராய்ந்து முடிவு செய்து வைத்–தி–ருக்–கும் நாட்–கள் இவை. இந்–நாட்–கள் வரு– ட த்– தி ற்கு வரு– ட ம் மாறு– ப – ட ா– த வை. தமிழ் மாத தேதி–க–ளின் அடிப்–ப–டை–யில் இந்–நாட்–க–ளை துல்–லிய – ம – ா–கக் கணக்–கிட்டு வைத்–திரு – க்–கிற – ார்–கள். உதா–ர–ண–மாக ஒவ்–வ�ொரு வரு–ட–மும் தை மாதம் 1, 2, 3, 11, 17 ஆகிய நாட்–கள் கரி–நாட்–கள். இது ‘அஷ்–டமி, நவ–மி’ ப�ோன்றோ அல்–லது ‘பரணி, கிருத்–தி–கை’ ப�ோன்றோ திதி–கள் அல்–லது நட்–சத்– தி–ரங்–க–ளின் அடிப்–ப–டை–யில் அமைந்–தது அல்ல. சூரி–ய–னின் தீட்–சண்–யம் அதி–க–மாக இருக்–கும்– ப�ொ– ழு து, நமது உட– லி ல் உள்ள அனைத்து சுரப்– பி – க – ளு ம், ஹார்– ம�ோ ன்– க – ளு ம் சரா– ச – ரி க்– கும் சற்று கூடு–த–லா–கத் தூண்–டப்–ப–டு–கின்–றன. இத– ன ால் எளி– தி ல் உணர்ச்– சி – வ – ச ப்– ப – டு – த ல்,

டென்–ஷன் ஆகு–தல், ஆரா–யா–மல் உட–னுக்–குட – ன் முடி–வெடு – த்–தல் ப�ோன்–றன அதி–கம் உண்–டா–கும். இது ப�ோன்ற கார–ணங்–க–ளால் கரி–நாட்–க–ளில் சுப– கா–ரியங் – க – ள் செய்–வதை – த் தவிர்த்–திரு – க்–கிற – ார்–கள். இது வான–விய – ல் ரீதி–யாக, அறி–வி–யல் பூர்–வம – ாக ஆராய்ந்து நிர்–ண–யம் செய்–யப்–பட்ட நாட்–க–ளே– யன்றி ஜ�ோதி–ட–விய – ல் ரீதி–யாக அப்–ப–டியே கடை– பி–டித்து வரும் விஷ–யங்–க–ளுக்–குள் அடங்–காது. மாதந்–த�ோ–றும் வரு–கின்ற கரி–நாட்–க–ளின் விவ–ரம்: சித்–திரை - 6, 15; வைகாசி - 7, 16, 17; ஆனி - 1, 6; ஆடி - 2, 10, 20; ஆவணி - 2, 9, 28; புரட்–டாசி - 16, 29; ஐப்–பசி - 6, 20; கார்த்–திகை - 1, 10, 17; மார்–கழி - 6, 9, 11; தை - 1, 2, 3, 11, 17; மாசி - 15, 16, 17; பங்–குனி - 6, 15, 19.

ச–கவ்–யத்–தில் ஒரு சில புர�ோ–ஹி–தர்–கள் தேன் ?‘பஞ்– கலந்து தரு–கி–றார்–களே, இது சரியா?

- முர–ளி–த–ரன், புதுச்–சேரி.

தவறு. பஞ்–ச–கவ்–யம் என்–பது பசு நமக்கு தரு– கின்ற ப�ொருட்–களை மட்–டும் உள்–ள–டக்–கி–யது. பால், தயிர், நெய், க�ோம–யம், சாணம் ஆகிய ஐந்–தின் கல–வையே பஞ்–ச–கவ்–யம் ஆகும். வலை –த–ளங்–க–ளில் வெல்–லம், தேன் உள்–ளிட்ட ஒன்–பது ப�ொருட்–களி – ன் கலவை பஞ்–சக – வ்–யம் என்று குறிப்– பிட்–டி–ருப்–பர். இது–வும் தவ–றான கருத்து. ஒன்–பது ப�ொருட்–க–ளின் கல–வைக்கு பஞ்–சக – வ்–யம் என்று பெயர் சூட்–டி–யி–ருப்–பார்–களா நம் முன்–ன�ோர்–கள்? ‘பஞ்–ச’ என்ற வார்த்–தைக்கு ஐந்து என்–று–தானே ப�ொருள்? ‘கவா’ என்ற வார்த்தை பசு–மாட்–டைக் குறிக்–கும். பசு–மாடு நமக்கு தரு–கின்ற பால், அந்த பாலில் இருந்து கிடைக்–கும் தயிர், வெண்–ணெய், நெய், பசு–வின் கழிவு ப�ொருட்–க–ளான மூத்–தி–ரம் (க�ோம–யம்), சாணம் ஆகிய ஐந்து ப�ொருட்–களை

உள்–ள–டக்–கி–யதே பஞ்–ச–கவ்–யம். பால் 40 விழுக்–காடு, தயிர் 35 விழுக்–காடு, நெய் 15 விழுக்–காடு, க�ோம–யம் 7 விழுக்–காடு, சாணம் 3 விழுக்–காடு க�ொண்ட கல–வையே பஞ்–ச–கவ்–யம். இந்த பஞ்–சக – வ்–யத்–தைத – ான் நம் வீட்–டில் நடக்–கின்ற ஜன–னம், மர–ணம், பெண் ருது–வா–தல் முத–லான விசே–ஷங்–க–ளில் புர�ோ–ஹி–தர்–கள் தரு–வார்–கள். இந்த பஞ்–ச–கவ்–யத்–தினை அருந்–து–வ–தால் நமது வயிறு சுத்–த–ம–டை–கி–றது, வயிறு சுத்–த–மாக இருந்– தால் உடல் ஆர�ோக்–கியம் வலுப்–பெ–றும் என்–ப– தால் இந்த பஞ்–ச–கவ்–யத்தை வீட்டு விசே–ஷங்–க– ளில் பிர–சா–த–மாக உட்–க�ொள்–வதை வழக்–கத்–தில் க�ொண்–ட–னர். இதில் தேன், வெல்–லம் ப�ோன்–ற– வற்றை கலப்– ப து தவறு. பஞ்– ச – க வ்– ய ம் என்று சாஸ்– தி – ர ம் குறிப்– பி – டு – வ – தி ல் தேன், வெல்– ல ம் முத–லான ப�ொருட்–கள் இடம்–பெ–ற–வில்லை.

பிள்–ளை–க–ளுக்–குக் காலத்தே திருமணம் ?நடை–‘பெற்ற ச ெ ய்ய மு ய ற் – சி த் – து ம் , உ ரி ய நே ர த் தி ல் பெ – ற ாது தாம– த – ம ா– வ – த ால் மனம் வருந்திக்

க�ொண்–டிரு – க்–கும் ஏரா–ளம – ான பெற்–ற�ோரு – க்கு தங்–கள – து அறி–வுரை என்ன?

- ப.த. தங்–க–வேலு, பண்–ருட்டி. பரி– க ா– ர ச் சடங்– கு – க – ளை ச் செய்– வ – த ால் திரு–ம–ணத்–தடை நீங்–கி–வி–டுமா என்–பதை அறிந்து– க�ொள்–வ–தற்கு முன்–னால் தற்–கால வாழ்–வி–யல் சூழலை ஆராய்–வ�ோம். இன்–றைய சூழ–லில் திரு–ம– ணத்– தி ற்– கு த் தயா– ர ாக உள்ள ஆண் மற்றும் பெண் ஆகி–ய�ோ–ரின் விகி–தாச்–சா–ரத்தை கணக்– கில் எடுத்–துக் க�ொண்–ட�ோ–மே–யா–னால் பெண்– களை விட ஆண்–களே அதிக எண்–ணிக்–கை–யில் திரு–மண – த்–திற்–காக காத்–திரு – க்–கின்–றன – ர். அன்–றாட நாளி–தழி – ல் வெளி–வரு – கி – ன்ற மண–மக – ன்-மண–மக – ள் தேவை விளம்–பரங் – களே – இதற்கு சாட்சி. அதி–லும் மண–மக – ன் தேவை விளம்–பரங் – களை – விட, மண–ம– கள் தேவை விளம்–பரங் – களே – அதி–கம்! குறிப்–பிட்ட சமூ–கத்–தில் உள்–ளவ – ர்–கள் உட்–பிரி – வு – க – ள் எதை–யும் கணக்–கில் க�ொள்–ளா–மல் பெண் கிடைத்–தால்–ப�ோ– தும் என்ற நிலைக்கு வந்–து–விட்–டார்–கள். வர–தட்– சணை க�ொடுமை என்–பது இந்த நூற்–றாண்–டில் பெரி–தும் குறைந்–திரு – க்–கிற – து. இது ஒரு நல்ல மாற்– றம்–தான் என்–றா–லும், பெண் கிடைத்–தப – ா–டில்லை. இன்–றைய யதார்த்த உல–கில், ஒரு ஆண் வேலை கிடைத்–தவு – ட – ன் திரு–மண – ம் செய்–துக�ொ – ள்– கி–றானா? இல்லை. வாழ்க்–கையி – ல் செட்–டில் ஆன பின்பு திரு–மண – ம் செய்–துக�ொ – ள்–ளவே – ண்–டும் என்ற எண்–ணமே இன்–றைய இளை–ஞர்–கள் மத்–தி–யில் அதி–க–மாக உழல்–கி–றது. செட்–டில் ஆவதை கார், ஃப்ளாட் வாங்–க–வேண்–டும் என்–ப–தைக் க�ொண்டு நிர்–ண–யம் செய்–கி–றார்–கள். இவற்–றைப் பூர்த்தி ðô¡

21

16-30 நவம்பர் 2017

செய்–துக�ொ – ண்டு திரு–ம–ணத்–துக்–குத் தயா–ரா–கும்– ப�ோது வயது முப்–பதை – த் தாண்–டிவி – டு – கி – ற – து. இதன் பிறகு பெண்–பார்க்–கத் துவங்–கும்–ப�ோது மாப்–பிள்– ளைக்கு முப்–பது வயது ஆகி–விட்–டதே என பெண்– வீட்–டார் ய�ோசிக்–கத் த�ொடங்–கிவி – டு – கி – ற – ார்–கள். இவ்– – த்–திற்–குக் வாறே 30லிருந்து 38வயது வரை திரு–மண காத்–தி–ருக்–கும் வய�ோ–திக இளை–ஞர்–கள் ஏரா–ளம் பேர். முதிர்–கன்–னிக – ள் ஏங்–கிக் காத்–திரு – ந்த காலம்– ப�ோய் முதிர்–கண்–ணன்–கள் ஏங்–கு–கின்ற காலம் இது. இவர்–கள் ஏதா–வது பரி–கா–ரம் செய்–தா–லா–வது ம ண – ம – க ள் கி டை க் – க – ம ா ட் – ட ா ள ா எ ன்ற எண்–ணத்–திற்கு ஆளா–கி–றார்–கள். பெண்– க – ளி ன் நிலை வேறு மாதி– ரி – ய ாக உள்–ளது. இன்–றைய உல–கில் பெண்–பிள்–ளை– களும் நன்கு சம்–பா–திக்–கி–றார்–கள். தன் சம்–பாத்– யத்தை விட, மாப்–பிள்ளை அதி–கம – ாக சம்–பா–திக்க வேண்–டும் என்று எதிர்–பார்க்–கி–றார்–கள். அதி–கம் சம்–பா–திக்–கின்ற பெண், தன்–னை–விட குறைந்த சம்–ப–ளத்–தில் உள்ள மண–ம–கனை திரு–ம–ணம் செய்து க�ொள்–வ–தால் ஈக�ோ உரு–வா–கும் என்று தவ–றாக எண்–ணு–கி–றார்–கள். ஆணுக்கு பெண் சமம் என்று வாதி–டு–ப–வர்–கள்–கூட இந்த விஷ–யத்– தில் பெண்ணை விட ஆண் அதி–கம் சம்–பா–திக்க வேண்–டும் என்–றுத – ான் கரு–துகி – ற – ார்–கள். இத–னால் அதி–க–மாக சம்–பா–திக்–கக் கூடிய பெண்–ணிற்–கும் திரு–மண – ம் தடை–படு – கி – ற – து. ஆண�ோ, பெண்ணோ குடும்–பம் நடத்–து–வ–தற்–குத் தேவை–யான சம்–பாத்– யம் இருந்–தால் ப�ோதும், திரு–ம–ணத்தை நடத்–தி– வி–ட–லாம் என்று யாரும் ய�ோசிப்–பது இல்லை. இது–ப�ோன்ற சமு–தா–யக் கார–ணங்–கள் இன்றி ஜ�ோதிட ரீதி–யாக ஜாத–கத்–தில் க�ோளாறு உள்–ள– வர்–க–ளைப் பற்–றி–யும் பார்ப்–ப�ோம். ஆண்–ம–க–னின் ஜாத– க த்– தி ல் லக்– ன த்– தி ற்கு ஏழாம் வீட்– டி – னி ல் சனி, ராகு, கேது ப�ோன்ற தீய கிர– ஹ ங்– க ள் அமர்–வ–தால் திரு–ம–ணம் தடை–ப–டக்–கூ–டும் என்ற ப�ொது– வ ான கருத்து நில– வு – கி – ற து. இவ்– வ கை

,

22

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

கிரஹ நிலை–யால் திரு–ம–ணம் தாம–த–மா–க–லாமே தவிர, முற்–றி–லு–மா–கத் தடை–பட்–டு–வி–டாது. எந்த கிர–ஹம் ஏழாம் இடத்–தின் மீது தனது ஆதிக்– கத்–தைச் செலுத்–து–கி–றத�ோ அந்த கிர–ஹத்–திற்கு உரிய குணா–தி–ச–யங்–க–ளைக் க�ொண்ட பெண் மனை–வி–யாக அமை–வாள் என்–பதே அதற்–கு–ரிய பலனே தவிர, திரு–ம–ணம் நடை–பெ–றாது என்–ப– தல்ல. உதா–ரண – ம – ாக ராகு இருந்–தால் எதிர்–வா–தம் செய்– ய க்– கூ – டி – ய – வ – ள ா– க – வு ம், கேது இருந்– த ால் ஆன்– மி க ஈடு– ப ாடு உடை– ய – வ – ள ா– க – வு ம், சனி இருந்–தால் மந்–தத்–தன்மை க�ொண்–ட–வ–ளா–க–வும், செவ்–வாய் இருந்–தால் சுறு–சுறு – ப்பு மிக்–கவ – ள – ா–கவு – ம், சூரி–யன் இருந்–தால் க�ௌர–வம் பார்ப்–பவ – ள – ா–கவு – ம் மண– ம – க ள் அமை– வ ாள். அதனை விடுத்து திரு–மண – ம் நடை–பெற – ாது என்று ச�ொல்–வது தவறு.

– ன்– ஏழாம் இடத்–தில் கிர–ஹங்–களே இல்–லையெ றால் திரு–ம–ணம் நடை–பெ–றாதா? அந்த நிலை–யி– லும் நிச்–சய – ம – ா–கத் திரு–மண – ம் நடை–பெறும். ஏழாம் இடத்–திற்கு அதி–ப–தி–யான கிர–ஹம் யார், அந்த கிர–ஹத்–தின் அமர்வு நிலை என்ன என்பதைக் க�ொண்டு வாழ்க்–கைத் துணை அமை–வதைப் பற்றி அறிந்– து – க�ொ ள்– ள – ல ாம். ஜாத– க த்– தி ல் சந்–நி–யாச ய�ோகம் உள்–ள–வர்–க–ளைத் தவிர மீத– முள்ள அனை–வ–ருக்–கும் நிச்–ச–ய–மா–கத் திரு–மண ய�ோகம் உண்டு. இவ்–வகை சந்–நி–யாச ய�ோகம் உள்ள ஜாத–கம்–கூட, எங்கோ லட்–சத்–தில் ஒன்–று– தான் இருக்–கும். சந்–நி–யாச ய�ோகம் உள்–ள�ோ– ருக்கு திரு–ம–ணத்–தின்–மீது ஈடு–பாடே த�ோன்–றாது என்–பதே உண்மை. ஒவ்–வ�ொரு மனி–த–ருக்–கும் திரு– ம – ண ம் தடை– ப – டு – வ – த ற்கு மேலே– கண்ட சமு–தாய நடை–முறை – க – ள்–தான் கார–ணம – ாக இருக்க முடி–யுமே தவிர, ஜாதக த�ோஷத்–தால் அல்ல. களத்ர த�ோஷம் என்–ப–தாக ஜாத–கத்–தில் குறிப்–பி– டப்–ப–டு–வது அவ–ர–வ–ருக்கு அமை–யும் வாழ்க்–கைத்– து–ணை–யின் குணத்–தி–னைக் குறிப்–பதே அன்றி, திரு– ம – ண த்– த – டை – ய ைக் குறிப்– ப து அல்ல. ஒரு சில–ருக்கு சனி–யின் தாக்–கத்–தி–னால் தாம–த–மா–கத் திரு– ம – ண ம் கைகூ– ட – ல ாம். 30 வயது என்– பதே ஜ�ோதிட நூல்– க ள் இயற்– ற ப்– பட்ட காலத்தைப் ப�ொறுத்–த–வரை தாம–தம்–தான். தாமத திரு–மண ய�ோகத்தை உடைய ஜாத–கர்க்கு 30வயது ஆகும்– ப�ோதே பரி– க ா– ர ம் தன்– ன ால் நிகழ்ந்து தடை வில–கி–வி–டு–கி–றது. வய–தா–கியு – ம் திரு–மண – ம் ஆகா–மல் தவிப்பவர்கள் என்ன செய்ய வேண்–டும்? த�ொடர்ந்து ஒன்–பது வெள்– ளி க்– கி – ழ மை விர– த – மி – ரு ந்து ஒவ்– வ�ொ ரு நாளும் ஒவ்–வ�ொ–ரு–வர் வீதம் 9 சுமங்–க–லிப் பெண்– களை வீட்–டுக்கு அழைத்து வஸ்–தி–ரம் மற்–றும் வளை–யல் உள்–ளிட்ட மங்–கல ப�ொருட்–க–ளு–டன் தாம்–பூல – ம் அளித்து நமஸ்–கரி – க்க வேண்–டும். இப்–ப– டிச் செய்–தால், ஆணா–னா–லும், பெண்–ணா–னா–லும், தடை–வில – கி உட–னடி – ய – ா–கத் திரு–மண – ம் கைகூ–டும் என்–பது சாஸ்–திர அறி–ஞர்–க–ளின் கூற்று. தெய்–வீக நம்–பிக்–கை–க–ளால் மட்–டுமே பரி–கா–ரம் செய்–யப்– பட வேண்–டும். அர்த்–த–மற்ற மூட–நம்–பிக்–கை–க– ளால் செய்–யப்–ப–டு–கின்ற பரி–கா–ரங்–கள் எதுவும்

நமது விருப்–பத்தை நிறை–வேற்றி வைக்–காது. மூவெட்–டில் செய்–யாத திரு–மணம் பலன் தராது அதா–வது 24 வய–திற்–குள் திரு–ம–ணம் செய்–வதே நல்– ல து என்று ச�ொல்லி வைத்– த ார்– க ள் பெரி– ய�ோர்–கள். சரி–யான வய–தில் எதிர்–பார்ப்–பு–களை குறைத்–துக்–க�ொண்டு மண–மக்–கள் இரு–வரு – க்–கும் பரஸ்–ப–ரம் ஒரு–வ–ருக்–க�ொ–ரு–வர் மனப்–ப�ொருத்தம் உள்–ளதா என்–பதை மட்–டும் கருத்–தில் க�ொண்டால் திருமணத்– த டை காணும் பிள்– ளை – க – ளி ன் எண்ணிக்கை வெகு–வா–கக் குறைந்–து–வி–டும்.

மா–ளுக்கு சனிக்–கி–ழமை உகந்த நாள் ப�ோல் ?‘பெரு– சிவ–பெ–ரு–மா–னுக்கு உகந்த நாள் எது?

- த.சத்–தி–ய–நா–ரா–ய–ணன், அயன்–பு–ரம்.

திங்–கட்–கி–ழமை சிவ–பெ–ரு–மா–னுக்கு உகந்த நாள் ஆகும். திங்–கள் என்று அழைக்–கப்–ப–டும் சந்–திரனை – தனது தலை–யில் சூடி பிறை–சூ–ட–னாக – ர் சிவ–பெரு – ம – ான். ச�ோமாஸ்–கந்–தர் காட்சி அளிப்–பவ என்–பது சிவ–பெ–ரு–மான் தனது குடும்–பத்–து–டன் காட்–சிய – ளி – க்–கும் திரு–வுரு – வ – த்–தின் பெயர். ச�ோமன் என்ற வார்த்தை சந்–திர– னை – க் குறிக்–கும். பிர–த�ோஷ நாட்–க–ளில் கூட சனிக்–கி–ழ–மை–யில் வரும் சனி பி–ர–த�ோ–ஷத்–தை–விட, திங்–கள் அன்று இணை–யும் ச�ோம–வார பிர–த�ோ–ஷம் மிக–வும் சிறப்பு வாய்ந்– தது. பெரு–மாள் க�ோயிலுக்கு சனிக்–கி–ழ–மை–யில் செல்–வதை வழக்–கத்–தில் க�ொண்–டி–ருப்–ப–வர்–கள், சிவா–லய – த்–திற்கு திங்–கட்–கிழ – மை தவ–றா–மல் சென்று வரு–வார்–கள். திங்–கட்–கி–ழமை காலை 6 முதல் 7 மணிக்–குள்–ளாக சந்–திர ஹ�ோரை வேளை–யில் சிவா–ல–யத்–தின் வெளி–பி–ரா–கா–ரத்தை 11 முறை – ால் கேட்–கும் வரம் உட–ன– வலம் வந்து வணங்–கின டி–யாக கிடைக்–கும் என்–பார்–கள் சாஸ்–திர– ம் அறிந்த பெரி–ய�ோர்–கள்.

ட�ோப – ர் 16, 2017 ஆன்–மிக – ம் இத–ழில், இறந்–தவ – ர் ?15 வீட்–‘அக்– டில் உள்ள உறுப்–பின – ர்–கள் ஒரு பக்ஷம் அதா–வது நாட்–கள் கழித்து க�ோயி–லுக்கு செல்–ல–லாம் என்று

தெரி–வித்–துள்–ளீர்–கள். அப்–ப–டிச் செல்–லும்–ப�ொ–ழுது அர்ச்–சனை முத–லிய – ன செய்–யல – ாமா? வீட்–டில் வழக்–கம் ப�ோல் தின–சரி பூஜை செய்–ய–லாமா?

- ஆர்.தயா–நிதி, தர்–ம–புரி. அந்– தி ம கிரி– ய ை– க – ளை ச் செய்த கர்த்தா ஒரு–வ–ரைத் தவிர, குடும்–பத்–தில் உள்ள மற்ற உறுப்–பி–னர்–கள் மற்–றும் பங்–கா–ளி–கள் யாவ–ரும் ஒரு பக்ஷம் கழித்து அதா–வது 15 நாட்–கள் கழித்து க�ோயி–லுக்–குச் செல்–ல–லாம், அர்ச்–சனை செய்து க�ொள்–ள–லாம். குல–தெய்–வத்தை தரி–சிக்–க–லாம். அதே–நே–ரத்–தில் குல–தெய்–வத்–திற்கு ப�ொங்–கல் வைத்து வழி–படு – த – லை தலை–திவ – ச – ம் ஆன பிறகே செய்ய வேண்–டும். அந்–திம கிரி–யை–களை – ச் செய்ய கர்த்தா உட்–பட – அனை–வ–ரும் 15 நாட்–கள் கழித்து வீட்–டுப் பூஜை–ய–றை–யில் தின–சரி பூஜை–க–ளைத் த�ொட–ர–லாம். அதில் எந்–தத் தவ–றும் இல்லை.

தந்–தை–யார் சென்ற வரு–டம் புரட்–டாசி மஹா– ?இவ்–‘எனது ளய பட்–சம் பிர–தமை திதி–யில் இறந்–தார். அவ–ருக்கு வரு – ட– ம் மஹா–ளய பட்ச பிர–தமை திதி–யில் சிராத்–தம் செய்–தேன். ஆனால் புரட்–டாசி தேய்–பிறை பிர–தமை

திதி–யில்–தான் சிராத்–தம் செய்ய வேண்–டும் என்–றும், இந்த வரு–டம் மஹா–ளய பட்–சத்–தில் பிர–தமை திதி புரட்–டா–சியி – ல் வர–வில்லை என்–றும் சிலர் குழப்–புகி – ற – ார்– கள். நான் செய்–தது சரியா? விவ–ரம – ாக தெளி–வு–படு – த்த வேண்–டு–கிறேன் – .

- எஸ்.ஜி.ராம–ராஜ், மயி–லா–டு–துறை. சிராத்த திதி– க – ளை ப் ப�ொறுத்– த – வ ரை சாந்– தி–ர–மா–னம், ச�ௌர–மா–னம் என்ற இரு பிரி–வு–கள் உண்டு. சாந்–தி–ர–மா–னம் என்–பது சந்–திர சுழற்– சியை அடிப்–படை – ய – ா–கக் க�ொண்டு மாதங்–களை – ப் பிரிப்–பது. அதா–வது, அமா–வா–சைக்கு மறு–நாள் வரு–கின்ற பிர–தமை திதி–யில் இருந்து மாதம் துவங்– கும். இந்த மாதங்–களை சைத்–ரம், வைசா–கம், ஜேஷ்–டம், ஆஷா–டம், சிரா–வ–ணம், பாத்–ர–ப–தம், ஆஸ்–வீ–ஜம், கார்த்–தீ–கம், மார்க்–க–சி–ரம், புஷ்–யம், மாகம், பால்–கு–ணம் என்ற பெயர்–க–ளில் அழைப்– பார்–கள். ச�ௌர–மா–னம் என்–பது சூரிய சுழற்–சியி – ல் அடிப்–படை – யி – ல் பிரிக்–கப்–படு – வ – து. இவை–தான் நாம் நடை–முறை – –யில் கண்டு வரும் சித்–திரை முதல் பங்–குனி வரை–யி–லான 12 மாதங்–கள். நீங்–கள் எந்த முறை–யைக் கடை–பி–டிப்–ப–வர் என்–ப–தைப் – ா–ரின் திதி மாறு–படு – ம். நீங்–கள் ப�ொறுத்து தகப்–பன தமிழ்–நாட்–டைச் சேர்ந்த தமி–ழைத் தாய்–ம�ொழி – ய – ா– கக் க�ொண்ட இனத்–த–வர் என்–றால் ச�ௌர–மான முறை அதா–வது, தமி–ழில் புரட்–டாசி மாதத்–தில் வரு– கின்ற ப�ௌர்–ணமி – க்கு அடுத்–தந – ா–ளான தேய்–பிறை பிர–தமை திதி–யில் தகப்–ப–னா–ரின் சிராத்–தத்தை செய்ய வேண்–டும். இது சில–ச–ம–யம் மஹா–ளய பட்–சத்–தி–லும் வரக்–கூ–டும். அதே நேரத்–தில் தமிழ், மலை–யா–ளம் தவிர தெலுங்கு, கன்–ன–டம், ஹிந்தி உட்–பட இதர இந்–திய ம�ொழி–களை தாய்–ம�ொ– ழி–யா–கக் க�ொண்–ட–வர் என்–றால் சாந்–தி–ர–மான முறை–யில் அதா–வது வரு–டந்–த�ோறு – ம் மஹா–ளய பட்– சத்–தில் வரும் பிர–த–மை–யில் சிராத்–தத்தை செய்ய வேண்டும். இது சில சம–யம் ஆவணி மாதத்–திலு – ம் வரக்–கூடு – ம். உங்–கள் பரம்–பரை எந்த முறை–யைப் பின்–பற்–று–ப–வர்–கள் என்–பதை குடும்–பப் பெரி–ய– வர்–க–ளி–ட–மும், வீட்டு சாஸ்–தி–ரி–க–ளி–ட–மும் தெரிந்து– க�ொண்டு சிராத்–தத்–தைச் செய்–யுங்–கள். எப்–படி இருந்–தா–லும் நீங்–கள் இந்த வரு–டம் மஹா–ளய பட்ச பிர–த–மை–யில் செய்த சிராத்–தம் நிச்–ச–ய–மாக வீண்– ப�ோ–காது. சிரத்–தை–யு–டன் செய்–கின்ற சிராத்–தம் எந்த நாளில் செய்–தா–லும் அதனை கண்–டிப்–பாக முன்–ன�ோர்–கள் ஏற்–றுக்–க�ொள்–வார்–கள். ðô¡

23

16-30 நவம்பர் 2017

சனித�ோஷம் ப�ோக்கி அருளும்

சங்கரன்!

இ

யற்–கை–யால் வகுக்–கப்–பட்ட நிய–தி–கள் உயி–ரி–னங்–கள் அனைத்–திற்–கும் ப�ொது– வா– ன வை என்– ப தை உல– க �ோர்க்கு உணர்த்த ஈசன் நிகழ்த்–திய திரு–விள – ை–யா–டல்–கள் எத்–த–னைய�ோ! அவற்–றுள் ஓன்று தன் சுழற்சி நிய–திப்–படி சிவ–பெ–ரு–மா–னைப் பிடிக்க வேண்–டிய ஒரு தரு–ணம் சனி–பக – வ – ா–னுக்கு வந்–தது. சிவ–பி–ரா–னைப் பிடிப்–பதா? ஆனா–லும் கடமை தவ– றி – ன ால், தனது ஆற்– ற ல் குன்– றி – வி–டுமே என்று சஞ்–சல – ப்–பட்–டார். பின்–னர், பிரானை அணுகி, பணிந்து வணங்கி, “பரம்–ப�ொ–ரு–ளா– கிய பர–மனே, நான் மேற்–க�ொண்–டுள்ள கடமை அடிப்–படை – யி – ல் தங்–களை ஏழரை வரு–டம் பீடிக்க வேண்–டிய ஏழரை நாட்டு சனி காலம் வந்–துள்–ளது.

– ம் சேர்த்து இந்–தப் பிர–பஞ்– தாங்–கள�ோ என்–னையு சத்–தையே ஆளும் மகே–சன். எனவே, தங்–களி – ட – ம்

24

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

முன்–னறி – வி – ப்பு செய்–கிறே – ன். தங்–கள – ைப் பிடித்–துக்– க�ொள்ள எனக்கு அனு–மதி அருள வேண்–டும்’’ என்று வேண்–டி–னார். “அனைத்–தை–யும் படைத்து, காத்து, அழித்து மீண்–டும் படைத்து உல–கையே இயக்–கி–வ–ரும் என்னை நீ பீடிப்–பதா? என்ன துணிச்–சல்!” என்று கேட்டு புரு–வத்தை நெறித்–தார், பிரான். நிபந்–தனை விதிப்–ப–வர், தாமும் அதற்–குக் கட்–டுப்–பட்–ட–வரே என்–ப தை அறிய மாட்–டாரா என்ன? இருந்– தா– லும் ஈசன் அதனை அறி–யா–த–வர்–ப�ோல் நாட–கம் ஆடி–னார். நடுங்–கிப் ப�ோனார், சனி பக–வான். “தாங்– கள் உல–கத்தை இயக்–கும் கரு–வி–க–ளுள் நானும் ஒரு–வன். நான் இயங்–கா–மல் ப�ோனால் தங்–கள் இயக்–க–மும் தடை–ப–டும்–தானே? என் கட–மையை நான் செய்–யத் தவ–றி–னால் பின்–னர், நவகி–ரக – ங்–க– ளில் நானும் ஒரு–வ–னாக விளங்–கும் ஸ்தா–னம்

சேங்காலிபுரம் வில்–லங்–கத்–துக்கு உள்–ளா–கி–வி–டும். என் விஷ– யத்–தில் யார் ஒரு–வ–ரும் தலை–யிட வழி–யில்லை. எனவே, தங்–களை ஏழரை வரு–டங்–கள் பிடிக்க அனு–மதி – க்–கா–விட்–டா–லும் ஏழரை மாதங்–கள் மட்–டும் பிடித்–துக் க�ொள்–கி–றேன்,’’ என்–றார் சனீஸ்–வ–ரன். ஈசன் அதற்கு இணங்– க – வி ல்லை. “உன் பிடிக்– கு ள் நான் அகப்– ப ட்– ட ால் என் மகிமை குன்றி விடும்,” என்–றார். “சரி, ஏழரை நாட்– க ள் மட்– டு ம் பிடித்– து க் க�ொள்–கிறே – ன்.” “ஏழரை நாட்–கள் பிடிக்–கப்–பட்–டால், என் த�ொழி– லில் குழப்–பமு – ம் குள–றுப – டி – யு – ம் உண்–டாகி, உலக இயக்–கம் பாதிக்–கப்–ப–டும். ஆகவே நில்–லாதே, ப�ோ!” தர்ம சங்– க – ட த்– து க்கு ஆளா– ன ார் சனி– ப – க – வான். “தங்–களை பிடிக்–கா–விட்–டால் என் ஆற்–றல் ப�ோய்–வி–டுமே! பிறகு, உல–க�ோர் முன் நான் மதிப்–பி–ழந்–து–வி–டு–வேனே!” “சரி, ஒன்று செய். ஏழரை வினா–டிக – ள் மட்–டும் நீ என்–னைப் பிடிக்க நான் அனு–மதி – க்–கிறே – ன். முடிந்– தால் பிடித்–துக் க�ொள்,” என்று கூறி சட்–டென்று பாதா–ளத்–திற்–குச் சென்று ஒளிந்து க�ொண்–டார். ஏழரை வினா–டி–கள் கடந்–த–தும் சிவ–பி–ரான், சனீஸ்– வ – ர ர் முன் த�ோன்றி புன்– சி – ரி ப்– பு – ட ன், “உன்–னால் என்–னைப் பிடிக்க முடிந்–ததா?” என்று கேட்–டார். சனீஸ்–வ–ரர�ோ பிரானை வணங்கி, “ஈசனே! ஏழரை வினா–டி–கள் நான் உங்–க–ளைப் பிடித்–த– தால்–தான் தாங்–கள் பாதா–ளத்–தில் ப�ோய் மறைந்– தி–ருக்க நேர்ந்–தது,” என்று கூற, தாமே ஆடிய திரு–விள – ை–யா–டல் அது என்–பதை சனீஸ்–வர னுக்கு உணர்த்–தி–னார், ஈசன்.

விசாலாட்சி அவ–ரைப் பணிந்து வணங்–கிய சனி–பக – –வான், “ஐயனே, தாங்–கள் எழுந்–த–ரு–ளிய இத்–த–லத்–திற்கு வந்து வழி–ப–டும் பக்–தர்–க–ளுக்கு ஏழரை வரு–டங்– கள�ோ அல்–லது அஷ்–டம – த்து சனி–யாக இரண்–டரை வரு–டங்–கள�ோ நான் பிடிக்–கும் காலத்–தில் இன்– னல் இழைக்–க–மாட்–டேன்,’’ என்று சனி–ப–க–வான் பர–ம–னிட – ம் வாக்–கு–றுதி அளித்–தார். ஈச–னும் அது– கேட்டு மகிழ்ந்–தார். ஈச–னே–யா–னா–லும் கிர–கங்–க–ளால் ஏற்–ப–டும் பாதிப்– பி – லி – ரு ந்து முழு– மை – ய ா– க த் தப்– பி க்க இய– ல ாது என்– ப – த ை– யு ம், அதிக துன்– ப – மி ன்றி எளி–தில் தீர்க்–கக்–கூ–டிய கஷ்–டங்–க–ளாக அதை இறை–யரு – ள – ால் மாற்–றச் செய்–யல – ாம் என்–பத – ை–யும் உணர்த்–து–வதே இத்–த–லத்–தின் வர–லாறு. மற்ற சிவா–ல–யங்–க–ளைப்–ப�ோல இல்–லா–மல் இக்– க �ோ– யி – லி ன் கரு– வ றை தரை– ம ட்– ட த்– தி – லி – ருந்து, கீழே பாதா–ளத்–தில் உள்–ளது, மேற்–படி நிகழ்ச்–சியை நினை–வு–றுத்–தும் வித–மாக! ம�ொத்–தக் க�ோயிலே பூமி–யின் தரை–மட்டத்– தி ற் – கு க் கீ ழே– த ா ன் உ ள்– ள து . அ ம் – பி கை விசாலாட்சி என்–னும் பெய–ர�ோடு தெற்–குப் பார்த்த தனிச் சந்–நதி–யில் க�ொலு–வி–ருக்–கி–றார். ஜாத–கத்–தில் சனி–பக – வ – ான் சஞ்–சா–ரத்–தால் பாதிக்– கப்–பட்–ட–வர்–கள் இத்–த–லத்–தில் ஈசனை வணங்கி, துன்–பப் பிடி–யிலி – ரு – ந்து வில–கல – ாம். சனி பாதிப்–பால் ஏற்–பட்ட தீய பழக்–கங்–கள், தீய ஒழுக்–கம் ஆகி–யவ – ற்– றி–லிரு – ந்து விடு–பட முடி–யா–மல் தவிப்–ப�ோர், இங்–கு– வந்து இறை–வன் காசிவிஸ்வநாதரை பூஜித்தால், நற்–ப–லன் கிட்–டு–கி–றது. வாழ்–வில் புத்–த�ொ–ளி–யும், புதுப்–பா–தை–யும் புலப்–ப–டு–கி–றது என்–கின்–ற–னர் பக்– த ர்– க ள்! தரி– ச ன நேரம்: காலை 9 முதல் 11 மணி, மாலை 5 முதல் 7 மணி வரை. திரு– வ ா– ரூ ர் மாவட்– ட ம் குட– வ ா– ச – லி – லி – ரு ந்து 8 கி.மீ. த�ொலை–வில் சேங்–கா–லி–பு–ரம் உள்–ளது.

- ஆர்.சி.சம்–பத் காசிவிஸ்வநாதர்

ðô¡

25

16-30 நவம்பர் 2017

காலபைரவர்-முருகன் ஆலயம்

காலபைரவர் -

றை முருகன் கருவ

ந

நுழைந்–தாய்? நுழைந்–த–த�ோடு இல்–லா–மல் இந்த வ– கி – ர க வழி– ப ாட்டை முடித்– த – பி ன் நேராக லிங்–கத்தை யாரைக் கேட்டு எடுக்க முயற்–சித்– ரா–மேஸ்–வ–ரம் ப�ோய் இறங்–கி–வி–டக் கூடாது. தாய்? இத்–தனை லிங்–கங்–கள் இருக்–கும்–ப�ோது ரா–மேஸ்–வ–ரத்–திற்–குள் நுழை–யும் முன் காவல் இந்த சுயம்பு லிங்–கத்தை உனக்கு அடை–யா–ளம் தெய்–வ–மாக பாம்–ப–னில் இருக்–கும் பைர–வ–ரி–டம் காட்–டி–யது யார்?’ என அடுத்–த–டுத்து அனு–ம–னி– அனு–மதி பெற வேண்–டும். அப்–படி அனு–மதி பெறா டம் க�ோப–மா–கவே கேட்–டார். அனு–மன் என்ன விட்–டா–லும் நிக–ழும் என்ன நிக–ழும்? ராவண வதம் முடிந்– த – து ம் பிரம்– ம – ஹ த்தி பதி–லெல்–லாம�ோ ச�ொல்–லிப் பார்த்–தார். த�ோஷம் நீங்க சிவ– பூ ஜை செய்ய ராமர் கால–பைர– வ – ரி – ட – ம் எது–வும் பலிக்–கவி – ல்லை. நினைத்–தார். அதற்–காக ஒரு சிவ–லிங்–கத்தை ‘என் கேள்–வி–க–ளுக்கு விடை ச�ொல்–லா–மல் க�ொண்–டு–வ–ரச் ச�ொல்லி அனு–மனை காசிக்கு உன்–னால் இங்–கிரு – ந்து செல்ல முடி–யா–து’ என அனுப்பி வைத்–தார். அனு–மன் காசி எல்–லைக்– தடை உத்–த–ரவு ப�ோட்–டார். அனு–ம–னும் விடு–வ– குள் நுழைந்–தார். சிவ–பூ–ஜைக்கு வேண்–டிய தாய் இல்லை. வாய்ச் சண்டை கைச் சண்– சுயம்பு லிங்–கத்தை தேடி வந்–த–வ–ருக்கு காசி டை–யா–கும் சூழ–லில் தேவர்–கள் தலை–யிட்டு முழு–வது – மே லிங்–கங்–கள – ாய் இருப்–பது தெரிந்–தது. கால–பை–ர–வ–ரி–டம் விப–ரம் ச�ொல்லி அனு–மனை இதில் எது சுயம்பு லிங்–கம் என அவ–ரால் அடை– சுயம்பு லிங்–கத்–த�ோடு அனுப்பி வைத்–த–னர். யா– ள ம் காண முடி– ய – வி ல்லை. கள– வ ா– டி ய�ோ, தேவர்– க – ளு க்– க ாக அனு– மனை விடு– வி த்த – க்–கும் க�ொஞ்–சம் கவர்ந்தோ ப�ோக–வந்த அனு–மனு கால– பை – ர – வ ர் சும்மா இருந்– து – வி – ட – வி ல்லை. அதிர்ஷ்–டம் இருந்–தது. ஒரு கரு–டன் வானத்–தில் ‘என் அனு–ம–தி–யின்றி நுழைந்–த–வ–னுக்கு உதவி வட்–ட–மிட்–ட–படி அதற்கு நேர் கீழே இருந்த ஒரு செய்–த–வர்–கள் யார்?’ என விசா–ரிக்க ஆரம்–பித்– லிங்–கத்தை அடை–யா–ளம் காட்–டி–யது. ஒரு பல்–லி– தார். கரு–ட–னும், பல்–லி–யும் என தெரி–ய–வர, தன் யும் அந்த லிங்–கத்–தின் மீது அமர்ந்து வாலாட்–டிக் எல்–லைக்–குள் இனி கரு–டன் பறக்–கக் கூடாது. காட்– டி – ய து. சுயம்பு லிங்– க த்தை அடை– ய ா– ள ம் பல்லி கத்– த க் கூடாது என உத்– த – ர – வி ட்– ட ார். கண்டு க�ொண்ட அனு–மன் ஆனந்–த–ம–டைந்– ஆளா–னப்–பட்ட அனு–ம–னுக்கே இந்த நிலை தார். தன் பலம் ப�ொருந்–திய கரங்–கள – ால் என்–றால் நாமெல்–லாம் எம்–மாத்–தி–ரம்? அந்த லிங்–கத்தை தூக்க முயன்–றார். அத–னால் தான் ராமேஸ்–வ–ரத்–திற்– அப்–ப�ோது அது–வரை அமை– குள் நுழை–யு–முன் அதன் காவல் தி– ய ாய் இருந்த கால– பை – ர – வ ர் தெய்–வ–மான கால–பை–ர–வ–ரி–டம் அனு–மன் முன் வந்து நின்–றார். ராமேஸ்வரம் அ னு – ம தி பெ ற – வே ண் – டு ம் . ‘யாரைக் கேட்டு என் பகு–திக்–குள் இந்த இறை நிய–தியை மதித்து

4

26

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

ராம–ரும், கால–பை–ர–வரை வணங்கி அனு–ம–தி–யும், ஆசி–யும் பெற்ற பின்பே ராமேஸ்–வ–ரம் சென்–றார். தேவி–பட்–ட–ணத்–தில் இருந்து ராம–நா–த–பு–ரம் வழி– ய ாக பாம்– ப – னு க்கு வர இப்– ப�ோ து, கடல் மேல் ரயில் பாலம் மற்– று ம் சாலைப் பாலம் இருக்–கின்–றன. முன்பு இந்த வச–தி–கள் இல்லை. இப்–ப�ோது இருக்–கும் பாம்–பன் கடற்–கரை ஒரு ஓடை–யாக இருந்–தி–ருக்–கி–றது. முன்பு பாம்–பன், ராமேஸ்–வ –ர த்–த�ோடு இணைந்தே இருந்– தி – ரு க்– கி–றது. பாம்–ப–னின் ஒரு கரை–யில் வந்து இறங்கி ஓடம் மூல–மாக மறு–கரை – க்–குச் சென்று ராமேஸ்–வ– ரம் சென்–றிரு – க்–கிற – ார்–கள். ராம–நா–தபு – ர– த்தை ஆண்ட சேது– ப தி மன்– ன ர் தின– மு ம் ராமேஸ்– வ – ர த்– தி ல் உள்ள ராம–நா–த–சு–வா–மியை இப்–ப–டிச் சென்றே வழி–பட்டு வந்–த–தற்–கான குறிப்–பு–கள் வர–லாற்று நூல்–களி – ல் காணக்–கிடை – க்–கின்–றன. அக்–கா–லத்–தில் பாம்–பனி – லி – ரு – ந்து ராமேஸ்–வர– ம் செல்–லும் ‘மங்–கம்– மாள் சாலை’ இப்–ப�ோது தேசிய நெடுஞ்–சாலை – து. என்–ற–ழைக்–கப்–ப–டு–கிற பாம்–பன் பேருந்து நிறுத்–தத்–திலி – ரு – ந்து இக்–க�ோ– வி–லுக்கு நடந்தே செல்–லல – ாம். அவ்–வள – வு அரு–கா– மை–யில் இருக்–கிற – து. ஆரம்–பத்–தில் ‘பாம்–ப–டை’ என்–ற–ழைக்–கப்–பட்ட இவ்–வூர் இப்–ப�ோது ‘பாம்–பன்’ ஆகி–விட்–டது. இங்–குள்ள பைர–வர் க�ோயிலை ஒட்டி ஒரு–பு–றம் பைரவ தீர்த்–த–மும், இன்–ன�ொரு புறம் கபி தீர்த்–த–மும் உள்–ளன.

காலபைரவர்

காலபைரவரின்

அனுமதி இருக்கா? வான–ரங்–கள் ராம-ராவண யுத்–தத்–தின்–ப�ோது தங்–களு – க்கு ஏற்–பட்ட காயங்–களை கபி தீர்த்–தத்–தில் நீராடி நீக்–கிக் க�ொண்–ட–தால் ‘ரண விம�ோ–ச–னம் தீர்த்–தம்’ என இத்–தீர்த்–தம் அழைக்–கப்–ப–டு–கி–றது.

64,000 வரு–டங்–கள் ஒரு–வன் தவம் செய்–தால் உண்– டா–கும் பலன் ஒரு–நாள் கங்–கை–யில் நீரா–டு–வத – ால் கிடைக்–கும்; அப்–படி ஆயி–ரம் தடவை கங்–கையி – ல் நீரா–டும்–ப�ோது கிடைக்–கும் பலன், அவன் சிம்ம ராசி–யில் குரு வரும்–ப�ோது க�ோமதி நதி– யில் ஒரு முறை நீரா–டி–னால் கிடைக்–கும். இத்–த–கைய க�ோமதி நதி–யில் பல–முறை நீரா–டுவ – தற் – கு சம–மான பலனை ஒரு–முறை மட்–டும் நீரா–டி–னாலே தந்து விடக்–கூ–டி–யது ‘கபி தீர்த்–தம்’. தங்–கிச் செல்ல, இத்–தீர்த்– தத்–திற்கு அரு–கி–லேயே ஒரு சத்–தி–ர–மும் உண்டு. அக்– க ா– ல த்– தி ல் இந்த பைர– வ ரை இலங்– கை – யி – லி – ரு ந்து வந்து வழி– பட்டு சென்– று ள்– ள – ன ர். அப்– ப டி வழி–பட வந்–த–வர்–க–ளால் க�ொண்டு

வரப்– பட்ட முரு– க ன் சிலை, பைர– வ ர் ஆல– யத்– தி ற்கு அரு– கி ல் அமைந்– து ள்– ள து. முரு– க – னுக்கு நடை– ப ெ– று ம் பல்– வே று விழாக்– க – ள ால் இம்–மு–ரு–கன் ஆல–யம் பிர–ப–ல–ம–டைய, பைர–வர் ஆல–யம், முரு–கன் ஆல–யம் என்ற பெய–ரா–லயே தற்–ப�ோது அழைக்–கப்–ப–டு–கி–றது. முரு– க – ரு க்– கு ம், பைர– வ – ரு க்– கு ம் தனித்– த னி சந்–நதி–கள் அமைந்–துள்–ளன. பைர–வர் ஆல–யம் பழைமை மாறாத வகை–யில் தனி சந்– நதி–யில் அமைந்–துள்–ளது. ராமேஸ்–வ– ரத்–தின் காவல் தெய்–வம் என்–ப–தைக் குறிக்–கும் முக–மாக கால–பை–ர–வர் கடல் மட்– ட த்– தி – லி – ரு ந்து உயர்ந்த இடத்– தி ல் வீற்–றி–ருக்–கி–றார். பைரவ, கபி தீர்த்–தங்–க– ளில் நீராடி பைர–வரை வணங்கி, அவர் அனு–மதி பெற்–ற–பின் செல்ல வேண்–டிய தலம் ‘தனுஷ்–க�ோடி.’

க�ோபி சர–ப�ோஜி

(யாத்–திரை த�ொட–ரும்) ðô¡

27

16-30 நவம்பர் 2017

அக்னியைப் ப�ோற்றுவ�ோம்,

ஆனந்தமடைவ�ோம்!

இ

ந்து ஞான மர–பில் நிறைய வழி–பா–டு–கள் இடம்–பெ–று–கின்–றன. இது மனித மனத்–தின் குணம், உள்–ளார்ந்த பழக்க வழக்–கங்– கள், பழங்–குடி – க – ளி – ன் வாழ்க்கை அமைப்பு இத–ன�ோடு கலந்த வைதீ–கச் சடங்–குக – ள் என்று நிறைய வழி–பா–டுக – ள் உள்–ளன. ஆனால், எல்லா வழி–பாட்–டையு – ம் த�ொகுத்து காண்–ப�ோம – ா–யின் ஐம்–பூத – ங்–களை – – யும் ஏதா–வ–த�ொரு ரீதி–யில் அவ–ர–வ–ருக்–குத் தகுந்–த–வாறு வழி–பட்–டுக் க�ொண்–டிரு – ப்–பதைக் – காண–லாம். அவற்–றில் ஒன்றே அக்னி வழி–பாடு. அக்னி என்– கி ற நெருப்பு, நாம் நேர– டி – ய ா– க ப் பார்ப்– ப – த ால், த�ொட்–டுண – ர்–வத – ால் மட்–டும் அறி–யப்–படு – வ – த – ல்ல. அவ்–வாறு அறி–வதை அத–னு–டைய உரு–வம் என்று க�ொள்–ள–லாம். வேதங்–கள் அக்னி குறித்து நிறைய பேசு–கின்–றன. இது நாம் வெளியே காணும் அக்னி

28

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

மட்– டு – ம ல்ல. அது நம்– ம ால் பார்க்க முடி–யாத அருவ அக்– னி–யும் ஆகும். அதா–வது நம் குட–லில், அறி–வில், க�ோபத்–தில், எண்–ணத்–தில் என்று உள்–ளீட – ாக இருக்–கும் சூட்–சு–ம–மான அக்னி. ஒன்றை எரித்து வேற�ொன்– றாக மாற்– று ம் சக்– தி – யை – யு ம் அக்– னி – ய ாக்– கி – ன ார்– க ள். இந்த அக்னி, சிறு தீக்–குச்–சி–யின் நுனி– யி–லி–ருந்து நமக்–குத் தெரிந்து புறப்– ப – டு – கி ன்– ற து. வைதீ– க ச் சடங்–கு–க–ளில் மந்–திர ரூபத்–தில் இடப்–பட்ட உணவை அக்–னியே தேவர்– க – ளு க்– கு ண்– ட ா– ன தை அளிக்–கிற – து. அறி–வின் ரூப–மாக, – ாக எண்–ணத்– அறி–வின் இயக்–கம தில், புத்–தி–யில் அக்னி மையங்– க�ொண்டு இயங்கி அறி–வையே த�ோற்– று – வி த்– து ம் அழித்– து ம் செய்–கின்–றது. சிருஷ்–டிப்–ப–தில் காமாக்–னிய – ாக சகல ஜீவர்–களு – க்– குள்–ளும் உறைந்து படைப்–பைப் பெருக்–கு–கி–றது. இப்–படி ஸ்தூ–ல– மான பரு–வு–டல் க�ொண்ட சகல விஷ–யங்–க–ளை–யும் அழிப்–ப–தி–லி– ருந்து சூட்–சும – ம – ான விஷ–யங்–கள்– வரை அக்னி செயல்–ப–டு–கி–றது. என–வே–தான் அக்–னி–யின் நீட்–சி– யாக அனைத்–தை–யும் ஏற்–றுக் க�ொள்–ளும் தன்–மையை அவ– னது மனை–விய – ாக உரு–வகி – த்து அக்–னி–யின் பத்–தி–னியை ‘ஸ்வா– ஹா’ என்று அழைத்–த–னர். ய�ோகி– யி – னு ள் மூலாக்னி எனப்–படு – ம் மூலா–தா–ரத்–திலு – ள்ள அக்னி ய�ோகாக்–னி–யாக செயல்– பட்டு ஏழு சக்–க–ரங்–க–ளுக்–குள்– ளும் சென்று ஸஹஸ்–ரா–ரத்தை அடை–கி–றது. அக்னி, தவத்–தின் அடை–யா–ளம – ா–கவு – ம் இருக்–கிற – து. அலை–யும் எண்–ணங்–கள் ஒரு முகப்– ப�ோ டு இருக்– கு ம்– ப�ோ து முகமே சுட–ராக ஒளிர்–கிற – து. அத– னா–லேயே தீந்–த–வம் என்–ற–னர். உண்–மை–யில் அக்–னி–தான் எத– னு–டைய இருப்–பை–யும் வெளிப்– ப– டு த்– து – கி – ற து. இருப்– பி ற்– க ான அத்–தாட்–சியே அக்னி ஆகும். ஜடப் ப�ொருட்– க ள் தமக்– கு ள் இருக்– கு ம் ஒளி– ரு ம் தன்– மை – யால் மட்–டுமே தம்மை அடை– யா–ளப்–படு – த்–திக் க�ொள்–கின்–றன. இதற்– கு க் கார– ண ம் அந்– த ப் ப�ொருட்–களு – க்–குள் தாது ரூப–மாக இருக்– கு ம் அக்– னி யே ஆகும்.

– ா–கவு – ம் திரு–வண்–ணா–மலை விளங்–குகி – ற – து. ஸ்த–லம உப–நி–ஷ–தங்–க–ளில் அக்–னியை இவ்–வா–றா–க–வும் ஆனால், இங்கோ சக்– தி யே அசல உரு– வி ல் கூறி–யி–ருக்–கி–றது. இருக்–கும் ஈச–ன�ோடு கலந்து விடு–கிற – ாள். எனவே, ஈச–னின் திருக்–கண்ணே சூரி–யன் எனும் அக்னி இது அக்–னித் தல–மாக இருந்–தா–லும் அக்–னிய – ா–னது ஆகும். சூரி–யன் எனும் அக்னி இருப்–ப–தால்–தான் இங்கு பஞ்ச பூதங்–களி – ன் ஒரு அம்–சம – ாக தன்னை உல–கம் என்–கிற பிர–பஞ்–சம் தெரி–கிற – து. அது–ப�ோல – ா–கவே அரு–ணா–சல மலை– காட்–டாது, ஞானாக்–னிய பார்த்–தல் எனும் விஷ–யம் நடை–பெ–று–வ–தற்–குக் யில் ஒளிர்–கிற – து. ஐம்–பூத – ங்–களி – ல் மற்ற தலங்–களை நமக்–குள் இருக்–கும் சூரி–யனே கார–ணம – ாக இருக்–கி– விட–வும் சிறப்–பாக கூறப்–பட்–ட–தற்–குக் கார–ணமே றார். அதா–வது, சூரி–யனை ஒளிர வைக்–கும் அதே இங்கு சக்தி என்–கிற அருணா, அச–ல–மா–கி–யி–ருக்– அக்–னியே நம்–மையு – ம் வெளி–யுல – கை காணச் செய்– கும் ஈச–ன�ோடு கலந்து விடு–கிற – ாள் என்–பத – ால்–தான். கி–றார். அதற்கு கண்–கள் ஒரு கருவி மாத்–தி–ரமே ஆகும். கண்–க–ளால் பார்த்–தல் எனும் செய–லால் ராண காலக் கதை–யூ–டாக உள்ள அக்–னிக்–கு– மனம் இயங்–குகி – ற – து. வெளி–யுல – கி – ல் பார்க்–கப்–படு – ம் ரிய க�ோயி–லாக விளங்–கு–வதே திருப்–பு–க–லூர் ப�ொருட்–கள் மன–தில் பிம்–பங்–கள – ா–கவு – ம், எண்–ணங்– தல–மா–கும். அது என்ன விவ–ரம்? க–ளா–கவு – ம், இன்–னும் பல்–வேறு படி–மங்–கள – ா–கவு – ம் அக்னி தேவ– னி ன் கர்– வ ம் தங்–கு–கின்–றன. எனவே, மனம், க�ொழுந்–து–விட்டு எரிந்து க�ொண்– விஷ– ய ங்– க ளை புசிப்– ப – த ற்– கு ண்– டி–ருந்த நேரம், தன் தகப்–ப–னான டான அடிப்– ப – டையை பார்வை வாயு–வின் எதி–ரி–லேயே ‘‘நான் தீர்–மா–னிக்–கிற – து. எனவே, மனதை ஒரு–வனே எதிர்த்–த�ோரை சுட்–டுப் பாதிக்–கும், வளர்க்–கும், ஒடுக்–கச் ப�ொசுக்–கு–கி–றேன். நான் தாக்–கத்– செய்–யும் அவஸ்–தை–க–ளுக்–கெல்– த�ொ–டங்–கி–னால் அது மலை–யா– லாம் முக்–கிய பங்கை அக்–னித – ான் னா–லும் சுக்–குநூ – ற – ா–கிவி – டு – ம். நான் ஆற்–று–கி–றது. வாக்–கின் சத்–திய சுட்–டெரி – த்த தூய்–மைய – ான திரு–நீற்– ரூபமே அக்–னி–யா–கும். றையே பெரு–மான் நெற்–றி–யில் உப–நி–ஷ–தத்–தில், சத்–தி–ய–காம அணி–கிற – ார்–’’ என்று கர்–வத்–த�ோடு ஜாபா–லன் ஒவ்–வ�ொரு வித்–யை– பேசி–னான். யை– யு ம் பயி– லு ம்– ப�ோ து யாக ‘‘அக்–னியே, என்–னி–ட–மி–ருந்–து– குண்– ட த்– தி – லி – ரு ந்த அக்– னி – யு ம், – ாய். ஆனால், தானே நீ த�ோன்–றின அ க் – னி க் கு அ ரு – கே – யி – ரு ந் து என்– னி – ட ம் இல்– ல ாத ஒரு தீய– காளை, அன்–னப் பறவை, நீர்ப்–ப– கு–ணம் உன்–னிட – ம் வந்–துவி – ட்–டதே. றவை ப�ோன்–றவை – யெ – ல்–லாம் உத்– உயர்வு, தாழ்வு இல்–லாது எல்–லா– ப–விக்–கின்–றன. இவை–யெல்–லாம் வற்–றை–யும் உண்–கிற – ாய். அதில் மிக–வும் தத்–துவ ரூபத்–தில் விளக்– கர்–வம் வேறு. இப்–ப�ோது தந்தை கப்–பட்–டி–ருக்–கின்–றன. அக்–னியே என்– று ம் பாரா– ம ல் என்– ன �ோடு பிரம்ம வித்–தையை உப–தே–சிப்–ப– வாதா– டு – கி – ற ாய். உன் ஆற்– ற ல் தாக இருக்–கும். அக்–னியே வாக்கு. ஒழிந்து மங்– கி ப் ப�ோகட்– டு ம். அக்–னியே அனைத்–தை–யும் அறி– எல்–லா–வற்–றை–யும் உண்டு ருசிக்– யச் செய்–வது. இந்த அக்–னிக்–கெல்– கும் உனக்கு பெரும் பசி எடுக்– லாம் மூலமே அரு–ணா–சல ஆத்ம கட்–டும்–’’ என்று சாப–மிட்–டார் வாயு. மூலாக்னி. அத–னா–லேயே அக்னி தன் பலம் குன்றி, தன் பசி–அ– இயங்–கு–கி–றது. அக்னி பகவான் தி–க–ரித்–துக்–க�ொண்டே ப�ோவதை இ து ச க் – தி – யி ன் வி ளை – (திருப்புகலூர்) அக்னி தேவன் உணர்ந்– த ான். யாட்– ட ா– கு ம். அவள் ஐம்– பூ – த ங்– க – ளு ம் அத– அவ–ச–ர–மாக தன் ஆச்–சார்–ய–னான, குரு பக–வா– னின்று பிரிந்த பல்–லா–யி–ரம் ஸ்தூல, சூட்–சும, னின் காலில் விழுந்–தான். சாப நீக்–கத்–துக்–கான காரண, காரிய வஸ்– து – க – ளைக் க�ொண்டு வழி–கேட்டு ச�ோர்–வாய் சரிந்–தான். விளை–யா–டுகி – ற – ாள். அது பிர–பஞ்–சத்–தின் பிர–மாண்– குரு கண் திறந்– த ார். பிர– க ா– ச ம் மங்– கி ய ட–மான லீலை. இந்த சக்–தியே, சிதம்–ப–ரத்–தில் அக்–னி–யைப் பார்த்–த–வாறு பேச–ஆ–ரம்–பித்–தார். பிர–பஞ்–சத்–தையே தனது நட–ன–மா–கக் காட்டி நிற்– ‘‘தகப்–பன் சாபம் தகா–தது. இப்–ப–டியே இருந்– கும் நட–ரா–ஜரைக் – கண்டு பிர–மிக்–கிற – ாள். ஆனால், தால் அது முற்–றி–லும் உன்னை தகர்த்–து–வி–டும். பஞ்ச பூதங்–க–ளில் அக்–னித்–த–ல–மான திரு–வண்– சாபம் தீர ஒரே–வ–ழி–தான் உண்டு. ச�ோழ–நாட்– –யில் சிவம் அச–ல–மாக இருக்–கி–றார். ணா–மலை – டிலே புன்–னா–க–வ–னம் என்ற தலம் இருக்–கிற – து. இங்கு கவ– னி க்க வேண்– டி ய விஷ– ய ங்– க ள் அங்கு சென்று நாற்–புற – மு – ம் அக–ழியை – த் த�ோண்டி உள்–ளன. சக்–தி–யின் வடி–வான அக்–னி–யின் தல– சுயம்பு மூர்த்–திய – ாய் எழுந்–தரு – ளி – யி – ரு – க்–கும் ஈசனை மா–க–வும், நினைத்–தாலே முக்–தி–ய–ரு–ளும் ம�ோட்ச பூஜை செய்–துவா. எந்–தச் சாப–மும் உன்னை நெருங்–கா–து–’’ என்–று– ஆ–சிர்–வ–தித்–தார். அக்னி மெல்ல சுடர் விட்டு எரிய ஆரம்–பித்– தான். குரு–வின் குளு–மை–யான வார்த்–தை–க–ளால்

பு

கிருஷ்ணா

ðô¡

29

16-30 நவம்பர் 2017

ம

மேலும் சில அக்–னீஸ்–வர தலங்–கள்

து ர ை ம ா வ ட் – ட ம் த ே வ ன் – கு – றி ச் சி , டி.கல்–லுப்–பட்டி எனும் தலத்–தில் அக்–னீஸ்– வ–ர–ராக ஈசன் அருள்–பா–லிக்–கி–றார். கும்–ப–க�ோ–ணத்–திற்கு அரு–கே–யுள்ள கஞ்–ச– னூர் எனும் பிர–சித்தி பெற்ற சுக்–கி–ரன் தலத்– தில் அக்– னீ ஸ்– வ – ரரே மூல– வ – ர ாக அரு– ள ாட்சி நடத்–து–கி–றார். நாகப்–பட்–டி–னம் மாவட்–டம் தரங்–கம்–பா–டிக்கு அரு–கேயு – ள்ள நல்–லாடை எனும் தலத்–தில் மூல–வ– ராக அக்–னீஸ்–வர– ர் அருள்–கிற – ார்; அம்–பாள் சுந்–தர– – நா–யகி எனும் திரு–நா–மத்–த�ோடு அப–யம் அளிக்–கி– றாள். இங்கு அக்னி ச�ொரூ–ப–மாக இருப்–ப–தால் அதை தணிக்–கும் வகை–யில் அரு–கேயே தாழ்– வான பகு–தி–யில் தண்–ணீர் ஊற்–றப்–பட்–டி–ருப்–பது சிறப்–பா–கும். தஞ்சை மாவட்–டம் திருக்–காட்–டுப்–பள்–ளி–யில் மூல– வ – ர ா– க வே அக்– னீ ஸ்– வ – ர ர் அருள்– கி – ற ார்.

க�ோயி–லின் தீர்த்–தமே அக்னி தீர்த்–தம்–தான். திருச்சி, ரங்– க த்– தி ற்கு அரு– கே – யு ள்ள எட்–டரை கிரா–மத்–தில் அக்–னீஸ்–வர– ர் அருள்–கிற – ார். திரு–நெல்–வே–லிக்கு அரு–கே–யுள்ள கரி–வ–லம்– – ம வந்த நல்–லூர் அக்–னித்–தல – ாக கரு–தப்–படு – கி – ற – து. அதே–ப�ோல ராஜ–வல்–லி–பு–ரம் எனும் தலத்–தில் அக்–னீஸ்–வர– ர் மூல–வ–ராக ஆருள்–பா–லிக்–கி–றார். அக்னி பக–வான் சிவ–பெ–ரு–மானை பூசித்த திருத்–த–லங்–கள் ஏழு ஆகும். அவை திருப்–பு–க– லூர், கஞ்–சனூ – ர், அன்–னியூ – ர், திருத்–து – றை – ப்–பூண்– டிக்கு அரு–கேயு – ள்ள திருக்–க�ொள்–ளிக்–காடு, க�ோட்– டூர், திருக்–காட்–டுப்–பள்ளி, கும்–பக�ோ – –ணத்–திற்கு அரு–கே–யுள்ள முழை–யூர் ஆகும். முழை–யூர் ஈச–னுக்கு வன்–னீஸ்–வர– ர் என்–பது பெய–ரா–கும். ‘வன்–னிக்–குடி முழை–யூர்’ என்றே இவ்–வூர் அழைக்–கப்–பட்–டி–ருந்–தி–ருக்–கி–றது. கரூ–ருக்கு அரு–கே–யுள்ள நெரூ–ரில் சதா–சிவ

அவன் புத்தி பிர–கா–ச–மாய் ஒளிர்ந்–தது. மெல்ல அங்–கி–ருந்து நகர்ந்து புன்–னா–க–வ–னம் எனும் புக–லூ–ரில் சுட–ராய் தவழ்ந்து தரை–யி–றங்–கி–னான். எம்–பெ–ரு–மான் சுயம்பு மூர்த்–தி–யாய், பெருஞ்–சு–ட–ராய் தக–த–கத்–துக் க�ொண்– டி–ருந்–தார். அந்–தத் தீஞ்–சுட – ரு – க்கு முன் தன்னை ஒரு தீப்–ப�ொ–றிய – ாய் அக்னி உணர்ந்–தான். அகி–லத்–தையே ஆளும் ஆண்–டவ – ன் இவனே என்று அவன் திரு–வ–டி–யில் தன் சுடர் நிழ–லைப் பதித்–தான். அத்–த–லத்–திலேயே – தங்கி தவம் செய்–தான். தன் அகங்–கா–ரம் கரைந்து பெரும்–ப–ழ–மாய் கனிந்–தான். சுயம்பு மூர்த்–தி–யான சிவன் லிங்–கத்–தி–லி–ருந்து வெளிப்–பட்–டார். தன் கால–டி–யில் கனன்று கிடந்–த–வனை கனி–வ�ோடு பார்த்–தார். அக்னி அந்த பேர�ொ–ளி–யைக் கண்டு பரி–த–வித்–தான். தான் பெரும் பாவம் செய்து விட்–டத – ாய் குரல் உடைந்து பேசி–னான். ‘‘ஆனால், என் தந்–தையி – ன் சாபம் தன–ய–னான என்னை தாக்–குமே என்று பயந்–தேன். உங்–களை தரி–சித்த உட–னேயே என் சித்–தம் தெளி–வா–ன–தை– உ–ணர்–கிறே – ன். நான் எதைத் தீண்–டி–னா–லும் என் புனி–தம் ப�ோகாது இனி காக்க வேண்–டும். இங்கு வழி–ப–டும் மக்–களை தாங்–கள் பதம் சேர்த்–த–ருள வேண்–டும். நான் என்–றென்–றும் தகப்–ப–னுக்கு அடங்–கிய பிள்–ளை–யாய் இருத்–தல் வேண்–டும்–’’ என வரம் க�ோரி–னான்.

30

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

ஈ ச ன் அ க் – னி யை அ ணை த் – து க் – க�ொ ண் – டார். அவன் அகத்– தைக் க�ொழுந்– து – வி ட்டு எரி– ய ச் செய்–தார். ஒரு கணத்–தில் அவன் முழு சக்–தி–யை–யும் பிர– ப ஞ்– ச ம் முழு– வ – து ம் ப�ொருத்– தி – ன ார். அக்னி பக–வா–னும் ஈச–னின் எதிரே கைகூப்பி அமர்ந்– த ார். எந்–நா–ளும் அந்த தலத்–தி– லேயே தங்– கு ம் பெரும் பேறு பெற்–றார். இ ன் – று – வ – ரை – யி – லு ம் வாயு–வின் கால–டித் தடம் பற்– றியே அக்–னி–யின் ப�ோக்கு – து. வாயு இல்–லாத இருக்–கிற இடத்–தில் அக்னி என்–றுமே இருக்க முடி–யாது. அதற்கு ம ா ப ெ – ரு ம் ச ா ட் – சி யே திருப்–பு–க–லூர் தலம். அக்னி பக– வ ா– னு க்கு அருள்– பு – ரி ந்– த – த ால் அக்– னீஸ்– வ – ர ர் எனப் பெயர் பெற்–றார் இறை–வன். இ த் – த – ல த் – தி ற் கு மிகப்– ப ெ– ரி ய பெருமை சேர்த்–த–வர் அப்–பர் சுவா– மி–கள். இத்–த–லத்–தில்–தான் ஆன்– மி – க த்– தி ன் நிறைவு நிலை– ய ான அத்– வை த அ னு – ப – வ த்தை எ ய் – தி – னார். ஈச–ன�ோடு ஈச–னாய் தனக்–கும் இறை–வனு – க்–கும்

பிரம்–மேந்–திர– –ரின் ஜீவ–ச–மாதி அமைந்–துள்–ளது. இதற்கு அரு–கேயே அக்–னீஸ்–வ–ரர் எனும் திருப்– பெ–ய–ரில் க�ோயில் அமைந்–துள்–ளது. ஈச–னின் நெற்–றிக் கண்ணை உலைக்–கண் என்–பார்–கள். உலை என்–பது கனன்று நெருப்–புப் ப�ொறி–ய�ோடு காணப்–ப–டு–வ–தா–கும். மாமல்–ல– பு–ரத்–தில் பழைய கலங்–கரை விளக்–கம் என்ற – க்கு பெய–ரில் இருப்–பது உலைக்–கண்–ணீஸ்–வர– ரு கட்–டப்–பட்ட க�ோயி–லா–கும். கார்த்– தி கை மாதத்– தி ல் ச�ொக்– க ப்– ப னை க�ொளுத்– து ம் நிகழ்வு பிரம்மா-விஷ்– ணு க்– கி – டையே ஏற்–பட்ட ப�ோட்–டி–யால் ஈசனே நெருப்பு ஸ்தம்– ப – ம ாய் நின்ற நிகழ்– வையே விளக்– கு – கி–றது. அந்த பெருந்–தீயையே – நாம் புறத்–திலே எரி–ய–விட்டு அகத்–தி–லும் எரிய வேண்–டு–மென பிரார்த்– தி க்– கி – ற�ோ ம். இது– த – வி ர அக்– னி யை கரத்–தில் ஏந்தி (அக்னி சட்டி) வரு–தல், நெருப்பு மிதித்– தல், அக்–னி க் காவடி என்று பல்– வேறு சடங்–குக – ளி – னூ – ட – ா–கவு – ம் அக்னி வழி–பாட்டை நாம் மேற்–க�ொண்டு வரு–கிற�ோ – ம். எவ்– வி த பேத– மு – மி ல்– ல ாத நிலையை அடைந்– தார். தான் வேறு, இறை–வன் வேறு என்ற பேதம் உடைந்து ஏக–மாய் ஈச–ன�ோடு கலந்–தார். அப்–பர் சுவா–மிக – ள் ஜீவன் முக்தி அடைந்த தலம் இது–வே– யா–கும். எனவே, இது முக்தி க்ஷேத்–தி–ர–மு–மா–கும். இங்கு அப்–பர் தனி–சந்–ந–தி–யில் வீற்–றி–ருக்–கி–றார். இக்–க�ோ–யி–லைச் சுற்–றி–யுள்ள அகழி, பேர–ழ– கா–னது. வானு–யர்ந்த க�ோபு–ரங்–க–ளும், நீண்ட பிரா–கா–ரங்–க–ளும் த�ொன்–மை–யின் இனி–மையை பறை–சாற்–று–கின்–றன. இத்–த–லத்து மூல–வ–ரின் திரு– நா–மம் அக்–னீஸ்–வ–ரர். இவ–ருக்கு க�ோண–பி–ரான், சரண்–ய–பு–ரீஸ்–வ–ரர், புன்–னா–க–வ–ன–நா–தர் என்–றும் பெயர்–கள் உண்டு. அம்–பாள் கருந்–தாழ்–கு–ழலி எனும் பெய–ர�ோடு அருள்–பா–லிக்–கிற – ாள். அம்–பாள் சந்–நதி, ராஜ–க�ோ–பு–ரம் கடந்து, தனியே உள்–ளது. இவ்–வூர் மக்–கள் எப்–ப�ோது – ம், ‘எல்–லாம் கருந்–தாள் அனுக்–கிர– க – ம்’ என அடிக்–கடி ச�ொல்–வது வழக்–கம். சுந்–த–ர–மூர்த்தி நாய–னார் சிவப்–ப–ணிச் செல– வுக்–குப் ப�ொன், பணம் நாடி திருப்–பு–க–லூரை அடைந்–தார். அங்–கேயே தங்கி வழி–பட்–டார். ஆல– – ந்த செங்–கற்–களை – த் யத் திருப்–பணி – க்–காக வந்–திரு தலை–யணை – ய – ாக்–கிப் படுத்–தார். விடி–யலி – ல் விழித்– தெ–ழுந்து பார்த்–த–ப�ோது செங்–கல் அனைத்–தும், பசும்–ப�ொன்–கட்–டி–க–ளாக மாறி–யி–ருப்–பது கண்டு வியந்–தார். அப்–ப�ோதே ஈசன் மீது பதி–கங்–கள் பாடி–னார். அத–னால்–தான் ஈசனை வாஸ்து பக– வா–னா–கவு – ம் நினைத்து மக்–கள் வழி–படு – கி – ற – ார்–கள். ச�ொந்–தவீ – டு ஆசை க�ொண்–டவ – ர்–கள் இந்த ஈசனை வேண்–டிக்–க�ொள்ள, விரை–வி–லேயே வீடு கட்–டி– வி–டு–கி–றார்–க–ளாம். இத்–த–லம் நாகை மாவட்–டம், நன்–னி–லத்–தி–லி–ருந்து கிழக்கே 6 கி. மீ. த�ொலை– வில் உள்–ளது. ஷ்ட திக்–பா–ல–கர்–க–ளில் திரு–வண்–ணா–மலை மலைப் பாதை–யி–லுள்–ளது அக்னி லிங்–கம்

அ

அந்–தண – ர்–கள் மூன்று சந்–நதி–களி – லு – ம் ‘செந்தீ வேட்–டல்’ எனப்–படு – ம் ஆஹி–தாக்–னியை வழி–பட்டு அக்னி ஹ�ோத்–ரம் செய்–வர். ஈசன் இவர்–க–ளின் வேள்–விக் குண்–டத்–தில் முத்–தீ–யின் வடி–வ–மாக விளங்–கு–கி–றார். அக்னி காலை–யில் பால–க–னா–க– வும், முற்–பக – லு – ம் பிற்–பக – லு – ம் சந்–திக்–கும் வேளை– யில் ய�ௌவ–னாக்–னி–யா–க–வும், இரவு த�ொடங்– கும் அந்–திப் ப�ொழு–தில் விருத்–தாக்–னி–யா–க–வும் வழி–ப–டப்–ப–டு–கி–றார். வேதங்–கள் அந்–த–ணர்–கள் வேட்–பித்து வணங்–கும் தீயை தட்–சி–ணாக்னி, காரு–க–பத்–யம், ஆஹ–வ–னீ–யம் என்று வகைப்– ப–டுத்தி வேள்வி செய்து வணங்–கு–கின்–றார்–கள். க்–னீஸ்–வ–ர–ராக இருந்து இறை–வன் அருள்– பா–லிப்–ப–து–ப�ோல அக்னி தீர்த்–த–மா–க–வும் பல்–வேறு தலங்–க–ளில் அமைந்–தி–ருக்–கின்–றன. திரு– வ ண்– ண ா– ம – லை க்– கு த் தென்– கி – ழக்கே அமைந்– து ள்– ள து திரு– வெ ண்– க ாடு, ராமேஸ்– வ–ரம், கீழ்–வே–ளூர், கூவம் ஆகிய தலங்–க–ளி–லும் அருள்–பா–லிக்–கின்–றார்.

அ

முக்–கிய – ம – ா–னது.. அக்னி க்ஷேத்–ரத்–தில் அக்–னியே பூஜித்த லிங்–க–மா–த–லால் தனிச்–சி–றப்பு அதற்கு உண்டு. இந்த அக்னி லிங்–கத்தை தரி–சிக்–கும்–ப�ோது அக்–னி–யால் என்–னென்ன அவஸ்–தை–கள் இந்த மன–திற்கு உண்டோ அவை அனைத்–தையு – ம் இந்த அக்னி லிங்–கம் சுட்–டுப் ப�ொசுக்–கும். பார்த்–தல் மற்–றும் பார்க்–கப்–ப–டு–த–லால் த�ோற்–று–விக்–கப்–பட்ட கர்–மங்–கள் யாவும் அழி–யும்.

– ன் என்–கிற திருப்–பெ–யர் ஈச–னுக்கு திரி–புர– ாந்–தக உண்டு. என்ன கார–ணம்? சூரி–ய–னின் முன்பு பஞ்–சுப�ோ – ல முப்–புர– மு – ம் மிதந்து க�ொண்–டிரு – ந்–தன. ஆனா–லும் அசு–ரர்–கள் த�ொடர்ந்து தாக்–கி–னார்– கள். கம–லாட்–சனு – ம், தாரு–காட்–சனு – ம் கண்–சிவ – ந்து நெற்–றிக்–கண்–ணன – ான ஈசனை நெருங்–கின – ார்–கள். முப்–பு–ரத்–தை–யும் க�ோபத்–த�ோடு பார்த்–தார் ஈசன். அந்–தப் பறக்–கும் க�ோட்–டை–கள் பற்–றி–யெ–ரிந்–தன. ஈசன் திரி–புர சம்–ஹா–ர–மூர்த்–தி–யா–னார். சன் எரி அகலை ஏந்–தி–ய–தாக ஒரு புரா–ணக் கதை கூறு–கி–றது. தாரு–கா–வ–னத்து முனி–வர்– கள் ஈச–னின் மீது க�ோபம்–க�ொண்டு யாகத் தீயி– னின்று அதி–பய – ங்–கர– ம – ான நெருப்–புக் க�ோளத்தை உரு–வாக்கி அதை ஈச–னின் மீது ஏவி–னர். அந்த நெருப்–பையே பந்–த ாக்கி ஏந்–திக் க�ொண்–ட ார் பர–மன். இதுவே அக்னி தாரண பராக்–கி–ர–மம் என்று ப�ோற்–றப்–ப–டு–கின்–றது. இதே–ப�ோன்று அன– லன் எனும் அசு–ரன் தேவர்–கள் முதற்–க�ொண்டு எல்–ல�ோ–ரை–யும் துன்–பு–றுத்–தி–னான். ஒரு–முறை கயி–லையை அடைந்–த–ப�ோது ஈசன் தனது நெற்– றிக் கண்–ணா– லேயே அவனை எரித்து சாம்–ப– லாக்– கி – ன ார். எனவே, ஈச– னு க்கு அனா– ல ா– சு ர தக–னர் எனும் பெயர் வந்–தது. காசி மாந–க–ரில் அக்னி பூசித்த லிங்–கம் அக்–னீஸ்–வ–ரர் என்றே அழைக்–கப்–ப–டு–கின்–றது.

ஈ

ðô¡

31

16-30 நவம்பர் 2017

னேரி

ப�ொன்

! ள் ரு வ ரு ்த்தருளும் தி

தீர ள் க ை ராத வின

தீ

மு

த–லாம் ரா–சேந்–திர ச�ோழன், கி.பி. 1014 முதல் 1044 வரை–தான் ஆட்சி புரிந்–தான். இவன் இள–வர– –சன – ாக இருந்த ப�ொழு–தும், இவன் மகன் இள–வர– ச – ன – ாக இருந்த காலத்–திலு – ம், இவன் ஈடு–பட்ட 13 ஆண்டு ப�ோர் காலத்–தில் 9 லட்ச வீரர்–க–ளு–டன், 1000 கப்–பல்–க–ளு–டன் இந்–தி–யா–வை– யும், கடல் கடந்–தும் ப�ோராடி தனது சாம்–ராஜ்ய எல்–லையை எவ–ரும் கற்–பனை செய்ய முடி–யாத அள–விற்கு விரி–வாக்–கி–னான். க ங ்கை , க ட ா – ர ம் , ஈ ழ ம் க�ொ ண் – டு ம்

32

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

பாண்–டிய, சேரர் முடி–க–ளைக் க�ொண்–டும், பூர்வ தேசங்–களை – யு – ம் ஆண்ட தமிழ் மன்–னன் ஆனான். தனது இந்த மாபெ– ரு ம் வெற்– றி – க ள் என்– று ம் நிலைத்–தி–ருக்க வேண்–டும் என்ற த�ொலை–ந�ோக்– குப் பார்–வை–ய�ோடு தென்–ன–கத்–தில் பல ஊர்–க– ளுக்கு கடா–ரம் க�ொண்–டன், கங்–கை–க�ொண்–டன், ஈழம் க�ொண்–டான், முடி க�ொண்–டான் என்–றெல்–லாம் பெய–ரிட்–டான். அது மட்–டு–மின்றி, தான் புதி–தாக உரு–வாக்– கிய, தஞ்– ச ா– வூ ர் மாவட்ட கங்கை க�ொண்ட

திக்–கில், என்–றுமே வற்–றாத ப�ொன்–னேரி, கடல்– ச�ோழ– பு – ர த்– தை – யு ம், த�ொண்டை மண்– ட – ல த்து திருத்–த–லங்–கள் நிறைந்த திரு–வள்–ளூர் மாவட்ட ப�ோல காட்சி அளிக்– கி ன்– ற து. பங்– கு னி, தை திங்– க – ளி ல், குளத்– தை ச் சுற்றி ஆனந்– த – வ ல்லி கும்–ப–முனி மங்–க–லம் என்–னும் நக–ரினை – –யும் தூய்– மைப்–ப–டுத்த எண்–ணி–ய–வன், தனது பெரும்–படை சமேத அகத்–தீஸ்–வர– ர் வலம்–வந்து பக்–தர்–களு – க்கு ஒன்–றினை, கங்கை நீரைக் க�ொண்–டுவ – ர வேண்டி, அருள்–பா–லிக்–கும் தெப்–ப�ோற்–சவ – ம் நடை–பெ–றுகி – ன்– வட நாடு–களை ந�ோக்கி படை எடுக்க அனுப்பி றது. குளத்தை ஒட்–டியே இளைப்–பா–றும் மண்–டப – ம் வைத்–தான்.

16 தூண்–க–ளு–டன் அமைந்–துள்–ளது. சக்–கர– க்–க�ோட்–டம், வேங்கி நாடு, பீகார், வங்–கம் கிழக்–குப் பார்த்த திருக்–க�ோ–யில். ராஜ–க�ோ– ஆண்ட சிற்–ற–ர–சர்–களை வென்ற பின்பு, பேர–ர–சன் பு– ர த்– தி ற்– கு ள் சென்– ற ால் வெளிப்– பி – ர ா– க ா– ர ம் – –யும் வென்ற இந்த படை, வட– ஆன மகி–பா–லனை கண்–முன்னே விரி–கின்–றது. தே–சத்து மண்–ணை–யும், ப�ொக்–கி–ஷங்–க–ளை–யும் வேலைப்–பாடு மிக்க க�ொடி–ம–ரம், பலி–பீ–டம், கைப்–பற்–றி–ய–து–டன், வட–தே–சத்து மன்–ன–வர்–கள், சின்– ன ஞ்– சி று நந்தி மண்– ட – ப ம் என க�ோயில் மக்–கள், சிவாச்–சா–ரிய – ார்– அமைப்பு உள்–ளது. க–ளை–யும் சிறை–பி–டித்து வசந்த மண்– ட – ப ம், வந்– த து. வட– தே – ச த்து அர்த்த மண்– ட – ப ம், மன்–னர்–கள் தலை–யில் க ரு – வ றை எ ன கங்கை நீர் அடங்–கி ய க�ோயி–லின் அமைப்பு குடங்–களை சுமந்–து–வர த�ொடர்–கிற – து. வசந்த வை த் து , அ வ ர் – க ள் ம ண் – ட – ப த் – தி ன் கங்கை ஆற்– றி – னை க் தூண்– க ள், க�ோயி– கடப்– ப – த ற்கு உத– வி – லின் தல வர–லாற்–றி– யாக, ஆற்–றி–னுள் வரி– னை– யு ம், தெய்– வீ க சை–யாக, யானை–களை வர– ல ா– று – க – ளை – யு ம், நிற்க வைத்து பாலம் அரைப்–புடை – ப்–புச் சிற்– அ மைக்க ஏ ற் – ப ா டு பங்–கள – ா–கத் தாங்–குவ – – செய்–த–வன் இவன்.

– த்–தை– த�ோடு, மண்–டப ச �ோ ழ ந ா ட் – டி ல் , யும் தாங்–கு–கின்–றன. த ா ன் உ ரு – வ ா க் – கி ய தெய்–வத் திரு–மே– புத்– த ம் புது நக– ரு க்கு னி–கள், தீராத ந�ோய்– க ங் – கை – க�ொண ்ட களை இத்– தி – ரு த்– த – ச�ோழ– பு ரி எனப் பெய– லத்– தி ல் தீர்த்– த – ரு ள ரிட்–டான். கடல் ப�ோன்ற வேண்டி இறை–வனை ஏரி ஒன்– றி னை எடுப்– ந�ோக்கி தவ–மிரு – க்–கும் பித்து ச�ோழ கங்– க ம், அகத்–திய – ர், முத–லாம் ப � ொ ன் – னே ரி எ ன ்ற ர ா – ச – ர ா ச ம ற் – று ம் பெயர்– க – ளு ம் வைத்– முத–லாம் ரா–சேந்–திர தான். அதில் கங்கை ச�ோழச் சக்– க – ர – வ ர்த்– நீரை ஊற்றி, நீருக்–குள் தி – ளி ன் பி ர – தி – ம ங் – வெற்– றி த் தூணினை கள், திருப்– ப – ணி – க ள் நாட்–டி–னான். இது–ப�ோ– செய் – து ள்ள ஒ ரு ல வே த�ொண்டை விஜ–ய–ந–க–ரப் பேர–ர–ச– நாட்–டி–லும், கும்–ப–முனி னின் பிர– தி – ம ம் முத– மங்–க–லத்–தி–லும் செய்து லி– ய ன இம்– ம ண்– டப ஆனந்தவல்லி அம்பிகை முடித்– த ான். ஏரி– யி ன் தூண்– க – ளி ல் இடம் பெய–ரால் ப�ொன்–னேரி என்–றும் இவ்–வூர் அழைக்– பெற்–றுள்–ளன. கப்–ப–டு–கின்–றது. கங்–கை–க�ொண்ட ச�ோழ–பு–ரத்–தில் ‘கும்ப முனி மங்–கல – ம்’ என–வும் இவ்–வூர் அழைக்– அருள்–மிகு பெரி–ய–நா–யகி உட–ன–மர் அருள்–மிகு கப்–ப–டு–கி–றது. தென்–ன–கத்–தில், கும்ப முனி–யான பெரு–வு–டை–யார் க�ோயிலை புதி–தாக எழுப்–பித்– அகத்–தி–யர் 108 சிவ–லிங்–கங்–க–ளைப் பிர–திஷ்டை தான். ப�ொன்–னேரி – யி – ல் அருள்–மிகு ஆனந்–தவ – ல்லி செய்து, அந்–தந்த தலத்–தில், மானு–டம் உய்–வுற உட–னம – ர் அருள்–மிகு அகத்–தீஸ்–வர– ர் ஆல–யத்தை வேண்டி சிறப்பு வழி–பா–டுக – ளை – யு – ம் இயற்–றியி – ரு – க்– புதுப்–பித்–தான். கி–றார். அவ்–வாறு அகத்–தி–யர் பிர–திஷ்டை செய்த சென்–னை–யி–லி–ருந்து தெற்கே 35 கி.மீ. தூரத்– 108வது சிவ–லிங்–கம், அருள்–மிகு நூற்–றெட்–டீஸ்–வர– ர் தில், ப�ொன்–னே–ரி–யில், ஆரணி ஆற்– றங் – க ரை என்–னும் திரு–நா–மத்–து–டன் கும்–ப–முனி மங்–க–லத்– ஓரத்–தில் கண்–க–வர் இயற்கை சூழ–லில் இத்–தி–ருக்– திற்கு அருகே உள்ள சின்ன காவ–னம் என்–னும் க�ோ–யில் மின்னி மிளிர்–கின்–றது. ஊரில் உள்ள சிவா–ல–யத்–தில் எழுந்–த–ரு–ளி–யுள்– மிகப் பெரிய க�ோயில். க�ோயி–லுக்கு ஈசான ளது. அப்–ப–டிப் பார்க்–கை–யில் ப�ொன்–னேரி தலம் ðô¡

33

16-30 நவம்பர் 2017

அகஸ்தீஸ்வரர்

அகத்தியர் அகத்–திய – ர் வழி–பட்ட 107வது தல–மாக இருக்–கல – ாம். கரு–வறை, கஜ–பி–ருஷ்ட அமைப்–பில் அரை– வட்ட வடி– வி ல் அமைந்– து ள்– ள து. கரு– வ – றை – யின் திருச்–சுற்–றில் சில இடங்–க–ளில் ஏர் சிற்–பம் இடம் பெற்–றுள்–ளது. இது விவ–சா–யம் செழிக்–க– வேண்டி, ச�ோழன் இறை–வனி – ட – ம் விண்–ணப்–பித்து

34

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

வரம் கேட்–ட–தற்–கான அடை–யா–ளங்–களே ஆகும். ச�ோழ– ம ண்– ட – ல ம் விவ– ச ா– ய த்– தி ற்– கு ப் பெயர் ப�ோனது. எனவே ச�ோழ மன்–னர்–கள் மரபு வழி– யாக காடு வீழ்த்தி நாடாக்கி, குளம் வெட்டி, விவ– சா–யம் செழிக்க வழி–வ–குத்–த–னர். கரு–வ–றை–யின் தெற்–குப்–புற க�ோஷ்ட தெய்–வ–மான அருள்–மிகு தட்–சிணா–மூர்த்–தியி – ன் வல–துபு – ற – த்–தில், கும்–பத்–திலி – – ருந்து அகத்–தி–யர் வெளி–வ–ரும் புடைப்–புச் சிற்–பம், தல–வர– ல – ாற்–றுக்–குத் த�ொடர்–புடை – ய – த – ாக உள்–ளது. அருள்– மி கு ஆனந்– த – வ ல்லி, இறை– வ – னி ன் வலப்– பு – ற த்– தி ல் சந்நதி க�ொண்– ட – ரு – ளு – வ – த ால், திரு– ம – ண க் க�ோலத்– தி ல் இறை– வ ன், இறைவி திருக்–காட்சி இங்கு அளிக்–கின்–ற–னர். திரு–மண வேண்–டு–தல்–களை சமர்ப்–பிக்–கத்–தக்க தல–மாக அமை–கின்–றது. தீராத ந�ோய்–கள், தீராத வினை–கள் தீர்த்–த–ரு–ளும், திரு–வ–ருள் தரு–ப–வ–ராக அருள்–மிகு – ல் க�ொண்–டரு – ளு – கி – ன்– அகத்–தீஸ்–வர– ர், திருக்–க�ோயி றார். முன் மண்–ட–பத்–தில் கூடி அமர்ந்து தீராத பிரச்–னை–களை இறை–வன் திரு–முன் பேசி, நல்ல முடி–வினை தீர்ப்–பாக இறை–வன் அரு–ளால் பெறு– வது, த�ொன்–றுத�ொ – ட்டு நடை–முறை – யி – ல் உள்–ளது. சாட்சி நாத–ரா–கவு – ம், சட்ட நாத–ரா–கவு – ம் இறை–வனே அமை–யும்–ப�ொ–ழுது தீர்ப்–பில் குறை வருமா என்ன? தமி–ழ–கத்–தில் எங்–குமே காண–வி–ய–லாத நிகழ்– வ�ொன்று இங்கு நடை–பெ–று–கின்–றது. அருள்–மிகு அகத்–தீஸ்–வ–ரர் ஆல–யத்–திற்கு சற்று த�ொலை– வில், திரு–ஆ–யர்–பாடி என அழைக்–கப்–ப–டும் கரி கிருஷ்–ணப்–பெ–ரும – ாள் க�ோயில் அமைந்–துள்–ளது. இக்–க�ோ–யி–லின் சித்–திரை திரு–விழா, சித்–திரை நட்–சத்–தி–ரத்–தில் த�ொடங்–கப் பெறும். 5ம் நாள் கேட்டை நட்– ச த்– தி ர நாளன்று, இரு பெரும் தெய்–வங்–க–ளும், தங்–க–ளது பரி–வா–ரத் தெய்–வங்–க– ளு–டன் தேரில் எழுந்–த–ருளி இரு க�ோயி–லுக்–கும் ப�ொது–வான ஹரி–ஹ–ரன் பஜா–ருக்கு ஊர்–வ–ல–மாக வந்து ஒரு–வரை ஒரு–வர் நேரில் சந்–தித்து, மாலை மாற்–றிக்–க�ொண்டு பரஸ்–ப–ரம் சீர்–வ–ரிசை தந்து க�ொள்–வார்–கள். இந்த நிகழ்ச்–சியை, இந்த இடத்– தில் இதே–ப�ோல க�ோலா–கல – ம – ாக பரத்–வாஜ மக–ரிஷி கண்டு களிப்–புற்ற பேற்–றினை இக்–கா–லத்–தி–லும், எக்–கா–லத்–தி–லும் கண்டு பக்–தர்–கள் பேறு பெறச் செய்–யும் இந்த நிகழ்வு, இத்–த–லத்–திற்கு உரிய தனித்–து–வ–மிக்க சிறப்–பம்–சங்–க–ளில் ஒன்–றா–கும். திருக்–க�ோ–யில் காலை 7 முதல் மதி–யம் 12.30 மணி வரை–யும், மாலை 4.30 முதல் இரவு 8.30 மணி வரை–யும் திறந்–தி–ருக்–கும். க�ோயிலை மிக சுத்–த– மாக வைத்–திரு – க்–கும் க�ோயில் நிர்–வா–கம் க�ோயில் குளத்– தி – னை – யு ம் முறை– ய ா– க ப் பரா– ம – ரி த்– த ால் நல–மா–யிரு – க்–கும் என்று ச�ொல்–லத் த�ோன்–றுகி – ற – து. பகீ–ரத – ன், ஆகாய கங்–கையை தன் தவ வலி–மை– யால் பூமிக்–குக் க�ொண்டு வந்–தது – ப – �ோல முத–லாம் ரா–சேந்–திர பெரு–வேந்–தன் தன் படை–வ–லி–மை– யால் கங்–கையை தமி–ழ–கத்–திற்–குக் க�ொண்டு வந்–ததை ‘வெற்றி, வெற்றி!’ எனக் க�ொண்–டாடி மகிழ்– வ – த ா– க வே இக்– க�ோ – யி ல் மணி– ய�ோசை ஒலிக்–கி–றது.

- இறைவி

 திருக்கடையூர் மயானம்

வீணையில் வேதம்

இசைக்கக் கேட்ட வீணாதரர்! வ–பெ–ரு–மான் செய்த எட்டு வீரச் செயல்–க– சி ளைக் குறிப்–பிடு – ம் தலங்–கள – ாக விளங்–குபவை – அட்–ட–வீ–ரட்–டங்–க–ளா–கும். பிர–ம்ம–னின் தலை–யைக்

க�ொய்–தது திருக்–கண்–டி–யூ–ரி–லும், திரி–பு–ரங்–களை எரித்–தது திரு–வ–தி–கை–யி–லும், தாரு–கா–வ–னத்து இரு–டி–கள் ஏவிய யானை–யின் உட–லம் கிழித்–தது திரு–வழு – வூ – ரி – லு – ம், தக்–கனி – ன் தலை–யைக் க�ொய்–தது திருப்–பறி – ய – லூ – ரி – லு – ம், அந்–தக – னை சூலத்–தால் தடிந்– தது திருக்–க�ோ–வ–லூ–ரி–லும், மன்–ம–தனை எரித்–தது திருக்–குறு – க்–கையி – லு – ம், சலந்–தர– னி – ன் உட–லைச் சக்– க–ரத்–தால் பிளந்–தது திரு–விற்–குடி – யி – லு – ம் மார்க்–கண்– டே–ய–னுக்–காக கால–னைக் காலால் உருட்டியது திருக்–க–ட–வூ–ரி–லும் என கயிலை–நா–தன் செய்த வீரச் செயல்– க ள் இப்– ப – தி– க – ளி ல் நிகழ்ந்– த – வை – ய ாம்.

– டே அமிர்–தக – ஸ்–வர– ர் எனும் கால– கால தேவர் அருள்–பா–லிக்–கும் திருக்–கட – வூ – ரி – ன் ஒரு பகு–திய – ாக விளங்–கும் மற்–ற�ோர் தேவா–ரத் தலம், திருக்– க – ட – வூ ர் மயா– ன ம் என்– ப – த ா– கு ம். கட– வூ ர் ஈசனுக்கு

நாளும் திரு– ம ஞ்– ச – ன ம் செய்– ய ப் பெறு– கி ன்ற கங்கை நீர் திக–ழும் கூபம் (கிணறு) இருக்–கின்ற இட–மும் திருக்–க–டை–யூர் மயா–னமே. ச�ோழ–நாட்–டில் மயி–லா–டு–து றை வட்–டத்–தில் திக–ழும் திருக்–க–ட–வூர், தற்–கா–லத்–தில் திருக்–க–டை– யூர் என்–றும், அடுத்து திக–ழும் கட–வூர் மயா–னம் திரு–மெய்–ஞா–னம் என்–றும் அழைக்–கப்–பெ–று–கின்– றன. மயி–லா–டு–துறை தரங்–கம்–பாடி சாலை–யில் உள்ள ஆக்–கூர் செம்–ப�ொன்–னார் க�ோயில் என்ற தேவா–ரத் தலங்–க–ளைக் கடந்து இத்திரு–வூ–ருக்– குச் செல்–ல–லாம். சென்–னை–யி–லி–ருந்து தெற்கு ந�ோக்கி செல்–லும் கடற்–க–ரைச் சாலை–யில் (ஈசி– ஆர் ர�ோடு) சீகாழி தாண்டி உள்ள ஆக்–கூர் முக்–கூட்–டிலி – ரு – ந்து பிரி–யும் தரங்–கம்–பாடி சாலை வழி–யேயு – ம் செல்–லல – ாம். ஊரின் நடு–வண் திருக்–கட – வூ – ர் அமிர்–தக – டே – ஸ்–வ– ரர் திருக்–க�ோயில் அமைந்துள்– ளது. அக்– க �ோ– யி – லு க்கு நேர்– கிழக்கே 2 கி.மீ. த�ொலைவில் மேற்கு ந�ோக்கிய வண்– ண ம் ðô¡

35

16-30 நவம்பர் 2017

– – ஆக்–கூர் நாட்டு பிரம்–ம–தே–யம் திருக்–க–ட–வூ–ருடை திரு–மெய்ஞ – ானம் பிரம்–மபு – ரீ– ஸ்–வர– ர் திருக்–க�ோ–யில் யார் திரு– ம – ய ா– ன – மு – டை ய பெரு– ம ாள்’ என்றே – – ம என்–றழை க்–கப்–பெ–றும் புரா–தன – ான திருக்–கட – வூ – ர் குறிக்–கின்–றன. விஜய நகர அரசு காலத்–திற்கு மயா–னம் எனும் பெருங்–க�ோ–யில் திகழ்–கின்–றது. பின்பே பிர–ம்ம–பு–ரீஸ்–வ–ரர் என்ற திரு–நா–மம் குறிக்– அக்–க�ோ–யி–லின் தென்–மேற்கு திசை–யில் தனித்த கப்–பெ–றுகி – ன்–றது. அம்–பிகை – யி – ன் திரு–நா–மங்–கள – ாக திரு–மதி – ல், திருக்–க�ோ–புர– ம் ஆகி–யவ – ற்–ற�ோடு திருக்– மலர்க்–கு–ழல் மின்–னம்மை என்–றும், அம்–ம–லக் கா–மக – �ோட்–டம – ாம் அம்–மனி – ன் ஆல–யம் இடம்–பெற்– குஜ–நா–யகி என்–றும் ஆவ–ணங்–க–ளில் குறிக்–கப்– றுள்–ளது. பெற்–றுள்–ளன. மயா–னம் என்ற பெய–ரில் திக–ழும் சிவா–ல–யங்– ப–லி–பீ–டம், இட–பக் க�ொட்–டில் கடந்து இவ்– கள் மிகச் சேய்–மை–யான காலந்–த�ொட்டு திகழ்–ப– வா–லய – த்–தினு – ள்ளே நுழை–யும்–ப�ோது வை–யா–கும். கச்சி மயா–னம் காஞ்– முதல் திருச்–சுற்–றின் திரு–வா–யி–லாக சி–பு–ரத்து ஏகாம்–ப–ர–நா–தர் க�ோயில் மூன்று நிலை–கள – ை–யுடை – ய ராஜ–க�ோ– வளா–கத்–தினு – ள்–ளேயே அமைந்–தத – ா– பு–ரம் காட்சி அளிக்–கின்–றது. உள்ளே கும். காழி மயா–னம் சீகாழி நக–ரின் நட–ராஜர் சபை, பைர–வர் சந்–நதி, ஒரு பகு– தி – யி ல் பழ– மை ச் சுவ– டு – க – சண்– டீ – ச ர் க�ோயில், கண– ப – தி – ய ார் ளைத் தாங்கி நிற்–கின்–றது. நாலூர் ஆல–யம் ஆகி–யவை சூழ மூல–வர் மயா–னம் கும்–ப–க�ோ–ணம் குட–வா–சல் திருக்– க �ோ– யி ல் அமைந்– து ள்– ள து. நெடுஞ்–சா–லையை ஒட்டி திரு–நா–லூ– இங்கு சிங்–கா–ரவே – –லர், வள்ளி-தேவ– ருக்–குக் கிழக்–காக திரு–மெய்ஞ – ா–னம் சே–னையு – ட – ன் செப்–புத் திரு–மேனி – ய – ர– ா– என்ற பெய– ரி ல் விளங்– கு – கி ன்– ற து. கக் காட்சி நல்–கு–கின்–றார். கரு–வ–றை– அட்–ட–வீ–ரட்–டங்–கள் ப�ோன்–றும், சப்த யில் திரு–ம–யா–ன–மு–டைய பர–ம–சாமி விடங்க தலங்–கள் ப�ோன்–றும் சப்த சது–ர–மான பீடத்–தின் மேல் லிங்–கத் ஸ்தான தலங்–கள் ப�ோன்–றும் திரு–ம– திரு–மே–னி–யாக அருள் பாலிக்–கின்– யான தலங்–கள் மிக புனி–த–மு–டை–ய– றார். திருச்–சுற்–றில் மால–வனு – க்–கென – த் வை–யாம். அவ்வரி–சை–யில் மிகுந்த தனித்த சிற்–றா–ல–யம் திகழ்–கின்–றது. சிறப்– பு – டை – ய – த ாக திருக்– க – ட – வூ ர்  வி ம ா ன த் தி ன் க �ோ ஷ ்ட மயானம் திகழ்–கின்–றது. மாடங்களில் முன்பு இடம் பெற்– கட– வூ ர் மயா– ன த்து ஈச– ன ாரை றி– ரு ந்த நர்த்– த ன கண– ப தி, பிர– ச�ோழர் கால பழங்–கல்–வெட்–டு–கள், ம்மன் ப�ோன்ற கற்–சிற்–பங்–கள் ஒரு ‘ஜயங்–க�ொண்ட ச�ோழ–வள நாட்டு கங்காதரர்

36

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

கால–கட்டத்–தில் அழிந்–தமை – ய – ால் தற்–ப�ோது புதிய திரு–மே–னி–களை இடம்–பெ–றச் செய்–துள்–ள–னர். முதுமுனைவர் க�ோஷ்ட மாடங்– க – ளி ல் திக– ழு ம் ேசாழர்– க ால திருமால், பிச்சை உகக்–கும் பெரு–மான், துர்க்கை, ஆல–மர்ச் செல்–வர், லிங்–க�ோத்–ப–வர், கங்–கா–த–ரர், அமர்ந்த க�ோல கண– ப தி ஆகிய எ டு த் – து ச் ச ெ ல் – ல ப் திரு–மே–னி–கள் அற்–புத – –மான கலைப் பெற்று அபி–டே–கங்–கள் படைப்–பு–க–ளா–கும். நிகழ்–கின்–றன. பங்–குனி கங்–கா–த–ரர் சிற்–பம் மிக நேர்த்–தி– மாத அஸ்–வினி நாளில்–தான் இங்கு யாக வடிக்–கப் பெற்–றுள்–ளது. தன் கங்கை வந்து ஐக்– கி – ய – ம ா– ன – த ாக விரி–சடை – ய�ொ – ன்–றில் கங்–கா–தேவியை கூறப்–பெ–று–கின்–றது. தாங்–கிய வண்–ணம் அருகே ஊட– கட– வூ ர் மயா– ன த்து ஈசனை லுற்று நிற்– கு ம் உமா– தே – வி – யி ன் திரு–ஞான சம்–பந்–த–ரும், திரு–நா–வுக்– முகத்தை தன் வலக்– க – ர த்– த ால் கரசரும், ஆளு– டை ய நம்– பி யான வருடி நிற்– கு ம் கயி– லை – ந ா– த – னி ன் சுந்– த – ர – ரு ம் ப�ோற்றி தேவா– ர ப் திருக்–க�ோ–லம் காண்–ப�ோ–ரின் உள்– பதிகங்களை பாடி–யுள்–ள–னர். ளத்–தைக் க�ொள்ளை ெகாள்–ளும் சம்–பந்–தர், ‘ஆசை தீரக் க�ொடுப்– தகை– மை – ய து. கானத்து எரு– மை – பார் அலங்– க ல் மேல் வரு– வ ார்’ யின் தலை– யி ன்– மீ து நின்– ற – வ ாறு என்றும், அப்–பர் அடி–கள் ‘‘பழை–யத – ம் அருள்–பா–லிக்–கும் க�ொற்–ற–வை–யின் அடி–யார் செய்த பாவ–மும் பிழையும் அருட்–க�ோ–லமு – ம், பிட்–சா–டன – ரி – ன் எழி– தீர்ப்– ப ர் பெரு– ம ான் அடி– க – ளே – ’ ’ லு–ரு–வும், சன–காதி முனி–வர்–க–ளுக்கு என்றும், சுந்– த – ர ர், ‘எல்– ல ார்க்– கு ம் ஞான–முரை – க்–கின்ற தட்–சிண – ா–மூர்த்–தி– இல்லை என்–னாது அருள் செய்–வார்’ யின் அமர்ந்த க�ோல–மும், விண்–ணிற் -என்–றும் அவர்–தம் பதி–கங்–களி – ல் பறக்–கும் பிர–ம்ம–னுக்–கும் பூமி–யைத் குறிப்– பி ட்– டி – ரு ப்– ப து சத்– தி – ய – ம ான கணபதி த�ோண்– டு ம் வராக மூர்த்– தி க்– கு ம் வாக்கே– ய ாகும். தூய சிந்– த – னை – இங்–குற்–றேன் என்று லிங்–பா–ணத்–தில் ய�ோடு கட–வூர் மயா–னத்து அடிகளைப் காட்சி நல்–கும் லிங்–க–பு–ராண தேவ–ரின் அருட்– பிரார்த்–திப்–ப–வர்–க–ளுக்கு இவை கைகூ–டும். காட்–சி–யும் ச�ோழர் கலை–யின் உன்–னத ெவளிப்– – த்–தில் ச�ோழர் காலத்து கல்–வெட்டு– இவ்–வா–லய பா–டு–க–ளாக விளங்–கு–கின்–றன. ஆல–மர்ச் செல்– – ன் சாச–னமு – ம் களும் பாண்–டிய மன்–னன் ஒரு–வனி வர் க�ோஷ்–டத்–திற்கு அருகே கரு–வறை சுவ–ரில் மகா–மண்–ட–பத்–துப் புறச் சுவர்–க–ளில் அழ–கு–றச் குடை–யின் கீழ் இருக்–கும் லிங்–கத் திரு–மே–னியை செதுக்–கப்–பெற்று காட்சி நல்–கு–கின்–றன. இரு–க–ரம் கூப்பி வணங்–கும் ச�ோழ மன்–ன–னின் பேரூழி முடிந்து அனைத்– து மே ஒடுங்– கி ய திரு–வு–ரு–வம் காணப்–பெ–று–கின்–றது. நீண்ட தாடி, நிலை–யில் பர–மேஸ்–வ–ரன் மட்–டுமே அங்–கி–ருந்து மீசை–யு–டன் எளிய க�ோலத்–தில் காணப்–பெ–றும் கங்–கா–ளர் க�ோலத்–து–டன் மீண்–டும் அனைத்தும் இச்– சி ற்– ப ம் மூன்– ற ாம் குல�ோத்– த�ோ ற் – ற ம் ப ெ ற ந ல் வீ ணை துங்க ச�ோழ–னின் திரு–வு–ரு–வ–மாக வாசிப்பான் என்பதை திரு–நா–வுக்–கரசு – து. இருக்–கல – ாம் எனக் கருத முடி–கிற பெரு–மா–னார், இவ்–வா–ல–யத்து கல்–வெட்–டுச் சாச– ‘பெருங்–க–டல் மூடிப் பிர–ள–யம் னங்–க–ளை–யும், பிற க�ோயில்–க–ளில் க�ொண்டு பிர–ம்ம–னும் ப�ோய் உள்ள குல�ோத்–துங்க ச�ோழ–னின் இருங்–கட – ல் மூடி இறக்–கும் இறந்– உரு–வச் சிற்–பங்–க–ளை–யும் ஒப்–பிட்டு தான் களே–ப–ர–மும் ந�ோக்–கும்–ப�ோது இங்கு திகழ்–வ–தும் கருங்–க–டல் வண்–ணன் களே–ப–ர– அம்–மன்–னவ – னி – ன் உரு–வச் சிலையே மும் க�ொண்டு கங்–கா–ள–ராய் என உறுதி செய்–ய–லாம். வருங்– க – ட ல் மீள– நி ன்று எம் திரு– ம – ய ா– ன – மு – டை – ய ார் திருக்– இறை நல்–வீணை வாசிக்–கு–மே’ க�ோயி–லுக்கு வெளியே தென் திசை– - என்று தனித் திரு–விரு – த்–தத் – தின் யில் அசு–வதி கிணறு என்–ற–ழைக்–கப் ஒரு பாட–லில் கூறி–யுள்–ளார். பெறும் கங்–கைக் கிணறு உள்–ளது. திரு – ஞ ா– ன – ச ம்– பந் – த ப் பெ ரு – மார்க்–கண்–டே–யன் திருக்–க–ட–வூ–ரின் மான�ோ, ‘வேய் உறு த�ோளி பங்–கன் ஈச–னா–ரைப் பூஜிப்–பத – ற்–கென சிவ–னரு – – விடம் உண்ட கண்–டன் மிக நல்ல ளால் த�ோன்–றி–யதே இக்–கி–ணறு என வீணை தடவி...’ என்று த�ொடங்கி தல–பு–ரா–ணம் கூறு–கின்–றது. இன்–ற–ள– க�ோள்–கள் அனைத்–தும் நல்–ல–னவே வும் திருக்– க – ட – வூ ர் அமிர்– த – க – டே ஸ்– என்–பதை க�ோளறு திருப்–பதி – க – த்–தில் வரர்க்கு இக்–கூ–பத்–தி–லி–ருந்–து–தான் சுட்–டிக் காட்–டியு – ள்–ளார். வீணை இசை– துர்க்கை திரு–மஞ்–சன நீர் மாட்–டு–வண்–டி–யில் யின் மகத்துவத்திற்கு இத–னி–னும்

குடவாயில்

பாலசுப்ரமணியன்

ðô¡

37

16-30 நவம்பர் 2017

விஷ்ணு

லிங்கோத்பவர்

ச�ோழ மன்னன்

தட்சிணாமூர்த்தி மேம்–பட்ட குறிப்–பு–கள் இருத்–தல் கூடும�ோ? குடந்– தைக் கீழ்க் க�ோட்–டம், மேலப் பழு–வூர் ப�ோன்ற சிவா–ல–யங்–க–ளில் காணப்–பெ–றும் வீணா–தா–ர–ரான சிவ–வ–டி–வங்–கள் வீணை–யின் மகத்–து–வத்–தினை நமக்–குக் காட்–டு–ப–வை–யா–கும். வீணா– த – ர – ர ா– கி ய அப்– ப – ர – மே ட்டி வேதத்தை வீணை–யில் வாசிக்–கக் கேட்டு மகிழ்ந்த இடம் திருக்– க – ட – வூ ர் மயா– ன ம் என்– பதை அங்– கு ள்ள ச�ோழர்–கால கல்–வெட்டு எடுத்–து–ரைக்–கின்–றது. ச�ோழ மன்–னன் ஒரு–வன – ால் திரு–மய – ா–னமு – டை – ய – ார் முன்பு வேதத்தை வீணை– யி ல் விண்– ண ப்– ப ம் செய்–வத – ற்–கும், ருத்–திர– ம் விண்–ணப்–பம் செய்–வ– தற்–கும், வேதங்–க–ளைப் பாரா–ய–ணம் செய்–வ–தற்– கும், ஜயங்–க�ொண்ட ச�ோழ–வள நாட்டு ஆக்–கூர– ான ராஜேந்–திர சிம்ம சதுர்–வேதி மங்–க–லத்–தி–லி–ருந்து பிரிந்த திருத்–த�ொண்–டத் த�ொகை மங்–கல – த்–திலு – ம், சிவ–பாத சேக–ர–மங்–க–லத்–தி–லும் நிலம் அளிக்–கப் பெற்ற நிகழ்வு இவ்–வா–ல–யத்–துக் கல்–வெட்–டில் குறிக்–கப் பெற்–றுள்–ளது. திரு–ம–யா–ன–மு–டை–யார் க�ோயி–லில் திக–ழும் கல்– வெ ட்– டு – க ள் இவ்– வ ா– ல – ய த்து தேவி– யி ன்

38

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

பிராகாரத்தில் விஷ்ணு – ார் என்–பதை – யு – ம், திரு–நா–மம் வாடா–முலை நாச்–சிய ராஜா–தி–ராஜ ச�ோழன் பெய–ரில் திரு–நந்–த–வ–னம் பரா–ம–ரிக்–கப் பெற்–ற–தை–யும், செங்–க–ழு–நீர் தாமம் (மாலை) ஈச–னுக்கு அர்ப்–ப–ணிக்க பலர் க�ொடை– கள் வழங்–கி–ய–மை–யை–யும் எடுத்–து–ரைக்–கின்–றன. பல அரிய வர–லாற்–றுத் தக–வல்–களை கல்– வெட்டு–க–ளா–கச் சுமந்து நிற்–கும் இவ்–வா–ல–யம் பரம பவித்–திர– மி – க்–கத�ோ – ர் இடம் என்–பதை தரி–சிக்க செய்–வ�ோர் அனு–ப–வ–பூர்–வ–மாக உணர்–வர்.

ப�ொய் ச�ொல்லலாம், , லை ் ? ல து பி ோ ப் ப த ் ப எ

எ

ன்–றும் நிலைத்து நிற்–கும் நீதி–களை மக்–க– ளுக்– கு ப் புகட்ட வந்– த – வ ர், காலத்தை வென்று நிற்–கும் மகா–க–வி–யான திரு–வள்– ளு–வப் பெருந்–தகை. அவர் நாம் அனை–வ–ரும் அறிந்–த–வை–யும் ஒப்–புக் க�ொள்–ளக் கூடி–ய–வை– யு–மான, `திரு–டக் கூடாது, புறம் பேசக் கூடாது, ப�ொறா–மைப் படக் கூடாது, இனிய ச�ொற்–கள – ையே பேச வேண்–டும், மது அருந்–தக் கூடாது, புலால் உண்–ணக் கூடா–து` ப�ோன்ற பல அற–நெ–றி–க– – ல் பத்– ளைத் தம் நூலில் சில அதி–கா–ரங்–களி துப் பத்–துக் குறள்–க–ளில் ப�ோதிக்–கி–றார். என்–றா–லும் திருக்–கு–ற–ளில் இத்–த– கைய அதன் ப�ொது–வான ப�ோக்–கி–லி– ருந்து வில–கிய சில வித்–தி–யா–ச–மான சிந்–தனை – –க–ளும் ஒன்–றி–ரண்டு உண்டு. அவற்–றில் முக்–கி–ய–மான ஒன்று - உண்– மையே பேச–வேண்–டும் என்–றா–லும் சில சந்–தர்ப்–பங்–க–ளில் ப�ொய்–யும் பேச–லாம் என்–பது! ‘வள்–ளு–வர் ப�ொய் பேச–லாம் என்–கி–றாரா!’ என நம் மனம் த�ொடக்–கத்–தில் திகைக்–கி–றது. இப்–படி வள்–ளுவ – ர் ச�ொல்–லல – ாமா என நம் மனமே கேள்வி கேட்–கி–றது. ஆனால், அந்–தக் குறளை முழு–மைய – ா–கப் புரிந்–துக�ொ – ள்–ளும்–ப�ோது எவ்–வள – வு கூர்–மைய – ான சிந்–தனை – ய – ா–ளர் வள்–ளுவ – ர் என்–பதை நம் மனம் அறிந்து வியக்–கி–றது. குற்–றமே இல்–லாத ஒரு நன்–மை–யைத் தரக்– கூடி–யது என்–றால், ப�ொய் ச�ொல்–வதி – ல் தவ–றில்லை என்–பது வள்–ளு–வத்–தின் க�ோட்–பாடு. `ப�ொய்ம்–மை–யும் வாய்மை யிடத்த புரைதீர்ந்த நன்மை பயக்–கும் எனின்.’

- வாய்மை என்ற அதி–கா–ரத்–தில் இடம்–பெற்– றுள்ள குறள் இது. `புரை–தீர்ந்–த’ ‘நன்–மை’ என்ற இரு ச�ொற்–களு – ம் இந்–தக் குற–ளில் மிக முக்–கிய – ம – ா– னவை. ப�ொய்–யால் விளை–வது குற்–றமே இல்–லாத நன்–மைய – ாக இருக்–கும – ா–னால் ப�ொய்–ச�ொல்–லல – ாம் என்–ப–து–தான் வள்–ளு–வர் வகுக்–கும் விதி அல்–லது தீமை தரா– த – வ – கை – யி ல் ப�ொய் ச�ொல்– வ – த ற்கு வள்ளு–வர் க�ொடுக்–கும் சலுகை.

குற்–றமே இல்–லாத நன்மை என்–பதை நாம் எப்–படி வரை–ய–றுப்–பது? அடுத்–தவ – ரு – க்–குக் கெடு–தல் தராத ப�ொய்–யாக அது இருக்க வேண்–டும். அப்–படி இருந்–தால் அது குற்–றமே இல்–லாத நன்–மை–யைத் தரு–கி–றது என நாம் முடிவு செய்–யல – ாம். ய் ச�ொல்–வது நம் மர–பில் இல்–லையா என்ன? ப�ொய்யே ச�ொல்– ல ா– ம ல் வாழ்ந்–து–வி–டு–வது சாத்–தி–யம்–தானா? அரிச்–சந்–தி–ர– னுக்–கும் மகாத்மா காந்–திக்–கும் இயல்–பாக இருந்த ஒன்று எல்–ல�ோ–ருக்–கும் இயல்–பா–வது இய–லக் கூடி–யதா? இயல்–பாக இருக்–கிற – தா இல்–லையா என்–ப–தல்ல கேள்வி. இயல்–பாக அதை அமைத்–துக் க�ொள்–ளும் மன–நில – ையை ந�ோக்கி நாம் நக–ரவே – ண்–டும். வாழ்க்கை என்–பது நம்மை மேலும் மேலும் நல்–ல– வர்–க–ளாக ஆக்–கிக் க�ொள்–வ–தற்–கான த�ொடர் பயிற்சி தானே? என்–றே–னும் 72 ஒரு–நாள் அரிச்–சந்–திர– ன – ா–கவு – ம் மகாத்மா காந்–தி–யா–க–வும் ஆக–வேண்–டும் என்–ப–து– தானே நம் லட்–சி–ய–மாக இருக்க முடி–யும்? ஆயி–ரம் ப�ொய்– ச�ொல்லி ஒரு கல்–யா–ணத்தை நடத்–த–லாம் என ஒரு தவ–றான பழ–ம�ொழி மக்–க– டையே வழங்கி வரு–கி–றது. சரி–யான பழ–ம�ொழி அது அல்ல. ஆயி–ரம் ப�ொய்–யைச் ச�ொல்லி ஒரு கல்–யா– ணத்தை நடத்–தின – ால் அந்–தக் கல்–யா–ணம் எப்–படி உருப்–ப–டும்? மண–ம–க–னு–டைய அல்–லது மண– ம–க–ளு–டைய உடல் நலக்–கு–றைவை மறைத்–துத் திரு–ம–ணம் செய்–து–வைத்–தால் அது சட்–டப்–படி தண்–டிக்–கப்–பட வேண்–டிய குற்–றம – ல்–லவா? இப்–படி – த் தவ–றுக – ளு – க்–கும் குற்–றங்–களு – க்–குமா நம் முன்–ன�ோர் பரிந்–து–ரைப்–பார்–கள்?

ப�ொ

திருப்பூர்

கிருஷ்ணன் ðô¡

39

16-30 நவம்பர் 2017

`ஆயி–ரம் முறை ப�ோய்ச் ச�ொல்லி ஒரு கல்–யா–ணத்தை நடத்–த– லாம்’ என்–பதே அந்–தப் பழ–ம�ொழி – யி – ன் உண்மை வடி–வம். மண–மக – ன் வீட்–டுக்–கும் மண–மக – ள் வீட்–டுக்–கும் பல–முறை சென்று அவர்–களி – ட – ம் நாம–றிந்த உண்–மைக – ளை எடுத்–துச் ச�ொல்லி இரு–தர– ப்–பின – ரை – யு – ம் சம்–ம–திக்க வைத்–துத் திரு–ம–ணத்தை நடத்–த–வேண்–டும் என்பதே ச�ொல்–லப்–பட்ட கருத்து. இந்–தப் பழ–ம�ொ–ழியை எப்–ப–டி–யா–வது கல்–யா–ணத்தை நடத்–திக் கமி–ஷன் பெற விரும்–பிய திரு–ம–ணத் தர–கர்–கள் மாற்–றி–விட்–டார்–கள் ப�ோலி–ருக்–கிற – து! எந்–தத் திரு–மண – த்–திலு – ம் ஒரு சிறு ப�ொய்–கூட இடம்– பெ–றக் கூடாது. ப�ொய் இருந்–தால் திரு–மண வாழ்வு இனிக்–காது. கல்–யா–ணத்–தில் ம�ொய் இருக்–க–லாம், ஆனால் ப�ொய் இருக்–கக் கூடாது! ம பிரான் ஒரு ப�ொய் ச�ொன்–ன–தா–க–வும் சீதாப் பிராட்–டி–யும் ஒரு ப�ொய் ச�ொன்–ன–தா–க–வும் ராமா–யண இதி–கா–சத்–தில் வரு–கிற – து என்று ச�ொன்–னால் ஆச்–சரி – ய – ம – ாக இருக்–கும். அது எப்–படி ராம–னும் சீதை–யும் ப�ொய் ச�ொல்–லி–யி–ருக்க முடி–யும் என்ற பக்தி சார்ந்த க�ோப–மும், சந்–தே–க–மும் வரக்–கூ–டும். ஆனால், அவர்–கள் ப�ொய் ச�ொன்–ன–தான தக–வல், ப�ொய்–யல்ல, உண்–மை–தான்! ராம–னா–வது ப�ொய் ச�ொல்–வ–தா–வது என்று சீதை கூட நம்–மைப் ப�ோல் முத–லில் ஆச்–ச–ரி–யப்–பட்–டாள். பிறகு ராம–னி–டம் அவன் ச�ொன்ன ப�ொய் குறித்து விளக்–கம் கேட்–டாள். சில சந்–தர்ப்–பங்– களில் ப�ொய் ச�ொல்–ல–லாம் என தர்ம சாஸ்–தி–ரங்–கள் ச�ொல்–வ–தாக அவன் விளக்–கி–ய–தும் நிறை–வ–டைந்–தாள். ய�ோத்தி அரண்–மனை – யி – லி – ரு – ந்து கட–கட – வ – ென்று வனத்தை ந�ோக்கி உருண்டு ஓடிக் க�ொண்–டி–ருந்–தது தேர். தேரை ஓட்–டி–ய–வர் ரகு குலத்–தின் தேர�ோட்–டி–யும் மந்–தி–ரி–யு–மான சுமந்–தி–ரர். தேரில் அமர்ந்து வனத்–திற்–குப் பய–ணப்–பட்டு – க் க�ொண்–டிரு – ந்–தவ – ர்–கள் ராமன், சீதை, லட்–சு–ம–ணன். அப்–ப�ோ–து–தான் அவர்–கள் செவி–யில் விழுந்–தது அந்–தக் குரல். உள்–ளத்–தைக் கரைய வைக்–கும் ஒரு கிழ–வ–ரின் தீனக் குரல். அந்தக் கிழ–வர் யாரு–மல்ல. ராம–பிர– ா–னின் தந்–தைய – ான மாமன்–னர் தச–ர–தரே – –தான். `ராமா! என் கண்–மணி! என்னை விட்–டுப் ப�ோய் விடாதே! உன்–னைப் பிரிந்–தால் நான் உயிர்–வாழ மாட்–டேன். கைகே–யிக்–குக் க�ொடுத்த வாக்–கு–று–தியை நான் மீறி–னால் எனக்–குப் பழி வந்து சேரும். உன்–னைக் காட்–டுக்கு அனுப்–பின – ா–லும் மக்–கள் என்–னைப் பழிக்–கத்–தான் செய்–வார்–கள். எனவே எப்–படி – யு – ம் நான் பழிக்–கப்–பட – ப் ப�ோகி–றேன். நீ உடனே திரும்–பிவா. வாக்–கு–று–தியை மீறி–ய–தற்–காக மக்–கள் என்–னைப் பழித்–தால்–தான் என்ன? நீ என்–னுட – ன் இருப்–பாய் அல்–லவா? அது ப�ோதும் எனக்கு. சுமந்–தி–ரரே! நான் ச�ொல்–வது உங்–கள் காதில் விழ–வில்–லையா? தேரை அய�ோத்தி ந�ோக்கித் திருப்–புங்–கள்!’ ஆனால் இதைக் கேட்டு, தேரில் சென்–றுக�ொ – ண்–டிரு – ந்த ராமன் சுமந்–தி–ர–ரி–டம் ச�ொன்–னான்: `சுமந்–தி–ரரே! தேரைத் திருப்ப வேண்– டாம். தேர் வனம் ந�ோக்–கிச் செல்–லட்டு – ம்! இயன்–றவ – ரை விரை–வா–கச் செல்–லுங்–கள்!’ சுமந்–திர– ர் திகைப்–பு–டன் ராம–னி–டம் கேட்–டார்: `ராமா! இப்–ப�ோது– வரை தச–ர–தர்–தான் அய�ோத்–தி–யின் மன்–னர். இன்–னும் பர–தன் முடி–சூட – –வில்லை. ஆகவே தச–ர–தர் ச�ொல்–கி–றார் என்–றால் அது அரச கட்–டளை. நான் எப்–படி அரச கட்–ட–ளையை மீற முடி–யும்? உங்– க ளை வனத்– தி ல் விட்– டு – வி ட்டு நான் திரும்பி அய�ோத்தி செல்–வேனே, அப்–ப�ோது அரச கட்–ட–ளையை ஏன் மீறி–னாய் என்று மன்–னர் கேட்–டால் நான் என்ன ச�ொல்–வது?’ இந்த இக்–கட்–டான கேள்–விக்கு ராம–னி–ட–மி–ருந்து என்ன பதில் வரப் ப�ோகி–றது என சீதை–யும் லட்–சு–ம–ண–னும் மிகுந்த ஆவ–ல�ோடு காத்–திரு – ந்–தார்–கள். ராமன் ஒரு–சிறு தயக்–கமு – ம் இல்–லா–மல் உடனே

ரா

அ

40

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

பளிச்–சென்று பதில் ச�ொன்–னான்: `மன்–னரி – ட – ம், ‘உங்–கள் வார்த்–தை– களை எதிர்க்– க ாற்று அடித்– து ச் சென்–றுவி – ட்–டது ப�ோலி–ருக்–கிற – து. நீங்– க ள் என்ன ச�ொன்– னீ ர்– க ள் என்று எங்–க–ளுக்–குக் கேட்–கவே இல்லை. கேட்–காத கட்–டள – ைக்கு நான் எப்–படி அடி–பணி – வ – து?’ என்று ச�ொல்–லி–வி–டுங்–கள்!’ சுமந்–தி–ரர் ராம–னின் பேச்சை ஏற்று வனத்தை ந�ோக்– கி யே

தேரைச் செலுத்–த–லா–னார். சீதா–தேவி வியப்–பு– டன் கேட்–டாள்: `நாதா! சத்–தி–ய–சீல – –ரான நீங்–களே ப�ொய் ச�ொல்–லச் ச�ொல்–கி–றீர்–களே? இது சரியா?’ ராமன் மெல்–லிய முறு–வ–லு–டன் பதில் ச�ொன்– னான்: `இப்–படி – ப்–பட்ட இக்–கட்–டான தரு–ணங்–களி – ல் ப�ொய் ச�ொல்–வ–தில் தவ–றில்லை தேவி. இத்–த– கைய ப�ொய்–கள் அனு–மதி – க்–கப்–பட – க் கூடி–யவையே – என்று சாஸ்–தி–ரங்–கள் அங்–கீ–க–ரித்–தி–ருக்–கின்–றன. குற்–ற–மில்–லாத நன்மை விளை–யு–மா–னால் ப�ொய் ச�ொல்–லல – ாம். இந்–தப் ப�ொய்–யைச் ச�ொல்–லா–விட்– டால் என்ன ஆகும் என்று ய�ோசித்–துப் பார்! நாம்

திரும்–பிப் ப�ோவ�ோம். மன்–னரு – க்கு வாக்–குறு – தி – யை மீறி–னார் என்ற பழி–வ–ரும். ரகு குலத்–தின் மானம் கெடும். மற்ற மன்–னர்–கள் எள்ளி நகை–யா–டு–வார்– கள். எனவே மன்–னரி – ன் மரி–யா–தையை – க் காப்–பாற்–ற– வும் நமது புகழ்–பெற்ற ரகு குலத்–தின் மானத்தை ரட்–சிக்–க–வும் இந்–தப் ப�ொய்–யைச் ச�ொல்–வ–தில் தவ–றே–தும் இல்லை!’ ராம–னின் விளக்–கத்–தைக் கேட்ட சீதை இதைத் தான் மறந்–துவி – ட – க் கூடாது என்று தன் சேலை–யில் ஒரு முடிச்–சுப் ப�ோட்டு வைத்–துக் க�ொண்–டாள். பின்–னர் தன் வாழ்–வில் நேர்ந்த ஓர் இக்–கட்–டான ðô¡

41

16-30 நவம்பர் 2017

வ

சந்–தர்ப்–பத்–தில் அவ–ளும் ஒரு ப�ொய் ச�ொன்–னாள்! னத்–தில் பதி–மூன்று ஆண்–டு–கள் கட–க–ட– வென உருண்டு ஓடின. ப�ொன்–மா–னைக் காட்டி ஏமாற்றி ராவ–ணன் சீதையை வஞ்–சக – ம – ா–கக் கவர்ந்து சென்–றான். அச�ோ–க–வ–னத்–தில் சிறை–யி–ருந்த சீதையை அனு–மன் வந்து பார்த்–தான். கணை–யா–ழி–யைக் க�ொடுத்து சூடா–மணி – யை – ப் பெற்–றுக் க�ொண்–டான். விடை–பெற்–றுச் சென்று அச�ோ–க–வ–னத்–தின் பல மரக்–கிள – ை–களை ஒடித்–துப்–ப�ோட்டு, பழங்–கள – ைப் பறித்து உண்–ணல – ா–னான். அச�ோ–க–வ–னக் காவ–லர்–கள் ஓட�ோடி வந்–தார்– கள். அனு–மன் செய்–யும் அட்–டக – ா–சத்–தைப் பார்த்து அவர்–கள் திகைத்–தார்–கள். ஒரு–வேளை இந்–தக் குரங்கு சீதை–யைச் சந்–தித்–தி–ருக்–கும�ோ என சந்– தே–கம் க�ொண்–டார்–கள். அப்–படி – யி – ரு – ந்–தால் இந்–தக் குரங்–கைக் கடு–மை–யா–கத் தண்–டிக்க வேண்–டும் என நினைத்–தார்–கள். சீதை–யி–டம் வந்து ‘ஒரு குரங்கு இங்கு வந்து உங்–க–ளைச் சந்–தித்–துப் பேசி–யதா?’ எனக் கூர்–மை–யான பார்–வை–ய�ோடு கேட்–டார்–கள். சீதை ய�ோசித்–தாள். அனு–மனு – க்கு எந்த ஊறும் நேரக் கூடாது என அவ–ளின் தாய் மனம் எண்–ணி– யது. ராம–பி–ரான் ப�ொய் ச�ொன்ன சந்–தர்ப்–பத்–தில் ஒரு நினை–வூட்–ட–லாக அவள் தன் சேலை–யில் ஒரு முடிச்–சைப் ப�ோட்–டுக் க�ொண்–டாளே? தன் சேலை–யில் இருந்த முடிச்சைப் பிரித்–தவ – ாறே அவள் பதில் ச�ொன்–னாள்: `குரங்கா? எந்–தக் குரங்கு? அது எப்–படி இருக்–கும்? மான் ப�ோன்ற விலங்–காக மாறும் மாயா–ஜால வேலை–யில் எல்–லாம் உங்–கள – ைப் ப�ோன்ற அரக்–கர்–கள் தான் தேர்ந்–த–வர்–கள். நான் மானி–டப் பெண். எனக்கு எந்த விலங்–கைப் பற்–றி–யும் எது–வும் தெரி–யாது!’ காவ–லர்–கள் திருப்–தி–ய�ோடு அந்த இடத்தை விட்டு வில–கி–னார்–கள். சீதை ப�ொய் ச�ொன்ன சந்–தர்ப்–பம் இது–தான்! மன் ஒரே ஒரு ப�ொய்–யைக் கார–ணத்–த�ோடு, தேவைக்–கா–கச் ச�ொன்–னான். ஆனால், இரு– பெ–ரும் இதி–காச நாய–கர்–க–ளில் இன்–ன�ொ–ரு–வ–னான – ல்லை. கண்–ணன் ச�ொன்ன ப�ொய்–களு – க்கோ அள–வேயி `ஆளுக்–கி–சைந்–த–ப–டிப் பேசி - தெரு–வில் அத்–தனை பெண்–கள – ை–யும் ஆகா–த–டிப்–பான்!’

- என அவன் ப�ொய்–ச�ொல்–லும் ஆற்–றலை வியக்– கி–றார் பார–தி–யார். கண்–ணன் ச�ொன்ன ஏரா–ள–மான ப�ொய்–கள் பற்–றிய சுவா–ரஸ்–யம – ான விவ–ரங்–கள் அவன் அடி–யவ – ர்–களி – ன் கவி–தைக – ளி – ல் க�ொட்–டிக் கிடக்–கின்–றன. ராதை கண்–ண–னைக் கேட்–கி–றாள், `நேற்று இரவு வீட்–டுக்கு வரு–கி–றேன் என்–றாயே, ஏன் வர–வில்லை?’ என்று. `நேற்று மழை பெய்–தத – ல்–லவா? அத–னால் தான் வர–வில்லை!’ என்–றா–னாம் கண்–ணன். எந்– த க் கண்– ண ன்? சின்– ன ஞ்– சி று வய– தி – லேயே மழைக்கு க�ோவர்த்–தன – கி – ரி என்ற மலை–யையே குடை– யா–கப் பிடித்–தானே அந்–தக் கண்–ணன்! நம்–பக் கூடி–ய– தா–கவா இருக்–கி–றது கண்–ண–னின் ப�ொய்? ஆனால், அந்–தப் பேதை ராதை அதை நம்–புகி – ற – ாள். அவள் என்ன செய்–வாள் பாவம்? அவள் அவ–னைக் காத–லிக்–கிற – ாளே?

ரா

42

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

ப�ொய் இல்–லா–மல் காதல் ஏது? பாரத யுத்–தத்–தின்–ப�ோது கண்–ணன், ப�ொய்யே பேசாத தர்–ம–புத்–தி–ர–ரை–யும் ப�ொய்–ச�ொல்–லச் செய்–கி– றான். மகன் அஸ்–வத்–தா–மன் இறந்–தால் அவ–னின் தந்தை துர�ோ–ணர் பல–மி–ழப்–பார் என்–பதை அறிந்து, பீமனை அஸ்– வ த்– த ாமா என்ற பெய– ரு – டை ய ஒரு யானையைக் க�ொல்–லு–மாறு செய்–கி–றான். தர்–ம–புத்–தி–ர–ரிட – ம் அஸ்–வத்–தா–மன் மர–ணம் என்று சப்தம் ப�ோட்டு அறி–விக்–கச் ச�ொல்–கி–றான். `அஸ்– வத்–தா–மன் மர–ணம், ஆனால், அது ஒரு யானை!’ என்றே சப்–தம் ப�ோட்–டுச் ச�ொல்–கி–றார் தர்–ம–புத்–தி–ரர். சூழ்ச்–சி–க–ளில் வல்–ல–வ–னான கண்–ணக் கட–வு–ளுக்கு என்ன செய்ய வேண்–டும் என்று தெரி–யாதா? `ஆனால் அது ஒரு யானை’ என்று தர்–ம–புத்–தி–ரர் ச�ொல்–லும்–ப�ோது தன் கையில் உள்ள பாஞ்–ச–ஜன்–யம் என்ற சங்கை எடுத்து சப்–த–மாக ஒலி–யெ–ழுப்–பு–கி–றான் கண்–ணன். அந்த ஒலி–யில் தர்–ம–புத்–தி–ரர் ச�ொன்ன வாச–கத்–தின் பிற்–ப–குதி அடங்கி விடு–கி–றது. தன் மகன் அஸ்– வ த்– த ா– ம னே க�ொல்– ல ப்– பட் – ட – த ாக துர�ோணர் எண்ணு– கி – ற ார். அத– ன ால் பின்– ன ர் என்– னென்ன நடந்–தன என்–பதை மகா–பா–ர–தம் விறு–வி–றுப்–பாக விவ–ரிக்–கி–றது. கண்–ணன் ஏரா–ள–மான ப�ொய்–க–ளைச் ச�ொன்– னான். ஆனால், அந்–தப் ப�ொய்–கள் எல்–லாமே புரை–தீர்ந்து நன்மை பயக்–கும் ப�ொய்–கள் தான். அறம் வெல்–லவே – ண்–டும் என்–பத – ற்–கா–கச் ச�ொல்லப்– பட்ட ப�ொய்–கள் தான். வள்–ளு–வர் சில சந்–தர்ப்–பங்–க–ளில் ப�ொய்–யும் ச�ொல்–ல–லாம் எனச் சலுகை தரு–வ–தால் அதை ஒரு சாக்–காக எடுத்–துக் க�ொண்டு நாம் ப�ொய்– களைக் கட்–ட–விழ்த்து விடக் கூடாது. புரை–தீர்ந்த நன்மை பயக்–குமா, குற்–றமி – ல்–லாத நல்–லதை நாம் ச�ொல்–லும் ப�ொய் செய்–யுமா எனப் பல–முறை ய�ோசித்–து –விட்டே ப�ொய் ச�ொல்–வ – தைப் பற்றி முடிவு செய்ய வேண்–டும். ‘அப்பா வீட்–டில் இருக்–கி–றாரா?’ என்று குழந்– தை–யி–டம் கேட்–டார் அப்–பா–வைச் சந்–திக்க வந்த ஒரு–வர். அவ–ரி–டம், `வீட்–டுக்–குள் இருக்–கிற அப்–பா– தான், நீங்–கள் வந்–தால், தான் வீட்–டில் இல்லை என்று உங்–க–ளி–டம் ச�ொல்–லச் ச�ொன்–னார், என் அப்பா வீட்–டில் இல்லை என்று என் அப்–பாவே ச�ொல்–வ–தால் அதை நீங்–கள் நம்–பத்–தான் வேண்– டும்!’ என்று பதில் ச�ொல்–லிற்று கள்–ளம் கப–டம் அறி–யாத அந்–தக் குழந்தை!

(குறள் உரைக்–கும்)

ÝùIèñ தினகரன் குழுமத்திலிருந்து வெளியாகும் தெய்வீக மாதம் இருமுறை இதழ்

ðô¡

சந்தா விவரம்

அஞ்சல் வழியாக வருட சந்தா - 720/சந்தா த�ொகையை KAL PUBLICATIONS, PVT. LTD என்ற பெயருக்கு டிமாண்ட் டிராஃப்ட் எடுத்தோ அல்லது மணியார்டர் மூலமாவ�ோ கீழ்க்காணும் முகவரிக்கு அனுப்பி வைக்கவும்: மேலாளர்-விற்பனை (MANAGER, SALES),

ஆன்மிகம் பலன்,

எண்: 229 கச்சேரி ர�ோடு, மயிலாப்பூர், சென்னை-600 004.

Ph: 044-4220 9191 Extn: 21120. ம�ொபைல்: 95000 45730

ÝùIèñ

பலன்

பெயர்:________________________________________தேதி:_______________________ முகவரி:__________________________________________________________________ _______________________________________________________________________ ________________________________________________________________________ த�ொலைபேசி எண்:_____________________________ம�ொபைல்:_____________________ இ.மெயில்:________________________________________________________________ __________________(ரூபாய்__________________________________________மட்டும்) _______________________________________________________வங்கியில் எடுக்கப்பட்ட _______________________________எண்ணுள்ள டி.டி இணைக்கப்பட்டுள்ளது. ஆன்மிகம் பலன் மாதம் இருமுறை இதழை ஏஜென்ட் மூலமாக / அஞ்சல் வழியாக ஒரு வருடத்திற்கு அனுப்பி வைக்குமாறு கேட்டுக் க�ொள்கிறேன்.





டிமாண்ட் டிராஃப்டை, கீழ்க்காணும் கூப்பனைப் பூர்த்தி செய்து இணைத்து அனுப்பவும். சந்தா த�ொகை கிடைத்ததும் தகவல் தெரிவித்தபின் பிரதியை அனுப்பி வைக்க ஏற்பாடு செய்யப்படும்.

____________________ கைய�ொப்பம்

43

முற்பிறப்பில் செய்த

தவத்தின் பயன்!

42

முருகப் பெருமான்

தி

ருக்–கு–ட–வா–யில் திருப்–பு–க–ழில், அரு–ண–கி–ரி– நா–தர் இத்–த–லத்தை ‘குடசை மாந–கர்’ என்று ப�ோற்–றுகி – ற – ார். பாட–லின் முற்–பகு – தி – யி – ல், முரு–கன் குரு– வ ாய்த் தமக்கு உப– தே – சித்– த து பற்– றி – யும், பிற்–பகு – தி – யி – ல் அவன் தன் பன்–னிரு த�ோள், வேல், மயில் இவற்றை யாரும் காணா–தப – டி மறைத்து ஞான–சம்–ப–த–ராய்த் த�ோன்–றி–யது பற்–றி–யும் பாடி– யுள்–ளது தனிச்–சி–றப்பு வாய்ந்–தது. மயில் மண்–ட– பம், மகர மண்–ட–பத்–து–டன் கூடிய சந்–நி–தி–யில், முரு–கன், வள்ளி - தெய்–வ–யா–னை–யு–டன் ஒரு திரு–மு–க–மும் நான்கு திருக்–க–ரங்–க–ளும் க�ொண்டு

44

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

விளங்குகிறான். பாட– லி ன் முற்பகுதியைக் காண்போம்: சுரு–தி–யாய், இய–லாய், இயல் நீடிய த�ொகு–தி–யாய், வெகு–வாய், வெகு–பாக்ஷை க�ொள் த�ொடர்–பு–மாய், அடி–யாய், நடு–வாய் மிகு–து–ணை–யாய் மேல் துற–வு–மாய், அற–மாய், நெறி–யாய், மிகு விரி–வு–மாய், விளை–வாய், அருள் ஞானி–கள் சுக–மு–மாய், முகி–லாய், மழை–யாய், எழு சுடர்–வீ–சும் பரு–தி–யாய், மதியாய், நிறை தாரகை பல–வும – ாய், வெளியாய், ஒளி–யாய், எழு பகல் இரா–விலை – ய – ாய் நிலையாய்

மிகு பர–மா–கும் பரம மாயை–யின் நேர் மையை, யாவ–ரும் அறி–ய�ொ–ணா–ததை, நீ குரு–வாய் இது பக–ரு–மாறு செய்–தாய் முதல் நாளுறு பய–ன�ோ–தான்! ப�ொருள்: வேத– ம ாய், உப– நி – ட – த ங்– க – ள ாய், அவற்–றினை விரித்து உரைக்–கும் நூல் த�ொகு– தி–யாய், நானா–வித சாஸ்–தி–ரங்–க–ளாய், அநேக ம�ொழி–களி – ல் கூறப்–படு – ம் கருத்–துக – ளை உள்–ளட – க்– கிய சார–மாய், அடிப்–ப–டை–யாய், நடு–வாய், மிக்க துணை– ய ாய், அத்– து – ட ன் துறவு நிலை– ய – த ாய், மிகுந்த விளக்–கம் உடை–யத – ாய், விளை–வுப் ப�ொரு– ளாய், அருள் நிரம்–பிய ஞானி–கள் அனு–ப–விக்–கும் இன்–பப் ப�ொரு–ளாய், மேக–மாய், மழை–யாய், ஏழு நிறங்–க–ளு–டைய கிர–ணங்–கள் வீசும் சூரி–ய–னாய், சந்–திர– ன – ாய், விண்–மீன்–களி – ன் கூட்–டம – ாய், பர–வெளி – – யாய், ஒளி–யாய், அத–னால் உண்–டா–கின்ற பக–லும் – ாய், எவ–ரும் இர–வும் இல்–லா–தத – ாய், நிலைத்–துள்–ளத அறி–யமு – டி – ய – ா–தத – ாய் இவ்–வாறு விளங்–கும் மேலான ப�ொரு–ளை–யும், அதன் நேர்–மை–யை–யும் நீ குரு– வாய் எனக்கு உப–தே–சித்–தாய்; இதை–யெல்–லாம் உல–க�ோ–ருக்கு எடுத்–துக் கூறு–வ–தற்கு திரு–வ–ருள் புரிந்–தாய்! இது முற்–பி–றப்–பில் நான் செய்–தி–ருக்– கக்–கூ–டிய தவத்–தின் பயன்–தான�ோ! ‘‘கரு–தும் ஆறிரு த�ோள், மயில், வேல் இவை கரு–த�ொ–ணா–வகை ஓர் அர–சாய் வரு கவு–ணி–ய�ோர் குல வேதி–ய–னாய், உமை கன–

பா–ரக் களப பூண்–முலை ஊறிய பாலுணு மத–லை–யாய் மிகு பாட–லின் மீறிய கவி–ஞன – ாய் விளை–யா–டிட – ம் வாதி–கள் கழு–ஏற – க் குருதி ஆறெழ, வீதி–யெலா மலர் நிறை–வ–தாய் விட, நீறி–டவே செய்து க�ொடிய மாறன் மெய் கூன் நிமி– ர ா– மு னை

குலையா, வான் குடி–பு–கீ–ரென மாம–து–ரா–புரி இயலை ஆரண ஊரென நேர்–செய்து குடசை மாந–கர் வாழ்–வுற மேவிய பெரு–மாளே.’’ ப�ொருள்: அனை–வ–ரா–லும் மனத்–தில் கருதி வணங்–கப்–படு – ம் பன்–னிரு த�ோள்–கள், மயில், வேல் இவற்றை யாரும் காணாத வகை–யில் மறைத்–துக்– க�ொண்டு, காழிப் பதி–யின் அர–சாக, கவு–ணிய குலத்–தின் சிறந்த வேதி–ய–னாக, உமா–தே–வி–யின் பருத்–த–தும், சந்–த–னம் பூசப்–பட்–ட–து–மான முலை– க–ளில் ஊறிய பாலை உண்ட குழந்–தை–யாய், உயர்ந்த பாடல்–கள் பாடு–வ–தில் மற்–ற–வர்–க–ளை– வி–டச் சிறந்த கவி–ஞ–னாய்த் திரு–வி–ளை–யா–டல்–கள் செய்–த–வனே! (தன்–னு–டன்) வீண்–வா–தம் (அனல் வாதம், புனல்–வா–தம்) செய்த சம–ணர்–கள் கழு–வே–ற–வும், அவர்–கள் ரத்–தம் ஆறா–கப் பெரு–கவு – ம் கார–ணம – ாய் இருந்–த–வனே! பி ன்ன ர் , வீ தி க ளி லெல்லா ம் பூ ம ா ரி ப�ொழியவும், அனை–வ–ரும் திரு–நீற்றை அணியும்–

சித்ரா மூர்த்தி

குடவாயில் க�ோயில் படி–யும், சமண நெறி–யைத் தழு–விய பாண்–டி–ய–னு– டைய கூன்–பட்ட உடல் (திரு–நீற்–றால்) நிமிர்ந்து நேரா–கும்–ப–டி–யும், சமண நெறியை அழித்து, பின் தனது பாசு–ரங்–க–ளில் கடைக்–காப்–பாக ‘தேவ–ல�ோ– கத்–தில் புகு–வீர்–கள – ா–க’ என்று பாடி சிறந்த மது–ரைப் பட்–டண – த்தை வேத–புரி எனும்–படி – ய – ா–கவு – ம் (சமண ஆளு– கை க்கு முற்– ப ட்– டி – ரு ந்த செம்– மை – ய ான நெறியில் செல்–லும்–ப–டி–யா–க–வும்) மாற்–றி–ய–வனே! திருக்–கு–ட–வா–யில் (குடசை மாந–கர்) எனும் பெரிய நக– ர த்– தி ல் வாழ்வு க�ொண்– ட – ரு – ளு ம் பெருமாளே! சம்–பந்–தப் பெரு–மா–னாக வரும்–ப�ோது தனது த�ோள்– க ள், வேல், மயில் இவற்றை முரு– க ப் பெரு–மான் மறைத்து வைத்–தான் எனும் கருத்து, பின்– வ – ரு ம் சிவன் திரு– வி – ளை – ய ா– ட ற் பாடலை நினைவூட்–டு–வ–தாக அமைந்–துள்–ளது: ‘‘சடை மறைத்–துக் கதிர் மகு–டந் தரித்து நறுங் க�ொன்–றை–யந் தார் தணந்து வேப்–பந் த�ொடை முடித்து, விட–நா–கக் கலன் அகற்றி மாணிக்–கச் சுடர்ப் பூண் ஏந்தி, விடை நிறுத்–திக் கயல் எடுத்து வழுதி மரு–ம–க–னாகி, மீன ந�ோக்–கின் மட–வ–ரலை மணந்து, உலக முழு–தாண்ட சுந்–த–ரனை வணக்–கஞ் செய்–வாய்.’’ (சடை, க�ொன்றை மாலை, அரவு, விடை இவற்றை மறைத்து மீன– வ – ன ாக வந்தார் சிவ–பெரு–மான்) குட–வா–யிலி – ல் அரு–ணகி – ரி – ய – ார் பாடிய மற்–ற�ொரு பாட–லில் ‘‘ஆண–வம் கன்–மம் மாயை எனப்–ப–டும் மும்– மு – ல ங்– க – ள ால் ஏற்– ப – டு ம் மாயைக் குணம் ðô¡

45

16-30 நவம்பர் 2017

அமிர்த தீர்த்தம்

நிலை–சேர் பெருங்–க�ோ–யில் நிலா–ய–வனே.’’ ஒழிந்–து–ப�ோக, வேதங்–கள் மிக–வும் ஓதி, நிரம்– மற்–ற�ொரு பதி–கத்–தில், ‘குட–வா–யில் க�ோயி– பத் திரு–வ–ருளை நான் பெறும்–படி, அற்–பு–த–மான லையே க�ோயி–லா–கக் க�ொண்–ட –வ –னே ’ என்று தேன் நிரம்–பிய மாலை–கள் அணி–யப்–பட்ட உனது பாடு–கி–றார். பின்–வ–ரும் பாட–லில் வழி–வ–ழி–யாக திரு–வடி – யை – – ளு – க – ’– ’ என்று வேண்–டுகி – ற – ார். த் தந்–தரு ‘மறை–களை நன்கு கற்று பயின்று ஓதும் அந்–த– ‘‘மல–மா–யைக் குண–மது மாற ணர்–கள் ப�ோற்–றிப் புக–ழும் குட–வா–யில்’ என்று மறை–யால் மிக்–க–ருள் பெறவே அற்–புத குறிப்–பிட்–டுள்–ளார். மது–மா–லைப் பதம் அருள்–வாயே.’’ ‘‘அடி–யார்ந்த பைங்–கழு – லு – ம் சிலம்–பும் ஆர்ப்ப, – யி – ல் ‘குயில்–கள் கூவு–கின்ற பாட–லின் பிற்–பகு – தி அங்–கை–யில் ச�ோலை–கள் சூழ்ந்–துள்ள குட–வா–யில் என்–னும் செடி–யார்ந்த வெண்–தலை – ய�ொ – ன்று ஏந்தி உல– நக–ரில் உறை–ப–வ–னே’ என்று ப�ோற்–று–கி–றார். கம் பலி–தேர்–வீர் ‘‘கயி–லா–யப் பதி உடை–யா–ருக் க�ொரு குடி–யார்ந்த மாம–றை–ய�ோர் குலாவி ஏத்–தும் ப�ொருளே கட்–டளை இடு–வ�ோனே குட–வா–யில் கட–லா–டிப் புகு முது–சூர் ப�ொட்–டெழ படி–யார்ந்த க�ோயிலே க�ோயி–லா–கப் பயின்றீரே.’’ கதிர் வேல் விட்–டிடு திற–ல�ோனே ‘க�ோணே–சர் வணக்–கம்’ எனும் தலைப்–பில் குயில் ஆலித்–திடு ப�ொழிலே சுற்–றிய குட–வா–யிற் செய்–யுள் புரா–ணத்–தில் பின்–வ–ரும் குட–வா–யிற்–பதி உறை–வ�ோனே பாடல் உள்–ளது: குற–மா–தைப் புணர் சதுரா! வித்–தக ‘‘சீர் க�ொண்ட வெளி முகடு கடந்து அண்–டத்– குறையா மெய்த்–த–வர் பெரு–மாளே.’’ தப்–பா–லாய் (‘பூஞ்–ச�ோலை வாசம் வீசும் குட–வா–யில்’ என்– சித்–தாந்–தத்–தின் றும், ‘பைம்–ப�ொ–ழிலு – ம் சூழ்ந்த குட–வா–யில்’ என்–றும் வேர் க�ொண்ட பேர�ொ–ளி–யாய்ச் சின்–ம–ய–மாய் சம்–பந்–த–ரும் பாடு–கி–றார்.) அகண்–ட–மாய் விம–ல–மா–கிப் விநா–யக – ரை வணங்கி 24 படி–கள் ஏறி க�ோணே– – ாய் பேர் க�ொண்ட நாத–மாய் விந்–துவ சப் பெரு–மா–னைத் தரி–சிக்–கச் செல்–கி– ஐந்–த�ொ–ழி–லும் பிறக்–கச் செய்து ற�ோம். நேர் எதிரே கரு–ட–னும் அவர் பார் க�ொண்ட குட–வா–யில் அமர்ந்த பூஜை செய்–யும் லிங்–க–மும் தென்–ப– க�ோணேசர் பதம் டு–கின்–றன. கம்–பீர– ம – ான ஆல–யம – ணி – – பணிந்து வாழ்–வ�ோம்.’’ யைக் கண்டு, தான்–த�ோன்றி நாதரை க�ோயி–லில் காணும் கஜ–லட்–சுமி, வணங்கி கரு–வ–றையை ந�ோக்–கித் சண்–டீ–சர், நவ–கி–ர–ஹங்–கள், இரண்டு திரும்–பு–கி–ற�ோம். சம்–பந்–தப் பெரு– பைர– வ ர்– க ள், சந்– தி – ர ன், சூத– மு னி, மான், குட–வா–யிற் பதி–கத்–தின் ஒவ்– சனீஸ்–வ–ரர் தட்–சி–ணா–மூர்த்தி ஆகி– வ�ொரு பாட–லி–லும் குட–வா–யிலை, ய�ோர் க�ொலு–விரு – க்–கும் சந்–நதி – க – ளை ‘பெருங்–க�ோயி – ல்’ என்று குறிப்–பிடு – வ – – வணங்–கு–கி–ற�ோம். தி–லி–ருந்தே இக்–க�ோ–யி–லின் பெரு– மேல் பிரா–கா–ரத்–தி–லி–ருந்து பார்க்– மையை உண–ர–லாம். கும்–ப�ொ–ழுது க�ோயி–லுக்கு எதி–ரிலு – ள்ள ‘‘அலை–சேர் புன–லன், அன–லன், தீர்த்–தக்–கரை – யி – ல் ஆதி கஜா–னந – ர் சந்– அம–லன், நதி–யின் விமா–னம் தென்–ப–டு–கி–றது. தலை– சே ர் பலி– ய ன், சது– ர ன், க�ோயி–லில் நுழைந்–தது – ம் காணப்–படு – ம் விதி–ரும் அனு–மதி விநா–ய–கரை வணங்–கியே ெகாலை சேர் படை–யன், குட–வா– யில் தனில் அம்மன் பெரியநாயகி க�ோயி–லுள் சென்று மூல–வ–ரைத் தரி–

46

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

சிவனை வணங்கும் கருடன் சிக்க வேண்–டும் என்–பர். இங்கு இரட்டை விநா–யக – ர் சந்–ந–தி–யும் உள்–ளது. குட–வா–யிற் கீர்த்–த–னார் என்ற சங்–கப் புல–வர் இவ்–வூரி – ன் சிறப்–புக – ளை – ப்–பற்றி நற்–றிணை, அக–நா– னூறு ப�ோன்ற சங்–கப் பாடல்–க–ளில் சிறப்–பித்–துக் கூறி–யுள்–ளார் என்–றறி – கி – ற�ோ – ம். இன்று ‘க�ோணே–சம்’ என்ற பெய–ரில் விளங்–கும் இரண்டு க�ோயில்–களு – ள் – லு ஒன்று குட–வா–யில்; மற்–ற�ொன்று இலங்–கையி – ள்ள திரி–க�ோ–ண–மலை. செவ்–வப்ப நாயக்–கர் இவ்–வா–லய – த்–தில் ப�ொறித்– துள்ள கல்–வெட்டு ஒன்–றில் ‘குட–வா–சல் அழ–கர் தம்–பிர– ா–னார்’ என்று இறை–வன் பெய–ரும், ‘பெரிய நாச்–சி’ என்று இறைவி பெய–ரும் குறிப்–பி–டப்–பட்– டுள்–ளத – ாக ஆராய்ச்–சிய – ா–ளர் குட–வா–யில் பால–சுப்–ர– மண்–யன் அவர்கள் குறிப்–பிட்–டுள்–ளார். குட–வா–யில் க�ோணே–ச–னை–யும் கும–ர–னையும் வணங்– கி ப் புறப்– ப – டு – கி – ற�ோ ம். நமது அடுத்த தரிசனம், சிவ–பு–ரம்.

சிவபுரம் க�ோயில்

க�ோணேஸ்வரர் கும்–ப–க�ோ–ணம் - திரு–வா–ரூர் நெடுஞ்–சா–லை– யில் சாக்–க�ோ–டைக்கு வடக்கே இரண்டு கி.மீ. த�ொலை–வி–லுள்ள திருத்–தலம் இது. இறை–வன்: சிவ–பு–ர–நா–தர், இறைவி: சிங்–கா–ர–வல்லி. இப்–ப�ோது சிவ–கு–ரு–நாத சுவா–மி–கள் திருக்–க�ோ–யில் என்றே வழங்–கப்–ப–டு–கி–றது. பிரம்மன் இத்–த–லத்–தில் சிவ– பூஜை செய்து உலகங்–களைப் படைக்–கும் ஆற்–ற– லைப் பெற்–றான். ஞான–சம்–பந்தப் பெரு–மா–னும் இதைத் தன் சிவ–பு–ரப் பதி–கத்–தில் பாடு–கி–றார்: ‘‘புவம் வளி கனல் புனல் புவி–கலை உரை–மறை திரி–கு–ணம் அமர் நெறி திவ–மலி தரு–சு–ரர் முத–லி–யர் திகழ் தரும் உயிர் அவை–யவை தம பவ–மலி த�ொழி–லது நினை–வ�ொடு பது–ம–நன் மல–ரது மரு–விய சிவ–னது சிவ–புர நினை–ப–வர் செழு–நி–லன் இனி நிலை பெறு–வரே.’’ ‘பஞ்ச பூதங்–கள், ஆய கலை–கள் அறு–பத்து நான்கு, வேதம், முக்–கு–ணம் யாவும் அமை–யப் பெற்ற தேவர்–கள் மற்–றும் பூமி–வாழ் உயிர் வகை– க–ளுக்கு, அவ்–வ–வற்–றின் முன் வினைக்–கேற்ப படைப்–புத் த�ொழில் ஆற்–றுப – வ – ன் பிர–ம்மன். அவன் சிவ–பி–ரான் திரு–வ–டிவை மனத்–தில் நிலைக்–கச் செய்– த – மை – ய ால் இத்– த �ொ– ழி – லை ச் செய்– யு ம் தகைமை க�ொண்–டான். இச்–சி–றப்–பு–டைய சிவ–பு– ரத்தை நினைந்து வணங்–கு–ப–வர்–கள் செழு–மை– யான இந்–நில உல–கில் இனி–மை–யாக வாழும் நிலை பெறு– வ ர்’ என்– ப து பாட– லி ன் ப�ொருள். இங்கு பூமிக்–க–டி–யில் அடிக்கு ஒரு சிவ–லிங்–கம் இருப்–ப–தா–கக் கரு–தப்–ப–டு–வ–தால் சம்–பந்–தப் பெரு– மான் இங்கு நடக்–கா–மல் அங்–கப் பிர–தட்–சி–ணம் செய்து ஊர் எல்–லைக்கு அப்–பால் சென்று நின்று இறை–வ–னைப் பாடி–ய–தா–கக் கூறு–வர். அவ்–வாறு அவர் நின்று பாடிய தலம் ‘சுவா–மி–கள் துறை’ என்–றழ – ைக்–கப்–ப–டு–கி–றது.

(உலா த�ொட–ரும்) ðô¡

47

16-30 நவம்பர் 2017

பிரசாதங்கள்

சந்–தி–ர–லேகா ராம–மூர்த்தி

ச�ோயா டிலைட்

என்–னென்ன தேவை? ப�ொடித்த ச�ோயா - 1/2 கப், பெரிய உரு–ளைக்–கி–ழங்கு - 1, ப�ொடித்த இஞ்சி, பச்–சை–மி–ள–காய், க�ொத்–த–மல்–லித்–தழை - தலா 2 டீஸ்–பூன், உப்பு, எண்–ணெய் - தேவைக்கு, பிரெட் தூள் அல்–லது வறுத்த கடலை மாவு - 1/2 கப், முந்–திரி, திராட்சை - தலா 6 (நறுக்–கி–யது), பச்–சைப்–பட்–டாணி - 1/4 கப், வறுத்து ப�ொடித்த சீர–கத்–தூள் - 1/4 டீஸ்–பூன், கரம் மசா–லாத்– தூள் - 1/4 டீஸ்–பூன், சாட் மசாலா - தேவைக்கு. எப்–ப–டிச் செய்–வது? உரு–ளைக்–கி–ழங்கை வேக–வைத்து மசித்–துக் க�ொள்–ள–வும். பச்சைப்– – ல் ப�ோட்டு 5 நிமி–டத்–திற்கு மூடி–வைத்து பட்டா–ணியை க�ொதிக்–கும் தண்–ணீரி பின் வடித்து வைக்–கவு – ம். ச�ோயாவை இரண்டு முறை கழுவி, சூடான தண்–ணீரி – ல் ஊற–வைத்து வடி–கட்டி நன்கு பிழிந்து வைக்–க–வும். ஒரு பாத்–திரத் – –தில் எண்–ணெய், சாட் மசா–லா–வைத் தவிர மற்ற அனைத்து ப�ொருட்–க–ளை–யும் சேர்த்து, நன்கு கலந்து கெட்–டி–யாக பிசைந்து க�ொள்–ள–வும். எலு–மிச்சை அளவு உருண்–டைய – ாக எடுத்து, விருப்–பம – ான வடி–வத்தி – ல் டிக்–கிக – –ளாக செய்து சிறிது நேரம் ஃப்ரிட்ஜில் வைக்–க– வும். பின்பு எடுத்து 10 நிமி–டத்–திற்கு ஆற–விட்டு, நான்ஸ்–டிக் தவாவை சூடு செய்து சிறிது எண்–ணெய் விட்டு டிக்–கிக – ளை இரண்டு பக்–கமு – ம் திருப்பி ப�ோட்டு ப�ொரித்து எடுக்–கவு – ம். மேலே சாட் மசா–லாத்–தூள் தூவி, புதினா சட்–னி–யு–டன் பரி–மா–ற–வும்.

ஹெல்தி சாட் என்–னென்ன தேவை? முளைக்–கட்–டிய பச்–சைப்–ப–யறு - 1 கப், விருப்–ப–மான பழக்– கலவை (நறுக்–கிய ஆப்–பிள், மாதுளை முத்–துக்–கள், ப�ொடித்த கிவி, திராட்சை, நறுக்–கிய வாழைப்–ப–ழம்) - 1 கப், ப�ொடி–யாக நறுக்–கிய வெள்–ள–ரிக்–காய் - 1/2 துண்டு, எலு–மிச்–சைச்–சாறு - சிறிது, காய்ந்த திராட்சை - 10, முந்–திரி, பாதாம், பிஸ்தா - தலா 6, க�ொத்–த–மல்–லித்– தழை - சிறிது. சாட் மசா–லாத்–தூள், மிளகு தூள், மிள–காய்த்–தூள் - தலா 1/4 டீஸ்–பூன், கறுப்பு உப்பு - தேவைக்கு.

எப்–ப–டிச் செய்–வது? பச்–சைப்–ப–யறை ஊற–வைத்து முளைக்–கட்டி வைக்–க–வும். அக–ல–மான பாத்–தி–ரத்–தில் பச்–சைப்–ப–யறு, பழத்–துண்–டு–கள், வெள்–ள–ரித்–துண்–டு–கள், மசா–லாத்–தூள், உப்பு அனைத்–தை–யும் கலந்து அதற்கு மேல் – தூவி அலங்–கரி – த்து பரி–மா–றவு – ம். நட்ஸ் கலவை, எலு–மிச்–சைச்–சாறு, ப�ொடி–யாக நறுக்–கிய மல்–லித்–தழையை குறிப்பு: விரும்–பி–னால் பச்–சைப்–ப–யறை ஒரு ஆவி ப�ோட்டு எடுக்–க–லாம். வேக–வைத்த உரு–ளைக்– கி–ழங்கு, க�ொண்–டைக்–க–டலை, ச�ோள–முத்–துக்–கள், இனிப்பு புளிப்பு சட்னி, நறுக்–கிய வெங்–கா–யம், தக்–காளி ஆகியவை சேர்க்–க–லாம்.

மலாய் கீர் என்–னென்ன தேவை? ப�ொடித்த பாதாம், முந்–திரி, பிஸ்தா, வால்–நட், காய்ந்த திராட்சை, பேரீச்சை, கிர்ணி, வெள்–ளரி விதை யாவும் கலந்–தது - 1 கப், நெய் - 2 டேபிள்ஸ்–பூன், பால் - 2 லிட்–டர், ஏலக்–காய்த்–தூள் - 1/2 டீஸ்–பூன், குங்–கு–மப்பூ - 1 சிட்–டிகை, சர்க்–கரை - 1½ கப் அல்–லது தேவைக்கு. எப்–ப–டிச் செய்–வது? சிறி–த–ளவு பாலில் குங்–கு–மப்–பூவை ஊற–வைக்–க–வும். கடா–யில் சிறிது நெய்யை விட்டு சூடா–னது – ம் டிரை ஃப்ரூட்ஸ் அண்ட் நட்ஸை வறுத்து வடித்து தனியே வைக்கவும். அடி–க–ன–மான பாத்–தி–ரத்–தில் பால், சர்க்–கரை சேர்த்து கைவி–டா–மல் நன்கு சுண்–டக் காய்ச்சவும். அதில் பட–ரும் பாலா–டையை ஒதுக்கி காய்ச்–ச–வும். பால் கெட்–டி–யாக 1/2 லிட்–டரா – க சுண்டி வந்–த–தும் இறக்கி ஏலக்–காய்த்–தூள் சேர்த்து கலக்–க–வும். இந்த கெட்–டி–யான பால் மலாய் ஆகும். இப்– ப�ோது வறுத்த நட்ஸ், டிரைஃப்–ரூட்ஸ், குங்–கு–மப்பூ அனைத்–தை–யும் தூவி அலங்–க–ரித்து பரி–மா–ற–வும். விரும்பினால் ஃப்ரிட்–ஜில் வைத்–துப் பரி–மா–ற–வும்.

48

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

தேங்–காய் முந்–திரி பர்ஃபி என்–னென்ன தேவை?

– ல் - 2 கப், நெய் - 1 டேபிள்ஸ்–பூன், ப�ொடித்த க�ொப்–ப–ரைத்–து–ருவ முந்–திரி - 1 கப், ஏலக்–காய்த்–தூள் - 1/2 டீஸ்–பூன், கன்–டென்ஸ்டு மில்க் - 1/4 கப், தூவு–வ–தற்கு ப�ொடித்த சர்க்–கரை - தேவைக்கு, காய்ந்த தேங்–காய்த்–தூள் - 2 டேபிள்ஸ்–பூன், அலங்–க–ரி க்க முந்–திரி - சிறிது. எப்–ப–டிச் செய்–வது? க�ொப்–ப–ரைத் துரு–வல், ப�ொடித்த முந்–திரி, ஏலக்–காய்த்–தூள் சேர்த்து நன்–றா–கக் கலந்து வைக்–க–வும். கடா–யில் நெய் விட்டு கலந்த கல–வையை சேர்த்து மித–மான தீயில் நன்–றா–கக் கிள–ற–வும். இது கெட்–டி–யாக சுருண்டு வரும்–ப�ோது அதன்–மேல் தேங்–காய்த்–தூள், சர்க்–க–ரைத்–தூள் தூவி நெய் தட–விய தட்–டில் க�ொட்டி, முந்–தி–ரி–யால் அலங்–க–ரித்து ஆறி–ய–தும் விருப்–ப– மான வடி–வத்–தில் துண்–டு–கள் ப�ோட்டு பரி–மா–ற–வும்.

மெலன் டெசர்ட் என்–னென்ன தேவை? முலாம் பழம் அல்–லது கிர்–ணிப்–பழ – ம் சிறி–யது - 1, கெட்டியான தேங்–காய்ப்–பால் - 1 கப், ப�ொடித்த வெல்–லம் - 1/2 கப் அல்–லது தேவைக்கு, ஏலக்–காய்த்–தூள் - 2 சிட்–டிகை, குங்–கு–மப்பூ - சிறிது, அலங்–க–ரிக்க செர்ரி பழம் - தேவைக்கு. எப்–ப–டிச் செய்–வது? பழத்–தின் த�ோல், விதை–களை நீக்கி சிறு துண்–டு–க–ளாக நறுக்கி க�ொள்–ள–வும். வெல்–லத்–து–டன் சிறிது தண்–ணீர் சேர்த்து க�ொதிக்க விட்டு கரைத்து வடி–கட்–ட–வும். மீண்–டும் வெல்–லக்–கரை – –சலை க�ொதிக்க விட்டு சிறிது கெட்–டி–யாக வந்–த–தும் இறக்கி கைவி–டா–மல் கலக்–க–வும். சிறிது சூடாக இருக்–கும்–ப�ோதே கெட்–டி–யான தேங்–காய்ப்–பால், நறுக்– கிய பழத்தை சேர்த்து கைவி–டா–மல் கலக்–க–வும். ஏலக்–காய்த்–தூள், குங்–கு–மப்பூ சேர்த்து நன்கு கலந்து ஆறி–ய–தும், ஃப்ரிட்–ஜில் வைத்து எடுத்து செர்–ரிப் பழங்–க–ளால் அலங்–க–ரித்–துப் பரி–மா–ற–வும்.

தவா கிரில்டு ட�ோஃபு என்–னென்ன தேவை? ட�ோஃபு - 250 கிராம், வெண்–ணெய் - 2 டேபிள்ஸ்–பூன், உப்பு தேவைக்கு, கடுகு விழுது - 1 டீஸ்–பூன், கடலை மாவு - 1/4 கப், மிளகு தூள் - 1/4 டீஸ்–பூன், தயிர் - 1/2 கப், கையில் கசக்–கிய ஓமம் - 1/4 டீஸ்–பூன், எலு–மிச்–சைச்–சாறு - 1 டீஸ்–பூன், காஷ்–மீர் மிள–காய்த்–தூள் தேவைக்கு, கரம்–ம–சா–லாத்–தூள் - 1/4 டீஸ்–பூன், மஞ்–சள் தூள் - சிறிது, எண்–ணெய் - 2 டேபிள்ஸ்–பூன். எப்–ப–டிச் செய்–வது? ட�ோஃபுவை பெரிய சதுர துண்–டு–களா – க நறுக்–கிக் க�ொள்–ள–வும். கடா–யில் 2 டேபிள்ஸ்–பூன் எண்–ணெயை சூடாக்கி மித–மான தீயில் வைத்து மஞ்–சள் தூள், கடலை மாவு சேர்த்து வாசனை வரும்–வரை வறுத்து இறக்கி ஆற–வி–ட–வும். பாத்–திரத் – –தில் ட�ோஃபு, கடலை மாவு கலவை, வெண்–ணெயை தவிர மற்ற ப�ொருட்–கள் அனைத்–தை–யும் ஒவ்–வ�ொன்–றாக சேர்த்து, ட�ோஃபு உடை–யா–மல் கலந்து 15 நிமி–டங்–கள் ஊற–வி–ட–வும். பின்பு கிரில் தவாவை மித–மாக சூடு செய்து ட�ோஃபுவை சேர்த்து தேவை–யான வெண்–ணெய் விட்டு இரண்டு பக்–க–மும் வேக–விட்டு எடுத்து சாட் மசாலா தூவி சூடாக பரி–மா–ற–வும். குறிப்பு: பனீ–ரி–லும் செய்–ய–லாம்.

படங்கள்: ஆர்.சந்திரசேகர் ðô¡

49

16-30 நவம்பர் 2017

பூஜையின் ந�ோக்கம்தான்

என்ன? ச ந்– நி – ய ா– சி – க – ளு ம், சாதுக்– க – ளு ம் செய்– வ து ப�ோன்ற ஒரு பூஜையை இங்கே ச�ொல்லி, உங்–களை நான் பய–முறு – த்–தப் ப�ோவ–தில்லை. காஞ்–சிப் பெரி–ய–வர்–கள் ச�ொல்–வ–து–ப�ோல, சில எளி–மை–யான வழி–கள – ையே ச�ொல்–லப்–ப�ோ–கி– றேன். ஆத்–மா–வையு – ம், உட–லையு – ம் அமை–திய – டை – – யச் செய்–வதே பூஜை–யின் ந�ோக்–கம். இரண்–டும் அமை–தி–யுற்ற நிலையே நிம்–ம–திக்கு மூலா–தா–ரம். பக–வத்–கீதை படித்–திரு – ப்–பீர்–கள். அதி–லுள்ள தியான ய�ோகம் உங்–க–ளுக்கு விளங்–கி–யி–ருக்–கும். அது சற்–றுக் கடுமை–யா–னது. எளி–மை–யான முறை–யில் ஒரு சிறிய அறையை தேர்ந்–தெடு – த்–துக் க�ொள்–ளுங்–கள். அந்த அறை–யில் விநா–யக – ர், சூரி–யன், ஈஸ்–வர– ன், விஷ்ணு, அம்–பாள் இந்த ஐந்து தெய்–வங்–கள – ை–யும் வைத்–துக்–க�ொள்ள வேண்–டும். அன்–பும், பக்–தியு – ம் மீறிப்–ப�ோய், கிடைக்– – ம் கின்ற சுவாமி படங்–கள், சிலை–கள் அனைத்–தையு வைத்–துக்–க�ொள்–வது தவ–றில்லை என்–றா–லும், பெரி– ய – வ ர்– க ள் ச�ொல்– வ து ப�ோல மேற்– க ண்ட ஐந்து மூல மூர்த்–தி–கள – ை–யும் ஒருங்கு வைத்–துப்

50

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

பூஜை செய்–வதே சிறந்–தது. இதற்கு ‘பஞ்–சா–ய– தன பூஜை’ என்று பெயர். இந்த மூர்த்–தி–க–ளைக் கூட ஓவிய ரூப–மா–கவ�ோ, சிலை வடி–வ–மா–கவ�ோ வைக்–கா–மல் வேற�ொன்–றில் ஆவா–க–னம் செய்து வைப்–பது நல்–லது என்–கி–றார் பெரி–ய–வர். அவை – ா–கக் கிடைக்–கும் ஐந்து ப�ொருட்–களி – ல் இயற்–கைய அமைந்–திரு – க்–கவே – ண்–டும். இவற்–றில் ஈஸ்வ–ரனு – க்– கு–ரிய ‘பாண–லிங்–கம்’ நர்–மதை நதி–யில் ஓங்–கார குண்–டத்–தில் கிடைக்–கி–றது. ‘‘அம்– பி – கை க்– கு – ரி – ய து ‘ஸ்வர்– ண – மு கி சிலா’ என்ற கல். தங்க ரேகை ஓடிய அந்– த க் கல் ஆந்திர தேசத்தில் ஸ்வர்–ணமு – கி ஆற்–றில் கிடைக்– கி–றது. விஷ்–ணு–வின் வடி–வ–மான ‘சாளக்–ரா–மம்’ நேபா–ளத்–தில் கண்–டகி நதி–யில் கிடைக்–கி–றது. சூரி–ய–னுக்–கு–ரிய ’ஸ்ப–டி–கம்’ தஞ்–சா–வூ–ரில் வல்–லத்– துக்–குப் பக்–கத்–தில் கிடைக்–கிற – து. விநா–ய–க–ருக்–கு– ரிய ‘ச�ோண–பத்–ரக்–கல்’ கங்–கை–ய�ோடு கலக்–கும் ச�ோனே ஆற்–றில் அகப்–ப–டு–கி–றது. இந்த ஐந்–தை–யும் ஒரு இடத்–தில் சேர்த்து வைத்–தால், தேசத்–தையே ஒரு இடத்–தில் வைத்–துப் பார்த்–தது ப�ோல் இருக்–கும்–’’ என்–கிற – ார் பெரி–யவ – ர். எல்–லாக் கற்–க–ளுமே வழு–வ–ழுப்–பாக இருக்–கு– மாம். இடுக்–குக – ள், இடை–வெளி – க – ள் இருக்–கா–தாம்.

– ம் சுல–பம – ாம். அபி–ஷே–கம் கழு–வுவ – து – ம், துடைப்–பது செய்து துடைக்க அதிக நேரம் ஆகா–தாம். இதற்கு பூஜை மண்–ட–பம் கூடத் தேவை–யில்–லை–யாம். ஒரு சின்ன ச�ொம்–பில�ோ, சம்–பு–டத்–தில�ோ கூடப் ப�ோட்டு வைத்து விட–லா–மாம். வெளி–யூரு – க்கு அதை எடுத்–துக்–க�ொண்டு ப�ோக– லா–மாம். அங்கே புஷ்–பம் கிடைக்–க–வில்–லையே என்று அலை–யா–மல் வில்வ இலை–யையு – ம், துளசி தளத்–தை–யும் காய–வைத்து எடுத்–துக்–க�ொண்டு ப�ோனால், ஈஸ்– வ – ர – னை – யு ம், விஷ்– ணு – வை – யு ம் அவற்–றால் அர்ச்–சிக்–க–லா–மாம். மற்ற தெய்–வங்–க– ளை–யும் அட்–ச–தை–யால் அர்ச்–சனை செய்–ய–லா– மாம். நைவேத்–தி–யத்–திற்கு காய்ந்த திராட்–சைப் பழங்–க– ளைக் க�ொண்டு செல்–ல –லா–மாம். எல்– லா–வற்–றை–யும் ஒரு சின்–னப்–பெட்–டி–யில் வைத்து எடுத்–துக் க�ொண்டு ப�ோய்–வி–ட–லா–மாம். இந்த பஞ்–சா–ய–தன பூஜைக்கு, பின்–னா–ளில் – ர் ஆ–திச – ங்–கர– ர். அவர் இந்த புத்து–யிர் க�ொடுத்–தவ ஐந்து தெய்–வங்–கள�ோ – டு முரு–கப்–பெரு – மானை–யும்

45 சேர்த்–துப் பார்த்–தார். நாமும், மேற்–கண்ட ஆவா–க– னக் கற்–கள�ோ – டு சிறு வேல் ஒன்–றையு – ம் வைத்–துக் க�ொள்–ள–லாம். கண் ஒன்–றைப் பாரா–மல், காது ஒன்–றைக் கேளா– ம ல், மனம் ஒன்றை நாடா– ம ல், வாய் ஒன்றைப் பேசா–மல், கை ஒன்–றைத் தேடா–மல், சிந்தனை ஈஸ்–வ–ரன்; ஜெபிப்–பது அவ–னையே; பூஜை தீபா– ர ா– த னை கைக– ள ால் என்– றி – ரு க்க வேண்–டும். அறைக் கதவை நன்–றா–கச் சாத்–திக்–க�ொள்–ள– வேண்–டும். எவ்–வ–ளவு நேரம் முடி–யும�ோ, அவ்–வ– ளவு நேரம். இது ஒரு வகை ரிலாக்–ஸே–ஷன். உங்–க–ளுக்–குத் த�ொல்லை க�ொடுத்–த–வர்–களை கவ–னித்–துக் க�ொள்–ளும் ப�ொறுப்பை சுவா–மி–க–ளி– டம் விட்–டு–வி–டுங்–கள். துன்–பங்–களை அவன் மீது இறக்கி வைத்து விடுங்–கள். ‘மர–ணத்–திற்கு எப்–ப�ோ–தும் தயார்; அது–வரை அமை–தி–யைக் க�ொடு’ என்று வேண்–டுங்–கள். ‘வடி– வே – ல – றி ய வஞ்– ச – க ம் இல்– லை ’ என்று சத்– தி – ய ம் செய்– யு ங்– க ள். உடம்– பு க்கு ஆர�ோக்– கி–யத்–தை–யும், உள்–ளத்–துக்கு அமை–தி–யை–யும் பிரார்த்–தி–யுங்–கள்.

விநா–யக – ரை – ப் பிரார்த்–தியு – ங்–கள். கீழ்–க்காணும் ஒ ளவை ய ா ரி ன் அ க வ லை ப் ப ா ர ா ய ண ம் செய்யுங்கள். சீதக் கள–பச் செந்தா மரைப்–பூம் பாதச் சிலம்பு பல–விசை பாடப் ப�ொன்–னரை ஞாணும் பூந்–து–கில் ஆடை–யும் வண்–ண–ம–ருங்–கில் வளர்ந்–தழ கெறிப்–பப் பேழை வயி–றும் பெரும்–பா–ரக் க�ோடும் வேழ முக–மும் விளங்கு சிந்–தூ–ர–மும் அஞ்சு கர–மும் அங்–குச பாச–மும் நெஞ்–சிற் குடி–க�ொண்ட நீல மேனி–யும் நான்ற வாயும் நாலிரு புய–மும் மூன்று கண்–ணும் மும்–ம–தச் சுவ–டும் இரண்டு செவி–யும் இலங்–கு–ப�ொன் முடி–யும் திரண்–ட–முப் புரி–நூல் திக–ழ�ொளி மார்–பும் ச�ொற்–ப–தம் கடந்த துரி–ய–மெய்ஞ் ஞான அற்–பு–தம் நின்ற கற்–ப–கக் களிறே! முப்–பழ நுக–ரும் மூஷிக வாகன! இப்–ப�ொழு தென்னை ஆட்–க�ொள வேண்–டித் தாயா யெனக்–குத் தானெ–ழுந் தருளி மாயாப் பிறவி மயக்–கம் அறுத்–துத் திருந்–திய முத–லைந் தெழுத்–தும் தெளி–வாய்ப் ப�ொருந்–தவே வந்–தென் உளந்–த–னில் புகுந்து குரு–வ–டி–வா–கிக் குவ–ல–யந் தன்–னில் திரு–வடி வைத்–துத் திற–மிது ப�ொரு–ளென வாடா வகை–தான் மகிழ்ந்–தெ–னக் கரு–ளிக் க�ோடா யுதத்–தால் க�ொடு–வினை களைந்தே உவட்டா உப–தே–சம் புகட்–டியெ – ன் செவி–யில் தெவிட்–டாத ஞானத் தெளி–வை–யும் காட்டி ஐம்–பு–லன் தன்னை அடக்–கும் உபா–யம்

ðô¡

51

16-30 நவம்பர் 2017

இன்–புறு கரு–ணை–யின் இனி–தெ–னக் கரு–ளிக் கரு–விக ள�ொடுங்–கும் கருத்–தினை யறி–வித்(து) இரு–வினை தன்னை அறுத்–தி–ருள் கடிந்து தல–ம�ொரு நான்–கும் தந்–தெ–னக் கருளி மல–ம�ொரு மூன்–றின் மயக்–கம் அறுத்தே ஒன்–பது வாயில் ஒரு–மந்–தி–ரத்–தால் ஐம்–பு–லக் கதவை அடைப்–ப–தும் காட்டி ஆறா தாரத்(து) அங்–குச நிலை–யும் பேறா நிறுத்–திப் பேச்–சுரை யறுத்தே இடை–பிங் கலை–யின் எழுத்–தறி வித்–துக் கடை–யிற் சுழு–முனை – க் கபா–ல–மும் காட்டி மூன்–று–மண் டலத்–தின் முட்–டிய தூணின் நான்–றெழு பாம்–பின் நாவில் உணர்த்–திக் குண்–டலி யத–னிற் கூடிய அசபை விண்–டெழு மந்–தி–ரம் வெளிப்–பட உரைத்து மூலா–தா–ரத்–தின் மூண்–டெழு கன–லைக் காலால் எழுப்–பும் கருத்–தறி வித்தே அமுத நிலை–யும் ஆதித்–தன் இயக்–க–மும் குமுத சகா–யன் குணத்–தை–யும் கூறி இடைச்–சக் கரத்–தின் ஈரெட்டு நிலை–யும் உடல்–சக்–க–ரத்–தின் உறுப்–பை–யும் காட்–டிச் சண்–முக தூல–மும் சதுர்–முக சூக்–க–மும் எண் முக–மாக இனி–தெ–னக் கரு–ளிப் புரி–யட்ட காயம் புலப்–பட எனக்–குத் தெரி–யெட்டு நிலை–யும் தெரி–ச–னப் படுத்–திக் கருத்–தி–னில் கபால வாயில் காட்டி இருத்தி முத்தி யினி–தெ–னக் கருளி என்னை யறி–வித்(து) எனக்–க–ருள் செய்து முன்னை வினை–யின் முத–லைக் களைந்து வாக்–கும் மன–மும் இல்லா மன�ோ–ல–யம் தேக்–கியே யென்–றன் சிந்தை தெளி–வித்(து) இருள்–வெளி யிரண்–டுக்(கு) ஒன்–றி–டம் என்ன அருள்– த – ரு ம் ஆனந்– த த்(து) அழுத்– தி – யெ ன் செவி–யில் எல்லை யில்லா ஆனந் தம்–அ–ளித்(து) அல்–லல் களைந்தே அருள்–வழி காட்–டிச் சத்–தத்–தின் உள்ளே சதா–சி–வம் காட்–டிச் சித்–தத்–தின் உள்ளே சிவ–லிங்–கம் காட்டி அணு–விற்(கு) அணு–வாய் அப்–பா–லுக்(கு) அப்– பா–லாய்க் கணு–முற்றி நின்ற கரும்–புள்ளே காட்டி வேட–மும் நீறும் விளங்க நிறுத்–திக் கூடு–மெய்த் த�ொண்–டர் குழாத்–து–டன் கூட்டி அஞ்–சக் கரத்–தின் அரும்–ப�ொ–ருள் தன்னை நெஞ்–சக் கருத்–தின் நிலை–யறி வித்–துத் தத்–துவ நிலை–யைத் தந்–தெனை யாண்ட வித்–தக விநா–யக விரை–க–ழல் சரணே!

சூ

ரி–யனை வணங்–கு–கி–ற–வர்–கள் கீழ்–க்கா–ணும் எனது பாட–லைப் பாடுங்–கள்: ஆயி–ரம் கரங்–கள் நீட்டி அணைக்–கின்ற தாயே ப�ோற்றி! அருள் ப�ொங்–கும் முகத்–தைக் காட்டி இருள் நீக்–கம் தந்–தாய் ப�ோற்றி! தாயி–னும் பரிந்து சாலச் சக–லரை அணைப்–பாய் ப�ோற்றி!

52

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

தழைக்–கும் ஓர் உயிர்–கட்–கெல்–லாம் துணைக்–க–ரம் க�ொடுப்–பாய் ப�ோற்றி! தூய–வர் இத–யம் ப�ோல துலங்–கி–டும் ஒளியே ப�ோற்றி! தூரத்தே நெருப்பை வைத்–துச் சாரத்–தைத் தரு–வாய் ப�ோற்றி! ஞாயிறே! நலமே ப�ோற்றி! நாய–கன் வடிவே ப�ோற்றி! நானி–லம் உள–நாள் மட்–டும் ப�ோற்–று–வ�ோம் ப�ோற்றி! ப�ோற்றி!

ஈ

ஸ்–வர– னை வணங்–குகி – ற – வ – ர்–கள் கீழ்–க்காணு – ம் ராம–லிங்க சுவா–மி–க–ளின் மகா–தேவ மாலைப் பாட–லைப் பாடு–ங–கள். உல–க–நிலை முழு–தாகி ஆங்–காங் குள்ள உயி–ராகி உயிர்க்–கு–யிரா – ம் ஒளி–தான் ஆகிக் கல–க–நிலை அறி–யாத காட்சி யாகிக் கதி–யாகி மெய்ஞ்–ஞா–னக் கண்ண தாகி இல–கு–சிதா காச–ம–தாய்ப் பரமா காச இயல்–பாகி இணை–ய�ொன்–றும் இல்லா தாகி அல–கில்–அறி வானந்த மாகிச் சச்சி தானந்த மய–மாகி அமர்ந்த தேவே. உல–க–மெ–லாந் தனி–நி–றைந்த உண்மை யாகி ய�ோகி–யர்–தம் அநு–பவ – த்–தின் உவப்–பாய் என்–றும் கல–க–முறா உப–சாந்த நிலைய தாகிக் களங்–க–மற்ற அருண்–ஞா–னக் காட்சி யாகி வில–க–லுறா நிபி–டஆ னந்த மாகி மீதா–னத் த�ொளிர்–கின்ற விளக்க மாகி இல–கு–பரா பர–மாய்ச்–சிற் பர–மாய் அன்–பர் இத–ய–ம–லர் மீதி–ருந்த இன்–பத் தேவே. வித்–தாகி முளை–யாகி விளைவ தாகி விளை–விக்–கும் ப�ொரு–ளாகி மேலு மாகிக் க�ொத்–தா–கிப் பய–னா–கிக் க�ொள்வோ னாகிக் குறை–வாகி நிறை–வா–கிக் குறைவி லாத சத்–தா–கிச் சித்–தாகி இன்ப மாகிச் சதா–நி–லை–யாய் எவ்–வு–யிர்க்–குஞ் சாட்சி யாகி முத்–தாகி மாணிக்க மாகித் தெய்வ முழு–வயி – ர– த் தனி–மணி – ய – ாய் முளைத்த தேவே. வேதாந்த நிலை–யா–கிச் சித்–தாந் தத்–தின்

துரி–ய–வடி வின–னென்று ச�ொன்ன வெல்–லாம் இன்–ப–வடி வடைந்–தன்றே எந்–தாய் அந்தோ என்–னள – வெ – ன் ச�ொல்–கேனி – வ் வேழை யேனே. அரு–ளு–டைய பரம்–ப�ொ–ருளே மன்றி லாடும் ஆனந்–தப் பெரு–வாழ்வே அன்பு ள�ோர்–தம் தெரு–ளுடை – ய உள–முழு – து – ம் க�ோயில் க�ொண்ட சிவ–மே–மெய் அறி–வு–ரு–வாம் தெய்வ மேஇம் மரு–ளு–டைய மனப்–பேதை நாயி னேன்–செய் வன்–பி–ழை–யைச் சிறி–தே–னும் மதித்தி யாயில் இரு–ளுடை – ய பவக்–கட – ல்–விட் டேறேன் என்னை ஏற்–று–வ–தற் கெண்–ணு–க–என் இன்–பத் தேவே.

தி

மெய்–யா–கிச் சம–ர–சத்–தின் விவேக மாகி நாதாந்த வெளி–யாகி முத்–தாந்–தத்–தின் நடு–வாகி நவ–நி–லைக்கு நண்ணா தாகி மூதாண்ட க�ோடி–யெல்–லாம் தாங்கி நின்ற முத–லாகி மனா–தீத முத்தி யாகி வாதாண்ட சம–ய–நெ–றிக் கமையா தென்–றும் மவு–ன–விய�ோ மத்–தி–னிடை வயங்–குந் தேவே வாயாகி வாயி–றந்த மவுன மாகி மத–மாகி மதங்–க–டந்த வாய்மை யாகிக் காயா–கிப் பழ–மா–கித் தரு–வாய் மற்–றைக் கரு–வி–கர ணாதி–க–ளின் கலப்–பாய்ப் பெற்ற தாயா–கித் தந்–தை–யாய்ப் பிள்ளை யாகித் தானாகி நானா–கிச் சகல மாகி ஓயாத சத்–தியெ – –லாம் உடைய தாகி ஒன்–றா–கிப் பல–வாகி ஓங்–குந் தேவே. அடி–ய–னேன் பிழை–ய–னைத்–தும் ப�ொறுத்–தாட் க�ொண்ட அருட்–க–டலே மன்–ற�ோங்–கும் அரசே இந்–நாள் க�ொடி– ய – னே ன் செய்– பி – ழை – யை த் திரு– வு ள் ளத்தே க�ொள்– ளு – தி ய�ோ க�ொண்– டு – கு – ல ங் குறிப்ப துண்டோ நெடி–யனே முதற்–க–ட–வுட் சமு–கத் த�ோர்–தம் நெடும்–பிழை – க – ள் ஆயி–ரமு – ம் ப�ொறுத்து மாயை ஒடி–ய–நேர் நின்–ற–பெ–ருங் கருணை வள்–ளல் என–ம–றை–கள் ஓது–வ–திங் குனைத்தா னன்றே. அன்–பர்–திரு வுளங்–க�ோயி லாகக்–க�ொண்டே அற்–பு–தச்–சிற் சபை–ய�ோங்–கும் அரசே இங்கு வன்–ப–ரிடை – ச் சிறி–யேனை மயங்க வைத்து மறைந்–தனையே – ஆனந்த வடி–வ�ோய் நின்னைத் துன்–ப–வடி வுடைப்–பி–ற–ரில் பிரித்து மேல�ோர்

ரு–மாலை வணங்–கு–கி–ற–வர்–கள் பிர–பந்–தத்–தி– லுள்ள திரு– மங் – கை – ய ாழ்– வ ா– ரி ன் பின்– வ – ரு ம் பாட–லைப் பாடுங்–கள்: ெகாங்க லர்ந்த மலர்க் குருந்த ம�ொசித்த க�ோவல னென்–பி–ரான் சங்கு தங்கு தடங்–கல் துயில் க�ொண்ட தாம–ரைக் கண்–ண–னின் ப�ொங்கு புள்–ளினை வாய் பிளந்த புரா–ணர் தம்–மி–டம் ப�ொங்–கு–நீர் செங்க யல்–தி–ளைக் கும்சு னைத்–திரு வேங் கட–மடை நெஞ்–சமே! பள்ளி யாவது பாற்க டல–ரங் கம்இ ரங்–க–வன் பேய்–முைல, பிள்ளை யாயுயி ருண்ட வெந்தை பிரான வன்–பெ–ரு–கும் இடம் வெள்ளி யான்–கரி யான்–மணி நிற வண்ண னென்–றெண்ணி, நாட�ோ–றும் தெள்ளி யார்–வ–ணங் கும்ம லைத்–திரு வேங் கட–மடை நெஞ்–சமே! நின்ற மாமரு திற்று வீழ நடந்த நின்–ம–லன் நேமி–யான் என்–றும் வான–வர் கைத�ொ ழும்–இ–ணைத் தாம ரையடி யெம்–பி–ரான் கன்றி மாரி ப�ொழிந் திடக்–கடி தாநி ரைக்–கி–டர் நீக்–கு–வான் சென்று குன்ற மெடுத்த வன்–திரு வேங் கட–மடை நெஞ்–சமே! பார்த்–தற் காயன்று பார தங்–கை–செய் திட்டு வென்ற பரஞ்–சு–டர் க�ோர்த்–தங் காயர் தம்–பாடி யில்–குர வைபி–ணைந்த எம் க�ோவ–லன் ஏத்து வார்–தம் மனத்–துள்–ளான் இட வெந்தை மேவிய யெம்–பி–ரான் தீர்த்த நீர்த்–த–டஞ் ச�ோலை சூழ்த்–திரு வேங்க டமடை நெஞ்–சமே! வண்கை யானவு ணர்க்கு நாய–கன் வேள்வி யில்–சென்று மாணி–யாய் மண்கை யாலி–ரந் தான்ம ராமர மேழு மெய்த லத்–தி–னான் எண்கை யானிம யத்–துள் ளானி–ருஞ் ச�ோலை மேவிய எம்–பி–ரான் திண்–கைம் மாது–யர் தீர்த்த வன்–திரு வேங்க டமடை நெஞ்–சமே! எண்டி சைகளு மேழு லக–மும் ðô¡

53

16-30 நவம்பர் 2017

செங்க யல்–தி–ளைக் கும்சு னைத்–திரு வேங்க டத்–துறை செல்–வனை மங்கை யர்–தலை வன்க லிகன்றி வண்ட மிழ்ச்–செஞ்ெ–சால் மாலை–கள் சங்கை யின்–றித் தரித்து ரைக்–க–வல் லார்–கள் தஞ்–சம தாகவே வங்க மாக–டல் வையங் காவ–லர் ஆகி வானுல காள்–வர�ோ!

வ

வாங்–கிப் ப�ொன்–வ–யிற் றில்–பெய்து பண்டோ ராலி–லைப் பள்ளி க�ொண்–ட–வன் பான்ம திக்–கி–டர் தீர்த்–த–வன் ஒண்டி றல்–அவு ணன்உ ரத்–து–கிர் வைத்–த–வன் ஒள்ளெ யிற்–ற�ோடு திண்டி றல்–அரி யாய வன்–திரு வேங்க டமடை நெஞ்–சமே! பாரு நீரெரி காற்றி ன�ோடா காச மும்–இவை யாயி–னான் பேரு மாயி–ரம் பேச நின்ற பிறப்பி லிபெரு கும்–இ–டம் காரும் வார்–பனி நீள்வி சும்–பி–டைச் ச�ோரு மாமு–கில் த�ோய்–தர சேரும் வார்–ப�ொ–ழில் சூழெ ழில்–திரு வேங்க டமடை நெஞ்–சமே! அம்ப ரம்–அ–னல் கால்நி லம்–சல மாகி நின்ற அம–ரர்–க�ோன் வம்பு லாமல மேல்ம லிமட மங்கை தான்–க�ொழு நன் அவன் க�ொம்பி னன்–னவி டைம டக்–குற மாதர் நீளித ணந்–த�ொ–றும் செம்பு னம்–அவை காவல் க�ொள்–திரு வேங்க டமடை நெஞ்–சமே! பேசும் நின்–திரு நாம மெட்–டெ–ழுத் தும்–ச�ொல் லிநின்று பின்–ன–ரும் பேசு வார்–தமை யுய்ய வாங்–கிப் பிறப்ப றுக்–கும் பிரா–னி–டம் வாச மாம–லர் நாறு வார்–ப�ொ–ழில் சூழ்த ரும்–உல குக்–கெல்–லாம் தேச மாய்த்–திக ழும்ம லைத்–திரு வேங்க டமடை நெஞ்–சமே!

54

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

று–மை–யில் வாடு–பவ – ர்–கள் அம்–பாளை வணங்– குங்–கள். அம்–பாளை வணங்–கு–கி–ற–வர்–கள் கீழ்க்–கா–ணும் ராம–லிங்க சுவா–மி–க–ளின் பாடல்– களைப் பாடுங்–கள்: கட–ல–முதே! செங்–க–ரும்பே! யருட் கற்–ப–கக் கனியே! உட–லு–யிரே! யுயிர்க்–குள் ளுணர்வே! யுணர் வுள்–ள�ொ–ளியே! அடல்–விடை யார�ொற்றி யாரி–டங் க�ொண்ட அரு–ம–ருந்தே! மட–ல–விழ் ஞான மலர�ோ! வடி–வு–டயை மாணிக்–கமே! கண்ணே! யக் கண்–ணின் கரு–மணி! மணி–யில் கலந்–த�ொ–ளி–செய் விண்ணே! விய–ன�ொற்றி யூரண்–ணல் வாமத்–தில் வீற்–றி–ருக்–கும் பெண்ணே! மலை–பெ–றும் பெண்–ம–ணியே! தெய்–வப் பெண்–ண–முதே! மண்–ணேய நீத்–த–வர் வாழ்–வே–மணி வடி–வுடை மாணிக்–கமே! முப்–ப�ோது மன்–பர்–கள் வாழ்த்–த�ொற்றி யூரெம் முதல்–வர் மகிழ் ஒப்போ தரு–ம–லைப் பெண்–ண–முதே! யென் றுவந்–து–நினை எப்–ப�ோ–துஞ் சிந்–தித்–தி–டர் நீங்–கிடு வார்–த–னக் கருள்–வாயே! மைப்போ தனை–ய–கண் மானே வடி–வுடை மாணிக்–கமே! தாயே! மிக–வும் தய–வுடை யானெ–னச் சாற்–று–வ–ரிச் சேயேன் படுந்–து–யிர் நீக்–கவென்னே – உளஞ் செய்–திலையே – நாயேன் பிழை–யினி நாடாது நல்–ல–ருள் நல்–க–வரு வாயே! வெம்–ஒற்றி மயிலே வடி–வுடை மாணிக்–கமே! பூவாய்! மலர்–கு–ழற பூவாய்! மெய் யன்–பர் புனைந்த தமிழ்ப் பாவாய்! நிறைந்–த–ப�ொற் பாவாய்! செந் தேனிற் பகர் ம�ொழி–யாய்! காவா யென–வ–யன் காவா பவ–னுங் கரு–து–ம–லர் வாவா யெழி ல�ொற்றி வாழ்வே! வடி–வுடை மாணிக்–கமே! ஓயா இடர்–க�ொண் டுலை–வே–னுக் கன்–பர்க் குத–வு–தல் ப�ோல் ஈயா விடு–னும�ோ ரெள்–ள–ள–வேனு

இரங்கு கண்–டாய் சாயா அருள்–த–ரும் தாயே! எழி–ல�ொற்–றித் தற்–ப–ரையே! மாயா நல–ம–ருள் வாழ்வே வடி–வுடை மாணிக்–கமே! வாழி! நின் சேவடி ப�ோற்றி, நின் பூம்–பத வாரி–சங்–கள் வாழி! நின் றாள்–ம–லர் ப�ோற்றி, நின் கண்–ண�ொளி வாழி; நின்–சீர் வாழி! யென் னுள்–ளத்–தில் நீயு–நின் ன�ொற்றி மகிழ்–ந–ருநீ வாழி! யென் னாரு–யிர் வாழ்வே வடி–வுடை மாணிக்–கமே!

க

ந்–தனை வழி–படு – கி – ற – வ – ர்–கள் கந்–தர் சஷ்டி கவ–சத்– தின் 270 வரி–க–ளை–யும் பாடுங்–கள். அதற்–காக நீங்–கள் தனி–யாக ஒரு புத்–தக – ம் வாங்க வேண்–டாம் என்று அதை–யும் இங்கே பிர–சுரி – க்–கிறேன் – . இந்–தக் கவ–சம் கந்–தர் வழி–பாட்–டில் மிக முக்–கிய – ம – ா–னத – ா–கக் கரு–தப்–ப–டு–கி–றது. கிரா–மம் கிரா–ம–மா–கப் பாடப்–ப–டு– கி–றது. இதைப் பாடு–கிற – –வர்–கள், தங்–க–ளுக்கு ஒரு நிம்–மதி இருப்–ப–தாக உண்–மை–யிலே நம்–பு–கிற – ார்– கள். எங்கே பாடுங்–கள்: காப்பு அமர ரிடர்–தீர அம–ரம் புரிந்த கும–ர–னடி ெநஞ்சே குறி. துதிப்– ப �ோர்க்கு வல்– வி – னை – ப �ோம், துன்– ப ம் ப�ோம், நெஞ்–சில் பதிப்–ப�ோர்க்–குச் செல்–வம் பலித்–துக் கதித்து ஓங்–கும், நிஷ்–டை–யுங் கைகூ–டும், நிம–லர் அருள் கந்–தர் சஷ்டி கவ–சந் தனை.

நூல் சஷ்ட்–டியை ந�ோக்க சர–வ–ண–ப–வ–னார் சிஷ்ட்–ட–ருக் குத–வும்–செங்–க–திர் வேல�ோன் பாத–மிர– ண்–டில் பன்–ம–ணிச் சதங்கை கீதம் பாட கிண்–கிணி யாட மையல் நடஞ்– ச ெய்– யு ம் மயில்– வ ா– க – ன – ன ார் ... ... 5 – ன்று வந்து கையில் வேலால் எனைக் காக்–கவெ வர வர வேலா யுத–னார் வருக வருக வருக மயி–ல�ோன் வருக இந்–திர முதலா எண்–திசை ப�ோற்ற மந்–திர வடி–வேல் வருக வருக ... ... 10 வாச–வன் மருகா வருக வருக நேசக் குற–ம–கள் நினை–வ�ோன் வருக ஆறு–மு–கம் படைத்த ஐயா வருக நீறி–டும் வேல–வன் நித்–தம் வருக சிர–கிரி வேல–வன் சீக்–கி–ரம் வருக ... ... 15 சர–வ–ண–ப–வ–னார் சடு–தி–யில் வருக ரஹண பவச ரர–ரர ரரர ரிஹண பவச ரிரி–ரிரி ரிரிரி விபவ சர–ஹண வீரா நம�ோ நம நிபவ சர–ஹண நிற–நிற நிறென ... ... 20 வசர ஹணப வருக வருக அசு–ரர் குடி–கெ–டுத்த ஐயா வருக என்னை ஆளும் இளை–ய�ோன் கையில் பன்–னி–ரண்டா யுதம் பாச அங்–கு–ச–மும் பரந்த விழி–கள் பன்–னிர– ண்–டி–லங்க ... ... 25 விரைந்–தெ–னைக் காக்க வேல�ோன்–வ–ருக ஐயும் கிலி–யும் அடை–வு–டன்–செ–ள–வும் உய்–ய�ொளி செள–வும் உயிர் ஐயும் கிலி–யும் கிலி–யும் செள–வும் கிள–ர�ொளி ஐயும் நிலை பெற் றென்–முன் நித்–தம் ஒளி–ரும் ... 30 சண்–மு–கம் நீயும் தணி–ய�ொளி ய�ொவ்–வும் குண்–டலி யாம் சிவ குகன்–தி–னம் வருக ஆறு–மு–க–மும் அணி–முடி ஆறும் நீறிடு நெற்–றி–யும் நீண்ட புரு–வ–மும் பன்–னிரு கண்–ணும் பவ–ளச் செவ்–வா–யும் ... 35 நன்–னெறி நெற்–றி–யில் நவ–ம–ணிச் சுட்–டி–யும் ஈராறு செவி–யில் இலகு குண்–ட–ல–மும் ஆறிரு திண்–பு–யத் தழ–கிய மார்–பில் பல் பூஷ–ண–மும் பதக்–க–மும் தரித்து நன்–மணி பூண்ட நவ–ரத்ன மாலை–யும் ... 40 முப்–புரி நூலும் முத்–தணி மார்–பும் செப்–ப–ழ–குடை – ய திரு–வ–யிறு உந்–தி–யும் துவண்ட மருங்–கில் சுட–ர�ொ–ளிப் பட்–டும் நவ–ரத்–தி–னம் பதித்த நற்–சீ–ரா–வும் இரு–த�ொடை அழ–கும் இணை–மு–ழந்–தா–ளும் ... 45 திரு–வடி யத–னில் சிலம்–ப�ொலி முழங்க செக–கண செக–கண செக–கண செகண ம�ொக– ம�ொ க ம�ொக– ம�ொ க ம�ொக– ம�ொ க ம�ொகென நக–நக நக–நக நக–நக நகென டிகு–குண டிகு–டிகு டிகு–குண டிகுண ... ... 50 ரர–ரர ரர–ரர ரர–ரர ரரர ரிரி–ரிரி ரிரி–ரிரி ரிரி–ரிரி ரிரிரி ðô¡

55

16-30 நவம்பர் 2017

டுடு–டுடு டுடு–டுடு டுடு–டுடு டுடுடு டகு–டகு டிகு–டிகு டங்கு டிங்–குகு விந்து விந்து மயி–ல�ோன் விந்து ... ... 55 முந்து முந்து முரு–கவே – ள் முந்து என்–றனை யாளும் ஏர–கச் செல்வ மைந்–தன் வேண்–டும் வர–ம–கிழ்ந்து தவும் லாலா லாலா லாலா வேச–மும் லீலா லீலா லீலா வின�ோ–த–னென்று ... 60 உன்–திரு வடியை உருதி யென்–றெண்–ணும் என்–தலை வைத்–துன் இணை–யடி காக்க என் உயிர்க் குயி–ராம் இறை–வன் காக்க பன்–னிரு விழி–யால் பால–னைக் காக்க அடி–யேன் வத–னம் அழ–குவே – ல் காக்க ... 65 ப�ொடி–புனை நெற்–றி–யைப் புனி–தவே – ல் காக்க கதிர்–வேல் இரண்–டும் கண்–ணினை – க் காக்க விதி–செவி யிரண்–டும் வேல–வர் காக்க நாசி–க–ளிர– ண்–டும் நல்–வேல் காக்க பேசிய வாய்–தனை – ப் பெரு–வேல் காக்க ... 70 முப்–பத் திரு–பல் முனை–வேல் காக்க செப்–பிய நாவைச் செவ்–வேல் காக்க கன்–ன–மி–ரண்–டும் கதிர்–வேல் காக்க என்–னி–ளங் கழுத்தை இனி–ய–வேல் காக்க மார்பை இரத்ன வடி–வேல் காக்க ... ... 75 சேரிள முலை–மார் திரு–வேல் காக்க வடிவே லிரு–த�ோள் வளம்–பெ–றக் காக்க பிட–ரிக ளிரண்–டும் பெரு–வேல் காக்க அழ–கு–டன் முதுகை அருள்–வேல் காக்க பழு–பதி னாறும் பரு–வேல் காக்க ... ... 80 வெற்–றி–வேல் வயிற்றை விளங்–கவே காக்க சிற்–றிடை அழ–குற – ச் செவ்–வேல் காக்க நாண் ஆம் கயிற்றை நல்–வேல் காக்க ஆண்–பெண்–கு–றி–களை அயில்–வேல் காக்க பிட்ட மிரண்–டும் பெரு–வேல் காக்க ... ... 85 வட்–டக் குதத்தை வல்–வேல் காக்க பணைத்–த�ொடை யிரண்–டும் பரு–வேல் காக்க கணைக்–கால் முழந்–தாள் கதிர்–வேல் காக்க ஐவி–ரல் அடி–யிணை அருள்–வேல் காக்க – ல் காக்க ... 90 கைக ளிரண்–டும் கரு–ணைவே முன்–கை–யி–ரண்–டும் முரண்–வேல் காக்க பின்–கை–யி–ரண்–டும் பின்–ன–வள் இருக்க நாவில் சரஸ்–வதி நற்–றுணை ஆக நாபிக் கம–லம் நல்–வேல் காக்க முப்–பால் நாடியை முனை வேல் காக்க ... 95 எப்–ப�ொ–ழு–தும் எனை எதிர்–வேல் காக்க அடி–யேன் வச–னம் அசை–வுள நேரம் கடு–கவே வந்து கனக வேல் காக்க வரும் பகல் தன்–னில் வச்–சிர– –வேல் காக்க அறை–யி–ருள் தன்–னில் அனை–ய–வேல் காக்க ... 100 ஏமத்–தில் சாமத்–தில் எதிர்–வேல் காக்க தாம–தம் நீக்–கிச் சதுர்–வேல் காக்க காக்க காக்க கன–க–வேல் காக்க ந�ோக்க ந�ோக்க ந�ொடி–யில் ந�ோக்க தாக்–கத் தாக்–கத் தடை–யற – த் தாக்க ... 105 பார்க்–கப் பார்க்–கப் பாவம் ப�ொடி–பட பில்லி சூனி–யம் பெரும்–பகை அகல

56

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

வல்ல பூதம் வலாஷ்–டி–கப் பேய்–கள் அல்–லற் படுத்–தும் அடங்கா முனி–யும் பிள்–ளை–கள் தின்–னும் புழக்–கடை முனி–யும்

... 110 க�ொள்– ளி – வ ாய்ப் பேய்– க – ளு ம் குற– ளை ப் பேய்களும் பெண்–க–ளைத் த�ொட–ரும் பிர–ம–ராட்–ச–த–ரும் அடி–ய–னைக் கண்–டால் அல–றிக்–க–லங்–கிட இரி–சிக் காட்–டேரி இத்–துன்ப சேனை–யும் எல்–லினு – ம் இருட்–டினு – ம் எதிர்–படு – ம் அண்–ணரும்

... 115 கன–பூசை க�ொள்–ளும் காளி–ய�ோ–டனே வரும் விட்–டாங் கார–ரும் மிகு–பல பேய்–க–ளும் தண்–டி–யக் கார–ரும் சண்–டா–ளர்–க–ளும் என்–பெ–யர் ச�ொல்–ல–வும் இடி–வி–ழுந்–த�ோ–டிட ஆனை அடி– யி – னி ல் அரும்– ப ா– வை – க – ளு ம்

... 120 பூனை மயி–ரும் பிள்–ளை–கள் என்–பும் நக–மும் மயி–ரும் நீண்–முடி மண்–டை–யும் பாவை–க–ளு–டனே பல–க–ல–சத்–து–டன் மனை–யிற் புதைத்த வஞ்–சனை தனை–யும் ஒட்– டி – ய ச் செருக்– கு ம் ஒட்– டி – ய ப் பாவை– யு ம்

... 125 காசும் பண–மும் காவு–டன் ச�ோறும் ஓதும் அஞ்–ச–ன–மும் ஒரு–வ–ழிப் ப�ோக்–கும் அடி–ய–னைக் கண்–டால் அலைந்து குலைந்–திட மாற்–றார் வஞ்–ச–கர் வந்து வணங்–கிட கால தூதாள் எனைக்– க ண்– ட ாற் கலங்– கி ட

... 130 அஞ்சி நடுங்–கிட அரண்டு புரண்–டிட வாய்–விட்–ட–லறி மதி–கெட்–ட�ோட படி–யி–னில் முட்ட பாசக்க யிற்–றால் கட்–டு–டன் அங்–கம் கத–றி–டக் கட்டு கட்டி உருட்டு கால்கை முறிய ... ... 135 கட்டு கட்டு கத–றி–டக் கட்டு முட்டு முட்டு முழி–கள் பிதுங்–கிட செக்–குச் செக்கு செதில் செதி–லாக ச�ொக்கு ச�ொக்–குச் சூர்ப்–ப–கைச் ச�ொக்கு குத்து குத்து கூர்–வடி வேலால் ... ... 140 பற்று பற்று பக–ல–வன் தண–லெரி தண–லெரி தண–லெரி தண–லது வாக விடு விடு வேலை வெருண்–டது வ�ோட புலி–யும் நரி–யும் புன்–னரி நாயும் எலி– யு ம் கர– டி – யு ம் இனித்– த�ொ – ட ர்ந் த�ோட

... ... 145 தேளும் பாம்–பும் செய்–யான் பூரான் கடி–விட விஷங்–கள் கடித்–துய ரங்–கம் ஏறிய விஷங்–கள் எளி–தி–னில் இறங்க ஒளிப்–புஞ் சுளுக்–கும் ஒரு–தலை ந�ோயும் வ ா த ம் ச யி த் – தி – ய ம் வ லி ப் – பு ப் பி த் – த ம்

... ... 150 சூலை–ச–யங் குன்–மம் ச�ொக்–குச் சிரங்கு குடைச்–சல் சிலந்தி குடல்–விப் பிருதி பக்–கப் பிளவை படர் த�ொடை வாழை கடு–வன் படு–வன் கைத்–தாள் சிலந்தி பற்–குத்து அரணை பரு–அரை யாப்–பும்... ... 155

எல்–லாப் பிணி–யும் எந்–தனை – க் கண்–டால் நில்லா த�ோட நீ எனக் கருள்–வாய் ஈரேழ் உல–க–மும் எனக்கு உற–வாக ஆணும் பெண்–ணும் அனை–வ–ரும் எனக்கா மண்ணா ளர– ச – ரு ம் மகிழ்ந்– து ற வாக– வு ம்

... ... 160 உன்–னைத் துதிக்க உன் திரு–நா–மம்

சர–வண பவனே சைல�ொளி பவனே திரி–புர பவனே திக–ழ�ொளி பவனே பரி–புர பவனே பவம்–ஒளி பவனே அரி–திரு மருகா அமரா பதி–யைக் ... ... 165 காத்–துத் தேவர்–கள் கடுஞ்–சிறை விடுத்–தாய் கந்தா குகனே கதிர்–வே–ல–வனே கார்த்–திகை மைந்தா கடம்பா கடம்–பனே ðô¡

57

16-30 நவம்பர் 2017

இடும்–பனை ஏற்ற இனி–ய–வேல் முருகா தணிகா சலனே சங்–கர– ன் புதல்வா ... ... 170 கதிர்கா மத்–துறை கதிர்–வேல் முருகா பழ–நிப் பதி–வாழ் பால குமாரா ஆவி–னன் குடி–வாழ் அழ–கிய வேலா செந்–தின்மா மலை–யு–றும் செங்–கல்–வரா – யா சமரா புரி–வாழ் சண்–மு–கத் தரசே ... ... 175 காரார் குழ–லாள் கலை–ம–கள் நன்–றாய் என்நா இருக்க யான் உனைப் பாட எ னை த் – த�ொ – ட ர் ந் தி ரு க் – கு ம் எ ந ்தை முரு–கனைப் பாடி–னேன் ஆடி–னேன் பர–வ–ச–மாக ஆடி– னே ன் நாடி– னே ன் ஆவி– ன ன் பூதியை

... ... 180 நேச முடன்–யான் நெற்–றி–யில் அணி–யப் பாச வினை–கள் பற்–றது நீங்கி உன்–ப–தம் பெறவே உன்–ன–ரு–ளாக அன்–பு–டன் இரக்ஷி அன்–ன–முஞ் ச�ொர்–ண–மும் மெத்த மெத் தாக வேலா யுத–னார் ... ... 185 சித்–திபெ – ற் றடி–யேன் சிறப்–பு–டன் வாழ்க வாழ்க வாழ்க மயி–ல�ோன் வாழ்க வாழ்க வாழ்க வடி–வேல் வாழ்க வாழ்க வாழ்க மலைக்–குரு வாழ்க வாழ்க வாழ்க மலைக்–குற மக–ளு–டன் ... ... 190 வாழ்க வாழ்க வார–ணத்–து–வ–சம் வாழ்க வாழ்க என் வறு–மை–கள் நீங்க எத்–தனை குறை–கள் எத்–தனை பிழை–கள் எத்–தனை யடி–யேன் எத்–தனை செய்–தால் பெற்–ற–வன் நீ குரு ப�ொறுப்–பது உன் கடன்

... ... 195 பெற்– ற – வ ள்– கு – ற – ம – க ள் பெற்– ற – வ – ளாமே பிள்– ளை – யெ ன் றன்– ப ாய் பிரிய மளித்து மைந்–த–னென் மீது உன் மன–ம– கிழ்ந் தரு–ளித் தஞ்–ச–மென் றடி–யார் தழைத்–திட அருள் செய் கந்–தர் சஷ்டி கவ–சம் விரும்–பிய

... ... 200 பாலன் தேவ ராயன் பகர்ந்–ததை – க் காலை–யில் மாலை–யில் கருத்–து– டன் நாளும் ஆசா ரத்–து–டன் அங்–கந் துலக்கி நேச முடன்–ஒரு நினை–வது வாகி கந்–தர் சஷ்–டிக் கவ–சம் இத–னைச்

... ... 205 சிந்தை கலங்–காது தியா–னிப்–பவர்கள் ஒரு–நாள் முப்–பத் தாறு–ருக் க�ொண்டு ஓதியே செபித்து உகந்து நீற–ணிய அஷ்–ட–திக் குள்–ள�ோர் அடங்–க–லும் வச–மாய்த் திசை–மன்ன ரெண்–மர் செய–லது அரு–ளு–வர்

... ... 210 மாற்–றல ரெல்–லாம் வந்து வணங்–கு–வர் நவ–க�ோள் மகிழ்ந்து நன்மை யளித்–தி–டும் நவ–மத னென–வும் நல்–லெ–ழில் பெறு–வர்

எந்த நாளுமீ ரெட்டா வாழ்–வர் கந்–தர்கை வேலாம் கவ–சத் தடியை ... ... 215 வழி–யாற் காண மெய்–யாய் விளங்–கும் விழி–யாற் காண வெருண்–டி–டும் பேய்–கள் ப�ொல்லா தவ–ரைப் ப�ொடிப் ப�ொடி யாக்–கும் நல்–ல�ோர் நினை–வில் நட–னம் புரி–யும் ... ... 220 சர்வ சத்–துரு சங்கா ரத்–தடி அறிந்–தென துள்–ளம் அஷ்–ட–லட் சுமி–க–ளில் வீர–லட் சுமிக்கு விருந்–துண வாகச் சூர–பத்–மா–வைத் துணித்–தகை யத–னால் இரு–பத் தேழ்–வர்க்கு உவந்–தமு தளித்த குரு–பர– ன் பழ–நிக் குன்–றினி லிருக்–கும் ... ... 225 சின்–னக் குழந்தை சேவடி ப�ோற்றி எனைத்–த–டுத் தாட்–க�ொள என்–றன துள்–ளம் மேவிய வடி–வு–றும் வேலவ ப�ோற்றி தேவர்–கள் சேனா பதியே ப�ோற்றி குற– ம – க ள் மன– ம – கி ழ் க�ோவே ப�ோற்றி

... ... 230 திற–மிகு திவ்–விய தேகா ப�ோற்றி இடும்பா யுதனே இடும்பா ப�ோற்றி கடம்பா ப�ோற்றி கந்தா ப�ோற்றி வெட்சி புனை–யும் வேளே ப�ோற்றி உயர்–கிரி கனக சபைக்கு ஓர–ரசே ... ... 235 மயில்–நட மிடு–வ�ோய் மலர் அடி சர–ணம் சர–ணம் சர–ணம் சர–ஹண பவ ஓம் சர–ணம் சர–ணம் சண்–முகா சர–ணம். ‘வெறும் வயி–ற�ோடு – த – ான் பூஜை செய்ய வேண்– டும்’ என்று ச�ொல்–வார்–கள். ‘குளித்து விட்–டுத்–தான் பூஜை செய்ய வேண்–டும்’ என்–பார்–கள். எல்–லாச் சூழ்–நிலை – க – ளு – க்–கும், எல்லா வேளை– க–ளுக்–கும் அது ப�ொருந்–தாது. துன்– ப ம் நெருங்– கு ம்– ப �ோ–தெல்– லாம் பூஜை– யி ல் உட்– க ா– ரு ங்– க ள். ச�ோதனை நேரும்– ப �ோ– தெ ல்– ல ாம் உட்– க ா– ரு ங்– க ள். அடுத்– த – வ ர் மீது க�ோபம் வரும்–ப�ோது உட்–கா–ருங்–கள். சந்–த�ோ–ஷம் வரும்–ப�ோது நன்றி செலுத்–து–வ–தற்–காக உட்–கா–ருங்–கள். ந�ோயுற்–ற–ப�ோது ந�ோய் தீரப் பிரார்த்– தி–யுங்–கள். புறத்–தூய்மை வெறும் தண்–ணீ– ரால் அமை–கி–றது; அகத்–தூய்–மை– தான் உங்–கள் வாய்–மை–யில் காணப்– பட வேண்–டும். பக்–தித் தத்–து–வம் பயன் மிக்–கது. பாவி–கள – ை–யும் துர�ோ–கிக – ள – ை–யும் விட்டு விலகி நிற்–கப் பர–மேஸ்–வ–ர–னைச் சர–ண– டை–யுங்–கள். பிறப்–பிற்கு முன்–னால் அவ–னிட – ம் தான் இருந்– த�ோம். இறப்–புக்–குப் பின்–னால் அவ–னி–டம்–தான் ப�ோகப் ப�ோகி–ற�ோம்.

கவிஞர்

கண்ணதாசன்

58

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

(த�ொட–ரும்) நன்றி: கண்–ண–தா–சன் பதிப்–ப–கம், சென்னை - 600 017.

ðFŠðè‹

u225

மகானகளின மகத்துவ வரலாறு

சாயி

விவைாத தகயக்வாட் பரவசே ந்ையில் ஷீரடி பாபாவின் அற்புத வரலாறு

u125

ரமணர் ஆயிரம் ்பா.சு.ரமணன

ேகரிஷியின் சிலிர்க்க ்வக்கும் ஆன்மிக வரலாறு சு்வயான சேம்பவஙகளின் சதாகுபபாக...

 அரவிந்த u150 அன்​்னை எஸ்.ஆர.தசேந்தில்குமார அன்–்ன–யின் அரு–்ளப சபறும் மு்ற–யும் அன்–்ன்ய வைஙகும் ேந்–தி–ரங–களும் இதில் உள–ளன. இந்–நூல் உங–கள வீடடில் இருப–பது  அன்–்ன–யின் அரு–மள!

u140 மத் பாமபன் சுவாமிகள் புனித சேரிதம் எஸ்.ஆர. தசேந்தில்குமார

முருகப சபருோனின் கருவியாக இந்த ேண்ணில் உதித்த ேகானின் வரலாறு.

அருட்பருஞயஜாதி வளளலாரின் வாழ்வும் வாக்கும்

்பா.சு.ரமணன

u100

பசி மநாய் மபாக்கி பக்தி்ய வளர்த்த பரவசே ேகான் வளளலாரின் வாழ்வும் வாக்கும்

யயாகி ராம்சுரத்குமார் வாழ்க்​்கயும் உபமதசேமும்

்பா.சு.ரமணன

u150

கங்கநதித் தீரத்தில் பிறந்து அரு்ையில் ஒளிர்ந்த அற்புத ஞானியின் புனித சேரிதம்

அயயா ்ைகுண்டர் தவ.நீலகணடன சதன் தமிழகத்தின் ேறுேலர்சசிக்கு வித்திடை ேகானின் புனித சேரிதம்

u80

புத்தக விற்பனையாளரகள் / முகவரகளிடமிருந்து ஆரடரகள் வரவவறகப்படுகின்றை. த்தாடரபுக்கு: 7299027361 பிரதிகளுக்கு: சூரியன் பதிபபகம், 229, கசவசேரி வராடு, மயிலாபபூர, தசேனனை- 4. வ்பான: 044 42209191 Extn: 21125 | Email: kalbooks@dinakaran.com

பிரதிகளுக்கு : தசேனனை: 7299027361 வகானவ: 9840981884 வசேலம்: 9840961944 மதுனர: 9940102427 திருசசி: 9364646404 தெல்னல: 7598032797 வவலூர: 9840932768 புதுசவசேரி: 7299027316 ொகரவகாவில்: 8940061978 த்பஙகளூரு: 9945578642 மும்ன்ப: 9769219611 தடல்லி: 9818325902

திைகரன அலுவலகஙகளிலும், உஙகள் ்பகுதியில் உள்ள திைகரன மறறும் குஙகுமம் முகவரகளிடமும், நியூஸ் மாரட் புத்தகக் கனடகளிலும் கினடக்கும் புத்தகஙகளைப் பதிவுத ்தபால் / கூரியர் மூலம் பபற, புத்தக விளலயுடன் ஒரு புத்தகம் என்றால் ரூ.20ம், கூடு்தல் புத்தகம் ஒவபவான்றுக்கும் ரூ.10ம் சேர்தது KAL Publications என்ற பபயருக்கு டிமாண்ட் டிராஃப்ட் அல்லது மணியார்டர் வாயிலாக மேலாளர், சூரியன் பதிபபகம், தினகரன், 229, கசமசேரி மராடு, ேயிலாபபூர், சசேன்​்ன 600004. என்ற முகவரிக்கு அனுப்பவும்.

இபவ்பாது ஆனனலனிலும் வாஙகலாம் www.suriyanpathipagam.com ðô¡

59

16-30 நவம்பர் 2017

ப�ொய்யர்கள் நெஞ்சில்

புகமாட்டாள் அம்பிகை!

பு

ற உல–கில் இருந்து புலன்–க–ளின் வழி மன–தில் புதி–தான தக–வல்–களை சேக–ரிப்–பது என்–ப–த–னால் படைத்–த– லை– யு ம் (சிருஷ்டி), புலன்– க ளை தான் பார்க்– கு ம் ப�ொருள்–க–ளுக்கு தக்–க –வ ாறு மன–தி ல் ஏற்–க –ன வே உள்ள பதி–வுக – ளை நினை–வுக – ள – ாய் க�ொண்டு வரு–வத – – னால் காத்–த–லை–யும் (ஸ்திதி), சில பதி–வு–கள் மறக்–கப்– படு–வத – ால் அழித்–தலை – யு – ம் (சம்–ஹா–ரம்) விளக்–கல – ாம். நம் புலன்–க–ளின் முன் நிலை–யில் தேவை–யான பதி–வு– களை (நினை–வு–களை) மட்–டுமே வெளி–யிட்டு பிற நினை–வு–கள் அனைத்–தை–யும் எழ செய்–யா–மல் நிறுத்–து–வது மறைப்–ப–தா–கும் - திர�ோ–பா–வம். ‘நெஞ்–சில் வஞ்–ச–க–ர�ோடு இணங்–கேன்’ (81) நினை– வு – க – ளி ன் வழி உடலை இயக்– கி – யு ம், நிறுத்– தி – யு ம் சுக துக்க அனு– ப – வ ங்– க ளை த�ோற்– று – வி ப்– ப து அரு– ள ா– கு ம் (அனுக்–கி–ஹம்) இத்–த–கைய மன–தின் செயல்–கள் அனைத்–தி–லும் உட்–செ–யல்– பாடு, (அந்–தக்–கர– ண – ம்), புற–செய – ல்–பாடு (பாக்கிய கர–ணம்) மற்–றும் உமை–யம்–மை–யின் வழி–பாட்டு நெறி–கள் (சாக்த தத்–து–வங்–கள்) இருப்–பத – ாக அறி–கிற�ோ – ம். இதில் கரு–மநெ – ஞ்–சால் என்–கிற வார்த்தை பாக்கிய கர–ணத்தை மட்–டுமே குறிக்–கும். ‘நெஞ்–சில் வஞ்–ச–மில்லா

60

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

இனம் தரும்’ (69) பாக்–கிய கர–ணம் என்–பது எண்ண பதி–வு–களை மட்–டுமே அடிப்–பட – ை–யாக க�ொண்–டது ‘வீடு பெறுக்–கி–னாயா?’ ‘பாத்–தி– ரம் தேய்த்–தாயா?’ ‘பால் வாங்–கி– ல. இதைச் னா–யா’ என்–பது – ப�ோ – செய்ய வேண்–டும் என்–கின்ற எண்–ணங்–கள்–தான் கரும நெஞ்– – ார் அபி–ராமி பட்–டர். சம் என்–கிற ‘இழி–வுற்ற நெஞ்சே இரங்– கேல் உனக்–கு–கன்–கு–றை–யே’ (71); ‘மறிந்தே விழும் நர–குக்கு உற–வா–ய’ (3) செயல்–பா–டு–களை செய்ய வேண்–டும் என்–கிற எண்–ணங்–க– ளால் இறை நினைவு மறக்– கப்–ப–டு–கி–றது. அத–னால்–தான் கரும நெஞ்– ச – ம ா– ன து இறப்– பிற்கு க�ொண்டு செல்–கின்ற த�ொடர்பை உடை–யது. மீண்– டும் பிறப்–ப–தற்–கும் நர–கிற்–கும் கார–ண–மா–னது. இ றை – வி – யி – னு – ட ை ய தி ரு – வ – டி யை வ ழி – ப – டு – வ து என்–பது உரிய இறை–வி–யின் திரு– உ – ரு – வ ம் அல்– ல து எந்– தி– ர ம் குறித்து, உள்– ளத்தை ப �ொ ரு ந்த செ ய் – வ – த ற் கு அடங்– க ா– தி – ரு க்– கு ம் மனதை திரட்டி (ஒரு–மிக்–க–செய்ய) மந்– தி– ர ங்– க ளை அவற்– றி ற்– கு – ரி ய தேவ– தையை நினைப்– ப – த ன் மூலம், வாக்–கால் ச�ொல்–வத – ன் மூலம், கைக–ளால் இறை–திரு உரு–வத்தை தீண்–டு–வ–தா–லும் ( சக்–க–ரம், மேரு முத–லா–ன– வற்றை) மனதை திண்– ணி–ய–தாக்கி அத– னுள் இருக்–கும் பிற எண்– ண ங்– களை (இறை நி னைவை தவிர) உள்ளே நுழை–யவி – ட – ா–மல் அடக்–கு–த–லா–கும். இறை– வி – யி ன் நினை– வைத் த�ொடர்ந்து இடை– யூறு இல்–லா–மல் எல்லை கடந்து (சாத்– தி – ர ங்– க ள் கூறிய முறைப்– ப டி மட்– டும்) தியா– ன ம் செய்து, தியா–னத்–தால், எண்ண ஒருங்– கி–ணைபை திரு–வடி – யி – ல் சேர்த்– தல் குறித்த நினைவை அதி–கப்– ப–டுத்தி இறை–வி–யின் திரு–வடி

8

குறித்து மனது நெருங்கி இரண்–டர கலத்–தலை செய்–வதை செறி–தல் என்–கின்ற வார்த்–தை–யால் அபி–ராமி பட்–டர் குறிப்–பி–டு–கின்–றார். மதுரை தமிழ் பேர–க–ராதி - பக்க எண்.1016ல் செறி– த ல் என்– ப – த ற்கு கலத்– த ல், ப�ொருந்–து–தல், மிகு–தல், திண்–ணி–ய– தா–தல், குறித்–தல், சேர்–தல், நெருங்– கல், இறு– க – ல ா– யி – ரு த்– த ல், அடங்– கு– த ல், எல்லை கட– வ ா– தி – ரு த்– த ல் திர–ளு–தல் என்–றெல்–லாம் ப�ொருள் ச�ொல்–லப்–பட்–டி–ருக்–கி–றது. இப்–படி பழ–கு–வ–தற்கு பூசனை என்று பெயர். இதையே அபி–ராமி பட்–டர், ‘தஞ்–சம் பிறி–தில்லை ஈதல்ல தென்–றுன் தவ–நெ–றிக்கே நெஞ்–சம் பயில நினைக்–கின்–றி–லேன்’ (59) என்–கி–றார். இந்–தப் பயிற்சி முறை–யைத் தான் பின்– ப ற்றி ‘திரு– வ – டி க்– கே ’ (இந்– த ச் ச�ொல்–லில் ‘ஏ’கா–ரம் தனி–நி–லை–யா– கும்) திரு–வ–டியை மட்–டுமே நெஞ்– சம் நினைக்க, பிற யாவற்–றை–யும் மறந்து, தான் அனு–ப–வப்–பட்டு அப்– பி–யா–சித்–ததை ‘செறிந்–தேன்’ என்ற ச�ொல்–லால் கூறு–கிற – ார். உனது என்ற வார்த்–தைய – ால், அப்–பிய – ா–சத்–தின – ால் இறை–வியை முன்–நி–றுத்தி தியா–னம் செய்–வ�ோர்க்கு அவள் ஓர்–நாள் உண்– மை–யில் விளங்கி த�ோன்–று–வாள், அப்– ப டி அபி– ர ாமி உண்– மை – ய ாக பட்–ட–ரின் முன் த�ோன்–றி–ய–தையே, முன்–னிலை ச�ொல்–லாக, ‘உன–து’ என்ற வார்த்–தை–யால் ச�ொல்–கி–றார். லலி–தா ஸ – ஹஸ்ர நாமத்–தில் ‘அந்– தர்–முக சமா–ராத்–யா’ (உள்–ளத்–தின் உள்ளே நன்கு வணங்–கத்–தக்–கவ – ள்) என்–ப–தும், அப்–படி வணங்க கற்–ற�ோ– –யில் விளங்கி த�ோன்–று–வாள், ருக்கு முன்–னிலை – என்–பதை ‘துப்–யம் நம–ஹ’ (உன் ப�ொருட்டு வணக்– கம்) என்–ப–தும் அபி–ராமி பட்– டர் ச�ொல்–லுக்கு சான்று பறை–கின்–றன. ‘எந்–தன் நெஞ்–சக – மே – ’ (20) என்று உள்–ளத்–தில் இறைவி உறை–வதை குறிப்–பிடு – கி – ற – ார். இந்த வடி–வ– மா–னது மந்–திர ச�ொரூ–பம – ா–கும். ‘மஹா மந்த்–ராயை நமஹ:’ என்–கி–றது லலிதா ஸஹஸ்–ர–நா–மம். ‘மன்–னிய – து உன்–திரு மந்–திர– ம்’ (6) - வித்யா மந்–தி–ரத்தை குறிப்–பி–டு–கி–றார். மந்–திர வடி–வம – ாக இறை–வின் (வித்யா) மந்–தி– ரத்தை இடை–யூறு இல்–லா–மல் மீண்–டும் மீண்–டும் ச�ொல்–லிக் க�ொண்டே இருக்–கும் பழக்–கத்–தைத – ான் இவ்–வாறு ச�ொல்–கி–றார். இப்–படி – ப்–பட்ட மந்–திர வடி–வத்–தில் உள்ள இறை– வியை நினைப்–ப–வருக்கு அல்–லா–மல் ப�ொய்–யாக உடல் சார்ந்த நினை–வு–க–ளில் ஆழ்ந்–தி–ருக்–கிற (ஆசை–யுற்று அவ–திப்–ப–டு–கின்ற) மனி–தர்–க–ளின் நெஞ்–சத்–தில் புக–மாட்–டாள் இறைவி என்–பதை

முனை–வர்

பா.இரா–ஜ–சே–கர சிவாச்–சா–ரி–யார் ‘ப�ொய்– வ ந்த நெஞ்– சு ’ (98) என்று தனியே பிரித்–துக் குறிப்–பிட்–டுள்–ளார். ‘மெய்–வந்த நெஞ்–சின் அல்–லால் ஒரு காலும் விர–கர் தங்–கள் ப�ொய்– வந்த நெஞ்–சில் புகல் அறி–யா–ம–டப் பூங்–கு–யிே–ல’ (98) இப்–ப–டிப்–பட்ட ப�ொய்–யான நெஞ்– சத்தை உடைய மனி– த ர்– க – ளி ன் த�ொடர்– பு – க – ளி – லி – ரு ந்து நீங்– கி – யு ம், அடி–ய–வர்–க–ளு–டன் கூடி–யும், யாரை– விட்டு நீங்க வேண்–டும், யாரு–டன் சேர வேண்–டும் என்–ப–தை–யும் தெளி–வாக, ‘பாழ் நர–குக்–கு–ழிக்கே ஆழ்ந்–தும் கய– வர் தன்–ன�ோடு கூட்–டி–னி–யே’ (79), ‘கூட்–டிய – வா என்னை தன் அடி–யா–றில்’ – ான் இத்–தகை – ய (80) என்று இறை–வித ப�ொய் நெஞ்–சத்–தாரை விட்டு நீக்கி அடி–யார்–க–ளு–டன் கூட்டி அருள்–பு–ரி– வாள் என்–கி–றாள். மனி– த ர்– க ள் என்று அபி– ர ாமி பட்– ட – ர ால் குறிப்– பி – ட ப்– ப – டு – ப – வ ர்– க ள் கீழ்க்கா–ணும் குணத்தை உடை–ய– வர்–கள். (சாதா–ரண மனி–த ர்–களை அல்ல) வாழ்ந்த ப�ோதும், அழிந்த ப�ோதும் மாறு– ப ா– டி ல்– ல ா– த – வ ர்– க ள். மதிப்–பற்ற ஓட்–டை–யும் (செங்–கல் ஓடு) பெரு–ம–திப்–பிற்–கு–ரிய ப�ொன்–னை–யும் (தங்–கம்) ஒன்–றாக பார்க்–கி–ற–வர்–கள். இறை–ய�ோடு இரண்–ட–றக் கலத்–தல் என்–கின்ற அன்–பி–னால் இறை–வனை ர்–களே அன்றி இறை–வ– வணங்–குவ�ோ – னால் அளிக்–கப்–ப–டும் ம�ோட்–சத்–தை– யும் கூட விரும்–பா–த–வர்–கள் (பயன் கரு–தா–மல்). கேடும் ஆக்–க–முங் கெட்ட திரு–வின – ார் ஓடுஞ் செம்–ப�ொ–னும் ஒக்–கவே ந�ோக்–கு–வார் கூடும் அன்–பி–னில் கும்–பிட லேயன்றி வீடும் வேண்டா விற–லின் விளங்கி–னார் - திருக்–கூட்–டச்–சி–றப்பு, பெரி–ய–பு–ரா–ணம். இறை– வ னை ஒத்த பெரு– மை – யு – ட ை– ய – வ ர், இறை–வனை அன்றி வேற�ொன்–றை–யும் ப�ோற்– றா–த–வர், இறை–யன்பு ஒன்–றி–னா–லேயே உல–கத் த�ொல்–லை–யி–லி–ருந்து நீங்–கி–ய–வர், குறை என்– பது ஒன்–று–மில்–லா–த–வர், சிறப்–பான நிலை–யில் இருப்–பவ – ர், இறை–யன்–பின – ால் மட்–டுமே மகிழ்–பவ – ர், வாழும்–ப�ோது செல்–வத்–தை–யும், இறந்த பின்பு ம�ோட்–சத்–தை–யும் கூட விரும்–பா–த–வர் - இறை–வ– னி–டத்து இறை–யன்பை தவிர வேற�ொன்–றை–யும் வேண்–டா–த–வர். ‘பெரு–மை–யால் தம்மை ய�ொப்–பார் பேண– லால் எம்–மைப் பெற்–றார் ðô¡

61

16-30 நவம்பர் 2017

ஒரு–மைய – ால் உலகை வெல்–வார் ஊன–மேல் ஒன்–று–மில்–லார் அரு–மை–யாம் நிலை–யில் நின்–றார் அன்–பி– னால் இன்–பம – ார்–வார் இரு–மையு – ங் கடந்து நின்–றார் இவ–ரைநீ யடை– வா–யென்று’ - திருக்–கூட்–டச்–சி–றப்பு, பெரி–ய–பு–ரா–ணம். மேற்– க ண்ட இறை– ய ன்பு அதன் சிறப்– பி ன் வழி–யாக வழி–பாட்–டி–னால், இறை–ய–ரு–ளி–னால், மாயும் மனி– த ர் முதல் மாயா முனி– வ ர்– வ ரை உயர்ந்–தவ – ர்–கள் என்–கிற – ார் அபி–ரா–மிப – ட்–டர். அந்த வகை–யில் குறிப்–பாக திருக்–க–டை–யூ–ரில் வாழ்ந்து, வணங்கி, இறை–நிலை அடைந்த மனி–தர், தேவர், முனி–வர் இவர்–க–ளுக்கு அரு–ளிய அபி–ராமி அம்– மை–யு–ட–னுறை சிவ–பெ–ரு–மா–னை–யும் வணங்–கிப் பேறு–பெற்ற தல–பு–ரா–ணச் சுருக்–கத்தை இனிக் காண்–ப�ோம். ம னி த ர்க ள ை இ ர ண் டு வ கை – ய ா க பிரிக்கின்றார் அபி–ரா–மிப – ட்–டர்: 1. குற்–றம் சார்ந்–தவ – ர், 2. அருள் சார்ந்–த–வர் மனி–தர்–கள் ஐந்து பரு–வங்–கள் உடை–யவ – ர்–கள். பிறப்பு, குழ–விப் பரு–வம், இள–மைப் பரு–வம், முதுமை பரு–வம், இறப்பு (ஜன–னம், பால்–யம், யவ்–வன – ம், விருத்–தம், மர–ணம்) என்–னும் வாழ்–நாள் கட்–டங்–க–ளைக் க�ொண்–ட–வர்–கள். 18 வகை–யான குற்–றங்–களை (1. பசி, 2. நீர் வேட்கை, 3. பயம், 4. வெகுளி, 5. உவகை, 6. வேண்– ட ல், 7. நினைப்பு, 8. உறக்–கம், 9. நரை, 10. ந�ோய்–படு – த – ல், 11. பிறப்பு, 12. இறப்பு, 13. மதம், 14. இன்–பம், 15. அதி– ச – ய ம், 16. வெயர்த்– த ல், 17. கதம், 18. கைய– ற வு), யாக்– கையை உடை– மை ப் ப�ொருளாகக் க�ொண்–ட–வர்–கள் மனி–தர்–கள்.

62

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

மனதை உடை–ய–வர்–கள் மனி–தர்–கள். ஆசை, சினம், ஈயாமை, மயக்–கம், ஆண–வம், ப�ொறாமை (காம, க்ரோத, ல�ோப, ம�ோக, மத, மாச்–சர்ய) இந்த அறு–வகை குற்–றங்–களை க�ொண்–டது மனது. ஐ ய ம் , தி ரி பு , அ ல் – ப ம் இ த் – த – கை ய குற்றங்களைக் க�ொண்–டது அறிவு. ஆண–வம – ல குற்–றத்தை க�ொண்–டது ஆன்மா. இப்–ப–டிப்–பட்ட குற்–றங்–களை உடைய மனி–தர்–க– ளையே ‘நர–குக்கு உற–வாய மனி–தரை – யே – ’ (பாடல் - 3) என்–கி–றார் பட்–டர். இறை– ய – ரு – ள ால் இத்– த – கை ய அனைத்து கு ற்றங்க ளு ம் நீ ங் – கி ய ம னி – த ர் – க – ள ை யே (அருளாளர்–க–ளையே) மனி–தர்–கள் என்று இப்– பா–ட–லில் குறிப்–பி–டு–கின்–றார். அந்த வகை–யில் குறிப்–பாக அபி–ரா–மி–யின் அருளை பெற்ற எண் வகை மனி–தர்–கள் இவர்–கள்: 1. அப்–பர், 2. சுந்–த–ரர், 3. திரு–ஞா–ன–சம்–பந்–தர், 4. காரி–நா–ய–னார், 5. குங்–கி–லிய கல–ய–நா–ய–னார், 6. அமைச்–சர், 7. வணி–கர், 8. சந்–தி–ர–பூஷ ராஜா. இவர்–கள் அனை–வ–ரும் திருக்–க–டை–யூ–ரிலே வழி–பாடு செய்–த–வர்–கள்.

– ார் அபிராமி தேவர்–களை இரண்–டாக பிரிக்–கிற பட்–டர். தேவர்–கள் என்–ப–வர்–கள் மனி–தர்–களை விட மேலா–ன–வர்–க–ளும், உயர்ந்த பர–பி–ரம்மம் என்று ச�ொல்– ல க்– கூ – டி ய சிவ– ச க்– தி யை விட கீழா–ன–வர்–க–ளும் ஆவர். பிறப்பு, குழ–விப்–ப–ரு–வம், இள–மைப்–ப–ரு–வம் என்ற மூன்று பரு–வங்–கள் உடை–ய–வர், முதுமை மர–ண–மும் இல்–லா–த–வர். ‘த்ரி தஷா’ என்–கி–றது அம–ர–க�ோ–சம். கண்– க ளை இமைக்– க ா– த – வ ர்– க ள், கால்– க ள் நிலத்தில் படி– ய ா– த – வ ர்– க ள், வாடாத மலரை – ர்–கள், நித்–திய கிரீ–டம் அணிந்–தவ – ர்–கள், அணிந்–தவ ஒளி ப�ொருந்–தி–ய–வர்–கள் என்ற ஐந்து தன்–மை–கள் க�ொண்–ட–வர்–கள் இந்த தேவர்–கள். கண் இமைத்–த–லால் அடி–கள் காசி–னி–யில் த�ோய்–த–லால் வண்ண மலர்–மாலை வாடு–தல – ால் - எண்ணி நறுந் தாமரை விரும்– பு ம் நன்– னு – த லே அன்னாள் அறிந்–தாள் நளன் தன்னை ஆங்கு (நள–வெண்பா சுயம்–வர காண்–டம் - 160) இத்– த – கை ய தேவ– கு – ண ம் ப�ொருந்– தி – ய – வ ர் தெய்வம் எனப்–ப–டு–வார். தெய்– வ ங்– க ளை வழி– ப – டு ம் முறை– ச ார்ந்து இரண்– ட ாக பிரிக்– கி ன்– ற ார் அபி– ர ாமி பட்– ட ர்.

1. உயிர்–க–ளுக்கு துன்–பம் தரா–மல், சைவ–மாய் வழி–பட – ப்–படு – ம் தெய்–வம், 2. உயிர்–களு – க்கு துன்–பம் தரும் மாமி–சம், மது ப�ோன்–ற–வற்–றால் வழி–ப–டப்– படும் தெய்–வம். ‘வீணே பலி–க–வர் தெய்–வங்–கள்’ (பாடல் - 64), ‘உயிர் அவி உண்–ணும் உயர்–சண்–டி’ (பாடல் - 70) இத்– த – கை ய தேவ– தை – க – ளி ல் அனை– வ – ரை – யும் சுட்–டா–மல் அபி–ரா–மியை மட்–டும் வணங்–கிய தேவதை–கள – ையே தேவர் என்று குறிப்–பிடு – கி – ன்றார். வாசுகி, பிரம்மா, துர்க்கை, கள்– ள–வா–ரண

பிள்–ளை–யார், விஷ்ணு, பூமா–தேவி, வீர–பத்–தி–ரர், காளி, அஸ்–வினி தேவர்–கள், அஷ்–ட–வ–சுக்–கள், துவா– த ச ஆதித்– தி – ய ர்– க ள், ஏகா– த ச ருத்– ர ர்– க ள் - இவர்–கள் அனை–வ–ருக்–கும் அம்–பிகை திருக்– கடை–யூரி – ல் உரு–வம – ா–கவு – ம், அரு உரு–வம – ா–கவு – ம் எழுந்–த–ரு–ளி–யுள்–ளார். மாய்–தல் என்ற ச�ொல்–லிற்கு இறந்து ப�ோதல் என்–பது ப�ொருள் (உடலை நீக்கி விடு–தல்). இறத்– தல் இல்–லாத தன்–மையை ‘மாயா’ என்–றும், அந்த தன்–மையை பெற்ற முனியை மாயா முனி என்–றும் கூறு–கி–றார் பட்–டர். அந்த வகை–யில் அஸ்–வத்–தா– மன், மாபலி, வியா–சன், அனு–மான், விபீ–ஷ–ணன், கிரு–பா–சா–ரிய – ன், பர–சுர– ா–மன் ஆகிய ஏழு சிரஞ்–சீவி – – களில் யாரை–யும் குறிப்–பிட – வி – ல்லை. திருக்–கட – ை–யூ– ரில் வழி–பாடு செய்து இறவா நிலை–யும், என்–றும் இள–மையு – ம் பெற்ற மார்க்–கண்–டேய முனி–வரையே – மாயா–முனி என்று குறிப்–பி–டு–கின்–றார். ஆக–மத்–தைப் பின்–பற்–றிச் செல்–லும் நெறி– யு– ட ை– ய – வ ர்– க ள் ‘சென்– நெ – றி – ’ – ய ா– ள ர்– க ள் எனப்– பட்–ட–னர். அந்த நெறி–யைத் தன் எண்–ண–மாக த�ோற்– று – வி த்– து க்– க�ொ ள்– வ – த ற்கு ‘சென்– னி – ய ம்’ என்று பெயர். அதன் வழி வந்–த–வர்–களை ‘வந்–து’ என்றும், அதையே முதன்–மைய – ாக க�ொண்–டத – ால் ‘சென்–னி’ (தலை) என்–றும் குறிப்–பி–டு–கின்–றார். ‘குனி–த–ரும்’ என்–கின்ற ச�ொல் தலை–தாழ்த்தி வணங்–கு–ப–வ–ரைக் குறிக்–கும். அந்த வகை–யில் பட்– ட ர், நாம் முன்– க ண்ட எண்– வ கை மனி– த ர், தேவர் கூட்–டம், மாயா–முனி, நால்–வர் ஆகி–ய�ோர– ால் அபி–ராமி வணங்–கப்–பட்–ட–வள் என்ற தல–பு–ராண குறிப்பை நமக்கு தரு–கி–றார். சேவடி என்–பது, சிவ–பெ–ரு–மா–னுட – ைய சிவந்த திரு–வடி – யை குறித்–தது. ‘பவ–ளம் ப�ோல் மேனி–யும்’ - சிதம்–பர தேவா–ரம். ‘க�ோம–ளமே – ’ என்று இலக்–குமி – யை – க் குறிப்–பிடு– கின்–றார். திரு–வெஃகா, குடந்தை இந்த தலங்–க– ளில் உள்ள இலக்–கு–மி–யின் பெயர். ‘க�ோம–ளம்’ மாணிக்க வகை–யில் பச்சை நிறம் க�ொண்ட கல்– லைக் குறிக்–கும். அந்த வகை–யில் உமை–யம்–மை– யையே குறிப்–பி–டு–கின்–றார். ‘பச்சை வண்ணமும்’ (பாடல் - 70) ‘சேவடி க�ோம–ளமே – ’ என்று குறிப்–பிடு – வ – த – ன – ால் மகா–விஷ்–ணு–வின் அம்–சம் ப�ொருந்–தி–ய–வ–ளும், பச்சை வண்–ணப் பிர–கா–சம் உடை–யவ – ளு – ம், இறை– – ளு – ம – ான சிவ–கா–மசு – ந்–தரி – யை – க் வன் அருகே நிற்–பவ குறிப்–பி–டு–கி–றார். ‘சிவ–கா–ம–சுந்–த–ரி–யின் சீர–டிக்–கே’ - (பாடல் - 68) க�ொன்–றை–யி–லும், வில்–வத்–தி–லும், சிவ–பெ–ரு– மான் நீங்–காது நிலை–பெற்–றி–ருக்–கி–றார் என்–கி–றது ஆக–மம். ‘ஆரக்–வ–தேஜ பில்–வேஜ நித்ய சந்–நிக்த சிவ:’ ஆனால் சிற்–பம�ோ மலர்–களை வைத்தே, இறை திரு–உ–ருவ வேறு–பாட்டை தனித்–த–னி–யாக சுட்–டு–கி–றது. அல்லி என்–கிற மலரை சிற்–பத்–தில் எப்–ப�ோது – ம் ம�ொட்–டா–கவே ப�ோட வேண்–டும், தாம–ரையை எப்–ப�ோ–தும் மலர்த்–தியே ப�ோட வேண்–டும் என்–கி– றது. வலது பக்–கம் தாமரை, இடது பக்–கம் அல்லி

ப�ோட வேண்–டும். குறிப்–பாக அல்லி, தாமரை, மாம்பூ ப�ோன்–ற–வற்றை அமர்ந்த நிலை உமை– யம்–மைக்–கும், மன்–ம–த–னுக்–கும் மட்–டுமே ப�ோட வேண்–டும். தாழம்பூ லிங்–க�ோத்–பவ – ரு – க்கு மட்–டுமே ப�ோட வேண்–டும். இப்–ப–டிப்–பட்ட சில அடை–யா–ளங்–கள் ப�ொது– வும், சிறப்–பு–மாக (சாமான்–யம், விசே–ஷம்) இரு வகைப்–படு – ம். இதில் சிறப்பு அடை–யா–ளம் என்–பது ஒரே ஒரு ப�ொரு–ளில் மட்–டுமே உள்ள தன்–மையை குறிக்–கும். ப�ொது அடை–யா–ளம் என்–பது ஒன்–றுக்கு மேற்– பட்ட ப�ொரு–ளில் பரவி இருக்–கும் தன்–மைய – ா–கும். உதா–ரண – த்–திற்கு சுவா–மிக்கு வலம், இடம் இரண்–டு– பு–றமு – ம் பெண் தேவ–தைக – ளை அமைக்–கும்–ப�ோது அல்–லியு – ம், தாம–ரையு – ம் க�ொண்ட இரு கரங்–களை உடை–யத – ாக அமைப்–பர். உதா–ரண – ம – ாக, வள்ளிதேவ–சேனா சமேத சுப்–ரம – ணி – ய – ர், தேவி-பூதேவி சமேத பெரு–மாள், சித்தி-புத்தி சமேத கண–பதி. லிங்–க�ோத்–ப–வர் என்ற சிவ–பெ–ரு–மா–னின் திரு– மே–னியை தவிர வேறு எந்த திரு–மே–னி–யி–லும் (சிவ–பெ–ரு–மா–னுக்கு 64 திரு–மே–னி–கள் உண்டு) தாழம்பூ இருக்–காது. பைர–வ–ரின் திரு–மே–னி–யில் ‘கபா–லம்’ (மண்டை ஓடு) இல்–லா–மல் இருக்–காது. இது அந்–தந்த தேவ–தையி – ன் வடி–வத்–திற்–குரி – ய தனி அடை–யா–ள–மா–கும். இது–ப�ோல் க�ொன்றை மலர், நட–ரா–ஜர் திரு– மே– னி க்கு சிறப்பு அடை– ய ா– ள – ம ா– கு ம். எப்– ப டி கபா–லத்தை க�ொண்டு பைர–வரை – –யும், தாழம்–பூ– வைக் க�ொண்டு லிங்–க�ோத்–ப–வ–ரை–யும் அடை–யா– ளம் கண்டு க�ொள்–கி–ற�ோம�ோ, அது ப�ோலவே க�ொன்றை மலர் க�ொண்டு நட–ரா–ஜ–ரைக் கண்டு க�ொள்–ள–லாம்.

(த�ொட–ரும்) ðô¡

63

16-30 நவம்பர் 2017

முதல் மலையாகி நின்ற மகேஸ்வரன் விருத்தாசலம் வி ருத்–தா–ச–லம்’ திருத்–த–லத்–திற்கு வித்–தி–யா–ச– மா–ன–த�ொரு மகிமை உண்டு. அது என்ன? இந்த தலத்–தில் உயிர் நீப்–ப–வ–ரின் உடலை இறை–வன் தன் மடி–மீது கிடத்தி மந்–திர உப–தே– சம் செய்ய, இறைவி தன் முந்–தா–னை–யால் வீசி இளைப்–பாற்–றுகி – ற – ா–ளாம்! இதை ‘கந்த புராண வழி நடைப்–ப–ட–லம்’ பாடல் 13 தெரி–விக்–கி–றது. மேலும் விருத்–த–காசி என்–னும் இந்த திரு–மு–து–குன்–றில் வழி–பாடு செய்–தாலே காசி–யில் செய்த புண்–ணிய – ம் கிடைக்–கும் என்ற நம்–பிக்–கை–யும் உண்டு. அது மட்–டுமா, பஞ்–சாட்–சர மகி–மையை நினை–வு– றுத்–துவ – து ப�ோன்ற, தீர்த்–தம், க�ோபு–ரம், பிராகாரம், என யாவும் ஜந்–தைந்–தாக அமைந்து காணப்– படு–வது – ம் இத்–தல – த்–தின் தனிச் சிறப்–பா–கும். இந்த தலத்தை ஏன் பழ–மலை என்–ற–ழைக்கிறார்கள்? ஒரு யுகப் படைப்–பின்–ப�ோது பிரம்–ம–தே–வர் முத–லில் நீரைப் படைத்–தார். அப்–ப�ொ–ழுது மது, கைடப அசு–ரர்–கள் அவரை எதிர்த்–துப் ப�ோரி–டவே திரு–மால் அவர்–களை வெட்டி வீழ்த்–தி–னார். வீழ்த்– தப்–பட்ட அவர்–க–ளின் உடல்–கள் நீரில் மிதந்–தன. மிதந்த உடல்–க–ளும் நீரும் ஒன்–றாகி இறுகி மண்– ணு–ல–கம் அமைய வேண்–டும் என பிரம்–ம–தே–வன் சிவ–பெரு – ம – ா–னிட – ம் வேண்–டின – ார். வேண்–டுக�ோள – ை ஏற்–றுக் க�ொண்ட சிவ–பெரு – ம – ா–னும் அருள்–புரி – ந்–தார். அதன்–ப–டியே உரு–வா–ன–தால் பூமிக்கு மேதினி எனும் பெயர் வந்–தது. பின்– ன ர் சிவ– பெ – ரு – ம ான் மலை வடி– வி ல் த�ோன்றி–னார். இவ்–வாறு த�ோன்–றிய மலை, சிவ– பெ–ரு–மான் என உண–ராத பிரம்–ம–தே–வர் வேறு மலை– க – ள ை– யு ம் படைத்– த ார். ஆனால், பிர–மாண்–ட–மான சிவ–மலை இருந்–த–தால் பிரம்–மன் உரு–வாக்–கிய

64

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

மலை–க–ளுக்கு இடம் இல்–லாது ப�ோயிற்று. இ த – ன ா ல் வ ரு ந் – தி ய பி ர ம் – ம – னு க் கு சிவபெருமான் தாமே மலை– வ – டி – வி ல் த�ோன்– றி–யி–ருப்–பதை உணர்த்–தி–ய–த�ோடு பிரம்–ம–னின் வேண்டு–தலை ஏற்று அவன் படைத்த மலை–களு – க்– கும் இடமளித்தார். ஆக சிவ–மா–கிய இந்த மலை த�ோன்–றிய பின்–னரே பிரம்–மன – ால் படைக்–கப்–பட்ட பிற மலை–கள் பூமி–யில் இடம்–பெற்–றன. ஆத–லால் இத்–த–லம் பழ–மலை என்–றா–னது. புராண பெரு–மை–ய�ோடு திக–ழும் பழ–மலை நாதனை தரி–சித்த கணத்–திலேயே – பிற–விப் புண்–ணி– யம் கிட்–டி–வி–டும் என்–பார்–கள், க�ோயி–லில் தேர�ோ– டும் வீதியே முதல் பிரா–கா–ர–மா–கும், அடுத்–த–தாய் பஞ்–ச–வர்ண பிராகா–ரம் உள்–ளது. மூன்–றா–வது பிரா–கா–ரத்தை கயி–லாய பிராகா–ரம் என்–கிற – ார்–கள். இந்–தப் பிரா–கா–ரத்–தில் பழ–மலை நாதர், லிங்க வடி–வில் கிழக்கு ந�ோக்கி வீற்–றி–ருக்–கி–றார். கிழக்கு வாயி– லி ன் முன்– ன ால் 20 கால் மண்டபத்தை காண–லாம். இதன் தென்–கி–ழக்கு திசை–யில் உள்ள கண–ப–தியை வணங்–கி–விட்டு ராஜ– க�ோ – பு ர வாயில் வழி– ய ாக க�ோயி– லி – னு ள் வர–லாம். க�ோபுர தீபா–ரா–தனை மண்–ட–பத்தை அடுத்து 100 கால் மண்–டப – ம் துலங்–குகி – ற – து. இதன் மத்–தி–யில் பலி–பீ–டம், க�ொடி–ம–ரம், நந்தி ஆகி–யன திகழ்–கின்–றன. பலி–பீ–டத்–தின் முன், விநா–ய–கர் சிலை உள்–ளது. இவரை வழி–பட்–டுக் கைலா–யப் பிரா–கா–ரத்தை வலம் வர–வேண்–டும். அடுத்–துள்– ளது விப–சித்து முனி–வரு – க்கு ஈசன் திருக்–காட்சி வழங்–கும் விப–சித்து மண்–டப – ம். இதன் கிழக்–குப்

பெரியநாயகி அம்பிகை

பழமலைநாதர்

ஆறு–முக – ர், கிழக்–குப் பக்கம் தனி பக்–கம் பிரம்–மன் உரு–வாக்–கிய மண்– ட – ப த்– தி ல் சண்– டி – கே ஸ்வரி அக்–னி தீர்த்–தம் உள்–ளது. என தரி–சிக்–க–லாம். விப– சி த்து மண்– ட – ப த்– தி ன் முன் மண்–டப – த்–தின் வடக்–குப் தென்–மேற்–கில் ஆழத்து விநா– பகு–தி–யில் உள்ள மண்–ட–பத்–தில் ய– க ர் க�ோயில் உள்– ள து. இக்– வடக்கு க�ோபு–ரத்தை ஒட்டி குகை க�ோ–யில் தரை–மட்–டத்–தி–லி–ருந்து முரு–கன் சந்–நதி அமைந்–துள்–ளது.

6 மீட்–டர் ஆழத்–தில் உள்–ளது. இதன் வடக்– கு ப்– பு – ற ம் குபேர ஆழத்–தில் இவரை வீற்–றி–ருப்–ப– தீர்த்தம் உள்–ளது. தால் ஆழத்து பிள்– ள ை– ய ார் கண்– ட – ர ா– தி த்– த ச் ச�ோழன் என்–பார்–கள். பாதாள விநா–ய–கர் க�ோபுர வாயில் வழி–யாக வன்னி என்று கூறு– வ�ோ – ரு ம் உண்டு. மரத்தை அடைந்து பழ– ம – லை – இவரை வழி– ப ட்டு த�ொடர்ந்து நா–தர் க�ோயி–லைச் சுற்றி வரும் வலம் வரும்– ப�ோ து தெற்கு பிராகா– ர ம்– த ான் வன்– னி – ய – டி ப் க�ோபுர வாயி– லி ன் மேற்– கி ல் பிராகாரம் ஆகும். இங்கு தல–ம–ர– உள்ள நந்–த–வ–னத்–தின் உள்ளே மா–கிய வன்–னி–ம–ரத்தை தரி–சிப்–ப– சக்–க–ர–தீர்த்–தத்–தைக் காண–லாம். த�ோடு, விநா–யக – ர், விபசித்து முனி– இது திரு–மா–லின் சக்–க–ரத்–தால் ஆழத்துப் பிள்ளையார் வர், உர�ோ–மச முனி–வர் சிலை–கள் உண்–டா–கி–யது. கைலாய பிரா– பஞ்–ச–லிங்–கங்–கள், வல்–லப கண–பதி, மீனாட்சி கா–ரத்–தில் வட–மேற்–குப் பகு–தி–யில் 28 ஆக–மக் அம்–மன், ச�ொக்–க–நாதர், காசி விசா–லாட்சி, காசி க�ோயில் உள்–ளது. முரு–கப் பெரு–மான் இவ்–விட – ம் விஸ்–வந – ா–தர், வள்ளி சண்–முக முரு–கன் ஸஹஸ்–ர– எழுந்–தரு – ளி 28 சைவ ஆக–மங்–கள – ை–யும் சிவ–லிங்க லிங்–கம், அண்–ணா–மலை–யார் சந்–ந–தி–க–ளை–யும் வடி–வில் அமைத்து பூஜை செய்–த–தி–னால் இந்–தப் தரி–சிக்–க–லாம். வன்–னிய – –டிப் பிரா–கா–ரத்–தின் கிழக்– பெயர். கைலாய பிரா–கா–ரத்–தில் வடக்குப் பகு–தி– கில் நவ–கி–ரக சந்நதி திகழ்–கி–றது. இப்–பி–ரா–கா–ரத்– யில் பெரிய நாயகி அம்–மை–யின் திருக்–க�ோ–யில் தில் அமைந்–தி–ருக்–கும் அலங்–கார மண்–ட–பத்–தின் அமைந்–தி–ருக்–கிற – து. கரு–வ–றை–யில் கிழக்கு முக– உள் அறை–யில் நட–ராஜ பெரு–மானை சிவ–காமி மாக நிறை–க�ோல – த்–தில் அம்–பிகை அருள் தரி–சன – ம் தேவி– ய�ோ டு தரி– சி க்– க – ல ாம். கடை– சி – ய ாக 63 தரு–கிற – ாள். அம்–மன் க�ோயி–லில் அமைக்–கப்–பட்– மூவர் பிராகா–ரத்தை வலம் வந்து திருக்–க�ோ–யில் டுள்ள தேவ–க�ோட்–டங்–க–ளில் தென்–பு–றம் ஜெய சம்–கார மூர்த்தி, கால சம்–கா–ர–மூர்த்தி, நர்த்–தன தரி–ச–னத்தை நிறைவு செய்–ய–லாம். கண–பதி, இச்சா சக்தி; மேற்–குப் பகு–தி–யில் ஞான இக்– க�ோ யி– லு க்– கு ச் செல்ல பஸ், ரயில் சக்தி;, வடக்–குப் பகு–தி–யில் கிரியா சக்தி, பைரவி, வச–தி–கள் உள்ளன. சென்னை - திருச்சி நெடுஞ் துர்க்கை; கிழக்கு சுவ–ரில் வாயி–லின் தெற்–குப் பக்– –சா–லை–யில் உள்–ளது. கம் மூஷிக விநாயகர், வடக்–குப் பக்–கம் மயில் மீது - எ.கிருஷ்–ணன் ðô¡

65

16-30 நவம்பர் 2017

சனிப் பெயர்ச்சி பிறந்த நாள் பலன்–கள்

இ

1, 10, 19, 28 ஆகிய தேதி–களி – ல் பிறந்–தவ – ர்–களு – க்கு

ந்த சனிப்– ப ெ– ய ர்ச்– சி – யி ல், குடும்– ப த்– தி ல் மகிழ்ச்சி ப�ொங்–கும். சர–ள–மான பண வர– வால் சந்–த�ோ–ஷம் அடை–வீர்–கள். நம்–பிக்–கையு – ட – ன் உங்–கள் பணி–களி – ல் ஈடு–படு – வீ – ர்–கள். நண்–பர்–களு – க்– கும், உற்–றார் உற–வி–னர்–க–ளுக்–கும் தேவை–யான உத–விக – ளை – ச் செய்து மன நிறைவு அடை–வீர்–கள். குடும்–பத்–தில் திரு–மண – ம் ப�ோன்ற சுப–நிக – ழ்ச்–சிக – ள் நடக்–கும். மழ–லைச் செல்–வம் இல்–லாத – வ – ர்–களு – க்கு அந்–தப் பாக்–கி–யம் கிடைக்–கும். புதிய முத–லீ–டு– களில் தைரி–யத்–து–டன் ஈடு–ப–டு–வீர்–கள். பழைய – ம் வசூ–லாகு – ம். எதி–ரிக – ளி – ன் பலம் குறை– கடன்–களு யும். வீடு, வாக–னம் வாங்–கும் ய�ோகம் உண்–டாகு – ம்.

– ல் ஈடு–படு – வீ – ர்–கள். மன–அழு – த்–தம் தர்ம காரி–யங்–களி மறை–யும். சிந்–த–னை–யில் தெளிவு உண்–டா–கும். சக�ோ–தர, சக�ோ–த–ரி–கள் மற்–றும் நண்–பர்–க–ளால் நன்மை அடை–வீர்–கள். புதிய ச�ொத்–து–கள் வாங்– கு–வீர்–கள். த�ோற்–றத்–தில் ப�ொலிவு உண்–டா–கும். புத்திசா– லி – க – ளி ன் நட்– பை ப் பெற்று பல– ன – ட ை– வீர்–கள். மன உறுதி உண்–டா–கும். கவ–லை–கள் மறைந்து மகிழ்ச்சி பிறக்–கும். ஏற்–று–மதி - இறக்–கு– மதி வியா–பார– ங்–கள் சூடு–பிடி – க்–கும். வெளி–நாட்–டுப் பய–ணங்–கள் மேற்–க�ொள்–வீர்–கள். சேமிப்–பில் முன்–னேற்–றம் காண்–பீர்–கள். வெளி– வட்–டா–ரத்–தில் செல்–வாக்கு உய–ரும். பெற்–ற�ோர் மற்–றும் நண்–பர்–கள் வழி–யில் ஏற்–பட்ட மன வருத்– தங்–கள் முற்–றி–லும் நீங்–கும். குறைந்த அளவு முத–லீட்–டி–லும் அதிக லாபத்தை அள்–ளு–வீர்–கள். எண்– ண ங்– க – ளு க்– கு த் தகுந்த செயல் வடி– வ ம் க�ொடுப்–பீர்–கள். உடல் உபா–தை–கள் ஏதே–னும் இருப்– பி ன், இக்– க ால கட்– ட த்– தி ல் தீரும். வீண் வழக்–கு–க–ளி–லி–ருந்து விடு–ப–டு–வீர்–கள். அலைச்– சல்–களுடன் நடந்த செயல்–கள் நல்–ல–ப–டி–யாக முடி–வ–டை–யும். கட–னா–கக் க�ொடுத்–தி–ருந்த பணம் திரும்–ப–வும் கைக்கு வந்–து–சே–ரும். சென்ற இடத்– தி–லெல்–லாம் பிரச்–னையை சந்–தித்–த–வர்–கள்–கூட இந்–தக் கால–கட்–டத்–தில் விரும்பி வர–வேற்–கப்–ப– டு–வார்–கள். சிலர் மனம் விரும்–பிய வீட்–டிற்–குக் குடி பெயர்–வார்–கள். தக்க சம–யத்–தில் உயர்ந்–த– வர்–க–ளின் நட்–பைப் பெற்று க�ௌர–வக் குறைவு ஏற்–படா – ம – ல் காக்–கப்–படு – வீ – ர்–கள். களவு ப�ோயி–ருந்த ப�ொருட்–கள் திரும்–ப–வும் கிடைக்–கும். உறு–தி–யின்– றிச் செய்த வேலை–க–ளில் ஒரு பிடிப்பு ஏற்–பட்டு அவை மள–மள – வெ – ன்று நடந்–தே–றும். என்ன நடக்– கும�ோ என்று பயந்த விஷ–யங்–கள்–கூட மகிழ்ச்–சி– க–ர–மாக முடி–வ–டை–யும். உத்–ய�ோ–கஸ்–தர்–க–ளுக்கு பதவி உயர்வு தேடி வரும். வரு–மா–னம் சீராக இருக்–கும். விரும்–பிய

66

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

இட–மாற்–றங்–களு – ம் கிடைக்–கும். மேல–திக – ா–ரிக – ளின் – ம் கிடைக்–குமெ – ன்–றா–லும் அவர்–க– அன்–பும், ஆத–ரவு ளி–டம், எட்டி இருந்து பழ–குவ – தே நல்–லது. சக–ஊழி – – யர்–களு – ட – ன் நல்ல நட்பு த�ொடர்–வதா – ல் வேலை–கள் குறித்த காலத்–திற்–குள் நிறை–வே–றி–வி–டும். உங்–க– ளின் வேலைத் திறனை அதி–க–ரித்–துக்–க�ொள்ள – க – ப் பயிற்–சிக – ளை மேற்–க�ொள்–ளும் புதிய அலு–வல வாய்ப்–பு–கள் கிடைக்–கும். வியா–பா–ரி–கள் ப�ோட்–டி–க–ளை–யும், ப�ொறா–மை– களை–யும் சந்–தித்–தாலு – ம் ப�ொறு–மையு – ட – ன் செயல்– பட்டு அவற்–றைச் சமா–ளிப்–பீர்–கள். சம–ய�ோ–சித புத்–தி–யால் பிரச்–னை–க–ளி–லி–ருந்து தப்–பிப்–பீர்–கள். புதிய வாடிக்–கை–யா–ளர்–க–ளை–யும், புதிய சந்–தை– களை–யும் நாடிச் செல்–வீர்–கள். க�ொடுக்–கல், வாங்– கல் விவ–கா–ரங்–க–ளில் சிர–மங்–கள் உண்–டா–காது. அர–சி–யல்–வா–தி–கள், தங்–கள் கட்–சித் த�ொண்– டர்–க–ளுக்–கும், நெருங்–கி–ய–வர்–க–ளுக்–கும் மிகப் பெரிய உத–வி–க–ளைச் செய்து பாராட்–டு–க–ளைப் பெறு–வீர்–கள். உங்–கள் க�ௌர–வம் உய–ரும். சமு– தா–யத்–தில் அந்–தஸ்து உண்–டா–கும். முயற்–சி–கள் வெற்–றிப்–பா–தைக்கு அழைத்–துச் செல்–லும். கலைத்–து–றை–யி–னர் படிப்–ப–டி–யான வளர்ச்–சி– யைக் காண்–பீர்–கள். வரு–மா–னம் நன்–றாக இருப்–ப– தால் ரசி–கர்–க–ளுக்–கா–கச் செலவு செய்–வீர்–கள். சக கலை–ஞர்–க–ளால் நன்மை அடை–வீர்–கள். புதிய வாக–னங்–களை வாங்–கும் வாய்ப்–பும் கிடைக்–கும். பெண்–ம–ணி–க–ளுக்கு குடும்–பத்–தில் அமைதி நில–வும். வெளி–யூர் மற்–றும் வெளி–நாட்–டி–லி–ருந்து இன்–பக – ர– ம – ான செய்–திக – ள் வந்து சேரும். கண–வரி – – டம் அனு–சரி – த்து நடந்து க�ொள்–வீர்–கள். கண–வரி – ன் உற–வி–னர்–க–ள�ோடு வீண் வாக்–கு–வா–தங்–க–ளில் ஈடு–பட வேண்–டாம். மாண–வ–ம–ணி–கள் படிப்–பில் வெற்றி வாகை சூடு–வீர்–கள். ஞாபக சக்–தியு – ம், அறி– வாற்–ற–லும் பெரு–கும். விளை–யா–டும் நேரங்–க–ளில் கவ–ன–மாக இருக்–க–வும். பெற்–ற�ோர் ஆத–ர–வு–டன் எதிர்–கா–லக் கல்–வித் திட்–டங்–க–ளைச் செவ்–வனே நிறை–வேற்–றிக் க�ொள்–வீர்–கள். பரி–கா–ரம்: ஞாயிற்–றுக்–கிழ – மை – த – �ோ–றும் சிவனை தரி–சித்து வணங்க எல்லா துன்–பங்–களு – ம் நீங்–கும். குடும்–பத்–தில் மகிழ்ச்சி கூடும். சிறப்பு பரி–கா–ரம்: அர–ளிப்பூ மாலையை அரு– கி–லிரு – க்–கும் சிவ–னுக்கு சாத்தி அர்ச்–சனை செய்து வணங்–க–வும். ச�ொல்ல வேண்–டிய மந்–தி–ரம்: “ஓம் சிவாய நமஹ:” என்ற மந்–தி–ரத்தை தின–மும் 12 முறை ச�ொல்–ல–வும். அதிர்ஷ்ட எண்–கள்: 1, 3, 9. அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: ஞாயிறு, செவ்–வாய், வியா–ழன்.

19.12.2017 முதல் 28.03.2020 வரை பெருங்குளம்

அ

ராமகிருஷ்ண ஜ�ோஸ்யர்

2, 11, 20, 29 ஆகிய தேதி–களி – ல் பிறந்–தவ – ர்–களு – க்கு

னை–வ–ரை–யும் அன்–பி–னா–லும் பாசத்–தி–னா– லும் வீழ்த்–து–ப–வர்–களே, சமா–தா–னத்–தை–யும், அமை–தி–யை–யும் விரும்–பு–ப–வர்–களே, கடி–ன–மான காரி–யங்–களை – –யும் திட்–ட–மிட்டு வெற்–றி–யாக முடிக்– கும் சக்தி க�ொண்ட இரண்–டாம் எண் அன்–பர்–களே, நீங்–கள் யாரை–யும் சாரா–மல் சுய–உ–ழைப்–பால் முன்– னே – று ம் திறமை உள்– ள – வ ர்– க ள். எடுத்த வேலையை சரி–யாக முடிக்–கும், எடுத்த முடி–வில் மாறா–மல் இருக்–கும் மன–உ–றுதி உடை–ய–வர். இந்த சனிப்–பெ–யர்ச்–சி–யில் கடும் குழப்–பத்–திற்– குப் பிறகு மன–தில் தெளிவு பிறக்–கும். மனதை ஒரு–மு–கப்–ப–டுத்தி உழைக்–கத் த�ொடங்–கு–வீர்–கள். மற்–ற–வர்–க–ளின் மன–தைத் துல்–லி–ய–மாக அறிந்–து –க�ொள்–வீர்–கள். பிள்– ளை–களை ஆன்–மி–கத்–தில் ஈடு–ப–டுத்–து–வீர்–கள். அவர்–க–ளும் உங்–கள் பேச்– சைக் கேட்டு நடப்–பார்–கள். மனதை அழுத்–திக் க�ொண்–டிரு – ந்த பல பிரச்–னை–கள் வில–கும். வம்பு, வழக்–கு–க–ளில் ஓர–ளவு சாத–க–மான திருப்–பங்–கள் ஏற்–ப–டும். அத–னால் விட்–டுக் க�ொடுத்து, வழக்–கு– களை முடித்–துக் க�ொள்–ளவு – ம். பிடி–வா–தங்–களை – த் தளர்த்தி, அனை–வ–ரி–ட–மும் ஒற்–று–மையை வளர்த்– துக் க�ொள்ள வேண்– டு ம். குடும்– ப த்– தி – ன ர்– கூ ட உங்–கள் பெருந்–தன்–மையை உண–ரா–மல், உங்–க– ளு–டன் வழக்–குத் த�ொடுக்–கல – ாம். உங்–கள் பேச்–சில் கடமை உணர்ச்சி மிகுந்–தி–ருக்–கும். நியா–ய–வாதி என்று பெய–ரெடு – ப்–பீர்–கள். இந்–தக் கால–கட்–டத்–தில் புதி–ய–வர்–க–ளு–டன் நட்பை ஏற்–ப–டுத்–திக் க�ொள்–வீர்– கள். சில தடை–கள் ஏற்–பட்–டா–லும் முயற்–சி–கள் அனைத்–தும் வெற்–றி–வாகை சூடும். கவ–லை–கள் படிப்– ப – டி – ய ா– க க் குறை– யு ம். புதிய வீட்– டு க்– கு க் குடி–பெ–ய–ரும் வாய்ப்பு உண்–டா–கும். சில–ருக்கு வழக்–க�ொன்–றில் வழங்–கப்–ப–டும் சாத–க–மான தீர்ப்– பி–னால் வரு–மா–னம் பெரு–கும். தடை–பட்–டி–ருந்த பய–ணங்–களை மேற்–க�ொள்–வீர்–கள். நெருங்–கிய உற–வி–னர்–கள், நண்–பர்–க–ளி–டம் ஏற்–பட்ட விர�ோ– தங்–கள் மறை–யும். ப�ொரு–ளா–தார முன்–னேற்–றம் ஏற்–படு – ம். நண்–பர்–கள் எதிர்–பார்த்–தத – ற்–கும் மேலான உத–வி–க–ளைச் செய்–வார்–கள். உடல்–நல – ம் சிறப்–ப– டை–யும். அர–சுத் துறை–க–ளின் மூலம் எதிர்–பார்த்த சலு–கை–கள் கிடைக்–கும். உத்–ய�ோக – ஸ்–தர்–களு – க்கு இந்–தப் பெயர்ச்–சியி – ன் மூலம் பதவி உயர்வு கிடைக்–கும். மேல–திக – ா–ரிக – ள் உங்–கள் பேச்–சுக்கு செவி சாய்ப்–பார்–கள். அலு–வல – – கத்–தில் உங்–கள் மரி–யாதை உய–ரும். விரும்–பிய இட–மாற்–றம் கிடைக்–கும். அதே–நே–ரம் எவ–ரைப் பற்–றி–யும் புறம் பேசா–மல், சக ஊழி–யர்–க–ளின் நட்–பைக் காப்–பாற்–றிக் க�ொள்–ளுங்–கள். வியா– ப ா– ரி – க ள் வாடிக்– கை – ய ா– ள ர்– க – ளி – ட ம்

நிதா–னம – ா–கவு – ம், க�ோபப்–பட – ா–மலு – ம் நடந்–துக�ொண் – – டால் நல்ல லாபங்–களை அள்–ளல – ாம். கடு–மைய – ான ப�ோட்–டி–க–ளை–யும் சாதுர்–ய–மா–கச் சமா–ளிப்–பீர்–கள். க�ொடுக்–கல், வாங்–கல் விஷ–யங்–கள் வெற்–றிக – ர– ம – ாக முடி–வ–டை–யும். கூட்–டா–ளி–கள் சாத–க–மாக நடந்–து– க�ொள்–வார்–கள். அதே–சம – ய – ம் புதிய முத–லீடு – க – ளி – ல் கவ–ன–மாக இருக்–க–வும். அர–சி–யல்–வா–தி–கள், த�ொண்–டர்–க–ளின் தேவை– களை முழு–மை–யா–கப் பூர்த்தி செய்ய பிர–யத்–த– னப்–படு – வீ – ர்–கள். முயற்–சிக – ள் அனைத்–தும் வெற்–றிப் பாதையை ந�ோக்–கிச் செல்–லும். கட்–சித் தலை–மை– யி–டம் நல்ல பெயர் வாங்க கடு–மை–யாக முயற்சி செய்–யவேண் – டி – ய – தி – ரு – க்–கும். சமூ–கத்–தில் உங்–கள் அந்–தஸ்து குறை–ய–லாம். நண்–பர்–கள் ப�ோல் பழ– கும் எதி–ரி–க–ளி–டம் எச்–ச–ரிக்–கை–யாக இருக்–க–வும். ப�ொது–வா–கவே பிற–ரி–டம் பேசும்–ப�ோது நிதா–னம் தேவை. ப�ொறுப்–பு–கள் கூடும். கலைத்– து – றை – யி – ன – ரு க்கு புதிய வாய்ப்– பு – கள் தேடி வரும். திற–மையை வெளிப்–ப–டுத்தி ரசி–கர்–களி – ன் ஏக�ோ–பித்த ஆத–ரவை – ப் பெறு–வீர்–கள். செல்–வாக்கு உய–ரும். பண–வ–ரவு அம�ோ–க–மாக இருக்–கும். ஆனா–லும் கடு–மை–யாக உழைக்க வேண்–டி–ய–தி–ருக்–கும். புதிய வாக–னம் வாங்–கு–வீர்– கள். வெளி–நா–டு –க–ளுக்–குப் பய–ண ம் செய்–யும் வாய்ப்–பு–க–ளும் கிடைக்–கும். பெண்–ம–ணி–க–ளுக்–குக் கண–வ–ரி–டம் அன்–பும், பாச–மும் அதி–க–ரிக்–கும். உற–வி–னர்–கள் அனு–ச–ரித்– துச் செல்–வார்–கள். பண–வ–ரவு சீராக இருக்–கும். உடல்– ந – ல ம் கெட– ல ாம். ஆன்– மி – க ச் சுற்– று லா சென்–று– வருவீர்–கள். எங்–கும், எப்–ப�ோது – ம் பேச்–சில் நிதா–னம் தேவை. மாண–வ–ம–ணி–கள் கல்–வி–யி–லும், விளை–யாட்– டி–லும் வெற்–றிக்–க�ொடி நாட்–டு–வீர்–கள். ஆனா–லும் ஒரு– மு – றை க்கு இரு– மு றை படிக்– க – வு ம். பெற்– ற�ோர், ஆசி–ரி–யர்–க–ளின் ஆத–ர–வைப் பெறு–வீர்–கள். வாக–னங்–களை கவ–னம – ாக இயக்–குங்–கள். அமி–லம் சம்–பந்–த–மான ஆராய்ச்–சி–க–ளில் ஈடு–பட்–டுள்–ள–வர்– கள் எச்–ச–ரிக்–கை–யாக இருங்–கள். பரி–கா–ரம்: திங்–கட்–கி–ழமை த�ோறும் அரு–கி–லி– ருக்–கும் அம்–மன் ஆல–யத்–திற்–குச் சென்று வர–வும். சிறப்பு பரி–கா–ரம்: மல்–லி–கையை கட்டி அரு– கி–லி–ருக்–கும் அம்–மன் க�ோயி–லுக்கு சமர்ப்பித்து அர்ச்–சனை செய்து வணங்–க–வும். ச�ொல்ல வேண்–டிய மந்–தி–ரம்: “ஓம் மாத்ரே நம–ஹ” என்ற மந்–தி–ரத்தை தின–மும் 9 முறை ச�ொல்–ல–வும். அதிர்ஷ்ட எண்–கள்: 2, 6, 9. அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: திங்–கள், செவ்–வாய், வியா–ழன், வெள்ளி.

ðô¡

67

16-30 நவம்பர் 2017

சனிப் பெயர்ச்சி பிறந்த நாள் பலன்–கள்

எ

3, 12, 21, 30 ஆகிய தேதி–களி – ல் பிறந்–தவ – ர்–களு – க்கு

டுத்த காரி–யத்–தையு – ம், க�ொடுத்த வாக்–கையு – ம் காப்–பாற்–றும் மூன்–றாம் எண் அன்–பர்–களே! பணப்–புழ – க்–கம் தங்–களி – ட – ம் தட்–டுப்–பா–டின்றி இருக்– கும். உழைப்–பால் மற்–ற–வர்–க–ளை–யும் வாழ–வைப்– பீர்–கள். உங்–க–ளி–டம் வாக்கு க�ொடுப்–ப–வர்–கள் – ள்–ளா–விட்–டால் உங்–களு – க்கு அதன்–படி நடந்–துக�ொ க�ோபம் வரும். ஏனென்–றால் நீங்–கள் தன்–மா–னம் நிறைந்–த–வர்–கள். எந்த சூழ்–நில – ை–யி–லும் அடுத்–த– வர் மனம் புண்–பட – ா–தப – டி பேசு–வதி – ல் வல்–லவ – ர்–கள். இந்த சனிப்–பெ–யர்ச்–சி–யில், சற்று மந்–த–மான நிலை உண்–டா–கல – ாம். மன–தைத் தெம்–பாக வைத்– துக் க�ொண்–டால் எதை–யும் எதிர்–க�ொள்–ள–லாம். தேக ஆர�ோக்–யத்–தில் கவ–னம் செலுத்த வேண்–டி– யி–ருக்–கும். இத–னால் செயல்–களை – க் குறிப்–பிட்ட காலத்– தி ற்– கு ள் முடிக்க இய– ல ா– ம ல் ப�ோகும். அதே–நே–ரம் பல சாத–க–மான நிலை–மை–க–ளும் வர–இ–ருக்–கின்–றன. வெளி–யூர், வெளி–நாட்–டுத் த�ொடர்–புக – ள் வலுப் ப – டு – ம். அதி–கரி – க்–கும் செல–வுக – ளை ஈடு–கட்ட பழைய கடன்–களை வசூ–லிப்–பீர்–கள். விரும்–பிய வீட்–டிற்–குக் குடி–பெ–யர்–வீர்–கள். சுக–ப�ோக வச–தி–களை அனு–ப– விப்–பீர்–கள். மதிப்பு, மரி–யாதை அதி–க–ரிக்–கும். உடல் உழைப்–புக்கு ஏற்ற வரு–மா–னம் கிடைக்–கும். அனைத்–துச் செயல்–களை – யு – ம் ப�ொறு–மையு – ட – னு – ம், நிதா–னத்–து–ட–னும் செய்ய வேண்–டும். உங்–கள் ஆல�ோ–சன – ை–கள் உங்–களு – க்–குப் பயன்–படு – வ – தை – – விட மற்–றவ – ரு – க்–குப் பயன்–படு – ம். நீரி–ழிவு, கல்–லீர– ல் ந�ோய் உள்–ளவ – ர்–கள் கூடு–தல் கவ–னத்–த�ோடி – ரு – க்–க– வும். மது உள்–ளிட்ட ப�ோதைப் பழக்–கங்–களை முற்–றி–லும் விடு–வது நல்–லது. இந்த பெயர்ச்–சி–யி– னால் உங்–கள் மன–தில் அவ்–வப்–ப�ோது தைரி–ய– மின்மை த�ோன்– று ம். இத– ன ால் அனைத்– து ச் செயல்–க–ளி–லும் சந்–தே–கத்–த�ோடு ஈடு–ப–டு–வீர்–கள்.

– ம். ஏமாற்ற நினைக்– மற்–றப – டி உடல் ப�ொலி–வடை – யு கும் நண்–பர்–க–ளின் சூழ்ச்–சி–களை – ப் புரிந்–து–க�ொள்– வீர்–கள். மனப்–பக்–குவ – ம் ஏற்–படு – ம். எனவே அதி–கம் கவ–லைப்–ப–டத் தேவை–யில்லை. புதிய முயற்–சி–க– ளில் அனு–பவ – ம் பெறு–வீர்–கள். சிர–மம் பார்க்–கா–மல் சாக–சங்–க–ளில் ஈடு–ப–டு–வீர்–கள். வரு–மா–னம் சீராக இருக்–கும். குடும்–பத்–தில் சுப–விசே – ஷ – ங்–களை நடத்– து–வீர்–கள். சிலர், குழந்–தை–களை வெளி–நா–டு–க– ளுக்கு அனுப்–பிப் படிக்க வைப்–பார்–கள். முக்–கிய – த் திட்–டங்–கள் நிறை–வே–றும். இத–னால் ஆசை–கள் ஒவ்–வ�ொன்–றாக நிறை–வே–றும். த�ொழி– லி ல் ஏற்– ப ட்ட சங்– க – ட ங்– க ள் நீங்கி முன்– னே ற்– ற – ம ான திருப்– ப ங்– க ள் உண்– ட ா– கு ம். கடன்–களை அடைத்து புதிய சேமிப்–பு–க–ளி–லும் ஈடு–ப–டு–வீர்–கள். நேர்–முக, மறை–முக எதிர்ப்–பு–கள் மறை–யும். உத்– ய�ோ – க ஸ்– த ர்– க – ளி ன் க�ோரிக்– கை – க ளை மேல– தி – க ா– ரி – க ள் உட– னு க்– கு – ட ன் பரி– சீ – லி ப்– ப ார்– கள். அலு–வல – –கத்–தில் அனு–கூ–ல–மான சூழ–லைக் காண்–பீர்–கள். சக ஊழி–யர்–கள் நட்பு பாராட்–டு–

68

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

வார்–கள். இடை–யூ–று–களை ஒரு ப�ொருட்–டா–கவே கரு–த–மாட்–டீர்–கள். பண–வ–ர–வில் சிறு தடை–கள் ஏற்–பட்–டா–லும், உழைப்–புக்–கேற்ற ஊதி–யத்–தைப் பெறு–வீர்–கள். விரும்–பிய இட–மாற்–றங்–களை – ப் பெறு– வீர்–கள். வேலைத் திறன் பளிச்–சி–டும். வியா– ப ா– ரி – க – ளி ன் திட்– ட ங்– க ள் அனைத்– து ம் நல்ல லாபத்–தைக் க�ொடுக்–கும். க�ொடுக்–கல், வாங்–க–லில் சிறப்–பு–கள் உண்–டா–கும். விற்–ப–னைப் பிர–தி–நி–தி–க–ளைப் பல சந்–தை–க–ளுக்–கும் அனுப்பி விற்–பன – ைக் களத்–தைப் பர–வல – ாக்–குவீ – ர்–கள். ஆயி– னும் கூட்–டா–ளி–க–ளைக் கலந்–தா–ல�ோ–சித்த பிறகே விரி–வாக்–கம் செய்–ய–வும். மற்–ற–படி திற–மை–யு–டன் செய்– து – வ – ரு ம் வியா– ப ா– ர த்– த ால் க�ௌர– வ – மு ம், அந்–தஸ்–தும் உய–ரும். அர–சி–யல்–வா–தி–கள் த�ொண்–டர்–க–ளின் ஆத–ர– வு–டன் செயற்–க–ரிய செயல்–க–ளைச் செய்–வீர்–கள். எதி–ரி–க–ளால் கஷ்–டங்–கள் உண்–டா–காது என்–றா– லும் அவர்–கள்–மீது ஒரு கண் வைத்–தி–ருக்–க–வும். கட்–சித் தலை–மையி – ட – ம் நல்ல பெய–ரைக் காப்–பாற்– றிக் க�ொள்–ள–வும். சச்–ச–ர–வு–க–ளில் சிக்கி மாட்–டிக் க�ொள்–ள–வேண்–டாம். கலைத்–து–றை–யி–னர் கடி–ன–மாக உழைத்–தால் வெற்–றிவ – ாகை சூட–லாம். மற்–றப – டி வேலை–களை – க் குறிப்–பிட்ட காலத்–திற்–குள் முடித்து விடு–வீர்–கள். உங்–கள் திற–மை–களை மக்–கள் ஏற்–றுக் க�ொள்– வார்–கள். அதே–ச–ம–யம் வெளி–வட்–டா–ரப் பழக்க வழக்– க ங்– க – ளி ல் மிக– வு ம் கவ– ன த்– து – ட ன் இருக் –க–வும். சக–க–லை–ஞர்–களை அனு–ச–ரித்து நடந்–து– க�ொள்–ள–வும். பெண்–ம–ணி–கள் நன்கு ய�ோசித்த பிறகே பிறர் வார்த்–தை–களை நம்–ப–வேண்–டும். கண–வ–ரி–ட–மும் குடும்–பத்–தா–ரி–ட–மும் விட்–டுக் க�ொடுத்து நடந்து க�ொள்–வீர்–கள். இல்–லத்–தில் திரு–ம–ணம் ப�ோன்ற சுப–நி–கழ்ச்–சி–களை நடத்தி மகிழ்–வீர்–கள். எவ–ரி–ட– மும் மனம் திறந்து பேச வேண்–டாம். உங்–கள் கட–மை–க–ளைச் சரி–வர ஆற்–ற–வும். மாண– வ – ம – ணி – க ள் கடி– ன – ம ாக உழைத்– து ப் படிப்–பத – ன் மூலம் நல்ல மதிப்–பெண்க – ளை – ப் பெறு– வீர்–கள். சில–ருக்கு வெளி–யூ–ரில் கல்வி பயி–லும் வாய்ப்பு கிடைக்–கும். மனக்–கு–ழப்–பங்–க–ளி–லி–ருந்து விடு–படு – வீ – ர்–கள். தீய நண்–பர்–களு – ட – ன – ான நட்–பைத் துண்–டிப்–பீர்–கள். உள்–ள–ரங்கு விளை–யாட்–டு–க–ளில் சாதனை புரி–வீர்–கள். ப ரி – க ா – ர ம் : வி ய ா – ழ – க் – கி – ழ – மை – த�ோ – று ம் அரு–கி–லி–ருக்–கும் சிவன் க�ோயி–லுக்–குச் சென்று 6 முறை வலம் வர–வும். குடும்–பத்–தில் மகிழ்ச்சி அதி–க–ரிக்–கும். பெற்–ற�ோர் உடல்–ந–லம் சிறக்–கும். சிறப்பு பரி–கா–ரம்: துள–சியை அரு–கிலி – ரு – க்–கும் பெரு–மாள் க�ோயி–லுக்கு சமர்ப்பித்து வணங்–கவு – ம். ச � ொ ல ்ல வ ே ண் – டி ய ம ந் – தி – ர ம் : “ ஓ ம் கு–ருப்யோ நமஹ:” என்ற மந்–திரத்தை – தின–மும் 11 முறை ச�ொல்–ல–வும். அதிர்ஷ்ட எண்–கள்: 2, 3, 5, 6. அதிர்ஷ்ட கிழ– ம ை– க ள்: திங்– க ள், புதன், வியா–ழன்.

19.12.2017 முதல் 28.03.2020 வரை

ம

4, 13, 22, 31 ஆகிய தேதி–களி – ல் பிறந்–தவ – ர்–களு – க்கு

ற்–றவ – ர்–களி – ன் உணர்–வுக – ளு – க்கு மதிப்–பளி – க்–கும் நான்–காம் எண் அன்–பர்–களே, நீங்–கள் எதி–லும் அறி–வார்ந்து செயல்–ப–டு–ப–வர். வெளி–வட்–டா–ரப் பழக்–கங்–களை விரும்–பும் தாங்–கள் ஒரு சிறந்த பண்–பா–ளர். இந்த சனிப்–பெ–யர்ச்–சி– யி ல், ப�ொரு–ள ா– த ார நிலை மேம்–ப–டும். பிள்–ளை–க–ளின் முன்–னேற்–றத்– தில் அதிக அக்–கறை செலுத்–துவீ – ர்–கள். ப�ொது–நல – க் காரி–யங்–க–ளில் ஆர்–வம் அதி–க–ரிக்–கும். திரு–ம–ணம் தடை–பட்–ட–வர்–களு – க்கு நல்ல இடத்–தில் சம்–பந்–தம் கைகூ–டும். குழந்தை இல்–லா–த�ோர்க்கு மழ–லைச் செல்–வம் கிடைக்–கும். குடும்–பத்–தில் குதூ–கல – ம் நிறை–யும். மகிழ்ச்சி தரும் பய–ணங்–களை மேற்– க�ொள்– வீ ர்– க ள். அதன் மூலம் வரு– ம ா– ன – மு ம் பெரு–கும். செயல்–களை நேர்–மை–யான பாதை– யில் செவ்–வனே செய்து முடித்து அனை–வ–ரின் பாராட்–டு–க–ளை–யும் பெறு–வீர்–கள். பங்–குச் சந்தை, முத–லீடு இனங்–கள் மூலம் திடீர் பண–வர– வு உண்–டா– கும். ஆன்–மிக நாட்–டம் அதி–கரி – க்–கும். குல–தெய்வ வழி–பா–டு–க–ளைச் சிறப்–பா–கச் செய்–வீர்–கள். தர்ம காரி–யங்–க–ளுக்கு செல–வு–செய்து மகிழ்–வீர்–கள். நல்ல குரு–நா–த–ரி–டம் தீட்சை பெறும் பாக்–கிய – –மும் உண்–டா–கும். தனித்து நின்று ப�ோட்–டி–க–ளைச் சமா–ளிப்–பீர்– கள். கடி–ன–மான காரி–யங்–க–ளை–யும் குறிப்–பிட்ட காலத்–திற்–குள் முடிப்–பீர்–கள். உடல் உழைப்–புக்கு ஏற்ற பலன் கிடைக்–கும். புதிய திட்–டங்–க–ளைத் தீட்டி வெற்றி பெறு–வீர்–கள். உங்–கள் நடை–யில் ஒரு மிடுக்கு உண்–டா–கும். அவ்–வப்–ப�ோது சிறு உடல் உபா–தை–கள் த�ோன்றி மறை–யும். வசிக்– கும் வீட்டை பழுது பார்ப்–ப–தற்–குச் சிறிது செலவு செய்ய நேரி–டும். மறை–முக எதிர்ப்–பு–கள் ஏற்–பட்– டா–லும் அவற்றை சாதுர்–ய–மா–கச் சமா–ளிக்க சனி பக–வான் உத–வுவ – ார். சிலர் புதிய இல்–லங்–களு – க்கு மாறு–வார்–கள். பேராற்–றல் உண்–டா–கும். புதிய த�ொழில் நுட்–பங்–களை அறிந்து க�ொள்–வீர்–கள். சாமர்த்–தி–ய–சாலி என்று பெயர் எடுப்–பீர்–கள். உற்– றார், உற–வின – ர் உத–விக – ர– ம – ாக நடந்து க�ொள்–வார்– கள். நல்ல செய்–தி–கள் வந்–தடை – –யும். இத–னால் மகிழ்ச்–சிக் கட–லில் திளைப்–பீர்–கள். உத்–ய�ோக – ஸ்–தர்–கள் கடின உழைப்–பைத் தாரக மந்–தி–ர–மா–கக் க�ொண்டு செய–லாற்–ற–வும். சுணக்– கத்–திற்–கும் ச�ோம்–பலு – க்–கும் இடம் க�ொடுக்–கா–மல் பணி–யாற்–றி–னால் மேல–தி–கா–ரி–க–ளின் ஆத–ரவை எளி–தில் பெற–லாம். எப்–ப�ோ–தும் நிதா–ன–மா–கவே பேசி சக ஊழி–யர்–க–ளின் அன்–பைப் பெற–வும். இதற்–குப் பய–னும் உண்டு. உடல் உழைப்–பிற்கு மேல் இரு–ம–டங்கு வரு–மா–னத்–தைக் காண்–பீர்– கள். புதிய வேலை வாய்ப்–பு–கள் கிடைக்–கும். பய–ணங்–க–ளும் பலன் தரும்.

வியா–பா–ரி–க–ளுக்–குக் க�ொடுக்–கல், வாங்–கல் விஷ– ய ங்– க ள் சாத– க – ம ாக முடி– வ – டைந் – த ா– லு ம் செயல்– க – ளி ல் கூடு– த ல் அக்– க றை காட்– ட – வு ம். மற்–ற–படி சமு–தா–யத்–தில் மதிப்பு, மரி–யாதை அதி– க–ரிக்–கும். புதிய சந்–தை–க–ளைத் தேடிச்–சென்று வியா– ப ா– ரத்தை விரி– வு – ப – டு த்– து – வீ ர்– க ள். புதிய முத–லீ–டு–களை – –யும் துணிந்து செய்–ய–லாம். அர–சிய – ல்–வா–திக – ளு – க்கு சங்–கட – ங்–கள் குறை–யத் த�ொடங்–கும். எதிர்–க்கட்–சியி – ன – ர் உங்–களை – ப் பற்–றிக் குறை ச�ொல்–வ–தைக் குறைத்–துக் க�ொள்–வார்– கள். த�ொண்–டர்–கள் உங்–கள் பெரு–மை–க–ளைப் புரிந்து க�ொள்–வார்–கள். கட்சி மேலி–டத்–தின் ஆத–ர– வு–டன் மன–திற்–கி–னிய ப�ொறுப்–பு–க–ளைப் பெறு– வீர்–கள். உயர்ந்–த�ோர் நட்பு கிடைக்–கும். கட்–சிப் பிர–சா–ரங்–க–ளில் சுறு–சு–றுப்–பு–டன் ஈடு–ப–டு–வீர்–கள். அதே–சம – ய – ம் எவ–ரை–யும் குறைத்து மதிப்–பிட – ா–மல் செய–லாற்–ற–வும். கலைத்– து – றை – யி – ன – ரு க்கு திற– மை க்– கேற்ற புக–ழும், க�ௌர–வ–மும் கட்–டா–யம் கிடைக்–கும். பண–வ–ர–வில் முன்–னேற்–றம் உண்–டா–கும். நண்– பர்–கள் தக்க சம–யத்–தில் தேவைக்–கேற்ப உத– வு–வார்–கள். அமை–தி–யா–கச் செய–லாற்–று–வீர்–கள். சில விரயங்–க–ளும் அவ்–வப்–ப�ோது உண்–டா–கும் என்–ப–தால் சேமிப்பு விர–யங்–க–ளில் கவ–ன–மாக இருப்–பது நல்–லது. பெண்–க–ளுக்–குக் கண–வ–ரு–ட–னான ஒற்–றுமை சுமா–ரா–கவே இருக்–கும். அதே–சம – ய – ம் குடும்–பத்–தில் ப�ொறுப்–பு–க–ளைத் தட்–டிக் கழிக்–கா–மல் அமைதி காப்– பீ ர்– க ள். குடும்– ப த்– தி ல் சுப– நி – க ழ்ச்– சி – க ளை நடத்– து – வீ ர்– க ள். ஆடை, ஆப– ர – ண ச் சேர்க்கை உண்–டா–கும். மாண–வ–ம–ணி–கள் புத்–தி–சா–லித்–தன – – மா–கச் செயல்–ப–டு–வீர்–கள். நல்ல மதிப்–பெண்–கள் பெற முடி–யும். ப�ோட்–டி–க–ளில் பங்–கேற்று பாராட்டு பெறு–வீர்–கள். உடற்–ப–யிற்–சி–களை மேற்–க�ொண்டு சுறு–சு–றுப்–பு–டன் காணப்–ப–டு–வீர்–கள். பெற்–ற�ோர் அறி– வு – ர ைப்– ப டி நடந்– து – க�ொண் டு மேலும் சிறப்–படை – –யுங்–கள். பரி– க ா– ர ம்: ஞாயிற்– று க்– கி – ழ – மை – யி ல் சிவன் க�ோயிலை 11 முறை வலம் –வ–ர–வும். பிர–த�ோஷ காலத்– தி ல் நந்– தீ ஸ்– வ – ரர ை வணங்– கு – வ – து ம் முன்– னே ற்– ற ம் தரும். சமூ– க த்– தி ல் அந்– த ஸ்து, அதி–கா–ரம் கிட்–டும். சிறப்பு பரி–கா–ரம்: வில்வ இலை–களை அரு– கி–லி–ருக்–கும் சிவ–னுக்கு சமர்ப்–பித்து அர்ச்–சனை செய்து வணங்–கவு – ம். தின–மும் சூரிய நமஸ்–கா–ரம் செய்–ய–வும். ச�ொல்ல வேண்–டிய மந்–தி–ரம்: “ஓம் ருத்–ராய நமஹ” என்ற மந்–தி–ரத்தை தின–மும் 9 முறை ச�ொல்–ல–வும். அதிர்ஷ்ட எண்–கள்: 1, 3, 5, 9. அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: ஞாயிறு, செவ்–வாய், புதன், வியா–ழன். ðô¡

69

16-30 நவம்பர் 2017

சனிப் பெயர்ச்சி பிறந்த நாள் பலன்–கள்

எ

5, 14, 23 ஆகிய தேதி–களி – ல் பிறந்–தவ – ர்–களு – க்கு

தி–லும் துடிப்–பு–ட–னும், முழு–மன – –து–ட–னும் ஈடு–ப– டும் ஐந்–தாம் எண் அன்–பர்–களே, எளி–தில் உணர்ச்–சி–வ–சப்–ப–டு–ப–வர் நீங்–கள். கட–மை–யி–லும், காரி–யத்–தி–லும் கண்–ணாக இருப்–பீர்–கள். ச�ோம்– பலை விலக்– கு – வீ ர்– க ள். எந்த வேலை– ய ை– யு ம் முதல் முறை–யி–லேயே முடிக்க நினைப்–ப–வர்–கள். தலை–மை–தாங்–கும் பண்பை இயற்–கை–யி–லேயே உடை–ய–வர்–கள். இந்த சனிப்– பெ – ய ர்ச்– சி – யி ல், சனி பக– வ ான் செழிப்–ப�ோடு செல்–வாக்–கை–யும் அள்–ளித் தரு– வார். அனைத்–துக் காரி–யங்–க–ளி–லும் சரா–ச–ரிக்–கும் கூடு–தல – ான வெற்–றிக – ளை – க் காண்–பீர்–கள். ஆதா–யம் தரும் விஷ–யங்–களி – ல் முத–லீடு செய்–வீர்–கள். திட்–ட– மிட்–டுச் சரி–யா–கச் செய–லாற்–று–வீர்–கள். கடி–ன–மாக உழைத்து லாப–ம–டை–வீர்–கள். மனதை ஒரு–மு–கப்– ப–டுத்–தும் ஆற்–றல் உண்–டா–கும். த�ொழி–லில் புதிய வாய்ப்–பு–க–ளைப் பெற அடிக்–கடி பய–ணங்–களை மேற்–க�ொள்–வீர்–கள். ச�ொத்து விவ–கா–ரங்–க–ளில் வில்–லங்–கம் வில–கும். சமு–தா–யத்–தில் உயர்ந்த பத–விக – ளை – ப் பெறு–வீர்–கள். மூத்த சக�ோ–தர, சக�ோ– த–ரி–க–ளு–டன் இணைந்து செயல்–ப–டு–வீர்–கள். சிறிய முத–லீட்–டிலு – ம் பெரிய வெற்–றிக – ளை – க் காண்–பீர்–கள். ஆதா–யம் தரும் த�ொழில்–களை – த் த�ொடங்–கு–வீர்– கள். த�ொலை–வி–லுள்ள புண்–ணி–யத் தலங்–க–ளுக்– குப் பய–ணம் மேற்–க�ொள்–ளும் வாய்ப்பு, பல–ருக்–குக் கிடைக்–கும். உடல் உபா–தை–கள் ஏற்–ப–டாது. தன்–னம்–பிக்கை அதி–க–ரிக்–கும். திற–மை–கள் பளிச்–சிடு – ம். குழந்–தைக – ளை கண்–டிப்–புட – ன் வளர்ப்– பீர்–கள். அதே–நே–ரம் அவர்–க–ளின் மகிழ்ச்–சிக்–காக சுற்–றுலா சென்று வரு–வீர்–கள். பதற்–றப்–ப–டா–மல் செயல்–களை செய்து முடிப்–பீர்–கள். நெருங்–கிய நண்–பர்–களே உங்–களை ஏமாற்ற முயற்–சிக்–கல – ாம். இத–னால் மன–தில் குழப்–பங்–கள் சூழும். இதை முன்–னெச்–சரி – க்–கைய – ாக எடுத்–துக் க�ொண்டு உங்– கள் ரக–சி–யங்–களை எவ–ரி–ட–மும் பகிர்ந்–து–க�ொள்– ளா–தி–ருங்–கள். உங்–கள் கருத்–து–களை அனை–வ– ரும் ஏற்–றுக் க�ொள்–வார்–கள். ஆனால், அவற்றை எச்–ச–ரிக்கை உணர்–வு–டன் வெளிப்–ப–டுத்–துங்–கள். மற்–றப – டி கடி–னம – ான வேலை–களை – யு – ம் சுல–பம – ா–கச் செய்து முடிப்–பீர்–கள். வரு–மா–னம் சீராக இருப்–ப– தால் கடன்–கள் ஏற்–ப–டாது. செய்–த�ொ–ழி–லில் ஏற்–ப– டும் ப�ோட்–டி–களை சாதுர்–யத்–து–டன் எதிர் க�ொள்– வீர்–கள். தெய்வ வழி–பாட்–டில் நம்–பிக்–கை–யு–டன் ஈடு–படு – வீ – ர்–கள். பணப்–புழ – க்–கம் நன்–றாக இருக்–கும். என்–றா–லும் அதற்–கேற்ற செல– வு – க – ளு ம் உண்– டா–கும். அத–னால் அனா–வ–சிய செல–வு–க–ளைத் தவிர்ப்–பது நல்–லது. நடை, உடை, பாவ–னை–களி – ல் அழகு ஏற்–ப–டும். உத்–ய�ோ–கஸ்–தர்–கள் கடு–மை–யாக உழைத்– தா–லும் அதில் மேல–தி–கா–ரி–கள் குற்–றம் காண வாய்ப்–புண்டு. அதே–சம – ய – ம் சக ஊழி–யர்–கள் உறு– து–ணை–யாக நிற்–பார்–கள். இத–னால் சமா–ளித்–து– வி–டு–வீர்–கள். சில–ருக்கு அலு–வ–லக ரீதி–யாக வெளி– யூ–ரில் சில–கா–லம் தங்–கிப் பணி–யாற்ற வேண்–டிய

70

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

சூழ்–நிலை உரு–வா–கும். அலு–வ–ல–கத்–தி–லி–ருந்து கடன் கிடைத்து வாக–னம் வாங்–கும் ய�ோக–மும் பல–ருக்கு அமை–யும். வியா–பா–ரி–க–ளுக்–குக் க�ொடுக்–கல், வாங்–கல் விஷ–யங்–களி – ல் எந்–தக் குறை–யும் ஏற்–பட – ாது. ஆனா– லும், எதி–லும் கவ–ன–மாக இருக்–க–வும். புதிய முத– லீ–டு–க–ளைக் கூட்–டா–ளி–க–ளைக் கலந்–தா–ல�ோ–சித்த பிறகே செய்–ய–வும். தேவைக்–கேற்ற சரக்–கு–களை மட்–டுமே க�ொள்–மு–தல் செய்து, விற்–க–வும். அதே– ச–ம–யம் சந்–தை–க–ளில் ப�ோட்–டிக்–குத் தகுந்–த–வாறு விலையை நிர்–ண –யித்து லாப–ம – டைய நிறைய வாய்ப்–பு–கள் உள்–ளன. அர–சி– யல்–வ ா–தி–கள் அனை–வ –ரை–யும் அர–வ – ணைத்–துச் செல்–வீர்–கள். கட்சி மேலி–டத்–தின் கனி– வான பார்வை உங்–கள் மீது விழுந்து, உங்–கள் க�ோரிக்–கை–கள் அனைத்–தும் நிறை–வே–றும். அரசு அதி–கா–ரி–க–ளும் உங்–கள் நேர்–மை–யான ஆல�ோ–ச– னை–களை மதித்து நடப்–பார்–கள். அவர்–க–ளால் உங்–கள் செல்–வாக்கு த�ொண்–டர்–களி – ட – ம் உயர்ந்து – ளை இனம்–கண்டு காணப்–படு – ம். மறை–முக எதி–ரிக ஒதுக்–கு–வீர்–கள். அதே–ச–மய – ம் கட்–சி–யில் முக்–கிய – ப் பிர–மு–கர் யாரி–ட–மா–வது மனக்–க–சப்பு ஏற்–ப–ட–லாம். அத–னால் பிற–ரு–டன் பேசும்–ப�ோது ஒரு–மு–றைக்கு இரு–முறை ய�ோசித்–துப் பேச–வும். கலைத்– து – றை – யி – ன – ரு க்கு அனு– கூ – ல – ம ான திருப்–பங்–கள் உண்–டா–கும். பாராட்–டும், பண–மும் உற்–சா–கப்–ப–டுத்–தும். சக கலை–ஞர்–கள் நட்–பு–டன் பழ–கு–வார்–கள். அவர்–க–ளால் புதிய வாய்ப்–பு–கள் கிடைக்–கும். ரசி–கர் மன்–ற ங்–க–ளுக்–குச் செலவு செய்து மகிழ்–வீர்–கள். அதே–நே–ரம் ச�ோம்–ப–லுக்கு இடம் க�ொடுக்–கா–மல் செய–லாற்–ற–வும். பெண்–ம–ணி–கள் இல்–லத்–தில் மகிழ்ச்–சி–யைக் காண்–பீர்–கள். கண–வ–ரி–டம் பாசத்–த�ோடு பழ–கு– வீர்–கள். புதிய ஆடை, ஆப–ர–ணங்–களை வாங்கி மகிழ்–வீர்–கள். தேவை–யற்ற கவ–லை–கள் சில–ருக்–குத் த�ோன்–ற–லாம். மாண–வ–ம–ணி–கள் வீண் வாக்–கு–வா–தங்–க–ளில் ஈடு–படு – வ – தை – த் தவிர்க்–கவு – ம். பழைய தவ–றுக – ளை – த் திருத்–திக்–க�ொண்டு புத்–து–ணர்ச்–சி–யு–டன் பாடங்–க– ளைப் படிக்–க–வும். உங்–களை மற்–ற–வர்–க–ளு–டன் ஒப்–பிட்–டுப் பார்த்–துத் தாழ்வு மனப்–பான்–மையை வளர்த்–துக் க�ொள்ள வேண்–டாம். நீங்–கள் நீங்–க– ளா–கவே இருக்–கப் பழகி முன்–னேற்–றத்–திற்கு அடி க�ோலுங்–கள். பரி– க ா– ர ம்: பெரு– ம ாள் வழி– ப ாடு எல்லா துன்– ப ங்– க – ளை – யு ம் ப�ோக்– கு ம். எதிர்– ப ார்த்த காரிய வெற்றி உண்–டா–கும். சிறப்பு பரி–கா–ரம்: மரிக்–க�ொ–ழுந்தை அரு–கி–லி– ருக்–கும் பெரு–மா–ளுக்கு சமர்ப்பித்து அர்ச்–சனை செய்து வணங்–க–வும். ச�ொல்ல வேண்–டிய மந்–தி–ரம்: “ஓம் அச்–யு– தாய நமஹ” என்ற மந்–திரத்தை – தின–மும் 6 முறை ச�ொல்–ல–வும். அதிர்ஷ்ட எண்–கள்: 2, 5, 7. அதிர்ஷ்ட கிழ– ம ை– க ள்: திங்– க ள், புதன், வெள்ளி.

19.12.2017 முதல் 28.03.2020 வரை

மு

6, 15, 24 ஆகிய தேதி–களி – ல் பிறந்–தவ – ர்–களு – க்கு

ன்–வைத்த காலை பின்–வைக்–கா–மல் வெற்றி நடை–ப�ோ–டும் ஆறாம் எண் அன்–பர்–களே, நீங்–கள் யாரை–யா–வது நம்–பி–விட்–டால் வாரி வழங்– கு–வீர்–கள். எடுத்த முடி–விலி – ரு – ந்து சிறி–தும் இறங்கி வர–மாட்–டீர்–கள். எந்த சிர–மங்–களை – யு – ம் சமா–ளித்து வெற்–றிக்–க–னியை பறிப்–பீர்–கள். க�ொஞ்–சம் கர்–வம் உடை–ய–வர்–கள் நீங்–கள். இந்த சனிப்–பெய – ர்ச்–சியி – ல், இது–வரை இருந்த கடி–ன–மான சூழ்–நி–லை–யி–லி–ருந்து விடு–ப–டு–வீர்–கள். குடும்–பத்–தில் உற்–சா–கம் கரை புர–ளும். புத்–திர– ர்–க– ளா–லும், பேரப் பிள்–ளை–கள – ா–லும் மகிழ்ச்சி ஏற்–ப– டும். உயர்ந்த பத–விக – ள் தேடி–வரு – ம். சமு–தா–யத்–தில் உயர்ந்–த�ோ–ரின் நட்–பும், ஆத–ர–வும் கிடைக்–கும். செய்–த�ொ–ழிலை விரி–வு–ப–டுத்த பெரிய அள–வில் கடன் வாங்–குவீ – ர்–கள். அதே–நேர– ம் அனைத்து விவ– ரங்–க–ளை–யும் நன்–றா–கப் புரிந்–து–க�ொண்ட பிறகே ஆவ–ணங்–க–ளில் கைய�ொப்–ப–மி–ட–வும். மன–அ–ழுத்– தம் குறைந்து தெளி–வா–கச் சிந்–திக்–கும் கால–மிது என்–ப–தால் உங்–க–ளு–டைய உள்–ளம் தெளி–வான வழி–களி – லேயே – இட்–டுச் செல்–வத – ற்கு வாய்ப்–புக – ள் அதி–கம். வம்பு, வழக்–கு–க–ளி–லி–ருந்து விடு–பட்டு புதிய மனி–த–ராக ஆவீர்–கள். ஆன்–மி–கத்–தில் புதிய விஷ–யங்–களை அறிந்து க�ொள்–வீர்–கள். தர்ம காரி– யங்–க–ளுக்–குச் செலவு செய்–வீர்–கள். புதிய வீடு, வாக–னம், ஆடை, ஆப–ரண – ங்–களை வாங்–குவீ – ர்–கள். சில நாட்–கள – ாக இழு–பறி – ய – ாக இருந்த உங்–கள் சக�ோ–தர வழி–யில் சில அனு–கூ–லங்–கள் உண்–டா– கும். நண்–பர்–களி – ட – ம் மன உறு–தியு – ட – ன் தெளி–வா–கப் பேச–வேண்–டும். உங்–க–ளைப் பற்–றிப் புறம்–பே–சும் நபர்–களை அடை–யா–ளம் கண்டு, அவர்–க–ளி–ட– மி–ருந்து நாசூக்–காக வில–கு–வதே நல்–லது. கையி– ருப்–புப் ப�ொருட்–களை – யு – ம், பணத்–தையு – ம் பத்–திர– ப்– ப–டுத்தி வைத்–துக் க�ொள்–ள–வும். குறுக்–கு–வ–ழி–யில் எந்–தச் செய–லை–யும் செய்ய நினைக்க வேண்–டாம். எந்த வேலையை எடுத்–தா–லும் உறு–திய – ான எண்–ணத்–து–டன் பணி–யாற்ற வேண்–டும். நீங்–கள் சார்ந்–திரு – க்–கும் துறை–யில் நன்–றா–கவே முன்–னேறு – – வீர்–கள். சில–ருக்கு நண்–பர்–கள் மற்–றும் கூட்–டா–ளிக – – ளின் சூழ்ச்–சி–க–ளில் சிக்–கும் சங்–க–டம் ஏற்–ப–ட–லாம். அர–சாங்–கம் வாயி–லாக சிறு கஷ்–டங்–கள் ஏற்–பட்–டா– லும் அவை விரை–வில் மறைந்–துவி – டு – ம். வெளி–யூர் அல்–லது வெளி–நாட்–டி–லி–ருந்து நல்ல தக–வல்–கள் வந்–து–சே–ரும். புதிய அனு– ப – வ ங்– க – ளை ப் பெறு– வீ ர்– க ள். மன– வ – லி மை அதி– க – ரி க்– கு ம். செயல்– க – ளி ல் சு று – சு – று ப் பு கூ டு ம் . உ ங் – க ளை நீ ங் – க ள ே அறிந்து க�ொண்டு சமு–தா–யத்–திற்–குப் பயன்–ப– டு–வீர்–கள். தெய்வ வழி–பாட்–டிற்–குத் தக்க பலன் – ப் ப�ொறு–மைய – ா–கவு – ம், கிடைக்–கும். காரி–யங்–களை அமை–தி–யா–க–வும் செய்து முடிப்–பதே சிறந்–தது. உத்–ய�ோக – ஸ்–தர்–களு – க்கு வேலை–ப்பளு அதி–க– ரிக்–கும். உழைப்–பிற்–கேற்ற ஊதி–யத்–தைப் பெறு–வ– தில் தடை ஏற்–ப–டாது. ஆனா–லும் சக ஊழி–யர்–கள் ப�ொறாமை க�ொள்–ளல – ாம். எடுத்த காரி–யங்–களி – ல், சில சந்–தர்–பங்–க–ளில் கால–தா–ம–தம் ஏற்–ப–ட–லாம். உட–லில் ச�ோர்–வும், மன–தில் தெளி–வின்–மையு – ம்–கூட

உண்–டா–க–லாம். ஆனால், இவற்றை மீறி சனி கெள–ர–வ–மான பத–வி–களை வழங்–கு–வார். இத– – க்கு உறு–துணை – ய – ாக இருந்–துவ – ந்த னால் உங்–களு – ளி – ன் ஆத–ரவு சற்று குறை–யக் கூடும். மேல–திக – ா–ரிக உங்–க–ளின் கட–மை–களை பதற்–றப்–ப–டா–ம–லும், நிதா–னத்–து–ட–னும் செய்–தால் எந்–தச் சரி–வுக்–கும் ஆளா–கா–மல் தப்–பிக்–க–லாம்.

– ள் நல்ல ப�ொரு–ளா–தார வளத்–தைக் வியா–பா–ரிக காண்–பீர்–கள். க�ொடுக்–கல், வாங்–க–லில் இருந்த சிர–மங்–கள் மறை–யும். கூட்–டா–ளி–க–ளி–டம் ஒற்–றுமை உண்– ட ா– கு ம். வங்– கி க் கடன்– க ள் சிக்– க – லி ன்றி கிடைக்–கும். உங்–கள் முயற்–சி–யில் சுறு–சு–றுப்பு உண்–டா–கும். வாணிப வட்–டா–ரத்–தில் உங்–கள் மதிப்பு, மரி–யாதை உய–ரும். புதிய முத–லீடு – க – ளி – ல் ஈடு–பட்டு லாபத்–தைக் காண்–பீர்–கள். அர–சி–யல்–வா–தி–க–ளின் பத–வி–க–ளுக்கு நெருங்– கிய நண்–பர்–கள – ால் சில இடை–யூறு – க – ள் ஏற்–பட – ல – ாம். அத–னால் எவ–ரி–ட–மும் மனம் திறந்து பேச–வேண்– டாம். மற்–றப – டி த�ொண்–டர்–கள் உங்–கள் பேச்–சைக் கேட்டு நடப்–ப–தால் உற்–சா–க–ம–டை–வீர்–கள். உங்– கள் செயல்–களை நேர்த்–தி–யா–கச் செய்–வீர்–கள். பண–வர– –வும் நன்–றா–கவே இருக்–கும். கலைத்– து – றை – யி – ன ர் சுமா– ர ான வாய்ப்– பு – – ன் ஆத–ரவு – ம் எதிர்– க–ளையே பெறு–வீர்–கள். ரசி–கர்–களி பார்க்–கும் அள–வுக்கு இருக்–காது. புக–ழைத் தக்க வைத்–துக்–க�ொள்ள கடு–மை–யான முயற்–சி–களை மேற்–க�ொள்ள வேண்–டி–யி–ருக்–கும். உழைப்பை அதி–கப்–படு – த்தி, கர்–வத்தை விட்–ட�ொழி – த்து, திறந்த மன–துட – ன் இயங்–கின – ால் புகழ் பெற–லாம். மற்–றப – டி சக கலை–ஞர்–க–ளு–டன் ஏற்–பட்ட பிரச்–னை–கள் சில முடி–வுக்கு வரும். பெண்– ம – ணி – க ள் குழந்– தை – க – ள ால் சந்– த�ோ – ஷம் அடை–வீர்–கள். கண–வ–ரு–ட–னான ஒற்–றுமை நன்–றா–கவே இருக்–கும். உங்–க–ளின் புத்–தி–சா–லித்– – ர் புகழ்–வார்–கள். புத்–தாடை, த–னத்தை குடும்–பத்–தின அணி–கல – ன்–களை வாங்கி மகிழ்–வீர்–கள். விருந்து, விழாக்–க–ளில் கலந்–து–க�ொண்டு உற்–கா–சம் அடை– வீர்–கள். உடல் ஆர�ோக்–கியம் சீராக இருக்–கும். ப�ொரு–ளா–தா–ரம் சிறப்–பாக இருப்–ப–தால் சேமிப்பு விஷ–யங்–க–ளில் கவ–னம் செலுத்–து–வீர்–கள். மாண–வ–ம–ணி–கள் கல்–வி–யில் மிகுந்த ஈடு–பாடு காட்–டு–வீர்–கள். பெற்–ற�ோர் ஆத–ர–வும் த�ொடர்ந்து நல்–ல–வி–த–மாக இருக்–கும். வெளி விளை–யாட்–டு –க–ளில் ஈடு–பட்டு வெற்றி அடை–வீர்–கள். பரி– க ா– ர ம்: அரு– கி – லி – ரு க்– கு ம் பெரு– ம ாள் ஆல–யத்–திற்கு சென்று சேவிப்–பது பாவங்–களை ப�ோக்–கும். சிக்–க–லான பிரச்–னை–கள் தீரும். கடன் பிரச்னை கட்–டுப்–பாட்–டிற்–குள் இருக்–கும். சிறப்பு பரி– க ா– ர ம்: சர்க்– க – ர ைப் ப�ொங்– க ல் செய்து வெள்–ளிக்–கி–ழ–மை–க–ளில் ஏதே–னும் ஒரு ஆல–யத்–தில் விநி–ய�ோ–கம் செய்–ய–வும். ச�ொல்ல வேண்–டிய மந்–தி–ரம்: “ஓம் ம் மஹா– லக்ஷ்–மையை நமஹ” என்ற மந்–திரத்தை – தின–மும் 7 முறை ச�ொல்–ல–வும். அதிர்ஷ்ட எண்–கள்: 2, 5, 6, 9. அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: திங்–கள், செவ்–வாய், வியா–ழன், வெள்ளி. ðô¡

71

16-30 நவம்பர் 2017

சனிப் பெயர்ச்சி பிறந்த நாள் பலன்–கள்

வெ

7, 16, 25 ஆகிய தேதி–களி – ல் பிறந்–தவ – ர்–களு – க்கு

ள்ளை மனம் க�ொண்டு எளி–தில் யாரை–யும் எதி–லும் நம்–பி–வி–டும் பழக்–கம் உடைய ஏழாம் எண் அன்–பர்–களே, அடுத்–த–வ–ருக்கு செய்– யும் உப–தேச – த்–தில் பாதி–யள – வ – ா–வது நீங்–கள் கடை– பி–டி–யுங்–கள். உங்–க–ளுக்கு ப�ொது–வாக புத்தி கூர்– மை–யுள்ள மதி–நுட்–பம் மிகுந்த வாழ்க்–கைத்–துணை அமைந்–தி–ருப்–பார். இந்த சனிப்– பெ – ய ர்ச்– சி – யி ல், உங்– க – ளு க்கு திடீர் அதிர்ஷ்ட வாய்ப்–பு–கள் கிடைக்–கும். வெளி– நா–டு–க–ளுக்–குச் சென்று வரும் ய�ோகம் உண்– டா–கும். பிற–ரின் முக–பா–வ–னை–க–ளைக் கண்டே அவர்– க – ளி ன் மனதை அறிந்– து – க�ொ ள்– வீ ர்– க ள். தெய்வ வழி–பா–டு–க–ளில் ஈடு–ப–டு–வீர்–கள். ஆன்–மி– கப் பெரி–ய�ோர்–க–ளின் ஆசி–க–ளைப் பெறு–வீர்–கள். சமு–தா–யத்–தில் செல்–வாக்கு உய–ரும். அதே–நே– ரம் இக்– க ட்– ட ான சூழ்– நி – ல ை– க – ளி ல் உணர்ச்சி – ம். வேகத்–துட – ன் வசப்–பட – ா–மல் ப�ொறுமை காக்–கவு விவே–கத்–தையு – ம் கூட்–டிக்–க�ொண்ட – ால் செயல்–கள் அனைத்–தும் திட்–ட–மிட்–ட–படி குறிக்–க�ோள்–களை எட்–டும். ஏமாற்–றங்–க–ளி–லி–ருந்து தப்–பிப்–பீர்–கள். புதிய முத–லீ–டு–க–ளில் ஈடு–பட்டு வருங்–கா–லத்தை – ச் ச�ொத்–துக – ளி – ல் வள–மாக்–கிக்–க�ொள்–வீர்–கள். பூர்–வீக திடீ–ரென்று பிரச்–னை–கள் ஏற்–பட்–டா–லும் அவை தாமா–கவே தீரும். தீய–வர்–கள் உங்–களை விட்டு எளி–தாக வில–கி–வி–டும் அதி–சய – ம் நிக–ழும். அதே– நே–ரம் இளைய சக�ோ–த–ரர்–க–ளு–ட–னான உற–வில் சில சல–சல – ப்பு ஏற்–படு – ம். ஆனா–லும், விட்–டுக்–க�ொ– டுத்து நடந்–து–க�ொண்டு சமா–ளிப்–பீர்–கள். சிலர் தற்– – –ருந்து பெரிய வீட்–டிற்–குக் ப�ோது வசிக்–கும் வீட்–டிலி குடி–பெ–யர்–வார்–கள். த�ொழி–லில் அதிக முத–லீ–டு–க–ளைச் செய்–வீர்– கள். இத–னால் வரு–மா–னம் குவி–யும். புக–ழும், க�ௌர–வ–மும் உய–ரும். இது–நாள்–வரை தேவை– – – யற்ற வீண்–பழி சுமந்த சில அன்–பர்–கள் அவற்–றிலி ருந்து விடு–படு – வ – ார்–கள். முயற்–சிக – ள் பல–மட – ங்–காக உயர்ந்து, வெற்றி கிடைக்–கும். உங்–க–ளின் ஆளு–மைத் திறன் அதி–க–ரிக்–கும். திட்– ட – மி ட்ட செயல்– க ள் துரி– த – ம ாக நடக்– கு ம். குடும்–பத்–தில் சுப–நி–கழ்ச்–சி–க–ளால் சந்–த�ோ–ஷம் அடை–வீர்–கள். பேச்–சில் அவ்–வப்–ப�ோது ஆண–வம் தலை–தூக்–கல – ாம். கவ–னத்–துட – ன் தவிர்க்–கவு – ம். பேச்– சாற்–றல் அதி–க–ரிக்–கும். தன்–னம்–பிக்கை உய–ரும். உங்–கள் எண்–ணங்–களை அடுத்–த–வர்–கள் நல்ல முறை–யில் புரிந்து க�ொள்–வார்–கள். புதிய ப�ொறுப்– பு–கள் தாமா–கவே தேடி–வ–ரும். வரு–மா–னம் நல்ல முறை–யில் வந்–தா–லும், சில–ருக்கு குறுக்–குவ – ழி – யி – ல் செல்ல மனம் நினைக்–கும். எனவே மன–தைக் கட்–டுப்–ப–டுத்தி, நேர்–வ–ழி–யில் செல்–ல–வும்; பல பிரச்–னை–க–ளி–லி–ருந்து தப்–பிக்–க–லாம். உத்–ய�ோ–கஸ்–தர்–க–ளுக்கு மேல–தி–கா–ரி–க–ளின் ஆத– ர – வு ம், சக– ஊ – ழி – ய ர்– க – ளி ன் ஒத்– து – ழ ைப்– பு ம் கிடைக்–கும். இத– னால் மன–தில் புத்–து–ணர்ச்சி

72

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

அதி–கரி – க்–கும். த�ோற்–றத்–தில் ப�ொலிவு உண்–டா–கும். சிலர் நெடு–நாட்–க–ளாக எதிர்–பார்த்–தி–ருந்த பதவி உயர்–வைப் பெறு–வார்–கள். மேலும் அலு–வ–லக ரீதி–யான பய–ணங்–க–ளால் நன்மை உண்–டா–கும்.

– ச் சரி–யா–கத் திட்–ட–மிட்–டுச் செய்–வீர்– வேலை–களை கள். மேலி–டத்–தின் நம்–பிக்–கைக்கு உரி–ய–வ–ராக உயர்–வீர்–கள். வியா–பா–ரி–கள் ப�ொறு–மை–யு–டன் செயல்–பட்டு வாடிக்–கை–யா–ளர்–க–ளின் தேவை–க–ளைப் பூர்த்தி செய்–வீர்–கள். வரு–மா–னம் சிறப்–பா–கவே த�ொட–ரும். அதே–ச–ம–யம் கூட்–டா–ளி–க–ளி–டம் கருத்து வேறு– பா–டு–கள் ஏற்–ப–டா–மல் பார்த்–துக் க�ொள்–ள–வும். புதிய முத–லீ–டு–க–ளில் நன்–றா–கச் சிந்–தித்த பிறகே ஈடு–ப–ட–வும். அர– சி – ய ல்– வ ா– தி – க – ளி ன் பெய– ரு ம், புக– ழு ம் வள–ரும். புதிய பத–வி–கள் தேடி–வ–ரும். பய–ணங்–க– ளால் நன்மை உண்–டா–கும். கட–மை–களை சுறு–சு– றுப்–பு–டன் செய்–வீர்–கள். த�ொண்–டர்–க–ளின் ஆத–ர–வு– டன் பத–வி–க–ளைத் தக்–க–வைத்–துக் க�ொள்–வீர்–கள். எவ–ரை–யும் பகைத்–துக்–க�ொள்–ளா–மல் உங்–கள் வேலை–க–ளில் மட்–டுமே கவ–ன–மாக இருக்–க–வும். கலைத்– து – றை – யி – ன – ரு க்கு புக– ழு ம், பாராட்– டும் கிடைப்–ப–தில் தாம–தம் ஏற்–ப–டும். சக–கல – ை– ஞர்–க–ளி–டம் ரக–சி–யங்–க–ளைப் பகிர்ந்–து–க�ொள்ள வேண்–டாம். கிடைக்–கும் வாய்ப்–புக – ளை – த் தக்–கப – டி பயன்–படு – த்தி, ப�ொறுப்–புட – ன் நடந்–துக�ொ – ள்–வீர்–கள். சில நிறு–வ–னங்–க–ளால் முந்–தைய கால–கட்–டத்–தில் நேரிட்ட மன வருத்–தங்–களை ஒதுக்கி வைத்–து– விட்டு உழைப்–பது, முன்–னேற்–றத்–திற்கு உத–வும். ரசி–கர்–களை அர–வ–ணைத்–துச் செல்–வீர்–கள். பெண் – ம – ணி – க – ளு க் – கு க் கு டு ம் – ப த் – தி ல் – ம் அதி–கரி – க்–கும். உற்–றார், உற–வின – ர்–கள் சந்–த�ோஷ உங்–களை அணு–கிப் பயன் பெறு–வார்–கள். சேமிப்– பில் நல்ல கவ–னம் செலுத்–து–வீர்–கள். ஆல–யங்–க– ளுக்–குச் சென்று ஆன்–மிக பலம் பெறு–வீர்–கள். மற்–ற–படி அனை–வ–ரி–ட–மும் விட்–டுக் க�ொடுத்து நடந்–து–க�ொண்டு குழப்–பங்–க–ளைத் தவிர்க்–க–வும். மாண–வ–ம–ணி–க–ளுக்கு நினை–வாற்–றல் பெரு– கும். இத–னால் தேர்–வில் நல்ல மதிப்–பெண்க – ளை – ப் பெறு–வீர்–கள். உபரி நேரங்–க–ளில் மன–திற்–குப் பிடித்த கேளிக்–கைக – ளி – லு – ம், விளை–யாட்–டுக – ளி – லு – ம் ஈடு–பட்டு மகிழ்–வீர்–கள். அதே–நேர– ம் நண்–பர்–களி – ட – ம் எச்–ச–ரிக்–கை–யு–டன் நடந்–து–க�ொள்–ளுங்–கள். ப ரி – க ா – ர ம் : குல– தெ ய்– வ த்தை தின– மு ம் வணங்–கி–வர எல்லா நன்–மை–க–ளும் உண்–டா–கும். எதிர்–பார்த்த காரிய வெற்றி கிடைக்–கும். சிறப்பு பரி–கா–ரம்: காக்–கைக்கு தின–மும் சாதம் வைத்து வர–வும். ச�ொல்ல வேண்–டிய மந்–தி–ரம்: “ஓம் ம–ஹா– க–ண–ப–தயே நமஹ” என்ற மந்–தி–ரத்தை தின–மும் 15 முறை ச�ொல்–ல–வும். அதிர்ஷ்ட எண்–கள்: 2, 6, 7, 9. அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: திங்–கள், செவ்–வாய், வியா–ழன்.

19.12.2017 முதல் 28.03.2020 வரை

எ

8, 17, 26 ஆகிய தேதி–களி – ல் பிறந்–தவ – ர்–களு – க்கு

ல்–ல�ோ–ரி–ட–மும் நல்ல பெயரை எளி–தில் சம்– பா–தித்து விடும் எட்–டாம் எண் அன்–பர்–களே, நீங்– க ள் த�ோல்– வி – ய ைக்– க ண்டு துவ– ள ா– த – வ ர். ப�ோராட்ட குணம் உடை–ய–வர். எதி–லும் முயற்சி செய்து வெற்றி காண விரும்–பு–ப–வர். மற்–ற–வர்–க– ளுக்கு உதவி செய்து பட்–டம் பதவி பெறு–வீர்–கள். திற–மை–கள் பல க�ொண்–ட–வர்–கள். இந்த சனிப்– பெ – ய ர்ச்– சி – யி ல், பல– வி – த – ம ான குழப்–பங்–கள் இருந்–தும் திட சிந்–த–னை–க–ளு–டன் குறிக்–க�ோள்–களை அடை–வீர்–கள். வரு–மா–னத்–தைப் பெருக்–கு–வ–தற்கு நல்ல வழி–கள் உத–ய–மா–கும்.

– ாம். குடும்–பத்–தி–லும் நிதி நெருக்–க–டி–கள் ஏற்–ப–டல வெளி–வட்–டா–ரத்–திலு – ம் உங்–கள் பேச்–சுக்கு மதிப்–பில்– லா–மல் ப�ோக–லாம். எப்–ப�ோ–தும்–ப�ோல் சட்–டத்தை மதித்து நடப்–பீர்–கள். இத்–தன்மை, சில அன்–பர்– க–ளுக்கு சாத–கம – ான மேலி–டத்–துத் த�ொடர்–புக – ளை உரு– வ ாக்– கி த் தரும். இல்– ல த்– தி ல் திரு– ம – ண ம் ப�ோன்ற சுப–நி–கழ்ச்–சி–கள் நடக்–கும். நீங்–கள் சார்ந்– துள்ள துறை–யில் புக–ழின் உச்–சியை ந�ோக்–கிப் படிப்–ப–டி–யாக முன்–னே–று–வீர்–கள். அதே–ச–ம–யம் – ாக உழைக்க வேண்டி இருக்–கும். நண்–பர்– கடி–னம க–ளின் குறை–க–ளைப் பெரி–து–ப–டுத்–தா–மல் அவர் – க – ளி ன் ஒத்– து – ழ ைப்– பை ப் பெற– வேண் – டு ம். உட–லிலி – ரு – ந்த ந�ோய்–கள் ஒவ்–வ�ொன்–றாக மறை–யத் த�ொடங்–கும். ஆன்–மிக – த்–தில் நாட்–டம் அதி–கரி – க்–கும். எதை–யும் சிந்–தித்து செயல்–பட வேண்–டும். சூழ்–நில – ைக்கு ஏற்ப செயல்–முறை – –களை மாற்–றிக் க�ொண்டு நன்–மைக – ளை – க் காண்–பீர்–கள். பந்–தய – ங்– கள், ப�ோட்–டி–க–ளி–லும் வெற்–றி–வாகை சூடு–வீர்–கள். பெற்–ற�ோர் வழி–யில் நில–வி–வந்த மனக்–கஷ்–டங்– கள் தீர்ந்து, குடும்–பத்–தில் குதூ–க–லம் நிறை–யும். பிர–ப –லம் ஆவீர்–கள். நாடி வரு– ப– வ ர்– க – ளு க்– கு த் தேவை–யான உத–விக – ளை – ச் செய்–வீர்–கள். அதே–சம – – யம் ப�ொரு–ளா–தா–ரத் திட்–டங்–களி – ல் சிறிது த�ொய்–வு– கள் ஏற்–பட – ல – ாம், இத–னால் சில–நேர– ங்–களி – ல் மனம் ந�ொந்து ப�ோவீர்–கள். வாக–னங்–களு – க்கு சிறிது பரா–மரி – ப்பு செல–வுக – ள் செய்ய நேரி–டும். நண்–பர்–கள், உங்–களி – டம் தேவை– யற்ற விஷ–யங்–களை – ப் பேச நேரி–டல – ாம். அத–னால் எவ–ரை–யும் முன்–னு–தா–ர–ண–மா–கக் க�ொள்–ளா–மல், தனித்–தன்–மையை வெளிப்–ப–டுத்–திச் செய–லாற்– றுங்–கள். வாழ்க்–கை–யில் புதிய மாற்–றங்–க–ளைக் காண்–பீர்–கள். தேவை–யற்ற கவ–லை–கள் உங்–கள் மனதை விட்டு அக–லும். உங்–க–ளின் அணு–கு– மு–றைய – ால் பகை–வர்–களை – யு – ம் நண்–பர்–கள – ாக்–கிக் க�ொள்–வீர்–கள். வெளி–நாட்–டில் வசிக்–கும் நண்–பர்– க–ளு–டன் மகிழ்ச்–சி–யாக உரை–யா–டு–வீர்–கள். அத– னால் சிற்–சில ஆதா–யங்–க–ளும் ஏற்–ப–டும். சில– ருக்கு புதிய வீடு, வாக–னம் வாங்–கும் ய�ோகம் உண்–டா–கும். உத்– ய�ோ – க ஸ்– த ர்– க ள் தங்– க ள் பணி– க – ளை ச் சரி–யா–கச் செய்து முடிப்–பீர்–கள். அதே–நே–ரம் சில சம–யங்–க–ளில் கார–ண–மில்–லா–மல் மன–தை–ரி–யம் குறை– யு ம். இச்– ச – ம – ய ங்– க – ளி ல் சக– ஊ – ழி – ய ர்– க ள்

உத–விக – ர– ம – ாக இருப்–பார்–கள். அலு–வல – க – ம் த�ொடர்– பான பய– ண ங்– க – ள ால் நன்மை உண்– ட ா– கு ம். பண– வ – ர – வு க்– கு க் குறைவு ஏற்– ப – ட ாது. தன்– ன ம்– பிக்கை உய–ரும். எதிர்–பா–ராத பதவி உயர்–வால் மகிழ்ச்–சி–யில் திக்–கு–முக்–கா–டிப் ப�ோவீர்–கள். வியா–பா–ரிக – ளு – க்கு கடும் முயற்–சிக – ளு – க்கு பின் தகுந்த லாபம் கிடைக்–கும். க�ொடுக்–கல், வாங்–க– லில் இருந்த சிர–மங்–கள் குறை–யும். தடை–கள் ஏற்–பட்–டா–லும் இறு–தி–யில் அனைத்–துச் செயல்– க–ளிலு – ம் வெற்–றிய – டை – வீ – ர்–கள். வாடிக்–கைய – ா–ளர்–க– ளைக் கவர, புதிய திட்–டங்–க–ளைத் தீட்–டு–வீர்–கள். வியா–பா–ரத்தை விரி–வு–ப–டுத்–தி–னா–லும் கடன்–சுமை அதி–கரி – க்–கா–மல் பார்த்–துக் க�ொள்–ளவு – ம். கூட்–டா–ளி– க–ளி–டம் விட்–டுக் க�ொடுத்து நடந்து க�ொள்–ள–வும். அர–சி–யல்–வா–தி–க–ளுக்–குப் பெய–ரும், புக–ழும் அதி–க–ரிக்–கும். கட்சி மேலி–டத்–தால் பாராட்–டப்– ப–டுவீ – ர்–கள். த�ொண்–டர்–களி – ன் ஆத–ரவு, உங்–களை உற்–சா–கப்–ப–டுத்–தும். கட்–சி–யில் புதிய ப�ொறுப்–பு–க– ளை–யும் பெறு–வீர்–கள். அவற்றை நேர்த்–தி–யா–கச் செய்து முடிப்–பீர்–கள். மக்–களு – க்கு நன்மை செய்–வ– தற்–கான உங்–கள் முயற்–சி–களை எதிர்–க்கட்–சி–யி–ன– ரும் பாராட்–டு–வார்–கள். புதிய பய–ணங்–க–ளால் உற்–சா–கம் அடை–வீர்–கள். கலைத்–து–றை–யி–ன–ருக்கு புதிய வாய்ப்–பு–கள் குறை–வாக இருந்–தா–லும் பண–வ–ரவு சீரா–கவே த�ொட–ரும். ரசி–கர்–க–ளின் ஆத–ர–வும் அம�ோ–க–மா– கவே இருக்–கும். உங்–கள் திற–மையி – ன – ால் புக–ழைத் தக்–க–வைத்–துக் க�ொள்–வீர்–கள். கற்–பனை சக்தி ஊற்–று–ப�ோல் பெரு–கும். இது வரு–மா–ன–மா–க–வும் மாறி பயன் தரும். பெண்– ம – ணி – க – ளு க்– கு கண– வ – ரி ன் அன்– பு ம், பாச– மு ம் அள– வு க்– க – தி – க – ம ா– க வே கிடைக்– கு ம். ஆன்–மிக – ச் சுற்–றுல – ா–வும், இன்–பச் சுற்–றுல – ா–வும் சென்று மகிழ்ச்சி அடை–வீர்–கள். குடும்–பத்–தில் ஒற்–றுமை நிறை–யும். பிள்–ளை–க–ளா–லும் சந்–த�ோ–ஷம் உண்– டா–கும். வெளி–வட்–டா–ரத்–தில் உங்–கள் செல்–வாக்கு உய–ரும். மாண–வ–ம–ணி–கள் உழைப்–பிற்–கேற்ற மதிப்– பெண் – க – ளை ப் பெறு– வீ ர்– க ள். கடு– மை – யாக உழைத்– து ப் படிக்– கு ம் மாண– வ ர்– க ள் சாதனை புரி–வார்–கள். உழைப்பு குறைந்–தால் உயர்–வும் குறை–யக்–கூ–டும். ஆனால், பெற்–ற�ோர் ஆத–ரவு உங்–களை உற்–சா–கப்–ப–டுத்–தும். வெளி விளை–யாட்–டுக – ளி – லு – ம் வெற்–றிவ – ாகை சூடு–வீர்–கள். பரி–கா–ரம்: துர்க்கை அம்–மனை வியா–ழக்–கி–ழ– மை–க–ளில் பூஜை செய்து வழி–பட எதிர்ப்–பு–கள் நீங்–கும். தைரி–யம் கூடும். பண–வ–ரத்து திருப்தி தரும். சிறப்பு பரி– க ா– ர ம்: செவ்–வ–ரளி மாலையை அரு–கிலி – ரு – க்–கும் அம்–மன் க�ோயி–லுக்கு சமர்ப்பித்து அர்ச்–சனை செய்து வணங்–க–வும். ச�ொல்ல வேண்– டி ய மந்– தி – ர ம்: “ஓம் ம்– துர்க்–காயை நமஹ” என்ற மந்–தி–ரத்தை தின–மும் 9 முறை ச�ொல்–ல–வும். அதிர்ஷ்ட எண்–கள்: 1, 3, 7, 9. அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: ஞாயிறு, செவ்–வாய், வியா–ழன். ðô¡

73

16-30 நவம்பர் 2017

சனிப் பெயர்ச்சி பிறந்த நாள் பலன்–கள்

எ

9, 18, 27 ஆகிய தேதி–களி – ல் பிறந்–தவ – ர்–களு – க்கு

ல்–ல�ோ–ரி–ட–மும் கண்–டிப்–பா–கப் பழ–கும் ஒன்–ப– தாம் எண் அன்–பர்–களே, நீங்–கள் எதி–லும் சுறு–சுறு – ப்–பாக இருப்–பவ – ர். துணிச்–சலு – க்–கும், தைரி– யத்–திற்–கும் பெயர் ப�ோன–வர். வாக்கு தவ–றா–தவ – ர். உழைப்–பின் மூல–மாக மட்–டுமே புகழை அடைய விரும்– பு – ப – வ ர்– க ள். குறிக்– க�ோ – ளு – ட ன் வாழ்ந்து எடுத்–துக்–காட்–டாக விளங்–கு–ப–வர்–கள். இந்த சனிப்–பெ–யர்ச்–சி–யில், உடல் ச�ோர்வு அதி–க–ரிக்–க–லாம். வரு–மா–னம் சீரா–கவே இருக்– கும் என்–றா–லும் பேரா–சைக்கு இடம் க�ொடுக்–கா– மல் பணி–யாற்–ற–வும். நண்–பர்–கள் ப�ோல் பழ–கும் விர�ோ–திக – ளி – ட – ம் கவ–னம – ாக இருக்–கவு – ம். அவர்–கள் உங்–க–ளுக்கு எதி–ரா–க சில–ச–ம–யம் சதி–வே–லை–க– ளில் ஈடு–பட – ல – ாம். ஆனா–லும் கலங்க வேண்–டாம். துர்க்–கை–யன்–னையை த�ொடர்ந்து வழி–பட்–டால், எதி–ரி–கள் உதி–ரி–க–ளா–கித் த�ொலைந்து ப�ோவார்– கள். யாராக இருப்–பினு – ம் நன்கு ய�ோசித்த பிறகே வாக்கு க�ொடுக்–க–வும். மற்–ற–படி கடன் த�ொல்–லை– கள் ஏற்–பட – ாது. தர்ம காரி–யங்–களை – ச் செய்–வீர்–கள். தடை–களை – த் தாண்டி வெற்–றிய – டை – வ – தி – ல் ஐய–மே– – –மில்–லாத விஷ–யங்–க–ளை–யும் யில்லை. அனு–கூல சாத–க–மாக மாற்–றிக்–க�ொள்–ளும் புத்தி சாதுர்–யம் ஏற்–ப–டும். தனித்–தன்–மையை இழக்க மாட்–டீர்–கள். அடுத்–த– வர் உங்–க–ளுக்கு அறி–வுரை கூறும்–படி நடந்து க�ொள்–ள–மாட்–டீர்–கள். அர–சாங்–கத் த�ொடர்–பு–கள் சாத–கம – ா–கவே அமை–யும். நீண்–டதூ – ர– ப் பய–ணங்–க– – ாக உழைத்– ளால் நன்மை உண்–டா–கும். கடு–மைய துச் செய்–யும் காரி–யங்–க–ளில் வெற்றி நிச்–ச–யம். தார்–மீ–க சிந்–த–னை–கள் மேல�ோங்–கும். ஆன்–மி– கத்–தில் நாட்–டம் அதி–க–ரிக்–கும். பெரி–ய�ோர்–க–ளை சந்–தித்து ஆசி பெறு–வீர்–கள். உங்–கள் உழைப்பு வீண் ப�ோகாது. இது–நாள்–வரை இருந்த ச�ோர்– வும் அயர்ச்–சி–யும் மறை–யும். தேக ஆர�ோக்–யம் சீரா–கும். குடும்–பத்–தில் மருத்–து–வச் செல–வு–கள் குறை–யும். தாயார் வழி–யில் இருந்–து–வந்த மனஸ்– தா–பங்–கள் மறைந்து சுமு–க–மான உறவு உண்–டா– கும். குடும்–பத்–தி–லும், உற்–றார் உற–வின – ர்–க–ளி–ட– மும் செல்–வாக்கு உய–ரும். செயல்–க–ளைப் புதிய உத்–வே–கத்–து–டன் செய்து முடிக்க வழி–பி–றக்–கும். திட்–டங்–களை – சரி–யா–கத் தீட்டி, படிப்–படி – ய – ாக, வெற்– றி–க–ர–மாக நிறை–வேற்–று–வீர்–கள். புதிய த�ொழில்–க– ளைத் த�ொடங்–கு–வீர்–கள். நண்–பர்–கள் உங்–கள் பேச்– சை க் கேட்டு நடப்– ப ார்– க ள். பெரி– ய�ோ ர் ஆத–ரவு எப்–ப�ோ–து–மி–ருக்–கும். ஓய்–வு–நே–ரத்–தில் கேளிக்–கை–க–ளில் ஈடு–பட்டு மகிழ்–வீர்–கள். உத்–ய�ோக – ஸ்–தர்–கள் பய–ணங்–கள – ால் அனு–கூல – – மான திருப்–பங்–களை – க் காண்–பீர்–கள். சிலர், விரும்– பிய வெளி–யூ–ருக்கு மாற்–றல – ா–கிச் செல்–வார்–கள். மேல–தி–கா–ரி–கள் சற்று பாரா–மு–க–மா–கவே நடந்து க�ொண்–டா–லும் த�ொல்–லை–கள் க�ொடுக்–க–மாட்– டார்–கள். ஆனால் சக–ஊ–ழி–யர்–கள் உங்–க–ளுக்–குப்

74

பக்–க–ப–ல–மாக இருப்–பார்–கள். உரிய நேரத்–தில் பதவி உயர்வு கிடைக்– கு ம். ச�ோம்– ப – லு க்கு இடம் க�ொடுக்–கா–மல் உங்–கள் வேலை–க–ளைத் திட்–ட–மிட்டு சரி–யா–கச் செய்–வது அவ–சி–யம். வியா–பா–ரிக – ளு – க்கு த�ொழி–லில் இருந்த ப�ோட்–டி– கள் குறை–யும். லாபம் அதி–கரி – க்–கும். நண்–பர்–களை – – யும், வாடிக்–கைய – ா–ளர்–களை – யு – ம் அர–வணை – த்–துச் சென்று வியா–பா–ரத்தை விரி–வு –ப–டு த்–து –வீர்–கள். க�ொடுக்–கல், வாங்–க–லில் இருந்த த�ொய்–வு–கள் நீங்கி, மன–தில் உற்–சா–கம் த�ோன்–றும். அதே–நேர– ம் வெளி–யில் க�ொடுத்–தி–ருந்த பணம் திரும்–ப–வும் கைக்கு வந்து சேரு– வ – தி ல் தாம– த ம் ஏற்– ப – டு ம் என்–ப–தால் புதி–தாக யாருக்–கும் கடன் க�ொடுக்க வேண்–டாம். அர–சி–யல்–வா–தி–க–ளின் பணி–யாற்–றும் திறன் அதி–கரி – க்–கும். கட்சி மேலி–டத்–தால் உற்–சா–கப்–படு – த்– தப்–ப–டு–வீர்–கள். கட்–சி–யில் புதிய ப�ொறுப்–பு–களை – ப் பெறு–வீர்–கள். உடல் ஆர�ோக்–யம் நன்–றாக இருக்– கும். அடிக்–கடி பய–ணம் செய்து, கட்–சிப் பணி த் தீவி–ரம – ாக ஆற்றி, ஆதா–யம் பார்ப்–பீர்–கள். க – ளை – கலைத்– து – றை – யி – ன ர் எதிர்– ப ார்த்த வாய்ப்– பு – க–ளைப் பெறு–வீர்–கள். பெய–ரும், புக–ழும் உய–ரும். ரசி–கர்–கள – �ோடு கருத்து வேறு–பா–டுக – ள் ஏற்–பட நிறை– யவே வாய்ப்–புண்டு. ஆனால் அவற்றை வெளிக்– காட்–டிக் க�ொள்–ளா–மல் ரசி–கர் மன்–றங்–க–ளுக்–குப் பணம் செலவு செய்–வீர்–கள். சக– க–லை–ஞர்–க–ளின் நன்–ம–திப்–பைப் பெறு–வீர்–கள். பெண்–ம–ணி–கள் கண–வ–ரின் பாராட்–டு–களை எளி–தில் அடை–வீர்–கள். புதி–தாக ஆடை, ஆப–ர– ணங்–களை வாங்கி மகிழ்–வீர்–கள். இல்–லத்–தில் நிம்–ம–தி–யைக் காண்–பீர்–கள். சுப காரி–யங்–க–ளில் கலந்து க�ொள்–வீர்–கள். உடல் நலத்–தில் மட்–டும் சற்று கவ–ன–மா–கவே இருக்–க–வும். மாண–வ–ம–ணி–கள் நல்ல மதிப்–பெண்–களை வாங்க வழி–வ–கை–யுண்டு. பெற்–ற�ோர் ஆத–ரவு கிடைக்–கும். அவர்–க–ளால் உங்–கள் எதிர்–கா–லத் திட்–டங்–கள் எளி–தில் நிறை–வேறு – ம். சக–மா–ணவ – ர்–க– ளின் ஒத்–துழ – ைப்–பைப் பெறு–வீர்–கள். அவர்–களி – ட – ம் அனா–வசி – ய சண்டை சச்–சர– வு – க – ளை – த் தவிர்க்–கவு – ம். மற்–றப – டி உடல் நலம் நன்–றாக இருக்–கும். தின–மும் உடற்–ப–யிற்–சி–க–ளைச் செய்–தால் மேலும் உடல் வலிமை பெற–லாம். பரி– க ா– ர ம்: ராகு-கேது–வுக்கு பரி–கார பூஜை செய்–வ–தும், சனி பக–வா–னுக்கு நல்–லெண்ணெய் தீபம் ஏற்றி வழி–ப–டு–வ–தும் கஷ்–டங்–களை ப�ோக்கி மன–தில் நிம்–ம–தியை தரும். சிறப்பு பரி–கா–ரம்: வியா–ழக்–கி–ழ–மை–த�ோ–றும் தக்ஷி–ணா–மூர்த்–திக்கு க�ொண்–டைக்–கட – லை மாலை சாத்தி வழி–ப–ட–வும். ச�ொல்ல வேண்–டிய மந்–திர– ம்: “ஓம் சத்–குரு – வே நமஹ” என்ற மந்–தி–ரத்தை தின–மும் 12 முறை ச�ொல்–ல–வும். அதிர்ஷ்ட எண்–கள்: 1, 3, 9. அதிர்ஷ்ட கிழ–மை–கள்: ஞாயிறு, செவ்–வாய், வியா–ழன்.

அடுத்த இத–ழில்: சனிப் பெயர்ச்சி நட்சத்திர பலன்–கள் ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

Mò£ö¡

äŠðC&30

裘ˆF¬è&1 ªõœO

2

3

4

5

6

7

8

9

10

11

12

13

14

16

17

18

19

20

21

22

23

24

25

26

27

28

29

30

Mò£ö¡

¹î¡

ªêšõ£Œ

Fƒèœ

ë£JÁ

êQ

ªõœO

Mò£ö¡

¹î¡

ªêšõ£Œ

Fƒèœ

ë£JÁ

êQ

Aö¬ñ

݃Aô îI› «îF «îF

²õ£F Þó¾ 6.14 ñE õ¬ó

CˆF¬ó ñ£¬ô 4.45 ñE õ¬ó

ï†êˆFó‹

ÜI˜î 60.00 ï£N¬è

Ìó£ì‹ ÜF裬ô 5.49 ñE õ¬ó àˆFó£ì‹  º¿õ¶‹

궘ˆF Þó¾ 1.08 ñE õ¬ó

ð…êI Þó¾ 3.03 ñE õ¬ó

¶õ£îC Þó¾ 3.49 ñE õ¬ó

«óõF ðè™ 12.53 ñE õ¬ó

Cˆî 17.12 H¡¹ ÜI˜î

C‹ñ‹&è¡Q

C‹ñ‹

àˆFó†ì£F ðè™ 1.16 ñE õ¬ó

ãè£îC ÜF裬ô 5.08 ñE õ¬ó

Cˆî 18.10 H¡¹ ñóí

ñóí 12.55 H¡¹ ÜI˜î èìè‹&C‹ñ‹

Ìó†ì£F ðè™ 1.10 ñE õ¬ó

ïõI 裬ô 6.20 ñE õ¬ó îêI ÜF裬ô 5.39 ñE õ¬ó

èìè‹

Cˆî 16.39 H¡¹ ñóí

ñóí 14.04 H¡¹ Cˆî

êîò‹ ðè™ 12.40 ñE õ¬ó

ÜwìI 裬ô 6.17 ñE õ¬ó

ÜM†ì‹ ðè™ 11.38 ñE õ¬ó

ÜwìI 裬ô 6.00 ñE õ¬ó

èìè‹

I¶ù‹

F¼«õ£í‹ 裬ô 10.06 ñE õ¬ó

êŠîI ÜF裬ô 4.53 ñE õ¬ó

Cˆî 60.00 ï£N¬è

èîL ªè÷K Móî‹. õó궘ˆF Móî‹.

ó‹ð£ˆFKF¬ò. F¼Þô‹ðòƒ«è£†Ç˜ ó‹ð£¹K ï£î¬ó îKC‚è ï¡Á.

ê‰Fó îKêù‹. èK. êƒèó¡«è£M™ «è£ñFò‹ñ¡ ¹wðŠ ð£õ£¬ì îKêù‹.

W›ˆF¼ŠðF «è£M‰îó£ü˜ «è£JL™ ÜÂñ‚° F¼ñ…êù «ê¬õ.

ê˜õ Üñ£õ£¬ê. H¶˜ ðí . Ü¡ùî£ù‹ ï¡Á.

ñ£îŠHøŠ¹. ºìõ¡ º¿‚°. äòŠð ð‚î˜èœ ñ£¬ôòE»‹ Mö£.

MwµðF ¹‡ò è£ô‹. ñ£î Cõó£ˆFK.

M«êû °PŠ¹èœ

²ðFù‹. ¬õíõ ãè£îC. ÿM™L¹ˆ¶˜ ݇죜 óƒè ñ¡ù£˜ è‡í£® ñ£O¬è ⿉î¼÷™.

vñ£˜ˆî ãè£îC. ²ðFù‹. F¼õ‡í£ñ¬ô ܼí£ê«ôvõó˜ óîàŸêõ‹.

²õ£Iñ¬ô º¼èŠªð¼ñ£¡ ªõœO ñJ™ õ£èùˆF™ ð…ê ͘ˆFèÀì¡ ¹øŠð£´.

Hó÷ò è™ð£F. ²õ£Iñ¬ô º¼è˜ ݆´‚Aì£ õ£èùˆF™ ðõQ.

¬ñ¶ô£wìI. ¬ðóõ˜, ¶˜‚¬è, è£O õN𣴠ªêŒò î¬ìèœ Mô°‹.

ï‰îúŠîI. F¼ïœ÷£Á êmvõó˜ CøŠ¹ Ýó£î¬ù. è¼ì îKêù‹ ïô‹ .

õ£v¶ . ²ð. êw® Móî‹.

F¼«õ£í Móî‹. ²ŠóñEò˜ êw® Móî‹.

Kûð‹&I¶ù‹ ²ð. F¼õ‡í£ñ¬ô ܼí£ê«ôvõó˜ àŸêõ‹ Ýó‹ð‹.

I¶ù‹

Cˆî 60.00 ï£N¬è

Kûð‹

Kûð‹

«ñû‹

«ñû‹

eù‹&«ñû‹

eù‹

eù‹

ê‰Fó£wìñ‹

àˆFó£ì‹ 裬ô 8.10 ñE õ¬ó Cˆî 5.24 H¡¹ ñóí

êw® ÜF裬ô 4.35 ñE õ¬ó

ÜI˜î 53.21 H¡¹ Cˆî

Íô‹ Þó¾ 3.20 ñE õ¬ó

F¼F¬ò Þó¾ 11.01 ñE õ¬ó

Cˆî 60.00 ï£N¬è

«è†¬ì Þó¾ 12.46 ñE õ¬ó

¶MF¬ò Þó¾ 8.54 ñE õ¬ó

ñóí 60.00 ï£N¬è

ÜÂû‹ Þó¾ 10.17 ñE õ¬ó

Cˆî 60.00 ï£N¬è

Cˆî 60.00 ï£N¬è

Cˆî 56.23 H¡¹ ÜI˜î

«ò£è‹

Hóî¬ñ Þó¾ 7.02 ñE õ¬ó

Üñ£õ£¬ê ñ£¬ô 5.17 ñE õ¬ó Mê£è‹ Þó¾ 8.06 ñE õ¬ó

궘ˆîC ðè™ 3.57 ñE õ¬ó

Fó«ò£îC ðè™ 3.07 ñE õ¬ó

FF

கணித்தவர்: ‘ஜ�ோதிட மணி’ வசந்தா சுரேஷ்குமார்

நவம்பர் மாதம் 16-30 (ஐப்பசி - கார்த்திகை) பஞ்சாங்க குறிப்புகள்

ஐம்புலனும் அடங்கும்வரை

காத்திருப்பானேன்?

அ

ரச ப�ோகத்– தி – ல ேயே வாழ்ந்த ஒரு– வ ா் , அரண்–மன – ையை விட்டு வெளியே ப�ோனது இல்லை. ஒரு–நாள் அவா் அரண் மனையை விட்டு வெளியே ப�ோன– ப �ோது, முது– மை – யி ன் க�ொடு–மை–யும், மர–ணத்–தின் வேத–னை–யும் புரிந்– தது. அவ்–வ–ள–வு–தான், அர–ச–ப�ோக வாழ்–வைத் துறந்–தார். அமை–தியை நாடித் தவம் புரிந்–தார், வெற்–றியு – ம் பெற்–றார். உல–கமே அவா் கால–டியி – ல் விழுந்து வணங்–கி–யது. அவர�ோ, ‘யான் பெற்ற

76

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

இன்ப நிலையை நீங்–க–ளும் பெறுங்–கள்!’ என்று பல–வாறு உப–தே–சித்–தார். அந்த மகான் பெற்ற அமைதி அவா் முகத்–தி– லும், வடி–விலு – ம் பிர–கா–சித்–தது. அவா் திரு–உரு – வ – ம் இன்–றும் நம் கண்–களை – யு – ம் கருத்–தையு – ம் கவா்ந்து, நம்மை அறி–யா–ம–லேயே, நம் மன–தில் அமைதி தவ–ழச் செய்–கி–றது. அந்த மகான் - புத்–தா். ஆம், மர– ண த்– தி ன் வேத– ன ை– யை – யு ம், முது–மை–யின் க�ொடு–மை–யை–யும் ஒரே ஒரு–முறை

பார்த்–த–தா–லேயே, அவை உள்–ளத்–தில் பதிய, புத்–தா் உரு–வா–னார். ஆனால், முது– மை – யி ன் க�ொடு– மை – யை ப் பற்–றிய�ோ, மர–ணத்–தைப் பற்–றிய எண்–ணம�ோ இல்–லா–மல், தெய்வ சிந்–த–னை–யும் இல்–லா–மல் – ா–கும் என்று வருத்–தப்–படு – கி – ற – ார் இருந்–தால் என்–னவ திரு–மூலா – ். தழைக்–கின்ற செந்–த–ளிர்த் தண் மலா்க் க�ொம்–பில் இழைக்–கின்ற எல்–லாம் இறக்–கின்ற கண்–டும் பிழைப்–பின்றி எம்–பெ–ரு–மான் அடி ஏத்–தார் அழைக்–கின்ற ப�ோது அறி–யார் அவா் தாமே (திரு–மந்–தி–ரம் - 187) க ரு த் து : அ ழ – க ான இ ள ந் – த – ளி ர் – க ள் , குளிர்ச்–சியான – மலா்க – ள் ஆகி–யவை, மரக்–கிளை – க – – ளில் தழைத்து வளா்ந்து இருக்–கின்–றன. ஆனால், இவை–யெல்–லாம் காய்ந்து ப�ோய், மரம் ம�ொட்– டை–யாகி, பட்–டுப் ப�ோகின்–றது. இதைப் பார்த்–தும் உயிர் உள்–ளப – �ோதே, இறை–வன் திரு–வடி – க – ளை – த் துதிக்–கா–த–வா–்–கள், யமன் அழைப்பு வரும் அந்த இறுதி நாளில் மட்–டும் இறை–வனை நினைக்க எண்– ணு – வ ார்– க ளா? இறை– வ னை எப்– ப �ோ– து ம் நினைக்க வேண்–டும் எனும் மாபெ–ரும் உண்மை அப்–ப�ோ–தும் அவா்–க–ளுக்–குத் தெரி–யாது. வாழ்க்–கையி – ன் முடி–வான உண்–மையை, ஒரே ஒரு முறை பார்த்–துவி – ட்டு, அதைப் பற்–றிச் சிந்–தித்த புத்–தா் தவம் இருந்–தார். அமைதி இன்–பத்தை அவா் அனு–ப–வித்–த–த�ோடு, அவரே தூய்–மை–யான அமை–தி–யின் வடி–வா–கத் திகழ்ந்–தார். அனைத்–தை–யும் பரம்–ப�ொ–ருள் வடி–வா–கவே பார்த்த புத்– த – ரி ன் உயா் ந ்த நிலை இன்– னு ம் வெளிப்–பட்–டுக் க�ொண்–டி–ருக்–கி–றது. அது–ப�ோல, நிலை–யென்று நினைத்–துக் க�ொண்–டி–ருக்–கும் அனைத்–துமே நிலை– யில்–லா–மல் ப�ோகும்–ப�ோது, அவற்–றைப் பார்த்–துக் க�ொண்–டி–ருப்–ப–வா–்–கள் மட்–டும் எப்–படி நிலை–யாக இருக்க முடி–யும்? இதை வைத்–துத் திரு–மூ–லா் மனித குலத்திற்–குப் பாடம் நடத்–து–கி–றார். மரங்–க–ளில் சின்–னஞ்–சி–றிய தளிர்–கள் மெள்ள மெள்ள உரு–வா–கின்–றன. தழைக்–கின்–றன. மென்–மை–யான சிவந்த நிறத்–தில் இருந்த அவை

முற்றி, பச்– சை ப்– ப – சேல் எனப் பசு– மை – யை க் காட்டு–கின்–றன. சில–நாட்–க–ளில் பசுமை வற்–றிப்– ப�ோய், காயத் த�ொடங்–கு–கின்–றன, சில–நாட்–க–ளில் உதிர்ந்தும் ப�ோகின்–றன. தழை, இலை–கள் மட்–டும – ல்ல; பூத்து, காய்த்து, கனிந்து, பழங்–க–ளை–யும் க�ொடுக்–கின்–றன மரங்– கள். சில நாட்–களி – ல் அவை–யும் ப�ோய்–விடு – கி – ன்–றன. முடி–வில் மரமே பட்–டுப் ப�ோய்–வி–டு–கி–றது. இதைப் பார்த்–தும் மனி–த–கு–லம், தான் என்– னவ�ோ நிலை–யாக இருக்–கப்–ப�ோ–வ–தாக நினைத்– துச் செயல்–பட்–டுக் க�ொண்–டி–ருக்–கி–றதே, தெய்வ சிந்– த – ன ை– யு – ட ன் செயல்– ப – ட க் கூடாதா என வருந்துகி–றார் திரு–மூ–லா். மரத்– தை ச் ச�ொல்லி, மனித குலத்– தி ற்கு நிலை–யாமையை மட்–டும் உணா்த்த வர–வில்லை – திருமூலா். பிறகு? மரத்–தில் உள்ள அனைத்–துமே மற்–றவ – ா–க –் ளு – க்– காக, மற்ற ஜீவ–ரா–சி–க–ளுக்–கா–கவே வாழ்–கின்–றன. மலா்–கள�ோ, காய்–கள�ோ, கனி–கள�ோ இல்–லா–மல் மனித குலத்– தி ற்கு மகிழ்ச்சி ஏது? இவ்– வ – ள வு ஏன், மரங்–கள் இல்–லா–விட்–டால் மழை ஏது? ஜீவ– ரா–சி–கள் எது–வும் வாழ–மு–டியாத – நிலை–யல்–லவா உண்–டா–கும்? அதை– யு ம் தாண்– டி ப்– பா ர்த்– தால் , பெரும் உண்மை ஒன்று விளங்–கும். மனி–தாகள் பிராண– வா– யு வை ஏற்று, கரி– ய – மி ல வாயுவை வெளி– யி– டு – கி ன்– ற� ோம். மரங்– க ள�ோ நம்– ம ால் வெளி– யி– ட ப்– ப – டு ம் கரி– ய – மி ல வாயுவை ஏற்று, மனித குலத்– தி ற்– கு த் தேவை– யான பிரா– ண – வ ா– யு வை வெளி–யி–டு–கின்றன. அதா–வது, மரங்–கள் இல்–லையெ – ன்–றால் மனி–த– கு–லம் வாழவே முடி–யாது. இவ்–வாறு பல விதங்–களி – – லும் அடுத்–தவ – ரு – க்–கா–கவே வாழ்–கின்ற மரங்–களே பட்–டுப்–ப�ோய் இருந்த இடமே தெரி–யா–மல் ப�ோய் விடு–கின்–றன. இப்–படி இருக்–கும்–ப�ோது, அதைப் பார்த்–தும் –தான் என்–னவ�ோ நிலை–யாக இருக்–கப் ப�ோவ–தாக நினைத்–துச் செயல்–பட்–டுக் க�ொண்–டி– ருக்–கி–றதே மனி–த–கு–லம், க�ொஞ்–ச–மா–வது தெய்வ சிந்–தன – ை–யுட – ன் செயல்–பட – க்–கூடாதா – என வருந்–து– கி–றார் திரு–மூலா – .் இன்–னும் ஆழமாகப் பார்த்–தால், த�ொல்–காப்–பிய – ம் ச�ொன்–ன–படி, ஓரறி–வுள்ள மரத்– தி–டம் இருந்து, ஆற–றிவு உள்–ள–தா–கச் ச�ொல்–லப்– படும் மனித குலம் பாடம் கற்–றுக்–க�ொள்ள வேண்– டாமா எனும் உண்–மை–யும் புலப்–ப–டும். தெய்வ சிந்–தனை, தெய்–வத் த�ொண்டு என்–பது, அடுத்–தவ – ா–க ்– ளு – க்கு உத–வுவ – தே, இதை உணா்ந்து செயல் படு–வதே மனித வாழ்க்கை! எல்லா விதங்–க–ளி–லும் மற்–ற–வா–்க்–கா– கவே வாழ்ந்து பட்–டுப்–ப�ோ–கும் மரங்–க– ளைப் பார்த்–தும், எந்த விதத்–தி–லும் மற்–ற– வா–்க்கு உத–வாத மனி–தா–் கள், தங்–கள் கடைசி காலத்– தி லா நல்– லதை நினைக்–கப்–ப�ோ–கிற – ார்–கள் என்னும் தி ரு மூ ல ரி ன் வ ரு த ்த த் தி ன் ðô¡

77

16-30 நவம்பர் 2017

வெளிப்–பாடே இந்–தப் பாடல். இதைத் த�ொடா்ந்தே அடுத்த பாட–லும் வெளிப்–ப–டு–கி–றது. ஐவா்க்கு ஒரு செய் விளைந்து கிடந்–தது ஐவ–ரும் அச்–செய்–யைக் காவல் காத்–த–னா் ஐவா்க்கு நாய–கன் ஓலை வரு–த–லால் ஐவ–ரும் அச்–செய்–யைக் காவல் விட்–டாரே (திரு–மந்–தி–ரம்-188) உடம்பு எனும் வயலை, ஐம்–ப�ொ–றிக – ளு – ம் காவல் காத்–து– வ–ருகி – ன்–றன. இறை–வன் நிய–மித்–த–படி, உயி–ரைக் கவ–ரக் காலன் வரு–கி–றான். அவன் வந்–த–தும் உடம்–பைக் காவல் காத்து வந்த ஐம்–ப�ொ–றி–க–ளும், தங்–கள் காவ–லைக் கைவிட்டு விடு–கின்–றன. ப�ோன பாட–லில் மரத்தை வைத்–துப் பாடம் நடத்–திய திரு–மூ–லா், இப்–பா–ட–லில் வயலை வைத்து நேர–டி–யா–கவே பாடம் நடத்–து–கி–றார். ஐந்து ப�ோ்கள் ஒரு வய–லைக் காவல்–காத்து, அத–னால் விளை–யும் பயன்–களை நன்–றாக அனு–ப–வித்–துக் க�ொண்டு இருந்–தார்–கள். ஐந்து பேருக்–கும் தலை–வ–ரா–ன–வா், ஒரு–நாள் ஓலை (ஜப்தி ந�ோடீஸ் ப�ோல) அனுப்–பி–னார். அதைக்–கண்–ட–வு–டன் ஐவ–ரும் தாங்–கள் காவல் காத்து வந்த வயலை விட்–டு–விட்டு ஓடிப் ப�ோய் விட்–டார்–கள் என விவ–ரிக்–கும் இப்–பாட – லி – ல், நம் உடம்–பைப் பற்றி அற்–புத – ம – ாக விளக்–குகி – ற – ார் திரு–மூலா – .் கண், காது, மூக்கு, வாய், உடம்பு எனும் ஐந்–தும், உடம்–பைப் பத்–திர– – மா–கக் காவல் காக்–கின்–றன. கண், காணும் ப�ொருட்–க–ளி–லெல்–லாம் தன் பார்–வையை செலுத்–துகி – ற – து. ப�ொருட்–களி – ன் வண்–ணங்–களி – லு – ம், அமைப்– பி–லும், இனி–மையி – லு – ம் மன–தைத் தூண்டி, அப்–ப�ொ–ருட்–கள் மீது மனதை மையல் க�ொள்–ளச் செய்–கி–றது. ஏதே–னும் சிறு துரும்பு தன் அருகில்

78

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

வ ந்– தால் கூட , தன்னை இமை–யால் மூடிப் பாது–காத்– துக்–க�ொள்–கி–றது. காது, அடுத்–த–வா் ச�ொல்– லும் வார்த்– தை – க – ளை – யு ம், பாடல்– க – ளை – யு ம் கேட்டு ஆ னந் – தி த் து , ம னதை மகிழ்– வி க்– கி – ற து. கூடவே எங்– கி – ரு ந்– தா – வ து ஆபத்து வரும் எனக்–கேட்–டால், உட–ன– டி–யாக அந்–தச் செய்–தியை மூளைக்–குக் க�ொண்–டு–ப�ோ– கி– ற து. மூளை மன– து – ட ன் இணைந்து செயல்– ப ட்டு உடம்– பை ப் பாது– க ாக்– கு ம் முயற்–சி–யில் ஈடு–ப–டு–கி–றது. மூக்கு, உயிர் வாழத் தேவை – யான பி ர ா – ண – வா– யு வை உடம்– பி ற்– கு ள் செ லு த் தி , தேவை – யற்ற கரி–ய–மில வாயுவை வெளி– யேற்றி உடம்–பைப் பாது–காக்– கி–றது; கூடவே நறு–மண – த்தை நு க ா் ந் து ம ன – தை – யு ம் உடலை–யும் மகிழ்–விக்–கிற – து. வாய், உயிர் வாழத்–தே– வை–யான உணவு வகை–கள் அனைத்– தை – யு ம் வித– வி – த – மாக ரசித்– து ச் சுவைத்து வயிற்– று க்– கு ள் அனுப்பி, அதன் மூலம் உடம்– பை ப் பாது– க ாக்– கி – ற து. கூடவே, அடுத்–தவ – ரி – ட – ம் பேசி மனதை மகிழ்–விக்–கி–றது. கைக– ளு ம் கால்– க – ளு ம் பல விதங்–க–ளி–லும் செயல்– பட்டு உடம்–பைப் பாது–காக்– கின்–றன. ஐம்–ப�ொ–றி–க–ளும் உடம்– பைப் பாது–காக்–கும் வகை–க– ளைப் பார்த்– த� ோம். தெய்– வம் அனுப்–பும் ஓலை–யைப் பார்க்–க–லாம்:க ண் – க – ளி ல் பார்வை மங்– க த் த�ொடங்– கு – கி – ற து. கண்–க–ளு க்–குக் கண்–ண ாடி அணிந்து, பறி–ப�ோன பார்– வை–யைச் சரி–செய்–துக�ொள்ள – முயற்–சிக்–கி–ற�ோம். கேட்– கு ம் திறன் குறை– ய த் – த�ொ – ட ங் கி , செ வி ப் – பு – ல ன் ப ழு – த – ட ை – கி ன் – ற து . கே ட் – கு ம் க ரு வி (ஹியரிங் எய்ட்) வைத்து அத– ன ை– யு ம் சரி செய்ய முயற்–சிக்–கி–ற�ோம்.

நுகரும் திறன�ோ, மூச்சுத் திறன�ோ தடை– பட்டால் , சிறிய குழாய்–களை – ச் ச�ொரு– கி–யாவ – து உயிர்–வாழ முயல்– கி–ற�ோம். கண்– ட – தை ச் சுவைத்து உள்ளே தள்ள, ஏதே–னும் ந�ோய் வந்– தால் , முத– லி ல் பாதிக்–கப்–படு – வ – து வாய்–தான்.

– ன் கசப்–பாக இருந்– என்–னதா தா–லும், பிடிக்–கி–றத�ோ இல்– லைய�ோ, மருந்து-மாத்–திரை – – களை வாய் விழுங்–கித்–தான் ஆக–வேண்–டும். அது மட்–டு– மல்ல, எதை– யா – வ து ஏடா– கூ–டம – ா–கப்–பேசி, உடம்பைப் படா–த–பாடு பட–வைப்–ப–தும் வாய்–தான். உடம்போ ப�ோகக்– கூ – டாத இடங்–க–ளுக்–கெல்லாம் ப�ோய், செய்–யக் கூடா–தவை எல்– லா ம் செய்து, பெரும் துன்– ப ம் அனு– ப – வி க்– கி – ற து. காலப்– ப �ோக்– கி ல் உடம்பு தளா்ச்சி அடைந்து நடுங்–கத் த�ொடங்–கி–ய–தும், உடம்பை ஆதா– ர – ம ா– க க் க�ொண்ட மனமும் நடுங்–கு–கி–றது. திரு– மூ – லா் எச்– ச – ரி க்– கி – றார்: “அப்பா, எந்–தக் கண், காது முத–லா–னவை மூலம் நீ உடம்–பைப் பல–வி–த–மா–க– வும் பாது–காத்–தாய�ோ, அது தன்–னிலை அழி–யும்–ப�ோது, ஐம்–ப�ொ–றிக – ளு – ம் ஓடிப்–ப�ோய்– வி– டு ம். அவை– யெல் – லா ம் நன்–னி–லை–யில் இருக்–கு ம்– ப�ோதே, இறை– சி ந்– த – ன ை– யுடன் நல்–ல–தைச் செய்!” இப்–பா–ட–லில் உடம்பை வய–லா–கச் ச�ொல்–லி–யிருப்– பது, மிக– வு ம் ஆழ– ம ான ப � ொ ரு ள் க�ொ ண் – ட து . எந்–த–வ�ொரு வய–லும் தன் விளைச்– ச – லை த் தானே வைத்–துக் க�ொள்–வதி – ல்லை. அடுத்–தவ – ா–்க்க – ா–கவே அளிக்– கி–றது. அது–ப�ோல்–தான் மனி– த–னும். அடுத்–தவ – ா–க் ் கு உதவி செய்–வதே அவன் கடமை என அறி–வு–றுத்துகிறார். ‘விளை– யு ம் வய– லா க இ ரு , த ரி சு நி ல – ம ா – க ப் – ப�ோய் விடாதே. ப�ொறி பு ல ன் – க ள் ந ல் – ல – நி – லை – யில் இருக்– கு ம்– ப �ோதே,

– ச் செய்!’ எனும் திரு–மூல – ரி – ன் கருத்–தையே, இறை–சிந்–தனையுடன் நல்–லதை கம்–பா் அழ–காக அமைத்–தி–ருக்–கி–றார். உயி–ரி–றப் புக்க காலை உண்–ணின்ற உணா்–வி–ன�ோ–டும் செயி–ரறு ப�ொறி–யும் அந்–தக் கர–ண–மும் சிந்–துமா ப�ோல் அயில் எயிற்ற ரக்–கா் உள்–ளார் ஆற்–ற–ல–ராகி யான்ற எயி–லுடை இலங்கை ந�ோக்கி இாிந்–த–னா் படை–யும் விட்–டார் (யுத்த காண்–டம்) இந்–தி–ர–ஜித் இறந்து கீழே விழுந்–த–ப�ோது, அவ–னைச் சுற்றி நின்ற படை வீரா்–க–ளெல்–லாம் தங்–கள் ஆயு–தங்–க–ளைக் கீழே ப�ோட்டு விட்டு இலங்கை ந�ோக்கி ஓடி விட்–டார்–கள் எனும் தக–வ–லைச் ச�ொல்–கி–றது இந்–தப் பாடல். படை வீரா்–கள் ஓடி–யதை விவ–ரிக்–கும்–ப�ோது, உடம்பை விட்டு உயிர் நீங்–கக்–கூ–டிய காலத்–தில், உள்ளே உணா்ச்–சி–ய�ோடு நின்ற குற்–ற–மற்ற ஐம்–ப�ொ–றி–க–ளும், அந்–தக்–க–ணமே மறைந்–து–வி–டு–வ–து–ப�ோல ஓடி–னார்–கள் என்–கி–றார் கம்–பா். உயிர் பிரி–யும் நேரத்–தில், ஐம்–ப�ொறி– களும் விட்டு விலகி ஓடிப்–ப�ோய் விடும். ஆகை–யால் வாழும் நாட்–க– ளில் அவற்–றைக் க�ொண்டு தீயச் செயல்–க–ளில் ஈடு–ப–டக் கூடாது எனக் கம்–ப–ரும் எச்–ச–ரிக்–கி–றார். உடம்பு ஆர�ோக்–கி–ய–மாக இருக்–கும்–ப�ோதே, இயன்– ற – வ ரை தெய்வ சிந்– த – ன ை– யு – ட ன் நல்– ல – தை ச் செய்– வ� ோம்! நன்–னிலை அடை–வ�ோம்! (மந்–தி–ரம் ஒலிக்–கும்) ðô¡

79

16-30 நவம்பர் 2017

தூண்டிய சுடரில் பிரகாசிக்கும்

‘‘உ

ரு–வாக்–குவ – த – ெல்– லாம் இறை–வன்– த ா ன் ; அ வ ன் உரு– வ ாக்கி வைத்– தி – ரு ந்– ததை நாம் வெறுமே கண்–டு–பி–டிக்–கத்– தான் செய்–கிற�ோ – ம், அவ்–வள – வே.’’

- தன் மகி– மை – க – ளை – யு ம், சித்து அற்–பு–தங்–க–ளை–யும் பற்றி பக்–தர்–கள் பர–வச – த்–து–டன் பேசும்– ப�ோது, தன்–னிலை விளக்–க–மாக இப்– ப – டி ச் ச�ொன்– ன – வ ர், புட்– ட – பர்த்தி சத்ய சாயி–பாபா. ‘‘புராண காலங்–க–ளில் அரக்– கர்–க–ளைக் க�ொல்–லப் பன்–னெ– டுங்– க ா– ல ம் தவ– மி – ய ற்றி, சக்தி பெற்று சில இறை– ய ன்– ப ர்– க ள் தீய–வர்–களை அழித்–தி–ருக்–கி–றார்– கள். இந்–தக் கலி–கா–லத்–தி–லும் அது சாத்– தி – ய மே. ஆனால், அந்–தத் தவம் ப�ொது–ந–லத்–துக்– காக அல்– ல ா– ம ல், தனி– ம – னி த பிரச்–னைக்–கான தீர்வு வேண்டி மட்– டு மே மேற்– க�ொ ள்– ள ப்– ப – டு – கி–றது. அதில் தவ–றில்–லை–தான். ஆனால், கூட்–டுப் பிரார்த்–தனை செய்து, கூட்– ட ாக இறை துதி பாடிப் ப�ொது–ந–லத்–துக்–காக நாம் ‘தவம்’ இயற்–றும்–ப�ோது, அதில் கிடைக்–கும் நிம்–ம–தியை அனு–ப– வித்–தால்–தான் உண–ர–மு–டி–யும்–’’ என்– று ம் தெரி– வி த்– தி – ரு க்– கி – ற ார். அவர் துவக்கி வைத்த கூட்டு பஜன் நிகழ்ச்– சி – க – ளி ல், இன்– றும், கண்–க–ளில் நீர் மல்க, பல பக்–தர்–கள், ப�ொது நன்–மைக்–காக நெகிழ்–வது கண்–கூடு. சத்– ய – ச ாய் அறக்– க ட்– ட ளை, உல–கள – ா–விய ஒரு த�ொண்டு நிறு– வ–னம். உலக நாடு–களி – ல் சுமார் 4 க�ோடி பக்–தர்–கள் அவ–ருடைய – முக்– கி–யக் க�ொள்–கை–யான அன்பை உல–கெங்–கும் பரப்பி வரு–கி–றார்– கள். அவற்–றில் 114 நாடு–க–ளில், ம�ொத்–தம் 1200 சாய் மையங்–கள் இயங்–குகி – ன்–றன. 103 நாடு–களி – ல் சத்–ய–சாய் கல்வி நிலை–யங்–கள் செயல்–ப–டு–கின்–றன. சத்– ய – ச ாய்– ப ாபா அறக்– க ட்– டளை மிகச் சிறப்–பாக ப�ொதுத் த�ொண்டு ஆற்றி வரு– கி – ற து என்– ற ால், அதற்– கு ப் ப�ொது–

80

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

ஒளி! நல ந�ோக்கு க�ொண்ட பல பக்–தர்–கள்–தான் கார–ணம். உதா–ரண – ம – ாக, மைக் தக–ரெட் என்ற அமெ–ரிக்–கத் த�ொழி–லதி – ப – ர், 1990ஆம் ஆண்டு, 200 க�ோடி ரூபாயை, புட்–ட–பர்த்–தி–யி–லுள்ள சத்ய சாய் மைய மருத்– து – வ – ம–னைக்கு வழங்–கி–யி–ருக்–கி–றார். மிக நவீன வச–திக – ளு – ட – ன், எல்–லா– வகை ந�ோய்–களு – க்–கும் சிகிச்சை அளிக்–கும் இந்த இல–வச மருத்– து–வமனை – , 1954ம் ஆண்–டிலேயே – பக–வான் சாயி–பா–பா–வால் கட்–டப்– பட்–டது. பெங்–க–ளூ–ரி–லும் இதே அமைப்பு க�ொண்ட மல்டி ஸ்பெ– ஷா– லி டி மருத்– து – வ – ம – னையை அமைத்–தி–ருக்–கி–றார், பாபா. அடுத்து, புட்– ட – ப ர்த்– தி – யி ல் உல–கத் தரம் வாய்ந்த விளை– யாட்டு மைதா–னம் ஒன்று அமைக்– கப்–பட்–டி–ருக்–கி–றது. புட்–ட–பர்த்தி கல்வி நிறு–வ–னங்–க–ளில் பயி–லும் மாண– வ ர்– க ள் தம் விளை– ய ாட்– டுத் திற–மை–களை இந்த மைதா– னத்– தி ல் நிரூ– பி த்து விரு– து – க ள் பெறு–கி–றார்–கள். இந்த அரங்–கம் ஜி.வி. ஷெட்டி என்ற வெளி– நாடு வாழ் இந்–தி–யர் வழங்–கிய

25 க�ோடி ரூபாய் நன்–க�ொடை – யி – ல் உரு–வா–னது. இன்–ன�ொன்று, மீலாய் துரி என்ற இந்–த�ோ–னே–ஷிய அன்–பர் ஒரு–வர் அளித்த நன்–க�ொடை – ய – ால் புட்–ட–பர்த்தி இசைப் பள்ளி உரு– வா–னது. நன்–க�ொடை த�ொகை: 50 க�ோடி ரூபாய். பக– வ ான் சத்ய சாயி– ப ாபா உ ரு – வ ா க் – கி ய இ ந்த அ ற க் – கட்– ட ளை ஆந்– தி ர மாநி– ல ம் அனந்–த–பூ–ரில் பெண்–க–ளுக்–கான கல்–லூ–ரி–யை–யும், பெங்–க–ளூ–ரில் ஆட–வ–ருக்–கான கல்–லூ–ரி–யை–யும் துவக்கி பல ஏழைக் குடும்–பங்–க– ளின் படிப்–புச் சுட–ரைத் தூண்–டி– – ச் செய்–தி– விட்டு ஆனந்த ஒளி–பர– வ ருக்–கி–றது. 1950ம் ஆண்–டி–லேயே புட்–ட–பர்த்–தி–யில் சத்ய சாயி–பாபா பல்–க–லைக்–க–ழ–கத்–தைத் துவக்–கி– னார் அவர். மத்–திய பிர–தேசசேம், உத்–தி–ர–கண்ட் மாநி–லம், ஒரிசா என்று இந்–தி–யா–வின் பல மாநி– லங்–க–ளி–லும் இவ–ரது கரு–ணைச் சேவை நிழல் விரித்–தி–ருக்–கி–றது. பிற த�ொண்டு நிறு–வ–னங்–கள் மற்–றும் அரசு அமைப்–பு–க–ளின் உத–வி–யு–டன் இந்த சேவையை அளிக்க சத்ய சாய் அறக்–கட்–டளை தயக்– க ம் காட்– டி – ய – தே – யி ல்லை. வறட்சி மிகுந்த அனந்–தபூ – ர் மாவட்– டத்–தில் 750 கிராம மக்–க–ளுக்கு, 1997 முதல், இதன் முயற்–சி–யால் இன்– று – வ ரை குடி– நீ ர் பிரச்னை இல்–லா–தி–ருக்–கி–றது. சென்னை மக்–களி – ன் தாகம் தணிப்–பத – ற்–காக ஆந்– தி ர கிருஷ்ணா நதி– நீ ரை சென்னை ந�ோக்–கிப் பாய–வி–டும் கால்–வாய் திட்–டத்தை 200 க�ோடி ரூபாய் செல–வில் அந்த அறக்– கட்–டளை மேற்–க�ொண்டு வெற்றி கண்–டி–ருக்–கி–றது. ஜனா–தி–பதி, பிர–த–மர், மாநில முதல்–வர்–கள், அர–சி–யல் தலை– வர்–கள் மட்–டு–மல்–லா–மல், கிரிக்– கெட் வீரர்–கள் சுனில் கவாஸ்–கர், சச்– சி ன் டெண்– டு ல்– க ர், அர்– ஜு– ன – ர – ண – து ங்கே (லங்கா), வேணு சீனி– வ ா– ச ன் ப�ோன்ற த�ொழி–லதி – ப – ர்–கள், அஞ்–சலி – தே – வி, பி. சுசீலா ப�ோன்ற திரை–யு–ல–கப்

பிர–முக – ர்–கள், எம்.எஸ். சுப்–புல – ட்–சுமி முதல் ஓ.எஸ். அருண், சுதா ரகு–நா–தன் முத–லான பாட–கர்–கள், பிற எல்–லாத் துறை விற்–பன்–னர்–கள் அனை–வ– ரின் உளம் நிறைந்த குரு–வா–க–வும் விளங்–கி–ய–வர் சத்ய சாயி–பாபா. ‘அன்பை வளர்த்–துக் க�ொள்–ளுங்–கள்; பிறர் மனங்–க–ளி–லும் வளர்க்க முயற்சி செய்–யுங்–கள்’ என்– ப – து – த ான் பக– வ ான் சத்ய சாயி– ப ா– ப ா– வி ன் பிர–தான ப�ோத–னைய – ாக இருந்–தது. பாசம் வளர்த்து ஒரு குடும்ப வட்–டத்–துக்–குள் மட்–டும் உழ–லா–மல், அன்பை வளர்த்து உலக அள–வில் உயர்ந்து நில்–லுங்–கள் என்–பது அந்த ப�ோத–னை–யின் உட்– ப�ொ–ருள். தின–மும் அதி–கா–லையி – ல் ‘நகர சங்–கீர்த்–த– னம்’ என்று ஒவ்–வ�ொரு சமி–தி–யைச் சேர்ந்–த–வர்–க– ளும் தம் பகு–தியி – ல் ஊர்–வல – ம் சென்–றப – டி – யே பாபா துதி–க–ளைப் பாடிச் செல்–வது, மாலை வேளை க – ளி – ல் அந்–தந்த சமிதி வளா–கத்–திலேயே – பஜனை நிகழ்த்–து–வது. தம் பகுதி மட்–டு–மல்–லா–மல், பிற எந்த இடத்–திற்–கும் மன–மு–வந்து சென்று, அம்– மக்– க – ளி ன் இடர் களை– வ து என்று அவர் சில நெறி–மு–றை–களை வகுத்–துத் தந்–தி–ருக்–கிற – ார். அந்த சமி–தி–க–ளில் மட்–டு–மல்–லா–மல், சாயி–பா– பா–வின் இருப்–பிட – ம – ான பிர–சாந்தி நிலை–யத்–திலு – ம் சேவார்த்–தி–கள் க�ொஞ்–சம்–கூட சிடு–சி–டுப்–பைக் காட்–டா–மல், மிக–வும் அமை–திய – ாக, ‘அந்–தப் பக்கம் ப�ோங்க சாயி–ராம், தயவு செய்து வரி–சை–யில் நில்–லுங்க சாயி–ராம்...’ என்று மிக–வும் அன்–பாகச்

பகவான் சத்ய சாயிபாபா அவதார நந்நாள்: 23, நவம்பர் ச�ொல்லி, அந்–தப் பகு–தி–க–ளில் ஒழுங்–கை–யும், சுத்– த த்– தை – யு ம் இன்– ற – ள – வு ம் நிலை– ந ாட்– டு ம் கண்–ணிய – ம், அவர் வளர்த்–தது. அவர் நேர–டி–யா–கப் பங்–கேற்–கும் நிகழ்ச்–சி– க–ளில், ஒரு வரை–மு–றைக்கு உட்–பட்டு அமர்ந்–தி– ருக்–கும் பக்–தர்–க–ளி–டையே மெல்ல நடந்து வந்து ஒவ்–வ�ொ–ரு–வ–ரை–யும் தம் கரு–ணைக் கண்–க–ளால் பார்த்து அவர்–க–ளுக்கு ஆறு–தல் அளிப்–பது வழக்– கம். இதை அவ–ரு–டைய பக்–தர்–கள், ‘கட–வுள், பக்–தனை ந�ோக்கி வரு–கி–றார்’ என்று வர்–ணிப்– பார்–கள். பல பக்–தர்–கள், ‘‘நான் அவரை நேரில் தரி– சி த்– த – தே – யி ல்லை. படங்– க – ளி ல் பார்த்– து ம், தரி–சித்–த–வர்–கள் வர்–ணித்–த–தைக் கேட்–டும்–தான் இருக்–கி–றேன். அத–னால�ோ என்–னவ�ோ அவர் இப்–ப�ோது நம்–மிடையே – இல்லை என்ற உணர்வே எனக்கு ஏற்– ப – ட – வி ல்லை. அவர் இருக்– கி – ற ார்; என் உள்– ள த்– தி ல் நிரந்– த – ர – ம ாக எப்– ப�ோ – து ம்– ப�ோல இருக்– கி – ற ார். என் வீட்– டி – னு ள் வளைய வருகிறார். என்–னுட – னு – ம் என் குடும்–பத்–தா–ருட – னு – ம் பேசு– கி – ற ார். ஆசீர்– வ – தி க்– கி – ற ார். அறி– வு ரை கூறுகிறார், கைப்–பி–டித்து வழி நடத்–திச் செல்– கிறார்–’’ என்று குறிப்–பி–டு–வது அனு–ப–வ–பூர்–வ–மான உண்மை. ðô¡

81

16-30 நவம்பர் 2017

சத்ய சாயி–பாபா ச�ொன்ன ஆன்–மி–கக் கதை–கள்

எனக்–கென்று தனியே விருப்–பம் ஏது? ராமன் லட்–சும – ண – ன�ோ – டு – ம், சீதை–ய�ோடு – ம் வன–வா–சம் வரு–கி– றான். மிக–வும் ரம்–யம – ான இடம் ஒன்–றைத் தேடி அங்கே பர்–ணச – ாலை அமைக்க விரும்–பி–னான். ‘‘பர்–ணச – ாலை கட்–டும – ா–னத்–துக்–குத் தேவை–யான ப�ொருட்–களை சேக–ரித்–துக்–க�ொண்டு, உனக்கு விருப்–ப–மான இடத்–தில் கட்–டு–’’ என்று தம்–பி–யி–டம் ச�ொன்–னார் ராமன். ப�ொருட்–கள் சேக–ரிக்–கப்–ப�ோன லக்ஷ்–மண – னை வெகு–நேர– ம – ா–கக் காண–வில்லை. தேடிக்–க�ொண்டு ப�ோனாள் சீதை. ஓர் இடத்–தில் லட்–சும – –ணன் கண்–ணீர் பெருக்–கி–ய–படி அமர்ந்–தி–ருந்–தான். பத– றி ய சீதா– தே வி அவ– னு – டைய அழு– கை க்– கு க் கார– ண ம் என்ன என்று வின–வி–னாள். ‘‘என் விருப்–பப்–படி இடம் பார்த்து பர்–ண–சாலையைக் கட்டு என்று அண்ணா ச�ொல்–லி–விட்–டாரே! எனக்–கென்று தனியே விருப்–பம் ஏதா–வது உண்டா தாயே? அவ–ரு– டைய விருப்–பம்–தானே என் விருப்–பமெ – ல்–லாம்? என்னை இப்–ப–டிப் பிரித்–துப் பேசி–விட்–டாரே!’’ என்று கலங்–கி–னா–னாம் லட்–சும – –ணன். சக�ோ– த – ர ன் மீது க�ொண்ட உன்– ன – த – ம ான பக்– தி க்கு இதை–வி–டச் சிறந்த எடுத்–துக்–காட்டு ஏது?

82

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

நான் இருக்–கிற – ேன், பார்த்–துக்– க�ொள்–கி–றேன்! கிருஷ்ண பர–மாத்மா சய–னத்–தி– ருக்–கிற – ார். அர்–ஜு–னன் வரு–கிற – ான். துரி–ய�ோ–த–ன–னும் அடுத்து வரு–கி– றான். கிருஷ்–ண–னின் பாத–ம–ருகே நின்–றிரு – ந்த அர்–ஜு–னன், ‘‘கண்ணா, – ம – ா–கிவி – ட்–டது. எங்–களை ப�ோர் நிச்–சய நீதான் காப்– ப ாற்ற வேண்– டு ம்,’’ – ான். என்று மனம் உரு–கிக் கேட்–கிற கிருஷ்–ணன் அவ–னுக்கு ச�ொல்–லு– முன், துரி–ய�ோத – ன – னு – ம் தங்–களு – க்கு கிருஷ்–ண–னின் உதவி வேண்–டும் – ான். உடனே கிருஷ்– என்று கேட்–கிற ணன், ‘‘தரு–கி–றேனே, என் மிகப்– பெ–ரிய சேனை–யெல்–லாம் உனக்–கு– தான்–’’ என்று அரு–ளு–கி–றார். துரி–ய�ோத – ன – ன் பெரி–தும் மகிழ்–கி– றான். அவன் விடை–பெற்–றுச் சென்ற பிறகு, அர்–ஜு–னன் பக–வா–னி–டம், ‘‘ஸ்வாமி, என் கேள்–விக்–குப் பதில் தர–வில்–லையே?’’ என்று ஏக்–கம – ா–கக் கேட்–கி–றான். ப க – வ ா ன் ச�ொ ல் – கி – ற ா ர் : ‘‘அர்– ஜ ுனா, உனக்– கு த்– த ான் நானே இருக்–கி–றேனே! நான்–தான் எஞ்– சி ன். உன்– னை ப் ப�ோன்ற கம்–பார்ட்–மென்ட்–க–ளை–யெல்–லாம் நான் பாது–காப்–பாக அழைத்–துச் செல்–கி–றேன்!’’ இ ரு த ய த் தி ல் இ ரு த் தி பூஜிப்–ப�ோம்! துரி–ய�ோத – ன – ன் சபை–யில் திர�ௌ– பதி அவ–மா–னத்–துக்–குள்–ளா–கிற – ாள். துச்–சா–த–னன் துகில் உரி–யும்–ப�ோது பக– வ ான் கண்– ண னை உத– வி க்– காக அழைக்–கி–றாள். ‘‘துவா–ரகா நாதா பிருந்–தா–வன சஞ்–சா–ரி–’’ என்– றெல்–லாம் கத–று–கி–றாள். ஆனால் கண்–ணன் வர–வே–யில்லை. அடுத்து அவள், ‘ஹிரு– தய வாஸி’ என்று அழைத்த அந்–தக் கணத்–தி–லேயே உத–விக்கு வந்–து– வி–டு–கி–றான். பக–வான் கண்–ணன், நம் இதயத்– தில் இருப்–பதையே – பெரிதும் விரும்– பு– கி – ற ான் என்– ப து இதி– லி ருந்து த ெ ரி கி – ற து . அ வ ன் எ ங்க ோ , க�ோயிலில் இருப்– ப – த ா– க க் கருதி பூஜிக்–கா–மல், இத–யத்–தில் இருத்–திப் பூஜிக்க வேண்–டும்.

- சுப–ஹேமா

ஜ�ோதியாய் ஒளிர்கிறது எதிர்காலம்! கா

ர்த்–திகை பிறந்–தது நீர்–நில – ை–கள் நிறைந்–தது மக்–கள் மனம் மகிழ்ந்–தது தீபங்–கள் ஒளிர்ந்–தது பக்தி, விர–தங்–கள் உகந்–தது! கார்த்–திகை முழு–வ–தும் நீர்–நி–லை–யில் பெரு–மாள் வாசம் செய்–வ–தாக ஐதீ–கம்! புண்–ணிய நீராடி அவன் திரு–வ–ருள் நாடி பாடு–வ�ோம் புகழ் கீதம்! பம்–பை–யில் மூழ்கி நீராடு பாவம் அகன்–றி–டும் வேர�ோடு தங்–க–வீட்–டில் தங்கி உள்ள தயா–ளன் ஹரி–ஹ–ர–சு–தன் மலை–யேற பாத–பல – ம் தந்–தி–டு–வான்! இரு–முடி சுமக்க தேக–ப–லம் தந்–தி–டு–வான்! சர–ணக�ோ – –ஷம் கேட்–கு–தய்யா! கண்–ணீர் பெரு–கு–தய்யா! மேனி சிலிர்க்–கு–தய்யா! உண்மை உள்–ளம் உரு–கு–தய்யா! காடு மணக்–கு–தய்யா! நாடு வாழ்த்–து–தய்யா! ஐயன் பேர் பாடி மலை–யேற க�ொடிய விலங்–கும் ஒதுங்–கு–தய்யா!

கார்த்–திகை செல்–வனை கைத�ொ–ழுது அழைத்–தி–டு–வ�ோம்! ஆறு முகம் காட்டி சத்–தி–யம் காக்–கின்–றான்! வேறு வாசல் நாட மன–மில்லை-ஆத–லி–னால் ஈறாறு கரத்–தில் ப�ொருள் அள்ளி வழங்–கி–விடு! உள்–ளத்–தில் உயி–ரேற்றி என் வாழ்வு வென்–று–விடு! க�ோரிக்கை தவ–றென்–றால் நீயே எனை க�ொன்–று–விடு! முருகா... உனை தேடி சர–ண–டைந்–தேன் நம்–பிக்கை நாய–கன் நீ! த�ோள் த�ொட்டு தழு–வி–க�ொண்–டால் த�ொண்டு செய்–வேன் நானும் இனி! ஆயி–ரம் ஆசை உண்டு மன–தி–னிலே அத்–த–னை–யும் அரு–வு–ருவ நாத–னி–டம் ச�ொல்–லிவை – ப்–ப�ோம்! ப�ொறு–மை–யு–டன் பக்–தியை சேர்த்து வைப்–ப�ோம்! அனை–வ–ருக்–கும் எதிர்–கா–லம் ஒன்று இருக்–கி–றது -அது அண்–ணா–மலை தீப–மாய் அண்–ணாந்து தெரி–கி–றது! உயர்ந்து பிர–கா–ச–மாய் ஒளி–ரும் ஜ�ோதி–வ–டிவை வணங்–கி–டு–வ�ோம்! உள்–ளத்–தின் உய–ரத்தை பக்–தி–யால் அளந்–தி–டு–வ�ோம்!

- விஷ்–ணு–தா–சன் ðô¡

83

16-30 நவம்பர் 2017

74

கடவுள் க�ொடுத்த பரிசு!

மா

தங்–கள் கடந்–தன. எந்–தக் குறை–யும் இன்றி துர்–வா–சரை அவள் கண்–ணின் மணி–யென பாது–காத்து வந்–தாள். துர்–வா–சர் அர–ச–னி–டம், ‘‘நான் நாளை–ய�ோடு உன் அரண்–ம–னை–யி–லி– ருந்து விடை பெறு–கி–றேன். எந்–தக் குறை–யும் இல்லை. உன் மகள் குந்தி ப்ருதா மிக அழ–காக கவ–னித்–துக் க�ொண்–டாள். அவ–ளுக்கு என் ஆசி– கள். நீயும், உன் தேச–மும் சுபீட்–ச–மாக இருப்–பீர்– கள்’’ என்று பல்–வேறு வித–மாக ஆசிர்–வ–தித்–தார். அர–சன் மனம் மகிழ்ந்–தான். தன் மக–ளைப் பற்றி மனம் நெகிழ்ந்–தான். விடை–பெ–றும் நேரம் குந்தி நமஸ்–கரி – க்க, ‘‘குழந்–தாய், அதர்–வண வேதத்– தி–லி–ருந்து சில தேவ–தை–க–ளின் மந்–தி–ரங்–களை நான் உனக்–குச் ச�ொல்–லித் தரு–கிறே – ன். கேட்–டுக் க�ொள். இவை உனக்கு மிகப் பெரிய பலத்– தைத் தரும். இந்த மந்–திர– ம் ச�ொல்லி அழைக்க, அந்த தேவ–தைக – ள் உன் முன் த�ோன்–றுவ – ார்–கள். உன்னை ஆசிர்–வதி – ப்–பார்–கள். உன் மூலம் இந்த பரத கண்–டத்–திற்கு மிகப்–பெ–ரிய உயர்வு வரப்– ப�ோ–கி–றது. என்ன என்–பதை காலம் ச�ொல்–லும். இத�ோ மந்–திர– ங்–களை கேட்–டுக் க�ொள்’’ என்று பல்– வேறு தேவ–தைக – ளி – ன் மந்–திர– ங்–கள – ைச் ச�ொல்ல, அவள் மன–தில் குறித்–துக் க�ொண்–டாள். விழுந்து வணங்–கி–னாள். துர்–வ ா–சர் என்– கி ற அந்த முனி– வர் விடை– பெற்று அந்த ஊரி–லி–ருந்து அகன்–றார். தான் ஒரு செயலை மிக நன்–றாக செய்து முடித்– த�ோ ம் என்ற சந்– த�ோ – ஷ த்– தி ல் ப்ருதா அரண்– ம – னையை வலம் வந்– த ாள். அயர்ந்து தூங்–கி–னாள். ஒரு நாள் காலை–யில் விழிக்–கும் ப�ோது கட்– டி – லி – லி – ரு ந்து சூரி– ய ன் உதிப்– ப து தெரிந்–தது. மிக அழ–காக இருந்–தது. அடடே சூரி–யன். இவர் ஒரு தேவதை அல்– லவா. மிகுந்த அழ–கன் அல்–லவா. இவர் மனி–தரு – – டைய தேஜஸ்க்கு கார–ண–மல்–லவா. தேஜஸ்க்கு கார–ண–மான தேஜஸ்வி எப்–படி இருப்–பார் என்று எண்–ணு–கி–ற–ப�ோதே, பட்–டா–டை–க–ளு–ட–னும், அழ– கிய மணி–மா–லை–க–ளு–ட–னும், சிவந்த நிறத்–தில் பெரிய கண்–கள�ோ – டு சூரி–யன் மனித ரூபத்–தில்

84

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

அவள் கண்–ணுக்கு தென்–பட்–டார். அடே, இத்–தனை அழ–காக இருக்– கி–றாரே. இவரை அழைத்து பேசி–னால் என்ன என்ற எண்–ணம் உண்–டா–யிற்று. அந்த அந்–த–ணர் ச�ொன்ன மந்–தி–ரம் ச�ொன்– ன ால் நெருங்கி வந்து பேசு– வார�ோ. எனக்கு பிர–சன்–னம் ஆவார�ோ. இப்– ப�ொ – ழு து த�ொலை– வி ல் அவர் இருப்–பது தெரி–கிற – து. எனக்கு எதிரே வந்து நிற்க வேண்–டுமெ – ன்–றால், அந்த மந்–தி–ரத்தை ச�ொல்–லிப் பார்ப்–ப�ோமா என்று ச�ோத–னை–யாக சூரி–ய–னு–டைய

ð£ô-°-ñ£-ó¡

ðô¡

85

16-30 நவம்பர் 2017

86

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

மந்– தி – ர த்– தை ச் ச�ொல்லி அவரை அழைக்க, சூரி–யன் எதிரே வந்து நின்–றார். த�ொலை–வில் சித்–தி–ரம் ப�ோல பார்த்த உரு– வம் எதிரே முழு வடி–வாய் வாச–னை–ய�ோ–டும், வெப்–பத்–த�ோடும் இருப்–ப–தைப் பார்த்து அவள் நடுங்–கிப் ப�ோனாள். ‘‘தயவு செய்து திரும்–பிப் ப�ோய் விடுங்–கள். நான் ஒரு வேடிக்–கைக்–காக உங்–களை அழைத்– தேன். என்–னு–டைய மந்–தி–ரம் பலிக்–குமா என்று பார்ப்–ப–தற்–காக உங்–களை அழைத்–தேன். அது பலித்து விட்–டது. உங்–கள் வரு–கைக்கு நன்றி. தயவு செய்து திரும்பி சென்று விடுங்–கள். எனக்கு ஒரு காரி–ய–மும் இல்–லை–’’ என்று ச�ொல்ல, ‘‘அது எப்–படி, நீ அழைத்–தாய் நான் வந்–தி–ருக்–கி–றேன். நீ அழைத்–த–தும் நான் இங்கு வந்–தி–ருப்–ப–தும் எல்லா தேவர்–களு – க்–கும் தெரி–யும். நான் வெறுமே திரும்–பிப் ப�ோனால் அவர்–கள் சிரிப்–பார்–கள். குந்தி உன்–னு–டைய உடலை எனக்கு சமர்ப்–ப– ணம் செய். உன்–னுடைய – கரு–விற்–குள் நான் புக விரும்–புகி – ன்–றேன். என் மூலம் உனக்கு குழந்தை பிறக்–கும். என்–ன�ோடு சம்–ப�ோ–கத்–தில் ஈடு–படு. மன–மு–வந்து ஈடு–படு. ஆத–லால் இந்த பூவு–ல–கில் மகா–வீர– ன் ஒரு–வன் பிறப்–பான்.’’ ‘‘சூரி–ய–தேவா, தாய், தந்–தை–யின் அனு–மதி இல்–லா–மல் நான் இதை எப்–ப–டிச் செய்–வேன். எனக்–கும், என் குலத்–திற்–கும், என் தாய் தகப்–ப– னுக்–கும் மிகப் பெரிய அவ–மா–னம் அல்–லவா. அறி–யா–மல் செய்து விட்–டேன். தயவு செய்து பிழை ப�ொறுத்–த–றுருளுங்–கள்.’’ ‘‘உன் கண்– க – ளு க்கு ஒளி தரு– கி – றேன் குந்தி. நிமிர்ந்து பார். தேவர்–கள் அத்–தனை பேரும் சிரிக்–கி–றார்– கள். என்னை இகழ்ச்– சி – ய ாக பார்க்–கிற – ார்–கள். வர–வழை – த்து விட்டு திருப்பி அனுப்–பி–னால் என்–னிட – ம் ஏத�ோ குறை இருக்– கி–றது என்று ச�ொல்–வார்–கள். அத–னால் எனக்கு ஏற்–ப–டும் மன–வ–ருத்–தம் உன் தேசத்தை பாதிக்–கும். வெப்–பம் இல்–லா–மலு – ம், வெப்– பம் அதி–கம – ா–கவு – ம் உன் தேசத்–தின் மீது என் க�ோபத்தை காட்–டி–னால் மக்–கள் வேத–னைப்–ப– டு–வார்–கள். எல்–லா–வற்–றை–யும் ய�ோசித்து விட்டு உன் முடி–வைச் ச�ொல்.’’ குந்தி திகைத்–தாள். தன்–னால் தேசம் தவிக்–கப்– ப–டும் என்–பத – ால் சரி என்று ஒத்–துக் க�ொண்–டாள். ‘‘நான் இதை ரக– சி – ய – ம ா– க ச் செய்– வ – த ால் என்–னுடைய – கன்–னித்–தன்மை நீங்–காது இருக்க வேண்–டும். அந்த உத்–திர– வ – ா–தத்தை க�ொடுங்–கள்–’’ என்று ச�ொன்–னாள். சூரி–யனை வர–வேற்க தயா–ராக கட்–டி–லில் படுத்–துக் க�ொண்–டாள். சூரி–யன் அவள் நாபி– யைத் த�ொட்–டான். அவள் உடம்பு சிலிர்த்–தன.

அவ– ளு க்– கு ள் கதிர்– க ள் ஊடு– ரு – வி ன. அவள் கருப்பை நிறைந்து கரு த�ோன்–றி–யது. சூரி–யன் அவளை ஆசிர்–வ–தித்–தார். ‘‘மிகச் சிறந்த வீரன் ஒரு–வன் உன் மூலம் த�ோன்–று–வான். அவன் மறை–வி ல்–லாத புகழ் பெறு–வான்’’ என்று ச�ொன்–னார். மறைந்–தார். குந்தி அரண்–மனை விட்டு அக–லாத மிக கவ–ன–மாக தன் கருவை வளர்த்–தாள். கன்–னித்– தன்மை உள்–ளது ப�ோலவே நடித்–தாள். அவள் தந்–திர– ச – ாலி. ஒரே ஒரு செவி–லித்–தாய்க்கு மட்–டும் அவள் கரு–வுற்று இருப்–பதை ச�ொன்–னாள். அந்த செவி–லித்–தாய் அவளை கவ–ன–மாக பார்த்–துக் க�ொண்–டாள். செவி–லித்–தாய் ரக–சிய – ம – ாக குழந்தை பிறப்–புக்கு ஏற்–பாடு செய்–தாள். பிறந்த குழந்–தையை எடுத்து குளிப்–பாட்டி குந்தி தேவி–யை–யும் சுத்–தம் செய்து, ஒரு கருங்– காலி மரப்–பெட்–டி–யில் பட்–டுப்–பு–டவை விரித்து அதில் குழந்–தையை வைத்து பெட்–டிக்–குள் நீர் புகாத வண்– ண ம் மெழு– க ால் தடவி அதைக் க�ொண்டு ப�ோய் அரண்–மனை – க்கு அருகே இருக்– கின்ற ஹஸ்ல நதி–யில் விட்–டாள். குழந்தை கவ–சத்– த�ோ–டும், கர்ண குண்–டல – ங்–கள�ோ – டு – ம் இருந்–தது. மிக அழ–காக இருந்–தது. கன்–னித்–தன்–மைய – �ோடு இருக்க வேண்–டும் என்ற கவலை இருந்–தா–லும், பெற்ற குழந்–தையை பிரி–கிற�ோமே – என்ற கவலை குந்–திக்கு இருந்–தது. அவள் அழு–தாள். நீரில் விட மன–மில்–லா–மல் இறுக்–கப் பிடித்–துக் க�ொண்டு குழந்–தையை – யே பார்த்–துக் க�ொண்டு இருந்–தாள். ‘‘மகனே, உன் தந்தை சூரி–யன் அன்–பு–ம–ய– மா– ன – வ ர். அவ– ரு – டைய திவ்ய திருஷ்– டி – ய ால் உன்–னைப் பார்ப்–பார். உன்னை யார் எடுத்து வளர்க்–கப் ப�ோகி–றார�ோ அவர் பெரிய புண்–யவ – தி. மிகச்–சி–றந்த வாழ்க்கை அவ–ளுக்கு கிடைக்–கப் ப�ோகி–றது. சுருள் கேச–மும், அழ–கிய நெற்–றி– யும், நீண்ட கைக–ளும் உடைய உன்னை யார் வளர்க்–கப் ப�ோகி–றாள�ோ அவள் பாக்–கி–ய–சாலி. குழந்–தாய் நீ தவழ்ந்–தும், கால்–ப–டாது நடந்–தும், ஓடி–யும், மண்–ணில் உள்ள தூசில் புரண்–டும், சிரிப்–பும், ஆட்–ட–மு–மாய் இருக்–கின்ற உன்னை எடுத்து வளர்க்–கப் ப�ோகி–ற–வள் மகா பாக்–கி–ய– சாலி. இம–யத்–தின் காடு–க–ளில் வசிக்–கும் சிங்–கத்– தைப் ப�ோன்ற வாலி–ப–னாய் நீ சுற்றி வரு–வதை பார்க்–கிற – –வர்–கள் பாக்–கி–ய–சாலி. ஆனால் எங்கு பார்த்–தா–லும் உன்னை நான் புரிந்து க�ொள்– வேன்–’’ என்று புலம்பி ஹஸ்ல நதி–யில் பெட்–டியை விட்–டாள். அந்த ஹஸ்ல நதி வேறு பல ஆறு–கள�ோ – டு சேர்ந்து நகர்ந்து கங்–கை–யில் கலந்–தது. அந்–தப் பெட்–டி–யும் கங்–கை–யில் மிதந்–தது. திரு–தர– ாஷ்–டிர– னி – ன் நண்–பன் அதி–ரத – ன் என்–கிற தேர�ோட்டி கங்–கைக்–க–ரை–யில் வசித்து வந்–தான். அவன் மனைவி ராதை மிக அழகி. அவ–ளுக்கு குழந்தை இல்லை. ராதை கங்–கைக்–க–ரை–யில் ðô¡

87

16-30 நவம்பர் 2017

குளித்–துக் க�ொண்–டி–ருந்–தப�ோ – து பெட்டி வரு–வ– தைப் பார்த்து பணி–யா–ளர்–களை அழைத்து, அதை கரைக்கு இழுத்து வரச் ச�ொன்–னாள். பெட்– டியை திறந்து பார்த்–தாள். குழந்தை இருப்–பதை பார்த்து அதி–ர–த–னுக்கு ச�ொல்லி அனுப்–பி–னாள். அதி–ர–தன் வந்து இறங்–கி–னான். ‘‘இது கட–வுள் நமக்கு க�ொடுத்த பரிசு. இது இறை–வன் க�ொடுத்த வரம். அரச களை–ய�ோடு இருக்–கின்ற இவன் நமது வீட்–டில் ச�ௌக்–கிய – ங்–க– ள�ோடு வளர்–வான்’’ என்று குழந்–தையை பெட்–டி– யி–லி–ருந்து எடுத்து ஆரத் தழு–விக் க�ொண்–டான். தங்– க – ம – ய – ம ான கவச குண்– ட – ல ங்– க ளை தரித்த அந்த குழந்–தையை கண்ட அவன் ஊர் அந்–த–ணர்–கள் அவ–னுக்கு வசு–ஷே–னன் என்று பெய–ரிட்–டார்–கள். பெரி–ய–வர்–க–ளுடைய – ஆசிர்–வா– தத்–தால் அழ–கும் பராக்–கி–ர–மும், தந்–தை–யி–னு– டைய கீர்த்–தி–யால் கூரிய புத்–தி–யும், தேஜஸ்–சும் க�ொண்ட வசு–ஷே–னன் தேர�ோட்–டி–யின் மக–னாக

88

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

வளர்ந்–தான். அவ–னுக்கு வ்ரு–ஷன் என்ற பெய–ரும் உண்–டா–யிற்று. அதி–ர–தன் புதல்–வ–னாக அங்க தேசத்–தில் அவன் வளர்ந்து வாலி– ப – ன ானான். குந்தி ஒற்–றர்–களை அனுப்பி தன் தெய்–வீ–கப் புதல்–வன் அதி–ர–தன் மகன் பற்றி அறிந்து க�ொண்–டாள். அதி–ரத – ன் தன் மகன் பெரி–யவ – ன – ா–னது – ம் அவனை அஸ்–தி–னா–பு–ரத்–திற்கு அனுப்–பி–னான். அங்கே துர�ோ– ண ாச்– ச ா– ரி – ய ா– ரி ன் சீட– ன ா– ன ான். தனுர் வித்தை பயின்–றான். அங்கே கர்–ண–னுக்–கும், துரி–ய�ோ–தன – னு – க்–கும் நட்பு உண்–டா–யிற்று. துர�ோ– ணாச்–சா–ரிய – ார், கிரு–பாச்–சா–ரிய – ார், பர–சுர– ா–மரி – ட – மி – – ருந்து பல்–வேறு வகை–யான அஸ்–தி–ரங்–கள – ைக் கற்று மிகச்–சிறந்த – வில்–லா–ளிய – ா–கத் திகழ்ந்–தான். துரி–ய�ோ–த–னன் மீது உள்ள நன்–றி–யின் பாற்–பட்டு குந்–தி–யின் புதல்–வர்–க–ளான பாண்–ட–வர்–க–ளுக்கு எதி–ராக இருந்–தான். இ வ ன் சூ ரி – ய ன் பு த ல் – வ ன் , ப�ோ ரி ல்

வெல்ல முடி–யா–தவ – ன், கவச குண்–டல – ங்–கள�ோ – டு பிறந்–த–வன் என்–பதை அறிந்–து–தான் யுதிர்ஷ்–டன் என்–கிற தரு–மர் மிகக் கவ–லை–ய�ோடு இருந்–தார். இந்த யுத்–தத்–தில் எப்–படி ஜெயிக்–கப் ப�ோகி–ற�ோம் கர்–ணன் இருக்–கும் வரை அது நடக்–குமா என்று கவ–லைப்–பட்–டார். அந்–தக் கர்–ணன் நடுப்–ப–கல் நேரத்–தில் நீரில் நின்று சூரி–யனை ந�ோக்கி தியா–னம் செய்து க�ொண்–டி–ருந்–த–ப�ோது அவ–னி–டம் தானம் வாங்– கு–வ–தற்–காக பல பிரா–ம–ணர்–கள் கரை–யில் இருந்– தார்–கள். அந்த பிரா–மண கூட்–டத்–தில் இந்–திர– னு – ம் சேர்ந்து க�ொண்–டான். மற்ற எல்லா பிரா–மண – ர்–க– ளுக்–கும் அவர்–கள் கேட்–டது க�ொடுக்–கும் ப�ோது இந்–திர– னு – ம் அருகே வந்து, ‘பிட்சை இடு, பிட்சை இடு’ என்று கர்–ண–னைப் பார்த்து கேட்–டான். உங்–கள் வரவு நல்–வ–ர–வா–கட்–டும் என்று கர்–ணன் அவரை வர–வேற்–றான். ‘‘அந்–தண – ரே, உங்–களு – க்கு என்ன வேண்–டும்? பசுக்–கள் நிறைந்த கிரா–மமா, நக–ரத்–தில் நல்ல மாட மாளி–கையா அல்–லது யாகம் செய்–வத – ற்–குண்– டான ப�ொரு–ளுத – வி – யா, எது–வா–யினு – ம் தரு–கிறே – ன். என்ன வேண்–டும்?’’ ‘‘எனக்கு உன் கவ– ச – மு ம், குண்– ட – ல – மு ம் வேண்–டும்.’’ கர்–ணன் மெல்ல சிரித்–தான். ‘‘அப்–ப–டிய – ா–னால் என் தெய்–வம் ச�ொன்–ன–து –ப�ோல நீங்–கள் அந்–த–ணர் அல்ல. அந்–த–ணர் வேடத்–தில் வந்–தி–ருக்–கின்ற இந்–தி–ரன். உங்–கள் வரவு நல்–வர– வ – ா–குக. உங்–களு – க்கு என் வணக்–கம். நீங்–கள் அந்–த–ண–ராக வந்–தி–ருப்–ப–தால், அந்–த–ண– ருக்–குத் தேவை–யான பசுக்–க–ளை–யும், ஹ�ோமம் செய்–வத – ற்–குண்–டான ப�ொருட்–கள – ை–யும், சுக–மாக வசிப்–ப–தற்–குண்–டான மாட மாளி–கை–க–ளை–யும் தரு–கி–றேன். ஆனால், கர்ண குண்–ட–லங்–களை கேட்–கா–தீர்.’’ ‘‘எனக்கு அது–தான் வேண்–டும்.’’ ‘‘என்னை பல– வீ – ன ப்– ப – டு த்– து – வ – தி ல் உங்– க – ளுக்–கென்ன அவ்–வ–ளவு ஆசை. இந்–தக் கவ–ச– குண்–ட–லம் அமிர்–தத்–தால் ஆனவை. இவற்றை எடுத்–து–விட்–டால் நான் எதி–ரி–யால் தாக்–கப்–பட்டு இறந்து ப�ோவேன். பல–வீன – ம – ா–வேன். இது இருக்– கும்–வரை என்னை யாரும் க�ொல்ல முடி–யாது. எந்த உயி–ரும் என்னை அழிக்க முடி–யாது. அத– னால் இதைத் தரு–வது பற்றி ய�ோசிக்–கி–றேன்.’’ ‘‘அது– த ான் பிரச்னை. நீ பல– வீ – ன – ம – டைய வேண்–டுமெ – ன்–பது – த – ான் என்–னுடைய – குறிக்–க�ோள். உன்–னைக் குறித்து பலர் பயந்து க�ொண்–டிரு – க்–கி– றார்–கள். அவர்–கள் பயத்தை நீக்க வேண்–டிய – து என் கடமை.’’ ‘‘எனக்–கும் பயம் இருக்–கி– றது. என்–னைக் க�ொல்ல துடித்–துக் க�ொண்–டிரு – க்–கிற அர்–ஜு–னனை நான் க�ொல்ல வேண்–டும். அந்த அர்–ஜு–னனை வதம் செய்ய வேண்–டும். ஒன்று செய்–யுங்–கள்.

உங்–கள் சக்தி ஆயு–தத்தை எனக்–குக் க�ொடுங்– கள். அதைக்– க�ொ ண்டு நான் அர்– ஜ ு– ன னை க�ொன்று ப�ோடு–கி–றேன். இந்த கவச குண்–டல – ங்– களை எடுத்–துக் க�ொள்–ளுங்–கள். என் பல–வீ–னம் முக்–கிய – ம் அல்ல. அர்–ஜு–னன் அழிவு முக்–கிய – ம்.’’ ‘‘அர்–ஜு–னனை உன்–னால் அழிக்க முடி–யாது. அர்–ஜு–னன் இந்த பிர–பஞ்–சத்–திற்கு கார–ண–கர்த்– தா–வாக இருந்த பர–மாத்–மா–வால் காப்–பாற்–றப்– ப–டு–கிற – ான். அவர் கி–ருஷ்–ணர் என்ற உரு–வம் எடுத்து அவனை காப்–பாற்–றிக் க�ொண்–டி–ருக்– கி–றார். அவர் இந்த யுத்–தத்தை திட்–ட–மிட்–டுக் க�ொண்–டிரு – க்–கிற – ார். எனவே, உன்–னுடைய – எந்த ஆயு–த–மும் அவனை அழிக்–காது. ஆயி–னும் நீ கேட்–டது ப�ோல சக்தி ஆயு–தத்தை தரு–கிறே – ன். கவச குண்–டல – ங்–களை உடனே எடு.’’ விவா–தம் முடிந்து ப�ோயிற்று. பேச்சு நின்று ப�ோயிற்று. சக்தி ஆயு–தத்–திற்–காக அந்த அந்–தண – ர் கையை நீட்–டின – ார். அந்த அந்–தண – ர் கையில் ஒரு அம்பு வந்–தது. அந்த அம்பு கர்–ணன் கைக்கு மாறி– யது. கர்–ணன் இடுப்பு வாளை எடுத்து கவ–சத்தை அறுத்–தான். காது குண்–ட–லத்தை அறுத்–தான். ரத்–தம் பீறிட்டு அடித்–தது. தேவர்–கள் சூழ்ந்து க�ொண்–டார்–கள். கந்–தர்–வர்–க–ளும், யட்–சர்–க–ளும் வியந்து பார்த்–தார்–கள். மலர் மாரி ப�ொழிந்–தார்– கள். சிரித்–த–படி தன் நெஞ்சை அறுத்து தானம் செய்–கின்ற கர்–ண–னைப் பார்த்து ‘கர்–ணன் கர்– ணன்’ என்–றார்–கள். கர்–ணன் கவச குண்–ட–லங்– களை இந்–திர– னி – ட – ம் நீட்–டின – ான். சக்–திய – ா–யுத – த்தை பத்–திர– ப்–ப–டுத்–திக் க�ொண்–டான். இந்–தி–ரன் கவச குண்–டல – ங்–களை எடுத்–துக் க�ொண்டு மறைந்–தார். கர்–ணனி – ன் கவச குண்–டல – ங்–கள் அவ–னிட – மி – ரு – ந்து பறிக்–கப்–பட்–டது என்று தெரிந்த க�ௌர–வர்–கள் வாய்–விட்டு அழு–தார்–கள். பஞ்–ச–பாண்–ட–வர்–கள் குதூ–கலி – த்–தார்–கள். எது நடக்க வேண்–டும�ோ அது நடந்–தது. எது நடக்க வேண்–டும�ோ அது நடக்–கப் ப�ோகி–றது. எனவே, மிகப் பெரிய விளை–யாட்–டில் தான் ஒரு பக– டை க்– க ாய் என்– ப தை கர்– ண ன் நன்கு அறிந்–தி–ருந்–தான். திருப்–தி–யான மன–து– டன் வருத்–தப்–ப–டு–கின்ற துரி–ய�ோ–த–னா–தி–களை தேற்–று–வ–தற்–குப் ப�ோனான். கையில் சக்–திய – ா–யு– தம் இருக்–கி–றது. அர்–ஜு–ன–னைக் க�ொல்ல இது– ப�ோ–தும். அர்–ஜு–னன் இறந்–தால் பஞ்–ச–பாண்–ட– வர்–கள் இறப்–பார்–கள். நமக்கு எதி–ரி–கள் என்று எவ–ருமே இருக்க மாட்–டார்–கள் என்று ச�ொல்ல, துரி–ய�ோ–தன – ன் ஒரு–வாறு சமா–தா–னம – –டைந்–தான். மிகச்– சி – றந்த ஒரு வீரன் தேவர்– க – ளி ன் தலை– யீ ட்– டி – ன ால் பல– வீ – ன – ம – டை ந்– த ான்.எது கேட்– ட ா– லு ம் க�ொடுக்– கி – ற – வ ன் கர்– ண ன், வள்– ளல் என்– கி ற புகழ் இன்– று ம் உல– க த்– தி ல் இருக்– கி – ற து. தானம் தரு– வ து என்– ற ால் அது கர்– ண ன்– த ான் என்– கி – ற ப் பெயர் வேறு எந்த அர–ச–னுக்–கும் இந்–தப் புவி–யில் இல்லை.

(த�ொட–ரும்) ðô¡

89

16-30 நவம்பர் 2017

கு

ளத்–தூரை அர–சாண்ட நம–னத்–த�ொண்–டைம – ான் (கி.பி. 16851750) குளத்–தூ–ரில் வர–த–ரா–ஜப்–பெ–ரு–மா–ளுக்கு ஓர் அழ–கிய திருக்–க�ோ–யிலை நிர்–மா–ணித்–தார். ஆல–யம் கீழ்–திசை ந�ோக்கி அமைந்–துள்–ளது. சுற்–றி–லும் நெடி –து–யர்ந்த திரு–ம–திற்–சு–வர்–கள். முகப்–பில் சிறிய ராஜ க�ோபு–ரம். உள்ளே நுழைந்–த–தும் விஸ்–தா–ர–மான பிரா–கா–ரம். எதிரே க�ொடி ம – ர– ம், பலி பீடம். வல–துபு – ற – ம் ஏகா–தசி மண்–டப – ம் உள்–ளது. இட–துபு – – றம் திரும்பி நடந்–தால் தெற்கு ந�ோக்–கிய – ப – டி நுழை–வா–யில் நம்மை வர–வேற்–கிற – து. உள்ளே நுழைந்–தது – ம் க�ொலு மண்–டப – த்–தைக் காண– லாம். இதன் வட–திசை – –யில் அனு–ம–னுக்–கும், ஆழ்–வார்–க–ளுக்–கும் தனித்–தனி சந்–நதி–கள் அமைந்–தி–ருக்–கின்–றன. கீழ்–திசை – –யில் கரு– டாழ்–வா–ருக்கு ஒரு சந்–நதி. அடுத்து மகா–மண்–டப – ம், அதை–யடு – த்து அர்த்த மண்–டப – ம். அர்த்த மண்–டப – த்–தில் உற்–சவ – ர் விக்–கிர– க – ங்–கள் க�ொலு–வி–ருக்–கின்–றன. அடுத்–துள்ள கரு–வ–றை–யில் வர–த–ரா–ஜ–பெ–ரு–மான், ஸ்ரீதேவி பூதேவி சமே–த–ராய் நின்ற திருக்–க�ோ–லத்–தில் கீழ்–திசை ந�ோக்கி சேவை சாதிக்–கி–றார். இங்–குள்ள கல்–யாண அனு–ம–னுக்கு ர�ோஜா மாலை சூடி வேண்–டிக் க�ொள்–ளும் பெண்–க–ளுக்கு விரைந்து

90

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

திரு–மண – ம் நடந்–தேறு – ம் என்–கின்–ற– னர் பக்–தர்–கள். இங்கு அனு–மன் ஜெயந்தி மிகச் சிறப்– ப ா– க க் க�ொண்–டா–டப்–ப–டு–கி–றது. மார்– க ழி ஏகா– த சி அன்று ச�ொர்க்–கவ – ா–சல் திறப்பு உற்–சவ – ம் இங்கு வெகு சிறப்–பா–கக் க�ொண்– டப்– ப – டு – கி – ற து. அன்று முதல் 10 நாட்–கள் ராப்–பத்து உற்–ச–வம் பல–நூறு பக்–தர்–கள் தரி–சிக்க, வெகு விம–ரி–சை–யாக நடந்–தே–று–கி–றது. அன்று பெரு–மாள் தேவி, பூதே– வி–யு–டன் ஏகா–தசி மண்–ட–பத்–தில் – ளி பக்–தர்–கள் கண்–குளி எழுந்–தரு – ர தரி–சன – ம் வழங்–குவ – ார். அது–மட்–டு– மல்–லா–மல் அதே மண்–ட–பத்–தில், அன்று, மகா–லட்–சுமி ஹ�ோமம், சுதர்–சன ஹ�ோமம் மற்–றும் பிற ஹ�ோமங்–க–ளும் நடை–பெ–றும். வடக்கு திரு– ம – தி ற்– சு – வ – ரி ன் நடுவே ஒரு வாசல் அமைக்–கப்–பட்– டி–ருக்–கிற – து. ஆனால், எப்–ப�ோது – ம் இந்த வாசல் பூட்–டியே இருக்–கும். ஏகா–தசி திரு–விழா அன்று மட்–டும் இந்த வாயில் ச�ொர்க்–க–வா–ச–லாக திறக்– க ப்– ப – டு ம். ஆயி– ர க்– க – ண க்– கான பக்–தர்–கள் இந்த வாயில் வழியே வந்து அன்று பெரு– மா–னை–யும் தேவி–யர்–க–ளை–யும் தரி–சித்து மகிழ்–வார்–கள். சித்–திரை முதல்–நாள் இங்கு பஞ்–சாங்–கம் வாசிப்–பது வழக்–க– மாக உள்– ள து. அந்– த த் தமிழ் ஆண்– டி ன் பலா– ப – ல ன்– களை பக்–தர்–கள் சூழ அமர்ந்–தி–ருக்க, படிப்–பார்–கள்.

21.06.2013 அன்று இந்த ஆல–யத்–திற்கு கும்–பா–பி–ஷே–கம் நடை–பெற்–றுள்–ளது. ஆனி மாதம் இடம்–பெற்ற இந்த கும்–பா–பிஷ – ேக நாள், வரு–ஷா–பி–ஷேக தின–மாக ஒவ்–வ�ொரு ஆனி மாதத்–தி–லும் இங்கு க�ொண்–டா–டப்–ப–டு–கி–றது. அன்று பெரு–மா–ளுக்–கும் தேவி–யர்– க–ளுக்–கும் சிறப்பு அபி–ஷேக ஆரா– த–னை–கள் நடை–பெ–று–கின்–றன. ஆடி வெள்– ளி க்– கி – ழ – மை – ய ன்று இங்கு நடை–பெ–றும் திரு–வ–ிளக்கு பூஜை–யில் 300 க்கும் மேற்–பட்ட

 குளத்தூர்

ச�ொர்க்கவாசல்

பெண்–கள் கலந்து க�ொள்–கின்–ற–னர். ஆவணி மாதம் ஜெ– ய ந்தி அன்று சிறப்பு அபி– ஷ ேக ஆரா–த–னை–கள் நடை–பெ–று–வ–து–டன் சுமார் 1000 பேருக்கு அன்–ன–தா–ன–மும் வழங்–கப்–ப–டு–கி–றது. பு ர ட் – டா சி ந வ – ர ா த் – தி – ரி – யி ன் ப�ோ து 10 நாட்–களு – ம் தாயா–ருக்கு வித–வித – ம – ான அலங்–கா– ரங்–கள் செய்–கின்–ற–னர். ஐப்–பசி மாதம் தீபா–வளி அன்று இறை– வ – னு க்கு த�ோசை நைவேத்– ய ம் செய்து அதை பக்–தர்–க–ளுக்கு பிர–சா–த–மா–கத் தரு– வது எங்–கு–மில்லா புது–மை–யாக உள்–ளது. இந்த பிர–சா–தத்தை பெற நூற்–றுக்–க–ணக்–கில் பக்–தர்–கள் வரு–வ–தும் வழக்–க–மாக உள்–ளது. கார்த்–திகை மாதம் திருக்–கார்த்–திகை அன்று 1008 தீபங்–கள் ஏற்–றப்–பட்டு ஆல–யம் ஒளி–ம–ய–மாக காட்சி தரும். ஆல–யம் முன் ச�ொக்–க–பனை தீபம் ஏற்–றப்–ப–டு–கி–றது. மார்–கழி 30 நாட்–க–ளும் தனுர்–பூ– – கி – ற – து. தை ப�ொங்–கல் ஜை–யும் சிறப்–பாக நடந்–தேறு அன்று தேங்–காய் பழங்–கள், வெற்–றிலை, பாக்கு, மஞ்–சள், செங்–க–ரும்பு முத–லி–யன மூல–வ–ருக்கு படைக்–கப்–ப–டு–வ–து–டன் அன்று பெரு–மா–ளுக்–கும் தேவி–யரு – க்–கும் சிறப்பு அபி–ஷேக ஆரா–தன – ை–கள் நடை–பெ–று–கின்–றன. முன்–னூறு ஆண்–டு–க–ளுக்–கும் மேல் பழ–மை– யான இந்த ஆல–யத்–தில் தின–சரி 4 கால பூஜை–கள் நடை–பெ–று–கின்–றன. காலை 7 முதல் 9 மணி– வரை, மாலை 5 முதல் 6 மணி வரை ஆல–யம் திறந்–தி–ருக்–கும். வேண்–டுவ�ோ – ர்க்கு வேண்–டிய வரம் அரு–ளும் இத்–தல வர–த–ராஜ பெரு–மா–னை–யும், தேவி, பூதே– வி – யை – யு ம் தின– மு ம் அநேக பக்– த ர்– க ள் தரி–சித்து நலம் பெறு–கி–றார்–கள்.

தேவி-பூதேவி சமேத பெருமாள் உற்சவர் புதுக்–க�ோட்டை மாவட்–டம் குளத்–தூர் கிரா–மத்– தில் உள்–ளது இந்த ஆல–யம். குளத்–தூர் பேருந்து நிலை– ய த்– தி – லி – ரு ந்து அரை கி.மீ.த�ொலைவு. திருச்–சி–யி–லி–ருந்து 31 கி.மீ. த�ொலை–வி–லும் புதுக்– க�ோட்– ட ை– யி – லி – ரு ந்து 22 கி.மீ.த�ொலை– வி – லு ம் உள்–ளது.

- ஜெய–வண்–ணன் ðô¡

91

16-30 நவம்பர் 2017

92

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

ஒ

ரு–வன் தன் செயல்–க–ளில் பற்–றற்று ஈடு–ப–டு– வா–னே–யா–னால் அவ–னு–டைய வாழ்க்–கையே யக்–ஞம – ா–கிவி – டு – கி – ற – து. இப்–படி அற்ற பற்–றால், அவ– னு–டைய ‘நான்’ என்ற சுயம் காணா–மல் ப�ோய்–விடு – – கி–றது. அப்–படி – ப் ப�ோய்–விடு – ம்–ப�ோது ‘என்–னுட – ை–ய’ என்ற உரி–மை–யும் அடி–பட்–டு–வி–டு–கி–றது. ‘நான்’, ‘என்–னு–டை–ய’ என்ற தற்–கு–றி–கள் மறை–யும்–ப�ோது பரந்–தாம அனு–ப–வம் கிட்–டு–கி–றது. ம�ோகங்–கள் ஒழிந்த நிர்–ம–ல–மான நீல–வான ம�ோன–நி–லையை – டி – கி – ற – து. அதுவே பேரா–னந்த பூர–ணத்–துவ – த்– எட்–டமு துக்–கும் கார–ண–மா–கி–றது என்–கி–றார் கிருஷ்–ணர். ராம–கி–ருஷ்ண பர–ம–ஹம்–சர், எளி–தான ஓர் உதா–ர–ணம் ச�ொல்–கி–றார். பலாப்–ப–ழத்–தி–லி–ருந்து சுளை–கள – ைப் பிரித்து எடுக்–கும்–ப�ோது நம் உள்–ளங்– கை–களி – ல் எண்–ணெயை – த் தட–விக்–க�ொள்–கிற�ோ – ம். இப்–படி – ச் செய்–வத – ால், பழத்–தின் பிசின் கைக–ளில் ஒட்–டிக்–க�ொள்–ளாது, சுளை–க–ளும் எளி–தா–கப் பிரி– யும். இந்த எண்–ணெய் ப�ோன்–றது – த – ான் பர–மாத்மா பற்–றிய எண்–ணம். இது நமக்–குப் பாது–காப்–புக் கவ–சம் - பிசின் ஒட்–டா–மல் பலாச்–சுள – ை–க–ளைப் பிரித்–தெ–டுக்க உத–வும் எண்–ணை–யைப்–ப�ோல. ப்ரஹ்–மார்–ப–ணம் ப்ரஹ்ம ஹவிர் ப்ரஹ்–மாக்னௌ ப்ரஹ்–மணா ஹுதம் ப்ரஹ்–மைவ தேன கந்–தவ்–யம் ப்ரஹ்ம கர்ம ஸமா–தினா (4:24)

57 என்–பதி – லி – ரு – ந்து த�ொடங்–கல – ாம். எது ஒன்று கிடைத்– தா–லும், நமக்–கென்று அது வரும்–ப�ோது நாம் எப்–படி நடந்–து–க�ொள்–கி–ற�ோம், உணர்–வு–களை வெளிப்–ப–டுத்–து–கி–ற�ோம்? அதே–ப�ோல அடுத்–த–வ– ருக்கு ஒன்று கிடைத்–தால் அப்–ப�ோது நாம் எப்–படி நடந்–து–க�ொள்–கி–ற�ோம், உணர்–வு–களை எப்–படி வெளிப்–ப–டுத்–து–கி–ற�ோம்? வித்–தி–யா–சம் இருக்–கி–றது. நாம் சம்–பா–தித்–த– தெல்–லாம் நம் உழைப்–பின் பலன் என்று ச�ொல்– லிக்– க�ொ ள்– ளு ம் நாம், அடுத்த வீட்– டு க்– க ா– ர ன் அனு–ப–விக்–கும் வச–தி–யை–யெல்–லாம் ‘தவ–றான வழி– யி ல் சம்– ப ா– தி த்– த – த ாக இருக்– கு ம்’ என்று ச�ொல்– கி – ற�ோ ம். அவன் அனு– ப – வி க்– கு ம் வச– தி – களை நம்–மால் ப�ொறுத்–துக் க�ொள்ள முடி–ய– வில்லை. அதே–ச–ம–யம், நாம் அனு–ப–விப்–பதை அவ–னா–லும் ப�ொறுத்–துக்–க�ொள்ள முடி–யாது என்று

வாழ்க்கையில் நிலவவேண்டிய சமரசம் மயானத்தில் நிலவுகிறது!

‘‘எல்–லாமே பிரம்–மம்–தான். ஒரு யாகம் நடத்– தப்–படு – கி – ற – து என்–றால், அந்த யாகத்–தில் சமர்ப்–பிக்– கப்–ப–டு–பவை எல்–லாம் பிரம்–மம்–தான். யாகத்–தில் த�ோன்–றும் அக்னி பிரம்–மம், அந்த யாகத்தை இயற்–று–ப–வ–னும் பிரம்–மம். யாகத்–தின் பல–னான அவிஸை ஏற்–ப–தும் பிரம்–மம்!’’ தன்–னி–லி–ருந்து விலகி நிற்–கும் எது–வுமே பிரம்– மம்–தான். ‘தானி’–லி–ருந்து விடு–ப–டும் எது–வுமே பிரம்–மம்–தான். ‘இந்த யாகத்தை நான் இயற்–று– கி–றேன். இந்த ஹ�ோமத்–தில் தீ த�ோன்–று–கி–றது. அதற்கு நெய் முத–லான ப�ொருட்–கள் உண–வாக இடப்–படு – கி – ன்–றன. யாக நிறை–வில் அக்னி மூல–மாக ஒரு தேவதை அதன் பல–னைப் பெறு–கி–றது.

- இது ப�ொது– வ ான விளக்– க ம். ஆனால் இயற்–று–ப–வன், வெளிப்–ப–டு–வது, இடப்–ப–டு–வது, பலன் பெறு–வது எல்–லாமே பிரம்–மம்–தான் என்ற நிலையை அடை–ப–வனே ஞானி. நம்–மி–லி–ருந்து ‘நானை’ விலக்–கு–வது எப்–படி? ‘தன்– னை ப் ப�ோலவே பிற– ரை – யு ம் நினை’

பிரபுசங்கர்

ய�ோசிப்–பது – ம் இல்லை. நம்–மைப் ப�ோலவே அடுத்– த–வ–ரை–யும் நினைப்–பது என்–பதை இதி–லி–ருந்து ஆரம்–பித்–தாலே ப�ோது–மா–னது. தான் சார்ந்–தி–ருப்–ப–வற்–றி–லி–ருந்து தன்–னைப் பிரித்து இனம் காணா–மல், தானும், தான் சார்ந்– தி–ருக்–கும் அனைத்–துமே பிரம்–மம்–தான் என்ற உணர்வு ஏற்–பட்–டால் அங்கே சமத்–துவ – ம் நில–வும். சரி–ச–மம் உரு–வா–கும். இந்த சம–ர–சத்தை நாம் வாழ்–நா–ளில் நாம் காண–முடி – ய – ா–மல் ப�ோவது வேத– னை–தான். நாம் இறந்–த–பின், இயற்கை அதனை மயா–னத்–தில் அறி–வூட்–டு–கி–றது, ஆனால், அதைப் புரிந்–துக�ொள்ள – ‘நான்’ இருப்–ப–தில்லை! உணவு உண்–ப–தா–கிய கர்–மத்தை ஒரு ஞானி இயற்– று – கி – ற ான் என்– ற ால், அவன் பசி– யை – யு ம் பிரம்– ம – ம ா– க ப் பார்க்– கி – ற ான். தனக்கு உணவு அளிப்–ப–வ–ரை–யும் பிரம்–ம–மா–கப் பார்க்–கி–றான். அவர் அளிக்–கும் உண–வும் அவ–னைப் ப�ொறுத்–த– வரை பிரம்–மமே. அதை உண்–ப–தும் பிரம்–மமே. பசி அடங்–கு–வ–தா–கிய உணர்–வும் பிரம்–மமே. அத–னா–லேயே அவனை பசி என்ற உணர்வு பாதிப்–ப–தில்லை. உணவு கிடைத்–தா–லும் சரி, கிடைக்–கா–விட்–டா–லும் சரி, உணவு உண்–ப–தால் ðô¡

93

16-30 நவம்பர் 2017

புத்–துண – ர்வு பெறு–வத�ோ, இல்–லா–விட்–டால் களைத்–துவி – டு – வ – த�ோ அவ– னுக்கு ஏற்–ப–டாது. அவ–னுக்கு எல்–லா–மும் பிரம்–மமே. செய–லாற்–றிக்– க�ொண்–டிரு – ப்–பது – த – ான் அவ–னுட – ைய பணி. எந்–தவ – கை செய–லையு – ம் அவன் பிரம்–ம–மா–கவே பாவிப்–ப–தால் அதன் விளை–வு–களை அவன் எதிர்–பார்ப்–ப–தில்லை. ஏனென்–றால் அந்த விளை–வு–கள் எல்–லா–மும் பிரம்–மமே! எல்–லா–வற்–றையு – ம், எல்–லா–வற்–றிலு – ம் பிரம்–மத்–தையே காணு–மாறு கிருஷ்–ணன் அறி–வு–றுத்–து–கி–றார். தைவ–மே–வா–பரே யக்–ஞம் ய�ோகின பர்–யு–பா–ஸதே ப்ரஹ்–மாக்–னா–வ–பரே யக்–ஞம் யக்–ஞே–னைவ�ோ பஜுஹ்–வதி (4:25) ‘‘ய�ோகி–கள் தேவ–தை–களை திருப்–தி–ப–டுத்–து–வ–தற்–காக யக்–ஞம் (யாகம்) இயற்–று–கி–றார்–கள். ஆனால், ஞானி–கள�ோ பிரம்–ம–மா–கிய அக்–னி–யில் யக்–ஞத்–தின் மூல–மாக யக்–ஞத்–தையே ஹ�ோம–மா–கச் செய்–கி–றார்–கள்.’’ ஹ�ோமம் வளர்த்–தலை ஒரு கர்–மா–வாக இயற்–று–கி–றான் ஞானி. இப்–படி ஹ�ோமம் வளர்த்–த–லால் எந்–த–வித பய–னை–யும் அவன் எதிர்–பார்ப்–பதி – ல்லை. மழை வேண்டி, தீவி–னைக – ள் அழி–யவே – ண்டி, நல்–லன பெருக வேண்டி அல்–லது க�ோயில் கும்–பா–பி–ஷே–கம் முத–லான சிறப்பு நிகழ்ச்–சி–கள் நன்கு நடந்–தேற வேண்–டி… இப்–படி எத்–த–னைய�ோ கார–ணங்–க–ளுக்–காக யாகம் நிகழ்த்–தப்–பட்–டா–லும், ஒரு ஞானி இயற்–றுவ – து எந்த பிர–திப – ல – னை – யு – ம் எதிர்–பா–ரா–மல்–தான். ஹ�ோமம் இயற்–ற–வேண்–டி–யது அவ–னு–டைய கடமை. அதா–வது ஒரு பிரம்–மம – ாய், பிரம்–மத்தை இயற்–றுகி – ற – ான் அவன்! ஹ�ோமத்தீ என்ற பிரம்–மத்–தில் அவன் ஆஹு–திப் ப�ொருட்–கள் என்ற பிரம்–மத்தை

94

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

இடு–கி–றான். ஹ�ோம நிறை–வில் அவன் தன் ஆன்– ம ா– வையே தீக்கு அர்ப்–பணி – க்–கிற – ான். அந்–தத் தீயி–லிரு – ந்து எழுந்–துவ – ந்து அவிர்– பா– க ம் க�ொடுக்– கு ம் தேவ– தை – யை–யும் அவன் பிரம்–ம–மா–கவே கரு–து–கி–றான். ஆழ்ந்து சிந்–தித்–த�ோம – ா–னால், ஹ�ோமம் அல்– ல து யாகத்– தி ல் இடப்– ப – டு ம் ப�ொருட்– க ள் எல்– லாமே சுயத்தை தியா–கம் செய்– யக்–கூ–டி–ய–தா–கவே மறை–மு–க–மா– கக் குறிக்–கின்–றன. ஏனென்–றால் அக்–னி–யின் தன்மை அத்–த–கை– யது. தன்–னில் இடப்–ப–டும் எந்–தப் ப�ொரு–ள ை–யும் பஸ்–ம–மாக்–கும் ஆற்–றல் அதற்கு உண்டு. தங்– கத்–தையே இட்–டா–லும், அதை–யும் உருக்கி அத–னுள் இருக்–கக்–கூடி – ய அழுக்–கை–யும் அது ப�ொசுக்–கி– வி–டு–கி–றது. ஒரு ஞானி அக்–னியை பிரம்–ம– மா–கக் கரு–து–வ–தன் அடிப்–ப–டைக் கார– ண மே அந்த சக்தி எங்– கெங்– கு ம் நிறைந்– தி – ரு க்– கி – ற து என்– ப – து – த ான். ஏனென்– ற ால் பஞ்–ச–பூ–தங்–க–ளில் பிற நான்–கும் ஏற்–படு – த்–தக்–கூடி – ய பாதிப்–புக – ளி – ல் எச்–சம், மிச்–சம் என்று ஏதா–வது இருக்–கும். ஆனால், அக்–னி–யின் பாதிப்பு நிரந்–தர இல்–லா–மைக்–கு– தான் வழி–வ–குக்–கும். இந்–த–வ–கை– யில் அக்–னி–யின் சக்தி அளப்–ப– ரி– ய து. அத– ன ால்– த ான் இந்த அக்– னி யை மூல– ம ாக வைத்து யாகங்–கள் இயற்–றப்–படு – கி – ன்–றன. அக்–னி–யில் இடப்–ப–டும் தானி– யங்– க ள், புடவை ப�ோன்– ற – வை – யெல்–லாம் வெறும் ப�ொருட்–கள் அல்ல. அவை அது– வ ரை நம்– மி– ட ம் இருந்த, நமக்– கு – ரி – ய து என்று நாம் நினைத்–துக்–க�ொண்– டி–ருந்த ப�ொருட்–கள். அவற்றை நாம் அக்– னி – யி – லி ட்டு தியா– க ம் செய்– கி – ற�ோ ம். அவை நமக்கு வேண்–டாம் என்று ஒதுக்–கி–வி–டு– கி–ற�ோம். அதா–வது, இன்–ன�ொரு க�ோணத்–தில் நம்–மு–டைய அகங்– கா– ர ம், ப�ொறாமை, க�ோபம், அசூயை, காமம், அழுக்–காறு, அவா, வெகுளி, இன்–னா–ச�ொல் என்ற பல தீய குணங்– க ளை அத்– தீ – யி ல் இட்– டு ப் ப�ொசுக்– கு – கி–ற�ோம். ப�ொருட்–களை இந்த நம் துர்க்–கு–ணங்–க–ளாக பாவித்து அக்னிக்கு அர்ப்–ப–ணிக்–கிற�ோ – ம்.

இதில் இன்–ன�ொரு வேடிக்–கை–யை–யும் நாம் பார்க்–க–லாம். அக்–னி–யில் இடப்–ப–டும் ப�ொருட்–கள் எல்–லாம் கரைந்து சாம்–ப–லா–கி–விட, நெய் மட்–டும் அந்த அக்னி ஜ்வா–லையை வளர்க்–கி–றது. நெய்– யின் இந்த செய்கை ச�ொல்–வது என்ன? தீயவை அழி– ய – வே ண்– டு மா, நல்– ல வை வள–ர–வேண்–டும். அந்த நல்–லவை, தீய–வற்றை அழிக்–கும் வஸ்–து–வுக்–குத் துணை–ப�ோ–கின்–றன. இவ்–வாறு நெய் வளர்க்–கும் தீ நாக்–கு–கள் மேலே மேலே முயற்–சித்து எழும்பி, தன்–னில் இடப்–ப– டும் ப�ொருட்– க – ள ை– யெ ல்– ல ாம் பேரா– வ – லு – ட ன் ப�ொசுக்–கு–கி–றது. நெய்யை நல்–லன – வ – ற்–றிற்கு ஒப்–பிடு – வ – தி – ல் ஒரு கார–ணம் இருக்–கி–றது. நெய்யை நம்–மால் நேர–டி– யா–கப் பெற்–று–விட முடி–யாது. முத–லில் பால், அது தயி–ரா–கி–றது. அந்–தத் தயிர் கடை–யப்–ப–டு–கி–றது. வெண்–ணெய் திரள்–கி–றது, வெண்–ணெய் உருக்– கப்–ப–டு–கி–றது - நெய் கிடைக்–கி–றது. அதா–வது நல்–லது என்–பது உடனே கிட்–டி–வி–டு–வ–தில்லை; அது பல ச�ோத–னை–க–ளுக்கு உட்–ப–டுத்–தப்–பட்ட பிற–குத – ான் கிட்–டுகி – ற – து. அள–வும் குறைவு. ஆமாம், பாலின் அள–வையு – ம், அது நெய்–யாக மாறிய பின் இதன் அள– வை – யு ம் ஒப்– பி ட்– ட ால் நெய் வெகு குறை–வாக இருக்–கும். நல்–லது என்–பது, இப்–படி ச�ொற்–ப–மாக, மிகுந்த முயற்–சி–க–ளுக்–குப் பிறகு கிடைக்–கும் நெய் ப�ோன்–ற–து–தான். ள்–பவ இது–ப�ோன்ற ஹ�ோமத்–தில் கலந்–துக�ொ – – ர்– – க் காணும்– கள் ஓங்கி வள–ரும் அக்னி ஜ்வா–லையை

ப�ோது அவர்–கள் மனம் தானாக சுத்–தம – ட – ை–வதை உண–ரமு – டி – யு – ம். ஒவ்–வ�ொரு ப�ொரு–ளாக அக்–னியி – ல் விழும்–ப�ோது, அவை–யெல்–லாம் நம் தீய குணங்– கள் என்ற மான–சீக உணர்வு க�ொண்–ட�ோம – ா–னால் நம் மனம் எளி–தில் சுத்–த–ம–டைந்–து–வி–டு–கி–றது. இறை– ய – ரு – ளி ன் தன்– மையே அது– த ான். ஒரு–முறை சுவாமி விவே–கா–னந்–த–ரி–டம், ‘‘இறை–வ– னி–டம் பிரார்த்–தனை செய்–வத – ால் என்ன லாபம்?’’ என்று ஒரு–வர் கேட்–டார். ‘‘என்–னைப் ப�ொறுத்–த–வரை லாபம் இல்லை, நஷ்–டம்–தான்,’’ என்–றார் சுவாமி. கே ட் – ட – வ ர் தி டு க் – கி ட் – ட ா ர் . ‘ ‘ ந ஷ் – ட ம ா , எந்–த–வகை – –யில்?’’ ‘‘நான் தின– மு ம் பிரார்த்– த – னையை மேற்– க�ொள்–வ–தால், என்–னை–விட்டு க�ோபம், வெறுப்பு முத–லான தீய குணங்–கள் எல்–லாம் வில–கி–வி–டு– கின்–றன. இப்–படி, என்–னி–ட–மி–ருந்–தவை என்னை விட்டு நீங்–குவ – த – ால் அது எனக்கு நஷ்–டம்–தானே?’’ என்று சிரித்–த–படி பதி–ல–ளித்–தார் சுவாமி. பக– வ ான் கிருஷ்– ண – னு ம் இதைத்– த ான் அறி– வு – று த்– து – கி – ற ார். ‘உன் வாழ்க்– கையே ஒரு யக்–ஞம்–தான். அதை ஒரு–நா–ளும் தவ–றா–மல் நீ இயற்–று–வா–யா–னால் உன் வாழ்க்–கையே அதில் இடப்–ப–டும் ஆஹு–தி–யா–கும். அப்–பு–றம் என்ன, நீ புடம்–ப�ோட்ட தங்–க–மா–கி–வி–டு–வாய் - அதா–வது, சுயம் வில–கி–விட்ட பரி–சுத்த ஆன்–மா–வா–வாய்,’ என்–கி–றார்.

(த�ொட–ரும்)

உங்கள் அனைத்து ஆன்மிகத் தேவைகளுக்கும் - கிரி கிரி கடந்த 60 ஆண்–டு–க–ளுக்கு மேலாக இந்–திய கலாச்–சா–ரம் மற்–றும் பாரம்–ப–ரி–யத்–தின் சேவை–யில் த�ொடர்ந்து ஈடு–பட்டு வரு–கி–றது. ஆன்–மி–கம் த�ொடர்–பான புத்–த–கங்–கள், அகர்–பத்–தி–கள், ஹ�ோம திர–வி–யங்–கள், பூஜை மற்–றும் பண்– டி–கை–க–ளுக்–குத் தேவை–யான ப�ொருட்–கள், விக்–ர–கங்–கள் உள்–ளிட்ட கைவி–னைப் ப�ொருட்–கள், சங்–கீத ஆரம்–பப் பயிற்–சிக்–கான பால–பா–டம் ப�ோன்ற புத்–த–கங்–கள், சி.டி.க்கள், இசைக்–க–ரு–வி–கள் (எலெக்ட்–ரா– னிக் & மேனு–வல்), நட–னப் பயிற்–சிக்–குத் தேவை–யான அலங்–கா–ரப் ப�ொருட்–கள், ஆல–யங்–க–ளுக்–குத் தேவை–யான ப�ொருட்–கள், பரி–சுப் ப�ொருட்–கள், ‘மல்டி பர்–பஸ் ரேக்ஸ்’ மற்–றும் பாரம்–ப–ரிய உண–வுப் ப�ொருட்–களை விற்–பனை செய்து லட்–சக்–க–ணக்–கான வாடிக்–கை–யா–ளர்–க–ளின் இத–யங்–க–ளில் தனக்–கென தனி–யி–டத்தை பதித்–துள்–ளது. சமு–தா–யத்–தின் அனைத்து தரப்–பின – ரு – ம் பல–னட – ை–யும் வகை–யில் பல்–வேறு நவீன மற்–றும் முன்–னணி நிறு–வ–னங்–க–ளின் ப�ொருட்–கள் கிரி–யில் கிடைக்–கின்–றன. ஒப்–பற்ற தரம் மற்–றும் அன்–பான வாடிக்–கை–யா– ளர்–களே கிரி–யின் மிகப்–பெ–ரிய ச�ொத்து. இதுவே கிரி–யின் வளர்ச்–சிக்–கான ரக–சி–ய–மா–கும். கிரி தற்–ப�ோது இ-வணி–கத்–தி–லும் கால் பதித்–துள்–ள–தால் உல–கெங்–கு–முள்ள ஆன்–மிக அன்–பர்–க–ளின் தேவை–யைப் பூர்த்தி செய்–கி–றது. நவ–ராத்–திரி க�ொலு–படி வடி–வில் முதன்–மு–த–லாக அறி–மு–க–மான கிரி–யின் ‘மல்டி பர்–பஸ் ராக்ஸ்’, மக்–கள் மன–தில் அம�ோக ஆத–ர–வைப் பெற்ற ஒன்–றா–கும். வீடு மற்–றும் வர்த்–தக உப–ய�ோ–கத்–திற்–காக பல்–வேறு பரி–மா–ணங்–க–ளில் தற்–ப�ோது இந்த மல்டி பர்–பஸ் ரேக்ஸ் விற்–பனை – க்கு வந்–துள்–ளது. இது பல–வித உப–ய�ோ–கங்–கள – ைக் க�ொண்–டது மட்–டு–மல்–லா–மல் எளி–தில் சுத்–தம் செய்–யப்–ப–டக்–கூ–டி–யது. கிரி சென்–னை–யில் மயி–லாப்–பூர், நங்–க–நல்–லூர், ஆழ்–வார்–தி–ரு–ந–கர், அண்–ணா–ந–கர், திரு–வான்–மி–யூர், மேற்கு மாம்–ப–லம், மேற்கு தாம்–ப–ரம், மாங்–காடு மற்–றும் காஞ்–சி–பு–ரம், க�ோயம்–புத்–தூர், மதுரை, திருச்சி, புதுச்–சேரி, மும்பை, பெங்–க–ளூரு, செகந்–தி–ரா–பாத், புது–டில்–லி–யி–லும் தனது கிளை–களை நிறு–வி–யுள்–ளது. உங்–கள் அனைத்து ஆன்–மி–கத் தேவை–க–ளுக்–கும் - கிரி. ðô¡

95

16-30 நவம்பர் 2017

பேராசை க�ொண்டுவரும்,

பெருந்துன்பம்!

வ

ட–கி–ழக்–குப் பரு–வ–ம–ழை–யால் தமி–ழ– கம் முழு– வ – து ம் நல்ல மழை பெய்–தி–ருக்–கி–றது. ஒரு–வார மழைக்கே தமி–ழ–கம் தள்–ளாடி நிற்–கி–றது என்–கி– றார்– க ள். கார– ண ம் இயற்– கையை சுய–நல மனி–தர்–கள் சூறை–யா–டிய – த – ன் விளை–வு–தான். காஞ்– சி – பு – ர த்– தி ல் ஆரம்– பி த்து கன்னியா–கும – ரி – வ – ரை சென்னை உட்பட

96

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

மன இருள் அகற்றும் ஞானஒளி 31

பெரும்–பா–லான கல்வி நிறு–வன – ங்–கள், மிகப்– பெ–ரிய கல்–லூரி – க – ள், தனி–யார் பல்–கலை – – க்க–ழக – ங்–கள் எல்–லாம் ஏரி குளங்–களை மண்–மூடி ஆக்–கிர– மி – த்து கட்–டிய – து – த – ான் என்–பதை ச�ொல்–லித் தெரி–யவே – ண்–டிய அவ–சி–யம் இல்லை. வாட்ஸ் அப்–பில் மழை த�ொடர்– பான ஒரு செய்–தி–யைப் பார்த்–தேன். ‘‘மழை வெள்–ளத்தை திட்–டா–தீர்–கள்.

திரு–டப்–பட்ட தன் ஏரி–க–ளை–யும் குளங்–க–ளை–யும் பரி–தா–ப–மாக அது தேடி அலை–கி–றது. தன் இருப்– பி–டத்தை ஆக்–கி–ர–மித்து கட்–டி–டங்–கள் கட்–டி–ய–தால் சாலை–யில் இறங்கி மறி–யல் செய்–கிற – து மழை நீர்.’’ இயற்கை வளம் சுரண்–டப்–பட்–டதை, சூறை–யா– – ாக, உருக்–கம – ாக டப்–பட்–டதை இதை–விட சுருக்–கம வேறு எப்–ப–டிச் ச�ொல்ல முடி–யும்? ஏரி, குளங்–களை, கிரா–மத்து ஊரு–ணி–க–ளை– யெல்–லாம் முறை–யா–கத் தூர்–வாரி, அந்த நீர்–நிலை ஆதா–ரங்–களை செம்–மைப்–படு – த்தி வைத்–திரு – ந்–தார்– கள். அத–னால் எல்–லாம் முறை–யாக இருந்–தது. ஆனால், இன்று நிலைமை என்ன? அட்–டைப்–பூச்சி உறிஞ்–சுவ – தை – ப் ப�ோல ஆற்று மணலை அதன் அடிப்– ப – கு – தி – வ ரை சுரண்டி எடுத்து விட்–டார்–கள். குளங்–கள் ஏரி–கள் எல்–லாம் பெரும்–பா–லான இடங்–களி – ல் கல்–விக்–கூட – ம – ா–கவு – ம், அடுக்–கு–மாடி குடி–யி–ருப்–பு–க–ளா–க–வும் உரு–மாறி விட்–டன. இதில் வேதனை கலந்த வேடிக்கை என்–னவெ – ன்–றால் அப்–படி கட்–டப்–பட்ட கல்வி நிறு–வ– னங்–களி – ல்–தான் முறை–யாக மழை–நீரை பாது–காப்– பது எப்–படி என்–பதை குறித்து ஆய்–வர– ங்–கங்–களு – ம், கருத்–த–ரங்–க–மும் நடத்–தப்–பட்டு வரு–கின்–றன! ந ம் மு ன் – ன�ோ ர் – க ள் இ தை – யெ ல் – ல ா ம் கரு–தித்–தான் த�ொலை–ந�ோக்–குப் பார்–வை–ய�ோடு, ‘ஆறில்லா ஊருக்கு அழகு பாழ், நீரில்லா நெற்றி பாழ்’ என்று தெளி–வா–கச் ச�ொல்–லிவை – த்–தார்–கள். ஆனால், இந்த இரண்–டை–யுமே க�ொஞ்–சம் க�ொஞ்–ச–மாக மறந்து வரு–கி–ற�ோம்! சரி, இதற்–கெல்–லாம் மூல–கா–ர–ணம் என்ன? க�ௌத–ம–புத்–தர்–தான் நினை–வுக்கு வரு–கி–றார் - ஆசையே துன்–பத்–திற்கு கார–ணம். ஆசை இருந்–தால்–கூட பர–வா–யில்லை, அது இயற்கை. பேரா–சை –யால்– த ானே கந்– து – வட்– டி க் க�ொடு–மைக – ளு – ம் அரங்–கேறு – கி – ன்–றன! பல்–லா–யிர– ம் க�ோடியை ஏப்–பம் விட்ட த�ொழி–ல–தி–பர் விஜ–ய–மல்– லை–யாவை நம் அர–சாங்–கத்–தால் த�ொட்–டுக்–கூட பார்க்க முடி–ய–வில்லை. திரு– வ ண்– ண ா– ம லை மாவட்– ட த்– தி ல் ஒரு விவ–சாயி தன் விவ–சா–யம் ப�ொய்த்–துப் ப�ோன–தால் கடனை உரிய காலத்–தில் திருப்–பச் செலுத்த முடி–ய–வில்லை. அவ–ரு–டைய டிராக்–டரை ஜப்தி செய்த கார–ணத்–தால், அந்த பாதிப்–பால் அவர் திடீ–ரென கால–மா–னார். இது–தான் நமது இன்–றைய ஜன–நா–ய–கம். அள–வுக்கு அதி–க–மாக சேர்க்–கிற செல்–வம், கூட வரப்–ப�ோ–கி–றதா என்ன? நாம் செய்–யும் அற–மும், அறம் சார்ந்த செயல்– க–ளும், கற்ற கல்–வி–யும், பெற்ற நற்–கு–ணத்–தின் பயன்–க–ளும்–தான் நம்–மு–டன் கூட–வ–ரும். இதைத்– தான் திரு–மூ–லர் தன்–னு–டைய திரு–மந்–தி–ரத்–தில் தெளி–வாக குறிப்–பிட்டு உள்–ளார்: ‘‘துணை–யது வாய் வரும் தூய நற்–ச�ோதி துணை–யது வாய் வரும் தூய நற்–ச�ொல்–லாம் துணை–யது வாய் வரும் தூய நற்–கந்–தம் துணை–யது வாய் வரும் தூய நற்–கல்–வி–’’ கல்–வி–யும், கல்–வி–யால் பெறு–கிற தெளிந்த ஞான– மு ம், ஞானத்– தி ன் மூலம் கிடைக்– கு ம்

ஆழ்–வார்க்–க–டி–யான்

மை.பா.நாரா–ய–ணன் தெளி– வு ம் தான் ஏழேழ் பிறப்– பு க்– கு ம் கூட– வ – ரு ம். ஆனால், யதார்த்– த த்– தி ல் நடப்–பது என்ன? வாரி சுருட்– டி – ய – தெ ல்– லாம், நாம் சுருண்–டு–ப�ோய் ஓர– ம ாக படுத்– தி – ரு க்– கு ம்– ப�ோது கை க�ொடுக்–குமா என்ன?

– க்கே மாம–னார் ஆன பெரி–யாழ்–வார் இறை–வனு அற்–புத பாசு–ரம் ஒன்–றில் வாழ்–வின் நிலை–யா– மையை மிக அழ–காக சுட்–டிக் காட்டி உள்–ளார்: ‘‘ச�ோர்–வின – ால் ப�ொருள் வைத்து உண்–டா–கில் ச�ொல்லு ச�ொல் என்று சுற்–றம் இருந்து ஆர்–வி–னா–லும் வாய் திற–வாதே அந்–தக் காலம் அடை–வ–தன் முன்–னம், மார்–வம் என்–ப–த�ோர் க�ோயில் அமைத்து மாத–வன் என்–னும் தெய்–வத்தை நாட்டி ஆர்–வம் என்–ப–த�ோர் பூ இட வல்–லார்க்கு அர–வ–தண்–டத்–தில் உய்–ய–லும் ஆமே!’’ இந்–தப் பாசு–ரத்–திற்–கும், யதார்த்–தம – ான வாழ்க்– கைக்–கும் என்ன சம்–பந்–தம்? பாசு–ரத்–தின் விளக்–கம் இது–தான்: முதி–ய–வர் ஒரு–வர் உணர்வு நீங்–கிய நிலை– யில் இருக்–கி–றார். அவ–ரைச் சுற்–றி–லும் மனைவி, பிள்–ளை–கள் என்று நெருக்–க–மான ச�ொந்–த–பந்– தங்–கள். அனை–வர் முகத்–தி–லும் ச�ோகம். அந்–தச் ச�ோகம் அவ–ரது பிரி–வைத் நினைத்து அல்ல. ப�ொன்–னைய�ோ, ப�ொரு–ளைய�ோ நமக்–குத் தெரி– யா–மல் எங்–கே–யா–வது மறைத்து வைத்–தி–ருக்–கி– றாரா? அதைப்–பற்றி எது–வும் ச�ொல்–லா–மல் நம்மை விட்டு இவர் ப�ோய்–விட்–டால் என்ன செய்–வது என்ற கவலை தான் அந்த ச�ோகத்–திற்கு முக்–கிய கார–ணம். அவர்– க ள் உணர்– வ ற்று வாழ்– வி ன் கடைசி நிமி–டத்–தில் இருக்–கும் அவரை உலுக்கி எடுக்–கி– றார்–கள். அவர் காத–ருகே சென்று, ‘‘எங்–களு – க்–குத் தெரி–யா–மல் ஏதே–னும் ப�ொன்–னைய�ோ, ப�ொரு– ளைய�ோ மறைத்து வைத்–திரு – க்–கிறீ – ர்–களா?’’ என்று கேட்–கி–றார்–கள். ஆழ்–வார் ச�ொல்–லு–கி–றார், இந்த நிலையை ஒரு– வ ன் அடை– வ – த ற்கு முன்– ன ால் மாத–வனை அதா–வது, இறை–வனை கண்–ணனை உங்–கள் மனக்–க�ோ–யி–லில் வைத்து பக்தி என்– னும் மலர் தூவி வழி–ப–டுங்–கள். அப்–படி வழி–பட்– டால் யம தண்–டனை – –யி–லி–ருந்து நீங்–கள் தப்–பிப் பிழைக்–க–லாம் என்–கி–றார். பெரி–யாழ்–வா–ரும், திரு–மூல – ரு – ம் ச�ொன்–னதை – ப் பின்–பற்றி நடந்–தால் நாம் வாழும்–ப�ோதே மிக நிம்–ம–தி–யாக இருக்–க–லாம். முயற்சி செய்–து–தான் பார்ப்–ப�ோமே!

ðô¡

97

16-30 நவம்பர் 2017

உள்ள(த்)தைச் ச�ொல்கிற�ோம்

திகட்டாத தேன் அமுது!

அன்–னத்–தால் சிவ–னுக்கு அன்னா அபி–ஷே–

கம் நடக்–கும் இனிய தரு–ணத்–தில் அன்ன(ம்) பூர– ணி – யி ன் வண்– ண ப் (அட்– ட ைப்) பட– மு ம், அன்–னம்-அன்னை-அன்–ன–பூ–ர–ணிப் பற்–றிய பல அறிய திர–ளான தக–வல்–க–ளும் இதழை பக்தி மணம் பரப்–பத்–தான் செய்–தன. படிக்க படிக்–கத் திகட்–டாத தேன் அமுது.

- சுகந்தி நாரா–ய–ணன், வியா–சர் நகர்.

ஈ

ச–னுக்கு அன்–னா–பி–ஷேக வைப–வம் அனைத்து சிவா–ல–யங்–க–ளில் நிக–ழும் நன்–னாள். சம–யத்–தில் அன்–ன–பு–ரணி பக்தி ஸ்பெ–ஷ–லைப் படைத்து, அன்– ன ம் அரு– ளு ம் அன்னை அன்– ன – பூ – ர – ணி – யின் மகத்–து–வங்–க–ளை–யும், அன்–ன–தா–னத்–தின் அரு–மை–யி–னை–யும் பசி, பஞ்–சம் ப�ோக்–கும் காசி அன்– ன – பூ – ர – ணி – யி ன் சிறப்– பு க்– க – ளை – யு ம் ருசிக்க வைத்து எங்–களி – ன் ஆன்–மிக – ப் பசி–யைப் ப�ோக்–கும் தெய்–வீக விருந்து படைத்–து–விட்–டீர்–கள். நன்றி, பாராட்–டுக்–கள்.

- அயன்–பு–ரம் த.சத்–தி–ய–நா–ரா–ய–ணன், சென்னை-72.

பூ

சை.க.அருண வசந்–தன் எழு–திய ‘பஞ்–சம் பசி ப�ோக்–கு–வாய் அன்–ன–பூ–ர–ணி’ கட்–டுரை வாசித்– தேன். மனம் நிறைவு பெற்–றது. நன்–மை–கள் நல்– கி–டும் (ராம) நவ–கி–ர–கங்–கள் படித்து, நெகிழ்ந்து ப�ோனேன்.

- சு.இலக்–கு–ம–ண–சு–வாமி, திரு–ந–கர், மதுரை-6.

ப�ொ றுப்– ப ா– சி – ரி – ய ர்

தன் தலை– ய ங்– க த்– தி ல் (‘ப�ோதி மரம்’) வேருக்– க – டி – யி ல் நீரில்– ல ாத ப�ோதும் பூமிக்–க–டி–யில் கிடைக்–கக்–கூ–டிய ஈரப்–ப– சையை ஈர்த்–துக் க�ொள்–வ–து–ப�ோல், சிறு–வ–ய–தி– லி– ரு ந்தே மன– சு க்– கு ள் நீராக ஊற வேண்– டி ய ஆன்–மி–கப் பண்பை பசு–மை–யாக வைத்–தி–ருக்க வேண்–டும் என்று சுட்–டிக்–காட்–டிய விதம் எவ்–வள – வு பாராட்–டி–னா–லும் தகும்.

- எஸ்.எஸ்.வாசன், தென்–எ–லப்–பாக்–கம், வந்–த–வாசி.

மு

கப்–பினை அலங்–க–ரித்–தி–ருந்த அன்–ன–பூ–ரணி தாயா–ரின் அழ–கிய தத்–ரூ–ப–மான வண்–ணப்–ப–டம், பசி, பஞ்– ச ம் நீக்– கு – வ ாள் காசி அன்– ன – பூ – ர ணி என்ற அற்–பு–த–மான கட்–டு ரை ஆகி–யன அந்த உல–கிற்கே உண–வ–ளித்து வரும் அன்–ன–பூ–ர–ணித் தாயா–ரின் ஆன்–மிக வலி–மையை ப�ொருள்–பட உணர்த்–தி–யி–ருந்–தன!

- இரா.வளை–யா–பதி, த�ோட்–டக்–கு–றிச்சி.

அ

ன்–னா–பி–ஷே–கம் நடை–பெ–றும் இத்–த–ரு–ணத்– தில் ‘‘பஞ்– ச ம் பசி ப�ோக்– கு ம் அன்– ன – பூ – ர – ணி – ’ ’ என்ற கட்– டு – ரை – யி ல் அன்– ன – பூ – ர ணி அம்மை வர– ல ாறு, அன்– ன – பூ – ர – ணி– யி ன் திரு– வு – ரு – வ ங்– க ள்

98

ðô¡

16-30 நவம்பர் 2017

அன்–னப்–ப–னும் அன்–ன–பூ–ர–ணியும் என்ற தலைப் பில் அன்–னபூ–ரணி பற்றி விளக்–கம – ா–கக் கூறி அன்–ன– பூ–ரணி அம்–பி–கை–யின் படத்–தை–யும் வெளி–யிட்–ட– து–டன் அன்–னத்தை சார்த்–திய அலங்–கா–ரத்–து–டன் சிவ–லிங்–கம் படத்–தை–யும் வெளி–யிட்–டது தரி–சித்து பய–ன–டை–யச் செய்–வ–தாக இருந்–தது. மேலும் திருச்–ச�ோற்–றுத்–துறை அன்–ன–பூ–ரணி காஞ்–சி–பு–ரம் அன்–ன–பூ–ரணி, திரு–வி–ழி–மி–ழலை அன்–ன–பூ–ரணி மற்–றும் பிட்–சா–ட–னர் படத்தை வெளி–யிட்–ட–தும் சிறப்பு.

- கே.சிவ–கு–மார், சீர்–காழி, நாகை மாவட்–டம்.

‘ஆ

ன்–மி–கம் பல–னில்’ பைர–வாஷ்–ட–மியை முன்– னிட்டு அவ–ரைப்–பற்றி அரிய தக–வல்–க–ளை–யும் வழி–பட்–டால் ஏற்–ப–டும் நன்–மை–க–ளை–யும் எங்–க– ளுக்கு வழங்–கியி – ரு – ப்–பது பெரு–மித – ம – ாக உள்–ளது. பைர–வ–ரின் சக்தி அறிந்து பிர–மித்–தேன்.

- வா.மீனா–வா–சன், சென்–னா–வ–ரம்.

பெ

ருங்– கு – ள ம் ராம– கி – ரு ஷ்ண ஜ�ோதி– ட ர் பன்–னி–ரண்டு ராசிக்–கா–ரர்–க–ளுக்–கும் வழங்–கிய சனிப்–பெ–யர்ச்–சிப் பலன்–கள், அவை ச�ொல்–லப்– பட்ட விதம் அரு–மைய – ாக இருந்–தது. சனி–பக – வ – ான் மீதான பயத்தை விலக்–கி–யது!

- ராஜ–மார்த்–தாண்–டன், சிலி–கு–ரிபேட்டா – .

99

RNI Regn. No. TNTAM/2012/53345

100