Far Out lente/zomer 2023 - Toerisme

Met tieners op reis

Puur fietsavontuur

Nieuwe trails in België

Het nieuwste

outdoormateriaal

SPECIAL REIZEN MET VIERVOETERS

104

f

88

f

f

32 Microavontuur in de Wutachkloof

50 Paardrij-avonturen in de wildernis

f IN DE KIJKER

058 365° natuur in Anzère

064 Wat gebeurt er in het i-lab van Vaude?

066 . . Berghen, 100% Made in Europe

082 . . Het basiskamp van Les 3 Vallées

109 Product review Petzl Tikka 5-range

121 Slimme Teva-sandalen

f MATERIAAL

016 . . De ins & outs van waterfilters

026 Kies je verrekijker

067 Buyer's guide 2023

122 Hou je materiaal droog

138 Kies je tent

f ECO

130 Het effect van klimaatopwarming

132 Milieuvriendelijk de bergen in

134 . . . . Ecoproducten voor de outdoors

144 . . . . Op weg naar de Morteratschgletsjer

f FOTO

062 Zonder hoogtevrees

081 . . . . Comedy Wildlife Photo Awards

100 . . . . Fietsen op een Naamse citadel

f INTERVIEW

012 Bovenmenselijke prestaties

014 . . . . KrisKras-reisbegeleider Benjamin

128 . . . . Klimtalent Hannes Van Duysen

146 Wouter peddelt met de wind mee

Nieuwe nationale parken in België

In 2022 werden twee nieuwe Waalse nationale parken opgericht: l’Entre-Sambre-et-Meuse en la Vallée de la Semois. Beide gebieden genieten nu 13 miljoen euro extra steun, plus 1,4 miljoen euro voor de uitbouw van toeristische infrastructuur. In Vlaanderen is er sinds 2006 maar één nationaal park, namelijk dat van de Hoge Kempen. Maar ondertussen zijn er vijf nieuwe kansmakers: Bosland, Brabantse Wouden, Kalmthoutse Heide, Scheldevallei en Taxandria. Uiterlijk 31 mei dienen zij hun dossier in. Eind 2023 volgt de definitieve erkenning. f parcsnaturelsdewallonie.be f natuurenbos.be/nationaleparkenvlaanderen

Duitsland: UNESCO

Werelderfgoed in overvloed

Ook in Duitsland valt er in 2023 heel wat te beleven, zeker met 51 Unesco Werelderfgoedsites... Zo viert heuvelstad Bamberg haar 30e verjaardag als Unesco Werelderfgoedsite, zit de Dom van Aachen al aan haar 45e Unesco jubileum en mag het Frankenwald Natuurpark 50 Unesco-kaarsjes uitblazen. Ook kan je maar liefst acht Unesco-routes doorheen Duitsland volgen om de verschillende Werelderfgoedsites te ontdekken, onder andere die naar Lake Constance en het paalhuismuseum. f germany.travel

TEKST SANDRA GYLES

Fiets- en Wandelroute van het Jaar

Eentje – of beter twee – voor je agenda: de Fiets- en Wandelroute van het Jaar 2023! Beide werden eerder dit jaar na een zorgvuldige selectie door de jury bekendgemaakt tijdens de Fiets- en Wandelbeurs in respectievelijk Gent en Utrecht. Voor de fietsroute ligt de start niet al te ver van huis, als je enkel het deel in ons land aflegt. De EuroVelo 5 ‘Via Francigena’ in België werd namelijk bekroond met de eretitel. De Wandelroute is het Stellingenpad in Nederland. f fietsenwandelbeurs.be

Hondvriendelijke routes

De top vijf Europese landen met de meeste hondvriendelijke wandelroutes per 10 000 km2 (gebaseerd op data van Alltrails)? Dat zijn achtereenvolgens Nederland, Kroatië, Zwitserland, België en Luxemburg. Buurland Nederland telt 399 routes waar honden vrij mogen rondlopen, België slechts 79. Een ervan is de 15 km lange wandeling rond het meer van Nisramont, in de buurt van Houffalize. f visitwallonia.be

Gratis initiatie rotsklimmen

Heb je minimaal een Klimvaardigheid 2-brevet?

Dan kan je op 3 én 17 juni van 10 tot 16 uur (beide dagen aanwezig zijn is verplicht) gratis deelnemen aan de initiatie rotsklimmen in Mozet. Een buitenkansje om te proeven van het rotsklimmen, onder begeleiding van Initiatoren Rotsklimmen in opleiding van de Klim- en Bergsportfederatie.

f klimenbergsportfederatie.be

avonturenparken in Wallonië

Een boomparcours, tokkelbaan, wildpark, wandelingen in de natuur… Tegenwoordig willen we allemaal een stevige portie avontuur. Al deze activiteiten krijg je zo voorgeschoteld in onze eigen achtertuin over de taalgrens. Op minder dan een uur tot drie uur rijden, liggen uitdagende avonturenparken aan je voeten. Je vindt een volledig overzicht op onze site.

f farout.be/leukste-avonturenparkenin-wallonie

MICROAVONTUUR IN EN ROND DE WUTACHSCHLUCHT

Wist je dat je op een zestal uur rijden van hier een paar dagen lang kan wandelen in een wondermooie kloof? Dat kan in een avontuurlijk wild rivierdal in het Zwarte Woud. De rivier de Wutach en haar zijrivieren vormen een overweldigend oerlandschap met romantische kloven en oerbossen. Een onvergetelijke ervaring voor elke wandelaar.

Er zijn verschillende wandelroutes doorheen de regio, maar we puzzelen zelf een gevarieerde driedaagse in elkaar die ons langs de mooiste plekken in en rond de Wutachkloof zal brengen. Deze kloof ligt verstopt in het hart van het grootste Duitse natuurpark, Südschwarzwald. Je vindt er ruige dalen, wilde rivieren, heldere meren en zonnige hoogten.

Het groenste groen

Eerst droppen we onze fietsen in Bonndorf. Daar zullen we ze weer oppikken op het einde van dag twee. Vervolgens rijden we met de auto door naar het dorpje Stühlingen, waar we die achterlaten en vertrekken met een rugzakje voor twee dagen. In Stühlingen volgen we direct een pad dat langs de oevers van de rivier loopt. Hier nog geen indrukwekkende kloof, maar een bucolisch heuvellandschap. De eerste kilometers vormt de Wutachrivier de grens tussen Duitsland en Zwitserland. Net voorbij Grimmelshofen kom je al in een mooie groene kloof met enkele watervalletjes. Ons eerste hotelletje ligt in Blumberg, en we nemen de 876 meter hoge Buchberg er nog bij om de dag af te sluiten. 22 km op vierenhalf uur met 900 hoogtemeters, een mooie eerste dag.

Dag twee staat er 25 km wandelen op de planning. Net buiten Blumberg duiken we de Schleifenbachklamm met bijhorende waterval in. Een mooie voorbode van de diepere Wutachklamm later op de dag. Die begint net voorbij Wutachmühle. Je stapt dan al door het groenste groen, maar de wanden komen ineens een paar honderd meter omhoog. Langzaamaan wandel je een soort Jurassic Park in. Kleine houten bruggetjes, watervalletjes, een kabbelende Wutach; het is een klein paradijsje. We picknicken op een idyllische plek in de lentezon, zalig. Er zijn verschillende wandelingen doorheen deze kloof. Je kan er op een aantal plaatsen in of uit en hoeft dus niet de volledige lengte van de kloof af te leggen. Ook met kinderen kan je hier dus zeker uit de voeten.

In en uit kloven

We hadden de Wutachklamm nog verder kunnen afwandelen of uitbreiden met de Rotenbachschlucht, een andere zijkloof, maar wij kiezen ervoor om in Schattenmühle linksaf te nemen. Daar volgen we de wondermooie, korte Lotenbachklamm om terug ‘boven water’ te komen. De hele regio rond de Wutach heeft goeie busverbindingen, zodat je echt aan de ene kant

de kloof induikt en op je zelfgekozen einde met de bus terugrijdt naar je startplaats. Wij springen de bus op naar Bonndorf, waar we de fietsen oppikken en de zestien kilometer naar Stühlingen fietsen.

f opgelet!

De Wutachkloof is verboden voor fietsers, mountainbikers en ruiters en is niet geschikt voor kinderwagens of rolstoelgebruikers. Afhankelijk van het weer en het seizoen kunnen de wandelpaden in de kloof op sommige plaatsen glad zijn, vooral op de steile hellingen. In de wintermaanden wordt het wandelen door de kloof afgeraden.

Vandaag droppen we de auto in Göschweiler, ongeveer op het punt waar we gisteren uit de kloof kwamen, en duiken opnieuw de Wutachkloof in. Al na enkele kilometers wordt de Wutach er ofwel de Gutach (rechtsaf) of de Haslach (linksaf). Iets minder indrukwekkende kloven na die prachtige Wutachkloof, maar zeker de moeite waard. Vanaf Lenzkirch gaat de wandeling ‘bovengronds’ verder. Een zacht glooiend, groen heuvellandschap spreidt zich voor ons uit. We wandelen er richting het Schluchseemeer door oude bossen, over heuveltoppen tot toch al 1000 meter en langs prachtige weiden met schitterende vergezichten. Na ongeveer vijf uur zien we terug 25 km op de teller. Het plan was om in het dorpje Sluchsee de bus te nemen naar de auto, maar we missen nipt de laatste. Dus genie-

ten we van een ijsje aan de oevers van het zonovergoten staalblauwe meer en nemen dan een taxi.

Met rollende banden

Ongetwijfeld konden we nog een vierde dag wandelen in de kloven rond de Wutach, maar we opteren voor een dagje mountainbiken in het Zwarte Woud. We verplaatsen ons daarvoor een halfuurtje naar het zuidwesten. Net onder de skigebieden Todtnauberg en Feldberg ligt het natuurreservaat Gletscherkessel Präg. Beboste heuvels, stevige klimmen en mooie afdalingen wachten ons op. We koppelen een vijftal toppen van tussen de 1000 en 1200 meter via een mooie route aan elkaar, en we stampen ons een dag doorheen dit stukje groen verborgen in het Zwarte Woud. De lucht is zuiver, de vogels fluiten en de banden maken dat rollende geluid waardoor je voelt dat je buiten bent. We genieten van deze verlaten omgeving en glimlachen van oor tot oor. Het waren vier schitterende dagen, dit microavontuur. 

Ga onbezorgd deze zomer op reis met deze 3 essentials.

1% van de omzet van de Care Plus Waterfilter EVO, Biosoap en Traveltowel wordt gedoneerd aan organisaties die onze planeet beschermen. Ga voor meer informatie naar onepercentfortheplanet.org.

Verkrijgbaar bij de betere outdoorzaak.

National Park Trail in Limburg

OP STAP DOOR EEN GROTE BROK NATUUR

De National Park Trail is een 110 km lange route, die fervente wandelaars naar de mooiste plekken van het Nationaal Park Hoge Kempen leidt. De route bestaat nog maar een jaar en werd onlangs al erkend tot een van de beste meerdaagse wandelcircuits in Europa. Zo een uitgelezen kans op kwalitatief wandelplezier dicht bij huis, wilden we maar wat graag ervaren.

Tijdens een weekendje stappen, leggen we de eerste twee etappes af: van Kattevennen naar Pietersheim (24km) en van Pietersheim naar Terhills (24km). Het regent en waait bij aankomst in Kattevennen, een van de zes toegangspoorten tot het Nationaal Park Hoge Kempen en het officiële vertrekpunt van de National Park Trail. Het troosteloze weer tempert mijn enthousiasme, al maakt het verzorgde en op en top praktisch ingerichte recreatiedomein van Kattevennen in Genk veel goed. Zelfs aan de bushalte bevindt zich al een overzichtelijk bord met afstanden en praktische informatie over de National Park Trail. Nog voor ik van start ga, valt mijn oog op de duidelijk aangegeven bewegwijzering: gele pijltjes waarop telkens een poot van de wolf staat afgebeeld.

“Verloren lopen is quasi onmogelijk”, stelt Kevin Maes, de communicatieverantwoordelijke van het Nationaal Park Hoge Kempen, me helemaal gerust. “Mede dankzij de goede bewegwijzering van onze wandelpaden kregen we eind 2022 het label van ‘Leading Quality Trail – Best of Europe’. Uiteraard kunnen op onze website ook de gpx-bestanden van de route worden gedownload en je vindt er suggesties om het 110 km lange traject in vier of vijf etappes af te leggen. We proberen het de wandelaar zo gemakkelijk mogelijk te maken. Bovendien is bijna het volledige traject offroad met slechts af en toe een oversteekplaats of een passage door de bebouwde kom. Mijn favoriete gedeelte is de tweede etappe, van Pietersheim naar Terhills. Verwacht je aan prachtige panorama’s.”

Een met de natuur

Een eerste hoogtepunt op de National Park Trail komt er al aan op de site van Kattevennen, waar vorig jaar een 35 meter hoge trap in de vorm van een bliksemschicht is opgetrokken. Ik beklim de meer dan 150 trappen van deze spectaculaire constructie en geniet er op het uitkijkplatform van het weidse uitzicht. Het valt me op hoe groen Limburg is en hoe de terrils en de schachtbokken van de voormalige steenkoolmijnen nog altijd nadrukkelijk aanwezig zijn in het landschap.

Terug met de beide voeten op de grond leiden de pijlen van de National Park Trail me algauw door al dat Limburgs groen, waar veel variatie in blijkt te zitten. Zo bereik ik na amper drie kilometer stappen de vijvers van Papendaalheide, een voormalige zand- en grindgroeve, die tot recreatieterrein voor wandelaars, vissers en fietsers is omgevormd. Een picknicktafel staat er uitnodigend bij, maar voor een eerste pauze lijkt het me nog wat vroeg. Een uurtje verderop, in de vallei van de Broekerbeek, neem ik wel de tijd voor een korte break. Op zoek naar een cafeetje dien ik even het traject van de National Park Trail te verlaten, en na scanning van de QR-code op de bewegwijzering begeef ik me naar het dichtstbijzijnde servicepunt: de toegangspoort Lieteberg met onder andere het bekende blotevoetenpad. Met amper twee extra kilometers in de benen sluit ik daarna weer aan op het traject van de National Park Trail, dat voorbij de vallei van de Broekerbeek een hele tijd langs weiden en door bossen loopt. In dit gedeelte blijken geen andere wandelaars onderweg en ik waan me helemaal niet meer op stap in het elders zo volgebouwde Vlaanderen. Een heel ongewone plek onderweg is de Frog Garden, waar een gemeenschap van mensen en dieren in eenheid en verbondenheid met de natuur leeft, zonder elektriciteit en zelfvoorzienend. Zicht op huizen en tuinen komt er pas weer aan tijdens de laatste kilometers van de dag, als de National Park Trail de loop van de Asbeek volgt en zich alzo rond de bebouwde kom van Lanaken wringt. Eindpunt van de eerste etappe is de gezellige Kinderboerderij in Pietersheim waar je openbare toiletten en een toeristisch informatiepunt vindt.

Uitzonderlijke panorama’s

De aanvangskilometers van de tweede etappe, van Pietersheim naar Terhills, slingeren door de dennenbomen van het bosrijke gebied ten noorden van Lanaken. Na een uur stappen bereik ik een breed pad, dat me recht op recht naar de vallei van de Zijpbeek voert. De moerassen, de vennetjes en de heide van dit reservaat vormen een van de fraaiste decors in het Nationaal Park Hoge

f praKtisCh

Reken op vier of vijf dagen om het volledige traject van de National Park Trail af te leggen. Dit zijn de vijf basisetappes: Kattevennen-Pietersheim (24km), Pietersheim-Terhills (24km), Terhills-Duinengordel (22,5 km), Duinengordel-Thorpark (27km) en Thorpark-Kattevennen (11km). Op de website van het Nationaal Park Hoge Kempen vind je een link naar een uitgewerkte route van kampeerplek naar kampeerplek. Voor wie na een dag wandelen liever in een comfortabele B&B overnacht, is er het trailarrangement in samenwerking met B&B Haerlekijn in Maasmechelen. Bij Anders Reizen kun je een driedaags wandelarrangement in het Nationaal Park Hoge Kempen boeken.

© NATIONAL PARK TRAIL IN LIMBURG

MEER WANDELAVONTUUR

FAROUT.BE

Kempen. Zeker tijdens de maanden augustus en september, als de planten op de heide er een haast volledig paars landschap van maken, is het er wondermooi. Misschien herken je de plek wel uit de tv-reeks Onze Natuur, die hier deels werd opgenomen.

Twee kilometer voorbij de vallei van de Zijpbeek volgt een minder leuk gedeelte. Je moet hier een drukke baan oversteken, omlopen langs een camping en over een modderig pad naast de autosnelweg. Gelukkig loopt het parcours van de National Park Trail na de brug onder de snelweg meteen weer door een bijzonder bosrijke omgeving, waarna er zich al snel een volgend uitzonderlijk stukje natuur aandient: de Mechelse Heide. In eerste instantie betekent dat klimmen door droge heidegrond naar het 104 meter hoge panoramapunt, de hoogste plek in het Nationale Park Hoge Kempen met uitzichten tot in Nederland en – op heldere dagen – de Hoge Venen. Na de afdaling volgen enkele kilometers door heiden en bossen. En net op het moment dat je inwendige versterking nodig hebt, bereik je De Statie. Op het caféterras van dit voormalige treinstation ben ik alleszins niet de enige wandelaar die voor een tussenstop heeft geopteerd.

Bij vertrek aan De Statie komt de kerk van Eisden en de voormalige mijncité in zicht, maar de National Park Trail maakt er een omweg door een groene corridor om uiteindelijk aan de waterplassen en de terrils van Maasmechelen uit te komen. Het officiële traject voorziet de beklimmingen van de terrils tijdens etappe 3, maar niets belet je om de tweede etappe toch al af te sluiten met een klim naar de top van de lange terril. Het indrukwekkende uitzicht over het Nationaal Park Hoge Kempen staat er bekend als mooiste panorama van Vlaanderen. Volledig terecht! 

f nationaalparkhogekempen.be

© ERWIN CHRISTIS

REIZEN MET VIERVOETERS

Meer dan de helft van de gezinnen in ons land heeft tegenwoordig een huisdier. Hoe je dat doet als je op vakantie vertrekt? Dan gaat je viervoeter toch gewoon mee?!

DOOR DENEMARKEN MET EEN ADOPTIEHOND

Stel: je adopteert een rescue dog. En je wil met je nieuwe huisgenoot op vakantie zodat ze snel voelt dat ze op je kan rekenen. Je kan dan natuurlijk maandenlang naar een hondenschool gaan. Het alternatief: gewoon samen met haar in een bootje gaan zitten, tijdens een onweer, midden op een meer. Die tactiek werkte in Life of Pi toch ook?

Samen het avontuur opzoeken: geen betere manier om vertrouwen en een ijzersterke band te kweken. Ik ervaarde dit een paar jaar geleden, toen ik met mijn zoon een week ging kanoën in Zweden. We maakten daar herinneringen die hopelijk een leven lang zullen meegaan. Toen ons gezin deze lente uitbreidde met de komst van Roxy – we adopteerden haar uit een shelter in Roemenië via adopteer.be – besloten we om de ervaring te herhalen en haar vertrouwen in ons en zichzelf een flinke boost te geven. Een rondreis doorheen Denemarken lijkt ons ideaal. Iets dichter bij huis als het zou misgaan en nooit ver van de beschaving, maar wel genoeg water, bos en kustlijn voor haar eerste vakantie ooit.

Een natte grote wereld

Terwijl de Lage Landen gebukt gaan onder een zoveelste hittegolf rijden we via Hamburg richting Silkeborg. Dit buitensportmekka, in het hart van Jutland, wordt de start van onze rondreis. We zouden er een nacht kamperen voor we de kano instappen, maar het regent zo hard dat we een houten hut boeken aan de oever van een van de meren. We testen de temperatuur van het water, maar Roxy krijgen we er slechts tot aan haar enkels in. Ze staart met grote ogen aan naar de gigantische hoeveelheid water rond haar pootjes, haar kopje een beetje schuin. “Wat is de wereld groot! En nat!”

Na een stevig ontbijt en een raid van de lokale supermarkt, ontmoeten we Kärsten van

Silkeborg’s Kanocenter. Hun uitvalsbasis is midden in de stad, dicht bij het museum waar de Tollund Man te bewonderen valt – een bog body uit de ijzertijd. Kärsten kent het Lake District op zijn duimpje en stippelt met ons een route uit voor de volgende vier dagen, met tips voor waar aanmeren, waar kamperen, waar winkelen, waar schuilen. Het is gestopt met regenen, maar wellicht niet voor lang…

De lokroep van een worstje

We laden de twee kano’s vol met onze spullen, onszelf, en als laatste een erg zenuwachtige Roxy, die gelukkig voor ons de lokroep van een worstje echt niet kan weerstaan. Terwijl we geruisloos het eerste meer verkennen, blijft ze het eerste uur rond zich heen staren, om dan uiteindelijk met een diepe zucht haar hoofd op mijn voeten te leggen. Af en toe trekt ze haar oog op om te checken waar we zijn. We verkennen de ganse dag verscholen baaien, strandjes en vogelkijkhutten. Wanneer de schemering valt, meren we aan bij een openbare kampeerplek.

Die is blijkbaar ook met de auto bereikbaar; het is er druk, met groepen roepjongeren en verliefde koppeltjes. Sommige van de shelters lijken permanent bewoond door gezinnen (winkelkar en lege flessen incluis). Het blijft droog en we maken een kampvuur om ons op te warmen. Die nacht slaapt Roxy voor het eerst mee in mijn tentje. Ze droomt intens. Haar pootjes trappelen – alsof ze ligt te zwemmen.

Dank voor de shelters

De volgende drie dagen volgen we stroomafwaarts de Gudenå richting Randers. Zodra we de stad verlaten wordt het muisstil op het water en toont de rivier ons een film van het Jutse platteland – riet, gras, bloemen, Deense achtertuintjes (met allemaal een steigertje en een bank aan het water) en een schier eindeloze parade aan watervogels. Roxy kijkt zich de ogen uit en ik zie haar vaak de afweging maken tussen met reigers gaan spelen en het besef dat ze niet weet of ze wel kan zwemmen. Ze neemt het droge voor het onzekere. Tot de hemelsluizen weer opengaan en we doorweekt aanmeren bij een shelter, met zicht op het Smingemeer.

Je vindt overal in Denemarken shelters. Stuk voor stuk eenvoudig houten schuilplaatsen, vaak voorzien van een vuurplaats en brandhout. Ze zijn vrij te gebruiken, maar best te reserveren via een app – zo ontdekken nadat we lang na zonsondergang bezoek krijgen van een paar jongeren die de shelter had gereserveerd. We delen spijs, drank en reisverhalen. Digitale nomaden van nog geen 20 jaar oud. Ze trekken de volgende maand richting Nieuw-Zeeland voor een half jaar van life. Zij weten het: als het decor goed zit, heeft een mens niet veel nodig. De volgende dag is ronduit heerlijk. Tientallen zwanen vergezellen ons onder de stralende zon en we zingen en kwispelen verder tot aan onze eindhalte, in Ans. Vandaar neem ik de bus terug naar Silkeborg, pik de auto op en we

kamperen nog een laatste nacht langs de rivier voor we vertrekken richting Funen, het middelste eiland van Denemarken.

Hilariteit op de achterbank

Onze eerste stop daar, genaamd Middelfart, leidt niet alleen tot hilariteit op de achterbank, maar is

ook een prima introductie tot het pittoreske, sprookjesachtige eiland met haar strooien daken, Renaissancekastelen en perfecte kuststadjes. In Faaborg kuieren we door middeleeuwse straatjes, eten we ijsjes en duiken we als ijsberen in zee, vanop een ponton, inclusief douches en sauna.

Het is iets dat ons blijft verwonderen: hoe intiem en tegelijk understated Denen hun buitenleven beleven. Er is geen uitgestrekte wildernis in Denemarken, dus het buitensportleven gebeurt eerder in korte intervallen dan lange expedities. De natuur is er op de meeste plekken ook niet bepaald overweldigend, maar de Denen omarmen het met hart en ziel. Friluftsliv noemen ze het: gemoedelijk ontspannen in de natuur. Fietsen, kajakken, wandelen, zwemmen, kamperen –of op het bankje achter je huis zitten en kijken naar mensen die precies die dingen doen.

Op zoek naar vrijbuiters

Ook Odense, waar H.C. Andersen zijn sprookjes schreef, en alle hotels die we bezoeken doen de reputatie van Denemarken eer aan: alles is goed geregeld, slim ontworpen, ordelijk, op mensenmaat. Een beetje voorspelbaar soms, en niets subliems of overweldigends, maar dat is exact wat we Roxy voor haar eerste trip toewensten. Het is allemaal erg hygge – gezellig en knus.

Minder gemoedelijk is Christiania, de vrijstaat in hartje Kopenhagen. Het is tegenwoordig een van de meest bezochte plekken in de stad, maar de vrijbuiters zijn er ver zoek. Veel interessanter

vinden we Reffen, een openlucht foodcourt in de straat, omgeven door kunstgalerijen, pop-ups, een zeilclub en een klimzaal. Een heerlijke plek om te verpozen en mooie, ontspannen mensen te kijken. We sluiten onze tweedaagse in de hoofdstad af met een bezoek aan het pretpark Tivoli. Hondjes zijn er niet toegelaten, maar ongegeneerd lol trappen wel.

Op slag verliefd

We merken dat alle prikkels in Kopenhagen wat moeten landen, dus rijden we voor onze laatste halte een uurtje zuidwaarts, naar het eilandje Møn. We wisten niet wat te verwachten (het was een tip van onze Deense vrienden wiens shelter we inpikten), maar ik ben op slag verliefd. En ik ben niet de enige – Møn blijkt een enorme trekpleister voor kunstenaars, levensgenieters en buitenmensen met campers of fietsen. Iedereen doet er zijn ding op zijn dooie gemak. Zelfs de zon, die hier trager door de hemel lijkt te glijden. En zelfs ’s nachts straalt de hemel er meer dan elders: Møn is een van de enige Dark Sky-zones in Europa – ideaal voor sterrenkijkers. We kamperen op een heerlijk eenvoudige camping, vlakbij Hårbølle. Onze tent staat in de duinen, op een paar meter van zee. Roxy is hier dolgelukkig – en ontpopt zich in een paar dagen tot een rasechte zeehond die met geen stokken van het strand te krijgen is. Ze straalt.

Tijdloze perfectie

De laatste dag maak ik een uitstap naar Møns Klint, de krijtrotsen aan de heuvelachtige oostkant van het eiland, en val van de ene verbazing in de andere. Een uitstekend museum licht het ontstaan van de kliffen toe, en alles wat je op en rond het strand vindt: fossielen! Amber! Zeesterren! Orchideeën! Geen wonder dat het eiland een enorme trekpleister is voor bikepackers en hikers. Voor die laatsten is er de Camøno, een route van 175 kilometer die het eiland omvat en die bekend staat als Denemarkens vriendelijkste trail. En dat wil wat zeggen.

We konden geen betere bestemming gekozen hebben voor onze eerste outdoorreis met Roxy. Je kan in Denemarken uitstekend microdosen op avontuur en je staat zo weer in de beschaving als je het nodig hebt. Het reizen is er niet goedkoop, maar wel rustig, veilig, kalm en mooi. Net zoals de archetypische Deen en net wat wij en ons nieuwste familielid nodig hadden. Ze is sindsdien niet meer gestopt met naar ons te kijken en zwemt nog elke nacht in haar slaap. 

VANLIFE MET TWEE BRITSE KORTHAREN

TEKST & FOTO’S WILMA SMIT

Aangenaam kennismaken, mijn naam is Bilbo. Ik ben

in een outdoormagazine als de Far Out?

kat. Nu

f tips VooraF

• Leer je kat al vroeg om een halsband of tuigje te dragen.

• Ga een paar keer proefkamperen in een veilige omgeving om te ontdekken wat jijzelf en je huisdier nodig hebben.

• Als je kat onrustig is tijdens het rijden, biedt een comfortabele reismand mogelijk uitkomst.

• Op social media is veel info te vinden. Er is zelfs een Facebookgroep ‘Campers en katten’.

• Check op de volgende websites wat je allemaal moet doen en waar je op moet letten om je huisdier mee te nemen op reis:

f vlaanderen.be/met-eenhuisdier-naar-het-buitenland

f europa.eu/youreurope/ citizens/travel/carry/ animal-plant/index_nl. htm

f nvwa.nl/onderwerpen/ huisdieren-en-reizen

Hoe romantisch het ook klinkt, reizen als kat is niet altijd even gemakkelijk en zeker niet in een kleine ruimte als een camper. Om over al die jaarlijkse reisvaccinaties maar te zwijgen. Maar laat ik bij het begin beginnen. Voordat onze baasjes besloten lang op reis te gaan met een camper, woonden we in een luxeappartement in het midden van Nederland. Wij katten houden van een comfortabel leventje. Regelmatig eten, een eigen territorium en onze kattenbak altijd schoon. We kwamen nooit buiten, behalve op op het grote dakterras.

Gelukkig zijn Britheal en ik geen gewone katten. Wij zijn reislustige Britse Kortharen met een avontuurlijke inslag. Dus toen onze baasjes op het idee kwamen om op reis te gaan met een camper, twijfelden we geen moment en kropen we meteen op schoot om te bevestigen dat we graag bij ze wilden blijven. Daarnaast hadden we ook geen trek om bij een ‘pleeggezin’ ondergebracht te worden: als Britse Korthaar zijn we enorm gesteld op onze baasjes.

Spannende grensovergangen

Het is dus alweer vijf jaar geleden dat we zijn vertrokken, op weg naar nieuwe avonturen. Van het zuidelijkste puntje van Europa tot aan de Noordkaap en van de Ierse Zee tot de kust van de Zwarte Zee in Bulgarije. Bij al deze grensovergangen hebben wij nooit problemen gehad omdat onze paspoorten altijd in orde zijn. En nee, onze baasjes stoppen ons bij een grensovergang niet in de kast, maar op zo’n moment mogen we ook nooit op het dashboard zitten. Bij lange ferryovertochten blijven we altijd in de camper. Een extra bakje water en brokjes zijn dan voldoende, terwijl onze baasjes aan boord slapen in een hut. Naast al dat gedoe om ons naar de hut te verhuizen, scheelt het trouwens ook weer een beetje geld. Wist je trouwens dat katten ook zeeziek kunnen worden? Net als mensen voelen ze zich dan duizelig of misselijk en durven ze dan wel eens overgeven. Gelukkig hebben wij daar geen last van…

Dagelijkse dosis gelukshormonen

Voor mij is het reizen in de camper de normaalste zaak van de wereld geworden, al word ik bij echt kronkelige bergweggetjes soms wagenziek. Maar ik weet dat het in het begin voor mijn baasjes anders was. Zij moesten erg wennen aan het leven in zo’n een kleine ruimte met ons erbij. De grote kattenbak die altijd in de weg staat en soms een klein beetje stinkt. Maar hé…laten we wel eerlijk zijn. Als onze baasjes naar de wc gaan stinkt het ook!

een

denk je misschien: wat doet een kat

Wel, ik ben geen gewone kat: ik ben een ‘reiskat’. Samen met mijn zus Britheal en onze baasjes leiden wij een nomadisch bestaan en trekken we in onze camper heel Europa door.

PUUR GENIETEN VAN 365° NATUUR

© MICHAEL MEUSBURGER

Pas in de jaren 60 werd Anzère door de buitenwereld ontdekt. Op deze toplocatie in het Zwitserse kanton Wallis werd toen in recordtijd een charmant wintersportdorp opgebouwd rond een groot, autovrij plein, waar je tot op vandaag de meeste horecazaken, winkels en supermarkten terugvindt. Badend in de zon en met een adembenemend panorama, is dit op het zuiden gelegen juweeltje ten noordoosten van Sion de perfecte plek om te genieten van 365° natuur.

Indrukwekkend en toch behapbaar

Wat we gelijk fijn vinden aan Anzère is hoe ‘behapbaar’ de plek is. De traditionele houten bergchalets en rustieke alpenwoningen gemaakt van steen of zongebruind hout belichamen de charme en eenvoud van het dorp. Het kleine formaat (met een 500-tal inwoners en evenveel toeristenbedden), het autovrije dorpsplein en de warmte en gastvrijheid van de bewoners maken er terzelfdertijd een perfecte gezinsbestemming van.

Maar Anzère is meer dan een knus en charmant dorp op 1500 meter hoogte. De natuurschatten rondom strekken zich namelijk uit van de vallei tot 3248 meter hoogte en doorkruisen de gemeenten Ayent en Arbaz, hun wijngaarden, landbouwgronden, bergweiden, bossen, gletsjers en rotsachtige landschappen. Voor natuurliefhebbers en buitensporters is het een buitenspeeltuin waar geen eind aan lijkt te komen.

Natuur in zijn puurste vorm

Of toch? De bovengrens van Anzère ligt namelijk bij de Wildhornpiek, met 3248 meter de hoogste berg op de grens tussen de kantons Wallis en Bern. Op en rond de Wildhorn zijn er outdoormogelijkheden te over. Het is de natuur in zijn puurste vorm – eenvoudig, mooi, mysterieus, voor velen nog onontdekt en absoluut een beleving die je wil delen met vrienden of familie. De makkelijkste manier om de regio te ontdekken, is met een paar bergschoenen aan. Te voet kan

je elk klein dal, elke bergtop en elke berghut ontdekken. Een tip? Stap zo tegen lunchtijd richting Le Grenier de Zalan, een herdershut waar je ook vanaf het station Pas de Maimbré heen kan wandelen. De kok is er fantastisch.

Of trek naar het Lac de Tseuzier. De panoramische hike rond dit stuwmeer meer schotelt je in een uurtje magische momenten voor, wanneer de rotsachtige vallei langzaam plaatsmaakt voor een bos van dennen en lariksen, en waterstromen van elke intensiteit samenkomen in het kleurrijke meer. Dit alles afgetopt met een adembenemend uitzicht over het Rhônedal dat als een raam uitkijkt op de Zwitserse Alpen.

Wandelen langs oude waterwegen

Een wandeling langs de ‘bisses’ wil je zeker niet missen. Een bisse is een flauw hellend irrigatiekanaal dat water van bergstromen en rivieren naar landbouwgrond, weilanden en wijngaarden brengt om ze te irrigeren. Omzoomd door de Sionne in het westen en de Lienne in het oosten, met uitzicht op de Rhônevallei en stroomafwaarts van de Wildhorngletsjer, is Anzère omgeven door water.

De bisses maken deel uit van het erfgoed van Anzère en zijn tegenwoordig een must om te zien. Je kan er ook niet naast lopen; tijdens zowat elke wandeling of fietstocht kom je er wel een op je pad tegen.

Goed een halve eeuw geleden was Anzère niet veel meer dan een piepklein dorp met een chalet of vijf, gelegen op een zonnige zuidflank met uitzicht op het Rhônedal en de Walliser Alpen. Fast forward naar 2023 en we komen aan in een welkome vakantiebestemming waar geen natuurliefhebber noch buitensporter zich verveelt.

In het Musée des Bisses ontdek je hoe vindingrijk de 15de-eeuwse bewoners waren en hoe ze hangend aan een bergmuur met hun blote handen en vrij primitief materiaal in de rotsen hakten om de irrigatiekanalen te maken die zo belangrijk waren voor de ontwikkeling van de streek.

Fietsgenot in alle vormen en maten Ook fietsers komen in Anzère aan hun trekken. Want waar skiërs in de winter dol op zijn, houden mountainbikers in de zomer van: sport in een prachtige natuurlijke omgeving, met eindeloze uitzichten op de Walliser toppen en brede paden dan wel singletracks die de diepte induiken richting de volgende vallei. De dienst Toerisme heeft zes tochten uitgestippeld. Een ervan is de Chamossaire Tour. Met 13,4 km en 319 stijgende hoogtemeters goed te doen; vooral de afdaling van Combe d’Arbaz over een onverharde weg richting Arbaz is een plezier voor het wiel en oog.

De Alpage Tour is even lang, maar start een pak hoger. Vanuit Anzère neem je namelijk eerst de gondola naar het middenstation. Vanaf hier rij je over de alpenweiden naar de stuwdam van Tseuzier. Boven Pracombère, een boerengehucht met oude houten gebouwen, neem je een onverharde weg die omhoogklimt naar Bisse de Sion. Vervolgens volg je de loop van dit historische

irrigatiekanaal tot aan het gehucht Les Grillesses, voordat je weer afdaalt naar het startpunt van de dag. Vergeet je picknick niet!

Als een vogel in de lucht

En nog houdt de speeltuin niet op. Het merengebied rondom Tseuzier en bij uitbreiding de hele Anzèreregio is namelijk ook een uitzonderlijke klimplek, met mogelijkheden voor klimmers van alle niveaus. Zo zijn er 54 routes in 3 sectoren op de zuidwand van Arbaz en meer dan 160 routes van niveau 4 to 8C in de Rawylregio rondom de dam. Wie weet zie je onderweg in de lucht zelfs een rotspapegaai of lammergier. Via de dienst Toerisme kan je een gids huren en er worden ook geregeld initiaties georganiseerd.

Door hoogtes gebeten? Trakteer jezelf dan op een magisch moment met een tandemvlucht met een van de professionele piloten van de lokale paraglidingschool. Het landschap is spectaculair vanuit de lucht en nieuwe sensaties zijn keer op keer gegarandeerd. De kosten van een tandemvlucht bedragen CHF 160. De Anzère Paragliding School organiseert ook lessen en trainingen voor wie alleen de lucht in wil. Paragliden kan het hele jaar door en elk seizoen heeft zijn eigen charme. 

f anzere.ch

HENRI GUANZINI

Elk weer is welkom

We zien je in de natuur

De lente is het grote onvoorspelbare seizoen – zon, hagel, flinke tegenwind in maart en buiig in april. Terwijl de temperaturen langzaam stijgen, leggen we de wollen truien weg en stoffen we onze oude vertrouwde regenjas of betrouwbare midlayer af.

Het is de tijd van het jaar waarin duurzame en veelzijdige producten,

die ervoor zorgen dat je je thuis voelt in de natuur, bijzonder belangrijk zijn - want wie weet wat het weer gaat doen?

Daarom is onze voorjaarskleding zo ontworpen dat jij zelfverzekerd en comfortabel de steeds veranderende natte, winderige, zonnige en kille omstandigheden van de lente

het hoofd kunt bieden. Dus pak je tas in met verschillende laagjes en trek eropuit. We zien je in de natuur!

© BRIDES-LES-BAINS, DAVID ANDRE

TEKST SANDRA GYLES

Brides-les-Bains

HET BASISKAMP VAN LES 3 VALLÉES

Een ideale uitvalbasis – winter én zomer – voor buitenavonturen in Les 3 Vallées? Die vonden we in Brides-les-Bains, een charmant Savoyaards dorp in het hart van de Tarentaisevallei, ideaal gelegen aan de voet van de vele machtige bergtoppen. Dat Brides-les-Bains ook een fijn kuuroord is, nemen we er graag bij. Niets boven ontspanning na zoveel inspanning…

Ruimte, schone lucht en onvergetelijke vergezichten? Check! Charme en sfeer? Check! Outdooractiviteiten voor jong en oud midden in de natuur? Triple check! En dat is het eerste waar we snel van proeven. Bridesles-Bains ligt immers strategisch en de outdoorkicks zijn nooit ver weg, welke activiteit je ook kiest: fietsen, mountainbiken, wandelen, raften of –waarom niet – een spannende via ferrata.

Voer voor klimgeiten

Via ferrata is Italiaans voor ‘ijzeren pad’. Het is een parcours door rotsachtig terrein naar de top van een rots of een berg. In de buurt van Brides-les-Bains vind je er verschillende. Sommige zijn enkel voor gevorderden, andere zijn ook voor gezinnen goed te doen. Hier vier opties.

MÉRIBEL: met de hoogste top op 2700 meter is de via ferrata

Dent du Burgin (ook wel Croix des Verdons genoemd) de hoogste van Frankrijk! Hij is vlot bereikbaar via een gondel vanaf Méribel Mottaret.

f wat heb je noDig Voor een Via Ferrata? Naast de standaarduitrusting voor een bergwandeltocht (bergschoenen type B/C, aangepaste kledij, voeding, drank, EHBO), bestaat een via ferrata-uitrusting minimaal uit een via ferrata-set met ‘shock absorber’, een klimgordel of integraalgordel (voor kinderen <12 jaar), een klimhelm en handschoenen. Als je over de nodige kennis beschikt, dan is een 20 à 30 meter touw en zekeringsmateriaal nuttig om kinderen of onzekere tochtgenoten te begeleiden. f brides-les-bains.com

COURCHEVEL MORIOND: de ijzeren weg van Lac de la Rosière is geschikt voor kinderen vanaf 8 jaar. De route is opgedeeld in twee secties. Het uitzicht op het meer van La Rosière is prachtig.

CHAMPAGNY: de Plan du Bouc is een prachtige verticale wandeling in het hart van La Vanoise en ook voor beginners geschikt. De wandeling erheen en weer terug is redelijk lang. Reken op in totaal vier uur.

PRALOGNAN: ter hoogte van de waterval Cascade de la Fraiche wacht gevorderde klimmers een duizelingwekkende via ferrata (niveau C/D). Zorg dat je de juiste uitrusting hebt of boek een gegidste tocht. Dat laatste is voor minder ervaren klimmers een must!

Het startpunt van de mooiste wandelingen

Liever de stapschoenen aan? De strategische ligging in het hart van de bergen maakt van Bridesles-Bains ook een perfecte uitvalbasis voor het mooie Vanoise nationaal park. Het Vanoisemassief bestaat uit een honderdtal (!) bergtoppen boven de 3000 meter. Grandioze landschappen en een enorme rijkdom aan dieren- en plantensoorten zijn hier je deel. In totaal zijn er bijna 400 km aan bewegwijzerde paden. Verder doorkruisen twee beroemde langeafstandsroutes dit massief: de Via Alpina, een 5000 km lang wandelnetwerk bestaande uit 342 dagetappes door acht landen, en de GR5, die vanuit Hoek van Holland helemaal doorsteekt naar Nice. Daarnaast zijn

f wanDeltip

De waanzinnige hike naar de Col de la Vanoise is niet voor niets een publiekstrekker. Vertrek je vroeg, dan is het puur genieten van de omgeving en de rust. Helemaal idyllisch wordt het ter hoogte van Les Barmettes, een bescheiden berghut met 25 comfortabele slaapplaatsen en enkele heerlijke Savoyaardse gerechten op het menu. Geloof me, de tarte aux myrtilles met een bolletje ijs smaakt na een lange wandeldag dubbel zo lekker!

er wandelingen van enkele uren tot een paar dagen, die je al dan niet begeleid kan doen. Goed om weten is dat iedereen hier in zijn eigen tempo geniet van de ongerepte natuur. Er zijn ook verschillende korte wandelingen geschikt voor gezinnen. Hier leven kinderen zich uit in een fascinerende wereld vol dieren, bijzondere planten, indrukwekkende bergtoppen en met weilanden om te rusten en te spelen. Op de website van Brides-les-Bains kan je de wandelingen makkelijk sorteren op niveau, afstand en hoogteverschil. Meer avontuur? Boek dan een overnachting in een van de authentieke berghutten. Of ga voor een meerdaagse wandeltocht met bagagevervoer. Over het hele massief is een netwerk van berghutten beschikbaar met accommodatie en maaltijdopties.

© BALADE EN FAMILLE @P. BACHELLIER

Andrenalinekicks op, in en door het water

Kanovaren, kajakken, canyoning en raften zijn eveneens populaire opties in de omgeving van Brides-les-Bains. Plaats van afspraak voor dat laatste is de mythische Isère, een van de langste rivieren van Frankrijk. Over de tocht van circa 20 kilometer doe je circa 2,5 uur. De minimumleeftijd hiervoor is 12 jaar en uiteraard moet je kunnen zwemmen. Om te canyonen sturen we je naar de kloof van Ternèze Boyat, op een uurtje

van Brides-les-Bains. Zowat alles wat je tijdens een canyoningtocht verwacht, is aanwezig. Er zijn spannende glijbanen, kleine en grote jumps, een zeer mooie natuurlijke boog (zei er iemand: "Foto!") en bij de uitgang zelfs een sifon. De grote sprong kan je overslaan via een abseil van een vijftal meter en de sifon is optioneel. De route kan dus vrij eenvoudig aangepast worden aan het kunnen van de jongste of minst ervaren deelnemer.

f brides-les-bains.com

f thermale bonus! Het toppunt van wellness ontdek je in de Grand Spa

Thermal, een 2700 m² groot welzijnscomplex met een hammam, sauna, drie zwembaden, binnen- en buitenjacuzzi’s – alle gebruikmakend van het heilzame thermaalwater uit de eigen bron. De wellnessbehandelingen zijn een aanrader. Zei er iemand sportmassage na al die kilometers?

f thermes-brideslesbains. com

© BRIDES-LES-BAINS, AN RAFTING

© BRIDES-LES-BAINS, VALENTIN VION

Een speeltuin mountainbikersvoor

Behalve legendarische bergpassen tref je in Brides-les-Bains een enorme speeltuin voor alle soorten mountainbikes. In zomer wordt Les 3 Vallées namelijk omgetoverd tot een mountainbikeresort met tientallen uitgestippelde routes van enkele tot vele tientallen kilometers, en van diep in het dal tot 2850 meter hoogte. De shuttlebus van Brides-les-Bains naar Méribel is voorzien van een aanhanger voor circa 20 fietsen waar je zo je fiets opzet. Vanuit Méribel kronkelen de trails vervolgens richting La Tania, Courchevel, Les Ménuires en Val Thorens. Net als bij de skipistes is groen de eenvoudige route, is blauw al iets moeilijker en zijn rood en zwart vooral voor geoefende mountainbikers geschikt. In Méribel vind je tevens hét bikepark van Les 3 Vallées, met 11 routes goed voor meer dan 35 kilometer downhillpret, negen endurotrails, drie crosscountryroutes en zes MTBtrails. Of probeer de Déval’Bike een keer uit en vlieg naar bene-

f waterstoFFietsen

den op een soort downhillscooter! Eenmaal terug op je mountainbike kun je vanuit Courchevel in het Vanoise nationaal park de mooie Vallée des Avals verkennen. In dit pareltje is afwisseling troef. Reken op groene plateaus, bospassages en hooggelegen bergweiden. De meest toegankelijke plek voor mountainbikers? Dat is Bellevilles. Hier vind je gezinsvriendelijke routes zoals Golette des Combes, een mooie brede weg die je naar de vallei van DeuxNants leidt.

In 2021 huldigde Brides-lesBains het eerste waterstofstation in de Alpen in. Dit was een echte revolutie in de regio. Gezien de geschiedenis van Brides-les-Bains, een stad waar welzijn en duurzaamheid centraal staan, is het gebruik van waterstoffietsen volkomen logisch. De gemeente verhuurt het hele thermale seizoen (van april tot begin oktober) elektrische fietsen op waterstof. De dienst Toerisme biedt ook een begeleide initiatie aan in de omgeving van Brides-lesBains.

Fietsvriendelijke accommodaties

Brides-les-Bains telt 14 hotels, van 2 tot 4 sterren. Elk hotel heeft zijn eigen stijl en cachet: modern, chaletachtig of Scandinavisch chic. Daarnaast zijn er ook vakantiehuisjes – en appartementen. Verschillende accommodaties zijn bijzonder fietsvriendelijk en hebben bijvoorbeeld bergruimte voor fietsen en een reparatiestation. Op de website van Brides-les-Bains vind je een handige lijst met fietsvriendelijke hotels waar je bijvoorbeeld ook materiaal kan huren of een picknick of sportersmenu bestelt.

© BRIDES-LES-BAINS, GILLES REBOISSON

Dé vanfietsbestemming de Les 3 Vallées

Wie Brides-les-Bains zegt, kan niet om de vele legendarische bergpassen heen. Het zijn bevoorrechte getuigen van de grootste heldendaden in de wielergeschiedenis. Sommige hellingen zijn enkel voor de meest moedige fietsers weggelegd. Denk maar aan La Madeleine, L’Iseran, Cormet de Roselend en de – autovrije! – Col de la Loze, een brutale klim van 21,4 kilometer. Deze col was in 2020 en is in 2023 opnieuw het dak van de Tour de France. In totaal overbrug je meer dan 1700 hoogtemeters met een hellingsgraad van gemiddeld 7,7%. En wees gewaarschuwd: het venijn zit hem vooral in de staart.

Majestueuze landschappen krijg je gelukkig ook te zien op mildere beklimmingen vanuit Brides-les-Bains. De mooie tocht naar Hautecour bijvoorbeeld van 41,5 kilometer met circa 1210 hoogtemeters. Of naar het dorpje Montagny over een verkeersarme weg met overwegend vriendelijke stijgingspercentages. Hoe dan ook is elke hoogtemeter het uitzicht meer dan waard. Dit geldt eveneens wanneer je door het majestueuze landschap trapt naar Montée de Méribel, Montée de Pradier of Montée des Prioux. Keuze te over, zeker voor de fittere berggeiten.

f welKom op De tour De FranCe De nu al beroemde Col de la Loze staat woensdag 19 juli 2023 op het programma tijdens etappe 17 van St Gervais Mt Blanc naar Courchevel. Brides-les-Bains plant dan tal van evenementen voor het publiek. Als je jezelf enkele dagen voor de renners van de Tour De France wil uitdagen op deze uitzonderlijke klim, neem dan op zondag 16 juli deel aan de sportieve Gran Fondo Col de la Loze. Er zijn afstanden van 30 tot 117 km. Echt fit? Schrijf je dan in voor de Ultimate Route en beklim de beroemde col van twee kanten op dezelfde dag!

f coldelalozebyblb.com

© AGENCE ZOOM - MICHEL COTTIN

TEKST KRIS ACHTEN & VINCENT TAVERNIERS

FOTO’S EMMA PAYNE

Bikepacken dwars door Wales

“BRUTAL, MAAR ZO MOOI!”

Wales is zo mooi. Dat is algemeen geweten onder Britten, niet in het minst de Welshmen zelf, maar ook onder onze landgenoten. Een echte aanrader, zo zegt iedereen die er geweest is. Meestal ook gevolgd door een advies over het weer: vrees het niet, maar bereid je erop voor. Wales stond dus al een tijdje op de bucketlist en na een aantal oefentrips in en rond de Ardennen zou dit onze eerste buitenlandse bikepackingtrip worden. En of we ons hadden voorbereid. Wat we niet wisten: fietsen in Wales is brutal. Maar zo mooi.

Het plan baseerden we op een track die we op Komoot vonden: 400 kilometer dwars door Wales. De route leidt van het uiterste zuiden, aan Swansea, over de Brecon Beacons, naar de westkust en dan weer landinwaarts, doorheen Snowdonia National Park naar Llandudno, het meest noordelijke punt van het land.

We hebben een week de tijd, inclusief reisdagen vanuit Antwerpen – dus dat kwam neer op vijf fietsdagen, aan 80 km per dag, en gemiddeld 1800 hoogtemeters. Slapen en eten, zo spreken we af, regelen we ter plaatse. Een slaapzak en een matje, regenkledij en enkele sportrepen, dat moet als basis voldoende zijn. Onze fietsen: 29’er hardtail mountainbikes, met al onze uitrusting in een stuur- en zadeltas. Geen rugzak, wel een regenjas en véél goesting.

De Welshe Meeuw

Waar we niet op gerekend hadden? Meeuwen. Of meer precies: de talloze manieren waarop ze krijsen, schateren, kwetteren en alles daartussen. Het kabaal start al in Calais, waar we onze auto achterlaten en de boot op fietsen – en volgt ons tot in Dover. Daar rollen we de ferry af, de trein op naar

Londen – waar die dag alles stilgevallen is onder de grootste hittegolf ever. De wereldstad kreunt muisstil onder de hitte. Treinen hebben uren vertraging omdat sporen kromgetrokken zijn, maar het is zelfs te heet voor een sightseeing op de fiets. Wanneer we die avond, met uren vertraging, aankomen in Swansea trakteren we onszelf op bier en burgers, terwijl de meeuwen ons weer luidkeels verwelkomen.

Die nacht in de jeugdherberg moet het raam noodgedwongen volledig open – goed voor een verkoelende bries, maar ook voor een gratis concert van meeuwen in alle soorten, volumes en toonaarden. Wat we toen nog niet wisten, was dat een meeuwenkakofonie nog erger kon. Het hoogtepunt volgt tijdens de nacht na de derde etappe. Een barman gaf ons toen, naast een verrukkelijke stout, de tip om ons matje te leggen in de verlaten militaire gebouwen. Slecht plan!

Wat een gastvrijheid

Drie loodzware dagen waren we toen al onderweg. Na een vloeiende start langs een oud kanaaltje volgden de eerste hoogtemeters. Heel vlot berijdbare, brede grintwegen legden ons tijdens

het klimmen niets in de weg. Enkel de zwaartekracht, het domweg vergeten te eten, en een tiental kilometers amper berijdbare Romeinse heirweg (de Sarn Helen) bemoeilijkten onze voortgang. Die heirweg zouden we nog een aantal keren tegenkomen.

Onze eerste dag kende een perfect einde: eten (shepherd’s pie) en drinken (bier) in de gezelligste pub van Brecon, nog even doorrijden in de avondzon, en ons tenslotte door ‘Local Luke’, de eerste die we hadden aangesproken voor een slaapplaats, laten gidsen. Hij was met ons meegefietst naar een waanzinnig mooi uitkijkpunt waar we, mede dankzij de hittegolf, in open lucht de nacht konden doorbrengen. Een panorama van 360°, terwijl de volle maan de zandsteenpieken verlichtte. Een zicht om niets snel te vergeten.

En zelfs daar, zo afgelegen, vielen we ten prooi aan de Welshe gastvrijheid. We hadden nog maar net afscheid genomen van Luke toen twee wandelaars zichzelf uitnodigden in onze openluchtslaapkamer, ons uithoorden over onze plannen

en met twinkelende ogen vertelden over de schoonheid van hun land en de spirituele aard van de Welshmen. De dag erna kregen we zelfs een gedicht en een gepersonaliseerde blessing in de mailbox.

Pittige dagen…

Dag twee werd pittiger en we gunden ons een echt bed om op dag drie weer klaar te zijn voor een meer avontuurlijke nacht. Maar niet vooraleer we de meest onberijdbare beklimming van de trip hadden overwonnen, en onze enige (!) lekke band hadden hersteld. Onberijdbaar is trouwens letterlijk te nemen – we zijn allebei ervaren bikers, met duizenden kilometers in de benen, maar offroad in Wales is écht offroad – en afgelegen is er écht afgelegen.

De route was ongeveer voor de helft te doen met een fiets zonder vering – maar zelfs mét was het regelmatig recht op de pedalen staan op schijnbaar vlakke stukken. Rotsblokken, kiezels, richels – en tientallen veeroosters en -hekken. In het binnenland van Wales zie je geen fietsers, tenzij je er zelf een bent. Er waren dagen dat we urenlang geen mens zagen – en dus ook geen eten of drank konden tanken. Alleen schapen, groen, rotsen – en een waas voor onze ogen. In euforische toestand bereikten we na drie uitputtende dagen weer de kust, bij Tywyn.

“Hier wonen mensen die de waarde van een calorie kennen.”

… En gebroken nachten

Het schemerde, alles was dicht, enkel de pub serveerde net het laatste rondje. De eigenaar suggereerde dat we op het strand kunnen slapen, ofwel op de dijk, ofwel in de verlaten legerbarakken wat verderop. Wildkamperen is in Wales toegestaan, maar zonder tent op een onbeschut strand gaan liggen – nee, dat willen we ons geradbraakte lijf niet aandoen.

Op het verlaten militair kamp kwamen we toch nog enkele mensen tegen. Alweer had een Welshman heel veel tijd voor een babbel. Hij toonde ons de ‘meest geschikte’ barak voor de nacht – denk: gebroken glas, graffiti, badkuipen vol afval. Maar de avond was gevallen en we rolden onze matjes uit, op hoop van zegen. Het werd een drama. Achteraf beeld ik me in dat meeuwen van alle soorten in het raam, door de schoorsteen en in ons oor hebben staan krijsen. We gingen doodop slapen en stonden gebroken weer op.

Het ware hart van het land

Mijn makker besloot om een stuk de trein te nemen. Hij kon niet meer, zeker na zo’n nacht. We zouden elkaar terugzien vlakbij Dify, waar de downhillfamilie Atherton hun fietsenfabriek en downhillpark hebben. Voor uitgeruste bikers zonder bagage een echte speeltuin. Voor ons eerder een plek om onze apparatuur in het stopcontact te steken, remblokjes te vervangen, tubeless melk te kopen en zo veel mogelijk te eten.

We trekken verder richting het bekendste bikepark van Wales Coed-y-Brenin – aan de voet van Snowdonia National Park. De weg ernaar heen is van een verbluffende schoonheid. Het

f De blessing Van anna, Die we op Dag 1 ontmoetten.

May the road rise up to meet you. May the wind be always at your back. May the sun shine warm upon your face. The rain fall soft upon your fields. And until we meet again.

May God hold you in the palm of his hand.

Lord of the Journey, be with Kris and Vincent in their travels. Keep them safe from all harm. Bless them with the kindness of strangers… and keep their eyes and hearts open to the landscape of Wales and to each new encounter. For your great and tender mercies. Amen.

desolate, het groene, het afgeronde reliëf… Achter elke bocht hijgden we ‘wow’. Snowdonia is adembenemend mooi – en nog een pak grilliger dan de rest van Wales. Volgens veel Welshmen ligt hier in het park het ware hart van hun land; de zwaartekracht staat er in elk geval een paar standjes hoger.

Niets is low-carb

Die dag, bij het zoeken naar een hotel op onze boekingsapp, besloten we een extra cent uit te geven aan een extra ster, wat ons een bad, aparte bedden en een helende nacht opleverde. Gelukkig maar, want het was op dag vier beginnen regenen en deze laatste fietsdag begon buiig en de eerste beklimming rijden we tussen de wolken. Ook dat is Wales. Na een uur stapvoets in de mist klaren plots de wolken op en staan we bovenop een gigantische leisteengroeve. Cwm Penmachno voor de locals, Mordor voor ons. Het lijkt alsof hier in jaren niemand is geweest.

Een zalige afdaling, terug de wolken in, verstand op nul, en hopen dat er geen schapen of hobbits uit de struiken opduiken. Een paar uur later rollen we verkleumd, doorweekt en uitgehongerd Betws-y-Coed binnen, een soort Durbuy waar toeristen verzamelen in boetiekjes en horeca, vooraleer ze de natuur van Snowdonia in trekken. We eten er weer zoveel we kunnen. Interessant feitje over de Welshe keuken: bijna alles is geel of bruin (toast, ei, kaas, boter, champignons, worst, rarebit, cakes, zeewierkoek) en niets is lowcarb. Hier wonen mensen die de waarde van een calorie kennen. Eten doe je om te kunnen werken.

Omdat het zo mooi is

Die laatste middag trekken we door een bikeparkje waar we onze fietsen nog eens goed vuil maken voor de afdaling naar Conwy en Llandudno aan de Ierse Zee. We hebben inmiddels Mordor achter ons gelaten en rijden door het decor van de Teletubbies – of de schermachtergrond van Windows XP. De laatste kilometers ploegen we over het strand. Onze hemelsbrede glimlach en hemeltergende vuilheid trekt de verbaasde blik van flanerende toeristen. Wanneer ze ons vragen waar we vandaan komen fietsen, valt hun mond open van verbazing. “Fietsen doorheen Wales? Waarom?!” Ons antwoord: “Omdat het ontzettend mooi is!” Dat gezegd zijnde parkeren we ons in een pub en later die avond in een statig Fawlty Towers-hotel. Waar we helemaal gaar en helemaal lam in een diepe slaap vallen. Al deden de meeuwen nog zo hun best. 

GRAVELBIKEN IN VLAAMS-BRABANTSE WOUDEN

TEKST KRIS CLERCKX / FOTO’S SHUTTERSTOCK

Komend najaar vinden in en rond Oud-Heverlee het Europees Kampioenschap en het allereerste Belgisch Kampioenschap gravelbike plaats. Een jaar later wordt in de Brabantse wouden tussen Halle en Leuven dan weer de strijd om de wereldtitel beslecht. Maar het draait niet alleen om kampioenschappen, want ook voor gravelbikers zonder titeldromen biedt VlaamsBrabant heerlijke decors om in rond te toeren.

Voor onze kennismaking met het gravelbiken in Vlaams-Brabant hebben we afgesproken met Wouter Van Genechten, fervent fietser en bestuurslid bij wielerclub en evenementorganisator 666Gravel. “Aanvankelijk fietsten we met onze club alleen op de weg”, legt de dertigjarige biochemicus uit Korbeek-Lo uit. “Daar kwam verandering in toen enkele leden van ons team deelnamen aan een groot gravelbike-evenement in de Hoge Venen. Ze kwamen daar zo enthousiast van terug, dat geleidelijk aan meer van onze leden zich een gravelbike aanschaften. Ook in de rest van ons land begon gravelbiking toen helemaal door te breken, en als een van de eerste clubs in onze streek hebben we daar op ingespeeld.”

Fietsen plus ambiance

Wouter Van Genechten kocht zijn eerste gravelbike in 2019 en nog voor de coronacrisis nam hij deel aan gravelbike-evenementen. Hij putte er veel voldoening uit en vond de sfeer er plezanter dan tijdens klassieke toertochten met de koersfiets. “Vooral in de ambiance na de rit vond ik mijn ding”, lacht Van Genechten. “Ook tijdens mountainbiketoertochten hangt er meestal een goede sfeer, maar ik fiets nu eenmaal liever met de gravelbike dan op een mountainbike. Zowel tijdens het gravelbiken als het mountainbiken ben je actief in de natuur, maar gravelbikeparcoursen zijn minder technisch. Op een gravelbike gaat het allemaal net iets sneller. Dat trekt me wel aan. Misschien heeft mijn voorkeur ook te maken met het feit dat ik zelf misschien niet zo een begenadigd mountainbiker ben. Gravelbikers lachen onderling wel eens dat gravelbiking een discipline is voor avontuurlijke fietsers, die niet zo goed kunnen mountainbiken.”

Gravelroutes

Samen met zijn gravelvrienden van 666Gravel organiseert Wouter Van Genechten jaarlijks twee grote gravelbike-evenementen: een in de omgeving van Leuven en een op een heel andere plaats in Vlaams-Brabant. “Vorig jaar zijn we in de Brabantse Kouters beland. Tijdens het uitstippelen van de Cornet Gravelroute vonden we dat

“Je vindt hier alles voor een gevarieerd parcours: grindpaden, kasseien, brede dreven en singletracks.”

zo een vette streek, waarna we in samenwerking met de provincie Vlaams-Brabant daar een fietsevenement hebben laten doorgaan. We mochten die dag ook door de brouwerij van het Cornetbier fietsen, wat voor extra goede ambiance zorgde.” Intussen bestaat er een officiële Cornet Gravelroute met start en aankomst op de wielerpiste van Affligem. Bewegwijzering voor deze 117 km lange route is er niet aangebracht, maar gravelbikers kunnen het gpx-bestand eenvoudig downloaden via de website van Toerisme Vlaams-Brabant.

Een andere Vlaams-Brabantse gravelroute die de gravelvrienden van 666Gravel uitstippelden, is de Dijleland Gravelroute. Een pittig gedeelte van die route loopt door het Meerdaalwoud in en rond Oud-Heverlee, waar de beste gravelbikers van België het na de zomer tegen elkaar zullen opnemen. Bovendien zal het Meerdaalwoud ook worden opgenomen in het parcours van het WK gravel in 2024. “Dat zijn mooie evenementen om naar uit te kijken”, reageert Van Genechten. “Over een hype kunnen we nog niet spreken, want die kampioenschappen zijn nog veraf. Voor het Belgisch Kampioenschap stelt zich wel een beetje een dilemma: er zelf aan deelnemen of het als toeschouwer beleven? Ik herinner me het WK wielrennen op de weg in Leuven van twee jaar geleden. De wielergekte in de stad was compleet en zelf zag ik de renners vier keer passeren in de Bondgenotenlaan. Onvergetelijk. Met het WK gravelbike zal het niet zo een vaart lopen, maar veel fietsers en supporters zullen het Meerdaalwoud leren kennen.”

Kriskras door het woud

Op verkenning door het Meerdaalwoud toont Van Genechten maar wat graag zijn favoriete passages: “In de eerste plaats is dat de golvende Weertsedreef, die Bierbeek met Sint-Joris-Weert verbindt. Gedurende twee kilometer loopt die grindbaan haast recht op recht. Je kunt je daar echt pijn doen om de snelheid hoog te houden. Op het punt, waar de Weertsedreef in een asfaltbaan overgaat, draaien we meestal af. Via andere brede dreven, die er zelfs bij regenweer nog goed bijliggen, fietsen we dan richting Walendreef in het zuiden van het Meerdaalwoud.” Die Walendreef ligt er bruter bij, maar voor fietsers op de gravelbike nog altijd rollend en goed bollend. Behalve een uitgebreid netwerk aan dreven vind je in het Meerdaalwoud ook singletracks. “Met de gravelbike zijn die kleine paadjes moeilijker te nemen dan met een mountainbike”, evalueert Van Genechten. “Maar dat maakt het net extra uitdagend. Ook de omgeving rond het Meerdaalwoud biedt veel afwisseling. Aan de westelijke rand bevindt zich de Dijlevallei met kronkelende grindpaadjes en zuidelijker kun je fietsen op Waalse veldwegen. En ook het Zoniënwoud is vlakbij. Je vindt hier alles voor een gevarieerd parcours: grindpaden, kasseien, brede dreven en singletracks.” 

f www.toerismevlaamsbrabant.be/gravel

f Event: 666Gravel Pit Op Hemelvaartsdag (donderdag 18 mei 2023) organiseren de gravelvrienden van 666Gravel een toertocht door het Meerdaalwoud en de Brabantse velden. Deelnemers hebben de keuze uit twee afstanden: 70 en 120 km. Start- en aankomstplaats is Den Bureau in Leuven. Na de sportieve prestatie kunnen deelnemers nog relaxen en chillen, want de organisatoren hechten veel belang aan de après-gravel! Online inschrijven kan voor € 16 via de website van 666Gravel: www.666gravel.bike.

f ruDy projeCt egos

Het Italiaanse Rudy Project is een van de oudste sportzonnebrilbedrijven ter wereld en maakt tegenwoordig ook fietshelmen voor alle disciplines en niveaus. Deze Egos is een blikvanger in de nieuwe collectie. De helm is voorzien van een EPS-kern met dubbele dichtheid en een speciale innovatieve interne structuur voor een betere luchtcirculatie en meer schokabsorberend vermogen. Prijs: € 209,90. rudyproject.com

f

missgrape moon bag

Ken je MissGrape al? Ze heeft niets met druiven te maken, als kan je er wel prima mee dopor de wijngaarden fietsen! De collectie fietstassen is namelijk ontworpen door fietsers voor fietsers! Superstevig, superlicht en superfunctioneel. Deze Moon bag vinden we een schatje. Met een waterkolom van 10 000 mm geraakt er geen druppel in. Perfect voor de kleine voorwerpen die je bij de hand wil hebben. Prijs: € 74,95. missgrape.net

f sea to summit stretCh loC

Deze slimme bandjes zijn echt superhandig om je bikepackuitrusting te perfectioneren of nog snel iets vast te maken aan je stuur of frame. Voor een stevige grip wikkel je de supersterke TPU-band rond je lading en vergrendel je alles met de anti-slipgesp. Je kan ook twee banden samenvoegen om de lengte te vergroten. Prijs: € 13,95. seatosummit.eu

f réVVi Fast reCoVery gel

Last van krampen of pijnlijke spieren na een lange of zeer sportieve tocht? Dan moet je zeker deze herstellende spiergel proberen. Arnica weert krampen en is pijnstillend, rozemarijn werkt revitaliserend en stimuleert het herstel van haarscheurtjes, en paardenkastanje remt ontstekingen en vermijdt bloedvatvernauwing. Prijs: € 19,99. Tip: check ook de voordeelpakketten voor fietsers! revvi.eu

Met enkele slimme fietsaccessoires maak je je tocht een pak veiliger, een stuk makkelijker en zoveel leuker. We zetten er vier op een rij. Fietsen maar!

TRAAG MAAR ZEKER: PENDELEN MET DE

“Stand up paddleboarden” - wasdadde? De zoveelste overgewaaide hype en wellicht de traagste en minst adrenalinegeladen telg in de surffamilie misschien? Maar al na een uurtje proeven op de Amsterdamse grachten met een collega sloeg de vonk over en begonnen we te mijmeren over een meerdaags avontuur. Met het merendeel van het land onder de zeespiegel, en kanalen die zich als aders doorheen het land kronkelen, is Nederland ideaal.

Onze inspiratie: YouTube-avonturier Beau Miles (@beauisms), die in een van z’n video’s met een kajak naar het werk peddelt, en het duo Ella Oesterholt en Janne Smit-Van Leeuwen (@Yukon1000_ supladies), die de Yukon 1000 rechtstaand ondernemen, een reis van duizend mijl stroomafwaarts op de Yukonrivier.

Ons concept? Vanuit Scheveningen pakweg 85 kilometer richting kantoor pendelen/peddelen naar Amsterdam – ook wel: The Great Lowlands Commute. We nemen contact op met Li-An Phoa van Drinkable Rivers (drinkablerivers.org) en een week later hebben we onder collega’s en vrienden 1000 euro ingezameld voor dit project dat strijdt om onze rivieren op te schonen. Niet ‘zuiver’ volgens vage parameters, maar letterlijk drinkbaar. Let wel: onder voorwaarde dat we maandag voor negen uur op kantoor arriveren. Zo niet, krijgen alle donors hun centen terug.

Traag reizen

Op vrijdagavond pompen we de plannen af en puzzelen we het rantsoen in onze drybags. Volgens het mantra “Go Simple, Go Slow, Go Now”, vertrekken we voor het ochtendgloren aan de Nederlandse kust. Via de Haagse kanalen via de Vliet richting Leiden. Zelfs met een zachte bries in de rug maken we geen vaart, en de geoefende wandelaar haalt ons zonder veel moeite in. We scheppen af en toe wat afval uit het water en nemen per ongeluk

enkele vislijnen mee. Snelheid behoort niet tot de opties, dus we zoeken gestaag ons ritme en genieten van de weidse uitzichten.

Echt een cadans vinden lukt niet goed, want om de paar slagen moet die peddel het water uit en de andere kant er opnieuw in om koers te houden. De avond valt na een prachtige zonsondergang op het Braassemermeer en we halen de koplampen boven. Om ons doel te halen, dobberen we verder onder het maanlicht, begeleid door de basklank van een boerenfuif in de verte. De green van een golfterrein dient als kampeerplaats.

Voor dag en dauw

Voor het ochtendgloren zijn we weer uit de veren en te water. Kleine oogjes en verzuurde armen, maar vooral genieten van de mistige dauw wanneer we zondagochtend de Amstel opdraaien. We drijven aan de bruisende waterwereld van Noord-Holland voorbij, langs roeiers en een wedstrijdje kajakpolo, met op het jaagpad wielertoeristen en hobbyvissers.

De stad zwelt aan langs de oevers en wanneer de avond valt, meanderen we richting centrum. We kunnen die nacht in een grachtenpand logeren en zetten maandagochtend de laatste etappes in. De laatste kilometers zigzaggen we over de Amsterdamse kanalen, nog voor de toeristenbootjes in actie komen. Een kleine eindsprint is nog nodig om het doel te houden – en tot ons groot geluk staan enkele supporters ons aan de kade op te wachten met een zalig ontbijt. Stipt 08:59… Nipter moest het niet worden! Nog nooit zo euforisch op een maandagochtend op het werk aangekomen.

Na de welverdiende high fives klappen we met brede glimlach onze laptops open. Lastig typen met blaren op je handen, dat wel. 

Teva Terra Fi Lite

SLIMME SANDALEN!

Je komt ze niet vaak tegen, performance sandalen die er superleuk uitzien en zowat elk buitenavontuur aankunnen dat je ze voor de voeten gooit. Vandaar onze vraag: wat maakt de nieuwe Terra Fi Lite van Teva zo bijzonder?

De Terra Fi Lite ziet er op het eerste zicht uit zoals we van een outdoorsandaal van Teva verwachten: stevig en robuust, een zool met veel grip, comfortabele bandjes en een ergonomisch voetbed. Nemen we elk onderdeel onder de loep dan snap je hoe doorontwikkeld de sandaal eigenlijk is.

f banDjes Van gereCyCleerD polyester

Ja, de bandjes zijn comfortabel, want voorzien van een zachte voering met ademend mesh. Maar ze zijn ook nog eens gemaakt van sneldrogende Repreve-garens van Unifi. Voor de productie van dit gerecycleerd polyestergaren is 50% minder water en 25% minder energie nodig. Tegelijkertijd voorkomt het dat afval op stortplaatsen terechtkomt, tot wel vier plastic flessen per sandaal!

f perFeCt aF te stellen

Meerdere verstelpunten zorgen ervoor dat je de sandaal perfect kan afstellen. Met de eenvoudige klittenbandsluiting trek je de sandaal bovendien makkelijk uit en aan. Aan de uiteinden zit tevens een slim vormgegeven greepje zodat je de klittenbandsluiting in een nanoseconde vastpakt.

f ComFortabel en ergonomisCh

En oh, wat is het een feest om ermee rond te struinen. In de hiel zit namelijk een dempende Shoc Pad, die schokken absorbeert. De middenzool is dan weer van EVA-foam, voor lichtgewicht demping, terwijl de nylon tussenzool je voet stabiliseert en ondersteunt op onregelmatig terrein.

f robuust en gripVast

Wateractiviteiten, lichte hikes, korte dan wel langere wandelingen… De robuuste Spider

Rubber-buitenzool vindt ze allemaal even fijn.

Deze stevige zool is extreem duurzaam en biedt goed grip, zelfs op die lastige rotsen of bij het in en uitstappen van je kano of boot.

f geen nare geurtjes

Een welkome extra is dat het materiaal van de sandaal is behandeld met Life Naturals, een op verantwoorde wijze verkregen antimicrobiële stof op basis van pepermunt die de groei van geurveroorzakende bacteriën tegengaat.

f www.teva-eu.com

De Teva Terra Fi Lite (M/V) is verkrijgbaar via teva.eu en bij je lokale outdoorspecialist. Prijs: € 90.

Via Albula

HIKEN LANGS ZWITSERS WERELDERFGOED

We leunen comfortabel achterover in onze stoel en zien de bergtoppen als op een postkaart aan ons voorbijglijden. Ja, we zitten op de trein in Zwitserland. Meer bepaald in de regio Graubünden, het grootste en meest bergachtige kanton van het land. Op onze planning staat een hike om op je bucketlist te zetten: de Via Albula/Bernina, een langeafstandswandeling langs de kronkelige spoorlijnen van de Rhätische Bahn.

Graubünden was tot laat in de 19de eeuw een afgelegen en geïsoleerd deel van Zwitserland. In die periode kwam het Alpentoerisme op gang. Toeval wil dat een Nederlander, Willem Jan Holsboer, enkele (kuur)hotels in Davos had geopend en zocht naar een manier om het dorp makkelijker te bereiken. Willem bedacht een spoorlijn tussen Landquart en Davos – het begin van het huidige Rhätische Bahn-spoornet (RhB). Verschillende andere lijnen volgden en vandaag zijn de typische, rode smalspoortreinen wereldberoemd.

Architecturale hoogstandjes

Precies 15 jaar geleden plaatste Unesco twee spoorlijnen van de RhB op de Werelderfgoedlijst omwille van hun historische waarde en de vele architecturale hoogstandjes, alle harmonies ingebed in het betoverende alpine landschap. Samen zijn de Albulaspoorlijn en de Bernina Express goed voor ongeveer een derde van het RhB-netwerk. Het eigenlijke Unesco-traject doorkruist twee bergpassen van Thusis naar Tirano (IT) over 196 bruggen, langs 20 bergdorpen en door 55 tunnels. Sinds 2013 haalt de Rhätische Bahn alle energie voor zijn passagierstreinen en eigen gebouwen uit waterkracht.

Naast uit rotsen gehakte tunnels kom je hier meer mooie staaltjes van bouwnijverheid tegen. Het Landwasserviaduct bijvoorbeeld, een van de meest gefotografeerde kunstwerken langs de Rhätische Bahn in het algemeen en de Albulaspoorlijn in het bijzonder. Het viaduct is 65 meter hoog en 136 meter lang, en wordt gedragen door zes imposante pijlers. Erover rijdt de beroemde panoramatrein van de Rhätische Bahn, de Bernina Express. Deze vertrekt in Chur, het oudste stadje van Zwitserland en de hoofdstad van dit kanton, en stopt in Tirano.

Uniek wandelavontuur

Spreekt voor zich dat deze omgeving zich perfect leent voor een uniek wandelavontuur, zelfs als je geen treinfanaat bent! Mijn wederhelft is dat wel, getuige de tientallen Märklintreintjes die in de kast op een volgende treintafel staan te wachten. Zijn ogen gaan meteen fonkelen wanneer ik hem over de Rhätische Krokodil (een 100-jarige locomotief die in de zomerperiode nog steeds van Davos naar Filisur rijdt) en de hiking trail Via Albula/Bernina vertel. Deze trail volgt het treintraject namelijk… te voet! In tien etappes leg je,

TEKST SANDRA GYLES FOTO’S RHÄTISCHE BAHN, ERIK SÜSSKIND

van noord naar zuid (omgekeerd kan ook), 131 kilometer af. Bordjes met het groene viaductlogo en het cijfer ‘33’ erop wijzen de weg.

Het eerste deel van de route loopt ten noorden van de Alpen langs de Albulalijn van Thusis, door het Albuladal via Fuorcla Crap Alv naar Val Bever en via het prachtige Oberengadinplateau naar St. Moritz. De zuidelijke vier etappes gaan verder over de Berninapas naar Val Poschiavo en uiteindelijk naar Tirano. Heb je niet voldoende tijd (5 tot 10 dagen), of wil je de route aanpassen aan je conditie en interesses, dan kan je onderweg in nagenoeg elk dorpje in- of uitstappen op de trein. Evengoed kan je van hotelletje naar hotelletje trekken dan wel kamperen, en zelfs zorgen voor bagagevervoer.

Enkele van de vele hoogtepunten

De Via Albula/Bernina passeert drie taal- en cultuurregio’s, tal van landschappelijke parels en enkele van de meeste gevarieerde natuurlandschappen doorheen zowel hoogalpine, alpiene als subtropische zones. Highlights opsommen, is moeilijk. Zo zijn verschillende secties tussen Fisliur, Bergün en Preda (etappe 2 en 3) gewoonweg spectaculair en is Bergün zelf een spoorwegmekka. Het indrukwekkend Landwasserviaduct (etappe 2) mag uiteraard niet op je route ontbreken, terwijl in Preda (etappe 4 en 5) de nieuwe Albulatunnel II tegen 2024-2025 wordt voltooid. Het smaragdgroene Palpuognameer (etappe 5) middenin Parc Ela is dan weer een parel voor het oog en de steile afdaling naar Val Bever het neusje van de zalm voor de berggeiten onder ons.

Even bijzonder is de gigantische Morteratschgletsjer (etappe 7), genesteld tussen weelderig groene naaldbossen en hoge Alpentoppen. Hier kan je de gevolgen van de opwarming van de aarde met eigen ogen zien. Opgelet qua wandeluitrusting, want zelfs in de zomermaanden stuit je in de hoger gelegen delen mogelijk op sneeuw en koude temperaturen. Op zoek naar de hoogste top? Dan mag een blik op de 3900 meter hoge Piz Palü (etappe 8) niet ontbreken. Maar hetzelfde geldt eigenlijk voor het 142,8 cirkelviaduct van Brusio (etappe 10). De rest van deze laatste etappe is ook erg afwisselend. Langs fruitboom- en wijngaarden kom je uiteindelijk moe, maar verzadigd in het mooie historische centrum van Tirano (IT) aan. 

f www.rhb.ch

f werelDreCorD!

Op 29 oktober 2022 vond ter gelegenheid van het 175-jarig bestaan Zwitserse spoorwegen een geslaagde poging plaats om de langste personentrein ter wereld te laten rijden. 25 aaneengekoppelde treinstellen met een totale lengte van 1910 meter legden aan gemiddeld 20 km per uur een traject af van 25 kilometer van Preda naar Bergün. Op het Landwasserviaduct werd het wereldrecord gevestigd. Het vorige record lag sinds 1991 in handen van… de Belgische spoorwegen met een treinlengte van 1700 meter.

Op weg naar de Morteratschgletsjer

De hike richting de Morteratschgletsjer op etappe 7 van de Via Albula/Bernina is een pracht van een wandeling via de Berninapas door hoogalpine terrein. Langs het deel dat samenvalt met het Morteratsch-gletsjerpad staan didactische palen met informatie over de gletsjer en de desastreuze impact van klimaatverandering. De laatste 150 jaar is de gletsjer zo’n 2,5 kilometer geslonken. Leer met de BerninaGlaciers-app meer over glaciologie, vegetatie en de historie van de streek.

www.rhb.ch

© SWITZERLAND TOURISM, ANDRE MEIER f

WOUTER DEBOOT PEDDELT MET DE WIND MEE

TEKST SANDRA GYLES

Hoe onvoorspelbaar de wind draait? Een goede vraag, die Wouter Deboot in dertig dagen door een tiental landen loodste, door weer en (mee)wind, naar machtige plekken en met prachtige ontmoetingen. Op zijn Instagram had hij het al over een geile Algerijn, een boksende Serviër, een koninklijke ontmoeting en Hervé, een stinkende ezel.

Waar jij al niet terechtkomt in een maand...

“Dat was voor mij ook een enorme verrassing. Ik had al zo’n donkerbruin vermoeden dat de wind me naar het oosten zou voeren, richting de Balkan. Het fijne daaraan is dat je in korte tijd heel veel landen doorkruist, met toch steeds kleine cultuurverschillen en een enorme diversiteit. Het duurde niet lang voor ik dacht: ‘Verdorie, dit was echt een goed idee.’ Zeker met wind mee.”

Hoe stippelde je de route uit?

“Ik maakte gebruik van de app Windy, die me vertelde vanwaar de wind komt, of er regen in de lucht hangt, zelfs de luchtkwaliteit kan je checken. Vervolgens pakte ik – lekker oldskool – mijn kaart en een lintmetertje van een centimeter of tien om te zien naar ik die dag zou fietsen. Met mijn fietsgps stippelde ik tot slot een mooie route uit.”

Wat was het verhaal van die ezel eigenlijk?

“Ik was nog geen vijf dagen weg en waaide zo Frankrijk in, waar la diagonale du vide begint. Voor ik het wist at ik samen met een madame en haar man taart aan een Leuvense stoof. ’s Avonds, voor we gingen slapen, vroeg haar man, Dré, of ik even wilde helpen om een oude, kreupele ezel de stal in te krijgen. Dat was dus de 35-jarige Hervé.”

Had je alle nodige materiaal bij?

“Ik was goed voorzien. Vaude heeft me van top tot teen perfect uitgedost, met schoenen, kousen, broeken, windbrekers, een regenjas, waterdichte fietstassen, een ultralichte slaapzak, een superlicht en toch 7 cm dik matje, een snel opzetbare trekkingtentje van een kilo. Ideaal bikepackingmateriaal. Verder had ik voor de zekerheid van die gevriesdroogde maaltijden mee van Firepot ‘Eat Well in the Wild’, een superuitvinding!”

Lees het volledige interview op Farout.be.

f bikepackerwouterdeboot.be

* Vanaf 13 april 2023 zes weken lang te zien op VRT Eén.

*

“Als je het lot laat spelen, komt het avontuur op je af.”