NGEN EN DUIKEN,
N RISKANTE MIX Naar mate een weefsel meer verzadigd raakt neemt de snelheid van N2-opname af. Bij N2-afgifte gebeurt hetzelfde: de snelheid neemt af naarmate de tijd verstrijkt. weefsels is de reststikstof toch snel uit het lichaam verdwenen zodra je aan de oppervlakte bent. Bij ondiepe duiken zijn de langzame weefsels de beperkende factor. Met behulp van deze modellen zijn de meer praktische duiktabellen (figuur 3) in elkaar gezet, die een duiker vertellen hoe lang hij op een bepaalde diepte kan blijven zonder problemen te krijgen bij het opstijgen. Ook vertellen deze tabellen hoe lang het duurt voor het restant stikstof uit je lichaam is zodra je weer aan de oppervlakte bent. Nadeel van deze modellen is dat het wiskundige benaderingen van de werkelijkheid zijn. Er wordt niet gekeken naar de echte weefsels. DUIKEN EN VLIEGEN. De rusttijden die de meeste tabellen aangeven voor de reststikstof gaan uit van een langzaamste halfwaardetijd van 60 minuten. Waardoor je na 6 uur nagenoeg geen stikstof meer in je lichaam hebt. Om nog een extra zekerheid in te bouwen wordt altijd aangeraden om minimaal 12 uur pauze te hebben tussen duiken en vliegen. Wie meerdere duiken op een dag maakt wordt aangeraden om zelfs 18 uur te wachten. Want als je hoger in de atmosfeer komt neemt de druk af (zie figuur 3), wat weer decompressieziekte kan veroorzaken, net als vanuit het water naar de oppervlakte, doordat er nog een resthoeveelheid stikstof in je lichaam zit.
Als je tijdens een boogie dus een vrije dag hebt en je komt in de middag om 17:00 uur het water uit na je tweede duik, overtreed je dus de veiligheidsrichtlijnen als je om 9:00 de volgende ochtend weer in het vliegtuig zit. Heb je twee dagen vrij, duik dan de eerste dag en ga de tweede dag iets anders doen. Duiken en Skydiving. Doordat het aantal mensen dat parachute springt èn duikt nogal gering is wordt er in de duikliteratuur nauwelijks aandacht of onderzoek aan ons besteed. Toch zijn er een paar verontrustende aspecten: ✔ De vele onderzoeken die er gedaan worden naar duiken in combinatie met vliegen en die ook voor de duikrichtlijnen verantwoordelijk zijn gaan uit van een hoogte van 8000ft. Dit is de cabinedruk in vliegtuigen tijdens commerciële vluchten. Tijdens skydiving is het niet ongebruikelijk om naar 15000ft te gaan. Dit leidt tot een extra groot drukverschil van ongeveer 210mBar en een mogelijk vergroot risico op decompressieziekte. ✔ Door onderzoek met behulp van doppler-techniek, waarmee letterlijk geluisterd wordt of er gasbellen ontstaan in het lichaam, is gebleken dat er weefsels zijn met een veel langere halfwaardetijd dan 60 minuten, zelfs tot 480 minuten. Door dit inzicht zou een “no fly-time” van 12 of 18 uur misschien wel aan de korte kant kunnen zijn. Deze kennis wordt
tegenwoordig verwerkt in duikcomputers, die een duiktabel op maat maken voor de duiker en hem vertellen hoe lang het nog duurt voor hij het vliegtuig in mag. Vooral tijdens meerdere duiken op een dag verzamelen deze weefsels dus veel stikstof en daarom vraagt een duikcomputer al snel meer dan 12 of 18 uur “no fly-time”. ✔ De gemiddelde para op vakantie is niet vies van een alcoholische versnapering. Dit kan tot uitdroging leiden, wat zelfs in milde vorm de kans op DCS flink doet toenemen doordat het de afvoer van stikstof uit de weefsels bemoeilijkt. ✔ Er is een mogelijk verschil in het zich wel of niet voordoen van DCS tussen testen in een decompressiekamer (zoals gebruikelijk) en werkelijk duiken. In hoeverre moeten we ons druk maken om het bovenstaande? ✔ Gemiddeld vliegen 300.000 tot 400.000 mensen naar huis, 12 tot 24 uur na hun laatste duik. Van hen krijgt ongeveer 0,004% last van decompressieziekte, zo’n 14 op de 350.000 mensen. Ongeveer 10 op de 10.000 duikers krijgen DCS al voordat ze in het vliegtuig stappen. Het toegevoegde risico van vliegen lijkt dus klein ten opzichte van het inherente duikrisico. In de onderzoeken die gedaan worden lijkt een no fly-time van 12 uur voldoende voor hoogten tot 8000ft, maar de aantallen maart 2005
SP02_20_22.indd 21
De Padi recreational diveplanner. Door middel van deze tabel kunnen duikers bepalen hoe lang ze op een bepaalde diepte kunnen blijven zonder de decompressiegrens te bereiken en hoe lang hun oppervlakteinterval moet zijn voor de volgende duik. Met de achterkant van de tabel kunnen ze hun volgende duik plannen.
SportParachutist 21
17-2-2005 19:06:50