SP 1982 11(2) by Koninklijke Nederlandse Vereniging voor Luchtvaart (KNVvL)

. nngen K 1 . officieel 0'9 aan van de Afdelin 9 Parachutespri erlandse Vereniging voor L uchtvaart Jaargang 11 _ nr. 2 _onmklijke november Ned 1982

wereldkampioenschappen stijl en precisie CRW: het jaar van de diamond Max Dereta ge誰nterviewd I:i

DEZE VERENIGINGEN ZIJN AANGESLOTEN BIJ DE AFDELING PARACHUTESPRINGEN VAN DE KONINKLIJKE NEDERLANDSE VERENINGING VOOR LUCHTVAART

TWEEMAANDELIJKSE UITGAVE VAN DE KNVvL AFDELING PARACHUTESPRINGEN Jaargang

11 - nr. 2 - 1 november

Redaktie

Vaste medewerkers:

1982

: Ronaid van den Boogaard, Nathalie Chudiak, Arnold Collenteur en Tom Roodenburg. Michel Bizot, Hein Cannegieter, Karst Sikkens en Bert Wijnands.

De met name onderschreven artikelen zijn voor verantwoordelijkheid van de schrijvers en behoeven niet altijd de mening van de redaktie weer te geven. Zonder schriftelijke toestemming van de redaktie van de inhoud worden overgenomen. Abonnement Sportparachutist Leden van de afdeling Parachutespringen blad gratis.

Vereniging

Adres

EERSTE NEDERLANDSE PARACHUTISTEN CLUB

Moriondijk 35, 4706 LG Roosendaal.

CADETTEN PARACHUTISTEN VERENIGING

Kasteelplein 10, 4811 XC Breda.

SKYDIVING CLUB FL YING DUTCHMEN

Bingleystraat 96b, 3025 RL Rotterdam.

PARACLUB

ICARUS

de Grote Weer 120, 1383 BG Weesp.

PARACLUB COLONNES

MOBIELE

Waverstraat 34-3, 1079 VM Amsterdam.

VERENIGING TEUGE

PARACENTRUM

NOORD

Postbus 567, 7900 AN Hoogeveen.

NEDERLANDSE TU-ZEVEN

PARAVERENIGING

NAPO 880, 3509 VP Utrecht-Veldpost

ontvangen

het

AFCENT

PARACHUTE

PARACLUB

b.v., 's-Gravenzande.

KONINKLIJKE NEDERLANDSE VERENIGING VOOR LUCHTVAART AFDELING PARACHUTESPRINGEN

FLEVO

Van Hallstraat 29, 8072 BA Nunspeet.

MARINIERS SPORT PARACHUTE CLUB

Mariniersweg 7, 3941 XL Doorn.

PARAVERENIGING KORPS COMMANDOTROEPEN

Commandobaan 4, 4706 CL Roosendaal.

PARACLUB

NAPO 875, 3509 VP Utrecht-Veldpost.

HOHNE

Postbus 1587, 9701 BN Groningen.

SPORTPARACHUTIST per per per per per

nummer nummer nummer nummer nummer

Per 3 nummers 7,5% en per 6 nummers 15% korting. Toeslagen

steunkleur

en f.G. op aanvraag.

'8,-.

, 1983 kunt u een forse prijs· Profiteer nu! n stijging verwachten.

Aanmeldingen voor het lidmaatschap te richten aan het afdelings-sekretariaat (d.t.v. de klubsekretaris).

1982 bij:

Sekretariaat Afdeling Parachutespringen KNVvL, Jozef Israëlsplein 8, 2596 AS 's-Gravenhage.

2 SPORTPARACHUTIST

de Zanden 15, 7395 AP Teuge.

hele pagina f 500,halve pagina f 275,derde pagina f 185,zesde pagina f 95,negende pagina f 65,of f 0,72 per mm kolombreedte

KNVvL

voor 10 november

TEUGE

Advertentietarieven

Lidmaatschap Alle leden f70,- per jaar, na 1 juli '38,-. Het inschrijfgeld voor leden bedraagt bij aanmelding

inleveren

Prämienstrasse 12, 5100 Aken/BRD.

NOORD NEDERLANDSE PARACHUTISTENCLUB

voorzitter vice-voorzitter sekretaris penningmeester sekretaris sport sport en instruktie algemene projekten algemene projekten

Hoofd Bureau Parachutespringen Michel Bizot, Jozef Israëlsplein 8, 2596 AS 's-Gravenhage. Telefoon: 070-245457.

Uw kopij gaarne

CLUB

STICHTING NATIONAAL PARACHUTISTENCENTRUM

Bestuur W. A. Velthuizen E. T. H. Wijnands vakature P. Santegoeds H. Cannegieter C. A. T. Pellens H. Verbeek H. A. Elias

Bolkskamp 25, 7576 GH Oldenzaal.

mag niets

De SPORTPARACHUTIST verschijnt in de eerste week van februari, april, juni, augustus, oktober en december. Druk: Van Deventer

PARACENTRUM

De rubrieken leden.

te koop en te koop gevraagd zijn gratis voor

Redaktioneel

InhoUd 10

Wereldkampioenschappen Stijl en Precisie het nationale

team

Max Dereta en Fun: interview

Arnold Collenteur

Skydance benadering van de mechanic boogie deel 2

Harry Jansen

Het jaar van de diamond

Donaid Doe Johnson

Paravaria

Afdelingsbestuursnieuws Ingezonden brieven

Jeugdselektie

Jan de Bruine

Mannheim Wim Velthuizen

Jeugdluchtvaartbrigade

Wim Velthuizen

NKP in de kijkert Peter Derksen

E.N.V.v.P.V. Frank Surink

La Ferter-Gaucher Sjoerd Laarberg

CRW-PA wedstrijd Ton Annegarn

Base Springen Bert Wijnands

Vol de Pente Karel Goorts

16-man meet Teuge

Willard Jansen

Open clubkampioenschappen Icarus

Piet Groot

Clubkampioenschappen

PCN

Henk Kuizenga

Clubkampioenschappen

Flevo

Zutendaal Nationaal

Eeg van der Staak

Veertig Puls wedstrijd Veertig plus wedstrijd Centrum Jim Huizinga

Leerlingenwedstrijd

ENPC

Ad Damen

Clubkampioenschappen Herman

Boerman

Clubkampioenschappen Leerlingenwedstrijd FD Herman

ENPC

Duizend één, duizend twee, duizend drie ... weer een SPORTPARACHUTIST en ditmaal hopelijk zonder openingsvertragende storingen. Het is eind september op het moment dat dit redaktioneel uit de pen vloeit en reeds nu is het duidelijk dat ook het novembernummer barstens vol wordt! Ronaid, die de lay-out verzorgt, heeft het er maar moeilijk mee om alle tekst erin te proppen. Ruimte voor een verluchtend fotootje is er nauwelijks, Doen we iets fout? Of doen we het goed? Het kan natuurlijk altijd beter. Het lijkt erop dat de redaktie zich meer op het gevaarlijke gebied van "prioriteiten stellen" zal moeten begeven. Ook de financiële situatie noopt ons tot een uiterst conscientieuze beleidsvoering (misschien mag ik volgend jaar wel de Miljoenennota schrijven ... ?). Eén prioriteit hebben we al gesteld. Het volgende nummer zal in het teken staan van de beginners in onze luchtsport, ofwel de leerlingen, ofwel de grootste groep leden. Naar onze mening is die groep de laatste tijd slecht aan haar trekken gekomen. Wij zetten onze schouders eronder om daar verandering in te brengen. Dat is echter geen gemakkelijke taak, omdat de auteurs op dit gebied zich angstvallig verborgen houden achter duistere clubbars, onder afgekeurd nylon, in tot dummies omgebouwde vliegtuigwrakken en boven de wolken. Mogen wij hierbij al die schrijvers vriendelijk doch dringend uitnodigen een positieve bijdrage aan dat volgende nummer te leveren. En als deze oproep zonder resultaten blijft, mag ik dan bij deze mijn excuses maken aan die beginners en ze toch vooral aanmoedigen ook in 1983 lid te blijven? Want we menen het echt goed met jullie (en we hebben julie nodig ... hè hè hè). Het volgende nummer zal overigens niet lang op zich laten wachten. De "drschijningsdatum wordt namelijk 1 december in plaats van r januari. We hebben ons voorgenomen voortaan op de eerste dag van de even maanden uit te komen. Als u even meerekent, ziet u dat dat handig is in verband met de decemberdrukte en dat het leuker is voor de reportages vóór en na de Nationale Kampioenschappen, die meestal eind juni gehouden worden. Om echter in de omschakelingsperiode de tussenliggende tijd te halveren, komt het decembernummer medio december uit. Zo, en als u nu nog kritiek heeft, schrijf het dan AUB eens op! Dan weten wij ook hoe populair we nog zijn. Lekker wijntje, zeg!

Hees

De 3 dagen van Straatsburg René Drost

Friendshipdemo

Groesbeek

Frans Küsters

Friendshipdemo

Eindhoven

Wim Velthuizen

Wedstrijdkalender Te koop de voorplaat Rob Millenaar, Joeke de Jong en Hans Haandrikman vliegen een tri-plane boven de DZ van de PCN. Fotograaf was Johan Witteveen.

SPORTPARACHUTIST 3

paravaria

Parapersonalia Flevo

: getrouwd op 29 oktober Hans van Haaien en Willemien Jongma ENPC/CPV : getrouwd op 6 oktober Geertleon Janssen en Tanja Beerden PCMC : adreswijziging M. Althof (instrukteur + bestuurslid) Afrikanerplein 211 1091 PP Amsterd~m PCMC : wijziging telefoonnummer J. Vijfvinkei 020-971011

CRW-record weer verbeterd Tijdens de biplane PA wedstrijden, die op 18 en 19 september op Texel gehouden werden, werd het CRW-record, dat tot dan toe op negen stond, weer scherper gesteld. Op 19 september werd er om 18.00 uur geëxit uit de twee Cessna's 206 op 11.000 ft. Op 3.5 was de tien-man (deca-plane) kompleet. Deze plane werd gebouwd door (van boven naar beneden): Bert Keizer, Charles L. von Sury, Nenad "Max" Dereta, Michael "Mies" Bouman, Karel Lamboo.Jala", Hans Elias, Iwan Spilker, Nol Camfferman, Ernst "Maffia" Woerlee en Herman Landsman. De bi-plane wedstrijd werd op overtuigende wijze gewonnen door Riet Becker en Ton Annegarn.

nationaal centrum De klokslagen van 00.00 uur op 1 november zullen de winterperiode van het Nationale Centrum inluiden. Tot 1 maart zal er dan yveer alleen met de weekends gesprongen worden op Teuge. Speciaal de leerlingen maken wij erop attent dat dan ook op de zondagen door staticliners gesprongen kan worden. Is het in de zomer zo dat je op ~Ike willekeurige dag omhoog kan (vliegtuig en püoot staan op U te wachten), in de winter bestaat slechts de mogelijkheid voor doo.rde~eeksspringen voor degenen, die niet gedropt hoeven te worden, als ze van te voren een afspraak hebben gemaakt dat ze met een vliegtuigvullend groepje komen. groetjes Jan de Poot

Op de f m eestavond .. answedstrijde tijdens de hangar: n op Teuge in rainbow h han alSkettin ger, gemaakt dg met DC-3 M Urphy OOr J . Inli h . . oannle c tin gen mUlder C gaarne aan· I . Arnhe~ t ~tharijnestraat· 8~g~/d Zoet, e. (overdag). 085 ' 822 CE . -662556.

~ij wensen b~terschap aan Jacques Gleien, Harne Peijnenburg K Sassen, Karst Sikkens, Ral~h rouge, Tom Roodenburg.

::r~

4 SPORTPARACHUTIST

De jongeman op de foto is Roger Roger verzamelt alles op het gebied· parac.hutespringen. In onze werel~~~ dat el~enlijk niets bijzonders, maar :ger IS gehandicapt en zal zijn lief.vo~r onze sport waarschijnlijk nooit In praktijk kunnen brengen Het verzamelen van allerhande para: z~ken geeft hem echter zoveel plezier dat hij zich toch net een echte parachutist voelt. U kunt hem daarbï nog een handje helpen. U heeft vasf W~I boekjes, posters, plaatjes of stickers over of dubbel. Daarmee zou u Roger een ontzettend groot plezier doen! Alvast heel veel dank: Zï . . jn adres IS: Roger Purnot, Maioticastraat 49,6216 AC Maastricht. J

Dean Westgaard overleden Na.ee.n ziekte van drie maanden is op 52-J.arlge leeftijd de Amerikaanse Springer Dean Westgaard in Laguna Beach overleden. Dean was direkte~r van Westgaard Parachute Enterpnse, een van de grootste dealers va~ de Amerikaanse westkust In mei van dit jaar was hij nog in Europa om deel te nemen aan de Hercules- en de CASA boogie. Op de laatstgenoemde sprong hij onder andere mee in de record 30-man.

bijdrage nationaal centrum Het ligt in het voornemen om ook voor 1983 een vrijwillige. bijdrage voor ons Nationaal Centrum te vragen. Iedereen merkt dat de kosten daar erg laag liggen als je bedenkt. wat een geld er met zo'n centrum gemoeid is, met zo al twee vaste krachten betaald gedurende het hele jaar. Op de gewone vrijeval sprongen wordt zowiezo al niets verdiend. Vandaar dus. Hoe dan wel? Om het aantrekkelijk te maken, wordt een korting gegeven bij voorinschrijving. Niets is verplicht. Niemand hoeft er gebruik van

te maken. Wel wordt gecontroleerd of springers die op het Centrum komen hun bijdrage hebben betaald. Moet je het later ter plaatse betalen, is dat toch wel zo'n tien gulden duurder. Veel gemakkelijker dus om het nu in het rustige seizoen vanuit de luie stoel met een handtekening via de "thuisbank" te regelen. Van harte aanbevolen dus. Met dit stukje hopen we ook alle verrassingen van het vorige jaar te voorkomen. Op de ledenvergadering zal over een aantal systemen voor bijdrage gestemd worden.

knvvl algemene jaarvergadering Op de Algemene Jaarvergadering van de KNVvL op 22 oktober zal dit jaar ook de bestuursverkiezing op de agenda staan. Het betreft hier niet de Afdeling Para, maar de gehele KNVvL. Voor onze afdeling is Wim Velthuizen als kandidaat voor de functie van bestuurslid voorgesteld. Hij vertegenwoordigt ons daar al ruim 10 jaar en is herkiesbaar. Interessanter is echter de samenstelling van het dagelijks bestuur, met name de keuze van voorzitter. Op het ogenblik zijn er gesprekken gaande met de Generaal b.d. Wijting. De kans bestaat dat hij als kandidaat door het Hoofdbestuur zal worden voorgedragen. In het verleden zijn KLu generaals meermalen voor deze hoogste post in de KNVvL gekozen. We zien met interesse uit naar het verloop van de gesprekken en houden U op de hoogte.

landelijke instructeurs conferentie 1982 Op 20 november 1982 zal de Landelijke Instrukteursconferentie 1982 gehouden worden in de MTS aan de Heliumweg te Amersfoort. Aanvang 10.00 uur. De agenda zal zijn zoals deze in de septemberuitgave werd gepubliceerd. Uitsluitend toegang voor instrukteurs valschermspringen of op uitnodiging.

BASE

springen

Het ligt in het voornemen deze winter in een overleg tussen de Afdeling Para en de RLD te komen tot een gezamenlijk standpunt met betrekking tot het Basespringen. Leden die hierop een visie hebben, worden uitgenodigd deze schriftelijk bij ons Afdelingsbestuur kenbaar te maken. Uiteraard spreken we over de (on)mogelijkheden in Nederland.

algemene ledenvergadering De Algemene Ledenvergadering van de Afdeling Parachutespringen zal worden gehouden op 6 november 1982 in de MTS aan de Hellurnweq te Amersfoort. Aanvang 10.00 uur. Agenda: Direkt bij aanvang wordt de vergadering gesplitst in twee groepen, t.W.

Sport NKP team 1982 team 1983 video jeugdselektie

Financiën & Overige begroting en realiteit alg. sekretariaat Sportparachutist RLD-BASE spr. Acc.Freefall

Hierna wordt de vergadering plenair voortgezet met de onderwerpen: verslag vorige vergadering, Nationaal Centrum, handboek/handleiding, verkiezing bestuur, verslag werkgroepen, rondvraag en sluiting.

begeleidingscursus tot instructeur va Ischermspri ngen Gewoontegetrouw organiseert de Technische Commissie een begeleidingscursus tot het instrukteursexamen (kadervorming). Voor zover alle toestemmingen verkregen worden, zal het programma er als volgt uitzien: zaterdag 11 december 1982 te Woensdrecht zaterdag 22 januari 1982 te Amersfoort zaterdag 26 februari en zondag 27 februari 1982 NSC "Papendal" Toelatingseisen: 1. lidmaatschap KNVvLlAfdeling Parachutespringen 2. kunnen overleggen van een volledig ingevuld opleidingsboek Eveneens wordt goedkeuring gehecht aan een lijst met identieke eisen, welke is afgetekend door de chef-instrukteur van het centrum. N.B. Indien het aantal kandidaten boven het maximum toelaatbare aantal uitkomt, kan de kandidaat op grond van het volgen van de '811'82 cursus worden afgewezen. Aanmeldingsprocedure: kandidaten dienen door zorg van hun chef-instrukteur schriftelijk te worden aangemeld bij het Afdelingssekretariaat voor1 december 1982.

Brieven van lezers zijn ons bijzonder welkom. Wij nemen de vrijheid uw brief indien noodzakelijk in te korten en te ontdoen van taal- en stijlfouten.

clubgebeuren en ook nog iets over leerlingen die nooit meer springen Springers en clubbesturen zijn meestal onverbrekelijk met elkaar verbonden. De ene groep kan niet zonder de andere. Toch is er volgens mij erg veel onbegrip in deze relatie. Dat onbegrip constateer ik persoonlijk vooral bij de VPCT (Teuge). Hoe zou dat nou toch komen? Om op deze vraag een antwoord te krijgen zou je eigenlijk een verantwoorde enquête moeten opstellen. Vooruitlopend hierop en om de discussie op gang te brengen, poneer ik de stelling dat dat komt omdat het clubbestuur (ik praat nu alleen over de VPCT) nauwelijks of geen voeling meer heeft met haar springende leden en in het bijzonder met

die leden, die in teamverband veel trainen. Er is sprake van een "huis, tuin en keuken" bureaucreatie. Om aan deze stelling wat meer inhoud te geven, zal ik eens een paar gebeurtenissen die ik mij herinner, aan de kaak stellen. Tijdens een algemene ledenvergadering werd eens gevraagd hoe de sprongprijzen zich verhielden tot het landelijk gemiddelde. "Onder het gemiddelde", was het antwoord. Bij navraag bleek echter dat men er ruim bóven zat. Evenzo werd tijdens een algemene ledenvergadering opneldering gevraagd over het feit dat de club in een huis had geïnvesteerd (het huisje

naast de Wolk) en waarom niet bijvoorbeeld in springmateriaal. We zijn toch geen makelaars-kantoor? Het verweer, dat men dan de VPCT nooit van het vliegveld kan sturen, komt mij niet steekhoudend over. Ik denk dat de havenmeester of de gemeente daarover wel wat anders kunnen zeggen. De start van het clubhuis "de Wolk" is ook omgeven door een "wolk" van vreemde zaken. Waarom staat er zelfs op een gegeven moment politie op de stoep? Nu de Wolk legaal draait onder de perfekte leiding en met een aantal forse investeringen van Hans Jonkers, probeert de VPCT het nog steeds te doen voorkomen alsof

SPORTPARACHUTIST 5

het hun eigen honk is. De leerlingen die voortijdig afhaakten (na 2 of 3 sprongen), nog nauWelijks bekomen van de uitgestane angsten, zich heilig voorgenomen nooit meer te zullen springen, moeten behoorlijk op hun neus gekeken hebben toen de deurwaarder hen maande om de contributie voor het volgende jaar te voldoen, omdat ze verzuimd hadden dit schriftelijk op te zeggen. Wat een reklame voor onze sport, hè? Moeten we het feit dat als een bestuurslid meerdere keren dreigt op te stappen als hij zijn zin niet krijgt niet bestempelen als . chantage? Temeer omdat het bestuur dan steeds weer overstag gaat? Zo kan ik me ook ontzettend kwaad maken over wat er soms gebeurt op de zondagen, als er dienst wordt gedraaid door VPCT-instrukteurs. Zo had ik wel eens sterk de indruk dat de betreffende instrukteur helemaal geen zin had en excuses stond te verzinnen om springaktiviteiten te voorkomen. Nou heb ik geen behoefte aan een instrukteur die voor mij uitmaakt wanneer ik m'n geld moet uitgeven. Irriterend is het ook als je de ene keer wel een videocameraman op het teamabonnement kunt laten meespringen en de andere keer

ineens weer niet. Een topper was wel de invoering van een prijsverhoging: dat gebeurde namelijk van de ene op de andere dag zonder dat de leden waren ingelicht. Na al deze en andere ervaringen vraag ik me toch echt af of het VPCT-bestuur zich niet naar een machtspositie opwerkt door elke medezeggenschap van haar leden te weren. Heeft het wel zin dat de VPCT steeds rijker wordt als er met dit geld toch geen zinvolle dingen gebeuren? Ik vind het ook niet juist dat sommige bestuursleden van de VPCT ook zitting hebben in het bestuur van het Nationale Centrum. Zij dienen twee heren. Naar mijn mening is dat onmogelijk. Wat mij betreft mag de VPCT zelfs verdwijnen en plaats maken voor een sterker Nationaal Centrum. Na deze op Teuge toegespitste overwegingen zou ik tenslotte een algemene boodschap willen uitspreken. Ik raad iedereen aan zich eens serieus af te vragen wat een club eigenlijk voor je doet of niet doet, voordat je de contributie overmaakt. Besef in ieder geval dat je met je lidmaatschap je stem geeft aan een bestuur, dat een sleutelpositie inneemt op de algemene ledenvergadering van de

MANNHEIM Eén van die prachtige septemberdagen: wat mistig 's morgens, maar al gauw breekt de zon door en dan wordt het zelfs warm. Er is een 'F-27 beschikbaar op Eindhoven: Open Huis. J-e maakt een drietal sprongen met wat vrienden, dartelt om hen heen in de lucht met je primitieve camera en knipt wat. Wat kan het leven toch mooi zijn! Nog nagenietend rijd je naar huis en je draait wat aan de radio: " ... is bij Mannheim een helicopter van het type Chinook op de autobaan neergestort. Aan boord bevonden zich 34 parachutisten van verschillende nationaliteiten op weg naar een luchtvaartshow." Het is alsof plotseling de wereld verandert. Je probeert je voor te stellen wat er gebeurd kan zijn. Een helicopter ... vierendertig ... Wat kan het leven, zo opeens, toch hard zijn! Je vrouw is dolgelukkig als je thuiskomt. Ze had het nieuws maar half gehoord en vliegend is Europa maar klein. Je weet maar nooit. Even opgewekt en vol plannen, na dirtdiven en briefing, gingen ook daar ruim dertig para's aan boord: een Chinook, wat een exit zou dat zijn! Ook daar hadden velen gewerkt aan hun show. Honderden hetelucht ballonnen waren of werden in gereedheid gebracht voor een massale opstijg ing toen het bericht overkwam. "De show werd afgelast", zegt men dan simpel op het nieuws.

6 SPORTPARACHUTIST

Een nauwkeurig onderzoek heeft tot op heden nog niet opgehelderd waarom dat blad van .die achterste rotor kon afbreken. Van onze zustervereniging ontving ik een lijst met de vermoedelijke passagiers. Aangezien zelfs nu nog niet met volle zekerheid is te zeggen wie er precies zijn omgekomen, in verband met de vrijwel onmogelijke taak van identificatie, heeft men 'ml] gevraagd de namen niet vrij te geven. Met deze gedàchten en feiten wil ik stilstaan bij deze ramp, wa:ardoor voor para's uit vermoedelijk vier landen, die stralende septembermiddag de laatste was. Wim Velthuizen

oproep aan jonge springers De sportcommissie is akkoord gegaan met een plan om een jeugdtrainingsgroep samen te stellen. Als trainers hebben Jan de Bruyne en Jan Vijfvinkei zich beschikbaar gesteld.

KNVvL afdeling para en dus ook voor jou daar beslissingen neemt. Hopend dat allEl bestuurderen eens wat meer oor hebben voor springers en niet alleen voor andere bestuurderen en ze het roer eens durven omgooien, besluit ik met de mededeling dat de Nederlandse springer altijd nog de mogelijkheid heeft om zijn belangen binnen de sport persoonlijk inhoud te geven op de algemene ledenvergadering van de KNVvL afdeling para. Dit kan door simpelweg individueel lid te worden van de afdeling en toch te blijven springen waar men wil. Voor reakties is m'n adres: Kijftenbeltlaan 47, 3871 BC Hoevelaken, of telefo••nisch: 03495-34652.

Fly-"afterburner"·Smooth Hans Keiler Naschrift: Een laatste ontwikkeling op Teuge: Op zondag 19 september staakten de Cessna-vlleqers wat resulteerde in een blue-sky middag zonder springen. Eén ding stond vast: een VPCT dag, maar de springers waren de dupe. H K.

De trainigsdoelen zijn: a. theorie (voor wie dat nodig heeft) materiaalkennis tandeminstruktie reserveproced ures wedstrijd regels/code sportif individuele precisie groepsprecisie b. praktijk grondtrainingen voor precisie individuele precisiesprongen groepsprecisiesprongen deelname aan wedstrijden (met begeleiding) De trainigssprongen en de deelname aan .wedstrijden zullen gesubsidieerd worden, dat wil zeggen dat je een gedeelte zelf zult moeten betalen. . De trainingen worden in principe als weekendtrain ingen opgezet, maar als je dan niet kunt, valt erover te praten. Heb je hiervoor belangstelling? Dan moet je aan de volgende voorwaarden voldoen: bij aanmelding niet ouder zijn dan 21 jaar, een eigen uitrusting en square hoofdkoepel hebben, tenminste een B-brevet hebben, naar centrale trainingen kunnen komen en graag precisie willen (Ieren) springen. De training start in februari/maart 1983. Verdere informatie kan je krijgen bij Jan de Bruyne, Varenstraat 354, 3765 WX Soest, tel.: 02155-10112 (na 19.00 uur). Aanmeldingsformulieren zijn te verkrijgen bij de chef-instrukteur van je vereniging.

Al jaren verschijnt in "In en Om" een oproep voor jonge KNVvL-leden om zich aan te melden voor een internationale uitwisseling. Ook zien we dan een foto met de groep van 20 à 30 gelukkigen, die daarvoor zijn uitverkoren. Nu is 1982 daarin een belangrijk jaar geworden. Weliswaar vertrokken half juli weer ruim twintig zgn. .Juchtvaartkadetten" richting Frank-

hington DG) en de Staat South Dakota verzorgde verblijf en excursies. Enkele daarvan waren: het Earth Observation Data Instituut, waar satelliet-informatie verwerkt wordt, Strategic Missile Wing en Strategic Bomb Wing (B-52 etc.). Alle kandidaten waren in de gelegenheid in vliegtuigen van de Civil Air Patrol de Black Hills van boven te zien en er zijn hartelijke en goede contacten gelegd. Aan dergelijke aktiviteiten lijkt nu een eind te komen. Ieder die gedachten heeft over mogelijke oplossingen wordt vriendelijk verzocht hierover zo ·spoedig mogelijk contact op te nemen met Wim Velthuizen

NKP 82 in de kijkert

c Q)

.!::! Ol

.s äi

> E

~ Ö

~ furt om van daaruit naar bestemmingen in en buiten Europa te worden gevlogen, maar zeer waarschijnlijk is dit de laatste keer geweest. Eén van de belangrijkste subsidiegevers, de KLu, heeft per 1983 het budget zodanig beperkt dat het niet waarschijnlijk lijkt dat er nog Nederlanders zuilen gaan. In september heeft onze afgevaardigde, de heer P. Schmidt Crans, dit standpunt op de Internationale Planning Conference in Oslo moeten meedelen. Wel wordt er naarstig gezocht naar mogelijkheden uit andere bron bijdragen te krijgen, maar op korte termijn zijn nog geen bruikbare oplossingen gevonden. De opzet van dit al jaren lopende project is om internationale banden te versterken, kennis uit te wisselen en op te doen en ervaringen uit te wisselen. Op bijgaande foto de groep jonge KNVvL-leden, die als bestemming Amerika had. Er werd ondermeer een meerdaags bezoek aan het Air & Space Museum gebracht (Was-

In de Sportparachutist nummer 6 heb ik een stukje geschreven over de door mij gevolgde scheidsrechterscursus. De bekroning van deze cursus was te mogen jureren tijdens de NKP. Vrijdagavond voor de wedstrijd kregen wij (de nieuwe juryleden) een briefing over het hoe en waarom van het 9 dagen du rende "sky-ballet". Zaterdagochtend fungeerde ik als video training-springer, terwijl de mensen waarmee ik in het vliegtuig zat, zorgden voor de eerste officiële cijfers van deze NKP. Alle uitslagen werden op een riant scorebord geschreven, waarbij sommige teams en springers voor wat "bij materiaal" zorgden. Het aantal aanwezige scheidsrechters was zó groot, dat er twee groepen werden gevormd. Ik behoorde tot groep A en die moest 's middags de videobus in voor relatief jurering. Door dit systeem werden we met alle facetten van de jurering in aanraking gebracht. In de videobus heersten van tijd tot tijd barbaarse temperaturen, terwijl je in de bak meerdere malen voor DC werd aangezien! Het geconcentreerd·werken van echte PA-cracks is een fantastisch gezicht; ik heb er het nodige van opgestoken. De stijl-jurering werd moeilijk, omdat we het op de video zonder assenkruis moesten doen (a1leen oefening !!). Aan het eind van de week waren nl. plotseling de virtuose hulp-

middelen van Appie verdwenen. Bij het zoeken naar deze middelen ontdekte ik een, maar het leek, vóóroorlogse kijker. Bij nadere inspectiè bleek het "beestje" echter nog volledig intact. Gedurende de middag beoordeelde ik er nog en passant 23 stijlspringers mee. De meeste tijd heb ik echter doorgebracht in de videobus voor de beoordeling van RW. Vooral door wat "luchtige" babbels met allerhande springers ben ik erg veel aan de weet gekomen over grips e.d. Het is nl. bijzonder moeilijk om als onervaren RW-er een groep SRW-ers te beoordelen. Ik vond c.q. vind het een vreemd idee dat ik een team moet beoordelen op hun sky-acrobatiek, terwijl ik zelf niet eens weet waar de "Sky God" de sets en randoms vandaan haalt! Er zijn teams die voor honderden guldens hebben versprongen als training voor de NKP. Deze teams, trouwens elk team, heeft gewoon recht op een goede en vooral juiste beoordeling. De springers hadden van tijd tot tijd klachten over de video-opnamen. Sommige teams stonden er niet of nauwelijks op. Het is een moeilijke zaak en afhankelijk van diverse omstandigheden, maar ik vind toch, dat je zéér beslist niet moet beginnen videocamera-ervaring op te bouwen tijdens een Nationaal gebeuren. De beste man c.q. vrouw moet daar achter de video staan. Dat mogen de springers zonder meer verwachten. 's Ochtends waren er nogal eens problemen over "stand-down" en ."stand-by", het kwam bij mij (en niet alleen bij mij) soms erg rommelig over. Veel springers wisten niet waar ze aan toe waren, eerst dit dan dat, met berichten die om de haverklap werden herroepen. Kortom, het was "jofeitjes" geregeld. De problemen bleven niet alleen beperkt tot de grond, maar manifesteerden zich ook in de lucht. Sommige teams stonden ergens in de wijde omtrek, zorgden zo voor een onverwachte demo en gaven op deze "spontane" manier meer bekendheid aan onze sport. Deze problemen los je snel op door de piloten een bordje te geven met twee kleuren die "stand-by" en "exit" betekenen. Niet alleen door vreemde exits maar ook door bepaald forse winden stonden er teams bij de buren. Vreemd is het dan te constateren dat een dure recorder voor windmeting "ineens" niet goed meer zou werken!?! Een laatste hint: geef ieder team de kans een exit te trainen uit een voor hun onbekend vliegtuig. De NKP was voor mij erg leerzaam en ik heb iets van de wedstrijdspanning

SPORTPARACHUTIST 7

kunnen proeven en de ontlading ervan 's avonds in de "Second Cloud". Mijn dank gaat uit naar de organisatie voor de uitstekende verzorging van de inwendige mens. Indien de studie het toelaat, hoop ik volgend jaar zelf te kunnen meedoen. Dank aan alle springers voor de leerzame gesprekken. Peter Derksen FD

Het Nationaal Centrum viert alweer zijn eerste verjaardag. Dit is voor mij reden eens een blik in het verleden te werpen en te vertellen hoe alles uitgegroeid is van een kleine paraclub, op een klein vliegveld, naar wat het nu is: een Nationaal Paracentrum en daarbij niet te vergeten de VPCT, op een van de drukste vliegvelden in Nederland. Teuge is dan ook nationaal en. internationaal gezien een uniek vliëgveld, gezien het aantalluchtsporten dat er tegelijk beoefend wordt.

De PH-PAX, Juul van Keimpema en Peter Levering

In die tijd ook werd de vliegergroep uitgebreid, zodat er een rooster kon worden opgesteld. Het was dan ook niet meer nodig om de vliegers van huis op te halen.

het nog altijd dezelfde groep mensen, waarbij nog opgemerkt kan worden, dat er onderling een grandioze sfeer heerst, wat helaas bij andere clubs niet altijd

. .

•

van

der\andse Verenigmg ENVvPV Eerste ~~hutistenV\iegers

par

Wij schrijven 1973. Het vliegtuig: een Cessna 172, registratie PH-LZE, uitgerust met een goede oude zes cylinder Continental 0-300. Erg veel pit zat er niet in, zeker niet als je met drie zware para's van het "dek" moest. Beginnen bij het uiterste puntje van de toen nog hobbelige gras,mat: remmen vast, fullpower, remmen los, en dan maar rijden, rijden en nog eens rijden, tot bijna het einde van de baan in zicht was, 1e stand flaps trekken (dat kon toen nog mechanisch) en dan los. . . Dat waren nog eens tijden. Toen beschikte de Teugse club over drie paravliegers, enkele daarvan zelfs hofleverancier! Voor de nieuwkomers wil ik toch even stilstaan bij deze oudgedienden: een paravlieger àf (en toe nog wel) Bob Belonje, Piet van der Made ietsje dikker dan vroeger en ondergetekende. Verder was er bij andere vliegers weinig animo om para's te vliegen; altijd koud, alsmaar omhoog en weer omlaag en niet in de laatste plaats omdat men dacht dat het gevaarlijk was. In die tijd werden de vliegers nog niet zo in de watten gelegd als nu, maar het was wel een enorm gezellige tijd! Nadien kon de club beschikken over een gloednieuwe Cessna-Reims-Rocket, die een 210 pk motor had, erg veel vermogen over dus. Wel werd er nog zonder deur gevlogen, wat in de winter nog wel eens problemen opleverde: sokken, jassen, mutsen, overalls en handschoenen; maar het bleef akelig koud.

8 SPORTPARACHUTIST

het geval

De Rocket werd gedoopt met de naam van de oude bekende para-instructeur Henk Kok (PH-Kok). Nadat de PH-Kok zijn diensten had bewezen (hieraan heeft de club al die jaren een uitstekend vliegtuig gehad), komen wij terecht in een wat recentere periode. Er werd besloten om de wat zwaardere Cessna 182 te nemen waar totaal 4 para's in konden. Eerst zonder deur, later met de bekende klapdeur. De eerste C-182 draagt de naam PHBOB (BELONJE), later werd de PH-PAX erbij gevoegd. Ook werden er wederom vliegers aangeworven. Op dit moment zijn wij met 8 vliegers en met 3 vliegers van Lelystad extra voor de PH-PAR. Allen hebben een jarenlange paravliegervaring. Bovendien is

IS.

U ziet dat er in al die jaren nogal wat veranderd is en vele dingen ten goede. Maar zie, door al die luxe is men minder fanatiek. Een voorbeeld hiervan (en ik hoop dat wij er met z'n allen wat aan gaan doen): men komt om ± 13.00 uur op het veld en, écht dames en heren parachutisten, 's morgens is het vaak .Blue-sky" en is het zonde om daar geen gebruik van te maken. Bovendien is het voor de vlieger(s) niet plezierig om pas nà de middag met vliegen te beginnen en dan te moeten horen dat de dames en heren niet kunnen relatieven omdat er een overcast is. Dit is natuurlijk bedoeld als opbouwende kritiek, maar denk er maar over na. Frank Surink

een weekje springen in

La Ferté-Gaucher Maanden geleden opperden een paar mensen het idee om met een groep relativers naar Frankrijk te gaan om daar te gaan springen. We hebben toen een vergelijk gemaakt van verschillende centra aldaar en hun faciliteiten. Paraclub de Paris, lIe de France, gevestigd op het vliegveld van La FertéGaucher ongeveer 90 km ten zuid-oosten van Parijs, werd uitgekozen. Dit centrum ligt niet al te ver weg en bezit twee TurboPorters, zodat je ook wanneer het erg druk is toch veel kunt springen. Als we een week zouden blijven en ± 15 sprongen zouden maken, zou 13.500 ft. f 27,88 kosten, wat natuurlijk niet duur is.

Na een paar weken van rondvragen of mensen wilden meegaan, hadden we acht springers en de vriendin van één van hen bij elkaar. Deze springers waren Henk van de Berg, Ad de Jong, Frans Bax, Wouter Konijnenburg, Peter Derksen, Marga Hurenkamp, Sjoerd Laarberg, Jeroen Teelen en zijn vriendin Lorette Bosman, allen van het nationaal centrum. De eerstgenoemde vier waren de meer ervaren springers met resp. 550, 280, 260 en 200 sprongen. De laatstgenoemde vier hadden resp. 140, 80, 90 en 110 sprongen. Het was de bedoeling om in korte tijd veel te springen en dus veel te leren.

Vrijdagmorgen 13 augustus vertrokken we en na een rondrit je door België en Frankrijk kwamen we 's avonds in La Ferté-Gaucher aan. De tenten werden opgezet - deze kon je gewoon op de dropzöne plaatsen -, een hollands biertje werd gedronken en daarna ging iedereen maffen, want we waren wel vermoeid. Zaterdagmorgen lieten we onze papieren zien en kregen we een rondleiding door instrukteurs van het centrum. Er waren goede sanitaire voorzieningen en als je niet in een tentje wilde, kon je in het bunkhouse slapen voor f 4,- per nacht. Het betalen van je sprongen doe je daar achteraf als je naar huis gaat en zij bekijken dan wat het voordeligst voor je is (geef me nog zo'n centrum, red.). Bij een verblijf van één week bijvoorbeeld krijg je 10% korting. We begonnen met vier tweemans-pogingen en wel steeds een meer ervaren springer met een wat minder ervaren persoon. Deze sprongen gingen leuk en vervolgens werden twee viermannen geprobeerd, wat helaas wél tegenviel. In alle sprongen ging het voornamelijk om veel no-contact vliegen en ook vooral rustig te leren vliegen, We sprongen zoveel mogelijk en deden alleen dingen, waar we wat van konden leren. De ervaren

mensen keken ook steeds goed naar hun "leerling". We hebben alles geprobeerd variërend van twee- tot zesman. De ene sprong ging beter dan de andere, maar we hadden altijd plezier. De ervaren mensen leerden natuurlijk ook een heleboel, want die vlogen zich ook "te pletter". De Porter was in 13 à 15 minuten op 13.500 ft. Spotten was nauwelijks nodig, want, als de piloot zei dat de deur open kon en coupez gaf, zal je precies boven het exitpunt. Je kon je dus goed op de sprong concentreren. Die concentratie werd overigens wel eens onderbroken door de bekende "parawind" , die het in Frankrijk erg goed deed. Maar dat mocht de pret niet drukken. 'Landen mocht je overal, zolang je de vliegtuigen maar niet in de weg zat. Je kon zelfs op de vouwweide landen en er was een aparte overdekte vouwruimte voor squares. Als we klaar waren met vouwen en debriefen en de volgende sprong hadden doorgelopen, waren we meestal direkt weer aan de beurt, omdat we met ons achten een Porter-stick konden vullen. Het weer zat helaas niet mee, maar verder verliep alles naar wens. We konden goed met de andere springers opschieten. Het kontakt met de Franssprekende springers was echter niet zo eenvoudig, omdat slechts

Texel CRW-PA wedstrijd In het weekeinde van 18 en 19 september werd op Texel de eerste Biplane PA wedstrijd gehouden. Deze wedstrijd werd georganiseerd door Karel Lamboo. De wedstrijdorganisatie bestond uit de zeer bekwame wedstrijdleider en tevens jurylid Bart de Vries en een manifestor waar je alle kanten mee op kon. Door de zeer ontspannen sfeer in het Mekka van de CRW hadden beiden een zeer rustig weekeinde. Het geheel werd gecompleteerd door een uiterst deskundige jury, die zelfs 's morgens vroeg een pilsje op prijs stelde. Voor de mensen die zich afvragen wat dit nu weer voor een wedstrijdonderdeel is, het volgende: Een team bestaat uit twee springers, die een vrije val van maximaal 3 seconden maken. Binnen 2 minuten na het verlaten van het vliegtuig moet er een biplane zijn geformeerd. Deze biplane behoort in de bak geland te worden, waarbij de. afstand van de onderste springer tot het deadcentre wordt gemeten. Het aantal deelnemende teams was helaas kleiner dan verwacht. Slechts twee teams kwamen van het continent, de overige zes van het eiland zelf. Waar waren al die CRW freaks? Die bestaan toch zeker niet alleen of Texel! En waar waren de "echte" precisiespringers? Die hebben toch zeker geen last van faalangst! Iedere aanwezige had minstens twee teams van de Dutch Connection verwacht. Zaterdags om 2 uur was de mist zover opgetrokken, dat de wedstrijd kon beginnen. Twee ronden konden worden versprongen onder de minst ideale biplane PA omstandigheden: windstil weer! Opvallend waren dan ook de toch wel zeer goede resultaten. Op Ada en Piet de Groot na, deden er tenslotte geen echte PA springers mee. Deadcentres werden er echter nog niet getrapt. Hierop moest het talrijke publiek wachten tot zondagmorgen. Zondags

werden de overige drie ronden versprongen onder zeer veranderlijke windomstandigheden. Dit had' tot gevolg dat vrijwel ieder team de dag begon met een misser van een paar meter. In de vierde ronde ging de spannende strijd tussen de teams Bert Keizer/Charles van Sury en Riet Becker/Ton Annegarn. Het laatst genoemde team trapte, ondanks alle psychoterreur, een deadcentre. Hiervoor verzekerden zij zich van een eerste plaats en ging de vijfde ronde om de tweede en derde prijs. De overwinning ging dus naar het buitenland. Dit tot grote schande van alle'

twee van ons het Frans machtig waren. Maar met Engels kwamen we toch een heel eind. Een groot voordeel in zo'n week is dat je bijna steeds met dezelfde springers springt, die je precies kunnen vertellen wat je allemaal fout hebt gedaan en de volgende sprong daar weer speciaal op kunnen letten. Alles werd bij ons rustig uitgelegd en harde woorden vielen er nooit, iets, wat ik persoonlijk erg belangrijk vind als je beginner bent. Het bevordert de motivatie nl. niet als je bij elke fout op je .... krijgt. We hebben 13 sprongen gemaakt in de 4 of 5 dagen dat we konden springen. We hebben veel geleerd en veel plezier gehad. We vonden het een leuke ervaring om eens ergens anders te springen in plaats van op je thuisbasis. Een dagje Parijs tussendoor viel ook zeer in de smaak. Ik kan het meer springers (onervaren en ervaren) aanraden om zoiets te organiseren, want het was grandioos!Henk, Ad, Frans, Wout, Peter, Marga, Jeroen en Lorette: bedankt, het was te gek!

Sjoerd "moonraker" "de Wolk", Teuge

Laarberg

Tesselse CRW freaks. Zelfs nadat de wedstrijd was versprongen, probeerden zij de einduitslag nog te veranderen. De zeer deskundige jury bleek echter niet gevoelig voor protest-tientjes. Drank had wellicht geholpen ... Als afsluiting van deze grandioze wedstrijd organiseerde Herman Landsman een 11 mans plane, wat uiteindelijk een 10 mans plane opleverde. Een nieuw Nederlands record!! Uitslag 1. Riet Becker/Ton Annegarn 2. Bert Keizer/Charles von Sury 3. Arnold Camfferman/Hans Elias Ton Annegarn

Cl.

9!. 3

Cl.

~ De winnende Annegarn/Becker

Bi-plane

SPORTPARACHUTIST 9

XVI. wereldkampioenschappen stijl en preciesie 1982

De Nederlandse Jong,

delegatie.

Staand v.I.n.r. Henk Nijhuis,

Bram Lasschuijt

Jr., Michel Bizot en Jan Vijfvinkei.

Geknield:

Joeke de

Henk Verbeek en Rein Voskamp.

Van 7 tlm 20 augustus werden de 16e Wereldkampioenschappen in de klassieke onderdelen georganiseerd

ipproach Michel, Bizot

10 SPORTPARACHUTIST

te Lucenec in Tsjecho-Slowakije. Ingeschreven werd door 24 landen met 263 deelnemers; 71 vrouwen en 192 mannen. Wij maakten de reis om budgettaire redenen per auto en deze nam vice versa 3500 km in beslag. Lucenec bleek volledig in het teken te staan van de WK, gezien de decoraties, affiches, opgemaakte etalages en borden met leuzen van verbroedering en vriendschap door sport. Het kwam dan ook wat vreemd over dat alle deelnemers ondergebracht werden in twee, hoewel naast elkaar gelegen, hotels: één voor de westerse en één voor de oostbloklanden. Wel werd gezamenlijk gegeten in een tot eetzaal omgebouwde gymnastiekruimte. Het vliegveld was recentelijk voorzien van een gloednieuwe asfaltbaan. Ook een betonnen monument ter waarde van een ton was speciaal voor deze WK neergezet. Er waren twee dropzönes ingericht: één eenvoudige voor de Style en de andere op zo'n 1,5 km afstand daarvan voor de Precisie. Deze laatste voldeed uiteraard geheel aan de FAIeisen en bovendien stond er voor iedere équipe een vaste cabine ter beschikking in plaats van de gebruikelijke tenten. Als springplatform werden 12 Anta-

nov 11 dubbeldekkers gebruikt. Het 36 man sterke scheidsrechterscollege, waaronder onze Joeke de Jong, stond onder vakkundige leiding van de Canadees Richard (Buzz) Bennett.

v.l.n.r. Michel, Buzz Bennet en Bram

Daar geen van ons nou echt vloeiend Tjsechnisch spreekt, kregen we een Duitstalige tolk toegewezen, Milka, die zich samen met haar vriendin Sabi ne uitstekend van haar taak kweet. Na op zaterdag een trainingssprong gemaakt te hebben, vond op zondag 8 augustus de officiële opening plaats, gevolgd door een prima vliegshow. Zo'n 50.000 man publiek was aanwezig. Op maandag 9 augustus werd met het eigenlijke springen begonnen. Om wille van de leesbaarheid vermeiden we de verschillende wedstrijdonderdelen apart, hoewel ze natuurlijk wel door elkaar gesprongen werden.

Dames - individuele precIsie - 10 sprongen - 71 deelneemsters Tot ronde negen gooide Claudia Creppel uit de BRD hoge ogen. Bij haar negende sprong behaalde ze 19 cm en werd daardoor tiende. In tegenstelling tot twee jaar geleden in Bulgarije, hield Cheryl Stearns uit de USA haar zenuwen deze keer tot het einde toe in bedwang. Ze won dit onderdeel. 1. Cheryl Stearns USA 4060 spr. tot. 0.08 m 2. Elena Burkowa USSR 2600 spr. tot. 0.09 m 3. Heike Glaw DDR 2000 spr. tot.0.15m Dames - Style - 4 sprongen - 71 deelneemsters 1. Irina Walhkoff DDR tot. 29.71 gem. 7.43 sec. 2. Barbara HarzbeckerDDR tot. 30.68 gem. 7.67 sec. 3. Larisa Koriceva USSR tot. 31.04 gem. 7.76 sec. Dames - overall klassement - 71 deelneemsters 1. Larisa Koriceva USSR 25 ptn. ex-equo 2. Irina Walhkoff DDR 26 ptn. 2. Cheryl Stearns USA 26 ptn Dames - groepsprecisie -13 teams 1. Bulgarije 2. Canada 3: Tsjecho-Slowakije

- 4 sprongen tot. 0.33 m tot. 0.43 m tot. 0.63 m

Dames - landenklassement teams 1. Tsjecho-Slowakije 2. USSR 3. DDR 4. Frankrijk 5. Hongarije

het Nationale

Team op het monument

Heren - individuele precisie sprongen -121 deelnemers

dat

- 10

Heren - style - 4 sprongen - 117 deelnemers

In sterk wisselende weersomstandigheden werd dit onderdeel in 7 dagen afgewerkt. Had je geluk, dan kon je 's morgens vroeg of tegen de avond bijna niet missen; had je pech, dan was je rond het middaguur overgeleverd aan turbulentie, thermiek en windschommelingen. Heel wat "azen" vielen hierdoor vroegtijdig af. Ondanks het feit dat de grootte van het dead-centre is teruggebracht tot 5 cm, blijkt dat behalve het schoeisel ook de springers zich aan dit niveau aanpassen. Van de ruim 1200 sprongen waren er 416 een deadcentre: ruim 34%. De uitslagen zijn als volgt:

Het stylespringen werd voor het eerst uitsluitend op basis van videobeelden gejureerd, wat op veel kritiek van de scheidsrechters stu itte. Alle straffen werden per scheidsrechter direct in een computer ingevoerd. Doordat deze achteraf bezien te weinig was uitgeprobeerd, leverde de praktijk veel kinderziektes op: de officiële resultaten van de eerste en tweede ronde konden pas na drie dagen bekend worden gemaakt. Ook moest de eerste ronde style, al voor de helft versprongen, opnieuw worden gestart. Opmerkelijk hierbij was wel dat een van de Russen de verkeerde serie had gedraaid en die fout maakte hij de tweede keer natuurlijk niet meer! De penalties die gegeven werden, waren bijzonder hoog (totaal 18 min. 54 sec. over 468 sprongen). Omdat er voornamelijk op undershoots werd gelet, probeerden velen om langere draaien te maken, wat weer fatale ritmestoringen tot gevolg had. Ook de soms wel tot 50 minuten oplopende holdings zorgden niet voor een optimale concentratiemogelijkheid. Al met al laadde dat onderdeel de schijn op zich meer een wedstrijd van de. scheidsrechters te zijn, dan van de deelnemers; niet erg stimulerend voor dit toch al verguisde wedstrijdonderdeel.

1. Bernd Wiesner 2. Nikolaj Usmaje 3. Jürgen Böhmer

DDR 4500 spr. tot. 0.01 m USSR 7800 spr. tot. 0.04 m DDR 2600 spr. tot. 0.05 m

Tijdens de 5e ronde waren de meeste Nederlanders rond zo'n turbulent middaguur aan de beurt. Rein, Michel en Bram maakten forse afstanden. Omdat de chute van de voorganger van Bram enige tijd de schijf bedekte, werd een protest ingediend, dat mede door het uitstekende optreden van Henk Verbeek werd toegewezen. Zo kon Bram de eerste score van 22 cm omzetten in één van 2 cm. Met een totaal van 11 cm behaalde hij een gedeelde 17e plaats: een bijzonder goede prstatie.

Jan Vijfvinkel, die de enige malfunctie de hele WK had

ter ere van de WK was neergezet.

Resultaten van het NL-team: 17e Bram Lasschuijt Jr. 48e Henk Nijhuis 68e Jan Vijfvinkei 95e Michel Bizot 96e Rein Voskamp

11 cm 21 cm 36cm 104cm 106cm

De uitslagen: 1. Maurice Fernandez

USA tot. 28.54 gem.7.14sec. 2. Jan Sofranek CSSR tot. 28.99 gem. 7.24 sec. 3. VjaceslawValjunas USSR tot. 29.05 gem. 7.26 sec. Vergelijken we dit met de vorige WK van 1980, dan zien we daar voor de winnaar een tijd van gemiddeld 6.45 seconden! De Fransman Christian

SPORTPARACHUTIST 11

96e Jan Vijfvinkei 9.08 + 0.8 9.88/10.27 + 0.5 10.77/8.63 + 1.0 = 9.63/8.75 + 2.0 10.75 totaal 45.53 gem. 11.38 sec. 100e Rein Voskamp 10.39 + 0.8 = 11.19/10.74 + 1.0 11.74/10.94 + 1.2 12.14/9.97 + 4.0 13.97 totaal 49.04 gem. 12.26 sec.

Heren-

De resultaten: Henk Nijhuis Rein Voskamp Michel Bizot Bram Lasschuijt

0.00 0.00 0.04 Jr. 2.10

0.02 0.00 0.04 0.00

0.02 0.32 0.01 0.02 0.03 0.00 0.02 0.80

totaal totaal totaal totaal

totaal3AOm

Hiermee

werd een 22e plaats bereikt.

overall klassement -121 deel-

nemers

Rein Voskamp, sprong

jammer

van

die

ene

Lubbe (6e plaats) draaide tijden van 4.92 en 5.08 sec. en kreeg resp. 2.4 en 3.0 sec. straf. Uiteraard haalde het ingediende protest niets uit. Onder de Chinezen waren er enkelen die "draaitijden" maakten van rond de 6 sec. Op de video bleek echter overduidelijk dat ze zes backloops achter elkaar draaiden. Ze kregen dan ook prompt de maximale straf van 16 seconden. Ook voor de Nederlanders logen de straffen er niet om. De resultaten: 75e Henk Nijhuis 8.92 + 0.4 = 9.32/8.76 + 0.8 = 9.56/9.45 + 0.8 = 10.25/8.45 + 2.0 = 10.45 totaal 39.58 gem. 9.90 sec. 8ge Michel Bizat 8.57 + 3.8 = 12.37/7.98 + 1.4 = 9.38/8.13 + 1.2 9.33/10.87 + 1.2 = 12.07 totaal 43.15 gem. 10,79 sec. 90e Bram Lasschuijt 8.80 + 0.6 = 9.40/10.29 + 1.2 11.49/9.51 + 1.6 = 11.11/9.03 + 2.4 =' 11.42 totaal 43.43 gem. 10.86 sec.

je scheidsrechters.

Geknield

12 SPORTPARACHUTIST

2e van links

Het overall klassement wordt samengesteld door de plaatsingscijfers bij precisie en style te kwadrateren en vervolgens op te tellen. 1e. Bernd Wiesner DDR 50ptn. 52 pnt. 2e. Christian Lubbe Frankrijk 3e. N ikolaj Usmajev USSR 104ptn. 4e. Vjaceslav Valjunas USSR 109ptn. 5e. Ronaid Eilenstein DDR 125 ptn. 5ge. 62e. 85e. 9ge. 107e.

Henk Nijhuis Bram Lasschuijt Jan Vijfvinkei Michel Bizot Rein Voskamp

Jr.

7929 8369 13840 16946 19216

ptn. ptn. ptn. ptn. ptn.

Heren- groepsprecisie . 4 sprongen 24 teams De groepsprecisie heren werd als "trekpleister" bewaard voor het weekend omdat dit voor het publiek nu eenmaal het meest aantrekkelijke onderdeel is. Ook hier werd het klassement door plotselinge windveranderingen danig door elkaar geschud, wat de volgende einduitslag laat zien: 1. Frankrijk 0.22 m 2. BRD 0.28 m 3. Australië 0.29 m De samenstelling van het NL-team was gebaseerd op de individuele resultàten over de op het moment van aanvang afgesprongen vier ronden.

Joeke de Jong

0.34 0.03 0.11 2.92

Bram en Henk in gesprek met de nieuwe wereldkampioen Bernd Wiesner

Heren - landenklassement . 24 landen 1. DDR 2. Frankrijk 3. USSR 4. CSSR 5. GB. 21. Nederland 23. België Afsluitend kunnen we stellen dat door een ieder goed gesprongen is; meer door pech dan door onkunde werden de resultaten beïnvloed. Nog nooit behaalde een Nederlander een beter resultaat bij het precisiespringen dan dat Bram dat deze keer deed! Waar de volgende WK worden gehouden, is nog niet bekend. Oostenrijk en Frankrijk zijn kandidaten. Wellicht zullen zij de duur van de wedstrijd kunnen inkrimpen voor wat betreft de dagen waarop geen springen gepland is. Onnodig rondlummelen wordt dan voorkomen. De rnanier waarop het Nederlandse team dan samengesteld zal worden, weten we nog niet, al is de deze keer gekozen oplossing redelijk eerlijk en zeker niet de slechtste. We bedanken de firma Intersport Nederland, die ervoor zorgde dat we qua kleding duidelijk als team te herkennen waren. Ook bedanken we de sportcommissie die ons financieel zodanig steunde dat we goed getraind aan deze WK konden deelnemen. Tenslotte bedanken we Henk Verbeek voor z'n inzet als coach. het nationale

team

m m m m

Max Derefa: mijn boodschap is FUN c

en Q)

>Q)

> ui

een interview door arnold collenteur

:ê Het is één van de eerste koude herfstdagen van het jaar als uw verslaggever naar het gezellige huisje van Max en Wilma Dereta in Bussum wandelt. Met een bak leut in de hand babbelen we eerst wat over muziek en de septemberuitgave van de Sportparachutist, waarover Max gelukkig behoorlijk tevreden is. Na een half uurtje worden we verrast door een bezoek van de uitgever van het nieuwe boek over parachutespringen dat Hein heeft geschreven. Als eersten mogen wij de eerste proefdruk bewonderen. Het gedrukte resultaat is inderdaad voor alle medewerkers om trots op te zijn. Daarna schakelen we de opnameapparatuur in en beginnen we daadwerkelijk met het interview. Eerst maar eens gevraagd naar de springcarrière van Max. Max is geboren en getogen in Joegoslavië. Zijn interesse in de luchtvaart werd gewekt door zijn vader, die hem meenam naar luchtshows en dergelijke. Op 17-jarige leeftijd maakte hij zijn eerste sprong, nadat hij zich de wetenschap van parachutespringen had eigengemaakt gedurende een drie maanden lange cursus, twee avonden in de week. Direkte aanleiding daartoe was een springende klasgenote op de middelbare school. Die eerste sprong in ·1967 hing Max .aan een vierkante chute, nadat hij ui1 een soort Pipetcup getuimeld was, waarbij de piloot ook de taak van jumpmaster had. Lachwekkend is nu het feit, dat toen bij elke sprong een dokter aanwezig moest zijn, die voor het instappen de hartslag moest meten. Als je meer dan 120 tikken per minuut deed, kon je het wel vergeten: niet springen! Dat eerste jaar maakte Max slechts 5 sprongen; hoofdzakelijk het gevolg van de weersomstandigheden. Doch aan het eind van de middelbare school had hij zo'n 200 sprongen op zijn naam staan. Alles wat hij tot op dat moment daarvoor had uitgegeven, was ca. f 10,- per jaar clublidmaatschap. De rest werd betaald van regeringswege. Je mocht dan ook

slechts springen zoals je werd opgedragen; zo van: "Vandaag ga je naar 3000 meter en doe je die stijlseries". "Ja, meneer". Max had zich in die tijd dan ook al flink bekwaamd in stijl. Hij heeft series gedraaid van 9,5 sekonden. Na de middelbare school ging Max naar de Kunstakademie. In die tijd lag het springen een tijdje stil vanwege de studie en een auto-ongeluk. Wel dacht hij veel na over de waarde van het springen in zijn leven. Ineens begonnen zijn hersens in een versneld tempo te draaien toen hij getuige was van een historisch moment in de Europese springgeschiedenis: In 1970 werden de WK in Bied, Joegoslavië gehouden en na afloop keek iedereen z'n ogen uit toen een stel van d.ie gekke Amerikanen een dertienmanster in vrije val formeerden. Max was hoteldebotel en stelde allerlei vragen aan die "relative workers", waaronder ook Jerry Bird en Ca rl Boenish. Max begon te corresponderen met Carl, nam een abonnement op het Amerikaanse blad "Skydiver" en probeerde een paar maten in de club zo gek te krijgen ook link-ups te proberen. De foto's in de Skydiver waren een stimulans zijn eigen fotografie weer beter aan te pakken. Helaas bleef Max een beetje het zwarte schaap in de club. Zijn enthousiasme werd genegeerd. Die tijd duidt Max aan als zijn frustratieperiode. Ook ontbrak hem de motivatie om de Kunstakademie af te maken. Een toekomst in Joegoslavië stond hem steeds vager voor ogen. In die frustratieperiode bezocht Max Holland. In de Skydiver had hij het adres van Texel gevonden en zo gebeurde het dat hij zijn eerste squaresprongen en eerste driemansterren maakte onder toezicht van Bob Rienks. Max ontmoette toen ook Charles von Surry, die toen nog een eenvoudig leerlingetje was en ook met hem begon te corresponderen na terugkomst in Joegoslavië. Die brieven maakten hem écht jaloers: binnen een jaar lag Charles in zijn eerste achtmansterren. Toen nodigde Charles Max uit om naar de win-

terboogie (boekchie) te komen in Sion, Zwitserland. Daar maakte Max z'n eerste tienmansterren. Max besefte het bestaan van twee totaal verschillende werelden: Betalen voor je sprong en doen wat je wilt àf gratis springen en precies doen wat je wordt opgedragen. Tegelijkertijd nodigde Bob Rienks Max uit om op zijn centrum als hulpinstrukteur te komen werken. Dat hield hij in z'n achterhoofd! Toen kwam de aankondiging dat in 1975 in Warendorf de eerste WK in relatief zouden worden gehouden. Max formeerde een team in Joegoslavië en ging trainen maar kreeg het niet voor elkaar dat ze uitpezenden werden. Als toeschouwer stond Max in Warendorf op de grond. De frustratie werd teveel voor hem. Hij reisde door naar Texel en schreef zijn ouders een brief dat hij zijn geluk in Nederland ging beproeven. Via allerlei karweitjes voor Bob en zijn connecties in het reklamewezen wist Max als grafisch ontwerper de centjes bij elkaar te schrapen om te overleven in onze kapitalistische maatschappij. De foto's die hij in de volgende winter (1976) in Sion maakte, waren de eerste die hij kon verkopen aan een tijdschrift. Die eerste publikatie was in de "Kijk". Tot zover de geschiedenis van Max. Vervolgens heeft uw verslaggever enige vragen omtrent zijn denkbeelden op hem afgevuurd. Mogen we zeggen dat je altijd nogal negatief bent geweest over de KNVvL en de afdeling? Nee, dat is niet juist. Ik zie echter wel scheve zaken. Er is een geweldige generatiekloof. Ik kan parallellen trekken met de situatie, zoals die in Joegoslavië was: De mensen die de organ isaties hebben opgericht, zij n oud geworden. Ze springen zelf vaak niet meer en verliezen het kontakt met de sport. Zij moet worden vervangen door jonge mensen die de dingen wat simpeler aanpakken: minder papierwerk en meer aktie! Ik ben de laatste jaren pas tevreden over het springen in Nederland. Maar die ontwikkeling is niet het werk van de KNVvL. Het is het enthousiasme geweest van de mensen, die naar Amerika gingen om te kijken en te Ieren, dat die ontwikkeling teweeg heeft gebracht. Naar mijn mening is

SPORTPARACHUTIST 13

..r'"

...•. ~

Cl)

"'tI

o ::xJ ~ "'tI

> ::xJ > ("') :::z::

::! Cl)

het bestuur van de afdeling veel te negatief geweest over de nieuwe ontwikkelingen zoals nu CRW en Basespringen. Het is zo gemakkelijk om te zeggen dat het gevaarlijk is; in het begin vond men relatieven ook gevaarlijk. Ik besef best dat een associatie van springers altijd nodig is. Maar we moeten de dingen niet moeilijker maken dan ze zijn. De RLD heeft regels opgesteld. Als je je daar aan houdt, kan er een heleboel. Kijk maar naar texel. Zij hebben alleen met de RLD te maken, niet met de KNVvL en er gebeurt daar veel goeds. De rest van Nederland is jaloers op wat daar gebeurt, maar als er een DC-3 staat, komen ze allemaal! Eigenlijk heb ik het gevoel dat we de KNVvL kunnen missen. Het is mij althans niet duidelijk wat ze aan het doen zijn. Ik zie geen resultaten. Op dit moment is de enige redden voor mijn lidmaatschap het blad: "Sportparachutist" . Wat denk je van de financiële situatie? Hoe moeten we onze zaken organiseren zodat het allemaal haalbaar blijft?

cJ ~

De Nederlandse taal kent een zeer doeltreffend woord om Nederlanders te typeren: kleinburgerlijk. Men denkt hier veel te veel "huisje-boompje-beestje". Hoe is het mogelijk dat we zoveel clubs in Nederland hebben? We zitten allemaal in ons clubhuisje en hebben geen weet van wat er in de wereld van skydiving gebeurt. Het idee van een Nationaal Centrum trekt me zeer aan. Als we al het geld van alle clubs bij elkaar leggen, kunnen we een prachtig groot vliegtuig kopen en andere faciliteiten. Een groot vliegtuig trekt ook altijd het aantal springers aan, waarmee je een centrum op een ekonomisch gezonde manier kunt runnen. Als alles geconcentreerd is, profiteren we allemaal van onze gezamenlijke kennis. In mijn opinie is de KNVvL een veel te goede moeder voor alle broertjes en zusjes. Zij zou eigenlijk alle voorrang aan de oudste zoon moeten geven. We moeten ook niet bang zijn voor commerciële centra. Je betaalt er misschien iets meer, maar je staat dan ook in je recht om een goede behandeling en een nog betere opleiding te eisen. Betaalde instrukteurs zijn beroeps en beroepsmensen geven altijd een betere opleiding. Samengevat: Er wordt gewoon een heleboel tijd, geld en energie verknoeit nu alles zo verspreid gebeurt. De meeste gedragingen van ons worden gereguleerd door een systeem van wetgeving en sociale controle, Hoever moet de overheid gaan met reguleren als wij onze sport beoefenen?

./"

Goede vraag. Ik stel me de ideale situatie zo voor: De RLD heeft een stel basisregels opgesteld. Er opereren .......u~.........

"'rote

centra.

waar

veel soronaen _f.;,;arden oe-

111000.t'

•...

'-'a~c.1

VVo.o.l

Vee-I~-p.-...,

•• ~~.-.-"v-

..••.. -~ ..••..... -. ~

__ ,~_ __

berg ervaring aanwezig. De instrukteurs die er werken, zijn de meest aangewezen personen om de meeste bevoegdheden te hebben. Zij moeten uitmaken wat iedereen mag en wat veilig is. De sport is veel te dynamisch om gereguleerd te worden vanachter een bureau. Is BASE springen een nieuwe dimensie in onze sport?

Het is niet onze sport! Ik kan zeggen dat het mijn sport is! Ik ben de enige in Holland die het heeft gedaan (van EI Capitan en Trollveggen). Het is zo'n kleine groep die het heeft gedaan. Ik vind dat de afdeling er ook niets aan moet doen. Er is al een BASE organisatie (opgezet door Carl Boenish) en die heeft een soort underground status. Laat het maar zo zijn. Het is niet legaal maar het is ook niet illegaal. Het is eigenlijk iets heel persoonlijks. Ik ben er echt een nieuw mens door geworden. Ik beheerste op een gegeven moment zoveel in het springen, dat ik behoefte kreeg aan een nieuwe kick. Iets waarbij alles van topkwaliteit moest zijn: je uitrusting en je vaardigheden. Iedereen heeft dat kleine duiveltje in zich dat zich afvraagt: "Hoe zou het zijn om daar vanaf te springen?". En dan sta je daar boven, helemaal alleen met jezelf. Je neemt de beslissing en je ontdekt de mogelijkheden van je concentratie en je wilsvermogen. Voor mij was het een hele verfrissing. Door die sprongen heb ik veel plezier in het springen gekregen. Dat goede humeur en die "spi rits" neem ik nu mee als ik naar de boogies en de wedstrijden ga. Ik kan de andere springers wat bieden. Ik stop er mijn energie in om kontakten te leggen met zoveel mogelijk anderen en goede sprongen te organiseren en daar krijg ik een heleboel FUN voor terug. Die lol in het springen, daar draait het om. Dat is mijn boodschap. De openingshoogte bij BASE springen is lager dan bij het normale sprlnqen, Hoe sta je daar tegenover?

en ""CJ

:::7:1 ....,

:::7:1 :to(")

c:::: ~ en ....,

...•.

(((

EI Capitan acht ik in ieder geval veilig. De openingshoogte is misschien iets lager, maar je hebt tijd genoeg over voor een reserveprocedure. . lets anders is het springen van bijvoorbeeld gebouwen, zoals het Crocker gebouw in LA., waar ik bijna vanaf had gesprongen. Dat gebouw is 220 meter hoog. Ik realiseerde me dat het alles of niets zou zijn. Maar ik had er films van gezien: die parachute gaat altijd open. Slider beneden en pilotchute in de hand, het is gewoon 100% safe. Ik vertrouw er volledig op. Normaliter open ik altijd op de goede hoogte. Daar let ik secuur op, want ik vind het belangrijk om tijd voor m'n reserve te hebben. Je moet gewoon kiezen . De mensen die ongelukken hebben gemaakt, hebben niet genoeg nagedacht. Ze hebben de films gezien en

~ 1

gedacht dat het makkelijk was. Maar dat is het niet. Je moet alles door en door begrijpen. Je moet het erg goed voorbereiden. Loop er een dag rond, bekijk het van alle kanten, spring uit een ballon. Ervaring, dat is hetgene dat telt. Je moet zelf beslissen. Klopt het dat jouw ideeën over het springen vooral gericht zijn op lntelllgente mensen?

ja, dat is een goede vraag. Ik vind dat skydiven niet voor iedereen is. Het is een zeer intellectuele bezigheid. Je hebt een sterke geest nodig. Concentratie. Reakties ... Kijk, alles begint bij de hersenen. Zelfs ziekte: je kunt jezelf ziek denken. Als je intellectueel gezond bent, voel je je blij. Dan ontwikkel je jezelf; je staat open voor nieuwe dingen. Je moet ook een bepaald gevoel hebben om van skydiven te houden. Als leerling ontdek je of die gevoelens in jou aanwezig zijn of niet. Denk je niet dat er veel springers zijn die niet op die golflengte zitten, maar meer de held uithangen of macho spelen? Zeker wel. Ik denk dat er slechts een 30% op mijn golflengte zit. Maar het verandert wel. Ik bemoei me niet met de rest, maar ik gun hen ook hun plaats. Het is noodzakelijk om te kiezen waar je je op toelegt. Eerst waren we allemaal parachutisten, nu zijn we specialisten in onze eigen discipline geworden. Je moet wél alles proberen voordat je een keuze maakt.

Wat is jouw mening over kompetities? Hebben we die nodig? Ik vind wedstrijden zeer belangrijk, want het brengt de mensen tot elkaar. Het hele jaar zit iedereen in z'n eigen cl uppie en op de Nationals ontmoeten ze al die anderen. Ik zie de Nederlandse Nationals als een soort boogie, omdat verschillende disciplines samenkomen en hun ervaringen uitwisselen. Ik onderscheid twee of meer soorten springers. Stijl en PA springers zijn altijd alleen bezig, alleen met hun eigen gedachten. Al hun prestaties zijn persoonlijke overwinningen. Ik houd veel meer van het teamwerk. Je hebt veel meer lol, omdat je constant met elkaar bezig bent, elkaarstimuleert. Jij denkt internationaal. Ben jij een voorstander van bijvoorbeeld een Europese organisatie? Hoe zou je dat idee verkopen aan de leden? Ik ben zeker een voorstander van zo-

16 SPORTPARACHUTIST

iets. Ik zie het alleen nog niet zo snel gerealiseerd. Je kunt Europa ook niet zomaar vergelijken met de USA. We hebben hier met meer talen en meer verschillende denkbeelden te maken. Ik acht de tijd er nog niet rijp voor. Intussen kunnen we wel hard werken aan onze internationale kontakten: de 16-manswedstrijd op Teuge is daar een goed voorbeeld van. Dat is iets unieks en ik ben er zeer blij mee. Wat mij betreft mag die boogie nog veel grootser worden opgezet. Helaas kan niet iedereen meedoen aan de 16-manswedstrijd. Wat vind je van al het gemopper daaromtrent? Dat is weer zoiets! Het hele jaar zitten ze in hun eigen bar en verdommen het om een beetje om zich heen te kijken. En als er dan zoiets georganiseerd wordt, schrikken ze ineens wakker en beginnen te wijzen van: "Daar heb je de skygods en wij mogen niet meedoen". Maar dat is niet terecht. Die "skygods" hebben het hele jaar al energie gegeven en geld gespendeerd. Die 16-man is het resultaat van teamwerk. Die mensen hebben zich aktief opgesteld. Het is een wet, die overal geldt: De sterkste overwint. Je zult je moeten inspannen om sterk te worden.

Kun je namen noemen van springers die als het ware jouw idealen zijn? Geen enkele springer is perfekt. Maar ik neem m'n petje af voor dat groepje springers op Texel, waaronder voornamelijk Simon en Ernst Woerlee. Die jongens springen 3 of 4 jaar en zijn overal goed in. Ze springen zich klem op hun abonnement en proberen zelf allerlei nieuwe dingen uit. Dát zijn nog eens "hot skydivers". Over de grenzen heen gekeken, zou ik Elmer and the Gluebags willen noemen, het Amerikaanse achtmansteam op de Worldcup in Graz. Zij zijn erg goede springers maar tegelijkertijd erg gezellige personen. Dat vind ik erg belangrijk, dat kontakt. Dat vond ik ook zo opvallend van de Nederlandse teams op de WK. Die hoor je nooit, je ziet ze niet. Ze zitten maar wat in een hoekje. FUN, dat is zo belangrijk. En dat begint al voor het springen op de grond. Veel mensen vergeten dat. Kijk maar eens rond op boogies, zoals de CASA boogie op Texel. Dan zie je dat er mensen zijn, die er een heleboel van verwacht hadden. Maar ze geven zichzelf niet en ze komen dan ook niet aan de bak. Je hebt nu 1200 spronqen, Het jaargemiddelde ligt niet zo hooq, Hoe

verklaar je dat? Ik vind het niet belangrijk hoeveel je springt maar wat voor sprongen je maakt. Ik zorg er gewoon voor dat ik op het goede moment op de goede plaats ben. Ik volg m'n neus. Nu je eigenlijk één van de beste vrijevalfotografen ter wereld bent, vind je het niet eens tijd worden daarover een technisch artikel te schrijven? Och nee, waarom zou ik? Je moet het zelf leren. Het is niet zo moeilijk om de apparatuur te kiezen. Fotografie is een kunst, je moet jezelf daarin ontwikkelen. Relatieven is ook een kunst. De combinatie van die twee kunsten maakt er iets heel waardevols van. Daarom mag je die skydlvingfoto's ook geen goedkope behandeling geven. Ik wil niet dat het gepopulariseerd wordt. Geldelijke genoegdoening wordt ook gerechtvaardigd door de investeringen van de fotograaf. Ik begrijp dan ook niet waar die anderen het voor doen. Zelf fotografeer ik in de eerste plaats voor promotie van de sport. Ik ben ook de enige die er echt wat mee doet. Ik ben geen camerafreak, maar als ik hem meeneem, bereid ik alles goed voor. Ik bedenk van te voren hoe het resultaat moet worden. Ik wil ook altijd een speciaal effekt. Het moet anders dan anders worden. Als je een "pilot chute in tow" hebt, maak je dan een breakaway of trek je direkt je reserve? Ik heb het een keer gehad en ik maakte gelijk een cutaway en trok m'n reserve. Ik ga niet eerst kijken wat er aan de hand is; ik maak gewoon direkt een cutaway. Maar ik heb een square-reserve en hoef me dus helemaal geen zorgen te maken. Ik heb er al drie keer aan gehangen en ik voel me er 100% safe mee. Het materiaal is tegenwoordig perfekt. Ik vind dat je er niet op moet bezuinigen. "Happy to be alive" na een malfunktie is een 10 jaar oude opvatting! En toen was uw reporter dermate vermoeid dat hij in de verkeerde trein stapte ...

Arnold Collenteur

BASE-sprongen Dus sprongen van "vaste" hoogtes. Bergen, torens en bruggen. Dat leek ons in Nederland niet zo te raken. We hebben geen bergen en ook nauwelijks dalen. Een enkel ondernemend lid trok naar EI Capitan of later naar Noorwegen. In andere landen liep de diskussie huizenhoog, met schorsingen en dies meer. Ook bij ons wordt gepraat en van mening verschild, maar de problemen tot nu toe beperkten zich tot een dringend verzoek van de Noorse Springorganisatie, dat door ons werd overgenomen met een vriendelijk verzoek niet van Trollveggen te stappen. Maar ... ook wij hebben inmiddels een dodelijk ongeval. Details zijn nog niet bekend. Nuchter luisterend naar de internationale diskussie verbijsteren mij enige van de geslaakte kreten. Die als argumenten omschrijven, is teveel eer. Het zou "waanzin" zijn. Als persoonlijke opmerking mogelijk nuttig, maar dat wordt ook gezegd van normaal springen, van zweefvliegen of van vliegen überhaupt. Verbieden zou erger zijn dan kindermoord, het zou ieders persoonlijke vrijheid ernstig beknotten. In 1789 startte een beweging, die volkeren door elkaar schudde, met de kreet: Vrijheid, Gelijkheid en Broederschap. Enige analyse van de begrippen vrijheid en gelijkheid levert een probleem op. Maximale vrijheid heeft als resultaat bijna steeds een grote mate van ongelijkheid, maxi-

Vo \ d e

Een nt'euW idee In

d~:',~r!i:g

Van 28 maart tot 8 april waren de Belgische .Espoirs" voor training te Mieussy (Frankrijk) onder leiding van Jef Pattijn en Jean Polis. Het doel van de training was het vervolmaken (of aanleren) van de precisie - en wat dacht je - zonder vliegtuig! Even een leuk idee voor deze moeilijke tijd. "Vol de Pente" betekent "Vlucht van een Helling". Kort gezegd: je gaat op een bergtop staan, blaast je square op en loopt van de top af om 1000 meter lager in de bak te landen. Uiteraard is het iets gecompliceerder. Toch kan je stellen dat het een serieuze en vooral voordelige wijze is om precisie aan te Ieren of te perfektioneren. Zondag 28 maart kregen we onze eerste instruktie van Gerard Bosson, stichter en president van de "Choucas". Vol

male gelijkheid in ieder geval een grote onvrijheid. Zo levert beperking van de vrijheid van enkelen in Noorwegen mogelijk de vrijheid op van velen elders om door te blijven springen. Merkwaardig weinig dingen in dit leven, op deze wereld, zijn bij nauwkeurige beschouwing werkelijk zwart/wit. Grijs is een veel meer voorkomende kleur. Parachutespringen is 30 à 40 jaar geleden gestart als een sport. Zonder veel regels, zonder veel ervaring en zonder veel know-how. Op een dure manier zijn een aantal bases zaken in alle landen boven gekomen. Zoals: 1. een reserve parachute is bitter noodzakelijk; 2. minimale openingshoogte van 2000/2500 ft is bitter noodzakelijk; 3. opleiding en toezicht kunnen niet gemist worden. Ligt het nou niet voor de hand die ervaring te gebruiken bij het bekijken van BASE-jumps? Bij BASE-jumps zijn maar twee dingen technisch wezenlijk anders, nl. exit air speed ongeveer 0 en tussen ons en de grond zijn obstakels. Alletwee maken die BASE-sprongen inherent gevaarlijker. Dat zou in principe ,~ragen om het iets meer aanscherpen van 1, 2 en 3 of extra veiligheidsvoorzieningen. Maar goed, dat is de laatste puntjes op de i zetten. Bekijk ik de mij bekende praktijk van dit soort sprongen dan voldoet er goede moed gingen we aan boord van onze gehuurde "Transit" naar Pertuiset, het vertrekpunt van alle vluchten 1800 meter boven het zeeniveau. Na 12 km over een smal bergwegje gereden te hebben, kwamen we aan te Sommand, waar we wegens de sneeuw 1 km te voet verder moesten - 1 km verder en 150 meter hoger! Met je chute op de rug heb je echt niet te klagen over de kou. Dat ding werd met elke pas zwaarder. Pas op de Pertuiset kregen we een demonstratievlucht met enkele woorden uitleg. De square werd tegen de wind in opgeblazen en aan zijn voorste hangriemen in de vlieg richting gezet. Op het "Moteur" of "Vas-y" vertrokken we met de borst naar voren van de berghelling af. Je hoorde de monitor roepen .Freiner", dus remde je en plots was je aan het vliegen. Gewoonweg ongelooflijk. We moesten een opgelegd circuit vliegen vanwege de liften. Die liften had je nodig om de tussenliggende kam te passeren. Indien je dat circuit niet kor-

maar 1 plaats werkelijk, nl. EI Capitan in California, hoogte I 3000 ft, redelijke landingsplaats en acceptabel obstakel (de vooru itstekende berg) hopelijk achter je. De meeste andere plaatsen voldoen niet of zelfs op absoluut belachelijke manier totaal niet aan die ook zo duur in de vroegere praktijk geleerde lessen. Wat te denken van een sprong van 400 ft vanaf een uit de kluiten gewassen flat in Londen? Barre waanzin eindigend in een opwindende hoeveelheid publiciteit 7/8 sec later op straat. Persoonlijke vrijheid? Wanneer iemand op een springcentrum opent op 400 ft, bewust en zo gepland, dan zijn we allemaal witheet en volgt er onherroepelijk een schorsing. Dat komt ook niet voor, zo idioot zijn we niet meer, gelukkig maar. Maar hoe kan dan iemand, met veel ervaring, toch beweren dat zoiets als een BASEsprong anders gezien moet worden? Mijn persoonlijke mening is heel simpel: BASE-jumps hebben ook voor mij best iets attractiefs. Voldoen ze aan redelijke veiligheidseisen, waarom niet. Voldoen ze daar niet aan, dan dienen wij er ons als organisatie verre van te distanciëren. Dit soort sprongen trekt ongelukkigerwijs ook vrij veel, u iterst negatieve publ iciteit. Reden dan ook om ons niet alleen van die sprongen, maar ook van de springers te distanciëren. In dit geval is een beroep op persoonlijke vrijheid even gerechtvaardigd als zo'n beroep door een notoire pyromaan. Bert Wijnands rekt vloog, landde je op die kam en kon je met je chute op de rug 400 meter te voet naar beneden wandelen (of wankelen) tot aan een kapelletje, waar een auto je kwam oppikken om je de laatste kilometers te besparen. Eigenaardig genoeg verliep alles naar wens en landden we 1000 meter lager in de bak, waar een van de twee trainers - Jean Polis of Jef Pattijn - ons opwachtte. Na het kommentaar chute inpakken en terug het mini-busje in voor een nieuwe vlucht. Na 10 vluchten werden we "Choucas" m.a.w.: erkend als volwaardig lid van de club en mochten we zonder monitor vliegen. Wegens de sneeuw lag de kadans van de vluchten niet zo erg hoog. Na een zes-tal vluchten dagelijks en vele kilometers klimmen te voet, konden we 's avonds zonder probleem van de nachtrust genieten. Eerlijkheidshalve moet worden vermeld, dat alleen de vrijgezellen veel geslapen hebben. VolLees verder op pagina

SPORTPARACHUTIST 17

Skydance approach to the mechanic bOogie \I Skratch Garrison, weergegeven door Harry Jansen Filosofische tips voor relatievers van Je kan bewegingen kiezen aan de..hand van een speciaal thema, zoals, ~IJvoorbeeld elleboog-discipline, positie houden valsnelheid of back-ins, Neem een leer~aam sprong patroon en oefen alle verschillende aspecten erv~n, De belangriikste vaardigheid van dit alles ~th~ master skilI) is concentratie, de ~walltelt van ie aandacht, de mogelijkheid om te zien wat er werkelijk gebeurt.

2 Je kan thema's creĂŤren door je op verschillende aspecten te richten zoals: hoogte, spotten, tracking, positie houden, valsnelheid, enzovoort, maar ook door je te richten op de verschillende individuele bewegingen zoals de naderingsvlucht naar de formatie of de "hop" (verplaatsing door over andere mensen of formaties heen te vliegen).

I. I

Observatie is ook een vaardigheid. Probeer maar eens de positie van cameraman te vliegen en iedereen achteraf precies te vertellen wat hij gedaan heeft in de lucht. Dat is echt heel moeilijk om te doen, want er zijn allerlei dingen, die je aandacht vernauwen of verwijden. Als je aan de beurt bent 0111 stil te blijven liggen, richt dan eens je aandacht op de

.. t maar leert de De i~strukt~~rJ~n~~~~I~~~t onderwiizen, leerling we ' I bi] het leerproces, ie kunt slech~s he pen ndere benade.. Ze vertellen je Fouten zun qeen r~;~ingen werkt. Ze Dit inzicht leidt t?t e~n a effe een linkdat ie aa,n de jUI: ie de volgende keer ring,van dkeI~~r~~gku~~ ~~n sprong zot nieuwbakken vertellen je oO,k~anjd maakt fouten met uppie ma en ' moet doen, ~Ie weten alleen niet hoe dani~ orga,niseren d:~ e~;t lesgeven is, opzet. Leerlingen zĂŻn bang om relatlver zichzelf a I ldt j'e hem daarin, Als instrukteur bege el ze het moeten doen, of ze j

andere "referentiepunten", zoals: de grond, de wolken en het uitzicht (en geniet), Als het jouw beurt is voor een hop, verklein dan je aandachtsveld naar jezelf en de plaats waar je heen moet. Als je aan de andere kant bent aangekomen, betrek dan de omgeving weer in je aandachtsveld. Samenvattend: Zet die oogkleppen eens af!

Leerlingen zijn geen ramp, ze zijn een uitkomst ,

het te doen,

18 SPORTPARACHUTIST

diamonds

drie akter gedachte Hoogte is de meest belangrijke heid.

vaardig-

Als je in termen van drieakters denkt, kan je dit vergelijken met een OREO COOKIE. Dit is een koekje dat bestaat uit twee biscuitjes met daartussen een vulling (die van de Beukelaer zijn het lekkerst! Arnold). Het bovenste biscuit je stelt de eerste akte voor: de openingsbeweging: exit, dive, swoop. De vulling stelt de tweede akte voor: de lange val met het vliegwerk. Het onderste biscuitje stelt de derde akte voor: de sluitingsbeweging. Probeer de tweede akte" te laten ophouden op precies 5500 ft. en besteed de laatste 2000 ft. aan het maken van een ster en ga op 3500 ft. weg in tracking.

~~ oreo cookie

-f

.••.••

Een exit, beweging

dive,

swoop

als openings-

(,(---{~

(

..'~\ r-

V ") ;

dan een lange val

. __ )..j

" )

~-"i~"i;;~~;:~ -~~ ---"-,~ :3~ opening

op. 2500 ft.

./'

de sluitingsbeweging

~ ~

Als de spot goed is en je op 1000 ft. aangekomen bent, vlieg dan eens recht vooruit voor 5 tot 10 sekonden met je handen van de toggles. Leg één hand op je cutawayhandle en de andere op je reserveripcord en voel waar ze zitten. Kijk daarna naar de grond en zie hoe die eruit ziet vanaf 1000 ft.: de auto's zijn zo groot ... de hanger is ... aiie, wat is ie groot! Het is nu maandagnacht 2.00 uur en ik begin moe te worden; de rest zal dus moeten wachten tot deel 111. Blue skies and good skydives.

2.2 tracking op 3500 ft.

Harry Jansen

En waar onze verslaggever in slaap is gesukkeld, gaat één uwer redakteuren nog energiek verder met op te merken dat ook Skratch Garrison zich moe voelde ten opzichte van het springen toen hij . deze aantekeningen maakte. De alternatieven die Skratch zoekt, zijn hoog gegrepen, omdat hij zelf al uitermate ervaren was. Zo hoog als hij grijpt, is voor de meeste eenvoudige skydivers niet direkt weggelegd. De lezers van deze tips raad ik daarom aan één en ander te vertalen naar ieders eigen situatie. "De grenzen van ons vermogen worden bepaald door ons denken." Welterusten.

Arnold

SPORTPARACHUTIST 19

~ m <

-< :::J

co a.

o :::J

Doe Johnson

PerrisCReW is een open team, dat een belangrijke rol speelt in de ontwikkeling van CReW in Californië. Naast de opleiding in CReW is vooral internationaal de ontwikkeling van sequential CReW heel belangrijk. De set en random pools die deze zomer in Frankrijk getest worden, zijn bijna rechtstreeks overgenomen uit de PerrisCReW pools. De SPORTPARACHUTIST heeft beslag weten te leggen op een drietal artikelen van dit team, geschreven door de stimulerende kracht achter deze groep: Donaid "Doe" Johnson. Later dit jaar hopen we nog enkele exclusief voor SPORTPARACHUTIST geschreven artikelen van zijn hand te kunnen publiceren.

E ~ (I)

oc o

.Ë

Koepel Relatief ontwikkelde zich snel vanaf haar geboorte, het bewustzijn onderzoekend en uitbreidend; de realiteit lag in de verbeelding van diegenen die vasthielden aan het experiment. In het begin waren de konsepten van de formaties vooral vertikaal, zoals bij stacks en planes en hoewel er in diagonale en horizontale richting geëxperimenteerd werd, bleven de algemene technieken voor konsistente stabiele vluchten uit. De stairstep groter dan drie bleek ondoenlijk en de diamond lukte slechts één op de tien pogingen. Wegens dit geringe resultaat bleven de diamonds gedurende enige jaren slapende, totdat met het verschijnen van de zij-aan-zij formatie: de handplane, de wingposities van de diamond minder gevaarlijk werden. De reden was de mogelijkheid om met de handplane de beide wings tegelijkertijd te positioneren. Vóór die tijd werden de diamonds los gevlogen en geformeerd door een

.Ë

rocket diamond door PerrisCReW

20 SPORTPARACHUTIST

m_ ,'î~

i' ~It

softflite kite door PerrisCReW 2-stack te schuiven naar een stairstep, waarna de volgende wing in positie vloog (zie diagram 4). Als de appraoch van de Koepel Relatiever niet exakt was, stuurde een te grote voorwaartse snelheid en/of een overmatige stijgsnelheid de ko~el in een wrap. Deze werd veroorzaakt doordat de binnenste eindcel van één van de wingmannen om de benen van de pilot scharnierde, zodat zijn koepel met een boog van 1800 de tegenoverliggende winqman invloog. De initiële diamondpogingen van de PerrisCReW maakten duidelijk dat het losgevlogen konsept een minder wenselijke manier van formeren was. Dus lieten we de diamonds links liggen totdat een beter plan voor de opbouw van de wings gevonden zou worden. Eind november 1980 werden onze diamond plannen door twee mensen nieuw leven ingeblazen: Frederik van Isacken,

een belg die ons de handplane leerde en Butch Rocket, die suggereerde dat een bi-plane als point gebruikt zou kunnen worden. (Een bi-plane is stabieler dan een enkele koepel, red.). Met deze toegevoegde kennis waren we klaar om ons weer aan diamonds te wagen. Racket Diamand Het weer die ochtend deed alle gevoel uit onze vingers verdwijnen op 12.500 zodat we het diamondvliegen tot de middag uitstelden. We gingen omhoog met vijf man om de formatie te bouwen en één om haar vlucht te observeren, uitgerust met een cassetterecorder om de ontwikkelingen direkt vast te leggen. Het werd de "Rocket Diamond" gedoopt. Langzaam bouwde de pilot en pin (monkey) een bi-plane als platform voor de volgende drie. Het idee was om met een Penta-Stinq! te beginnen om zo via een handplane transitie uit te vouwen naar de Rocket Diamond (zie diagram 1). De monkey greep over naar de linker eindcel van de rechter wing. De nummers drie en vier handplanede naar links om zo de linker wing in de vrije hand van de wachtende monkey te krijgen. Zodra hij de linker wing te pakken had, werd door de rechter wing lijngrips op de diamond's tail koepel genomen. De benen werden geplaatst door de beide wingmannen, waarna er uitgevouwen werd naar de diamond. Nummer zes observeerde, legde vast en wachtte, slechts vijftien meter verder, klaar om te docken, een stabiele formatie verwachtende ... WRAP. Na vijftien seconden vliegen, had de rechter wingman toegelaten dat zijn buitenste wingtip boven de horizontale lijn van de formatie Diagram 1:

penta-stingr

panta-stlnq'' handplane transitie

met

rocket diamond

kwam (zie diagram 2). De koepel, gebruikmakend van de monkey's benen als draaipunt, vloog in een halve cirkel door naar de linker wingman ... een tengel was het gevolg. De botsing deed de koepel van de linker wingman gedeeltelijk in elkaar klappen. Hij viel in de koepel van nummer vijf en collapste die helemaal. Op een gegeven moment waren er drie man verwikkeld in F-111. Nummer drie vervolgde met afgenomen snelheid zijn draaiende beweging en vloog met het vrijkomen van zijn lichaam uit de funnel. We keken doodsbenauwd toe hoe twee van onze vrienden en teammaten, vanaf 5500 ft. in koepels en lijnen verwikkeld, begonnen te dalen. De rest van het team begon te diven, alle zeilen bijzettend om de daalsnelheid van de rommel bij te houden. Het enige dat we zagen, was een halfgeopende koepel die de grondwaartse beweging iets vertraagde. In één minuut werd er 3000 ft. hoogte verloren door de kluwen op weg naar een botsing met de grond. Onze divende koepels konden het niet bijhouden! 2500 ft. deed ons twee witte, opbollende, ronde reserves zien; schitterend in hun levensreddende funktie. Het team landde bij elkaar, met een man bij elke reserve en een man bij de getengelde hoofd koepels.

PIIOt/PI.tlO';'\.

onder

horizontale lijn

vertikale lijn 6. Door het afluisteren van de band werd een immense hoeveelheid vluchtinformatie verkregen en daarom probeerden we het opnieuw en opnieuw en opnieuw! Eindelijk, met tien succesvolle diamonds in de logboeken (de meeste vluchten langer dan negentig seconden) en de vliegtechnieken begrijpend, werd door PerrisCReW op 20 juni 1981 's werelds eerste Nacht Diamond volbracht. Het was een prachtig gezicht: de door het licht van de fotograaf verlichte kleurige koepels, die een minuut en vijfenvijftig seconden in een diamond-formatie door de zwarte maanloze nacht vlogen. De technieken voor het formeren en vliegen \t8.n diamonds zijn aan vrij eenvoudige regels onderworpen. 1. Indien losgevlogen (of als stairsteps), moeten de voorwaartse en opwaartse snelheid tot een mini-

naar rechter kwadrant

starburst breakoff

lijn wingtip

wing

tail sinkt

buitenste

linker wing n),t:eChter linker kwadrant

'" horizontale

9'~

<::~

Diagram 2: buitenste wingtip boven horizontale lijn

Diagram 3:

mum beperkt worden. Een nonmomentum dock is een absolute must. Pilots moeten er op letten dat ze de formatie niet die kant uitvliegen naar welke de handplane moet ontvouwen, anders kan dit niet worden uitgevoerd. Het kan zelfs nodig zijn iets van de richting waarin ontvouwen wordt, weg te sturen. De monkey (pin in de vijfmandiamond of pilot in de vierman) plaatst zijn voeten in de eindcellijnen en gebruikt zijn handen om de eindcellen open te houden (de binnenste eindcellen zijn gewoonlijk dieqenen die dichtklappen), door de bovenkant van die cellen omhoog te trekken of gebruik te maken van de packingtabs. De buitenste wingtip van elke wingman dient lager gehouden te worden dan de binnenste wingtip. Dit wordt bereikt door öf de buitenste stuurtoggle én/àf door de buitenste front riser te trimmen d.m.v. de trim tips. In een beginnende funnel sturen de wings weg van het midden van de formatie, naar hun respektieve kwadranten. De buitenste toggle hierbij voortdurend onder controle houden. Zo wordt de ontsnapping ingezet. De wingmannen plaatsen hun voeten in de lijngroep van de cel naast de eindcel. Dit geeft de wings een efficiëntere dihedrale vorm (dit is een gunstige vliegvorm), terwijl het ook de buitenste wingtips onder de horizontale lijn trekt. De tail van de diamond speelt een belangrijke rol in het geheel, want als er niet genoeg sink gegeven wordt, kunnen de buitenste wingtips makkelijker boven de horizontale lijn van de formatie komen. Spanning is noodzakelijk. Een draai van een diamond vraagt om gecoördineerd groepsvliegen: a. de pilot maakt, zoals gebruikelijk, een vlakke, vloeiende draai; b. de monkey gaat mee met de algehele vluchtkarakteristiek; c. de wings draaien hun koepels mee, zonder overmatige flóat of sink toe te voegen;

d. de tail sinkt om drag en stijfheid aan de wings te bieden om zo hun draai te vergemakkelijken. 9. In geval van een dreigende funnel, roepen de wings "breakoff" en sturen naar hun kwadranten, het platform laat de wings los en float naar boven, terwijl de tail, losgelaten door de wings, sinkt. Dit "starburst"-effect geeft iedereen de ruimte. (zie diagram 3). 1O. Breakoff wordt uitgevoerd door middel van de hierboven beschreven starburst. 11. De PerrisCReW beveelt het gebruik van een tertiaire reserve aan (3e parachute/2e reserve) op alle CReWvluchten. 12. Dit is een vlucht voor ervaren CReW mensen. Probeer deze diamond formatie niet als je bi-plane, handplane, 4-step (4-mansstairstep) en quadraplane niet onder de knie hebt. Klaar? Dan zijn hier wat manieren om een viermansdiamond uit te voeren. Diagram 4:

losgevlogen

(Pope Valley)

4-plane sequence (Plane Ol' Bud Folks)

1-2-1 sequence (PerrisCReW)

stairstep sequence

(PerrisCReW)

1981 - D. Doe Johnson.

SPORTPARACHUTIST 21

Vervolg van pagina

gens Gérard Bosson moet de vluchtkadans in de zomer zo' n 8 à 10 vluchten per dag bedragen, daar de mini-bus veel hoger kan klimmen en er dus minder tijd verloren gaat. Als we even de balans van de stage opmaken, zie je pas hoe interressant het wel is. Lidgeld en vluchtenboek kosten 50 franse frank. Het transport per minibus per dag: 40 franse frank: dat is minder dan de prijs van één sprong. Indien je je eigen mini-busje meebrengt, kost het je alleen de prijs van de benzine!

Alleszins, de "Vol de Pente" is een verdienstelijke wijze om je fysisch en technisch voor te bereiden op het wedstrijdseizoen. Inlichtingen kan je krijgen bij: Mr. Gérard Bosson, Club des Choucas, Le Limonet, 74250 Viuz-en-Sallaz, France. Volgend jaar wordt er een Europabeker georganiseerd te Mieussy. Daar de club leden uit 13 landen heeft, belooft dat een spannend evenement te worden. Blue Sky Karel Goorts

Teuge

E C\l s: c

z Q)

Cf)

c Q)

o o

2 Het winnende team "Sky Society''. V.l.n.r. zittend: Johan van Stappen (B), Frank Boidin (B), Mike "Michigan" (US), Werner Sünkel (BRD), Joannie Murphy (US), Luc Verhelle (B), Luc Maisin (B), Isabelle Arthur (CON), Mads Larsen (OK), Phillippe de Loreilhe (F), staand v.l.n.r.: Chris Oales (SA), Marc Cristobal (B), Max Dereta (YU), Emil Rens (B), Evelyne Blidon (F) en Niels Brusgaard (OK).

Voor de derde keer werd er op Teuge een zestienmanswedstrijd gehouden. Aanvankelijk zouden er zes teams meedoen, nl. een Belgisch, een Engels, een Internationaal, een Deens en twee Nederlandse. Ongeveer twee weken voor de wedstrijd lieten de Engelsen weten niet te kunnen meedoen. Hierdoor kwam er ruimte vrij voor een ander team dat snel werd samengesteld uit Nederlandse springers. Het eerste Nederlandse team bestond uit bekende en ervaren relatievers die vastbesloten waren de wedstrijd te winnen. Het tweede Nederlandse team bestond louter en alleen uit lcarus-Ieden, terwijl het 3e Nederlandse team juist bestond uit springers van verschillende clubs. De wedstrijd zou vier dagen duren. Er zou gesprongen worden uit de PH-

22 SPORTPARACHUTIST

PAR en de twee Cessna's van het Centrum. Elke sprong bestond uit twee figuren met een totaal van acht sprongen. Nadat er op de vooravond van de wedstrijd een briefing voor de team-captains was gehouden en op de zaterdagochtend nog een korte voor de springers, had de wedstrijd kunnen beginnen, ware het niet dat het weer ons parten speelde. Er was nu tijd ten overvloede om de sprongen door te lopen. De dag werd verder doorgebracht met o.a. hackiën. Jan Beumer gaf een demonstratie hoe je met eenvoudige teamnaam Icarus Teuge home Grown Raiders of the lost ark Sky Society Sieg pils Mish Mash

middelen zelf een hacky-sac kan maken, zodat je ze niet meer hoeft te kopen. Ook werden er aan de hand van fotoboeken en logboeken ervaringen uitgewisseld. De jongens van Texel verkochten t-shirts en een Amerikaanse, genaamd Joannie, verkocht prachtige zelfgemaakte kettinkjes. Natuurlijk waren er ook van die typische Hollanders die elk vrij moment benutten om een potje te klaverjassen, terwijl anderen de in de afgelopen nacht gemiste slaap inhaalden. Inmiddels kwam ook een bericht binnen dat de Denen niet konden komen' en daarvoor in de plaats werd een team samengesteld uit loslopende springers van verschillende nationaliteiten. De volgende dag was het pas springweer en kon aangevangen worden met de eerste ronde. De eerste sprong bestond uit een quadro-diamond met als tweede figuur een 16mans-diamond waarbij het erom ging na het eerste figuur alle grips los te laten: een random dus. Bij de tweede sprong kwam eerst een diamond, die in vier viermansdiamonds moest opbreken. Daarna moesten de diamonds zich weer opnieuw tot een soort blpole-quadrodiamond formeren. Na deze twee sprongen was de kwaliteit van het Internationale team al duidelijk bewezen en dat het eerste Nederlandse team goed draaide, bleek ook wel (zie uitslagen). De derde sprong was de moeilijkste: een s-rnans-oonut met acht cornpresjes op de donut met als tweede figuur een quadro-bipole-dlarnond. De vierde sprong was een bijzondere: de teams moesten' nl. zelf een sprong ontwerpen, die mooi en origineel was en tevens zodanig uitgevoerd moest worden dat het voor het oog een mooi gezicht was. De sprong werd door een speciale jury (bestaande uit één lid van elk team) beoordeeld op originaliteit en schoonheid bij de uitvoering. Mijns inziens is dit op zich een erge leuke manier van springen, maar objectief gezien erg moeilijk te jureren. De vijfde sprong was weer een set, bestaande uit een cluster en een snowflake. Aangezien we niet verder kwamen dan de vijfde ronde, laat ik de figuren van de rondes 6, 7 en 8 maar buiten beschouwing. Na de prijsuitreiking werden alle medewerkers nog eens in het zonnetje

1 15 22 14 30 20 6

2 15 18 11 16 14 8

3 8 12 2 16 10

6 5 4 7 8

5 15 16 12 23 14

tot.

klass.

59 73 43 92 66

4 2 5 1 3

gezet, vooral de vliegers, die van alle deelnemers een warm applaus ontvingen voor de wijze waarop formatie gevlogen werd. Toen Jan de Poot mompelde: "Ben ik nog iemand vergeten?", riep een enthousiaste deelneemsters: "Yes You!" En inderdaad: Jan verdiende ook alle lof voor de wijze waarop hij de wedstrijd voorbereid en geleid had. Bijzonder goed was het idee om met elke sprong een lucht-video mee te sturen, hetgeen een groot succes bleek omdat het vaak nogal bewolkt was en er met de lucht-video toch gejureerd kon worden (zonder rejumps). Nabeschouwend was dit evenement, mede door de grote buitenlandse deelname, de gezellige avonden in de "Wolk", de geslaagde door Hans Jonkers georganiseerde barbeque, waarbij het alom bekende Skydivers Bandje uit Hoogeveen voor de muziek zorgde, een groot succes. Tot volgend jaar. Willard Jansen

open clubkampioenschappen

4 en 5 September beloofden drukke dagen te worden op Icarus: 25 leerlingen moesten worden opgeleid, er moest een ledenvergadering.plaatsvinden en en passant werd er zelfs nog een open Internationale relatiefwedstrijd georganiseerd. Totaal elf teams kwamen opdraven, waarvan: één uit Texeï: één uit Moorsele (B), drie uit Teuge, één mix-team Teuge-Hilversum en vijf teams van Icarus. Uit deze teams waren voorts vier 8-mansteams geformeerd. De weersvoorspellingen waren uiteindelijk gunstig en inderdaad leek het zaterdagmorgen puik weer te gaan worden. Naast onze geliefde Pilatus Sputter (eh, Porter) stond er ook een Cessna van Teuge gereed. Rap vingen wij aan met het verspringen van de 4- en 8-mans-competitie. Het liep op rolletjes tot een uur of twaalf; naarmate de zon echter hoger in het zwerk ging staan, werden de video-opnamen belemmerd door een of andere inversie-laag. Afijn, "Out of 2 FF's" hield er twee rejumps aan over. De meeste andere teams draaiden vier punten of minder. Bij ons (ZZUTT) liep sprong 1 niet zo goed door een misverstand mijnerzijds: slechts drie punten. Omdat de jury op een gegeven moment geen zich meer had, lag de zaak om een uur of twee volkomen stil. Zeer frustrerend, omdat de weersomstandigheden vanaf de grond schitterend leken. Pas 's avonds werd het restant van ronde 1 4man versprongen. "Out of 2 FF's" scoorde zes punten'

Zondag konden we uitslapen, want het wolkendek trok pas om twee uur op. Toen wisten we al dat hoogstens het minimumprogramma van twee sprongen per onderdeel afgewerkt kon worden. Sprong 2 was een set met bipoles, opals en donuts. Er zou weer op Westbroek gesprongen worden. De meeste teams hebben daar echter niets van gemerkt, want die landden op een afstand van een half uurtje fietsen van de DZ. Door ons op de zon te oriënteren vonden wij de weg terug naar de beschaving. Later op de club stond de telefoon roodgloeiend van de klachten en verwensingen. We hadden heel wat emoties losgewoeld op deze "Dag des Heeren"! De verre spots bleken te maken te hebben met de stand van de zon ten opzichte van de video-kijker ... Hoewel het warm, zonnig weer was, waren de video-condities slecht, zodat drie teams, waaronder ZZZUTT, een rejump kregen. Deze konden echter pas 's avonds op het veld versprongen worden samen met een nieuwe opleiding die stond te popelen om omhoog te gaan. Uiteindelijk werden de open 4-manswedstrijden gewonnen door "Out of 2 FF's" met totaal dertien punten. Net als vorig jaar eindigden WHISKY RESEARCH en ZZZUTT op een gedeelde eerste plaats van het clubkampioenschap, met elk totaal acht punten. De 8-mans-competitie is door tijdgebrek zelfs niet aan het minimumprogramma gekomen, zodat dit onderdeel werd afgelast. Menigeen uitte later kritiek op het feit dat deze wedstrijden samenvielen met een nieuwe opleiding leerlingen. Deze kritiek lijkt mij niet geheel onterecht, zeker omdat al ruim van te voren bekend was, dat er meerdere teams van buiten de club van plan waren met de wedstrijd mee te doen. Ook is duidelijk geworden dat een 4-mans-competitie met elk teams en een 8-mans-competitie met vier teams te veel is om in één weekend te verspringen. Een wedstrijd over twee sprongen is eigenlijk geen wedstrijd: factoren als pech en geluk spelen dan nl. een te grote rol ten opzichte van de springvaardigheid bij de bepaling van de einduitflag. _ Resultaten

Sprong

4-man OUT OF 2 FF's (Teuge) MAFFIA (Texel) LES OISEAUX (Teuge) L.S.D. (Moorsele) WHISKY RESEARCH ZZZUTT RENDEZ-VOUS HILVERSUM-TEUGE T.z.N. (Teuge) EXALT 9,5

Tot~

4 3 4 4 3 4 1 1 0 0

13 9 9 8 8 8

6 4 4 5 3

6 6 2

7 7 7 2

Wedstrijd leider Klaas van Altena heeft reeds bekend gemaakt dat deze twee wedstrijdonderdelen volgend jaar op verschillende weekends versprongen zullen worden en als het effe kan ook vóór de Nationals. Dan zal ongetwijfeld het animo van teams van andere clubs om mee te doen nog groter zijn, temeer daar altijd de kans aanwezig is dat de Pilatus op' de

N.K.P.'83 als "jump-platform" gebruikt zal worden! (Of heb ik nu iets verkeerds gezegd?) Voorts wil ik nog alte juryleden, wedstrijdleiders, video-mensen, chauffeurs, piloten enz. bedanken. Zij hebben er m.i. ondanks de moeilijke omstandigheden toch het beste van gemaakt. Plet Groot

clubkampioenschappen

peN Voordat ik aan dit verslag begon, moest ik het probleem overwinnen, dat ik altijd heb bij het schrijven van stukken of verslagen. Dat probleem laat zich maar op één manier benoemen en wel met een woord, dat ik nog in geen enkel woordenboek ben tegengekomen. "Gedachtenprop". Deze "prop" zit dan tussen mijn oren en laat deze beide natuurverschijnselen meegenieten van een bepaald geluid, dat wij parachutisten allen kennen als de "prop" van de PH-PCN. Een oorverdovend geluid en een winderig gevoel zijn de beide meest waarneembare exponenten. Dit geheel bevindt zich dan al schuddend tussen de Eustachiae in mijn kop. De kop (niet mijn kop) is er nu weer af en zachtjes spelend met de gashandel verheft de "prop" zich zoemend naar een plek ter hoogte van mijn schedeldak: alwaar zij, konstante trillingen veroorzakend, de hersenschors tot haar taken aanspoort. Het zou op zichzelf een interessante zaak zijn dit "prop-proces" verder te analyseren. Daarvoor is echter deze redaktionele ruimte niet bedoeld en onder druk van dat gegeven verwijs ik de analitici onder jullie dan ook naar een artikel in één van de vroegere Sport parachutisten over de werking van de hersenen bij para's, geschreven door Bert Wijnands. Onder supervisie van Jan Pelleboer en zijn weerkabouters, werd op zaterdag 28 augustus 's ochtends om 09.45 uur het startsein gegeven voor wa t wij de Open Clubkampioenschappen van het Para .Centrum Noord plegen te noemen. Een jaarlijks terugkerend evenement ter lering ende vermaak van vele para's en tevens het sluitstuk (tot nu toe) van een serie wedstrijdevenementen van onze vereniging. Deze keer opgesmukt met het zogenaamde Allround Kampioenschap, waarover eerder in het seizoen een aantal afspraken waren gemaakt. Zo langzamerhand gewend aan het feit, dat onze 'vereniging geen praatclub maar een doeclub is, werd deze idylle wreed verstoord door een aantal praatpara's, die terecht of onterecht (hetgeen ik hier in het midden laat) de wedstrijddagen openden met een diskussie over de zin en de onzin van het Allround Kampioenschap. Na een verzoeningscommissie van enkele bestuursleden, werd dan toch tegen 10.30

SPORTPARACHUTIST 23

uur 's ochtends de eerste stick samengesteld, waarmee als eerste het onderdeel 4-mans relatief van start ging_ Drie teams deden daaraan mee en dat was twee méér dan het zich aanvankelijk liet aanzien. In de springarena stonden de teams "Nait Soez'n", "Big Mix" en .Daant]e en de vonkjes". De creativiteit ten aanzien van de teambenaming was weer bijzonder groot. Het tweede wedstrijdonderdeel kon ook al snel van start gaan. Dit betrof de PA-wedstrijd voor C-9 koepels. In totaal deden daar 9 dappere para's aan mee. Het weer was zodanig gunstig, dat de relatievers hun wedstrijdprogramma achter elkaar konden doordraaien. De gevorderde PA-springers (RAM-air canopies en PC koepels) in het derde wedstrijdonderdeel (en dat is natuurlijk terecht) konden daarom pas aan het einde van de eerste middag hun eerste wedstrijd sprong maken. Tot half negen 's avonds (sunset) is er doorgesprongen en toen waren er 24 sticks gedraaid, wat beslist een goede zaak genoemd mag worden. Er waren intussen nog wat C-9 para's, die hun A-brevet op deze dag hadden gehaaid. Al met al een stimulerende eerste wedstrijddag, die zijn beslag kreeg (zoals altijd) in een geweldige barbecue met bier en film, waarbij de vraag "Is skydive a sport" nog weer eens uitvoerig werd besproken. Wedstrijdoverzicht winnaars: C9 (totaal over 3 sprongen) 105.75 meter 1. Hans N iehof 118.00 meter 2. Dinand van Duuren 135.00 meter 3. A. Davids 4-mans groeps Pa (groepsresultaat sering individueel) (totaal over 5 sprongen) 10.88 1. Joeke de Jong (5) Ellen Bussemaker (9) 26.86 06.53 Gerrit Molenhuis (3) 00.84 Jan Bosma (1) ~

- klas-

2. Hans Haandrikman (10) 'Alphens Broekman (4) Martin Jonkers (6) Rob Millenaar(2)

45.11 28.36 06.72 13.89 01.10

meter meter meter meter meter

3. Daniël v.d. Kooy (8) Piet Julsing (7) Henk Kuizenga (12) Kees Veen (11)

50.06 25.45 19.75 48.70 43.92

meter meter meter meter meter

meter meter meter meter

137.82 meter 4-man SRW (totaal over 3 sprongen) 1. NaitSoez'n Rob Millenaar Martin Jonkers Hans Haandrikman Alphons Broekman 2. Big Mix Joeke de Jong Ellen Bussemaker Gerrit Molenhuis Paul de Blok 3. Daantje en Daniel van der Kooy de vonkjes Robin Schoemaker Keesjan Tanger Rolf Tanger

de twee wedstrijddag

ge-

Met onze stall-turn-piloot Fred Zuidema achter de stuurknuppel, jakkerde de PHPCN ergens tussen 10.00 en 10.30 uur de eerste stick over de graszoden naar de dropzone in Nieuw-Balinge, ook wel bekend als de Casa del Eefting. De enige Casa in de weide omtrek, waar je zonder je aan de zon bloot te stellen, weldadig gebruind vandaan kan komen. Men gebruikt daar de milieuvriendelijke en wetenschappelijk onnavolgbare methode "Rollade Faecalia del Vache", ofwel de paralol in koeipoep. Aan te bevelen voor mensen die tegen een lange reis opzien. Verschillende van ons hebben dan ook van deze voordelige aanbieding gebruik gemaakt, enkele uitzonderingen daargelaten. Deze prefereerden de alternatieve "dirty-dust" methode, die naar is gebleken soortgelijke resultaten opleverde. Upside down, para's all over town en veel publiek waren de kenmerken van de tweede dag, onder een zonnetje van allure. Het volledige wedstrijd programma kon worden gesprongen en dat is sinds PCNheugenis een bijzonder feit. 's Middags om I 17.00 uur (of iets later) konden we met de fun-jumps beginnen en om 20.00 uur 's avonds hadden we 22 sticks op het bord. Een ondanks enkele schoonheidsfoutjes (geen wedstrijdleiding en koeien op de dropzone omdat Eefting niet was ingeIicht) een bijzonder geslaagd wedstrijdweekend, waar we met plezier aan zullen terugdenken. De kritische noten kraken we in een later stadium, de dankbetuigingen kunnen nu alvast plaatsvinden in één algemene zin, dan wordt niemand vergeten. Alle deelnemers en -sters aan en van alles wat we in dit weekend hebben gedaan, gegeten, gezien, gepsrongen, gereden, gejureerd, geschreven, gepraat, gevlogen, georganiseerd, getolereerd en gekeken, allemaal bedankt namens allen voor het welslagen van dit weekend. Rest mij nog een memorandum aan de prijsuitreiking, als feestelijke afsluiting van dit evenement, waarna iedereen vermoeid en voldaan naar huis of dineren ging. Ter completering de vermelding van de winnaars, zodat iedereen nog eens rustig kan aankijken tegen hun geleverde prestaties. Henk Kuiz inqa

Nadat iedereen in de nachtelijke uren de door alcohol veroorzaakte vergiftigingsverschijnselen geheel of gedeeltelijk had weggewerkt, werd op een zekere tijd in de

24 SPORTPARACHUTIST

zondagochtend start.

FLEVO Dit jaar waren de clubkampioenschappen gepland op zaterdag 28 en zondag 29 augustus. In eerste instantie zouden de onderdelen "HIT- en RUN" en PA gesplitst zijn in twee aparte wedstrijden, maar op de ledenvergadering werd beslist dat deze evenementen zouden worden gekoppeld tot een groot festijn. Zo ontstonden er drie onderdelen. Te weten: HIT en RUN, PA voor PC-acht i-

gen en squarespringers met minder dan 50 sprongen en PA voor squarespringers met meer dan 50 sprongen. De uitwijk voor dit spektakel was gepland op het weekend van 11 en 12 september en het weer van de afgel-epen weken zag er dermate slecht uit, dat iedereen eigenlijk wel min of meer het gevoel had dat die uitwijkdata hard nodig waren. Maar, wonder boven wonder: het weer klaarde op en zaterdag begonnen we met "blue sky" en "no wind".

hit en run

De eerste streamers werden gegooid en toen kwamen de wind springers. (De eerste springers van de eerste ronde Hit en Run.) Aukje en Bert Arens presteerden het om hun chute keurig in de bak te parkeren. Twee anderen landden ergens op de dropzone. Ze moesten daarna zo snel mogelijk afhangen, hun arm opsteken, wachten op het fluitsignaal en zo snel mogelijk naar de bak rennen en daar de bel (uit de kantine) luiden. Landen in de bak gaf 0 seconden. Dit jaar werd er voor het eerst een handicap systeem ingevoerd, dat bestond uit drie onderdelen (voor de drie ronden). Het eerste onderdeel was: Pit Spugen. Hierbij ging het erom een pruimenpit zover mogelijk weg te spugen. Marcel van Zijp kwamn er tijdens dit onderdeel achter, dat de pruimen waarvan hij altijd gedacht had dat ze vies smaakten, best wel lekker waren. Dit onderdeel werd gewonnen doorW. Keur. Het tweede onderdeel was Speerwerpen en werd gewonnen door Van der Brink. Het derde onderdeel: je kreeg een aantal Sleutelwoorden waarvan je zoveel mogelijk Spreekwoorden moest vormen. Norder won op dit onderdeel. Ger Polstra (wedstrijdleider) had een vernuftige formule gevonden om de springprestaties en de uitslagen van de handicap onderdelen te verwerken. Ook dit jaar werd er weer gesprongen en gelopen alsof het leven ervan afhing en winnaar werd: de heer Norder met 135 punten.

PA voor :::;50 sprongen Het tweede onderdeel dit jaar was een onderdeel speciaal voor de nog niet zo geoefende PA springers. Het was een wedstrijd over 5 ronden. Winnaar in deze categorie werd het team van Jan Bakker: het Spotniks team, maar dit was eigenlijk niet zo verwonderlijk want het was ook het enige team.

PA voor ~50 sprongen Aan dit onderdeel namen 5 teams deel. Het was een wedstrijd over 5 ronden en werd gesprongen met driemans-teams, opdat ook de AMB kon worden ingehuurd en we in hoog tempo konden doorspringen. De grote verrassing in dit onderdeel was Wiebe Ottenhof. Hij werd eerste met in totaal 00.74 m. Als tweede eindigde A. de

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------~--Groot met 01.83 m en ondergetekende werd derde. De groeps PA-prijs ging naar het DZ team. Ook waren er in deze categorie drie rondeprijzen te verdienen, maar deze gingen allemaal naar het DZ team. Gelukkig deden er zich dit jaar geen ernstige ongelukken voor, maar het was wel jammer dat Appie zich voor een zeer ernstige kiespijn onder behandeling moest laten stellen. Hit en Run 1. Norder 2. Keur 3. Sc hoe makers Handicap Pit Spugen Speerwerpen Intelligentie Test PA 1e categorie 1. Schaaks 2. Eygenhuizen 3. Bakker

Keur Van der Brink Norder individueel 29.91 m 31.17 m 34.17 m

PA 1e categorie groeps 1. Spotniks team

109.52 m

PA 2e categorie individueel 1. Ottenhof 2. A. de Groot 3. Van der Staak PA 2e categorie 1. DZteam 2. DSF team 3. 't team

00.74 m 01.83 m 05.69 m

groeps

Rondeprijzen 1e ronde DZ team 2e ronde DZ team 3e ronde DZ team

08.52 m 60.25 m 73.85 m

00.59 m 02.52 m 01.46 m

J. Vijfvinkei maakte tijdens dit weekend zijn 2000ste sprong, wat zijn teammaten dan ook uitbundig vierden met bier, meel en taart. Deze ingrediënten stonden garant voor een ferme plaktroep. Gefeliciteerd Jan, op naar de volgende 2000! Zondag was de wedstrijd al vrij vroeg ten einde maar er moest nog tot 5 uur worden gewacht op de prijsuitreiking. Nadat alle prijzen waren uitgereikt en iedereen een vaantje had ontvangen van onze voorzitter, moesten we afscheid nemen van deze toch wel perfect georganiseerde wedstrijd. Eeg van der Staak

nationale

40 +

Op 19 en 20 juni was het zo ver; de 6e nationale 40 + en 40wedstrijd. De wedstrijdleiding hoopte op een zonnig weekend, maar eenieder die vrijdags naar buiten keek, zag alleen maar boomtoppen die tegen elkaar leunden en regen die met bakken uit de hemel viel. De vooruitzichten waren al niet veel beter. Toch waren er een twintigtal fanatiekelingen die de sprong naar het natte Zutendaal waagden. De eerste wedstrijddag bestond uit regen, wind en naar de wolken kijken. Het enige lichtpuntje was Gerard Warburg, die met

zijn moppen, verhalen en "aanstekelijk lachje" iedereen vermaakte. Zondagmorgen weer dezelfde duffe ellende. De wedstrijdleiding besloot de zaak tot 14.00 uur uit te stellen en dan eventueel te cancellen. Om 12.00 uur nog steeds "pet" weer. Sommigen begonnen zich al reisklaar te maken. Plotseling, net voor twee uur, begon het weer te verbeteren. Wat niemand meer verwachtte, gebeurde binnen een half uur ... grandioos springweer. Toen ging alles heel vlug, 3'12 uur lang vielen 40 + en 40- uit de 206. Kundig gejureerd door René Polak en assistent. De vijf ronden P.A. werden op de valreep toch gesprongen. Spannend was het ook nog want de "oudjes" deden het nog steeds best. Square jumpers 40 + 1. Ferdy Thijssens 2. Jan Testroote 3. Gerard Warburg

00.27 m 00.46 m 02.84 m

Square jumpers 401. Jan van Dam 2. Hugo de Wijk 3. Hans den Otter

02.38 m 04.50 m 06.33 m

P.C.40+ 1. Konings 2. DeBruin

61.29 m 65.65 m

P.C. 401. Van Laarhoven 2. Kennis TU 40+ 1. Koos Vaes

75.00 m

seniorenwedstrijd

TEUGE Zoals reeds eerder in de para-geschiedenis, waren op diverse plaatsen in Nederland para's bijeen om verschillende wedstrijden te verspringen in regionaal, nationaal en internationaal verband. (Was hiervoor geen coördinatie door de sportcommissie??) Eén van die wedstrijden was op het Nationaal Centrum te Teuge. Daar werd door de Vereniging Parachutisten Centrum Teuge in 40 + georganiseerd. Er werd gesprongen om met 6 sprongen van 3500 ft uit te maken wie de beste aankomende Senior (35 tlm 39 jaar) danwel de beste èchte Senior (40+) 1982 zou zijn. De prijzen, uiteraard mooie bekers, waren voor de nummers één, twee en drie in beide categorieën. Bovendien was er de "Jan Molenkamp Trofee", een wisselprijs, gemaakt door mevrouw Molenkamp en bestemd voor diegene die de stijl van Jan Molenkamp het meest zou benaderen. Dit vraagt enige uitleg. Jan Molenkamp was voorzitter van de V.P.C.T., sprong met een PC, maakte hoe dan ook een paar scherpe draaien, knalde de bak in, stond op en sprak altijd de woorden: "Dat was weer een gaaf sprongetje". Hij deed graag mee met al of niet

door hem georganiseerde wedstrijden, terwijl hij wist niet te kunnen winnen en dat hoefde voor hem ook niet zo nodig, want winnaars zijn er door verliezers en met oudere botten neem je wat minder risico. Daarom zqu je de Jan Molenkamp Trofee ook de 'sportiviteitsprijs kunnen noemen. Dit jaar waren we nu eens wèl goed voorzien van prima weer en onder leiding van Hans Asselbergs ging de zaak van start. Mensen die na honderden sprongen nog nooit aan een reserve hadden gehangen, waren direct aan de beurt en dat was dan ook weer een belevenis! De getrapte "dead-centres" werden beloond met een 0,00 sticker en ze werden rijkelijk uitgedeeld. Jammer dat i.v.m. andere wedstrijden onze Nationaal Kampioen en andere nul-zoekers er niet waren, want vanwege de geringe tegenstand gingen nu de Duitsers met de eer strijken, mede omdat Gerard Warburg en Joop Brandenburg hun dag niet hadden, terwijl Jan Testroote als toeschouwer rondliep, herstellende van een operatie. De Junioren waren natuurlijk van een ander kaliber. Zowaar zagen we ene Henk Verbeek aan een chute hangen en zelfs Kees Meijer demonstreerde voor verbaasde toeschouwers een "Church window" die men in jaren niet meer had gezien. Toch best mooi om naar te kijken, zo'n bolletje! Vanzelfsprekend werd ook hier om centimeters geknokt maar ook gelachen, want dat is bij dit soort evenementen toch het zout in de pap. Dat een uitstekende maaltijd, gereserveerd en bereid in het Clubhuis "de Wolk" mede tot de hoogtepunten kon worden gerekend, behoeft geen betoog. Een simpel woord van dank is op zijn plaats voor een ieder die deze twee dagen heeft meegeholpen om alles te laten slagen. Gemist hebben we echter de dames in de zeer charmante leeftijd van "Senior c.q. Junior". De uitslagen hebt u nog tegoed, gen ze: Senioren 40 + eerste plaats: Siedschlag (dld) tweede plaats: Fehr (dld) derde plaats: Den Hartog (ni)

hier vol-

Junioren 35 + eerste plaats: Blietz (ni) tweede plaats: van der Jagt (ni) derde plaats: Verbeek (ni) Jan Molenkamp Trofee: Senior: Durk de Boer Junior: Ben Uijttenboogaart Volgend jaar op 3 en 4 september bent u, indien ouder dan 35 jaar, hartelijk welkom op Teuge voor de Senioren Wedstrijd.

LL & TU wedstrijden ENPC Op zaterdag 21 en zondag 22 augustus werd weer de jaarlijkse leerlingenwedstrijden gehouden. Zaterdagmorgen 7.00 uur stonden de eerste leerlingen al

SPORTPARACHUTIST 25

vol spanning. te wachten. Het hele gebeuren werd geleid vanuit het clubgebouw. Van daaruit werden de sticks ingedeeld en naar het vliegveld gereden; dit hield in dat een extra tracé met de bus moest worden gereden, maar in het algemeen liep dit goed. Het weer zag er 's morgens nog niet zo rooskleurig uit en dus moest er gewacht worden tot de mist was opgetrokken en de windsnelheid op de dropzöne in Kruisland was gemeten. In die tijd werd er enige uitleg over het wedstrijdverloop gegeven. Het was natuurlijk de bedoeling om in de bak, een cirkel afgezet met pionnen, te landen. De afstand van landingspunt in de cirkel tot het middelpunt werd omgezet in seconden. Als men buiten de cirkel landde, moest men zo snel mogelijk afhangen en naar het middelpunt van de bak rennen om in een toeter te knijpen, die daar was opgehangen. De tijd van landing tot toetersignaal werd genoteerd. Landde men buiten de dropzöne dan werd de maximale tijd van 2 minuten berekend. Om 10.00 uur was de mist opgetrokken en kwam het bericht van de dropzöne: "windsnelheid 4 mis". Hiermee was het startschot gegeven en de LL & TU wedstrijd 1982 ging beginnen. Nadat er zo'n 6 sticks waren gedropped, moest de wedstrijd helaas worden onderbroken, omdat de wind teveel was toegenomen./ Er werd later besloten het voor die zaterdag voor gezien te houden en de wedstrijd zondag voort te zetten. Dit bracht nogal wat teleurstelling met zich mee, vooral voor degenen, die hun eerste sprong mochten maken en dat waren er nogal wat. De teleurstellinq werd opgevangen door de activiteiten die nààst de wedstrijd werden georganiseerd. Zo werden 's middags heerlijke pannekoeken gebakken en 's avonds was er een gezellige barbeque omringd door allerlei leuke happeningen en spelletjes (o.a. een menselijke piramide van 3 hoog): Zondag zag het weer er goed uit en kon om 09.00 uur meteen worden begonnen. Er werd flink doorgewerkt zodat men om 11.00 uur aan de tweede ronde kon beginnen. Na de eerste ronde kon je nog weinig zeggen over de stand. Wel waren er al enkele leerlingen die een duidelijke afstand hadden genomen door of in de bak of op het veld te landen. Tussen het springen door kon men zich nog te goed doen aan heerlijke braadworst, hamburgers etc. Tijdens de tweede ronde kwam er al wat meer spanning in de strijd, vooral toen het er naar uitzag dat een derde ronde waarschijnlijk niet tot de mogelijkheden zou behoren. Dus moest de tweede ronde de beslissing brengen. Dat de strijd voor iedereen geheel openstond, bleek wel toen Monique Hens met de eerste twee sprongen van haar leven als derde uit de strijd kwam. Uiteraard werden in deze dagen nog veel meer eerste sprongen gemaakt en A-brevetten behaald: Proficiat! De uitslag was als volgt: 1. Ad Lous 1 min 26 sec 2. Ad Damen 1 min 29 sec 3. Monique Hens 2 min 17 sec De instrukteurs die voor het droppen zorqden, maakten er ook een wedstrijdje(!) van:

26 SPORTPARACHUTIST

4.00m 1. Richard Meyer 37.00 m 2. Koos Possel 42.00 m 3. Ferdy Bouckaert Zouden de instrukteurs ook met LL's gesprongen hebben? .. Na het uitreiken van de prijzen en de nodige toespraken werd de avond feestelijk voortgezet in de Cockpit. Van .de gelegenheid maak ik gebruik om namens alle leerlingen iedereen die maar enigszins heeft bijgedragen aan dit geweldige weekend te bedanken. Verder kan ik wel zeggen dat het voor alle leerlingen een zeer fijn en geslaagd weekend was en we zijn allemaal een geweldige ervaring rijker geworden. Nogmaals hartelijk dank!!

ENPC clubkampioenschap Ze zitten er weer op: de CKP-ENPC 1982. Tevoren nogal wat problemen, maar dat is - gelukkig - aan velen voorbij gegaan. Eén daarvan was de aanleg van een springbak op de Borchwerf, die pas de middag tevoren gerealiseerd werd. Een ander probleem was de elektrische schijf, die al sinds mei in bestelling is; gelukkig werd dit probleem opgelost, omdat er één van de KNVvL kon worden geleend. Een zeer positief feit was dat het verzoek om medewerkers en deelnemers (hoewel bij RW wat druk moest worden uitgeoefend) ruimschoots werd beantwoord: 42 deelnemers en aan medewerkers zelfs een overschot! Op het allerlaatste ogenblik bleek Wim Ernest, die zich eerder al direct had aangemeld als videoot, de beschikking te hebben over een tent voor de DL Voorts stelde Jaap Spiering zijn caravan ter beschikking, die dienst zou doen als jury- en administratiewagen. Het voordeel van deze faciliteiten was wel dat alles niet vanuit het clubgebouw in Hoeven hoefde te gebeuren, maar direct vanaf de Borchwerf, hetgeen erg veel tijdwinst betekende en de gezelligheid bevorderde. Han Luys was direct bereid op te treden als chef jury van alle wedstrijdonderdelen. Kortom, op 18 september kon de zaak van start, behoudens een lading mist, die je niet voor mogelijk hield. De opkomst was desondanks goed en ook bleken velen direct al geïnteresseerd in de 's avonds te houden barbeque, die deze keer door Kitty en Jon Domenie (in samenwerking met Jenny den Hartog en Judith Gelsing) op touw was gezet. Dit is zoals de traditie wil een groot succes geworden. Ook traditioneel: mensen, hardstikke bedankt! De weersgesteldheid was Nederlands, dus volledig onberekenbaar. Zaterdag was het op z'n zachtst gezegd SHIT, hoewel 's avonds met veel moeite en medewerking toch één ronde PA eruit geperst kon worden. Zondag daarentegen gaf kastelenweer te zien: blue sky en eerst geen, later ten hoogste 2 à 3 meter wind en dat allemaal met de gevolgen van een grandioze barbeque in het lijf. Toch kon om 09.30 uur al de eerste precisiestick omhoog richting Borchwerf en het extra vliegtuig van Teuge, de PH-PAX, bemand door Hans Asselbergs, was toen reeds onderweg. Door deze twee vliegtuigen is

daarna de gehele dag af en aan gevlogen. De vliegers worden uiteraard ontzettend bedankt voor de door hen verleende medewerking. Mede door hun uitstekende vliegen kon alles een vlot verloop hebben. Viermansrela,tief. Uiteindelijk hadden zich 3 (!) teams aangemeld om 4 sprongen te maken. Uit de Internationale categorie van de NKP '82 werden de sequentials geloot en beoordeeld met een afwijkende puntenverdeling: per juist ingekomen springer 1 punt, dus per voltooide formatie 4 punten. Er konden 3 rondes worden gemaakt, die allen op de video waren te zien. Met name Wim Ernest en Peter Kok - weer terug in het EN PC-nest - hebben zich hiermee van hun beste zijde laten zien. Niemand kon teleurgesteld zijn, want voor een ieder was er een prijs die als volgt kon worden verdeeld: 1. Hoefnagels, Jerernlasse, Van Loon, Schoon en: 22 ptn. 2. Spiering, Chudiak, Jos en Mieke Wery: 18ptn. 3. Slockers, Jong, Spaan, Voskamp:6 ptn. Ja,']a, je leest het goed: Voskamp bij relatief, maar dat had een reden. Door een nogal onhandige handeling in "roesachtige" omstandigheden, moest z'n Range Rover vrijdagnacht in België achterblijven om de dag daarop te worden opgezocht (?!). Vandaar dat hij de eerste ronde PA miste en daarom inviel bij het relatiefspringen. Ook John Weltevrede was hierbij betrokken en moest ik hem ontberen als medewerker. John onderging in de loop van het weekend nl. een gedaanteverwisseling: vrijdagavond nog blank, zaterdag bruinachtig en zondag wat aan de zwarte kant. John, brandwonden zijn pijnlijk en daarom veel sterkte gewenst bij de genezing. Style Voor 4 sprongen hadden zich tot mijn verbazing maar 4 springers aangemeld. Bij het springen zelf verbaasde ik me nog meer. Er konden twee rondes worden versprongen, waarbij alleen Richard Meyer een serie draaide die een tijd te zien gaf: 13.40 sec. Zijn andere serie ging rechts in plaats van links. De andere deden het zeer regelmatig: zap of meer dan 16 seconden. Met andere woorden: 8 sprongen, 7 maal 16 seconden of zap. De winnaar was dan ook al snel bepaald: Richard Meyer. Overall Hierover kan ik ook zeer kort zijn; rekenen en omzetten van de klasseringen was niet nodig. Omdat Richard ook aan PA meedeed, werd hij automatisch Overall kampioen. Ik hoop echter dat er, ondanks de misschien wat tanende belangstelling voor Style, volgend jaar een Overallkampioen uit de bus komt die er voor heeft moeten vechten, waarbij ik Richard op die gronden de titel natuurlijk ook van harte gun. (Groeps)precisie Hiervoor moesten 8 teams 6 sprongen maken, die allen individueel telden. Uiteindelijk werden er hier vier van verspron-

gen. Helaas ontbráken namen als Rein (zie elders) en Bram met 'z'n mannen (wedstrijden elders), zodat voor wat betreft de hele korte afstanden geen strijd op het scherp van de snede kon worden gevoerd. Toch viel het op dat men er hard en fanatiek tegenaan ging. In toch wel moeilijke omstandigheden (bijna windstil en warm) vielen de resultaten niet altijd tegen; zeker niet als je bedenkt dat er mensen meededen die dit jaar nog niet hadden gesprongen op een bak, laat staan op een elektrische schijf. Gelukkig kon dit nu allemaal wél en de inzet was er naar. Er werd tot maximaal 5 meter gemeten, ook voor het aparte PC-klassement. Het blijkt dat diverse van deze springers buiten de 5 meter, maar binnen de 10 meter landen. Nu waren er veel PC-ers met de maximale score; was er tot 10 meter gemeten, had het klassement meer tekening te zien gegeven. Groepsprecisie: 1. Maessen, De Mie, Grootings, Callewaert: 11.89 m 2. Spiering, Boogaers, Meyer, Spaan: 20.01 m 3. Kolmeyer, Craushaupt, Boerman, Bovens: 31.79m PC-klassement: 1. Rini Hage: J17.35 m 2. Wim Ernest: 19.70 m 3. ex equo: Petri Thomas, Jan Thomas, Liesbeth de Vries, Cees Besems, Arie Kooy: 20.00 m

er zes PC en veertien ronde bollen springers ingeschreven, zodat de opkomst maar matigjes genoemd kon worden. Maar ja, het was voldoende om de wedstrijden te starten. Edoch, wat jammer! Het zicht was duidelijk minder dan de door RLD en Vluchtleiding Zestienhoven geëiste 8 km. Dus was het wachten op beter zicht. Eindelijk om ongeveer 12.00 uur klaarde het op en kon het spel beginnen. We hadden het volgende programma in elkaar gezet: Iedere deelnemer zou drie sprongen maken, waarbij gemeten werd tot 30 m. De maximale score bleef echter 10 m, zodat er bij een gelijke stand toch een "eerlijk" jurering mogelijk zou zijn. Voor de PC's zouden alle sprongen tellen en voor de ronde bollen zou de score van de slechtste sprong afvallen. De wedstrijd zelf ging goed van start. Bij de PC's bleven de afstanden redelijk bij elkaar, zodat de spanning erin bleef. Bij de ronde bollen vormden zich al snel twee kampen: één groep in de categorie 6-9 sprongen met 10 m en de tweede groep, de nieuwelingen met zo'n 2-5 sprongen, die rond de 80 m van de bak bleven. Deze splitsing bij de ronde bollen resulteerde "dan ook in een "dubbele" wedstrijd. De uitslag was als volgt: PC Ronde Bol 1. Bouman 1. Verwoerd 2. Beyes 2. Voorwald 3. Pruisken 3. Boddaert Jongens, bedankt voor de fijne wedstrijd en op naar volgend jaar! Herman Hees

Individueel klassement 1. Herman Boerman: 2. Leo Verboom: 3. Richard Meyer:

Square: 00.11 m 00.28 m 00.40 m

Alle winnaars van harte gefeliciteerd met de behaalde prijs of prijzen. Al met al is alles toch redelijk verlopen. Niet in de laatste plaats door het uitstekende weer. Gemaakt zijn 172 sprongen (43 sticks), hetgeen goed was voor driekwart van het programma en dat - op één ronde PA na - op één dag. De onderlinge kameraadschap was duidelijk merkbaar bij een aantal medewerkers: Marian Werner, Gijs Craushaupt, Jos Jeuken en Rini Hage. Zij waren nl. zonder mankeren bereid een gedeelte van de barbequeavond op te offeren om de zaken op de Borchwerf te bewaken. Ook bleek bijna iedereen bereid na afloop de zaak af te breken en op te ruimen. Voor de rest is het mij absoluut onmogelijk iedereen te noemen: para's van dienst, juryleden, schrijfsters, chauffeurs, videomedewerkers, barbequebakkers, opruimers; heus het zijn er teveel, maar mijn dank aan jullie is er uiteraard niet minder om! Ik heb slechts één wens: hadden we maar meer van zulke springdagen !! Herman Boerman

Flying dutchmen leerl ingenwedstrijd De inschrijving voor deze wedstrijd was van 07.00-08.00 uur. Om 08.00 uur hadden

FD precisiewedstrijd Op 28 augustus 1982 werd de jaarlijkse PA wedstrijd voor FD-Ieden versprongen. Net als bij de leerlingenwedstrijden zat ook deze dag het weer niet mee. Het zicht was niet voldoende en het wolkendek zat op 1800 ft. Dus ook nu weer wachten op beter weer. De wedstrijd werd versprongen in de vorm van groeps PA, waarbij zowel de groepsals de individuele score telde. Na een onweersbuitje om 12.00 uur verbeterde het weer plotseling. We gingen als een razende van start, maar helemaal goed ging het niet, want de eerste stick had 4-5 m/sec wind en de rest had géén tot 1'12 m/sec wind. Dat was dan ook te zien aan de scores. De wedstrijd verliep soepel en zonder strubbelingen mede dankzij Rob den Hartog, die als hoofdscheidsrechter het gebeuren op de dropzone goed onder controle had. Het programma was als volgt: leder team maakte drie sprongen. Daarna een ronde van de springer met een totaalscore van minder dan 20 m. Tenslotte een ronde van allen de zes best geplaatsten. Deze twee rondes natuurlijk alleen individueel tellend. Alle sprongen vanaf 3500 ft. Gelukkig kon het programma afgewerkt worden en waren om 20.00 uitgesprongen.

Het resultaat: Individueel

Team

1. 2. 3. 1.

Joop van Rijswijk Hans den Otter Joop Briedé Joop van Rijswijk Hans den Otter Joop Briedé 2 . -An Blankstein Cees Bouman Ton Blommers 3. Jan Paagman André van Buren Meus van der Poel Herman Hees

les trois jours de STRASBOURG Voor de 8e maal werden dit jaar op 18 en 19 september de zogenaamde "drie dagen van Staatsburg" georganiseerd. In totaal waren er 31 teams uit 11 landen, de op de .Aerodrorne du Polygone" hun beste beentje - op een 5 cm schijf voor zetten. Dankzij uitstekend weer, een strakke organisatie en een efficiënte inzet van vliegtuigen (Pilatus Porter Turbo en Do-27) werd het volledige programma van 10 ronden op tijd afgewerkt. Van Vaderlandse zijde had de Dutch Connection ingeschreven. Daar zowel Henk als Eric verhinderd waren, was als standin Frederick Sody aangezocht, de Vlaming die al sinds oktober 1980 een soort vaste reserve van het team is. Winnaar in het groepsklassement met 85 cm werd uiteindelijk een gelegenheidsteam bestaande uit: Maurice Hoex, Richard Todd, Laerie Sams en Karel Goorts. De Dutch Connection werd 6e met 267 cm. Individueel winnaar werd de Italiaan Car10 Decapoa en er waren maar liefst 3 deelnemers op de tweede plaats: Bram, Maurice Hoex en Laerie Sams, het zilver ontvingen. Met deze wedstrijd werd een voor de Dutch Connection bijzonder succesvol seizoen afgesloten. Voor de nodige "hilariteit" zorgde tenslotte de Oostenrijker Kopp, die bij de exit uit de Pilatus zijn handschoen mèt daarin 1 vinger verloor. Resultaten: 1 Carlo Decapoa (Italië) 00.11 m 2 Bram Lasschuyt 00.13 m Maurice Hoex (België) 00.13 m Laerie Sams (Austr.) 00.13 m 13 René Drost 00.30 m 00.40 m 17 Michel Bizot 57 Frederick Sody (België) 01.84 m René Drost

SPORTPARACHUTIST 27

weer een

gevolgd door 9 vrlje-vallers van het KCT. Ook deze keer weer een perfecte Demo als resultaat van het goede vakwerk van de Commando Para Instructie Groep.

friendsh ip-demo

Frans Kusters Waarom WEER zult u zeggen. Verschillen· de keren per jaar wordt dit geweldige vliegtuig ingezet door de Koninklijke Luchtmacht teneinde allerlei evenementen op te luisteren met het droppen van één of meerdere parachutisten. D.d. 17 september dus WEER een Demo, echter het bijzondere was dat het WEER boven Groesbeek was. Dat .Paradorp' bij uitstek had het "versierd" een Friendship vol commando's de herdenkingsdropping van de Amerikaanse 82e airborne division te laten uitvoeren. In het kader van Market Garden tijdens de laatste oorl~g voerde de Amerikaanse 82e Airborne Division zijn landingen uit boven Groesbeek, onder leiding van de befaamde Generaal Gavin. Dat het dorp daar misschien wel een para-tik van heeft overgehouden, moge blijken uit het feit dat er in 1975 een paraclub als dependence van de VPCT uit Teuge werd opgericht. Achtendertig para's uit Groesbeek hebben in de loop der jaren ... tig sprongen gemaakt en een enorm stuk promoting voor onze para-sport verzorgd in die hoek van Nederland. In het dorp zelf verzorgden de Groesbekers ± 17 demo's, waaronder 2x een nachtsprong, een watersprong, een Ladybird Demo, sterren werden neergelegd en stacks gebouwd. Drie jaar geleden een volle F·27 met staticliners en vrtje-vallers van de KNVvL en deze keer dan een stick van 30 cornrnando's met of zonder hun zware uitrusting,

eindhoven Op 11 september viel het hoogtepunt van de drie dagen "Open Huis" op Welschap, het vliegveld bij Eindhoven. De kranten hadden al heel wat voorpublicatie gegeven: de burgemeester van Veldhoven wilde geen open dag i.v.m. verkeerschaos en mogelijke ongeregeldheden. Uiteindelijk vond men een compromis: er werden slechts 20.000 kaarten in de voorverkoop gebracht (gratis) en zonder kaart kwam niemand erin (wat zou de KNVvL blij zijn geweest met zo'n aantal op 19 juni!). Een uitgebreide show was ook niet ge· pland, maar wel een clvlel-rnllltalre show, bestaande uit een staticshow en een vliegprogramma. . Wij zaten gewoontegetrouw in dat laatste onderdeel: en hoe! Dankzij de tijdige voorbereiding van Koos Verhaar was het mogelijk tussen 10 en 3 uur maar liefst drie sprongen uit de F-27 te maken (vouwen met die hitte: pftft i). Een uitgelezen dag, zoals iedereen in z'n logboek kan nagaan. En wie kan dat niet met zulk weer als we in september hadden. Elke vlucht was om wille van het publiek verdeeld in twee groepen: één op 17.000 ft, waarbij nu eindelijk gelukkig alles eens mocht en één op 112.000 ft, waarbij uiteraard relatief vast op het programma stond. Alle springers en het publiek kun~nen alleen maar hopen dat zoiets nog

NEDERLAND wordt SKYLARKLAN D Maak een proefsprong met deze nieuwe Nederlandse parachute en beslis pas dan of hij aan uw verwachtingen beantwoordt.

SKYLARK de eerste Nederlandse

Ram-Air parachute

en dat voor nog geen twee mille.

Air Enterprises B.V. (Para Pilot Shop) Karel Doormanweg 12A Breukelen tel. 03462-3522 b.g.g. 020-270088 28 SPORTPARACHUTIST

maar vaak zal gebeuren, want het was fantastisch. Dat geldt zowel voor de voorbereiding en uitvoering van de sprongen, het vouwen naast de Troopship, het trarisport op de basis en de lunchpakketten. Drie sprongen vlot achter elkaar en vóór vier uur weer terug op Soesterberg komt niet elk jaar 'voor. Organisatoren: BE· DANKT. Na de vele vergeefse tochten naar dergelijke evenementen was dit een prima seizoen afsluiting. Wim Velthuizen

kalender 28 t/m 31 december Wintersprongen Pijnacker. Inlichtingen secretaris Flying Dutchmen: C. van de Vooren, Bingleystraat 96b, 3025 RL Rotterdam. 25 december tlm 7 januari 1983 Swisstonaria Boogie-4, een groot Zwitsers springgebeuren in Phalaborwa (ZuidAfrika). Instruktie in Duits en Frans voor beginners, gevorderden en ervaren springers. Grote vliegtuigen (o.a. DC-3) beschikbaar, materiaalhuur en -koop mogelijk, reisuitbreiding met 1 week vakantie mogelijk (voor bijv. fotosafari). Prijzen in· elusief reis·, verzekerinqsen sprlnçkosten (30 sprongen): SFr 3.900,-. Speciale prijzen voor niet springers. Inlichtingen: Afdelingssecretariaat of Ursula Schurch, Swisstonaria Boogie-4, Postfach, 2604 La Huette, tel.: 032/961673.

TE KOOP Unit 11 (1979) F-111 lichtblauw, ± 200 sprongen f 1.200,Te bevragen bij Anita von Eugen Telefoon: de Wolk 05763-842 Jim Handbury system, blauw, zijkanten wit, Security 26 ft lopo, Cruisair, alles in één koop f 2.200,te bevragen bij: Wytze Zeilstra, Vlierstraat 750, Enschede of Nationaal Paracentrum Teuge. Z.G.A.N. Single Keel PARADACTYL, kleur: gold beslist niet meer dan 50 sprongen; incl. 3·ring risers. T.E.A.B. Stinkin' Ron van den Boogaard, De ~ittenstraat 46/3, 1052 AX Amsterdam telefoon: 020-863994. '

The only Parachute Magazine in German language. ANNUAL SUBSCRIPTION US $ 16.- Second Class Postage US $ 21.- Air Mail USA,Canada US $ 24.- South America Africa FALLSCHIRM SPORT MAGAZIN C. v. HÖTZENDORFSTR. 29 A-8010 GRAZ, AUSTRIAIEurope

Koninklijke Nederlandse Vereniging voor Luchtvaart (KNVvL)

Published on Oct 31, 1982

SP 1982 11(2)

KNVvL Parachutespringen Ledenblad

SP 1982 11(2)

Published on Oct 31, 1982

KNVvL Parachutespringen Ledenblad

knvvl

Go explore