SP 1981 9(5) by Koninklijke Nederlandse Vereniging voor Luchtvaart (KNVvL)

officieel

orgaan van de Afdeling

Parachutespringen

Koninklijke

Nederlandse

Vereniging

voor Luchtvaart

Jaargang 9 - nummer 5 - 1 mei 1981

~ 4:__ I

_"_h_O_U_d_....J

Aktie: Foto Max Dereta Inhoud Casa Boogie Nieuws van het afdelingsbestuur Jaarverslag 1980 Technische Commissie Informaties van algemene aard Een duizend poot Regels van hypermoderne sport aangescherpt in eeuwenoud klooster Nationale kampioenschappen op het Nationale Centrum "Vier Uden Sportief" - 13 en 14 juni 1981 Cadetten Parachutisten Vereniging "Win een sprong uit een Turbo Porter" Dutch Conneetion sterk bij vierde internationale Para Ski Alpencup Noord Nederlandse Parachutistenclub Nieuws van het Nationaal Centrum Het verzegelen van reserveparachutes Para-Club-Flevo ge Coupe du Monde Para Ski Een alternatief voor de gipsbalk Wedstrijd- en evenementenkalender 1981 Het relaas van een beginner Leren zeilvliegen

CasaBoogie Van 28 mei tot BOOGIE worden Dit vliegtuig kan een "tail-gate". De wedstrijd zal 16-man sequential

Voor

8 juni 1981 zal er een CASA gehouden op het vliegveld Texel. 26 springers vervoeren en heeft bestaan uit 8-man sequential, en 20-man speedstars.

meer informatie

kunt

u bellen 02225-436.

2 2

3 4 7

7 8

10 11 12/13 14 15 16 17

19 19

20 20 21

22 24

Sequentials Op de NKP-'81 Bij uw clubbestuur kunt u verkrijgen de sequentials voor het ,,4-manevent" voor de NKP-1981. Eventueel kunt u deze "sequentials" aanvragen bij het Hoofd Bureau Para/KNVvL.

Nationaal Centrum

NIEUWS VAN HET

AFDELINGSBESTUUR

De toegangsprijs voor het Nationaal Centrum bedraagt voor het jaar 1981 135,00 (KNVvL-clubleden) en 1100,00 voor individuele leden. Deze bedragen dienen te worden overgemaakt op postrekening 179618 KNVvL - Den Haag. Op het strookje gelieve u te vermelden: "Nationaal Paracentrum 1981". Na ontvangst van het bedrag zal een toegangskaart worden gezonden waarmede men het gehele kalender-jaar op het Nationaal Centrum terecht kan.

Verzekeringen Hoofdbureau ParachutespringeniKNVvL Met ingang van I maart fungeert Michel Bizot als Hoofd van het Bureau Parachutespringen van de KNVvL. Michel is een zeer ervaren springer, beschikt over een grote dosis kennis onze sport betreffende. Instrukteur, Nationaal Kampioen en administratief en technisch zeer bekwaam. In de volgende editie van ons blad komen wij nader hierover terug. Tijdens de kantoor-uren kunt u Michel bereiken onder het telefoonnummer 070-24.54.57. Door uitbreiding van aktiviteiten en het verwezenlijken van nog zeer vele idealen weten wij dat Michel ons daarbij zeker zal helpen. Michel, van harte welkom en veel sterkte in je werkzaamheden ten behoeve van alle sportparachutisten.

Cadetten Parachutisten Vereniging Op de twee midden pagina's ziet u een foto van de Cadetten Parachutisten Vereniging. De CPV werd in 1964 opgericht, bedoeld om zowel te dienen als nuttige aanvulling van de militaire opleiding, als voor rekreatief en sportief tijdverdrijf voor de cadetten. In de afgelopen jaren zijn er veel leden in opleiding genomen enkele van de leden genieten zelfs nationale bekendheid. Vooral de laatste jaren wordt er regelmatig deelgenomen aan nationale en internationale evenementen. Gastvrijheid wordt ondervonden bij de Eerste Nederlandse Parachutisten Club op Seppe. Vanwege de struktuur van de opleiding aan de Koninklijke Militaire Academie is er een regelmatige wisseling van bestuursleden. De chef-instrukteur verzorgt de continuĂŻteit in de vereniging. Op de foto ziet u het huidige bestuur: v.l.n.r.: Koen Baretta, Erik Abma, Bram Lasschuijt Jr., Marcel Tjon Ă Sam, Rien Boom en Kees Marselis.

Onze verzekering wegens wettelijke aansprakelijkheid jegens derden is onlangs ondergebracht bij het verzekeringsconcern AGO. Mocht er zich ergens, waar ter wereld een voorval zijn, dan kunt u bij

In memoriam Onlangs kwam te overlijden onze grote en sportieve vriend

JAN MOLENKAMP Deze "gave" springer, sportieve veertig-plusser en exvoorzitter van de Vereniging Paracentrum "Teuge" heeft de harten van vele vrienden gestolen. Korrekt, sportief en bescheiden zo kenden wij "onze Jan". Op een vakantiereis naar Sri Lanka kwam hij te overlijden. Een groot en geliefd sportvriend ging heen. Jammer. Wij, als Nederlandse sportparachutisten, zijn familie blijven gedenken.

zullen hem en

Onze oprechte deelneming aan de familie Molenkamp. Wij wensen u vooral in deze zware dagen en vooral ook in de toekomst alle mogelijke sterkte toe. K. S.

Welke vereniging? Welke Vereniging zorgt voor de volgende representatieve plaat van hun vereniging. Ik denk aan clubgebouw , vliegtuig, clubrnateriaal, bestuur, instrukteurs, hulpinstrukteurs enz. Aan u de keuze. Uiteraard ontvangt u van deze plaat dan extra exemplaren.

Jan, bovenste rij, staand geheel rechts tussen zijn sportvrienden.

het clubsecretariaat de nodige formulieren verkrijgen. Wel indienen binnen vierentwintig uren ... Er is echter één voorwaarde: uw eigen verzekeringsmaatschappij moet het eerst aansprakelijk worden gesteld. Mocht de claim - na opgave van reden(en) - niet geaccepteerd worden dan kan onze verzekering ingeschakeld worden. Het afdelingsbestuur neemt dan de zaak over. Individuele leden kunnen in voorkomend geval kontakt opnemen met het Hoofdbureau Para/KNVvL. "Internationale verklaringen" zijn inmiddels aan de verenigingen verzonden. Individuele leden (niet behorend tot een erkende C.q. aangesloten vereniging kunnen deze verklaring bij de KNVvL schriftelijk aanvragen. Voor elk lid is er een collectieve De uitkering per persoon is:

ongevallen

verzekering

afgesloten.

a) f2S.000,- bij overlijden als gevolg van een ongeval; b) f 100.000,- maximaal bij algemeen blijvende invaliditeit als gevolg van een ongeval; c) f 1.000,- kosten van geneeskundige behandeling als gevolg van een ongeval. Met betrekking tot de laatste rubriek geldt dat hier sprake is van sekundaire dekking. Met andere woorden een eventuele verzekering uit hoofde van een ziekenfonds of partikulier verzekerd zijn zal te allen tijde prevaleren.

Jaarverslag 1980 Technische Commissie ONDERWERPEN 1. 2. 3. 4. 5. 6.

Inleiding Uitgevoerde sprongen Ongevallen Malfunkties Opleidingen Materiaal

1. Inleiding Het voor u liggende jaarverslag is wat eenvoudiger van opzet dan de voorgaande verslagen. Naar aanleiding van het jaarverslag 1979 is er wat commentaar geweest in die zin dat een aantal lezers vond dat er een meer wetenschappelijke basis voor deze verslagen gelegd kon worden en dat de statistiek wel eens geweld wordt aangedaan. Zij hebben gelijk. Er komen onvoldoende gegevens binnen om een volledig en statistisch verslag te maken. Wij proberen echter om aan de hand van de wel gegeven bijzonderheden een leesbaar verhaal te maken. Het verzamelen van alle gegevens is voor ons niet haalbaar zolang de registratie bij een aantal clubs blijft als hij nu is. Veiliger springen kan alleen maar bereikt worden als elk jaar een aantal zaken verbeterd worden op basis van gegevens van het jaar daarvoor. De jaarlijkse instrukteursconferentie is de gelegenheid om de uitvoering van het parachutespringen te regelen, bij-te-sturen en veiliger te maken. Een aantal aanbevelingen uit het jaarverslag 1979 zijn overgenomen door de instrukteursconferentie en verwerkt in een volledig herzien Basis Veiligheids Reglement. Dit BVR is door de Rijksluchtvaartdienst geaccepteerd en zal ook bijdragen aan de zo begeerde verbetering van de veiligheid. De Technische Commissie dankt de clubs voor de snelle inzending van de gegevens en speciaal de Para Club lcarus voor de volledige weergave van elk incident. De samenstellers: Johan Bronsveld Jan de Bruyne

"Nationale Teams" Voor leden van Nationale Teams bestaat een speciale regeling in het kader van een NSF-regeling. Teamcaptains zullen tijdig geïnformeerd worden over deze regeling.

Springen in het buitenland Er was een regeling getroffen (zie eerdere mededelingen) dat men voor wat betreft het buitenland een speciale regeling kon treffen. Deze is inmiddels opgeheven. Wij zoeken naar nieuwe mogelijk-' heden.

Filmverhuur Voor het verhuur van films is een speciale regeling getroffen. regeling kan men aanvragen bij het Hoofbureau Para.

Ter informatie: De laatste maanden stelden wij een vereniging drie films ter beschikking. Deze werden een week later dan werd afgesproken terugbezorgd. Zwaar beschadigd (tanden door het midden van de films ... ). Wees sportief, indien men een beschadiging heeft toegebracht laat het even weten ... Elke film kost veel geld. En de volgende gebruiker(s) staan (stonden) voor ... (dit mag men zelf invullen). Jammer ... ! ! !

2. Uitgevoerde sprongen Helaas was er in het jaarverslag 1979 een irritante fout geslopen in de totaal sprongcijfers. In het onderstaand overzicht zijn de cijfers tussen haakjes de gecorrigeerde jaarcijfers over 1979. club

nat.centrum enpe/cpv flevo pci fd pen tu 7 apc pemc pch nnpe mspc pc ket

1688 990 783 830 486 637 696 503 454 448 183

(1233) (1087) ( 720) ( 604) ( 572) ( 595) ( 958) ( 592) ( 448) ( 473) ( 109)

-( -) ? 7698 (7391)

= + 4, I 070

6753 (3897) 3237 ( 2989) 3220( 1831) 2702 ( 1802) 2220 ( 3(03) 1301 ( 1333) 1168 ( 1225) 1325 ( 1463) 1021 ( 1534) 291 ( 561) 241 ( 118) 405 ( -) ? ( 398) 23884 (20154) = + 18,5070

totaal 8441 4227 4003 3532 2706 1938 1864 1828 1475 739 424 405 ?

( ( ( ( ( ( ( ( ( ( ( ( (

5130) 1) 4076) 2551) 2406) 3575) 1928) 2183) 2055) 1982) 1034) 227) -)2) 398)3)

31582 (27545) =.+ 14,6010

I) nationaal centrum is incl. NKP '80 = 1042 sprongen. 2) mspc had over 1979 geen opgave. 3) pc ket heeft geen gegevens ingestuurd. Het aantal sprongen wat met square koepels werd uitgevoerd nam ook nu weer toe, maar het percentage square sprongen op het totaal aantal gemaakte sprongen niet. In 1978 In 1979 In 1980

8.652 square sprongen 13.735 square sprongen 16.320 square sprongen

= 54.9010 van alle vv sprongen. = 68.1070 van alle vv sprongen. = .68.3010 van alle vv sprongen.

Bij een nadere beschouwing blijkt dat vijf clubs een duidelijke teruggang hadden, maar ook vijf met groei. Bij de clubs met teruggang zijn er drie, afcent, tu 7 en hohne, die een duidelijk eigen regio hebben en waarvan weinig of geen leden hun sprongen bij een andere club zijn gaan maken. V. w. b. de pcmc is bekend dat de zondagsluiting een aantal springers dwingt hun sprongen elders te maken. Flevo had in 1980 een duidelijke "overflow" van de pcmc en fd. Niet gesteld. kan worden dat het nationale centrum de springers ergens anders wegtrekt, ook niet v.w.b. de leerlingen.

3. Ongevallen Over het seizoen 1980 werden door de afdeling para III ongevallen gemeld, d.w.z. situaties waarbij de springer na de landing dadelijk medische hulp nodig had. Uiteraard ontstaan een onbekend aantal kleinere en vaak minder ernstige blessures maar die zijn niet te registreren. Naar aanleiding van het jaarverslag 1979 hebben de chef-instrukteurs en later ook alle instrukteurs hun instemming betuigd met een voorstel om leerlingen van de I e t/m de 8e sprong met een max. grond windsnelheid van 6m/sec. te laten springen. Dit om het aantal leerlingen blessures te verminderen, daar aantoonbaar 72070 van deze blessures ontstond bij een grondwind van 0-4m/sec. Deze regeling is opgenomen in een herzien Basis Veiligheids Reglement.

Ongevalcijfers over over over over

alle alle alle alle

landelijk

sprongen ao sprongen square sprongen "ronde" vv sprongen

1977 I: 378 I: 161 ? ?

I: 1: 1: 1:

1978

1979

569 200 660 793

1: 382 1: 145 1:1373 I: 713

1980 1: 1: 1: I:

284 157 653 216

Het statie line cijfer is bijna gelijk gebleven, maar square en vrije val rond ging terug naar trieste hoogte. Of dit veroorzaakt wordt door een meldingsverzuim in de laatste 2 jaar of door andere oorzaken is niet vast te stellen.

Verdeling naar categorie springer 54,3% voor statie line sprongen 38,8% voor vv sprongen "rond" 27,7% voor square sprongen

(was 72,8%) (was 12,8%) (was 15,4%)

Opgeleide leerlingen in relatie tot hun ongevallen 1976 I :26 leerlingen krijgt een ongeval 1977 I :25 leerlingen krijgt een ongeval 1978 I :43 leerlingen krijgt een ongeval 1979 I :26 leerlingen krijgt een ongeval 1980 I :33 leerlingen krijgt een ongeval Leerlingen ongevallen m.b.t. hun ervaring sprong I 54,5% sprong 2 18 % sprong 3 t/m 8 27 ,5 % Aan het eind van dit seizoen zal hier extra aandacht zien of de 6m/sec regeling enig nut heeft gehad. Voornaamste oorzaken van de ongevallen: bij leerlingen ao verkeerde parahouding en/of landingen op obstakels bij square springers landen in stall gebrek aan landingstechniek

worden

rol

besteed om te

76% 14% 28% 68%

Dat leerlingen op obstakels landen ligt vaak aan hun stuurtechniek (die ze nog niet hebben). Maar even vaak ligt het aan het spotten of aan de (te) kleine dropzone. Bij square springers betreft het hier niet de zgn. onervaren springer. De gemiddelde ervaring van een square springer die zich blesseert is 354 sprongen. Er waren er maar 2 met minder dan 100 sprongen! Onder gebrek aan landingstechniek wordt ook verstaan het onjuist vliegen in turbulentie, landen in een draai, voor de wind en in bomen.

M.a.W. in die situaties waarbij een plotseling . waarbij het apparaat een schok krijgt. Praktisch werden veroorzaakt door sentinels.

drukverschil optreedt of alle onnodige openingen

Onder redding wordt verstaan een situatie waarbij de springer een hoogte van 1000 ft AGL passeert zonder dat hij een ripcord heeft getrokken of hangend aan een high speed mal funktie zonder dat hij een reserveprocedure heeft uitgevoerd. Op deze manier namen automaten 26% van alle reserveopeningen voor hun rekening. Koepelproblemen Van alle reserveopeningen ontstond 13,5% bij C9/TlO koepels: line overs, streamers en/oftwist. 7,6% bij PC achtige koepels: stuurlijnproblernen , centerlijnen verknoopt, problemen met stabilisatiepanelen. 16,9% bij square koepels: hoofdzakelijk stuurlijn en slider problemen. Overige oorzaken 17,7% Hand deployed pilot chute in tow, pull out niet te vinden etc. 8,5% Flying ripcord, , ripcord niet te vinden etc. 1,6% Bag loek 0,8% Total waarbij het pack gesloten blijft na aktivering van het openingssysteem. 2,5% Hard pull resulterend in een total. 3,3% Materiaalfouten waaronder springen met gefieldpacked materiaal. 0,8% Door mislukt canopy relatief. Bag-type-static-line systeem Er is dit jaar een aparte enquete gehouden bij drie clubs die dit statie line systeem gebruiken. Het onderzoek betrof 76 uitrustingen. Ze werden zowel voor statie line sprongen als vrije val sprongen gebruikt. Er werden zowel C-9 TU7 als TIO/ TU9 koepels in deze rigs gebruikt. Er zijn nogal wat aanloopproblemen geweest. Het voornaamste was de vliegsnelheid bij exit in combinatie met het breek koord aan de top van de koepel. Een mogelijke oplossing is bij lage vliegsnelheid het breek koord vervangen door een elastiekje. Ook bij stabiele afsprong kan de bag gaan draaien wat een forse twist oplevert. Incidenteel ontstond toch nog een line over zonder dat daar een aanwijsbare oorzaak voor was. Bij gebruik van een TIO koepel, voorzien van netting onder de skirt in combinatie met het bag type systeem geeft de minste kans op line over malfunkties. De drie ondervraagde verenigingen lieten samen 3500 statie line sprongen uitvoeren. Daarbij was het acht maal nodig om de reserve parachute te gebruiken: l x reversed opening (hoofdchute opent gedeeltelijk binnenste buiten) I x scheuren en gaten in de hoofdkoepel 3x bij line over tijdens de aanloopperiode (breek koord) 3x line over zonder aanleiding. Dit betekent I reserve per 430 sprongen. Een vergelijking: bij 3280 statie line sprongen uitgevoerd met conventionele uitrustingen (sleeve en pilot chute) kwamen 18 reserveopeningen voor waarvan 6 high speed malfunkties. Dit betekent I reserve per 180 sprongen. De TC verbindt (nog) geen conclusies aan deze vergelijking. Daarvoor was deze te oppervlakkig.

5. Opleidingen Malfunkties Helaas zijn er minder gegevens beschikbaar dan voorheen. Uit de gegevens die wij betrouwbaar vonden is het navolgende gebleken. Over het seizoen 1980 werden 118 reserveopeningen gemeld wat niet betekent dat er 118 malfunkties van hoofdparachutes zijn geweest. Automatische openers In totaal gebruikten de clubs 179 automatische openers, 160 sentinels en 19 FXC 12000. Bij benadering werden 15.200 sprongen uitgevoerd door springers die met een automaat op de reserveparachute waren uitgerust. Hierbij zijn alle privĂŠ automaten buiten beschouwing gelaten. Het gebruik van deze automaten leverde 1 onnodige reserveopening per 850 sprongen op en 1 redding per 1170 sprongen. Onder onnodige opening wordt verstaan een opening van de reserveparachute zonder dat dat de bedoeling was. Meestal bij exit, opening van de hoofdparachute of bij de landing.

1976: 1977: 1978: 1979: 1980:

1315 1167 1264 1313 1615

leerlingen leerlingen leerlingen leerlingen leerlingen

- 27,3% - 26,9% - 31 % - 33 % - 32,3%

A A A A A

brevet, brevet, brevet, brevet, brevet,

daarvan daarvan daarvan daarvan daarvan

27,5% 30,5% 38 % 35 % 39,2%

door door door door door

in in in in in

vv . vv . vv. vv. vv .

Een stijging in het aantal opgeleide leerlingen van 23% t.o. v. 1979. Het aantal A brevetten blijft de laatste drie jaar gelijkmatig en levert ook nu weer een percentage van ongeveer 33% op. Dus haalt ĂŠĂŠn van elke drie leerlingen het A brevet. Positief is de stijgende lijn in het percentage springers wat tenminste I c1ear and pull maakt. Of en in hoeverre de keus van een leerling bepaald wordt door de mogelijkheid van een door de weekse opleiding en springgelegenheid, is door ons niet te bepalen. Wel is het duidelijk dat naast het Nationaal Centrum er nog een aantal weekendclubs het leerlingenaantal flink heeft opgevoerd.

Van vallen er en

1615 48 1045

dus halen waarvan er

522 204

Ook in een ruw gemiddelde maakt, zit niet veel verschil: 1977 1978 1979 1980

1167 1264 1313 1615

leerlingen leerlingen leerlingen leerlingen

maken maken maken maken

leerlingen in 1980 af door een ernstige blessure (2,9070) houden op met springen voordat het A brevet is behaald (64,7070) het A brevet (32,3 0J0) tenminste "clear and pull" bereiken. v.w.b. 6283 5824 7391 7698

het aantal

sprongen sprongen sprongen sprongen

sprongen

wat een leerling 5,4 4,6 5,6 4,7

gemiddeld gemiddeld gemiddeld gemiddeld

6. Materiaal

ready?

:~t,amer ica! NU, de laagste tarieven naar de U.S.A. vanuit Nederland.

In 1980 steunde de vergadering van chef-instrukteurs de aanbeveling van de Technische Commissie: Iedere springer zou bij iedere sprong tot aan het B brevet een automatische opener op de reserve parachute moeten gebruiken, ook als gesprongen wordt

Voor informatie bel 020-239922.

met het Bag- Type Static-line Systeem. De landelijke instrukteursconferentie I 980 besloot om m.i. v. I juli 1981 alle reserves na het vouwen te laten verzegelen door degene die hem heeft gevouwen. Dit geldt niet voor springvergunninghouders. De achtergrond voor deze maatregel is de verantwoordelijkheid van degene die de reserve heeft gevouwen. Middels zijn handtekening is hij de eerste vier maanden na de vouwdatum verantwoordelijk voor de toestand van die reserve maar heeft daar vaak geen enkele controle op. Zeker niet waar het eigen reserves van oefenvergunninghouders betreft. Doordat in de uitgave van het Basis Veiligheids Reglement 1981 het square springen is gekoppeld aan aantekening B, zal het springen met dit type koepel nog meer toenemen. In 1976 waren er 179 C9 koepels en 21 TJO koepels bij de clubs in gebruik. Nu zijn dat 194 C9 koepels en 98 TJO koepels. Gelukkig steeg ook het aantal automatische openers: van 94 sentinels, 3 Hiteks en 3 KAPS in 1975 naar 160 sentinels en 19 Hiteks in 1980. Na de eerste fase van lichtgewicht squares waarin het begrip "blow up" bekend werd hebben de meeste fabrikanten en/of rigger shops verstevigingen in deze squares gebouwd waardoor het aantal blow up's drastisch is verminderd. De eerste leerling tandem uitrusting is afgeleverd, compleet met single-point-release. Voor de meesten van ons een wat onwennig idee, al was het alleen maar door de reserve procedure. Door het grote aantal problemen wat onervaren springers met Hand deployed pilot chutes en pull out pilot chutes hebben, heeft de instrukteursconferentie 1980 besloten om het springen met dergelijke openingssystemen te koppelen aan het C brevet.

en boeking,

TRANSALPINO reisorganisatie omdat het niet duurder hoeft! ! \..-----~7'

Elke Para die bij ons een vlucht naar de U.S.A. boekt, krijgt de eerste 2 sprongen (max. lO.OOOft)

Ook voor alle andere reserveringen in de States. (autohuur, hotels e.d.) Alvast goede

,L---_.

reis en veel springplezier gewenst door een medespringer .

gratis. ") elke bestemming in Florida (Miami al vanaf f 1250, - p.p. retour)

Informaties van algemene aard Op 21 februari j.1. werd er in het gebouw van de Vereniging een vergadering gehouden met vertegenwoordigers van de aangesloten verenigingen, leden van het afdelingsbestuur en medewerkers van de KNVvL. (Met name de algemeen sekretaris (de heer Kroes), de administrateur (de heer Ottevanger) en het hoofd van de ledenadministratie (mevrouw Hek). Doel: het bespreken van zaken van algemene enfinanciele aard, het verstrekken van informatie en het geven van voorlichting. De voorzitter geeft een explikatie van het funktioneren van het bestuur en doet het belangrijke voorstel om een vaste funktionaris (Hoofd Bureau Parachutespringen) aan te stellen. Uiteindelijk wordt de heer Michel Bizot verzocht om deze taak op zich te nemen ... (en het is een goede dat kunnen wij u verzekeren). Michel ... van harte welkom, veel succes en sterkte! Nathalie Chudiak en Karst Sikkens geven daarna uitvoerige informaties over sekretariaatsplannen en -wensen. Over een aantal plannen worden beslissingen genomen of de vertegenwoordigers van de verenigingen worden verzocht over verschillende zaken zo spoedig mogelijk de achterban te raadplegen en de zaken door te geven aan het sekretariaat. Nadien verstrekken de heren Wijnands en Santegoeds uitvoerige informaties over het financiele gedeelte van de afdeling, subsidiebeleid, toekomstplannen en al dat soort zaken worden uitvoerig naar voren gebracht. Het Nationaal Centrum, de regelingen voor de video-bus worden besproken. Na de lunch-pauze wordt een ieder geĂŻnformeerd over de werkwijze van de administratie van de KNVvL. De heer Kroes informeert de vergadering uitvoerig over de werkwijze, geschiedenis van de FAI en de KNVvL. Al met al een dag die in "eigen huis", door specialisten (een ieder op zijn of haar gebied) aan de vertegenwoordigers van de verenigingen werden aangeboden. Wij zullen er naar streven om dit in de toekomst te continueren om zodoende te komen tot een optimale samen-/medewerking. Michel

Een duizendpoot Alvorens tot het laatste agendapunt over te gaan, worden door een paar pottige knapen (tussen para's niet moeilijk te vinden!) de stoelen "aan kant gezet" en is er ruimte om de reeds door de heer en mevrouw Van der Linde gereedgezette drankjes in de toch wel dorstige kelen te laten verdwijnen. Nadat de ergste dorst gelest is, neemt Wim Velthuizen het woord en richt dit op ons aller Karst, die op deze middag officieel afscheid neemt van het afdelingsbestuur. Officieus is dit reeds op de Nationale Kampioenschappen gebeurd en formeel tijdens de Algemene Ledenvergadering. Wij hopen echter dat hij in werkelijkheid helemaal geen afscheid neemt, maar dat zijn bijzondere talenten nog lange tijd ten dienste staan van springend Nederland! Wim memoreert verschillende punten uit de lange parageschiedenis van Karst vanaf het begin van zijn carriĂ¨re in 1956 in Nederland en in Frankrijk (waar ook de bakermat van zijn administratieve clubaktiviteiten ligt). Daarna jaren van secretaris/penningmeesterschap bij de ENPC en in 1972 secretaris van de afdeling. Jaren van heel hard werken, organiseren, improviseren, anderen opjutten, alles weten en kunnen, iedereen kennen en voor iedereen altijd klaarstaan. Kortom duizendpoot spelen. Voor deze inzet waarmee Karst zich al deze jaren van zijn taak gekweten heeft en voor alles wat hij in die tijd bereikt heeft, is het eigenlijk niet eens zo'n grote verrassing dat Wim hem namens het hoofdbestuur van de KNVvL een onderscheiding mag overhandigen. De eremedaille wordt Karst opgespeld en hij is daarmee uit parachutistengelederen de enige drager! De heer Kroes overhandigt de daarbij behorende draagpenning. Daarna krijgt ook de dankbaarheid van clubs en bestuur gestalte door het aanbieden van een kado, een schemerlamp, waar het gehele gezin hopenlijk lang plezier van mag hebben. Voor Karst zelf is een album samengesteld, waarin iedere club op eigen wijze vorm gegeven heeft aan wat Karst voor hen betekent of heeft betekend. Ook de voorzitter van de ENPC, Jaap Spiering, memoreert de jaren waarin de organisatorische en administratieve talenten van Karst gewijd waren aan de ENPC. De erkentelijkheid van bestuur en leden hiervoor zal tastbaar blijven in de vorm van een tinnen bord met inscriptie. In het dankwoord van Karst voor al deze blijken van waardering en dankbaarheid, vestigt hij er de aandacht op dat het werken gedurende al die jaren een sĂĄmenwerken is geweest. Een samenwerken met clubleden, clubbestuursleden, afdelingsbestuursleden en vooral eigen gezinsleden. Zonder hun hulp, steun en medewerking zou een afscheid waarschijnlijk al jaren geleden hebben plaatsgevonden. Als symbolische dank voor deze steun zet Karst de aanwezige dames in de bloemetjes. Hierna wordt onder genot van een vers drankje en diverse soorten hapjes over verschillende zaken gepraat en tegen half vijf vertrekken de laatste gasten. Naar vrijwel ieders mening een nuttige en vruchtbare dag die zeker voor herhaling vatbaar is. Nathalie

Wim Velthuizen dekoreert Karst met de KNVvL-medaille.

Wim Kroes overhandigt de draagmedaille. 7

••

Regels van hypermoderne sport aangescherpt in eeuwenoud klooster

Enkele tientallen kilometers ten westen van Londen staat een middeleeuws versterkt klooster. Eens trokken van daaruit de strijdlustige Tempeliers. Nu is het aan de oevers van de Theems gelegen bouwsel het centrale gedeelte van het nationale sportcentrum van Engeland, Bishan Abbey. Nieuwe slaap-, drank- en sportcomplexen zijn in de onmiddellijke omgeving verrezen. In deze romantische omgeving had eind januari de jaarlijkse vergadering plaats van de CIP (Commission de Parachutisme) van de FAI (Fédération Aéronautique Internationale). Je zou kunnen zeggen de Afdeling Parachutespringen van de Internationale Luchtvaartfederatie. Om het jaar komt van elke nationale organisatie één gedelegeerde (met eventueel een "alternate" en "o\;)servers") naar het kantoor van de FAI in Parijs en de andere jaren naar een "gastland" om de regels van het parachutespringen (de Code Sportive), de regels van de internationale wedstrijdprogramma's, de jurering en de nieuwste ontwikkelingen te bespreken. Twee jaar geleden organiseerde de Afdeling Parachutespringen van de KNVvL de CIPvergadering op het Nederlandse Papendal. Nu was het dus in Engeland. Centrale organisator Charles Shea-Simonds had alle registers open getrokken om er een onvergetelijke meeting van te maken. Welnu, dat is hem gelukt. Zo zal bijvoorbeeld het banket, gegeten onder eeuwenoude roemruchte vaandels in de centrale ruimte van Bisham Abbey, waar vele huiskleuren en talen aanwezig waren, iedere aanwezig lang bijblijven, zoals zoveel andere dingen die die dagen - al of niet van te voren georganiseerd - iedereen overkwam. Inhoudelijk was deze conferentie van redelijk groot belang. Drie zaken stonden centraal: de nieuwe Code Sportive, het programma van de WK Relatiefspringen en het CR W, het koepelrelatiefspringen. Eens in de vijf jaar mag de Code Sportive aangepast worden. Andere jaren kan dat alleen via bijlagen ("annexen"). Nu was het moment om de eigenlijke Code Sportive aan te pakken. Ondanks intensief voorwerk van de desbetreffende subcomité onder leiding van zijn voorzitter Richard ("Buzz") Bennett uit Canada kostte het uren discussie om de zaak rond te krijgen. Later zal Bert Wijnands, de Nederlanse CJP-gedelegeerde sinds vele jaren, op technische details ingaan. Ik zelf vond de meest in het oog springende verandering dat het dead centre bij electronische schijven

(en anders wordt op serieuze precisie wedstrijden niet meer gebruikt) van tien naar vijf centimeter doorsnee werd verkleind. Dit zal niet alleen een enorm gesleutel aan alle electronische schijven op de wereld veroorzaken, maar zal ook zeker de ontwikkeling van zeer puntige sportschoenen voor topspringers sterk stimuleren. Afgesproken werd dat - hoewel de nieuwe Code pas officieel I januari 1982 ingaat - hij dit jaar al zou gelden op de WK. De uileballen van de General Conference van de FAI dachten het enkele weken later in Japan echter beter te weten dan de springers zeI f en keurden dit voorstel op formele gronden af. Misschien waren ze kwaad omdat de CIP tien annexen bij de nieuwe Code vaststelde. Dit omdat - zoals gezegd - de Code voor vijf jaar vaststaat en de annexen elk jaar bijgesteld mogen worden. Elk apart gebied van het springen heeft nu een eigen annex. Wat betreft het programma van het relatiefspringen, daar veranderde ondanks alle goede voornemens van de voorzitter van de RW-subcomité, Bert Wijnands, nogal wat in. Een aantal kleine, maar toch erg belangrijke veranderingen (verbeteringen) kwamen er speciaal in

de viermanssequentials en ook enkele in de achtman. ZeI f bedacht ik op een vroege ochtend na een korte nacht een oplossing voor een sequential die als gevaarlijk werd beschouwd (no. 3 van de achtman). Niet alleen vond ik het leuk dat mijn voorstel werd overgenomen, maar nog leuker lijkt het me dat nu allerlei achtmansteams over de hele wereld moeten gaan trainen wat de een of andere Hollander aan de mistige Theems heeft zitten bedenken. Overigens, de nu in Engeland vastgestelde vieren achtmansprogramma's zijn de RW-programma's (afgezien van het beginners-RWprogramma) van onze NKP in juni. De viermanssequentials zijn inmiddels aan de clubs gestuurd. Wil men nog een exemplaar en een van de achtman, dan kan men dit aanvragen bij het bureau Parachutespringen van de KNVvL in Den Haag. Derde belangrijke punt was dat het CRW een officiële status heeft gekregen als tak van het parachutespringen. Na het redelijke succes van de Wereldcup CRW in oktober op Zephirhills (vooral door de late en gebrekkige wijze van bekendmaken waren er slechts vier landen; Engeland won veruit) werd besloten om de or-

CJP-topoverleg: v.I. n. r. Buzz Bennell, Uwe Beckmann, Bert Wijnands, de secretaris van de CJP Adette Rousseau-Balesi en Horst Brändel (voorzitter).

De R W-subcomité: v.I. n.r. Eilif Ness (Noorwegen), Rich Charter (ZuidAfrika), voorzitter Bert Wijnands, Charles Shea-Simonds (GB), B. 1. Worth (U.S.). ganisatie van een nieuwe Wereldcup-wedstrijd te stimuleren. Er waren onmiddellijk enkele organisatoren-in-spé: Z'hills (Amerika), ZuidAfrika en Frankrijk. Deze cup zal dan in 1982 (in de even jaren) gehouden worden. De verwachting is dat na enkele cups er voldoende ervaring is opgedaan om er een officieel programma voor een officieel wereldkampioenschap van te maken. Bij de WC in Z'hills waren twee wedstrijdonderdelen: viermans-

rotatie (als er viermansstack is, vliegt de bovenste naar onderen enzovoorts) en achtmanspeedstack. Nagedacht zal worden over een derde, meer "open" wedstrijdonderdeel. Verder nog een aantal voor het springers publiek minder interessante zaken, maar die de 28 gedelegeerden en hun secundanten toch even flink bezig hielden. Dat betrof met name de plaats van de WK Relatiefspringen 1983. Canada had zich kandidaat gesteld, maar zou niet op

medewerking van de staat kunnen rekenen als Zuid-Afrika meedeed. Vooral na een emotioneel betoog van Charles Shea-Simonds verwees men de beslissing over de plaats van de WK naar de vergadering van het volgend jaar, waarna Canada zijn kandidatuur introk, zoals het had aangekondigd. Overigens blijkt RW steeds sterker een zuiver Westerse en Chinese zaak te worden en stijl en precisie een OostEuropese. Informatie over de plaats en omstandigheden van de WK stijl en precisie 1982 kwam van de Tsjechische gedelegeerde. De Gold Medal ging naar de Oostenrijker Pflegerl, die oldtimers zeker zullen kennen. Het Leonardo da Vinei-diploma ging naar de Joegoslaaf 1vascenko. Bij de bestuursverkiezing veranderde er niets. De Oostduitser Horst Brändel bleef president van de CIP, de Westduitser Uwe Beckmann eerste vice-president en Charles Shea-Simonds tweede. Ook bij de subcomitees veranderde er niets. Zo bleef Bert Wijnands voorzitter van de RW-subcomité. Na anderhalve dag vergaderen van de RWsubcomité op het schitterende springcentrum Netheravon en ruim twee dagen CIP-vergadering in Bisham Abbey was het springen over de hele wereld wederom voor een jaar geregeld. De Franse gedelegeerden, die nooit iets aan de CIP-meeting hebben gedaan, hoewel het om het jaar in Parijs is, begonnen na de grandioze organisatie van de British Parachute Association, nu dan toch echt wakker te worden en kondigden aan om te proberen de bijeenkomst van volgend jaar niet in Parijs maar in Straatsburg (waar een goed springcentrum is) te houden. We zullen zien of zij nu ook eens iets van de CIP-meeting gaan maken! Hein Cannegieter

De subcomité, die verantwoordelijk is voor de Code Sportive: v.I. n.r. Dough Peacock (Engeland), Buzz Bennett (Canada, voorzitter), Uwe Beckmann (W.-Duitsland), Claude Gillard (Australië). 9

Nationale kampioenschappen op het Nationale Centrum Velen zullen het al weten: de nationale kampioenschappen parachutespringen 1981 zullen weer op het - nu dan toch officiële Nationale Centrum van Nederland (op het Vliegveld Teuge) gehouden worden. En dat weer met een programma dat er - we schreven het al eerder - niet om liegt. Na het springsucces van de vorige NKP is het wedstrijdprogramma nog iets uitgebreid: vijftien precisiesprongen. vier stijlsprongen, tien viermans relatiefsprongen, zowel voor beginnende als de echte viermansteams. En tot slot - als de vierman achter de rug is bij wijze van experiment een programma van vier achtmanssprongen, volgens het WK-programma, alleen beginnend met een random sequence, dan een set, een random en een set. De NKP worden van zaterdag 20 juni tot en met 28 juni gehouden. Wedstrijdleider is weer Henk Verbeek, Charles Pellens is hoofdscheidsrechter. Iedereen met een C-brevet kan deelnemen aan precisie en stijl met dien verstande dat je voor deelname aan stijl kunt aantonen dat je dit jaar tenminste drie keer een serie van 14 sekonden of minder hebt gedraaid. Voor deelname aan de RWonderdelen moet je het D-brevet hebben of het C-brevet met een briefje van de chef-instrukteur dat je "het" kan. De kosten wijken (per sprong) niet of nauwelijks af van die van het vorige jaar. Voor de 15 PA-sprongen betekent dit /270,-. Voor de vier stijlsprongen / 120,-. Voor de tien RW-sprongen /300,-. Voor de vier achtmanssprongen is dit / 120,-, maar dit hoeft men bij inschrijving niet over te maken. Komen we aan het achtmansonderdeel toe, dan wordt gewoon per sprong betaald. Wat betreft de inschrijving is wél iets veranderd. Om van te voren enig idee te hebben hoeveel mensen er aan dit jaarlijkse nationale springfestijn gaan deelnemen (belangrijk voor o.a. de voeding!) is er een nieuwe regel ingevoerd voor de inschrijving: iedereen die vóór 1 juni zijn geld heeft overgemaakt voor de inschrijving, betaalt aan inschrijfkosten de gebruikelijke /50,-. Betaal je ná juni dan kost je dat /50,extra, dus /100,inschrijfkosten. Het is dus zaak snel in te schrijven alleen of met je team en het geld als de bliksem over te maken op rekeningnummer 13.91.05.964 van de Rabo-bank te Oldenzaal t.n.v. de NKP 1981. Uiteraard worden (door weersomstandigheden) niet gemaakte sprongen terugbetaald met uitzondering van de administratiekosten. Eventuele rejumps zitten in de sprongprijzen. Er wordt nog nagedacht over een niet voor de wedstrijd geldende eerste ronde om "in te springen", zowel voor de springers als voor wedstrijdorganisatie en scheidsrechters. De aanmelding voor de wedstrijd is in de wedstrijdwagen op het Vliegveld Teuge van 20.00 tot 21.00 uur op vrijdag 19 juni of op de volgende ochtend van 7.00 tot 8.00 uur. Het springen begint zaterdag om 9.00 uur, na de loting en de windspringers. Een NKP zonder kleurig, feestelijk, gezellig volgestouwd kampeerterrein is geen NKP. Dus ook nu weer veel ruimte op alle tenten en min of meer rijdbare vehikels te stallen. Kosten per "eenheid" wederom /25,voor de tien dagen. Electrische aansluiting kan ook. Kosten weer /25,-. De voeding zal weer op ca. /112,50 komen. Er is een pis/poepwagen. Hopelijk houdt men die nu iets schoner na gebruik achter dan gebruikelijk lijkt te worden. Mogelijkheid tot slapen, plassen, het grotere werk en douchen is er in het VPCT-gebouw, maar dit moet men met de VPCT-exploitanten regelen. Als je aan de NKP wilt meedoen en je bent er nog nooit geweest, het volgende. Je moet een FAI-licentie aanvragen bij de KNVvL afdeling Para, Jozef Israëlsplein 8, Den Haag door /7,50 over te maken op postgiro 179618 onder vermelding FAI-licentie Para. Je kunt dan vrijdagmiddag of -avond (of eerder als je wilt trainen) naar Teuge, ga op het kampeerterrein staan, ga met je FAIlicentie, medische verklaring, papieren van je parachutes, KNVvLlidmaatschapskaart en brevetpapiertje naar de wedstrijdwagen op de hierboven genoemde uren. De rest gaat allemaal vanzelf. Wil je de regels weten? Geen nood. Even een kaartje naar de KNVvL en 10

je krijgt het wedstrijdreglement thuisgestuurd. Makkelijk is misschien nog het even op de club te vragen. Daar zijn een aantal exemplaren naar toe gestuurd. Gesprongen wordt er in ieder geval uit de PH-PAR, een voor acht springers uitgeruste Brittain Norman Islander en verder uit in ieder geval enkele Cessna's 182. Tenslotte: de feesttent zal uiteraard niet ontbreken. NKP's op Teuge zonder de "nachten van Waldi" , dat zouden geen échte NKP's zijn. Tot ziens bij de Nederlandse Kampioenschappen! H. C.

cfjetwuwd! 171eAwazi 198/ te cfjouda

éAnnehe 9/isee &- 'an

~~{(j-"(.laal

r«.

van. gjam

<C}lJtula

"G.t.O/820·U02'i

"Vier Uden Sportief"

13 en 14 juni 1981

Voor de derde maal Provincie-Kampioenschappen-Precisie voor 3-mansploegen en individueel kampioenschap, over 5 sprongen. De Udense Stichting "Vier Uden Sportief" is in 1981 aan haar vijfde jaar begonnen. Dat betekent dus een lustrumjaar. Zoals bekend mag worden verondersteld beoogt deze stichting het doel om jaarlijks een feest te organiseren voor iedereen en ter bevordering van alle sportieve en folkloristische activiteiten. De daarbij geldende vuistregels zijn: "Top-Breedteen recreatiesport" en door en voor sport. Hieruit werd het gezinssportfeest geboren, dat nog nergens z'n weerga kent en dat dan ook nauwelijks nog introductie behoeft. Met plm. 10.000 sporters, verdeeld over vijftig takken van sport, met daarnaast een grandioos amusementsprogramma voor jong en oud, gebracht op het hoofdpodium, recht tegenover

de "Bierstraat" met al wat nodig is ter versterking van de inwendige mens, is de succesformule compleet om er weer een geslaagd festijn van te maken. Bij het parachute-springen' werd in 1979 Limburg, provincieen Rob v . d. Linden indo kampioen. In 1980 werd dit Zeeland en Charly Schuilen burg. De wedstrijd is alleen voor squares. We hebben 2 vliegtuigen een Cessna206 en een Cessna-I72. 112,- per sprong en geen inschrij fgeld. Inschrijven vóór 15 mei 1981. Er is gelegenheid om te overnachten, o.a. ook een camping. Het is ons eindelijk gelukt om te starten vanaf de Vliegbasis De Peel hetgeen de wedstrijd ongetwijfeld ten goede zal komen. Aanmelden voor de wedstrijd via uw clubsecretaris. Jan Testroote/Koos

Verhaar

Premier Van Ag! verrichtte vorig jaar de opening van Vier Uden Sportief. Tijdens zijn rondgang door het sportpark maakte hij een geanimeerd praatje met een der parachutisten. 11

CADETTEN PARACHI

~TISTEN VERENIGING

- ..... i-: ;--:_

~-: :7._

-->:;;

_...:=..

•

.•.

"Win een sprong uit een Turbo Porter" Er is al veel over het Nationaal Para Centrum gesproken en geschreven, het geheel draait geweldig maar in een bepaald opzicht heeft het Centrum nog geen eigen gezicht. Het mist namelijk nog een sticker. Op het ogenblik wordt gebruik gemaakt van een combinatie van de afdeling PARA en de V.P.C.T. Het Stichtingsbestuur heeft daarom het volgende plan. Het laten ontwerpen van een sticker voor het Centrum door springend Nederland in de vorm van een wedstrijd. De winnaar van deze wedstrijd wordt in de periode van 14-16 juni 1981 in de gelegenheid gesteld een sprong te maken uit een Turbo-Porter die in die periode op Teuge wordt gedemonstreerd. De hoogte van de sprong hangt af van het weer en de ervarenheid van de winnaar. De -

eisen voor de sticker zijn als volgt: moet uit te voeren zijn in 4-kleurendruk; vorm moet uit te voeren zijn in ongeveer 8 x 12 cm; uitdrukking geven aan het Nationaal Para Centrum.

De inzendingen moeten vóór 23 mei 1981 binnen zijn op het volgende adres: Secretariaat V.P.C.T., Bolkskamp 25,7576 GH Oldenzaal. Alle inzenders doen afstand van de auteursrechten en de ontwerpen worden eigendom van de Stichting Nationaal Parachutisten Centrum Teuge. Een ieder mag meerdere ontwerpen indienen. Kees Meyer 14

Dutch Conneetion sterk bij vierde internationale Para-Ski Alpencup Vierentwintig teams uil zeven verschillende landen streden in Bad Wiessee (BRD) om de Para Ski Alpencup. Nederland was er vertegenwoordigd door deelname van de Dutch Connection, dat de wedstrijd succesvol zou afsluiten.

Precisie Vooral werden er lauweren geoogst bij het precisiespringen. Omdat de wedstrijd door de Duitsers ook benut werd om de Duitse Nationale Para-Ski kampioenschappen te houden en hun jaarlijkse selectie toe te passen, waren de beide "bakken" zo gekozen, dat de hoogste moeilijkheidsgraad werd bereikt. Dit deed vele prominenten dan ook met "meters" in de sneeuw bijten. Gesprongen werd met driemansteams uit UH-I D heli's, 4 x op een berg, 2 x halverwege de helling. Vooral de dalsprongen brachten meters: chef-scheidsrechter Arndt Hoyer had de bak vlak naast de draden van een skilift gepland en vele springers hadden moeite met het hoge "inkomen". Bram Lasschuijt Jr. liet de konkurrentie achter zich hoewel hij op de berg 31 cm verloor; zijn overige vijf nullen mogen onder de "schuine" en turbulente omstandigheden een prestatie genoemd worden. Dat geldt ook voor de resultaten van Michel Bizot en Henk Nijhuis. Als Dutch Conneetion werd de eerste plaats groepsprecisie bezet, met ruim 2 meter voorsprong op de naaste concurrenten. Uitslag eerste 10 individueel: I. 2. 3. 4. 5.

6. 7. 8. 9. 10. 32.

Bram Lasschuijt Jr. Hans Helmut Herold Manfred Poloak Makosch Dr. Wirthensohn Michel Bizat Rudi Kneissl Helmut Bloos Alois Riesenbeck Wolfi Nรถsel Henk Nijhuis

0031 0046 0056 0079 0104 0117 0137 0153 0155 0172 0571

beide manches punten: hij reed op zekerheid en eindigde als beste Nederlander: 48e; Bram Lasschuijt Jr. werd 50e; Michel Bizot ex aequo met 22 anderen 51e.

Combinatie Om deze klassering was het allemaal begonnen. Individueel gingen de prijzen naar gerenommeerde namen in het Para Ski gebeuren: 1,2 en

3 werden resp. Rudi Kneissl (A), Alois Riesenbeek (D) en Manfred Polak (A). Bram Lasschuijt Jr. werd 17e, Michel Bizot 24e en Henk Nijhuis 41e. De Alpencup ging uiteindelijk naar het team Longlife/Graz, voor HSV Klagenfurt en FSC Baden Wiessee I. In dit combinatieklassement werd de Dutch Conneetion negende.

NL D D D D NL A D D D NL

Reuzenslalom Ondanks de goede voorbereiding van het Nederlandse trio - materiaal technisch dankzij sponsor Golden Team Sports en trainingstechnisch onder de strakke leiding van Lothar Augustin kwamen er geen bijzondere snelle tijden op papier. De piste was erg ijzig, het was bijzonder koud en . . . er moest 's avonds bij kunstlicht geskied worden, omdat het daglicht hard nodig was voor het springgebeuren. Hoewel Bram Lasschuijt Jr. in de eerste marche een tijd maakte die de Oostenrijkers aan het rekenen zette in verband met de combinatieuitslagen hadden de scheidsrechters gezien, dat hij een poortje miste en hij werd voor die rit gediskwalificeerd. Henk Nijhuis verdiende in

Lr---------------------------~------------~------ __~

NOORD NEDERLANDSE PARACHUTISTENCLUB

lIet Hoge Noord'n De NNPC is voornemens in het komende seizoen een groot aantal activiteiten op touw te zetten. Allereerst gaan we over tot uitbreiding van de springgelegenheid door invoering van een springavond (namiddag) en wel wekelijks op de woensdagmiddag van zes uur tot sunset. Voorlopig en als proef. In de maand mei zullen we de situatie verder evalueren. Verder organiseren we op vrijdag 1 mei het jaarlijkse nachtspringen op Eelde. Betreffende de voorwaarden: raadpleeg uw instrukteur en het B.V.R. We zullen ons best doen om slaapgelegenheid te regelen. Op dit moment is nog niet bekend uit wat voor kist(en) gesprongen zal worden en (mede daarom) wat de verschillende sprongprijzen zullen zijn. Te rekenen valt echter met enige verhoging (ferry-kosten, kosten voor het openhouden van het vliegveld). Ingeval van pijpestelen, orkanen en aanverwante ellende wordt uitgeweken naar vrijdag 8 mei. Onze clubwedstrijden worden gehouden op 16 en 17 mei. Er zijn twee categorie毛n, te weten hit & run voor leerlingen en precisie voor gevorderden. Aantrekkelijke prijzen, gezelligheid enz. enz. Ook organiseren we in de week van 27 juli t/m 2 augustus een zomerkamp op Ameland. We kunnen daarbij slaapgelegenheid verzorgen tegen scherpe tarieven en met een maximum aan comfort (echte bedden, douches enz.). Er zal op Ameland een C-I72 aanwezig zijn (zonder deur, dus frisse lucht en ouderwetse ontberingen waardoor je weer weet dat je springt!). 's Avonds films enz. enz. (het eiland biedt ook verder vele recreatieve mogelijkheden). Inlichtingen over onze aktiviteiten kunnen elke week vrijdags van 19.30 uur tot 21.30 uur ingewonnen worden bij de automatische telefoonbeantwoorder, tel. 05945-15188 of bij ondergetekende. Peter Liemberg, secr. NNPC, tel. 050-181833

Ter informatie Er is enige tijd geleden een heuse verkeerstoren geplaatst op het vliegveld Teuge. Door deze toren heeft de havendienst een beter zicht over het vliegveld en dit komt de veiligheid ten goede. Er wordt vanaf I maart weer elke dag gesprongen op Teuge en vanaf I april is de PHPAR (Norman islander, 8 man), er weer. Dit vliegtuig is ook te gebruiken voor static-line sprongen dus waar wacht men op! Er kan op Teuge volop getraind worden door diverse mensen maar het is erg verstandig om met een geheel team te komen. Er bestaat op zondag ook de mogelijkheid om zaken te doen in de "riggershop", deze is dan geopend van 14.00-17.00 uur. Er bestaat ook een mogelijkheid om uw materiaal te verzekeren in de riggershop. De verzekering dekt alle aan verzekerde toebehorende voorwerpen (tegen diefstal, defect raken of verlies), die door hem/haar of zijn/haar gezinsleden tot eigen gebruik op zijn meegenomen. De verzekering geldt in Europa en in de landen om de Middellandse Zee. Er een paar vierman teams mee kunnen doen aan de V.P.C.T. clubkampioenschappen. Dit mee doen is echter wel buiten mededinging voor wat betreft de titels, maar het is een goede training voor de N.K.P. '81! Programma: 4 mansgroep precisie met individuele meting 10 sprongen; 4 mans SRW 10 sprongen. Kosten: groepsprecisie /175,-; SRW /300,-; inschrijfgeld /40,-. Tijdschema: 28 mei: 08.00-09.00 uur aanmelden, controle papieren etc. loting; 09.30 uur: windspringers en aanvang wedstrijd;29 t/m 31 mei, aanvang 08.00 uur, na afloop van de wedstrijd fun jumpen. inschrijven v贸贸r IS mei 1981 per team. inschrijven bij secretariaat S.N.P.C.T., De Zanden 15,7395 AP Teuge. informatie: 05763-604.

Nieuws van het Nationaal Centrum Cursus relatiefspringen Een nationaal centrum is pas een nationáál centrum als het iets toevoegt aan het springen bij de verschillende clubs. Stichtingsbestuur en leiding van het centrum zoeken dan ook naar mogelijkheden om de Nederlandse springers iets extra's te bieden. Het eerste is meteen al goed: een zeer geconcentreerde cursus relatiefspringen van 14 tot en met 16 mei op het vliegveld Teuge. Instructeurs zijn de beste relatiefspringers van ons land, waaronder leden van het viermansteams team, dat in 1980 nationaal kampioen werd en voor de nationals van dit jaar al zo'n 100 sprongen maakte, waaronder 50 in Amerika. Iedereen die een B-brevet heeft en zijn salto en tracking heeft afgetekend kan deelnemen aan de cursus. De cursus bestaat uit een theoretisch deel en een praktisch deel. Als het weer het toelaat worden de twee delen telkens afgewisseld. Er zijn geen inschrijfkosten aan verbonden. Wel is het zeer verstandig om jezelf nu al vast aan te melden. Als het even kan moet dat vóór 5 mei. Doe je het later dan kan de centrumleiding misschien niet meer genoeg toprelatiefspringers inschakelen en zijn er dus te weinig instructeurs voor te veel springers. Dus als je in een paar dagen tijd een goed en geconcentreerd begin wilt maken met relatiefspringen, bel dan even met het centrum, tel. 05763-604 en geef je

op. Eten, slapen en al die andere dingen kun. je in de buurt van het veld. De sprongkosten zijn - als je met een RWinstructeur springt - wel hoger dan normaal. Op de normale sprongkosten zit weinig winst, dus moet de plaats van de instructeur betaald worden. De instructeurs die leerling-RW-springers willen helpen, zijn bereid de helft van hun sprong kosten te betalen. Dat betekent dat de cursisten anderhalf maal de normale sprongprijs betalen. Maar daarvoor krijg je dan ook een instructeur mee omhoog en alleen met een geroutineerde relatiefspringer leer je goed en snel relatiefspringen ! Elke gevorderde relatiefspringer zal weten dat op déze manier RW leren nog steeds stukken en stukken goedkoper is dan om het allemaal samen met een vriendje, die er ook niet zo geroutineerd in is, uit te vinden. Dus iedereen die serieus op een goed spoor gezet wil worden met RW, bel even met Teuge en wees 14 mei vroeg op Teuge. Of de dag ervoor om de sfeer te proeven en je alvast te oriënteren.

NKP Over de NKP staat elders al het een en ander. Fluister-Porter Op het weekend van 15-17 juni is er een Zwitserse (van de Pilatus-fabriek afkomstige) "f1uister-Turbo-Pilatus" op het Nationaal

Centrum. Het ding was toevallig in België en om er eens kennis mee te maken halen we het ding naar Teuge. Iedereen die wel eens uit een "normale" Turbo-Pilatus heeft gesprongen, weet wat voor gigantisch lawaai zo'n ding maakt. Vooral met het dalen, als de piloot hem op z'n neus zet (en om de formatie cirkelt ... ) hoor je het gieren van 10,000 voet alsof er een straaljager naast je staat te starten. Kortom, dit meest ideale achtmansspringvliegtuig zou alle milieugroepen, gemeentebesturen en andere niet- en wel goedwillende burgers terecht de hik bezorgen. Daarom ontwikkelde Pilatus een geluiddemper, die evenwel de prijs van dit toestel bijna verdubbelde, namelijk tot ongeveer een miljoen gulden. Onbetaalbaar voor een normale paraexploitatie. Maar wie weet voelen geluidwerende overheden en andere instanties er voor ons de helpende hand toe te steken om het geluid terug te dringen. Kortom: iedereen kan op 15-17 juni tegen normale Nationaal Centrum-sprongprijzen uit de Zwitserse fluister-Pilatus springen, maar moet niet gek opkijken als er een programmaatje in elkaar gezet wordt voor VIP's, die wij het ding willen laten horen. Clubkampioenschappen De VPCT wil haar

clubkampioenschappen

r----------------------------------~----------------===========---------------------------anders dan in de wedstrijdkalender stond aangekondigd van 28-31 mei op het Nationaal Centrum houden. Het is een afspraak tussen NC en YPCT dat zij een weekend per jaar voorrang op hun "oude veld" hebben, nl. bij hun clubkampioenschappen. Het is dus mogelijk dat er voor andere springers enkele beperkingen bij het springen zijn in dat weekend. September-boogie De grandioze september-boogie, meteen de eerste Europese Ió-mans-wedstrijd (zie de voorplaat van enkele Sport parachutisten terug) krijgt dit jaar een vervolg. Hoewel iedereen het na één keer al hardnekkig de septemberboogie noemt, is het dit jaar in augustus. De tweede Europese 16 manswedstrijd is van 22 tot 25 augustus en de boogie is van 26 tot 30 augustus. Met name de foto van Sjaak Gielen van die 16 mans-donut-flake boven de startbaan van Teuge en het lobbyen op de CIP-meeting in Engeland lijkt er toe geleid te hebben dat er nu al vrij zekere inschrijvingen zijn van niet alleen een Nederlands, Belgisch en Duits team, maar ook een Noors, Engels en Frans team. Afgesproken is dan ook dat er maar één team per land mag meedoen. Anders wordt het aantal sprongen per dag vervelend laag. Al met al kan dit als het weer wéér meezit, een nog fantastischer happening worden dan in september vorig jaar. Evenals de boogie, want reken er maar op dat al die buitenlanders zeker ook voor die boogie (springfeest) zullen blijven en dan kunnen ook niet-i.teamleden" grote formaties proberen te maken uit de twee Norman Islanders.

vouwzaal etc. van het Nationaal Centrum. Alles zo efficiënt mogelijk en alleen op het springen gericht. De YPCT verdween naar een pand aan een toegangsweg naar het vliegveld. Daar toverden Hans Keiler en Hans Jonkers een oude hooizolder om in een oer-gezellig para-onderkomen:

Gezelligheid Zoals al eerder geschreven: het oude YPCT--.gebouw is omgebouwd tot kantoor/riggershop/

pencil pocket

nylon heavy duty zippers elastical

straps-----"d'J

bar met toebehoren, matrassen, douche, WC, alles wat je maar kan wensen. Wie 's avonds na een dag lekker springen uit de Norman Islander om een praatje verlegen zit, is van zeer harte welkom in het YPCT-onderkomen van de twee Hansen! H. C.

POLESTAR P ARA OVERALL Kleuren: rood, blauw, oranje etc.

upper leg pocket

Maten: small, medium en large. lower leg pocket

--I

/110,elastical

straps

-===:::::==

Dealer-aanvragen zijn welkom

Postbus 2842, 3000 CV Rotterdam of Ansekerke 18, 4761 NB Zeven bergen Telefoon (01680) 26356

•. I ••. IIII~IIII_IIII~ 18

• • ••• • _ T II_~II~IIII

naam

Het verzegelen van reserveparachutes Bron Basisveiligheidsreglement chute Manual pt. 7.94.

art.

13a The Para-

Materiaal Zegeltang met cijfercombinatie, zegeldraad (rood van kleur met een breeksterkte van minder dan 2,5 kg), zegelloodje. Uitvoering De verzegeling van reserves dient om het openen van de reserve door onbevoegden te voorkomen. De verzegeling mag het normale functioneren van de reserve parachute niet belemmeren. Alleen de laatste pin wordt verzegeld. Bij een centerpull reserve worden beide pinnen verzegeld. Er moet zoveel ruimte in de verzegeling worden gelaten dat de pinnen iets kunnen verschuiven. De sluitknoop moet uit minimaal twee halve steken bestaan en deze knoop moet in het zegel zitten. Bij een reserve waar i.p.v. metalen eonen gebruik gemaakt wordt van nylon loops, wordt dezelfde procedure gevolgd.

M. G. Althof P. W. Op de Beek J. Beumer M. L. Bizot S. Blietz E. F. de Bock P. H. Bouwens A. H. Broekman J. S. K. Bronsveld J. Brunt J. de Bruyne E. Bussemaker J. W. M. Buster A. Camfferman V. A. Cillekens A. J. Dirven F. Dierssen H. A. Elias Th. C. van Gelder J. de Graaf W. D. Groenewold H. 't Hart H. A. Hartgers A. H. Hendriks H. C. P. Hoefnagels P. J. Hoogerwerf H. van Huizen H. Jansen J. H. M. P. Jansen R. Jongkees E. G. L. Kahn A. J. Keizer P. de Koning J. Th. Kouwenhoven J. Y. v. d. Krieke A. Lasschuyt A. H. van Lierop B. J. v. d. Linden M. W. M. Maltha J. Mermink

P ARA-CLUB-FLEVO Op 20 december 1980 werd de vliegclub Flevo met haar afdelingen zweefvliegen en parachutespringen op een buitengewone ledenvergadering ontbonden. Op 7 februari 1981 werd, na 6 weken hard werken, een nieuwe, zelfstandige paraclub opgericht, die uiteraard Para Club Flevo heet. Dat een en ander niet op de voortgang van het springen uitwerkte blijkt uit de honderden sprongen die in de eerste twee maanden van dit jaar werden uitgevoerd. Dit kon alleen omdat de vliegersgroep, de bijna volledige instruktiegroep en 60 vaste leden zich achter de nog op te richten club stelden. Het bestuur bestaat uit: Jan de Bruyne, Rudi Stomp, Johan Bronsveld, Ap de Rijk en Jet Bronsveld. De springprijzen zijn niet verhoogd t.o. v. het vorige jaar. 3000 ft kost /15,-, daarna koste elke 1000 ft /2,50 meer. Materiaalhuur is /2,50 voor een complete uitrusting en gastspringen kost eveneens/2,50. De club gebruikt FXC 12000 automaten en hanteert het Stevens Break-a-way-systeem als reserveprocedure, ook voor leerlingen! Als u dit leest zijn de Se Ram Air Wedstrijden van Flevo al weer voorbij. De wedstrijd werd voorbereid door Michel Bizot (want die weet hoe dat moet). Naast alle Nederlandse springers waren door toedoen van de Dutch Conneetion naar veel Europese landen uitnodigingen verstuurd. De bedoeling was om een internationale wedstrijd van hoog nivo te houden. Hoe het afliep leest u in de volgende "Sportparachutist" . Op 22 februari jl. maakte Jan de Bruyne zijn 2000ste sprong! Op

instr.nr.

tangnr.

80-02 78-08 80-05 79-03 73-09 75-02 79-05 79-08 74-06 80-08 72-09 73-04 70-01 77-04 71-07 70-04 72-05 74-12 79-09 74-04 76-04 78-01 80-01 78-04 74-05 76-14 79-13 75-04 78-05 79-10 76-05 80-06 79-07 76-10 77-01 73-05 74-03 79-02 76-11 77-02

500 SOl 502 503 504 505 506 507 508 509 SlO 511 512 513 514 515 516 517 518 519 520 521 522 523 524 525 526 527 528 529 530 531 532 533 534 535 536 537 538 539

naam

instr. nr.

tang nr.

K. Meyer 76-06' 540 A, M, Niehues 78-02 541 J. M, F. Oosterveer 78-09 542 H, B. Oosthout 79-12 543 S, D, Otsen 72-08 544 J, den Otter 79-0 I 545 C. A. T. Pellens 68-06 546 R, Pierlot 80-03 547 A, V, M, Pohlman 80-04 548 J, de Poot 79-14 549 E, H, Poth 79-06 550 H, C. Pijnenburg 72-03 551 B, D, Rienks 69-03 552 p, J, Santegoeds 72-02 553 C, M, J, Schoonen 76-07 554 J, Spiering 73-08 555 G. H, Steenwinkel 79-15 556 J.H.Stegman 76-15 557 C, L. von Sury 76-09 558 F, M, Thijssens 71-09 559 J, van der Veen 75-03 560 W. A. Velthuizen 69-04 561 H, J. Verbeek 74-10 562 L. F, Verboom 78-03 563 J. Verhaar 68-03 564 R, G. Voskamp 79-11 565 E, J, de Wekker 72-01 566 J, J, M. Wery 80-07 567 A, J, Wieringa 74-09 568 A, Willebrandts 72-04 569 E. P. J. Wissink 78-07 570 B. F. Woltering 73-01 571 M. Wormgoor 78-06 572 E. T. H. Wijnands 68-07 573 Voor de goede orde: Er is geen verplichting om een tang te kopen maar wel om te verzegelen. Instrukteurs die al een nummer als valschermtechnicus hebben staat de keuze uit hun twee nummers vrij.

de Dropzone van Flevo stonden meer mensen dan gewoonlijk de springers op te wachten. Het was een erg koude, maar mooie springdag. Op 7000 ft vielen Jan, Michel Bizot en Jan Vijfwinkel in stylepakken! In een close exit uit de (te) kleine deur van de tweemotorige Partenavia. Ze maakten een "driemans" waarna (volgens insiders) Jan niet door Michel gezoend wilde worden, wat een bende opleverde in de lucht. Na opening maakten rook en vlaggen duidelijk dat dit een feestsprong was. Feest werd het in ieder geval aan het eind van die dag in de clubkantine. Tweeduizend is een hele boel. Jan, namens alle leden Proficiat!

laat te starten kregen zij te maken met een slechte piste en verslechterde zware sneeuwval het zicht.

g coupE... e

PARA

DU mOnDE-

SI<I 14- 21- mars 81

Onder het "wakend" oog van de Mont Blanc werden op de Col de Saisies (F) voor de ge maal de wereldkampioenschappen para-ski gehouden. Bij deze wedstrijd, die bij toerbeurt door één der Alpenlanden wordt georganiseerd, kwamen ditmaal 18 teams uit Frankrijk, Oostenrijk, Zweden, Duitsland, Finland, Italië, U .S.A., Zwitserland, Joegoslavië, Canada en Nederland aan de start. De Dutch Connection, Bram Lasschuijt Jr., Henk Nijhuis en Michel Bizat -, vertegenwoordigde er ons land. Ski-gedeelte Als voorbereiding op de Coupe du Monde werd er een drietal trainingsweken op ski's doorgebracht in Oostenrijk en Duitsland. Veel advies kwam met name van het ski-leraar duo/broer en zus Lothar Augustin en Heidi Egger; er werd dan ook duidelijk beter geskied dan bij de vorige Weltcup in Arosa (CH). Bij dit onderdeel werd de Oostenrijker Herbert Pedevilla eerste, gevolgd door de Italiaan Andrea Gigli en landgenoot Rudi Kneissl. Beste Nederlander werd Bram Lasschuijt Jr (40e plaats), die in beide reuzenslalom-manches punten voor het combinatieklassement wist te bemachtigen, door goed door de poortjes te komen. Henk Nijhuis en Michel Bizot hadden pech bij de loting: door

Para-gedeelte Er moesten wederom 3 bergsprongen en 3 dalsprongen worden gemaakt, waarvoor Gazelle helicopters gebruikt werden. Vanwege het weer werd er tussen de wolken door gemanoevreerd en konden er met moeite (en kou, - 25° Cl) twee dalsprongen worden doorgedrukt na 4 dagen, ,stand-by". De drie bergsprongen en de resterende dalsprong konden op een zannige dag worden afgemaakt. Lasschuijt Jr. en Bizat bleven beneden hun kunnen: Bram verloor meters in het dal, Michel deed dit op de berg; met 2.85 en 3.32 werden zij respectievelijk 2ge en 35e. Verreweg het sterkste Nederlandse springen werd getoond door Henk Nijhuis met 3 dead-centers en een totaal afstand van 28 cm behaalde hij in het individueel klassement een vijfde plaats, voor Pendieton (USA) 005, Grangeon (F) 011, Farrington USA) 017 en Pedevilla (A) 0.22. Als team werd ons land bij het springen als 8e gekwalificeerd. Combinatie In het individuele klassement ging goud, zilver en brons resp. naar Herbert Pedevilla (A), Brett Pendieton (USA) en Gerard Grangeon (F). Bram Lasschuijt Jr. werd 33e, Henk Nijhuis 36e en Michel Bizat 45e. In het landenklassement werden de beide Zwitserse teams één en twee, USA werd derde. "Pays Bas" werd 14e. Tenslotte kwam de door Golden Team Sport gcsponsorde uitrusting nog eens goed van pas tijdens een ski-tocht op de gletschers op de toppen rond de Mont Blanc, een hoogtepunt (letterlijk en figuurlijk) van deze World Cup. Want je kunt wel stellen, dat het niet iedere dag gebeurt, dat je lunch op een hoogte van ruim 3 km per helicopter wordt aangevoerd; hier gebeurde het en het was tekenend voor de uiterst complete wijze, waarop meet-director André Chambon zijn zaken voor elkaar had. Een driewerf zap-zap-zap voor hem c.s.!!

Een alternatief voor de gipsbalk In PARANOIA, het clubblad van Paraclub Icarus, heeft een jaar geleden een artikel gestaan over "Baycast", geschreven door Pim van Doerenmaaien (onderrneer hoogleraar anatomie). Het lijkt me zinvol, dat ook anderen dan de icarusleden van het bestaan van "Baycast" op de hoogte zijn. Daarom hieronder enige gegevens. Helaas wordt er in de parasport weleens iets gebroken. Niemand kijkt vreemd op, wanneer een para zich, voorzien van arm of been in het gips, ergens vertoont. Een aantal springers blesseert zich wel eens in de loop der jaren. Over

het algemeen wordt betrokkene, na zijn "mislukte" landing door zijn medespringers spoorslags naar een ziekenhuis in de buurt gereden, om daar foto's te laten maken. Na enige uren mag de onfortuinlijke springer dan weer mee, voorzien van maagdelijk gips. Hij/zij mag - als het been in het gips zit - er zeker een dag niet op staan, want het gips moet harden. Daarna gaat hij/zij enige weken tegemoet van moeizaam strompelen. Het been is verschrikkelijk zwaar, waardoor je helemaal scheef moet lopen, wil je vooruit komen. Je kunt enige weken niet in bad; ook douchen is een groot probleem. Vooral wanneer het zomers warm is, voel je je extra vies. Het gips geeft een benauwend gevoel en de huid onder het gips wordt er gedurende die weken ook niet mooier op. Er is zelfs kans op beschadiging van de huid door de druk van het gips, of door de scheuren die ontstaan. Met name bij loopgips kan door de belasting het gips gaan afbrokkelen. Wanneer er tussentijds foto's genomen moeten worden van het bot, moet het gips worden verwijderd, de foto's worden genomen en er gaat weer nieuw

gips omheen. En opnieuw moet je dan een dag wachten voor het gips hard genoeg is om erop te staan. Kortom, behalve dat je zit met een gebroken bot, zit je ook met allerlei vervelende bijkomende zaken. Sinds enige tijd is er een alternatief voor het aloude gips: "Baycast". De producent is de firma Bayer. Ruim een jaar geleden, toen "Baycast" schoorvoetend de medische wereld binnenkwam, hebben Pim en ik ons onafhankelijk van elkaar een "Baycast-arm" laten aanmeten, om te ervaren wat er zo geweldig aan zou zijn. Het was mijn bedoeling de "Baycast" een week om te houden, ermee in bad te gaan e.d., maar helaas was de "Baycast" zo ver over mijn vingers aangebracht, dat ik niet eens meer autorijdend thuis kon komen. Het was er binnen een minuut weer af. Pim en ik hebben er een zeer positieve indruk aan overgehouden. Het aanbrengen gaat als volgt. De huid wordt eerst met een zalf verzorgd of met een tricotkous beschermd. Dan wordt de arm, het been o.i.d. met een dunne laag kunststofwatten omwikkeld. Tenslotte wordt de "Baycast-zwachtel" in water gedrenkt en in een dunne laag om de watten gewikkeld. De gipsmeester draagt daarbij plastic handschoenen. Door het zwachtelen voegt het materiaal zich goed aan de vorm van arm of been aan. Na plm. 30 minuten is de "Baycast" droog en keihard en wandel je erop weg. Dat wandelen gaat ook een stuk eenvoudiger, want het gewicht is YJ van het gewicht van gips. Rรถntgenfoto's kunnen door de "Baycast" heen worden genomen. Het is luchtdoorlatend en waterbestendig, dus een douche of bad kan geen enkele schade aanrichten. Je zou er zelfs mee kunnen zwemmen, want met name waterpolo-ers worden ervan voorzien

Mei

zodat ze toch belangrijke wedstrijden kunnen spelen. Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat zij dan geen watten om hun arm krijgen, want het blijkt toch wel lastig te zijn om die droog te krijgen. Een haarfรถhn heeft tenslotte ook zijn beperkingen. Wanneer er bij het been een loopblok aan de onderzijde van de voet moet worden aangebracht, wordt dat gewoon meegezwachteld waardoor het muurvast zit. De gipsmeester , die gespecialiseerd is in het aanbrengen van het traditionele gips, kan niet zomaar "Baycast" aanbrengen. De wijze van zwachtelen is uitermate belangrijk. De firma Baycast heeft speciale opleiders in dienst, die de gipsmeester in de ziekenhuizen wegwijs maken met het produkt. Een jaar geleden was "Baycast" bij een betrekkelijk klein gedeelte van de Nederlandse ziekenhuizen verkrijgbaar" waardoor je eerst moest uitzoeken welk ziekenhuis wel tot aanbrengen in staat was, voordat je je van de dropzรถne naar een ziekenhuis liet vervoeren. De meeste ziekenhuizen hebben het produkt inmiddels opgenomen, alhoewel je soms wel expliciet naar "Baycast" moet vragen, omdat je anders gewoon gips krijgt. Die ziekenfondsen hebben "Baycast" toegevoegd aan het voorzieningenpakket, zodat niet meer hoeft te worden bijbetaald. Ook in het buitenland is "Baycast" in opmars. Inmiddels hebben enkele Icarus-leden "Baycast" enige weken mogen uitproberen en de reakties zijn gunstig. Wellicht is dit een aanleiding om "Baycast" te vragen wanneer je landing niet helemaal ongeschonden is gebleken. Marianne de Gier

WEDSTRIJD- EN EVENEMENTENKALENDER 9

14/15/16

16/17

23/24 28 t/rn 31

Aantekening A-kampioenschappen Flying Dutchmen. Informatie bij het clubsekretariaat (uitwijk 23 mei). Opleiding voor de breveteisen relatiefspringen op het Nationaal Centrum - schriftelijk opgeven. Jaarlijkse 40 + precisiewedstrijd op de vliegbasis Zutendaal, georganiseerd door de Afcent Paraclub - informatie: 09-4924345785. Club kampioenschappen Paraclub Icarus - PA en RW. Informatie bij het clubsekretariaat (uitwijk 23/24 mei). Club kampioenschappen ENPC. Club kampioenschappen VPCT (iets beperkter algemeen springen op het Nationaal Centrum).

Juli

4 t/rn 12 22 t/m 25 23 t/rn 26

Aug.

6/7/8 13 t/rn 16 22/23

22/23

Sept. Juni

6/7/8

6/7/8 6/7/8 7/8 13/14 20/21

20 t/rn 28

Relatiefwedstrijd voor viermansteams op de vliegbasis Zutendaal, georganiseerd door de Afcent Paraclub. Informatie: 09-4924345785, Club kampioenschappen Flevo. Coupe de Maarsseveen (PA). Informatie sekretariaat PCI. Wedstrijden in het Kralingse Bos (Rotterdam), Informatie club sekretariaat. Provincie-kampioenschappen in Uden (N.Br.). Kampioenschappen aantekening A (PC-achtige koepels) bij de Flying Dutchmen (uitwijk 29/30 augustus). Nederlandse Kampioenschappen Parachutespringen 1981 op het Nationaal Centrum, vliegveld Teuge, in precisie, style, vieren achtmansrelatief. Informatie in de Sportparachutist van 1 januari, 1 maart en 1 mei. RW-programma's te verkrijgen bij de KNVvL vanaf medio februari - inschrijving tot 18 mei.

5/6 12/13

19/20

26/27

Okt.

1981

Zomerkamp Flying Dutchmen ("Beket-beker"wedstrijd). Springvierdaagse bij de F1ying Dutchrnen (Koophandel-bokaal), Informatie clubsekretariaat. Opleiding voor A-brevetters tot het B-brevet op het Nationaal Centrum. Opgaven alleen schrifte\ij k. Opleiding voor de breveteisen relatiefspringen op het Nationaal Centrum. Opgaven schriftelijk. CRW (koepelrelatief) boogie op het Nationaal Centrum. Informatie: 05763-604 of 888. OPEN clubkampioenschappen Paraclub Noord te Hoogeveen, in precisie en 2- of 3-mansrelatief. Informatie: 05280-68271. Relatief-wedstrijd Paraclub Icarus, Informatie clubsekretariaat (uitwijk 29/30 augustus). Rotterdamse kampioenschappen. Informatie clubsekretariaat Flying Dutchmen. OPEN A-brevetters wedstrijd, georganiseerd door de Paraclub Flevo bij Lelystad. Informatie: 03412-4991. 2e Europese 16-mans-relatiefwedstrijd op het Nationaal Centrum, vliegveld Teuge. Internationale 40 + wedstrijden. Klasse A: 40 jaar en ouder Klasse B: "Junior" - Senioren (35 + of 40 jaar). Precisie-wedstrijden bij de Paraclub Icarus. Informatie clubsekretariaat. Wereldkampioenschappen relatiefspringen vieren achtmansteams in Zephir-hills, selektie vierman op NKP 1981.

17 resp. 24/31

Nachtsprongen clubsekretariaat

op Zestienhoven. Flying Dutchrnen.

voor VS -

Informatie

โข..

Het relaas van een beginner Overdruk uit de "Jumpeleur" ge jaargang - nr. 1 - 8 febr. '81 E.N.P.e.

In het najaar van 1979 was er een "open dag" op vliegveld Seppe. Ik, als luchtvaartenthousiasteling, met het hele gezin, erop af. Het was er enorm druk en in die drukte was in een hangar een stand ingericht van de ENPC. Daar kwam ik in contact met Jan Hoefnagels, een geweldige para-enthousiasteling, die mij ervan overtuigde, dat parachutespringen het einde is en echt iets voor mij was. Het toeval wilde, dat ik tussen al die mensen daar mijn broer Wim was tegengekomen, die ook het betoog van Jan had aangehoord. Het werd net zo enthousiast als ik en nadat onze ega's hun fiat hadden gegeven, werden onze namen genoteerd op een ellenlange wachtlijst. We moesten wat wachten, maar er zou vanzelf een oproep voor de grondopleiding binnenkomen. Maar ja, bekend is dat een jaar voorbijvliegt, maar wachten een eeuwigheid duurt. Gelukkig werd ook lang wachten beloond. In mei was het zover, de opleiding kon beginnen. Ik was samen met mijn broer in één opleiding ingedeeld. Ik had mazzel, want het was net in één van die weekends, dat ik 's zaterdags niet hoefde te werken. Vrijdagavond om 18.00 uur moesten we aanwezig zijn op de dropzone en ons melden bij Rob Grootings, de opleidings-coördinator van de ENPC. Er moest een papierwinkel worden ingevuld en ja hoor ... de eerste theorielessen begonnen. Ook werd een deel van de "coopertest" afgenomen. Vermoeiend was het, maar wel interessant. De volgende dag werd in een sportlokaal in Bosschenhoofd de rest van de opleiding afgewerkt. Theorie, gevolgd door honderden para-rolletjes van grond tot spring kast. Reserve-procedures, mal-functies, enz. De dag werd afgesloten door een examen. Gelukkig waren we met de hele opleiding geslaagd en werden we in bezit gesteld van een oefenvergunning. Gezegd moet worden, dat de kwaliteit van de opleiding gewoon bijzonder goed te noemen is. Zondagmorgen om 8.00 uur moesten we ons melden op de DZ bij Henk Hoefnagels. De instructeur van dienst, speciaal voor de nieuwe opleiding! Wonder boven wonder was het stralend weer. Bij de "briefing" werd verteld, dat we met de A VL gedropt zouden worden. Ieder van ons werd voorzien van het nodige springrnateriaal. Ik kreeg een C-9 met LL modificatie. Mijn broer ook. Na lang passen en meten (dat noemden ze "fitten") was alles op maat en werden we met de parabus (nou ja, een gewone grijze ram22

melende Transit) met twee sticks gelijk naar het vliegveld gebracht. De "spanning steeg danig en de zenuwen moesten het aardig ontgelden. De eerste stick ging in het vliegtuig en verdween in het luchtruim. Mijn broer en ik waren samen ingedeeld in de tweede stick. We konden alvast omhangen. Brrr ... wat spannend. Henk kwam met de kist terug en gaf ons nog een laatste controle alvorens we konden instappen. Taxiën naar de kop van de baan, vol gas ... en hup daar gingen we. De wind waaide lekker binnen in het portier-loze vliegtuig. Alles verliep zoals ons in de theorielessen was bijgebracht. "Jumprun", aanwijzingen aan de piloot, coupez ... uitstappen op wiel en stepje. Mijn broer was het eerst, dus kon ik vanaf het achterbankje alles op een afstand gadeslaan. Mijn broer stond! Henk zei hem nog, dat hij alles rustig moest doen. Ik hoorde hem luidkeels roepen 1001 ... De static-line kletste tegen de romp. De schrik sloeg mij om het hart. Als alles maar "goed" ging. Het vliegtuig draaide een bocht naar rechts. Henk zei, dat Wim keurig stabiel was afgesprongen. Hij wees mij de plaats waar mijn broer nu hing, "keurig" onder een mooie witte koepel. Nu was het mijn beurt. Naar voren kruipen, terwijl het vliegtuig een scherpe bocht draaide. Weleens gedaan? Ik nog niet, maar ik merkte vanzelf wat het was. Henk pleegde nog een laatste inspectie. Jurnp-rurn, coupez ... uitstappen. Mijn hand werd gelijk naar achteren geblazen. Dat was wel even wennen. Even later stond ik buiten! De broekspijpen van mijn (geleende) schilders-overall wapperden om mijn benen! Krampachtig hield ik mezelf vast. Je moest eens vallen! Ik keek naar Henk. Als ik het net zo deed als onze Wim, was alles goed, aldus Henk. Ready? Ja, dat moest wel. "Go" ... ik voelde een klap op mijn bil. Opvallend was dat ik geen enkele moeite had om in de "diepte" te kijken. Thuis kruip ik voor geen goud in de dakgoot, maar hier had ik geen hoogtevrees. Nou, loslaten dan maar 1001,1002,1003, parachute. Ik heb het hardop geroepen. Maar ik kan mezelf niets meer herinneren van wat er met me gebeurde. Ik was keurig stabiel

afgesprongen net als onze Wim, maar dat hoorde ik later op de grond pas. En plotseling hing ik. Een geweldig gevoel van vrijheid en ruimtelijkheid overviel me. Een heerlijke rust en stilte, die je een kick geven. Keihard riep ik: "Wat een belevenis!" Een belevenis die me dagenlang heeft vol-gehouden, die ik van de daken af had kunnen schreeuwen, die je aan iedereen wilt vertellen, die ik iedereen zou willen laten meebeleven. Op dat moment ontdekte ik een kleine tekortkoming in de opleiding. Ik moest het veld zoeken, maar ik wist niet, wat ik zoeken moest. Er was verteld: rondje draaien en veld zoeken. Dus maar snel een stuur-toggle getrokken en zoeken maar. Ja zeg, plotseling zag ik schuin onder me de witte T, de groene "keet", de grijze grindbak en de roodwitte windzak. Nu maar kijken hoe je sturen moest: de T volgen! Op dat moment zag ik dat mijn broer midden in de grindbak was geland. Zou mij dat ook lukken? Het leek er op, dat ik in ieder geval op de dropzone terecht zou komen. En inderdaad, een meter of 10 naast de grindbak maakte ik mijn eerste landing. Een para-rol zo die in boeken worden beschreven. Dat kon bijna niet anders na zo'n intense training. Ik ontdekte dat ik midden tussen de lijnen gerold was. Hoe moest ik daar tussenuit komen zonder er een puinhoop van te maken. Het lukte helaas niet. Dan zo maar om mijn armen slaan en naar de "para van dienst" . De eersten die mij kwamen feliciteren met mijn eerste sprong waren mijn vrouwen kinderen. Ze hadden bij deze gelegenheid een bloemetje meegebracht met de filosofie dat, hoe de afloop ook was, een bloemetje nooit weg was. Ik voelde me kinderlijk gelukkig met deze geste. Trots als een pauw meldde ik met af. De chute ging op de vouwtafel en nu maar proberen een beetje lijn in de warwinkel te krijgen. Afijn, anderhalf uur later zat ik nog te worstelen met koorden en lappen stof. Gelukkig kwam André Bouquet me "even" helpen en ... binnen 5 minuten lagen alle lijnen keurig gestrekt en ontward over de vouwtafel. Ik ben hem nog steeds dankbaar voor deze hulp. Na ongeveer nog een half uur kreunen en steunen, was het "hele pack" weer in springklare staat. Ik werd, weer samen met onze Wim, ingedeeld in één stick met dezelfde A VL. Instructeur was nu Rob Grootings. Na wat geharrewar bleek dat de PAC gebruikt moest worden in plaats van de A VL. Omhangen, controle, instappen en wegwezen. Groot voordeel was dat je nu wist hoe alles ging, dus was alles een beetje eenvoudiger. Met het afspringen was ik niet geheel stabiel. Ik draaide iets over rechts, maar veel was het niet. De besturing kon ik goed begrijpen tot op ongeveer 150 meter hoogte. Ik werd zo van het veld afgestuurd. Ik snapte er niets meer van, maar dacht, dat zal wel aan mij liggen. Ik landde tussen de spinazie in een veld naast de dropzöne. De eigenaar stond me al op te wachten en eiste /25,- schadevergoeding. Jammer voor hem en gelukkig voor mezelf had ik geen beurs bij me (welke springer wel?) Ik zou het wel doorgeven als ik op de dropzone was. Eerst maar field-packen. Bij het afmelden hoorde ik dat de besturing wat fout gelopen was. Onze Wim was gedropt, terwijl ik nog op 150 meter hing en dus werd hij bestuurd om niet te ver af te drijven en reageerde ik dus verkeerd. Jammer dus, maar wat gepast eigen-initiatief zou hier goed op zijn plaats geweest zijn. Inpakken, nu zonder problemen en klaarmaken voor sprong 3.

En Richard deed van alles, behalve dat. Ik moest dus wel mee, als ik een vent was. Richard deed zijn best om mij op mijn gemak te stellen. Op zijn verzoek probeerde ik me in het vliegtuig te ontspannen, maar dat lukte niet. Weer was mijn broer in dezelfde stick ingedeeld in de A VL. Hij moest eerst. Het ging geweldig volgens Richard. Nou was ik aan de beurt. De zenuwen gierden door mijn keel. Ik had zelfs de moed niet om "nee" te zeggen. Had ik het koud? of had ik het warm? Ik had het niet meer. Bevend kroop ik naar voren, "Coupez", uitstappen. Ik stond buiten en ... wonder boven wonder alle angst was ineens weg! "Go" ... alles ging perfect. Keurig stabiel. Alles was goed gegaan. Ik hing en voelde me trots als een aap, dat ik mezelf had overwonnen. Toen ik hing, voelde ik een lichte beweging in de chute. Ik had het idee eerder omhoog te gaan dan te zakken. Ik was in een thermiekbelletje terechtgekomen waardoor ik een zeer beperkte daalsnelheid kreeg. Langzaam zag ik het veld onder mijn voeten door schuiven. Ik had het gevoel naar Parijs te gaan. Het leek met erg zinvol om eens te kijken waar ik dan wel zou landen, omdraaien, rug in de wind. De schrik sloeg om mijn hart. Ik ging recht op een weg aan. Als er maar geen auto kwam. Wat zou er dan van mij overblijven? Gelukkig, doordat ik gedraaid was, ging het weggetje onder mij door. Maar zo ging ik recht op een huis af. Fantastisch dacht ik: "Nou ja, de theorie maar gelijk in de praktijk brengen." Voeten in de richting van het "obstakel" en maar zien waar het schip zou stranden. Vlak boven het dak voelde ik een lichte windstoot, die me iets optilde. Mijn voeten rakelings over de nok. Nog was de beproeving niet voorbij. In de achtertuin was de huiseigenaar met een gieter zijn planten water aan het geven. Ik er recht op af. Ik gaf een brul. Héééé ... Verschrikt gooide de man zijn gieter weg, keek eerst in het rond en toen omhoog. Als een geschrokken kater maakte hij een noodsprong. Ik landde op de plaats waar de man gestaan had en rolde temidden van zijn aardbeien planten, zonder slechts maar één blaadje te kraken! Wie zou het leuk vinden om zo in zijn eigen tuintje gestoord te worden in zijn zondagse rust. Gelukkig had de man begrip voor mijn situatie en aanvaardde mijn verontschuldigingen. De parabus was er op uitgestuurd om mij op te halen. Op het veld wist men immers ook niet waar ik gebleven was. Zo werd ik netjes uit Jericho naar "huis" gebracht. Een vierde sprong zat er niet meer in. Dus opvouwen, inleveren en met vrouwen kinderen huiswaarts. Een geweldige ervaring rijker; namelijk parachutist zijn. Jan Hoefnagels had gelijk gehad. Het was iets voor mij en werkelijk het einde. Dat vind ik nu, na 20 sprongen, nog. Zeker nou ik bezig ben met 5 seconden vrije val. Mijn leven heeft een dimensie bijgekregen: de hoogte! Zo maar een beginner, Jan Ernest (E.N.P.e.)

In de bus naar het vliegveld vond ik plotseling dat er maar flauwe grapjes werden opgehangen. Waren dat nou die flinke springers? Ook begon mijn maag wat te kriebelen. Ik kreeg het warm en koud tegelijk. Het zweet liep met grote druppels langs mijn nek tussen mijn kleren. Ineen realiseerde ik me dat ik bang was! Maar waar voor? Voor het vliegen? Voor een malfunctie? Voor een gebroken been? Ik wist het niet. Het was een niet te definiëren angst. Hoe dichter we bij het vliegveld kwamen, hoe erger het werd. Op het vliegveld moesten wij ons melden bij Richard Meyer, die als instructeur dienst zou doen. Ik kon niet anders dan hem mijn angst vertellen in de hoop dat Richard zou zeggen: "Spring dan maar niet" . 23

In de wolken met HP zeilvliegschool Iedereen heeft het wel eens gezien; in de Alpen, op T.V. of in de bioscoop. Zeilvliegen; zorgeloos, sturend met je lichaam, het ruisen van de wind om je oren, als een meeuw. Niet iedereen weet, dat ook Nederland zeer geschikt is voor de zeilvliegsport. Hellingstijgwind aan onze kust maakt urenlange vluchten mogelijk. Voor de gevorderde piloot behoort ook een lierstart tot de mogelijkheden. Zeilvliegen is de meest probleemloze luchtsport. De vlieger is opvouwbaar, makkelijk op te bergen en net zo duur als een brommer. Opbouwen' duurt ongeveer tien minuten en dan ... vliegen. In het week-end, of zomaar even naje werk. Het zeilvliegen heeft een grote ontwikkeling doorlopen. Ook het instruktie systeem is in de loop der jaren herhaaldelijk verbeterd. HP Zeilvliegschool leert je het zeilvliegen met de nieuwste en veiligste instruktiemethoden, zoals: lijnengekontroleerd vliegen, instruktie via radio en dual-vliegen, d.W.Z.: samen met je instrukteur de lucht in op een tweepersoons toestel. Gelest wordt op de Suspex; een ontwerp van HP Aero-nautics, naar het concept van HP's prestatie-zeilvliegtuigen; voelt aan als een prestatietoestel, maar is aangepast aan de beginner. De Suspex maakt de overgang naar de prestatie-toestellen probleemloos. HP Zeilvliegschool biedt een basis kursus, die opleidt voor het nieuwe internationale A-brevet, met speciaal voor Nederland, een gedeelte van de eisen voor het B-brevet, zodat na deze kursus overal in Nederland het "soaren" , oftewel hellingstijgwindvliegen, kan worden beoefend. De kursus bestaat uit drie praktijkdagen en twee theorie-avonden, terwijl in de zomermaanden ook de praktijkkursus in de avonduren gevolgd kan worden. In deze kursus leer je universeel zeilvliegen; verschillende start-methoden, snelheidregelen, bochten maken, landen, vluchtplan maken, terwijl theoretisch ingegaan wordt op: Aero-dynamica, meteorologie, prestatieleer, veiligheid, etc. De kosten voor deze kursus zijn, inclusief all-risk verzekering /350,-. H. P. zeilvliegschool heeft zeilvliegtuigen beschikbaar voor Ex-kursisten en ook na de kursus word je door de vliegschool begeleid.

) HP Aero-nautics

HP Aero-nautics Drieherenlaan 21 2103 SB Heemstede Tel. 023-291717

Zeilvliegen is fascinerend Vrij en frank door het luchtruim te zeilen, de wind om je oren te horen suizen, is een droom van menigeen. Eeuwenlang werd naar oplossingen gezocht om de aantrekkingskracht van de aarde te overwinnen. Huiveringwekkende staaltjes van vermetelheid zijn vertoond, veelal eindigend in tragische gevolgen. Waaghalzen stapten welgemoed van de Eifeltoren om fladderend als een aangeschoten eend naar beneden te duikelen, een illusie armer. De zwaartekracht te overwinnen leek onmogelijk. Tot in 1960 de Amerikaanse ingenieur Rogallo van de NASA opdracht kreeg een ver-

edelde parachute voor in de dampkring terugkerende ruimtecapsules te ontwikkelen. Het ontwerp werd op ruimtevaartkundig gebied een flop. Alle inspanningen van Rogallo waren echter niet tevergeefs. Zijn uitvinding, de Delta-vlieger, veroorzaakte een revolutionaire ommekeer in de luchtsport. Het zeilvliegen was geboren. Aanvankelijk waren het louter Amerikanen, die het zeilvliegen beoefenden, maar in de jaren zestig waaide het "hang-gliding" ook naar Europa over en ook naar Nederland. Het is jammer dat de meeste mensen toch nog steeds van zeilvliegen het "vlieg er eens uit" idee hebben, of nu heet het "ter land in de zee en in de lucht". Veel mensen weten niet dat wij hier in Nederland urenlange vluchten maken, gebruikmakend van hellingstijgwind langs onze kust. Ook lierstarten en gemotoriseerde zeilvliegtuigen behoren tot oplossingen, om langer dan 10 seconden in de lucht te blijven. Weet je wat het is: Het is even doorzetten, die eerste twee cursusdagen, maar daarna heb je er de grootste lol van je leven aan. Zeilvliegen, ik kan niet zonder, het is net als vrouwen. Peter Valken burg

Rotsspringen in

NOORWEGEN In augustus 1980 sprongen een aantal Finse springers vanaf het 5500 ft. hoge Trollveggen-plateau in het westen van Noorwegen. Een aantal Noren volgden dit voorbeeld. Deze rotssprongen werden inmiddels bekend bij vele buitenlanders. Volgens de geldende nationale reglementen worden deze sprongen niet aangemerkt als zijnde parachutesprongen om reden dat deze gemaakt worden vanaf een vast platvorm en niet vanuit een toestel lichter of zwaarder dan lucht. De aktiviteiten vallen letterlijk en figuurlijk buiten de geldende regelingen. Geen enkele autoriteit of organisatie voelt zich verantwoordelijk voor "clif-dwing" in Noorwegen. Echter - de Noorse springers zitten nu in de problemen. Het springen van de El Capitan is voorlopig verboden. Wel waren daar duidelijk regelingen en afspraken. Zo hoort het! In Noorwegen worden de springers nu in diskrediet gebracht. Dit mag niet gebeuren! Onlangs moest een SAR (Sea-Air-Rescue) helicopter levensgevaarlijke vluchten maken om een aantal "cliff-divers" van de rotsen te halen. Dit werd uiteraard niet geaccepteerd door de officiële instanties. De Noren ontvangen met name veel medewerking en steun van overheids'instanties en militaire bases mogen gebruikt worden als drop-zones. Het is elke Noor verboden om vanaf heden dit soort sprongen in het land uit te voeren. De nationale organisatie heeft in feite geen problemen met het rotsspringen, doch - men krijgt als "sportparachutist(e)" geen enkele medewerking meer van de zo noodzakelijke overheidsmedewerking. De Noorse springers verzoeken ons dan ook om begrip te tonen voor hun situatie en medewerking te verlenen door alleen uit vliegtuigen te springen. Wel is men bezig om een aantal problemen op te lossen. Men heeft ons laten weten, dat zodra één en ander officieel is georganiseerd dit aan ons te laten weten. Wij zullen u uiteraard van de gang van zaken op de hoogte houden. Help Norway

don

't "Cliff-Dive"

K.S.

SP 1981 9(5)

Published on Apr 30, 1981

KNVvL Parachutespringen Ledenblad

knvvl

Similar to

Popular now

Just for you

Go explore