Officieel orgaan van de Afdeling Parachutespringen Koninklijke Nederlandse Vereniging voor Luchtvaart
Jaargang 8 - nummer 5 - 1 mei 1980
sportparachutist TWEEMAANDELIJKSE UITGAVE VAN DE KNVvL AFDELING PARACHUTESPRINGEN
Jaargang
1__
8 - nummer 5 - 1 mei 1980
Eindredactie Karst Sikkens
i"_h_OU_d__
Voor copy, foto's en tekeningen zorgden o. a. deze maand: Henk Beuzel, Ronaid van den Boogaard (onze tekenaar in vaste dienst), Johan Bronsveld, Jan de Bruijne en natuurlijk Hein Cannegieter, Nathalie Chudiak , Hans Flias, Koos Groeneveld, de Kam. Bram Lasschuijt Jr. , Henk Nijhuis, Jan Sikking, Wim Velthuizen en uiteraard onze Bert Wijnands. De met name onderschreven artikelen zijn voor verantwoordelijkheid van de schrijvers en behoeven niet altijd de mening van de redaktie weer te geven. Zonder schriftelijk toestemming van de redactie mag niets van de inhoud worden overgenomen.
Abonnement SPORTPARACHUTIST
1. Frontpagina (ook de 100e sprong is een ervaring in het leven van een sportspringer) - in dit geval de sprong van de heer D. Roelofs (PCMC). 2. Inhoud. 3. Organisatie van de nederlandse paraverenigingen foto's van leden van het afdelingsbestuur.
LEDEN VAN DE AFDELING PARACHUTESPRINGEN ONTVANGEN HET BLAD GRATIS.
4. PARA-VARIA
Advertenties: Advententietarieven
6. Nederlandse
op aanvraag.
Verschijningsdatum: 1 jan. , 1 mrt, 1 mei, 1 juli, 1 september en 1 november. Druk: Van Deventer bv 's-Gravenzande
en
Diverse informaties.
5. Idem. Kampioenschappen
7. Bestuur, instrukteurs, de Eerste Nederlandse
1980/Flying
Dutchmen.
vliegers en hulpinstrukteurs Parachutisten Club.
van
8. Het Damesteam. 9. Idem. 10. Het leven bij TU-Zeven.
~
=~$~~r~, :==
11. Teuge .. . . . . . . . . .. is open. 12. Hohne enz.
KONINKLIJKE NEDERLANDSE VERENIGING voor LUCHTVAART AFDELING PARACHUTESPRINGEN
H. Verbeek H.A. Elias C.A. T. Pellens K. Sikkens
the dutchies are coming
.
14. Cone-Lock. 15. Bestuur, instrukteurs, het vliegtuig en het clubgebouw van de Paraclub Icarus.
Bestuur: W.A. Velthuizen E. T. H. Wijnands vakant P. Santegoeds H. Cannegieter
13. Z-Hills
-
voorzitter vice-voorzitter secretaris alg. zaken voorlichting sport en instr. alg. projekten alg. projekten alg. projekfen (tijd. ) afdelingsbureau
Adres secretariaat: p/a KNVvL Jozef Isra毛lsplein 2596 AS 's-Gravenhage.
16. Relat ief-overalls. 17. KCT, enz. 18. Stacks met ronde bollen. 19. Cadetten Para Vereniging,
Diversen.
20. Para-schoeisel. 21. Para-ski-toestanden. 22. Idem. 23. Rond of vierkant (als reserve).
8,
24. Wedstrijdkalender.
Lidmaatschap Alle leden j 60, -- per jaar, na 1 juli f 33, --. Het inschrijfgeld voor leden bedraagt bij aanmelding f 5, --. Aanmeldingen voor het lidmaatschap Te richten aan het afdelings-secretariaat (d, t. v. de clubsecretaris).
Uw copie voor de eerstvolgende uitgave dient v贸贸r 15 mei a. s. bij de eindredacteur te zijn ingeleverd.
2
IN DEZE AFLEVERING VAN "SPORTPARACHUTIST" TREFT U VEFL FOTOMATERIAAL M.B.T. DE VERENIGINGEN. WIJ HOPEN IN DE VOLGENDE UITGAVE NOG ENIGE FOTO'S TF PLAATSEN VAN CLUBS DIE ONS NOG GEEN FOTO-MATFRIAAL DEDEN TOEKOMEN TOT HEDEN.
sportparachutist
K.N.
V. v. L.
AFDELING
PARACHUTESPRINGEN
Voorzitter
W.A.
Vice-Voorzitter
E. T. H. \Vijnands
Velthuizen
ORGANISATIE SCHEMA
Sekretaris
V A N
Lid
H.G.
Lid
C.A.
Cannegtete T.
Lid
H. Verbeek P.
Lid
H.A.
NEDERLANDSE
CADETTEN
CLUB
PARACLUB
ICARUS
PARACLUB
MOBIELLE
VERENIGING
FU路VO HOI路INE
PARAVERENIGlNG MARINIERS
TEUGF
SPORT
CLUB AFD.
PENNINGM:EESTER
LID
J.F.
H. C. P.
PARACHUTE
CLUB
PARACHUTISTEN
Vliet
Hoefnagels
H. Scherpenhulzen
P. Schmidt
O. Duiverman
R.
Drost
\V.J.
M. Hulst
J. F.J.
Paagman
J.
G roeneve
\V.J.
Mw.
M. de Gier
J. v.d.
Mark
Doorenmaa len
Molenkamp
J.
Hoefnagels
T
E
-
A
A
N
G
F
SLO
T
F
N
H.
v, d.
Ligt A. P. Luijks
Mw.
M. Verhaar
K.v.Altena
P.J.
Hooge rwe rf
H.C.
J.F.
Tuma
J.
H.A.
Mw. S. 1. M. Miltenburg
K. Meijer
W. Groeneveld
H. Verbeek
C.A.
J.
Schouw
J.
v. Leenhout
J.
B05ma
J.
Mennink
T.
v,
J.H.
Meijer-
Schrijvers
J.
Millenaar
Hilhorst
LID C. Schoonen
K. Kakebeeke
M. Becker
Mw. W. de Wekkervan Ooik
J. de Graaf
LID J.
Mej.
ld
F. K. G. Slobbe
Polak
v.d.
Meel
W.J.
Pijnenburg C. v. Spaandonk
G.
Bourgonje
M. Wormgoor
R.
R.
Korth
H. W.
R. Bouquenon
C.
A.
de Rijk
P.
v. Koesveld
S.
v. d. Graaf
H. Sievers
H. Wollerich
1. Betzema
C.
v. d.
A.
Dijkers
zie
J.J.
M. Wery
C.
Schuilenburg
F.
Kusters
Burger
A.
Kuppens
T.
v. Netten
Mw.
TROEPEN
v.J.
A. M. L. Maas
PARA
NEDERLANDES
NEDERLANDSE
SEKRETARIS H. Boerman
J. TU-ZEVEN
NOORD
PARACLUB
E
LID
VOORZITTER J. Spiering
E. de Wekker
COLONNES
PARACHUTE
VLIEGCLUB
NOORD
VE RFNIGING DUTCHMEN"
PARAVERENIGING
PA RACFNTRUM AFCENT
U
ACH
Flias
PARACFNTRUM
NEDERLANDSE
R
VERENIGINGEN
PARACHUTISTEN
"FLYING
E A
END
Santegoeds
PA RACHUTlSTEN
SKYDIVING
D
FDP
SPRINGFN
VERENIGING EERSTE CLUB
A
Pellens
Lid
J.
r-
J. D.J.A. G. v. d.
Timmermans Voort
J.
P.C.
H. Stijfhoorn
Pohl Bronsvldd-Aling
L.A.
Broekman
K. Schenkel
Kessel
R. Jongkees
secr.
A. Asselbergs
C. Yanek
S. D. Otsen
D.J.
N. Germs
L.
Brand
Dijkstra
Kleef
Kort
Mw.
M. Biever-a
afdelingsbestuur
~ Wim Velthuizen
Bert Wijnancls
Charles
Hein Cannegieter
p
Pellens
Henk Verbeek
,
Hans Elias sportparachutist
3
50 jaar zweefvliegen
para
op 6 april 1930 werd in de duinen bij Noordwijk de eerste zweefvlucht in ons land gemaakt en wel door de heer J. E. Tijen. Eigenlijk net als de zeilvliegers in onze tijd, maakte men toen gebruik van de zeewind, die tegen de duinenrij omhoog gestuwd werd. Om los te komen gebruikte men een rubber kabel om het zweefvliegtuig met mankracht op te trekken.
postzegel Van de heer Dorrestein (de opvolger van dhr. D. Bakker als afgevaardigde van de RLD in het Hoofd Bestuur) vernam ik dat de PTT dit voorjaar een luchtvaartzegel zal uitgeven ter gelegenheid van het 50 jarig bestaan van de RLD, waarover we in ons vorig blad schreven. Philatelisten opgelet!
vliegveld hilversum
•
varia fai-sportlicenties De FAI-licenties kunt u ALLEEN op de volgende wijze verkrijgen: a. tijdens de dag-uren afhalen bij de receptie van de KNVvL, Jozef Israëlsplein 8 in Den Haag; b. door overmaking van f 7,50 op postrekening 179618 t..n. v. KNVvL - Den Haag. Op het strookje gelieve u te vermelden: "t, g. v. Afd. PARA betreft FAI-licentie PARA-1980".
fotograaf sjaak gielen
Met ingang van 1 maart is het contract voor het vliegveld Hilversum met een jaar verlengd. Erg kort zult u terecht opmerken. De KNVvL had i. v. m. verschillende investeringen (denk aan de hangar van Icarus) en bedrijven liefst een periode van 15 jaar gezien. Maar door het uitblijven van de juiste informatie, het onduidelijk verwerken van amendementen op verschillende concept voorstellen en communicatie gebrek ontstond een verwarrende onoverzichtelijke situatie op het moment dat de beslissing genomen moest worden. De raad durfde een beslissing niet aan en nu is er een jaar vertraging ingelast. Voor ons is van belang dat in een aanhangsel op het huurcontract een gentlemen 's agreement voorkwam. In de laatste voorstellen zoals die bij de raadsleden op tafel lagen werd m. b. t. het springen de volgende restrictie gemaakt voor het springen op 't veld: . niet springen voor 's morgens 9 uur, 's zondags 10 uur en in het weekend ('s avonds) niet meer dan twee para vluchten per kwartier. Voorts niet meer dan 3000 paravluchten per jaar. Beperkingen zijn altijd vervelend en in principe moeten we proberen de beperkingen, die de commissie geluidshinder ons wil opleggen, te voorkomen. Op korte termijn zal nu een voorstel voor het Hoofdbestuur worden opgesteld m. b. t. de nieuwe exploitatie vorm. Hierin zullen clubs - en naar ik aanneem - ook gebruikers naast de KNVvL vertegenwoordigd zijn. De tweede stap zal dan een duidelijk en voor alle partijen acceptabel huurcontract moeten zijn. Momenteel is de situatie zo dat er kopers zijn voor het failliete "Al rborn", Het clubgebouw van de motorvliegers wordt z. s. m. opnieuw gebouwd. Alle toestemmingen van gemeentezijde zijn nu rond. Naar wordt gezegd is "Aviation Francaise" te koop en een Loosdrechtenaar heeft daarvoor belangstelling. Hij denkt hierbij tevens aan horeca uitbreiding.
\ I In onze vorige editie hebben wij op de frontpagina gepubliceerd van één der beste vrije-val fotografen ter wereld. Echter - een klein probleem het was namelijk kwalitatief niet meer te zien - wie de foto maakte. Hij was namelijk niet van Carl Boenish, doch echter van onze eigen Sjaak. Als je zo goed bent dan haalt een leek (abusievelijk) e. e. a. door elkaar! Sjaak - excuses en de volgende keer zal er duidelijk op gelet worden! 4
til ~J Een groot aantal leden heeft zich opgegeven om deel te nemen (als sportparachutist) aan de opening van de Olympische Spelen voor gehandicapten. De selektiecommissie (0. a. alle centrum-chef-instrukteurs) zal binnenkort de definitieve lijst van de deelnemers bekendmaken. sportparachutist
Voor zweefvliegtuigen ligt dit wat moeilijker. Ten einde toch inspecties en onderhoud uitvoerbaar te houden, beschikken een aantal personen over bevoegdheden, die met onze riggers te vergelijken zijn. Het is de bedoeling van de RLD dat de KNVvL inspecties en onderhoud waarborgt. Het is te verwachten dat de nu ontworpen riggersregeling in dit patroon past.
nieuw handboek
van de knvvl (alle afdelingen)
Het huidige handboek dateert uit 1976. Er is dus dringend behoefte aan een nieuwe uitgave om up to date te blijven. Hoewel eerst aan een losbladig systeem werd gedacht, is aanvulling in de praktijk waarschijnlijk niet haalbaar. Indien de gebruiker dit niet nauwkeurig bijhoudt, heeft het losbladig systeem weinig voordelen. Bovendien is het verzenden van aanvullingen met de daarbij horende administratie een tijdrovende en kostbare zaak. Als u dit leest zijn inmiddels offertes binnen voor twee verschillende systemen. Denk al vast aan advertentie mogelijkheden, etc.
th delft Op de TH te Delft heeft Baer Seelen - wereld kampioen zweefvliegen standaardklasse - als afstudeer project verbetering van vliegprestaties gekozen. Uiteraard geldt dit voor zweefvliegtuigen. De fabriek Schleicher heeft hem daarvoor gedurende twee jaar een vliegtuig ter beschikking gesteld.
zeilvl iegen Op het moment dat ik dit schrijf is het zeilvliegen of hanggliding verboden in ons land. De RLD kan met de huidige omschrijvingen de hanglider niet als luchtvaartuig aanmerken. Het is juridisch dan ook moeilijk regelingen toe te passen. Hopelijk wordt snel een oplossing gevonden, want dat is deze jongste (in feite oudste) sport zeker waard. We hopen dat het juridisch vacuum snel in een flinke thermiekbel zal veranderen.
klachtencommissie - valschermtechnici
jubileum knvvl In oktober 1982 bestaat de KNVvL 75 jaar. Dat is een enorme tijd. Ik wil nu geen terugblik geven. Het is tenslotte pas over twee en een half jaar. Maar de eerste plannen liggen al op tafel. Zo wordt gewerkt aan een jubileumboek. De opzet is vrijwel rond. Over de juiste inhoud en de verhouding tekst en beeld kunnen we volgende keer misschien meer vertellen. Dan komt ook de uitvoering ter sprake. Een tweede aktiviteit is natuurlijk een vliegfeest. Gezien de overige soortgelijke manifestaties (open dagen, Farnborough, etc.) ziet het er naar uit dat het 19 juni zou kunnen worden. Er wordt ook gedacht aan een groot gezamenlijk feest voor de leden.
inspectie orgaan materieel Zoals ik al eerder schreef, wil de RLD een aantal taken delegeren aan de KNVvL. Voor motorvliegtuigen bestaan er verschillende onderhoudsbedrijven. sportparachutist
Zo af en toe bereikt het afdelingsbestuur een klacht over verrichtingen die door valschermtechnici zijn uitgevoerd. Springers die het niet eens zijn over het werk dat door onze gediplomeerde valschermtechnici is uitgevoerd weten niet waar of met wie ze contact kunnen opnemen als ze het met de betreffende rigger niet eens kunnen worden. Dit was reden voor het afdelingsbestuur om hierover eens met de riggers van gedachten te wisselen. In overleg met de vergadering van de riggers zijn we tot de samenste ll ing van een klachtencommissie gekomen. De opzet is, dat iemand die een klacht wil deponeren dit doet bij het secretariaat van het afdelingsbestuur. Het A. B. neemt vervolgens contact op met de secretaris van de riggers en de betreffende rigger zelf. Uit de gebrevetteerde riggers wordt dan een commissie samengesteld door het A. B. als onafhankelijke organisatie, die de klacht onderzoekt. Deze commissie roept zo nodig de beterffende rigger op voor een verklaring en bepaalt wat er dan verder gebeurt. Zeer belangrijk-Is dat degene die een klacht heeft neergelegd gegarandeerd wordt dat hij bericht krijgt over de uitkomst van het onderzoek. Voor een eventueel onderzoek is het natuurlijk zeer belangrijk, dat een klacht zo goed mogelijk gedocumenteerd wordt, zodat een commissie die ingesteld wordt ook alle feiten kent. WV/HE/KS. 5
5--
Op basis van de enquête van vorig jaar hadden we de nationals buiten de schoolvakanties moeten houden, maar zoals ik al schreef dat kon dit jaar niet omdat we met de 21ste juni zitten, waarop 140 springers zullen moeten aantreden om de Paraolympics te openen. Spannende nationals worden het zeker en dat niet alléén in sportief opzicht! ! H.C.
nkp tóch
~ =4ë71j;/ngTJutr:/Jmen SKYD/VINGCLUB
Op Jan Molenkamp (voorzitter)
teuge!
De nederlandse kampioenschappen 1980 worden tóch op Teuge gehouden en niet in Maubeuge. De reden hiervan is dat het full time nationale centrum nu op Teuge van start is gegaan. Bovendien lijkt de vliegtuigsituatie minder hopeloos dan vorig jaar: er staat straks een Norman Islander op Teuge en wellicht houdt Icaris de Porter heel. Ook zijn er nog de twee eigen kisten van Teuge. Wel zijn er een paar aanpassingen. Gezien de hoge kosten die voor de weilanden van de camping betaald moeten worden, zal nu elke tent- of caravan-bezitter f 25, -- campinggeld voor de negen moeten betalen. Degene die een electrische aansluiting wil, moet ook daarvoor f 25, -- betalen. De voeding voor alle negen dagen tezamen is f 112,50. Deze kan alleen voor de hele tijd genomen worden. Bonnen per dag of per maaltijd zullen niet meer te krijgen zijn. (Organisatorisch veel en veel te ingewikkeld. )
"grote
jongens", opgelet ... !
The Flying Dutchmen organiseert samen met de Gemeente Rotterdam en het dagblad Het Vrije Volk, in het kader van Rotterdam, thuishaven, de eerste OPEN ROTTERDAMSE KAMPIOENSCHAPPEN
Groter programma
voor precisie. De grootste aardigheid van deze nationals wordt, zoals ik al in het vorige nummer van Sportparachutist schreef, het gescheiden optrekken van relatievers en klassiekers. Terwijl er PA op de bak gesprongen wordt, hangen een paar honderd meter naar het oosten vier koepels van een relatiefteam. Op die manier zal iedereen volop kunnen springen en is er voor elk onderdeel een veel groter programma dan voorheen. Meer geld, inderdaad, maar ook veel meer waard voor je geld en vooral voor je tijd!
5
o
5
De gebeurtenis (zeg dat wèl: voor de eerste maal in Nederland, met geweldige prijzen) zal plaats vinden in het "Kralingse Bos" op 6 en 7 september. Uitgesloten wordt niet dat er een selektie plaats zal vinden. Voor mogelijkheden voor overnachting en eten kan gezorgd worden. U kunt zich voorlopig opgeven bij: Hans den Otter, Klipper 9, 2991 KJ Barendrecht, 01806-5470. U hoort er meer van, maar vraag vast een aanmerldingsformulier aan .....
T
N
E
J
R
A
K T
E School vakantie Ook om andere redenen wordt dit een "nieuwe" nationals. Voor het eerst zijn ze in de schoolvakanties. Fen nieuwe enquête zal leren hoe de declnerne ra-van-nü daarover denken. Als we deze resultaten naast die van vorig jaar leggen, zullen we weten wat we volgend jaar moeten doen.
6
Opening van het clubgebouw SKYZIGT door de havenmeester de heer Zuidema. ("Skyzigt" is afgeleid van sekretaris Karel Cromzigt aan wiens inzet het voor 80% te danken is dat het clubgebouw er is). sportparachutist
E E R 5
P
Jaap Spiering
Herman Boerman
Jan v. d. Vliet
A R A
Henk Hoefnagels
C H
T
E
U Job Kakebeeke
Cees Schoonen
Rein Vos kamp
T
Andre Bouquet
N
E D E R
I
5 Dik Jeremiasse
Richard Meijer
Rob Meijer
T
Chiel de Mie
E N
L
A N
D 5 E
Hans Scherpenhuizen
Gerrit
Tolenaars
J ohn Weltevrede
Jos Wery
C L
e n
c p funktionarissen Jan Hoefnage Is
sportparachutist
Rob Grootings
Koos Possel
U B 7
ellen bussemaker (teamcaptaine) beroep: Bezig met studie diergeneeskunde in kombinatie met kantoorbaan op de boekhoudafdeling. springervaring: ruim 1700 sprongen.
ons land heeft een damesteam ,
En we kunnen wel zeggen: eindelijk! Al jaren werd er hier en daar rond gelopen met vage plannen en werden er zelfs schuchtere pogingen ondernomen een damesteam samen te stellen. In de praktijk kwam er echter niet zoveel van terecht. In 1978 tijdens de Nationals in Maubeuge werden de plannen iets serieuzer. In het begin nog slechts in de vorm van dames"sterren" op Nationals, later echter ook als "fulltime" damesteam. Dat later duurde tot begin 1980 toen de eerste bijeenkomst van het team een feit was. Waarom duurde het eigenlijk zo lang? In het buitenland zijn damesteams heel gewoon. Ligt het alleen aan de dames zelf of zijn misschien ook de heren weinig stimulerend? In ieder geval telt het team op dit ogenblik vijf leden met een hele serie idealen, die zowel op het spr lngtechnische als op het ideële vlak liggen. Tot nu toe bestaan de meeste alleen nog op papier, maar als het weer meewerkt en de resultaten niet tegenvallen, zullen ze ongetwijfeld (!) gerealiseerd worden. Het team is van plan te trainen voor deelname aan wedstrijden in binnen- en-buitenland. Hoewel de nadruk zal liggen op het relatiefspringen, zal ook de precisie niet verwaarlossd worden. Behalve aan wedstrijden denken we dan natuurlijk ook aan demonstraties. We willen ook best een aantal (dames)rekords op onze naam brengen! Bij dat alles hoopt het team het springen in het algemeen maar wel het damesspringen in het bijzonder tebevorderen, zowel kwantitatief als kwalitatief. Aangezien de teamleden van vier verschillende clubs afkomstig zijn, zal het trainingsprogramma ons naar verschillende clubs in Nederland brengen. Die trainingsmobiliteit vereist inzet en aanpassing van de teamleden maar ze past uitstekend in de promotion-gedachte. Het team staat open voor alle springsters die qua ervaring mee zouden kunnen doen en die zich met onze uitgangspunten kunnen verenigen. We willen de springsters in Nederland over een soort drempelvrees heen helpen en ze laten zien dat je als groep in het springgebeuren best een woordje kunt meespreken (en niet alleen maar spreken ..... ). Wij hopen dat we dat allemaal waar kunnen maken en evengoed met plezier blijven springen. Nu nog iets over onszelf, 8
geschiedenis: In 1969 in Bondues (Frankrijk) begonnen._ Lid van verschillende clubs: PCI, PCN, PC/FLFVO en,PCMC. Meeste aktiviteiten bij PCI te Hilversum. Instructeurexaminator en Master-rigger. Twee keer naar Californië geweest en daar de WSCR gehaald in een 15-damesster. In 1975 in een damesteam op Hilversum gezeten met Anita van Essen (toen nog Smit) en Regina Hartwig. Hoewel relatief hier toen eigenlijk nog in de kinderschoenen stond, toch de eerste 3-damesster gemaakt, die ook bij de open dag op het vliegveld Hilversum werd gedemonstreerd. Sinds die tijd met de gedachte rondgelopen ooit met een damesteam aan de Nationals mee te doen. Niet omdat het niet leuk is om gemengd te springen, maar gewoon omdat het een keer moet gebeuren.
riet becker
RIET HEEFT ZELFS GEEN TIJD VOOR EEN FOTO
beroep: Exploitante van een horecabedrijf. club: Skydiving Club Flying Dutchmen. springervaring: ca. 360 sprongen.
geschiedenis: In 1975 begonnen bij de FD. Daarna duurde het even voordat de eerste vrije val gemaakt werd. Sinds een jaar hulp-instruktrice en bestuurslid (afd. aktiviteiten = het organiseren van wedstrijden e. d.) van de FD. Twee maal naar Amerika geweest: twee weken samen met het nationaal team en vier weken naar Z-hills! Verder nog in Frankrijk gesprongen en vier maal meegeweest naar het FD zomerkamp in Moorsele. De leukste sprong gemaakt in Chalon (Frankrijk) en wel uit een hetelucht-ballon!
nathalie chudiak beroep: ambtenaar
richting bedrijfskunde.
club: Eerste
Nederlandse
Parachutisten
Club.
springe rvaring: ca. 400 sprongen. geschiedenis: In 1971 begonnen bij de ENPC. De eerste vijf jaar met een zeer bescheiden jaargemiddelde. Dat ging in 1976 wat omhoog door een andere baan met regelmatige werktijden. In 1977 werd het een pechjaar: twee maal een gebroken bot! In 1978 weer verder. Gesprongen in België, Frankrijk en het Vaderland Canada. In Australië in een hittegolf van 430 C aan de static line (papieren vergeten!). Gedurende vier jaar lid geweest van het ENPCinstruktieteam. In 1977 en 1978 met een met Hans de Jong aangevuld damesteam meegedaan aan de Nationals (PA) met verder Annemiek van Gessel en Karin van 't Westeinde (dameskampioenen van resp. '76/'79 en '77 . sportparachutist
De gold medal en de Leonardo da Vinci awards werden resp. aan Gladkov USSR en John Chemello, Canadagegeven. De verkiezingen veranderde niet veel, Charly Shea werd tweede vice president, ondergetekende volgde Ness op als voorzitter van de RW werkgroep. Volgende meeting is in Londen, 26/29 januari. Wij moeten ons buigen over de aanwijzing van een alternatieve voor de CJP. Dat is belangrijk omdat zo'n alternate kan optreden in de jury tijdens WK's, indien hij tenminste heeft deelgenomen aan de laatste CJP .meeting. Daarnaast is er een afspraak dat, zouden noch de delegate, noch de alternate kunnen
gaan naar zo 'n WK, dat dan eendoor de nationale organisatie aangewezen observer als zodanig zou kunnen funktioneren. Mits alweer die observer bij de laatste CJP meeting aanwezig is geweest. Bert Wijnands.
PS Van de USPA is ontvangen een reglement voor het houden van wedstrijden Canopy Relative Work (CRW). Men heeft deze reglementen opgesteld samen met deskundigen en vervolgens met groot succes uitgeprobeerd in Z 'hills eind 1979. Het succes was zo groot dat zowel Jim Hooper als Charly Baum sterk geloofden in de mogelijkheid dat vrije val relatief werk over enige jaren totaal overvleugeld zou zijn door CRW. Ra Ra Ra, wie weet.
nederlandse paravereniging tu-zeven (b.r.d.)
Voorzitter
Het clubvliegtuig
Kees Hilhorst
John Schouw
Tonny Baars
Leo de Graaff
10
Jan de Graaf
Jan van Loenhout
Jos Schrijvers
Michel Bizot
Clubgebouw TU-Zeven sportparachutist
--------------~---~
---------
Hogere A-brevetters, zie hieronder. Kolom I
f f f f f f f f f
2500
teuge •
IS
open
3300 4000 5000 6000 7000 8000 9000 10000 Kolom I
B-, C- en D-brevetters Kolom II
15,-17,50
f f f f f f f
20,-22,50 25,-27,50 30,-32,50 35,--
17,50 20,-22,50 22,50 25,-27,50 30,--
individuele sprong
Kolom II: 4 man in één run
f
Voor relatief met 2 kisten Nederlands nationale centrum voor parachutespringen is er : sinds 1 april draait het op het Vliegveld Teuge. Dit eerste jaar zal een proefjaar zijn. Gewoon kijken of het levensvatbaarheid heeft. De verantwoordelijkheid van het centrum ligt bij een stichting, zoals ik de vorige keer al schreef, samengesteld uit evenveel mensen van de VPCT als van de afdelingsbestuur, de vertegenwoordiging van alle andere clubs van ons land. Het centrum is in principe alle dagen, behalve de maandagen, open. Op de springdagen kan men er normaal gesproken tot 20.00 uur springen. Met de huidige zomertijd best leuk om - als je niet al te ver weg woont - uit je werk even nog een sprongetje te gaan maken. Op dagen met slecht weer sluit het centrum om 16.00 uur. Om geoefende springers meer ruimte te geven en het aantal vluchten te beperken worden er op zondagen geen statie liners meer gedropt. Er zijn nog enkele weekeindopleidingen (al zullen die ook niet meer op zondagen springen), maar het zwaartepunt van de opleidingen zal naar de door-de-weekse opleidingen verlegd worden. (Vanaf dinsdagen). Centrumchef is Jan de Poot, instructeur en rigger. Na aankomst op het centrum altijd bij hem melden.
Het 'jaarprogramma' ziet er als volgt uit: - 24-26 mei zal de mogelijkheid voor "los" springen wat moeilijker zijn, omdat de VPCT dan met haar clubkampioenschappen een zware druk op de vliegtuigen zal leggen. Overigens zijn die clubkampioenschappen best amusant: niet alleen PA en tweemans relatief, maar ook tweemans koepelrelatief! - van 28 juni - 6 juli zijn op Teuge de NKP met gescheiden PAjstijl en viermansrelatief. Dit laatste met een normaa- (WK-)programma en een programma voor "beginnende" teams. - op 14 - 16 augustus zijn er tweemans-koepelrelatiefwedstrijden. - op 11 - 13 september TRAC-wedstrijden voor viermansteams (relatief + groepsprecisie). - in oktober precisie voor leerlingen ~ het B-brevet.
H.C.
MINISTERIE VAN \lf.RKEH lNWATHSTMT
•••,jkllucht .••••rtdi.n.t Nr.:
d.chri
ft
LIJ I036J
DE DIRECTEUR·GENERAAL
GelOlt
op
&rti-.cl
Ilo,
VAN
ee r s ce
lid,
DE RljKSLVCHTVAARTDIENST
van
dil Rl!geling
va l eche r e-
Iiprillg':l1i
BESLUIT:
Het ingang van I januari 1980 tot I januari 1982 worden t:xaUh!O':::Ollauisliie v oor he t; bewija van b e vce gdhe id als iu s (',1111s cue rurs p r i nge n) beuceud LOt: lid W."'. Lid
Jaarprogramma
2,50 extra.
J,A.
0:0 lIuorlit
en ~c.:rll{dr
Lid
tilt'
VELTHUlZEN
te
Euro
"0 rlv.
C.A. T.
i5
AALHuES c e Le l y s t.ad
R.
in de r uc r e ur
voorl irter
1'!::Ll.ENS
!ln pl\!.
lid
t
te
',-Htlrtogenbo,ch
&I:cretaris
WJ::J::NINK te
Rij eenhcut
Lid
~
J. bltONSVëLD te Nun s p e e c J. la: !lRUYNE te SeV<:1l (Uld) nv , E. I:lUS::;[MA!QK te Nua r-de n
J. HENNINK te De Wijk P.J. v ••n 1I00GERh'El\F r e BuuullI C. SCIIOONEN r e Kruisland
H.A.
ELI •••• ::; te
Am~tèlv.a:n
M.R. P.J. C.l'.
KHlluNEHAN t e Ri.j" ••••i.jlc. ~t, •.~EGO~.lJSc e !Iuckd St:HUILë~BU\{G te Kc o s end aa l ti.t>, RII:.NKS te Te xe l Ir,J. VUU~n:K te ui l ve r s uc, J. Vf.XllAA!{ te Uden öe ig ine e I \/40 de ae e f s c hr i r t en aan de
beschikking daarvoor
in
~ •. l worden ailnlllCrkill~
ge ao nd en Abll betrokkenen keurende Io s ceo c ie s .
'I-Cravellholl!jt:,
7 februari
De Direcçt:u.r-Generaal
w.
g.
en
1960. vccrncesd
,
tI,Rabeo,
Verder heb ik horen fluisteren dat een groep koepelrelatiefenthousiastelingen op vrijdagen wil gaan trainen uit de twee Teuge-kisten. De acht plaatsen zijn op het moment van dit schrijven nog niet allemaal gevuld, maar wie weet hoe snel de eerste achtmansstack nu gemaakt is! Springers die lid zijn van een club kunnen zonder verdere bijbetaling normaal bij het centrum springen. Individuele KNVvL-leden moeten f 100, -- betalen, waarmee zij formeel VPCT-donateur worden. De betaling van de sprongen gebeurt door middel van springbonnen, die men in het restaurant kan kopen. De prijzen van de sprongen van het centrum zijn als volgt: A0 tot vrije val: f 22, 50 Vrij vallende A-brevetters tot 4000 ft: f 20,-sportparachutist
11
Het clubvliegtuig
mariniers sport parachuteclub
P. Kessel
D. Otsen
De dropzone van de paraclub
G. v. d. Voort
Kom op, we gaan
.
Drie kwartier voor het "uitlopen" moet voldoende zijn! 12
van een KISS-PASS De LYNX-helicopter sportparachutist
structeur mee. Na elke sprong wordt alles tot in detail doorgenomen. Er zijn 's winters acht full time relatiefinstructeurs en enkele hoofdinstructeurs.
Zephirhills
: here we come!
Zephirhills of kortweg Z-hills (seehils) in het Amerikaanse Florida is al sinds enige jaren de plaats waar 's werelds grootste springfeesten worden gehouden. Die wedstrijd/boogie is met name de Turkey Meet elk jaar in november. De Paasboogies liegen er evenmin om. Om een idee te krijgen: bij de laatste drie Turkey Meets waren er rond de 1000 relatiefspringers , die in wat toch eigenlijk maar een paar dagen zijn tussen de 10.000 en 15.000 sprongen maken uit rijen Dakota's. De organisatie is er zo perfect dat er nauwelijks een moment is dat er geen koepels in de lucht zijn. Figenaar van het centrum is Jim Hooper (35), een kleine, tengere, maar pezige en vriendelijk ogende Amerikaan. 'Omdat de USPA.de volgende wereldkampioenschappen relatiefspringen in Amerika wilde organiseren - op Z-hills - was Jim Cooper eind januari meegekomen naar de FAI-CIP-vergadering in Parijs, waar vèrtegenwoordigers uit alle springlanden o. a. beslissen over de plaats van wereldkampioenschappen. Omdat de FAI-CIP-mensen ook over andere zaken praten was er tijd om in het Parijse hotel bij het FAI-kantoor voor een intervieuwtje. Jim Hooper: "Z-hills is veel meer dan de Turkey Meet. Het is een full time centrum waar van oktober tot mei volop gesprongen wordt. 's Zomers ook wel wat maar voor serieuse springen is het dan veel te heet. In dat halve jaar springen per kalenderjaar maken we tussen de dertig en veertig duizend sprongen. In 1979 waren dat er 36.593. (In heel Nederland vorig jaar 31.l41). " Uit het gesprek blijkt dat er op Z-hills - ook voor beginnende (relatief)springers een uitgekiende opleiding is gecreëerd. Als je er als loslopende springer arriveert volgt eerst de registratie. Uit de papieren blijkt wat je ervaring is. Op basis daarvan wordt je bij een bepaalde instructeur ingedeeld. Die gaat óf een keer alleen met je omhoog om te kijken wat je precies kan, op welk niveau je precies zit, óf hij deelt je in bij zijn groep 'leerlingen' en laat je mee springen. Zo wordt iedereen ingedeeld naar zijn riveau. En vervolgens gaat men aan het werk. Heb je veel talent dan ga je wellicht naar een hogere groep over. Anders groei je gewoon met je eigen groep mee. Meestal springt de insportparachutist
Jim: "Vaak komen er springers - ook veel uit Europa die nauwelijks kunnen vliegen hoewel ze best een hoop relatiefsprongen hebben .. en gaan ze weg als goede, veilige springers. " Ook groepjes of teams krijgen van een centruminstructeur een professionele begeleiding bij een training: theorie en praktijk. Normaal is er één DC-3, een Cessna 195 en een 180. Hooper is sinds april vorig jaar eigenaar van Z-hills. Het is duidelijk geen vetpot (als je geschatte inkomsten en de geschatte uitgaven tegenover elkaar zet, snap je niet dat hij er iets aan overhoudt) en geen rustig baantje. Jim: "Sinds het begin van het seizoen ~ afgelopen oktober en nu ben ik welgeteld 1 dag van het centrum weggeweest. Alle andere dagen ben ik tien tot veertien uur in touw. Als ik elders even hard zou werken, zou ik tonnen verdienen. Maar ik vind dit leuk, ik heb het er graag voor over, vind het heerlijk. Maar als het niet voor deze mensen, springers, zou zijn, dan zou ik het niet kunnen opbrengen. Er komen duizenden mensen per jaar. En iedereen heeft een probleem. Allemaal komen ze naar mij. 1 love it. Zeker als ze terugkomen. " Jim Hooper was TV-tekstschrijver. Door een slapie van hem in dienst, die op dat moment 140 sprongen had, werd hij gek gemaakt voor springen. Die toen nog geheel onbekende vriend was de later wereldvermaard geworden Jerry Bird. In 1972 zag Jim Jerry terug bij de nationals op Talequah. Jerry's tienmansteam werd eerste, Jims tweede. Op het vliegveld van Z-hills was oorspronkelijk een kleine club. In 1969 werd het een full time centrum. Bij de eerste Turkey Meet - in 1969 - waren er drie tienmansteams, in 1970 7, in 1971 14, in 1972 30, in 1973 42, in 1974 72, in 1975' 82, in 1976 102. Daarna kwam het seouent ial relatief met allerlei soorten teams. Maar sinds 1977 schommelt het aantal springers rond de 1000 op de Turkey Meet. Bij de laatste meet waren wedstrijd en boogie gescheiden. Jim:"De organisatie neemt een half jaar in beslag: de vliegtuigen, de benzine, de olie, de scheidsrechters, de toiletten, het eten, de administratieve opzet en verwerking. " Jim zelf werd in 1970 instructeur, maakte van verschillende relatiefteams deel uit en werd in 1976 fu ll time instructeur, alles op Z-hills. Zo groeide hij als het ware met het centrum mee en was het eigenlijk niet anders dan logisch dat hij het wa.s die het centrum bij de vertrek van de voroge centrumbaas vorig jaar overnam. In Parijs maakten Bert Wijnands (de Nederlandse FAI-CIP-vertegenwoordiger) en ik afspraken met Jim Hooper over de training van het Nederlandse team die rond aanstaande Kerstmis op Z-hills was gepland. Hoewel Jim eerst wat moeilijk keek ("dit jaar liepen er rond die tijd al 250 springers rond") bleek hij in een volgend gesprek niogelijkheden genoeg te zien voor een "Nederlandse overval". Gezien de opleidings/trainingsmogelijkheden die de geperfectioneerde organisatie op Z-hills biedt, 'zou het voor veel (beginnende) relatiefspringers een unieke kans kunnen zijn om in twee of drie weken tijd door te stoten tot een hoger springniveau. Hoewel intercontinentale vliegprijzen voor ons gereduceerd zullen zijn, zullen de totale 'kosten van vliegen, springen, leven toch niet onder de f 3.000, -- zijn. Iedereen die iets in deze trip ziet, kan zich schriftelijk bij mij opgeven: Van Eeghenweg 2, 6862 CZ Oosterbeek. In september/oktober volgt dan het formulier voor de definitieve opgave met definitieve bedragen. Opgave nu verplicht dus tot niets. Het geeft ons alleen een idee op hoeveel mensen we ongeveer moeten rekenen. Dan maakt het onderhandelen met vliegmaatschappijen makkelijker! Hein Cannegieter 13
3. Ervaring Uitrsuting
Soort sprong
conelock
: oefenvergunning,
4 AO sprongen.
: B 12 harnas en container sleeve deployed C9-TU 7 24 ft ripstop reserve-sentinel Stevens break a way systeem.
2000
: static line van 2500 ft.
Omschrijving : De afsprong was onstabiel en er ontstond een line over. Betrokkene maakte geen break a way. De sentinel vuurde niet af op 1000 ft. Precies 60 sec. na afsprong landde hij met ongeveer 12m/sec daalsnelheid. rugklachten.
en ook dit gebeurde in 1979 ... 1. Ervaring Uitrusting
Soort sprong
PARACENTRUM NOORD
: A brevet, vrije val : B12 harnas en container C9-TU 7 koepel 24 ft ripstop reserve Sentinel 2000.
HOOGEVEEN
: 10 sec vv van 3500 ft.
Omschrijving : Na 10 sec vv werd het ripcord in een onstabiele positie getrokken. Daardoor ontstond een line over op de maln koepel. Betrokkene trok met 2 handen het side pull ripcord van de reserve. De knieĂŤn werden niet opgetrokken en de reserve viel omlaag. Door de hoge daalsnelheid kwam de reservekoepel weer omhoog, maar meerdere vanglijnen raakten vast aan de springer. De reserve koepel kon zich niet ontplooien. De main koepel draaide langzaam in elkaar zonder dat de line over erafschoot. Betrokkene landde met' een zeer hoge daalsnelheid in een goede parahouding op een betonnen landingsbaan. Letsel : Gebroken enkel en 3 beschadigde --ruggewervels.
2. Ervaring Uitrusting
Soort sprong
: B brevet,
43 sprongen
: B 12 harnas met 3 pins container PC mk 1 24 ft ripstop reserve met FXC 12000 automaat.
Het vliegtuig van P.
c. N.
1e vrille van 9000 ft.
Omschrijving Betrokkene maakte zijn eerste vrille van 900 ft. Hij maakte een onstabiele achterwaartse exit en herstelde zich in 5 sec. Volgens opdracht viel hij door tot 7000 ft en zette een rechtse vrille in. Deze hie ld hij 6 sec. vol en kwam er met een delta positie uit. De delta hield hij vol tot 1400 ft. Toen de HiTek vuurde trok hij tegelijk zijn main ripzord. Beide koepels ontplooiden vrij van elkaar en hij gooide de PC af. Achteraf verklaarde hij een black out te hebben gehad en elk besef van hoogte ve rl.oren te hebben. Letsel
14
: Geen.
Het clubgebouw sportparachutis
t
r fustrukteurs
Het PCl bestuur
en hulpinstructeurs.
Het nieuwe clubgebouw.
I
DĂŠ Pilatus. sportparachutist
15
Dit is noodzakelijk om je in een groep aan te kunnen passen, dus genoeg "over" hebben, zowel naar boven als naar beneden. Om dit te bereiken heeft een ieder dus toch een persoonlijke overall nodig, afgestemd op het grote gemiddelde. Er zijn een paar essentiële dingen te noemen, waaraan een relatief-overall zou moeten voldoen. 1e. Je moet er niet in verzuipen, d. w. z. hij mag wel ruim zitten, maar het body-gedeelte moet goed aansluiten, zodat er geen fladders stof tussen je harnas uitkomen. Dit is niet om slordigheid tegen te gaan, maar "het kan wél ongewilde en ongecontroleerde vliegeffecten met zich meebrengen.
Foto: J. de Kam/Zeist.
2e. De wijdte en de lengte van de taps uitlopende armen beenstukken zijn de effectieve stuur- en vertragingselementen, waarbij het meeste effekt aan de uiteinden dient te worden toebedacht.
relatief-overalls
3. De z. g. wings, die in alle overalls in meerdere of mindere mate te vinden zijn, zijn alleen een hulpmiddel bij het vertragingseffect en ook goed bruikbaar zónder "swoopcords" als je tenminste een goed passend overall hebt.
Zolang er relatief gesprongen wordt, zolang doen ook de verhalen de ronde over de "beste" spring-, in casu, relatlef -ove ralls. Dat is in alle springnaties zo en dus ook in Nederland, maar vooral in Amerika en dat is helemaal niet zo vreemd natuurlijk, want daar komt het spul allemaal vandaan. Maar Amerika zou Amerika niet wezen als ook aan hun "vlieg-materiaal" niet een commercièel tintje zat. De één heeft nog niet wat uitgevonden, of de ander maakt het al net een ietsje anders en beweert dan dat het zijne beter is, en, dat van een ánder principe is uitgegaan. Ik vind het moeilijk om nu juist dáárover een verhaaltje te schrijven, want welke van de theorieën hierover is nu de beste; of de meest juiste? Het is geen doen om in te gaan op theorieën, althans het uit de doeken doen daarvan, om u vervolgens zelf alle pluspunten van verhalen te laten vergaren en daarmee een "ideale" overall samen te stellen. Met zo 'n ding zou je tot de ontgoochelende conclusie komen dat je naar beneden fladdert in plaats van vliegt! Met een weinig fantasie zag u daar op de afgelopen Nationals een sprekend voorbeeld van in de vorm van het (stunt)team "Dutch Connection". Hoewel bezet door een aantal toch wel prominente springers, zij het niet op relatief gebied, deden zij hun naam geen eer aan. Toch zouden zij vermoedelijk wel twéé keer zo veel punten hebben gescored, indien zij iets dergelijks in hun style-overalls hadden geprobeerd. Vraag het hen zelf, ze vlogen niet, maar zij wérden gevlogen!
4. Swoopcords op zich blijven discutabel en over het algemeen' af te raden! (uit zonde ringen daar gelaten, en sommige overalls worden zelfs op het gebruik daarvan gebouwd). Kijk (Zwoop!) er het woordenboek maar op na, het brengt alleen plotselinge en extreme bewegingen met zich mee, die moeilijk doseerbaar zijn en veelal tot reacties leiden die té sterk zijn. Het gevolg is een grote ongerustheid in de lucht. In de nationale selectie groep achtman en vierman worden ze dan ook al jaren niet meer gebruikt (behalve die uitzondering natuurlijk). Maar voor het overige, mensen, vergeet ze maar en laat dat aan de echte profs over en dát zijn vye voorlopig (nog) niet! Buiten deze punten is het belangrijk dat je het idee hebt dat je overall je lekker zit, dat je je soepel kunt bewegen, dat je er fijn mee vliegt en dat je vóelt, dat je dáárheen gaat waarheen je denkt en wilt gaan. S.B.
Wat kunnen we hieruit nu concluderen? Zijn de springers niet goed, zijn de overalls niet goed, of moeten we het geheel terugvoeren naar de ideologie van een Skratch Garrison? Als je zijn gedachtegang, zoals beschreven in het julinummer van 1979, nog eens napluist, kom je misschien tot een andere benadering van één en ander. Dat kan niet wegnemen overigens, dat b. v. de groep van de Nationale selectie wél behoorlijk op elkaar zijn ingespeeld, niet alleen technisch, maar men kent elkaar over het algemeen al jaren. Dit is beslist geen criterium voor het relatiefspringen, maar geeft technisch alleen het voordeel, dat zij qua uitrusting, d. w. z. vliegtechnisch, behoorlijk op elkaar zijn aangepast. We moeten dus wel degelijk zorgen, dat zowel grote, kle ine, zware, lichte, lange, dikke en dunne mensen ongeveer even snel vallen, en wel in een normale ontspannen houding. 16
RoN'
sportparachutist
para vereniging korps commando troepen
.J Het is dĂŠ oplossing voor lastige separaties.
vliegclub flevo afd. para
Commando Diver Charly Schuilenburg
A,.CtH!
PA"AĂ&#x2021;HUT~
CLUB Vliegtuig.
i<
Enige "old timers" sportparachutist
voor de Dornier 27.
Clubgebouw. 17
stacks . met ronde bollen Hoewel bijna iedereen CRW doet met squares, is het ook mogelijk een ronde bol in deze vliegende totempalen op te nemen. Het spreekt voor zich, gezien de snelheid van een PC of iets dergelijks dat de ronde bol altijd base zal zijn. Welk materiaal In principe kan elke ronde bol aangedokt worden, maar een chute met een vrij grote voorwaartse snelheid geniet de voorkeur. Een piglet (21' of 23 '), FF A mini-star, Sierra, Starlite en mogelijk een Mk 3 PC. Koepels die dus meestal als Relatief - PC 's worden aangeduid. De squares die gaan aandokken kunnen elk type zijn, het makkelijkst is het met diegene die met veel brakes een vrij lage snelheid hebben. Cloud's zijn b. v. prima. Hoe te beginnen. Een ronde bol aandokken verschilt in principe weinig met normaal CRW. Je hoeft alleen niet zo achter de base aan te jagen. Hoewel het werk voor het grootste deel door de agressor gedaan wordt. is het allemaal iets eenvoudiger. Er zijn maar een paar kleinigheden waar je op moet letten. Net zoals bij squareCRW verdient het aanbeveling eerst een sprong te maken, waarbij de ronde bal met alles op een rechte lijn volgt, terwijl de square met vrij veel brakes langs komt vliegen, om zo een aanvalshoek te bepalen. Er moet met ongeveer 80 à 9(% brakes gevlogen worden. Het dokken. Daar gaat-ie dan voor de eerste keer, Exit een beetje hoog (5500 ft). Ronde bol als eerste het blik uit met 5" à 6" vrije val, de square er achteraan met 3" se+ peratie en 3" vallen. Gezien de stall-capaciteiten van een PC-achtige is het makkelijker om de ronde bol het laagste open te laten zijn. Ga je CRW na een relatief doen, hou elkaar in de gaten en spreek b. v. af dat je allebei met je pilot wappert en gooi ze ongeveer tegelijkertijd weg; de square zal gemiddeld sneller open zijn dan de PC zodat de openingshoogte ongeveer goed is. Separeer na een relatief ook niet zo geweldig: vanaf 2500 ft heb je niet x zoveel tijd een horizontale afstand goed maken kost tijd. De base gaat in een rechte lijn hangen, maakt de oren vrij (een beetje communicatie is nooit weg). In verband met een landingspiek neem je een beetje kort exit-punt en ga je tegenhangen. De pin zet nu op ongeveer een meter of 25 à 30 recht achter de base, zodat de cellen ter hoogte van het lichaam van de base zitten. Dit verschilt een beetje per type, 7-cells kunnen wat lager gaan zitten en vlak voor de dok omhoog naren. Er wordt nu met veel brakes gevlogen en nu niet bang worden, want het lijkt alsof je tegen een paal aangaat vliegen. Na een paar sprongen zal de base vrij goed kunnen bepalen of de pin op de goede hoogte zit, let dan op zijn aanwijzingen. Je zit iets te hoog; duw heel even door in het sinkgebied. Je zit vrij hoog: je hangt b. v. op gelijke hoogte; dan werkt 1 stall-turn vrij goed; met sharkturns verlies je te weinig mee en op 30 meter van de base in een stall gaan levert de alleen problemen op (op laten komen, weer remmen en dokken is in die korte tijd te oncontroleerbaar om het safe te houden) Je zit te laag: de base zal nu moeten stallen tot de hoogte goed zit. Je zit goed vliegt aan (rustig) en probeert met de middelste cel de kont van de base te raken; deze kan dan gelijk de square pakken. Meteen zodra je gedokt hebt duw je je square in full brakes en de base slaat z'n voeten onder de middelste cel om de lijnen; de square trekt nogal en zal zo minder makkelijk weg glijden. De nu ontstane stack kan weer aangedokt worden door een volgende square; de pin moet dan de twee toggles in een hand nemen, zodat de vrije hand no. 3 kan grijpen.
~Je
18
Sturen en vliegen Uiteraard stuurt de bovenste man; maar de stack is wat gevoeliger. Trek je normaal door tot voorbij je schouders om een vlotte draai te maken, nu blijkt 15 à 20 cm. al voldoende te zijn. Bovendien worden vanwege de pendulewerking, snelle draaien niet door de onderste man gewaardeerd. Als de stack eenmaal vliegt, kan de pin z'n brakes wat minderen, net zover dat het niet te hard aan de base trekt en de square zich niet om de base begint heen te vouwen. Een strato-star en een strato cloud doen dit vrij snel, met een light-weight cloud en Unit kunnen de brakes aardig omhoog gelaten worden zonder genoemde bezwaren te veroorzaken. Bij de Unit blijkt zelft te lukken met + 60% à 70% remmen. Op deze manier kan een aardige voorwaartse snelheid gehaald worden. Landen Nou vergeet het maar; als je met veel brakes aan je square hangt heb je geen ruimte om te naren en door die 21' pilot-chute er bovenop neemt de daal snelheid ook nog eens toe. Landingen worden tamelijk pijnlijke ondernemingen. Als de base op ~ 200 ft uitstapt, heeft de square genoeg tijd om weer snelheid op te pikken en keurig te landen. Uitstappen doe je door je voeten uit de cellen te halen. Even aankondigen dat je doet is ook wel leuk, dan kan de square alles weer oplaten. Als je je voeten weghaalt en je benen optrekt valt de square weg en vooruit. Mogelijke probleempjes Natuurlijk is ook deze tak van sport niet zonder problemen en risico's hier even een rijtje: - Je dokt met een hoek cel aan, als je als base er met je handekerbij kunt, pak de chute, grijp over naar het midden. De buitenste cel heeft een grote kans dat hij dicht geslagen is, is dit het geval, pak hem en hou hem even open. Sla niet gelijk je voeten gelijk om de lijnen; dan trek je zeker een of meer cellen dicht. Kun je niet met je handen bij, maar !utHeeR met je hielen, laat dan maar vliegen, want voordat je het weet, trap je een hoek onder de rest van de square en dat wordt wat vervelend. - Er is te hoog aangedokt: niet zo'n probleem. Als je als basellijnen grijpt pak de middelste of twee naast elkaar liggende lijnen; dan houdt de square in ieder geval z'n vorm. Je zal nu vanzelf langs de lijnen omhoog gaan. Hou je hoofd naar voren, zodat er geen cel over je hoofd kan slaan. Zit er toch een cel over je hoofd, probeer hem er dan af te tillen, moeilijk, maar het lukt wel. Waarschijnlijk zal de cel vast komen te zitten op je re se rve containe r , vooral bijwat ouder materiaal (minder stroomlijn). Dit is moeilijker te ontwarren, door de ongunstige plaats. Oplossing is hier; ronde bol in de stall, square full brakes, zodra de bol naar beneden komt, square in de sink en wegdraaien; ronde bol alles op. - Je hebt te hard gedokt en je chute is om de base heengeslagen. Hoewel met 2 man onder een ronde bol te landen is, afhankelijk van de resterende draagkracht van je square en hoogte van het incident verdient het de voorkeur om ontkoppelingsmechanisme en reserve in werking te stellen. Een strato-star kan vrij hard binnengevlogen worden, door z'n geringe breedte zal hij niet zo snel omklappen, een 7-cell zal dit sneller doen bij grotere snelheden, maar is beter af te remmen dan een star, dus het is helemaal niet nodig dat dit gebeurt. - Iedereen weet voor zichzelf wel wat veilige hoogtes zijn om nog te dokken, dus daar zal ik het niet over hebben. In ieder geval veel plezier, met deze zeer eenvoudige tak van CRW. Ronal.d van den Boogaard. sportparachutist
Het Bestuur van de CADETTEN PARACHUTISTEN VERENIGING: Boven v. 1.n. r. : C. Haverhoek (adviseur), H. Scherpenhuyzen (voorzitter), A. Lasschuyt Jr. (instrukteur), R. Drost (commissa:ds springen tvs hulpinstructeur). Knielend v.l. n. r. : P. Schm idt (sekretaris),
H. v. d. Ligt (commissaris
materieel)
en O. Duiverman (penningmeester).
---0--VLIEGCLUB
afdeling parachutespringen
gehuwd 28 februari
FLEVO
1980
ROB OP DE BEEK
en
PAULA BOT
Rob en Paula - van harte gefeliciteerd.
Met ingang van 1 mei 1980 is bij de Paraclub
FLEVO
het gebruik van een "harde helm met oorbedekking" verplicht. Deze verplichting
te koop STRATOCLOUD "Rainbow" 29 sprongen met harnas; bestuurbare 24 ft. reservekoepel; Prijs: f 2.200, --.
oefenvergunning
geldt voor alle houders van een
ook gastspringers.
Springvergunninghouders
zijn uiteraard
artikel 15-c: iedere springer Stephan Trispel Vaalserstrasze 419 AKEN (BRD) Tel. 0241-82121 sportparachutist
verplicht te blij-
ven voldoen aan de eis van het basisveiligheidsreglement is verplicht bij iedere
sprong een helm met oorbedekking te dragen. J. Bronsveld - Coรถrdinerend
instructeur 19
r~==~----~==========-===========================----~~~~~----------------------------------------------------------~
p
~~
A R A
SCHOEISEL PARA SCHOEISEL, een poging tot consumentenvoorlichting. Bij al het blitse para materiaal dat de laatste jaren de vliegvelden overspoelt, lijkt het wel als of twee bijzonder belangrijke uitrustingsstukken wat uit de be lang-. stelling zijn verdrongen: de helm en de schoenen. Als zich onder de lezers iemand met kennis van zaken van helmen bevindt, nodig ik hem/haar hierbij uit ons via dit blad in te lichten. Voor wat betreft de schoenen wil ik het spits afbijten. In de afgelopen jaren heb ik ontelbare uren in sportzalen en op terreinen doorgebracht. Vanaf mijn "eerste opleiding in die richting werd op het belang van goede schoenen gewezen. In die tijd waren er nog maar weinig echt goede schoenen, die de sporter voldoende steun, comfort en bescherming gaven. Nee, de enige criteria waren die met betrekking tot levensduur en prijs. In de parawereld waren lange tijd de militaire 'kistjes' (nee, niet de Beavers!) - al dan niet voorzien van een laag schuimrubber en zwachtels om de enkels als bescherming - een veel gedragen schoeisel. Wie het zich kon veroorloven verscheen in de Franse Paraboots. Een speciale schoen met luchtkussenzool , verstevigde schacht tot ruim boven de enkels en elastische veters. Een geweldige springschoen, die vrijwel nergens anders voor te gebruiken was. lk herinner me nog hoed iedereen altijd zo snel mogelijk na de sprong die dingen weer uittrok op een enkele militair na, die in dienst wel wat gewend was. Toch was en is de Paraboot naar mijn idee nog steeds de beste schoen voor elke beginnende springer. De schoen is immers het eerste contact met moeder aarde na de exit. Toen er veel springers, met honderden sprongen en met Iopo canopies en nog wat later met ramair chutes, terecht het nut van de voorgeschreven hoge schoenen in twijfel gingen trekken, kwamen eerst de lichtgewicht paraschoenen van o. a. Puma en Adidas op de markt. Wat bescherming betreft stelden deze schoenen weinig voor. Steun voor de enkels boden ze niet veel. Door de kleine aantallen was" het niet lonend voor deze fabrieken een goed binnenwerk en een goede loopschoen te bieden voor een betaalbare prijs. Die prijs was ook de reden waarom Puma een uitstekende schoen met een goede tussenzool slechts als proefmodel op de markt heeft gebracht. Op dit moment lijken v. w. b. de schoenen met schacht (hoge schoenen zijn voor oefenve rgunninghouders nog steeds verplicht) de Adidas en de Patric een redelijk alternatief voor de nog steeds superieure paraboots. 20
De gevorderde springer gaat (0 statussymbool!) over op lage sportschoenen. En wat Zie je dan? Men kiest prijsbewust maar allerminst kwaliteitsbewust! En nu kom ik weer even terug op de eisen die een sportman/vrouw' eigenlijk moet stellen: Toegespitst op de parawereld volgende punten aan de orde:
komen dan zeker de
1. BE SCHERMING : In de eerste plaats de zool, die door scherpe steentjes enz. niet gemakkelijk mag worden beschadigd en die be~ hoorlijk slijtvast is. Dan de tussenzool, die schokabsorberend moet werken waardoor een zo groot mogelijk deel van de kinetische energie (landingsschok) moet opvangen om de knie毛n, heupen en rug te on tlasten om over de krachten in de voet zelf nog rriaar te zwijgen. Als je dan bedenkt dat de meeste zogenaamde sporten trimschoenen NIET EENS EEN TUSSENZOOL HEBBEN is het de moeite waard om eens te kijken of jouw schoen ook alleen een buiten en binnenzool heeft, Waarschijnlijk wordt je stil en slikt even als je dat ziet. 2. COMFORT Een schoen moet 'lekker zitten, maar ook blijven zitten na x maanden gesprongen. Een aantal merken heeft dan ook als binnenzool nieteen lapje kunstleer of 'origineel nylon lamsvacht', maar een binnenzool, die gesteund door binnenwerk of tussenzool de' voet een optimale steun geeft over een zo groot mogelijk deel van de voetzool. Zo'n schoen gaat volledig naar je voet staan maar vormen met het bovenwerk en je voet een biomechanische eenheid. In zo'n schoen ligt je voet niet als een pannekoek in een koekepan geflapt, maar als een voet die alle functies behoudt en door de schoen gesteund" en beschermd wordt. Als zo'n schoen dan ook nog een beetje waterafstotend is (waterdicht is natuurlijk de pest voor je voeten) en je draagt een paar behoorlijke s贸kken, dan kun je wat temperatuur betreft ook tegen een stootje. Zo'n schoen bestaat. Uit een aantal topmerken als Adidas, Nike , Pony etc. is mij de Brooks het best bevallen. Brooks is in Europa een betrekkelijk nieuw merk, afkomstig uit de U. S. A. In tegenste lltng tot enkele hierbovengenoemde merken, is de Brooks als echte veerkrachtige loopschoen ontwikkeld en nog wel in samenwerking met topatleten en universiteiten om tot een praktisch en wetenschappelijk resultaat te komen. Brooks is dan ook 'uitsluitend in de goede kwaliteit te koop en kent geen goedkope schoen. " De Olympische Spelen vormen altijd weer een slagveld voor fabrikanten van sportschoenen. Hoe die strijd zich ontwikkel d is voor mij niet zo interessant; wel wat er uit komt. Hopelijk heeft het bovenstaande u wat kwaliteits-bewust gemaakt. Prijsbewust is een tweede, want goedkope schoenen zijn bij mijn weten nog niet gemaakt. W.V.
sportparachutist
Para-Ski Weltcup 15.-22. März 1980
Arosa
r l
Lopende, met je uitrusting op de rug, over veelal modderige, hobbelige weggetjes naar een vliegveld is iets waar de meeste para 's niet bij stilstaan. Anders wordt het als er een helicopter halverwege op de top van een besneeuwde berg op je staat te wachten, dan zit er niets anders op dan je ski 's aan te binden en je per sleeplift, stoeltjeslift of gondelbaan te verplaatsen. En dat overkwam Bram Lasschuijt Jr. en ondergetekende als deelnemers aan de Se Weltcup PARA-SKI, die van 15 maart t/m 22 maart j.l. in het Zwitserse Arosa werden gehouden. Zoals de naam al zegt bestaat deze wedstrijd uit twee onderdelen: - Het PARA-gedeelte wordt verdeeld in drie(pa) dalsprongen en drie(pa) bergsprongen. Het SKI-gedeelte bestaat naast een kwalificatie race (om de startvolgorde te bepalen) uit twee reuzeslalom's. - Gezien onze ski-ervaring, Bram voor het eerst op latten, toen hij vorig jaar een kort bezoek bracht aan de 7e Weltcup en tijdens de laatste kerstvakantie, ikzelf voor het laatst in 1977, was het niet verwonderlijk dat we ons na de kwalificatierace onder in het klassement terugvonden, samen met een paar Australiërs, die overigens met 400 boven nul van huis vertrokken waren. - Op maandag 17 maart traden 17 driemansteams uit elf landen aan om te beginnen met de drie dalsprongen. Het 'NL-team' was versterkt met de reserve van de Franse ploeg; de huidige para-ski-kamppioene en lid van het damesteam Style/PA Marjolaine du Pury. - Enerzijds een geweldige belevenis om tussen de besneeuwde bergen aan je parachute te hangen en in een uit sneeuw bestaande bak te landen en anderzijds het door de heersende turbulentie ontzettend moeilijke pa-springen. - Nog fascinerender waren de bergsprongen, die we wat later in de week maakten. De 'bak' was gelegen halverwege de 'Weisshorngipfel' op een helling van 450• sportparachutis
t
Vliegend over de Alpen een aan de ene kant een groen dal en aan de andere kant een wit dal, biedt een niet te beschrijven panorama. - Vooraf hadden we ons natuurlijk door de routiniers laten informeren hoe je het beste het dead centre kunt benaderen. Naar 'beneden' vliegen levert snel een overshoot, en naar 'boven' een undershoot. Het advies dat we meekregen was, om in principe dwars, met de berg 'mee' te vliegen. - Wij hadden het geluk dat we op de ideale manier konden landen, maar een paar springers moesten i. v. m. de windrichting wel naar 'beneden' aanvallen, ze 'hadden weliswaar redelijke scores, maar gleden na de landing tientallen meters door, scheidsrechters in hun val met zich meesleurend of, wat een US-teamlid overkwam: deze maakte, bergaf, een soort flared landing, verloor zijn evenwicht, maakte een paar stappen en vloog verder .... - Na afloop van deze happening was de uitslag als volgt: 1. Frankrijk(1), 2. Duitsland(1) en 3e Oostenrijk(1). Ons team eindigde als ge. - Zoals reeds verteld bestond het onderdeel skieën uit tweemaal een reuze slalom (35, verdeeld over 1500 meter). - Dat de skieërs uit de Alpenlanden de beste, en wij de slechtste kaarten hadden zal iedereen wel duidelijk zijn. Het was een uitermate vermoeiende zaak, waarvoor wij bijna de helft meer tijd nodig hadden dan de winnaar. Ondanks het goede skieën van Marjolaine moesten we genoegen nemen met de 17e plaats. De verdere uitslag: 1. Frankrijk(1), 2. Duitsland(1) , 3. Zwiterland (1). De einduitslag werd berekend aan de hand van een speicale formule met diverse vermenigvuldigingsfactoren en zag er als volgt uit: 1. Frankrijk(1), 2. Duitsland(1), 3. Oostenrijd(1). Ons 'Internationale' team moest volgens het reglement buiten mededinging geclasseerd worden, maar zou bij inpassing als 13e geëindigd zijn voor Zweden 1 en 2, Finland en Australië. - Al met al een geweldige belevenis en waar ik hopelijk volgend jaar weer bij kan zijn. Henk Nijhuis.
21
\
It
[~ 1
Berg sprong
Enige frakties 22
Foto: Peter Oetlli
Marjoleine,
van een sekonde voor het trekken van de DUMMY-RIPCORD.
Henk en Bram.
Foto: Carl Boenish sportparachutist
rond of vierkant als laatste redmiddel? Naar aanleiding van enige publikaties over de SAFETY-FLYER, zijn naar mijn mening in ons land veel springers afgeschrikt om tot de aanschaf van een square-reserve over te gaan omdat het maar een "gevaarlijk ding" lso Zelf heb ik na een springvakantie in Raeford (USA) een SF aangeschaft omdat ik voor mijzelf tot de conclusie gekomen ben dat het een erg goed systeem is en wel om de volgende redenen.
Samenvattend nog even de VOOR- en NADELEN van square of rond als reserve-parachute. Daarna moet men zelf beslissen waar de voorkeur aan gegeven wordt. VOORDELEN a. b. c. d, e.
NADELEN a. b.
c. A.
B.
Het verhaal doet de ronde dat de SF bij subterminal openingen ca. 500 ft. nodig heeft om te ontplooien. Uit gesprekken met verschillende mensen van de HALO-school (Red.: High Altitude Low Opening) die elk zo 'n 50 breakaways hebben gemaakt om de Flyer te testen, blijkt dat de opening niet of nauwelijks meer tijd in beslag neemt dan een ronde bol. Deze mannen zijn de enigen die het kunnen weten, omdat ze het systeem frequent zelf uitgetest hebben. Afgezien van bovengenoemde vermeend nadeel heeft de Flyer enkele levensgrote veiligheidsaspecten die een ronde bol mist. Door de los geplaatste bag en de 13! ft. lange bridle (ca. 5 cm. dik katoen) opent de chute ook in de volgende gevallen: (1)
Indien men de hoofdparachute niet ar (kan) gooit (gooien) zal de reserve niet in de hoofdkoepel verwarren, omdat de bag altijd de vrije luchtstroom op zal zoeken. Ook al slaat de prlotshute in de hoofdkoepel, de "drag" op bag bridle zijn dan voldoende voor een normale opening.
(2)
Horseshoe op reserve: Het verhaal over openen een horsshoe situatie, doordat de bridle voldoende drag krijgt, klopt inderdaad. Ik heb het zelf uitgeprobeert door een SF als "main" te gebruiken in een Racer met p. o. p. -handle bevestigd aan de pilotchute. Die heb ik vastgehouden en zodoende horseshoe gecreeerd. En inderdaad de bridle trekt het hele zaakje eruit en er volgt een normale opening (die overigens erg snel was). NB. In Amerika hebben inmiddels al3 man, onder wie Bill Ottley, hun leven hieraan te danken.
(3)
(4)
(5)
Minder storingen op vierkant dan op rond. Opnning normaal met een horseshoe. VVerwarring in niet afgegooide koepel vrijwel onmogelijk. Betere besturing en zachte landingen. Onstabiele opening - geen problemen.
Aanschafprijs ca f 1. 600,00 Pilotchute-bag-bridle kwijt na opening (hoofdchute ook er die ligt er dan meestal vlak bij). Langere openingstijd? (Dit kan men betwijfelen) .
Tenslotte trek ik een pe rsoonlijke conclusie: "Ik sta vierkant achter de square-reserve". Rob v. d. Linden
paraclub mobiele colonnes
Ons vliegtuig.
Bij zeer onstabielopenenen van de reserve kan men hooguit met lichaamsdelen verward raken in de vanglijnen net boven de risers, omdtt de rest van de lijnen opgeschoten zitten in de bag. In een dergelijke situatie opent de chute normaal. Uit het testprogramma van het sysreem (waarvan een erg goede film voorhanden is) blijkt dat onstabiliteit GEEN invloed op de opening heeft. Het aantal storingen op squares ligt beduidend lager dan bij ronde koepels (afgezien van vouwfouten en slecht materiaal, bijv. afgebroken stuurlijnen die meestal al voor de helft versleten waren). Bij demonstraties binnen de bebouwde kom en met sprongen met veel wind heb je meer kans om een goede landingsplaats te vinden als met een ronde bol.
sportparachutist
23
wedstrijdkalender 1980 OMSCHRIJVING Ram-Air wedstrijden (zie Sportparachutist
MEI
op Lelystad van 1 maart 1980)
INFORMATIE Van Hallstraat 29, Nunspeet
Open paaswedstrijden op het vliegveld Hoogeveenvoor leden van alle clubs. Onderdelen: 2-mans groeps P.A. en 2-mans-relatief, bij voldoende belangstelling eveneens stijl.
·5en 6april
05280-68271
Grote Europese wedstrijd in relatief-springen voor vier- en achtmansteams en koepelrelatiefspringen. Gap - Frankrijk
5-13 april
085-335311
A-brevet wedstrijden (uitwijkdatum)
3en4mei Hen 18 mei
Flylng Dutchmen
De tweede internationale precisie-wedstrijd om de wijnbokaaL NeustadtlWeinstrasse (bij Mannheim)
Hen
085-335311
Coupe Maarseveen. De traditionele wedstrijd voor leden van alle clubs. Een P.A.-wedstrijd op het strand van de Maarseveense plassen.
24, 25 en 26 mei
Paraclub Icarus
Clubkampioenschappen Clubkampioenschappen
VPCT
24, 25 en 26 mei 25 en 26 mei
Ver. Paracentrum Teuge Flylng Dutchmen
op ZutendaaL
Veertig pluswedstrijd JUNI
DATA 5,6 en 7 april
18mei
31 mei en 1 juni
Afcent Parachute Club
Provincie-kampioenschappen precisie voor driemansploegen in het kader van "Uden Sportief"_
7en8juni
Aanmelding
Selektie voor het nationaal team precisie- en stijlspringen 1980 voor de wereldkampioenschappen 1980 in Bulgarije. Deze zonder twijfel spannende wedstrijd zal nog op een nader te bepalen plaats versprongen worden.
7en8juni
Internationale precisiewedstrijd voor negen(!) mansteams. Vliegveld Turijn (Italië)
8-15 juni
085-335311
Spring-vierdaagse
12t1m 15juni
Flying Dutchmen
via clubsekretaris
Nederlandse kampioenschappen parachutespringen 1980. 28 junl- 6 juli Vliegveld Teuge. Gescheiden palstijl en relatief. Daardoor: 12 ronden P.A. (f215,-), 5 ronden stijl (f 150,-) of 10 ronden relatief (f 300,-) voor de echte viermansteams en voor beginnende_ Inschrijving via wedstrijdformulier (straks bij elke club aanwezig). JULI
AUGUSTUS
Zomer-springkamp
12t1m 20 juli
Flying Dutchmen
Vliegveld Spa in Belgiê. De 8e parapitz met viermansgroeps P.A. en tweemans koepelrelatief met precisie.
28 juli - 2 augustus
085-335311
Wereldkampioenschappen parachutespringen in Bulgarije (Kazanluk) (wedstrijdonderdelen: precisie en stijl), Een nationaal team zal ons land vertegenwoordigen_
15-28 augustus
Open west rijd op het vliegveld Hooçeveen. Toegankelijk voor leden van alle clubs. Tweemansprecisie en tweemansrelatief.
23-24 augustus
05280-68271
23-24 augustus
E.N.C.P.
Leerlingenwedstrijd TU-springers.
voor alle
Clubkampioenschappen,
paraclub Hohne
23 en 24 augustus
Paraclub Hohne
Clubkampioenschappen
E.N.P.C.·
30 en 31 augustus
Eerste Ned. Parachutisten· Club
6 en 7 september
Flying Dutchmen
4 en 5 oktober
Ver_ Paracentrum Teuge
4 oktober 11 en 18 oktober
Flying Dutchmen
SEPTEMBER
lntematlonale precisiewedstrijden in het Kralingse bos te Rotterdam. Geldprijzen voor de eerste drie plaatsen. Over deze wedstrijd volgt z.s.m. meer informatie via "Sportparach·utlst".
OKTOBER
Leerlingenwedstrijd Nachtspringen (uitwijkdata)
24
E.N.P.C. Toegankelijk
van de V_P.C.T_
sportparachutist