olfiei I van de ee orgaan e erlandse V Koninklijke N d Afdeling ereniqinq Pa raehutespring en ~ voor Luchtvaart .

Jaargang

In dit numm er

0

2 - nummer

4 - 1 maart

1974

N . ' H eln C . ~~~~~~~~~----------------. a ... N' leuw S erVlce . Bnz. estuur .,Ulpment Ve . a, Zesmans ' -----------------in N ede~la.:~lOnale Kern~ll~e gesprek met Mr D, Val e ,Sport Equi g, Per-soualt ,Molh"y"'" , rentgtngsnt -ster i euws

Massa-Exit

sportparachutist

,

Foto: And ________________ ~ ••,u.YKeeCh

171-1

Jaargang

2 - nummer

4 - 1 maart

.-\sk WCcJt'

1974

sportparachutist

..

~~--' ~~,e:

TWEEMAANDELIJKSE UITGAV E VAN DE KNVvL AFDELING PARACHUTESPRINGEN Eindredacteur, Karst Sikkens

samensteIl

ing en ontwerp:

Redacteur: Hein Cannegieter Voor copy zorgden deze maand: Bram Lasschuijt Jr. Bert Wijnands Harry Kuipers Michel Upwich Kettenis

Fotograaf: Tom Verschoor Tekenaar: Han Blaauw

De met name onderschreven artikelen zijn voor verantwoordelijkheid van de schrijvers en behoeven niet altijd de mening van de redaktie weer te geven. Abonnement SPORTPARACHUTIST LEDEN EN JEUGDLEDEN VAN DE AFDELING PARACHUTESPRINGEN ONTVANGEN HET BLAD GRATIS. LOSSE ABONNEMENTEN f 22,50 per jaar. Advertenties: Advertentietarieven

.

redaktioneel

~r

Communicatie is van groot belang om onze para-belangen uit te kunnen voeren. Eén van deze vormen is de internevoorlichting. Hiervoor zijn thans drie mogelijkheden: a. de "Sportparachutist" ; b. "In en Om de KNVvL" - dit orgaan ontvangt u thans iedere maand met een rubriek PARA; c. tevens ontvangt u iedere maand een Para INFORMATI BULLETIN als bijlage van het KNVvL orgaan. Aan de externe-voorlichting zal door Hein Cannegieter alle aandacht worden besteedt. Heeft u te publiceren gegevens zoals clubwedstrijden enz. LAA T HET WETEN aan de redaktie. K.S.

op aanvraag.

Verschijningsdatum: 1 jan., 1 mrt, 1 mei, 1 november. Druk: Van Deventer

1 juli,

1 september

en

bv 's-Gravenzande

~ ~ KONINKLIJKE NEDERLANDSE VERENIGING voor LUCHTV AART, AFDELING PARACHUTESPRINGEN

Bestuur: W.A. Velthuizen E. T. H. Wijnands P. C. Peters

- voorzitter - vice-voorzitter - vertegenwoordiger van de clubvoorziUers - voorlichting - sport en instruktie tvs manager nationale kernploeg - algemene projekten - secretaris tvs afdelingsbureau

H. Cannegieter A. Lasschuyt Jr. A. G. Bouquet K. Sikkens

Adres secretariaat: pla KNVvL Jozef Is raél spl.ein 8, 's-Gravenhage. Privé (uitsluitend in de avonduren): St. Martinuslaan 124, Voorburg. Tel. 070 - 863854. Lidmaatschap: Alle leden f 42, -- per jaar. Het inschrijfgeld

f

voor leden bedraagt

4, --.

Aanmeldingen voor het lidmaatschap Te richten aan het afdelings-secretariaat (d , t. v. de clubsecretaris) .

Na 1 juli: Halve jaarcontributie

172-2

verschuldigd.

bij aanmelding

Wim Velthuizen en Bert Wijnands boven Hilversum. Foto: Verschoor.

nieuws van het afdelingsbestuur AFDELING PARACHUTESPRINGEN "NIEUWE STIJL". De groei van het aantal paraclubs in ons land heeft een toename van het aantal vertegenwoordigers van de diverse clubs in het Afdelingsbestuur tot gevolg gehad. Echter; om aan de algemene regels zoals aangegeven in het reglement van de afdeling te kunnen voldoen funktioneerde het Bestuur niet op de juiste wijze. Eén der redenen hiervan was de konstruktie van één vertegenwoordiger per vereniging in het bestuur. In alle gevallen was dit de drukstbezette persoon in die Vereniging. Voor het uitvoeren van bestuurstaken bleef dus geheel geen tijd over. Dit is ~ niet bevorderlijk voor een afdeling met vele facetten, specifieke problemen en moeilijkheden. Alleen een juist werkend "team" kan in het algemeen belang veel tot stand brengen. Een wijziging was dus noodzakelijk. De komende periode zullen een aantal zaken de nodige aandacht moeten krijgen. De projekten moeten zo spoedig mogelijk worden vastgesteld. Deze taken zullen gecoördineerd moeten worden door het bestuur. B ij deze geheel nieuwe opzet zal ook een aantal leden worden ingeschakeld die met de uitvoering van bepaalde projekten zullen worden belast. sportparachutist

~en le-

/

Demedewerking van elk bestuur en elk lid is hierbij van grootbelang en uitermate noodzakelijk. Men vraagt zich waarschijnlijk nu wel af "zijn wij in de nieuwe opzet in feite wel aangesloten - want we hebben geen directe verbindingmet het bestuur". Niets is minder waar - want, uiteindelijk maakt de algemene ledenvergadering "de dienst uit" en deze vergadering bepaald, "wat" er zal gebeuren. Doorhet invoeren van een juist COMMUNICATIESYSTEEM zal de afdeling OPTIMAAL moeten kunnen funktioneren. Bovendienmoeten we wel zo "flexibel" zijn dat elke verbetering geaccepteerd zal moeten worden. Is er iemand die een bepaalde taak beter kan uitvoeren - dan moeten weook niet schromen om tot vervanging over te gaan (na eerst adviezen te hebben gevraagd aan de leden-verenigingen!). Op4 januari j.l. werd tijdens een vergadering met de leden-verenigingen (club-besturen) het nieuwe plan aan de orde gesteld. Na een korte discussie over een aantal gegevenswerd met grote meerderheid dit nieuwe voorstel aangenomen.

tiebevoegdheid heeft behaald. Vele jaren heeft hij gewerkt als sportleider in Nederlands grootste bedrijf. Het management van ons Nationale Team zal eveneens aan hem worden opgedragen. Een man die veel belangstelling heeft voor de parasport en ook met de daaraan samenhangende organisatorische werkzaamheden is Andre BOUQUET. Hij studeert thans aan de TH te Delft (hoe kan het anders - vliegtuigbouw!). André vervult tot heden een bestuursfunktie in de ENPC. Tenslotte is uw secretaris (aangesteld in deze "neven"(?)-funktie door de KNVvL) in zijn funktie gehandhaafd. Mr. F. Molhuysen werd benoemd tot algemeen adviseur van het Bestuur. Dit was dan een korte voorstelling van "uw" bestuursleden.

[,IE-

z.

--

"Clubvoorzitters in discussie": V.l.n.r. Van Duyn (PCMC), van Doorenmaalen (PCI), Beuzel (PCN), Habets (CPV), van Hoof (ENPC), van achteren gezien Peters (FD). Devergadering beslist voor een "nieuw bestuur" .

Tegelijkertijd vJerd het nieuwe Bestuur van de Afdeling gekozenrlIet als voorzitter Wim VELTHUIZEN . Wim springt af vele jaren en heeft ca. 800 sprongen gemaakt, zowelin het binnen- als het buitenland. Inhet bestuurlijke vlak heeft hij deel-uit-gemaakt van een Verenigingsbestuur, had zitting in de Technische- en Examencommissie. Tevens verzorgt hij regelmatig lezingenin de lande over de parasport. Zijn werkzaamhedenals l~ar Engels en sport zijn bijna hobby's gewordennaast zijn "ZESKAMP" en "PARA"-activiteiten! Inzijn funktie als voorzitter maakt hij eveneens deel uit vanhet Hoofdbestuur van de K. N . V . v. L. Device-voorzitter Bert WIJNANDS behoeft - athans voor deoudere springers - niet meer voorgesteld worden. Hijspringt al ruim 13 jaar - had vorig jaar al meer dan 1000 vrije-val sprongen en heeft in alle mogelijke parafunktiesgezeten, zoals: clubbestuur, afdelingsbestuur, technische-commissie (secretaris), examencommissie, leidingnationaal team, doch - is thans de Nederlandse vertegenwoordiger (para-commissie) in de internationale organisatie F. A.!., in deze internationale para-sportcommissie heeft hij weer een speciale taak. Uitde voorz'ïtters der Verenigingen is Peter PETERS gekozen, om namens deze groepering, zitting te nemen in hetBestuur. Peter springt ook al vele jaren en heeft in allerlei groepengewerkt. Hij was vele jaren de vertegenwoordiger van "zijn" club Flying Dutchmen in het afdelingsbestuur. Peter is thans de voorzitter van de Skydiving Club "FlyingDutchmen", Onze nationale "VOORLICHTER" is geworden- hoe kan het ook anders - Hein CANNEGIETER. Onzeschrijvende-springer springt vier jaren en is geruimetijd secretaris geweest van de paraclub ICARUS. Daarnaastdeed hij veel "freelance werk" voor de Afdeling. Deafdeling"SPORT en INSTRUKTIE" is toevertrouwd aan BramLASSCHUYT. Bram was bestuurslid van de Neder-· landseParaclub TU-Zeven - alwaar hij ook zijn instruk-

sportparachutist

Doch, WAT gaan deze mensen doen? In de eerste plaats de STRUCTUUR van de Afdeling onderzoeken op juiste vorm, werkzaamheid, mogelijkheden enz. Dit zijn "team"-taken. Echter, elk bestuurslid heeft ook nog een eigen taak als zijnde specialiteit op een bepaald onderwerp. Een volledige taakomschrijving te "beschrijven" is thans onmogelijk, aangezien we dan eerst op pagina 16 zullen eindigen en dit is nu ook weer niet de bedoeling. Het ligt in de bedoeling om de kontakten met de Verenigingen en met allerlei organisaties en instellingen te verbeteren. Daarbij is het aankweken van bijzondere relaties van groot belang. Evenementen kunnen georganiseerd en gecoördineerd worden. Daarbij is het van groot belang dat de voorzitters van de Verenigingen regelmatig bijeen komen om van gedachten te wisselen over allerlei dingen - tevens krijgt men een betere en bredere kennis van de totale nederlandse parasport. De para-springerij is een sport en in dit licht gezien zal aan SPORT dus ook aandacht worden gevraagd. De projekten zullen in samenwerking met de leden worden samengesteld.

Nieuwe afd. leden krijgen instruktie blijvers" .

, van de oude" zitten-

173-3

We hopen dat we u hiermede naar genoegen hebben ingelicht en mochten wij een beroep doen op uw ervaring, speciale kennis enz. (in de nabij e toekomst) dan rekenen wij op uw medewerking. Met ons allen kunnen wij er iets goeds van maken.

~-~~ y,

~

~

,..:

Foto,

v.r:n. r.: Bram L8sschuljt Jr. Hein Canneglet.er Peter Peters Bert Wijnanda Frits MolhuljseD Karst Sikkens AndrĂŠ Bouquet Wim Velthuleen

De "stille werker" Karst Sikkens wordt succes gewenst in het nieuwe bestuur door de scheidende voorzitter. (Foto: is redakteur niet bekend)

Algemene ledenvergadering van alle KNVvL-leden

Algemene ledenvergadering

Vertegenwoordiger club-voorzitters

van de

Adviseur BESTUUR

Vertegenwoordiger clubs

Voorzitter

Vicevoorzitter

Administratieve

taken

Afdeling-bureau

174-4

Sport en instruktie

Voorlichting

Secretaris

Algemene projekten

Technische taken

Algemene taken

Technische commissie

Voorlichting

Sportparachutist

Technische publikaties

Statistiek, onderzoeken

Algemene publikaties

Sportzaken en instruktie

Tijdelijke projekten

sportparachutist

Het aldus in Frankrijk opgeleide groepje sprong voor het eerst op Nederlandse bodem in mei 1955 op een ILSY uit een Dakota. Zonder reserve, want iemand had gezegd: "Eén parachute is voldoende." Niet lang daarna sprongen zij op een lustrum van het Leids Studenten Corps Later in 1955 ging Frits met een deels andere groep (de tweede) naar Gisy les Nobles. Terug in Nederland werden uitsluitend met behulp van de Koninklijke Luchtmacht demo's gesprongen, 2, 3, 4 per jaar. De RLD vond het niet goed dat er para-opleidingen in Nederland zouden worden gegeven. Er was geen instructeur.

o-~4ig~

-

frits molhuysen pionier, voorloper,

voorzitter.

Op4 januari in een keurig zaaltje van het Jaarbeursgebouwte Utrecht was het dan zover. De herstructuering vanhet afdelingsbestuur was" er door". Een geheel nieuw soort bestuur zat achter de tafel. Het tijdstip om afscheid te nemen van Mr. F. Molhuysen als voorzitter van de afdelingparachutespringen van de KNVvL was aangebroken.

r,

or-

Descheidende voorzitter

,

"haalt herinneringen

op".

Eenpaar avonden later bij hem thuis in zijn fraaie villa in Wassenaarzegt hij: "Door zijn steeds drukkere werk werdende contacten met de parawereld minder. Ook het nieuwehuis, het gezin en nieuwe hobby' s eisten hun tijd. Ikbenniet meer in staat om veel vrije tijd voor parazaken in te zetten. En al filosoferend zeg je dan: goed dat er mét denieuwestructuur van het bestuur een nieuwe voorzitter komt,bovendien een voorzitter die nog steeds volop daadwerkelijkspringt en dus midden in de wereld van de springers staat" . Frits Molhuysen, 46 jaar, mag dan al vele jaren niet meer springenals gevolg van een hernia-operatie en zijn aandachtmag dan ook wat afgeleid zijn van parazaken, hij waséén van de mensen die aan de wieg stond van de modernespringerij in Nederland en zonder wiens enthousiasme, niet aflatende energie en doorzettingsvermogen de Nederlandseparawereld niet zou zijn wie zij nu is. Op16oktober 1954, een kleine twintig jaar geleden dus, zettede jonge Frits Molhuysen zijn eerste schreden in de parawereld. Vier dagen tevoren had hij zijn doctoraal examenrechten gedaan en was dus net meester in de rechten. Vrienden vonden het springen uit een vliegtuig een watbizarre wijze om het behalen van je doctoraal te vieren, maar Frits zag dat anders. Dus ging hij met een groepjecolIega-Leidse-studenten naar het Franse Biscarosse. Het was het eerste groepje Nederlandse burgers dateen burger-para-opleiding ging volgen. Tot dat moment bestondde (Eerste) Nederlandse Parachutisten Club uit oud-militaire springers, veelal opgeleid voor de "politieele"acties in het voormalig Ned. Indië, Een van die oudspringers had het groepje studenten gek gemaakt van het springen, dus daar gingen ze.

sportparachutist

In dienst van de KNVvL In 1957 begon Molhuysen off ictel e taak bij de KNVvL. Hij kwam in vaste dienst als tweede secretaris. De KNVvL had toen met de Nat. Luchtvaartschool op Hilversum, Rotterdam en het zweefvliegcentrum Terlet een 50 man in vaste dienst. Elf jaar zou Molhuysen bij de KNVvL blijven. Hij werkte o. a. mee aan de organisatie van de ILSY' s, enorme vliegfeesten, waar zo'n 120.000 man kwam, organiseerde de jaarlijkse internationale uitwisseling van jongeren uit de luchtvaartsporten. Frits: "De KNVvL was vroeger veelzijdiger, had meer erkenning, meer geld. Er kon veel meer. We waren constant op weg, zaten bovenop alle luchtvaartactiviteiten. Het was hard werken voor weinig geld, maar je deed het met groot enthousiasme. In 1967 zei ik: stoppen. Je raakte er aan verslaafd. Het was moeilijk iets te vinden met evenveel vrijheid, mogelijkheden om zelf dingen ter hand te nemen, en met iets meer uitzicht." Eind 1968 ging Molhuysen naar de Nederlandse Vereniging van Automobiel Assuradeuren, waar hij nu directeur van is. Als springer deed Molhuysen toen hij tweede secretaris van de KNVvL werd, vanzelfsprekend ook het secretariaatswerk voor het kleine clubje Nederlandse springers. De ENPC was als enige club meteen de afdeling. Later toen er een enkele club bij kwam, bleef Frits secretaris van de afdeling. Het was ook Frits Molhuysen die Nederlands eerste parablad opzette en vele, vele jaren volschreef "Swing through the Air". Frits Molhuysen liep hard voor het parawereldje. Nauwelijks een jaar na zijn toetreding tot de KNVvL ging het eerste Nederlandse burger-para-centrum in Nederland open, namelijk op de Luchthaven Zuid-Limburg te Beek. Janus Plaisier bouwde daar het centrum eigenhandig op met alle steun van Molhuysen en de KNVvL die er was. Alles kwam rond met de RLD en andere officiël e - en vaak zeer lastige - instanties. En zo begonnen voorjaar 1958 de eerste echte Nederlandse opleidingen parachutespringen. De kranten stonden er vol van. Het feest duurde maar enkele maanden. Na een start stortte het vliegtuigje met Janus Plaisier en twee leerlingen neer. Eén leerling overleefde het. De andere verongelukten. Molhuysen: "Het was een vreselijk telefoontje die ochtend. Als je zoiets hoort, kan je het niet geloven. Iets waar zo lang en zo hard voor gevochten is. Net draait het en alles kapot. Janus was de enige instructeur die we hadden. Ik belde Rotterdam. Toen ik daar kwam stond een N. L. S. kist klaar. Een uurtj e later waren we op Beek, bij het wrak. Het was afschuwelijk. Pas ongeveer zes jaar later met de komst van Tom Verschoor, Charles Pellens en kort daarop mensen als Henk Kok en Bert Wijnands kwamen er weer opleidingen." Rode Kruis Para Korps In die vroege jaren spande Molhuysen zich ook ernstig in voor het Rode Kruis Para Korps, dat in 1959 op Beek werd geihstalleerd. Bedoeling was dat bij natuurrampen in Nederland het groepje springers gedropt zou worden ter hulpverlening. Er waren in die tijd nog geen commando's in Nederland en de helicopter was een nog spaarzaam voorkomend luchtvoertuig. Met de opkomst van de helicopter leek het nut van het Korps minder groot. Een tiental jaren later werd het dan ook formeel opgeheven. In 1962 was het zo dat Nederland voor het eerst kon deelnemen aan wereldkampioenschappen. Met Verschoor en

175-5

De aankleding van Frits.

(

.

Een reserve

niet nodig!

Wenckebach ging Frits naar Orange, Massachusetts, Molhuysen kwam in Nederland terug met een in de U. S. A. gekochte chute met "gaten" er in: de eerste bestuurbare parachute. Grote paniek bij de RLD. Dankzij de toestemming van een hoge man uit de luchtmacht voelde Molhuysen zich voldoende gedekt om er toch mee te laten springen. Maar daarvoor was het ook Molhuysen die testsprongen organiseerde uit de eerste Friendships om te bekijken of het nieuwe toestel geschikt was voor militaire massadroppingen. Het werd een succes en het groepje springers had er weer enkele sprongetjes uitgesleept. Zoals bekend springen nu de commando's al weer jaren uit F'r iendships . In 1963 ging het groepje burger-springers naar Zweden om daar op verzoek van Fokker uit de Friendship te springen om ook daar aan te tonen dat het een uitstekend troopship was. Toen Molhuysen in 1968 met zijn baan bij de KNVvL kapte, duurde het nauwelijks een jaar voor de toenmalige voorzitter van de afdeling, generaal Cox, hem benaderde met de vraag of hij hem wilde opvolgen. Frits, die als gewoon lid deel was blijven uitmaken van het afdelingsbestuur, zei ja en eind 1969 werd hij als voorzitter van de afdeling getnsta.lleerd. Het was een afdeling die inmiddels al ui t meer dan één club bestond. Nog in de allerlaatste jaren van Frits bij de KNVvL (1966 tot 1968) onstonden naast de ENPC de Paraclub Icarus uit de Seppe Spring School van Tom Verschoor, Flying Dutchmen en de VPCT, nadat de ENPC van Teuge naar Seppe verhuisde. Nu onder het voorzitterschap van Molhuysen groeide de afdeling uit tot negen clubs; werd het van een gezelligheidsclubje de derde afdeling van de KNVvL (na zweefvliegen en modelbouw); Vertegenwoordigt het een sport die in West-europees verband aan de top staat en in wereldverband onder de landen met "beroepsamateurs" ; werd het een sport met zo'n 2000 beoefenaars.

Over de KNVvL. Frits Molhuysen: "De oude pioniersgeest is uit de KNVvL. Afgezien van de Sportparachutist zien vele para' s nauwelijks nog het nut van een KNVvL. Er moet iets in de plaats komen voor die oude pioniersgeest. En dat is geen kwestie van geld, maar eerder van een goed georganiseerd apparaat met mensen die veel vrije tijd, energie en enthousiasme aan de parawereld willen geven om allerhande activiteiten te gaan ontwikkelen. Daarom loopt b. v. de afdeling modelbouw zo voortreffelij k. Er is tegenwoordig te veel jalouzie. Misschien komt het geleuter door gebrek aan communicatie. Iedereen denkt alleen maar aan zichzelf. Para' s zijn individualisten. Maar toch zit je in een club, samen. Er MOET grote saamhorigheid, vriendschap zijn. Er is te veel kritiek op anderen zonder dat men voldoende afweet van die anderen. Bijvoorbeeld het gekanker hier en daar op secretaris Sikkens - een ongelooflijk hardwerkend man. Wat voor energie en vrije tijd die man er in stopt, is werkelijk voor een normaal mens niet te begrijpen. Maar dan hoor je: hij

176-6

krijgt er toch een vergoeding voor. Als of dat in enige relatie staat tot de energie en tijd. die hij voor de zaak geeft. Het menselijk respect is weg. Het is belangrijk iets samen met de clubs te bereiken. En als iemand iets te kankeren heeft op de KNVvL laten ze dan tegen hun clubbestuur hebben: stuur iemand naar de volgendejaarvergadering die z'n mond durft open te doen. Als ik terugkijk op die bijna 20 jaar Para is er veel vri schap, vooral in de pionierstijd. Een geweldige tijd: veel energie en weinig rendement. Maar in de jongere tijd er iets anders: de technische vlucht omhoog. Het echte goede springen kwam. Als je denkt aan die oude chutes van ons en die dingen van nu. Het blijft fascinerend om een mens met een geweldige élégance voor je voetente zien landen. Een openbaring voor iedereen zeker voor een leek.

Nieuw bestuur Ik heb zoveel meegemaakt, gedaan. Maar het blijft leuk om ook nu nog te blijven vechten als adviseur van het nieuwe bestuur voor dat aparte wereldje, voor lieden die als exclusief worden gezien. die ook met veel êlan iets unieks bedrijven en steeds betere resultaten behalen. Fijn al mijn contacten die ik in al die jaren heb kunnen opdoen, nu nog te blijven aanbieden aan dit wereldje. Het nieuwe bestuur zal het niet makkelijk krijgen. De pa zijn een moeilijk gezelschap om te leiden. Ik hoopdat het nieuwe bestuur zich algemeen kan opstellen en in dit bestuurswerk de band met hun club even kan onderbreken, want zij zullen zich allemaal vrij moeten opstellen. Dit nieuwe bestuur zal een veel zwaardere taak krijgen dan het oude, te meer omdat in hun taakomschrijving staal dat zij zich in hoge mate met de vele clubs moeten bezighouden. De tijd zal leren hoe en in welke mate zij slagen. Voor zover zij willen en voorzover ik kan, zal ik ze helpen. Op een bepaald moment ben je oudgediende, moet je een stap opzij maken. Je moet reëel zijn en plaats makenvoo een jongere. Er zijn al te veel mensen die zichzelf overleven. Te vaak vind je in besturen van verenigingen en stichtingen mannen met hangbuiken en krukken, die hun AOW als een kalkspoor achter zich aanslepen.

Iets opwindends Ik heb de opbouw gezien, er hard aan meegewerkt. Ik heb gevochten, gescholden, geregeld, georganiseerd en niet te vergeten versierd. Nu kan ik het niet allemaal meer zoals toen. Iedereen heeft in zijn leven, naast zijn normal functie, iets excitings, iets opwindends nodig. Dit was het mijne. Nu zijn er andere dingen voor in de plaats gekom mijn gezin, mijn huis, mijn tuin en mijn penningmeesterschap van de vereniging "Onze Luchtmacht" (zeer veel tijd kostend) . Wim Velthui zen is nu de nieuwe man. Hij is er een uitstekende vent voor. Hij staat midden in de springwereld. Ik hoop dat het hem lukt het élan, het enthousiasme en het gevoel van saamhorigheid terug te brengen in de afdeling en al haar clubs. Wellicht zeggen de springers over een jaar dan weer: "Fijn dat we een KNVvL hebben". Aldus F'r its Molhuysen. -

Deze fraaie ets werd door de Nederlandse paraclubs Frits aangeboden. Links Lt. Generaal (b. d.) A. L. Cox. Foto's: Verschoor

sportparachutist

~

.. ~r.H.

1::' ~

VV',UJ~L~U:JDS

l'raEîü::a'l

~~.

voorlopige plannen 1974: 5

nationale end91 wam

kernploeg parachute-

.

springen

1973 Hetis een druk jaar geweest. We hadden weinig geld, desondankszijn de aktiviteiten groot geweest. Maar 2 trainingen, beide op Seppe, niet omdat de animo voor meer trainingen er niet was, maar geld. Iedereen betaaldetoch al de helft van de springkosten + alle persoonlijkekosten, desondanks verdween het geld in de teampotsnel door de trainingssprongen. Inonze voortreffelijke :"Sportparachutist" hebben wij u zogoed mogelijk op de hoogte gehouden van al onze aktiviteiten. Hieronder volgt nog een generaal overzicht met onze belangrijkste wapenfeiten:

e

ara's et

aat

- Remscheid.

Il.

or

• I

~b

.ale .et ten: r-

•

•

(nachtspringen) . 3e plaats groeps P. A. , deelname Jaap Havekotte, Charles Pellens, Ferdi Thijssen en Tom Verschoor. - Lebach. 1e plaats groeps P. A. le plaats individueel. Team: Jaap Havekotte, Tom Verschoor, Ben Woltering en Bert Wijnands. - Werdohl. 1e en 2e plaats Groep P. A. 2-3-4 en 5 pl. individueel. Sonderpreis 1e plaats. Team l. Jaap Havekotte, Charles Pellens, Bert Wijnands. Team 2. Jaap Spiering, Tom Verschoor, Ben Woltering. - Nationals. alle teamleden namen er aan deel. De eerste 5 plaatsen overall waren voor het team . - Gräz , Groeps P. A. 6e/5e plaats, style individueel 3e plaats en relatief 3e plaats. groep 2. Steven Blietz, Harry Pijnenburg, Ben Woltering en Ferdi Thijssen. groep 3. Bram Lasschuyt, Peter Lefering en Wim Velthuizen en Paul Koudijs. groep l. Jaap Havekotte, Charles Pellens, Tom Verschoor en Bert Wijnands. - Schwenningen. P. A. groep 3e plaats, relatief 2e plaats. groep: Havekotte, Pellens, Verschoor en Wijnands. Demeer gedetailleerde verslagen heeft u tot onze spijt nietkunnen lezen in de Telegraaf of V. N ., maar wel in de"Sportparachutist" . Hetis een druk, maar nu tti g jaar geweest. Eigenlijk is er maar een negatief punt. We zijn fors achterop geraakt metrelatiefspringen. Temeer knelt dit omdat in 1975 de eerste echte RW wereldkampioenschappen gehouden zullen worden.Terug naar dat negatieve punt met betrekking tot R.W. We hebben niet deelgenomen aan de R. W. World Cupwedstrijden, met als belangrijkste reden dat de beslissingover de plaats erg laat genomen is, en voorbereidingmet uitzending organisatorisch erg moeilijk kwam. Achterafheb ik ernstige twijfels over dit "thuisblijven". Willenwe niet gauw tegen een moeilijk te overbruggen achterstand aankijken dan zullen we heel snel onze aandachtdaarop moeten richten. Voorwaar een belangrijke enschone taak. Bert Wijnands.

sportparachutist

Ja, het is een moeilijke zaak. In de eerste plaats maken de Arabische landen het de Nederlandse para-sporters al erg moeilijk. De trainingen zullen veel problemen opleveren i. v. m. benzine-problemen etc., bovendien wordt er een zwaar financ iël e wissel op de kandidaten getrokken. Toch blijken een groot aantal leden toch getnte res see rd en een aantal heeft zich reeds opgegeven voor de trainingen 1974. Met team-coach Charles Pellens is besloten om een minimum van zes verplichte trainingen te houden. De eis voor de trainingen is dat er drie wedstrijden en drie gewone trainingen zullen worden gehouden. De gewone trainingen in het teken van de "style" en de wedstrijden "zo dicht mogelijk bij huis" (PA en "style"). We zullen trachten om bij de wereldkampioenschappen 1974 - welke in Hongarije gehouden zullen worden - zo goed mogelijke prestaties te leveren. Waar in andere landen de jeugd aanvangt met style-series naaien ze bij ons de "bell s'' aan de overal en gaan relatieven. Dit is toch wel jammer want onze nationale kernploeg heeft hard "jong talent" nodig. Eén wedstrijd is al bekend en wel de Nationale Kampioenschappen. Gegevens over de andere wedstrijden worden binnenkort bekend gesteld. Voor de "inspringwedstrijd" welk elk jaar op Seppe wordt gehouden is een verzoek gedaan aan het ENPC-bestuur om aan deze wedstrijden een stylewedstrijd te verbinden. Trainings c. q. wedstrijd data: 2-3 maart inspringwedstrijd Seppe (indien er style aan verbonden wordt); 23-24 maart styletraining Seppe; 20-21 april styletraining Hoogeveen (reserve-datum 27-28 april); 12-15 april wedstrijden (plaats nog onbekend); 18-19 mei styletraining te Seedorf; juli nationale kampioenschappen te Teuge. Kandidaten voor het team zijn nog steeds welkom. Geef je z. s. m. op bij het AFDELINGSBUREAU . De eisen voor deelname zijn als volgt: Uiteraard beschikken over een parachute van het type PC. De drie style-series kunnen draaien binnen de 14 seconden. Beschikbaar kunnen zijn in de eerste helft van de maand augustus voor deelname aan de wereldkampioenschappen. Denk er eens over na. Met een serieuse training kunt u ons land ook vertegenwoordigen. Met sportgroeten. Bram Lasschuyt Jr.

te koop - Para-Commander (solid-blue) 36" short-lined - gemodificeerd tot MK 3. - bouwjaar juli 1972 100 sprongen - geen enkele reparatie; - Korte sleeve; - 40" pilot-chute; - Stylemaster pack en harnas. Het geheel is springklaar bod te koop.

en tegen elk aannemelijk

A. Lasschuijt Jr. Hertogshoef 60, Raamsdonksveer - Koepel Olympic-683 - Sleeve; - Pilot-chute (nieuw). - Prijs

f

.

.r'ood-wit) en 1974 gekeurd;

600, --.

C. P. van Zweeden Wilhelminalaan 3 Rijswijk ZH, tel. 070 - 998226

177-7

het verhaal van de eerste nederlandse zesmansster Tekst: Hein Cannegieter Foto's: Jacques Gielen

de. "Nou ben je voorgoed verloren voor het springen", merkte Jaap luchtig op toen we de twee-kilometer-wande· ling naar de bak ondernamen. (De wind bleek iets minder hard dan de streamer had gedacht. En wat is twee kilometer op je eerste viermansster! ). Ook de anderen waren kennelijk toch wel blij, want toen Tom voorstelde om door te gaan, maar nu serieus. was iedereen er voor. Wim Velthuizen werd als tweede man" aangetrokken", Steven als zesde. Sjaak Gielen zou meegaan om de "geheide" zesmansster te filmen en te fotograferen. In de bar van onze boerderij werd de exit langdurig geoefe (Waar dient een bar' s ochtends vroeg anders voor, nietwaar?) Taktieken werden afgesproken en voor we instapte oefende we de exit ook nog eens in de kist. Resultaat? Een lullige driemansster . Mijn afsprong was nu al beter geweest, maar nog niet per· fect: een klein beetje gedraaid, Wim had ik niet gezien. Nu maakte Jaap de link-up met mij. Tom maakte er vrij snel een driemansster van. Ben haalde het net niet meer. Nu moesten we maar anderhalve kilometer lopen. Terug in de boerderij verordonneerde Tom ons in het instructielokaal. Wim bleek te lang gewacht te hebben na mijn exit. Ik bleek iets fout gedaan te hebben. Na de link up had Jaap tegen me geknikt, nadat hij zijn tong had uitgestoken. Vriendelijk als ik ben, had ik beleefd teruggeknikt. Toen hij bleef knikken, dacht ik dat hij bedoelde dat ik op zijn hoogtemeter kon kijken voor het afzwaaien. De mijne hadden ze op m'n reserve gedaan, maar aangezien mijn bekende buik mij enigszins verhinderde er op te kijken, leek me de tip van Jaap een goede. Op de grond was gebleken dat hij bedoeld had: harder vallen. Helmen naast elkaar, benen vertikaal uit de knieën. Wist ik veel. Na de link-up hadden we een vertraging in de valsnelheid gekregen waar door anderen die klaar lagen, wegzakten. Dus wist ik nu: na de link-up, samen in elkaar. De derde poging liep evenwel ook al fout. Nu was mijn exit perfect geweest. Wim kwam sneller achter mij aan, waardoor ik hem constant in het oog kon houden. Alleen reikte hij en verdween derhalve. Jaap en Tom kwamen zij aan zij aanstutven, grepen even voor ze mijn polsen pakten, elkaars hand. Zo haakten ze in formatie bij mij aan. Jaap knikte weer met z'n hoofd. Nu wijs geworden, klapte ik pijlsnel mijn benen in mijn nek. (Als je iets doet, doe je het goed, zeg ik altijd maar). De gevolgen bleven niet uit. Ik zakte meteen weg, trok de ster in pijlsnelle tracking achteruit met mij mee. Ben was net rustig aan het inkomen, moest dus opeens in een pijl achter ons aan. Op het moment dat hij aan wilde haken, had ik bedacht dat zo'n scheve ster toch ook niet de bedoeling kon zijn, dus klapte ik - voortvarend als ik ben - resoluut de pootjes weer uit. Gevolg: de ster lag meteen weer recht, Ben pakte, had nog snelheid, dreigde achterover op de ster te vallen, trok een verbijsterd gezicht, zo van wat gebeurt er nou toch allemaal, liet los en voor hij weer kon inkomen was het afzwaaien geblazen. Nu had niet alleen Sjaak alles op de film staan, maar ook op de foto. Deze gaan hierbij. Weer nabespreking met schoolbord en krijt onder leiding van meester Tom in het instructielokaal. Wim V. ging van de tweede naar de zevende plaats. Aan Frans Boom werd gevraagd om zondags tweede man te zijn, omdat hij in een Zuidafrikaans team tweede was geweest. Maar dan moest hij zondagochtend wel eerst een oefensprong met mij maken om te laten zien of hij mij binnen tien sekonden had. Verder werd Hans van der Stroom als zesde gevraagd. Zondagochtend waren we weer vroeg present. De oefensprong van Frans en mij. Eerst op de grond oefenen, daarna in het echt. Direct met mij sprong hij af. Derhalve waren onze armen vlak bij elkaar en greep ik hem direct, nog geen sekonde na de exit. En dat had ik niet moeten doen. Ik geloof dat we drie keer gezellig samen over de kop gingen voor we stabiel waren. Het mag dan niet goed zijn geweest, weer was het een fantastisch gezicht. En vast stond dat Frans een "snelle" was. Dus daar gingen we weer. Ik sprong perfect af, Frans

I

I

Het begon bij toeval, uit verveling zou je bijna kunnen zeggen. Icarus had voor 13 en 14 oktober clubkampioenschappen "ingelast". Op het oorspronkelijke weekeinde waf>het te slecht weer. Nu leek het er goed uit te zien, was iedereen opgebeld. Resultaat? Om acht uur 's ochtends waren er een man of acht wat tijdens de rest van de dag wel aanmerkelijk aangroeide, maar toen had niemand meer zin. Dus wat gingen de vroege-komers doen? Voor jongens als Jaap Havekotte, Tom Verschoor en Ben Woltering was er natuurlijk maar een mogelijkheid: toch springen. Joop van der Mark en ik waren ook al aangekleed. De als juryleden bestelde Steven Blietz en Ferdy Thijssen ook. Dus moest er maar weer eens een poging gedaan worden om een aardig sterretje te bouwen. Ik als base (ha, ha), Steven als twee, Tom en Jaap als drie en vier, Ben Woltering en Ferdy als vijf en zes, Joop als zeven. In het vliegtuig bespraken we even de hoogte (8000 voet) en de exit. Ik moest achterin de deur stabiel zien af te springen, twee moest vooruit achterwaarts met me mee, de rest meteen daarna buiten. Die stabiele exit van mij lukte niet zo best, Steven heb ik uberhaupt niet gezien, wel hadden Tom en even later Jaap "beet" en was er drie mansster, die ruim boven afzwaaihoogte (3500 voet) werd aangevuld met Ben Woltering: zomaar een viermans-sterretje. Steven bleek ergens beneden ons te liggen en Ferdy boven ons, dus meenden zij op deze wijze hun afgelaste jury taak alsnog te vervullen. Beiden erkenden: het was een volmaakte viermansster . Joop had het niet kunnen halen. Het was voor mij de eerste keer dat ik in een ster zat. Vorig jaar hadden Jaap en Ben onder het fotografische oog van Tom iets met mij proberen te doen, maar aangezien ik mijn benen te veel dubbelgeklapt had, onstond er een fantastische achtervolgingsrace door de lucht. Het duurde door mijn enorme tracking achteruit van 9000 tot 4000 voet voor Jaap mij had ingehaald. En dan moet je echt hard gaan. Afgelopen augustus nam Bert Wijnands mij onder handen op "good old" Seppe. Exact hoe ik moest afspringen (uit een Cessna) , moest vallen (houding, armen en benen), moest inkomen etc. Dat lukte perfect. Ik had er volgens Bert "gevoel" voor. En nu meteen in een viermansster . Geen porum, die kikkers die op je afkomen, tong uitsteken (Jáap is daar dol op) en één voor één aanhaken. Vooral hoe zo'n ster "werkt", wat schommelt, glijdt, fladdert is een adembenemend gezicht als je er in zit. Eenmaal op de grond was niet alleen mijn enthousiasme niet te stuiten, wat uiteraard wat meewarige, maar toch ook een beetje verraste gezichten bij de "cracks" oplever-

178-8

sportparachutist

nd.

was even onstabiel waardoor we afstand kwijt waren. Na veertien sekonden maakten we toch de link-up door samen hard naar elkaar toe te denderen. Nauwelijks hadden we elkaar vast of Tom en Jaap, die al klaar lagen, grepen aan weerskanten onze polsen. Afspraak was nu dat Frans en ik elkaar pas los zouden laten als drie én vier hadden vastgepakt. Toen Frans en ik de link-up hadden gingen we keurig volgens opdracht in elkaar. Jaap had hier wel op gerekend, Tom niet helemaal, moet dus even loslaten omdat hij "achterbleef", maar na een sekonde had hij weer beet en lieten Frans en ik los. Statig opende zich de ster. Ben kwam tussen mij en Tom in. Tussen Jaap en mij kwamen (beneden) Hans van der stroom, die eerst nog even mijn enkel een hand had gegeven en (boven) Wim Velthuizen in. Of Hans Wim een zet heeft gegeven of Wim zijn benen te fors strekte voor de laatste spurt, feit is dat Wims benen omhoogkwamen, spartelde, voorover tuimelde ../ en als een volleerde schoonspringer in een vertraagde kleurenfilm door het dead-centre van de vijfmansster dook. Een fantastisch gezicht, die vertraagd duikende Wimin z'n rode pak door de ster. Toen ik op de grond vertelde hoe mooi ik dat had gevonden, keek men mij weer wat meewarig aan: "Hein je bent best wel een aardige jongen, je springt ook niet onaardig voor je zestig sprongen, bent voor ons een heel bruikbare base, maar dan moet je ons niet vertellen hoe mooi het was hoe iemand een ster stuk vloog". Toen ik nog trachtte te zeggen dat dat natuurlijk erg jammer was, maar dat iets wat jammer is toch ook erg mooi kan zijn om te zien, zweeg men moeilijk. Dus deed ik dat ook maar. Hetwas toch een fantastisch gezicht. 0 zo! Weer napraten met bord en krijt. Wim kreeg op z'n lazer zoals dat heet. (Ik hield m'n mond nu maar.) Frans ook een beetje omdat hij onstabiel was geweest na de exit. Ik had nu de ster redelijk helpen vliegen. "Een ster vliegt", zei Tom. "We moeten elkaar als de viermansbase er ligt blijven aankijken en met op de achtergrond de horizon zien of de ster scheef gaat en je dus voorzichtig (!) met de benen moet bijsturen." Nogmaals werd de exit geoefend en andere détails behandeld. En toen, ja toen kwam het grote moment. Deze sprong werd de sprong waarbij een oud Nederlands record sneuvelde en er een werd gevestigd. Wesprongen af op 9000 voet. In negen sekonden (op de grond werd geklokt) hadden Frans en ik de link-up. Nog te lang, want we lagen meteen na de afsprong al goed, maar weer dreven we aanvankelijk uit elkaar. Vrijwel direct (veertien sekonden) pakten Tom en Jaap onzepolsen, nadat Frans en ik - gehoorzaam als we zijn in elkaar gegaan waren. We openden de ster, die nu door Frans werd scheef getrokken, omdat hij in dezelfde kleine houdingbleef doorvallen. Tot mijn trots kan ik u melden dat ik met mijn eigen beentjes meegewerkt heb om dit kleine euvel te verhelpen en zo hadden we binnen de 20 sekondeneen stabiele viermans-base. Ben kwam tussen mij enJaap in, sloeg de handen uit elkaar. Vijf man. Op4500 voet naderde Hans van de Stroom tussen mij en Ben in. Zelf zag ik het niet, omdat hij achter mij langskwam, maar Tom en Jaap vertelde later gierend van de lach dat het geen gezicht was geweest. Hans is zo licht dat zelfs deze vijfmansster te snel voor hem viel. Als een opgekruld muisje schoof hij naar binnen. Handen gekromd onder zijn kin, knieën tegen zijn reserve. Hard schudde hij onze polsen heen en weer, we lieten los, de eerste puur Nederlandse zesmansster boven Nederland, bovendien nog opgebouwd door leden van een enkele club! Nog een sekonde of wat konden we hem vasthouden, daarna wegwezen. Er bleek een nieuwe moeilijkheid te zijn ontstaan: hoe groter de ster hoe sterker de kracht die de ster uit elkaar wil drukken. Dit schijnt veroorzaakt te worden door de enorme opwaartse zuiging die in het midden ontstaat. En danwordt het helemaal zaak om met dezelfde snelheid te vallen en ster niet scheef te trekken, waardoor nog een extra kracht ontstaat. Maar ook dat was nu gelukt. Beneden op Maartensdijk kwamen mensen uit de omgeving aanlopen die zich met enige verbijstering afvroegen wat wedaarboven nou gedaan hadden. Ze hadden een "ring"

sportparachutist

1. Beneden Hein C. als een soort base. Wim V. is iets te laat afgesprongen. Drie en vier (Tom V. en Jaap H.) zijn keurig meteen en tegelijk afgesprongen, maar waren iets opgehouden door Wim.

2. Wim heeft haast en reikt. Hein deed het ook (volgens film) heel snel en heel eventjes, maar toch zal hij ondanks meteen bijsturen van de benen een kwart slag draaien. Wims reiken is fataal. Hij slaat weg.

3. Wim schiet nog steeds verder weg. Hein is kwart slag gedraaid. Tom en Jaap komen in.

4. Driemans-base. Ligt keurig plat, maar Jaap (links) knikt met hoofd naar Hein: harder zakken. Nummer vijf (Ben W.) komt binnen. Wim V. is zoek.

179-9

gezien. Of wij dat waren geweest. En hoe dat dan allemaal kon. Verdomd aardige ontvangst als je zelf ook nog wat verbijsterd bent. Terug in het instructielokaal bleek het nog niet zo vlekkeloos te zijn geweest als ik dacht. Frans Boom was nu wel stabiel geweest, maar was toch iets weggedraaid. Ik had hem gevolgd en dat mocht niet meer. Ik moest "heading" houden wat er ook gebeurde, want nu hadden Tom en Jaap aan weerskanten van mij klaar gelegen vóór Boom bij het naar elkaar toegaan wat was weggedraaid en ik dus meegegaan was. Dus hadden Tom en Jaap ook hun positie moeten herzien. Wat niet had gehoeven. Boom had zelf kunnen terugdraaien. Verder had ik iets onder de 3500 voet aanstalten gemaakt om af te zwaaien. Het moest - zoals voorheen - exact 3500 zijn. Niet erboven, niet er onder. Het vliegen van de ster was - afgezien van de eerste sekonden toen Frans wegzakte door iedereen goed gedaan. Alleen had Tom nog een uiterst belangrijke opmerking. De mensen die inkomen mogen nooit boven de ster gaan liggen (de luchtweerstand neemt sterk af en je valt op de ster) of er onder gaan liggen (word je omhoog gezogen). Als dit toch gebeurt, zo snel mogelijk wegwezen als het al niet te laat is. Hoe belangrijk deze opmerkingen bleken, zou duidelijk worden tijdens een andere trainingssprong enkele weken later, maar daarover later meer als we de zeven man vol hebben.

Ho

6. Hein vond dat Jaap kon barsten. strekte de beentjes fors. Ster remt af met flinke gang. Ben kan zo snel niet remmen en valt op de armen van Jaap en Tom en grijpt vast. maar ..... t~.

Conclusie na dit weekeinde: een uitgebreide, zeer coneentieuze training als deze is uiterst kostbaar, zeer leerzaam en onbetaalbaar-fantastisch wat ervaring betreft. Resultaat: we gaan door .

.

( 7. kan het niet houden (ik zal nooit zijn beteuterde gezicht vergeten) slaat met z'n benen omhoog, moet loslaten. Inmiddels is Wim V. weer in de buurt van de ster gekomen, maar de 3500 voet is bereikt.

personalia Gehuwd: Jan EDELER en Alie de VRIES op 21 december 1973 te Groningen. 5. Hein (gehoorzaam als hij steeds is) is in elkaar gegaan. Gevolg: hij trekt de ster scheef, die dus schuin en niet recht naar beneden gaat vallen. Gevolg hiervan: Ben moet in delta achter ster aan.

sport en instructie Om nu direkt een speciale "Sport- en Instruktie Corner" te creëren: nee. We maken er een goede opbouwende afdeling van en het meest ideale zou zijn indien de copy werd geleverd door de lezers. Wat u meemaakt kan voor de ander erg leerzaam" zijn. Zijn er zaken die opvallen dan zal ik niet nalaten deze te vermelden. Laten we dit afspreken: interessante gebeurtenissen u overkomen of waarbij u aanwezig bent geweest graag zenden aan de Redaktie SPORTPARACHUTIST met in de linker-bovenhoek de vermelding "Sport en instruktie". Het woord instruktie bracht mij meteen al op een heet hangijzer. Onder het motto: VERLIES JE RIPCORD NIET, maak er een zogenaamde stop op, dit wordt door veel instructeurs toegestaan. Beste mensen - weest verstandig - haal ze er meteen af. Stelt u eens voor. Na de opening constateert u een storing - u heeft een soort streamer en "werpt de koepel af" of niet. Maar terwijl de hoofdchute streamert - streamert aan de voorkant uw ripcord-handle ook mee! !! U trekt uw reserve; (de pilot-chute) van uw reserve draait om het ripcord-handle en een "horse-shoe" zal het resultaat zijn. Voor die drie tientjes mag dit niet

180-10

Van harte gefeliciteerd door de Nederlandse Sportparachutisten.

gebeuren. De springers die zeggen: "Ja, met dat lood zie ik het ook niet zitten - ik gebruik een pak elastiekjes - en dat trek ik er gewoon door de housing". Mensen die dit beweren - doe me een genoegen. Maak, dit eens waar, niet voor mij, maar voor jezelf. Ga thuis eens op een krukje liggen en trek nou eens in die bekende vrije-val positie driemaal dat ripcord helemaal uit de housing. Bedenk hierbij dan, dat als je op 2000 ft opent, »: je slechts vijf seconden tijd hebt, om ën je hoofdchute af te gooien, ën het ripcord door de housing te trekken, voordat u de reserve gebruikt. .... Probeer dat allemaal eens op dat krukje en beslis dan zelf. Laten zitten op er-af! In het amerikaanse blad "Parachutist" (oktober-editie) verscheen een alarmerend artikel over relatief springen. Het verhaal ging over de 34 doden, die RW in 1973 al had geëtst in de Verenigde Staten. Reden van deze fatale ongevallen (alles is eigenlijk terug te voeren tot één reden) - de springers waren te onervaren. De oorzaken waren dan ook: botsingen in de lucht en een kwestie van lichaamsbeheersing en kennis van het RW springen. Het "kijken" of men ruimten heeft om te openen, of liever het niet kijken, leverde diverse slachtoffers op. Diverse springers vervolg pag. 12

sportparachutist

I

precisie-landingen inbeeld •

Hoe het wel en hoe het niet moet!

K. Sikkens I

.

Dit wordt niet bedoeld met remmen!

Juist!

;.':.~>/

y:,~" .•.••. III ••

Zo dichtbij en toch zo vert

Te vroeg!

sportparachutist

JIII .: "":•.•.

".,;?)-;~~!firl~~I; Juist!

Dit kost een TONG en knie en/of enkel!

Juist!

Te laat!

181-11

kwamen om, omdat men in elkaars open koepel viel. Ook het zo intensief en geconcentreerd werken op het einddoel de "s ter" leverde doden op - de hoogtemeter werd niet in de gaten gehouden. In het kort: 1. begin eerst aan relatief - na goedkeuring van uw instructeur; 2. zorgt dat u alle geschreven en ongeschreven regels van het RW kent; 3. zorg dat alle springers op de hoogte zijn van de "brakeoff" hoogte (3300 ft is bij driemans RW pogingen aan te raden - resteert nog vijf of zes seconden om veilig weg te gaan en veilig ver van elkaar te openen); 4. komen er "vreemde eenden" in de bijt vraag dan gerust hun logboek en naar hun relatief-ervaring; leer elkaar kennen voordat men de lucht in gaat; 5. een automatische opener is beslist geen schande - soms krijg ik de indruk dat, verschillende springers de indruk hebben - niet "volwassen" te zijn om reden dat zij een automatische opener gebruiken.

III

Dit zijn slechts enkele punten - 1974 belooft een RELATIEF jaar te worden - de belevingswaarde van een RW sprong ligt nu eenmaal hoog. Zorg, voor zover u betreft 1974 een veilig relatief jaar wordt en: bezint eer gij begint! 0, ja ..... de "bel ls" aan armen en benen van de overall,

·.·r$·1 JIJ!

fo'l

Seppe RohrmoosOostenrij k

2-3 maart 3-10 maart

Neudorf Zwitserland

21-23 juni

Volgende "Sportparachutist"

inspringwedstrijden ENPC; wereldcup PARA-SKI 4-groepsprecissiesprongen; 2 ski-afdalingen, kosten f 230, -- p.p. 6-groepsprecisiesprongen team van 8 deelnemers kosten 100 Sfr. p.p. inclu sief pension. meer wedstrijdnieuws. Bram Lasschuijt Jr.

BRIDLES Een bridle vormt de verbinding tussen de pilochute en de top van de sleeve EN van de top van de sleeve naar de top van de koepel. De funktie is om sleeve en pilotchute niet verloren te laten gaan (zoekraken, afdrijving enz.). De periode dat allerlei materiaal als bridle gebruikt werd (wordt?) - zoals gordijnkoord e.d. is allang voorbij! Volledigheidshalve volgen hieronder enkele gegevens over bridles. Materiaal: 9/16 in. tubelar nylon; Lengte totaal: 2,85 m (van pilotchute naar de top van de sleeve = 0,80 m - de lengte van de top van de sleeve naar de top van de koepel = 1.50 tot 2.- m); Stiksel:. 3 rijen E draad of 2 rijen FF draad.

,

~~I·~t'M

langrijk daar anders de koepel-top en/of sleeve-top beschadigd kunnen worden tijdens de opening. De lengte van de gevouwen koepel bepaalt dus de lengte van de sleeve. Men moet er op letten dat de vanglijnen op de juiste manier worden bevestigd en daarbij de "Iocking-ftap" op de juiste wijze gesloten wordt (zie foto 1). Daarna eerst de vanglijnen verder inscheren (ziefoto 2). Wordt de "locking-flap" niet op de juiste wijze gesloten dan i s.de kans op een storing groot (zie foto 3).

182-12

Tenslotte nog iets over de SPORT. Dit zal in de nog verschijnende "Sportparachutist"-en neerkomen op de aankondigingen van binnenlandse- en buitenlandse wedstrijden. (Alle inlichtingen over buitenlandse wedstrijden: A. Las schuyt., tel. nr. 01621-2651 - tijdens kantooruren). Tot heden zijn de volgende wedstrijden bekend:

Long sl eeve: Dit is een PC-achtige sleeve welke zo lang is dat de kroonlijnen strak in de sleeve liggen. Dus een sleeve-Iengte van de basis van de koepel tot de top van de kroonlijnen. Dit type sleeve wordt weinig meer gebruikt Short sleeve: Deze sleeve kan alleen de koepelopbergen. De kroonlijnen worden opgeborgen ingescheerd op dezelfde wijze als de vanglijnen in elastieken ingescheerd.

Het doel van een sleeve is om een vertraging en bepaalde sequentie te krijgen in de opening van de parachute. In de eerste plaats moeten de vanglijnen uitlopen en strak staan voordat de canopy uit de sleeve kan, hierdoor is veel minder kans op een storing (bijv. lijn over), bovendien is er bij een gemodificeerde koepel minder kans dat de top van de koepel door een modificatie slaat, dus bij gemodificeerde koepels altijd een sleeve gebruiken. Dit is niet van toepassing voor reserve koepels om reden dat de openingen (modificaties) veel kleiner zijn. De gehele koepel moet in de sleeve, vooral de top is be-

;(· r

D

door

SLEEVES

.'11.'

in el li

Hierbij is de "locking-flap" onder de vanglijnen doorgeschoven - hierdoor kunnen de vanglijnen niet uitlopen. (De springster - een amerikaans meisje in Duitsland trok eveneens haar reserve niet).

kuipers

0'1'1'

o

harry's equipment corner

harry

~.•

die zo professioneel staan. maar die u beslist niet leren RW springen: HOUDT DEZE ZO KORT, DAT UW HANDEN VRIJ BLIJVEN! Het is eens voorgekomen, dat na een storing een springer veel last van deze dingen had, toen hij zijn koepel af moest werpen.

!8o~

l~,

------

~

,oc"",

/", 10 "w\

rv--..~

as~

r

kllOO

00

---~

~

-

fl

1

0/.

rl" sportparachutist

g. k: g'

H

a b

c

C

C d

v.

P

I. k

E. T. H. NUEI\Ü~N

o

Om "canopy-slump" (het naar beneden zakken van de koepel in de sleeve) te voorkomen moet de sleeve-bridle in TWEE elastiekjes worden opgeborgen zodat hij dus niet gemakkelijk uitloopt. Dit kan door twee elastiekjes aan de sl eeve-Ius te bevestigen (tekening 1) of door een paar bandjes aan de binnenkant van de sleeve te naaien waar de elastieken doorheen gelust kunnen worden (tekening 2). Het voordeel van de laatste methode is: a. sleeve-bridle in de sleeve - dus ongehinderd uitlopen; b. minder slijtagevan de sleeve-lus omdat er geen elastiekjes meer aan zitten; c. minder slijtage van de sleeve-top.

Het oordeel van de deelnemers over deze wedstrijd was onverdeeld gunstig, zodat Iets dergelijks wel voor herhaling vatbaar is. Een veel gehoord oordeel was, dat nu ook de a-brevetters eens iets van de wedstrijdsfeer konden proeven. En die wedstrijdsfeer was er! De wedstrijd zelf ging over 2 sprongen, met automatische opening, of maximaal 3 sec. vrije val. Er werd gesprongen door 16 springers. De grootste afstand was 100 meter, de kleinste, met een sprong van 10 meter en 1 van 3,63, was 13,63 meter. Voor een langere vrije val dan drie seconden konden strafpunten worden uitgedeeld, evenals voor een foutieve behandeling van het materiaal. Dit bleek gelukkig niet nodig te zijn.

CANOPYSLUMP Canopy-slump (het naar beneden zakken van de koepel in de sleeve) treedt op als na de opening de sleeve strak jI!Ordtgetrokken en de lijnen beginnen uit te lopen, de koepel - die dan los in de sleeve ligt - zal naar beneden vallen en "stort dan op een hoop" onder in de sleeve (zie tekening3).

De clubkampioen

"A-brevetters"

Nr. 1 en klubkampioen werd Kees van Zweeden, met een sprong van 10 m en 1 van 3,63 m, tweede werd Van der Gog, met een sprong van 14,66 m en een van 25,66 m, derde werd Suyker, met een sprong van 17 m en een van 9,60 m, vierde werd v. d. Zwan, met een sprong van 6 m en een van 38 m, vijfde werd Wormgoor, met een sprong van 50 m en een van 7.10 m. P. C. Kettenis. Dekoepel gaat dan in een prop uit de sleeve, hetgeen op zijn minst een vertraagde opening veroorzaakt. Tevens is het goed denkbaar dat de top van de koepel door een modificatie-opening valt wat waarschijnlijk een storing tot gevolgkan hebben. Om te VOORKOMEN dat de koepel onder in de sleeve valt kunnen we een korte bridle plaatsen tussen de top van de sleeve en de top van de koepel. In dit geval volgt er weer een langzame opening omdat de sleeve van de koepel moet rollen. Een betere oplossing is om een langere sleeve-bridle te gebruiken, maar dan moet deze bridle wel goed in TWEE elastieken opgeborgen worden zodat tijdens het uitlopen van de vanglijnen de top van de koepel door middel van de sleeve-bridle en elastieken boven in de sleeve gehouden wordt. Deze sl eevebridle moet ook weer niet te lang zijn omdat dan na de openingde sleeve gemakkelijk door een modificatie-opening kanvallen wat ook weer gevolgen heeft, o. a. slechte besturing, minder snelheid. Bovendien kan, vooral bij koepels met een grote voorwaartse snelheid, de pilot-chute als "anker" gaan werken omdat deze steeds wind vangt hetgeen een schokkende afdaling en afremming van de voorwaartse snelheid tot gevolg heeft.

nieuws uit de • • verenigingen A-brevet kampioenschappen

van de Flying Dutchmen

Opzaterdag 27 oktober en 3 november, werden, na herhaaldelijk uitstellen wegens slecht weer, de wedstrijden voor de a-brevetters gesprongen. Mede dankzij de goede organisatie van de wedstrijdorganisatoren (Ton Willebrandts en Peter Levering) en het lekkere weer, werd het een groot succes, dit blijkt ook wel uit de resultaten. Vooral op de tweede zaterdag "Wisten enkele mensen in de pas vergrote bak te landen, met een kleinste afstand van 3,63 meter tot het D. C., welke sprong op naam kwam te staan van de A-brevet kampioen van dit jaar K. van Zweeden.

sportparachutist

Coup d'Hiver Op zaterdag 5 januari j.l. werd op de Leusderhei door de PCMC een winterwedstrijd P. A. en Groeps precisie gehouden. Oorspronkelijk was de wedstrijd gepland op 22 december, maar door het slechte weer moesten er twee regenachtige en landerige zaterdagen voorbij gaan zonder ook maar een sprong te maken. Op de derde zaterdag was het wel springweer , maar beslist niet voor een precisiewedstrijd. Een bovenwind van 27 knopen tot op 1000 ft en een grondwind die daar 30 graden ontstond met een snelheid die voortdurend varieerde tussen de 2 en 8 m/sec. Maar met instemming van alle deelnemers werd de wedstrijd toch om 09.30 begonnen. Men sprong groepsprecisie van 3300 ft. De sticks waren door loting samengesteld en elke sprong telde ook voor een individueel klassement. Het is duidelijk, dat er onder deze omstandigheden door velen geen risico' s werden genomen; afdraaien was soms beter dan de final doorzetten. Toch blesseerden twee deelnemers, John de Vr ies en Jan Stegman zich zo, dat ze de wedstrijd moesten staken. Toch werd het doel van de wedstrijd bereikt. De leden werden eens geactiveerd in het winterseizoen en er is heel wat afgelachen die dag, vooral als sommigen naar de DZ terug gelift(!) waren. Toen uiteindelijk iedereen weer' s avonds in het clubhuis was, kon Rene Polak de prijsuitreiking verrichten. De uitslagen waren: GROEPSKLASSEMENT 1. E. Bussemaker INDIVIDUEEL KLASSEMENT E.J. de Wekker 1. E.J. de Wekker P. Duynstee 2. J. van Essen 3. J. Vijfvinkei

2. J. de Bruyne J. van Essen mej. A. Smit 3. J. Boogaard J. Vijfwinkel H. Klokke

183-13

/

rustig een weekend overtuigen van de sfeer bij TU ZEVE~ u bent altijd welkom en het is echt niet zo ver weg voor een enthousiaste springer. Bel desnoods even van te voren naar ons via de sec retg r is Ha r ry Lemmens, tel. 094942813468. G. F. v. d. Upwich.

gireer uw knvvl Twee ervaren springers corrigeren de fout van een jumpmaster. Terwijl de leerling (met opgevouwen staticline op zijn container) nog wacht op zijn openings-schok - werd - via een driemansster de reserve-parachute door één der ervaren springers getrokken. Dit gebeurde in de Verenigde Staten.

tu-zeven Eigenlijk is het helemaal geen weer om over springen te schrijven, maar op weg naar huis moest ik in een druilerige regen opeens uitwijken voor een tegenligger die onbesuist om de bocht kwam vliegen in een klein dorpje. En dan denk je opeens: "Dat bestaat niet in de lucht, daar zijn geen idioten, die menen dat ze het rijk voor zichzelf hebben." Opeens ben je dan weer met je gedachten in een Cessna, op elkaar gepropt, polsslag iets sneller stijgend als de kist, en maar hopend dat de serie nu eindelijk eens goed gaat. Misschien weet u het niet, maar wij draaien in Seedorf verrekt snelle series, tenminste dat vinden wij. Waarschijnlijk komt dat ook doordat we hier enorm veel faciliteiten hebben om te kunnen springen, waardoor we veel kunnen oefenen. Maar behalve faciliteiten en veel oefenen spreekt hier een andere belangrijke factor. Een club met een fijne sfeer, waar dienstplichtige en beroepsmilitairen samen een stuk vrije tijd doorbrengen. TU ZEVEN is hier in de omgeving al een begrip geworden en regelmatig krijgen we bezoek van Duitsers en Amerikanen uit de omgeving die wel eens een sprongetj e bij ons willen maken. Hierdoor ontstaan natuurlijk internationale relaties waardoor we zelfs een bijzonder prettig contact onderhouden met het 7 US Army Parachute team. U denkt nu beslist dat wij een geweldige paraclub hebben, is ook zo, maar momenteel zitten we eigenlijk een beetje in moeilijkheden. De nieuwe instructeur Jan de Bruyne, moet nog komen, en dat geeft natuurlijk al problemen, al worden ze tot nu toe erg goed opgevangen door Emil de Bock, die als eerste hulpinstructeur de zaak op rolletjes probeert te laten verlopen. Hij heeft trouwens net zijn springvergunning gehaald, proficiat namens de club Miel! Een veel groter probleem is het feit dat het oude vliegveld bij ons is afgekeurd en we met springen dus eigenlijk moeten wachten tot het nieuwe geopend wordt, wat echter niet lang meer op zich zal latèn wachten, naar wij hopen. Denk echter niet dat wij stil liggen. 1n Verden is een paraclub opgericht en daar worden we steeds gastvrij onthaald. Vanaf 12 januari hebben we beschikking over het vliegveld Karlshöfen (een vliegveldje vlak in de buurt) en dan hopen we onze laatste grondopleiding de lucht mee in te nemen. Tja, het is natuurlijk een beetje behelpen, maar zodra het voorjaar begint is het weer onafgebroken: "Next load, get it on" en regent het weer nieuwe brevetten, relatiefjes, en dead-centers waarbij we driftig gebruik maken van twee nieuwe UT's 15 die onze enthousiaste secretaris Harry Lemmens geregeld heeft bij de ENNIA verzekeringsmaatschappij, waarvoor de ENNIA nogmaals hartelijk dank. Als u zin .hebt, komt u zich dan

184-14

contributie

vandaag nog

para èhute shop hans ponsioen

~

1. Materiaal verzekering op premier risque basis schade f 1.500, -- per geval premie f 45, -- per jaar idem f 3.000, -- en premie f 75,-ook voor alle andere verzekeringen als W. A. en brand natuurlijk: De Para Chute Shop. 2. Adidas style schoen alle maten in zwart/rood vanaf de 1e sprong f 95, --. natuurlijk: De Para Chute Shop.

•

geschikt

3. St. Christophe Para Integrall helmen alle maten Dë Para helm bij uitstek f 49,75 natuurlijk: De Para Chute Shop. 4. Reparaties, modificaties en keuringen (reserve modificatie f 35, --) pakken en inspectie van noodparachutes natuurlijk: De Para Chute Shop.

\\:-

5. Originele U. T. 15 incl. sleeve en pilots f 1.375, -Amerik. Russische P. C. 23' f 1. 350, -27' f 1. 550,·' /" Parasled f 1. 950, --. Dealer super pro, mini system, altimaster, sentinell enz. natuurlijk: De Para Chute Shop. 6. Hoogtemeter voor reserve montage vanaf Hoogtemeter polsmontage (enkele stuks) natuurlijk: De Para Shute Shop.

f f

160,-145, --

7. Reparaties? Meestal klaar terwijl u wacht ..... springt!!! bij een van de gastvrije clubs op vliegveld Hilversum MET ONZE UITLEEN PARACHUTES. Een nieuwe service van: DE PARA CHUTE SHOP VLIEGVELD HILVERSUM (vanaf 1 februari)

sportparachutist

i i

~I---======-

holland aviation bergsingel 170 a, rotterdam, tel. 01 0 - 370534

para overalls

-'

ti

-

Kleur oranje en zwart, fabrikaat "Aeronav". Oranje overall met zwarte sierstrepen aan de zijkant. Zwarte overall met oranje sierstrepen aan de zijkant. Maat: small (46-48), medium (50-52) en large (54-56). Zonder zakken f 49,50 met zakken f 65, --.

para helmen Kleur wit. Model Integral. Maat 57 t./rn 61.

f

59,--

hoogtemeters Fabrikaat "Winter". Verkrijgbaar of gelijkwaardig in voeten. Diverse modellen en prijzen.

r"

in 4000 en 6000 me Vanaf

f

179,--

para boots Pontvert Paraboots per paar f 109, --.

model Competition

1

b-15 vliegjacks Gemaakt van blauwe nylon stof. Warme gewatteerde voering. f 57,95 /

handschoenen Vliegerhandschoenen . Dun geitenleer, lang doorlopend model. Zeer geschikt voor parachutisten. Kleur wit en bruin. Maat 8~ t/rn 10.. f 16,95

vraag onze gratis katalogus met vlieger en para- uitrustin

170-16

spo rtparachutist