SP 1972 1(3)

Il:i~

:.r.

J::L

·V~Y.~2r;~~i~;,~·r;s

t;'·ÜEl~~:W:.--

rachUfis/ officieel orgaan van de Afdeling Parachutespringen KoninklijkeNederlandse Vereniging voor Luchtvaart

Jaargang

1 - nummer

3 - december

1972

:SR Indit nummer o. a. : Nieuws van de afdeling para, nieuws uit de clubs, begroting,instruktie, de russen komen, materiaal.

gouden wing, wereldkampioenschappen

1972,

• II

,

R I

~slavi!!

1

[r i]e 11

as er

ver-

alt te :isie110

e alvolen die

"Springer eens uit bij één der KNVvL para-clubs"

Tineke Wuisman van de Paraclub

o

Icarus geeft het goede voorbeeld.

hben ilschut

sportpa ra c 11lI tis t

46-1

Jaargang

1 - nummer

3 - december

1972

sport parachutist TWEEMAANDELIJKSE UITGAVE VAN DE KNVvL AFDELING PARACHUTESPRINGEN Redaktie: Karst Sikkens Medewerkers: Francis Broos Hein Cannegieter Harry Kuipers Bram Lasschuyt Wim Velthuizen Koos Verhaar Bert Wijnands

Foto's: Henk Verbeek Tom Verschoor

redactioneel Wij hebben gemeend u met de kerstdagen een klein cadeau te moeten aanbieden en natuurl ijk is er niets beter denkbaar dan het eerste exemplaar van ons hernieuwde NATIONALE PARA-ORGAAN de SPORTPARACHUTIST

Abonnement SPORTPARACHUTIST LEDEN EN JEUGDLEDEN VAN DE AFDELING PARACHUTESPRINGEN ONTVANGEN HET BLAD GRATIS. LOSSE ABONNEMENTEN f 22,50 per jaar.

Advertenties: Advertentietarieven

op aanvraag.

Verschijningsdatum: De vijftiende dag van elke tweede maand Druk: Van Deventer bv s-Gravenzande I

~ ==~~~;:"~ =

W-=

KONINKLIJKE NEDERLANDSE VERENIGING voor LUCHTVAART, AFDELING PARACHUTESPRINGEN Bestuur: Mr. F. Molhuysen K.Sikkens C.A. T.Pellens B. M. Hillebrand E. T. H. Wijnands T. Verschoor P.C.Peters F. Dierssen H.Kok J. Bronsveld K. C. Sterk J. G. Brinkhorst J. de Bruyne O. J. Teubler

- voorzitter - secretaris - ENPC - ENPC - PCI - PCI - FD - FD -VPCT - VPCT - CPV - CPV - PCMC - PCMC

•

Naarstig is er in de afdeling Parachutespringen van de KNVvL de afgelopen weken naar een meer passende naam voor ons hernieuwde blad gezocht. Wat we in de eerste plaats wilden was een duidelijke naam. Een naam die niet alleen duidelijk voor ons springers is, maar ook voor de buitenwacht.

Voor beide doelen leek de oude naam "Swing through the air" (een engelse parakreet) minder juist, hoewel dit voor de oudere springers ongetwijfeld pijn zal doen. Maar de meesten vonden dat deze naam te weinig betekende voor die honderden nieuwe springers van de laatste en de komende jaren en vooral voor de buitenwacht. Wat we wilden was een simpele, duidelijke, niet mis te verstane naam, waarin benadrukt werd dat de parasport een SPORT is en dat het om PARACHUTESPRINGEN gaat. We besloten tot "sportparachutist".

Een weinig originele naam, misschien zelfs geen mooie, maar wel zo duidelijk. Voor iedereen. En dat was onze opdracht. Officieel heet het blad dus nu de Sportparachutist, maar het zal nog wel lang duren voor ook de oudere springers over de Sportparachutist spreken en niet meer over "Swing". Maar dat is altijd zo met lang en dierbaar gekoesterde namen, De uitgave van ons parablad is in het jaar 1972 - na een lange onderbreking - weer ter hand (of zoals u wilt "ter pen") genomen. Hierbij kwamen enige moeilijkheden naar voren, te weten: a. wie wil de redaktie ter hand nemen; (oplossing: afdelings-secretaris) b. op de begroting voor 1972 waren geen gelden uitgetrokken voor een para-orgaan; (oplossing: twee "nood-edities" in stencilvorm) c. de verzending kon niet naar wens geschieden om reden dat de KNVvL het ledenbestand heeft overgebracht in een computersysteem - om meerdere redenen kwamen de computerlijsten niet overeen met de werkelijkheid; (oplossing: distributie door tussenkomst van de clubbesturen) .

--

Adres secretariaat: pla KNVvL Jozef Israëlsplein 8, 's-Gravenhage.

Privé (uitsluitend in de avonduren): St. Martinuslaan 124, Voorburg.

Tel. 070 - 863854.

Wij hopen dat de "startproblemen" zijn opgelost en op de vijftiende dag van elke tweede maand zal het voor u bestemde exemplaar keurig door de PTT bij u thuis bezorgd worden.

Lidmaatschap: GEWONE LEDEN-

Het doel van ons para-orgaan is in de eerste plaats de onderlinge kontakten te verbeteren - zowel tussen de besturen en leden van de paraclubs.

Daarnaast hopen wij door bepaalde artikelen de nodige voorlichting te mogen geven.

JEUGDLEDEN

contributie

f

36, -- per jaar

- contributie

f

21, -- per jaar

Het inschrijfgeld voor gewone leden en jeugdleden bedraagt bij aanmelding f 4, --.

Aanmeldingen voor het lidmaatschap: Te richten aan het afdelings-secretariaat.

Na 1 juli: Halve jaarcontributie

A-7-2

verschuldigd.

De kolommen van ons orgaan staan open voor iedere zinnige inbreng betreffende onze PARA-SPORT en aanverwante zaken. U kunt ons daarbij helpen door het inzenden van artikelen, feiten, foto' s, tips, reakties enz.

Tenslotte wensen wij u zeer prettige allerbeste wensen voor 1973.

K. S.

kerstdagen

en de

sportparachutist

e

~

n

b.

J

q ~ li

V<XJ bel'

geJ Sc~

ti

~ ~ !

1

J

~

van het

afdelingsbestuur t

lT ten

In elkeeditie zijn wij voornemens u zoveel mogelijk in te lichtenen op de hoogte te houden voor wat betreft het internebeleid van de afdeling Parachutespringen.

De genomenbeslissingen, alsmede belangrijke onderwerpen besprokenop bestuursvergaderingen - zullen aan u wordenbekendgemaakt.

Hetdoelhiervan is tweeledig, te weten: a. hetis "onze afdeling" en niet zoals veel leden denken eenorganisatie van een aantal mensen die al een tijdje meespringenen de dienst uitmaken; b. u raakt meer bij alle onderwerpen - de afdeling en ëlubbetreffende - betrokken en dit houdt de discussie levèndigen openheid is ook van belang om een goed inzichtte krijgen in bepaalde situaties.

Voordatandere onderwerpen worden behandeld is het van belangdat u weet hoe de afdeling parachutespringen is georganiseerd.

Schematisch is dit als volgt weergegeven:

I

FAI

I 'tl

N

~ ~ a, •...S ...< ;. ~ (I)

ct

aq (I)

0

I" I"

>j ct

~ 0

I»

>;

I» 0

ê"

M-

e

rn '0

~ 0

r.,:

0.

ro •.... < •....

s ~

;'

o

Eo •....

~

til

.,:

P"

:;:

c

sportparachutist

I

0

t-j M-

secretariaat techno comm.

u

> •....

<!'I

.,:t:-< C

P"

~

I

Afd. Bestuur

H H

'0

?'

'?

u

0 i:j

P"

~

til

tp

t:-<

o

áG

!"

I

I

KNVvL

b

s

I 1

J

Elke Vereniging is door twee afgevaardigden vertegenwoordigd in het AFDELINGSBESTUUR. Deze afgevaardigden worden gekozen door de clubs en we kunnen dus er van verzekerd zijn dat iedere paraclub de beste mensen zal aanwijzen om gezamenlijke belangen en problemen mee te helpen verwezenlijken cq op te lossen.

Daarnaast treft u nog twee mensen aan in het bestuur en wel de voorzitter en de secretaris.

De voorzitter vertegenwoordigt de Vereniging naar buiten en geeft leiding aan het afdelingsbestuur tevens is hij de vertegenwoordiger van de afdeling in het KNVvL-VERENIGINGSBESTUUR (zie handboek KNVvL). De funktie van secretaris zal in één der volgende edities nader worden beschreven.

(Ter informatie: uw afdelings-secretaris is niet in dienst van de KNVvL en verricht de secretariaats -(enz) werkzaamheden tijdens de avonduren/weekends als een tweede hobby naast nee sprtngeu.j Wat doet nu een afdelingsbestuur?

De taken zijn vele we noemen slechts: - het dichter bij elkaar brengen van clubs en leden (goede onderlinge communicatie); - het bevorderen zo nodig organiseren van en het deelnemen aan nationale of internationale wedstrijden; - het in studie nemen van onderwerpen op spring-technisch gebied en het bevorderen en zo nodig verrichten van proefnemingen op dit gebied; - het geven van voorlichting en het maken van propaganda voor de parasport; - het tot stand brengen en onderhouden van goede betrekkingen met instanties in binnen- en buitenland die direct dan wel indirect betrokken zijn bij de parachutespringsport; - het behandelen van allerlei beleidszaken; KORTOM ZOVEEL MOGELIJK DIENSTEN VERLENEN De vertegenwoordigers van uw club in het afdelingsbestuur zullen u graag nadere inlichtingen geven over allerlei vragen die er nog mochten zijn. Zijn deze vragen voor vele leden interessant - graag een briefje naar het secretariaat en de eerstvolgende keer zal e. e. a. in ons blad worden besproken.

DNERSEN In onze editie van 15 februari 1973 hopen wij nader in te gaan op de activiteiten in het jaar 1973. Vele clubs hebben in de maand december en januari de algemene jaarlijkse ledenvergaderingen en activiteiten worden dan juist besproken en vastgesteld.

Zodra de besturen weer zijn gekozen C. q. herkozen zal de uitgave plaatsvinden van een parahandboek(je).

In dit boekje zult u aantreffen O. a. : a. de Regeling Valschermspringen (Wettelijke regeling mbt het parachutenspringen); b. het Veiligheidsreglement met supplement; c. NOTAM-regeling; d. luchtvaartkaart van Nederland; e. adressen van para-functionarissen (besturen, instructeurs enz.); f. foto' s (en schetsen) van elke dropzone; g. foto's van clubgebouwen enz. h. adreslijsten mbt het springen in het buitenland; i. enz. enz.

Indien het financieel te verwezenlijken is zal er elk jaar een nieuw boekje verschijnen.

Een volgend jaar eventueel aangevuld met technische artikelen.

Echter bij alle activiteiten die wij wensen uit te voeren kunt u ons enorm helpen en wel door het tijdig betalen van uw contributie.

Wist u dat 60% van de leden de contributie voor het afgelopen jaar nog maar heeft betaald? Laat ons afspreken: zodra u de giroacceptkaart van de ledenadministratie ontvangt plaats u uw handtekening en doet de enveloppe met kaart dezelfde dag nog op de post.

Onze afdeling bestaat in 1973 twintig jaar en laat daarom het volgend jaar het PARA-JAAR zijn.

Het bestuur dankt u voor de sportieve medewerking.

48-3

hein cannegieter in gesprek met:

charles pellens nederlands eerste gouden owing" drager

Charles Pellens (36) kreeg op 21 oktober uit handen van ir. Luymes, die nauwelijks een half uur tevoren tot de nieuwe voorzitter van de Koninklijke Nederlandse Vereniging voor Luchtvaart was gekozen, een symbolische gouden wing , die men krijgt na 1000 vrije valsprongen.

Symbolisch, omdat de echte gouden wing nog in de maak is.

Charles Pellens is de eerste Nederlandse sportspringer die een gouden wing krijgt, een gebeurtenis niet alleen van belang voor Charles, maar voor de hele Nederlandse springwereld.

Het gebeurde na een grootse demonstratiesprong voor KNVvL- bestuur en -leden die zojuist hadden deelgenomen aan de jaarvergadering van de KNVvL op het schitterende nationale sportcentrum Papendal in Arnhem.

Toen wij op een regenachtige zondagmiddag naar Seppe gingen voor dit interview met wat men zou kunnen noemen, Nederlands meest ervaren sportspringer, bleek dat hij zijn gouden wing op een voor hem en de nationale parasport nogal kritiek ogenblik had ontvangen: Charles, sinds 1969 captain en trainer van ons nationale team had juist deze functies ter- beschikking gesteld.

Waarom?

Charles Pellens: Het is voor mij onmogelijk om zowel captain als trainer van het team te zijn. Dat is het afgelopen seizoen gebleken. Th. kan niet zowel de organisatorische, ffnanc iél.e administratieve en sociale man zijn en ook nog geconcentreerd trainer van een topteam.

Ik heb gedaan wat ik kon, maar nu moet een ander het maar eens doen.

Onder welke voorwaarden zou je het willen blijven doen?

Charles: 'Ik zou wel aflêên trainer willen zijn. Er zou dan een apart iemand voor de organisatie moeten komen. Je kunt niet optimaal je aandacht en concentratie aan de training wijden als je ook alle zakelijke dingen moet afhandelen. Als zo'n man gevonden wordt, en men zou mij als trainer vragen, zou ik het wel willen doen. Maar dan helemaal goed.

In deze situatie zou ik zelfs méér willen als trainer van de vijf topspringers, die ons nationale team vormen. Ik zou willen proberen om de steeds groter wordende kloof tussen het handjevol topspringers en de gevorderde springers in Nederland te overbruggen. Die kloof drukt alleen al psychologisch de resultaten van het team. Er staat niemand achter hen om hen na een falend seizoen te vervangen. En wat als straks ons team echt is opgebrand?

Moeten er dan weer vele jaren aan een aantal jongere besteed worden om wie weet over hoeveel jaar op hetzelfde niveau te komen als wij op dit moment met het huidige team zijn?

Th. heb bij de laatste wereldkampioenschappen in Amerika gezien hoe amateuristisch wij in feite nog zijn. Het is waar: wij zijn veel beter gaan springen in de laatste jaren, maar andere landen zijn nog veel beter gaan springen.

Staatsamateurs zoals in de Oostbloklanden en in Amerika kunnen wij nooit krijgen - jongens die een 1000 trainingssprongen voor de WK maken - maar toch kunnen we het ook in Nederland veel professioneler aanpakken dan nu.

De parasport in Nederland is de kinderschoenen ontgroeit.

Nog te weinig mensen beseffen dat. We moeten nu - en ik bedoel nu - niet alleen meer denken aan A- en B-opleidingen, maar ook aan training voor de parasport, aan de training voor de wedstrijdsport van de mensen die hun B-opleiding hebben voltooid. Waar is de instructeur die

49-4

iemand na zijn C- of D-brevet de finesses vertelt van het stijldraaien ? Wie volgt hem tijdens een sprong? Wie vertelt hem hoe het beter kan, wat hij fout deed? Welke instructeur traint iemand in aanvalstechnieken bij het precisiespringen ? We vatten de A- en B-opleidingen serieus op. En dat is goed en moet zo blijven. Maar wie traint iemand in de echte parasport?

Het blijft bij een goed bedoelde opmerking hier en daar, maar verder moet je het zelf maar uitzoeken. Zo zal die kloof tussen topspringers en de rest steeds groter worden.

Th. weet: zolang we geen nationaal centrum hebben, zal het lastig en omslachtig zijn om een goed programma op te stellen, maar toch zou ik het - als ik uitsluitend teamtrainer zou zijn - willen proberen.

Het toeval wil dat ik de afgelopen jaren als teamcaptain veel grote internationale wedstrijden heb bezocht. Ik heb er veel door kijkers gekeken naar Russen, Amerikanen, enz. Th. heb veel met ze gepraat.

Th. zou in het jaar dat er geen wereldkampioenschappen zijn (deze zijn tweejaarlijks) behalve de training van het team, ook gevorderde springers in de verschillende clubs willen trainen om die kloof te overbruggen. Natuurlijk hebben niet al onze instructeurs die ervaring en kennis van het topspringen zoals ik die door dat toeval wel heb.

Als de clubs, instructeurs en gevorderde springers het willen, zou ik in afwachting van het nationaal centrum besprekingen met alle instructeurs willen beleggen om hun mijn kennis van de verfijnde vrije val- en precisietechnieken over te geven.

Nu is het zo dat men bij elke club anders leert draaien.

Erger: instructeurs van één en dezelfde club laten iemand anders draaien. En als de leerling volgens de eis van het brevet kan draaien: mooi. En als hij een serie binnen de 20 sekonden draait: mooi. En iedereen gaat weer over tot de orde van de dag. Maar als we echt de parasport willen beoefenen, dan begint het pas bij die 20 sekonden.

Behalve mijn 'instructie" aan de instructeurs, zou ik ook elke club kunnen afgaari, niet alleen ·om de instructeurs in de praktijk verder te helpen, maar ook om zelf te werlln met de gevorderde springers van die club. Niet om mijzelf boven andere instructeurs te stellen, maar om hen te helpen met mijn ervaring, instructeurs, zowel als springers. Ook zou ik dan een gedetailleerd beeld krijgen van veelbelovende springers.

Th. geloof dat we op die manier al iets van de kloof van nu kunnen inlopen. En dat is internationaal gezien pure noodzaak. Maar nationaal ook, want er komen in snel tempo hoe langer hoe meer gevorderde springers, die op hun eentje verder pionieren Overigens - en dat moet me ook nog even van het hart relatief gezien komen er eigenlijk alleen bij Icarus en de ENPC redelijke aantallen B- en C-brevetters vandaan.'

Tot zover Charles Pellens over de breuklijn die hij in de Nederlandse parasportwereld constateert en zijn voorstel om een begin met de gladstrijking er van te maken.

Het woord lijkt mij nu aan clubbesturen, instructeurs, gevorderde springers en vooral het bestuur van de paraafdeling van de KNVvL. Eigenlijk waren we naar Seppe gegaan voor een gezellig praatje over Charles, Nederlands eerste gouden wingdrager zelf.

Dit gedeelte moet nu echter erg kort.

Charles Pellens begon in 1964 in het kader van het Korps Commando Troepen met springen. Na zijn A-opleiding in

sportparachutist

]

~

instruktie door Koos Verhaar

Ik heb enige bezwaren tegen de manier waarop de hoofdkoepel van de piggy-back afgekoppeld moet worden, zoals beschreven staat in Swing aug. -sept. 1972.

• d

t

1.

n

1.

e

II

II

,1

1

Schaffen(Belgtén) , werd hij aangewezen voor een cursus tot hulpinstructeur. Hierna volgde een instructeursopleiding. Hij maakte toen pas zijn eerste vrije vallen.

Hetmaximum: 10 sekonden.

InNederland waren slechts vijf vrije valchutes. Gevolg wasdat Pellens in totaal een kleine 200 static Iinessprongenmaakte. 'Als je de keus hebt: in de kist blijven ofaan de lijn er uit, ga je er aan de lijn uit. ' Nazijn instructeursexamen (militair) startte hij met Tom Verschoor en Bert Wijnands een burgerclub op Seppe.

In1966werd Seppe geégal iaeerd. Tom en Bert gingen naarHilversum. Charles en Henk Kok naar Teuge, waar Henk-bleef en Charles na dat jaar terugging naar het vernieuwdeSeppe.

In1970stopte Charles als instructeur bij het Korps CommandoTroepen en werd uitsluitend burgerspringer .

Nuheefthij mét de kleine 200 static linesprongen een kleine1300 sprongen op zijn naam. Het hoogste aantal in Nederland.

Charleskreeg één malfunction in zijn leven te verwerken.

Hetwas een total malfunction (een kromme pin) in BIed, Joegoslavië. Verslapt je aandacht voor malfunctions eigenlijkniet? Charles: 'Absoluut niet. Elke keer als je eenmalfunction ziet, besef je dat jij de volgende kan krijgen.Als ik laag trek, heb ik direct m'n handen aan de Capewells.Soms haal ik de beveiliging er af, zodat je alleennog even hoeft te trekken om los te koppelen en meteende reserve te trekken. ' Nooitmeer bang? 'Soms. Dat hangt van de situatie af. Ik voelme nooit erg lekker als ik binnen de 30 sekonden na iemandanders moet afspringen voor een stijlsprong.

Je zietde ander dan niet en weet dus ook niet of je boven hem zitals hij trekt. ' Jeleukstesprong? 'In Kiel. We zaten met z'n achten in eenhelicopter voor een demonstratiesprong.

Ze waren nog aanhet twisten in welke volgorde we zouden afspringen toenweboven het exitpunt waren en ik 'Go' riep. Iedereen trokz'n rookbom open en wrong zich naar de deur. Het gevolg was, dat na de eerste springer de hele kist vol vieze,rode rook stond. De laatste springers moesten op detast de deur zoeken om af te springen. We kwamen bijnaallemaal mijlen ver van het veld vandaan. Toch kregenwe de eerste prijs. Ik snap nog niet waarom.

Misschien hebben die piloten het verhaal aan de jury verteld,die het zo mooi vond dat ze ons de beker gaven. ' Ongelukken?Een gebroken been. Ik landde eens op een oudeafgebrande rookpot. ' CharlesPellens won vele prijzen op vele wedstrijden.

Hetzounog een bladzij vullen als we ze allemaal moesten opnoemen.

Het hoogtepunt in nationaal opzicht was het kampioenschap precisiespringen tijdens de 'nationals' vanvorigjaar op Teuge.

Hoedanook: niet iemand die bij toeval - zoals hij zelf inditinterview stelde - zijn ervaring en kennis opdeed.

Vandaar dat ik zijn ideeën over de topspringerij in ons landdieaandacht in dit interview gaf, die het mijn inziens waard was.

Zoals in de volgorde van handelingen staat beschreven koppelt men eerst rechts los, maar houdt men de riser vast. Daarna koppelt men links los. Hierna ontstaat een fakkel van de hoofdchute nl. van onder naar boven gezien: eerst de springer, dan de rechter riser, vervolgens 12 vanglijnen, dan de koepel, weer 12 vanglijnen en als laatste de linker riser. (fig. 1).

Hierna laat men pas de rechter riser los.

Maar tevens is bij het loskoppelen van de linker riser de reserve geactiveerd en bestaat de mogelijkheid dat de pilotchute van de reserve en de reservekoepel zelf zich in de fakkel van de hoofdchute verwarren.

M. i. moet men als volgt te werk gaan: 1. Benen licht spreiden en naar achteren knikken in de kni eén, 2. Met beide handen beide "one shots" vastpakken.

3. Eerst rechts en een fractie van een seconde later links de cape weIl openen.

4. Armen spreiden en voorover de stabiele vrije val houding aannemen. 'riser 5. Het reserve ripcord trekken.

6. Koepel controleren.

7. Oriëntatie op uw omgeving.

12 lijnen

11

t!.

Enige opmerkingen:

koepel

Bij het uitvoeren van punt 3, verf i g. dwijnt eerst het rechter deel van de chute omhoog en dan het linker (hetgeen de reserve activeert) dus de lucht boven de springer is vrij voordat de reserve-pilotchute tevoorschijn springt. (fig. 2).

Punt 5. U loopt altijd het risico dat de static-line door iemand is reserve riser er ontkoppeld of dat de static-line losschiet, dus trek zelf ook het ripcord onmiddellijk en niet na enige tijd als u denkt dat de reserve niet werkt. punt 6. Heeft U een ~ "lijn over", snijdt dan de desbeI treffende lijnen door, een hele koepel met minder lijnen draagt beter dan een "dubbel koepel" met alle lijnen. ( U heeft toch wel een mes bij u? ?).

1

_ Tr~ijnen

I

f i g.

2

I

sportparachutist

~r

vrije ruimte

1

50-5

Start van de Antonov Il.

C-C-ë

de russen komen

Eindelijk de lang verwachte kreet. Wat al zo langzamerhand een door velen afgeschreven zaak werd beschouwd gebeurde toch op 28 en 29 oktober op Teuge. Pas vlak voor het weekend gonsde de kreet door de parawereld en zo tegen het middaguur streken hoe langer hoe meer para' s neer op Teuge. Op dat moment was een persconferentie aan de gang, waarin het doel van de demonstraties werd toegelicht. Deze bijeenkomst was uitsluitend voor perskaarthouders toegankelijk. De heer J. N. Kooij van de Luchthaven Teuge heette ieder welkom en stelde de belangrijkste personen voor, waarvan instructeur H. Kok van Teuge onze enige bekende was. Voorts introduceerde hij de heren P. Hofstede de Groot van Jet Age services Int. Ltd. en G. Burmistrov van de U. S. S. R. -handelsdelegatie in Nederland. De reden dat ik beide heren noem is gelegen in het feit, dat zij waarschijnlijk degenen zijn, die de import van para materiaal uit Rusland gaan behartigen. De demonstratie was bedoeld als introductie van AVIA-EXPORT. Deze firma - uiteraard een staatsbedrijf verzorgt de uitvoer van alles op het gebied van de luchtvaart dat in Rusland wordt geproduceerd. In dit verslag zullen we de lljoesjins, Toepoleven Yak maar vergeten, en ons beperken tot het noemen van HET springvliegtuig, waarmee de Russen na veel zoeken in Holland terecht kwamen DE ANTONOV Il. De Russische parachutes vormen een hoofdstuk apart. We laten de materiaal parachutes maar rusten en beperken ons tot een paar interessante types, n.l. de T4 serie 4M, een soort super TU-7 met twee extra modificaties, die het draaien gunstig beïnvloeden en toch de daalsnelheid niet al te veel vergroten.

••

I'

~

•• ~

De UT 15.

•

....•

P is for Parachute Shaped like a slices ball It slows down your speed If you jump or fall

A

~

~

stuur lijnen los chute gaat voorwaarts(4m-s)

a

c •.• ~

~

rechter stuurlijn ingetrokken, chute draait rechtsom (3600 in 5 sec.)

~

beide stuurlijnen ver ingetrokken, chute gaat achterwaarts (2 mis)

lts folded up neatly And worn on the back But should you misuse it Your future looks black

Bij de tekeningen geven de kleine pijltjes de ontsnappende lucht aan. Uiteraard is de beweging van de chute tegengesteld daaraan en in de tekening aangegeven met een dikke pijl.

51-6

sportparachutist

En dan de "RUSSISCHE PARA COMMANDER", de UT 15.

Iedereen had gehoopt er een sprongetje mee te kunnen maken, maar helaas! Dat feest ging niet door. Dat de chute hard loopt en uitermate stabiel is, is bekend. De prestaties op de afgelopen wereldkampioenschappen hebben niet nagelaten de indruk van vorige jaren te versterken, n.l. dat dit een prima precisie koepel is. Misschien kunnen we in een later artikel wat meer op details ingaan.

Enige leden van het Russische parateam. Let op: de staticline is bedoeld om de pin uit de automatische opener te trekken. Enige springers gebruikten het ripcord niet en sprongen op de KAP3P, dus vrije val aan de staticline.

Met een enorme pilot chute (al omgedoopt tot vogelkooi) opent de chute vlot en de chute is stabiel en heeft een behoorlijke "drive", kan dus tegen de wind aardig optornen en biedt mogelijkheden ook voor leerlingen met .een tiental sprongen "de bak te halen", zelfs als het spotten niet al te best was.

De serie omvat nog een drietal andere parachutes, die voor de sportspringer niet van groot belang zijn, maar voor de insiders toch wel waard om kennis mee te maken.

De hiervoor besproken chute is nummer 1 in de serie, dus voor sportspringen.

Het tweede type uit de serie 4M is bestemd voor zeer grote hoogte (tot 40. 000 ft) en hoge vliegsnelheid (tot 1000 km per uur).

Het derde type is bestemd voor sprongen in het hooggebergte. Mgezien van een speciale container, waarin een \lakvoor klimijzers en een zuurstoffles zit, is de chute ontworpen om op de hoogste toppen ter wereld de daalsnelheid te beperken tot 6 mi sec.

Hetvierde type uit deze serie is speciaal voor bosbrandbestrijding ontworpen. Er kan op vrij lage hoogte gesprongen worden uit alle mogelijke types vliegtuigen waarbij een vlotte opening gewaarborgd moet zijn ook bij gebruik door minder ervaren springers (misschien een tip voor vliegtuigkapers!).

Als RESERVE parachute wordt doorgaans de vierkante dichte koepel gebruikt, die sterk doet denken aan een verkleinde Russische leerlingen parachute, de onbestuurbare D3. Het opvallendst is, dat geen van beide chutes een top heeft, waar alle banen naar toe lopen, maar dat de chute in vrijwel rechte vakken is verdeeld, zoals hierna weergegeven in schematische vorm van boven gezien.

Het springen in Rusland.

Zoals alle andere sporten in Rusland is ook het parachutespringen een zaak, die door de overheid geregeld is. Dat houdt in, dat op verschillende plaatsen centra zijn waar aan alle sportmensen gelegenheid geboden wordt te leren springen. Zoals alle andere sporten is ook dit gratis.

Is men eenmaal ingedeeld in een opleiding, dan moet de training volgens een vastgelegd schema verlopen. Na een vastgestelde tijd dient ieder aan vastgestelde eisen te voldoen. Is dat niet het geval dan kan er niet meer doorgesprongen worden. Dit selectie systeem wordt ook bij tal van andere sporten toegepast. Het gevolg is, dat de minder goeden afvallen en de overgebleven springers aan 'de volgende ronde beginnen. Na enige tijd wordt opnieuw geselecteerd en zo blijven alleen de beste springers over.

Je zult dus nooit een "funjumper" in Rusland tegen komen.

Als je niet aan de (hoge) eisen voldoet is het springen voor je afgelopen. De oudste springer die nog actief is is 33 jaar. Er is wel eens een actieve springer van 40 geweest, maar die leverde dan ook uitzonderlijke prestaties en hield zich strak aan het trainingsschema.

De sociale voorzieningen voor top springers zijn geregeld als bij de andere sporten. De springers op Teuge (waar ik geen deelnemers aan de wereldkampioenschappen uit kon halen) zijn verbonden aan de springcentra in Rusland. Zij vallen regelrecht onder een soort ambtenaar van sportzaken, zoals wij die in verschillende gemeentes in Nederland kennen.

Wim Velthuizen

~it ~k

7 x 4

28 vanglijnen chutist

sportparachutist

52-7

-

·/4

•.....•.....• "'..•...•.•....

..,.---

~

-

-_. _

ENKELE BIJZONDERHEDEN MET BETREKKING TOT DE CANOPY:

harry's equipment corner

door harry kuipers CANOPIES Het is heel normaal dat na het trekken van het ripcord enige seconden later een canopy boven je hoofd hangt, maar waa rorn gaat een canopy open?

Om u dit duidelijk te maken volgt onderstaand "stap-voor-stap" de procedure van de opening.

1. De canopy komt uit het pack en komt terecht in de lucht die langs de canopy gaat stromen, een klein beetje lucht zal via de basis in de canopy komen en doorstromen naar de top, het grootste deel zal buiten om de canopy stromen.

2.. Door het verschil van snelheid van de lucht binnen en buiten de canopy: (Wet van Bernouilli) zal een negatieve druk gecreeerd worden rond de nog steeds gesloten canopy , door deze onderdruk kan de canopy uitzetten en wel het eerst aan de top omdat daar het minste volume is, terwijl ook de lucht die bij de basis naar binnen "geslopen" is zich daar verzameld heeft en een overdruk heeft.

De bovenkant gaat uitzetten in een ballonvorm, door de canopy-v ent (schoorsteen) zal wel lucht ontsnappen. Als de top begint uit te zetten gaat ook de basis uit elkaar en zal meer lucht in de canopy kunnen stromen. Het gewicht van de para zal de basis dicht willen houden en zorgt zodoende voor een "langzame" vulling. Er is maar een kleine spreidingskracht onder aan de basis. Enkele slagen zeer licht garen om de vanglijnen aan de basis en er is een streamer.

3. Wanneer de canopy grotendeels vol is zal de basis geheel gaan spreiden totdat zijn maximum diameter is bereikt. De opentngsschok komt juist voor dit moment en de canopy met para staat nagenoeg stil.

4. De lucht rondom de canopy is nog in beweging en de stilstaande canopy zal gedeeltelijk "dichtklappen".

Dit is het moment voor de malfunkties zoals lijn over en gedeeltelijke openingen. De "ingezakte" top kan in deze fase gemakkelijk tussen twee lijnen onder de basis door weer open gaan, hij zit nu binnenste buiten met een lijn (cq lijnen) over. ~ De luchtmassa rondom de canopy komt tot stilstand en de canopy zal zich normaal vullen met lucht.

Ijl

t?l y 1..1 53-8

1.

3

f

6"

Bias-constructie: De naden in de banen lopen 450 t. o.v. de basis.

Vent collar: Opstaande kraag om de top bij sommige canopies met een elastiek erin. Doel: de lucht in de canopy te houden en indien de druk te hoog wordt te laten ontsnappen door uit te zetten.

Versterkingen: De top is versterkt met tubelar nylon van 4000 Ibs, de basis met nylon bandje van 525 Ibs. Quick opening band: Het bandje hetwelk bij T-10s op de basis genaaid is op twee banen en over een vanglijn. Dit om de basis gemakkelijker uit elkaar te laten gaan tijdens de opening.

Indicatie: Een canopy moet de volgende kenmerken hebben: naam fabrikant, datum van aanmaak, serienummer.

Rechts onder staat het baannummer , het onderste paneel is het A paneel, het tweede is B, enz.

Poreusiteit: deze wordt aangegeven in CFPM/Sq. Ft oftewel "kubieke voet per minuut per vierkante voet".

De normale poreusiteit is 80 tot 120 CFM. 1.1. oz. ripstop : kruislings geweven stof, scheurt moeilijk - 1.1. amerikaanse ons per vierkante yard als gewi cht.

Pilotchute bridle: lengte 36 inch.

Canopy slump : als tijdens de opening de sleeve strak staat en de lijnen beginnen uit te lopen kan de canopy onder in de sleeve zakken als de bridle niet goed opgevouwen is, de top kan door een modificatie slaan - gevolg een storing.

Opslag: als de parachute gedurende langere tijd (winter) niet gebruikt wordt dan los in het pack op een droge donkere plaats opbergen.

Ideale omstandigheden: Vochtigheidsgraad: 30Jb - 60% Temperatuur: 60 - 85 F.

Harry Kuipers Eindhovern 040-515040 para-instructeur parachute rigger wenst mede namens echtgenote en kinderen alle vrienden en bekenden een voorspoedig 1973.

9

veEl La~ bi~ he De

A'B.I

ve I rru I ca

vd, 2

to ti

personalia

'.1

Zl ;

w~ o~

In het huwelijk traden de para-families HEEG (vpct), CILLEKENS (vpct) , HAVEKOTTE (pci) en PREVO (enpc).

Van harte gefeliciteerd namens alle para' s.

Met vlucht nummer 1 van OOIEVAAR-AIRLINES arriveerden Ester van SPRANG (enpc) en Michael KOEVOET (enpc in samenwerking met FD).

Proficiat fam. Van Sprang en Koevoet. Over 17 jaar dus twee nieuwe leden in de afdeling para.

ongebruikelijke

~

(ri s

v~

Ui

ervaring

Onlangs kwam een onbekend persoon op één der vliegvelden en gaf de wens te kennen graag met een paradropping omhoog te gaan als gel'nteresseerde.

Een rugparachute werd gegeven en men startte . de twee springers stapten op 7000 ft uit het vliegtuig. '" en de vreemdeling volgde!

Hij maakte de ca. 30 seconden, opende de parachute en landde veilig op moeder aarde.

Eén der sprmgers stotterde het van ellende uit ... "Man, hoe kun je dit in je hoofd halen ".

"Geen probleem" antwoordde de vreemdeling "ik heb het boek van Hein Cannegieter gelezen" .

K.S. Ij

sportparachutist

)T

POSTSCRIPT TO 1972 .v.

Nowthat 1972 Has done it' s dash Andgone it' s way Lel us hope of '73

At the year' s end We all can say Thro' playing safe And taking care We enjoyed indeed A Happy LEAP Year

.aten 1

an

de Dit ljdens

Ilm-

meel

loei-

elk yonder ven is, ito rtng. nter)

)%

lenden

:t),

(enpc).

rriveer~T

.ar dus

•

.iegvelropping

ig ...• ute en , "Man, heb het

ichuti s t

geld- geld - geld - geld Hierbij de begroting voor het jaar 1973 van de Afdeling Para v. d. KNVvL met daarbij de getallen van de jaren 1971en 1972.

Debedoeling is hiermede enig inzicht te geven van wat er financieel binnen de KNVvL gebeurt en ook te proberen het hardnekkige gerucht dat: "wij al het geld van het KNVvL-lidmaatschap toch maar kwijt zijn" wat gemotiveerder te benaderen.

Laten we eens gezamelijk gaan analiseren wat er zoal binnenkomtwaar het vandaan komt en vervolgens waar het aan uitgegeven wordt.

De inkomsten splitsen we in: A. wat wij zelf betalen = 18.300 + 1800 = 20100,B. subsidies CRM en NSF = 11500,Deuitgaven splitsen we in: A. t.b.v. KNVvL 9.800,B. t. b. v. Afd. Para 21. 800, Als eerste conclusie zou ik willen opmerken dat, om het -maar eens simpeltjes te zien, wij meer geld in de Afdelingkrijgen dan we er zelf instoppen. Waarmee ik beslist niet wil zeggen dat de f 9.800, -- gezamenlijke kosten niet vóór de Afdeling zouden zijn. Daarover later iets meer.

Latenwe echter systematisch de begroting doornemen.

1. Vergaderingen.

Daaruit worden de Afdelingsbestuursvergaderingen betaald en het bijwonen van de CIP-FAI meetingjaarlijks in Parijs.

Het Afd. Bestuur vergadert ca. 6 - 8 keer per jaar, daarnaast zijn er commissies voor specifieke doeleinden.

2. Voorlichting. Een reuze sprong omhoog. Vaker dan totnu toe zullen wij moeten laten horen hoe onze houding t.o.v. het sport parachutespringen is. Dat wij van mening zijn dat parachutespringen een sport is met regels en wedstrijden en niet alleen een recreatieve bezigheid met opleidingenen feesten.

3. en 4. Spreken voor zich.

5.ei16. moeten bij elkaar getrokken worden en zijn de (minimale)kosten verbonden aan het bijzonder aktieve sekretariaa t.

7. Huldeblijk f 250, u, dat zijn de bloemetjes etc. voorbijzondere gebeurtenissen, de" gold" wings etc.

8. Nationale Kampioenschappen.

Steun voor onze grote nationalewedstrijd. Mochten deze gelden dankzij een zuinigen aktief beleid van de organiserende klub een batigsaldo opleveren dan gaan deze f 1. 000, -- retour naar de Afdeling.

9. f 4. 000, -- voor deelname aan buitenlandse wedstrijden, training etc .

Ditis een NSF-donatie t. b. v. de wedstrijdsport.

Hiervoor zullen plannen worden gemaakt die gepubliceerd zullenworden in ons aller Para-blad.

10. Ledenservice. Een bedrag, in het leven geroepen om het de secretaris mogelijk te maken een voorraad kleine artikelen aan te leggen, waaruit de leden en de klubs (tegenbetaling!) kunnen putten. Een ware service,' die voorde leden problemen en tijd moeten besparen.

11. Uweigen para-blad de "Sport-parachutist" die in het vervolggedrukt zal gaan worden en met foto' s in dezeuitvoering 6x jaarlijks bij u via de PTT in de brievenbus zal rollen. Vindt u dat er andere artikelen in moelen komen? Schrijf de sekretaris.

Vindt u dat er meer over uw eigen klub in moet komen? Wel por uw klub-korrespondent of beter nog, waarom schrijft u zelf niet iets?

sportparachu

list

12. Aandeel gezamenlijke kosten.

J 9.800. --. Wat krijgt u daar nu voor? Wel alle luchtsporten zijn samen georganiseerd binnen de KNVvL. Dat is goed want dat geeft ons meer "power", meer "stem" om ons eigen geluid te laten horen en te vechten voor onze gezamenlijke belangen in Nederland. Gezamenlijk hebben we kontakten met de KLu, RLD, NSF, FAT. CRl\l om maar enkele te noemen.

Om de broodnodige eenheid naar buiten te krijgen is een algemeen sekretariaat nodig met een Full-time staf en een eigen gebouw. Deze staf zorgl voor administratie en verantwoording van alle gelden, die via de Afdelingen cirkuleren, zorgt voor een handboek etc.

Een volledige omschrijving zou een artikel op zich worden. Ik hoop dat deze inleiding in ieder geval voldoende is om wat genuanceerder deze zaken te benaderen dan blijkt uit een opmerking als: "De KNVvL kost alleen maar geld".

AFDELING

Begroting 1973

PARACHUTESPRINGEN

Begroting

Begroting

1972

Jaarcijfers

1971

1971

KOSTEN

1. Vergaderingen 2. Voorlichting 3. Kantoorbehoeften

1200 300 300 300

1750 400 300 200

1231,90

11900

8000

1000 19000

1000 3500

10955,38 75,10 566,04 2589,17

11200

14000

300

200

45500

29350

27912,97

5000 6500 18300 1800

7000 20000 16500 2000

7000 4500 13650

4900, 3100, 16815, 3680,

31600

45500

orgaan

1300 2050 400 600 3500 1500 250 1000 4000 1000 5275

12. Aantal gezamenlijke kosten 13. Diversen

9800 925

4. Porti

5. Secretariaatskosten 6. Personeelskosten 7. Huldeblijk

8. Nat. kampioensch.

9. Bui.tenl , wedstrijden 10. Ledenservice 11. Afd.

14. Telefoon 31600 BATEN 15. Subsidie 16. Subsidie

CRM NSF

17. Contributies 18. Brevetten etc.

--

~ 27150

203,55 442,92

11300, -247,70 301,21

-----

28645,50

voordelig saldo

732. !i3

Resten de posten telefoon en diversen,

waarvan akte.

Mocht u nu nog vragen hebben, of wie weet:suggesties, over posten of het totaal, aarzel niet om een bijdragen leveren en zodoende de diskussie te verlevigen.

te

Bert Wijnands.

De Vereniging Paracentrum TEUGE wenst allen een GELUKKIG en VEILIG 1973 met veel "volle koepels" met "happy landings" . ft

~

De familie"~ Sikken s wenst allen een erg

.'

P\:~ __ ~,

voorspoedig .. gelukkig en veilig nieuw jaar.

54-9

nabeschouwing WK1972 TAHLEQUAH - Cherokeecounty - usa.

Een nabeschouwing, die merkwaardig genoeg, géén nabeschouwing alleen zal zijn maar ook een v66rbeschouwing.

Enige uitleg v. w. b. dit fenomeen. Blijkens talrijke gesprekken na onze (het team) terugkomst in Nederland zijn er nogal wat vragen en onduidelijkheden over het funktioneren van het team. Redenen waarom er wel iets mag worden toevertrouwd aan ons aller "Swing" pardon, "Spo rtpa rachuti st" . Dat is het eerste gedeelte van dit stuk kommunikatie. Een ander gedeelte is een vervolg op het verslag van wat er in Tahlequah gebeurde, zoals het in vorige "Swing" verscheen. (inderdaad "Swing"). Achtergrondmuziek.

Waar begint nu de voorbereiding van dit team? Maart 1972?

Oktober 1971? Nee, oktober 1970! Na terugkomst uit BIed, plaats van de tiende WK is door Charles Pellens een uitvoerig rapport voor het AB opgemaakt over ervaringen en gebeurtenissen in 1970. Dit rapport besloot met de vraag: wat nu? Zijn advies was: keihard doorgaan met een nationaal team, weliswaar in 1971 met een beperkt budget maar wel met centrale trainingen. Vervolgens weer een maximale inzet voor het WK-jaar 1972. In enkele voorbereidende besprekingen en tenslotte in een AB-bestuursvergadering (u weet iedere club heeft 2 vertegenwoordigers in het AB-bestuur, die men zelf kiest. ) werd aan dit plan en schema 100% steun gegeven. Er is al het een en ander gezegd en geschreven over de training in 1971 en de zeer gunstige resultaten, behaald in wedstrijden dat jaar. Dat alles culmineerde in een 2e plaats op de 1500 m groepsprecisie in Portoroz 1971. Nog altijd de officieuze WK! Oktober 1971 werd in een AB meeting een bedrag van f 8.000, -- aan N. S. F. als volgt verdeeld: 1. f 1. 000, -steun aan de Nationals 1972 en 2. f 7.000, -- uitzending en training van het Nationale team naar de WK 1972 in Tahlequah-USA. Het inschrijfgeld alleen al bedroeg $ 120 p.p. wat voor zes personen neerkomt op ca. f 2.500, --.

Daarnaast werd via de KNVvL een extra budget "ad hoc" gevraagd gezien het grote belang dat gehecht werd aan deze WK en de grote afstand. Het is bijzonder plezierig dat het de KNVvL gelukte de verantwoordelijke officials van de NSF te overtuigen. Extra eenmalige doel-bijdrage voor de WK 1972 f 12.000, --. Daarbij werd gestipuleerd dat, mochten we dit geld niet of niet helemaal voor dit doel nodig hebben, het geheel of gedeeltelijk teruggestort moest worden naar de NSF. Dit ter verklaring van de voor 1972 ruime geldmiddelen.

Geld wat dus niet uit de Afdelingspot kwam, dat niet uit de KNVvL kwam, maar van de NSF. Maar nu loop ik eigenlijk toch weer vooruit, aangezien deze extra gelden pas begin 1972 kwamen. We zijn nu oktober 1971, akkoord van het AB voor Charles zijn plannen voor 1972.

Nu nog een team en alle probl emen zijn opgelost. Dat is een eenvoudige zaak, gewoon beginnen met een selektie groep van ca 10 springers, duidelijke afspraken maken over tijd en reden voor selektie en "ergens" voor het vertrek naar de USA resteren 5 (gelukkige?) springers.

Wat doen we? We schrijven iedere klub een brief waarin we vragen om talentvolle jongeren, enthousiaste ervaren springers, en goede ervaren springers.

55-10

Bijna, ja bijna hadden we een postbus aangevraagd en een onafhankelijk adviesburo ingeschakeld om althans een v66rselektie te maken van al die namen van trappelende (van ongeduld) springers door even enthousiaste klubbesturen naar het teamsekretariaat gezonden.

Natuurlijk (?) reageerde NI E MAN D .

Geen enkele belangstelling via klubbesturen. Het geld dus maar teruggeven aan de NSF en fijn verder rusten?

Dat hebben we maar niet gedaan, gelukkig mocht worden aangenomen dat de springers zelf wat meer animo zouden tonen. Per klub is doorgezocht wie eventueel qua springen in aanmerking zou kunnen komen. Er zijn brieven geschreven en met de kandidaten is een eerste bespreking in Vianen in elkaar gezet. Daar werden de harde eisen van Charles uiteen gezet: vanaf 1 maart ieder weekend vanaf vrijdagavond tot zondagavond ter beschikking zijn, alle onkosten behalve sprongkosten voor de leden en verder een bijdrage van f 35, -- p. m, per persoon vanaf sepetember 1971. Vervolgens deelname aan een aantal wedstrijden. Vooral in de eerste maanden een intensief programma voor het bijwerken van de konditie, dat vooral op de werkdagen maandag t/m vrijdag afgewerkt zal moeten worden. Dit programma van eisen en aktiviteiten deed de eerste kandidaten al afvallen. Hé, dat verbaast u? U staat perplex en zegt weer tegen uw vrouw of aanstaande dat de jeugd van tegenwoordig toch duidelijk niet meer is wat het geweest is. Mag ik er u dan op opmerkzaam maken dat dit zo eenvoudige schema inhield dat vanaf 1 maart 1972 t/m augustus 1972 ieder teamlid totaal zo'n 40 (sic!) uren per week aan het team ging besteden. Daarbij tel ik dan de uren tijdens wedstrijden niet mee.

Iedereen moest ook bij slecht weer aanwezig zijn. Dat alles bij elkaar is echt wat anders dan "het op een lollige: manier samen voor niets springen" van een selekt groepje, Een dergelijk regiem komt iedereen na enige maandende neus uit en het vergt dan ook een groot doorzettingsvermogen om geconcentreerd verder te trainen.

Verder is het natuurlijk leuk telefoon te krijgen van teamleden, erg goed voor het onderlinge verband, de sfeer etc., alleen is het jammer dat dat om 06.00 uur 's morgens moet gebeuren tijdens de konditietraining.

Een tijdstip waarop maar zeer weinigen van springend Nederland al andere dan sex aktiviteiten vertoond. Trouwens, ook daarmee zal het wel droevig gesteld staan.

(Sorry) En dan moet u niet al die fun jurnpen vergeten, style en precisie, erg afwisselend. Maar de finishing touch dan zijn toch wel de zonnebrillen. Wat zegt u?

Zonnebrillen? Nou dat is gauw uitgelegd. Een van de grote voordelen van het teamlidmaatschap ! leder teamlid mocht van zijn eigen geld een zonnebril kopen. Hallo. Echt waar, Er is nog een bron van verbazing geweest tijdens de voorbereidingen. Na enige vooraf uitvoerig doorgesproken selekties resteren er begin juni nog 5 springers t. w.

Jaap Havekotte, Jan Weick, Bert Wijnands, Ton Willebrants en Ferdi Thyssen, en als teamcaptain Charles Pellens.

sportparachutist

Probleemgebied was toen de groepsprecisie (4-mans).

Daarvoorhad de 4e man, nl. Ton of Ferdi, erg weinig wedstrijd-ervaring en zou daarom mogelijk een zwakke plekgaanvormen. In een langdurig gesprek, zoiets maakt het teamlidmaatschap extra attraktief, is dit probleem aande orde gesteld. Besloten is toen, dat mocht Charles tijdensde toen voor de deur staande Nationals en de komendetrainingen, goed springen, er een omzetting zou volgen.Dat zou inhouden dat Charles mee zou gaan springenen de daardoor 6e man zijn funktie als teamcaptainzou gaan waarnemen. Charles sprong goed, vandaarde inmiddels bekende omzetting, die met een ieders instemminggenomen is. Iedere selektie, ook deze, is steedsmet alle betrokkenen doorgesproken.

Alleteamleden hebben steeds kunnen z eggan wat ze er van vonden.Het mag dan ook, zeker in het licht van de vele botsingenbij andere sporten (atletiek, schaatsen, judo, basketbal, voetbal etc.) een groot succes voor teamtrainer CharlesPellens genoemd worden dat de selekties bij ons géénaanleiding tot wrijving gegeven hebben. Nog meer vragen? (8. v. p. zinvolle!) Pleeg dan eens overleg met deteamledenof met Charles. Dan krijgt u waarschijnlijk eenbetere voorlichting dan van uw lokale zwamneus.

Datwas de "voorbeschouwing" .

Dannu de beloofde nabeschouwing, waarbij ik me tot de navolgendeonderdelen zou willen beperken, en dan alleen nogmaar voor de mannen nl.

I style II precisie III materiaal IV jurering

§!yk Eerst een vergelijk met 1970 om de bekijken of er vooruitgangis v. w. b. snelheid. Daarbij moet wel bedacht wordendat de jurering kritischer en beter was in Tahlequah(video-tape).

1970 7.42 no. 1 9.18 no. 30 gem.eerste 30 8.53 onder10 sec.

41 14.10 no. 100

'.

e

sec. sec. sec. sec.

1972 7.18 no. 1 9.06 no. 30 gem. eerste 30 8.43 55 onder 10 sec.

12.36 no. 100

sec. sec. sec.

Er waren 192 deelnemers, die door loting volstrekt willekeurig van 1 tot 192 met wedstrijdnummers bedeeld zijn geworden. Goede en slechtere springers zijn volstrekt willekeurig verdeeld. Na tien sprongen wordt een klassement opgemaakt dat ook weer loopt van nummer 1 als eerste tot nummer 192 als laatste.

Nu kunnen we de 192 wedstrijdnummers in vier gelijke delen verdelen van elk 48. Dat geeft 4 groepen nl. groep I 1 - 48, groep TI 49 - 96, groep III 97 - 144 en groep IV 145 - 192.

Op basis van de toevallige verdeling van goede en slechte springers moet het nu zo zijn dat bij de eerste 48 uit iedere groep ongeveer een gelijke hoeveelheid springers komt. Hetzelfde moet van toepassing zijn op alle groepen.

Enig rekenwerk geeft het volgende resultaat: Van de eerste 48 in het eindklassemen komen er 11 uit groep I, 12 uit groep II, 10 uit groep III en tenslotte 15 uit groep IV. Ik zal het u niet verder voorrekenen, maar deze verdeling kan ontstaan op basis van een statistisch verantwoord toeval.

Er is binnen de groep van 192 deelnemers geen groepering aan te wijzen die voordeel had, of nadeel van het weer.

Iets wat ongetwijfeld mede veroorzaakt werd door het gunstig effekt van het 10% drop-off systeem dat gebruikt werd. Bovendien als mensen zo bang zouden zijn geweest van het weer dan zouden ze beslist niet gekozen hebben voor een rejump de volgende dag, zonder iets te weten van het komende weer. En dat met een score van 23 cm!

Geen duidelijke invloed van het weer, maar wat doen nu 10 sprongen? Zenuwen en konditie, dat zal duidelijk zijn, maar daarnaast is het belangrijk dat dit 10x een kans op een "z eepe rd" is. Dat is een open deur intrappen maar het heeft wel grote gevolgen voor de techniek.

Wat is nu vandaag aan de dag een "zeeperd" in de precisie? Dat is een kortvaller, immers iedereen op dit niveau heeft zijn canopy zo in de hand dat met "stalIs" en "sinks" excessieve hoogtes snel weggewerkt kunnen worden. Dat is dan ook de "pointe" van dit verhaal. Iedereen komt

sec.

Watblijktnu uit die cijfers? De top is iets sneller, de middengroep is beduidend sneller en loopt dus iets in, terwijlookaan het einde van het klassement grote verbeteringenzijn.

Watis er nu veranderd in de techniek? Dat is een gevaarlijkterrein omdat dit individueel sterk verschilt.

Het principe,nl alles zo dicht mogelijk rond het zwaartepunt is (uiteraard)niet aangetast, wel de positie van de lucht.

Nietmeer head-down, hooguit vlak, maar meestal licht zittend,wat duidelijk voordelen heeft bij het controleren vande benen en bij het maken van de back-loops. Probleemis het inzetten van de draaien, zowel de eerste alsdetweede, het is dan ook daar waar de penalties vallen.Maar een waarheid als een koe blijft: wie 8. 0 sec. ronddraait zonder fouten komt erg hoog, zowel met styleals overall.

Precisie Nietmetgetallen te vergelijken met 1970. De omstandighedenBIed- Tahlequah zijn totaal anders, er waren veranderingen(verbeteringen) in het reglement en het aantal sprongen was veel groter nl 10 t. o. v. 4 in BIed. Deprecisie is sensationeel vooruit gegaan. Misschien washet in BIed al wel veel beter dan bleek, omdat daar nogslechteresultaten behaald werden, zonder dat dit toegeschrevenkon worden aan slecht springen.

Tahlequah heeft aangetoond dat top springers met de juiste informatieover de omstandigheden zowel bij 0 meter windals bij 7 meter gewoon dead-centers kunnen maken.

Eris geklaagdover de wisselende weersomstandigheden inTahlequah,hetgeen tot vertekende resultaten geleid zouhebben.Dat is te controleren en op statistische gronden is aan te tonen dat dit niet zo geweest is.

sportparachutist

56-11

!

extreem hoog in en verliest die extra hoogte, die moet verhinderen dat een kortvaller gemaakt wordt, door hard werkend te "zakken". Vandaar dat men shortlijnde, en zelfs vrij extreem.

Materiaal Voor style lichte harnassen, kleine packs en licht schoeisel, vaak zelfs gewone lage sportschoenen.

Weinig nieuws over de "cloud" . Het wonderding van de USA nationals dit jaar. Bill Hayes, nationaal kampioen US dit jaar sprong ermee als reserve en dat resulteerde in zo'n 6 meter voor 6 sprongen. Niet erg overtuigend, toch is dit, dachten wij zeker een canopy met geweldige mogelijkheden.

De UT-15, het papillon-achtige gevaarte, waarmee de Russen na Portoroz 1971, ook in Tahlequah sprongen.

Er zijn 2 zaken die dit de beste conventionele chute maken n.l. hoge voorwaartse snelheid, met dito acceleratie, en verder een heel goede" sink" .

De enige chute waarmee ook met 10 sprongen een normale approach gemaakt kan worden, bovendien kan extra hoogte formidabel weggewerkt worden. De papillon en MK lIl' s, die weinig voor elkaar onderdeden, waren bij de top-teams sterk geshortlined om hun "sink" kwaliteiten te verbeteren, wat weer ten koste gaat van de voorwaartse snelheid.

Het is en blijft een zoeken en compromissen vinden.

De PTCH-S blijft het goed doen, hetgeen meer een kompliment is voor de springer dan voor de canopy.

Jurering Daarover heb ik al iets gezegd in het vorig artikel.

Het zal een belangrijke taak worden de video-tape voo r style meer te integreren in het waarderingssysteem, terwijl voor precisie beslist een electronic scoring pad gemaakt zal moeten worden.

Dat was de nabeschouwing.

Wat nu?

Er worden voorstellen uitgewerkt voor een programma voor 1973 en 1974, voor het nationale team. Die voor-

57-12

stellen gaan naar het Afdelings Bestuur en komen via hen of volgende uitgave van "Sportparachutist" bij u terecht. Wat kunt u doen? Die onder u met aspiraties kunnen hard gaan trainen. Daarnaast kunnen zij, maar ook u, bestuurders, aktieve funjumpers, inaktieve jumpers, heel goed meehelpen. Hoe? Wel stuur Karst Sikkens als secretaris van het Afdelings Bestuur namen van talentvolle jongeren, die tijd en zin hebben te werken voor 1974. Arme, arme Karst, hij heeft een grote brievenbus en maar al die brieven lezen ! . N. B. Ook voor dit team geldt dat ze van eigen geld zonnebrillen mogen kopen!

Maar waarom hebben we nu eigenlijk een team? Waarom besteden we Uberhaupt ook maar ĂŠĂŠn cent aan zoiets frivools? Kunnen we niet beter proberen geld te krijgen voor pakmatten? Voor static-line chutes? Voor subsidie opleidingen?

Daarvoor zijn dacht ik twee goede redenen te noemen: I. Uw vertegenwoordigers in het AB willen het, dat is formeel dan ook de reden waarom het gebeurd. Tijdens de laatste AB-meeting te Vianen is de begroting voor 1973 goedgekeurd met daarop voor dit off-WK jaar een bijdrage van f 4.000, --.

11. Het is zinvol en nuttig. Waarom?

Dan eerst een vraag van mijn kant. Wat is sportparachutespringen eigenlijk? Doorgaans plegen wij daarop te antwoorden dat het een sport is. Als u het daarmee eens bent, zijn we op weg. Een sport kent regels, een vergelijk van prestaties, wedstrijden en daaruit voortvloeiend de behoefte eerste te worden. Willen we dat allemaal niet dan worden we een recreatieve aktiviteit of een bedrijf, in dat geval hebben we geen team nodig. Maar dan moeten we ook niet meer kritiek leveren op een bij ons tamelijk impopulair bedrijf dat para-opleidingen verzorgt.

Zijn we wel een sport en willen we prestaties dan moeten die mogelijk gemaakt worden. Dat kan door een centrale training onder leiding van een teamtrainer , die daaraan tijd en aandacht besteed. Met een aantal springers die door grote persoonlijke opofferingen in geld en tijd op dat niveau gekomen zijn.

Daarbij komt als gelukkige omstandigheid dat de sporttoto via de NSF juist die topsportaktiviteiten steunt, die na aftrek van administratiekosten bij de meeste sportbonden de mist ingaan.

Graag uw kommentaar.

Bert Wijnands, Bert Wijnands won op zaterdag 30 september de clubwedstrijden van de paraclub Icarus met een nogal schokkend eindresultaat.

Over vijf sprongen kwam Wijnands op 1.40 meter. Opvallend als men bijvoorbeeld weet dat de natio precisiekampioen van 1971, Charles Pellens, over vijf sprongen op 2, 63 meter kwam. Bert maakte nu drie dead I centres, een keer op 20 centimeter en een keer 1. 20 meter.

Jaap Havekotte, Nederlands kampioen precisie van dit jaar. eindigde op de tweede plaats met ruim een meter meer als Bert. Als derde eindigde Ben Woltering. Clubkampioenvani vorig jaar, Tom Verschoor eindigde op de derde plaats.

De beste TU-springer bleek Chris Moulin te zijn, die bijel van zijn sprongen op slechts 21 centimeter in het zandvan bak op de Leusder Hei plofte, plus nog een enkele keer bin de 15 meter. Slechts een kleine 20 springers' s-ochtends 0; S uur present. Wellicht hebben velen zich laten leiden door de slechte weersvooruitzichten.

Het KNMI bleek het weer eens mis te hebben: er was een keurig precisiewindje enh was clear blue sky. Omstreeks elf uur ging de eerste stick van zeven man in oe Pilatus omhoog. Om zes uur de laatste, Iedereen had toen de vijf precisiesprongen achter de rug en 's-avonds kon voorzitter Jix Otken onder het toeziend oog van wedstrijdleider Pa Bolmen de bekers uitreiken. Als ju leden traden op: Ton Willebrandts van Flying Dutchmanen Steven Bliets van de ENPC. Dl:i stijl de volgende dag verli wat merkwaardig. Alle stijldeelnemers maakten vier spron gen ( er stonden er drie op het programma), maar slechts drie sprongen werden door de beide juryleden waargenomen.

Het was erg heiig. Wat dit betreft hetzelfde als de nationale stijlkampioenschappen: volgend jaar beter.

H.C.

sportparachutist

De Cockpit-familie LUYCKS wenst alle parachutisten en hun familieleden een erg gelukkig en voorspoedig nieuwjaar.

Het komende jaar hopen wij u weer van dienst te mogen zijn in de COCKPIT. Een plaats waar het goed vertoeven is.

n

•

pel

n

enpc INTERNATIONALE WEDSTRIJDEN IN SCHWENNINGEN DUITSLAND.

tI-

ti

o onaal ld eter. aar, als van

TeSchwenningenwerden op 23 en 24 september jl voor de se maalwedstrijden precisiesprongen georganiseerd zowelvoorDUITSEals BUITENLANDSE teams, als onderdeelbande Duitse Nationale Kampioenschappen.

Dezewedstrijd bestond uit 4 sprongen groeps P A van 4 para's. Aan deze vermaarde wedstrijd namen 26 ploegen deel, ons land werd vertegenwoordigd door drie teams ENPC1 en 2 alsmede VPCTeuge (de nederlandse "kolonie" wasruimschoots aanwezig). Er werd gesprongen uit heli' s er zat dus tempo in de wedstrijd.

Deteamsbestonden uit de volgende springers: ~PCI ENPC2 VPCT Buster van Lierop Bronsveld Hillebrand Blietz Verbeek Jansen Asselberg Groenewold Luys Uytdewilligen Dick Onderde deelnemende teams waren er bij die hadden deelgenomen aan de wereldkampioenschappen, de beste duitseteams en twee 7TH Army para-teams.

Dewedstrijd startte zaterdag (23e) met goed weer en weinigwind, doch omstreeks 16.00 uur was er zoveel winddat de wedstrijd gestopt moest worden voor die dag.

Devolgendedag werden de wedstrijden gecontinueerd, deeinduitslagwas tenslotte: 1. USARMYTEAM II (8.18) 2. SCHWENNINGEN(l1. 92) 3. CALW1 (15.13) 6. US ARMY TEAM I (17.92) 13.ENPCI (37.01) 16. ENPC 2 (53.95) 19. VPCT(55.67) 26.BRUCHSAL (92.82). lndividueel : 1. Dr.Kopp(Saar 2) 0,26 26. Buster (3,89) 30.Luys(4,88) 46. Groenewold (8,24) 47. Hillebrand (8,44) 52. van Lierop (9,84) 58. Asselberg (11,72) 61.Verbeek (12,23) 66. Blietz (13,43) 68. Bronsveld (13,66) 84. Uytdewilligen (18,96) 86. Jansen (19,80) 91. Dick(21,54) 104. Wutherich (Bruchsal) 32,81.

imen.

nale

Hetmeest opvallende team was het US Army Team 2 met 1Papillonen 3 Paraplanes ; deze planes waren een grote trekpleistervoor de bezoekers en de aanwezigen. Met demonstratiesvan dit team, een massa-dropping en het optredenvan het stuntteam THE RED ARROWS (RAF) werddeze wedstrijd besloten.

Francis Broos.

sportparachutist

Daar ik vroegtijdig door een val over een stoel (hoe is het mogelijk) de jaarvergadering van de PCI heb moeten verlaten wil ik van deze gelegenheid gebruik maken nog enkele punten aan de orde te stellen. Het doet me een plezier dat voor deze jaarvergadering de leden in grote getale zijn gekomen, dit getuigd van een interesse in de clubzaken. Het doet ook niet onsympathiek' aan dat er problemen en argumenten ontstaan. Problemen krijg je alleen als mensen iets doen - goed of fout - wanneer men iets doet eist dat waardering.

Argumenten krijg je alleen als mensen nadenken en indien mensen nadenken over clubbelangen en hierover willen redeneren heb ik ook daar waardering voor.

Diep onder de indruk raakte ik echter toen de families Wieringa, Otken en Woltering nog een enveloppe kwamen overhandigen met een inhoud van f 650, --. Dit geld was bijeen gebracht door de leden "om een nieuwe chute te kopen" werd er lakoniek bijgezegd. (Red. De uitrusting van Tom werd enige weken geleden gestolen.) Er is veel nodig om mij stil te krijgen, maar van dit gebaar was ik een tijd sprakeloos. lk weet dat hier geld bij is van leden die nu verplicht zijn één of meer sprongen minder te maken. Dit soort medeleven en hulpvaardigheid is nodig om een club op te bouwen. lk aanvaard dit bedrag dan ook met heel veel dank en hoop dat ik het komende seizoen iets terug kan doen in de vorm van hulpvaardigheid.

Tenslotte wil ik langs deze weg een ieder en speciaal het nieuwe bestuur succes en geluk wensen in het nieuwe jaar.

Tom Verschoor

Nederlandse Para Club TU-Zeven wenst al haar leden en oudleden PRETTIGE KERSTDAGEN en een VEILIG PS:

Veiligheid

begint

1973 bij

uzelf!

Een groot aantal leden wenst zich te abonneren op het amerikaanse tijdschrift PARACHUTIST. Een collectieve opgave werd reeds dzz ingediend, doch niemand heeft tot heden de verschuldigde kosten overgemaakt.

Om het fraaie en goede blad in uw bezit te krijgen adviseren wij: stuur in een brief een money-order ter waarde van $ 8, -- naar USPA PO Box 109 Monterev - California USA en u ontvangt (wel na enige weken) 12 exemplaren van dit bekende blad.

1.v . m. ruimtegebrek wordt het artikel betreffende clubkampioenschappen ENPC-CPV opgenomen in het eerstvolgende nummer.

58-13

~---_.

s Middags om 16. 00 uur had iedereen 3 sprongen gemaakt behalve Yvonne Poorta die door een blessure aan haar knie de strijd moest staken na de eerste sprong en dat nog wel in haar wittebroodsweken. Dit ongelukje was ontstaan doordat haar sentinel werking trad tijdens de afdaling.

Ook bij Dick Grijpma gebeurde dit, maar daarbij liep I alles goed af.

In de categorie A boekte van Son die dag de beste resultaten. De strijd in de TU klasse vrije val werd beheerst door de heren v. Liernpt, v. d. Boogaard, de Vries en Donselaar. In de groep C deden de heren E. d. Wekker, CXFaas en D. Ward het zeer goed, maar er werd jammer genoeg geen DC gescoord.

De eerste dag van de kampioenschappen was zeer geslaagd te noemen en vestigde de hoop op een mooie zondag. Er werd nog wat gedronken en gepraat maar om 7 uur was de boerderij leeg en iedereen naar huis. Zondagmorgen was het zoals gehoopt prachtig weer en iedereena, was om 8 uur op het veld aanwezig om de laatste sprong voor dit kampioenschap te maken. We konden om 9 uur met de VEE starten nadat er een andere stickindeling was gemaakt.

Om 12.30 uur had iedereen de laatste sprong gemaakt en toen was het wachten geblazen op de prijsuitreiking.

We hebben met onze club-kampioenschappen erg geboft, prachtig weer, één handicap was de variabele windsnelheid waar velen met het aanvallen van het DC geen rekening mee hielden dus naast of in de nabije omgeving van de bak moesten landen, maar alles is sportief en in een bijzonder gezellige sfeer verlopen. Alles was goed georganiseerd en we willen nogmaals vanuit ons blad Pa Bohnen bedanken voor de voorbereiding van deze kampioenschappen, die hem dagen, misschien weken gekost heeft.

Ook de heren R. Polak, H. Pynenburg en Anton Bohnen willen we bedanken voor het meetwerk en niet te vergeten alle mensen die het mogelijk hebben gemaakt onze kampioenschappen te realiseren.

Na afloop van de prijsuitreiking hebben we afscheid moeten nemen van Dennis en Chris Ward, hun tijd in Nederland zat er op.

We hopen dat ze prettige herinneringen aan onze club zullen bewaren en wensen hun veel geluk we in de States.

Verschillende mensen hadden inmiddels een pilsje gepakt op de goede afloop, maar diegenen die om 16.00 uur nog een sprong wilden maken moesten wachten tot na sun-set.

Daarmee was dan een eind gekomen aan een zeer succesvol kampioenschap 1972, waar we allemaal veel van geleerd hebben en met veel genoegen aan terug kunnen denken. f

Unieke aanbieding Indien voor fraaie para-posters belangstelling bestaat (en we betwijfelen dit niet) kan de afd. para deze voor u tegen gereduceerde leden-prijs bestellen.

De vijf posters zijn: 1. THE WONDERFUL WORLD OF FREEF ALL (vrije-val figuur zwart-blauw-wit); 2. SPORTPARACHUTIST (para met geopende koepel blauw-zwart-wit-geel-oranje) ; 3. THE OPENING (vrije-val figuur pilotchute komt uit pack contraskleuren: blauw, wit, oranje, gele achtergrond); 4. SOME DAYS ARE BETTER THAN OTHERS (veelkleurig cartoon van een para die in de landing doorschiet); 5. DO YOU REMEMBER WHEN (een ongeregeld zaakje tijdens de vrije-val zwart, blauwen wit cartoon).

Formaat 60 x 80 cm. Prijs f 6, -- af KNVvL. Levertijd ca. 2~ week.

Een briefkaart naar het para-secretariaat met vermelding van het onderwerp is voldoende.

Bestelling graag vöór 1 januari 1973.

ç.

Uw Instructeur '"In funktie"

"Buiten dienst"

pcmc Onze clubkampioenschappen

1972

Zaterdag 23 september is wel een dag geweest waar we vol spanning en ongeduld naar hebben uitgekeken. Voor velen was dit het eerste kampioenschap in deze sport, voor enkele van ons was het de tweede keer of meer.

Het was op de bewuste morgen "kastelenweer" en de meesten waren alom zeven uur op de boerderij aanwezig.

Onuitgeslapen gezichten waarop de spanning af te lezen viel. Na ons "volgegeten" te hebben met lekkere vers gezette koffie kregen we van Pa Bohnen tekst en uitleg over de gang van zaken.

Papieren werden gecontroleerd en de stickindeling werd geloot.

Om negen uur was alles geregeld dus kon de strijd beginnen. Jan de Bruyne had het exit-point al bepaald.

Een voordeel was het dat we de PH-SKI en de PH-VBE ter beschikking hadden en dus vrij snel de sticks op de hei konden droppen. Op de hei was alles om de "pit" afgezet, zodat we met gerust hart het De konden aanvallen.

In de pit stonden René Polak, Harry Pynenburg en Anton Bohnen voor de nodige meet- en jury werkzaamheden.

Anita de Bruyne en Pierre Sellies namen het nodige schrijfwerk voor hun rekening en zorgden ervoor dat de gegevens van onze wedstrijdkaart genoteerd worden op het lesbord dat voor deze gelegenheid uit de boerderij was gehaald zodat springers en toeschouwers de stand bij konden houden.

Ook was er de mogelijkheid na de landing een kop koffie op de hei te drinken.

59-14

De uitslagen waren: Groep A 1. v. Son 2. Verwey 3. v.Rijswijk

610 - 190 - 650 - 460 1030 - 570 - 680 - 690 310 - 460 -3000 - 710

tot. 1910 tot. 2970 tot. 4480

Groep B 1. Boogaard 2. Donselaar 3. d. Vries

28 - 127 - 55 - 185 15 - 250 - 122 - 60 74 - 81 - 250 - 71

tot. tot. tot.

395 447 476

Groep C. PC. e. a. precisie 1. d. Wekker 2. Ward 3. C. Faas

436 - 219 - 202 - 140 6 - 645 - 10 541 276 - 258 -1000 - 165

tot. 997 tot. 1202 tot. 1699

Nieuwe en oude boeken over LUCHTVAART (inclusief Parachutisme) .

H. de Weerd - Middellaan 34 - Apeldoorn 05760 - 52181.

sportparachutist

••

•

tkt og .n

Voor al uw foto's op PARA-GEBIED Wenst u een foto van de vakman?

Stelt u zich dan in verbinding met Tom VERSCHOOR

gd le s

Prof. Nolensweg 11, WAALWIJK Tel. 04160 - 33804.

!Ur

EE

GOOD JUMPING May ill winds never blight your days Nor time confound your planned delays And if to rise, is but to fall Then chance you find that white disc small.

tu-7 Nederlandse

Vooruw autohoezen. cabrioletkappen, caravantenten, boot-en caravankussens, alsmede alle voorkomende reparaties.

Autobekleding-Randelsonderneming P. de Bruyn, Brugstraat 7, Roosendaal, tel. 01650 - 35505.

DeParaclub MOBIELE COLONNES te Hilversum wenst allevrienden, kennissen en aanverwante verenigingen eenvoorspoedig en veilig 1973 toe. n

ten

De Eerste Nederlandse Parachutisten Club wenst parachute-springend Nederland een gelukkig en veilig NIEUW-JAAR .

We hopen het komende jaar vele spring-activiteiten gezamenlijk te mogen beleven in goede harmonie en samenwerking.

vpct

t

VPCTEUGE ClubkaffipIOenschappen Opvrijdag 1 en zaterdag 2 september jl werden de jaarlijkseclubkampioenschappen gehouden. Door een vijf tientalVPCT-ers werd onder ideale weersomstandigheden enthousiastgesprongen. Op de jaarlijks evenement maaktende "vleermuizen" ieder 10 sprongen (jawel!) teweten8 individuele en 2 groeps-precisie-sprongen.

Dezaterdagwerden de resterende drie sprongen uitgevoerd.Omstreeks 18. Olr uur werden in de CLUBSALON deeretekenenaan de winnaars uitgereikt door de heer Kok.Een gezellig samenzijn besloot de geslaagde kampioenschappen.

EINDUITSLAG Individuele precisie 1. WaldyGroenewold 2. Peter Dick 3. VicCillekens

Groepsprecisie Waldy Groenewold Henk Verbeek Ron Pesch

BesteTU-springer: Durk de Boer.

Wistu dat een gebronsde-veldjongen van de VERENIGDE VLEERMUIZEN onlangs op de koffie kwam?

Dorstigals hij was, wilde hij zeer snel een liter cola naarbinnenwerken. Jammer op Teuge schijntmen tegenwoordig smeerolie in Cola-flessen te bewaren.

sportparachutist

Paraclub

TU-Zeven

Jongste telg aan de para-stam is ongetwijfeld "Vereniging Nederlandse Paraclub TU Zeven" opgericht 5 februari 1971. Om rechts-persoon te worden vroeg de vereniging Koninklijke Goedkeuring aan en kreeg die op 4 mei 1971. Vanaf dat tijdstip ging het de vereniging voor de wind. Dankzij subsidies van de Welzijnszorg konden de leden van de vereniging (99,9% KL militairen) al spoedig springen met gloednieuw Tsjechisch materiaal, de PTCH-C. Een in Nederland niet zoveel gebruikte parachute, die echter voor leerlingen uitstekend is zowel v. w. b. pakinstructie als in de praktijk. Voordeel is dat ook beginnend vrije-vallers er gebruik van kunnen maken.

Groot nade~l van het scherm is zijn oppervlakte. Maar liefst 70 m stof heeft het ding en in de buurt van bosperceeltjes (met veel thermiek) wil een sprong nog wel eens in een semi-ballonvaart ontaarden, vandaar dat de club zal overgaan op de oude vertrouwde TU' s , LL' s enz.

Waarom heet de paraclub eigenlijk TU-7? Wel, de Nederlandse Troepen in Duitsland zijn gestationeerd in Seedorf en de Nederlandse woonwijken zijn in het stadje Zeven.

NPC Zeven zou dus op zijn plaats geweest zijn (heet een paraclub meestal niet naar de plaats waar hij woont?)

Maar gezien het feit dat één der mede-oprichters op Seppe werd opgeleid en daar sprong met een echte TU-7 voelt u de verklaring van onze naam? Wat Duitse autoriteiten betreft: dit ligt nogal moeilijk maar na enig overleg kan met inachtneming van de vliegveiligheidsregels naar Nederlandse maatstaven worden gesprongen.

Tot nu toe werd onder Duitse supervisie gesprongen. Dit gebeurde met alle Duitse papieren benodigd voor harnas, KAP, reserve enz. alsmede alle papieren die een instructeur moet hebben in LUneburg. De moederclub LUneburg had vele dochter-verenigingen, die alle daar sprongen, o. a. Polizei Sportspringersgruppe Hannover, Hamburg, NPC TU Zeven enz. Een dag met kasteele weer betekende dus een dag met zeer veel springers, dus lange wachttijden. Meer gevorderde springers gingen dus buitenshuis springen en maakten vele gastsprongen o. a. bij de BISPA (Bremerhaven International Sport Parachutists Association een semi-militaire vereniging 0.1. v. SSgt Bob Myatt) en bij de Aero Club Hodenhagen.

Tegenover de kazerne zijn twee vliegvelden, waarvan één in gebruik bij de vliegclub. "De Griffioen" waar regelmatig springdagen werden gehouden door NPC TU7.

Leerlingen mogen er tot heden nog geen opleiding ontvangen d. w. z. naar Duitse maatstaven.

Met de komst van een instructeur met RLD-papieren zal dit wel mogen.

De wachtlijst met candidaat springers is groot genoeg om jarenlang leerlingen op te leiden, in ieder geval zolang "pa rachuting" in is. Als vrijetijds-besteding van de militairen die hier zes weken aanéén binnenzitten is springen "je van het"; als instructeur kost het je uren maar de Duitsers zeggen: "Fa.ll schi.rmsprfngen ist kein Hobby sondern ein Leidenschaft" .. Ja, ja ... no sky too high ..... !

A. Lasschuyt jr.

60-15

• 's ••• ~~;'.!

~,~

J.:.tl

holland avation

.!...:i,,,

-..

l-Ju::L: "~~N

'.~':.:~J/

mathenesserweg 43a, rotterdam, tel. 01 0 - 370534

41

para overalls

---'

-

Kleur oranje en zwart, fabrikaat "Aeronav" .

Oranje overall met zwarte sierstrepen aan de zijkant.

Zwarte overall met oranje sierstrepen aan de zijkant.

Maat: small (46-48), medium (50-52) en large (54-56).

Zonder zakken f 49, 50 met zakken f 65, --.

In trJ

para helmen Kieur wit. Model Integral.

Maat 57 t/m 61.

\

\

para boots

,

Pontvert Paraboots per paar f 89, 50

Kc

f

49, 50

.:>

model Competition

À \

b-15 vliegjacks Gemaakt van blauwe nylon stof. Warme gewatteerde voering. f 57,95

handschoenen Vliegerhandschoenen.

Dun geitenleer, lang doorlopend model. Zeer geschikt voor parachutisten.

Kleur wit en bruin. Maat 8! t/m 10. f 16,95

vraag onze gratis katalogus met vlieger en para- uitrusting lil

61-16

sportparachutist

SI