KATARINA JURICIC

FOTO’S: PIETER KUNNEN Ad de Jong werkt als beeldhouwer vanuit zijn studio in de haven van Amsterdam. Hij ziet zijn werk niet als esthetische of verhalende kunst, maar als een fysieke beeldende manier om onze toekomst ‘vorm’ te geven en mensen actief te maken in hun eigen wezen.

De Jong is een van de oprichters van W139 in

Amsterdam.

Pip Passchier werkt graag met beton, hout, textiel, metaal en keramiek in haar sculpturen en installaties. Grove materialen die goed rijmen met de materialen die al in de vormgeving van openbare ruimtes zichtbaar zijn.

beginnen. Dan ontstaat er iets dat ik vooraf niet had kunnen voorzien en wordt het interessant. Voor mij duurt de weg daarnaartoe nu te lang.’ Mariska: ‘Ik wil eigen ontdekkingen beter vertrouwen en uitzoeken wat individualiteit voor mij betekent als kunstenaar.’ Pip: ‘Ik wil me beter kunnen focussen en meer aandacht voor m’n werk hebben. Zonder me te laten afleiden door bezigheden buiten mijn studio.’

Ad, kunstenaars zijn volgens jou gebaat bij ritme en regelmaat. Ad: ‘Striktheid is een geste om elkaar ruimte te geven. Oké, jij bent er om tien uur, dan ik ook. Net als met een relatie: als je niet kunt afspreken wie gaat afwassen heb je elke dag ruzie.’ Jesse (lacht): ’Ad wil dat we een saai leven hebben met weinig prikkels van buitenaf.’ Ad: ‘Door kaders ervaar je de vrijheid om je werk te doen. Ritme houden. Focus. Zorgen dat je studio georganiseerd is. Wat wij als kunstenaars doen is in mentaal opzicht topsport. Je moet steeds zelf je motivatie aanwakkeren. Het is hetzelfde als bij sport: je moet basisconditie hebben. Anders kom je niet verder.’

Veel jonge kunstenaars hebben die handvatten nog niet. Ad: ‘Op de academie en bij subsidieaanvragen moet je vooral ondernemer zijn. Maar hoe je denkt en hoe je dat verbeeldt, moet op één staan. Snel succes is moeilijk te weerstaan. Als je galeriehouder de prijzen begint op te jagen, is het lastig om te kiezen voor een rustiger pad. Zoals bergbeklimmer Bart Vos zei: ‘De Mount Everest beklimmen is niet zo moeilijk. De route naar beneden is het gevaarlijkst.’ Ik besloot dat ik op m’n best wou zijn als ik ouder zou zijn. Dat is gelukt. Ik vind mijn werk iedere dag leuker worden.’