2 minute read
Niek Teunissen
WINNAARS
De Topkapi Prijs voor beste fictiefilm 2020 gaat naar Harmonia. De VPRO Documentaire Prijs 2020 gaat naar film Waarom bleef je niet voor mij? De AVROTROS Scenario Prijs 2020 is gewonnen door Dajo Leunge met zijn scenario voor de korte film Donnie Mountain. De Camera Rentals Commercial Award 2020 gaat naar cinematographer Max Houtman voor de commercial Hoe perfect wil je zijn?
Alweer tien jaar geleden startte de samenwerking met de Filmacademie. In de afgelopen jaren zijn er heel wat talenten afgestudeerd aan de Filmacademie. Een mooi moment om terug te kijken. We vroegen producent Niek Teunissen die in 2012 afstudeerde hoe het nu met hem gaat. De Club van Lelijke Kinderen was zijn afstudeerfilm. Vorig jaar kwam de speelfilm uit en won op het New York International Film Festival de Grand Prize Feature. Niek vertelt…
‘In 2012 maakten we de eindexamenfilm De Club van Lelijke Kinderen. Het idee was om daarna een speelfilmversie te maken. Dat bleek ingewikkelder dan gedacht. De financiering is heel complex. Als je nog op de academie zit, zijn er allemaal vaste partners die helpen bij de financiering. Ook acteurs werken gratis mee. Er is veel goodwill. Maar eenmaal afgestudeerd ben je een van de velen die vinden dat je film een plek op witte doek verdient. De Club van Lelijke Kinderen is gebaseerd op een boek uit 1987 van Koos Meinderts over een totalitair Nederland waar geen plek is voor lelijke kinderen. Die worden in opdracht van de grote leider Isimo opgesloten. De film verwijst naar de Tweede Wereldoorlog of eigenlijk alle autoritaire regimes. Toen we begonnen, dachten we: moeten we daar nou wel weer een film over maken? Maar toen de eerste, korte versie in 2012 uitkwam, was het thema ‘mannen met macht die het allemaal beter weten’ weer helemaal actueel. In Nederland bleef Geert Wilders groot. In Turkije kwam Erdogan aan de macht en in Rusland zat Poetin inmiddels stevig in het zadel. Hoe langer we ermee bezig waren, hoe actueler het werd. Toen de lange versie in 2019 uitkwam, gebeurde iets waarvan we niet dachten dat het nog eens zou gebeuren. Er werden werkelijk weer kinderen opgesloten. Dit keer was het president Trump, die Mexicaanse kinderen achter de tralies zette. De film zit dus vol parallellen met de werkelijkheid. Dat maakt het ook zo bijzonder leuk om films voor de jeugd te maken: meisjes en jongens van negen jaar snappen die verwijzingen al. Bovendien kun je voor kids meer gekkigheid uithalen. Je hebt echt de vrijheid om een meeslepend verhaal te maken met veel actie. Ik moest ook weer naar de belevingswereld van die kinderen. Als eindtwintiger was ik vergeten hoe kinderen denken. Dus ik heb veel met kids gesproken en dan komt het allemaal weer boven: ‘Oh ja, zo dacht ik toen ook’.’
FOTO’S: RAY VAN DER BAS
