LOPINO sel_DD final_Layout 1 15/11/2012 3:25 ΜΜ Page 17
1
Η αναγέννηση
Η
στέλλα απλώθηκε φαρδιά πλατιά στο διπλό κρεβάτι και τεντώθηκε μ’ έναν αναστεναγμό απόλαυσης. Το κενό δίπλα της τύλιξε το ζεστό κορμί της σε μια ευχάριστη δροσιά, επιβεβαιώνοντας την αποδέσμευσή της από τον άθλιο γάμο της. Η αγαλλίαση χόρεψε αμέσως τανγκό στο στέρνο της κι ένα χαμόγελο φτερούγισε στα χείλη της. Με τα μάτια ακόμα σφαλιστά, χτύπησε την άδεια θέση με το χέρι της για να ακούσει τον ήχο της ελευθερίας. Κάθε μέρα έκανε την ίδια κίνηση, σαν τελετουργικό. Κάθε μέρα ένιωθε την ίδια ανακούφιση. Το χαμόγελό της πλάτυνε κι άλλο. Το κενό συμβόλιζε το πρόσφατο δικαίωμά της στη χαρά και στην αισιοδοξία. Αυτά τα δυο υπέροχα συναισθήματα άνθιζαν κυρίως στη ζωή της και σκόρπιζαν τη μοσχοβολιά τους τον τελευταίο καιρό. Για την ακρίβεια από τότε που είχε απαλλαγεί από τον Τάκη· από τότε που δεν του δινόταν πια η δυνατότητα να τορπιλίσει τα σχέδιά της και 17 2o