LIVANOU - me eipan gata

LIVANOU sel - DDD.qxd

10-05-10

12:04

™ÂÏ›‰·7

1

ª

Nο μβρη ταν και την προηγο μενη ε χε βρ ξει ραγδα α. Ποτ#μια ε χαν γ νει π#λι οι δρ μοι. Σε αρκετ# προ#στια οι κ#τοικοι ε χαν ξενυχτ σει πολεμ ντας τα στοιχε α της φ σης και την κρατικ αδιαφορ α. Σκο πες και κουβ#δες στα χ ρια, γαλ τσες στα π δια. Κ#ποιοι χειροδ ναμοι κουβαλο σαν σακι# με #μμο, προσπαθ ντας να προστατ ψουν τις περιουσ ες τους. )ταν απ καμε ο Θε ς και ξεθ μανε ο καιρ ς, απ την #κρη του ορ ζοντα πρ βαλε νας λιος λ γο στραπατσαρισμ νος, μα χαμογελαστ ς και τοιμος να πι#σει αμ σως δουλει#. Να στεγν σει τα βρεγμ να υπ#ρχοντα, να ζεστ#νει τα παγωμ να κορμι#, και αν δεν ε χε τη δ ναμη να σβ σει τα δ#κρυα, μπ ρεσε τουλ#χιστον να απαλ νει την απελπισ α. Καθισμ νος π σω απ το τζ#μι του καφενε ου της πλατε ας, ο Μ#ρκος Δημητρι#δης πινε τον πρωιν του καφ . Π#νω στο τραπεζ#κι δ πλα του μια στο βα εφημερ δες, αν#μεσ# τους και η Πρωτοπορ α. Πρ τα την ξεφ λλισε και μετ# #ρχισε να διαβ#ζει το χρονογρ#φημα του Γι#ννη Ευθυμ ου. Καυτ , περιεκτικ , να κομμ#τι αξι λογο, πως #λλωστε το περ μενε. Η Πρωτοπορ α, που μετρο σε δη π ντε χρ νια ζω ς, ταν το ΈΣΑ ΤΟΥ

7

LIVANOU sel - DDD.qxd

10-05-10

12:04

™ÂÏ›‰·8

MΠEΣΣH ΛIBANOY

νειρο του Γι#ννη Ευθυμ ου, δημοσιογρ#φου με πολλ ς διακρ σεις και αμ τρητες σημαντικ ς και εντυπωσιακ ς επιτυχ ες στο χ ρο. Την ομ#δα του στην εφημερ δα την ε χε επιλ ξει ο διος με μεγ#λη προσοχ . «Δεν γυρε ω επ νυμους. Εκε νο που χρει#ζομαι ε ναι #νθρωποι ν οι, με ραμα, ρεξη για δουλει# και, το σπουδαι τερο, #νθρωποι με τσαγαν . )σο για πε ρα, χω εγ και με το παραπ#νω», λεγε. Ε χε αναγκαστε να ξοδ ψει μ χρι την τελευτα α του δεκ#ρα πρ τα για να αγορ#σει το εγκαταλειμμ νο μισογκρεμισμ νο εργοστ#σιο και μετ# να το εξοπλ σει τσι που να στεγ#σει το νειρο της ζω ς του. Το μεγαλ τερο μ ρος καταλ#μβανε το πιεστ ριο, εν τα γραφε α δεν ταν παρ# μικρο χ ροι π σω απ γυ#λινα διαχωριστικ#. Αν#μεσ# τους νας στεν ς δι#δρομος, που οδηγο σε στην υποδοχ . Στις γωνι ς κ#ποια φυτ#, που αν και σκονισμ να και πολλ ς φορ ς απ τιστα, διναν να χαρο μενο τ νο. Τον Ευθυμ ου ο Μ#ρκος τον ξερε χρ νια. Χαμογ λασε καθ ς φερε ξαν# στο νου του τη γνωριμ α τους να βρ#δυ στο μπαρ του ξενοδοχε ου στο Σερ#γεβο που μεναν οι περισσ τεροι ξ νοι ανταποκριτ ς που κ#λυπταν εκε να τα τρομερ# γεγον τα. Θυμ θηκε τ τε που μαζ με συναδ λφους του ε χαν στριμωχτε μ σα σε να τζιπ να π#νε σε μια π λη που ε χε βομβαρδιστε την προηγο μενη ν χτα. )ταν φτασαν, π ρασαν ρες περπατ ντας αν#μεσα στα χαλ#σματα, αμ χανοι και συγκλονισμ νοι μπροστ# στο απ στευτο θ αμα μιας βιβλικ ς καταστροφ ς. Η προσπ#θει# τους να βρουν και να μιλ σουν με κ#ποιον που ταν σε κατ#σταση να αρθρ σει λ γο ε χε αποβε μ#ταια. Οι κ#τοι8

LIVANOU sel - DDD.qxd

10-05-10

12:04

™ÂÏ›‰·9

Mε ε παν Γ τα

κοι, σε κατ#σταση πανικο , ψαχναν παγιδευμ νους αν#μεσα στα συντρ μμια, σκ#βοντας με ,τι βρισκαν πρ χειρο, πολλ ς φορ ς με τα δια τους τα χ ρια. Αργ# το απ γευμα απογοητευμ νη η ομ#δα των δημοσιογρ#φων επ στρεφε στη β#ση της με την ψυχ στο στ μα, κ#τω απ καταιγισμ πυρ ν. « να ζεστ μπ#νιο, να δυνατ ποτ κι να καθαρ κρεβ#τι θα μας κ#νουν να νι σουμε υπ ροχα», ταν το φλεγματικ σχ λιο του Fγγλου ανταποκριτ , που χαμογελο σε λες και σα βλεπε γ ρω του καθ λου δεν τον αφορο σαν. Φτ#νοντας τους περ μενε ακ μα να σοκ. Το ξενοδοχε ο τους δεν υπ ρχε πλ ον. Στη θ ση του υψων ταν να βουν απ μπ#ζα. Σε σκην ς του Ερυθρο Σταυρο βρ καν καταφ γιο εκε νο το βρ#δυ. Η υγρασ α απ το χ μα περ νιαζε τα ρο χα τους και οι φων ς των σωστικ ν συνεργε ων, οι σειρ νες και οι οδυρμο τρυπο σαν τα αυτι# τους. Jπνος καν νας δεν τους καταδ χτηκε εκε νη τη ν χτα. Ακ μα και ο Fγγλος ανταποκριτ ς μοιαζε να χει χ#σει το χαμ γελ του, καθ ς καθ ταν π#νω σε να σωρ π τρες με το κεφ#λι σκυφτ . Ο Μ#ρκος πιε μια γουλι# καφ και κο ταξε το ρολ ι του. Ενν α και τ ταρτο. πιασε το κινητ και σχημ#τισε τον αριθμ

της Πρωτοπορ ας. « λα, Γι#ννη, ο Μ#ρκος ε μαι», ε πε ταν τον συν δεσε η τηλεφων τρια. «Ο Δημητρι#δης... Καλ#, δεν πιστε ω να ξ χασες τις επεισοδιακ ς ν χτες μας στο Σερ#γεβο!» «Βρε, βρε, βρε... Ο Μ#ρκος! Σαν τα χι νια! Τι γ νεσαι, παλι φιλε και συμπολεμιστ ; Χρ νια και ζαμ#νια χω να σ’ ακο σω. Ζεις;» «Ζω μεν, αλλ# σ γουρα δεν βασιλε ω. λειπα καιρ ... Στη Ν α Υ ρκη».

9

LIVANOU sel - DDD.qxd

10-05-10

12:04

™ÂÏ›‰·10

MΠEΣΣH ΛIBANOY

«Αυτ το ξ ρω. Παρακολο θησα αρκετ ς ανταποκρ σεις σου στο καν#λι. Καλ ς και στο ψητ , πως π#ντα», ε πε ο Ευθυμ ου και συν χισε: «Και ρθες για διακοπ ς στην πτωχ πατρ δα;» «Μακ#ρι να ταν για διακοπ ς. Η αλ θεια ε ναι πως προ κυψαν κ#ποια σοβαρ# οικογενειακ# προβλ ματα και αναγκ#στηκα να τα μαζ ψω #ρον #ρον και να γυρ σω. Jστερα, πως θα μαθες, το καν#λι #λλαξε χ ρια και η συνεργασ α πλ ον δεν ε ναι εκε νη που θελα. Καινο ργια πρ σωπα, καινο ργιες ιδ ες, λες με στ χο το χρ μα, στημ νη ενημ ρωση, με πολιτικ θ ση, και

σο για ιδεολογ α... που φυσ#ει ο #νεμος, για να μην πω ποιος σκ#ει τα περισσ τερα». «Πες μου κ#τι που δεν ξ ρω, βρε Μ#ρκο. Αλλ# χι απ το τηλ φωνο. Π τε θα ρθεις να σε δω; Σε πεθ μησα». «Κι εγ . λεγα μ#λιστα να περνο σα απ κει σ μερα, αν ε σαι β βαια ελε θερος». «Για σ να π#ντα. Γ ρω στις δ δεκα θα χω ξεμπλ ξει απ τα τρ χοντα, οπ τε αν σε βολε ει κι εσ να η ρα...» «Τ λεια. Fντε γεια και θα τα πο με αργ τερα».

Η συν#ντηση των δ ο αντρ ν κρ#τησε δ ο ολ κληρες ρες. Ε χαν πολλ# να θυμηθο ν, και καλ# και #σχημα, απ εκε νη τη δ σκολη εποχ . «Οι μ ρες μου στο εξωτερικ τελε ωσαν, Γι#ννη. χω π#ρει απ φαση να με νω και να δουλ ψω εδ . Γυρε ω μως κ#τι που να αξ ζει τον κ πο». « χεις βρει τ ποτα ακ μη ψ#χνεις;» «Προς το παρ ν ε μαι ανοιχτ ς σε προτ#σεις, γιατ , πως σου 10

LIVANOU sel - DDD.qxd

10-05-10

12:04

™ÂÏ›‰·11

Mε ε παν Γ τα

ε πα, δεν χω και πολ καιρ που επ στρεψα. Εσ π ς τα πας;» «Μπορ να πω τι τ ρα πια η δουλει# π#ει καλ#. Β βαια μου βγ κε η ψυχ τα πρ τα χρ νια, μ χρι να π#ρει μπροστ# το εγχε ρημα, γιατ το κτ ριο ταν απ στευτο ρημαδι . Μετ# #ρχισαν τα ξεν χτια, η πρ σα, οι απλ ρωτοι λογαριασμο ...» «Τουλ#χιστον κανες το κ φι σου. Εκπλ ρωσες το νειρο της ζω ς σου». « τσι ε ναι, πως το λες», ε πε ο Ευθυμ ου κι μεινε για λ γο σκεφτικ ς. Μετ# συν χισε: «Για πες μου λοιπ ν, τι γινε στην Αμερικ ; Θ λω να πω εκτ ς απ’ τη δουλει#. Παντρε τηκες; κανες οικογ νεια;» «Μ α φορ# το κανα το απονενοημ νο κι εγ , πως οι περισσ τεροι. Ε χα μ λις χωρ σει για πολλοστ φορ# και επειδ δεν μουν και στα καλ τερ# μου, ε πα να κ#νω να μικρ ταξιδ#κι αναψυχ ς». «Καλ ιδ α μο ακο γεται. Για συν χισε». «Μπ κα λοιπ ν στο πρ το ταξιδιωτικ γραφε ο που βρ κα μπροστ# μου να κλε σω εισιτ ριο και αντ για ταξιδ#κι αναψυχ ς, βρ θηκα μαντρωμ νος κανονικ#».

«Fντε! Και σε ε χα για τσακ#λι. Π ς γινε και την π#τησες;» «Το γραφε ο το ε χε νας λληνας. Οικογενειακ επιχε ρηση. Δο λευε και η κ ρη του εκε και πι#σαμε την κουβ ντα. Νοσταλγ α για την Ελλ#δα, συζητ σεις για καυτ# καλοκαιριν# απογε ματα στα νησι#, βουτι ς σε γαλαν# νερ#. )λο το τουριστικ

πακ το, που για μας μοιαζε #πιαστο νειρο. “Η μαμ# μαγε ρεψε και μουσακ#”. Ξ ρεις τ ρα... “Τι λ τε, κ ριε Δημητρι#δη, καν νας κ πος”... Τα γνωστ#. Τσ μπησα».

11

LIVANOU sel - DDD.qxd

10-05-10

12:04

™ÂÏ›‰·12

MΠEΣΣH ΛIBANOY

«Καλ#, πο λησες την ανεξαρτησ α σου για να μουσακ#; Δεν το πιστε ω». «Δεν ταν μ νο ο μουσακ#ς. Εγ , πως θυμ#σαι, δεν μουν ποτ υπ ρ των δεσμε σεων, αλλ# κ#που ε χα βαρεθε τις αλλαγ ς. Ξ ρεις τ ρα... Να ξυπν#ς το πρω και να σου πα ρνει καν να τ ταρτο μ χρι να ξελαμπικ#ρει το μυαλ σου απ το αλκο λ και να θυμηθε ς σε τι νομα ακο ει το σ μα που κοιμ#ται δ πλα σου. Δηλαδ μια κατ#σταση εντελ ς ροκ. Κ#ποια στιγμ π ρα την απ φαση να ξεφ γω απ εκε νη τη ρουτ να. Αυτ ς ταν κι ο σκοπ ς του ταξιδιο μου». «Το οπο ο τελικ# δεν κανες». «Αντιθ τως το κανα. Εκε νοι μου πρ τειναν το Μεξικ και π γα. Για δ κα μ ρες. )μορφος τ πος. Μου θ μισε Ελλ#δα. )ταν επ στρεψα, π ρασα απ το ταξιδιωτικ γραφε ο να τους ευχαριστ σω, πρ#γμα που αποδε χτηκε μεγ#λο σφ#λμα». «Τ τε ταν που πεσαν οι μουσακ#δες κι αν θεσες στο στομ#χι σου να κ#νει τις επιλογ ς που πρεπε να κ#νει το κεφ#λι σου. τσι;» « τσι ακριβ ς. ξι μ νες αργ τερα βρ θηκα καλοταϊσμ νος μεν, πλην μως ντυμ νος γαμπρ ς, με τον παπ# να ψ λνει “Nυμφε εται ο δο λος του Θεο ” και τα λοιπ#. Το πρ βλημα ταν πως ο παπ#ς δεν μου διευκρ νισε πως εκτ ς απ δο λος του Θεο θα γιν μουν και δο λος της Αναστασ ας, μ#λλον της Τ σης, πως θελε να τη λ νε, μαζ και του πολυ#ριθμου σογιο της». «Δ σκολη περ πτωση, τσι;» «Η δυσκολ τερη. Η αλ θεια ε ναι πως το π#λεψα αρκετ

καιρ . Δ ο χρ νια δακρ βρεχτη ζω εμιγκρ , που μως ο τε να το συζητ σει να γυρ σει στην πατρ δα. Τι να σου λ ω... Οικογε12

LIVANOU sel - DDD.qxd

10-05-10

12:04

™ÂÏ›‰·13

Mε ε παν Γ τα

νειακ# μπ#ρμπεκιου τα Σ#ββατα και τις Κυριακ ς τελετουργικ

πλ σιμο αυτοκιν του. Στις γιορτ ς και τις εθνικ ς επετε ους ε χαμε τους χορο ς της ομογ νειας. )λα αυτ# π#ντα μαζ με τα πεθερικ# μου, που ε χαν αρχ σει να μη με πηγα νουν καθ λου». «Τι τους φταιγε;» «Οι ιδ ες μου, λ ει, ταν ριζοσπαστικ ς, που σ μαινε πως #ρχισα να μην αντ χω το μ νιμο ταγ#ρι της παρουσ ας των πεθερικ ν μου στο σπ τι. Μετ# ταν και η δουλει# μου, που εκε νοι την βλεπαν ασταθ και οικονομικ# απρ σφορη. Θεωρο σαν την #ρνησ μου να συμμετ χω στις εκδηλ σεις του γκ το τους απαρ#δεκτη, την εμμον μου για επιστροφ στην Ελλ#δα ακαταν ητη... κι #λλα πολλ# που δεν θυμ#μαι. τσι ρθε μια μ ρα που φτασε ο κ μπος στο χτ νι. Εγ μ#ζεψα τα μπογαλ#κια μου και μετακ μισα στο Μανχ#ταν κι εκε νη στην αγκαλι# του Κοσμ# απ την Κ μη. Ο Κοσμ#ς ταν ευκατ#στατος, πολλ# λεφτ#... Ιδιοκτ της σουβλατζ δικου. Αυτ# συνοπτικ#, γιατ , πως καταλαβα νεις, μ χρι να βγει το διαζ γιο και να πουληθε το σπ τι, που ταν μισ μισ , διαδραματ στηκαν σκην ς απε ρου κ#λλους». «Τι να σου πω;... Λυπ#μαι». «Εγ καθ λου. Xταν μια επιπ λαια κ νηση. )μως γινε, τ λειωσε και δοξ#ζω τον μεγαλοδ ναμο που ε μαι π#λι ελε θερος, και σκοπε ω να παραμε νω τσι μ χρι να πεθ#νω. Εσ βλ πω φορ#ς β ρα, που σημα νει...» «Μαντρωμ νος ακ μη». «Μπορ λοιπ ν να ρωτ σω τι κ#νει η Μα ρη». «Μπορε ς. Ε ναι μια χαρ#, δι τι, πως ε ναι γνωστ , δεν παθα νουν τ ποτα οι γυνα κες, εμε ς παθα νουμε. Π#ντως πρ πει να ομολογ σω πως η δικ μου στ#θηκε βρ#χος στα χρ νια της χο13

LIVANOU sel - DDD.qxd

10-05-10

12:04

™ÂÏ›‰·14

MΠEΣΣH ΛIBANOY

λ ρας, τ τε που στ ναμε την εφημερ δα και δεν υπ ρχε σ#λιο χι για εξ δους αλλ# ο τε για υπα θριο σινεμαδ#κι με σακουλ#κι πασατ μπο». «Ε χες και μ α κ ρη αν θυμ#μαι καλ#». «Σωστ#, την Ελεν τσα. Κι εκε νη καλ# ε ναι. Ολ κληρη γυνα κα πια». «Τι μου λες; Μια σταλι# τη θυμ#μαι, στο καρ τσι, με πιπ λα στο στ μα». «Τα χρ νια περν#νε, Μ#ρκο... Εν τω μεταξ η οικογ νεια απ κτησε κι #λλα δ ο μ λη. Fλλη μ α κ ρη, τη Γεωργ α, στα δεκατρ α τ ρα, κι να γιο, τον Ν κο, εννι# χρ νων». «Μπρ#βο σου, πολ τεκνε! Να σου ζ σουν τα μωρ# σου». «Τι μωρ#; Θηρ α αν μερα ε ναι, και η Μα ρη ο θηριοδαμαστ ς. Αλλ# θα τους δεις και μ νος σου. Ελπ ζω να ρθεις σ ντομα απ το σπ τι να φ#με και να τα πο με». «)ποτε θες. Εγ , ε παμε, ε μαι και θα παραμε νω εντελ ς ελε θερος». «Εντελ ς ελε θερος και ψ#χνεις για δουλει#». «Ακριβ ς». «Κο τα, Μ#ρκο, θ λω να ξ ρεις πως εδ π#ντα θα υπ#ρχει μια θ ση για σ να. Το θ μα ε ναι το οικονομικ . Εσ ε σαι συνηθισμ νος σε αμερικ#νικα ποσ# και οι δυνατ τητες της Πρωτοπορ ας ε ναι ισχν ς. Παρ# τη φαινομενικ πρ οδο, ψωροκ σταινα ε μαστε ακ μη, κι πως καταλαβα νεις...» «Τα χρ ματα ε ναι σημαντικ#, αλλ# δεν ε ναι το μ νο που με ενδιαφ ρει. Εκε νο που θ λω ε ναι να κ#νω κ#τι που να αξ ζει τον κ πο. )πως καλ# γνωρ ζεις, το μ το μου π#ντα ταν “Ουδ ν ακατ ρθωτο”. Τη δουλει# μου την ξ ρεις, πως επ σης ξ 14

LIVANOU sel - DDD.qxd

10-05-10

12:04

™ÂÏ›‰·15

Mε ε παν Γ τα

ρεις πως ε μαι επ μονος. Π ρα απ αυτ το τη τη στιγμ χω αν#γκες. Βλ πεις κι εγ , πως κι εσ , δεν ευτ χησα να γεννηθ πλο σιος. Με τα π γαινε λα μ σα ξω απ τη χ ρα, π#τησα τα σαρ#ντα π ντε κι ακ μη δεν χω τακτοποι σει τη ζω μου». «Κο τα ποιος μιλ#ει! Εγ π#τησα τα πεν ντα οχτ αισ ως κι ακ μη στο κουπ ε μαι, αλλ# ποιος μετρ#ει... Λοιπ ν, τσι για να χω μια ιδ α, π σα ζητ#ς;» «Τ ποτα δεν ζητ#ω. τσι κι αλλι ς απ το τη τη δουλει#, το ξ ρουμε κι οι δυο, πλο σιος δεν γ νεσαι. Τουλ#χιστον χι αν ε σαι καθαρ ς, οπ τε ,τι κρ νεις εσ δ καιο, ,τι μπορε να πληρ σει η εφημερ δα, αυτ μου αρκε ». «Εντ#ξει. Ας πο με πως ξεκιν#ς μαζ μας για δ ο μ νες δοκιμαστικ#. Να δεις αν σου κ#νει η δουλει# κι αν τελικ# αποφασ σεις να με νεις, τ τε το ξανακουβεντι#ζουμε». τσι του ε πε ο Ευθυμ ου. Ο μισθ ς ταν λ γο παραπ#νω απ

τον βασικ . )μως αρκο σε για να καλ πτει τις αν#γκες του.

Οικογ νεια δεν ε χε ο Μ#ρκος, εκτ ς απ την κυρα-Βασιλικ , τη μ#να του, που ζο σε στο ορειν χωρι που γενν θηκε, με μ νη συντροφι# μια κατσ κα και π ντε ξι κ τες. Η αρρ στι# της ταν που τον ε χε κ#νει να τα παρατ σει και να γυρ σει π σω. «Κ ριε Δημητρι#δη, π#ντα π στευα πως ε ναι σημαντικ να γνωρ ζουν οι συγγενε ς λη την αλ θεια, κι αυτ ε ναι πως δυστυχ ς η μητ ρα σας δεν χει π#νω απ λ γους μ νες ζω ς», του ε χε πει στο τηλ φωνο ο γιατρ ς. Εκε νο κι λας το βρ#δυ ε χε κλε σει το εισιτ ριο. Μ σα στο αεροπλ#νο το μυαλ του γυρνο σε στα παλι#. Οι αναμν σεις απ

15

LIVANOU sel - DDD.qxd

10-05-10

12:04

™ÂÏ›‰·16

MΠEΣΣH ΛIBANOY

τον πατ ρα του λ γες. Θυμ ταν ναν #ντρα ψηλ , λεπτ , μελαχριν , με να μ νιμο ξερ βηχα, που τελικ# τον σκ τωσε στα τρι#ντα π ντε του χρ νια. Ο Μ#ρκος ταν τ τε μ νο π ντε ετ ν. Χρ ματα πολλ# ποτ δεν ε χαν. Μια μικρ σ νταξη, να σπιτ#κι με δ ο υπνοδωμ#τια, μια μεγ#λη κουζ να, μια τραπεζαρ α, που κανε χρ η και σαλονιο , και το «ιδια τερο», πως λεγε με τακτ η μ#να του. Εκτ ς απ το σπ τι υπ ρχε κι να κτ μα με μηλι ς και κερασι ς στην #κρη του χωριο . Αυτ# ταν λη η περιουσ α που τους ε χε αφ σει ο πατ ρας του. Θυμ ταν τον εαυτ του, να μικρ σκελετωμ νο παιδ , να πηγα νει κ#θε μ ρα με τα π δια μ α ρα δρ μο μ χρι το διπλαν

κεφαλοχ ρι, που ταν το δημοτικ , το γυμν#σιο και αργ τερα το λ κειο που φο τησε. Οι πανεπιστημιακ ς σπουδ ς ασ μφορες. )μως η κυρα-Βασιλικ , που βλεπε την αγ#πη του παιδιο της για τα γρ#μματα, ε χε επιμε νει να σπουδ#σει. «Θα τα καταφ ρουμε, αγ ρι μου. Εγ τι ξοδα χω; Τ ποτα. Ο κυρ Μαρ νος που χει το καφενε ο ενδιαφ ρεται να αγορ#σει το κτ μα να κ#νει μαγαζ . Εμε ς π#λι τι το θ λουμε; Ως π τε θα τρ χω να ραντ ζω τα δ ντρα και θα φοβ#μαι μην πι#σει καμι# βροχ και π#ει στρ#φι το ρ#ντισμα; Ως π τε θα τρ μω μην π σει καν νας π#γος π#νω στον ανθ και τα κ#ψει; Για τις αν#γκες του σπιτιο χουμε τον μπαξ μας. Εσ ε σαι #ντρας και μεθα ριο θα παντρευτε ς, θα κ#νεις οικογ νεια. Πρ πει να μ#θεις μια τ χνη, να χεις να χαρτ στα χ ρια σου. Να εξασφαλ σεις το ψωμ σου. Για να γ νει μως αυτ , χρει#ζονται λεφτ#. Ο Μαρ νος ε ναι δ καιος #νθρωπος και η τιμ που μας δ νει πολ καλ ». Το καλοκα ρι που πουλ θηκε το κτ μα ο Μ#ρκος δωσε εξετ#σεις και κατ#φερε να περ#σει στη Νομικ . Το κ στος των σπου16

LIVANOU sel - DDD.qxd

10-05-10

12:04

™ÂÏ›‰·17

Mε ε παν Γ τα

δ ν του μως αποδε χτηκε μεγαλ τερο απ’ ,τι μπορο σε να σηκ σει το πορτοφ λι της κυρα-Βασιλικ ς ακ μα και μετ# την π ληση του κτ ματος. τσι ο Μ#ρκος γρ#φτηκε σε μια σχολ δημοσιογραφ ας. Ο χρ νος που χρειαζ ταν για να συμπληρ σει τις σπουδ ς του ταν λιγ τερος. Στην Αθ να ε χε μετακομ σει η αδελφ του πατ ρα του και νον# του, η Χαρ κλεια, που ταν παντρεμ νη με τον Σταμ#τη, θυρωρ σε πολυκατοικ α στο κ ντρο. «Το παιδ θα με νει μαζ μας, Βασιλικ . Εμε ς #τεκνοι ε μαστε και τον Μ#ρκο τον λογαρι#ζουμε για δικ μας παιδ », ε χε πει η Χαρ κλεια ταν μαθε τα σχ δια του βαφτιστηριο της. Στο σπ τι της νον#ς του ο Μ#ρκος δεν μεινε μ νο μ χρι να τελει σουν οι σπουδ ς, αλλ# και μ χρι να π#ρει το απολυτ ριο απ το στρατ . Τρεις μ νες αργ τερα, κι αφο ε χε αρχ σει να γρ#φει κ#ποια κομμ#τια σε μια μικρ συνοικιακ εφημερ δα, κατ#φερε να μαζ ψει μερικ# λεφτ#. Η γκαρσονι ρα που νο κιασε ταν στο Κουκ#κι. Τις περισσ τερες ρες της ημ ρας τις περνο σε ε τε στη δουλει# ε τε στη Νομικ , που συν χιζε να παρακολουθε τα μαθ ματα. Κ#θε δε τερη βδομ#δα ερχ ταν δ μα απ την κυρα-Βασιλικ με χυλοπ τες, τραχαν#δες, τυρ , ψωμ ζυμωτ , μαζ και μερικ# αυγ# απ τις κ τες της. Xταν αρκετ# για να τον συντηρο ν. )ταν γ ριζε τα βρ#δια, τρωγε να λιτ γε μα και στρων ταν στο δι#βασμα, για να περ#σει σο περισσ τερα μαθ ματα μπορο σε σε κ#θε εξεταστικ . Το σκοτειν μικρ διαμ ρισμα δεν τον ενοχλο σε. Το μ νο που χρειαζ ταν ταν να κρεβ#τι να κοιμηθε , να ξεκουραστε για να ξαναρχ σει π#λι απ την αρχ . Αυτ μ νο.

Jστερα ρθαν τα γεγον τα στη γειτονικ χ ρα και ο Μ#ρ17

LIVANOU sel - DDD.qxd

10-05-10

12:04

™ÂÏ›‰·18

MΠEΣΣH ΛIBANOY

κος κατ#λαβε πως ταν η ευκαιρ α που περ μενε. Μαζε οντας λο του το κουρ#γιο, ζ τησε ραντεβο απ το διευθυντ ειδ σεων εν ς μεγ#λου καναλιο . «Πε ρα σε εμπ λεμες καταστ#σεις δεν χω. )μως ε μαι ν ος, πρ θυμος να κ#νω ,τι χρειαστε , να π#ω που χρειαστε , να ξετρυπ σω ,τι ε ναι κρυμμ νο. Μπορε τε να βασιστε τε π#νω μου. Δεν θα σας απογοητε σω. )σο για χρ ματα, ,τι μου δ σετε μου αρκε . Το μ νο που ζητ ε ναι μια ευκαιρ α να βι σω εκε νο που μ χρι τ ρα ξ ρω απ τη σχολ : Τι σημα νει να ε σαι ανταποκριτ ς, μ σα στα γεγον τα, να καταγρ#φεις αυτ που βλ πεις

πως το βλ πεις». Ο ενθουσιασμ ς του νεαρο δημοσιογρ#φου εντυπωσ ασε το διευθυντ ειδ σεων του καναλιο . τσι βρ θηκε ο Μ#ρκος Δημητρι#δης να τρ χει σαν τρελ ς κ#τω απ ναν καταιγισμ πυρ ν στους ερημωμ νους δρ μους του Σερ#γιεβο, εν γ ρω του ο ουραν ς βαφ ταν κ κκινος. )πως ε χε υποσχεθε , οι ανταποκρ σεις του, κα ριες και σωστ ς, κατ#φεραν να κιν σουν την προσοχ στο χ ρο του και να γνωρ σει ευρ τερη αποδοχ . )ταν επ στρεψε στην Αθ να, του γινε η πρ ταση για τη θ ση στη Ν α Υ ρκη, την οπο α αποδ χτηκε δ χως δε τερη σκ ψη. Μ α δεκαετ α αργ τερα γυρνο σε π σω με #δεια χ ρια. Τα χρ ματα που ε χε καταφ ρει να β#λει στην #κρη φευγαν σαν το νερ

σε γιατρο ς, νοσοκομε α και φ#ρμακα για την κυρα-Βασιλικ και ταν ζ τημα χρ νου μ χρι να τελει σουν. Το να πηγα νει κ#θε Σαββατοκ ριακο στο χωρι σ μαινε τρεις ρες π#νω στη μηχαν , και χι π#ντα σε δρ μους ασφαλτοστρωμ νους. τσι μως τα ξοδα ταν πολ λιγ τερα απ το εισιτ ριο του λεωφορε ου.

18