Κίκε Φεράρι «Από μακριά μοιάζουν οι μύγες»

KIKE_FERRARI_MYGES_DD F.qxp_Layout 1 13/05/2019 11:53 Page 5

ΚΙΚΕ ΦΕΡΑΡΙ

Από μακριά μοιάζουν με μύγες P

Mυθιστόρημα ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΙΣΠΑΝΙΚΑ

ΑΝΝΑ ΒΕΡΡΟΙΟΠΟΥΛΟΥ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ

KIKE_FERRARI_MYGES_DD F.qxp_Layout 1 13/05/2019 11:53 Page 6

Το παρόν έργο μεταφράστηκε με την αρωγή του Ινστιτούτου Ραμόν Λιουλ (Institut Ramon Llull). ❧

ΤΙΤΛΟΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ: Kike Ferrari, Que de lejos parecen moscas

Copyright Kike Ferrari, 2017 Copyright Penguin Random House Grupo Editorial S.A., 2017 © Copyright για την ελληνική γλώσσα Εκδόσεις Καστανιώτη Α.Ε., Αθήνα 2016 © ©

1η έκδοση: Ιούνιος 2019 Aπαγορεύεται η αναδημοσίευση ή αναπαραγωγή του παρόντος έργου στο σύνολό του ή τμημάτων του με οποιονδήποτε τρόπο, καθώς και η μετάφραση ή διασκευή του ή εκμετάλλευσή του με οποιονδήποτε τρόπο αναπαραγωγής έργου λόγου ή τέχνης, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 2121/1993 και της Διεθνούς Σύμβασης Βέρνης-Παρισιού, που κυρώθηκε με το ν. 100/1975. Επίσης απαγορεύεται η αναπαραγωγή της στοιχειοθεσίας, σελιδοποίησης, εξωφύλλου και γενικότερα της όλης αισθητικής εμφάνισης του βιβλίου, με φωτοτυπικές, ηλεκτρονικές ή οποιεσδήποτε άλλες μεθόδους, σύμφωνα με το άρθρο 51 του ν. 2121/1993.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ Α.Ε. ΓΡΑΦΕΙΑ: Θεμιστοκλέους 104, 106 81 Αθήνα ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ: Ζαλόγγου 11, 106 78 Αθήνα % 210-330.12.08 – 210-381.63.10 FAX: 210-382.25.30

e-mail: info@kastaniotis.com www.kastaniotis.com ISBN 978-960-03-6553-5

KIKE_FERRARI_MYGES_DD F.qxp_Layout 1 13/05/2019 11:53 Page 7

ΚΕΦΑΛΑΙΑ

Ι. Αυτοί που ανήκουν στον αυτοκράτορα . . . . . . . . . . . . . . . . . 15 ΙΙ. Βαλσαμωμένοι . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 29 ΙΙΙ. Δαμασμένοι . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 39 IV. Γουρουνάκια

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 55

V. Σειρήνες . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 67 VI. Μυθικά πλάσματα . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 81 VII. Αδέσποτα σκυλιά . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 99 VIII. Αυτοί που ανήκουν στην παρούσα ταξινόμηση . . . . . . . . . . 109 IX. Αυτοί που σφαδάζουν σαν τρελοί . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 123 X. Αναρίθμητοι . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 135 XI. Σχεδιασμένοι με λεπτότατο πινέλο από τρίχα καμήλας . . . 145 XII. Και τα λοιπά . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 161 XIII. Αυτοί που μόλις έσπασαν το βάζο . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 175 ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΡΙΑΣ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 189

KIKE_FERRARI_MYGES_DD F.qxp_Layout 1 13/05/2019 11:53 Page 8

KIKE_FERRARI_MYGES_DD F.qxp_Layout 1 13/05/2019 11:53 Page 9

Στον Κάρλος και στον Λέο για την αναπάντεχη συντροφιά τους

KIKE_FERRARI_MYGES_DD F.qxp_Layout 1 13/05/2019 11:53 Page 10

KIKE_FERRARI_MYGES_DD F.qxp_Layout 1 13/05/2019 11:53 Page 11

Maybe I’m not sure what I mean.

I guess mostly what I mean is that there can’t be no personal hell because there ain’t no personal sins. ΤΖΙΜ ΤΟΜΣΟΝ

War konsequent nur in seiner Gier nach Reichtum und in seinem Haß gegen die Leute, die ihn hervorbringen. ΚΑΡΛ ΜΑΡΞ

If there was a market, he would have sold his chances for a thin dime. ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΓΚΟΥΝΤΙΣ

KIKE_FERRARI_MYGES_DD F.qxp_Layout 1 13/05/2019 11:53 Page 12

KIKE_FERRARI_MYGES_DD F.qxp_Layout 1 13/05/2019 11:53 Page 13

Όποιος προτιμά να διαβάσει αυτό το βιβλίο σαν ένα απλό αστυνομικό μυθιστόρημα, είναι δικό του θέμα. ΡΟΔΟΛΦΟ ΓΟΥΟΛΣ

KIKE_FERRARI_MYGES_DD F.qxp_Layout 1 13/05/2019 11:53 Page 14

KIKE_FERRARI_MYGES_DD F.qxp_Layout 1 13/05/2019 11:53 Page 15

ôΙò

Αυτοί που ανήκουν στον αυτοκράτορα 1

KIKE_FERRARI_MYGES_DD F.qxp_Layout 1 13/05/2019 11:53 Page 16

KIKE_FERRARI_MYGES_DD F.qxp_Layout 1 13/05/2019 11:53 Page 17

1

Ο

ΚΥΡΙΟΣ Μάτσι γέρνει πίσω στη ράχη της πολυθρόνας, βυθίζει το χέρι στην ξανθιά γυναικεία χαίτη που κουνιέται ρυθμικά ανάμεσα στα πόδια του και κλείνει τα μάτια. Οι πρώτες πρωινές αχτίδες του ήλιου φιλτράρονται από το τζάμι, σχηματίζοντας πάνω στο γραφείο ένα φωτεινό τρίγωνο που καθώς προχωρά φωτίζει τη μολυβοθήκη, δυο μισοάδεια ποτήρια, τη μινιατούρα της Ντοτζ του Φοντανίτα,2 το παλιομοδίτικο τηλέφωνο, το ανοιχτό σκονάκι, το βουναλάκι της κόκας, την πιστωτική κάρτα με τις ξεφτισμένες άκρες και το παραγεμισμένο σταχτοδοχείο, για να απλωθεί έπειτα στην κορνίζα με την οικογενειακή φωτογραφία, όπου ο κύριος Μάτσι, δέκα χρόνια νεότερος, χαμογελά μαζί με τη γυναίκα του και τα δυο παιδιά του σε μια μεσογειακή ακτή. Τη στιγμή που το φωτεινό τρίγωνο αγγίζει την ξανθιά χαίτη, οι κινήσεις της χάνουν το ρυθμό τους και συνοδεύουν το λαχάνιασμα του κυρίου Μάτσι, που αρπάζει με το δάχτυλά του τα ξανθά τσουλούφια και διαλαλεί τον οργασμό του με ένα μουγκρητό. Ύστερα σωριάζεται στην πολυθρόνα, χαλαρώνει τον κόμπο της γραβάτας, βγάζει από το πρώτο συρτάρι έναν χρυσό Ντιπόν και ανάβει ένα Μοντεκρίστο, όσο η γυναίκα φτιάχνει το μαλλί, σκουπίζει τις άκρες των χειλιών και σνιφάρει μια γραμμή. «Θέλεις;» τον ρωτά. Το πρόσωπό της είναι νέο, ελάχιστα γερασμένο, και κάτω από το αριστερό της μάτι τρέχει το ρίμελ, δίνοντάς της έναν αέρα ατημελησίας, εγκατάλειψης, απελπισίας. Ο κύριος Μάτσι συλλογίζεται το πρόβλημα της καρδιάς του, 17

KIKE_FERRARI_MYGES_DD F.qxp_Layout 1 13/05/2019 11:53 Page 18

το μπλε χαπάκι που πήρε ούτε μια ώρα πριν και που εγγυάται πως το φύλο του, ακόμα σηκωμένο, θα αποτραβηχτεί αργά και υπεροπτικά. «Μπα, όχι», απαντά με τον καπνό του πούρου στο στόμα και αμέσως μετά τον ελευθερώνει μέσα στο τρίγωνο του φωτός που ολοένα μεγαλώνει, για να σχεδιάσουν μαζί –φως και καπνός– φιγούρες στον αέρα, που κανείς δεν κοιτά. Η νεαρή γυναίκα με τα ξανθά μαλλιά τραβάει λαίμαργα μια, δυο, τρεις μυτιές και βρίζει, ικανοποιημένη, για την ποιότητα της κόκας, για την καλή της τύχη, για το τρίγωνο του φωτός που αναγγέλλει άλλη μια όμορφη μέρα –ανάθεμα!– και για τη γεύση του σπέρματος του κυρίου Μάτσι στο στόμα. «Φεύγω, Λουίς...» λέει. «Κλείσε την πόρτα. Εγώ θα μείνω λίγο ακόμα. Πες στον Εδουάρδο και τον Περέιρα να φροντίσουν να είναι όλοι από νωρίς απόψε, έτσι; Και θυμήσου ότι έρχονται οι Μεξικάνοι...» «Ησύχασε, θα τα κανονίσω όλα. Τα λέμε το βράδυ, αγάπη», τον αποχαιρετά η γυναίκα με ένα φιλί στο λαιμό. Ο κύριος Μάτσι αφήνεται στο φιλί της παίζοντας με τον καπνό του Μοντεκρίστο, λες και εκείνη δεν είναι πια εκεί, λες και, αφού είναι πια άδειος από επιθυμία, εκείνο το κορίτσι με το ξανθό μαλλί και την άπληστη μύτη δεν είναι πλέον παρά μια ενόχληση. Ύστερα, όταν εκείνη απομακρύνεται προς την πόρτα λικνίζοντας τους γοφούς της μέσα στην πράσινη φούστα, το βλέμμα του καρφώνεται στον κώλο της. Αύριο θα της τον ξεσκίσω, σκέφτεται. Μόλις μένει μόνος, πάει στο μπάνιο και κοιτάζεται στον καθρέφτη. Εκεί ο κύριος Μάτσι αντικρίζει την επιτυχία. Τι είναι η επιτυχία γι’ αυτόν; Χαμογελά στο είδωλό του και σκέφτεται πως αυτός είναι η επιτυχία. Επιτυχία είναι ένα ξανθό πιπίνι να σου γλείφει τον πούτσο, Λουισίτο, σκέφτεται, χαμογελώντας στον καθρέφτη. Επιτυχία 18

KIKE_FERRARI_MYGES_DD F.qxp_Layout 1 13/05/2019 11:53 Page 19

είναι το άρωμα ενός Μοντεκρίστο, το μπλε χαπάκι και δέκα εκατομμύρια δολάρια στην τράπεζα. Ανάβει πάλι το πούρο που τον περιμένει στο τασάκι του γραφείου και σχηματίζει ένα νούμερο στο καντράν του παλιομοδίτικου τηλεφώνου. Το φωτεινό τρίγωνο έχει κυριέψει το χώρο, αναγγέλλοντας για τα καλά την έλευση της μέρας. «Εμπρός», απαντά η νυσταγμένη, ομιχλώδης φωνή της γυναίκας, σέρνοντας το «ο». «Γεια, τελειώνω και ξεκινώ για το σπίτι». «Τελειώνεις;» κοροϊδεύει τώρα η γυναίκα με διάθεση για καβγά. «Πολύ ευγενικό εκ μέρους σου να μου τηλεφωνείς – πλύθηκες, τουλάχιστον;» «Μη μου σπας τα αρχίδια, Μίρτα, έτσι; Ετοίμασε κάτι για πρωινό, σε μια ώρα περίπου θα είμαι εκεί», ανταπαντά ο κύριος Μάτσι, μάλλον βαργεστημένος παρά θυμωμένος. «Εντάξει, θα πω στην Ερμίνια να σου ετοιμάσει κάτι, αν θες», λέει και αμέσως η φωνή της γυναίκας γεμίζει χαιρεκακία. «Ή μήπως προτιμάς την Γκλάντις...» «Α, μην αρχίζεις πάλι!» γρυλίζει ο κύριος Μάτσι και ταυτόχρονα αναρωτιέται, τραβώντας άλλη μια τζούρα από το πούρο του, γιατί δεν κράτησε εκεί την πιτσιρίκα με το ξανθό μαλλί και την πράσινη φούστα για να της ξεσκίσει για τα καλά τον κώλο, αφού το χαπάκι, καθώς φαίνεται, κάνει ακόμα τη δουλειά του. «Και σε τι οφείλω την τιμή να πάρω πρωινό μαζί σου, αν επιτρέπεται;» Η υπνηλία έχει χαθεί από τη φωνή της γυναίκας και ο εκνευρισμός κερδίζει έδαφος σε κάθε της λέξη. Μπορεί κανείς να νιώσει το οργισμένο τρέμουλο των «σίγμα», ειπωμένων με έναν φιδίσιο συριγμό. «Είναι το σπίτι μου ή όχι;» απαντά ο κύριος Μάτσι που νιώθει να χάνει την υπομονή του. «Είσαι ή όχι η γυναίκα μου; Ε, λοιπόν, φτιάξε κάτι νόστιμο, άντε... Σε μια ώρα περίπου φτάνω σπίτι».

19

KIKE_FERRARI_MYGES_DD F.qxp_Layout 1 13/05/2019 11:53 Page 20

Κλείνει το ακουστικό. Σπασαρχίδω! σκέφτεται. Παρά το μπλε χαπάκι και την καρδιά του, αποφασίζει, πριν ξεκινήσει, να ρουφήξει μια γραμμή.

20

KIKE_FERRARI_MYGES_DD F.qxp_Layout 1 13/05/2019 11:53 Page 21

2

Κ

« ΑΛΗΜΕΡΑ, κύριε, όλα εντάξει;» ρωτάει ο γορίλλας με το ξυρισμένο κεφάλι, που –με άγρυπνο βλέμμα, χέρια σταυρωμένα στην πλάτη, πρόσωπο ανέκφραστο– φυλάει την πόρτα του γκαράζ στα υπόγεια της «Αυτοκρατορίας». «Εντάξει», απαντά ξερά ο κύριος Μάτσι με σφιγμένα σαγόνια. Κροταλίζει έπειτα τα δάχτυλα και τεντώνει το χέρι. «Κλειδιά», λέει. «Κλειδιά», ξαναλέει αμέσως, χωρίς να δώσει χρόνο. Ο γορίλλας με το ξυρισμένο κεφάλι κινείται γρήγορα, με μια αναπάντεχη σβελτάδα για το τεράστιο, βαρύ του σώμα. «Ορίστε, κύριε», λέει με το ανέκφραστο πρόσωπό του καθώς βάζει τα κλειδιά της Μπε-Εμ-Βε στο τεντωμένο χέρι του κυρίου Μάτσι, που συνεχίζει να περπατά χωρίς ένα «ευχαριστώ». «Περίμενε μέχρι να φύγω και πήγαινε για ύπνο, χοντρέ», λέει ο κύριος Μάτσι κοιτώντας απ’ την άλλη, χωρίς να κόψει το βήμα του. Αφού πατήσει δυο φορές το συναγερμό της Μπε-Εμ-Βε, μπαίνει μέσα. Η αίσθηση του καθίσματος είναι φανταστική. Μόνος του διάλεξε τα καλύμματα. Σαν χάδι σε νεαρό κωλαράκι, σκέφτεται ο κύριος Μάτσι. Βγάζει τη γραβάτα, τη χώνει στην τσέπη του σακακιού και γυρίζει τον μεσαίο καθρέφτη για να κοιταχτεί. Κάνει μια γκριμάτσα που χωρίς την κοκαΐνη θα ήτανε χαμόγελο. Εξετάζει τα μάτια, τα δόντια, τα ούλα και τέλος τα ρουθούνια, κοιτώντας 21

KIKE_FERRARI_MYGES_DD F.qxp_Layout 1 13/05/2019 11:53 Page 22

για ίχνη. Δεν υπάρχουν. Βάζει τον καθρέφτη στη θέση του και συλλογίζεται την επιτυχία. Αυτό εδώ το αυτοκίνητο είναι η επιτυχία, Λουισίτο, σκέφτεται. Το πρώτο πράμα που σνίφαρες πριν από λίγο, οι γραβάτες σου από ιταλικό μετάξι, ως και η σπασαρχίδω η Μίρτα, όλα αυτά είναι επιτυχία. Ψάχνει στο ντουλαπάκι του αυτοκινήτου τα μαύρα γυαλιά Βερσάτσε και τα φορά. Τώρα, μάλιστα, είναι έτοιμος. Γυρνά το κλειδί στη μίζα και η μηχανή της Μπε-Εμ-Βε ανάβει, αθόρυβη και δυνατή. Πριν καλά καλά κλείσουν οι πόρτες του γκαράζ πίσω από τα κόκκινα φώτα του μαύρου αμαξιού, που ήδη απομακρύνεται τρέχοντας αντίθετα στην Μπαλκάρσε προς την οδό Μπελγράνο, ο γορίλλας με το ξυρισμένο κεφάλι φτύνει καταγής, λύνει τη γραβάτα και, κουνώντας το κεφάλι σάμπως κάτι να αρνείται, μονολογεί: «Πουτάνας γιε!»

22

KIKE_FERRARI_MYGES_DD F.qxp_Layout 1 13/05/2019 11:53 Page 23

3

Ε

μια μαύρη αστραπή που διασχίζει τη Χενεράλ Πας στις εφτά το πρωί και αφήνει πίσω της βλέμματα θαυμασμού και ζήλιας. Ο κύριος Μάτσι αισθάνεται σαν χάδι αυτά τα φθονερά βλέμματα που πέφτουν πάνω στις λαμαρίνες της Μπε-Εμ-Βε, καθώς τρέχει σαν να γλιστρά πάνω στην άσφαλτο. Κατευθύνεται προς τη βόρεια έξοδο της Παναμερικάνα και, τη στιγμή που η στροφή ανοίγει και κλείνει, το κινητό του χτυπά. «Εδώ Μάτσι», απαντά. «Γεια σου, μπαμπά. Συγγνώμη που σ’ τη σπάω τέτοια ώρα, αλλά θέλω να δεις αν μου έπεσε ένα βιβλίο από το σακίδιο στο αμάξι σου, το χρειάζομαι για τη σχολή και...» Ο κύριος Μάτσι, που έχει ήδη πάψει να ακούει, αφήνει το τηλέφωνο στο κάθισμα του συνοδηγού και συνδέει το hands free, ενώ το βλέμμα του αναζητά το βιβλίο της κόρης του. Όταν βάζει το ακουστικό στο αυτί, εκείνη εξακολουθεί να μιλά για το βιβλίο. «... δίνω εξετάσεις την επόμενη βδομάδα και είναι απαραίτητο...» Κάτι πορτοκαλί ξεπροβάλλει ανάμεσα στην πόρτα και στο κάθισμα του συνοδηγού. Ο κύριος Μάτσι, χωρίς να κόψει ταχύτητα και με το αριστερό χέρι πάντα στο τιμόνι, τεντώνεται και το πιάνει. Είναι ένα βιβλίο: Οι λέξεις και τα πράγματα. «Εδώ είναι, Λουσιάνα», διακόπτει ο κύριος Μάτσι το μονόλογο της κόρης του. «Πέρνα να το πάρεις όποτε θες απ’ το σπίτι ή απόψε απ’ την “Αυτοκρατορία”. Άντε, μικρή, σ’ αφήνω τώρα γιατί οδηγώ». «Οκέι, μπαμπά, θα περάσουμε το βράδυ με τον Φε. Τα λέΙΝΑΙ

23

KIKE_FERRARI_MYGES_DD F.qxp_Layout 1 13/05/2019 11:53 Page 24

με γύρω στις εννιά. Φιλιά!» λέει η κόρη, αλλά ο κύριος Μάτσι δεν την ακούει. Έχει κλείσει αμέσως μετά τη λέξη «οδηγώ» για να αφοσιωθεί, επιτέλους, στην απόλαυση της μαύρης αστραπής που γλιστρά στην άσφαλτο της Παναμερικάνα. Τούτη τη στιγμή δεν θέλει να σκέφτεται τα παιδιά του, ούτε τη Λουσιάνα, και ακόμα περισσότερο τον Άλαν. Ούτε αναρωτιέται πια τι είναι επιτυχία, διότι την αισθάνεται στο πανίσχυρο γουργουρητό του γκαζιού κάτω απ’ το δεξί του πόδι, στην απαλότητα του καθίσματος και στο πειθήνιο υδραυλικό τιμόνι, στις αχτίνες του ήλιου και στα βλέμματα θαυμασμού και ζήλιας, που αντανακλώνται πάνω στη λάμψη της Μπε-Εμ-Βε. Δεν έχει καλά καλά αφήσει πίσω του τα δεύτερα διόδια, όταν ο κύριος Μάτσι νιώθει ένα τράνταγμα στο τιμόνι, και το αμάξι, που διέσχιζε σαν μαύρη αστραπή την άσφαλτο, του φεύγει προς τα αριστερά. Μ’ έπιασε λάστιχο, σκέφτεται. Το δεξί μπροστινό, σκέφτεται. Με μια επιδέξια μανούβρα ισιώνει την Μπε-Εμ-Βε και τη φέρνει δίπλα στο κράσπεδο. «Σκατά!» φωνάζει ο κύριος Μάτσι. Σκατά! Σκατά! Δεν έχω πάθει λάστιχο εδώ και είκοσι, είκοσι πέντε χρόνια, σκέφτεται. Αλλιώς, ποιος ο λόγος να δώσει κανείς διακόσια χιλιάρικα για ένα αμάξι; Χωρίς να σβήσει τη μηχανή, ακουμπά το κεφάλι στο κάλυμμα του καθίσματος που έχει διαλέξει ο ίδιος και κλείνει για μια στιγμή τα μάτια. Πρέπει να οπλιστεί με υπομονή και ψυχραιμία για να βγει από το αμάξι. Και κυρίως, πρέπει να είναι έτοιμος για τις χλευαστικές ματιές που θα γεννήσει η χαιρεκακία όλων εκείνων που με τα παμπάλαια Ντούνα, 504 και 19,3 αυτοκινητάκια που αξίζουν όσα αυτός ξοδεύει σε μια πουτάνα ή σε ένα γεύμα, προσπερνούν την ακινητοποιημένη ΜπεΕμ-Βε, ενώ λίγο πριν την έβλεπαν να γλιστρά στην άσφαλτο σαν μαύρη αστραπή. Ξέρει ότι όλοι αυτοί οι φτωχομπινέδες θα απολαμβάνουν τώρα το θέαμα.

24

KIKE_FERRARI_MYGES_DD F.qxp_Layout 1 13/05/2019 11:53 Page 25

Μια μικρή νίκη για τις τιποτένιες ζωές τους, σκέφτεται. Έτσι, πριν βγει να δει το λάστιχο, αφήνει να περάσει η πρώτη στρατιά των Ντούνα, των 504 και των 19, και ανοίγει το βιβλίο της κόρης του. Διαβάζει: «... Αυτό το βιβλίο γεννήθηκε από ένα γραπτό του Μπόρχες που προκαλεί ένα γέλιο ικανό να ανατρέψει καθετί οικείο στη σκέψη...» «Τι;» μονολογεί. Κουνά αποδοκιμαστικά το κεφάλι. Διαβάζει λίγο ακόμα και αποφαίνεται ότι αυτό που διαβάζει είναι μια γελοία απαρίθμηση, μια ανόητη λίστα που θα μπορούσε να την έχει σκαρφιστεί ένα πεντάχρονο.4 Γι’ αυτό πληρώνω τη σχολή; σκέφτεται. Για να διαβάζει η Λουσιάνα αυτές τις μαλακίες; Τουλάχιστον, αν σπούδαζε δικηγόρος ή μηχανικός, τότε μάλιστα, αλλά όχι. Τετρακόσια πενήντα δολάρια το μήνα τού στοιχίζει το πανεπιστήμιο. Και γιατί; Για να μελετά η κόρη του κρετίνους σαν αυτόν εδώ τον παπάρα που γράφει μια λίστα για πεντάχρονα. Αυτοί είναι οι φιλόσοφοι, οι κοινωνιολόγοι, οι στοχαστές; Αυτά τής βάζουν στο κεφάλι οι καθηγητές που ζουν απ’ τα λεφτά του; Και τι ξέρουν αυτοί να κάνουν; Ξέρουν να φτιάχνουν μια αυτοκρατορία απ’ το μηδέν, όπως εκείνος; Μπορούν να δίνουν τετρακόσια πενήντα δολάρια για τα πανεπιστημιακά καπρίτσια των παιδιών τους; Ε, μπορούν; Το χέρι σφίγγεται πάνω στο βιβλίο. «... Αυτό το βιβλίο γεννήθηκε από ένα γραπτό του Μπόρχες...» ξαναδιαβάζει. Τέτοια έγραφε ο Μπόρχες, ο μεγάλος εθνικός τους συγγραφέας; Ο κύριος Μάτσι συγχαίρει τον εαυτό του που δεν τον διάβασε ποτέ. Επιστρέφει πάλι στα βιβλίο για να μεγαλώσει ο εκνευρισμός του. «... Έτσι λοιπόν, τι είναι αδύνατο να σκεφτούμε και για ποια αδυνατότητα πρόκειται;» διαβάζει.

25

KIKE_FERRARI_MYGES_DD F.qxp_Layout 1 13/05/2019 11:53 Page 26

Ανοίγει το παράθυρο φουρκισμένος ο κύριος Μάτσι και πετά το βιβλίο με το πορτοκαλί εξώφυλλο καταμεσής της Παναμερικάνα. Κοιτά με ευχαρίστηση καθώς ένα, δύο, τρία αμάξια περνούν από πάνω του και στη συνέχεια βγαίνει από την Μπε-Εμ-Βε με τη λέξη «καραγκιόζηδες» να πάλλεται στο στόμα του.

26

KIKE_FERRARI_MYGES_DD F.qxp_Layout 1 13/05/2019 11:53 Page 27

4

Σ

« Ε ΕΞΗΝΤΑ λεπτά το πολύ η οδική βοήθεια θα βρίσκεται κοντά σας. Ευχαριστούμε που μας καλέσατε», λέει μια ευγενική, ανέκφραστη φωνή στο τηλέφωνο. «Εξήντα λεπτά;» κραυγάζει ο κύριος Μάτσι. «Έχεις τρελαθεί, μικρέ; Ξέρεις πόσα πληρώνω εγώ για την ασφάλεια; Αν είναι να περιμένω μια ώρα, διακόπτω το συμβόλαιό μου και αλλάζω μόνος μου το λάστιχο. Ποιο είναι το όνομά σου;» «Φερνάντο, κύριε. Το συνεργείο πρέπει–» «Όνομα και επίθετο, μικρέ, και τον αριθμό του υπαλληλικού σου μητρώου, για την περίπτωση που μιλήσω με τον κύριο Λόπες Λεκούμπε για την ακύρωση του συμβολαίου μου», τον διακόπτει και απειλεί ο κύριος Μάτσι. Η φωνή του μαρτυρά πως είναι συνηθισμένος σε δύο πράγματα: να διακόπτει και να απειλεί. «Κύριε, πρέπει να καταλάβετε ότι–» προσπαθεί η ευγενική, ανέκφραστη φωνή του Φερνάντο. «Τέλειωνε, μικρέ, δεν έχω όλη μέρα, πες μου το πλήρες όνομά σου–» «Περιμένετε μια στιγμή στη γραμμή, παρακαλώ», λέει και μια μηχανική εκτέλεση του «Für Elise» διαδέχεται τη φωνή του Φερνάντο. Δέκα δευτερόλεπτα μετά, η φωνή επιστρέφει και τον ευχαριστεί που παρέμεινε στη γραμμή. Τακτοποίησαν κάποια θέματα και η οδική βοήθεια θα βρίσκεται εκεί το πολύ σε είκοσι λεπτά.

27

KIKE_FERRARI_MYGES_DD F.qxp_Layout 1 13/05/2019 11:53 Page 28

«Ευχαριστούμε που καλέσατε την “Ασφαλιστική Καρμπαχάλες”». «Οκέι, μικρέ. Σε είκοσι λεπτά, έτσι;» προειδοποιεί ο κύριος Μάτσι πριν κλείσει το τηλέφωνο. Πηγαίνει έπειτα στη ρόδα για να δει τι έγινε. Από το σκασμένο λάστιχο προεξέχουν τρία ακτινωτά καρφιά. Παίρνει ένα στα χέρια του και το περιεργάζεται. Έχω να δω αυτό το σκατόπραμα από τη γενική απεργία των υφαντουργών, σκέφτεται. Πότε ήτανε; Το ’74, το 75; Ήταν πάντως επί κυβέρνησης Ισαμπέλ Περόν. Εκείνοι οι κομμουνιστές του κώλου μάς πέταγαν αυτά τα καρφιά για να μην μπορέσουμε να βγούμε, θυμάται και τούτη η θύμηση τον κάνει ανήσυχο. Το ζώο της παράνοιας ξυπνά μέσα του και ο κύριος Μάτσι αρχίζει να κοιτά γύρω του: Τα καρφιά βρίσκονται εκεί επειδή κάποιος τα έριξε. Κι εκείνος, με ένα αμάξι των διακοσίων χιλιάδων δολαρίων, είναι εύκολος στόχος. Στο ντουλαπάκι του συνοδηγού υπάρχει ένα Γκλοκ σαρανταπεντάρι που του χάρισε το φιλαράκι του, ο τρελο-Γουίλκινσον. Ο κύριος Μάτσι το βγάζει, σιγουρεύεται ότι είναι γεμάτο και απασφαλισμένο. Τότε μόνο, με το Γκλοκ να σημαδεύει το έδαφος και το ζώο της παράνοιας ξύπνιο για τα καλά, πηγαίνει μέχρι το πορτμπαγκάζ για να βρει έναν δεύτερο γεμιστήρα. Κι εδώ ξεκινά η ιστορία.

28