nomen in de geanimeerde creatie. De spanning tussen de tonen gaat ten dele verloren door de visuele invulling die een duidelijk verloop aanduidt. Dit is mede bepaald door de heldere vormgeving en de pittigheid van de deps. Silvia heeft het glijdende karakter van de muziek gerespecteerd in bepaalde lagen. Tegelijkertijd heeft ze zich laten leiden door details en fijne accenten in de klank om het beeld levendig te maken. Ze heeft in haar visuele vertaling van Weberns de Bagatelle een duidelijke ABA-structuur geïntroduceerd door de compositie te laten beginnen en eindigen met hetzelfde beeld: het tableau. Wat het visuele vocabularium betreft, heeft ze naast de ronde, warme vormen strakke en scherpe lijnen aangebracht en naar kleurcontrasten gezocht. Dit alles geeft een eigen dynamiek aan de totale compositie. We luisteren duidelijk anders naar Weberns muziek zonder de beeldband, wat aanduidt dat het beeld de compositie beïnvloedt. Het beeld bevat veel meer ritmische elementen dan het muziekstuk. In grote lijnen zijn de fraseringen gevolgd. Het glijdende karakter van de sonore bewegingen is echter op verschillende manieren geïnterpreteerd: soms is de toename van de dynamiek weergegeven door een opeenstapeling van visuele elementen, soms door snellere, grilligere en grotere bewegingen. Ook het doorgaande karakter van de sonore beweging krijgt verschillende interpretaties: een opeenvolging van gebeurtenissen met een tableau als resultaat; een aangehouden lijn met allerlei microbewegingen; een opeenstapeling van verschillende bewegingen die in relatie tot elkaar komen te staan; het ontstaansproces van een beeld; het in- en uitzoomen van de geanimeerde vlakken. Op het gebied van het ruimtegebruik is vooral gewerkt met de principes van richting: in het beeld ten opzichte van het kader, of door een directe lijn en projectie in de visuele ruimte. Audiovisueel is een compositie tot stand gekomen waarin een grote samenhang heerst tussen de sonore en visuele bewegingen. De visuele interpretatie creëert het kader waarbinnen we de muziek horen; de klank van haar kant bepaalt voor het grootste deel het tempo waarin we kijken. Kijken en luisteren wisselen elkaar af. Weberns muziek wordt anders ervaren met of zonder beeld. We kijken eerst naar de veelheid van elementen die het tableau doen ontstaan. Daarna worden we weer wakker geschud door de sonore bewegingen: de pizzicati tegenover de glijdende bogen die worden neergezet. Kleine accenten krijgen een nadruk door een verdubbeling ervan in het beeld. Op het moment dat de dep in een andere kleur en vorm wordt weergegeven, ontstaat een aparte vertelkracht in het beeld: het Chinese teken wordt aangekondigd. We worden geconfronteerd met een stilstaand beeld dat wel is aangegeven door het pizzicato in de muziek maar niet overeenstemt met de sonore frasering. De sonore bewegingen worden in een opeenvolging van gebeurtenissen geïnterpreteerd waardoor we opnieuw intenser gaan kijken tot op het einde alles oplost.
Michaels Bagatelle In het tweede stadium van het experiment werd aan componist Michael Weilacher gevraagd om de beeldband van Silvia auditief te interpreteren en de waargenomen bewegingskwaliteiten weer te geven in klank. Hoewel ook dit maal de eigenlijke analyse van de empirische data moet wachten tot later, kunnen we vaststellen hoe dezelfde geanimeerde beweging verandert volgens de sonore of visuele keuzes die men maakt. Laten we opnieuw kijken naar de resultaten in periodes. periode 1. De ruimte wordt geopend met een sterke slag op de tamtam die verder resoneert. In het beeld volgt deze klank de spiraal die tot stilstand komt in het tableau. Deze vorm ebt weg op de resonantie van de cimbalen. Wat ons meeneemt, is de kracht van de aanzet en de verdere uitwerking van het visuele ritme in de compositie. Ineens worden kleine details prominent en fungeren ze als een soort beweegreden. Voor het tableau verdwijnt, zien we links in het kader twee korte tikbewegingen. Michael ondersteunt dit detail zodat ze de aanzet tot het verdwijnen van het tableau lijken te zijn. Dit geeft de audiovisuele compositie een uitgesproken dynamisch karakter. De eerste dep is totaal anders uitgewerkt. De muziek geeft het begin van de dep aan en accentueert het raken van de ‘grond’. In de visuele stilte die daarop volgt, verbindt de muziek de deps aan elkaar. Er komt een bewegingszin met een vinnig, plots en licht karakter tot stand die in contrast staat met de aanzet van de continuïteit van de trilbeweging.
11