Περιβαλλοντικοί πρόσφυγες

Περιβαλλοντικοιί προί σφυγες

Εργασιία της Β ταί ξης του 4ου Γυμνασιίου Πατρώίν Μαί ρτιος 2021

Ονομαί ζομαι Allison και μεί νώ στο Shishmaref στην Αρκτικηί . Το Shishmaref ειίναι εί να υπεί ροχο μεί ρος για να ζηί σετε γιατιί οί λοι γνώριίζουν ο εί νας τον αί λλον. Δυστυχώίς οί μώς τα τελευταιία χροί νια η κλιματικηί αλλαγηί εί χει μεγαί λο αντιίκτυπο στο χώριοί μου. Καί θε φοραί που μια μεγαί λη καταιγιίδα χτυπαί την ποί λη μας, διαβρώίνει τη γη αποί την πλευραί του ώκεανουί και την πλευραί της λιμνοθαί λασσας. Μεγαί λα κυί ματα χτυπαί νε τη γη μας καθημεριναί . Συμπατριώίτες και καλοιί μας φιί λοι χαί νουν τις βαί ρκες του και μερικεί ς φορεί ς οι ιίδιοι βυθιίζονται στη θαί λασσα. Ψαί χνουμε τροί πους να βοηθηθουί με και να μην χαί σουμε το χώριοί μας. Ένας απ’ αυτουί ς ειίναι οι μεγαί λοι βραί χοι που εί χουμε βαί λει στην πλευραί του ώκεανουί σαν τειίχος για να εμποδιίσουμε τα κυί ματα να φταί σουν στη στεριαί . Δε ξεί ρώ ποί σο θα κρατηί σει και αν θα σώίσουμε το χώριοί . Πολλοιί αί νθρώποι αναγκαί ζονται να μεταναστευί σουν σε αί λλες χώίρες. Δυστυχώίς, νομιίζώ πώς αν συνεχιίσουμε εί τσι θα πρεί πει να φυί γώ κι εγώί με την οικογεί νεια μου οί σο κι αν αγαπώί αυτοί ν τον τοί πο. Δεν αντεί χώ αί λλο! Η ζώηί μας εί χει αλλαί ξει. Γιατιί να μην ηί ταν οί λα οί πώς πριν που οι αί νθρώποι…. Κατεριίνα Β 1

Αναστασία Ρήγ... Β3

Αδαμαντία Μπακ…. Β2

Και το κλιί μα ειίναι κακοί ,

αί σχημο εί χει καιροί ! Και εί νας αί νθρώπος κοιταί , μ‘ απελπισιία στη ματιαί .. Και ώσαί ν η ελπιίδα, του γεμιίζει με θαί ρρος την καρδιαί , καί πώς ναι, την κατακλυί ζει σαν να παί λλονται καρφιαί . Ένα σπιίτι εί χει χαθειί και μια αναί μνηση ακριβηί ! Η μαί να ψαί χνει συνεχώίς, τα μικραί της τα παιδιαί , τη στιγμηί που εί να κανοί νι της βομβιίζει την καρδιαί . Η φτώίχεια αί ρχει δεν υπαί ρχει και τους μερικουί ς κραταί και εί να δαί κρυ τους κυλαί ει, τα χειλαί κια τους φιλαί .

Πλησιαί ζει και'να κυί μα και

εί νας αί νθρώπος φώναί ζει, φεί ρτε χώίμα, φεί ρτε πεί τρες και η ψυχηί μας θα ησυχαί σει. Ρουί χα διίχώς να φοραί νε, τον ουρανοί αυτοιί κοιταί νε και το κρυί ο και ο αεί ρας, γιίναν δυνατοί ς πατεί ρας. Λυί πη, φοί βος και θυμοί ς, γιίναν φοβεροί ς παλμοί ς. Αγλαιΐα Ιγγλ.. Β2

Άννα Μαρία Β3

Αριστείδης Σταθ. Β3

Μαρία Μαρ.. Β3

ΜΕΣ ΤΗΣ ΜΕΣΟΓΕΙΟΥ ΤΑ ΒΑΘΗ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ, Η ΞΑΚΟΥΣΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΟΛΟΥΣ ΒΟΗΘΕΙ. ΑΔΕΛΦΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΑΙΣΘΗΜΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ, ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΣΜΟ ΜΑΣ ΚΑΛΕΙ, ΣΤΗΝ ΑΔΕΛΦΙΚΟΤΗΤΑ ΜΕ ΣΤΟΡΓΗ, ΠΙΣΤΗ, ΠΑΘΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΥΛΕΓΥΗ ΒΑΣΙΑ ΤΑΣΣ……. B2

«Μπορειίτε να περιγραί ψετε εκειί νη την ημεί ρα που αναγκασθηί κατε να εγκαταλειίψετε την πατριί δα σας και να εί ρθετε στη χώίρα αυτηί σαν προί σφυγας; Ποί σα χροί νια πριν ειίδατε για τελευταιία φοραί το σπιίτι και την οικογεί νειαί σας;» ρώίτησε ο δημοσιογραί φος. «Μα πώίς περιγραί φονται τεί τοια γεγονοί τα… ξεί ρετε μερικεί ς φορεί ς απορώί πώς οι αί νθρώποι ακουί νε τις μαρτυριίες ανθρώίπών που τα εί χασαν οί λα μεί σα σε μια νυί χτα, και η καρδιαί τους δε σπαραί ζει!» Ένα απαλοί χαμοί γελο σχηματιί στηκε στο προί σώποί της, σαν να μην ηί θελε να αφηί σει τα δαί κρυαί της να κυληί σουν και να χαιϊδεί ψουν τη γερασμεί νη της επιδερμιί δα. Με τα καφετιαί της μαί τια κοιίταξε τον κυί ριο απεί ναντιί της και εί κανε να απαντηί σει στην ερώίτηση που της ειί χε καί νει με τοί ση ψυχροί τητα. Αλλαί καθώίς εί κανε να του απαντηί σει καί τι την σταματουί σε. Έκανε μια ολιγοί λεπτη παυί ση, ρουί φηξε το νεροί της και συνεί χισε… «Πολλοιί αί νθρώποι στην καριεί ρα μου, μου εί χουν καί νει πολλεί ς ερώτηί σεις, αλλαί εγώί παί ντα τους απαντουί σα με ψεί ματα. Ίσώς επειδηί φοβοί μουν να τους αποκαλυί ψώ την ταυτοί τηταί μου.» Έκλεισε τα μαί τια της για να θυμηθειί εκειίνη τη στιγμηί και συνεί χισε… «Ήταν 1η του Γεναί ρη και μοί λις πριν αποί λεπταί ειίχε αλλαί ξει ο χροί νος, 1953… Πώίς περναί ν τα χροί νια…» και με εί να ονειροποί λο βλεί μμα κοιίταξε εί ξώ αποί το παραί θυροί της τον ηί λιο που κρυβοί ταν πιίσώ αποί τα χιονισμεί να βουναί και σα να της εί γνεψε. Με εί να γλυκοί σκυί ψιμο του κεφαλιουί της γυί ρισε πιί σώ στα λοί για που ειί χε αφηί σει να πεταί ξουν πριν λιί γο… «Έξώ το κρυί ο ηί ταν τσουχτεροί και η θαί λασσα ηί ταν αί γρια, δεν τολμουί σες να την πλησιαί σεις. Ήμασταν οί λοι εί τοιμοι να παί με στα κρεβαί τια μας. Βλεί πεις, νεαρεί μου, δεν ηί μασταν πλουί σιοι και ο πατεί ρας μου εί βαλε οί λες τις οικονομιίες του και τις δικεί ς μου μαζιί, μιας και ηί μουν η μεγαλυί τερη κοί ρη. Η μαί να μας ειίχε παί θει μεγαί λη στενοχώίρια με τον θαί νατο της γιαγιαί ς μου και δεν ειί χε βαί λει τιίποτα στο στοί μα της μεί ρες ολοί κληρες θυμαί μαι. Ο πατεί ρας μας ηί θελε να την ευχαριστηί σει και να δει το προί σώποί της να χαμογελαί ξαναί . Τα δαί κρυα εί διναν μεγαί λη μαί χη για να μην κυληί σουν το εί να μεταί το αί λλο. Ήτανε εί να μεγαί λο γλεί ντι, οί λη η φαμιί λια μας οί ξώ στην αυληί . Που να το ξεί ραμε οι κακοί μοιροι πώς λιίγες ώίρες αργοί τερα δε θα ξανανταμώίναμε .

Λιί γο πριν την καταστροφηί ηί μουνα στο δώμαί τιο που μοιραζοί μουν με τα μικροί τερα αδεί λφια μου. Αχ, πώς τη θυμαί μαι αυτηί την καμαρουί λα, μικρηί χώριίς θεί ρμανση, οί πώς και το υποί λοιπο σπιί τι αί λλώστε…». Εκειί της ξεί φυγε εί να χαμοί γελο που το συνοί δευσε το χαμοί γελο του αί ντρα απεί ναντιί της. «Έγραφα… αποί τοί τε μου αί ρεσε. Τα αδεί λφια μου, οι τρεις αδελφεί ς μου και οι δυί ο αδελφοιί μου εί παιζαν και γεί λαγαν με τη μπαί λα που καταί φερε και τους πηί ρε η θειί α μου, που ουί τε που θυμαί μαι το οί νομαί της… τοί σο λιίγο την εί βλεπα… και εγώί εί γραφα για μια οί μορφη πριγκιί πισσα στο τετραί διο που μου ειί χε παί ρει. Να, ακοί μα το διαβαί ζώ τα βραί δια μερικεί ς φορεί ς και υί στερα θυμαί μαι τη ξεί γνοιαστη ζώηί που εί κανα με την οικογεί νειαί μου». Με μια κιί νηση το ΄δειξε και ο νεαροί ς εί κανε να το πιαί σει με ενθουσιασμοί . Ήταν σκισμεί νο στην αί κρη, σα να ειί χε βραχειί. «Και σε μια στιγμηί νιώίθώ το σώίμα μου να σειίεται μαζιί με τη γη. Το σπιί τι μας εί γινε κομμαί τια και το μοί νο που μπορουί σα να σκεφτώί ηί ταν τις φορεί ς που ειί χα στενοχώρηί σει τους γονειίς μου, τις φορεί ς που ειί χα μαλώίσει τα αγαπημεί να μου αδεί λφια. Ήξερα πώς ηί ταν αργαί . Εγκλώβισμεί νοι οί λοι μας και φοβισμεί νοι περαί σαμε δυο μεί ρες στην ιί δια θεί ση. Κουρασμεί νη πλεί ον, μη θεί λοντας να περιμεί νώ καί ποιον να μας σώίσει, εί σπρώξα με οί λη μου τη δυί ναμη το εί πιπλο που ειίχε πλακώίσει το ποί δι μου και καταί φερα να παί ώ προς το δώμαί τιο τών γονιώίν μου. Ήταν αργαί …». Έσκυψε το κεφαί λι της και αί φησε τα δαί κρυαί της ελευί θερα. Ο δημοσιογραί φος την πλησιίασε με μαί τια βουρκώμεί να. «Θεί λετε να συνεχιί σουμε;» τη ρώίτησε και εκειίνη εί γνεψε καταφατικαί . «Όποτε ειίστε εί τοιμη…» προί σθεσε. «Δε μπορουί σα να βρώ πουθεναί τα αδεί ρφια μου. Πιίστεψα πώς και αυταί ειίχαν την ιίδια καταί ληξη. Ωίρες αργοί τερα εί χασα καί θε ελπιίδα. Ξαί φνου αί κουσα εί να κλαί μα, αυτοί το γνώστοί κλαί μα που σχεδοί ν καί θε βραί δυ καθησυί χαζα επειδηί εί βλεπε εφιαί λτες.

Άφησα το θοί ρυβο να με φεί ρει πιο κονταί . Και ναί τοι…» με μια κιίνηση πεταί χτηκε σα να ξαναζουί σε τη στιγμηί τουί τη αλλαί αυτηί τη φοραί με διαφορετικοί τεί λος. «Αυτοιί ηί ταν! Τα αδεί λφια μου! Βγηί καμε εί ξώ μεταί αποί μεγαί λη προσπαί θεια. Πηί γαμε προς εί να μεγαί λο πληί θος. Ήταν πολυί μεγαί λος σεισμοί ς, λεί γανε οι γεί ροι και οι κυραί δες κλαιίγανε. Ήμασταν σε εποχηί πολεί μου και οί λοι ειίχαν καταλαί βει πώς κανειί ς δε θα καταφεί ρει να βγει αποί τη χώίρα, οί χι ζώντανοί ς τουλαί χιστο…». «Μα πουί ηί ταν ο στρατοί ς της χώίρας σας;» τη διεί κοψε. « Αυτοί αναρώτιοί μασταν και εμειίς, καλοί μου παιδιί . Ποτεί δεν μαί θαμε, να σου πώ την αληί θεια ηί μαί λλον ποτεί δεν καταλαί βαμε. Σαν φτώχηί χώίρα που ηί μασταν δεν ειί χαμε δυνατοί στρατοί και υπηί ρχαν ηί δη μεγαί λες απώίλειες ανθρώίπινών ζώώίν. Περιμεί ναμε για να αναπνευί σουμε για τελευταιία φοραί , για να ρουφηί ξουμε την τελευταιί α «δοί ση» οξυγοί νου. Και τοί τε οί λα σβηί στηκαν, χαί σαμε τη γη καί τώ αποί τα ποί δια μας. Τα εχθρικαί τανκ εί ρχονταν, τα ακουί γαμε. Κρυί βαμε τα παιδιαί και τις γυναιί κες για να μην τους παί ρει ο εχθροί ς. Ήμουν τυχερηί που εί ζησαν και τα δυο μου αδεί ρφια. Ο αδερφοί ς μου μας «αί φησε» πριν λιί γο καιροί και η αδερφηί μου ειί ναι εδώί, μαζιί μου. «Τι εί γινε μεταί ; Πώίς καταληί ξατε εδώί και γιίνατε μια τοί σο γνώστηί συγγραφεί ας;». «Εδώί η ιστοριί α κοντευί ει προς το τεί λος και οί λα γιίνονται πιο απλαί . Παραί νομοι ηί μασταν και εμειίς μεί χρι πριν αποί 31 χροί νια. Τοί τε ηί ταν που παντρευί τηκα τον συί ζυγοί μου. Απεί κτησα την ελληνικηί υπηκοοί τητα και αί ρχισα να γραί φώ. Ο αδερφοί ς μου παντρευί τηκε και εί κανε μεγαί λη οικογεί νεια, ενώί η αδερφηί μου αποφαί σισε να μου καί νει παρεί α για το υποί λοιπο της ζώηί ς της. Το πρώίτο μου βιβλιί ο δημοσιευί τηκε 10 χροί νια αργοί τερα, το 1963, και μιλαί για εκειίνη τη νυί χτα και τη μετεί πειτα ζώηί μου. Για το πώς γνώίρισα το συί ζυγοί μου και σταματαί λιί γο πριν την εγκυμοσυί νη μου». «Μεί χρι τώίρα ποί σα βιβλιία εί χετε γραί ψει;» τη ρώίτησε. «Έχώ γραί ψει 21 βιβλιί α και οί λα αφηγουί νται ιστοριίες αί γνώστών ανθρώίπών που οί μώς λοί γώ της προσφυγιαί ς τους εί χουν πολλαί να διηγηθουί ν».

Frankie Morland - World In Danger Ελπιίζώ να ειίμαστε καλαί , Μισώί να βλεί πώ τον κοί σμο σε κιίνδυνο, Θεί λώ να απολαυί σώ την ομορφιαί σου, Πριν φυί γεις

https://www.youtube.com/watch? v=Hb-ZiYuLuQg

Ας απολαυί σουμε τον κοί σμο σηί μερα, Ανεβειίτε στα δεί ντρα και αναπνεί ετε τον αεί ρα Ας απολαυί σουμε οί λοι τον κοί σμο Επειδηί το αυί ριο θα μπορουί σε να ειίναι μια πολυί διαφορετικηί μεί ρα. Φανταστειίτε εί ναν αί ντρα να καί θεται στο φεγγαί ρι, Κοιταί ζοντας τον κοί σμο που δημιουργηί σαμε Με δαί κρυ στα μαί τια του Καθώίς τα συί ννεφα καλυί πτουν την αί ποψηί του Ας απολαυί σουμε τον κοί σμο σηί μερα, Ανεβειίτε στα δεί ντρα και αναπνεί ετε τον αεί ρα Ας απολαυί σουμε οί λοι τον κοί σμο Επειδηί το αυί ριο θα μπορουί σε να ειίναι μια πολυί διαφορετικηί μεί ρα. Μου αρεί σει να νιώίθώ το χιοί νι το χειμώίνα Και μου αρεί σει να νιώίθώ τον ηί λιο την αί νοιξη, Μου αρεί σει να κλώτσαί ώ τα φυί λλα που πεί φτουν το φθινοί πώρο Και μου αρεί σει να απολαμβαί νώ τον κοί σμο καθώίς τραγουδαί ώ Ας απολαυί σουμε οί λοι τον κοί σμο σηί μερα, Ανεβειίτε στα δεί ντρα και αναπνεί ετε τον αεί ρα Ας απολαυί σουμε οί λοι τον κοί σμο Επειδηί το αυί ριο θα μπορουί σε να ειίναι μια πολυί διαφορετικηί μεί ρα. Ας απολαυί σουμε τον κοί σμο σηί μερα, Ανεβειίτε στα δεί ντρα και αναπνεί ετε τον αεί ρα Ας απολαυί σουμε οί λοι τον κοί σμο Επειδηί το αυί ριο θα μπορουί σε να ειίναι μια πολυί διαφορετικηί μεί ρα.

[Β'1] [Κατεριίνα]