TAKE BACK THE POWER

ทีส ่ าคัญทีส ่ ด ุ พระราชอานาจพิเศษเสมือนหนึง่ Royal Prerogative ของอังกฤษก็ได ้นา ้ อ ี ชวี ต ออกมาใชเพื ่ หยุดยัง้ ระงับการปะทะสูญเสย ิ ของมวลชนและเจ ้าหน ้าทีใ่ นเหตุการณ์ 14 ั ญา ตุลาคม และเหตุการณ์พฤษภาทมิฬ 2534 รวมทัง้ การแต่งตัง้ บุคคลนอกคือศาสตราจารย์สญ ่ เดียวกับพระราชน ิ แ ธรรมศักดิ์ เป็ นนายกรัฐมนตรีในปี 2516 เชน ี ต่งตัง้ Lord Home นายกรัฐมนตรีคนนอกของอังกฤษในปี 2506 หลายคนกล่าวว่านั่ นเป็ นบุญญาธิการสว่ นพระองค์ หากทรงชราภาพประชวร และปราศจาก ั ้ ผู ้ใหญ่ทเี่ ข ้มแข็งกล ้าหาญ คงไม่สามารถทรงใชพระราชอ ้ ข ้าราชบริพารชน านาจพิเศษดังกล่าว ่ นัน ี แต่วา่ จะได ้อภิวฒ ได ้ ซงึ่ ก็อาจจะเป็ นเชน ้ จริง เว ้นเสย ั น์เปลีย ่ นแปลงให ้มีรัฐธรรมนูญราช ั และระบอบประชาธิปไตยทีแ ี โดยเร็ว ประชาสมาสย ่ ท ้จริงอันมีพระมหากษั ตริยเ์ ป็ นประมุขเสย อันทีจ ่ ริง การปกครองระบอบประชาธิปไตยอันมีพระมหากษั ตริยท ์ รงเป็ นประมุขกับราช ั ่ ิ ่ ประชาสมาสยก็คอ ื สงเดียวกันนั่นเอง นั่ นก็คอ ื ประชาธิปไตยแบบมีสวนร่วม ทีท ่ ัง้ พระมหากษั ตริยก ์ ับประชาชนต่างก็มอ ี านาจหน ้าทีแ ่ ละสว่ นร่วมตามครรลอง และประเพณีของ ระบอบประชาธิปไตยอย่างแท ้จริง ้ พระราชอานาจของพระเจ ้าแผ่นดินใชมาจากข ้างบนผ่านกองทัพในฐานะจอมทัพ (The King Rules the Realm Through the Army) ผ่านรัฐสภาและคณะรัฐมนตรีในฐานะประมุข ิ ธิภาพใน ประเทศ (King in the Parliament and Council) ทาให ้เกิดธรรมาภิบาลและประสท การบริหารราชการแผ่นดิน อันจะยังประโยชน์ ความผาสุก คุ ้มครองภัยให ้แก่ปวงราษฎร ในขณะเดียวกัน การมีอานาจหน ้าทีแ ่ ละสว่ นร่วมของประชาชนจะต ้องกว ้างขวางมี ่ าร ความหมายและเป็ น ผลดีในชวี ต ิ และความเป็ นอยูข ่ องประชาชนอย่างแท ้จริง หาใชก ลงคะแนนเลือกตัง้ ไม่กน ี่ าที หรือการตรวจสอบต่อต ้านรัฐบาลเป็ นครัง้ คราวไม่ วัตถุประสงค์ของ การมีสว่ นร่วมก็คอ ื หลักประกันการบริหารรัฐบาลเพือ ่ ความสุข ปลอดภัยและสวัสดิการของ ประชาชน เมือ ่ ประชาชนมีความสุขสมบูรณ์ ประเทศชาติและสถาบันกษั ตริยก ์ ็จะมีความมั่นคง ยั่งยืน ม.ร.ว. คึกฤทธิ์ ปราโมช ได ้สรุปไว ้อย่างน่าฟั งว่า “ผมใคร่ขอเสนอมัชฌิมาปฏิปทา คือ ทางสายกลาง ได ้แก่ การปกครองระบอบราชประชา ั ให ้พระมหากษั ตริยก สมาสย ์ ับประชาชนร่วมกันปกครองแผ่นดิน ให ้พระมหากษั ตริยท ์ รงมีพระ ราชอานาจในการปกครองมากขึน ้ กว่าในระบอบ ประชาธิปไตย และให ้ประชาชนมีอานาจในการ ปกครองมากขึน ้ กว่าในระบอบประชาธิปไตยของไทยทีแ ่ ล ้วมา พระมหากษั ตริยก ์ ับประชาชนใน เมืองไทยนัน ้ ไม่เคยเป็ นภัยต่อกันมีแต่ความรักกัน และมีความอนุเคราะห์เกือ ้ กูลต่อกันและกันมา โดยตลอด ถ ้าหากว่าพระมหากษั ตริยก ์ ับประชาชนได ้ร่วมกันปกครองแผ่นดินด ้วยความรักและความ อนุเคราะห์เกือ ้ กูลต่อกันดังทีไ่ ด ้มีมาแล ้วโดยตลอดนัน ้ ผมก็มค ี วามหวัง ว่า แผ่นดินไทยของเรานี้ ั ติ และความเจริญในทุกทางดังทีค จะเป็ นดินแดนแห่งความสน ่ นทั่วไปปรารถนา” 11 ธ.ค. 2514 ขณะนีเ้ มืองไทยกาลังอยูบ ่ นปากเหวแห่งความวิบัต ิ ผมมองไม่เห็นทางออก นอกจากราช ั คือ การพึง่ บารมีในหลวง การมีสว่ นร่วมของปวงชน ความไม่สับสนของกองทัพที่ ประชาสมาสย ต ้องสนับสนุนจอมทัพกับมวลมหาประชาชนอย่างแท ้จริง ี ก่อน ด้วยกำรขอร้องให้ผม วิธก ี ำรนนไม่ ั้ ยำก รีบระง ับวิกฤตนองเลือดเสย ู้ อ ี ำนำจ ่ ประมุขศำลและผูน ร ับผิดชอบของแผ่นดิน เชน ้ ำเหล่ำท ัพ เจริญเวสำร ัชชกรณธรรม 36