‘DE
KRACHT VAN EEN STERK PARLEMENT’
Den Borluut - ledenmagazine van Jong N-VA UGent, gemaakt voor en door (ere)leden, sympathisanten en geïnteresseerden.
V U Toulouse Clemens toulouse.clemens@n-va.be
Vormgeving- Toulouse Clemens
Beelden - Jong N-VA UGent, N-VA
Dit nummer werd afgesloten op maandag 16 december
Voorwoord
Door
In dit voorwoord wil ik graag terugblikken op een semester, gevuld met politieke en studentikoze activiteiten De afgelopen twaalf weken stonden voornamelijk in het teken van een hele resem aan politieke lezingen We openden het semester met een verhelderende lezing over de lokale en provinciale verkiezingen door twee doctoraatstudenten aan de UGent Verder verdiepten we ons in de Amerikaanse Presidentsverkiezingen, enerzijds met de lezing van David Neyskens, anderzijds met onze Watch Party op 5 november. De laatste weken van het semester sloten we af met lezingen van socioloog Mark Elchardus, vrouwenrechtenvoorvechtster Darya Safai en defensiespecialist Peter Buysrogge. Om het semester in schoon- en gezelligheid te eindigen, brachten we een bezoek aan de Gentse Kerstmarkt. Ik wil graag iedereen bedanken die aanwezig was op onze activiteiten en op die manier bijdroeg aan het succes van deze momenten. Jullie engagement maakt onze vereniging sterk!
Daarnaast heeft onze partij een prachtig resultaat neergezet in de recente verkiezingen. Iedereen –praesidium-, bestuurs-, oud- en ereleden – heeft zich ten volle gegeven in de verkiezingscampagnes Voor wie verkozen is of op een andere manier een mooie stap heeft gezet in de politiek: van harte gefeliciteerd!
Jullie prestaties maken ons als vereniging bijzonder trots
Ook hebben we dit semester nieuwe gezichten mogen verwelkomen Het doet me enorm deugd te zien dat onze vereniging blijft groeien en dat we erin geslaagd zijn om nog meer mensen te betrekken bij onze werking en activiteiten
Volgend semester belooft minstens even boeiend te worden. Naast politieke activiteiten, zoals gastlezingen en debatten, werken we ook aan studentikoze evenementen die de sfeer en verbondenheid binnen onze vereniging versterken. En uiteraard kijken we met z’n allen uit naar het verenigingsweekend, dat ongetwijfeld een hoogtepunt wordt!
Met dankbaarheid voor wat we samen hebben bereikt en met veel enthousiasme voor wat nog komt, kijk ik uit naar het nieuwe semester.
Vivat Jong N-VA UGent!
Warme Vlaamse (kerst)groet,
Julie De Vuyst
Praeses Jong N-VA UGent
Best lezer, voor u ligt de nieuwe editie van Den Borluut. Het is de eerste editie die ik als scriptor neerpen. Het is een mooie editie geworden, met een diversiteit aan onderwerpen en uiteraard een grote nadruk op de lokale verkiezingen van 13 oktober Ik wens u veel leesplezier toe
Deze editie kwam tot stand door de hulp van heel wat leden en sympathisanten Door hun bijdragen kan u opnieuw genieten van een rijkgevuld magazine
Den Borluut start met een column van praesidiumlid Julie Vandenbossche Zij gaat dieper in over de afschaffing van de opkomstplicht Hierna volgt een uitgebreid interview met Kamervoorzitter Peter De Roover Daarnaast schreef ik zelf een kleine bijlage over de uitslagen van 13 oktober, met bijzondere aandacht voor de Jong N-VA UGent verkozenen
Deze editie bevat ook een interview met professor emeritus sociologie, Mark Elchardus. Ik sprak met hem over migratie, Brussel en hervormingen die nodig zijn. Eveneens werd er een interview afgenomen met Anneleen Van Bossuyt, de meter van onze vereniging. Zij vertelt over de heisa die ontstond na de verkiezingen in Gent.
Om mijn interesse voor non-fictie literatuur in de verf te zetten, heb ik Den Borluut voorzien van een politieke boekenlijst. Uit deze boeken haalt menig politiek geïnteresseerd persoon veel leesplezier en kennis uit.
Tot slot wil ik iedereen bedanken die een bijdrage heeft geleverd aan deze editie De verdiensten voor deze uitgave gaan naar: Senne Schelfhout, Julie De Vuyst en Anouk Speleers Teamwork makes the N-VA dream work
Tot slot wil ik ook u, als lezer bedanken, voor de tijd die u neemt om deze editie van Den Borluut te lezen
Vlaamse groet
Scriptor Jong N-VA UGent
Door Julie Vandenbossche, ledenverantwoordelijke Jong N-VA UGent
De eerste lokale verkiezingen zonder opkomstplicht in Vlaanderen zijn achter de rug en de resultaten zijn – zacht uitgedrukt –ontgoochelend. Experten, politici en ikzelf dachten optimistisch (en misschien een beetje naïef) dat het effect nog beperkt zou blijven. De realiteit bleek een stuk grimmiger: slechts 63,6% van de Vlaamse stemgerechtigden kwam opdagen. Dit cijfer sloeg in als een bom in zowel de politiek als de academische wereld.
Er valt veel te zeggen voor een vrijwillige democratie, waar alleen de gemotiveerde stemgerechtigden hun stem gaan uitbrengen Democratie zou immers niet gebaseerd moeten zijn op dwang, maar op vrije wil
Maar een democratie waar maar 2/3e “gemotiveerd is om te gaan stemmen” wijst toch op een dieperliggend probleem Uit ervaring in onze buurlanden weten we dat de opkomst na de afschaffing van opkomstplicht vaak verder daalt naarmate de jaren verstrijken.
Die trend zou ons moeten verontrusten, zeker nu blijkt dat ook jongeren massaal thuisblijven. En laat dat nu juist de generatie zijn die ons in de toekomst vertegenwoordigt. Wat zegt het over onze samenleving als een grote groep jongeren zelfs op lokaal niveau – waar politici en thema’s dichtbij staan – geen stem uitbrengt?
Een uur voor het sluiten van de stembussen slaagde een vriend alarm: “Jij bent een van de eerste jongeren die komt stemmen vandaag”, zei een vrijwilliger in een stembureau in Gent tegen hem De jeugd bleef massaal weg en dat zou ons allemaal zorgen moeten baren Als de meest directe en tastbare vorm van democratie al niet aanslaat, wat betekent dit dan voor de verkiezingen op Vlaams en federaal niveau?
Onderzoek toont bovendien aan dat een negatieve eerste stemervaring kan leiden tot desinteresse in de toekomst. Wie zijn eerste keer stemmen als zinloos ervaart, komt de volgende keer minder snel opdagen. Het gevolg? Een neerwaartse spiraal die niet alleen deze verkiezingen, maar ook de toekomstige deelname aan onze democratie in gevaar brengt.
Misschien hebben jongeren gewoon nog niet genoeg aan de levende lijve ondervonden hoeveel ze moeten afstaan aan de overheid. Zodra jongeren zien hoe groot de overheidshap uit hun eerste loonstrook is, begrijpen ze misschien ineens heel goed waarom stemmen ertoe doet.
Maar dat neemt niet weg dat de politiek ook in eigen boezem moet kijken Veel jongeren voelen zich simpelweg niet aangesproken De afstand tussen hen en de vaak stoffig ogende politieke machinerie lijkt alleen maar groter te worden
Opkomstplicht herinvoeren? Of toch maar niet?
Voor of tegen de opkomstplicht? Ik ben er zelf oprecht nog niet uit De Vlaamse Regering gaat nu de lokale verkiezingen “evalueren” en “waar wenselijk bijsturen” Een herinvoering lijkt mij alleszins geen goede oplossing en eigenlijk ook geen optie Zelfs met een plicht kwam al 10% van de stemgerechtigden niet opdagen. Zonder strikte handhaving, zoals boetes, zou dit percentage alleen maar verder oplopen. En mensen dwingen om te stemmen voelt eerder als symptoombestrijding dan als een structurele aanpak.
Als we de opkomst willen verhogen, moeten we inzetten op motivatie en betrokkenheid. Stemmen moet voelen als een recht en een kans, niet als een verplicht nummer. Hoe we dat precies bereiken, is een vraag waar niet alleen politici en politicologen, maar ook wij als samenleving ons over moeten buigen.
De cijfers mogen dan wel teleurstellend zijn, er is ook goed nieuws. Bijna 300 jongeren onder de 29 jaar werden rechtstreeks verkozen als gemeenteraadslid. Dat toont aan dat de interesse bij een deel van de jeugd nog springlevend is. Daarnaast zorgt het nieuwe systeem – waarbij de lijststemmen minder gewicht hebben – ervoor dat de kiezer meer directe invloed heeft op wie de touwtjes in handen krijgt. Ook burgemeesters worden rechtstreeks gekozen.
Het neveneffect van deze nieuwe spelregels is de massale kartelvorming Die samengesmolten lijsten lijken op eerste zicht een “loophole” in de huidige spelregels Anderzijds kan je het ook zien als een transparanter alternatief – waarbij een voorakkoord ter stemming gebracht wordt voor de kiezer – voor de achterkamerpolitiek van voordien
De afgelopen verkiezingen zijn een wake-upcall. Vlaanderen heeft werk aan de winkel om jongeren weer bij de democratie te betrekken. Maar dat is niet alleen een taak van de politiek, het is ook aan ons. Als jongeren moeten we beseffen dat politiek misschien niet altijd even aantrekkelijk is, maar het bepaalt wél de wereld waarin wij leven. Of het nu gaat over klimaat, onderwijs, mobiliteit of wonen –als wij onze stem niet laten horen, wie doet het dan voor ons?
Dus laat je niet ontmoedigen door de sleur van verkiezingen of de indruk dat jouw stem er niet toe doet Democratie is niet vanzelfsprekend, het is een recht waar mensen elders ter wereld nog steeds voor vechten Gebruik het Claim het Maak het van jou
Julie Vandenbossche
Ledenverantwoordelijke Jong N-VA UGent
Gemeenteraadslid Huldenberg
Door Toulouse Clemens, scriptor Jong N-VA UGent
Ik ontmoet nieuwbakken Kamervoorzitter Peter De Roover in zijn statig bureau in de Wetstraat. De Kamervoorzitter is in zijn nopjes en praat vrijuit over zijn nieuwe, ietwat onverwachte rol als eerste burger van het land. De eerste Antwerpse Kamervoorzitter in dertig jaar analyseert in dit interview de binnenlandse politiek met zijn kenmerkende scherpzinnigheid en humor.
Hoe bevalt uw nieuwe rol als Kamervoorzitter?
Het was geen jongensdroom, maar eerder een verrassende wending in mijn carrière Het Kamervoorzitterschap is een minder partijpolitieke functie In mijn eerste legislatuur was ik 3,5 jaar fractievoorzitter van een meerderheidsfractie en in mijn tweede legislatuur voorzitter van een oppositiefractie Daarnaast heb ik ook anderhalf jaar als gewoon Kamerlid gewerkt Die verschillende rollen bieden unieke manieren om naar dit huis en de parlementaire democratie te kijken
U staat bekend om uw parler-vrai. Beknot deze rol dat niet?
Elke functie kent beperkingen, en dat geldt ook voor deze. Maar dit voorzitterschap beknot op een andere manier. Tegelijk biedt het mij de kans om een belangrijk thema aan te kaarten: de rol van de parlementaire democratie. Het voordeel is dat ik nu niet alleen vanuit een partijpolitieke invalshoek spreek, maar breder kan kijken. Dit onderwerp overstijgt partijpolitieke grenzen en raakt aan het model waarin we de politiek laten functioneren. Dat is een belangrijk thema, waar nog te weinig aandacht voor is.
"Het is niet eervol omdat Peter De Rover iets zegt, maar omdat de Kamervoorzitter spreekt."
Vindt u de rol van Kamervoorzitter ondergewaardeerd?
Ondergewaardeerd? Protocollair kan het niet hoger; ik ben de eerste burger. Mensen buigen bijna als ik binnenkom. Maar in wezen ben ik een visitekaartje. Het is niet eervol omdat Peter De Rover iets zegt, maar omdat de Kamervoorzitter spreekt. Wat wel écht ondergewaardeerd wordt, is het werk van een goed parlementslid. Daar wordt vaak schamper over gedaan, en dat is onterecht. Ook het open debat verdient meer waardering. Hoe organiseren we politiek? Hoe zorgen we ervoor dat besluitvorming leidt tot concrete resultaten? Dat zijn cruciale vragen, maar we kijken er te vaak van weg. Als Kamervoorzitter hoop ik ruimte te maken om dat debat te voeren.
Hoe kijkt u aan tegen het wantrouwen in de politiek?
In elke samenleving bestaan elites, groepen met meer mogelijkheden om verantwoordelijkheid te nemen De politiek is zo’n elite, net zoals de academische wereld en het zakenleven dat zijn Het verschil is dat de volksvertegenwoordiging de elite is die het meest direct door het volk wordt gekozen Toch wordt juist die groep het meest aangevallen Dat is vreemd Er is een wederzijdse opdracht: parlementariërs moeten hun verantwoordelijkheden nemen, maar burgers hebben ook de taak om de politiek te volgen.
Een slecht parlementslid dat zijn rol misbruikt of weinig doet, is een schande. Maar zij kunnen enkel via de stembus worden gesanctioneerd. Tegelijk mogen burgers die naar de stembus gaan, ook wat inspanning leveren. Alles in het parlement is transparant; wie wil, kan weten welk parlementslid goed werk levert. Kritiek op de politiek is terecht, maar ze moet wel gewogen zijn. In Vlaanderen leven politici niet in ivoren torens. Ze zijn benaderbaar via sociale media, e-mail, telefoon of gewoon op straat. Ze nemen de trein, sporten in gewone clubs en zijn zichtbaar in de samenleving. Die toegankelijkheid is een groot goed.
Loon politici
Parlementsleden hebben een bovengemiddeld loon. Het gebrek aan kwaliteitsvolle parlementsleden los je echter niet op door hen minder te betalen Het probleem is niet dat ze te veel betaald worden Het probleem is dat sommigen het niet waard zijn Maar die sommigen moeten door de publieke opinie in het oog gehouden worden en bestraft worden via de stembus
Wat maakt iemand een goed parlementslid?
Een goed parlementslid is iemand die niet denkt dat hij veel wetten moet veranderen. Ook een bescheiden iemand. Iemand die in de eerste plaats controleert en dan pas wetgevend initiatief neemt. Daarvoor gebruikt hij best de ‘De Roover-formule’. Ten eerste, is het een probleem waar u mee bezig bent? Ten tweede, moet de politiek dat oplossen? Met sommige problemen moet de politiek zich niet bezig houden. Ten derde, de oplossing lost die het probleem op? Heel dikwijls is dat niet het geval. Ten vierde, de problemen die de oplossing creëert, zijn die niet groter dan het probleem dat wil oplossen? Als het antwoord vier keer affirmatief is, dan beginnen we regels in te voeren. Als je deze formule toepast zal 80% van het wetgevend werk in de scheurmand belanden. Een goed politicus is iemand die als er aan wetgeving gewerkt wordt daar tijd in steekt Daarboven moet een goed parlementslid ook de straat opgaan
"Het probleem is niet dat ze te veel betaald worden. Het probleem is dat sommigen het niet waard zijn."
Wordt het parlement door veel regelgeving uit de Europese Unie niet buitenspel gezet?
Absoluut Dat is één van de problemen Welke ruimte heeft de parlementaire democratie nog om besluiten te nemen? Moeten wij gewoon een stempel zetten op iets wat al is afgeklopt? Heel dikwijls wel Dan wordt het een poppenkast Het is al beslist, maar we gaan doen alsof wij nu beslissen
Frustreet dat de mensen niet?
Frustratie is de kloof tussen verwachting en realisatie. Je kunt dat op twee manieren oplossen. Je kunt meer realiseren of minder verwachten. Als je niks verwacht, word je niet gefrustreerd. Als jij veel beloftes doet, dan creëer je verwachtingen als politicus. Doe dat zeker niet als de uitvoering er niet kan komen. Moet de politiek meer doen wat men zegt? Ja, maar men moet ook meer zeggen wat men kan doen.
Realistischer zijn is dus de boodschap?
Ik denk dat de N-VA een goed verkiezingsresultaat heeft geboekt met een moedig verhaal De mensen hebben relatief weinig beloftes gekregen De eerste belofte die we hebben gedaan is het robuust maken van de welvaart, door hervormingen door te voeren en de budgettaire toestand te saneren Dat was een streng verhaal, maar op dit moment ook het juiste verhaal.
"De linkerzijde is fan van de overheid, maar verstopt diezelfde overheid ook."
Hoe gaat de politiek het vertrouwen terugwinnen?
Door zich tot de volgende verkiezing moedig te blijven gedragen als politicus Niet achteruit schrikken bij elke getroffen groep. Iedereen heeft lange tenen, ook de burger. Durf eens te zeggen dat ook de burger zijn verantwoordelijkheden moet nemen. We gaan een aantal ingrepen moeten doen die botsen met het verwachtingspatroon dat decennialang gecreëerd is, namelijk dat de overheid het zal oplossen. Dat mechanisme leidt ertoe dat je morgen 100% belastingen betaalt, maar ook alles gratis krijgt. De linkerzijde is fan van de overheid, maar verstopt diezelfde overheid ook. Als ik bijvoorbeeld naar de dokter ga, betaal ik vier euro. Dat klopt niet. Een dokter kost dertig euro. Die zesentwintig euro gaat via de overheid naar die dokter. Ik zie dat niet. Vroeger betaalde je dertig euro, en ging je naar de ziekenkast om zesentwintig euro terug te vragen. Door die te verstoppen, verstop je ook de overheid Zo lijkt het of de overheid alles neemt, maar niets geeft Je krijgt best veel terug, wellicht te veel Op een aantal basisvoorzieningen, zoals justitie en defensie werkt de overheid niet goed Daar faalt de overheid, maar daarnaast bemoeit de overheid zich te veel De mensen zien dat er veel belastingen worden opgelegd, maar wordt dat wel gebruikt voor zaken die er echt toe doen?
Zou er niet meer in de toekomst geïnvesteerd moeten worden? Meer in infrastructuur en wetenschap en minder in de sociale zekerheid? Europa stagneert We dreigen irrelevant te worden in de wereld Tijdens de Amerikaanse verkiezingen was ik in de Verenigde Staten Ik vroeg een bijzitter in een kiesbureau wat het verschil zou zijn tussen de Democraten en de Republikeinen in hun beleid ten opzichte van Europa. Na lang nadenken, kwam het antwoord: ‘ Europa is dat niet waar ze in Oekraïne aan het vechten zijn?’. Wij denken dat Europa over ons gaat, maar dat is niet meer het geval. We zijn een vermoeid continent. We gaan nog een tijd functioneren als museum. Is dat werkelijk onze ambitie?
"Europa stagneert. We dreigen irrelevant te worden in de wereld."
Keuzes
In een gesprek met waarnemers uit de Baltische staten ging het over de 2% NAVO-norm voor defensie. Momenteel zit België aan 1,3%, terwijl die Baltische staten aan het evolueren zijn naar 4%. Daar is dat een non-discussie. Bij ons is twee procent ambiëren al een issue. Die mensen vroegen zich af in welke wereld wij leven. Dat is zo'n typisch voorbeeld waar wij de ogen sluiten voor de realiteit. Er zit vet op de soep en ook vet op onze eigen keuzes als overheid. Ik wil dat niet enkel reduceren met het feit dat er te veel geld in onze sociale zekerheid zit. Je moet dat behoedzaam doen. Maar het is inderdaad een gigantische ‘geldopslorper’, waarbij niet elke euro oordeelkundig en sociaal besteed wordt Je moet als overheid streng, maar ook rechtlijnig zijn Iemand die niet kan werken, verdient ondersteuning Maar als mensen uit hun omgeving fraudeurs kennen en daar wordt niet ingegrepen, dan verschrompelt de solidariteit
Zoals de toestanden in het OCMW van Anderlecht?
Ja, dat stoot nu wel enorm tegen de borst. Maar evengoed uw buurman die al drie jaar niet meer werkt omdat hij ‘last’ aan zijn rug heeft, maar wel ondertussen hockey speelt. Dan beginnen mensen benepen te worden. Een samenleving die benepen is, dat is geen fijne samenleving. Dat is ook een samenleving waar je niks mee kunt doen. Er moet voluntarisme in een samenleving zitten. Voluntarisme is waar je elkaar vertrouwt en er een ploeggeest aanwezig is. Het idee van de gemeenschapspartij. Dat is niet iets wat je bij wet oplegt. Het gaat over een mentaliteit die voor mij het tegendeel is van benepenheid Er zijn twee oplossingen tegen die benepenheid Ten eerste, een heel ingrijpende overheid die met allerhande regeltjes benepenheid strafbaar maakt Ten tweede, een open samenwerkende geest Ik weet welk van de twee modellen ik kies Als we voluntarisme niet creëren, dan zal het andere model overwinnen Dat is volop bezig Regeltje hier, regeltje daar, want niemand geven we nog credits om het zelf te doen en dus komt er regelneverij aan te pas.
Tot slot: wie is het lastigste parlementslid om in bedwang te houden?
Georges-Louis Bouchez, tot nu toe. Niet dat hij veel tussenkwam, maar hij is een vurig man. Dat is op zich goed, maar het maakt het lastiger om hem in te tomen.
Peter De Roover is geboren in Turnhout op 20 mei 1962 en groeide op in de Antwerpse rand. Hij was actief in studentenorganisaties zoals het Katholiek Hoogstudentenverbond en Vujo Groot-Antwerpen. Daarnaast speelde hij een belangrijke rol als columnist en opinievormer in Vlaamse media en werd hij chef-politiek van het maandblad Doorbraak. In 2014 stapte hij over naar de partijpolitiek en werd Kamerlid. Sinds 10 juli 2024 is hij voorzitter van de Kamer van volksvertegenwoordigers.
Door Toulouse Clemens, scriptor Jong N-VA UGent
Na het succes bij de bovenlokale verkiezingen in juni, hebben we als partij ook op het lokale niveau goed gescoord. Zo zijn we in 3 van de 5 provincies de grootste en behalen we in de gemeenten mooie resultaten. Een kort overzicht van enkele resultaten van de volkspartij van Vlaanderen en alle Jong N-VA UGent verkozenen.
’t Stad is van ons! Ook de komende 6 jaar kleurt de koekenstad geel. De Antwerpse afdeling onder leiding van voorzitter De Wever behaalt een monsterscore van 37,2%, een stijging van net geen twee procentpunt. De afstand met grootste uitdager PVDA bedraagt 17% Bart en co steken er met kop en schouders bovenuit De vernieuwing wordt ook ingezet, zo is Sven Lievens, bestuurslid bij Jong NVA Nationaal verkozen geraakt voor de Antwerpse gemeenteraad N-VA gaat hier in coalitie met de socialisten
In Lier heeft N-VA de tegenstand verpulvert 41% van de Netestad is overtuigd geraakt van ons verhaal Een stijging van net geen 10% De lijst van Rik Verwaest zal de komende 6 jaar besturen met de liberalen. Met mijlen voorsprong blijven we ook de grootste partij van de provincie Antwerpen. Een derde van de kiezers geeft ons het vertrouwen om de komende 6 jaar de grootste provincie van Vlaanderen te besturen.
In Vlaams-Brabant is onze ledenverantwoordelijke Julie Vandenbossche verkozen geraakt in het landelijke Huldenberg. Een prachtige 367 voorkeurstemmen, waar ze terecht trots mag op zijn.
De grootste verassing kwam uit Halle. Daar is nieuwbakken federaal parlementslid Eva Demesmaeker op haar 28ste de nieuwe burgemeester vanaf 1 januari. Op één jaar tijd van turnleerkracht, naar parlementslid en finaal burgemeester van Halle
In Vlaams-Brabant blijven we sterk staan: met kopstuk Theo Francken werd in Lubbeek een eclatante verkiezingsoverwinning behaald In Vilvoorde gaat N-VA er één zetel op vooruit Nieuwkomer in de gemeenteraad en onmiddellijk gepromoveerd tot schepen is onze nationale jongerenvoorzitter Jeroen Bergers
Vréé wijs, anders valt niet te omschrijven Voor het eerst in de geschiedenis zouden de Gentenaren N-VA in het stadsbestuur krijgen Dat dachten we tot het Gentse circus begon Hoe dan ook behaalde de ploeg van Anneleen van Bossuyt een mooie overwinning en steeg men van 6 naar 10 zetels Bij de verkozenen zijn 2 oud-Jong N-VA UGent leden, met name Mathieu Cockhuyt en Charlotte Coucke D’haese doet het opnieuw! Voor de derde gemeenteraadsverkiezingen op rij haalt hij meer dan 30% van de Aalsterse stemmen. In de carnavalsstad bestuurt de Zweedse coalitie de komende zes jaar. Verder behoudt burgemeester van Sint-Niklaas Lieven Dehandschutter zijn sjerp na een felle strijd met Vooruit.
Andere Jong N-VA UGent verkozenen in OostVlaanderen. Met een magnifiek resultaat van 2275 voorkeurstemmen zorgt bestuurslid Michael Ally er hoogstpersoonlijk voor dat voor het eerst de christendemocraten – onder leiding van de familie De Crem – hun absolute meerderheid kwijt zijn in Aalter.
Michael zal op zijn 25ste eerste schepen in Aalter zijn. In Brakel verovert de secretaris van onze vereniging Anouk Vandenhaute op haar 21ste levensjaar een plaats in de gemeenteraad. Het liberale bolwerk waar de familie De Croo de plak zwaait zal de komende zes jaar de macht delen met N-VA. In fusiegemeente Merelbeke-Melle is erelid Adeline De Clercq verkozen geraakt met 402 stemmen.
In provinciehoofdstad Hasselt blijven we onder leiding van voormalig minister van defensie Steven Vandeput de grootste partij. In Genk boekt minister van onderwijs Zuhal Demir winst, maar wordt ze uitgesloten van bestuursdeelname.
In West-Vlaanderen telt onze vereniging 4 verkozenen. In Oostkamp behaalt voormalig praeses Arnout Verstraete een topresultaat. Hij is bij zijn eerste deelname onmiddellijk verkozen geraakt.
Na haar mooie resultaat in juni op de opvolgerslijst voor het Vlaams Parlement herhaalt bestuurslid Emma Casteleyn haar kunststukje opnieuw. Ze klimt naar de eerste plaats qua voorkeurstemmen voor NVA in Zedelgem. Ze zal er de komende 6 jaar ‘sjette geven’ in de gemeenteraad. In Beernem – de thuisbasis van Vlaams parlementslid Gijs Degrande –behaalt N-VA een fantastische 34 % van de stemmen. Bij de gelukkige is trouw bestuurslid William Brysse. De Beernmemenaar zet met 569 stemmen een knappe score neer. Voor de provincie is bestuurslid Anouk Speleers verkozen geraakt. Ze schittert met een score van 3951 stemmen, zij zal het jongste raadslid worden in de provincieraad. In badstad Oostende maken we de komende 6 jaar deel uit van het stadsbestuur, waar we zullen samenwerken met burgemeester John Crombez van Vooruit In Koksijde eet Sander Loones de tegenstand met huid en haar op Hij behaalt er een absolute meerderheid
De uitslag van N-VA in Vlaanderen na de gemeenteraadsverkiezingen van 13 oktober 2024 Bron: okt24 vlaanderenkiest be
Door Toulouse Clemens, scriptor Jong N-VA UGent
Ik ontmoette professor Mark Elchardus deze zomer bij hem thuis op een druiligere zomerdag. De socioloog begint meteen met veel enthousiasme te vertellen. In de fauteuils in zijn werkkamer vatten we onze gesprekken aan. Aan de andere kant van de werkkamer staat zijn rijkelijk gevulde boekenkast waar grote sociologische werken van Max Weber en Samuel Huntington makkelijk te herkennen zijn. Ook Elchardus magnum opus ‘Reset’ krijgt een mooi plekje. De bekende Romeinse filosoof Cicero zei ooit: ‘Een tuin en een bibliotheek dat is alles wat je nodig hebt’.
Stonden de Verenigde Staten van Amerika op twee centimeter van een burgeroorlog met de aanslag op Trump?
Nee, dat denk ik niet. Geweld naar aanleiding van de verkiezingen sluit ik niet uit, maar niet vanwege de aanslag op Trump. Als hij ernstiger gewond was geraakt of omgekomen was, zou dat een ander verhaal zijn. In dat geval had er waarschijnlijk een paar dagen geweld plaatsgevonden. Maar een burgeroorlog? Nee, dat zie ik niet gebeuren. Ik heb het gevoel dat de media de angst voor een burgeroorlog en grootschalig, langdurig geweld overdrijven Dit sluit overigens aan bij de propaganda van de Democratische Partij Kijk naar Biden en Harris: hun programmapunten blijven grotendeels op de achtergrond Hun campagne richt zich vooral op het bekritiseren van Trump en het benadrukken van het gevaar dat hij zou vormen voor de democratie
Als Trump de verkiezingen wint, wordt zijn presidentschap neergezet als een bedreiging voor de democratie. Verliest hij, dan zou er een burgeroorlog dreigen. Het is duidelijk dat er een schrikbeeld wordt opgehangen. Ik sluit niet uit dat er problemen ontstaan als Trump verliest. Dat voel je ook aan de voorbereidingen binnen zijn campagne. Zo beweert het Trump-kamp bijvoorbeeld dat de Democraten op grote schaal illegalen laten stemmen Of dat waar is of niet, daarover lopen de meningen uiteen
Is daar al onderzoek naar gedaan?
Nog niet, maar er zijn twee aspecten Ten eerste stellen de Republikeinen dat de Democraten illegale immigratie toestaan omdat illegalen meetellen bij het bepalen van de bevolkingsomvang, vooral in Democratisch stemmende staten Bij de Amerikaanse volkstelling is de vraag naar nationaliteit geschrapt. Interessant genoeg mag er bij die volkstelling wel naar ras worden gevraagd, maar dus niet naar nationaliteit. Dit gebruiken de Republikeinen als argument dat de Democraten willen dat illegalen meetellen bij de bevolkingsaantallen. Ten tweede beweren de Republikeinen dat de Democraten illegalen aanmoedigen om te stemmen en dat identiteitscontrole ontbreekt. Hoewel dit niet bewezen is, wijzen ze erop dat een wetsvoorstel voor verplichte identiteitscontrole door de Democraten werd tegengehouden. Als Trump verliest, zouden de Republikeinen fraude via stemmen door illegalen kunnen aanvoeren als reden, wat mogelijk tot geweld leidt.
De federale regeringsonderhandelingen zijn lopende. U schreef onlangs in een column in De Morgen dat België broodnodig moet besparen. Hoe denkt u dat de regering dit beleid het best verkoopt aan de bevolking?
Ik denk dat de volgende regering een besparingsregering moet zijn Het beste wat je kunt doen, is dat koppelen – zoals De Wever dat doet –met een relanceregering. Er stellen zich een aantal zeer dringende problemen in dit land: de kwaliteit van het onderwijs en het technologisch bijbenen. Ook de her-industrialisering, niet zozeer voor de tewerkstelling, maar je hebt industriële schaal nodig om technologisch mee te kunnen zijn. Als Europa niet meer in staat is om degelijke competitieve elektrische auto’s of een nieuw massaproduct zoals chips te kunnen maken, dan zou dat problematisch zijn. De AI-revolutie mogen we ook niet missen. Er is werk op de plank voor de regering. Er is een relance nodig in dit land. De enige manier om steun te vinden voor de noodzakelijke besparingen is door het evenwichtig te doen: iedereen moet bijdragen en we moeten tegelijk besparen en investeren. Dat is moeilijk en zal sowieso pijn doen We zullen bijvoorbeeld moeten investeren in defensie Dat is niet populair, maar onvermijdelijk Op termijn gaan we naar twee procent van het BBP, de norm die de NAVO ons voorschrijft Dat zal relatief snel moeten gebeuren Tegen dat we bijgebeend zijn, verwacht ik dat we in Europa naar 3% en meer evolueren Het wordt dus een zware dobber
U schreef dat een hervorming niet kan zonder een structurele aanpassing van de federale staat. Wat zou volgens u fundamenteel hervormd moeten worden?
Ik denk dat je dit land niet op de rails krijgt zonder een staatshervorming. De gemeenschappen en regio’s zouden meer bevoegdheden moeten krijgen en het principe van ‘genereer het geld dat je uitgeeft’ zou moeten toegepast worden. Er is verantwoordelijkheid aan beide kanten nodig. Dit is wat Rémy Vermeiren schrijft in het Vlaams Manifest. Dat is wat ze confederalisme noemen. Ik denk dat er een serieuze stap gezet moet worden naar dat model. Na de verkiezingen van juni, was er het gevoel van ‘nu gaat veel kunnen.’ We gaan de sociaaleconomische hervormingen kunnen doorvoeren die we in Vlaanderen willen, en die Wallonië nodig heeft De teneur was: ‘een staatshervorming kan nog een tijdje in de koelkast’ Ik heb de indruk dat een aantal mensen daar inmiddels toch anders over denkt
“Ik
denk dat je dit land niet op de rails krijgt
zonder een staatshervorming.”
In de ‘supernota’ van De Wever stonden er ook besparingen in voor asiel en migratie. Vindt u migratie de grote splijtzwam in onze samenleving?
Ik denk in het algemeen dat culturele thema’s veel belangrijker zijn geworden De concrete aanleiding is migratie, maar het is ruimer. We zien nationalisme naar voor treden. Meer belang hechten aan eigenheid en de natie wordt belangrijk. In de meeste Europese landen is de concrete aanleiding het migratiedossier. Mensen die nationalistisch denken, hebben in feite veel te danken aan migratie. Het is precies massamigratie die het thema van de culturele eigenheid terug op de agenda heeft geplaatst. Zonder massamigratie in de samenleving heb je zelden vragen omtrent onze eigenheid.
Waar moeten mensen die naar hier komen aan voldoen om erbij te horen? Dat soort vragen heeft ons identiteitsbewustzijn vergroot, maar tevens tot een sterke verdeeldheid geleid. De laatste jaren bepaalt de culturele breuklijn meer het stemgedrag dan de sociaaleconomische. Sarah Wagenknecht met haar partij BSW in Duitsland is een extreem voorbeeld. Wagenknecht was een uiterst links parlementslid van ‘Die Linke’ en heeft met haar nieuwe partij dat culturele - het belang van de gemeenschap en van gemeenschapsafbakeningheel sterk naar voor geschoven. Zij had bij de deelstaatverkiezingen in Saksen en Thüringen meteen succes.
U had het in de jaren ‘90 over de ‘flinkse koers’’. Haalt u nu uw grote gelijk? Ik heb gelijk gekregen. Voor mij waren er toen twee mogelijkheden Ofwel benadruk je als linkse partij het ‘gemeenschapsdenken’ en word je meer nationalistisch Ofwel schuiven de partijen die nationalistisch zijn en zich rond het migratiethema profileren op naar links, naar een meer sociale positie Je ziet tot op zekere hoogte beide ontwikkelingen, maar toch vooral die laatste
In het conflict rond gemeenschapsafbakening is het belangrijk twee dingen van elkaar te onderscheiden
Eén is migratie en migratiebeleid, het tweede is integratie en integratiebeleid. Integratie is verre van probleemloos. Er moeten grote inspanningen gedaan worden en er zijn problematische groepen bij die migranten. Toch heb ik de indruk dat de integratie van de moslims toch eerder aan het lukken dan aan het mislukken is. Integratie lukt, maar trager dan we zouden willen. Maar een belangrijke voorwaarde om te slagen is dat we de massamigratie onder controle krijgen en beperken.
We doen het effect van integratie steeds teniet omdat er nieuwe groepen binnenkomen Wij dweilen met de kraan open. Zelfs de reguliere migratie loopt niet goed. Een migratiestop vind ik een absurd idee, maar onze reguliere migratie kost ons meer dan 3 miljard euro per jaar. Dat is compleet overbodig. Het moet toch mogelijk zijn een regulier migratiebeleid te voeren dat neutraal of zelfs batig is voor de overheidsfinanciën. Daarnaast heb je het mislopen van het asielbeleid. Het volstaat om je hand op te steken en asiel aan te vragen. Dan zit je in de asielprocedure en die duurt jaren. Minstens de helft van de asielzoekers heeft daar geen recht op. Van degenen die afgewezen worden, keren twee op de tien terug. Dus als je dat optelt, krijgt de helft asiel en van diegenen die afgewezen worden blijven acht op de tien in Europa in de illegaliteit rondhangen. Waarom doen we dan al die kosten? Dan kun je evengoed de grenzen openstellen
Welke beleidsmarge denkt u dat de nationale overheden nog hebben om een migratiebeleid te voeren?
Ik denk heel weinig, hoewel er toch meer kan gedaan worden dan gedacht Het is altijd een juridisch gevecht tegen de Europese regelgeving Ik geef hier twee voorbeelden Er is de Tunesië-deal Mensen kunnen dan zeggen, “kijk eens hoe hard migranten daar aangepakt worden”, maar dat is onvermijdelijk. Eens dat die mensen in Europa zijn, krijg je ze niet meer weg. Je grens bewaken doe je niet zoals vroeger door naast de grensposten te staan, maar door controles in Afrika. Die controles zullen niet met zachte hand kunnen gebeuren. In Afrika moet er een besef komen dat illegaal migreren naar Europa niet lonend is. Het andere voorbeeld Zweden, dat een veel strenger migratiebeleid is gaan voeren. Zij zitten nu met meer emigratie dan immigratie. Er zijn dus zaken mogelijk.
Enerzijds vereisen dergelijke maatregelen een aanzienlijke inspanning, anderzijds is er politieke wil voor nodig. Het uitgangspunt zou moeten zijn dat iemand met een geldige reden om te vluchten in het eerste veilige land blijft waar hij bescherming kan vinden, in plaats van met behulp van mensensmokkelaars door te reizen naar Europese welvaarts- en verzorgingsstaten. Iemand moet me eens uitleggen hoe je over land en zee vanuit centraal Afrika aan de Belgische grens geraakt zonder een veilig land te doorkruisen.
In het geval van Oekraïne, is het eerste veilige land een lidstaat van de Europese Unie. Voor Oekraïners zijn wij de regio. In het geval van Soedan zijn wij dat niet. Dat betekent niet dat we geen asielzoekers zouden opvangen, maar het is natuurlijk een onhaalbare kaart als je met 40.000 opvangplaatsen zit in ons land en zelfs dat nog schromelijk ontoereikend is Dan loopt er iets mis
Het andere aspect van migratie is dat we die discussie in een bredere context moeten plaatsen, want nu ligt de focus heel sterk op het misbruik van asiel en illegale migratie Over migratie moeten we leren denken en debatteren in termen van de toestand van het land Wat zou het betekenen als wij een migratiesaldo van 50.000 per jaar of meer blijven aanvaarden? België is een heel dichtbevolkt gebied, zeker Vlaanderen. Kunnen wij die mensen nog huisvesten in dergelijk gebied dat met zware milieuproblemen kampt? Gaan we de bevolkingsdensiteit nog doen toenemen? Welke economische sectoren willen we? Misschien is het verstandiger om sommige sectoren naar de mensen te brengen in plaats van de mensen naar hier te laten komen Volgens mij moet het denken over migratie helemaal veranderen
“Zonder massamigratie in de samenleving heb je zelden vragen omtrent onze eigenheid.”
Onlangs trok de Boerenbond naar het Grondwettelijk Hof voor het stikstofdecreet. Verwacht u dat in die zaak juridisch activisme een rol zal spelen?
In ons land is procederen om precedenten te scheppen en zo een ander beleid af te dwingen een gangbare praktijk geworden. Dit mechanisme, een zogenaamde ‘habitus’, wordt zelfs onderwezen, maar het is fundamenteel ondemocratisch. Juridisch activisme, ook wel juristocratie genoemd, biedt minderheden de mogelijkheid om hun wil op te leggen aan de meerderheid Daarom pleit ik voor de invoering van een volksberoep of parlementair beroep
Er zijn twee belangrijke argumenten voor dit voorstel
Ten eerste is het democratisch gezien het onaanvaardbaar is dat niet-verkozen rechters boven verkozen vertegenwoordigers staan In een democratie ligt de soevereiniteit bij de kiezers, die worden vertegenwoordigd door hun gekozen politici
Rechters die wetten streng aan de grondwet toetsen of beleidsbeslissingen blokkeren, plaatsen zich boven deze verkozenen en zelfs boven de regering. Dit is een afwijking van de democratische basisprincipes.
Ten tweede is een parlement met een tweederdemeerderheid beter in staat om wetten en de grondwet correct te interpreteren dan een beperkt college van rechters. Mijn voorstel is daarom dat in zaken die de hele gemeenschap treffen, zoals het blokkeren van een wet of het opleggen van een dwangsom, een tweederdemeerderheid in het parlement kan beslissen of een rechterlijke uitspraak wordt aanvaard of verworpen. Wetgevers, die verantwoording afleggen aan de samenleving, zijn breder gelegitimeerd en kunnen zo democratische waarden beter waarborgen.
“Daarom pleit ik voor de invoering van een volksberoep of parlementair beroep.”
In uw boek ‘Over grenzen’ schreef u over gemeenschapsafbakening. Hoe denkt u dat N-VA als gemeenschapspartij hieraan kan bijdragen?
Het principe van gemeenschapsafbakening is eenvoudig: laat binnen wat de gemeenschap versterkt en weer wat haar schaadt. Bij reguliere migratie betekent dit dat het economisch moet bijdragen en minstens budgetneutraal of voordelig moet zijn. Het gaat niet alleen om illegale migratie tegen te houden, maar om een bredere visie op wat de gemeenschap ten goede komt. Technologische vooruitgang speelt hierbij een cruciale rol. De AI-revolutie zal grote veranderingen brengen in geneeskunde, rechtsbedeling en wetenschappelijk onderzoek. Als Europa deze ontwikkelingen mist, raken we achterop, vooral ten opzichte van China en de VS. De N-VA denkt op deze manier over gemeenschapsafbakening en toont de moed om dit te vertalen naar concrete voorstellen
Of dit haalbaar is op Belgisch niveau? Daar ben ik sceptisch over Het gemeenschapsgevoel leeft nauwelijks nog in België, maar op Vlaams niveau is het sterker Daarom lijkt het me beter om daar de focus op te leggen Gemeenschapsgevoel is essentieel voor beter beleid en voorkomt dat verdeeldheid, zoals binnen België, de besluitvorming verlamt.
Hoe kunnen we volgens u afstappen van hyperindividualisering en weer toewerken naar een gemeenschapssamenleving?
Dat is een complex vraagstuk. Toch denk ik dat mensen minder individualistisch zijn dan ze soms lijken. Er is nog steeds een grote bereidheid om elkaar te helpen en rekening te houden met anderen. Dit toont aan dat het gemeenschapsgevoel niet volledig verdwenen is, maar we moeten manieren vinden om dit gevoel te versterken en beter te benutten.
Als je ervan uitgaat dat iedereen alleen maar in eigen belang handelt en geen rekening houdt met anderen, hoe kun je dan nog een ziekenhuis binnenstappen? We gaan naar een ziekenhuis en voelen ons daar relatief op ons gemak, omdat we vertrouwen op het idee dat artsen en verplegers in ons beste belang handelen. Het is vaak het geval dat individualisme politiek aan mensen wordt opgelegd, en dat is een van mijn kritieken op het liberalisme: zij vergeten dat besef van onderlinge afhankelijkheid. Natuurlijk is persoonlijk succes belangrijk en moet het beloond worden. Wie goed presteert, verdient erkenning. Maar hoe kun je goed presteren in onze samenleving? Omdat de gemeenschap je de kans geeft om dat te doen. Het liberalisme lijkt blind voor dit punt, of benadrukt het in ieder geval onvoldoende. Je kunt iets bereiken omdat de gemeenschap je de kansen biedt om dat te doen. Natuurlijk moet je die kansen zelf wel benutten Sommige mensen krijgen inderdaad te weinig kansen, maar zelfs bij mislukking speelt vaak een persoonlijke verantwoordelijkheid een rol Veel mensen denken op deze manier Ze zijn geen extreme individualisten; ze willen iedereen gelijke kansen geven, maar verwachten ook dat mensen zelf de nodige inspanning leveren om die kansen te benutten
“Nationalisme is een bron van zingeving”
Er zijn ook meer nationalisten dan kosmopolieten schrijft u in uw boek ‘Over grenzen’. Inderdaad, er zijn veel meer nationalisten dan kosmopolieten. We moeten hier meer aandacht aan besteden en dit ook in ons beleid verwerken. We moeten durven zeggen dat het niet alleen om het individuele belang draait, maar ook om het belang van de gemeenschap als geheel. Het gemeenschapsdenken heeft in Europa een sterke traditie en een stevige basis.
Is het niet zo dat we in het Westen een doel en zingeving missen, iets wat religie ons vroeger gaf?
Ja, dat is een van de problemen van het Westen. We waren vroeger niet probleemloos, maar toch sterk door religie gebonden. Religie verbond en stuurde het leven. Gelukkig zijn er nieuwe bronnen van verbinding en zingeving. Nationalisme is een bron van zingeving: een gemeenschap vormen, daar deel van uitmaken, daartoe bijdragen, via de gemeenschap bijdragen aan de welvaart, het welzijn en de veiligheid van de leden van de gemeenschap.
U schreef dat de afschaffing van de opkomstplicht voor de gemeenteraadsverkiezingen ondemocratisch is. Welk invloed zal die afschaffing voor 13 oktober hebben?
Ik heb de opkomstplicht altijd verdedigd Dat is een plicht tegenover je gemeenschap Een kleine plicht om mee te beslissen wie onze gemeenschap gaat besturen Ten tweede zijn het vaak de sociaal zwakkere mensen die afhaken als er geen opkomstplicht is Het cynische is dat de Vlaamse regering de opkomstplicht op aansturen van de liberalen gemeentelijk heeft afgeschaft om het Vlaams Belang te counteren Ik vrees dat de afschaffing het Vlaams Belang daarentegen gaat helpen. De kortgeschoolden stemden minder omdat zij zich niet meer in de partijen herkenden, blijkbaar herkennen velen van hen zich in het Vlaams Belang. Het zou dus kunnen dat die mensen wel gaan stemmen. Het is hoe dan ook onverantwoord aan het kiessysteem te sleutelen om bepaalde partijen te proberen te benadelen.
U woont in Schaarbeek. Hoe ziet u de toekomst van Brussel in?
Brussel wordt niet goed bestuurd. Dat ligt ten dele aan de structuren. Er is nu de facto een verschuiving van bevoegdheden naar het gewest. Dat zou een oplossing kunnen zijn, een sterker gewest en enkel de bevoegdheden die dicht bij de burger staan aan de gemeenten of aan kleinere districten zoals in Antwerpen geven. Ik denk dat de diversiteit ook een reden is voor de slechte gang van zaken in Brussel. Ze hebben er wel de mond van vol, maar Brussel heeft weinig gedaan om met die diversiteit te leren leven. Het is alsof diversiteit op zich positief is. Dat klopt natuurlijk niet. Diversiteit is een gegeven. Probeer met die diversiteit een gemeenschap te vormen. Brussel is vandaag een mislukte gemeenschap. Dat komt door migratie en de grote, snelle bevolkingstoename. De stad is te snel gegroeid, het beleid was daar niet op afgestemd en er is geen visie over hoe je de groei van Brussel afremt Een ander voorbeeld van het falend beleid is de veiligheid Veel mensen klagen over de onveiligheid in de metro
Het Zuidstation is een symbool van alles wat kan mislopen Er wordt dikwijls gezegd dat dit een typisch grootstedelijke problematiek is, maar Brussel doet het bijzonder slecht als je vergelijkt met andere Europese grootsteden. Het is geen grootstedelijk probleem, maar een Brussels probleem.
“Brussel
is vandaag een mislukte gemeenschap”
Mark Elchardus is geboren op 28 november 1946 in Sint-Truiden. Hij is professor emeritus sociologie aan de Vrije Universiteit Brussel en Brown University. Momenteel is hij actief als columnist bij de krant De Morgen. Elchardus schreef in 2021 de bestseller Reset en in dit jaar verscheen zijn boek Over Grenzen. Meer informatie over dit laatste boek is te vinden in de boekenlijst op het einde van dit tijdschrift.
Voor politiek leesplezier onder de kerstboom
“De val van België” van Wouter Verschelden onderzoekt hoe België tussen 2019 en 2024 in verval raakte en onder toezicht van de Europese Commissie kwam te staan. De mislukking van de Vivaldi-Regering wordt toegeschreven aan menselijk falen en politieke intriges. Premier Alexander De Croo’s belofte van teamwork bleek een illusie, met wantrouwen en politieke spelletjes die de regering lamlegden. Het boek beschrijft ook de persoonlijke ondergang van verschillende politici en de reactie van het koningshuis op de crisis.
“De strijd om de macht” van Johny Vansevenant biedt een unieke blik achter de schermen van de Belgische politiek, van de laatste Regering-Martens tot de voormalige regeringen van premier De Croo en ministerpresident Jambon Vansevenant beschrijft hoe de macht van traditionele politieke partijen afbrokkelt en onthult de harde realiteit van het politieke spel. Hij baseert zijn inzichten op persoonlijke agenda’s en het archief van de VRT Daarnaast interviewde hij verschillende toppolitici over de grootste kantelmomenten in de recente politieke geschiedenis.
2 2
“Over Grenzen” van Mark Elchardus onderzoekt de afwisseling tussen periodes van grensbevestiging en grensvervaging in de afgelopen driehonderd jaar Hij bespreekt hoe historische gebeurtenissen zoals imperialisme, wereldoorlogen en dekolonisering hierin passen. Elchardus stelt dat we nu een periode van hyperglobalisering afsluiten en een nieuwe fase van grenzenliefde ingaan, wat de samenleving verdeelt tussen nationalisten en kosmopolieten. Hij benadrukt dat de huidige tijd vraagt om mensen die durven nadenken over het stellen en bewaken van grenzen. Landen zoals Rusland, China en Iran zijn immers bezig aan een ontreddering en agressief imperialisme.
“Nationalisme” van Eric Storm onderzoekt de opkomst en ontwikkeling van nationalisme, zichtbaar door recente verkiezingsoverwinningen van populistische politici wereldwijd en in eigen land. Het boek traceert de oorsprong van nationalisme terug naar de Franse Revolutie en beschrijft de heropleving na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie. Storm legt uit hoe de natiestaat politieke inspraak bracht, en hoe nationalisme taal, sport en toerisme beïnvloedde. Het boek benadrukt de noodzaak van een uitgebreide wereldgeschiedenisnationalisme.
4
4
Veel Europeanen zien Donald Trump als een gevaarlijke narcist en potentiële dictator, en beschouwen zijn Republikeinse aanhangers als extremisten. Professor Marc Buelens onderzoekt in zijn boek “74 000 000 Trumpstemmers weten waarom” of dit beeld overeenkomt met de Amerikaanse realiteit. Of hebben Trump-stemmers misschien een coherent mens- en wereldbeeld dat niet veel verschilt van dat van Europese kiezers? Hij graaft dieper dan de politieke propaganda en probeert te begrijpen waarom de Republikeinse partij nog steeds zo populair is in de Verenigde Staten. Buelens stelt dat de overtuigingen van miljoenen Trumpstemmers op veel vlakken dichter bij die van Europese kiezers liggen dan men zou denken.
Door Toulouse Clemens, scriptor Jong N-VA UGent
Onze Gentse kopvrouw Anneleen Van Bossuyt is een moedige vrouw. Getuige daarvan is haar optreden aan het Gentse stadhuis op 21 oktober waar ze werd uitgejouwd door Groenaanhangers. De op één na populairste politica van Gent toonde één maand later in een interview met Terzake dat ze scherpe woorden niet schuwt om de harde waarheid te zeggen en de groene hypocrisie aan de kaak te stellen. We spraken met de winnaar van de verkiezingen in Gent, die na een politiek circus toch geweerd werd uit het Gentse stadsbestuur.
Geloofde je voor de verkiezingen dat besturen in Gent mogelijk was? Waren er vanuit het liberale kamp signalen dat zij die mogelijkheid ook zagen?
Ja, absoluut. Voor de verkiezingen had ik gezegd dat we graag terug naar negen zetels wilden, het hoogste aantal dat N-VA ooit in Gent had gehaald. Stiekem droomde ik van tien zetels, een mooi rond getal Dat is uiteindelijk ook uitgekomen Ik heb altijd gezegd: als we samen met de Stadslijst, onze enige mogelijke partner - want de extremen en de groenen waren geen optie - een meerderheid kunnen halen, dan gaan we er voluit voor Voor ons was duidelijk dat als de mogelijkheid er zou zijn, de Stadslijst onze bevoorrechte partner was Bij de liberalen merkte je dat er een wens leefde om niet langer met de Groenen, maar met ons te besturen We hebben nu tien zetels en het was mathematisch zeker mogelijk
“Wat er nu gebeurd is, heeft N-VA Gent alleen maar versterkt.”
Heeft de situatie van de laatste 2 maanden je hoop versterkt om de volgende legislatuur in 2030 te besturen? Is je vertrouwen gegroeid of net afgezwakt?
In de politiek is niets zeker. Zes jaar is een lange periode en er kan veel gebeuren. We zullen zien hoe het huidige stadsbestuur het ervan afbrengt. Het is duidelijk dat ze niet meer in kartel zullen opkomen, de Stadslijst zal niet meer bestaan. Wat er nu gebeurd is, heeft N-VA Gent alleen maar versterkt. We zitten niet in de coalitie, maar communicatief en richting de Gentenaar staan we sterk.
We hebben veel nieuwe leden en krijgen veel steun van Gentenaars, ook zij die niet op ons stemden. Ze vinden wat er gebeurd is onaanvaardbaar. We zijn strijdvaardiger dan ooit, groter dan ooit en zullen vol energie de komende zes jaar onze rol in de oppositie opnemen zoals we dat de voorbije zes jaar hebben gedaan: kritisch, maar constructief.
“Binnen de partij is het nog nooit gebeurd dat een filmpje zo vaak bekeken werd.”
Je spreekt over een sterker en hechter N-VA Gent. Hoe zit het met de steun vanuit de nationale politiek?
Mensen van verschillende partijen spraken me aan. Zelfs Franstalige collega's in het federaal parlement. Niet alleen na het moment in de gemeenteraad, maar ook na het filmpje met Hafsa El-Bazioui en de confrontatie die ik met haar had Dat filmpje ging viraal; Bart De Wever zette het op Facebook en het is meer dan een miljoen keer bekeken Met daarbij 14000 likes en 3000 reacties, dat is gigantisch
Binnen de partij is het nog nooit gebeurd dat een filmpje zo vaak bekeken werd Bart zei dat hij nog nooit zoveel telefoontjes en reacties van verontwaardiging, van N-VA-bestuurders uit heel Vlaanderen en van andere politici. Verschillende fractieleiders die in de Kamer zetelen, spraken mij in de plenaire vergadering aan om hun steun te betuigen. Dat deed echt deugd, niet zozeer voor mezelf, maar voor onze mensen in Gent. Ik ben een beroepspoliticus en kan dat plaatsen, maar voor veel van onze leden en kandidaten was het onbegrijpelijk wat er gebeurde. Ze hadden het gevoel dat ze als slechte mensen werden afgeschilderd.
Je noemt het filmpje met Hafsa El-Bazioui. Naast de discussies tussen de fracties, heb je het gevoel dat je persoonlijke relatie met haar is aangetast?
Ik probeer altijd onderscheid te maken tussen de persoon en de politieke ideologie waarvoor iemand staat. Als je dat niet kunt, overleef je de politiek niet. Maar met Hafsa heb ik al een paar keer aanvaringen gehad, bijvoorbeeld vlak voor de verkiezingen in een interview voor Het Nieuwsblad. Ze zei dat de politie etnisch profileert en was heel moraliserend. Toen ik zei dat dat niet waar was, zei ze: "Jawel, ik zal je wel een keer meenemen naar die en die plek." We staan ver van elkaar, maar ik probeer als persoon onderscheid te maken. Maar in de aanloop naar het filmpje stond ik klaar voor een reportage van Terzake. Hafsa kwam naar me toe, pakte me vast alsof ze mijn beste vriendin was en gaf me een kus.
Ik dacht: "Wekenlang laat je niks weten en nu ik hier met een camera sta, doe je alsof je mijn beste vriendin bent " Dat toonde voor mij wie ze is, als mens Normaal zegt ze me nooit gedag, maar nu deed ze alsof we beste vriendinnen waren Ze overschreed de grens tussen politiek en wie je als persoon bent Daarom werd ik toen zo kwaad
“We staan voor een visie waar ik 100% achter sta en waar veel Gentenaars achter staan. Waarom zou ik me daarvoor schamen.”
Kun je toelichten hoe het na die bewuste gemeenteraad van 21 oktober is gegaan en welk gevoel je daarbij had?
Vlak voor de gemeenteraad was de beslissing gevallen om enkel nog met ons verder te onderhandelen, en niet langer met Groen Ik bleef neutraal tegenover journalisten, die dachten dat alles al rond was Ik zei dat we ons best zouden doen om tot een akkoord te komen Er hing een vreemde sfeer, want niemand was met de gemeenteraad bezig, maar met de beslissing die net daarvoor was genomen Tijdens de gemeenteraad kreeg ik berichten dat mensen zich verzamelden voor het stadhuis en dat het een steeds grotere groep werd
Toen zagen we dat alle Groen-schepenen verdwenen. Achteraf bleek dat zij die massa gingen toespreken en opjutten. Na de gemeenteraad moest ik beslissen: ga ik via de voordeur naar buiten, waar die mensen staan, of niet? Ik dacht: waarom niet? We staan voor een visie waar ik 100% achter sta en waar veel Gentenaars achter staan. Waarom zou ik
me daarvoor schamen? We besloten als fractie om samen naar buiten te gaan. Van zodra ik buiten kwam, begonnen ze al te roepen. Dat was bevreemdend. Je wordt niet vaak uitgejouwd. Sommigen hadden woede in hun ogen, kwamen dichtbij en riepen in mijn gezicht. Dat is heel bevreemdend, maar doordat we samen doorstapten, voelde ik de kracht en dacht ik aan al die mensen die op ons gestemd hebben Ik wist niet dat mensen die een paar dagen daarvoor nog pretendeerden dat Gent licht en liefde was, zo snel het tegendeel konden bewijzen
Je was dus oprecht verontwaardigd over hoe diep het zat bij die mensen en hoe ze dat agressief uitten?
Absoluut Iedereen mag zijn mening uiten, we leven in een land met vrijheid van meningsuiting Dus dat ze daar staan te betogen is hun goed recht. Maar behandel mensen niet op die manier. Je bent geen slecht mens omdat je een andere mening hebt. Zeker omdat het net die personen zijn die pretenderen dat we verdraagzaam en tolerant moeten zijn. Dat is hypocriet.
Je spreekt over de dubbele standaarden rond licht en liefde enerzijds en verdraagzaamheid voor andere politieke meningen anderzijds?
Ik kreeg veel reacties dat de maskers eindelijk waren afgevallen. Dat gevoel had ik ook. Daarom zei ik ook tegen Hafsa El-Bazioui: "Kom niet meer aan met je verdraagzaamheid en tolerantie, want je hebt net het omgekeerde getoond."
Denk je dat het beeld dat mensen hebben over de politiek in Gent is veranderd? Of was het de laatste jaren al gepolariseerd, en heeft dit het beeld enkel versterkt?
Toch wel. Veel mensen zeiden: "We wisten dat het erg was in Gent, dat het moeilijk was voor de N-VA. Maar dat het zo erg was, hadden we niet verwacht " Jongsocialisten die een taart bakken met "Fuck NVA" erop, stickers met "Geen Derde Rijk in onze wijk", ouders die hun kinderen op de betoging een bord met "Fuck de nazi's" laten vasthouden In welke tijd leven die mensen? Met welk wereldbeeld?
Mensen van buiten Gent vragen zich af hoe dat kan De verkiezingen hebben duidelijk aangetoond dat er een plaats is voor de N-VA in Gent We hebben bijna een verdubbeling van het aantal zetels en ik had de tweede meeste voorkeurstemmen. Blijkbaar is dat moeilijk te verteren voor sommigen.
“De wil is er, niet alleen bij onze gemeenteraadsleden, maar ook bij onze leden en achterban, om de komende zes jaar voluit te gaan.”
Jullie gaan nu de oppositie in. Zijn er specifieke thema's waarop jullie gaan inzetten om aan te tonen dat N-VA Gent een must is in het Gentse stadsbestuur?
We zullen de komende zes jaar oppositie voeren zoals we de afgelopen zes jaar hebben gedaan: kritisch, maar constructief. Het is makkelijk om vanaf de zijlijn te roepen dat alles slecht is, maar je moet een alternatief kunnen bieden. Dat hebben we de afgelopen zes jaar gedaan en dat heeft geloond. We zullen wijzen op de slechte financiële situatie van Gent en erop toezien dat de belastingen niet verhoogd worden en het budget gezonder wordt Op vlak van mobiliteit, wonen en ondernemerschap zal het anders moeten Het bestuursakkoord is voor 80% gebaseerd op wat wij onderhandeld hadden, maar woorden zijn niet hetzelfde als daden
We zullen kort op de bal spelen en ze zullen het niet makkelijk hebben met een oppositie van tien zetels.
Je zei tijdens de rondleiding in het stadhuis dat je de politiek ingaat om dingen te veranderen. Heeft deze tegenslag je motivatie geknakt of net doen opleven?
Je gaat niet de politiek in om altijd in de oppositie te zitten. Je weet dat het kan gebeuren dat je ondanks een goede score niet in de meerderheid komt. In andere omstandigheden zou ik teleurgesteld zijn geweest, maar door alles wat er gebeurd is en de manier waarop, ben ik strijdvaardiger dan ooit. Het is nog zes jaar, maar anderzijds ook maar zes jaar. We kunnen hier alleen maar sterker uitkomen. Natuurlijk hadden we het liever anders gezien, maar persoonlijk wil ik er zes jaar voluit voor gaan Ons draagvlak is groter geworden en ons team is hechter Een gemeenschappelijke vijand brengt mensen dichter bij elkaar De wil is er, niet alleen bij onze gemeenteraadsleden, maar ook bij onze leden en achterban, om de komende zes jaar voluit te gaan
Kroegentocht
Wil je zelf ook (ere)lid worden? Voor meer info, stuur een e-mail naar ugent@jongnva be of neem contact op met ledenverantwoordelijke Julie Vandenbossche via sociale media of op een volgende activiteit.