2020: het jaar van de 'stille' oceaan Review Olympus PEN E-PL10 met

2020: het jaar van de 'stille' oceaan

Een zich ontwikkelend 'Oceaan luisterend Netwerk' zal de uitzonderlijke stille zeeën, als gevolg van COVID-19, bestuderen.

Te midden van verminderde mariene activiteiten, als gevolg van COVID-19, probeert een groeiend netwerk van meer dan 200 wereldwijd goed verspreide niet-militaire hydrofoons veranderingen in het mariene leven vast te leggen door het bestuderen van geluidsgolven. selijke activiteiten vast te leggen. Door dit te combineren met andere meetinstrumenten, zoals bijv. 'tagging', zal dit uitwijzen welk effect geluid heeft op mariene leven in de Antropocene zeeën. [Nvdr. Antropoceen is een onofficiële indeling van de tijd, namelijk vanaf de mens zich manifesteerde in de zeeën].

Door een combinatie van minder reizen en een vertraagde economie zijn de scheepvaart, het zeebodemonderzoek en heel wat andere menselijke activiteiten in de oceaan erg afgenomen. Dat vormt meteen een uniek moment voor de start van een tijdgebonden studie naar de invloed van geluid op mariene leven.

Een groep wetenschappers ontdekte dit netwerk en hoopt informatie te halen uit het bijeenleggen van hun waarnemingen in de 'stille' oceaan gedurende 2020 en het controleren van het 'geluidslandschap' in de toekomst. Ze proberen een totaal van 500 hydrofoons te bereiken om de geluiden van walvissen en andere mariene leven te registreren en daarbij het geluid van menGeluid plant zich ver voort in de oceaan. Een hydrofoon registreert laagfrequente signalen van honderd en zelfs duizend kilometer ver. De hoogste concentraties non-militaire hyfrofoons, bevinden zich langs de Noord-Amerikaanse kusten – Atlantische, Pacifische en Arctische – Hawaï, Europa en Antartica en er zijn er nog enkele verspreid in het Azië-Pacifisch gebied. Reeds meer dan een eeuw gebruikt de marine geluid om onderzeeërs, onderwatermijnen en belangen van nationale veiligheid op te sporen. Ook mariene dieren gebruiken geluid en natuurlijke sonar voor navigatie en communicatie doorheen de oceaan. Maar over de gevolgen van het door mensen gecreëerd geluid op het mariene leven is slechts weinig bekend.

Locaties van civiele hydrofoons die mogelijk nuttig zijn om de effecten van de coronapandemie op het oceaangeluid en andere akoestische kenmerken van de oceaan te bestuderen, worden hier weergegeven vanaf 8 februari 2021. Figuur door Eduardo Klein van de Universidad Simón Bolívar, Caracas, Venezuela. "Het meten van variëteit en veranderingen in omgevings- of achtergrondgeluid in de oceaan gedurende een periode, vormt de basis voor karakteristieke mariene 'soundscape' (klanklandschap, achtergrondgeruis, geluidsomgeving)", zegt Peter L. Tyack, professor Mariene Zoogdieren Biologie van de universiteit St.Andrews, Schotland. "Het vaststellen van de gevaren van onderwatergeluiden voor mariene leven vereist het begrijpen van welke niveaus schadelijke gevolgen hebben en waar in de oceaan gevoelige dieren aan te hoge niveaus worden blootgesteld. Het beperkte, sporadische gebruik van de hydrofoons en het moeilijk integreren van de metingen hebben nauwelijks geholpen om onze confidentiële kennis te vergroten".

In 2011 begonnen de betrokken specialisten het 'International Quiet Ocean Experiment' (IQOE) te ontwikkelen en in 2015 lanceerden ze het 'International Quiet Ocean Experiment Science Plan'. Eén van de doelen van dit plan was het vastleggen van omgevingsgeluid in verschillende oceaangebieden om zo de variëteit, veranderingen en andere typische eigenschappen van geluid over een serie frequenties te registreren. Het plan had ook de bedoeling om 2022 te benoemen als 'The Year of the Quiet Ocean' (Het jaar van de 'stille' oceaan). "Maar door de COVID-19-pandemie zullen de oceanen wellicht nooit zo stil zijn als in april 2020", zegt Jesse Ausubel, directeur van het 'Program for the Human Environment' van de Rockefeller Universiteit. "De COVID-19-pandemie bezorgde ons een onverwacht scenario dat het geluid verminderde naar niveaus lager dan we ooit hadden durven dromen". IQOE zal 2020 beschouwen als 'The Year of the Quiet Ocean' en plaatst de focus op die onderdelen van het project die de veranderingen van geluidsniveaus en de effecten op organismen die gebeurden in 2020, gebaseerd op de metingen van honderden hydrofoons, gebruikt door de wereldwijde oceaan akoestische vereniging in 2019-2021.

Door het IQOE is het aantal burgerhydrofoons in Noord-Amerika, Europa en elders – voor onderzoek en operationele doeleinden – drastisch verhoogd. Daarmee kan IQCOE en het 'Oceaan Luisterend Netwerk' reeds een tip van de sluier oplichten over het effect van mensen op het mariene leven en ecosystemen. Van de 231 non-militaire hydrofoons geregistreerd in februari 2021 hebben verschillende zich akkoord verklaard

De kaart toont het verschil tussen het totale geluidsniveau en het natuurlijk niveau, soms tot 30 decibels (dB). Het onderwatergeluid werd gedurende een jaar gemeten op 15 plaatsen in de Noordzee. Scheepvaartgeluiden domineren de menselijke verhogingen in de Noordzee. Hoewel 30 dB op zich niet luid is, brengt de verhoging het niveau beduidend hoger dan het natuurlijk geluid.

om hun geografische coördinaten en andere metadata te laten zien op de IQOE-website (www.iqoe.org/systems), waarmee de organisatoren hopen nog meer medewerkers aan te trekken. Van de geregistreerde hydrofoons staan de meeste in de oceanen rond de VS en Canada, terwijl er nog bijkomen, vooral in Europa. Het is duidelijk dat meer akoestische instrumenten en metingen vereist zijn in het zuidelijk halfrond. De wetenschappers proberen een globale database te creëren waarbij alle medewerkers standaardmethodes, gereedschappen en dieptes meten, om zo de oceaansounds vast te stellen en het effect op de verspreiding en het gedrag van 'geluidmakende' dieren. Deel van het project is de ontwikkeling van nieuwe software door de Universiteit van New Hampshire (MANTA), die zal helpen oceaangeluidopnames van deelnemers te standaardiseren, het vergelijken gemakkelijker te maken en moet helpen met het opslaan en zichtbaar maken van het geluid. De nieuwe MANTA-software is beschikbaar op https://bit.ly/3cVNUox. Bovendien wordt een 'Open Portal to Underwater Sound' (OPUS) getest bij het Alfred Wegener Institute in Bremerhaven (Duitsland) om het gebruik van akoestisch gegevens te promoten en een gemakkelijke toegang te verlenen tot bewerkte gegevens van de MANTA-database. Ondertussen hebben wetenschappers gedurende de voorbije tien jaar krachtige methodes ontwikkeld om de verspreiding en de overvloed aan 'geluidmakende' dieren in te schatten, gebruik makend van passieve akoestische waarnemingen.

"Het integreren van waarnemingen van dierlijk gedrag op 'geluidschappen' kan lange termijn veranderingen in oceaan geluid naar voor brengen", zegt Jennifer Miksis-Olds, directeur van het Center for Acoustics Research and Education van de Universiteit van New Hampshire. Het prille hydrofoonnetwerk zal verder bijdragen tot het Ocean Observing System (GOOS), een wereldwijde samenwerking voor het waarnemen van stromingen, temperatuur, zeeniveaus, chemische verontreiniging, afval en andere gegevens. "Om de terugkeer naar normale condities, wanneer de pandemie verdwijnt, vast te leggen, moet het intensieve akoestisch observeren door de bestaande hydrofoons ten minste doorgaan tot einde 2021", zegt Edgard R.Urban Jr, IQOE Project Manager van het Scientific Commitee on Oceanic Research.

Vergelijkbare onbedoelde mogelijkheden voor mariene onderzoek zijn zeldzaam en belangrijk in moderne geschiedenis. Zij bevatten de start (1945) en het stoppen (1980) van nucleaire testen op grondniveau, die sporen van koolstof en tritium veroorzaakten en door de afbraak ervan belangrijke inzichten in fysische, scheikundige en biologische gegevens van de oceanen verschaften. Zij bevatten ook de terroristische aanvallen in New York City en Arlington op 11 september 2001, waardoor honderden burgervluchten werden geannuleerd en waardoor wetenschappers het effect van condenssporen (of het ontbreken ervan) op weerpatronen kunnen bestuderen. Die aanvallen veroorzaakten ook een vertraging van de scheepvaart en vermindering van oceaangeluid, waardoor biologen het stressniveau van de bedreigde 'North Atlantic Right whale' (Noordkaper – Eubalaena glacialis) in de baai van Fundy onderzochten. Na vergelijking met de gegevens van 2001 kwamen zij tot de conclusie dat de stressniveaus in september hoger waren in de volgende vier jaar als de walvissen zich klaarmaakten om te migreren naar warmere zuidelijke wateren, waar ze bevallen. Die gegevens suggereerden dat de geïndustrialiseerde oceaan chronische stress veroorzaakt bij dieren.

waardevolle mogelijkheid

De mogelijkheid om oceaangegevens in de Anthropocene zeeën op te slaan, komt zelden voor. COVID-19 heeft de scheepvaart, het toerisme, de ontspanning, het vissen, de aquacultuur, het onderzoek naar energie, de mariene- en kustwachtoefeningen, de diepzeebouwwerken en het baggeren van havens en kanalen drastisch verminderd. Jesse Ausubel zegt: "Laat ons gebruik maken van de COVID-pauze om te komen tot veiligere operaties voor de shipping industrie, diepzee-activiteiten, zeemachten en andere gebruikers van de oceanen. We werken om op tijd, betrouwbare en gemakkelijk te interpreteren kaarten van oceaangeluidschappen te bezorgen". 

VRIJ VERTAALD UIT EEN PERSBERICHT VAN 9 MEI 2021 DOOR ROLAND WANTENS