Kans #2 2022 'Ze hielpen me, ook al gedroeg ik me onmogelijk'

NR.2 2022

RALPH HAAKMAT (31)

‘Ze hielpen me, ook al gedroeg ik me onmogelijk’

Vrouwengroep De Wending biedt veiligheid HULP AAN OEKRAÏNERS ‘Kleine meisjes dansen blij door de winkel’

2

KANS JUNI 2022

KANS JUNI 2022

KANS NR.2 juni 2022

4

Ralph is onstuimig. Lacht en kijkt even boos. Nu hij 31 is, spreekt hij hardop uit dat hij verlangt naar een leven op orde. ‘Ik droom wel eens over een mooie toekomst.

Zal ik daar nou eens werk van maken?’

De omslag komt als een vriend – ‘iemand net als ik, ook opgegroeid zonder vader’ – hem de waarheid zegt. ‘Hij zei: “Wat een hufter ben jij. Waarom ben je zo snel beledigd, waarom ben je aan het bekvechten met een oude man?” Mijn vriend liet me inzien dat ik bij mezelf moest beginnen, beter mijn best moest doen. En gewoon aardig zijn kan toch ook? Kijk dan.’ Een brede glimlach volgt.

11

Woningcrisis.

Hoe gaat het?

16

11

Vrouwen in De Wending steunen elkaar ‘Fijn als iemand je situatie begrijpt’

22

‘Hoe gaat het eigenlijk met jou, Arie?’

16

22

32

24

TEKST CAROLINE TOGNI BEELD COVER LINELLE DEUNK

‘Ook school – structuur ook weer – was voor mij niet te doen, ik kon me niet concentreren. “Ben jij ADHD’er?”, zeiden vrienden. “Nou, je bent nog veel drukker dan welke ADHD’er dan ook. Jij bent onmogelijk.”

Had ik toen maar een vaderfiguur om me heen gehad, een voorbeeld. Helaas was hij al uit beeld sinds mijn geboorte. Ik was twaalf toen ik hem voor het eerst ontmoette.’

Rond zijn twintigste belandt

Ralph op straat. Hij slaapt bij vrienden, of buiten op een bankje. Hij voelt zich onbegrepen, in de steek gelaten. Laat ik maar wat uithalen, denkt hij, dan pakken ze me op en ben ik niet meer alleen. ‘Nu ben ik al tien jaar bezig met het Leger des Heils, en zij met mij, grapt hij. Zie je het voor je, ik met mijn grote mond die een plek kreeg in opvanghuis Perspectief van het Leger? Zij hielpen mij, ook al gedroeg ik me soms onmogelijk. Oei, wat een bitch is zij, dacht ik toen ik mijn begeleider daar voor het eerst ontmoette.

Ze hanteerde de strengste regels. Later zag ik in: zij leerde mij structuur. Werken bij 50|50 vond ik eerst helemaal niet leuk.

Je kreeg zo weinig geld voor een hele dag werken. Ik maakte ruzie met mensen.’

24

Hulp aan gevluchte Oekraïners

COVER Ralph Haakmat

En dan komt hij er ineens mee, na een uur praten. ‘Ik zou weer moeten gaan tekenen. Daar droomde ik vroeger van, een eigen animatieserie maken, mijn eigen Dragon Ball Z. Als dat toch eens mijn werk kon zijn.’

De vrolijke, alle kanten op schietende Ralph, is graag gezien op zijn werk, de 50|50 Food-keuken van het Leger des Heils in Almere. ‘Inmiddels lukt het mij om te werken volgens een vaste structuur, me aan de regels te houden. Ik geniet daar nu zelfs van.’ Dat was anders toen hij als jonge jongen op straat belandde, toen hij weer eens ruzie had met zijn moeder.

‘Ik was lastig, een driftkop.

Rookte marihuana, dronk. “Blijf jij maar buiten als je geest niet rein is”, zei mijn moeder dan.’

4

‘Wij zijn allemaal Urkers’

32

Marie-Cécile Moerdijk: ‘Ik zag het applaus in hun ogen’

Verder: P14 Help mensen­handel tegen te gaan P29 Hoe is het met Enoch?

P30 Máxima opent Majoor Bosshardthuis P31 Column Arie van Dijk

3

4

KANS JUNI 2022

OEKRAÏENSE VLUCHTELINGEN IN NEDERLAND

Van opvangschip tot dansrepetities

Het Leger helpt Wij helpen Oekraïne. In het oorlogsgebied zelf en in omringende landen. En we helpen Oekraïense vluchtelingen in ons eigen land. In de opvang en begeleiding van mensen op ongewone opvangplekken: scholen, verzorgingshuizen, schepen. Met taallessen en kleding. En allerhande activiteiten, het Leger des Heils is op vele plekken. Kans licht er een paar mooie, doodgewone én bijzondere activiteiten uit.

TEKST CAROLINE TOGNI BEELD FOLKERT KOELEWIJN, PETER DE KROM, LEGER DES HEILS

6

KANS JUNI 2022

KANS JUNI 2022

Kledingwinkel op schip

OEKRAÏENSE VLUCHTELINGEN IN NEDERLAND

Op de vijfde verdieping van cruiseschip MS Volendam richtte Leger des Heils-medewerker Barbara Steen in korte tijd een complete kledingwinkel in. ‘Die eerste dag stonden al drommen mensen voor de deur, de vraag was groot’, vertelt ze. ‘Niet zo gek, mensen kwamen aan in winterkleding; kinderen speelden in skipakjes op het dek. Maar toen het hier warmer begon te worden, was er dringend behoefte aan wat luchtigere kleding en schoenen.’ Elke vluchteling krijgt een kledingtegoedbon waarmee hij of zij vijf stuks kleding mag uitkiezen, en kinderen zelfs meer. ‘Ook zomerjassen en sandalen. En rugzakjes, want ze gaan nu naar school.’ In een week tijd was de winkel in de Hudson Room op het schip ingericht, Barbara haalde de kledingrekken, hangers en duizenden stuks kleding aan boord vanuit de inzamelcentra van het Leger des Heils. Het resultaat is prachtig.

Barbara: ‘Mensen vinden hun eigenwaarde terug als ze zelf iets mogen uitzoeken. Kleine meisjes dansen door de winkel, zo blij zijn ze.’

Welkom aan boord

‘Voor elk kind hebben we kleding en een rugzakje’

Op verschillende schepen in Rotterdam verblijven inmiddels ruim 1.400 vluchtelingen, waarvan 1.200 mensen op het cruiseschip MS Volendam in de Merwehaven. Op het schip is ruimte voor verschillende activiteiten, zoals taallessen en sport- en spelonderwijs aan Oekraïense kinderen.

De kinderen volgen iedere dag regulier onderwijs in een schoolgebouw buiten het schip. Leger des Heilsmedewerkers en vrijwilligers zijn druk met het regelen van allerhande zaken, zoals inschrijving bij de gemeente, medische en psychische hulp.

7

8

KANS JUNI 2022

KANS JUNI 2022

OEKRAÏENSE VLUCHTELINGEN IN NEDERLAND

Dansers repeteren door Begin april vestigden zich de eerste vluchtelingen in het oude conservatorium in Den Haag. ‘In één week tijd bouwden we het schoolgebouw om tot opvanglocatie’, vertelt locatiemanager Martijn de Graaf.

‘Iedereen, van collega’s van het Leger des Heils tot de gemeente, werkte keihard mee om dit op tijd klaar te krijgen.’ Op dit moment vangen we in het conservatorium honderd mensen op, waaronder zeventien dansers van een dansgroep uit de Oekraïne.

‘Een topballetgroep’, aldus Martijn. Ze trainen iedere dag, vaak onder begeleiding van Igone de Jongh en haar team. ‘Ze vinden het geweldig dat zij binnen het gebouw een eigen vleugel hebben om te wonen en te trainen.’

Ook bijzonder is dat vluchtelingen zelf meewerken.

Martijn: ‘We hebben twee vluchtelingen in dienst die in Pijnacker in een gastgezin wonen. Dat werkt fantastisch. Zij zijn de schakel naar de mensen, vooral voor diegenen die geen of slecht Engels spreken.’

9

‘De dansers vinden het geweldig dat zij hier kunnen wonen en trainen’

10

KANS JUNI 2022

KANS JUNI 2022

OEKRAÏENSE VLUCHTELINGEN IN NEDERLAND

Het aantal Oekraïners dat is geregistreerd bij gemeenten is toegenomen naar zo’n 53.000. Ruim 18.000 vluchtelingen vonden elders onderdak, zoals bij een gastgezin. Het Leger des Heils ondersteunt en coördineert in Nederland op tal van plaatsen de noodopvang in gemeenten.

Daarnaast bemiddelt het Leger bij een aantal gemeenten in de opvang bij gasthuishoudens.

Fietsen in Koudum Vluchtelingen in de opvanglocatie in het Friese Koudum kunnen dankzij de Koudumers en de mensen van Swapfiets met de fiets op pad. ‘Het hotel waar we de mensen opvangen ligt op zo’n anderhalve kilometer van het dorp’, vertelt locatiemanager Bea Zomer. ‘Ze zijn superblij dat ze nu een fiets hebben.’ Volgens Bea zijn de bewoners van Koudum zeer begaan met de 150 Oekraïense vluchtelingen in hun gemeente. ‘Van alle kanten krijgen we hulp en spullen aangeboden, waaronder dus een aantal fietsen. Ook kinderfietsen en kinderzitjes voor op de fiets.’ Abonnement-fietsenbedrijf Swapfiets doneerde 30 fietsen aan Koudum, en nog eens 140 fietsen aan Leger des Heils-opvanglocaties elders in het land. ‘De bewegingsvrijheid is belangrijk’, stelt Bea. ‘We stimuleren de mensen zelfredzaam te zijn.

Dat staat voorop bij het Leger des Heils: we helpen mensen het leven weer op te pakken.’

WONEN, hoe staan we ervoor?

Duizenden dak- en thuislozen in Nederland wachten nog altijd op een huis. Benader dakloosheid als een huisvestingsprobleem, stelt bestuursvoorzitter Harm Slomp van het Leger des Heils. Opvangplekken zijn niet de oplossing, we hebben woonplekken nodig waar kwetsbare mensen kunnen worden begeleid. Hoe staat het met de nieuwe woningen die zijn beloofd?

En welke creatieve woonvormen zien we groeien? Een overzicht in cijfers.

TEKST CAROLINE TOGNI BEELD CLAUDI KESSELS

Goederen naar Polen Vanuit Nederland werkt het Leger des Heils mee aan goederentransport naar Oekraïne, Tsjechië, Slowakije en Moldavië.

Trucks vol goederen, variërend van shampoo, kleding en ondergoed, toilet­ papier en sokken tot houdbare voedingsmiddelen, kleurpotloden, rug­­-zakjes en tandenborstels, zijn onderweg naar vluchtelingen in het noodgebied.

11

12

13

KANS JUNI 2022

Woningen TOEGEZEGD 200 miljoen

voor aanpak dak- en thuisloosheid Gemeenten moeten in 2021

realiseren

We (ver) bouwen zelf

Eind 2021:

2.800 extra woonplekken voor

2020 ('Een (t)huis, een toekomst'):

10.

0 00 woonplekken

GEREALISEERD

4.442 doorplaatsing in sociale woningbouw

Extra impuls (2020):

50 miljoen euro voor 2.600 woon­plekken voor dak- en thuislozen

Stichting Leger des Heils WoonVermogen investeert sinds 2020 in bouwprojecten met sociale impact. Dankzij de inleg van investeerders creeren zij 250 extra nieuwe woonplekken

Utrecht: Ouderwijkerveldstraat

dak- en thuislozen

nieuw gebouw met 39 appartementen, waarvan 7 voor mindervaliden

Emmen: Voormalig Postsorteercentrum

Verbouwd tot: * 21 zelfstandige appartementen 11 zelfstandige studio's voor crisisopvang * * 4 kamers voor twee personen nachtopvang

5.000

flexwoningen

Gemeenten schuiven een deel van de middelen door naar 2022 om de doelstelling van de 10.000 extra woonplekken te behalen.

Amsterdam: Renovatie Goodwillburgh

Gereed in 2023 * 103 duurzame en levens­loopbestendige woningen

Creatieve woonvormen

Skaeve Huse (scheve huizen): voor mensen die prikkelarm moeten wonen Gemengd wonen: voor hulpvragers en dragers samen

FLEXWONINGEN

De laatste jaren zijn er 5.000 flexwoningen gebouwd: Verplaatsbare woningen zoals containers Leegstaande kantoorwoningen

Tiny houses Ombouw:: het Leger des Heils vraagt gemeenten om de locaties die worden getransformeerd voor vluchtelingen te behouden voor dak- en thuisloze mensen.

IMPACTFONDS WOONVERMOGEN

In Utrecht, Emmen en Amsterdam zijn de eerste projecten gerealiseerd of in aanbouw

KANS JUNI 2022

15

slachtoffers mensenhandel

HELP JE MEE,

Door mensen in de regio bewust te maken van mensenhandel, kan het Leger de Heils meisjes als Samaira behoeden voor misbruik. Je kunt dit project steunen via een gift op bankrekening NL27RABO0119683989 onder vermelding van: Mensenhandel, Kans 2 2022. Meer informatie: legerdesheils.nl/IOS.

Samaira (rechts) naast haar moeder en Ellen van den Hill, programma­manager Health bij Leger des Heils IOS.

In veel landen ziet het Leger des Heils de gevolgen van mensenhandel, zoals recent in het grensgebied met Oekraïne. Het Leger des Heils, actief in meer dan 135 landen, ziet dat vooral arme regio’s te kampen hebben met deze ongure praktijken. Mensen krijgen werk aangeboden dat eindigt in slavenarbeid en uitbuiting. Zoals in dit verhaal van de Indiase Samaira. Dankzij jouw steun krijgen steeds meer mensen voorlichting, zodat ze verdachte omstandigheden kunnen herkennen en zich bewust worden van de risico’s.

De Indiase Samaira (18) komt uit een gezin met drie dochters, van wie de ouders gescheiden zijn.

Haar vader is alcoholist en haar moeder probeert op de lokale markt wat geld te verdienen met de verkoop van groente.

Samaira’s twee oudere zussen zijn getrouwd. Samaira voelt druk om haar ouders financieel te helpen.

Ze benadert een lokaal uitzendbureau voor bemiddeling bij een

baan in de huishoudelijke hulp in Singapore.

Heel jong

Het bureau bezorgt Samaira een vals paspoort, waarin staat dat ze 23 jaar is. Op die leeftijd is het toegestaan om in Singapore aan het werk te gaan. Het bureau regelt ook haar reis daar naartoe. Eenmaal in Singapore krijgt ze een korte opleiding tot

huishoudelijke hulp, vervolgens intro­duceert het bureau haar bij een familie dat een huishoudster nodig heeft. Een trainer op de opleiding merkt op dat ze er wel heel jong uitziet en hij vraagt haar hiernaar. Hij vertrouwt het niet en neemt contact op met het ministerie van Arbeid in Singapore.

Uitgebuit

Niet veel later spreekt Samaira

een medewerker van het ministerie die vraagt naar haar leeftijd en omstandigheden. Angstig bekent ze dat ze een vals paspoort heeft.

Vervolgens komt ze terecht in een opvanghuis met meisjes uit verschillende landen. Een meisje uit dit huis komt uit haar geboorte­ plaats Mizoram. Via haar hoort ze­dat de andere meisjes worden uitgebuit, ze worden slecht behandeld op hun werk. Samaira begint te twijfelen aan haar plannen, ze wil terug naar Mizoram. Het bureau dat haar naar Singapore bracht, denkt daar anders over en wil dat ze blijft. Als ze vertelt dat ze aan het ministerie haar ware leeftijd heeft verteld, krijgt ze te horen dat

ze alle schuld op zich moet nemen.

Taxi

Samaira wil terugkeren naar India, maar de druk en dreigementen van het bureau zijn immens. Uiteindelijk legt ze via het opvanghuis contact met het Leger des Heils in Mizoram. Zij brengen haar in contact met het Community Health Action Network (CHAN) die haar terugreis regelt. Eenmaal geland in Mizoram, staat de plaatselijke voorganger haar op te wachten.

Maar Samaira, bang dat niemand haar zou ophalen, regelde zelf een taxi. Als blijkt dat ze niet op het vliegveld is, wordt er meteen een zoekactie gestart, samen met

de politie. Iedere auto wordt gecontroleerd.

Gelukkig vinden ze Samaira snel en brengen ze haar terug naar haar moeder, de opluchting bij haar familie is groot.

Schoonheidsspecialiste

Inmiddels heeft Samaira een opleiding aangeboden gekregen. Ze leert kleding maken en volgt een cursus tot schoonheidsspecialiste.

Ze heeft nu een beter beeld van de mensenhandel in haar regio en wil graag voor CHAN gaan werken zodat anderen van haar verhaal kunnen leren. Andere mensen bewust maken van de gevaren is ontzettend belangrijk.

16

KANS JUNI 2022

VROUWEN BIJ VERSLAVINGS­KLINIEK DE WENDING LEREN GRENZEN AANGEVEN

‘Je moet zijn nummer wissen’

KANS JUNI 2022

Elke vrijdagochtend is in De Wending een speciale sessie voor de vrouwengroep

Hoe is het om als (ex-)verslaafde vrouw in een kliniek met vooral mannelijke cliënten te zitten? Onna, Loes, Erin, Ilona en Mary weten er alles van. Zij verblijven in De Wending, de verslavingskliniek van het Leger des Heils in de bossen bij Apeldoorn.

M

TEKST GEKE VAN WIJNEN BEELD PETER DE KROM

omenteel verblijven tien vrouwen in De Wending.

Dat is veel, vertellen thera­ peuten Bram en Marjanne, meestal zijn er niet meer dan vijf. Omdat vrouwen in de minderheid zijn, is er elke vrijdagochtend een speciale sessie voor hen: de vrouwengroep. Terwijl Marjanne de stoelen in een kring opstelt, zet Bram de thermoskannen met koffie en thee klaar. Deze groep biedt een veiligheid die ik in andere sessies niet vindt, vertelt Onna. ‘Daar zijn mannelijke deelnemers bij en mannen hebben mij veel ellende bezorgd. Hier zeg ik dingen die ik ergens anders niet zou zeggen.’

De Wending ligt middenin de bossen bij Apel­ doorn, op landgoed Caesarea. Daar doen veertig mensen – meestal niet voor het eerst – een poging

af te kicken en hun leven weer op de rit te krijgen.

Verdeeld over zes huiskamers brengen cliënten hun dagen door: met therapiesessies, behandel­ gesprekken, dagbesteding en met het dagelijks leven zoals elk mens dat kent: eten, slapen, ruzie­ maken en liefhebben.

Babyslofjes

Tien minuten later dan gepland arriveren de vrouwen voor de sessie van vanochtend. Bram en Marjanne vertellen wat zij vandaag gaan doen: een rondje ‘hoe was je week’, gevolgd door pauze en een therapiesessie waarin het gaat om lichaams­ beleving, waarbij de vrouwen lekker gaan bewe­ gen. Het thema is: je eigen grenzen aanvoelen en aangeven.

Onna mag als eerste over haar week vertellen. En ze staat te trappelen, want ze wordt oma.

17

18

19

KANS JUNI 2022

Mary, Marjanne en Ilona

Onna (45) Onna:

‘ Hier zeg ik dingen die ik ergens anders niet zou zeggen’ De vrouwen vallen over elkaar heen om haar te feliciteren. Onna wordt overladen met knuf­ fels, kussen en felicitaties. ‘Mijn mentor wist het al’, vertelt ze, ‘maar mijn dochter had met haar overlegd dat het beter was om het mij niet meteen te vertellen. Ik moet het eigenlijk ook nog geheimhouden, maar dat kan ik niet hoor.’

Trots poseert ze voor een foto met de ansicht­ kaart, de positieve zwangerschapstest en de babyslofjes die haar dochter opstuurde. Dit is precies waar de vrouwengroep voor is, vertelt therapeut Marjanne later: om het leven te de­ len. In deze groep voelen vrouwelijke cliënten zich op hun gemak en na verloop van tijd gaan ze steeds meer delen, worden ze steeds opener.

Helemaal leeg

Loes en Ilona

Bram en Mary

Na Onna is Loes aan de beurt. Ze vertelt dat ze een onrustige week had. ‘Ik kreeg een bericht van Joey. Hij wil dat ik hier wegga, hij vindt dat dit niet goed voor mij is.’ Ze valt stil. ‘Ik ben helemaal leeg’, zegt ze dan. Haar hoofd valt op haar borst, haar schouders schokken.

‘Je moet zijn nummer wissen’, adviseert een van de vrouwen. ‘Eerst blokkeren, dan wissen’, zegt een ander. Met trillende stem vertelt Loes over Joey, haar ex, over zijn berichten en dat ze ertegen op ziet dit weekend naar huis te gaan.

De Wending is een veilige plek, thuis staat ze er alleen voor. Veel vrouwen herkennen Loes’ verhaal. ‘Mijn ex zit vast, dat is makkelijker’, deelt Onna.

Wanneer de gemoederen wat bedaard zijn, vraagt Bram: ‘Wat kan de vrouwengroep voor je betekenen?’ ‘Ze geven me steun’, zegt Loes onmiddellijk. Ze vertelt dat ze voor het aankomende verlofweekend al wat zekerheden heeft ingebouwd: ze gaat langs bij haar moeder en haar zoon en ze mag haar mentor bellen als ze bang is dat ze een terugval krijgt. ‘Goed zo’, zegt Bram, ‘zo bouw je veiligheid in.’ ‘Je bent nu heel sterk’, vult een van de vrouwen aan. ‘Heel anders dan toen je hier binnenkwam.’ Samen praten de vrouwen over lastige exen, een thema waar elk van de vrouwen ervaring mee lijkt te hebben. ‘Het is fijn als iemand je situatie begrijpt’, zegt Mary.

‘ Ik was geen fijn mens, nu heb ik weer emoties’ ‘Eerst was ik sceptisch over De Wending. Ik heb veel meegemaakt, twijfelde of de behandeling zou helpen. Nu voel ik me op mijn plek. Dat komt door de begeleiders hier, er wordt naar me geluisterd. Voordat ik hier kwam, woonde ik in een opvang waar je verslavende middelen mocht gebruiken. Dat was niet goed voor mij. Ik at bijna niet meer en zonderde me af. Ik was alleen maar met gebruiken bezig, werd achterdochtig. Ik was geen fijn mens. Nu voel ik alles weer, ik heb weer emoties. Dat is wennen. Ik voel pijn en verdriet, maar ook blijdschap.

De vrouwengroep is top, ik kan er alles kwijt. In andere sessies praat ik niet over mishandeling en wat er vroeger allemaal is gebeurd, omdat er mannen bij zijn. Mannen hebben mij dat aangedaan. Na mijn behandeling hoop ik op een huis bij beschermd wonen, een huis waar mijn kinderen ook kunnen komen. En dan lekker werken in een kledingwinkel of in de schoonmaak en gezonde vrienden maken.’

20

KANS JUNI 2022

Mary (54)

Door tegen elkaar te boksen leren de vrouwen hun grenzen aanvoelen en aangeven

Voor veel vrouwen is De Wending de eerste plek waar ze zich écht gezien voelen, ondanks dat ze veel andere trajecten hebben doorlopen.

Onna: ‘Hier gaat alles op je eigen tempo.’ Erin vult aan: ‘In andere klinieken voelde ik me een nummer, hier kijken ze naar wat je persoonlijk nodig hebt.’

Bokshandschoenen

Tijd voor pauze; een paar vrouwen zijn toe aan een sigaret. Na de pauze leren de vrouwen hun grenzen aanvoelen en aangeven door – voorzichtig – tegen elkaar te boksen. Op het grasveld vormen de vrouwen tweetallen en legt Marjanne uit wat ze gaan doen. Ze begin­ nen zonder bokshandschoenen. De vrouwen moeten proberen elkaar omver te duwen.

‘Probeer aan te voelen wanneer je grens wordt bereikt en geef dit aan bij de ander. Die moet dan stoppen met duwen. En stevig staan’, zegt Marjanne, ‘zorg dat de ander je niet uit balans kan duwen.’ Giechelend en onwennig begin­ nen de vrouwen. Bij Onna en Mary eindigt de oefening in een klapspelletje: ‘Papegaaitje leef je nog, ieja deja.’

‘ Ik wil niet meer achter bolletjes aanrennen’ ‘Ik was 35 jaar verslaafd aan cocaïne en heroïne. Ik ga niet vertellen waarom, dat kost te veel energie. Afgelopen november nam ik het besluit: genoeg is genoeg. Ik wilde niet meer de hele tijd achter bolletjes aanrennen en er verslaafd en kwijlend bijhangen. Het leven heeft andere dingen te bieden: op reis gaan, oma kunnen zijn, je huisje leuk aankleden.

Ik ben nu 54, heb nog een paar laatste jaren te leven. In die tijd wil ik een voorbeeld zijn voor anderen, zoals voor mijn kleinkinderen. Door een drugsvrij, stabiel en normaal leven te leiden. Om dat te bereiken moet ik clean blijven. Ik moet eerst mijn verslaving oplossen, dan kan ik vooruitkijken. Dat gaat met vallen en opstaan. De vrouwengroep geeft me een boost: ik mag er zijn, ik ben uniek. Ieder mens maakt fouten. De vrouwengroep geeft me kracht om door te gaan.

Ik leer grenzen stellen en prioriteiten op een rijtje te krijgen. De vrouwengroep helpt me te doen wat ik beloof.’

Lekker

Nu mogen de bokshandschoenen aan. Onna heft haar handen op, Loes en Mary mogen elk op een van haar handschoenen stoten. Ilona is afgehaakt, ze staat niet zo stevig op haar benen. Ze gaat op haar rollator zitten en moedigt de andere vrouwen aan. Na een paar minuten haakt ook Mary af, nu zijn alleen Onna en Loes nog aan het boksen. Loes gaat lekker, ze staat stevig en deelt een paar rake stoten uit op de handschoenen van Onna. ‘Sla ’m op z’n mieter’, roepen de andere vrouwen, ‘breek z’n neus!’ Ze lachen erom, maar het helpt wel, zegt Loes later. In de evaluatie vertelt ze: ‘Iedereen kwam altijd maar dichtbij me, ik liet over me heen lopen. Nu leer ik te zeggen: blijf uit m’n aura.’

Erin over Loes:

‘ Je bent nu sterk, dat is anders dan toen je hier binnenkwam’

‘De groep biedt veiligheid’

21

22

KANS JUNI 2022

KANS JUNI 2022

TEKST FIEKE WALGREEN BEELD PETER DE KROM

Michael krijgt een knipbeurt van Arie de Jong die cliënten van Herstart (Utrecht) en de Heem (Woerden) gratis knipt.

‘Thuis zeiden we altijd: “Heb je problemen, ga naar de kapper, veel goedkoper dan een psycholoog.” Ik kom uit Duitsland. Weet je wat Duitsers en Nederlanders met elkaar gemeen hebben? Ze klagen veel over niks. Ik maak foto’s van allerlei plekken, die zet ik op internet. Laatst van een mooie brug. Kreeg ik een comment van iemand: ik vind dit geen fijne brug, hij is altijd open als ik er ben.

Dat is toch geen probleem? Ik ben ook een clown, zie je mijn neus? Net een clownsneus. Ik probeer ’m eraf te trekken, maar dat lukt niet. Kijk maar, auw dat doet pijn. Weet je trouwens welk dier het snelst is? De slak, want hij is het snelst thuis. Snap je ’m? Ik denk sneller dan ik praat. Geloof je het niet? Ja, ik praat ook snel, dat klopt. Hé Arie, ben je er nog? Weet je wat ik wel raar van jou vind? Jij zegt dat je me een nieuwe coupe geeft, maar als ik in de spiegel kijk, zie ik dezelfde coupe als toen je me de vorige keer knipte. Ik maak maar een grapje. I’m a crazy guy, dat weet je toch. Ben je klaar Arie? Heel mooi geworden weer. Ja, behalve die neus dan, maar daar kun jij ook niets aan doen.

You made my day. Maar hoe gaat het eigenlijk met jou Arie, je bent zo stil?’

Ook vrijwilligerswerk doen?

Kijk op legerdesheils.nl/vrijwilligerswerk.

23 23

TEKST BART DE HAAN BEELD JUDITH JOCKEL

24

25

KANS JUNI 2022

‘Wij zijn allemaal Urkers’ Om oude en nieuwe Urkers te laten kennis­maken met elkaar, gaan tien­ tallen jongeren met elkaar sporten.

De vrije instuif is populair en brengt de jongeren op het voormalige eiland wekelijks nader tot elkaar. ‘We zijn verschillend, maar allemaal Urkers.’

O

mdat de meisjes graag naar de plaatselijke buurthuiskamer komen, maar jongens een stuk minder, verzon het Leger des Heils op Urk een list. Samen sporten! Het bleek een gouden zet. Tweewekelijks komen tientallen jongeren bijeen in de sporthal van het Berechja College op Urk. Daar opent Riekelt Nentjes (59) de deur. Hij is net een dag terug uit Moldavië waar hij Joodse

Jacoline Bakker Riekelt Nentjes

vluchtelingen uit Oekraïne op weg hielp naar veiliger oorden. De hulpactie heeft indruk gemaakt en de Urker vertelt volop. Tot het werk roept en hij even later het volleybalnet ophangt.

‘Ook mooi werk. Wat ik mooi vind, is dat de jongeren elkaar ook buiten de sporthal opzoeken. Ik word zelf ook de hele tijd gegroet door jongeren.’

Jacoline Bakker (34) van Stichting Ik was een vluchteling knikt bevestigend.

De vrijwilligster ziet dat barrières tussen Urkers en vluchtelingen verdwijnen.

‘Samen sporten werkt goed, zeker voor jongeren.’ De Eritrese en Syrische jongeren noemen haar liefkozend ‘moe’, een afkorting van ‘moeder’. ‘Moe en Riekelt betekenen veel voor ons’, zegt een deelnemer. Dan wordt er opgeslagen en vliegt de eerste bal over het net.

26

KANS JUNI 2022

KANS JUNI 2022

Dawid Rezen

Gezellig samen

‘Het sporten is leuk, maar het is zeker ook gezellig. Samen dingen doen, dat vind ik mooi. We spelen altijd eerst een paar potjes volleybal en daarna gaan we basketballen. Vandaag ben ik samen met mijn vriend Tesfagabr gekomen, maar straks husselen we de deelnemers door elkaar.’

Dawid Rezen (22), gevlucht uit Eritrea

Frederik Bakker

Anne-wil Bakker

Johnny Hassab

Een veldje, een bal… magie

‘Ik speel al zestien jaar basketbal, heb best hoog competitie gespeeld. Maar het gaat hier niet om winnen en prestaties. Dit gaat om de lol en om de kennismaking.

Ik heb hier vrienden gemaakt. En het is goed voor mijn Nederlands. Die taal leer ik het best op de werkvloer, ik ben tandheelkundig technicus. En ik leer het door samen te spelen. Een veldje, een bal… en dan begint de magie.’

Johnny Hassab (26), gevlucht uit Syrië

Allemaal Urkers

‘Ik ben een basketballer, dat speel ik ook in teamverband.

Sport is een perfecte manier om vrienden te maken. Door deze avonden heb ik een vriendschap opgebouwd met Johnny. Hij komt uit Syrië en speelt echt goed. Op zomer­ avonden zijn we veel te vinden op het veldje in het Wilhelmina­park. Lekker dunken of vijf tegen vijf. Iedereen mag meedoen. We zijn verschillend, maar allemaal Urkers.’

Anne-wil Bakker (20)

Handen ineen

Voor de sportavonden slaan Connect Us en Stichting Gave de handen ineen. Het Leger des Heils ondersteunt het initiatief met een vrijwilliger (Riekelt) en ook Stichting Ik was een vreemdeling levert een vrijwilliger (Jacoline). De instuif is in coronatijd begonnen om de banden tussen jongeren uit Urk en nieuwkomers verder te versterken. Met sport hopen de initiatiefnemers naast meisjes (die evenementen al goed bezochten) ook jongens te trekken. In Urk vinden relatief veel asielzoekers met een verblijfsvergunning een plek. In de zomer van 2021 stelde Urk als enige gemeente in Flevoland méér woningen beschikbaar voor statushouders dan waar het Rijk om had gevraagd.

Aardig

‘Zag je me scoren? Ja, ik vind het leuk hier. Iedereen is aardig voor elkaar. Ik ben bijvoorbeeld niet zo lang, maar toch krijg ik vaak de bal.’

Susan Kuflom (13), vluchtte uit Eritrea

Geen druk

‘Sport is een makkelijke manier om een ander te leren kennen. Fijn is dat je niet de hele tijd hoeft te praten. Er is geen druk. Je praat gewoon even tussendoor, als je even water drinkt. Soms over iets gewoons, soms over iets dieps. Wat je maar wilt. Het gaat ongedwongen.’

Celia Wemmers (21)

Onder de mensen

‘Ik kan niet meesporten in mijn rolstoel, maar toch kom ik altijd. Langs de lijn ontmoet ik de meest uiteenlopende mensen. Ja, ik kreeg zojuist een verdwaalde basketbal op mijn neus. Nou ja, kan gebeuren toch? Dat houdt me bij de les.’

Frederik Bakker (28)

27

28

KANS JUNI 2022

KANS JUNI 2022

Celia Wemmers

UIT DE REGIO

HOE IS HET MET

Enoch

Sportspullen voor daklozen

Bij de Opvang Run in Utrecht is 400 euro opgehaald voor sportspullen voor daklozen. Tientallen mede­ werkers van het Leger des Heils, ambtenaren en politiemensen zetten hun beste beentje voor tijdens de 6 of 12 kilometer lange route langs verschillende opvanglocaties.

Verrassing met Pasen

Tijdens Pasen werden de bewoners van woonzorgcentrum Ittmannshof in Nunspeet gewekt door het Leger des Heils korps Elburg. Zij zongen prachtige paasliederen die veel herkenning, blijdschap en ontroering opriepen bij de bewoners.

Fithawi Selemu

Susan Kuflom

Van 8 tot 8

Met hulp van 225 vrijwilligers zet het Leger des Heils zich in Emmen in voor vluchtelingen uit Oekraïne. In het voormalige Fletcher Hotel worden 250 vluchtelingen opgevangen; het Leger des Heils coördineert de inzet van vrijwilligers. Iedere dag van 8 tot 8 zijn vrijwilligers ingeroosterd die uiteenlopende werkzaamheden doen als bevoorrading, schoon­ maken en het voeren van gesprekken met vluchtelingen.

Franse ambassadeur in Cité

Tesfagabr

Afgelopen februari ontving het Leger des Heils Rotterdam de Franse ambassadeur in doorstroomvoorziening Cité. De ambassadeur was onder de indruk van de Rotterdamse aanpak. Vooral de samen­werking tussen de verschillende instanties vond hij inspirerend.

Wat een verhaal was dat, vorig jaar zomer in Kans. Enoch Charles (51) moest op straat verblijven na zijn vlucht naar Nederland vanuit Curaçao. Gelukkig vond hij dankzij het Leger des Heils onderdak én een baan.

Hoe gaat het nu met hem?

Enoch moet lachen. ‘Ja, ik ben blij joh, goed je te spreken. Werken gaat goed, nog steeds in de groen­ voorziening in Almere en omstreken. Maar, zo jammer, een leuke vrouw, ik noem haar “mijn Eva”, heb ik nog steeds niet gevonden.’ Na een proefperiode via bemid­ deling van de 50|50 werkvoorziening van het Leger, kreeg Enoch een jaarcontract bij het groenbedrijf. ‘Dat contract is verlengd, en we zijn nu aan het kijken hoe ik kan doorstromen. Want dat is wel de bedoeling, zo komt er plek voor anderen.’ Ook vanuit de kamer die hij bewoont, zal hij moeten doorstromen, legt Enoch uit. ‘Ik kan hier niet blijven, dit is een tijdelijke plek en ik woon er al ruim een jaar. Gelukkig helpt mijn begeleider Marjolein van het Leger des Heils me om aan het nodige urgentiebewijs te komen voor een eigen woning. Ze helpt me nog iedere week. Als ik dingen niet begrijp of weer eens lastige papieren binnen krijg, biedt Marjolein redding. Ik ben dankbaar, door haar blijf ik rustig.’

29

COLOFON Kans is een uitgave van Stichting Leger des Heils Fondsenwerving, bestemd voor donateurs en andere betrokken gevers.

Onze activiteiten worden voor circa 90 procent bekostigd via overheids­ regelingen. De gelden kunnen alleen worden besteed aan doelen die de overheid aanwijst. Verder betaalt een aantal cliënten een eigen bijdrage.

Er zijn echter nog steeds mensen die buiten de boot vallen. Het Leger des Heils blijft daarom zoeken naar nieuwe vormen van hulpverlening, in aanvulling op het Nederlandse zorgstelsel.

Omdat deze projecten (nog) niet binnen de subsidieregels vallen, zijn wij afhankelijk van donaties, giften en nalatenschappen.

Dit magazine geeft donateurs en relaties die de organisatie steunen een gevarieerd, maatschappelijk relevant, hedendaags en zinvol beeld van het Leger des Heils. Het blad wil een kennisbron zijn over maatschappelijke issues waarmee het Leger zich bezig houdt. Het laat ook zien dat het Leger zijn beloften inlost: er onvoorwaardelijk zijn voor mensen zonder vangnet, geïnspireerd door het christelijk geloof.

TERRITORIAAL COMMANDANT Hannelise Tvedt

HOOFDREDACTIE

KANS JUNI 2022

UITGELICHT Belmont ontbrak In het overzicht van Leger des Heils-locaties in het land (Kans #1) ontbrak ten onrechte een van onze meest bijzondere locaties: 50|50 hotel en congrescentrum Belmont, prachtig gelegen in de Veluwse bossen, plek voor een fijne hotelovernachting of evenement.

Je bent welkom!

5050-belmont.nl

CIJFER

7,9

Een mooi rapportcijfer voor onze communicatie: een 7,9 gemiddeld. Uit ons klanttevredenheidonderzoek komt naar voren dat onze donateurs een zeer positief beeld hebben van het Leger des Heils. Zij zijn met name positief over het contact rondom een nalatenschap, dat scoort een mooie 8,4.

- Column Dakbedekking Verdwijnen acceptgiro Na 46 jaar verdwijnt in 2023 de gele acceptgirokaart, de strook onderaan de brieven die we jullie sturen. Ook in deze Kans vind je er een. Voor donateurs die gewend zijn om via de post hun donatie met de acceptgiro te doen, verandert dus een en ander. Voor hen ontwikkelt het Leger des Heils een eenmalige machtiging. Met deze machtiging kunnen zij nog steeds, via de bijgesloten antwoordkaart, een donatie doen via de post. Gelukkig blijft via internetbankieren of QR-code doneren alles zoals het was.

COÖRDINATIE/EINDREDACTIE

REDACTIE Geke van Wijnen, Daniël Albers, Rien Timmer, Trientsje Aukema, Willemijn de Jong

CONCEPT/EINDREDACTIE Maters en Hermsen: Caroline Togni, Kaisa Pohjola

TEKST/VORMGEVING Maters en Hermsen Journalistiek en Vormgeving

LITHOGRAFIE/DRUK Studio Boon, Senefelder Misset

DRUKWERKBEGELEIDING Regalis, Zeist

REAGEREN?

JA RI G JU BI LE U M

Ontmoetingsbus Was jij op de Pinksterconferentie Opwekking?

Mogelijk kwam je daar onze Ontmoetings­bus tegen.

Normaalgesproken rijden we met deze voormalige SRV-wagen naar eenzame, kwetsbare mensen voor wat gezelligheid en hulp. Het is ook een mooie manier om mensen te bereiken met Gods liefde.

Leger des Heils, t.a.v. redactie Kans postbus 3006, 1300 EH, Almere. kans@legerdesheils.nl

LEGER VIERT JUBILEUMFEEST

STEUN ONS Wil je een kwetsbaar iemand structureel helpen? Steun ons met een machtiging:

IBAN NL72RABO0707070171

Wij worden ondersteund door:

Bezoek buurt­ huiskamer Bezoekers van de buurthuiskamer voelen zich sinds zij de huiskamer bezoeken, positiever (49%), zijn gelukkiger (46%) en doen nieuwe contacten op (70%). Mooie uitkomsten in het Bezoekers Ervaringsonderzoek dat het Leger des Heils hield onder 515 respondenten. 85% van hen bezoekt de locaties minimaal één keer per week.

Op 11 juni vierden we het 135-jarig bestaan van het Leger des Heils in Nederland, een prachtig feest met een jubileumgala in Zaandam. Het thema was: Wij zullen strijden, zolang… En dat is wat wij doen, samen met jullie, onze donateurs: strijden en het verschil maken voor kwetsbare mensen in ons land. Ben je benieuwd hoe het allemaal begon? Bekijk de canon voor een overzicht van de geschiedenis van 135 jaar Leger des heils in Nederland. legerdesheils.nl/canon

Zo vanzelfsprekend is het niet dat ik een dak boven mijn hoofd heb. Dat leerde de realiteit mij in de ontmoe­ ting met mensen die geen onderdak hebben. Overal ter wereld leven mensen zonder een dak boven hun hoofd. Dat is toch een van de eerste levensbehoeften. Waar kunnen zij bescherming vinden of schuilen voor gevaar?

De volgende vraag komt nog dich­ terbij: ‘Wie beschermt hen en bij wie kunnen zij schuilen?’ Door een lekkend dak kwamen deze vragen bij mij op. Die lekkage was even ongemakkelijk maar al snel opgelost.

Maar de vragen lieten mij niet meer los. In mijn hoofd zingt het lied ‘Mag ik dan bij jou’ van Claudia de Breij.

Hoe bied ik bescherming? Hoe kun­ nen mensen bij mij schuilen? Bied ik mensen een dak boven hun hoofd?

Of ben ik zelf een lekkend dak?

Harm van Teijlingen Erika Haisma

31

Máxima opent Majoor Bosshardthuis Begin juni opende koningin Máxima het Majoor Bosshardt Huis op de Oudezijds Voorburgwal 14 in Amsterdam.

Het huis waar Alida Margaretha Bosshardt decennialang woonde en werkte, was een toevluchtsoord voor velen.

Nu is het huis volledig gerestaureerd en ingericht zoals het er uitzag in de tijd van de majoor. Op de bovenste etage vinden kwetsbare vrouwen uit de buurt een tijdelijk onderkomen.

Vanaf het Majoor Bosshardthuis vertrekt een rondwandeling over de Amsterdamse Wallen, waarin het werk van de majoor toen en het dagelijkse werk van het Leger des Heils nu een plek krijgt. majoorbosshardthuis.nl

In mijn leven ging ik samen met mensen op zoek naar onderdak.

Beschermd wonen blijft me bezig­ houden, ook als het om mezelf gaat.

De Bijbel spreekt over een God die bescherming biedt, bij wie wij ons veilig en thuis voelen. God biedt een dak boven het hoofd dat niet lekt.

Hoe vaak vraag ik aan Hem: ‘Mag ik dan bij jou?’

Arie van Dijk

Na 37 jaar werken bij het Leger des Heils, geniet hij van zijn pensioen

Marie-C écile

TEKST CAROLINE TOGNI BEELD ERIK BUIS

Zingen doet Marie-Cécile Moerdijk niet meer, ‘mijn stem heeft een kraak gekregen’. Als zangeres maakte ze furore in de jaren zeventig en tachtig, veel oudere Nederlanders kennen haar naam. Thuis in Tilburg vertelt de 93-jarige Marie-Cécile nog vol vuur over haar artiestenbestaan. Ze vertelt over de jaren dat zij muziek- en cultuuroptredens gaf aan groepen. Ze greep haar muziekoptredens aan om het publiek levenslessen mee te geven. ‘Ik vertel graag muzikaal over volkeren van over de hele wereld en hun specifieke culturen.’

Marie-Cécile ontving geregeld een groep Leger des Heils-medewerkers voor optredens als deze.

‘Al heel lang wilde ik iets doen voor het Leger des Heils’, vertelt ze. ‘Tijdens mijn optredens in Amsterdam had ik majoor Bosshardt leren kennen.

Donateur in beeld

Een kordate, gedecideerde vrouw, ze kwam altijd als ik in de stad optrad. Iedere keer als ik haar sprak was ik geraakt door haar verhalen over het werk van het Leger. Zij helpen onze medemens écht, als echte idealisten.’

Om het Leger des Heils te bedanken voor zijn goede werk, ontving Marie-Cécile jaarlijks vele groepen medewerkers voor een muziekmiddag in haar huis. ‘Ik deed dit als “donateur” van het Leger.

Door het ontvangen van deze gasten kon ik op mijn manier iets kleins terugdoen voor wat zij voortdurend doen voor anderen. Wat opviel: de Leger des Heils-medewerkers waren nooit uitbundig tijdens die optredens. “Ze klappen niet eens voor je”, zei mijn dochter. Maar ik voelde hun warmte en zag het applaus in hun ogen.’

‘Ik voelde hun warmte en zag het applaus in hun ogen’