Met trots presenteren wij de voorjaarseditie van ons magazine. Een mooi moment, want Ipse de Bruggen bestaat dit jaar alweer 15 jaar. Dat klinkt jong. Maar we maken ons al meer dan 115 jaar sterk voor goede zorg.
Het hele jaar door staan we op gezette tijden stil bij dit jubileum. Begin maart zijn we gestart met het trakteren op complimenten. We hopen dat jij hier ook aan meedoet. Er is vast iemand binnen Ipse de Bruggen die een schouderklop, knuffel of vette pluim verdient. Een medewerker, collega, vrijwilliger, bewoner, cliënt, verwant of misschien wel een heel team. Doe je mee?
In de nieuwe rubriek ‘Wij zijn Ipse de Bruggen’ vind je een mooi verhaal van de vrijwilligers die al 25 jaar de dagelijkse zaken van Camping het Groene Hart in Nieuwveen beheren. In de rubriek ‘Ik ben Ipse de Bruggen’ het verhaal van Nel Spruit die al 40 jaar bij Ipse de Bruggen werkt en vertelt over haar werk toen en nu.
Verder vertelt Tim in de rubriek ‘Voor het eerst’ wat hij allemaal geleerd heeft sinds hij zelfstandig woont bij woongroep Bromelia in Nootdorp.
In het nieuwe katern Ipse de Bruggen Professioneel belichten we het onderwerp slikproblematiek, dat helaas door een recent incident zeer actueel is. Je vindt informatie over het signaleren van slikproblemen, en tips vanuit de praktijk hoe je hiermee om kunt gaan. Daarnaast een interview met Renate van Kampen die met haar teams mooie stappen zet door het werk anders te organiseren om zo de personeelskrapte het hoofd te bieden.
Bij ‘Succesverhalen’ lees je dit keer het verhaal van Wendy, die haar onzekerheid overwint dankzij therapiehond Spikey. In ‘Van de andere kant bekeken’ vertellen verschillende betrokkenen over hun ervaring met de inzet van Versterkers.
Dit, en nog veel meer mooie, ontroerende en interessante onderwerpen én niet te vergeten een puzzel, vormen samen ons magazine dat zoals altijd wordt afgesloten met een feestelijk Laatste woord van Paul Opdam.
De voorjaarseditie van een jaar waarin vermoeidheid, arbeidsmarktproblematiek, onzekerheid over oorlog in Europa en stijgende prijzen samenkomen. Ook bij Ipse de Bruggen. Collega's hebben het niet eenvoudig, verwanten en vrijwilligers ervaren meer afstand en cliënten zien meer verschillende gezichten dan ze graag zouden willen. We zoeken samen naar een nieuw evenwicht en dan is het fijn om deze verhalen te lezen over herstel, groei, zorg en samenwerken. Want dat is er ook.
We wensen je veel leesplezier!
Andrea van Steensel en Fred Fillekes
Raad van bestuur
(Jan van Hoek tijdelijk afwezig)
COLOFON
‘De Wereld van’ is een uitgave van Ipse de Bruggen en verschijnt twee keer per jaar.
Tekst: Karoline Nieuwenhuijs en Jerney Hendriks
Foto’s: Clara Mazel, Sander van der Wel, Marco Zwinkels
Vormgeving: Vrhl Content en Creatie
Conceptontwikkeling: Maters en Hermsen
Bedrijfsjournalistiek
Druk: Oranje van Loon Drukkers
Disclaimer: Niets uit deze uitgave mag worden overgenomen, vermenigvuldigd of gereproduceerd zonder schriftelijke toestemming van Ipse de Bruggen en/of andere auteursrechthebbenden. Ipse de Bruggen kan geen aansprakelijkheid aanvaarden voor
- Petra p. 6
28 Ik ben Ipse de Bruggen:
onjuistheid en onvolledigheid van de inhoud van deze uitgave.
Verzending: Wil je ‘De Wereld van’ niet meer ontvangen? Mail naar communicatie@ipsedebruggen.nl onder vermelding van je naam, adres en woonplaats.
"Dit is nog mooier dan ik had verwacht"
Wendy is 39 jaar en woont sinds acht jaar op de Oude Rijnlaan in Zwammerdam. Ze traint nu bijna een jaar met therapeut Nathalie en therapiehond Spikey. Elke therapiesessie begint met een wandeling of een spelvorm. Vlakbij haar woning is een veld met gras en bomen waar ze met z’n drieën trainen. Nathalie is het baasje van Spikey maar zodra de sessie begint, loopt hij naast Wendy en houdt haar in de gaten.
Een therapiehond is getraind voor therapie in de zorg, ziekenhuizen, verpleeghuizen en scholen. De hond kan mensen helpen ontspannen, hun stemming verbeteren, of hun sociale vaardigheden ontwikkelen. Therapiehonden kunnen helpen bij het overwinnen van specifieke uitdagingen, zoals het verminderen van angst, grenzen stellen, zelfvertrouwen vergroten of het verbeteren van de fysieke gesteldheid. Spikey wordt momenteel ingezet voor PTSS, ondersteuning bij EMDR, helpen bij zelfontwikkeling en beweging.
Bovenal is therapie met een hond leuk en ontspannen. Het bijzijn van de hond verlaagt de spanning en bij het aaien en knuffelen komt het ‘gelukstofje’ oxytocine vrij. Dit werkt stress verlagend en geeft een rustgevend en gelukzalig gevoel. Daarnaast bieden therapiehonden onvoorwaardelijke liefde, oordelen nooit en voelen emoties goed aan. Ze merken wanneer je verdrietig bent en kunnen dan troost bieden.
leuk vindt, maar als een hond dichtbij komt kan dat toch wel eng zijn.” Schouderophalend antwoordt Wendy: “Geen moeite mee, ik had gelijk al een goede band met Spikey.” Nathalie: “Ik observeer vooral of er goed met de hond wordt omgegaan. Omdat de band tussen de hond en Wendy zo sterk is, bereiken we de doelen sneller.”
Nathalie heeft een vierjarige opleiding gevolgd voor hondentrainer en therapiehondenbegeleider. Spikey heeft een training gevolgd van tweeëneenhalf jaar. Nathalie: “Spikey is vaak getest om te zien of hij geschikt is voor de doelgroep. Hij voelt duidelijk aan wie hij mag gaan begeleiden en blijft de hele sessie gefocust op zijn taak. Op de dagen dat Spikey traint met Wendy krijgt hij van zijn baasje minder ontbijt. Wendy geeft hem brokjes tijdens de therapie als beloning.” Bij de therapie maakt Nathalie gebruik van een werkboek waar oefeningen in staan die Wendy helpen. Het zijn oefeningen die haar leren grenzen te stellen, angsten te beheersen en haar zelfvertrouwen geven voor een beter zelfbeeld. Voorop staat plezier beleven met Spikey.
Ongeacht wat anderen vinden
Ook Wendy geniet vanaf het eerste moment van de aanwezigheid van Spikey. Bij wijze van kennismaking vult zij een snuffelmat met brokjes en Spikey speurt ze op. Nathalie vertelt: “Zeker de eerste momenten is het goed observeren en aftasten wat er gebeurt en wat de energie tussen beide is. Wendy geeft wel aan dat ze honden
Wendy: “Ik vind het moeilijk om in het dagelijks leven te weten wat goed en wat fout is. Als ik bij Spikey ben dan weet ik dat hij niet oordeelt en mij neemt zoals ik ben.” Door de therapie is Wendy veranderd. Ze was onzeker. Vooral bij het uitkiezen van kleding is ze bezig met wat mensen van haar vinden. Door de training met Spikey heeft
Wendy zichzelf een opdracht gegeven: één keer in de week zich aankleden zoals ze zelf wil, ongeacht wat anderen vinden. “Ik denk dan aan Spikey en dat
hij daar geen oordeel over heeft en dan is het goed!” vertelt Wendy.
Op het moment dat Wendy onzeker is, kun je dat zien aan de hond. Dit heet spiegelen. Het gedrag van de hond is onrustig en hij luistert niet naar de commando’s die Wendy hem geeft. Ze vindt het niet leuk als Nathalie dat tegen haar zegt, maar verandert wel haar houding. De therapiehond komt direct naast haar staan en volgt haar instructies op. Wendy straalt: “Zit, af en blijf, hij deed het ineens weer fantastisch. Ik kan dit ook gebruiken in mijn dagelijks leven en dat is fijn.” Wendy vertelt het glunderend, en gaat door: “Mensen aankijken, dat gaat ook steeds beter. Ik kijk langer en ook al vind ik het nog lastig, dankzij de therapiehond gaat dat wel beter.”
Ik vertrouw andere mensen
De gedragsdeskundigen en managers zijn enthousiast over het resultaat. Ook Wendy’s ouders zijn positief. Ze zien dat Wendy is veranderd en dat geeft hen zoveel vertrouwen dat ze het aandurven om eindelijk verder weg te gaan wonen. Wendy: “Ik vertrouw andere mensen meer, maar ik wil mijzelf ook nog meer vertrouwen.”
“Door de therapiehond ben ik zo met mijn lijf bezig dat ik vergeet dat ik werk aan mezelf.”
“De hond oordeelt niet. Al doe je het niet goed, je doet het toch goed.”
Ipse de Bruggen kent ruim 2.000 vrijwilligers die samen met cliënten iets extra’s doen. Koffiedrinken, wandelen óf
bijvoorbeeld samen puzzelen. Vrijwilliger Petra van Leeuwen vertelt over de mooie momenten die zij met Carola beleeft.
Petra kwam in contact met Carola nadat ze zich meldde bij de vrijwilligers coördinator in Zwammerdam. Toen zij het verhaal van Carola hoorde was ze meteen verkocht.
“Vorig jaar is de moeder van Carola overleden, en ook nog een huisvriend van haar. Samen met de slechte jaren in verband met corona dacht ik dat ze wel een maatje kon gebruiken,” vertelt Petra van Leeuwen.
“Tijdens de eerste kennismaking wilde ik een goede indruk maken. Ik ben
slager en ik dacht: met grillworst kom je altijd goed binnen. Dus ik had grilworst meegenomen. Het was teveel voor één keer dus legde ik Carola uit hoe ze het warm kon maken zodat ze het ook kon delen op de woning. Ik hoorde vervolgens weken niets over de grillworst. Maar ineens op een zondagmiddag toen we tv zaten te kijken riep ze uit het niets: “Zo, die grillworst was lekker joh!” Dat vind ik fantastisch!
Ik probeer haar elke zaterdag of zondag te bezoeken. We gaan dan bijvoorbeeld naar de Bosrand (tuincentrum, red.) en
drinken een bakje koffie. Vorige keer wilden we naar de markt gaan, maar het stortregende. We hebben toen bij restaurant 't Reeuwijkse Hout een bakje koffie gedronken en heerlijk gesnoept van een lekker taartje. Dat was ook goed. We genieten samen van de gewone dingen.
Carola verrast me iedere keer. Ze slaat bijvoorbeeld op wat ik haar vertel. Zoals dat ik gek ben op pandaberen. Weken later kan ze daarop ineens terugkomen.
Sinds kort heeft ze een vriend via ABC date. Ze eten soms samen bij mij. Een paar weken geleden had hij een spiegeldoosje bij zich met een ringetje erin. Mooi zilver en helemaal opgepoetst door zijn moeder. Het ringetje had hij voor zijn vorige vriendinnetje gekocht. Maar die is overleden. Hij wilde nu die ring als vriendschapsring aan Carola geven. Het spiegeldoosje had hij gekozen omdat ze dan kon zien hoe mooi ze is. Carola heeft de hele dag lopen stralen, maar ik ook. Dit is zo lief!
“Ik geniet ervan hier onderdeel van te zijn. Je geeft iets maar krijgt het zelf tien keer terug.”
Als medewerker moet je er altijd op kunnen vertrouwen dat je toegang hebt tot correcte en volledige informatie. Onze cliënten moeten erop kunnen vertrouwen dat hun persoonsgegevens veilig zijn bij ons. Tegelijkertijd digitaliseert onze wereld.
Risico’s op datalekken, hacks, identiteitsfraude en andere incidenten rondom informatieveiligheid en privacy groeien daardoor. Goede bescherming van onze informatie en de privacy van cliënten is ontzettend belangrijk. Dat vraagt iets van ons allemaal, óók van jou. Zorg dat je weet hoe je om moet gaan met informatie en persoonsgegevens, weet wat de risico’s zijn en maak binnen je team goede afspraken.
We hebben een aantal belangrijke regels voor je op een rijtje gezet
bewaar géén gegevens van je werk op privé computers en telefoons
deel via social media geen informatie die te herleiden is naar een persoon
gebruik geen WhatsApp voor het delen van privacy gevoelige gegevens
zorg dat niemand vertrouwelijke gesprekken mee kan luisteren
vergrendel je computer als je niet op de je werkplek bent (Windowsknop + L)
deel je wachtwoord met niemand, ook niet voor één keer
gebruik een sterk wachtwoord en pas deze regelmatig aan
schrijf wachtwoorden niet op, maar gebruik een wachtwoordmanager
Meld elk incident
Wanneer je ergens over twijfelt, een datalek vermoedt of constateert dat informatie/privacy niet veilig is. Neem dan direct contact op met de Servicedesk.
Alle medewerkers moeten bij indiensttreding verplicht de training over de Zeven gouden regels doen. Nog niet gedaan? Scan de QR code en ga aan de slag.
De energiekosten zijn explosief gestegen. En dat blijft voorlopig zo. Ook binnen Ipse de Bruggen zoeken we naar slimme manieren om minder stroom en gas te verbruiken. Zo besparen we niet alleen op onze energierekening maar werken we ook samen aan een duurzame toekomst.
Binnen Ipse de Bruggen is een aantal korte én lange termijn acties ingezet om de energielasten te verlagen. Een speciale focusgroep houdt zich bezig met de uitrol van langetermijnmaatregelen om het energieverbruik verder te verlagen en te werken aan de verduurzaming van onze organisatie. De focusgroep heeft op korte termijn het doel om in 2023 onze energiekosten fors te verminderen. Met de huidige inkoopprijzen betekent dat 46% minder gas en 13% minder elektriciteit verbruik ten opzichte van 2022.
Om de energierekening te verlagen én te verduurzamen is een reeks aan maatregelen in gang gezet. Een belangrijke maatregel, waar we ook allemaal wat van merken, is het verlagen van de temperatuur in onze gebouwen. Zo zijn we op locaties waar dit centraal geregeld is gestart met het terugbrengen van de binnentemperatuur naar maximaal 20 graden
tijdens gebruikstijden. De nachttemperatuur is, waar het technisch mogelijk is, op 16 graden ingesteld. Voor sommige locaties is een uitzondering gemaakt, bijvoorbeeld omdat hier ouderen wonen. De temperatuur in de ruimtes waar nachtdienstmedewerkers werken is in onderlinge afstemming tussen collega’s van vastgoed, veiligheid & duurzaamheid en de directie bepaald. Waar de temperatuur zelf door medewerkers ingeregeld kan worden hebben wij hen gevraagd dezelfde richtlijn aan te houden.
Maar er gebeurt meer. Zo hebben we nieuwe, rechtstreekse contracten met zonnestroomproducenten afgesloten. Hierdoor halen we er een partij tussenuit en dempen wij prijsschommelingen. Ook zijn een aantal niet energiezuinige gebouwen gesloten. Zoals bijvoorbeeld de portocabins in Nootdorp. In zwembaden zijn zogenaamde heatpipes geïnstalleerd waardoor deze met zonneenergie verwarmd kunnen worden. En er zijn op een aantal plekken oude grote boilers vervangen.
Energie besparen doen we samen
Naast de acties die centraal ingezet worden ligt een belangrijke sleutel tot succes bij de gebruikers zelf. Er zijn ontzettend veel manieren om energie te
“De maatregelen leveren al besparingen op, maar we zijn er nog niet!”
Lennart Reij (Projectmedewerker Duurzaamheid, Energie en Milieu)Energie besparen volgens Eva en Jordy. Scan de QR-code en kijk hoe zij dat doen.
besparen en bij te dragen aan een groenere wereld. Dat geldt voor ons allemaal. Thuis en bij Ipse de Bruggen. Op iedere groep en afdeling. We zien dat er op veel plaatsen mooie stappen gezet worden. Zo maken medewerkers, sámen met cliënten, het verschil!
Dit leverde mooie resultaten én creatieve ideeën op. Neem bij voorbeeld het verhaal van Jordy Schepers. Hij werkt bij dagbestedingslocatie de Ruimte in de Delft. Afgelopen kerst brandden de lichtjes in de kerstboom niet op stroom van het lichtnet, maar werden de lampjes al fietsend van stroom voorzien.
Eva Manintveld woont op locatie Begijnhof in Brielle. Voor haar is energie besparen belangrijk. We gingen bij haar langs om te horen wat zij zelf allemaal in haar woning doet om energie te besparen. Via de QRcode in het kader kun je de filmpjes zien waarin Jordy en Eva zelf hun verhaal vertellen.
Om te helpen het energieverbruik nog beter in de gaten te houden zijn douchetimers ter beschikking gesteld. Medewerkers kunnen voor hun locatie een gratis douchetimer bestellen.
Eerste resultaten positief
We zijn nog druk bezig met het aanpassen van de binnentemperatuur in al onze gebouwen. Ongeveer 40% van de locaties is aangepast. Toch zien we al een daling van verbruik van elektra (11%) en gas (15%). Dat is natuurlijk heel goed nieuws, maar we zijn er nog niet. We moeten blijven zoeken naar slimme manieren om minder stroom en gas te verbruiken en verder werken aan de duurzame levenshouding die belangrijk is voor een toekomstbestendige organisatie. Doe je mee?
Douche korter, 5 minuten is de richtlijn.
Draai de thermostaat wat lager, 20 graden overdag en 16 graden in de nacht is de richtlijn. Een verlaging van de temp met 1 graad levert al een besparing van 7% op.
Zet de verwarming uit en doe de deur dicht als er niemand in de ruimte is.
Doe gordijnen 's avonds dicht.
Doe waar mogelijk het licht uit als je een ruimte verlaat.
De zorg in heel Nederland staat onder druk. Ook bij Ipse de Bruggen hebben we te maken met personeelskrapte en forse kostenstijgingen. Er moet wat veranderen. Kant en klare oplossingen zijn er niet. Toch is er altijd meer mogelijk. In de manier waarop we roosters vullen en samenwerken. En door ons werk slimmer te organiseren. Zorgmanager Renate van Kampen zette mooie stappen met haar teams. Met succes. De oplossing is een samenspel van verschillende maatregelen. Samenwerking met andere woningen een belangrijke sleutel.
Renate is zorgmanager van een locatie met vijf woningen in Langeraar. Hier wonen vooral oudere bewoners. Er is in het pand een dagbesteding waar een deel van de bewoners heen gaat. Lange tijd was het voor Renate lastig om met de personele inzet binnen de begroting te blijven. Dat moest anders. Maar hoe bied je goede zorg, geef je bewoners voldoende aandacht met minder begeleiders? Een lastige puzzel. Renate: “Ik ben gestart met een plan op papier. Natuurlijk was de aanleiding financieel. Maar het was vooral mijn ambitie om binnen het hele pand de samenwerking te verbeteren, zodat we er meer voor elkaar kunnen zijn als dat nodig is. We hebben er als team veel over gesproken en samen de plannen aangescherpt. Begin 2022 zijn we gestart. We bespreken iedere zes weken hoe het gaat, als het nodig is veranderen we.”
Zorg én dagbesteding
Renate: “We vullen de roosters anders in, zo kunnen we met minder mensen toch goede zorg bieden. Allereerst helpen collega’s van de dagbesteding ’s ochtends in de zorg om bewoners uit bed te halen. De dagbesteding is in hetzelfde pand, bewoners komen hier druppelsgewijs binnen. Je kunt best het eerste uur alleen op de groep staan om de medewerkers op de woningen nét dat beetje extra hulp te bieden dat nodig is om de dag op te starten. Dat is bij ons goed te realiseren omdat alles onder één dak zit. Als wonen en dagbesteding niet op loopafstand van elkaar zijn vraagt dat wat meer organisatie.”
Enkele medewerkers uit de zorg bieden op hun beurt na hun dienst op de woning tussen 11:00 en 15:00 uur dagbesteding. Renate vertelt: “zeker niet iedereen stond in het begin te
juichen, maar in de praktijk vinden veel collega’s de mix van wonen en dagbesteding leuk. Op werkdagen krijgen wisselende koppels van bewoners dagbesteding in één van de woningen. Afgestemd op de wensen van bewoners, waarbij ook gekeken wordt wat medewerkers leuk vinden. Bewoners krijgen zo gerichte aandacht. Heel waardevol.”
In de avonden en tijdens weekenden draaien Versterkers mee. Deze ondersteuners bieden door het hele complex op verschillende woningen extra handen waar nodig. Met bewoners wandelen, wassen of helpen met naar bed gaan. In dit geval zijn dit vaak scholieren die een zorgopleiding volgen. Zij hebben al een mooie basiskennis. Natuurlijk werken ze altijd onder eindverantwoordelijkheid van de begeleiders. Extra handen komen uiteraard ook van stagiaires en vrijwilligers, die zijn nu én in de toekomst ontzettend belangrijk.
Vaste roosters en 8 uurs diensten
In de teams werken ze met vaste roosters en veel 8uurs diensten. Doordeweeks werken collega’s op vaste dagen. Een jaar lang, daarna bepalen ze samen opnieuw wie welke dag werkt. Best prettig omdat je werk en privé beter kunt plannen. Ook veel cliënten vinden het fijn. Het geeft hen structuur en duidelijkheid. Alex, één van de bewoners: “Irma, mijn pber is er altijd op dinsdag en woensdag. Ze is trouwens écht een schat.” Medewerkers die 8uurs diensten draaien werken op de woning en combineren dat met zogenaamde “zwerfdiensten” in de middagen. Zij begeleiden dan in het hele complex de bewoners die op die dag thuis zijn en zijn dus dáár waar het
nodig is. Of ze draaien mee in dagbesteding of slaapdiensten. Begeleider Yvonne: “Het was best even wennen die zwerfdiensten, maar ik draai nu meer 8uurs diensten, dat is erg prettig.” Over haar ambitie om de samenwerking te verbeteren kan Renate kort zijn: “De bewoners kennen nu ook de medewerkers die op andere groepen werken. Zo zijn ze als ze invallen op hun groep geen onbekenden meer. En collega’s binnen het pand kennen elkaar ook beter. Wat ik mooi vind is dat cliënten onderling elkaar ook meer opzoeken.”
Natuurlijk heeft het ook nadelen. “Je ziet meer dezelfde collega’s en op sommige groepen is de overdracht digitaal. Dat lossen collega’s goed op”, aldus Renate. “Daarnaast is het op drukke dagen lastig de administratie bij te houden. Hier kan innovatie in de toekomst hopelijk verlichting brengen. We zijn nu bezig om een goed beeld te krijgen van de indirecte uren, dus de tijd
die nodig is voor administratie, en hoe je dit zo goed mogelijk kan doen zonder dat het ten koste gaat van de aandacht voor de bewoners.“
Grote contracten
Renate kiest er bewust voor meer mensen een groot contract te bieden. Dat maakt de locatie aantrekkelijk om te werken, zeker voor jonge mensen die graag meer uren draaien en op meerdere plekken werken heel gewoon vinden. “Een deel van de collega’s vindt die afwisseling zelfs fijn. Het zorgt bovendien voor meer kennisdeling. Ik streef ernaar dat mensen 8090% van hun tijd op een vaste woning werken, de rest van de tijd is flexibel. Binnen onze locatie, maar wat mij betreft op termijn ook binnen onze tactische eenheid. Die samenwerking maakt dat we minder afhankelijk zijn van externe krachten. Dat scheelt niet alleen veel geld, teams bestaande uit bekende gezichten zijn stabieler. Goed voor de zorg én het werkplezier.”
Slikproblemen bij mensen met een verstandelijke beperking komen veel voor en kunnen leiden tot levensgevaarlijke situaties, zoals verslikincidenten en longontstekingen. Uit onderzoek bij GOUD (Gezond ouder worden met een verstandelijke beperking,red) blijkt dat ruim de helft van de ouderen met een verstandelijke beperking een matig tot ernstig slikprobleem heeft. Bij slechts een vijfde van deze cliënten staat dit vermeld in het medisch dossier.
Slikproblemen komen dus véél vaker voor dan we denken. Dat vraagt om meer kennis op de werkvloer zodat begeleiders en ook cliënten slikproblemen vaker en vroegtijdig signaleren.
Kim Sanders is logopedist en doet naast haar klinische werk ook wetenschappelijk onderzoek bij GOUD naar slikproblematiek. Kim: “Als we het hebben over slikproblemen bij onze doelgroep maken we een onderscheid tussen afwijkingen in de fases van het slikken en risicovol eetgedrag. Bij een afwijking in de fases van het slikken gaat het om stoornis in het slikproces: hoe breng je het eten naar de mond, hoe verwerk je het in de mond, hoe breng je het vervolgens naar je keel en hoe slik je het veilig door. Bij risicovol eetgedrag spelen vooral psychische – en omgevingsfactoren een rol. We denken dan aan: eten terwijl iemand heel laag alert is. Eten en drinken pikken, snel eten, proppen met eten. Maar ook afweren van voedsel en afhouden van drinken.
Cliënten kunnen kampen met één van beide problemen, maar ook beide tegelijk. Hoe je ermee omgaat is essentieel anders. Daarom zijn adviezen altijd heel erg op maat. Je kijkt samen met een interdisciplinair team; met de arts, de gedragskundige, de begeleiding van wonen, begeleiding van dagbesteding, de wettelijk vertegenwoordigers en de cliënt zelf om tot een advies te komen. Het ethische aspect speelt ook mee. We kunnen besluiten dat de cliënt vloeibaar moet eten maar is dit ook wat de cliënt wil? Welke risico’s willen we vermijden? We willen voorkomen dat iemand stikt of iemand een longontsteking krijgt én we kijken ook naar de
Het beleid bij Ipse de Bruggen rond slikproblematiek is uitgewerkt in het Zorgprogramma slikstoornissen. Er is een landelijke richtlijn in ontwikkeling voor slikproblematiek bij mensen in de langdurige zorg (door Stichting KwaliteitsImpuls Langdurige Zorg, Skilz). Zodra de richtlijn klaar is, naar verwachting in het najaar van 2023, zal Kim, samen met een werkgroep, het landelijk advies vertalen naar beleid van Ipse de Bruggen. Het zorgprogramma wordt hierop aangepast. Met als doel een vroegtijdige signalering van slikproblemen en het voorkomen van ernstige incidenten.
kwaliteit van leven. Daarom kan het interdisciplinair team besluiten bepaalde risico’s te aanvaarden. Dit speelt op de werkvloer allemaal mee.”
Risicovol eetgedrag van Patrick
Patrick heeft met name risicovol eetgedrag. Renate Kwakernaak (begeleider):
“Patrick woont al jaren bij ons en is gefixeerd op eten. Hij eet heel snel, pakt eten zodra hij erbij kan en klokt een beker drinken zo achterover. Gelukkig kauwt hij wel redelijk goed, maar gezien zijn risicovolle gedrag moeten we heel alert zijn. Dat heeft er ook toe geleid dat we met elkaar letterlijk om de tafel zijn gaan zitten. Vanuit logopedie sloot
“Hij eet gewoon verder alsof er niets aan de hand is, tot het bijna te laat is”
iemand aan die het gedrag van Patrick in de gaten hield; wat eet hij, hoe kauwt hij, hoe snel doet hij alles etc. Daarnaast kijken zij ook naar de tafelindeling, hoe de verdeling van aandacht is, etc. Dat heeft er bijvoorbeeld toe geleid dat we de pannen van tafel halen zodra de borden zijn opgeschept. Dat is alvast één trigger minder. Daarnaast hebben we, samen met alle betrokkenen, besloten dat hij zijn eten per hap krijgt aangeboden. Hij krijgt een lepel of vork met zijn eten en als hij toe is aan de
volgende hap, schept de begeleider dit op. Op deze manier houden we de controle over de snelheid waarmee hij eet. Dat is wel een lastig besluit geweest hoor, want dat betekent nogal wat. We ontnemen Patrick een handeling die hij fysiek prima zelf kan uitvoeren. Maar na een afweging van de risico’s, hebben we besloten deze stap wel te zetten. Het vervelende is, mocht Patrick zich verslikken, dan merk je niets aan hem. Hij eet gewoon verder alsof er niks aan de hand is! Als het echt niet langer gaat, dan gaat hij staan. Daarmee geeft hij aan dat het echt niet goed gaat. Dat moet je wél weten. En dan ben je eigenlijk al te laat.”
Patrick eet aan een apart tafeltje aan tafel. Dat komt erop neer dat hij een beetje schuin naast de begeleider zit en hij niet bij de borden van anderen kan. Omdat hij met eten 1op1 begeleiding nodig heeft vergt dat veel aandacht van de begeleider. Dit geldt uiteraard ook als er tussendoor een snack op de bank wordt gegeten. “Je kunt Patrick niet zelfstandig een bakje met schijfjes komkommers laten eten. Deze moet je één voor één aanbieden,” geeft Renate aan. Zijn limonade krijgt Patrick verdikt, zodat het eenzelfde dikte heeft als chocolademelk of yogidrink. Deze dikte zorgt ervoor dat het drinken minder snel naar je keel stroomt en je je dus
“Het signaleren van de slikproblemen is het belangrijkste.”
minder snel verslikt. Renate: “Sinds de aanpassingen die we hebben doorgevoerd, mede door de tips vanuit logopedie, zie je dat het nu echt goed gaat! Dat is natuurlijk heel fijn.”
Wanneer er een vermoeden is van een slikprobleem kan de activiteitenbegeleider of persoonlijk begeleider contact opnemen met de arts voor een verwijzing. De ouder of wettelijk vertegenwoordiger kan contact opnemen met de persoonlijk begeleider. De logopedist observeert vervolgens ter plaatse de maaltijd en schat de problematiek in.
Hennie (logopedist): “Wij kijken altijd naar het hele slikproces, en wat bij de fases van het slikken fout kan gaan. Als er in één van de fases van het slikproces iets niet goed gaat kan er voedsel in de luchtpijp terecht komen met ernstige gevolgen. Zo nodig wordt ook de diëtist, fysiotherapeut, ergotherapeut, mondhygiënist/ tandarts, en/of gedragskundige betrokken. Hoe uitgebreider de problematiek is hoe meer disciplines erbij betrokken worden. Afhankelijk van het soort slikprobleem kijken we dan of aanpassingen in bijvoorbeeld de houding, de omgevingsfactoren of dikte van de voeding gedaan kunnen worden. Maar er zijn
Hoesten, kuchen, niesen, een vieze neus of kokhalzen bij het eten? Of longontstekingen? Dit kan wijzen op een slikprobleem.
Kun je één of meerdere van de volgende vragen met “Ja” beantwoorden? Dan zou het goed kunnen dat er sprake is van een slikprobleem.
• Verslikt de cliënt zich wel eens? Zo ja, hoe vaak ongeveer? Dagelijks, wekelijks, incidenteel?
• Hoest, proest, kucht, kokhalst of niest hij of zij tijdens of na het eten en/of drinken?
• Heeft hij/zij de neiging tot proppen, snel eten of voedsel pikken?
• Is hij/zij rolstoelafhankelijk en/of wordt (deels) geholpen met eten?
Mocht je twijfelen, of vermoed je dat er problemen zijn, schakel dan de arts in. Deze geeft een verwijzing voor logopedie. Vul ook een VMS melding in wanneer je slikproblemen signaleert.
Ben je medewerker van Ipse de Bruggen? Kijk dan voor een overzicht van alle signalen en hoe je in kunt grijpen op de kennispagina op MijnIdB (Expertise slikveiligheid (sharepoint.com).
Of volg de elearning:
’Signaleren van slikproblematiek’ op het Leerplein.
ook hulpmiddelen die we kunnen inzetten. Voorbeelden zijn: een andere plek aan tafel, een aangepaste kleinere lepel of het eten malen. Het is een kwestie van voortdurend evalueren,
uitproberen en aanpassen. Het signaleren van slikproblemen is het belangrijkste. De logopedisten geven scholing op maat om signalen te leren herkennen en ermee om te gaan.”
In september 2020 is een eerste groep van 26 medewerkers gestart met een verkort eigen leertraject. Ze volgden de opleiding tot Persoonlijk Begeleider Maatschappelijke Zorg bij het Albeda college. Inmiddels is in februari 2023 de zesde klas van start gegaan.
Vanaf volgend schooljaar starten we met een combinatieklas. De aankomende begeleiders niveau 3 en 4 zitten dan in één klas, zodat de samenwerking tussen de verschillende niveaus daar al tot stand komt. Zoals bijvoorbeeld bij het zorgplanproces: leerlingen niveau 3 komen met de observaties, leerlingen niveau 4 schrijven daarmee het plan. Ervaringsdeskundigen van o.a. Blijvend Fit, Geef Me De Vijf en de ethische vraagstukken geven de gastlessen in de klassen.
Vanaf september start in het Eigen Leertraject ook een reguliere opleiding Praktijk gestuurd leren van maximaal drie jaar voor niveau 3 en 4 bij het Mondriaan. Dat betekent dat je leerlingen zelf een onderwerp kiezen. Heeft iemand net te maken gehad met agressie of autisme? Dan kun je binnen een week dat onderwerp gaan volgen. Hiermee wordt de praktijk binnen Ipse de Bruggen leidend bij het behalen van het diploma (persoonlijk) begeleider.
MBO certificaten
Vorig jaar is er vanuit de nationale zorgklas (opleidingsinitiatief dat verkorte leertrajecten verzorgt, red) een succesvolle pilot geweest voor het behalen van mbocertificaten. Dit is bestemd voor medewerkers die net niet de juiste opleiding hebben óf zich willen ontwikkelen maar niet een volledige opleiding willen volgen. Tien weken les, één certificaat en weer meer kennis. We starten definitief met een eerste groep in augustus en onderzoeken nu de mogelijkheden voor een tweede groep in november/december. Er zijn vier instroommomenten per jaar,” vertelt Dennis Zantman (beleidsmedewerker Leren en Ontwikkelen).
Bianca Roos (49 jaa)r: "ik werk sinds december 2021 bij Ipse de Bruggen. Ik ben gestart als Begeleider C maar al vrij snel wilde ik liever persoonlijk begeleider worden en een opleiding doen. Nadat mijn zorgmanager me had gewezen op de Eigen Leertrajecten heb ik mij aangemeld via AFAS. Ik kon in september 2022 beginnen. Ik verwachte dat het zwaar zou zijn omdat je er normaal drie jaar over doet, en nu één jaar. De meeste tijd vind ik het wel meevallen maar soms denk ik ‘pffff’ ik moet nog zoveel doen. Wat ik fijn vind aan deze opleiding is dat alle medestudenten bij Ipse de Bruggen werken, zodat je vergelijkbaar werk meeneemt naar de klas. Mijn tip is om het gewoon te doen. Het is leuk en leerzaam, lever op tijd de examens in en zorg dat je er zoveel mogelijk bent. Een jaar is zo voorbij!”
Ben je medewerker bij Ipse de Bruggen en heb je interesse in één van de Eigen Leertrajecten? Plaats dan een aanvraag in AFAS. Eén van de opleidingsfunctionarissen neemt dan contact met je op.
De pilot is gedaan in de periode augustus – december 2022. De Hume is een platform dat sensoren inzet die vroegtijdig stress kunnen herkennen bij cliënten met een verstandelijke beperking. In de pilot is gekeken naar het dagelijkse patroon van de cliënt en op welke momenten van de dag de cliënt stress ervaart. Vervolgens kunnen door middel van het waarschuwingssysteem in de Hume escalaties worden voorkomen.
Eén van die cliënten is Dorien. Zij heeft dagelijks een HUME sok aan met sensoren die haar stressniveau kunnen meten. Middels een app op de groepstelefoon kunnen haar begeleiders de stress van Dorien volgen en krijgen zij een melding zodra de stress toeneemt. Dit is het moment waarop zij maatwerk kunnen toepassen bij de begeleiding van Dorien.
Sven, begeleider van Dorien, is erg enthousiast: “Dorien is altijd een cliënt geweest die snel reageert op geluidjes en prikkels. Door de HUME kunnen wij eerder bij haar zijn, voordat haar stresslevel stijgt. De HUME is niet alleen een uitvinding voor de begeleiding maar juist ook voor de cliënt. De HUME pakt signalen eerder op waardoor we eerder kunnen handelen en er minder stress is voor Dorien. Ook merkte ik kleine gedragingen die ik uiteindelijk kon koppelen aan spanningsopbouw, deze gedragingen kan ik nu gebruiken als richtlijn op de momenten dat Dorien de sensor niet om heeft.’
De pilot wordt op dit moment geëvalueerd. Bij een positief advies wordt gekeken hoe we het gebruik van de HUME kunnen uitbreiden.
Zonder dat we het merken zijn overal virussen, schimmels en bacteriën. Thuis en op het werk. Daar kunnen ziekteverwekkers bij zitten, zoals het norovirus en COVID19, maar ook MRSA, scabiës, hepatitis en HIV. Een goede reden om met elkaar maatregelen te nemen om te voorkomen dat wij en de mensen om ons heen een infectieziekte oplopen en verspreiden. Dat begint bij goede persoonlijke (hand)hygiëne, en hygiënisch werken. De afdeling HRM en de infectiepreventieadviseurs van het Expertisecentrum ontwikkelden o.a. een prik, snij en bijtprotocol, een scabiës protocol en een filmpje met tips om je kennis op dit gebied op te frissen. In de maand april is er veel aandacht voor infectiepreventie en de (nieuwe) faciliteiten die daarvoor ter beschikking komen.
Op iedere zorglocatie een box met PBMpakketten beschikbaar is voor gebruik bij een uitbraak van een infectieziekte;
Er op MijnIdB een nieuwe pagina is waarin je alle info vindt over infectiepreventie;
Het dragen van sieraden, maar ook lange nagels en losse lange haren bijdragen aan de verspreiding van virussen en bacteriën;
De meeste mensen vergeten hun mobiele telefoon en sleutels te reinigen en dat deze middelen juist een bron van bacteriën zijn.
De zorg in Nederland staat onder druk. Ook Ipse de Bruggen heeft te maken met personeelskrapte. Het is ingewikkeld om de roosters te vullen met collega’s die bekend en vertrouwd zijn én de zorg en ondersteuning te bieden die nodig is. Gelukkig zien we kansen om het werk slimmer te organiseren. Eén van de oplossingen is de inzet van ‘Versterkers’. Dat zijn collega’s zonder zorgachtergrond maar mét een zorghart. Op deze krappe arbeidsmarkt, waar het niet makkelijk is voldoende gediplomeerde begeleiders te vinden, zie we dit als een enorme kans. Helemaal nieuw is dit overigens niet. Al langere tijd hebben we op verschillende locaties medewerkers zorgondersteuning in dienst, alleen niet onder deze noemer. Nu breiden we uit. Versterkers worden éxtra ingezet, boven op de bezetting van vaste en flex medewerkers. Ze maken het eten klaar bijvoorbeeld, doen boodschappen, spelen een spelletje met bewoners, ontvangen leveranciers. Zij kunnen als zij dat willen een opleiding volgen en zo doorgroeien. Volgens HRadviseur Jacqueline Wennekes lijkt het te voorzien in een behoefte. “Het is een uitkomst voor veel locaties, al zijn er ook plekken waar het niet werkt. Ook op de arbeidsmarkt zien we dat het aanslaat. Op één vacature hebben we tachtig sollicitanten gehad. Over het algemeen zijn het mensen met wat meer ervaring. In januari zijn er vijftien Versterkers gestart in de regio Zuidwest.”
Petra van den End werkt al 23 jaar bij Ipse de Bruggen als groepsbegeleider en verpleegkundige. Nu als werkbegeleider op Noordeinde 13, waar ze een woning helpt opzetten die onder andere door leerlingen gerund gaat worden. “Er speelt heel veel op een dag, de werkdruk is hoog. Want je moet niet alleen de zorg regelen. De mensen moeten eten en drinken krijgen natuurlijk, maar je zorgt er ook voor dat de was wordt gedaan. Je runt een huishouden, als het ware.”
“Als je pech hebt, sta je alleen voor de groep. Dankzij de inzet van Versterkers is de werkdruk flink verminderd. Ze helpen met het eten, brengen de was weg of doen zelf een wasje, brengen cliënten naar de dagbesteding en nemen de telefoon op, bijvoorbeeld. Zo versterken ze het team en daar zijn we heel blij mee. De cliënten krijgen zo meer aandacht. Als één van de dames helpt met eten, dan is er tijd om dat rustig te doen. Het is een verrijking voor de zorg.”
"Ik ben een vertrouwd gezicht voor de bewoners"
De zus van Marijke van Egmond woont al 45 jaar in een woning van Ipse de Bruggen op het groene buurtschap Craeyenburch. Het inzetten van Versterkers vindt Marijke een goed initiatief. “Zo krijgen de begeleiders die op de woning werken meer ruimte om hun taken te doen. Bovendien krijgen de bewoners meer aandacht.”
“Ik kom ieder weekend bij mijn zus. De mensen die daar werken hebben niet altijd tijd om een spelletje met hen te doen, bijvoorbeeld. Zo’n Versterker doet dat wel. Maar ja, die is maar een aantal uur per dag aanwezig. Dus ja, het kan altijd beter.”
“Mijn zus is ernstig meervoudig beperkt. Het is niet eenvoudig om met haar iets te ondernemen. Toch vind ik het belangrijk dat ze regelmatig met de rolstoel mee naar buiten gaat. Daar zou best meer aandacht voor mogen zijn. Dat kunnen Versterkers ook doen, vind ik. En met inzet van die mensen kunnen er in de wintermaanden meer activiteiten op de woning ondernomen worden.”
Fatima Haknouch en Sonja van Veghel werken als Versterker bij Ipse de Bruggen. Ze verlichten het werk op de afdeling, zorgen voor die extra handen. Fatima, die hier al zestien jaar werkt, vindt het heel leuk om iets te doen voor de cliënten. “Ik doe huishoudelijke klusjes, maar geef ook aandacht aan de bewoners. Ik begin om half acht, help de bewoners met eten, breng ze naar de dagbesteding en haal ze ook weer op. Ik ben blij met wat ik hier kan doen.”
Haar collega Sonja is net gestart als versterker. Ze heeft eerst in de thuiszorg gewerkt maar vindt het nu superleuk om dit werk te doen. “Ik doe ongeveer hetzelfde werk als Fatima en merk dat de bewoners er blij mee zijn”, vertelt Sonja. Petra voegt eraan toe dat de groepsbegeleiders onregelmatig werken. “Maar Sonja werkt vier dagen in de week en is er al bij het ontbijt. Inmiddels is ze een vertrouwd gezicht geworden. En dat is heel belangrijk voor de bewoners.”
De afdeling Leren & Ontwikkelen heeft 9 verschillende korte cursussen ontwikkeld voor vrijwilligers.
Zij kunnen onder andere kiezen uit onderwerpen zoals autisme, veilig eten en drinken, epilepsie of omgaan met agressief gedrag. De cursussen worden verzorgd door ervaren trainers/experts van Ipse de Bruggen.
Het zijn mooie leerbelevenissen!
Zo wordt in de cursus ‘Wat is een verstandelijke beperking’ gebruik gemaakt van de input van onze ervaringsdeskundigen. Want wie kunnen beter vertellen dan zij, wat een verstandelijke beperking betekent! En in de cursus over oudere cliënten en dementie wordt gebruik gemaakt van een Virtual Reality film, waardoor je meebeleeft welke invloed dementie kan hebben op het dagelijks functioneren.
In 2024 zullen we opnieuw een aantal cursussen organiseren. Heeft u als vrijwilliger wensen als het gaat om onderwerpen voor een cursus? Dan horen we het graag! U kunt een email sturen naar: cursus.vrijwilligers@ipsedebruggen.nl
Een groot aantal producten, geproduceerd door cliënten op verschillende dagbestedingslocaties van Ipse de Bruggen, zijn te koop via webshop. ipsedebruggen.nl. Inmiddels bevat de webshop maar liefst 113 producten!
Afgelopen maanden is er gewerkt aan een vernieuwde versie van de webshop. Er zijn nieuwe foto’s geplaatst, een aantal teksten is vernieuwd en de nieuwe webshop voldoet aan de actuele veiligheidseisen. Een grote aanpassing is de ‘Look & Feel’ waardoor de webshop nog wat makkelijker in gebruik is en een veel frissere modernere uitstraling heeft.
Er zijn ook mooie nieuwe functionaliteiten verwerkt zoals een ‘Verlanglijst’. Het komt wel eens voor dat een product tijdelijk niet op voorraad is. Mensen kunnen nu bij een product hun emailadres invullen en krijgen automatisch een seintje als het product weer op voorraad is.
Benieuwd naar het resultaat?
Ga naar: webshop.ipsedebruggen.nl
Cursussen vrijwilligers
“Dit had ik veel eerder willen weten”.
Webshop van Ipse de Bruggen in een nieuw modern jasje
Wij zijn op zoek naar enthousiaste ouders/wettelijk vertegenwoordigers en medewerkers die zitting willen nemen in het redactieteam van onze cliëntenapp, die gevuld is met specifieke informatie die belangrijk is voor cliënten. Het team bestaat uit acht ervaringsdeskundige cliënten en twee coaches. Als redactielid zorg je er samen met het team voor dat de app gevuld blijft met interessante en begrijpelijke informatie. De vergaderingen vinden één keer per maand plaats op maandag of dinsdag van 15.00 – 16.30 uur. Heb je interesse om deel uit te maken van het redactieteam, of wil je meer informatie? Neem dan contact op met carla.van.der.weijden@ipsedebruggen.nl of karoline.nieuwenhuijs@ipsedebruggen.nl.
Wil je weten hoe de app eruit ziet?
Je kunt hem als volgt downloaden:
1. Download de app 'Smartcom' in de App Store of Google Play
2. Er verschijnt een Welkomscherm van de SmartCom App. Klik op 'Ga verder'.
3. Kies voor de optie 'QR code'
4. Gebruik vervolgens de QRcode die hieronder staat vermeld:
In januari kwam een groep enthousiaste verwanten voor het eerst bij elkaar omdat zij de rol van ervaringsdeskundige verwant op zich willen nemen bij Ipse de Bruggen. Zij zullen hun ervaringen en ervaringskennis inzetten in bijvoorbeeld scholing, projecten of beleid.
De ervaringsdeskundige verwanten hopen dat ze de samenwerking tussen medewerkers en verwanten kunnen versterken door middel van presentaties, het delen van hun verhaal, mee te denken of door het bijwonen van bijeenkomsten. Ze hopen dat hun verhalen inzichten geven en er (nog) meer verbondenheid, vertrouwen en gelijkwaardigheid in de relatie zal zijn. Ook vinden ze het belangrijk om verwanten met elkaar in contact te brengen op thema, een luisterend oor te zijn of vragen die men heeft te beantwoorden.
Door training, coaching en door de praktijk zullen deze verwanten stap voor stap ervaringsdeskundig worden. Heb je vragen of misschien al een opdracht? Mail dan naar Ervaringsdeskundigen@ ipsedebruggen.nl
In het kader van ons 15 jarig jubileum organiseren we voor cliënten een tekenwedstrijd. In het kader van ‘Jij bent voor mij Ipse de Bruggen’ kunnen cliënten de voor hun leukste, liefste, gezelligste of grappigste persoon binnen Ipse de Bruggen tekenen of schilderen.
Aan de slag
Om dit mogelijk te maken, is een invultekening (een soort kleurplaat) ontwikkeld die je voor hen kunt downloaden via onderstaande link. Helemaal zelf creatief aan de slag mag natuurlijk ook. Dit zal niet voor iedereen even makkelijk zijn, maar met een beetje hulp van begeleiders, vrijwilligers of verwanten hopen we op mooie creaties. En vooral hartverwarmende verrassingen.
De galerij
Zodra de tekening klaar is, kan deze als cadeau aan de persoon gegeven worden. Een foto of scan van de tekening kan t/m 30 juni gemaild worden naar 15.jaar@ipsedebruggen.nl. Onder de inzendingen worden 5 gepersonaliseerde cadeaus naar keuze verloot en álle tekeningen krijgen een plek in de digitale galerij.
VRIJDAG 12 MEI 2023 in het Atrium Den Haag, ministerie van SZW en VWS. Besloten concert in het kader van de Dag van de Zorg.
VRIJDAGAVOND 16 JUNI 2023 in Sporthal Cleijn Duin, Stadhoudersdreef 1 te Katwijk aan Zee, aanvang 20.00 uur. Met medewerking van Marco de Hollander.
ZATERDAGMIDDAG
23 SEPTEMBER in het Evertshuis in Bodegraven. Tijd: 14.00 uur tot ca. 15.15 uur. Onder voorbehoud is nog een tweede concert om 16:00 uur. Entreeprijs € 13,50 is, te bestellen via www.evertshuis.nl
ZATERDAGAVOND 14 OKTOBER 2023 in de Van der Bijhal, Gerrit Bleekerstraat 3 te Kollum, aanvang 19.30 uur
Op www.jostiband.nl vind je alle actuele informatie over de concerten die staan gepland.
“Ik ben Arie Kort (60). Ik stond in december 2022 met een grote foto in het AD. Het artikel ging over ‘De Zwammerdam 6’. Een boot uit de Romeinse tijd die ik op schaal binnen een maand heb gemaakt op de Houtbewerkingsgroep.
Die ligt nu in een museum in Engeland. Wie had dat ooit kunnen verzinnen; mijn boot in een museum, 700 kilometer hier vandaan, met mijn naam: ‘made by Arie Kort’.
Ik ben nog geen beroemdheid, dat duurt nog eventjes. Mensen in de buurt herkennen mij nu wel. Zo reed ik laatst van huis naar werk en stopte er een auto. De vrouw achter het stuur riep: “Hé Arie Kort!” ik had haar nog nooit gezien.
Mijn volgende project is hopelijk een roeireddingsboot, die kans maakt om immaterieel erfgoed te worden. Die op schaal maken, is een mooie uitdaging voor mij!”
De deur van snoezelruimte op de senioren werkplek van Woutershof Schiedam staat altijd open. Doel van deze speciaal voor senioren ontwikkelde ruimte is om door de beelden de herinneringen van vroeger naar boven te halen. Janke komt er graag.
“Ik zit het liefst op het waterbed en kijk op het grote scherm naar films van vroeger of naar de Berenboot. We keken vandaag een film over de stad Maassluis waar ik geboren ben. Als ik naar dit soort films kijk dan krijg ik het warm van binnen. Ik ben dan weer een jong meisje en weet nog goed hoe dat was. Dat was een fijne tijd. Ik voel mij dan blij. Ik heb het best naar mijn zin hier.
Begeleiders vinden het niet erg als ik dingen vaker vertel. Als het eruit moet, moet het eruit. Mariska (begeleider, red.) luistert dan naar mij met een kop koffie, en die zet ik dan zelf klaar.” Janke (67 jaar)
Jolanda Kreugel is 57 jaar. Ze woont al 20 jaar op het Noordeinde 1-3 in Nootdorp, een woning voor volwassenen met een matige tot ernstige verstandelijke beperking. Ze woont hier samen met vijf medebewoners.
Jolanda zit met haar ouders, Janny en Patrick Kreugel, en haar persoonlijk begeleider, Nicolien Verloop, in haar kamer. Het is er gezellig, er branden lichtjes en de tv staat aan. Ze heeft veel spulletjes om zich heen en de decoratie in haar kamer is aangepast aan het seizoen. Aan de muur hangt de uitgebreide lijst met woorden die Jolanda kent en op haar eigen manier uitspreekt, met daarachter de betekenis ervan.
Wanneer ik binnenkom rolt Jolanda met haar trippelstoel (een rolstoel waarin ze zich met haar voeten vooruit kan bewegen, red.) naar de deur en geeft een hand, terwijl ze dubbel ligt van het lachen.
Janny: “Jolanda ervaart het wonen hier als heel prettig. Dat merken we aan haar gedrag als we haar na een weekend bij ons thuis weer terugbrengen.”
Patrick: “We hebben in de auto hiernaartoe altijd veel plezier. Zodra ze hier binnen is kijkt ze eerst welke begeleiders er zijn. Ze hangt even om hun nek en zoent ze. Daarna gaat ze naar haar
kamer. Als we haar gedag zeggen en een kus geven kijkt ze nauwelijks meer op. Ze weet dat het klaar is en geniet alweer van haar tweede thuis.”
Janny: “Ze is gevoelig voor sfeer, daarom willen we graag dat het hier in haar kamer gezellig is, net als in haar kamer thuis. Lichtjes aan als het donker wordt en de gordijnen dicht. Ze is echt een gezelligheidsmens. Het contact met de begeleiders is daarom belangrijk voor haar. Als ze aandacht krijgt doet ze graag met dingen mee. Bij minder aandacht daalt haar alertheid. Ze duikt dan meestal in haar boekjes. We kunnen aan het verslag in OnsCVO altijd heel goed aflezen hoe zij het heeft ervaren.“
Jolanda roept iets. Haar moeder geeft aan dat ze mee wil praten en vraagt aan haar: “Hoe heet je lievelingspop?” Janny verklaart haar antwoord: “Ze zegt Stefanie. Die pop is veertig jaar oud en moet elke zondag mee aan tafel. Vergeet maar niet om ook de pop een hapje te geven, want het is haar kind. De pop moet bovendien aangekleed worden en uitgekleed, krijgt ’s avonds een pyjama
aan en gaat mee naar bed. Jolanda danst ook samen met de pop op muziek.“
Als reactie op het verhaal van haar moeder maakt Jolanda dansbewegingen.
Janny: “Ze heeft ook dagbesteding bij het Eiland (dagbestedingslocatie, red.). Daar zingen ze met haar en lezen haar voor.” Als haar moeder haar vraagt wat ze moet doen als ze voorgelezen wordt geeft Jolanda aan dat ze stil moet zijn met de wijsvinger tegen haar mond.
Jolanda is met haar stoel naar Nicolien toegerold en geeft haar een hele dikke knuffel op haar gezicht.
Janny zegt lachend: “En wat is mama nu? Is het nu afgelopen met dat gekus?” Jolanda antwoordt: “Roers!” Wat jaloers betekent, en lacht voluit. Ze geeft een kushandje aan haar moeder.
Janny: “Pas als peuter bleef ze achter in haar ontwikkeling. Ze wisten in die tijd nog niet zoveel. De kinderarts zei destijds: “Je kunt over twee jaar met haar aan de hand binnen komen lopen, of niet.” Zelfs uit de EEG onderzoeken kregen we nooit antwoord of er iets fout zat. De epilepsie kunnen ze nu wel zien. Maar toen ook niet.
Ze heeft lang kunnen lopen, dat kan ze nu niet meer. Haar lichamelijke activiteit wordt minder. Maar dat heeft te maken met ouder worden. Wij zouden blij zijn als ze hier tot het eind van haar leven kan blijven wonen.”
Nicolien: ”Jolanda kan in principe in deze woning blijven. Ons uitgangspunt is dat een cliënt blijft waar die is, tenzij we tegen iets aanlopen waardoor dat niet meer kan. Bijvoorbeeld als we de kwaliteit van leven niet meer kunnen garanderen binnen de huidige setting. Dan bespreken we met de familie of dit met aanpassingen nog wel te realiseren is. Of dat we verder moeten kijken.
Jolanda is hier op haar plek. Ze is degene die het meeste fysieke contact zoekt met het personeel. En als ze echt wil kan ze zich ook verbaal beter uiten dan de rest. Als je weet hoe je het contact met haar kunt maken, kan je echt leuke interacties hebben.
Het mooie is ook dat Jolanda dingen zelf kan doen. Ze kan bijvoorbeeld de televisie aan en uitzetten. Haar vader heeft een afstandsbediening voor haar gemaakt met maar twee knoppen. En
die gebruikt ze graag, want televisie kijken vindt ze heel leuk!
Het mooiste vind ik als ik ’s morgens voor Jolanda’s bed sta. Ze ligt heel vaak met haar gezicht naar de muur, dan ziet ze mij niet. Zodra ze mijn stem hoort roept ze: “goedemorgen moppie.” Je weet dan meteen dat ze helder is en dat je de dag goed start met elkaar. Als ze ‘s nachts een toeval heeft gehad is ze ’s morgens niet aanspreekbaar. Ze heeft dan even tijd nodig, maar zit later toch weer gezellig te zingen en te dansen, in boekjes te bladeren of filmpjes te kijken.”
“Het mooiste is als ze mijn stem hoort en “goedemorgen moppie” roept.”Jolanda en Nicolien
Veertig jaar geleden trad Nel Spruit in dienst van Ipse de Bruggen. Ze werd aangenomen door de directrice zuster Maria Goretti van toenmalig Huize Ursula. Die zag wel iets in deze jongedame die uit een groot katholiek gezin kwam, én van de boerderij. In haar jaren bij Ipse de Bruggen maakte Nel de overgang van Z -verpleegkundige naar manager en uiteindelijk naar adviseur zorgbemiddeling. Ze vertelt hoe ze de organisatie zag veranderen. Maar ook hoe de organisatie haar heeft veranderd.
Op de vraag hoe Ipse de Bruggen haar heeft veranderd antwoordt Nel: “Ik was toen een jonge en een wat onzekere meid. Ik zag dingen waar ik het niet mee eens was, maar ik vond dat ik dat niet kon zeggen. In alle jaren bij de organisatie heb ik ervaring mogen opdoen op veel verschillende plekken. Door die kansen, steun en waardering weet ik nu wat ik waard ben. Ik heb geleerd dingen eerst aan te kijken, en er dan iets van te vinden. Maar ik twijfel niet meer om mijn mening te geven. Ik voel me bij Ipse de Bruggen nu als een vis in het water.”
Toen Nel veertig jaar geleden startte waren er nog cliënten die in een Zweedse band lagen (gefixeerd werden, red.). En het kwam voor dat er vier of acht cliënten op een slaapzaal lagen.
Nel: “Gelukkig is er veel veranderd. Ik heb lang gewerkt op woning Den 3 in Nieuwveen. Als ik terugkijk op die periode zie ik dat we in sommige opzichten de tijd ver vooruit waren. Ouders konden ongecensureerd de rapportage lezen van hun kind, we vierden gezamenlijk Sint en Kerst, en ouders organiseerden zelf ook activiteiten voor de groep. Die jongens en meiden, net zo jong als ik, maar met zeer intensieve zorgvragen hebben destijds mijn hart veroverd.
Toch wilde ik na 19 jaar in de zorg ontslag nemen. Ik was elk weekend aan het werk, mijn man ook. De kinderen waren verbaasd als wij allebei thuis waren. Dat wilde ik niet meer.
Tot mijn verrassing mocht ik blijven en kreeg ik een baan op kantoor. Er waren nog geen computers.
Als ik telefonisch geen contact met iemand kreeg moest dat via een briefje. Je had kans dat je pas in contact met je collega kwam als de deadline al verstreken was. Later kwam de eerste computer. Wat waren we blij toen het ons voor het eerst lukte een document in een mapje te zetten!”
Nel zag in haar tijd Huize Ursula fuseren met de Johannes Stichting onder de naam de Bruggen. Later fuseerde de Bruggen met Ipse en werd het Ipse de Bruggen. Nu alweer 15 jaar geleden. De organisatie groeide.
Nel: “Het voordeel van de groei was dat er steeds meer doelgroepen waren om voor te werken. De omgeving en de organisatie werd complexer, en je kon op veel meer plekken je steentje bijdragen aan de zorg. Nadeel is dat de organisatie een vrachtschip werd in plaats van een zeiljacht. Daar verander je minder snel de koers mee.” zegt Nel met een knipoog.
Nel werkt inmiddels als adviseur zorgbemiddeling. Maar ze is het contact met de zorg nooit kwijtgeraakt. Nel: “Ik krijg nog regelmatig de groeten van cliënten uit woningen waar ik gewerkt heb. Laatst kwam ik een moeder tegen met haar zoon in een rolstoel. Ze zei tegen haar zoon: “Kijk eens Stefan wie hier is!” Ik kan er ontroerd van raken als ik besef welke rol ik mag spelen in het leven van ouders en cliënten. Dat is in mijn huidige functie niet veranderd.“
Over de toekomst zegt Nel: “Ik ga geen hele gekke dingen meer doen. Bij zorgbemiddeling ben ik een soort vraagbaak. Nieuwe collega’s vragen zich wel eens af of ze het ooit in de vingers gaan krijgen. Ik kan ze dan geruststellen: “Er komt een moment dat jij de vragen niet meer hoeft te stellen, maar dat je ze kunt beantwoorden.” Ik zeg inmiddels uit ervaring dat bemiddelen een erg leuk vak is.”
“Wat waren we blij toen het ons voor het eerst lukte een document in een mapje te zetten!”
ben Ipse de Bruggen
Vul de Fillippine puzzel in en maak kans op het winnen van een Dopper!
Dus waar wacht je nog op? Pak je favoriete pen en begin met het oplossen van de puzzel.
Vragen
1. Wat biedt Ipse de Bruggen aan op pagina 20 aan de vrijwilligers?
2. Waar werkt Arie?
3. Wat is het onderwerp op pagina 12 15?
4. Wie eet elke zondag mee aan tafel met Jolanda?
5. Wie gaat elk jaar een weekje naar de camping?
6. Waar logeerde Tim voordat hij bij Bromelia ging wonen?
7. Hoe heet onze dichter op pagina 39?
8. Wat biedt Ipse de Bruggen aan op pagina 16?
9. Wat geeft Wendy zelfvertrouwen?
10. Hoeveel jaar is Nel Spruit in dienst?
11. Hoe heet de rubriek op pagina 2425?
12. Welke band treedt op in het Atrium in Den Haag op 12 mei?
Heb je alle antwoorden kunnen vinden? Dan maak je kans op één van de twaalf duurzame en handige waterflessen. Niet alleen draag je bij aan een beter milieu door te kiezen voor een herbruikbare fles, maar je kunt ook nog eens stijlvol hydrateren. Stuur het antwoord vóór 1 juni naar communicatie@ipsedebruggen.nl en wie weet ben jij straks de winnaar van een gloednieuwe Ipse de Bruggen waterfles!
Tim Rippens (18) woont sinds mei 2022 bij woongroep Bromelia. Dit is een hechte, rustige groep voor volwassenen met een verstandelijke beperking midden in de samenleving van Nootdorp. Daarvoor logeerde hij bij trainingshuis Fontein. Daar leerde hij al sociale contacten maken, zijn kamer opruimen en koken.
“Het grootste verschil voor mij is dat ik bij trainingshuis Fontein een logé was, en hier bij Bromelia een bewoner. Ik vond mezelf eerst nog een beetje jong, maar nu vind ik het een goede keuze van mijn ouders. Ik leer hier voor het eerst om mijn kleding te wassen. Alleen mijn kleding, want mijn beer gaat nooit in de was! De begeleiders deden het eerst voor. Daarna deden we het samen en daarna is het voor mij vanzelf gegaan. Eerst sorteer ik op kleur. Als dat is gelukt doe ik in de ene wasmachine de witte was en in de andere wasmachine de donkere was. Daarna beide in een aparte droger. Polo’s mogen niet in de droger want dan gaan ze krimpen.
Alle taken die ik in het trainingshuis heb geleerd, pas ik hier nog steeds toe. Het is slim om dat al te leren. Ik zet ook zelf mijn wekker. Dat is sowieso handig want dan weet je hoe laat je op moet staan. Ik denk dat ik hier tot mijn veertigste of langer blijf wonen. Dat ligt er een beetje aan. Want ik heb suikerziekte en hoop dat ik minimaal de zeventig haal. Net als mijn opa. Vorig jaar heb ik zes dagen in het ziekenhuis gelegen. Nu prik ik in mijn buik en mijn been. Ik wil hier blijven wonen om nog veel meer te leren. Dit is mijn plek!”
“Het grootste verschil voor mij is dat ik bij het trainingshuis een logé was, en hier bij Bromelia een bewoner.”
“Ik ben de moeder van Sanjana (6 jaar). Ik breng haar sinds oktober 2021 vier dagen per week naar Kinderdagcentrum Kleurrijk in Nootdorp. Sanjana was anderhalf toen ik verschil zag in de ontwikkeling. Ze liep achter met spraak en taal en fladderde met haar handen. In mijn omgeving kende ik niemand met autisme, dus moest ik het zelf ontdekken. Na een zoektocht kwamen wij bij Ipse de Bruggen terecht. Het gesprek bij Kleurrijk beviel goed en Sanjana kon dagbehandeling volgen. Ze kreeg fysiotherapie en logopedie. Sanjana is lief, houdt van knuffelen en is graag in de natuur. Ze durft tegenwoordig weer de trap op en af en kijkt mij nu aan als ik tegen haar praat. Mijn man en ik hebben hier geleerd hoe wij met haar kunnen communiceren via picto’s, aanwijzen en wachten totdat ze zelf zegt of laat zien wat ze wil, voordat we het haar geven. Ze is daardoor rustiger. Deze ontwikkelingen zijn mooi om te zien. We hopen dat ze in de toekomst zelf haar tanden kan poetsen, zelf een simpele maaltijd kan koken en zich staande kan houden in de maatschappij. Daarvoor zijn we nu alle mogelijkheden aan het onderzoeken.”
Kavita Autar, (35 jaar)
Wil: “We kregen onlangs bloemen, omdat we al 12,5 jaar vrijwilliger zijn op de camping. Die bloemen zijn fantastisch, maar wij weten zeker dat we dit werk al langer doen. We zijn alleen de tel kwijt,” zegt Wil lachend.
Joop: “Het werk verveelt ons nooit, omdat het zo gezellig is. Er zijn veel terugkerende gasten. Ze staan hier bijvoorbeeld een weekje met de kleinkinderen. Soms zijn dit kinderen die bij Ipse de Bruggen wonen. Wij ontvangen iedereen die aankomt met een kopje koffie en geven meteen alle uitleg en tips.”
Wil voegt toe: “De meeste gasten vinden het heel mooi als ze horen dat de camping alleen op vrijwilligers draait. Dat schept ook een band. Op een dag raasde er een enorme storm over het terrein. De hele dag waagde niemand het om naar buiten te gaan. Toen de storm was gaan liggen zijn wij gestart
met het opruimen van bladeren en takken. Alle kampeerders boden hun hulp aan. We hebben die dag met z’n allen opgeruimd. Eén van de kampeerders, die dit echt niet kon, heeft toen voor iedereen koffie gezet. Bij de koffie kwamen de verhalen. ’s Avonds zaten we nog met z’n allen bij elkaar! De volgende ochtend maakten mensen die elkaar helemaal niet kenden een gezellig praatje en iedereen deed die dag mee aan de jeu de boules wedstrijd.”
Joop: “Mensen die hier komen genieten van de kleinschaligheid (12 plaatsen, red.) en de prachtige ligging, maar ook van het feit dat de bewoners van Ipse de Bruggen hier komen. We informeren mensen altijd van te voren over de cliënten. Nog nooit heeft iemand hier iets negatiefs over gemeld.
Zo heb je bijvoorbeeld Joost. Hij komt regelmatig met z’n skelter. Hij maakt op de skelter een geluid alsof deze gemotoriseerd is. Achter de skelter heeft hij een aanhangwagentje met plastic tuingereedschap erin. Hij parkeert zijn skelter bij de receptie, geeft zijn (denkbeeldige) sleutel af en vraagt ons om even op de skelter te passen. Dan pakt hij z’n plastic maaiertje en snoeischaar en gaat aan het werk. Soms heeft hij een assistent bij zich die hij dan aanwijzingen geeft. Als het werk gedaan is haalt Joost zijn sleutel
“Dit is heel dankbaar werk. En ook nog in een prachtige omgeving.
Ik kan er de hele dag naar kijken, zo mooi!”Wil en Joop Hoogervorst
weer op, draait hem in het denkbeeldige slot van zijn skelter en vertrekt weer. Een andere cliënt brengt altijd lavendel. Weer anderen komen een kopje koffie drinken.
Ook cliënt Leen van Bakkerij Koekje van eigen Deeg (bakkerij op het terrein, red.) komt regelmatig langs met koekjes. Hij kent de mensen en verkoopt graag. Hij komt bijvoorbeeld de moeder van een gezin op de fiets tegen, verkoopt haar koekjes en gaat vervolgens naar de vader bij de tent en verkoopt ook aan hem nog een pak koekjes. Leen loopt dan naar ons toe en zegt: “Niet zeggen hoor,
want zij had ook al gekocht.” De mensen weten dat en hebben daar plezier in. Wij kunnen ook geen nee zeggen. Gelukkig schenken we veel koffie en kunnen dus wel wat koek gebruiken.”
Over de toekomst zijn Joop en Wil het helemaal eens. Ze willen dit blijven doen zolang ze dat kunnen.
Wil: “Dit is heel dankbaar werk. En ook nog in een prachtige omgeving. Ik kan er de hele dag naar kijken, zo mooi!”
Met dank aan alle vrijwilligers van de camping:
Hennie en Rita van Egmond, Ben Geelhuysen, Marja Thiers en Nico van de Brakel, Piet en Tine Verburg, Jos en Francien van de Raad, Trudy Zekveld en Wouter van der Heijde, Aad en Joke van Nobelen, Dirk Scheer, Joop en Wil Hoogervorst
Herman Jacques heeft een hechte band met zijn broer Paul die op het Ursulaplein 8 in Nieuwveen woont. Paul is een trouwe gast bij camping het Groene Hart. Zodra de camping geopend is, rijdt hij er bijna iedere dag in zijn rolstoel naartoe om een bakje koffie te drinken en een praatje te maken. En al 15 jaar vieren Herman en Paul elk jaar samen een week vakantie op de camping.
Herman: “Paul kijkt het hele jaar uit naar het weekje dat we samen op de camping zitten. Ik vind het zelf ook leuk, maar ik doe het natuurlijk vooral voor Paul. Doordat we er al zo lang komen kennen we heel wat mensen. Want wij zijn niet de enige vaste klanten.
De laatste jaren logeer ik altijd in één van de blokhutjes. Paul slaapt altijd in zijn eigen woning. Overdag is hij op de camping, dan maken we een praatje, een wandeling of gaan even naar het dorp om een boodschap te doen. Als de vrijwilligers er zijn die met Paul en enkele cliënten elke dinsdag wandelen, nodig ik ze uit op de camping voor koffie met appeltaart.
Ik nam lange tijd mijn kleinkinderen mee, maar die vinden nu dat er te weinig te beleven is op de camping. Er gebeurt hier inderdaad niet zoveel, maar voor mij is het hier bijzonder omdat het een mooie plek is om samen te zijn met mijn broer. Het is hier mooi, kleinschalig en gezellig. Verder hoeven wij niets.”
Paul reageert: “Ik vind de camping nog steeds leuk! Ik heb daar veel kennissen, en ik krijg altijd een bakje koffie van Tine. Lekker genieten.”
Herman bevestigt dit. “Dit is Paul zijn vakantie, vroeger ging hij ook wel met de groep mee, maar dat wil hij niet meer. Daarvoor in de plaats doen we nu dit.”
Paul: “Ik hoef nergens naartoe. Ik heb het naar mijn zin hier. Ik blijf lekker hier.”
Paul kijk Herman aan en zegt: “Jij moet altijd de vloer dweilen hè?” Herman antwoordt met een glimlach: “Het huisje moet weer helemaal schoon zijn als we weggaan. Dan kunnen we er volgend jaar zo weer in.“
“Het meest bijzondere van de camping is voor mij dat ik er samen kan zijn met mijn broer.”
Wij zijn Ipse de BruggenLinks Paul, rechts Herman
Brian van der Vlies, Frank van de Burg en Amir Elmahdy zijn lid van de cliëntenklankbordgroep. Zij vertellen graag of ze verschil merken. En of het beleid ook positief uitpakt voor cliënten.
Sinds 1 juli 2021 geldt bij Ipse de Bruggen een niet-rokenbeleid. Dat betekent dat er niet gerookt mag worden in gebouwen en op het terrein van Ipse de Bruggen, met uitzondering van aangewezen rookzones. Van medewerkers en bezoekers wordt verwacht dat zij niet roken onder werktijd en niet in het bijzijn, of in het zicht, van bewoners. Deze aanpak is bedoeld om een gezonde, rookvrije leef- en werkomgeving te creëren. Omdat dit voor cliënten belangrijk is zijn zij betrokken bij het niet- rokenbeleid. Er was al een klankbordgroep bestaande uit behandelaars, zorgmanagers en cliënten. Ongeveer een half jaar geleden is hiernaast een aparte cliëntenklankbordgroep opgericht zodat hun geluid luid en duidelijk verkondigd wordt en invloed heeft.
Het nietroken beleid is nu na twee jaar goed bekend en er wordt minder gerookt in het bijzijn van cliënten. De cliëntenklankbordgroep gaat regelmatig in gesprek met bewoners om te vragen wat hun ervaringen zijn met het nietrokenbeleid. Ze kijken bijvoorbeeld of medewerkers zich aan de afspraken houden en wat bewoners vinden van de rookzones. Amir vertelt: ”Als je rookt ben je gewoon verslaafd. Er kan dan wel een regel zijn dat je niet mag roken, maar het is heel moeilijk om je daaraan te houden. Begeleiders die roken doen dat niet meer binnen. Maar de plekken waar ze buiten mogen roken liggen op de landgoederen vaak wat verder van de woning af. Omdat ze niet te lang van de woning weg willen zijn roken ze liever buiten, voor de deur. Daar zijn nu de rokersputten weggehaald, dus kunnen ze de peuken niet meer kwijt. Die komen dan vaak op de grond
Brian, Frank en Amir geven aan hoe het ervoor staat.
Brian: “Ik was een echte roker, nu ben ik een anti-roker.“
terecht. Dit is niet milieuvriendelijk en gevaarlijk, er zijn cliënten die dingen van de grond oprapen en in hun mond stoppen.”
Aanspreken op gedrag is best moeilijk
Op de vraag of cliënten hun begeleider weleens aanspreken op het roken antwoord Brian: “Als ik begeleiders zie roken voor de ingang van de woning vraag ik op een rustige toon of ze bijvoorbeeld even om de hoek kunnen gaan roken. Want de cliënten komen anders toch met de rook in aanraking. En we weten vanuit de CCRC (Centrale Cliëntenraad Cliënten, red.) dat cliënten het liefst geen rook en stankoverlast willen. Maar ik zeg er ook bij dat het maar een advies is. We horen in de CCRC dat cliënten soms twijfelen om er iets van te zeggen omdat ze bang zijn voor de reactie. Ze willen niet zeuren en geen slechte sfeer veroorzaken. Ze negeren het daarom liever.”
Frank: “Ik ben altijd tegen roken geweest. Ik zou zeggen dat ze gewoon de rookzones moeten gebruiken. Ipse de Bruggen heeft nu eenmaal een beleid, daar moet je je aan houden.”
Brian is het met Frank eens maar geeft aan: “Ik kan weten hoe moeilijk het is om te stoppen, want ik heb zelf ook 22 jaar lang gerookt. Nu rook ik sinds drie jaar niet meer. Toen ik wilde stoppen heb Ik goede begeleiding gehad van de arts. Mijn vrienden hebben me ook geholpen. Ze stimuleerden me om het vol te houden en rookten niet meer in mijn buurt. Ik was een echte roker, en nu ben ik een anti roker. Ik merkt het aan mijn gezondheid. Ik voel me nu veel fijner en veel fitter.”
De CCRC en de klankbordgroep hebben niet alleen meegedacht over de invoering van het nietrokenbeleid, maar ook over hoe zij medewerkers en cliënten kunnen motiveren om zich aan de regels te houden. Bijvoorbeeld het belang van nietroken benadrukken en hulp aanbieden als stoppen niet lukt. Amir: “Vanuit de nietroken campagne is geregeld dat cliënten en medewerkers hulp kunnen krijgen als ze willen stoppen met roken. Dat is ook heel belangrijk. En de mooiste beloning voor niet roken is natuurlijk een goede gezondheid!"
Brian: “Doordat we folders hebben uitgedeeld en informatie hebben gegeven over de gevolgen van roken weten cliënten en medewerkers wel beter dat roken heel ongezond is. Dat helpt ook mee om ze te motiveren zich aan het beleid te houden.”
Op de vraag wat hun ideaal voor de toekomst is antwoorden ze eensgezind: “Een rookvrije wereld, met gezonde mensen. Maar in ieder geval een rookvrij Ipse de Bruggen met medewerkers die niet roken waar de cliënten bij zijn.”
Brian geeft een tip: “Neem contact op met bijvoorbeeld de arts, je begeleider, ouders of wettelijk vertegenwoordiger als je wilt stoppen. Er zijn veel methodes die je kunnen helpen. Zoek uit welke methode bij jou past. Ga eropuit, ga meer bewegen, leidt jezelf af en laat je niet verleiden om terug te vallen.”
Amir, Brian en Frank zien vooral het belang van het goede voorbeeld: “Wanneer medewerkers zich houden aan de afspraken, zien bewoners dit ook. Dit kan ervoor zorgen dat meer bewoners kiezen om niet te starten met roken, of ermee te stoppen. Dan bereiken we samen een gezondere omgeving voor iedereen.”
De CCRC is opgericht in mei 2017 en bestaat helemaal uit cliënten. De raad zet zich in voor de belangen van alle cliënten van Ipse de Bruggen en heeft als doel de positie van cliënten te versterken. Wil je weten wat ze allemaal doen? Scan dan de QRcode. De leden leggen het zelf uit.
FrankVoor 2 duo-fietsen op de locatie Sportlaan 3 en 1 duo-fiets voor Veldbloemlaan 4 te Nootdorp heeft het Dr. C.J. Vaillant Fonds € 5.188 geschonken en Fonds 1818 € 10.000. De cliënten genieten zichtbaar van de duofietsen, komen vaker buiten en bewegen ook meer.
Ook KDC KleurRijk heeft nu een driewieltandem en een duo-fiets om met de cliënten te fietsen. Deze fietsen zijn mogelijk gemaakt door de donaties van Fonds Kind en Handicap, Fonds Schiefbaan Hovius, Stichting Kinderfonds van Dusseldorp en het Papefonds. In totaal € 13.000.
Voor een rolstoelfiets op locatie Zonnesingel 23 te Waddinxveen hebben de Amantia Stichting en Stichting Van der Toorn een mooie bijdrage gegeven. In totaal € 6.050.
In Nootdorp komen binnenkort uitleen duo-fietsen en driewielers om tegemoet te komen aan de wensen van de cliënten om meer te fietsen. Er wordt
een fietsuitleenplan gestart op het Landgoed Craeyenburch in Nootdorp. Cliënten en begeleiders kunnen dan duofietsen of driewielers lenen om lekker te gaan fietsen. Voor de 3 duofietsen en 2 driewielers heeft FNO Klein Geluk € 10.000, het Dr. C.J. Vaillant Fonds € 10.000 en Fonds 1818 € 5.523 bijgedragen.
De Stichting Vrienden van Ipse de Bruggen heeft diverse wensen van onze zorglocaties in vervulling gebracht:
• Een nestschommel voor Dagbesteding Rijksstraatweg in Zwammerdam
• Optreden van artiesten tijdens het Pannenkoekenfeest Waddinxveen en tijdens het jubileum van Industriecentrum Nieuwkoop
• Een BBQ feest bij Bisnis in Zoetermeer
• Een duofiets voor Dagbesteding De Gilde in Nootdorp
Wil jij ook iets extra's voor de bewoners realiseren?
Neem dan contact op via vrienden@ipsedebruggen.nl of bel naar 0800 – 99 88 777.
Bij KDC Bolsterberg in Zoetermeer is een prachtige speeltuin gerealiseerd. De kinderen kunnen nu spelen, klimmen, glijden en schommelen op de diverse nieuwe speelapparaten. De nieuwe speeltuin is mede mogelijk gemaakt door de bijdragen van Fonds 1818, Fonds Schiefbaan Hovius, het Sint Nicolaas Gasthuis, Stichting Jong en Stichting Kinderfonds van Dusseldorp. In totaal € 25.000.
Wil je meer weten over de Stichting
Vrienden van Ipse de Bruggen? Kijk dan op:
www.vriendenvanipsedebruggen.nl
Ipse de Bruggen
In de kamer hangen slingers met ballonnen en vlaggen daar wordt gezellig gepraat maar ook veel gelachen
Pinda’s en chips blokjes kaas en plakjes worst die zijn er in overvloed net zoals drankjes voor de dorst
Samen vieren de cliënten een heel groot feest zoals er nog nooit één is geweest
Er klinkt zelfs vrolijke muziek op piano’s en gitaren zo wensen zij allemaal Ipse de Bruggen nog vele jaren
Paul (JA) Opdam
Je hebt misschien al iets voorbij zien komen van de ‘Jij bent Ipse de Bruggen complimentenactie’ die op dit moment loopt in verband met ons 15- jarig jubileum. We grijpen deze gelegenheid namelijk graag aan om waardering naar elkaar uit te spreken. Want of je nu medewerker, vrijwilliger, ouder/wettelijk vertegenwoordiger of bewoner bent, mede dankzij jou verlenen wij al meer dan 115 jaar zorg. Daarom ben jij voor ons Ipse de Bruggen.
Er zijn op veel plekken complimenten uitgedeeld. Sommigen gebruiken hiervoor de speciale Ipse de Bruggen social post maker en delen hun compliment online. Anderen geven er de voorkeur aan om offline een compliment uit te delen. En uiteraard zijn er ook collega’s die er liever niks mee doen. Maar juist in deze voor iedereen! pittige tijd kunnen we
allemaal wel wat extra waardering en persoonlijke aandacht gebruiken.
Heb jij ook iemand die volgens jou een compliment verdient? Dat kan een heel team zijn, een medewerker, collega, cliënt, ouder/wettelijk vertegenwoordiger of vrijwilliger. Laat het deze persoon weten. Je kunt hiervoor gebruik maken van de social post maker door de
QRcode te scannen. Maar doe het vooral op je eigen manier. Een compliment is niet alleen leuk om te krijgen, maar zeker zo leuk om te geven. Doe je mee?