The orissa diary 1 vol 1

IORDANIS STYLIDIS

ORISSA a voyage to indiavol.1 BUBHANISWAR • CHILIKA LAKE • JAGANATHRAM JEYPORE • KOPALPUR • KOLKATA • PURI • REYAKANDA

THE TRIBES

20 12 2009 - 03 01 2010

14 days and 31 episodes The diary of a meditative journey to the ORISSA state at the North-Eastern India accomplished by a group of students and professors of the Department of Architecture of the Thessaly University/Hellas (or Greece).

HABITATS • LANDSCAPE • CULTURE • POSSIBILITIES a learning workshop / volume one

ORISSA

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑTHE INDIA VOYAGE ΗΜΕΡΑ ΠΡΩΤΗ/DAY ONE

H1D/ episode1

1

SKG-ATH/ATH-DXB/DXB-CCT/191209

1025km/h. Introducing rituals At the airport’s station we will stand in lines. We will keep quiet for a period of time.

As if we are need to focus on some details of self and behavior in order to define and eliminate them. As if there is a kind of a ritual we have to follow in order to validate and declare our entrance to this place. This ritual might be the creation of a list.

Every phrase or word in this list will define an area of possibilities and in the same time will eliminate all certainties suspending the world we’ve left behind.

It will reinforce the meaning of the word “know” and that of the word “desire”.

A few hours later, in the evening, a touch from a small boy emerged from the dark voids and stand by the colorful flow of the road, his persistence to ask and declare a need, will reform rapidly the content of the words “own”, “meet” and “look”.

All these moments when we suffer an instant defeat unable to comprehend the meaning of a correlation, are signaling a start. The entrance to the reality, to the properties of the place.

1025χλμ/ω. Εισόδειες Τελετές Στο σταθμό του αεροδρόμιου θα σταθούμε σε σειρές. Παραμένοντας ήσυχοι, για ένα διάστημα χρόνου. Σαν να χρειάζεται να εντοπίσουμε κάποιες λεπτομέρειες του εαυτού και να τις εξουδετερώσουμε. Σαν να χρειάζεται να δηλωθεί και να ισχύσει η είσοδός μας σε αυτόν τον τόπο από την τελετή της δημιουργίας ενός καταλόγου. Κάθε φράση ή λέξη θα ορίσει ένα πεδίο πιθανοτήτων και ταυτόχρονα θα συντρίψει τις βεβαιότητες που στηρίζουν τον κόσμο που αφήσαμε πίσω. Θα ενισχύσει το περιεχόμενο της λέξης “γνωρίζω” αλλά και αυτό της λέξης “επιθυμώ”. Λίγες ώρες μετά, το βράδυ, το άγγιγμα ενός μικρού παιδιού που αναδύθηκε μέσα από τα σκοτεινά κενά που λιμνάζουν ανάμεσα στο πολύχρωμο ρεύμα ενός δρόμου, η επιμονή του να ζητάει και να δηλώνει μια ανάγκη, θα αναδιατάξει ραγδαία το περιεχόμενο των λέξεων “οφείλω”, “συναντώ” και “κοιτάζω”. Οι στιγμές που θα ηττηθούμε αστραπιαία, αδύναμοι να κατανοήσουμε το νόημα ενός συσχετισμού είναι η αρχή, η είσοδος στην πραγματικότητα, στις ιδιότητες του τόπου.

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑTHE INDIA VOYAGE ΗΜΕΡΑ ΔΕΥΤΕΡΗ/DAY TWO

H2D/ episode1

2

COLKATA/201209

Which is the name of this village?.

As the flight from Dubai is on its course the sun has already rise in India.

A thin Indian farmer is staring at the vast areas of crops, at the shallow water canal, the thick line of trees at the horizon, far away. The branches, of the river Gagis, these wide snake-like lines we have noticed while in flight over the Orissa state, were the first declaration of the identity of the areas about to be crossed. Huge amounts of water are left to be lost in the Bengal Gulf. The welcoming ritual is based, at this very beginning of our journey, on the information, which these two separate views are conveying.

The view from that high altitude, and the other, the view as we are standing at the surface of the earth. This welcoming ritual will be conclude including all the desirable, the ideal and meaningful details we are constantly gathering. The quantity of all these snapshots tightly caught by the eye. All these details of behavior, like the walk of that farmer into these vast areas of crops and the moment he turn to look at a glance coming from a white vehicle moving far away.

Ποιό είναι το όνομα αυτού του χωριού; Οταν η πτήση ξεκινήσει από το Ντουμπάϊ ο ήλιος στην Ινδία θα έχει ήδη ανατείλει. Ένας λεπτοκαμωμένος ινδός αγρότης θα κοιτάζει ήδη προς τις απέραντες εκτάσεις με τις καλλιέργειες, το ρηχό κανάλι του νερού, έως τον μακρινό ορίζοντα με την πυκνή γραμμή των δένδρων. Τα παρακλάδια το ποταμού Γάγγη, αυτές οι φαρδιές φιδοειδείς γραμμές που απασχόλησαν για πρώτη φορά το βλέμμα μας, ψηλά πάνω απο την Ινδία, η πρώτη δήλωση της ταυτότητας των περιοχών που θα διασχίσουμε, αφήνουν τις θηριώδεις ποσότητες του νερού να χαθούν στον ωκεανό. Η υποδοχή μας στηρίχτηκε, ως τώρα, σε ό,τι αυτά τα δύο διακριτά βλέμματα μεταφέρουν. Η υποδοχή μας θα ολοκληρωθεί, θα αποκτήσει εκείνη την ιδεώδη ισχύ που επιθυμούμε από τον πληθυσμό των ψηφίδων νοήματος που θα συλλέξουμε, από εκείνες τις σύντομες στιγμές που το βλέμμα μας θα δεθεί επάνω στη λεπτομέρεια της συμπεριφοράς. Ενός αγρότη που άρχισε να περπατάει στις απέραντες εκτάσεις των καλλιεργειών. Καθώς άρχισε να ποτίζει με ένα μικρό σκεύος την πρώτη γραμμή των φυτών, όταν γύρισε να κοιτάξει καλύτερα προς τη λάμψη που γεννήθηκε από την κίνηση ενός λευκού οχήματος, μακριά, προς τον δρόμο.

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑTHE INDIA VOYAGE ΗΜΕΡΑ ΔΕΥΤΕΡΗ/DAY TWO

H2D/ episode2

3

COLKATA/201209

Short narrations about a spot in geography There is a long line of structures along the side of the road.

I can stop for a moment in order to take some photographs. To look for their temporary meaning as my journey continuous through the vast delta area of the Gagis river. These structures are made of thin wooden poles, debris, dirty dark textiles and metal sheets. Dust, finally, add a thick grey layer that covered every detail.

The world of the objects been used for these structures is the world of the balance between the agricultural societies and the machine. The road is already elevated enough above the surface as we are passing along a bridge over a river’s branch.

A man is sleeping, another one is wiping, clearing perfectly the soil in front of his hatch.. The man is arranging some small pieces of textile on a line of wooden plunks. Up, above the ground.

Σύντομες διηγήσεις για ένα σημείο της γεωγραφίας Υπάρχει μια μακριά σειρά από παραπήγματα στην πλευρά του δρόμου. Mπορώ να καθυστερήσω για λίγο για ένα σύντομο διάστημα χρόνου ώστε να τραβήξω τις εικόνες τους. Να υποθέσω για το περιεχόμενο ενός τμήματος του νοήματός τους καθώς το ταξίδι μου συνεχίζεται μέσα στο απέραντο Δέλτα του ποταμού Γάγγη. Τα παραπήγματα είναι κατασκευασμένα από λεπτούς κορμούς ξύλου, σανίδες, λερωμένα σκούρα υφάσματα και λαμαρίνες. Η σκόνη έχει προσθέσει ένα παχύ γκρί στρώμα που έχει καλύψει κάθε λεπτομέρειά τους. Ο κόσμος των αντικειμένων που χρησιμοποιήθηκαν είναι ο κόσμος των ισορροπιών από την συνάντηση των αγροτικων κοινωνιών με την μηχανή. Ο δρόμος έχει ήδη υψωθεί αρκετά από το επίπεδο του ποταμού καθώς διασχίζουμε μια μακριά γέφυρα πάνω από ένα παρακλάδι του ποταμού. Ενας άνθρωπος κοιμάται, ένας άλλος σκουπίζει και καθαρίζει με επιμέλεια το σφιχτό πατημένο χώμα μπροστά απο την καλύβα του. Μετά, τακτοποιεί μικρά κομμάτια υφασματα πάνω σε μια σειρά από σανίδες. Ψηλά, πάνω από το έδαφος.

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑTHE INDIA VOYAGE ΗΜΕΡΑ TΡΙΤΗ/DAY THREE

H3D/ episode1

4

COLKATA/211209

Temples and Neighborhoods At noon, when we will enter to one of the numerous temples, the dust will have already spread all over the road and cover the trees and the human bodies. The leaves, the textiles, the clay artifacts. It will extend and cover that minimum distance, the in-between spaces in speech and music. At that exact period we will make an attempt to understand the first, already offered, words.

To clarify how and where these old still gods are coming from. To crarify when the echo of the rituals, filling these petrified buildings which are dedicated to them, have been stopped. Buildings made to shelter their return.

We are already far away, deep in this pocket of time. Waiting to welcome an answer, to transform it to a link, to find a way out in order to liberate our minds and pronounce correctly the first words. But, these first words and their sounds, already collected and cut in unshaped pieces, are disappeared in non-understandable pronunciations proving the tremendous gap between cultures.

Οι ναοί και οι γειτονιές Οταν φτάσουμε σε έναν από τους εκατοντάδες ναούς, το μεσημέρι, η σκόνη θα έχει ήδη απλωθεί στο δρόμο, θα έχει καλύψει τα φυλλώματα των δένδρων και τα σώματα των ανθρώπων. Τα φύλλα, τα υφάσματα, τα πήλινα δοχεία. Θα μεγαλώσει αδιαόρατα τα κενά διαστήματα του λόγου και της μουσικής. Τότε θα επιχειρήσουμε να καταλάβουμε τις πρώτες λέξεις που θα προφερθούν, πως και από που έρχονται αυτοί οι παλιοί ακίνητοι θεοί, πότε σιώπησαν οι δεήσεις στα απολιθωμένα οικήματα που χτίστηκαν γιαυτούς. Για να στεγάσουν την επιστροφή τους. Βρισκόμαστε ήδη πολύ μακριά στο χρόνο ώστε να μπορέσουμε να υποδεχτούμε μια απάντηση, να την μεταβάλλουμε σε ένα δεσμό, να βρούμε μια δίοδο που θα απελευθερώσει το νού και θα επιτρέψει να προφέρουμε σωστά έστω και μία λέξη. Οι λέξεις και οι ήχοι τους συλλέγονται, κομματιάζονται σε ακατέργαστα φωνήματα και μετά σβήνουν σε ακατάλυπτες προφορές που αποδεικνύουν την τρομερή απόσταση των πολιτισμών.

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑTHE INDIA VOYAGE ΗΜΕΡΑ TΡΙΤΗ/DAY THREE

H3D/ episode2

5

COLKATA/211209

Bricks, Temples, Gardens and Tanks The blast-furnace appeared far away in the horizon attracting our sight. Leading all conversations to an end. All attempts to realize the collections of details gathered during the past day. It prevent and freeze every gesture aiming to express, to extend or engulf, an imaginary narration, arranging the vast groups of tesseras.

The pictures, the sounds, the touches, the smells. In this small factory there are large families working, shaping the nearby environment. The forming blocks are filled, the shaped raw bricks are stacked in groups and then carried to the kiln.

The big relief pattern defines an identity, a link holding all those many lives within this detail of geography. The hard outcome will support the shape and the dimensions of the temples, the slopes of the water-tanks and the long brick walls of ownerships. It will support the leading directions of life, the prayers, the washing of the body, the houses and the gardens up to their borders, the earthen roads.

In this bright and cool morning, a type of a sole letter cultural basis is given to the wanderers.

Τούβλα, Ναοί, Κήποι και Δεξαμενές Η υψικάμινος φάνηκε μακριά στον ορίζοντα και τράβηξε επάνω της τα βλέμματα, σταματώντας τις συζητήσεις για τις συλλογές των λεπτομερειών της προηγούμενης ημέρας. Σταμάτησε τις κινήσεις των χεριών καθώς απλώνονταν ή περικύκλωναν μια νοητή περιοχή, τακτοποιώντας ακριβώς τις σειρές των ψηφίδων, των εικόνων, των ήχων, των αγγιγμάτων, των οσμών. Στο μικρό αυτό εργοστάσιο δουλεύουν, καθορίζοντας το εγγύς περιβάλλον, μεγάλες οικογένειες εργατών. Τα καλούπια γεμίζουν, οι διαμορφωμένοι ωμοί πλίνθοι στιβάζονται σε ομάδες και ύστερα μεταφέρονται στο φούρνο. Η μεγάλη ανάγλυφη σφραγίδα ορίζει μια ταυτότητα, ένα σύνδεσμο που συγκρατεί τις ζωές σε αυτή την λεπτομέρεια της γεωγραφίας. Οι ψημένες σκληρές ψηφίδες υλικού θα στηρίξουν τα σχήματα και τις διαστάσεις των ναών, τα πρανή των δεξαμενών του νερού και τις εκτεταμένες περιφράξεις των ιδιοκτησιών. Συγκρατούν, δηλαδή, τις κύριες κατευθύνσεις της ζωής, τις προσευχές, την πλύση του σώματος, την κατοικία και τους κήπους έως την άκρη των χωμάτινων δρόμων. Μέσα στο λαμπρό και δροσερό πρωϊνό, δωρίστηκε σε αυτή την ομάδα των ταξιδιωτών ένα είδος μονογράμματης βάσης πολιτισμού.

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑTHE INDIA VOYAGE ΗΜΕΡΑ TΡΙΤΗ/DAY THREE

H3D/ episode3

6

COLKATA/BUBHANESWAR/211209

Trains Departure from Kolkata to Bubhaneswar, in the south of Orissa State, is scheduled for 23.00. Some names are written on the list of a wagon, the rest are scattered to the next. Reluctantly we entered the wagon, trying to arrange our laggages and thoughts. Unwilling to touch the old leather mattress, to lean on to the dialoques of the passengers, to taste a piece of their food, a piece of information they are willing to offer. We are incapable to fit with any material carrying a load of life, very much used and very much old, supporting not our withdrawal to the self.

A number is given to each bed on this night voyage. The same number is written to the sheets and the blanket. It unifies the local and the western passenger.

It seems that this number represents the attraction towards the world of facts, the world of reality we are about to be sunk into. There will need no special gestures, no illustrated sanctuaries from where we can securely look at the world.

It is impossible to withdraw.

Τραίνα Το δρομολόγιο από την Κολκάτα έως την Μπουμπανέσβαρ, στο Νότο, θα ξεκινήσει στις 23.00. Μερικά ονόματα βρίσκονται γραμμένα στον κατάλογο ενός οχήματος, τα υπόλοιπα διασπείρονται στα επόμενα. Ανεβαίνουμε διστακτικά και διστακτικά επιχειρούμε να τακτοποιήσουμε τις αποσκευές και τις σκέψεις μας. Δεν θέλουμε να ακουμπήσουμε στα παλιά δερμάτινα στρώματα, να ακουμπήσουμε στους διαλόγους των συνεπιβατών μας, να γευτούμε ένα κομμάτι από την τροφή τους, ένα κομμάτι από τις πληροφορίες που είναι έτοιμοι να μας δώσουν. Αδυνατούμε να ταιριάξουμε με κάθε υλικό που μεταφέρει ένα μεγάλο φορτίο ζωής, που δεν είναι λαμπερό και καινούργιο, που δεν υποστηρίζει την υποχώρησή μας στον εαυτό. Ένας αριθμός αντιστοιχεί στο κρεββάτι αυτής της νύχτας. Ο ίδιος αριθμός συνοδεύει τα σεντόνια και την κουβέρτα. Εξομοιώνει τον επιβάτη και τον δυτικό ταξιδιώτη. Φαίνεται πως αυτός ο αριθμός αντιπροσωπεύει την έλξη προς τον κόσμο των γεγονότων, τον κόσμο της πραγματικότητας μέσα στην οποία θα βυθιστούμε. Δεν θα υπάρξουν ιδιαίτερες χειρονομίες, δεν υπάρχουν τα εικονογραφημένα άσυλα από όπου μπορούμε να δούμε ασφαλείς τον κόσμο. Δεν μπορούμε να υποχωρήσουμε.

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑTHE INDIA VOYAGE ΗΜΕΡΑ TΕΤΑΡΤΗ/DAY FOUR

H4D/ episode1

7

BUBHANESWAR/221209

BUBHANESWAR. Temples, Peaks We are already advancing to the site of a famous temple excavated in the solid rock. The temple is hooked tightly to the rituals preserving the idea of an ideal life.

All vital information about the birth, the sustainability and the preservation of this area of behaviorist ethics standing firmly through time, of this constant platform of rituals of wandering and mental stability, are now provide accurately. As if it is possible to connect us with the inner, the core necessity attracting voyagers to this place. As if, this phrase, any phrase, which is about to be heard, could include and verify everything, and thus redirect our course. As if this phrase could add so much weigh to the body thus making us kneel. Accelerate our logic to the limits and thus stop us of looking down, make us stare, count every element of this spatial entity.

The arches and the excavated basins. The stairs. The eaves. The flat, monolithic, geometric areas on the top of the hills. Make us count all and every offering hanging from the trees, just like fruits.

But, this expected phrase cannot provide such power.

The visitors are climbing to the hill. They are building short dialogue routes in order to tranquilize every fear escorting their trip. They are remembering tiny details, unidentified behaviors and acts from their places of birth. Remembering their homes.

Remembering all unique and powerful facts of their life, as they are present, at this distant place in space and time.

BUBHANESWAR. Nαοί, κορυφές Ανεβαίνουμε προς την θέση ενός σκαπτού ναού, αγκιστρωμένου ακόμη στις τελετές συντήρησης της ιδέας για την ιδεώδη ζωή. Οι τακτικές πληροφορίες για ότι γέννησε, υποστήριξε και διατήρησε στο χρόνο αυτό το πεδίο συμπεριφορών, τον διαρκή υποδοχέα των τελετών αναζήτησης και εφησυχασμού παρέχονται ακριβώς σαν να πρόκειται να αγγίξουν την βαθύτερη, την ουσιώδη ανάγκη που έφερε μια ομάδα ταξιδιωτών σε αυτό τον τόπο. Σαν να πρόκειται, η φράση, κάποια φράση, που πρόκειται να ακουστεί, να σημάνει τόσα πολλά ώστε να καθυστερήσει τα βήματά τους, να βαρύνει τόσο το σώμα τους ώστε να γονατίσουν, να διεγείρει τη λογική τους ώστε να σταματήσουν να κοιτάζουν συνέχεια χαμηλά και να αρχίσουν μια λεπτομερή καταμέτρηση όλων των τμημάτων αυτής της χωρικότητας. Των στοών, των λαξευτών βυθισμάτων, των βαθμίδων, των γείσων και των πλατωμάτων στις κορυφές, των αφιερωμάτων που γεμίζουν σαν καρποί τα δένδρα. Όμως, αυτή η αναμενόμενη φράση δεν έχει τέτοια ισχύ. Οι επισκέπτες ανεβαίνουν ως τις κορυφές των λόφων, φτιάχνουν μικρές πορείες διαλόγων εξευμενισμού κάθε σκοτεινής ιδέας για το ταξίδι, θυμούνται λεπτομέρειες και συμπεριφορές από τους γενέθλιους τόπους τους, θυμούνται τα δικά τους σπίτια, τα δικά τους ισχυρά γεγονότα για τη ζωή.

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑTHE INDIA VOYAGE ΗΜΕΡΑ ΠΕΜΠΤΗ/DAY FIVE

H5D/ episode1

8

BUBHANESWAR/231209

BUBHANESWAR. Stone Paths We are constantly try to lead fragments of the local reality into our personal ideal universe. To place them into and, then, slightly, abandon them. We are constantly forget that there is always a hard work to be done in order their connections and their dramatic diversities become the adobes of the territory of meditation, tending to a future comprehension.

To comprehent this present reality and its foldings and thus, through this procces, to eliminate for a period of time a part of our ideal world. And vice-versa, to examine large areas of our ideal world in order to attach the reality part we are drifting in. The paths where the ideal and the real are connecting are the paths of our voyages in the world. We are now seeking to penetrate to the content of a pre-icon in order to rest in certainty. Yes, we are thinking, “…this pre-icon, where we are now passing trough, withheld perfectly all properties of reality…” .

We are crossing a stone path around a tank. Some scuttered details seem to fit with all preconceptions about this iconic place. But, rapidly, a flood of details, now out of control, crush our disdainful passing. The hymns, the stagnate waters, the mess of the animals, the stairing of the “others”, the heat, the actual duration of time in reality, a rivulet, the dust on our clothes.

As always, the triumphant reality is subjugating ourselves.

BUBHANESWAR. Πέτρινες διαδρομές Επιχειρούμε διαρκώς να μεταφέρουμε τμήματα της πραγματικότητας προς το πεδίο των προσωπικών μας ιδεών, να τα τοποθετήσουμε αστόχαστα εκεί και ύστερα να τα εγκαταλείψουμε. Να ξεπεράσουμε την ανάγκη που υπάρχει να εργαστούμε πολύ ώστε οι συνδέσεις αλλά και οι δραματικές διαφορές τους να αποτελέσουν το πεδίο του στοχασμού μας, το στόχο μιας μέλλουσας κατανόησης. Να κατανοήσουμε την περιβάλλουσα πραγματικότητα και τις πτυχές της και έτσι να εξουδετερώσουμε για λίγο ένα τμήμα του ιδεατού κόσμου μας και, αντίθετα, να ελέγξουμε σημαντικά τμήματα του ιδεατού κόσμου ώστε, έτσι, αυτός να συνδεθεί με την πραγματικότητα όπου περιφερόμαστε. Τα σημεία όπου το πραγματικό και το ιδεατό συνδέονται είναι οι διαδρομές μας στον κόσμο. Επιθυμούμε να διεισδύσουμε στο περιεχόμενο μιας εγκατεστημένης προεικόνας ουτως ώστε να ησυχάσουμε. Ναι, σκεπτόμαστε “ …αυτή η προ-εικόνα περιέχει όλες τις ιδιότητες της τρέχουσας πραγματικότητας…” όπου τώρα βρισκόμαστε. Διασχίζουμε ένα πέτρινο μονοπάτι γύρω από μιά δεξαμενή. Κάτι φαίνεται να ταιριάζει με ό,τι ήδη έχουμε αποδεχτεί ως εικόνα του τόπου. Ομως, γρήγορα, ο κατακλυσμός όλων των λεπτομερειών που βρίσκονται εκτός ελέγχου τσακίζει την υπεροπτική διέλευσή μας. Οι ύμνοι, τα λιμνάζοντα νερά, τα περιττώματα των ζώων, τα βλέμματα των “άλλων”, η ζέστη, η διάρκεια του χρόνου στην πραγματικότητα, ένα ρυάκι ιδρώτα, η σκόνη στα ρούχα. Η πραγματικότητα θριαμβεύει, υποτάσσει τους εαυτούς μας.

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑTHE INDIA VOYAGE ΗΜΕΡΑ ΕΚΤΗ/DAY SIX

H6D/ episode1

9

toCHILIKA LAKE/241209

HIRAPUR ...toCHILIKA LAGOON. Lands We are flowing into indications of worlds twisted with reality we are now traveling in. Penetrating it’s membrane and locate a deity or withdraw and define an enigma(tic) locus. These indications are detected just before the sun rise over the horizon. When the fog is thick, the soil is steaming as if it is just solidified, as if it has just been returned to reality. When the lakes, the tanks, the rivers and all the water deposits are displaying these worlds on their surfaces, the men rise from their sleep. Extend their bodies to the sky, walk silently to the water and sink.

-Look…! Look at my body…!

It is disappeared, it now belongs to this world and the other one, the divine.

-Look…! Every drop of water that I spread over my body. It is the salute of the guardian world, the membrane that, hopefully, will protect me during the day…! …when I will start to walk on this newly born earth to the blur end of the horizon…! …in this thick fog live all desires I can imagine…!

Time has passed. The baptism in the fog and the water has been ended.

The sun is high up on the sky and all details are now stabilized.

Withstanding the load of reality.

HIRAPUR ...προς τη λιμνοθάλασσα CHILIKA. Εκτάσεις γης Πλέουμε μέσα στις ενδείξεις των κόσμων που πλέκονται με αυτόν μέσα στον οποίο ταξιδεύουμε και θεωρούμε πραγματικότητα. Διαπερνούν την μεμβράνη του, διεισδύουν και εγκαθιστούν μιά θεότητα ή υποχωρούν και ορίζουν ένα αινιγματικό τόπο. Αυτές οι ενδείξεις ανιχνεύονται λίγο πριν ο ήλιος φανεί στον ορίζοντα. Όταν η ομίχλη είναι πυκνή, το έδαφος αχνίζει σαν να έχει μόλις στερεοποιηθεί, σαν να έχει μόλις αποδωθεί στην πραγματικότητα. Όταν οι λίμνες, οι δεξαμενές, οι κοίτες των ποταμών και όλες οι αποθέσεις του νερού παρουσιάζουν πάνω στην επιφάνειά τους αυτούς τους κόσμους, οι άνθρωποι ξυπνούν. Απλώνουν το σώμα τους προς τον ουρανό, βαδίζουν ήσυχα προς το νερό, βυθίζονται.

-Μα, να…! δες… το σώμα μου…! Έχει χαθεί, ανήκει σε αυτόν τον κόσμο αλλά και στο είδωλο του άλλου, του θεϊκού.

-Δες…! Κάθε σταγόνα νερού που απλώνω στο σώμα μου. Είναι ο χαιρετισμός του προστάτη κόσμου, η μεμβράνη που, ελπίζω, πως θα με προστατεύσει για όλη τη διάρκεια της ημέρας…! …Οταν θα ξεκινήσω να περπατώ σε αυτή τη νεογέννητη γη έως την θολή άκρη του ορίζοντα….! Μέσα στην ομίχλη κατοικούν όλες οι επιθυμίες που μπορώ να φανταστώ. Η ώρα περνάει. Η βάπτιση στην ομίχλη και το νερό τελείωσε. Ο ήλιος είναι ήδη ψηλά και οι λεπτομέρειες σταθεροποιούνται. Αντέχουν το βάρος της πραγματικότητας.

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑTHE INDIA VOYAGE ΗΜΕΡΑ ΕΚΤΗ/DAY SIX

H6D/ episode2

10

CHILIKA LAKE/241209

CHILIKA LAKE. Directions The crossing* towards the tiny rocky island in the middle of the lagoon should have been started in the deep night just before the dawn. Using oars, for hours, in tranquility, over the smooth surface of the water. Starting no pointless discussions, giving no laughter. Expecting. The appearance of the temple. The cause, directing this trip. This trip should have been designed for a small group of people, a family, two or three close friends tightly bonded from childhood.

The trip to the jungle and the tribes*, on the other hand, should last for years.

Following paths that could never be crossed by car, providing no assurance. The trail should educate the traveler. Offering it’s qualities, marking every step. The heat, the tiredness, the dirty clothes, the anxiety, the fear. A step less than the scheduled program, a thought heavier than all the others.

Disordered, noisy meetings on a line of land.

CHILIKA LAKE. Κατευθύνσεις

Η πλεύση* προς το μικρό κομμάτι του βράχου βαθιά στη λιμνοθάλασσα θα έπρεπε να ξεκινήσει μέσα στη νύχτα ή λίγο πριν το ξημέρωμα. Με κουπιά, για ώρες, στην ησυχία, στην ήρεμη επιφάνεια του νερού. Χωρίς περιττές συζητήσεις, χωρίς γέλια. Με προσμονή. Για την εμφάνιση του ναού, τον σκοπό που κατευθύνει όλο αυτό το ταξίδι. Το ταξίδι αυτό θα έπρεπε να ήταν σχεδιασμένο για μια μικρή ομάδα ανθρώπων, ίσως μια οικογένεια ή δύο ή τρεις φίλους δεμένους σε μια ακαθόριστη παιδική ηλικία. Το ταξίδι προς τις ζούγκλες και τις φυλές*, αντίθετα, θα έπρεπε να διαρκέσει χρόνια. Σε μονοπάτια που δεν θα μπορούσαν να υποστηρίξουν κανένα όχημα, καμμιά βεβαιότητα. Η διαδρομή θα έπρεπε να εκπαιδεύει τον ταξιδιώτη παρουσιάζοντας τις πραγματικές της ιδιότητες σε κάθε βήμα του, τη ζέστη, την κούραση, τα λερωμένα ρούχα, την ανησυχία, τον φόβο. Ενα βήμα λιγότερο, μια σκέψη βαρύτερη από την προηγούμενη. Άτακτες, θορυβώδεις συναντήσεις σε μια γραμμή ξηράς.

*Στην λίμνη chilika μαζεύονται πιστοί και ταξιδεύουν με βάρκες έως ένα μικρό νησί για να προσκυνήσουν σε ένα ναό. Άκουσα αυτή την πληροφορία. Ποτέ δεν θα ταξιδέψω προς τα εκεί. *Στην Orissa (περιοχή στην Βορειο-Ανατολική Ινδία) ταξιδέψαμε για να συναντήσουμε τις φυλές Bonda. Ξερω πολύ λίγα πράγματα, δεν προκειται να μάθω περισσότερα. Ομως ταξίδεψα εκεί για ένα μεγάλο διάστημα χρόνου. *At th Chilika lake and the lagoon the believers are traveling using small boats to an island in order to worship a God. I have heard this information. I will never travel there. * At the Orissa state (North-East India) we have traveled to meet the Bonda Tribes.

I know some details, not too many. I will not learn and experience something more.

But I have traveled to the territory for long.

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑTHE INDIA VOYAGE ΗΜΕΡΑ ΕΚΤΗ/DAY SIX

H6D/ episode3

11

KOPALPUR/241209

KOPALPUR. The shore and the Bengal Golf We are heading downwards on a wide road, preparing ourselves for the meeting with the ocean. At the east side of India the feast has already began under the lighthouse of Kopalpur. Two thin vessels are already reached the beach. We have also noticed the remaining of a sea-turtle, the voices from a group of young boys, the barefoot traces of a group of people, wandering on the beach, as long as the next wave. Here is the place where the maps made by the intersection of our views are lying. The place where the silent welcome processes are upload.

The place where all meaningful attractions built by the power of a phrase will be written. The fearful desire to become someone else will be welcomed.

Where, the “others”, will transformed to “us” and then, they will turn their back and vanish to the west.

Many years ago, the coast of this city was haunted by the presence of a hotel made by the British invaders. Haunted by the music and the dialogues of the conquerors of the oceans. Haunted from their gestures. Mild and polite gestures towards the rising sun and the ocean, forceful and monstrous towards the servants and the humble fishermen. The remaining of this building are now crumble and burry in the sand. Beside them, on the top of the hill, whispers and young children voices are coming from the shadowed interiors of their shelters.

KOPALPUR. Η ακτή και ο κόλπος της Βεγγάλης Κατηφορίζουμε ήσυχα ένα ευρύχωρο δρόμο, ετοιμάζοντας τους εαυτούς μας για την συνάντηση με τον Ωκεανό. Στην Ανατολική πλευρά της Ινδίας η γιορτή έχει ήδη ξεκινήσει κάτω από τον φάρο της Kopalpur. Δύο λεπτόσωμα ξύλινα σκάφη έφτασαν στην παραλία, το κουφάρι μιας θαλάσσιας χελώνας, οι φωνές μιας ομάδας μικρών παιδιών, σειρές ανθρώπων που αφήνουν τα ίχνη του βηματισμού τους στην ακτή έως το πέρασμα του επόμενου κύματος. Εδώ απλώνωνται οι χάρτες των διασταυρώσεων των βλεμμάτων. Των χαιρετισμών σε σιωπή, των δραστήριων προσεγγίσεων με τη δύναμη μιας φράσης. Των τρομερών επιθυμιών …να γίνουμε οι άλλοι, των επιθυμιών “οι άλλοι” να μετατραπούν σε “εμείς” και να χαθούν προς τη δύση. Η ακτή αυτής της πόλης στοιχειώθηκε, πριν από χρόνια, από την παρουσία ενός αποικιακού ξενοδοχείου, από τη μουσική και τους διαλόγους των κατακτητών των ωκεανών. Από τις χειρονομίες τους. Ηπιες και ευγενικές προς την ανατολή και τον Ωκεανό, βίαιες και λυσσαγμένες προς τους υπηκόους και τους υπηρέτες. Τα ερείπια αυτού του κτίσματος διαλύονται και θάβονται στην άμμο. Δίπλα, στον λόφο της άμμου, μεσα από τις καλύβες των ψαράδων ακούγονται οι ψίθυροι και οι φωνές των μικρών παιδιών.

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑTHE INDIA VOYAGE ΗΜΕΡΑ ΕΒΔΟΜΗ/DAY SEVEN

H7D/ episode1

12

TRIBES/251209

toREYAGANDA. The Bridge The bridge appeared as if it was destroyed because of a huge flood. As if it stopped advancing because the eighth pylon was suddenly collapsed and the time schedule will become activated long after the monsoons. As if all thoughts were sank into oblivion when the project for the development of the region stopped funding.

I walk in quietness for a while till the end of the remaining structure, the sharp cut at the end of the road that seemed to be shortly reach the opposite bank.

After a while I turned downwards a path at the right and have a short walk at the bank of the river on a trail till a small wooden structure over a stripe of water.

Pass over it in a hurry followed, in a while, by the bus. We left immediately.

A huge destroyed bridge, a small wooden structure, as long as the length of the water stripe. Every detail is emerging a question, questions that will never been said. About a sudden laughing spread to this landscape. About the night that could welcome us here, sitting on the soil, into the low bushes. About the ideas for the technical civilization, these monstrous constructions crossing the landscapes.

Questions that could activate and fulfill our dialogues in the dark.

προς τη REYAGANDA. Η γέφυρα Η γέφυρα μοιάζει να καταστράφηκε από μια μεγάλη πλημμύρα, μοιάζει να έχει σταματήσει επειδή ο όγδοος πυλώνας της κατέρρευσε ξαφνικά και έτσι οι εργασίες θα ξανάρχιζαν πολύ αργότερα, μετά την εποχή των μουσώνων, μοιάζει να βυθίστηκε στην λήθη όταν το σχέδιο για την αναβάθμιση της περιοχής σταμάτησε να χρηματοδοτείται. Περπάτησα ήσυχα πάνω στο κατασκευασμένο κομμάτι έως το τέρμα, το απότομο κόψιμο του δρόμου που, κάποτε, φάνηκε πως σύντομα θα έφτανε στην απέναντι όχθη. Λίγο αργότερα κατηφόρισα το μονοπάτι στα δεξιά και περπάτησα για λίγη ώρα στην κοίτη του ποταμού σε ένα ίχνος πορείας, έως μια μικρή ξύλινη κατασκευή που κάλυπτε τη λωρίδα του νερού. Περάσαμε γρήγορα απέναντι και ύστερα ακολούθησε το λεωφορείο. Αναχωρήσαμε αμέσως. Μια μεγάλη κατεστραμμένη γέφυρα, μια μικρή ξύλινη κατασκευή όσο το πλάτος της ροής του νερού. Οι ερωτήσεις που δεν έγιναν, τα γέλια που δεν απλώθηκαν στο τοπίο. Η νύχτα που θα μπορούσε να μας υποδεχτεί εδώ, στο χώμα, στους χαμηλούς θάμνους. Η ιδέες για τον τεχνικό πολιτισμό, για τις θηριώδεις διελεύσεις των τοπίων, που θα μπορούσαν να γεμίσουν τις νυχτερινές συζητήσεις μας.

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑTHE INDIA VOYAGE ΗΜΕΡΑ ΟΓΔΟΗ/DAY EIGHT

H8D/ episode1

13

TRIBES/ΦΥΛΕΣ/251209

toJEYPORE. The Bus Usually, in the morning, I step into the empty bus on my own. Some times the assistant driver is still sleeping, uncomfortably, on the cover of the motor. The driver has already finish praying and has lighten up a thin scented stick. The front section of the vehicle is separated from the rest by a metal and glass frame.

We are drifting into vast areas of land at the Orissa state, North-East India, over a network of ruined roads. Thus, the main correlation mechanism to understand the place is the view on the move. All these hours of staring outside are in constant rotation with short intervals in villages, landscapes, vast lakes, small abandoned buildings, gas stations, the jungle.

At these short stops the content of the short term discussions which have been activated inside the bus is uploaded. It spread to the group, converted to new questions and declarations and thus, eventually, every result, every variation of thought, is collected and stored in our minds. As I am writing down this short narration, I recall one of these declarations. The sound sequence is rapidly connected me with a memory, standing at the banks of a lake, into India.

toJEYPORE. το λεωφορείο Συνήθως, το πρωϊ, ανεβαίνω πρώτος στο λεωφορείο. Ωρισμένες φορές ο βοηθός του οδηγού κοιμάται ακόμη, σε μια άβολη στάση πάνω στο κάλυμμα της μηχανής. Ο οδηγός έχει ήδη τελειώσει την δέησή του ανάβοντας ένα λεπτό μυρωμένο ξύλο. Ένα τμήμα του οχήματος, είναι χωρισμένο με τζάμι και λαμαρίνα από τις θέσεις. Διασχίζουμε μεγάλες εκτάσεις στην περιοχή της Orissa, ταξιδεύοντας σε ένα κατεστραμμένο δίκτυο δρόμων για πολλές ώρες. ‘Ετσι ο κύριος μηχανισμός συσχετισμού με τον τόπο είναι ο τρόπος που βλέπουμε από τις θέσεις. Οι ώρες της θέας από το εσωτερικό του εναλλάσσονται με τις στάσεις σε χωριά, σε τοπία, στις απεραντες λίμνες, σε μικρά άδεια κτίρια, σε σταθμούς καυσίμων, στη ζούγκλα. Στις στάσεις αυτές προσφέρεται το περιεχόμενο από τις περιορισμένες συζητήσεις που γεννιούνται στο εσωτερικό του. Απλώνεται, μετατρέπεται σε νέες ερωτήσεις ή δηλώσεις έτσι ώστε, στο τέλος, κάθε αποτέλεσμα να συλλέγεται και να τακτοποιείται στο νού. Καθώς γράφω αυτή την σύντομη περιγραφή, μία από εκείνες τις δηλώσεις σύνδεσε τη σειρά των ήχων της με την ανάμνηση μιας παρελθούσας στιγμής, στην όχθη μιας λίμνης, στην Ινδία.

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑTHE INDIA VOYAGE ΗΜΕΡΑ ΟΓΔΟΗ/DAY EIGHT

H8D/ episode2

14

TRIBES/ΦΥΛΕΣ/251209

TRIBES. Meetings, Settlements.

Locus is accepting our passing. Receive the sound of the slow heavy vehicle, withdraw to our short stops and hostile penetrations into the settlements. By the scattered houses, through the paths blocked by wooden barriers, in between the crops. We are expressing no comments, looking down during our course under the morning sun, learning some more details about the texture of silence. The heavy step on the ground, the swish of the textiles, the heavy breathing, the opening of a plastic bottle, the rustle of leaves. We are now learning about the glorious elements of life, their emergence to reality, their long waiting for a group of wanderers. To be seeing, to be named, to be caught for ever in a mind case.

We are already into this infinite place, holding a collection of icons and details.

Treasures of the hour passed, of the present and all days, of the years we are keep traveling. Because, at this point, time has been expanded so much forth and back resulting to this miraculous embrace, stabilizing us to its content.

For the next few coming minutes of this morning, for the unlimited period of time till the night we are standing in the middle of this quiet village exploring, identifying the meaning of this adjustment area. No matter if it is a road, a square or the in between of the daily exercises. It is the area where all public acts are performed. We are standing on its axis looking as far as it extends. Till that far end where the plain is. And, then, back to its beginning, where the asphalt roadway seals its entity.

ΦΥΛΕΣ. Συναντήσεις, οικισμοί Ο τόπος υποδέχτηκε το περασμά μας, το θόρυβο του βαριού αργοκίνητου οχήματος, τις σύντομες στάσεις και τις διεισδύσεις στους οικισμούς. Στις κατοικίες, στα ξυλόφραχτα μονοπάτια ανάμεσα από τις καλλιέργειες. Χωρίς κανένα ιδιαίτερο σχόλιο, κοιτάζοντας χαμηλά κατά τη διάρκεια των σύντομων πορειών μας κάτω από τον πρωϊνό ήλιο, μαθαίνουμε μερικές λεπτομέρειες ακόμη για την υφή της σιωπής. Το βαρύ πάτημα στο χώμα, το τρίψιμο του υφάσματος, τη βαθύτερη ανάσα, το άνοιγμα του πλαστικού μπουκαλιού, το θρόϊσμα των φύλλων του δέντρου. Μαθαίνουμε για τις λαμπρές κατασκευές της ζωής, αυτές τις αναδύσεις στην πραγματικότητα που περίμεναν μια ομάδα ταξιδευτών για να ειδωθούν, να ονομαστούν, να δεσμευτούν για πάντα σε μιά θήκη του νού. Βρισκόμαστε εκεί όπου έχουμε ήδη τοποθετήσει τη συλλογή των εικόνων και των λεπτομερειών της προηγούμενης ώρας, της ημέρας, των χρόνων που ταξιδεύουμε. Επειδή, πιά, ο χρόνος έχει απλωθεί τόσο μπροστά και τόσο πίσω ώστε να ανήκουμε στον τόπο. Για τα λίγα λεπτά αυτού του πρωϊνού, για το γιγάντιο διάστημα, μέχρι το βράδυ. Σε αυτό το ήσυχο χωριό μπροστα μας κατανοούμε το νόημα αυτής της διευθετημένης ζώνης. Δρόμου ή Πλατείας. Του τόπου της άσκησης όλων των δημόσιων πράξεων της ζωής. Στεκόμαστε επάνω σε ένα άξονα νοήματος και κοιτάζουμε έως εκεί όπου εκτείνεται, στα άκρα του. Στο βάθος, την εικόνα του κάμπου. Στην αρχή, το σφράγισμά του, από τον ασφαλτοστρωμένο δρόμο.

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΙΝΔΙΑTHE INDIA VOYAGE ΗΜΕΡΑ ΕΝΑΤΗ/DAY NINE

H9D/ episode1

15

TRIBES/ΦΥΛΕΣ/261209

The voices in the woods and the villages. (about ANIMISM)

The ascension towards the villages which are hooked in time started early in the morning. The road is gradually deteriorate to a path, the deep shadows are cut off by accurate openings towards the sun, bush barriers sparse making it easy to stair downward to the violent water. The villages are already surrender to the culture of the icons. They people of the jungle know what we are carrying, the meaning of our look, the identity of our desires.

While we are heading we can hear, through the heavy sound of the rustle, children’s voices and laughing. They are already locate our approach from a distance.

For a moment, is seems that the wood is pulsing by voices coming from the trees, by whispers emerging from the water, by ejaculations birthing and vanishing between the bushes. The stones constitute lines of phrases, the crushed tree trunks are bridging long lost meanings. The world of Animism* is receiving our pace.

The voice we have just heard is not coming from the mouth of a young girl who is frequently escape in this sea of bright green and shadow. It is coming from this thin small plant close enough to the spectator and the inventor of this constituent relationship. This light but fast running is not the feauture of a young boy climbing up that steep path. It is coming from two small stones rolling down at the proper location in order to strenth this peculiar idea about nature.

Οι φωνές στα δάση και τα χωριά (για τον Ανιμισμό) Η ανάβαση προς τα χωριά που βρίσκονται αγκιστρωμένα στο χρόνο ξεκίνησε νωρίς το πρωϊ. Ο δρόμος διαλύεται συχνά σε μονοπάτι, οι βαθιές σκιές των δένδρων διακόπτονται από σκληρά ανοίγματα προς τον ήλιο, τα φράγματα των θάμνων αραιώνουν ώστε να κοιτάξουμε χαμηλότερα το ορμητικό νερό. Τα χωριά έχουν ήδη υποταγεί στον πολιτισμό των εικόνων. Ξέρουν τι μεταφέρουμε, τι σημαίνει το βλέμμα μας, ποιές είναι οι επιθυμίες μας. Καθώς η ανάβαση συνεχίζεται μπορούμε να ακούσουμε μέσα από τον βαρύ ήχο των θροϊσμάτων φωνές και γέλια παιδιών που έχουν εντοπίσει την προσέγγισή μας. Για μιά στιγμή φαίνεται πως το δάσος πάλλεται από τις φωνές των δέντρων, από τους ψίθυρους του νερού, από τα φευγαλέα επιφωνήματα των θάμνων. Οι πέτρες σχηματίζουν σειρές φράσεων και οι τσακισμένοι κορμοί γεφυρώνουν χαμένα νοήματα. Ο κόσμος του Ανιμισμού υποδέχεται τους βηματισμούς μας. Η φωνή που ακούστηκε λίγο πριν δεν ανήκει σε ένα ξέγνοιαστο κορίτσι που δραπετεύει συνεχώς σε αυτή τη θάλασσα του λαμπερού πράσινου και της σκιάς. Ανήκει σε ένα λεπτόκορμο μικρό φυτό που βρίσκεται αρκετά κοντά στον παρατηρητή και γεννήτορα της συστατικής σχέσης. Το ελαφρύ αλλά γρήγορο τρέξιμο δεν ανήκει σε ένα αγόρι που ανεβαίνει το απότομο μονοπάτι αλλά σε δύο μικρές πέτρες που κυλάνε εκεί όπου χρειάζεται ώστε να δυναμώσει αυτή η παράξενη ιδέα για τη φύση.