SCULPTURE MECHANICS

Ιορδάνης Στυλίδης

γλυπτική (μηχανική) δοκίμιο για τα τεχνικά αντικείμενα και τις συνέπειές τους από το άγαλμα της κλασσικής Ελλάδας στον στροβιλοκινητήρα Jet Engine και τον θερμοπυρηνικό αντιδραστήρα σύντηξης TOKAMAK / Vendelstein 7X

www.iordanisstylidis.gr http://artwiki.org/Iordanis_Stylidis http://www.arch.uth.gr/el/staff/D_Stylidis http://6-days-in-eutopia.blogspot.gr/ http://www.facebook.com/iordanis stylidis https://issuu.com/iordanisstylidis

• κάθε δικαίωμα χρήσης διατίθεται μετά από αλληλογραφία στην διεύθυνση stilidis2@gmail.com.

Η συναρμολόγηση του γλυπτού είναι διαθέσιμη στη διεύθυνση https://www.ipp.mpg.de/1727365/zeitraffer_w7x

γλυπτική (μηχανική) δοκίμιο για τα τεχνικά αντικείμενα και τις συνέπειές τους

• • • • • •

πρόλογος / συλλογισμοί και τακτοποιήσεις νοήματος για τις μορφές Α / το κλασσικό γλυπτό (ο άνθρωπος) Β / το γλυπτό σύμβολο (η ιδεολογία) Γ / το ακατανόητο γλυπτό (η μορφή της τυχαίας φυσικής εκδοχής) Δ / το γλυπτό στην πρώϊμη ηλεκτρονική μηχανική, 1980 Ε / το γλυπτό στη μέση ηλεκτρονική μηχανική, 1960, Α, στροβιλοκινητήρας JET ENGINE

• Ζ / το γλυπτό στη μέση ηλεκτρονική μηχανική, 1990, Β,

διαστημικό λεωφορείο SPACE SHUTTLE

• H / το γλυπτό στη ύστερη ηλεκτρονική μηχανική, 20 αιώνας,

όχημα ανιχνευσης CURIOSITY MARS ROVER

• Θ / το γλυπτό στη ύστερη ηλεκτρονική μηχανική, 21 αιώνας,

θερμοπυρηνικοί αντιδραστήρες σύντηξης TOKAMAK, Vendelstein 7X

...τους πρώτους τεχνικούς ποιητές που περιηγήθηκαν, κατέγραψαν κα

αι στοχάστηκαν στο εσωτερικό του μηχανικού ποιητικού κόσμου τους...

Kennendy Flight Center • Space Shuttle Launch

www.nasa.gov/mission_pages/shuttle/shuttlemissions/sts135/multimedia/gallery/launchhq.html

Ιορδάνης Στυλίδης

πρόλογος συλλογισμοί και τακτοποιήσεις νοήματος για τις μορφές

Η ανίχνευση κάθε εκδήλωσης της ανθρώπινης δραστηριότητας, μοναδικού συστήματος σχέσης σκέψεων, η κατασκευή ενός γλυπτού, ας πούμε, ενός πίνακα αλλά και μιας μηχανής, χρειάζεται να εκφραστεί και να ελεγχθεί ως κείμενο τακτικής και προθέσεων. Ένα σύστημα αυστηρών και τακτοποιημένων αναλυτικών φράσεων, γενικών και ειδικών προτάσεων, φορέων και οδηγών της σημασίας του. Αυτός, κάθε συνδυασμός κείμενου-μορφής είτε θα υιοθετηθεί θριαμβευτικά ή θα εγκαταλειφθεί κριτικά ως δείγμα, παράδειγμα και μέτρο της εύφορης συστηματικής και απελευθερωτικής σκέψης. Η προσέγγισή του έργου είναι εφικτή εφόσον αυτό διαθέτει, ενεργοποιεί και υποστηρίζει τις πράξεις της ενδελεχούς ερμηνείας του, της στοχαστικής ανάλυσης και της κοπιαστικής στις λεπτομέρειές της πρωτογενούς και ύστερης περιγραφής του. Όσα συνήθως αντικρύζουμε και επιχειρούμε να γνωρίσουμε ως έργα ζωγραφικής και γλυπτικής, αλλά και τα έργα της μηχανικής, τα τηλεσκόπια, τα αεροσκάφη, οι κινητήρες, συνιστούν το αποτέλεσμα απλών ή συνθετοτέρων σειρών συσχετιζομένων ζωτικών σκέψεων, διατυπώσεων, ερωτήσεων και απαντήσεων που μετατρέπονται σε υλικό αποτέλεσμα (άγαλμα, κινητήρας, πίνακας) και παρουσιάζονται διεγείροντας τον κόσμο της εμπειρίας. Πυκνώσεις νοήματος, αντικείμενα κείμενα ειδικών χαρακτηριστικών και ιδιοτήτων. Αμέσως μετά, εφόσον προκληθεί σκόπιμα η δημόσια παρουσίαση των έργων, η έκθεση ενός πίνακα ή η εφαρμογή ενός κινητήρα, ορίζονται και αναδιατυπώνονται οι εξηγήσεις ή οι υποθέσεις σε νέο κείμενο. Η υποχρέωση του κειμένου, της γραπτής έκδοσης ενός αποτελέσματος της σκέψης, δηλαδή, συνιστά και αποδεικνύει, ολοκληρώνει, την καθολική σχέση του έργου με τον/την παρατηρητή/τριά τους, φορέα της φήμης και της δόξας του. Στα έργα που συνήθως συναντούμε στις απαιτητικές ή αστόχαστες διαδρομές στον δημόσιο χώρο (αίθουσες εκθέσεων, δημόσιους κήπους, αεροδρόμια, YouTube, FaceBook), η σημαντική αναγνωστική αδυναμία, το σύνηθες κειμενικό έλλειμμα, η σύντομη και άστατη ματιά, η απόσυρση από το φαινόμενο περιέχον ενός ή μιας σειράς δειγμάτων (έργων) του ακατάστατου ανθρωπίνου κόπου εκτρέπει και συντρίβει κάθε απόπειρα δυνατής διευθέτησης της ακρίβειας της σχέσης τους με την πραγματικότητα. Στην περιοχή της επιστήμης και της τεχνολογίας, αντιθέτως, είτε στα απλά καθημερινά δείγματά (ψυγείο, ηλεκτρική κουζίνα) είτε στα μέγιστα, σύνθετα και έξαλα επιτεύγματά (στροβιλοκινητήρας, αεροσκάφος, θερμοπυρηνικός αντιδραστήρας σύντηξης, οχήματα εξερεύνησης του εγγύς ηλιακού συστήματος) το νόημα, η περιγραφή, η ανάλυση, η χαρτογράφιση της κίνησης/τροχιάς και η διανομή του τεχνικού τους ιστορικού, η ποικιλία των διακλαδώσεών του συστατικού τους εννοιολογικού πυρήνα συν-αποτελούν το βέβαιο υπόβαθρο της κατανόησής τους.

γλυπτική (μηχανική)

Κάθε τέτοια συσκευή, κατάκτηση της συνεργαζόμενης ανθρώπινης ευφυϊας, διατίθεται στο ψηφιακό συνεχές σε κάθε και όλες τις λεπτομέρειές της* . Η περιπέτεια της πραγμάτωσής της αλλά και η πλέξη των εφευρετικών νεοτερισμών που συγκρότησαν τη δημιουργία της, πορεία και αποτέλεσμα της ευφυϊους συλλογικής συστηματικής εφαρμογής, κοινού έργου ισάξιου του τελειωμένου αντικειμένου, αναμένει την αναλυτική και απολαυστική διαπραγμάτευση της ουσίας της. Στα σύντομα ξεχωριστά κείμενα που ακολουθούν επιχειρώ να υποστηρίξω και να αποδείξω αυτη τη διαφορά σημασίας και νοήματος μεταξύ των απλοϊκών εκφραστικών παραδειγμάτων της δημιουργικότητας που ορίζουν και περιορίζουν την ιστορία της δυτικής τέχνης και των κορυφαίων δειγμάτων και παραδειγμάτων της τεχνικής και της τεχνολογίας του εικοστού αιώνα έως σήμερα.

*

Στον δικτυακό σύνδεσμο https://www.youtube.com/watch?v=h2I8AoB1xgU παρουσιάζεται ακριβώς η διαδικασία προσέγγισης, εισόδου και προσεδάφισης του οχήματος curiosity-MARS ROVER στον πλανήτη Άρη γνωστή και ως EDL (Entry Descent Landing) ή ‘’τα 7 λεπτά τρόμου’’ επειδή ο χρόνος ενός σήματος που εκκινεί από συσκευή στον πλανήτη έως τη Γη είναι επτά λεπτά. Αυτό σημαίνει πως χρειάστηκαν επτά λεπτά σιωπής έως τη στιγμή την αναμετάδωσης σήματος για επιτυχή προσεδάφιση. Στο video παρουσιάζεται, επίσης, η κορυφαία συγκέντρωση και εφαρμογή τεχνογνωσίας και κατασκευαστικής δυνατότητας αλλά και η πολυεθνική ομάδα επιστημόνων μηχανικών που διεύθυναν κάθε στάδιο του εγχειρήματος.

.....το κλασσικό άγαλμα, ακίνητο και ανίκητο στην θέση το στον ίδιο και διαρκή ιστορικό χρόνο του, τόσο το χώρο της φυ

Naked Aphrodite

ου όριζε αυστηρά, όντας μηχανισμός ελέγχου και καταστολής, υλακής όσο και το σύστημα των σχέσεων στο εσωτερικό της.

The fallen warrior. The Temple of Aphaia at Aegina

Ιορδάνης Στυλίδης

α το κλασσικό γλυπτό (ο άνθρωπος)

Κοιτάζοντας το άγαλμα που εκθέτει τη μίμηση του ανθρωπίνου σώματος, το άγαλμα της κλασσικής ελληνικής γλυπτικής οφείλουμε να στοχαστούμε, να ανασύρουμε και να αναφέρουμε συνεχώς στον έκθετο στο νόημα εαυτό το σύνολο των κανόνων-σχέσεων που υποστηρίζουν την μορφή του. Το εύκαιρο και απαιτητικό σύστημα σχέσεων σημασίας και τεχνικής που οριοθέτησε τοποθετώντας στην επίκαιρη πραγματικότητα το μίμο-σώμα ώστε, διαυτού, να καθορίσει περιοριστικά, σαν διαταγή, τη σχέση με την σκέψη, το έως-που της αλλά και το πλήρες ενδότερο καθορισμό της που αντλείται και εξαντλείται στο θανάσιμο και απαράβατο όριο-ορισμό της. Η μίμηση, ο μίμος (το άγαλμα), φυσικά, αφορά τον έλεγχο της σκέψης για το σώμα, τη βία. Το είδος της αποκλειστικής ομότροπης συμπεριφοράς. Την θέση και την σχέση τόσο της κοινωνίας που το χρησιμοποιεί ως κανόνα και νόμο του απαραίτητου και ισχυρού νοήματός που επιθυμεί ή υποχρεώνεται να χρησιμοποιεί. Ως είδωλό και κατασταλτικό μηχανισμό* (αυτό και έτσι είναι το επιθυμητό σε σχέση με το ανεπιθύμητο, αυτό είναι το συμβατό με το κείμενο και τον ορισμό σε σχέση με το αντικείμενο και την άγνωστη και εχθρική περιφέρειά του, τον ακατανόητο ορίζοντά του) όσο και ως αμυντικό και θανάσιμο όριο-χαράκωμα-περίφραξη μετά το οποίο (πέρα από το οποίο) το ίδιο και ειδικό νόημα σταματάει να υπάρχει αλλά, ταυτόχρονα, σταματάει, οπωσδήποτε, κάθε απόπειρα και διάθεση διείσδυσης στο εγκατεστημένο νόημά της κοινωνίας που το χρησιμοποιεί. Σε αυτή την κοινωνία του αγάλματος, του γλυπτού μυθολογήματος, δεν υπάρχουν ή υπάρχουν ελάχιστα ιδεώδη και σημαντικά τέτοια (σαν του αγάλματος) σώματα. Αντίθετα, υπάρχουν οι ποικιλίες των σωμάτων που καθιστούν ακριβή και βέβαιη την παρουσία τους σε σχέση και σύγκριση με το υπερυψωμένο στο βαρύ βάθρο του σύστημα σημασίας και προστασίας του. Το άγαλμα ορίζει και συνιστά τον θεό-τύπο ως νόμικο-νοηματικό θεσμό και στοχαστικό περιορισμό, ώς το έως εδώ και αμέσως κάθε λεπτής και εύτακτης σχέσης μεταξύ της λεπτομέρειας και του γενικού κανόνα, ως οδηγία και όρο ζωής. Ο κατασκευαστής του αγάλματος, εκπαιδευμένος και αδίστακτος οδηγός της δυνατότητάς του, κατόρθωσε και όρισε ακριβώς τα κεφάλαια και το ζωτικό κείμενο της επιφάνειάς του, την γεωγραφία της πλαστότητάς του, τη στάση του αντικειμένου που, κάθε φορά, όριζε και ορίζει, ακόμη, τη δόξα, τον άστατο πόθο της κοινωνίας του. Μόνος του, διέταξε την έκδοση της μορφής του καθώς διατάχτηκε να τακτοποιήσει διαυτής το πλήρες κτήμα του αποκλειστικού ορισμού της. Από εκείνη την πρώτη εξόρυξη του υλικού στο πλησιέστερο προς την ιδεώδη πόλη όρυγμα της ιστορίας έως την εποχή της καταχώρησής του έως κατευθείαν συμβόλου και δείκτη, ιδεώδους φορέα σημασίας διεπράχθησαν πολλαπλές άστατες απόπειρες ανάγνωσης και διευθέτησης του κειμένου του. Πολλές ακόμη διευθετήσεις και διατάξεις (διαταγές) νοήματος. Θεοί, Στρατιώτες (Riace), αθλητές, δημαγωγοί, τύραννοι,

γλυπτική (μηχανική)

πλοκές και συμπλέγματα μαχών, παρέδιδαν το περιεχομενό τους αλλά και το αμάλγαμα της σύστασής τους, το κράμα των συστατικών κοινωνικών υλικών τους, την ακριβή μέθοδο του πλασίματος και της εγκατάστασής τους στον δημόσιο χώρο της σκέψης και του προσανατολισμένου νοήματός τους. Η πόλη, το υπόβαθρο και το θέατρο των σχέσεων που εκφράζονταν από και στο άγαλμα-διάταγμα, διέθετε, σιγά-σιγά το νόημά της και σταθεροποιούσε το ιδεώδες της. Κάθε άγαλμα, κάθε δημόσιο κτίριο, κάθε τελετή, κάθε απόφαση όριζε ακριβώς (ως διαταγή) το εσωτερικό τοπίο των νοημάτων της και, ταυτόχρονα, εκτόπιζε, εξόριζε, εξοστράκιζε την διαφορά. Ή, άλλες στιγμές στην ιστορία της, χρησιμοποιούσε την διαφορά ως πολεμική τεχνική εξουδετέρωσης των πολυποίκιλων νέων ιδεών, των τροποποιήσεων, των προτάσεων, των συστάσεων νέων δυνατών νοημάτων. Έτσι, λοιπόν, το κλασσικό άγαλμα, ακίνητο και ανίκητο στην θέση του όριζε αυστηρά, όντας μηχανισμός ελέγχου και καταστολής, στον ίδιο ή διαρκή ιστορικό χρόνο του, τόσο το χώρο της φυλακής όσο και το σύστημα των σχέσεων. Εκεί όπου ακτινοβολούσε. Καθώς ο χρόνος πέρασε το νόημά του εξουδετερώθηκε και αποθηκεύτηκε.

*

Πολύ πριν την διάθεση του νοήματος για την Βιο-πολιτική ρύθμιση των δυτικών κοινωνιών από τον Georgio Agaben (κατάσταση εξαίρεσης) και τον Michel Faucault. Στα μαθήματα (του Faucault) η Γέννηση της Βιοπολιτικής στο κολλέγιο της Γαλλίας (1978-79) επετεύχθη η ανάλυση και κριτική του φιλελευθερισμού (Ordoφιλελευθερισμός και Σχολή του Σικάγου) ως τεχνικής ορθολογικής διαχείρισης των κοινωνιών με την μέγιστη αποτελεσματικότητα και τη μικρότερη δυνατή μέριμνα. Το κλασσικό άγαλμα περιέχει (συγκρατεί, δεσμεύει) και εκδίδει ρυθμιστικά (νομολογία) την ιδέα για το ιδεώδες σύστημα σκέψης και συμπεριφοράς σε σχέση με την πόλη ως σύστημα, επίσης, ορίων διάθεσης και υποταγής στην διακυβέρνηση.

...η φωτοβολία της ατρόμητης σκέψης, της άμεσης απόπειρας εφ ...αλλά η πρυτανεία του μοντέλου του μοναχικού και δε

φαρμογής του πλήρους της συλλογικής και αλληλέγγυας ζωής... εσμευμένου στο θέαμα ερμητικά δεσμευμένου εαυτού

the statue of Liberty

www.nationalparks.org/explore-parks/statue-liberty-national-monument

Ιορδάνης Στυλίδης

β το γλυπτό σύμβολο (η ιδεολογία)

Το γλυπτό σύμβολο «η Ελευθερία που διαφωτίζει τον κόσμο» έργο της συνεργασίας του Frederic Auguste Bartholdi (γλύπτη) και του Alexandre Gustave Eiffel (μηχανικού) ήταν η πολιτική χειρονομία και η διεθνιστική δήλωση της υπόθεσης του νέου κόσμου. Του δυνατού και αναδυόμενου κόσμου. Διαθέσιμου στον χειρισμό κάθε σκέψης και επιθυμίας, εύτακτου στις απέραντες αποστάσεις και τις αχανείς επιφάνειές του, τρομερού στις αποδώσεις των χειρισμών του. Μια γιγαντιαία κατασκευή σε κομμάτια που χυτεύτηκε από ένα πλήθος ειδικών τεχνιτών εργατών στην Ευρώπη και μεταφέρθηκε στην μεγάλη, εκείνη την εποχή, απόσταση, στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού ωκεανού. Σκοπεύοντας να διαθέσει το πλήρες και προστατευτικό συμβολικό νόημα τόσο στην αναδυόμενη οικουμενική πόλη όσο και στους μέλλοντες και ακόμη απόντες, διαπλέοντες ήδη τις αποστάσεις, κατοίκους. Παρά το μεγάλο μέγεθος του γλυπτού, η θέασή του από μακριά, η τελετή της αναγνώρισης, της ανάγνωσης των συστατικών συμβολικών λεπτομερειών του (η γυναικεία μορφή, η τυπολογία της ένδυσης, η ακτινοβόλος στέψη, ο προσανατολισμός, τα σύμβολα του πυρσού και του βιβλίου, το βάθρο) που θα έπρεπε να θεραπεύουν τα πολυποίκιλα τραύματα των κόπων του ταξιδιού, να ολοκληρώνουν την άσκηση της διαμονής και πλεύσης στην ατελείωτη θαλάσσια απόσταση, να περιορίζουν το μέγεθος του στοχαστικού αχανούς των μεταναστών που, καθώς πλησίαζαν, ολοένα απομακρύνονταν από το ιδεώδες φάντασμα του ταξιδιού τους, καθώς αποκαλυπτόταν, γρήγορα και στιγνά η έρμαια υπόσχεσή του. Το γλυπτό διέθετε το μέγεθός του, τον ιδεώδη τίτλο του αλλά δεν εξέθετε το ζωτικό περιεχόμενο του πλαστού νοήματός του. Διέθετε το σημαίνον κείμενό του αλλά απέκρυβε το πλήρες και συστατικό σημαινόμενο νόημα του καθως αυτό το νόημα, ορισμένο και ισχυρό στην οικουμενική πόλη επρόκειτο σύντομα να αναλώσει τους πιστούς στην προδιαγραφή του. Το γλυπτό σύμβολο* αποτελούσε την πρώτη από τις αλλεπάλληλες παγίδες νοήματος που έκτοτε και συνεχώς συντρίβουν την μια και τις μυριάδες προσωπικότητες που διαθέτουν και εγκαταλείπουν την ύπαρξή τους στην αγριότητα ενός συστήματος σχέσεων δουλείας. Εκεί, λοιπόν, στην πόλη, μετά την διέλευση της στοχαστικής πύλης-νοήματος που όριζε το γλυπτό σύμβολο δεν αποδείχτηκε η μητρική σχέση και η ελεήμων συλλογή των μυριάδων στόχων και σκοπών αλλά, αντίθετα, αποκαλυπτόταν η αδίστακτη πατριαρχία των βιομηχανικών μοντέλων μάχης επί της και υποταγής της προσωπικότητας. Δεν αποδεικνυόταν η φωτοβολία της ατρόμητης σκέψης, της άμεσης απόπειρας εφαρμογής του πλήρους της συλλογικής και αλληλέγγυας ζωής αλλά η πρυτανεία του μοντέλου του μοναχικού και δεσμευμένου στο θέαμα ερμητικά δεσμευμένου εαυτού.

γλυπτική (μηχανική)

Πολύ περισσότερο, καθώς ο καιρός πέρασε, εκείνο το ήδη διαφυγόν και πλέον αποθηκευμένο νόημα εξουδετερώθηκε. Η μετακίνηση προς το ιδεώδες του χώρου, του χρόνου και της σχέσης δεν εξαρτιέται πιά από την πλεύση αλλά από την πτήση, δεν εξαρτιέται πιά από την στρατηγική της αναδυομένης βιομηχανικής δυνατότητας αλλά από τον βιο-πολιτικό χειρισμό των απαγορεύσεων, τον χειρισμό των μαζών, την υπέρλαμπρη παγκόσμια ταυτότητα της κατανάλωσης όπου αυτοί οι όσοι, λίγο-πολύ, συμμετέχουν. Το άγαλμα διευθύνει πια μόνο την μορφή του, απομονωμένο και ξεχασμένο, πολύ μακριά (χωρικά και οπτικά) από τα σύγχρονα λιμάνια-αεροδρόμια όπου οι χιλιάδες των επισκεπτών προσπαθούν να διαγνώσουν τις συνήθειες και τις αποδώσεις μιας ολοένα και γρηγορότερα ομογενοποιούμενης πλαστής επιβεβλημένης ταυτότητας-προϊόντος. Πολύ νοτιότερα, αναρίθμητοι εξαθλιωμένοι άνθρωποι προσπαθούν να περάσουν το σύνορό τους προς τη χώρα των ονείρων τους χωρίς τόπο και σημείο υποδοχής, χωρίς σύμβολο και δείκτη, χωρίς τρόπο και τεχνική έκφρασης και διάσωσης της επιθυμίας τους.

*

Το σφυρηλατημένο στο χέρι γλυπτό συγκρατείται από μεταλλικό σκελετό αποδεικνύοντας τόσο την τεχνική δεινότητα του σχεδιαστή και κατασκευαστή του όσο και την ικανότητα του μηχανικού που έλυσε ακριβώς κάθε λεπτομέρεια της στατικής επάρκειάς του. Η συλλογική εργασία δεκάδων τεχνητων στην χύτευση και σφυρηλάτησή του αλλά και των κατασκευαστών του σκελετού υποστήριξης αποτελούν απόδειξη της ευφυούς τελεσφόρου σύνδεσης της μηχανικής με την τεχνική της παραγωγής της μορφής. Ότι ακριβώς συμβαίνει σήμερα με κάθε επίτευγμα της αεροδιαστημικής τεχνολογίας και της τεχνολογίας της θερμοπυρηνικής σύντηξης.

η οργάνωση πολλαπλών μυθικής τάξης τελετών και τύπων ένταξης της η αυστηρή αποτύπωση και η αναγνωστική επι

Henry Moore

https://commons.wikimedia.org/wiki/File:He

μίμησης στο ειδικό ιδεολογικό στρώμα της κοινωνίας όπου εδράζεται, ιβολή του αντιγραμμένου περιεχομένου του...

enry_Moore-Three_piece_sculpture-Israel_Museum.jpg

Ιορδάνης Στυλίδης

γ το ακατανόητο γλυπτό σύμβολο (η μορφή της τυχαίας φυσικής εκδοχής)

Η αντιληπτική προσέγγιση του ακατανόητου γλυπτού εκκινεί από την αδυναμία της ακαριαίας συσχέτισής του με μια οικεία εκδοχή μορφής ή την βαθμιαία τακτοποίησή του ως συμβολικού υποβάθρου σημασίας. Έτσι, με αυτόν το τρόπο, η αδύνατη έκδοση μιας ακριβούς σχέσης σημασίας μετακινεί βίαια την στοχαστική αναζήτηση στην υποδοχή και αιχμαλωσία του/της θεατή-ανιχνευτή του στην περιοχή κάθε και όλων των θεολογικής τάξης μοντέλων υποταγής. Πως, δηλαδή, αυτό μπροστά μου μπορεί να διαθέτει ένα πλήρες αλλά ακατανόητο στην πυκνότητά του παρόν νόημα ώστε να οφείλω να γυμνάσω τη σκέψη και την αντιληπτική δυνατότητα εις μακρόν ήδη γνωρίζοντας πως η πιθανότητα μιας εκτροπής στο αδιάθετο και έωλο πεδίο ακατέργαστων ψευδών σημασιών θα εξουδετερώσει τον σκοπό μου. Μία καινοφανής και ατακτοποίητη πρωτογενής μορφή εφόσον, κάποια στιγμή, εκτίθεται, δεν μπορεί παρά να ανιχνευτεί, προσωρινά ή στη διάρκεια μεγαλύτερου χρόνου στοχασμού, ως αντικείμενο και παράδειγμα υπερβατικού, άστατου και ακαταλόγιστου, στοχαστικού νοηματος. Ένα ταμπού ή ένα τοτέμ, δηλαδή. Όσο περισσότερο αυτή η πρωταρχική ή διαρκέστερη σχέση αδυναμίας λογικής τακτοποίησης εξακολουθεί να υφίσταται τόσο ισχυρότερη είναι η εκτροπή νοήματος που προκαλεί. Το α-νοητό γλυπτό υφίσταται ήδη και συνεχώς, ως σχήμα και ιδέα-σχέση, ως μορφολογικό δείγμα και αίτιο έμπνευσης, στην ποικιλία των εκδηλώσεων του φυσικού κόσμου. Είτε σε μορφές μικρότατων διαστάσεων (βότσαλα σε ποτάμια και παραλίες) είτε σε μορφές μεγάλων διαστάσεων (βράχοι και φυσικοί σχηματισμοί μορφοποιημένοι από τον άνεμο, το νερό και τη θερμοκρασία). Κάθε τέτοια, λοιπόν, προσέγγιση, πρόταση και αίτημα στοχαστικής διαπραγμάτευσης ήδη μεταφέρει το ερώτημα της παραγωγής του ζητήματός του. Γιατί, δηλαδή, δεν αντλείται ενδιαφέρον και ουσιαστική ευχάριστη ικανοποίηση από την θέαση αυτού που ήδη υπάρχει σε αφθονία στην περιβάλλουσα ρέουσα φύση και χρειάζεται η κατασκευη της μιμησής του* (;), η οργάνωση πολλαπλών μυθικής τάξης τελετών και τύπων ένταξης της μίμησης στο ειδικό ιδεολογικό στρώμα της κοινωνίας όπου εδράζεται, η αυστηρή αποτύπωση και η αναγνωστική επιβολή του αντιγραμμένου περιεχομένου του ως νέας αιτίας και βήματος διαπραγμάτευσης του κείμένου των αναφορών του (;). Τι έχει υποθέσει, διαγνώσει και διαπραγματευτεί ο κατασκευαστής της μίμησης και οι ιεραρχημένες συγκροτήσεις συμμοριών παραγωγής και ελέγχου της ειδικής σημασίας ώστε να συμβολοποιηθεί (και να κυριαρχήσει) δια της εντατικής και πειθαρχημένης εργασίας μια φυσική λεπτομέρεια που αμέσως προτείνεται ως μάθημα και ερμηνευτική πλοήγηση των πλαστών φιλοσοφικών απαιτήσεων του καιρού του (;). Κρυμμένος ανάμεσα σε κρυμμένους, τρομοκρατημένος ανάμεσα σε τρομοκρατημένους άτακτους και εξασθενημένους ακολούθους των κειμένων και των επιχειρημάτων που υποβαστάζουν παρόμοιες καθ’έξιν πράξεις συμβάλλει και αποστραγγίζει

γλυπτική (μηχανική)

πλήθη συγχρόνων ακμαίων νεοσύστατων διαθέσεων νοήματος ώστε να επιβιώσει εγωϊστικά στο ελάχιστο της ύπαρξής του. Διασκεδάζει το ενδιαφέρον των αναγνωστών και των ακολούθων του καθώς τροφοδοτεί με υλικοποιημένες απατηλές προτάσεις σχημάτων και μορφών το ακατάστατο σύντομο ή διαρκέστερο παρών συγκρατώντας ή εκτρέποντας την επιθυμία τους, την βαθύτατη ενόρμησή τους να επισκευτούν και να γιορτάσουν στις παρούσες, βέβαιες, φυσικές επικράτειες εύφορου και ταιριαστού νοήματος.

* Με το ίδιο ερώτημα θα πρέπει να διαπραγματευτούμε τόσο το νόημα της τεχνικής πειθαρχίας κατασκευής ενός πίνακα όπου απεικονίζεται ένα φυσικό ή ανθρωπογενές τοπίο (που εντέλει απέδωσε μια ολόκληρη ιστορική σειρά τεχνητών, θεωρητικών περιεχομένου, στοχαστών και προπαγανδιστών του φυσικού γεγονοτος στην απειρία των εκδηλώσεών του αλλά και των αποκαλουμένων εκφραστικών αισθητικών ενοτήτων νοήματος όπως η Τοπιογραφία, η Νεκρή φύση, ο Λουμιναλισμός, ο εξπρεσσιονισμός) ή γλυπτού που μιμείται την ανθρώπινη μορφή είτε στις καθημερινές διαθέσεις της είτε ως συμβολικού ερμηνευτικού χειρισμού της στοχαστικής διαστροφής για την θεϊκότητα (στην κλασσική αγαλματοποιϊα, οι θεοί, οι θεές, κάθε κειμενική και προφορική φήμη για το μυθολογικό πάνθεο)

...σχεδιασμένες και αναγνωρίσιμες στη διαρκώς ανανεούμενη ποικιλία διανοητικής διαπραγμάτευσης, έχασαν αμέσως το ειδικό (τεχνικ

α τους, νέες υλικές-αισθητικές βάσεις ανάδυσης καινοφανών σχέσεων κό και αισθητικό) αλλά και το πλήρες κοινόχρηστο νόημά τους...

Nam Yune Pike

http://x-traonline.org/article/becoming-human-nam-june-paiks-futuristic-compassion/

Ιορδάνης Στυλίδης

δ το γλυπτό στην πρώϊμη ηλεκτρονική μηχανική (εποχή), 1970

η τηλεόραση (η οθόνη)

Καθώς ο τεχνολογικά προηγμένος κόσμος υιοθετεί και αποθεώνει την τεχνολογία του καθημερινού (τηλεόραση, αυτοκίνητα, πρώιμη οικιακή ηλεκτρο-μηχανική και μικρο-ηλεκτρονική) όσο και εκείνη των εξαιρετικών επιτευγμάτων της αεροναυπηγικής και της διαστημικής ναυπηγικής (αεροπλοϊα, τροχιακή περιφορά και στάθμευση) ο κόσμος του χαρισματικού μοναδικού κατασκευαστή τεχνήτη σχέσεων και αντικειμένων, του γλύπτη, συντρίβεται. Ο/Η χειριστής, πολίτης του θεάματος και της κατανάλωσης, των οικιακών συσκευών οδηγεί την αποθέωσή τους υποδεχόμενος την μορφή και την αισθητική της παρουσίας τους ως νέων συνδεσμολογιών και βατήρων νοήματος και σημασίας που συγκροτούν, συγκρατούν και νοηματοδοτούν στον απαραίτητο χρόνο τη σκέψη και τη συμπεριφορά. Η τηλεοπτική συσκευή, το σημαντικότερο αισθητικό αντικείμενο όλων των εποχών, και, αμέσως μετά, ο προσωπικός υπολογιστής, τοποθετούνται και διαθέτουν το νόημα-λειτουργία τους. Τα εξαιρετικά αντικείμενα της τεχνολογίας υποκαθιστούν ή ανταγωνίζονται αμέσως κάθε ειδική και γενική σημασία του συμβατικού ή άστατου γλυπτού του δημοσίου χώρου. Ότι χρειαζόταν να μεταφερθεί και να αποθεωθεί, να σπαρεί ως ιδέα και δέσμευση (διαταγή και κατεύθυνση) από το μοναδικό δημόσιο γλυπτό, μια ιστορική και συνήθως αμφιλεγόμενη μορφή (ο πολιτικός, ο αυτοκράτορας, ο πολεμιστής, ο διανοούμενος), μια συμβολική σύνθεση που εδραιώνει την και υποτάσσει στην μνήμη ενός γεγονότος (η εξολόθρευση, το επίτευγμα, η μαχη), ένα απολίθωμα της πνευματικής παραφροσύνης της θρησκευτικότητας (ο θεός, οι θεοί, ο άγιος, οι άγιοι), έχει ήδη εξουδετερωθεί ως φορέας στοχαστικής δυνατότητας. Παραμένει μόνο, ως ιστορικό υπόλοιπο. Διαταγή, δηλαδή, της συνθήκης του. Παρόλαυτα, οι μηχανές και οι μηχανισμοί της καθημερινής ζωής, σχεδιασμένες και αναγνωρίσιμες στη διαρκώς ανανεούμενη ποικιλία τους, νέες υλικές-αισθητικές βάσεις οργάνωσης και ανάδυσης καινοφανών σχέσεων διανοητικής διαπραγμάτευσης, διέθεσαν και έχασαν αμέσως το ειδικό (τεχνικό και αισθητικό) αλλά και το πλήρες κοινόχρηστο νόημά τους. Χωνεύτηκαν και, έτσι, εξουδετερώθηκαν, στον πληθωρισμένο κόσμο των μορφών (διαφήμιση, κατάλογοι προϊόντων, βιτρίνες) των βιομηχανικών αντικειμένων περιορίζοντας κάθε ειδικό διερευνητικό ενδιαφέρον. Χρωματισμένες, απλές τρισδιάστατες μορφές, από μέταλλο, ξύλο και πλαστικό, με ενσωματωμένους αναλογικούς ή ψηφιακούς πίνακες λειτουργίας, δείκτες, οδηγίες χρήσης, πλήκτρα συνδυασμένων επιλογών σε ακριβείς χρόνους και περιθώρια. Μορφές που συντέθηκαν από αναρίθμητα μοναδικά ουσιώδη μέρη με εξαιρετικές και ακριβώς δοκιμασμένες φυσικές ιδιότητες. Μεταλλικές επιφάνειες από κράματα ορυκτών ώστε να αντέχουν σε υψηλές και χαμηλές θερμοκρασίες, ξύλινες προστατευτικές επιφάνειες, πλαστικες, γυάλινες και σύνθετες θερμομονώσεις, ραβδώσεις και διαδρομές καλωδίων που συνδέουν αισθητήρες, λαμπτήρες, κυκλώματα, παράλληλες συσκευές (ηχεία) με τους πίνακες ελέγχου και τα πληκτρολόγια, ορίζουν

γλυπτική (μηχανική)

και καθορίζουν ακριβώς τη συμπεριφορά και τη διάδραση με τον χρήστηθεατή ή στοχαστή ακόλουθο του αντικειμένου* . Η συσκευή-μηχανή της τηλεόρασης αποτελεί την τομή, την μέγιστη διαφορά πρότασης σε σχέση με ολόκληρη την ιστορία της γλυπτικής μηχανικής μιας και σε κάθε ιστορική περίοδο βρίσκουμε ειδικά έξοχα αντικείμενα γλυπτικής, πυκνώσεις, δηλαδή, σκέψης και τεχνικών κατασκευαστικών επιλύσεων που μετέβαλλαν αμέσως την ποιότητα της ζωής των κοινωνιών ή των πολιτισμών στο περιβάλλον των οποίων εφαρμόστηκαν. Ο μηχανισμός των αντικυθήρων, ο αστρολάβος, ο τροχός του νερού, σαν παραδείγματα, συνιστούν τέτοιες πυκνώσεις σκέψης και κατασκευαστικής στρατηγικής που διαμόρφωσαν ιδεωδώς έναν από τους πολλαπλούς βηματισμούς των κοινωνιών προς την ευημερία, την ασφάλεια και την πνευματική-υλική ανάπτυξή τους. Έτσι, η αναγκαιότητα της πρώτης συγκριτικής προσέγγισης για την αναγνώριση σημασίας και νοήματος μπορεί να ενδυναμώσει την κριτική πρόθεση για την ουσιαστική μελέτη αυτής της διαφοράς περιεχομένου, τη μελέτη της ταυτότητας των προηγουμένων και νεότερων προτάσεων, την αναγκαιότητα της αυστηρής ενσωμάτωσης στην περιπέτεια της σκέψης των αποτελεσμάτων που αυτές οι προτάσεις μεταφέρουν ως εκφράσεις του νεοτέρου μηχανικού ανθρώπου. Γιατί τα τεχνικά αντικείμενα, η ιστορική σειρά των μηχανικών γλυπτών φαίνεται να εξέχουν και να προηγούνται, πλεόν, στην ουσία της σημαντικότητάς τους από κάθε παρελθούσα έκδοση σημασίας. του κλασσικού αγάλματος, του συμβολικού γλυπτού, του α-νοήτου γλυπτού. Κάθε τέτοιας και όλων των κατασκευών, της μορφής και του συστήματος των ιδεολογικών σχέσεων που συγκρατούν και διαθέτουν ως σημασία Όσο και όποτε το κλασσικό άγαλμα (ο φιλόσοφος, ο αθλητής, ο κυβερνήτης, η μάχη, η πολίτης) διέθετε και συγκρατούσε το νόημα της δομής του, τις πολιτικές και πολιτισμικες λεπτομέρειες που εξέδωσαν το γεγονός του τόσο περισσότερο αλλά και σε ένα νέο πλήρες πεδίο σχέσεων ακτινοβολεί την σημασία του το γλυπτό μηχανή. Ο απλοϊκός μύθος ή η τυπική στην ιστορία της αφήγηση που βρίσκεται και συνδυάζεται με τη μορφή του αγάλματος δεν μπορούν να συγκριθούν με την εκπομπή νοήματος και διακλαδώσεων νοήματος που εκπέμπει η τηλεόραση* . Οι μικρές κοινωνίες που προσπάθησαν να σταθεροποιήσουν το πλήρες νόημα των ιστορικών επεισοδίων τους στις μορφές των αγαλμάτων δεν μπορούν να συγκριθούν με το καθόλου των αλλεπάλληλων πυκνών εκπομπών-προσφορών νοήματος του ‘’πλανητικού χωριού’’. Ο έρμαιος στις διαθέσεις και τα συμβάντα της διοικητικής ελίτ της πόλης του γλύπτης και χειριστής των μετρήσεων του εξιδανικευμένου σώματος και του μοναδικού υλικού δεν μπορεί να συγκριθεί με την δημοκρατία των συνθετών επιστημόνων και μηχανικών αλλά ούτε και με τον πληθυσμό των ερευνητών και διανοητών στοχαστών που εκπέμπουν την ποικιλία των σκέψεών τους σε κάθε τόπο και χρόνο από την μηχανήσυσκευή που γεφυρώνει ακαριαία τόπους και χρόνους.

* Κάθε τεχνικό-συνθετικό βήμα έως την παραγωγή της μηχανής της τηλεόρασης (ο κλωβός και το υλικό του, οι λυχνίες και οι προδιαγραφές τους, τα πρώτα ψηφιακά κυκλώματα, οι καλωδιώσεις και οι αυτοματισμοί, τα μέταλλα των πλήκτρων και των βάσεων στηριξης) αποτελεί πρόκληση, στρατηγική κατεύθυνση και ολοκλήρωση πολλαπλών ερευνητικών, πειραματικών μεθόδων στην διάρκεια μίας ή πολλαπλών χρονικών γραμμών αναζήτησης σε διαφορετικούς χώρους και χρόνους αναζήτησης, εντοπισμού και επίλυσης τεχνικών προβλημάτων. Οι χρονικές γραμμές και τα αποτελέσματά τους δεν συνιστούσαν τακτοποιημένους σκοπούς τελείωσης του αντικειμένου αλλά οι κατασκευαστές συνθέτες του χρειάστηκε να ερευνήσουν και να σχεδιάσουν τον χάρτη-υπόμνημακώδικα των μερών της συσκευής.

* Η συσκευή της τηλεόρασης, γλυπτός φορέας νοήματος της μορφής της (που εισάγεται και υπερσκελίζει, ως καινοτόμος μορφή, στον ιδιωτικό, οικείο στην ποικιλία των μορφών του, χώρο) εκπέμπει μια ατελείωτη σειρά αναλογικών και, σήμερα, ψηφιακών νοημάτωνκωδίκων οδηγών και υπομνημάτων του πλήρους μοντέλου πολιτισμού όπου ανήκει. Αν, λοιπόν, η υπόθεση της αξίας εκπομπής και δέσμευσης νοήματος, ως διατακτική συνθήκη κατεύθυνσης ενός κλειστού (αθηναϊκή πόλις) ή ανοικτού (σύγχρονη δυτική πόλις) συστήματος σημασίας, συγκροτεί πεδίο κριτικής και σύγκρισης, τότε η συσκευή της τηλεόρασης, μηχανή και μορφή της ίδιας, συνεχούς στη σημασία της εποχής, οδηγεί ακριβώς και υπερασπίζει τη θριαμβευτική δυνατότητά της.

...η χημεία των συνθέσεων υλικού, η μεταλλουργία και οι δι

και οι κρίσιμες ενώσεις δοχείων και σωληνώσεων όπο οι συνδυασμοί και οι μεταμ

http://www.gere

ιασκευές των κραμάτων και των χυτεύσεων, οι συνδεσμολογίες ου διοχετεύονται και συγκρατούνται οι ακραίες συμπιέσεις αερίων, μορφώσεις των ροών τους...

eports.com/space-age-cmcs-aviations-new-cup-of-tea/

Ιορδάνης Στυλίδης

ε το γλυπτό στην μέση ηλεκτρονική μηχανική (εποχή), Α, 1990 (η μορφή της μηχανής)

ο στροβιλοκινητήρας

Το γλυπτό του στροβιλοκινητήρα συνιστά ιστορικό στάδιο μιας εξελικτικής πορείας της σκέψης που αναδύθηκε από και σταθεροποιήθηκε ως ζήτημα στον μύθο του Ικάρου. Αυτή η ιστορική κίνηση διέσχισε, ρύθμισε και ακόμη ρυθμίζει την ιστορία της συμφωνώντας και οργανώνοντας τους τρόπους και τα αιτήματα της συμπλοκής της με πολλαπλές άλλες διαθέσεις της σύγχρονης, πιά, τεχνολογίας. Τότε, στο μυθικό πεδίο των ορισμών και των εκφράσεων που ακολουθούσαν ή προετοίμαζαν την ίδια τροπή του μύθου ήταν αρκετή η επιθυμία της πλεύσης-ανέλιξης στο ακαθόριστο ακόμη, ως έννοια και σημασία, κενό (ύλης, μιας και, τότε, δεν ήταν δυνατή η ανίχνευση ύλης στο διάστημα μεταξύ του εδάφους, του φαινομένου ουρανού και των μετεώρων του) που εξέφραζε το όριο και το νόημα της θέσης του στοχαστή τεχνήτη ανθρώπου σε σχέση με ό,τι αποκαλούσε και υπέμενε ως μη αναγνωσμένο, ατακτοποίητο ως γνώση, θεϊκό. Αυτή η ανάγκη της προσέγγισης, της γεφύρωσης, του άστατου ακόμη κενού σχέσης και σημασίας με το μυθολογικό θεϊκό τακτοποιήθηκε και μοιράστηκε ακριβώς, χιλιάδες χρόνια μετά, σε μυριάδες μετόχους και έμπειρους χειριστές του νεοτέρου νοήματός της. Νόημα και υλικό παράδειγμα που δεν διατίθεται πλέον από μια αιρετική ιεραρχία διαχειριστών των ζητημάτων της κατανόησης της ζωής αλλά από την θριαμβευτική συμμετοχή και εμπειρία της πτήσης και του μέσου δια του οποίου αυτή επιτελείται. Η μετοχή και η εμπειρία στην πτήση αλλά και η κατανόηση των φυσικών ιδιοτήτων που επιτρέπουν ή αντέχουν την εκκρεμότητα του συμβάντος της όρισε και καθορίζει πλέον τον θριαμβευτή μηχανικό και έμπειρο στην απόλαυσή του άνθρωπο. Η μηχανική ιστορία του στροβιλοκινητήρα αποτελεί και συγκρατεί τους διακλαδισμένους θύσανους της εξέλιξης της παραγωγικής σκέψης, των ενεργειών και των πρακτικών δειγμάτων της πειραματικής παραγωγής που εξέδωσαν τα αποτελέσματά τους οδηγώντας ακάθεκτα προς την τελείωσή του έως σήμερα. Η προδιάθεση της αιολόσφαιρας του Ήρωνα, η χημεία των συνθέσεων υλικών, η μεταλλουργία και η διασκευές των κραμάτων και των χυτεύσεων, οι συνδεσμολογίες και οι κρίσιμες ενώσεις δοχείων και σωληνώσεων όπου διοχετεύονται και συγκρατούνται οι ακραίες συμπιέσεις αερίων, οι συνδυασμοί και οι μεταμορφώσεις των ροών τους αλλά και οι τακτικές και έκτακτες αναγνώσεις και ρυθμίσεις των ακροτάτων θερμοκρασιών, οι εγκλωβισμοί και οι εξαπολύσεις του έργου τους, οι αισθητήρες και η μεταφορά των ενδείξεων της συμπεριφοράς τους ώστε ο οδηγός μηχανικός και χειριστής του νοήματός τους να μπορεί να τρέπει και να τιθασεύει την ορμή τους, τα ποικίλα και αλληλοδιατιθέμενα συνδεδεμένα μέρη τους αλλά και η διάρκεια και η μεταβολή της δομής ολοκλήρου του αντικειμένου γλυπτού εξαιτίας της ακατάληκτης έρευνας και παραγωγής ολοένα και νεότερων εκδόσεων σημασίας, τα ρευστά και αέρια της λειτουργίας του καθώς και οι εξορύξεις και οι χημικές επεξεργασίες τους, τροφοδότησαν και συνεχίζουν

γλυπτική (μηχανική)

να τροφοδοτούν την περιπέτεια της γέννησης, της λειτουργίας και της συνεχούς αναπαραγωγής του μορφολογικού-μηχανικού ενδιαφέροντος του κινητήρα καθώς χιλιάδες επιστήμονες, μηχανικοί και παραγωγοί νεότερης τεχνικής σκέψης αναδιατυπώνουν συνέχεια το κείμενο της εξέλιξής του. Το σημαντικότερο ίσως γλυπτό του εικοστού αιώνα παράγεται σε χιλιάδες αντίγραφα και ταυτόχρονα εξελίσσεται ως εξαίρετο συστατικό σύστημα σημασίας της μεγαλύτερης μηχανής όπου ανήκει, του αεροσκάφους. Νοηματικού επιταχυντή και επαλήθευση του μυθολογικού άρματος του Φαέθωνα. Σε αντίθεση με την περιορισμένη διάθεση νοήματος του κλασσικού αγάλματος όπου στον μαρμάρινο μονόλιθο ο τακτικός και υποταγμένος στην ιδεολογία της άστατης πόλης του εργάτης τεχνίτης λάξευε τη δυνατότητα των μορφολογικών υπολογισμών του τελειώνοντας την πρότασή του στην απεικόνιση της οικείας ανθρώπινης μορφής (ο φιλόσοφος, ο πολεμιστής, ο αθλητής, η θεά) ή του φτωχού υποβάθρου των συμβολισμών της περιορισμένης φιλοσοφίας της πόλης του, η μορφή του στροβιλοκινητήρα προήλθε και καθορίστηκε, ως εδώ, από την έξαλη περιπέτεια του εντοπισμού και της σύλληψης του αδέσμευτου ιδεώδους από οποιαδήποτε προηγούμενη εικασία μορφής η σχέσης μορφών. Αιρετικό και ακατάστατο στην ανάγνωσή του, ξένο σε οποιαδήποτε φυσική προ-υπάρχουσα μορφή (νέα φυσική μορφή το ίδιο), ορίστηκε ακριβώς από το συνθετικό βήμα της λειτουργικής του βεβαιότητας. Παράγωγο της αδιάκοπης στοχαστικής και παραγωγικής εργασίας χιλιάδων μετόχων* στην πορεία της οριστικής, ανα εποχή, τακτοποίησης της ανατροφοδοτούμενης μορφολογίας του, μετέβαλλε αμέσως, ως τμήμα της σημαντικής μηχανικής ανακάλυψης (του αεροσκάφους) την αντίληψη για τον πλανήτη και διέδωσετακτοποίησε αυτή την αντίληψη στο σύνολο του παγκόσμιου πληθυσμού. Σε αυτό το γλυπτό στροβιλοκινητήρα αλλά και στους αναμενόμενους κινητήρες και μηχανές κίνησης είτε στην τροπόσφαιρα των διαθέσεών μας είτε στην εξώσφαιρα και το διαστημικό συνεχές διαθέτουμε πλέον το ενδιαφέρον των αισθητικών αναζητήσεων.

*

Η μελέτη, ο σχεδιασμός και η πειραματική ανάπτυξη του στροβιλοκηνητήρα ξεκίνησε στην αρχή του 20ου αιώνα με πρώτη επιτυχή κατασκευή και δοκιμή πλήρους μηχανής το 1936 από τον Hans-Joachim Pabst von Ohain. Ο von Ohain εργάστηκε στο εργοστάσιο κατασκευής αεροσκαφών του Ernst Heinkel όπου και έγινε η παραγωγή του πρώτου αεροσκάφους με στροβιλοκινητήρα (He178). Ο κινητήρας εξελίχθηκε από τον Anselm Franz και εφαρμόστηκε στο αεροσκάφος Me262, το πρώτο μαχητικό αεροσκάφος με στροβιλοκινητήρα. Μετά τον πόλεμο ο von Ohain εγκαταστάθηκε στις Η.Π.Α. Ο κινητήρας Jumo 004, εξέλιξη του κινητήρα του von Ohain, κατασκευάστηκε στο εργοστάσιο Junkers (χρηματοδότη του Bauhaus στο Dessau) υπό τη διέυθυνση του Dr. Anselm Franz σε 7.900 τεμάχια. Στο εργοστάσιο Junkers εργάζονταν 53.000 εργάτες στην παραγωγή των μηχανών και 90.000 εργάτες στην παραγωγή των αεροσκαφών.

Οι μηχανικοί, οι επιστήμονες και οι πιλότοι τεχνικοί που εναλλάσ και τεχνικό προσωπικό του διεθνούς διαστημικού σταθμού (ISS) και τακτικής διαβίω

https://www.nasa.gov/mission_pages/sh

σσονταν τόσο ως πλήρωμα των οχημάτων όσο και επιστημονικό ) συνιστούν τον πρώτο ανθρώπινο πληθυσμό αναγνώρισης του ωσης στο διάστημα

huttle/shuttlemissions/sts117/multimedia/fd3/Image_Gallery_Collection_archive_2.html

Ιορδάνης Στυλίδης

ζ το γλυπτό στην μέση ηλεκτρονική μηχανική (εποχή), B, 1990, (η μορφή της μηχανής)

το διαστημικό λεωφορείο

Το πρώτο φύλλο χαρτιού που διπλώθηκε κατάλληλα ώστε να ανταποκριθεί στην αεροδυναμική υποχρέωσή του αλλά και κάθε ελαφρύ υλικό που περιδινήθηκε στον άστατο αέρα απέδωσε στον/στην στοχαστή παρατηρητή/ τριά του την αιρετική ιδέα της πτήσης. Την ανταπόκριση στο ερώτημα της πλεύσης στο κενό, που, από την αρχή της ιστορίας, δέσμευε τη σκέψη και την πρακτική των ιδεολογικών και πρακτικών κατασκευών του ανθρώπου. Από την πρώτη πτήση μηχανής βαρύτερης από τον αέρα στις αρχές του 20ου αιώνα έως την κατασκευή του πρώτου οχήματος με δυνατότητα εκτόξευσης και επιστροφής από το διάστημα διανύθηκε ο τεχνολογικός χρόνος εξήντα ετών. Πολύ περισσότερο από την κατασκευή ενός πρωτοτύπου με μία και μοναδική χρήση (οι πύραυλοι Atlas Mercury, Atlas Centaur, Saturn) η βιομηχανική παραγωγή πολλαπλών ομοειδών* ή εξελιγμένων τύπων στην αεροδυναμικη τους συμπεριφορά, τη μηχανή, το μείγμα καυσίμου ή την τροχιακή τους δυνατότητα, συσκευών διέταξαν ακριβώς τη σκέψη και την πρακτική, τον στοχασμό και την θεωρητική δέσμευση, την άσκηση και την ευρηματική τεχνική επίλυση σχεδιασμού, ορίζοντας την εποχή της μηχανικής των επαναλαμβανομενων διαστημικών πτήσεων με το ίδιο όχημα γλυπτόμηχανή. Το πρόγραμμα STS (NASA-Space Transportation System) προβάλλει και τακτοποιεί στη διαστημική εποχή τη μέθοδο των επιγείων οδικών και των αεροπορικών μεταφορών που, φυσικά, βασίστηκε στην και προήλθε από την κατασκευαστική δυνατότητα της εργοστασιακής παραγωγής γλυπτών οχημάτων με αυστηρή προδιαγραφή αναπαραγωγής των τεχνικών χαρακτηριστικών τους. Αυτή η συνδυασμένη σύλληψη και διασύνδεση του ευρηματικού σχεδιασμού, της τυποποίησης πρωτοτύπων μηχανικών επιλύσεων, των άρτιων ακριβών φυσικών χαρακτηριστικών στα κράματα των υλικών, στις συρραφές και τις υποστηρίξεις των μεταλλικών επιφανειών, των ευέλικτων μεθόδων ανανέωσης μηχανισμών και συσκευών πλοήγησης, τηλεμετρίας, επικοινωνιών, αεροδυναμικού ελέγχου, ηλεκτρικής και γενικής υποστήριξης του πληρώματος, πλεύσης τόσο στο αβαρές κενό όσο και στην ατμόσφαιρα, ολοκλήρωσε ιδανικά τη συμπεριφορά της μηχανής-γλυπτού. Αμέσως εκδόθηκε η θριαμβευτική μορφή του μεταφέροντας τα αλλεπάλληλα φορτία του και επιστρέφοντας ανεμοπορώντας, σαν παιχνίδι, ακριβώς στο σημείο της εκκίνησής του. Οι μηχανικοί, οι επιστήμονες και οι πιλότοι τεχνικοί που εναλλάσσονταν τόσο ως πλήρωμα των οχημάτων όσο και επιστημονικό και τεχνικό προσωπικό του διεθνούς διαστημικού σταθμού (ISS) συνιστούν τον πρώτο ανθρώπινο πληθυσμό αναγνώρισης και τακτικής διαβίωσης στο διάστημα, τους πρώτους τεχνικούς ποιητές που περιηγήθηκαν, κατέγραψαν και στοχάστηκαν στο εσωτερικό του ποιητικού κόσμου τους, τους πρωτοπόρους της εμπειρίας των περιστροφών γύρω από τον πλανήτη που, πριν λίγο καιρό, υπερασπιζόταν τις αποστάσεις του στο δέσμιο στην φυσιολογία του ανθρώπινο σώμα.

γλυπτική (μηχανική)

Αυτοί οι πρωτοπόροι on-line άνθρωποι χαρτογραφούν και περιγράφουν ταυτοχρονα τον ηρωϊσμό της εξόδου τους στο κενό τους, τις συνέπειες της μοναχικής αναγνώρισης του έκτακτου περιβάλλοντός τους, τις πολλαπλές μεταβολές του σώματος που πλέει και περιστρέφεται, συνεργάζεται και αποκλείεται, εκτελεί και παγιδεύεται στις τακτικές και τις αποκλίσεις των στιγμών αλλά και των μεγαλύτερων διαστημάτων της εποποιϊας τους. Χορεύουν χωρίς το γνώριμο έδαφός τους, ελίσσονται χωρίς την βεβαιότητα του προσανατολισμού τους, διατρέχουν ταχύτατα την τροχιά τους χωρίς την επίγνωση της ταχύτητάς τους, διαθέτουν τα όνειρά τους ενώ εκτίθενται στο όνειρο των γεγονότων τους. Μετρούν, ρυθμίζουν και περιγράφουν τα ζητήματά τους στην τεχνική βίβλο των ποιητικών βημάτων της μηχανικής τους συνθήκης. Ο ήλιος τους δεν ακολουθεί την πορεία των οικείων διαστημάτων χρόνου αλλά υποτάσσεται στην έκτακτη φαινομενολογία της τροχιάς τους εκδίδοντας τις αλλεπάλληλες αναδύσεις και καταβυθίσεις στον καμπύλο ορίζοντα του, το έδαφος της εμπειρίας τους δεν απαιτεί την προσπέλασή του αλλά στρεβλώνεται και ακολουθεί τα αποσπάσματα των παρατηρήσεών τους επειδή εξουδετερώθηκαν οι αποστάσεις της πρόσφατης εμπειρίας τους. Η ζωή εξελίσσεται και αυτορυθμίζεται καθώς, ταυτόχρονα, διαπιστώνουν και απολαμβάνουν την ποικιλία των ελκυστικών συστατικών της στο εσωτερικό του προστατευτικού κελύφους του γλυπτού μηχανής, ανεξάρτητου, πιά, από κάθε ιστορική διάθεση ή σύμβαση σχέσεων. Η μεταμόρφωσή τους, η επίγνωση της μετακίνησης στον ποιητικό κόσμο των εξεζητημένων αναγνώσεων του πραγματικού, ξεκινά κατά την επιστροφή τους*. Κατά την κάθοδό τους που νοηματοδοτεί μια λεπτομέρεια των θρησκευτικών υπερβολών τους, κατά την διάσχιση του ουρανού που νοηματοδοτεί την λεπτομέρεια των μυθολογικών δεμεύσεών τους, κατά την αναζήτηση των ακριβών και αναγκαίων αφηγήσεών τους που συγκρούονται και διεμβολίζουν θανάσιμα τις βεβαιότητες του απωλεσθέντος, πιά, εκεί ψηλά, εαυτού τους*. Του αναγνώστη εαυτού που απώλεσε το ανάγνωσμά του, του ιστορικού εαυτού που διέγραψε την ιστορικότητά του, του γενναίου στοχαστή ή δειλού εαυτού που εκδίδει πια τα νέα μέτρα της γενναιότητας ή της δειλίας του.

*

Κατασκευάστηκαν 5 οχήματα τα οποία εκτέλεσαν 135 αποστολές από το 1981 έως το 2011. Στις αποστολές αυτές μεταφέρθηκαν σε τροχιά δορυφόροι, διαπλανητικές βολίδες ανίχνευσης, το τηλεσκόπιο Hubble, το ευρωπαϊκό εργαστήριο Spacelab, φορτία εφοδίων του διεθνούς διαστημικού σταθμού καθώς και προσωπικό. Το όχημα εκτοξεύεται με τη βοήθεια πυραύλων και επανέρχεται στην ατμόσφαιρα με την χρήση των μηχανών του. Στο τελικό στάδιο ανεμοπορεί έως την προσγείωσή του. Ο σχεδιασμός του ξεκινάει στην δεκαετία του ’60. Στο όχημα μπορούν να επιβιβαστούν έως 11 αστροναύτες. Δύο από τα οχήματα καταστράφηκαν είτε στην εκτόξευση είτε στην είσοδό στην ατμόσφαιρα.

*

Οι χειριστές, επιστήμονες και μηχανικοί, άνδρες και γυναίκες, στο όχημα γλυπτό SPACE SHUTTLE κατοικούν και ερμηνεύουν όχι μόνο την ανεξάντλητη ποικιλία των τεχνικών δυνατοτήτων και εφαρμογών του αλλά και σχέσεις πρωτοφανείς για την ανθρώπινη φυσιολογία και συνείδηση. Η μεταβολή των διαστημάτων χρόνου από την ανατολή του ήλιου στην επόμενη και κάθε επόμενη, την πλεύση στο αβαρές περιβάλλον, τον ύπνο και την επικοινωνία σε στάσεις αυτόνομες εκείνων του βαρυτικού πεδίου στην επιφάνεια του πλανήτη. Την επίγνωση της τεχνητής τεχνικής τους επιβίωσης σε χρόνο και τόπο διαρκούς επαγρύπνησης όπου φυσικά ο τόπος δεν ορίζεται σαν σημείο ή περιοχή χώρου.

Aνιχνευτές/τριες ενός πεδίου σχέσεων όπου κάθε τυπικό και λεπτομέρεια της συνθήκης τους ρυθμίζεται και καταγράφεται αποτελώντας σημείωση και κεφάλαιο της ψηφιακά ορισμένης ιστορίας των κατακτήσεών τους.

*

Η άνοδος, η διαβίωση και επιβίωση αλλά και η κάθοδος δεν ορίζει μόνον το τεχνικό ζήτημα της εποποιϊας της ανάγνωσης της και της δοκιμασίας στην τροχιακή ταυτότητα. Συμπεριέχει πολλαπλές στοχαστικές ασκήσεις καθώς οι ποικιλίες των νοηματοδοτήσεων δοκιμάζονται ξανά και ξανά. Η είσοδος, η κάθοδος και η πλεύση στην ατμόσφαιρα στο κέντρο ενός πύρινου θύλακα ορίζει ακριβώς το μυθολογικό και θεολογικό στερεότυπο που χρειάζεται να διευκρινιστεί. Η εποπτεία του πλανήτη και η σχέση με την ιδέα της κατοικίας έξω από αυτόν συνιστά ένα επιπρόσθετο στερεότυπο σημασίας που χρειάζεται να διευκρινιστεί επίσης. Το πλήρες πάνθεον των κατοίκων επιστημόνων και εργατών στο ερμητικό και πλήρες στις σημασίες του όχημα ή σταθμό υποχρεώνει επίσης την επανεγγραφή τόσο του τεχνολογικού όσο και του στοχαστικού συστατικού του νοήματος

...συγκροτείται από ένα σύνολο μικρομηχανισμών ανίχνευσης του εδά του εδάφους και του εγγύς φυσικού πεδίου, φασματόμετρα και μετρ συντήρησης, τη θερμο-ηλεκτρικ

https://solarsystem.nasa.gov/news

άφους και του αέρα, ψηφιακές μηχανές επόπτευσης και καταγραφής ρητές ύλης, ρομποτικούς βραχίονες, σερβομηχανισμούς κίνησης και κή γεννήτρια ραδιο-ισοτόπων...

s/2013/03/19/curiosity-rover-exits-safe-mode

Ιορδάνης Στυλίδης

η το γλυπτό στην ύστερη ηλεκτρονική μηχανική (εποχή), B, 21ος αιώνας, (το γλυπτό ρομπότ)

ο ανιχνευτής πλανητών CURIOSITY MARS ROVER

Καθώς το κλασσικό άγαλμα κατασκευαζόταν, οριοθετώντας το περιεχόμενο και την περίφραξη του νοήματός του, η συζήτηση για τον ουρανό, τις απροσέγγιστες φυσικές ιδιότητές του, ακολουθούσε τις υποθέσεις της. Οι ιδέες για τον τρόπο του σημαντικού φωτεινού ίχνους που είχε ήδη ονομαστεί Άρης εξεδόθησαν και παρέμειναν άστοχες και απατηλές στο μυθολογικό περιεχόμενό τους. Κάποιο από τα αγάλματα εκείνης της μυθικής πόλης ήταν στραμένο προς τη διεύθυνσή του φωτεινού σημείου στον νυχτερινό ουρανό. Ο αριθμός των μηχανικών, των τεχνικών και των επιστημόνων που συνέβαλαν στην κατασκευή, την εξώθηση, το μετακίνηση και την επιτυχή κάθοδο και προσεδάφιση του ερευνητικού οχήματος γλυπτού περιέργεια (curiosity) είναι περίπου ο αριθμός των κατοίκων της μυθικής πόλης. Ο αριθμός αυτός είναι ακόμη μεγαλύτερος εφόσον γνωρίσουμε και επιμετρήσουμε τους επιστήμονες που παρακολουθούν έκτοτε τον θρύλο της κίνησής του στο έδαφος του πλανήτη Άρη και την ατελείωτη ποικιλία των μεταδόσεών του. Τότε, σε εκείνη την μυθική πόλη φαίνεται πως εξεδόθησαν και διαμοιράστηκαν ακριβώς οι πρώτες ιδέες για το ιδεώδες πολιτειακό σύστημα της κλειστότητάς και του αυτοπεριορισμού στη δόξα του, για την ταυτότητα της πόλης και, εξαίτίας της, την ταυτότητα των ‘’άλλων’’ πέρα και μακριά από τα εδάφη της. Για την ταυτότητα και την ιδιότητα του πολίτη αλλά και για το ιμπεριαλιστικό και ρατσιστικό υπόβαθρο που χαρακτήριζε ενίοτε τον σκοπό και την πρόθεση της ελίτ των πολιτών της, για την ναυπηγική πολεμική τεχνολογία της. Όλα αυτά συμπυκνώθηκαν στο τεχνικό ακριβές δείγμα του κλασσικού αγάλματος. Το γλυπτό-μηχανή Curiosity συγκροτείται από ένα σύνολο μικρομηχανισμών ανίχνευσης του εδάφους και του αέρα, ψηφιακές μηχανές επόπτευσης και καταγραφής του εδάφους και του εγγύς φυσικού πεδίου, φασματόμετρα και μετρητές ύλης, ρομποτικούς βραχίονες, σερβομηχανισμούς κίνησης και συντήρησης, τη θερμο-ηλεκτρική γεννήτρια ραδιο-ισοτόπων, τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές ανίχνευσης, πορείας και επικοινωνιών, σχεδιασμένους να εκτελούν πρωτότυπους αλγορίθμους κώδικα (κωδικοποιημένων ομάδων εντολών), το σύστημα αυτόνομης κίνησης και περιπλάνησης επειδή κάθε οδηγία ή ανταπόκριση σε οδηγία χρειάζεται 15 λεπτά χρόνου για τη ρύθμιση ή τη διόρθωσή της. Ακόμη περισσότερο, όταν ήρθε η στιγμή της κρίσης του, ολόκληρη αυτή η διανοητική σχεδιαστική και κατασκευαστική εποποιϊα* που εκφράστηκε στην παραγωγή και τη λειτουργία του έπρεπε να σταλεί και να διασχίσει ένα απροσέγγιστο στη σκέψη διάστημα, να ακολουθήσει μια κορυφαία στην σύλληψή της τροχιά ώστε να σταθεροποιηθεί στο έδαφος εκείνου του μακρινού κόκκινου σημείου στον ουρανό των μυθικών κατοικήσεων. Όπως το κολοσσιαίο γλυπτό των Frederic Auguste Bartholdi (γλύπτη) και του Alexandre Gustave Eiffel (μηχανικού) μεταφέρθηκε αργά στο υδάτινο διάστημα της ιστορίας του σηματοδοτώντας την υπόθεση ενός ιδεώδους

γλυπτική (μηχανική)

κόσμου έτσι και το μικρότατο όχημα ανιχνευτής διέσχισε την δική του κοσμική απόσταση και ενεργοποιήθηκε στον κόσμο εκείνο που πρόκειται να υποδεχτεί τους μέλλοντες ανιχνευτές και εραστές της ύπαρξής του. Όπως το σχέδιο και η κατασκευαστική πρακτική του γλυπτού συμβόλου «η Ελευθερία που διαφωτίζει τον κόσμο» σμιλεύτηκε και χυτεύτηκε ακριβώς από μια ομάδα ικανών τεχνητών και ανορθώθηκε στο συμβολικό νόημά του έτσι και το γλυπτό μηχανή περιέργεια (curiosity) συντέθηκε από τα έξοχα και μοναδικά μέρη του, περιορίστηκε και επιταχύνθηκε όσο κανένα άλλο τεχνούργημα πριν, εξήλθε του κόσμου του και εγκαταστάθηκε στο αλλού του. Γιαυτό εργάστηκαν οι ικανοί σχεδιαστές και γλύπτες του, επιστήμονες και μηχανικοί από κάθε σημείο του πλανήτη. Συναποτελώντας και αποδεικνύωντας την κορυφαία υπόθεση του σύγχρονου τεχνολογικού κόσμου όπου μια τελική μορφή γλυπτού έργου δεν αποτελεί την πλαστή σκοπιμότητα και απάντηση ενός ειδικού τεχνήτη υπόχρεου και ακολούθου της περιορισμένης, χωρικά και ιδεολογικά, τοπικής ελίτ σήμανσης και απόδειξης νοήματος αλλά ένα κοινό στην απεριόριστη ευρύτητά του σκοπό και αφιέρωμα. Το γλυπτό μηχανή, ακόμη περισσότερο, είναι μια κατασκευή περιπλάνησης σε μια επιφάνεια απροσέγγιστη για πολύ ακόμη από τον άνθρωπο που, όμως, είναι ήδη εκεί. Κινείται, οριοθετεί, περιγράφει, σημαδεύει, κωδικοποιεί και ρυθμίζει την επικοινωνία του. Οι μηχανικοί δημιουργοί του υποθέτουν και διαθέτουν τους εαυτούς τους στα ψηφιακά ίχνη των πορειών του, στα γραφήματα και τους αλγόριθμους των αναλυτικών εξηγήσεών του, στα ψηφιακά μάτια του που, εκεί μακριά, μακρύτερα από οπουδήποτε πριν, ήδη σε εκείνο το αδύνατο εκεί, διαθέτουν την διαπεραστική και οξεία τεχνική δυνατότητά τους, περιγράφοντας και οδηγώντας την επιθυμία των χειριστών ακολούθων τους. Στον χρόνο (τη δική του απόσταση), το χώρο (το εγγύς ηλιακό σύστημα) και την σχετική διάθεση νοήματος (η αναλυτική ψηφιακή συλλογή των συλλογών του), λοιπόν, αναγνωρίζουμε και γιορτάζουμε την έκδοση και λειτουργία του γλυπτού μηχανή. Παρόντος και έκτακτου ανάμεσα στα απεριόριστα άλλα έκτακτα γλυπτά* που διασκορπίστηκαν ευτυχώς στον χώρο των θαυμαστικών υποθέσεων διασκορπίζοντας το νόημά, τους κώδικες των τακτικών τους, σημαδεύοντας ακριβώς τη θέση και τη σημασία τους εκεί όπου η μορφή, η θέση και η σημασία αναγεννώνται.

*

Κάθε εξάρτημα και συσκευή αποτελεί αυτόνομη και ειδική πρωτότυπη συλλογική επιστημονική εργασία όπου το μηχανολογικό, ηλεκτρονικό και ηλεκτρικό σύστημα σχέσεων αλλά και οι προϋποθέσεις και το εύρος των δυνατών συλλογών πληροφορίας, όταν ενεργοποιηθεί, πρόκειται να δοκιμαστεί συνδυασμένα σε μία κοινή στρατηγική ανίχνευσης. Δεκάδες διαφορετικοί μηχανισμοί συνθέτουν το ελεύθερο σχήμα του οχήματος ώστε κάθε φορά σε κάθε διαφορετική περιβαλλοντική συνθήκη να διαμορφώνεται μια νέα αισθητική υπόθεση.

Vendelstein 7X - διαδοχικές απεικονίσεις των τμημάτων της μηχανής

http://imgur.com/7nTVGxY

ΤΟΚΑΜΑΚ

Ιορδάνης Στυλίδης

θ το γλυπτό στην ύστερη ηλεκτρονική μηχανική (εποχή), 21ος αιώνας, (το γλυπτό αντιδραστήρας)

Θερμοπυρηνικοί αντιδραστήρες

ΤΟΚΑΜΑΚ Vendelstein 7X

Η φωτιά, το πλάσμα της υπόστασής της, καθόρισε ακριβώς την ανάπτυξη και την έκταση των πολιτισμών που, γρήγορα ή μακροπρόθεσμα, μορφοποίησαν κάθε και όλες τις έξοχες τακτικές των επιτευγμάτων τους. Η φωτιά, ο αέρας, η γη και το νερό συναποτελούν το σύστημα των στοιχείων που δοκίμασαν τη στοχαστική δυνατότητα των πρώϊμων φυσικών φιλοσόφων καθώς επιχείρησαν να καθορίσουν τόσο την φύση όσο και την γενέτειρα σχέση τους. Στη δυνατότητα του υπέρθερμου πλάσματός της στηρίχτηκαν οι τακτικές των ποικίλων διερευνητικών εργασιών και των μελετών και από εκεί εξελίχθηκαν όλες οι πραγματοποιήσεις και τα διαγνωστικά γεγονότα που απέδωσαν κάθε τεχνικό αντικείμενο. Η φωτιά υποστηρίζει ποιητικά τον κοινό τεχνολογικό πολιτισμό που καθορίζει πλήρως τόσο τους διαφορετικούς τρόπους ζωής όσο και τον κοινό τρόπο της τεχνικής και ακριβώς ορισμένης σκέψης. Στον μύθο του Φαέθωνα όσο και στους αρχαιότερους και νεότερους μύθους για τις διαθέσεις του νοήματος της ζωής η χρήση του πλάσματος ενέργειας, τιθασευμένου ή ανεξέλεγκτου στην θαυμαστική δυνατότητά του εκφράστηκε και προκάλεσε πολύπλοκες σειρές από τεχνικά επιτεύγματα. Ο θερμοπυρηνικός αντιδραστήρας σύντηξης, το κορυφαίο πλήρες γλυπτό μηχανή, αποτελεί το επίκαιρο βήμα μιας σειράς σχέσεων παρατήρησης, στοχασμού και εφαρμογών/πράξεων που εκκινούν από την μυθολογία και θεολογία του αστεριού που καθορίζει την μορφή της ζωής στο ηλιακό σύστημα και τερματίζουν στους ασυγκράτητους νεοτερισμούς των συγχρόνων φυσικών θεωριών και των μεγα-πειραματικών γλυπτών κατασκευών (CERN* -Conseil Europeen pour la Recherche Nucleaire- με συνδυασμένο το WWW Cloud) εντοπισμού και αναγνώρισης της αβέβαιης πάντα, στο μερίδιο χρόνου της, ταυτότητας του κόσμου. Από την εποχή της θεοποίησης του ουρανίου φαινομένου και της ένταξής του στο πάνθεο δεκάδων διαφορετικών πολιτισμών έως σήμερα που επιχειρείται να παραχθεί και να συγκρατηθεί η συστατική ενεργειακή μηχανική της λειτουργίας του στο υλικό και άυλο* κέλυφος των μηχανών ΤΟΚΑΜΑΚ και VEDELSTEIN 7X ο θαυμασμός και η έξαλη αναζήτηση των ειδικών πολυπλόκων βημάτων διερεύνησης, τεχνικής απόδειξης και μορφολόγησης στηρίχτηκε στην εργώδη και ευρηματική, μαγική στην εντύπωσή της, κοινόχρηστη και διακινούμενη εργασία ανθρώπων δεκάδων διαφορετικών διασυνδεδεμένων πολιτισμικών εκφράσεων*. Και οι δύο μηχανές-γλυπτά, σε διαφορετικά μεγέθη, κατασκευάζονται και μελετώνται ταυτόχρονα, ως εξαιρετικά σχήματα, λειτουργικές τακτικές και έκτακτες συνθέσεις μερών, πυκνωτές περιεχομένου τακτικού και έκτακτου νοήματος, φορείς και φάροι σημασίας ισάξιοι της δύναμης και της δυναμικής που άσκησαν οι προηγούμενες στην ιστορία εγκαταστάσεις νοήματος των προ-τεχνολογικών συμβόλων των θεοκρατικών ελίτ ισχύος. Τα νέα σύμβολαγλυπτά εγκαθίστανται σε ειδικές γεωγραφικές περιοχές και κτιριακούς κλωβούς συγκεντρώνοντας ελεύθερα και προσανατολίζοντας εξαιρετικά

γλυπτική (μηχανική)

την ανθρώπινη ευφυϊα στην σύσταση και την συγκρότηση της κειμενικής μορφής τους, στο πύκνωμα των συσχετισμών τους με την πραγματικότητα και την απελευθέρωσή της από την ενεργειακή ανισορροπία. Η έκδοση του νοήματός τους δεν συμβαίνει πιά στον δημόσιο αστικό πεδίο των πόλεων, όπως γινόταν με το άγαλμα σύμβολο και νοηματικό χειραγωγό της σκέψης, αλλά στον δημόσιο ανοικτό και διαθέσιμο ψηφιακό συνεχές. Από την πρωτόλεια και φτωχή στο νόημά της θεολογία και ιστορία των φανταστικών και πραγματικών συμβάντων που έτειναν και έδειχναν τον ιδεολογικό συστατικό πυρήνα είτε των πόλεων κρατών είτε των μεγαλύτερων διοικητικών επικρατειών της ιστορίας τα νέα γλυπτά μηχανές συνενώνουν χαοτικά κάθε συνθέτη παραγωγό και χειριστή/τρια νοήματος, ακόλουθο/η διερευνητικών υποθέσεων, τακτικών και έκτακτων σχέσεων, που, πλέον, αναγνωρίζουν, χαρτογραφούν, αποκαλύπτουν, εγκαθιστούν και διαθέτουν ακριβώς το ‘’θεϊκό’’ νόημα της παλαιοτάτης αλλά και της νεότερης κοινής πλανητικής ιστορίας. Η διαφορά περιεχομένου και συστατικών αρχών νοηματικής αισθητικής οργάνωσης φαίνεται να οδηγεί την περιέργεια και τον ενθουσιασμό των στοχαστών περιηγητών θεατών και ακολούθων της γέννησής τους εξουδετερώνοντας κάθε προηγούμενη έκφραση της ανθρώπινης ευφυίας. Η μηχανή γλυπτό Vendelstein 7X είναι εγκαταστημένη στο Ινστιτούτου Max Plank για τη μελέτη της φυσικής πλάσματος στην περιοχή της πόλης Μόναχο της Γερμανίας μεταξύ των ετών 2005 και 2014. Η πρώτη δημιουργία πλάσματος (θερμοκρασίας 100.000.000 βαθμών κελσίου) επετεύχθη τον Δεκέμβριο του 2015 για ένα δευτερόλεπτο. Πρόκειται για μια πειραματική διάταξη έρευνας της συμπεριφοράς των τμημάτων του μελλοντικού αντιδραστήρα πυρηνικής σύντηξης, τεχνολογίας stellarator, και όχι για μηχανή βιομηχανικής παραγωγής ενέργειας. Το σχήμα της είναι αυτό του κυματοειδούς τόρου (εικόνες) τυλιγμένου από μια σειρά 50 μη επιπέδων και 20 επιπέδων υπεραγωγήμων μαγνητικών πηνίων που παράγουν ένα μαγνητικό πεδίο αποτροπής του πλάσματος από τη συγκρουσή του με τα τοιχώματα του αντιδραστήρα. Έτσι το γλυπτό δεν εκδίδει μονο την προσεγγίσημη στην όραση υλικότητά του αλλά συστήνει και διαθέτει την ενεργειακή διαπίστευσή του, ανιχνεύσιμη από πολλαπλούς αισθητήρες διασυνδεδεμένους με ψηφιακά συστήματα ελέγχου και καταγραφών, ώστε το ‘’κοίταγμά’’ του, η σχέση του με τον/την παρατηρητή του να συνιστά μια πολύπλοκη, σχεδόν ‘’μαγική’’ αναγκαιότητα πειθαρχημένων γνωσιακών ασκήσεων διευθέτησης της πράξης. Η συγχρηματοδότηση του γλυπτού Vendelstein 7X προήλθε από tην κοινή περιουσία του Γερμανικού κράτους, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Υπουργείου Ενέργειας των Η.Π.Α. Τα συνεργαζόμενα ινστιτούτα έχουν τις έδρες τους στην Γερμανία, τη Γαλλία, την Ισπανία, την Πολωνία, την Ουγγαρία, το Βέλγιο, τις Η.Π.Α. και την Ιαπωνία και συνεισφέρουν στην κοινή

*

Στο CERN εργάζονται συνολικά 9.500 επιστήμονες και μηχανικοί που αντιπροσωπεύουν 500 πανεπιστήμια από 80 διαφορετικές εθνικότητες. Συνιστούν το μισό της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας σωματιδιακής φυσικής στον πλανήτη. Ο κοινός σκοπός και κόπος των συνδυασμένω ενεργειών τόσο στην ανάπτυξη της μηχανής-μικροσκοπίου και στις συνδεδεμένες μηχανές ανίχνευσης (antiproton decelerator, Large Hadron Colider (LHC), Proton Synchrotron, Super Proton Synchrotron, Linear accelerator) όσο και στο δίκτυο υπολογιστών που επεξεργάζονται την ανακτημένη πληροφορία σε όλο τον πλανήτη ορίζει το ανοικτό ‘’σχήμα’’ του γλυπτού μηχανής.

*

Εισάγεται η θέση της συστατικής σύνδεσης του αοράτου αλλά ανιχνεύσιμου ‘’μέρους’’ στο γλυπτό μηχανή. Πρόκειται για την περιοχή ανάπτυξης και δέσμευσης της ροής σωματιδίων που η σχέση τους στην σύντηξη παράγει ενέργεια.

*

Η κατασκευή των μηχανών μελέτης των επιδόσεων της θερμοπυρηνικής σύντηξης εκτείνεται στο μέλλον της λειτουργίας τους. Οι επιστήμονες μηχανικοί αλλά και οι επιστήμονες ερευνητές των αποτελεσμάτων τους συγκροτούν το πλήρες σώμα των σχεδιαστών, κατασκευαστών και ανιχνευτών τους ώστε η ιδέα του γλυπτού έργου και της εμπλοκής της συνθήκης του με την κοινωνία προς την οποία απευθύνεται να συνιστά μια νέα περιοχή συσχετισμών και σημασίας.

Kατασκευή της μηχανής Vendelstein 7X stellarator στο Ινστιτούτο Μαξ Πλάνκ για την φυσική του Πλάσματος

https://www.mpg.de/8215317/Wendelstein-7X

Kατασκευή του αγάλματος ‘‘η ελευθερία που διαφωτίζει τον κόσμο’’

Ιορδάνης Στυλίδης

επιχείρηση εκατοντάδες πολίτες επιστήμονες και μηχανικούς συνθέτοντας έτσι το ‘’κοινο σώμα’’ των δημιουργών της μηχανής. Η δεύτερη μηχανή γλυπτό ΤΟΚΑΜΑΚ (σύνθεση ακρονύμων ρωσικής προέλευσης που σημαίνουν τη φράση: Τοροειδής θάλαμος με ελικοειδή πηνία) κατασκευάζεται στην Νότια Γαλλία, λίγο μακρύτερα από την κατοικία του Sezanne στην Aix en Provence. Η ομάδα των 35 συνεργαζομένων κρατών και ενώσεων που συγκροτούν το ITER (από το λατινικό iterate: διαρκής επανάληψη ή, ελεύθερα, ο δρόμος, η μέθοδος) αποτελείται από τα κράτη της Κίνας, την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Ινδία, την Ιαπωνία, την Κορέα, την Ρωσσία και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η γλυπτή μηχανή συντίθεται από πολλαπλές συνεργαζόμενες τεχνικές συσκευές με σκοπό την δημιουργία πλάσματος στο εσωτερικό ενός κενού θαλάμου σε θερμοκρασία και πίεση αστρικών σωμάτων (150.000.000 C ή 10+ φορές την θερμοκρασία στο κέντρο του Ηλίου), την συλλογή (συγκομιδή) αυτής της καθαρής ενέργειας (θερμότητας) για την παραγωγή ηλεκτρισμού. Σε αυτές τις συνθήκες πίεσης και θερμοκρασίας τα άτομα του υδρογόνου συντίθενται εκλύοντας ενέργεια. Η συλλογική ερευνητική συνθήκη προετοίμασε και κατέληξε στον σχεδιασμό και την παραγωγή εκατοντάδων πρωτοτύπων τμημάτων της μηχανής που συναποτελούν το συμπαγές πλήρες σύστημα ασφαλούς λειτουργίας και μέτρησης δεδομένων. Τα τμήματα-γλυπτά της μηχανής είναι: οι υπεραγωγιμοι μαγνήτες (λειτουργία στους -269 C) που θα παρέχουν το μαγνητικό πεδίο συγκράτησης και μορφοποίησης της ροής του πλάσματος, ο ατσάλινος θάλαμος κενού όπου θα δημιουργείται η σύντηξη των σωματιδίων, το επίστρωμα που απομονώνει όλα τα εξωτερικά συντακτικά στοιχεία της μηχανής από νετρόνια υπερ-υψηλής ενέργειας κατα τη διάρκεια της σύντηξης, ο εκτροπέας που εκτονώνει τα απόβλητα αέρια και συγκρατεί την υψηλότατη επιφανειακή θερμοκρασία, και τον κρυοστάτη που περιβάλει την μηχανή παρέχοντας υπέρ-ψυκτο κενό ένα εκατομμυριο φορές αραιότερο από τον αέρα. Δεκάδες ακόμη συστήματα ανίχνευσης και καταγραφών σε συνθήκη πραγματικού χρόνου περιβάλλουν την μηχανή ώστε αυτή η επερχόμενη πειραματική συνθήκη λειτουργίας να μελετηθεί ακριβώς επί των μετρήσεων και επιδόσεων του ίδιου και μοναδικού προγράμματός της. Ανιχνεύεται, λοιπόν, και διεκδικείται το αποτέλεσμα της δυνατής σύγκρισης μεταξύ του συμβατικού και απολιθωμένου, κυριολεκτικά και μεταφορικά, γλυπτού των περιορισμένων και άστατων υποθέσεων για τη ζωή (ο μυθικός θεός, ο πολεμιστής, ο αθλητής, ο διανοούμενος, η μάχη, οι λεπτομέρειες της φτωχής, στους κύκλους της επανάληψής της, τυπικής ζωής), της προσπάθειας να περιγραφεί απλοϊκά η σχέση και το περιεχόμενο της σχέσης ενός αδαούς μοναχού τεχνήτη ( ο Sezanne ζωγράφος, ο Moore γλύπτης, ο Hemingway

γλυπτική (μηχανική)

συγγραφέας, o Barisnikov χορευτής) που επιχειρεί να περιγράψει στην αισθητική δήλωση και σημασία (την φύση του εγχειρήματός του, δηλαδή) όσα λίγα και μερικά εντοπίζει και του θαυμαστού έκτακτου και τακτικού τόπου συγκέντρωσης και τρόπου εννόησης και χρήσης της επιστημονικής, θεωρητικής και τεχνικής γνώσης και των έξαλων δυνατοτήτων της. Την πλανητική, πλεόν, προσπάθεια προσέγγισης, περιγραφής, σύνθεσης και παραγωγής ενός έργου, υποστηριγμένου από την συλλογική εργασία, την πλεκτή πολύπλοκη συνδεσιμότητα των τεχνολογιών που επιτρέπουν και, ταυτόχρονα, προστατεύουν την εννόηση και τη διαπραγμάτευση της φύσης των ιδιοτήτων του σύμπαντος κόσμου. Την ανάγνωση, την πειραματική επαλήθευση και συγκράτηση αυτών των ιδιοτήτων, την ανίχνευση και την τακτοποίησή τους σε βήματα γνώσης και τεχνικής, γεννήτριες τέτοιας σημασίας και πνευματικής υποχρέωσης ώστε να μπορούν να εξουδετερώσουν το υπάρχον και να εμφανίσουν το νέο δυνατό μοντέλο χειρισμού της πραγματικότητας. Σημασίες και τεχνικές που είναι αδύνατον να ανήκουν σε ένα εντοπισμένο και ειδικό θύλακα πολιτισμού, κάπου, είτε στον επίκαιρο χώρο και το χρόνο είτε στο ιστορικό απόθεμα του πλανητικού γίγνεσθαι, αλλά επαληθεύονται και εξελίσσονται αποκλειστικα από την κοινή και διασυνδεδεμένη εργασία χιλιάδων παραγωγών και υπερασπιστών της σημασίας τους. Σε αυτή τη νεα υπόθεση για το έργο τέχνης, το γλυπτό μηχανή που περιέχει και συγκρατεί τον ήλιο του (Vendelstein 7X, TOKAMAK), τον προγραμματικό κώδικα συμπεριφοράς μιας πτήσης προς ένα μυθικό δορυφόρο-σημείο του ηλιακού συστήματος (πτήση και κάθοδος-προσεδάφιση του curiosity στον πλανήτη Άρη), την χαρτογράφιση (περιεχόμενο και οπτικό δείγμα) του γονιδιώματος, την επέκταση του ανθρώπινου βλέμματος στα απώτερα πέρατα του συμπαντικού χρόνου (τηλεσκόπιο Humble, μηχανές-μάτια στον διεθνή διαστημικό σταθμό), την κατοίκηση και τις τακτικές και έκτακτες συλλογές καταγραφών πειραματικών δεδομένων για την ζωή σε τροχιά ή στο διαπλανητικό διάστημα (Διεθνής διαστημικός σταθμός), τα νεότατα και ήδη σχεδιαζόμενα νέα αντικείμενα της ιατρική εποπτείας και προστασίας του ανθρωπίνου σώματος, τις νέες συσκευές πτήσεων εξόδου-εισόδου στην περιοχή της τροπόπαυσης ή του εγγύς τροχιακού ‘’φλοιού’’ του πλανήτη (διαστημικά λεωφορεία) οφείλουμε να επιδείξουμε την προσοχή και να ασκηθούμε στην συνεπή ανάγνωση και τακτοποίηση του νοήματός τους. Στοχαστές, αναλυτές μηχανικοί και σχεδιαστές, συσκευές, τεχνήτες και τεχνικές, εγγυητές και συγγραφείς των ιδιότροπων αλγορίθμων και ποικίλων πολύπλοκων ιδιοτήτων που, φαίνεται πως, καθορίζουν και μορφολογούν το νέο ιστορικό βήμα της απαραίτητα ενοποιημένης ανθρωπότητας σε ένα κοινό σημασίας.

Ιορδάνης Στυλίδης

https://issuu.com/iordanisstylidis Ο Ιορδάνης Στυλίδης γεννήθηκε στην πόλη Έδεσσα του νομού Πέλλας το 1959. Απόφοιτος της σχολής Αρχιτεκτόνων του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, είναι αναπληρωτής καθηγητής του τμήματος Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και διδάσκει τα μαθήματα «Σχεδιασμός χώρων μικρής κλίμακας και αντικειμένων», «Αρχιτεκτονική σύνθεση» και «Οπτική Επικοινωνία και Σχεδιασμός». Κατέχει, επίσης, το δίπλωμα Οικονομικών σπουδών του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Ως εικαστικός ακτιβιστής έχει στο ενεργητικό του 16 (δέκα έξι) ατομικές εκθέσεις (οι δύο τελευταίες αποκλειστικά ψηφιακές) καθώς και πολλαπλές συμμετοχές σε Μπιενάλε και Τριεννάλε στην Ευρώπη από το 1980. Παράλληλα με το διδακτικό του έργο διοργανώνει, διευθύνει και συμμετέχει σε εκπαιδευτικά ταξίδια (Ινδία, Ομάν, Αίγυπτος, Νεπάλ, Γερμανία, Τουρκία, Συρία, Ιορδανία, Αυστρία, Ελβετία), συλλογικά εργαστήρια σχεδιασμού σε κοινότητες της ελληνικής περιφέρειας (Δάσος Ελατιάς/ Νομός Δράμας, Κοινότητα Βλάστης/Νομός Κοζάνης, Δήμος Φερών/Νομός Έβρου, Δήμος Μακρυνίτσας/Νομός Μαγνησίας, Δήμος Σφακιωτών/Νομός Λευκάδας, δ.δ. Ολυμπιάδας/Νομός Χαλκιδικής, δ.δ. Γεφυρουδίου/Νομός Σερρών) καθώς και ανιχνεύσεις πόλεων (Βερολίνο, Ιστανμπούλ, Βενετία, Νέα Ιόρκη). Τόσο στα εκπαιδευτικά ταξίδια όσο, κυρίως, στα πολυεθνικά και δια-πανεπιστημιακά εργαστήρια τεκμηρίωσης και σχεδιασμού, (όπως το καλοκαιρινό σπουδαστήριο της U.M.A.R. στην Αίγυπτο (Κάϊρο) το 2009 όπου και έλαβε μέρος ως επιβλέπων καθηγητής-επιστημονικός υπεύθυνος αλλά και εκείνο στο Πόρτ-Σαϊντ της Εγίπτου) επιχειρείται η επέκταση και ο εμπλουτισμός της συμβατικής εκπαιδευτικής διαδικασίας με ειδικές διαλέξεις, συζητήσεις και σχεδιαστικές πρακτικές για τα ζωτικά ζητήματα της Αρχιτεκτονικής θεωρίας και πράξης αλλά και την ανίχνευση και διατύπωση λόγου για τους τόπους και τα τοπία, που βρίσκονται, συνήθως, στο περιθώριο των ειδικών και τυπικών ακαδημαϊκών πειθαρχιών και προσεγγίσεων. Η διευκρίνηση, η ανάλυση και η διευρεύνηση in situ των συστατικών στοιχείων των ταυτοτήτων για το τοπίο, την πολυπολιτισμικότητα και την συνύπαρξη πολιτισμικών ενοτήτων ως γεννετήρια ιδιότητα των περιφερειών και των μητροπόλεων του πλανήτη, την εκπαίδευση στο στοχασμό και την ανάλυση των φαινομένων αλλά και των δομικών υποβάθρων των πόλεων, την εκπαίδευση στον σχεδιασμό και την δημιουργία αρχείων διελεύσεων (ημερολογίων), την εκπαίδευση στην αναγνώριση και τις τακτικές της αυτεπίγνωσης, των παραμέτρων δηλαδή και των λεπτομερειών της κοινής ζωής σε κοινότητες, τμήματα πόλεων και μητροπολιτικών λεπτομερειών του πλανήτη, αποτελεί ένα ακόμη ειδικό πεδίο πρακτικής και στοχασμού στο πλαίσιο των ερευνητικών του ιδιοτήτων.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

Από αυτές τις μεστές περιεχομένου και εξηγήσεων κεντρικές και παράλληλες δράσεις που, ουσιαστικά, πληρώνουν όλα τα συμβατικά κενά της τυπικής εκπαιδευτικής τακτικής επιχειρείται να επιτευχθεί, να ολοκληρωθεί, η προσωπικότητα του φοιτητή/ τριας που πρόκειται να επιχειρήσει εντός ενός παγκοσμιοποιημένου κοινού πεδίου αιτημάτων και συμπεριφορών. Τα εθνικά, πολυεθνικά, δια-πανεπιστημιακά εργαστήρια που εξελίσσονται είτε στις κοινότητες της Ελληνικής περιφέρειας (ένα ή δύο ανά έτος) είτε στο εξωτερικό, ενεργοποιούνται και εξελίσσονται μετά από προσκλήσεις των κοινοτικών ή δημοτικών συμβουλίων των κοινοτήτων, ινστιτούτων και πανεπιστημίων που καθορίζουν επίσης και την περιοχή του θέματος που αναλαμβάνει να ερευνήσει η ομάδα των φοιτητών/τριων και των καθηγητών/τριων. Η σύνδεση της δυναμικής και του ερευνητικού-γνωσιακού δυναμικού του πανεπιστημίου με τις ανάγκες των κοινοτήτων ή άλλων οργανισμών της εγγύς ή διεθνούς περιφέρειας δημιουργεί ένα ουσιώδες πεδίο συσχετισμού υψηλής πολιτικής αξίας και ενδιαφέροντος. Ο Ιορδάνης Στυλίδης έχει συγγράψει 8 βιβλία και εγχειρίδια, 12 δώδεκα πειραματικά τεύχη καταγραφών δράσεων και 16 δεκαπέντε ψηφιακά ημερολόγια:

2017, οι ΑΤΕΛΕΙΩΤΕΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ, ISSUU. ψηφιακή έκδοση, 2017, ΕΚΔΟΤΗΡΙΟ ΣΗΜΑΣΙΩΝ, ISSUU. ψηφιακή έκδοση, 2013, ΕΝΑ ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΟ ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ, ΤΟ ΚΕΝΤΡΙ. Θεσσαλονίκη, 2009, ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΩΝ, CANNOTNOT DESIGN, Θεσσαλονίκη 2009, ΑΦΟΔΕΥΟΝΤΕΣ, 12 σχέδια και 12 κείμενα, ΝΗΣΙΔΕΣ, Θεσσαλονίκη, 2006, ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ, ΝΗΣΙΔΕΣ, Θεσσαλονίκη, 2004, ΙΝΔΙΑ, ΔΙΑΜΕΣΟΥ ΙΟΡΔΑΝΙΑΣ, ΝΗΣΙΔΕΣ, Θεσσαλονίκη, 2001, ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ, αυτοέκδοση, Βόλος.