Вітальд Гамбровіч. Транс-Атлантыкам да вечнай славы

Втальд

(1904–1969)

Транс-Атлантыкам

давечнай

славы

Сваймултаратурнамуталентуёнабавязанытаму, штопакнуў Еўропуперадяепагружэннемупагбель. Ёнвярнуўсянастары кантынентпразшматгадоў, кабатрымацьзаслужануюславу, толькдзякуючытаму, штонапсаў.

кнізе “Размовы з Гамбровічам”, якія запісаў

Гамбровіч заявіў, што назаўжды пакінуўрадзімупразаднусустрэчу Улетку1939г ёнсустрэўсязпісьменнікамЧэславам Страшэвічам Тойсказаў,штобясплатнаплыве ўПаўднёвуюАмерыку,іспытаўтаварыша,цінехоча ёнадправіццазім ПасловахбіёграфаўГамбровіча, ідэяпадарыцьлітаратарамбясплатнуюпаездку, якаяспрыялапрамоцыіпольскагатрансатлантычнагасуднаходства,прыйшлаўгалавуЕжы Гедройцу,тагачаснамуначальнікуаддзела прэзідыюмаМіністэрствапрамысловасціігандлю Такімчынам,29ліпеня1939г пісьменнікапынуўся наборцетрансатлантычнагалайнера„Храбры”. Украінеёнужобыўузыходзячайзоркайдзякуючы выдадзенайгодамранейкнізе„Фердыдурка”.Яна выклікаламоцныяэмоцыі „Мыдаўноадвыкліў нашайлітаратурыадтакіхашаламляльныхз'яў,ад разрадаўтакоймоцы”,–пісаўпраяеіншывялікі пісьменнікгэтагаперыядуБрунаШульц

навінкі”, так і ў Літаратурны інстытут, створаны Ежы Гедройцам у Парыжы Але ў кіраваную камуністамі Польшчу

сябрамі, ні адзін з якіх тады яшчэ не быў пісьменнікам Старонка за старонкай, сказ за сказам ён

перакладаў тады „Фердыдурку” на іспанскую”,успамінаў літаратурны крытык Ян Кот, які

падтрымліваў сувязь з пісьменнікам”

Пасведчаннеабмаральнасціідобрыхноравах,выдадзенаеў1939г паўднёва-варшаўскімгродзкімстароствамВітальдуГамбровічудля ГенеральнагаконсульстваАргенціныўВаршаве Уімпаведамляеццаштопалякнебыўпакаранызаправінысупраць грамадскагапарадкуінезнаходзіўсяўтурме

Нашастыхя

вечнаянедаспеласць

павольна пранікала ў свет. У гэтым дапамог часопіс "Культура", выдаваны Ежы Гедройцам у Парыжы. З 1953 г. часопіс публікаваў на сваіх старонках урыўкі

з “Дзённіка” Гамбровіча. У гэты ж час Радыё Свабодная Еўропа дало яму стыпендыю. Таму ён кінуў працу ў банку і заняўся пісаннем. Калі ў 1956 г. у ПНР

пачалася палітычная адліга, рэжым пад ціскам творцаў

дазволіў друкаваць у краіне творы эмігранта.

З'яўленне “Транс-Атлантыка” і “Шлюбу” стала сенсацыяй. На працягу наступнага дзесяцігоддзя кнігі

паляка былі перакладзены на больш чым дваццаць моў, а папулярнасць аўтара ўзрастала. Урэшце, у кастрычніку 1964 г. ён мог пераехаць з Аргенціны ў Гарадок