Ἄγκυρα Ἐλπίδος
σία πράξατε κατά τήν Ἀρχιερατεία σας, τά φανερά τοῖς ἀνθρώποις. Ὑπῆρξαν ὅμως καί τά ἄλλα, τά ἀφανῆ καί κρύφια, τά ὠφέλιμα τοῖς ἀνθρώποις, τά ὁποῖα ἦταν περισσότερα καί γιά τά ὁποῖα γνωρίζει μόνον ὁ «ἐτάζων καρδίας καί νεφρούς» Κύριος. Ἐμεῖς Γέροντα πού εὐλογηθήκαμε, πού ἁγιαστήκαμε, πού ἐλεηθήκαμε, πού χειροτονηθήκαμε, πού μεταλάβαμε ἀπό τά χέρια σας καί πού γέμισαν οἱ παλάμες μας ἀπό τό ἀντίδωρο, ἀπό τήν ἀγάπη τῆς ἀρχιερατικῆς διακονία σας, ζητᾶμε ταπεινά συγγνώμη γιά τίς θλίψεις πού σᾶς ποτίσαμε, διότι πολλές φορές δέν φανήκαμε ἄξιοι τῆς ἀγάπης σας. Αὐτήν τήν ὥρα καταθέτουμε τήν εὐγνωμοσύνη μας γιά ὅ,τι μᾶς προσφέρατε, γιά ὅ,τι πράξατε γιά μᾶς καί ἰδιαιτέρως γιά τόν ὁμιλοῦντα. Ἐσεῖς μᾶς χαρίσατε τό «εὖ ζῆν». Ὑπήρξατε ὁ πνευματικός μας πατέρας καί προστάτης. Μᾶς ὁδηγήσατε στήν ἱερωσύνη, μᾶς χειραγωγήσατε στήν ἐκκλησιαστική ζωή, μᾶς ἐνεπνεύσατε τήν ἀγάπη πρός τήν Ἐκκλησία, πρός τήν Κυρία Θεοτόκο καί ὅλους τούς Ἁγίους, μᾶς δίδαξατε τήν ἀφοσίωση καί τή θυσιαστική διακονία πρός τήν Ἐκκλησία, τά ἰδανικά καί τίς διαχρονικές ἀξίες τοῦ μαρτυρικοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί τῆς ἐσταυρωμένης Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως. Ἀοίδιμε Γέροντα, τώρα πού φεύγετε σωματικῶς ἀπό ἀνάμεσά μας σᾶς παρακαλοῦμε νά μήν μᾶς ξεχνᾶτε καί σᾶς ζητᾶμε νά ἁπλώσετε τά χέρια σας ἀπό ἐκεῖ ψηλά νά μᾶς εὐλογήσετε καί νά μᾶς παραμυθήσετε. Νά εὐλογήσετε τά ἀπορφανισθέντα πνευματικά σας παιδιά, οὕτως ὥστε νά συνεχίσουμε νά διακονοῦμε καί νά καρποφοροῦμε στήν Ἁγία μας Ἐκκλησία. Περατώνω τόν ἐπικήδειο τοῦτο λόγο, ἐκ μέρους τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου καί τῶν Μοναστικῶν Ἀδελφοτήτων σας, πολυσέβαστε Γέροντά μας, μέ τήν εὐχή νά εἶναι ἀπρόσκοπτος ἡ ἀνάβασή σας «εἰς ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου». Καί εἶμαι ἀπολύτως βέβαιος καί τό πιστεύω ἀκρά-
δαντα, ὅτι ἡ χαριτωμένη καί ἁγιασμένη ψυχή σας συνοδεύεται ἀπό τούς ἀγγέλους στήν οὐράνια δόξα τοῦ Παραδείσου, στή θέα τοῦ Ἀκτίστου Φωτός. Ὅσα ἐπέτρεψε ὁ Κύριος τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου νά ζήσω κοντά σας, κατά τίς τελευταῖες στιγμές τῆς ἐπί γῆς ζωῆς σας καί νά σᾶς κλείσω τά μάτια, ὅταν ἡ μακαρία ψυχή σας φτερούγισε ὁσιακά γιά τά οὐράνια σκηνώματα, μέ διαβεβαιώνουν γι᾿ αὐτό. Καί ὅπως μοῦ εἶπε μία ἁγνή καί χαριτωμένη προσφιλής μου ψυχή: «μήν κλαῖς, παιδί μου, καί μήν στεναχωριέσαι, γιατί οἱ παλιοί κρητικοί ἔλεγαν ὅτι οἱ ψυχές τῶν δίκαιων ἀνθρώπων φεύγουν ἀπό αὐτή τή ζωή καί πετοῦν ὅπως πεθαίνουν τά πουλιά, χωρίς θόρυβο». Σᾶς ὑποσχόμαστε ὅτι ὅλοι ἐμεῖς θά σᾶς μνημονεύομε στό ἐπί γῆς θυσιαστήριο γιά ὅ,τι προσφέρατε σέ μᾶς προσωπικά καί στήν τοπική μας Ἐκκλησία, καί σᾶς παρακαλῶ προσωπικά νά προσεύχεσθε στό ἐπουράνιο θυσιαστήριο μαζί μέ τόν μακαριστό Γέροντά σας Ἀρχιεπίσκοπο Κρήτης Εὐγένιο, τόν μακαριστό Ἀρχιεπίσκοπο Κρήτης Τιμόθεο, τούς μακαριστούς προκατόχους σας Φιλόθεο Α' καί Φιλόθεο Β', τούς ἀοίδιμους ἀδελφούς σας Τίτο, Δημήτριο, Θεόδωρο, Κύριλλο, Ἄνθιμο, Γέροντα Εἰρηναῖο καί Νεκτάριο, ὡς πρεσβευτής στόν οὐρανό γιά ὅλους μας, γιά τόν ἱερό κλῆρο, τίς μοναστικές ἀδελφότητες, γιά τά πνευματικά σας παιδιά καί γιά τόν πιστό λαό τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ἱεραπύτνης καί Σητείας, πού τόσο πολύ ἀγαπήσατε καί θυσιάσατε τόν ἑαυτό σας, ἀλλά καί τόσο πολύ σᾶς ἀγάπησε. « Ὁ τῶν ψυχῶν δεσπόζων καί τῶν σωμάτων οὗ ἐν τῇ χειρί ἡ πνοή ἡμῶν τῶν θλιβομένων παραμυθία ἀνάπαυσον ἐν χώρᾳ Δικαίων ὅν μετέστησας δοῦλόν σου». «Χριστός σέ ἀναπαύσοι ἐν χώρᾳ ζώντων, καί πύλας Παραδείσου ἀνοίξοι σοι καί βασιλείας δείξοι πολίτην καί ἄφεσίν σοι δώῃ ὧν ἥμαρτες ἐν βίῳ φιλόχριστε». Νά ἔχομε τήν εὐχή σας, μακαριστέ καί ἀοίδιμε Γέροντά μας, Μητροπολῖτα Εὐγένιε.
37