Western Frisian - The Gospel of Nicodemus formerly called The Acts of Pontius Pilate

It Evangeelje fan Nikodemus, earder neamd De Hannelingen fan Pontius Pilatus HAADSTIK 1 1 Annas en Kajafas, en Summas, en Datam, Gamaliel, Judas, Levi, Nefthalim, Alexander, Cyrus en oare Joaden, gongen nei Pilatus oer Jezus, en beskuldige him fan in protte minne misdieden.

2 En sei: Wy binne wis, dat Jezus de soan is fen Jozef, de timmerman, lân berne út Maria, en dat er himsels ta Gods Soan en kening ferklearret; en net allinne dat, mar besiket de ûntbining fan 'e sabbat, en de wetten fan ús âffears.

3 Pilatus antwirde; Wat is it dat hy ferklearret? en wat is it dat er besiket op te lossen?

4 En de Joaden seine him: Wy hawwe in wet dy’t genêzingen op ’e sabbatdei ferbiedt; mar hy genêst sawol kreupelen as dôven, ferlammen, blinen en melaatsen en demonyen op dy deis troch kweade metoaden.

5 Pilatus antwirde: Hoe kin er dat dwaen mei goddeleaze manieren?

Hja antwirden: Hy is in tovener en driuwt de duvels út troch de foarst der duvels; en sa wurde alle dingen oan him ûnderwurpen.

6 Do sei Pilatus: It útdriuwen fan de duvels liket net it wurk fan in ûnreine geast te wêzen, mar út 'e macht fan God út te gean.

7 En de Joaden antwirden Pilatus: Wy bidde jins heechheit om him to roppen om foar jins rjochtbank to kommen en sels nei him to hearren.

8 Do rôp Pilatus in boade en sei tsjin him: Hwet scil Kristus hjirhinne brocht wirde?

9 Do gyng de boade út, en Christus kennende, oanbea him; en de mantel dy't er yn 'e hân hie útspraat oer 'e grûn, sei er: Heare, rin hjir op en gean deryn, hwent de steedhâlder ropt dy.

10 Do’t de Joaden fornamen hwat de boade dien hie, rôpen hja tsjin Pilatus, en seine: Hwerom hawwe jo him syn oproppen net mei in pedel en net mei in boade jown? oanbea him, en spriek de mantel dy't er yn 'e hân hie foar him op 'e grûn, en sei tsjin him: Heare, de steedhâlder ropt dy.

11 Do rôp Pilatus de boade, en sei: Hwerom hast soks dien?

12 En de boade antwirde: Do’tstû my fen Jeruzalem nei Aleksander stjûrden, seach ik Jezus yn in sleauwe figuer sitten op in ezel, en de bern fen ’e Hebreeërs rôpen: Hosannah, mei tûken fan beammen yn ’e hannen.

13 Oaren sprieden hjar klean op ’e wei, en seine: Rêd ús, dy yn ’e himel binne; sillich is hy dy't komt yn 'e namme des Heare.

14 Do rôpen de Joaden tsjin de boade, en seine: De bern fen ’e Hebreeërs diene hjar oanroppen yn ’e Hebrieusk; en hoe koene jo, dy't in Gryk binne, it Hebrieusk ferstean?

15 En de boade antwirde hjar en sei: Ik frege ien fen ’e Joaden en sei: Hwet is dit, dat de bern yn ’e Hebrieusk roppe?

16 En hy lei it my út, sizzende: Hja roppe Hosannah, hwat útlein is: O Heare, ferlos my; of, o Heare, rêde.

17 Do sei Pilatus tsjin hjar: Hwerom tsjûgje jimme sels fen ’e wirden dy’t de bern spritsen hawwe, nammentlik troch jimme swijen? Yn wat hat de boade misdien? En hja wiene stil.

18 Do sei de steedhâlder tsjin de boade: Gean út en bisykje him mei alle middels to bringen.

19 Mar de boade teach út en die lyk as foarhinne; en sei: Heare, kom yn, hwent de steedhâlder ropt dy.

20 En do't Jezus ynkaem by de banieren, dy't de banieren droegen, bûgden de toppen derfan en oanbeaen Jezus.

21 Dêrop rôpen de Joaden harder út tsjin de banieren.

22 Mar Pilatus sei tsjin de Joaden: Ik wit, dat it jimme net behaagt, dat de toppen fen ’e maatstaven út harsels bûgden en Jezus oanbidden; mar hwerom roppe jimme tsjin de banieren, as hiene hja bûgd en oanbidden?

23 Hja antwirden Pilatus: Wy seagen de banieren sels bûge en Jezus oanbidden.

24 Do rôp de steedhâlder de banieren en sei tsjin hjar: Hwerom hawwe jimme dit dien?

25 En de banieren seine tsjin Pilatus: Wy binne allegearre heidenen en oanbidde de goaden yn 'e timpels; en hoe moatte wy der wat oer tinke oer it oanbidden fan him? Wy holden allinich de noarmen yn ús hannen en se bûgden harsels en oanbeaen him.

26 Do sei Pilatus tsjin de oersten fen ’e synagoge: Kieze jimme sels guon sterke mannen út, en lit hja de maatstaven hâlde, en wy scille sjen oft hja den fen hjarsels bûgje scille.

27 Do sochten de âldsten fen ’e Joaden toalve fen ’e sterkste en machtichste âlden, en makken hjarren oan ’e normen, en hja stiene foar it oantlit fen ’e steedhâlder.

28 Do sei Pilatus tsjin de boade: Nim Jezus út, en bring him op ien of oare manier wer binnen. En Jezus en de boade gongen de seal út.

29 En Pilatus rôp de banieren dy’t eartiids de banieren droegen hiene, en swarde hjarren, dat as hja de banieren net op dy wize droegen hiene, do’t Jezus earder ynkaem, Hy hjar de holle ôfsnije scoe.

30 Do gebea de steedhâlder Jezus om wer yn te kommen.

31 En de boade die lyk as er earder dien hie, en smeekte Jezus tige, dat er op syn mantel gean scoe en dêrop rinne, en hy gyng der op en gyng yn.

32 En do’t Jezus deryn gyng, bûgden de banieren har lyk as foarhinne, en oanbeaen him.

HAADSTIK 2 1 Do’t Pilatus dit nou seach, waerd er bang en stie op it punt fan syn sit oerein te kommen.

2 Mar wylst er tocht om oerein to kommen, stjûrde syn eigen frou, dy’t op in ôfstân stie, nei him, sizzende: Hawwe jo neat mei dy rjochtfeardige man te krijen; hwent ik haw dizze nacht in protte lijen oangeande him yn in fizioen.

3 Do’t de Joaden dat hearden, seine hja tsjin Pilatus: Hawwe wy net tsjin dy sein: Hy is in tovenaar? Sjuch, hy hat jins frou dreame litten.

4 Do rôp Pilatus Jezus, en sei: Jo hawwe heard hwet hja tsjin Jo tsjûgje, en gjin andert?

5 Jezus antwirde: As hja gjin sprekmacht hiene, den koenen hja net prate; mar om't elk it bihearsk fen syn eigen tonge hat, om goed en kwea to sprekken, lit er der nei sjen.

6 Mar de âldsten fen ’e Joaden antwirden en seine tsjin Jezus: Hwer scille wy nei sjen?

7 Yn it foarste plak witte wy dit fan dy, datstû berne bist út hoererij; ten twadde, dat fanwegen dyn berte de berntsjes yn Bethlehem fermoarde waarden; as tredde, dat dyn heit en mem Maria nei Egypte flechten, om't hja har eigen folk net fertrouwe koene.

8 Guon fen ’e Joaden dy’t der by stiene sprieken better: Wy kinne net sizze dat er berne is troch hoererij; mar wy witte dat syn mem Maria ferloofd wie mei Jozef, en dat hy dus net berne waard troch hoererij.

9 Do sei Pilatus tsjin ’e Joaden, dy’t him bitochten dat er berne wirde troch hoererij: Dit is jimme rekken net wier, om’t d’r in ferloving west hat, lyk as hja tsjûgje dy’t út dyn eigen folk binne.

10 En Annas en Kajafas sprieken ta Pilatus: Al dizze mannichte fen minsken is to bisjen, dy’t roppe, dat er berne is troch hoererij, en in tovenaar is; mar hja dy't him ûntkenne om troch hoererij berne te wurden, binne syn proseliten en learlingen.

11 En Pilatus antwirde Annas en Kajafas: Hwa binne de proseliten?

Hja antwirden: Dat binne de bern fen heidenen, en binne gjin Joaden wurden, mar neifolgers fen him.

12 Do antwirden Eleazer, en Asterius, en Antonius, en Jakobus, Caras en Samuël, Izaäk en Pineüs, Crispus en Agrippa, Annas en Judas: Wy binne gjin proselyten, mar Joadske bern, en sprekke de wierheid, en wiene oanwêzich doe’t Maria wie ferloofd.

13 Do spruts Pilatus himsels ta de toalve mannen dy’t dit sprieken, en sei tsjin hjar: Ik tsjogge jimme troch it libben fan keizer, dat jimme trou ferklearje oft er berne is troch hoererij, en de dingen wier wêze dy’t jimme ferteld hawwe.

14 Hja antwirden Pilatus: Wy hawwe in wet, dêr’t it ús forbean is to swarren, dat it in sûnde is: lit hja swarre by it libben fen keizer, dat it net is lyk as wy sein hawwe, en wy scille tofreden wêze om deade to wurden.

15 Do seine Annas en Kajafas tsjin Pilatus: Dy toalve mannen scille net leauwe, dat wy witte dat er sljocht berne is en in goader is, alhoewol't er docht as de soan fan God en in kening is: dat wy oant no ta binne. fan it leauwen, dat wy trilje om te hearren.

16 Do gebea Pilatus elk der út te gean, útsein de toalve mannen dy’t seine dat er net berne wie troch hoererij, en Jezus om op in ôfstân werom te gean, en sei tsjin hjar: Hwerom hawwe de Joaden in sin om Jezus te deadzjen?

17 En hja antwirden him: Hja binne lilk, om’t er op ’e sabbat genêzing dien hat. Pilatus sei: Sille se him deadzje foar goed wurk?

Hja seine tsjin him: Ja, hear.

HAADSTIK 3 1 Do gyng Pilatus, fol mei grime, de seal út, en sei tsjin de Joaden: Ik rop de hiele wrâld ta tsjûge, dat ik gjin skuld yn dy man fyn.

2 En de Joaden antwirden Pilatus: As hy gjin goddeleaze west hie, den hiene wy him net foar jo brocht.

3 Pilatus sei tsjin hjar: Nim jimme him en probearje him neffens jimme wet.

4 Do seine de Joaden: It is ús net tastien ien dea to deadzjen.

5 Pilatus sei tsjin de Joaden: It gebod, dêrom scilstû net deadzje, is fan jimme, mar net fan my.

6 En hy gyng wer yn 'e seal, en rôp Jezus allinne, en sei tsjin him: Binne jo de kening fen 'e Joaden?

7 En Jezus antwirde en sei tsjin Pilatus: Sprekke jo dit fan josels, of hawwe de Joaden it jo oer my sein?

8 Pilatus antwirde en sei tsjin Jezus: Bin ik in Joad? It hiele folk en de hearskers fan 'e Joaden hawwe dy oan my oerlevere. Wat hast dien?

9 Jezus antwirde en sei: Myn keninkryk is net fen dizze wrâld: as myn keninkryk fen dizze wrâld wier, den scoene myn tsjinstfeinten fjochtsje, en ik scoe net oan 'e Joaden oerlevere wirde; mar no is myn keninkryk net fan hjir.

10 Pilatus sei: Binne jo den kening? Jezus antwirde: Jo sizze dat ik in kening bin; dêrta bin ik berne, en dêrfoar bin ik yn 'e wrâld kommen; en dêrfoar bin ik kommen, dat ik fan 'e wierheid tsjûgje scoe; en elk dy't út 'e wierheid is, harket myn stim.

11 Pilatus sei tsjin Him: Hwet is wierheit?

12 Jezus sei: De wierheid is út 'e himel.

13 Pilatus sei: Dêrom is de wierheid net op ierde.

14 Jezus sei tsjin Pilatus: Leau, dat de wierheid op ierde is ûnder dyjingen, dy't, as se de macht ta it oardiel hawwe, troch de wierheid bestjoerd wurde en in rjocht oardiel foarmje.

HAADSTIK 4 1 Do liet Pilatus Jezus yn ’e seal litte, en gyng út nei de Joaden, en sei: Ik fyn gjin inkelde skuld oan Jezus.

2 De Joaden sizze tsjin him: Mar hy sei: Ik kin Gods timpel fordylgje, en yn trije dagen opbouwe.

3 Pilatus sei tsjin hjar: Hwet is it foar in timpel dêr't er oer sprekt?

4 En de Joaden sizze tsjin him: Hwet Salomo seis en fjirtich jier oan it bouwen hat, sei er dat er fordylgje scoe en yn trije dagen opbouwe.

5 Pilatus sei wer tsjin hjar: Ik bin ûnskuldich fen it bloed fen dy man; sjochst der nei.

6 De Joaden sizze tsjin him: Syn bloed kom oer ús en ús bern. Do rôp Pilatus de âldsten en skriftgelearden, preesters en Leviten byinoar, en sei tsjin hjarren: Doch net sa; Ik haw neat fûn yn jo beskuldiging (tsjin him) oangeande syn genêzen sike persoanen, en it brekken fan 'e sabbat, weardich de dea.

7 En de preesters en Leviten antwirden Pilatus: By it libben fen keizer, as immen in lasterder is, dy is de dea weardich; mar dizze man hat lasterd tsjin de Heare.

8 Do gebea de steedhâlder de Joaden wer de seal út; en Jezus rôp en sei tsjin him: Hwet scil ik mei dy dwaen?

9 Jezus antwirde him: Doch lyk as skreaun is.

10 Pilatus sei tsjin him: Ho is it skreaun?

11 Jezus sei tsjin him: Mozes en de profeten hawwe profetearre oer myn lijen en opstanning.

12 Do’t de Joaden dat hearden, waerden hjar tergen, en seine tsjin Pilatus: Hwerom scilstû de laster fen dy man noch hearre?

13 Pilatus sei tsjin hjar: As dizze wirden jimme ta godslastering tafalle, nimst him dan, bring him nei jimme hôf, en probearje him neffens jimme wet.

14 De Joaden antwirje Pilatus: Us wet seit: Hy scil forplichte wirde om njoggen en tritich streken to ûntfangen;

15 Pilatus sei tsjin hjar: As dy spraak fan him godslastering wie, bisykje jimme him neffens jimme wet.

16 De Joaden sizze tsjin Pilatus: Us wet gebiedt ús gjinien deade to deadzjen: wy wolle dat er krusige wirde, hwent hy fertsjinnet de dea fen it krús.

17 Pilatus sei tsjin hjar: It is net gaadlik dat er krusige wirde scil; 18 Mar do’t de steedhâlder it folk dat bywêzich wier en de Joaden seach, seach er in protte fan ’e Joaden triennen, en sei tsjin de oerpreesters fen ’e Joaden: It hiele folk wol net nei syn dea.

19 En de âldsten fen ’e Joaden antwirden tsjin Pilatus: Wy en al it folk binne hjirre kommen om dit doel, dat er stjerre scoe.

20 Pilatus sei tsjin hjar: Hwerom scoe er stjerre?

21 En hja seine tsjin him: Om’t er forklearret dat er Gods Soan en kening is.

HAADSTIK 5 1 Mar Nikodemus, in Joad, stie foar de steedhâlder, en sei: Ik smeekje dy, o rjuchtfeardige rjochter, datstû my begeunstige mei de frijheid om in pear wurden to sprekken.

2 Pilatus sei tsjin him: Sprek fierder.

3 En Nikodemus sei: Ik spriek ta de âldsten fen ’e Joaden, en de skriftgelearden, en de preesters en Leviten, en de hiele mannichte fen ’e Joaden, yn hjar gemeinte; Wat soene jo mei dizze man dwaan?

4 Hy is in man dy’t in protte nuttige en hearlike wûnders dien hat, lyk as gjin minske op ierde ea earder dien hat, noch ea wurkje sil. Lit him gean, en doch him gjin kwea; as hy fan God komt, sille syn wûnders (syn wûnderlike genêzingen) trochgean; mar as fan 'e minsken, se sille neat komme.

5 Sa die Mozes, do’t er troch God nei Egypte stjûrd wier, de wûnders dy’t God him gebean hie, foar Farao, de kening fen Egypte; en al diene de tsjoenders fan dat lân, Jannes en Jambres, troch har magy deselde wûnders dy't Mozes die, dochs koene se net alles dwaan wat er die; 6 En de wûnders dy’t de tsjoenders dien hawwe, wiene net fan God, lyk as jimme witte, o skriftgelearden en Fariseeërs; mar dejingen dy't se diene, binne omkommen, en allegearre dy't har leaude.

7 En lit dizze man nou gean; hwent de wûnders dêr't jimme him foar beskuldigje, binne fan God; en hy is de dea net wurdich.

8 Do seine de Joaden tsjin Nikodemus: Bistû syn learling wurden en ta syn gunst sprekke?

9 Nikodemus sei tsjin hjar: Is de steedhâlder ek syn learling wurden, en docht er taspraken foar him? Hat Cæsar him net op dy hege post pleatst?

10 Do’t de Joaden dat hearden, trillen hja, en knarsten op ’e tosken tsjin Nikodemus, en seine tsjin him: Meist syn lear ta wierheit ûntfange en dyn lot mei Kristus hawwe!

11 Nikodemus antwirde: Amen; Ik sil syn lear ûntfange, en myn lot mei him, lykas jo sein hawwe.

12 Do kaem in oare Joad oerein, en woe de steedhâlder ferlof om him in pear wurden to hearren.

13 En de steedhâlder sei: Sis hwet jo forstân hawwe.

14 En hy sei: Ik haw acht en tritich jier lein by de skieppepoel to Jeruzalem, arbeidzjend ûnder in greate kweade, en wachtsjend op in genêzing dy’t troch de komst fen in ingel brocht wirde scoe, dy’t op in bepaalde tiid it wetter ûnrêstige. ; en hwa't earst nei it droegjen fan it wetter ynstapte, waerd folslein makke fan hokker sykte er ek hie.

15 En do’t Jezus my dêr ferdwine seach, sei er tsjin my: Sille jo sûn wirde? En ik antwirde: Hear, ik haw gjin man, as it wetter ûnrêstich is, om my yn 'e poel te setten.

16 En hy sei tsjin my: Kom oerein, nim dyn bêd op en rinne. En ik waerd dalik heal makke, en naem myn bêd op en gyng.

17 Do seine de Joaden tsjin Pilatus: Us Heare steedhâlder, bid him, freegje him op hokker dei it wie, dat er genêzen wier fen syn swakke.

18 De swakke antwirde: It wier op ’e sabbat.

19 De Joaden seine tsjin Pilatus: Hawwe wy net sein, dat er op ’e sabbat syn genêzingen dien hat en troch de oerste der duvels de duvels útdreaun hat?

20 Do kaem in oare Joad, en sei: Ik wier blyn, ik koe lûden hearre, mar gjinien sjen; en wylst Jezus lâns gie, hearde ik de mannichte foarbygean, en ik frege wat der wie?

21 Hja fortelden my, dat Jezus foarby gyng: do rôp ik, sizzende: Jezus, Soan fen David, ontfermje my oer my. En hy bleau stean en gebea dat ik ta him brocht wirde scoe, en sei tsjin my: Wat wolsto?

22 Ik sei: Heare, dat ik myn eagen krije mei.

23 En hy sei tsjin my: Wês jins oansjen; 24 Ek kaem in oare Joad út en sei: Ik wier in melaatske, en hy genêze my allinne troch syn wird, sizzende: Ik scil, wês rein; en no waerd ik suvere fen myn melaetskheit.

25 En in oare Joad kaem út en sei: Ik wie krom, en hy makke my rjucht troch syn wird.

26 En in frou, dy’t Veronica hiet, sei: Ik haw tolve jier lêst fan in bloedfloed, en ik rekke de soom fen syn klean oan, en op it stuit hâldde de floed fen myn bloed op.

27 Do seine de Joaden: Wy hawwe in wet, dat in frou net ta biwiis talitten wirde scil.

28 En nei oare dingen sei in oare Joad: Ik seach Jezus útnoege ta in brulloft mei syn learlingen, en der wie in gebrek oan wyn yn Kana yn Galiléa; 29 En do’t de wyn alhiel dronken wie, gebea er de tsjinstfeinten dat hja seis potten dy’t dêr stiene folje scoene mei wetter, en hja diene se oan ’e râne ta, en hy seinge se, en feroare it wetter yn wyn, en al it folk dronk, ferrast troch dit wûnder.

30 En in oare Joad stie op en sei: Ik seach Jezus leare yn 'e synagoge to Kapernaüm; en der wie yn 'e synagoge in man dy't in duvel hie; en hy rôp en sei: Lit my stean; wat hawwe wy mei dy te krijen, Jezus fan Nazareth? Binne jo kommen om ús te ferneatigjen? Ik wit dat jo de Hillige fan God binne.

31 En Jezus bestrafte him, sizzende: Wês stil, ûnreine geast, en kom út de man; en daliks kaem er út him, en die him hielendal gjin sear.

32 It folgjende waerd ek sein troch in Farizeeër; Ik seach dat der in grut selskip ta Jezus kaam út Galiléa en Judéa, en de seekust, en in protte lannen om de Jordaan hinne, en in protte sike minsken kamen ta him, en hy genêze se allegearre.

33 En ik hearde de ûnreine geasten roppen en sizzen: Do bist de Soan fan God. En Jezus joech har strang oan, dat se him net bekend meitsje soene.

34 Dêrnei sei in oare persoan, hwaens namme Centurio wier,: Ik seach Jezus to Kapernaüm, en ik smeekte him, sizzende: Heare, myn tsjinstfeint leit thús siik fen ’e ferlamming.

35 En Jezus sei tsjin my: Ik scil komme en him genêze.

36 Mar ik sei: Heare, ik bin net weardich, dat Jo ûnder myn dak komme scoe; mar sprek allinne it wird, en myn tsjinstfeint scil genêzen wirde.

37 En Jezus sei tsjin my: Gean hinne; en lyk as jo leaud hawwe, scil it dy dien wurde. En myn tsjinstfeint waard genêzen fan datselde oere ôf.

38 Do sei in ealman: Ik hie in soan to Kapernaüm, dy’t op de dea lei; en do't ik hearde, dat Jezus yn Galiléa kommen wier, gyng ik hinne en smeekte him dat er nei myn hûs delkomme soe en myn soan genêze soe, hwent hy stie op it punt fan 'e dea.

39 En hy sei tsjin my: Gean hinne, jins soan libbet.

40 En myn soan waerd genêzen fen dy ure ôf.

41 Njonken dizze rôpen ek in protte oaren fan 'e Joaden, sawol manlju as froulju, en seinen: Hy is wier de Soan fan God, dy't alle sykten allinne troch syn wird genêzen, en oan hwa't de duvels hielendal ûnderwurpen binne.

42 Guon fen hjarren seine fierders: Dizze krêft kin net útgean fen God. 43 Pilatus sei tsjin de Joaden: Hwerom binne de duvels jimme dokters net ûnderwurpen?

44 Guon fen hjarren seine: De krêft om de duvels to ûnderwerpen kin net útgean as fan God. 45 Mar oaren seine tsjin Pilatus: Hy hie Lazarus út 'e deaden opwekke, nei't er fjouwer dagen yn syn grêf west hie.

46 Do’t de steedhâlder dat hearde, sei er trillend tsjin de mannichte fen ’e Joaden: Hwet scil it jimme nuttich wêze om ûnskuldich bloed te ferjitten?

HAADSTIK 6 1 Do sei Pilatus Nikodemus byinoar, en de fyftjin mannen dy’t seine dat Jezus net berne wie troch hoererij, en sei tsjin hjar: Wat scil ik dwaen, om’t der in tumult is ûnder it folk.

2 Hja seine tsjin him: Wy witte it net; lit se der nei sjen dy't it tumult opwekke.

3 Do rôp Pilatus de mannichte wer en sei tsjin hjar: Jimme witte dat jimme in gewoante hawwe, dat ik jimme op it Peaskefeest ien finzene frijlitte scil; 4 Ik haw in bekende finzene, in moardner, dy't Barabbas hjit, en Jezus, dy't Kristus hjitte, yn hwa't ik neat fyn dat de dea fertsjinnet; hwa fen hjarren hawwe jimme dêrom in sin, dat ik jimme loslitte scoe?

5 Hja roppe allegearre en sizze: Lit ús Barabbas los.

6 Pilatus sei tsjin hjar: Hwet scil ik den dwaen mei Jezus, dy't Kristus hjitte?

7 Hja antwirden allegearre: Lit him krusige wirde.

8 Wer roppe hja en sizze tsjin Pilatus: Do bist net de freon fen keizer, astû dizze man loslitte? hwent hy hat ferklearre dat er de Soan fan God is en in kening. Mar binne jo oanstriid dat hy kening wêze soe, en net Cæsar?

9 Do sei Pilatus, fol mei grime, tsjin hjar: Jimme naasje hat altyd oproer west, en jimme binne altyd tsjin dyjingen dy’t jimme tsjindien hawwe?

10 En de Joaden antwirden: Hwa binne it, dy’t ús tsjindien hawwe?

11 Pilatus antwirde hjar: Jimme God, dy’t jimme forlost út ’e hurde slavernij fen ’e Egyptners, en dy oer de Reade See brocht hat as wie it droech lân, en dy yn ’e woastenije fiedselde mei manna en it fleis fen kwartels, en wetter brocht hat. út 'e rots, en joech dy in wet út 'e himel: 12 Jimme hawwe him op alle wegen oanstimd, en jimme begeare jimme in getten keal, en jimme oanbidden it, en offeren dêroan, en seinen: Dit binne dyn goaden, o Israel, dy’t dy út Egyptelân brocht hawwe.

13 Om hwaens dyn God oanstriid hat dy to fordjergjen; mar Mozes pleit foar dy, en dyn God hearde him, en forjoech dyn ûngerjuchtichheit.

14 Dêrnei waerden jimme grimmitich tsjin en soene jimme profeten, Mozes en Aäron, deade hawwe, doe’t hja nei de tabernakel flechten, en jimme altiten tsjin God en syn profeten murken.

15 En opstien fen syn rjochterstoel, scoe er útgien wêze; mar de Joaden rôpen allegearre: Wy erkenne dat Cæsar kening is, en net Jezus.

16 Hwent dizze man, sadree't er berne wie, kamen de wizen en offeren him jeften; dy't Herodes it hearde, hy wie tige ûnrêstich, en soe him deade hawwe.

17 Do’t syn heit dat wist, flechte er mei him en syn mem Maria nei Egypte. Herodes, doe't er hearde dat er berne wie, soe him deade hawwe; en dêrom stjûrde en sloech alle bern dy't yn Bethlehem en yn 'e hiele kusten derfan wiene, fan twa jier âld en ûnder.

18 Do’t Pilatus dit ferslach hearde, waerd er bang; en befelende stilte ûnder it folk, dat lûd makken, sei er tsjin Jezus: Binne jo dan in kening?

19 En al de Joaden antwirden Pilatus: Hy is de persoan, dy’t Herodes socht to hawwen.

20 Do naem Pilatus wetter, wosk syn hannen foar it oantlit fen it folk en sei: Ik bin ûnskuldich oan it bloed fen dizze rjuchtfeardige; sjoch der nei.

21 En de Joaden antwirden en seine: Syn bloed kom oer ús en ús bern.

22 Do gebea Pilatus dat Jezus foar him brocht wirde, en sei tsjin him mei de folgjende wurden: 23 Dyn naasje hat dy oplein, dat hja in kening meitsje; dêrom feroardielje ik, Pilatus, dat jo slaen wurde neffens de wetten fan eardere steedhâlders; en dat jo earst bûn wurde, dan oan in krús hingje op dat plak dêr't jo no finzen binne; en ek twa kriminelen mei dy, waans nammen Dimas en Gestas binne.

HAADSTIK 7 1 Do gyng Jezus de seal út, en de beide dieven mei him.

2 En do’t hja op it plak kamen dat Golgotha hjitte, lutsen hja him syn klean út, en gongen him om mei in linnen kleed, en hja setten him in toarnkroan op ’e holle, en leine him in reed yn ’e hân.

3 En sa diene hja de beide dieven dy’t mei him krusige wierne, Dimas oan syn rjochterhân en Gestas oan syn lofterhân.

4 Mar Jezus sei: Heit, ferjou har; Want se witte net wat se dogge.

5 En hja fordielden syn klean, en hja smieten it lot oer syn kleed.

6 En it folk stie ûnderwilens by, en de oerpreesters en de âldsten fen ’e Joaden spotten mei him, sizzende: Oaren hat er rêden, lit er

him nou rêde as er kin; as hy de soan fan God is, lit er nou fan it krús delkomme.

7 En de soldaten bespotten him, en namen jittik en gal, offeren him it to drinken, en seine tsjin him: Astû kening biste fen ’e Joaden, rêd dysels út.

8 Do stiek Longinus, in soldaat, in spear, 1 yn 'e kant, en op it stuit kaam der bloed en wetter út.

9 En Pilatus skreau de titel op it krús yn Hebrieuske, Latynske en Grykske letters, nl. Dit is de kening fan 'e Joaden.

10 Mar ien fen ’e twa dieven dy’t mei Jezus krusige wierne, hwaens namme Gestas wier, sei tsjin Jezus: Asto de Christus bist, forlos dysels en ús.

11 Mar de dief, dy’t oan syn rjuchterhân krusige waerd, hwaens namme wie Dimas, antwirde, bistrafte him en sei: Bistû net freze foar God, dy’t ta dizze straf foroardiele is? Wy krije yndie rjocht en rjochtfeardich it neidiel fan ús dieden; mar dizze Jezus, wat kwea hat er dien?

12 Nei dit kreunen sei er tsjin Jezus: Hear, tink oan my, as Jo yn jins keninkryk komme.

13 Jezus antwirde en sei tsjin him: Wiswier siz ik dy, datstû hjoed mei my yn it paradys wêze scille.

HAADSTIK 8 1 En it wier om de sechsde oere hinne, en tsjuster wier oer it oantlit fen ’e hiele ierde oant de njoggende oere ta.

2 En do’t de sinne forskinen wier, sjuch, de foarkleed fen ’e timpel waerd skuord fan boppen nei ûnderen; en de rotsen waerden ek skuorre, en de grêven gyngen iepen, en in protte lichems fan hilligen, dy't sliepten, kamen op.

3 En om de njoggende ûre rôp Jezus mei in lûde stimme, sizzende: Hear, hear, lama zabacthani? dy't útlein wurdt, is: Myn God, myn God, wêrom hawwe Jo my ferlitten?

4 En nei dizze dingen sei Jezus: Heit, ik jou myn geast yn jins hannen; en dit sein hied, joech er de spoek op.

5 Mar do’t de centurion seach dat Jezus sa rôp joech de spoek op, forhearlike er God en sei: Wiswier, dit wie in rjochtfeardige man.

6 En al it folk dat der by stie, waerd tige ûnrêstich by it oansjen; en nei te tinken oer wat foarby wie, sloegen se op har boarsten, en gongen doe werom nei de stêd Jeruzalem.

7 En de centurion gyng nei de steedhâlder, en fertelde him alles hwet foarby wier; 8 En do’t er al dy dingen hearde, waerd er tige fertrietlik; 9 En rôp de Joaden byinoar en sei tsjin hjar: Hawwe jimme it wûnder sjoen fen ’e sinne-fertsjustering en al it oare dat barde, wylst Jezus stoarn wie?

10 En do’t de Joaden it hearden, antwirden hja tsjin ’e steedhâlder: De sinnefertsjustering barde neffens syn gewoane gewoanten.

11 Mar allegearre dy’t de kunde fan Kristus wiene, stiene op in ôfstân, lyk as de froulju dy’t Jezus folge wiene út Galiléa, en observearren al dizze dingen.

12 En sjuch, in man fen Arimathæa, mei de namme Jozef, dy’t ek in learling fan Jezus wie, mar net iepenlik, út eangst foar de Joaden, kaem ta de steedhâlder, en smeekte de steedhâlder, dat er him tastimming jaan soe de lichem fan Jezus fan it krús.

13 En de steedhâlder joech him talitten.

14 En Nikodemus kaem, en bracht in gemienskip fen mirre en aloë mei him mei in gewicht fan likernôch hûndert pûn; en hja namen Jezus mei triennen fan it krús del en bûnen him mei linnen doeken mei krûden, neffens de gewoante om ûnder de Joaden te begraven, 15 En hy lei him yn in nij grêf, dat Jozef boud hie, en út in rots snije litten hie, dêr’t nea ien yn set wier; en hja rôlen in greate stien nei de doar fen it grêf.

HAADSTIK 9 1 Do’t de ûnrjochtfeardige Joaden hearden dat Jozef it lichem fan Jezus begroeven hie, sochten hja Nikodemus; en dy fyftjin mannen dy't foar de steedhâlder tsjûge hiene, dat Jezus net berne wie troch hoererij, en oare goede persoanen dy't him goed dwaande hienen.

2 Mar do’t hja hjar allegearre ferburgen út eangst foar de Joaden, liet Nikodemus himsels oan hjar sjen en sei: Hoe kinne sokken as dizze yn ’e synagoge komme?

3 De Joaden antwirden him: Mar hoe doarstû yn 'e synagoge yngean, dy't in forbân mei Christus wier? Lit jo lot mei him wêze yn 'e oare wrâld.

4 Nikodemus antwirde: Amen; sa kin it wêze, dat ik myn lot mei him hawwe mei yn syn keninkryk.

5 Op deselde manier sei Jozef, do’t er ta de Joaden kaem, tsjin hjar.

Hwerom binne jimme lilk op my, dat’t it lichem fen Jezus fen Pilatus begeare haw? Sjuch, ik haw him yn myn grêf set, en him yn skjin linnen ferpakt, en in stien set by de doar fan it grêf.

6 Ik haw rjocht tsjin him dien; mar jimme hawwe dy rjochtfeardige minske ûnrjochtfeardich dien, troch him te krusigjen, him jittik te drinken te jaan, him mei toarnen te kroanjen, syn lichem te skuorjen mei swipen, en de skuld fan syn bloed op jimme del te bidden.

7 Do waerden de Joaden by it hearren fan dit ûnrêst en ûnrêst; en hja grepen Jozef, en gebean him foar de sabbat yn bewarring te setten, en bleauwen dêr oant de sabbat foarby wie.

8 En hja seine tsjin him: Doch belidenis; hwent op dit stuit is it net tastien dy gjin kwea oan te dwaan, oant de earste dei fan 'e wike komt. Mar wy witte dat jo in begraffenis net wurdich wurde achte; mar wy sille jins flêsk jaen oan 'e fûgels fan 'e loft en it bist fan 'e ierde.

9 En Jozef antwirde: Dy spraak is lyk as de spraak fen grutske Goliat, dy’t de libbene God smaed, to't er tsjin David spriek. Mar jimme skriftgelearden en dokters witte, dat God troch de profeet seit: Myn is de wraak, en ik scil jimme 1 kwea fortsjinje lyk as dat jimme my bedrige hawwe.

10 De God, dy’t jimme oan it krús ophongen hawwe, is by steat om my út jimme hannen to rêdden. Al dyn kwea sil weromkomme op dy.

11 Hwent de steedhâlder, do’t er syn hannen wosken, sei: Ik bin klear út it bloed fen dizze rjochtfeardige. Mar jimme antwirden en rôpen: Syn bloed kom oer ús en ús bern. Lykas jimme sein hawwe, meie jimme foar altyd omkomme.

12 En de âldsten fen ’e Joaden, dy’t dizze wirden hearden, waerden tige lilk; en Jozef grepen en sette him yn in keamer dêr't gjin finster wie; hja makken de doar fêst en setten in segel op it slot; 13 En Annas en Kajafas setten der in wacht op, en rieplachten rie mei de preesters en de Leviten, dat hja allegearre nei de sabbat gearkomme scoene, en hja betochten ta hokker dea hja Jozef deadzje scoene.

14 Do’t hja dat dien hiene, befelen de oersten, Annas en Kajafas, dat Jozef nei foaren brocht wirde.

HAADSTIK 10 1 Do’t de hiele gemeinte dat hearde, bewûnderen hja en waerden hjar forbjustere, hwent hja founen itselde segel op it slot fen ’e keamer, en koene Jozef net fine.

2 Do gyng Annas en Kajafas foart, en wylst hja allegearre bewûnderen oer it fuortgean fan Jozef, sjuch, ien fen ’e soldaten, dy’t it grêf fan Jezus bewarre, spriek yn ’e gemeinte.

3 Dat wylst hja it grêf fen Jezus waerden, wier der in ierdbeving; en wy seagen in ingel fan God de stien fan it grêf ôfrôle en derop sitten; 4 En syn oantlit wier as bliksem en syn klean as snie; en wy waarden troch eangst as deaden.

5 En wy hearden in ingel tsjin de froulju sizzen by it grêf fan Jezus: Eangje net; Ik wit dat jo Jezus sykje dy't krusige is; hy is opstien lykas er foarsein hat.

6 Kom en sjuch it plak dêr't er lein is; en gean fuort en fertel syn learlingen dat Hy opstien is út 'e deaden, en Hy scil foar jimme nei Galiléa gean; dêr scille jimme him sjen lyk as er jimme sein hat.

7 Do rôpen de Joaden al de soldaten byinoar dy’t it grêf fan Jezus hâlde, en seine tsjin hjar: Hwa binne dy froulju, dêr’t de ingel ta spriek? Wêrom hawwe jo se net grypt?

8 En de soldaten antwirden en seine: Wy witte net hwa't de froulju wierne; boppedat binne wy troch eangst as deade wurden wurden, en hoe koene wy dy froulju gripe?

9 En de Joaden seine tsjin hjar: Sa wier as de Heare libbet, leauwe wy jimme net.

10 De soldaten antwirden en seine tsjin de Joaden, do’t jimme Jezus safolle wûnders seagen en hearden, en Him net leauden, hoe scille jimme ús leauwe? Jimme seine goed: Sa wier as de Heare libbet, hwent de Heare libbet wier.

11 Wy hawwe heard dat jimme Jozef, dy’t it lichem fen Jezus begroeven hawwe, opsluten yn in keamer, ûnder in slûs dat fersegele wier; en do't jimme it iependienen, founen him dêr net.

12 Lit jo Jozef dan meitsje, dy't jo yn 'e keamer ûnder bewarring hawwe setten, en wy sille Jezus opwekke, dy't wy yn it grêf bewake hawwe.

13 De Joaden antwirden en seine: Wy scille Jozef fortbringe, jimme meitsje Jezus. Mar Joazef is yn syn eigen stêd Arimathæa.

14 En de soldaten antwirden: As Jozef yn Arimathæa is, en Jezus yn Galiléa, den hearden wy de ingel de froulju op de hichte bringe.

15 Do’t de Joaden dat hearden, waerden hjar bang, en seinen ûnder hjarren: As dizze dingen op ien of oare manier iepenbier wurde scoene, den scil elk lichem yn Jezus leauwe.

16 Do sammelen hja in greate som jild, en joegen it de soldaten, sizzende: Sis jimme tsjin it folk, dat de learlingen fen Jezus kamen yn ’e nacht do’t jimme sliepten en it lichem fen Jezus stellen hawwe; en as Pilatus, de steedhâlder, dit hearre soe, dan sille wy him foldwaan en jo befeiligje.

17 Do namen de soldaten it jild, en seine lyk as de Joaden hjar ynstruearre wierne; en hjar gerucht waerd ferspraat ûnder it folk.

18 Mar in preester Pinees, Ada, in skoalmaster, en in Levyt, mei de namme Ageus, hja kamen trije fen Galiléa to Jeruzalem, en fortelden de oerpreesters en allegearre dy’t yn ’e synagogen wierne, sizzende: 19 Wy hawwe Jezus sjoen, dy't jimme krusige hawwe, pratend mei syn alve learlingen, en sitten yn hjar formidden op 'e Oliveberch, en sei tsjin hjar: 20 Gean út yn 'e hiele wrâld, preekje it Evangeelje oan alle folken, doopt se yn 'e namme fan 'e Heit en de Soan en de Hillige Geast; en hwa't leaut en doopt wirde scil, scil rêden wirde.

21 En do't er dit tsjin syn learlingen sein hie, seagen wy him opstean nei de himel.

22 Do’t de oerpreesters, en de âldsten en de Leviten dit hearden, seine hja tsjin dizze trije mannen: Jou de God fen Israël eare, en doch him bilidenis, oft dy dingen wier binne, dy’t jimme sizze dat jimme sjoen en heard hawwe. .

23 En hja antwirden en seine: Sa wier as de Heare fen ús âffears libbet, de God fen Abraham, en de God fen Izaäk, en de God fen Jakob, lyk as wy Jezus mei syn learlingen praten hearden, en lyk as wy Him nei de himel opkommen seagen. , sadat wy de wierheid oan jo hawwe relatearre.

24 En de trije mannen fierder antwirden en seinen, dy wirden tafoege: As wy de wirden, dy't wy Jezus sprieken hearden, net hawwe, en dat wy Him nei de himel opkommen seagen, scoene wy skuldich wêze oan sûnde.

25 Do gyngen de oerpreesters daliks oerein, en holden it wetboek yn 'e hannen, toveren dy mannen, sizzende: Jimme scille hjirnei net mear forklearje hwet jimme oer Jezus spritsen hawwe.

26 En hja joegen hjarren in greate som jild, en stjûrden oare lju mei hjarren, dy’t hjar nei hjar lân bringe scoene, dat hja op gjin inkelde wize to Jeruzalem bliuwe mochten.

27 Do kamen de Joaden allegearre byinoar, en hja sprieken de meast jammerdearlike soarch út, en seine: Wat is dit ûngewoane ding dat bard is yn Jeruzalem?

28 Mar Annas en Kajafas treaste hjarren, sizzende: Hwerom scoene wy de soldaten leauwe, dy't it grêf fen Jezus wachte, troch ús to sizzen, dat in ingel de stien fen 'e doar fen it grêf ôfrôle?

29 Faaks hawwe syn eigen learlingen dat hjar sein, en hjarren jild jûn, dat hja dat sizze scoene, en hja namen sels it lichem fen Jezus wei.

30 En bisink dit, dat der gjin eare to jaen is oan frjemdlingen, hwent hja hawwe ek in greate som fen ús nommen, en hja hawwe ús forklearre neffens de ynstruksjes, dy't wy hjar joegen. Se moatte of trou wêze oan ús, of oan 'e learlingen fan Jezus.

En hja baden Elisa, en hy gyng trije dagen mei hjar om, en hja koene him net fine.

4 En harkje my nou, o Israëls soannen, en lit ús minsken stjûre op ’e bergen fen Israël, dat de geast Jezus net miskien wegfierd hat en him dêr miskien fine en sêd wirde.

5 En de rie fen Nikodemus hie it hiele folk wol behagen; en hja stjûrden mannen út dy't Jezus sochten, mar koenen him net fine; en hja kearden werom en seine: Wy gongen alles om, mar koene Jezus net fine, mar wy hawwe Joazef fûn yn syn stêd Arimathæa.

6 En de oersten, dy’t dat hearden, en al it folk, wierne bliid, en priizgen de God fen Israël, hwent Jozef waerd foun, dy’t hja yn in keamer opsluten hiene en net fine koene.

7 En do’t hja in greate gemeinte foarme hiene, seinen de oerpreesters: Hwat scille wy Jozef ta ús bringe om mei him to sprekken?

8 En hja namen in stik papier, skreaunen him en seine: Frede mei dy en dyn hiele húshâlding! Wy witte dat wy tsjin God en dy misledige hawwe. Wês bliid om ús jo heiten op besite te bringen, want wy wiene folslein ferrast troch jo ûntkommen út 'e finzenis.

9 Wy witte dat it in kwea-aardige rie wie dy’t wy tsjin dy nommen hawwe, en dat de Heare foar dy soarge hat, en dat de Heare sels dy forlost hat fan ús plannen. Frede mei dy, Jozef, dy't eare is ûnder it hiele folk.

10 En hja keasden saun út Jozefs freonen, en seine tsjin hjar: As jimme by Jozef komme, groetsje him yn frede, en jou him dizze brief.

11 En do’t de mannen by Joazef kamen, groetten hja him yn frede, en joegen him de brief.

12 En do’t Jozef it lêzen hie, sei er: Priizge de Heare God, dy’t my forlost hat fen ’e Israëliten, dat hja myn bloed net forjitte koene.

Seinge is God, dy't my ûnder dyn wjukken beskerme hat.

13 En Jozef tute hjar, en naem hjar yn syn hûs. En de oare moarns gyng Jozef op syn ezel, en gyng mei hjarren nei Jeruzalem.

14 En do’t al de Joaden dat hearden, gyngen hja út him temjitte, en rôpen, sizzende: Frede mei dyn komst hjirre, heit Jozef!

15 En hy antwirde: De wolfeart fen ’e Heare is by al it folk.

16 En hja tuten him allegearre; en Nikodemus naam him nei syn hûs, nei't er in grut fermaak makke hie.

17 Mar de oare moarns, in tariedingsdei, seine Annas, en Kajafas en Nikodemus tsjin Jozef: Doch belidenis foar de God fen Israël, en antwis ús al dy fragen dy’t wy dy stelle scille; 18 Hwent wy binne tige ûnrêstich, datstû it lichem fen Jezus begroeven hast; en dat' do't wy dy yn in keamer opsletten hiene, koene wy dy net fine; en sûnt dy tiid binne wy bang west, oant dizze tiid dat jo ûnder ús ferskine. Fertel ús dêrom foar God, alles wat bard is.

19 Do antwirde Jozef en sei: Jimme hawwe my wierlik bisletten, de dei fen ’e tarieding, oant de moarns ta.

20 Mar wylst ik midden yn ’e nacht oan it bidden stie, wier it hûs omsingele mei fjouwer ingels; en ik seach Jezus as de glâns fan 'e sinne, en foel út eangst op 'e ierde.

21 Mar Jezus, dy’t myn hân fêsthâlde, tilde my fan ’e grûn, en de dauwe waerd doe op my sprinzge; mar hy fage myn oantlit, tute my en sei tsjin my: Eangje net, Joazef; sjoch nei my, want ik bin it.

22 Do seach ik him oan, en sei: Rabboni Elias! Hy antwirde my: Ik bin net Elias, mar Jezus fan Nazareth, waans lichem jo begroeven hawwe.

23 Ik sei tsjin him: Sjuch my it grêf dêr’t ik dy yn lei.

24 Do brocht Jezus my by de hân, brocht my nei it plak dêr't ik him lei, en liet my de linnen klean en de servet sjen, dy't ik him om 'e holle lei. Doe wist ik dat it Jezus wie, en oanbea him, en sei: Seinge dy't komt yn 'e namme des Heare.

25 Jezus naem my wer by de hân, brocht my nei Arimathæa nei myn eigen hûs, en sei tsjin my: Frede mei dy; mar gean net út dyn hûs oant de fjirtichste deis; mar ik moat nei myn learlingen ta.

HAADSTIK 11 HAADSTIK 12 1 Do gyng Nikodemus oerein en sei: Jimme sizze rjocht, o soannen fen Israël, jimme hawwe heard hwat dy trije mannen sward hawwe by de wet Gods, dy’t seine: Wy hawwe Jezus sjoen sprekken mei syn learlingen op de Oliveberch, en wy seagen him opstean nei de himel.

2 En de Skrift leart ús dat de sillige profeet Elia opnommen is nei de himel; en Elisa waerd frege troch de soannen fen 'e profeten: Wêr is ús heit Elia? Hy sei tsjin hjar, dat er opnommen is nei de himel.

3 Do seine de profeten soannen tsjin him: Miskien hat de geast him op ien fen ’e bergen fen Israël brocht, dêr scille wy him miskien fine.

1 Do’t de oerpreesters en al dy dingen hearden, waerden hja forbjustere, en foelen mei hjar oantlit op ’e ierde as deaden, en rôpen elkoar en seine: Wat is dit bûtengewoane teken dat bard is yn Jeruzalem? Wy kenne de heit en mem fan Jezus.

2 En in sekere Levyt sei: Ik ken in protte fen syn sibben, godstsjinstige minsken, dy’t wend binne om de God fen Israël, yn ’e timpel, mei gebeden offeren en brânoffers to offerjen.

3 En do’t de hegepreester Simeon him yn ’e earmen naam. hy sei tsjin him: Heare, lit jo nou jins tsjinstfeint yn frede gean, neffens jins wird; hwent myn eagen hawwe jins heil sjoen, dy'tstû klearmakke hast foar it oantlit fen alle folken: in ljocht om de heidenen to forljochtsjen, en de hearlikheit fen dyn folk Israël.

4 Simeon seinge lykwols Marije, de mem fen Jezus, en sei tsjin hjar: Ik ferklearje it dy oer dat bern; Hy is oansteld foar de fal en it opstean fan in protte, en foar in teken dat tsjinsprutsen wurde sil.

5 Ja, in swurd scil ek troch jins eigen siel trochbokje, en de tinzen fen in protte herten scille iepenbiere wirde.

6 Do seine alle Joaden: Lit ús nei dy trije mannen stjoere, dy’t seinen dat se him praten seagen mei syn learlingen op de Oliveberch.

7 Dêrnei fregen hja hjar hwet hja sjoen hiene; dy't ienriedich antwurde: Yn it bywêzen fan 'e God fan Israel befêstigje wy dat wy Jezus dúdlik seagen praten mei syn learlingen op 'e Oliveberch, en opstean nei de himel.

8 Do namen Annas en Kajafas hjar op aparte plakken, en ûndersochten hjar byinoar; dy't unanym de wierheid bekenten en seine: hja hiene Jezus sjoen.

9 Do seine Annas en Kajafas: Us wet seit: Troch de mûle fen twa of trije tsjûgen scil elk wird fêststeld wirde.

10 Mar wat hawwe wy sein? De sillige Henoch behaagde God, en waard oerset troch it wurd fan God; en it grêf fen 'e sillige Mozes is bekend.

11 Mar Jezus waerd oan Pilatus oerlevere, slingere, mei toarnen kroane, op spuid, mei in spear trochstutsen, krusige, stoar oan it krús en begroeven, en syn lichem, de eare Joazef begroeven yn in nij grêf, en hy tsjûget dat er seach him yn libben.

12 En boppedat hawwe dizze mannen forklearre, dat hja him seagen praten mei syn learlingen op de Oliveberch, en opstean nei de himel.

13 Do kaem Jozef oerein. sei tsjin Annas en Kajafas: Jimme meie terjochte ûnder in grutte ferrassing wêze, dat jimme sein binne, dat Jezus libbet en nei de himel opgien is.

14 It is wierlik in ding, dat er net allinne sels út 'e deaden opstean scoe, mar ek oaren opwekke út har grêven, dy't troch in protte sjoen binne yn Jeruzalem.

15 En harkje my no in bytsje: wy kenden allegearre de sillige Simeon, de hegepryster, dy't Jezus as in berntsje yn 'e timpel yn 'e earm naam.

16 Dyselde Simeon hie twa eigen soannen, en wy wierne allegearre by hjar dea en by hjar begraffenis.

17 Gean dêrom hinne en sjuch hjar grêven, hwent dy binne iepen, en hja binne opstien; 18 Guon hawwe wol it lûd fen hjar stimmen yn it gebed heard, mar hja scille mei gjinien prate, mar hja bliuwe sa stom as deaden.

19 Mar kom, lit ús nei hjar ta gean en ús mei alle earbied en foarsichtichheit tsjin hjar hâlde. En as wy se kinne swarre, miskien sille se ús wat fan 'e mystearjes fan har opstanning fertelle.

20 Do’t de Joaden dat hearden, waerden hja tige bliid.

21 Do teagen Annas en Kajafas, Nikodemus, Jozef en Gamaliel nei Arimathæa, mar founen se net yn hjar grêven; mar rûn troch de stêd, bûnen se har op har bûgde knibbels by har devoasjes: 22 Do groeten hja hjar mei alle earbied foar God en brochten hja hjar nei de synagoge to Jeruzalem; 23 En hja leine it yn hjar hannen, en swarden hjar by God Adonai en de God fen Israël, dy’t ta ús âffears spritsen hat troch de wet en de profeten, sizzende: As jimme Him leauwe dy’t jimme út ’e deaden opwekke hat, om Jezus te wêzen, sis ús wat jo sjoen hawwe en hoe't jo út 'e deaden opwekke binne.

24 Charinus en Lenthius, de beide soannen fen Simeon, trillen doe’t hja dit hearden, en waerden fersteurd en kreunde; en tagelyk seagen se nei de himel, makken se it teken fan it krús mei de fingers op 'e tonge.

25 En dalik sprieken hja en seine: Jou elk fen ús wat papier, en wy scille jimme allegearre opskriuwe, hwet wy sjoen ha. En elk sieten en skreauwen, sizzende: HAADSTIK 13 1 O Heare Jezus en Heit, dy't God binne, ek de opstanning en it libben fan 'e deaden, jou ús tastimming om jins mystearjes te ferkundigjen, dy't wy nei de dea sjoen hawwe, ta jins krús hearre; hwent wy binne by jins namme sward.

2 Hwent dû hast jins tsjinstfeinten ferbean de ferburgen dingen te ferkundigjen, dy’t troch jins godlike macht yn ’e hel brocht binne.

3 Do’t wy by ús âffears yn ’e djipte fan ’e hel pleatst waarden, yn ’e swartens fan ’e tsjusternis, ferskynde der ynienen de kleur fan ’e sinne as goud, en in substansjeel poarperkleurich ljocht dat it plak ferljochte.

4 Op dit stuit wie Adam, de heit fan it hiele minskdom, mei al de patriarchen en profeten, bliid en sei: Dat ljocht is de skriuwer fan it ivige ljocht, dy't tasein hat ús oer te setten ta it ivige ljocht.

5 Do rôp de profeet Jesaja en sei: Dit is it ljocht fen ’e Heit en de Soan fen God, neffens myn profesije, do’t ik op ierde libbe.

6 It lân Sabulon en it lân fen Nefthalim oan de oare kant fan de Jordaan, in folk dat yn it tsjuster omgie, seach in grut ljocht; en foar dyjingen dy't wennen yn it gebiet fan it skaad fan 'e dea, is ljocht opstien. En no is er kommen en hat ús dy't yn 'e dea sieten ferljochte.

7 En wylst wy allegearre bliid wiene yn it ljocht dat oer ús skynde, kaem ús heit Simeon ûnder ús, en lokwinsjend it hiele selskip, en sei: Ferhearlikje de Heare Jezus Kristus, de Soan fan God. 8 Dy’t ik yn myn earmen naam doe’t in berntsje yn ’e timpel, en troch de Hillige Geast beweecht, tsjin him sei en erkende: 1 Dat no myn eagen jins heil sjoen hawwe, dy’tstû taret hast foar it oantlit fen alle folken. , in ljocht om de heidenen te ferljochtsjen en de gloarje fan jo folk Israel.

9 En al de hilligen dy’t yn ’e djipte fen ’e hel wierne, dy’t dit hearden, wiene des te mear bliid.

10 Dêrnei kaem der ien nei foaren as in lytse kluzener, en waerd troch elk frege: Hwa bistû?

11 Dêrop antwirde er: Ik bin de stim fen ien dy’t ropt yn ’e woastenije, Jehannes de Doper, en de profeet fan ’e Allerheechste, dy’t foar syn komst gyng om syn wei to rieden, om syn folk de kennis fan heil to jaen foar de ferjouwing fan sûnden.

12 En ik Jehannes, do't ik Jezus ta my kommen seach, troch de Hillige Geast beweecht, sei ik: Sjuch it Lam Gods, sjuch Him, dy't de sûnden fen 'e wrâld weinimmt.

13 En ik doopte him yn 'e rivier de Jordaan, en seach de Hillige Geast oer him delkomme yn 'e foarm fan in douwe, en hearde in stimme út 'e himel, sizzende: Dit is myn leafste Soan, yn hwa't ik in wolwêzen haw.

14 En no, wylst ik foar him hinne gyng, kaem ik hjir del om jo yn 'e kunde te bringen, dat de Soan fan God ús neist bisykje scil, en as de maitiid út 'e hege ta ús komme scil, dy't yn tsjuster binne en de skaad fan 'e dea.

HAADSTIK 14 1 Mar do’t de earste man, ús heit Adam, dizze dingen hearde, dat Jezus doopt wie yn de Jordaan, rôp er syn soan Seth en sei: 2 Ferklearje oan dyn soannen, de patriarchen en profeten, al dy dingen, dystû heard hast fan Michael, de aartsingel, doe't ik dy stjûrde nei de poarten fan it Paradys, om God te smeekjen dat Er myn holle salve soe as ik siik wie.

3 Do Seth, tichterby kommen ta de aartsvaders en profeten, sei: Ik Seth, do't ik ta God bea by de poarten fen it Paradys, seach de ingel des Heare, Michael forskynde my, sizzende: Ik bin ta dy stjoerd fen 'e Heare ; Ik bin beneamd ta presidint oer minsklike lichems.

4 Ik sis tsjin dy, Seth, bid net mei triennen ta God, en bid him om de oalje fen ’e beam fen barmhertichheid, dêr’t jins heit Adam mei salve scil foar syn hollepine; 5 Hwent dû kinst it op gjin inkelde wize krije oant de lêste dei en tiden, nammentlik oant fiif tûzen en fiifhûndert jier foarby binne.

6 Dan sil Kristus, de barmhertichste Soan fan God, op ierde komme om it minsklik lichem fan Adam wer op te wekken, en tagelyk de lichems fan 'e deaden op te wekken, en as er komt, sil er doopt wurde yn 'e Jordaan: 7 Den scil er mei de oalje fen syn barmhertichheid allegearre salve dy’t yn him leauwe; en de oalje fan syn barmhertigens sil trochgean oan takomstige generaasjes, foar dyjingen dy't berne wurde sille út it wetter en de Hillige Geast ta it ivige libben.

8 En as yn dy tiid de barmhertichste Soan fan God, Kristus Jezus, op ierde delkomt, scil Hy ús heit Adam yn it Paradys yntrodusearje, oan 'e beam fan genede.

9 Do’t al de aartsvaders en profeten al dy dingen fen Seth hearden, waerden hja mear bliid.

HAADSTIK 15 1 Wylst al de hilligen har bliid wiene, sjuch, de satan, de prins en de kaptein fen ’e dea, sei tsjin de prins fen ’e hel: 2 Meitsje jo klear om Jezus fen Nazaret sels te ûntfangen, dy't rôp dat er de Soan fan God wie, en dochs in man wie dy't bang wie foar de dea, en sei: Myn siel is treurich oant de dea ta.

3 Boppedat die er my en in protte oaren in protte skea; foar dyjingen dy't ik blyn en kreupel makke en ek dy't ik mei ferskate duvels pinige, genêze hy troch syn wurd; ja, en dejingen dy't Ik dea nei dy brocht hat, nimt er dy mei geweld ôf.

4 Dêr antwirde de foarst fen ’e hel tsjin de satan: Hwa is dy sa machtige foarst, en dochs in man dy’t bang is foar de dea?

5 Hwent al de machtigen fen ’e ierde binne ûnderwurpen oan myn macht, dy’t Jo troch jins macht ûnderwurpen hawwe.

6 Mar as hy sa machtich is yn syn minsklike natuer, dan befêstigje ik jo foar wierheid, dat hy almachtig is yn syn godlike natuer, en gjin minske kin syn macht tsjinhâlde.

7 Doe’t er dêrom sei dat er bang wie foar de dea, makke er fan doel om dy te fernieljen, en ûngelokkich scil it dy wêze foar ivige ieuwen.

8 Do antwirde de satan, en sei tsjin de foarst fen ’e hel: Hwerom hastû twifele utsprutsen en bang west dy Jezus fen Nazareth oan to nimmen, jins tsjinstanner en myn?

9 Wat my oanbelanget, ik haw him forsocht en myn âld folk, de Joaden, opwekke mei iver en grime tsjin him?

10 Ik skerpe de spear om syn lijen; Ik mong de gal en jittik, en gebea dat er it drinke soe; Ik makke it krús klear om him te krusigjen, en de spikers om troch Ibis hannen en fuotten te stekken; en no is syn dea tichtby, ik scil him hjirhinne bringe, ûnderwurpen oan dy en my.

11 Do antwirde de foarst fen ’e hel en sei: Do hast no tsjin my sein, dat er my de deaden mei geweld weinommen hat.

12 Dy’t hjir bewarre bleaun binne oant se wer op ierde libje soene, waerden dêrwei weinommen, net troch har eigen macht, mar troch gebeden ta God dien, en har almachtige God naam se fan my ôf.

13 Hwa is dan dy Jezus fen Nazareth, dy’t troch syn wird de deaden fan my ôfnommen hat, sûnder ta God to bidden?

14 Miskien is it dyselde dy’t Lazarus fan my ôfnommen hie, nei’t er fjouwer dagen dea west hie, en stonk en wie rot, en dêr’t ik as deade fan hie, mar hy brocht him troch syn macht wer ta libben .

15 De satan antwirde en antwirde tsjin de foarst fen ’e hel: It is deselde persoan, Jezus fen Nazareth.

16 En do’t de foarst fen ’e hel it hearde, sei er tsjin him: Ik beswier dy by de machten dy’t dy en my binne, datstû him net ta my bringe.

17 Hwent do’t ik hearde fen ’e krêft fen syn wird, bibbere ik fen eangst, en al myn goddeleaze selskip waerd tagelyk yn ’e skuor; 18 En wy koenen Lazarus net oanhâlde, mar hy skodde himsels, en mei alle tekens fan kwea gyng er daliks fan ús ôf; en de ierde dêr't it deade lichem fan Lazarus yn siet, makke him op it stuit yn libben.

19 En ik wit no dat hy de Almachtige God is, dy't sokke dingen dwaan koe, dy't machtich is yn syn hearskippij en machtich yn syn minsklike natuer, dy't de Ferlosser fan 'e minsken is.

20 Bring dizze persoan dêrom net hjirhinne, hwent hy scil allegearre dy’t ik ûnder ûnleauwe yn de finzenis hâlde, yn frijlitting sette, en mei de boeien fen hjar sûnden bûn, en scil hjar liede ta it ivige libben.

HAADSTIK 16 1 En wylst de satan en de foarst fen ’e hel sa tsjin inoar praetten, waerd der ynienen in stimme as fen tonger en it razen fen wyn, sizzende: Ferhef jimme poarten, o foarsten! en wês ferheffe, o ivige poarten, en de kening der hearlikheid scil ynkomme.

2 Do’t de foarst fen ’e hel dat hearde, sei er tsjin de satan: Gean wei, en gyng út myn wenningen; as jo in machtige strider binne, fjochtsje dan mei de kening fan 'e gloarje. Mar wat hawwe jo mei him te dwaan?

3 En hy smiet him út syn wenningen.

4 En de foarst sei tsjin syn goddeleaze offisieren: Slút de koperen poarten fen ’e wredens, en meitsje se fêst mei izeren stangen, en fjochtsje moedich, dat wy net finzen nommen wirde.

5 Mar do’t al it selskip fen ’e hilligen dat hearde, sprieken hja mei in lûde stim fan grime ta de foarst fan ’e hel: 6 Iepenje jins poarten, dat de kening der hearlikheit ynkomme mei.

7 En de godlike profeet David rôp sizzende: Haw ik net, do’t ik op ierde wier profetearre en sei: O, dat de minsken de Heare priizgje wolle om syn goedens en om syn wûnderwurken oan ’e minskebern.

8 Hwent Hy hat de koperen poarten stikken slein, en de izeren traaljes snije. Hy hat se nommen fanwegen harren ûngerjuchtichheit, en om hjar ûngerjuchtichheit binne hja benaud.

9 Hjirnei spriek in oare profeet, nammentlik de hillige Jesaja, ek ta al de hilligen, haw ik jimme net mei rjocht profetearre doe’t ik op ierde libbe?

10 De deaden scille libje, en hja scille wer opstean dy’t yn hjar grêven binne, en hja scille bliid wêze dy’t op ierde binne; hwent de dauwe dy't fen 'e Heare is, scil hjar forlossing bringe.

11 En ik sei op in oar plak: O dea, wêr is dyn oerwinning? O dea, wêr is dyn angel?

12 Do’t al de hilligen dit hearden, sprieken troch Jesaja, seine hja tsjin de foarst fen ’e hel: Iepenje no dyn poarten en nim dyn izeren stangen wei; hwent dû scilst nou bûn wêze en gjin macht hawwe.

13 Do kaem der in greate stimme, lyk as fen it lûd fen tonger, sizzende: Ferhef dyn poarten, o foarsten! en wurde ferheven, do poarten fan 'e hel, en de kening fan' e hearlikheid sil yngean.

14 De foarst fan ’e hel, dy’t deselde stim werhelle, rôp as hie er ûnwittend west: Hwa is dy kening fan de hearlikheid?

15 En David antwirde de oerste fen ’e hel, en sei: Ik begryp de wirden fen dy stimme, hwent ik spritsen se troch syn geast. En no, sa't ik hjirboppe sein haw, sis ik tsjin dy, de Heare sterk en machtich, de Heare machtich yn 'e striid: Hy is de kening fan 'e hearlikheid, en Hy is de Heare yn 'e himel en op ierde; 16 Hy hat delsjoen, om it kreunen fen ’e finzenen to hearren, en dejingen dy’t ta de dea steld binne, los to litten.

17 En no, do smoarge en stjonkende prins fen ’e hel, doch dyn poarten iepen, dat de kening der hearlikheit yngean mei; hwent Hy is de Heare fen 'e himel en ierde.

18 Wylst David dit sei, ferskynde de machtige Heare yn 'e foarm fan in man, en ferljochte dy plakken dy't ea earder yn tsjuster west hienen, 19 En hja briek de keatlingen út, dy’t foarhinne net brekke koene; en mei syn ûnoerwinlike krêft besochten dejingen dy't yn it djippe tsjuster sieten troch ûngerjuchtichheit en it skaad fan 'e dea troch sûnde.

HAADSTIK 17 1 De goddeleaze dea en har wrede offisieren dy't dizze dingen hearden, waerden yn har ferskate keninkriken eangst, doe't se de helderheid fan it ljocht seagen, 2 En Kristus sels ferskynde hommels yn hjar wenplakken; hja rôpen dêrom en seinen: Wy binne troch dy bûn; do liket ús betizing fan doel foar it oantlit des Heare.

3 Hwa bistû, dy’t gjin teken fen fordjerring hast, mar dat ljochte uterlik, dat in folslein biwiis is fen jins greatens, dêr’tst dochs neat fan lykje te nimmen?

4 Hwa bistû, sa machtich en sa swak, sa grut en sa lyts, in gemiene en dochs in soldaat fan 'e earste rang, dy't yn 'e foarm fan in feint as in gewoane soldaat befelje kin?

5 De kening fan de gloarje, dea en libben, hoewol ienris fermoarde oan it krús?

6 Hwa leit dea yn it grêf, en is libbend op ús delkommen, en yn jins dea trille alle skepsels, en al de stjerren waerden beweech, en hast no dyn frijheid ûnder de deaden, en jowst ús legioenen ûnrêst?

7 Hwa bistû, dy’t de finzenen frijlitte dy’t troch de erfsûnde yn keatlingen fêstholden en se yn har eardere frijheid bringt 8 Hwa bistû, dy’t sa hearlik en godlik in ljocht útspriede oer dyjingen dy’t blyn makke binne troch it tsjuster fan de sûnde?

9 Op deselde manier waerden alle legioenen fan duvels mei lyksoartige ôfgriis grypt, en mei de meast ûnderdanige eangst rôpen en seine: 10 Wêr komt it wei, o Jezus Kristus, dat jo in man binne sa machtich en hearlik yn majesteit, sa helder dat er gjin plak hat, en sa suver dat er gjin misdied hat? Want dy legere wrâld fan 'e ierde, dy't ea oant no ta oan ús ûnderwurpen wie, en dêr't wy skatting fan krigen hawwe, hat ús noch noait sa'n deade stjoerd, noch noait sokke jeften as dizze oan 'e foarsten fan 'e hel stjoerd.

11 Hwa bisto dêrom, dy’t mei sa’n moed ûnder ús wenplakken yngiet en net allinne net bang bist om ús mei de grutste straffen te driigjen,

mar ek stribbet om alle oaren te rêden út de keatlingen dêr’t wy se yn hâlde?

12 Miskien bist dy Jezus, dêr’t de satan no krekt tsjin ús foarst oer spriek, datstû troch de dea fan it krús de macht fan de dea te ûntfangen hast.

13 Do, de kening fan de hearlikheid, dy't de dea fertrape, grypte de prins fan 'e hel, ûntsloech him al syn macht, en naam ús ierdske heit Adam mei ta syn eare.

HAADSTIK 18 1 Do naem de foarst fen ’e hel de satan, en sei mei greate oanwizing tsjin him: O prins fen ’e fordjerring, skriuwer fen Beëlzebul syn nederlaach en forbanning, de spot fen Gods ingels en wearze troch alle rjuchtfeardigen! Wat hat dy oanstriid om sa te dwaan?

2 Jo soene de kening fan de hearlikheid krusigje, en troch syn ferneatiging hawwe jo ús beloften makke fan tige grutte foardielen, mar as in dwaas wist jo net wat jo wiene.

3 Hwent sjuch nou, dat Jezus fen Nazaret, mei de glâns fan syn hearlike godlikens, alle ôfgryslike machten fan tsjuster en dea op de flecht bringt; 4 Hy hat ús finzenissen fan boppen nei ûnderen ôfbrutsen, al de finzenen ôfsetten, allegearre dy’t bûn binne frijlitten, en allegearre dy’t eartiids wend wiene ûnder it gewicht fen hjar piningen te kreunen, hawwe ús nou beledige, en wy binne like ferslein troch harren gebeden.

5 Us goddeleazen hearskippijen binne ûnderwurpen, en gjin diel fen ’e minskheid is no mear oer yn ús ûnderwerping, mar oan ’e oare kant, se allegearre moedich ta ús; 6 Al doarsten de deaden har eartiids nea ûnferskillich tsjin ús te gedragen, en koenen, dy't finzen binne, ea by elke gelegenheid fleurich wêze.

7 O satan, do prins fan alle goddeleazen, heit fan de goddeleazen en ferlitten, wêrom soene jo dizze eksploitaasje besykje, om't ús finzenen oant no ta altyd sûnder de minste hope op heil en libben wiene?

8 Mar no is der net ien fen hjarren dy’t ea kreunet, noch is d’r de minste skyn fen in trien yn hjar oantlit.

9 O prins satan, do grutte hoeder fan 'e helske streken, al dyn foardielen dy't jo krigen hawwe troch de ferbeane beam, en it ferlies fan it paradys, hast no ferlern troch it hout fan it krús; 10 En jins lok is doe al forfallen, do’tstû Jezus Kristus, de kening fan de hearlikheid, krusige hast.

11 Jo hawwe hannele tsjin jo eigen belang en myn belang, lykas jo op it stuit fernimme sille troch dy grutte piningen en ûneinige straffen dy't jo sille lije.

12 O satan, prins fan alle kwea, auteur fan 'e dea en boarne fan alle grutskens, jo soene earst ûndersykje moatten hawwe nei de kweade misdieden fan Jezus fan Nazareth, en dan soene jo fûn hawwe dat hy gjin skuld hie dy't de dea wurdich wie.

13 Hwerom hasto it weage, sûnder reden of rjucht, him te krusigjen, en hast in ûnskuldich en rjuchtfeardich minske nei ús gebieten delbrocht, en dêrmei alle sûnders, goddeleaze en ûnrjochtfeardige minsken yn ’e hiele wrâld ferlern?

14 Wylst de foarst fan 'e hel sa ta de satan spriek, sei de kening fan' e gloarje tsjin Beëlzebub, de foarst fan 'e hel, satan, de foarst scil ûnderwurpen wêze oan jins hearskippij foar altyd, yn 'e keamer fan Adam en syn rjuchtfeardige soannen, dy't binne myn.

HAADSTIK 19 1 Do stiek Jezus de hân út en sei: Kom ta my, al jimme hilligen, dy’t skepen binne nei myn byld, dy’t feroardiele binne troch de beam fan ferbeane fruchten, en troch de duvel en de dea; 2 Libje no by it hout fen myn krús; de duvel, de foarst fan dizze wrâld, is oerwûn, en de dea is oerwûn.

3 Do waerden nou al de hilligen gearfoege ûnder de hân fen ’e Allerheechste God; en de Heare Jezus grypte Adams hân en sei tsjin him: Frede mei dy en al dyn rjuchtfeardige neiteam, dat mines is.

4 En Adam, dy't himsels oan 'e fuotten fan Jezus smiet, rjochte him ta him, mei triennen, yn nederige taal en in lûde stim, sizzende: 5 Ik scil Jo priizgje, o Heare, hwent Jo hawwe my opheven, en myn fijannen net bliid makke oer my. O Heare myn God, ik rôp ta Jo, en Jo hawwe my genêzen.

6 O Heare, Jo hawwe myn siele opbrocht út it grêf; do hast my yn it libben hâlden, dat ik net yn 'e kûle delgean soe.

7 Sjong de Heare, alle syn hilligen, en tankje by it oantinken oan syn hilligens. Hwent syn grime duorret mar in momint; yn syn foardiel is it libben.

8 Likegoed seinen alle hilligen, dy’t har oan ’e foetten fen Jezus bûgden, mei ien stimme: Do bist kommen, o Ferlosser fen ’e wrâld, en hast alle dingen dien, dy’tstû foarsein hast troch de wet en dyn hillige profeten.

9 Dû hast de libbenen forlost troch jins krús, en bist ta ús delkommen, datstû ús troch de dea fen it krús forloststû meist út ’e hel en troch jins macht út ’e dea.

10 Och, Heare, lyk as Jo de banieren fen jins hearlikheit yn ’e himel set hawwe, en it teken fen jins ferlossing, ja, jins krús op ierde, opset hast! sa, Hear, set it teken fan 'e oerwinning fan jo krús yn' e hel, dat de dea gjin minion mear dwaan kin.

11 Do stiek de Heare syn hân út en makke it teken fan it krús op Adam en op al syn hilligen.

12 En hy greep Adam by syn rjuchterhân, gyng op út 'e hel, en al de hilligen fan God folgen him.

13 Do rôp de keninklike profeet David frijmoedich, en sei: 1 Sjong de Heare in nij liet, hwent hy hat wûnderlik dien; syn rjochterhân en syn hillige earm hawwe him de oerwinning helle.

14 De Heare hat syn heil bekend makke, syn gerjuchtichheit hat Er iepenlik toand yn ’e eagen fen ’e heidenen.

15 En de hiele mannichte fen hilligen antwirde, sizzende: Dy eare hawwe al syn hilligen: Amen, loovje de Heare.

16 Do rôp de profeet Habakuk 3 en sei: Jo binne útgien ta it heil fen jins folk, ta it heil fen jins folk.

17 En al de hilligen seine: 4 Lokkich is hy dy’t komt yn ’e namme des Heare; hwent de Heare hat ús forljochte. Dit is ús God foar altyd en ivich; hy scil oer ús hearskje oant ivige ieuwen, Amen.

18 Sa sprieken al de profeten de hillige dingen fen syn lof, en folgen de Heare.

HAADSTIK 20 1 Do joech de Heare Adam by de hân, en joech him oan Michael, de aartsingel; en hy brocht se yn it paradys, fol mei genede en hearlikheit; 2 En twa tige âlde mannen troffen hjarren, en waerden frege troch de hilligen: Hwa binne jimme, dy’t noch net by ús west hawwe yn ’e hel, en jimme lichems yn it Paradys pleatst hawwe?

3 En ien fen hjar antwirde en sei: Ik bin Henoch, dy’t oerset is troch it wird Gods; 4 Hjir binne wy oant no ta west en hawwe de dea net priuwe, mar steane no op it punt om werom te kommen by de komst fan de Antichrist, bewapene mei godlike tekens en wûnders, om mei him yn 'e striid te gean en troch him te fermoardzjen te Jeruzalem, en om nei trije en in heale dagen wer libben op te nimmen yn 'e wolken.

5 En wylst de hillige Henoch en Elias dit fertelden, sjuch, d'r kaem in oare man yn in ellinde figuer, dy't it teken fan it krús op 'e skouders droech.

6 En do’t alle hilligen him seagen, seine hja tsjin him: Hwa bistû?

Hwent dyn oantlit is as dat fan in dief; en wêrom drage jo in krús op 'e skouders?

7 dêr’t er op antwirde, sei: Jimme sizze it rjocht, hwent ik wie in dief, dy’t allerhande kwea dien hat op ierde.

8 En de Joaden krusige my mei Jezus; en ik observearre de ferrassende dingen dy't barde yn 'e skepping by de krusiging fan 'e Hear Jezus.

9 En ik leaude dat er de Skepper fan alle dingen wie, en de Almachtige Kening; en ik bea ta him, sizzende: Heare, tink oan my, astû yn dyn keninkryk komt.

10 Do seach er myn smeekjen oan en sei tsjin my: Wiswier siz ik dy, hjoed scilstû mei my yn it Paradys wêze.

11 En hy joech my dit krústeken, sizzende: Draach dit en gean nei it paradys; en as de ingel dy't de wachter fan it Paradys is dy net talitte sil, lit him it teken fan it krús sjen en sis tsjin him: Jezus Kristus, dy't no krusige is, hat my hjir nei dy ta stjoerd.

12 Doe't ik dit die, en de ingel dy't de wachter fan it Paradys is al dizze dingen fertelde, en hy hearde se, die hy op it stuit de poarten iepen, stelde my foar en sette my oan 'e rjochterhân yn it paradys,

13 sizzende: Bliuw hjir in koarte tiid, oant Adam, de heit fen it hiele minskdom, yngean scil mei al syn soannen, dy’t de hillige en rjuchtfeardige tsjinstfeinten fan Jezus Kristus binne, dy’t krusige is.

14 Do’t hja al dit ferslach hearden fen ’e dief, seinen alle aartsfaders mei ien stim: Seinge mei Jo, o Almachtige God, de Heit fen ’e ivige goedens en de Heit fen ’e barmhertigens, dy’t sa’n genede dien hat oan dyjingen dy’t sûnders tsjin wierne. him, en hawwe se brocht ta de barmhertichheid fan it Paradys, en hawwe se pleatst te midden fan jo grutte en geastlike foarrieden, yn in geastlik en hillich libben.

Amen.

HAADSTIK 21 1 Dit binne de godlike en hillige mystearjes dy't wy sjoen en heard hawwe. Ik, Charinus en Lenthius binne net tastien om de oare mystearjes fan God te ferklearjen, lykas de aartsingel Michael ús bestelde, 2 sizzende: Jimme scille gean mei myn broerren nei Jeruzalem, en scille fierder yn gebeden, ferkundigje en ferhearlikje de opstanning fan Jezus Kristus, om't er hat opwekke jimme út 'e deaden tagelyk mei himsels.

3 En jimme scille mei gjinien prate, mar sitte as stomme persoanen oant de tiid komt dat de Heare jimme talitte scil de mystearjes fen syn godlikheit fertelle.

4 De aartsingel Michael fierder gebea ús om oer de Jordaan te gean, nei in treflik en fet lân, dêr't in protte binne dy't mei ús út 'e deaden opstien binne foar it bewiis fan 'e opstanning fan Kristus.

5 Hwent wy hawwe ús mar trije dagen talitten út 'e deaden, dy't opstien binne, om it Peaske fan ús Hear mei ús âlden te fieren en ús tsjûgenis te dragen foar Kristus de Heare, en wy binne doopt yn 'e hillige rivier fan 'e Jordaan. En no wurde se troch gjinien sjoen.

6 Dit is safolle as God ús talitten hat om jo te fertellen; jou him dêrom lof en eare, en bekeare jimme, en Hy scil barmhertich wêze oer jimme. Frede mei jo fan 'e Heare God Jezus Kristus, en de Rêder fan ús allegearre. Amen, Amen, Amen.

7 En nei’t hja in ein makke hiene mei it skriuwen en yn twa ûnderskate stikken papier skreaun hiene, joech Charinus wat er skreau yn ’e hannen fen Annas, en Kajafas en Gamaliel.

8 Ek joech Lenthius wat er skreau, yn 'e hannen fen Nikodemus en Jozef; en daliks waerden hja foroare yn uterste wite foarmen en waerden se net mear sjoen.

9 Mar hwet hja skreaun hiene, wier bikend wier, dat de iene net mear of minder hie as de oare.

10 Do’t de hiele gemeinte fen ’e Joaden al dizze forwûnderlike forhâldingen fen Charinus en Lenthius hearden, seine hja tsjininoar: Wiswier, al dizze dingen binne troch God dien, en priizge de Heare Jezus ivich en ivich, Amen.

11 En hja gyngen om mei greate soarch en eangst en bibberjen, en sloegen op it boarst, en gyngen elk nei syn hûs.

12 Mar daliks waerd al dizze dingen dy’t troch de Joaden yn hjar synagogen oangeande Jezus ferteld waarden, troch Jozef en Nikodemus oan de steedhâlder ferteld.

13 En Pilatus skreau al dy hannelingen op, en hy sette al dizze rekkens yn ’e publike boeken fen syn seal.

HAADSTIK 22 1 Nei dizze dingen gyng Pilatus nei de timpel fen ’e Joaden, en rôp alle oersten en skriftgelearden en wetdokters byinoar, en gyng mei hjarren yn in kapel fen ’e timpel.

2 En hy gebea dat alle poarten sletten wirde scoene, sei tsjin hjar: Ik haw heard dat jimme in great boek hawwe yn dizze timpel; Ik winskje dy dêrom, dat it foar my brocht wurde mei.

3 En do’t it greate boek brocht waerd, droegen troch fjouwer tsjinstfeinten fen ’e timpel, en fersierd mei goud en kostbere stiennen, sei Pilatus tsjin allegearre: Ik beswier jimme by de God fen jimme âffears, dy’t dizze timpel makke en gebean hie. boud, dat jimme de wierheid net foar my ferbergje.

4 Jimme witte al hwet yn dat boek biskreaun stiet; fertel my dêrom no, as jimme yn 'e Skriften wat fûn hawwe fan dy Jezus, dy't jimme krusige hawwe, en op hokker tiid fan 'e wrâld Hy komme moast: lit it my sjen.

5 Do’t hja Annas en Kajafas sward hiene, gebea hja al de oare dy’t by hjar wiene, út ’e kapel te gean.

6 En hja diene de poarten fen ’e timpel en fen ’e kapel ticht, en seine tsjin Pilatus: Jo hawwe ús sward litten, o rjochter, by de bou fen dizze timpel, om Jo to forklearjen hwet wier en rjucht is.

7 Neidat wy Jezus krusige hiene, net wittende dat er de Soan fan God wie, mar oannommen dat er syn wûnders dien hat troch guon magyske keunsten, rôpen wy in grutte gearkomst yn dizze timpel.

8 En do’t wy ûnder inoar oer de wûnders bipraten dy’t Jezus dien hie, founen wy in protte tsjûgen út ús eigen lân, dy’t seinen dat hja him nei syn dea libben sjoen hiene, en dat hja him hearden praten mei syn learlingen, en seagen dy't opgiet nei de hichte fan 'e himel en dêryn komt; 9 En wy seagen twa tsjûgen, hwaens lichemen Jezus út 'e deaden opwekke, dy't ús ferteld hawwe oer in protte frjemde dingen dy't Jezus dien hat ûnder de deaden, dêr't wy in skriftlik ferslach fan hawwe yn ús hannen.

10 En it is ús gewoante alle jierren dit hillige boek to iepenjen foar in gearkomst, en dêr de rie Gods to sykjen.

11 En wy fûnen yn it earste fan 'e santich boeken, dêr't de aartsingel Michael sprekt ta de tredde soan fan Adam, de earste minske, in rekken dat nei fiif tûzen fiifhûndert jier Kristus, de meast leafste Soan fan God, op ierde kommen wie, 12 En wy bitochten fierder dat er miskien de God fen Israël wie dy’t ta Mozes spriek: Dû scilst de arke fen it tsjûgenis meitsje; twa en in heale jelne scil syn lingte wêze, en oardel jelne de breedte, en oardel jelne syn hichte.

13 Troch dizze fiif en in heal foar it bouwen fan 'e arke fan it Alde Testamint, hawwe wy waarnommen en wisten dat yn fiif tûzen jier en in heal (tûzen) jier, Jezus Kristus soe komme yn 'e arke of tabernakel fan in lichem ; 14 En sa tsjûgje ús skriften dat hy de soan fan God is, en de Heare en kening fen Israël.

15 En om't ús oerpreesters nei syn lijen ferrast wiene oer de teikens dy't troch syn middels makke waarden, hawwe wy dat boek iepene om alle generaasjes te ûndersiikjen oant it geslacht fan Jozef en Maria, de mem fan Jezus, yn oannimmen dat hy fan 'e sied fan David; 16 En wy fûnen it ferhaal fan 'e skepping, en op hokker tiid hy makke de himel en de ierde en de earste minske Adam, en dat fan dêrút oant de floed, twa tûzen, twahûndert en tolve jier wiene.

17 En fen ’e floed ta Abraham, njoggenhûndert en toalve. En fan Abraham oant Mozes, fjouwerhûndert en tritich. en fan Mozes oant de kening David fiifhûndert en tsjien.

18 En fen David oant de ballingskip fen Babel ta, fiifhûndert jier. En fan 'e Babylonyske ballingskip oant de ynkarnaasje fan Kristus, fjouwerhûndert jier.

19 De som fan alles is fiif tûzen en heal (tûzen).

20 En sa docht bliken, dat Jezus, dy't wy krusige, is Jezus Kristus, de Soan fan God, en wiere en almachtige God. Amen.