Авакум РАЗДЗЕЛ 1 1 Цяжар, які бачыў прарок Авакум. 2 Госпадзе, колькі часу я буду галасіць, і Ты не пачуеш! нават крычы да цябе гвалту, і не ўратуеш! 3 Навошта ты паказваеш мне беззаконьне і прымушаеш мяне бачыць крыўду? бо рабаваньне і гвалт перада мною, і ёсьць тыя, што ўзбуджаюць сваркі і сваркі. 4 Дзеля таго закон слабее, і суд ня бывае, бо бязбожнікі акружаюць праведніка; таму адбываецца няправільны суд. 5 Паглядзіце сярод народаў, і паглядзіце, і зьдзівіцеся на дзіва, бо Я ўчыню дзею ў дні вашыя, якой вы не паверыце, хоць бы вам і сказалі. 6 Бо вось, Я падымаю Халдэяў, гэты люты і паспешлівы народ, які пойдзе па шырыні зямлі, каб завалодаць селішчамі, якія не належаць ім. 7 Яны жудасныя і страшныя: суд іхні і годнасьць іхняя прыйдзе сама сабой. 8 І коні іх шпарчэйшыя за барсаў і больш лютыя за вячэрніх ваўкоў; яны паляцяць, як арол, што спяшаецца есці. 9 Усе яны прыйдуць на гвалт, як усходні вецер, уздымуцца твары іхнія, і зьбяруць палон, як пясок. 10 І будуць зьдзекавацца з цароў, і князі будуць ім на пасьмешку; бо яны зьбяруць пыл і возьмуць яго. 11 Тады зьменіцца ягоны розум, і ён перайдзе і ўчыніць крыўду, прыпісаўшы гэтую сваю моц свайму богу. 12 Ці не спрадвеку Ты, Госпадзе, Божа мой, Сьвяты мой? мы не памром. Ты, Госпадзе, прызначыў іх на суд; і, Божа магутны, Ты паставіў іх для выпраўлення. 13 Твае вочы чысьцейшыя, каб глядзець на зло, і ня можаш глядзець на беззаконьне: навошта ты глядзіш на вераломных і стрымліваеш язык твой, калі бязбожнік пажырае чалавека, праведнейшага за сябе? 14 І робіш людзей, як рыб марскіх, як паўзуноў, над якімі няма ўладара? 15 Усіх іх падхопліваюць вуглом, ловяць у сетку сваю і зьбіраюць у валоку сваю: таму радуюцца і весяляцца.
16 Таму яны прыносяць ахвяры сетцы сваёй і кадзяць валаку сваёй; бо ў іх доля тлустая, і мяса багатае. 17 Дык няўжо яны спустошаць сетку сваю і ня будуць шкадаваць заўсёды, каб забіваць народы? РАЗДЗЕЛ 2 1 Я буду стаяць на сваёй варце, і паставіў мяне на вежы, і буду назіраць, каб убачыць, што ён скажа мне і што я адкажу, калі мяне дакараюць. 2 І адказаў мне Гасподзь і сказаў: напішы гэтую ўяву і выразна выкладзі яе на скрыжалях, каб чытаючы яе мог бегчы. 3 Бо ўява яшчэ на пэўны час, але ў канцы яна будзе гаварыць, а не маніць; бо абавязкова прыйдзе, не затрымаецца. 4 Вось, душа ягоная, якая ўзвышаецца, не правініцца ў ім, а праведнік будзе жыць вераю сваёй. 5 Таксама, таму што віно грашыць, ён чалавек ганарлівы, і не сядзіць дома, які павялічвае жаданне сваё, як пекла, і падобны да смерці, і не можа насыціцца, але збірае да сябе ўсе народы і збірае да сябе ўсіх людзі: 6 Ці ня будуць усе яны вымаўляць супраць яго прыповесьці і зьняважлівую прыказку супраць яго, і не скажуць: гора таму, хто памнажае тое, што не ягонае? як доўга? і таму, хто абцяжарвае сябе тоўстай глінай! 7 Ці не ўстануць раптоўна тыя, што ўкусяць цябе, і не абудзяцца тыя, што ўразяць цябе, і ты будзеш ім здабычай? 8 За тое, што ты спустошыў многія народы, уся рэшта народаў абрабуе цябе; за кроў людзей і за гвалт над зямлёю, над горадам і над усімі, што жывуць у ім. 9 Гора таму, хто жадае ліхую сквапнасць у доме сваім, каб паставіць гняздо сваё на вышыні, каб выбавіцца ад улады зла! 10 Ты загадаў ганьбу дому твайму, вынішчыўшы шмат людзей, і зграшыў супраць душы сваёй. 11 Бо камень будзе крычаць са сьцяны, і бярвенне зь дрэва адкажа яму. 12 Гора таму, хто будуе горад крывёю і ўмацоўвае горад беззаконьнем! 13 Вось, ці ж не ад Госпада Саваофа, што народы будуць працаваць у самым агні, і народы будуць стамляцца марнасьцю?