เฉลยธรรมบัญญัต ิ บทที่ 1 ้ ใน 1 นีเ่ ป็ นถ ้อยคําทีโ่ มเสสกล่าวแก่คนอิสราเอลทัง้ สิน ดินแดนฝั่ งแม่นํ้าจอร์แดนข ้างนีใ้ นถิน ่ ทุรกันดาร ในทีร่ าบตรง ข ้ามทะเลแดง ระหว่างปาราน และโทเฟล และลาบัน และฮา เซโรท และดีซาฮับ 2 (การเดินทางจากโฮเรบไปตามทางภูเขาเสอีรไ์ ปจนถึงคา เดชบาร์เนียใช ้เวลาสิบเอ็ดวัน) ี่ บ ิ เดือนทีส ิ เอ็ด ในวันทีห 3 และเกิดขึน ้ เมือ ่ ปี ทส ี่ ส ่ บ ่ นึง่ ของ เดือนนัน ้ โมเสสก็พด ู กับบรรดาบุตรหลานของอิสราเอล ตาม ทุกสิง่ ทีพ ่ ระเจ ้าทรงประทานแก่โมเสสเป็ นบัญญัตแ ิ ก่พวกเขา 4 หลังจากทีท ่ า่ นได ้สังหารสิโฮน กษั ตริยแ ์ ห่งชาวอาโมไร ซึง่ อาศัยอยูใ่ นเฮชโบน และโอก กษั ตริยแ ์ ห่งบาซาน ซึง่ อาศัยอยูท ่ อ ี่ ส ั ทาโรธในเอเดรอีแล ้ว 5 ฝั่ งแม่นํ้าจอร์แดนข ้างนีใ้ นแผ่นดินโมอาบ โมเสสเริม ่ ประกาศธรรมบัญญัตน ิ โี้ ดยกล่าวว่า 6 พระเจ ้าของเราตรัสกับเราทีโ่ ฮเรบว่า เจ ้าทัง้ หลายได ้อาศัย อยูบ ่ นภูเขานีน ้ านพอแล ้ว 7 จงหันไปทางภูเขาของชาวอาโมไร และไปยังสถานที่ ใกล ้เคียงทัง้ หมด ในทีร่ าบ ในเนินเขา และในหุบเขา และใน ภาคใต ้ และทีร่ ม ิ ทะเล ไปยังแผ่นดินของชาวคานาอัน และ ไปยังเลบานอน จนถึงแม่นํ้าใหญ่ คือแม่นํ้ายูเฟรตีส ์ 8 ดูเถิด เราได ้ตัง้ แผ่นดินนัน ้ ไว ้ตรงหน ้าพวกท่านแล ้ว จงเข ้า ไปยึดครองแผ่นดินซึง่ พระเยโฮวาห์ทรงสาบานไว ้กับบรรพ บุรษ ุ ของพวกท่าน คือ อับราฮัม อิสอัค และยาโคบ ว่าจะ ให ้แก่พวกเขาทัง้ หลายและแก่พงศ์พันธุข ์ องพวกเขา ภายหลังพวกเขา 9 และในเวลานัน ้ ข ้าพเจ ้าได ้พูดกับท่านทัง้ หลายว่า ข ้าพเจ ้า ไม่อาจทนอยูก ่ บ ั ท่านเพียงลําพังได ้ 10 พระเยโฮวาห์พระเจ ้าของท่านได ้ทรงทวีทา่ นทัง้ หลาย และนีแ ่ น่ะ วันนีท ้ า่ นทัง้ หลายก็มม ี ากมายดุจดวงดาวบนฟ้ า 11 (ขอพระเยโฮวาห์พระเจ ้าของบรรพบุรษ ุ ของท่านทรงให ้ ท่านทัง้ หลายมีมากขึน ้ เป็ นพันเท่าและอวยพรท่านตามที่ พระองค์ทรงสัญญาไว ้กับท่าน) 12 ส่วนตัวข ้าพเจ ้าเองจะแบกภาระและความยุง่ ยากลําบาก ของท่านและความยากลําบากของท่านได ้อย่างไร? ื่ เสียง 13 จงเลือกคนทีม ่ ป ี ั ญญาและมีความเข ้าใจ และมีชอ จากเผ่าต่างๆ ของพวกเจ ้ามา และเราจะตัง้ พวกเขาให ้เป็ น ประมุขเหนือพวกเจ ้า 14 และท่านทัง้ หลายได ้ตอบข ้าพเจ ้าว่า สิง่ ทีท ่ า่ นพูดนัน ้ ดีแก่ เราทีจ ่ ะกระทํา 15 ดังนัน ้ ฉั นจึงเลือกหัวหน ้าเผ่าของพวกเจ ้า ซึง่ เป็ นคนฉลาด ื่ เสียง และแต่งตัง้ พวกเขาให ้เป็ นหัวหน ้าเผ่าของ และมีชอ พวกเจ ้า เป็ นนายพัน เป็ นนายร ้อย เป็ นนายห ้าสิบ เป็ นนาย สิบ และเป็ นเจ ้าหน ้าทีใ่ นเผ่าของพวกเจ ้า 16 และในเวลานัน ้ ฉั นได ้สัง่ ผู ้พิพากษาของพวกเจ ้าว่า จงฟั ง คดีระหว่างพีน ่ ้องของพวกเจ ้า และตัดสินอย่างยุตธิ รรม ระหว่างแต่ละคนกับพีน ่ ้องของตน และระหว่างคนต่างด ้าวที่ อยูก ่ บ ั ท่าน 17 อย่าลําเอียงในการพิพากษาใคร แต่จงฟั งผู ้น ้อยทัง้ ผู ้ใหญ่ และคนโต อย่ากลัวหน ้ามนุษย์ เพราะการพิพากษาเป็ นของ พระเจ ้า และคดีใดทีย ่ ากเกินไปสําหรับท่าน จงนํ ามาให ้เรา และเราจะฟั งให ้ 18 และในเวลานัน ้ ฉั นได ้สัง่ ท่านทัง้ หลายถึงสิง่ ต่างๆ ทีพ ่ วก ท่านควรจะกระทํา
19 ครัน ้ เราออกเดินทางจากโฮเรบแล ้ว เราก็เดินผ่านถิน ่ ทุรกันดารใหญ่และน่ากลัวซึง่ ท่านทัง้ หลายได ้เห็นอยูต ่ าม ทางทีไ่ ปยังภูเขาของพวกอาโมไร ตามทีพ ่ ระเยโฮวาห์พระ เจ ้าของเราได ้ทรงบัญชาเรา และเราก็มาถึงคาเดชบาร์เนีย 20 และเราได ้กล่าวแก่ทา่ นทัง้ หลายว่า พวกท่านได ้มาถึง ภูเขาแห่งพวกอาโมไรแล ้ว ซึง่ พระเยโฮวาห์พระเจ ้าของเรา ประทานให ้แก่เรา 21 ดูเถิด พระเยโฮวาห์พระเจ ้าของท่านได ้ทรงตัง้ แผ่นดินนัน ้ ไว ้ต่อหน ้าท่าน จงไปยึดครองแผ่นดินนัน ้ ตามทีพ ่ ระเยโฮวาห์ พระเจ ้าของบรรพบุรษ ุ ของท่านได ้ตรัสกับท่าน อย่ากลัวและ อย่าท ้อถอย 22 และท่านทัง้ หลายเข ้ามาใกล ้เราแต่ละคนแล ้วกล่าวว่า เรา จะส่งคนไปก่อนเรา แล ้วพวกเขาจะสํารวจแผ่นดินนัน ้ แล ้ว รายงานให ้เราทราบว่าเราต ้องไปอย่างไร และจะต ้องไปใน เมืองใด 23 และคํากล่าวนัน ้ ก็เป็ นทีพ ่ อใจแก่ข ้าพเจ ้า ข ้าพเจ ้าจึงได ้ เลือกชายสิบสองคนจากพวกเจ ้า คนหนึง่ เป็ นคนเผ่าหนึง่ 24 แล ้วพวกเขาหันกลับและขึน ้ ไปบนภูเขา และมาถึงหุบเขา เอสโคล และสํารวจดูบริเวณนัน ้ 25 แล ้วพวกเขานํ าผลไม ้จากแผ่นดินนัน ้ มาในมือของตนแล ้ว นํ าลงมาหาพวกเรา แล ้วนํ าข่าวมาบอกเราอีกว่า นีค ่ อ ื แผ่นดิน ดีซงึ่ พระเยโฮวาห์พระเจ ้าของเราประทานให ้แก่พวกเรา 26 แต่ทา่ นทัง้ หลายก็ไม่ยอมไป แต่กลับขัดขืนพระบัญญัต ิ ของพระเยโฮวาห์พระเจ ้าของท่าน 27 และท่านทัง้ หลายก็บน ่ อยูใ่ นเต็นท์ของตนและกล่าวว่า เพราะพระเยโฮวาห์ทรงเกลียดชังพวกเรา พระองค์จงึ ทรงนํ า พวกเราออกจากแผ่นดินอียป ิ ต์ เพือ ่ จะมอบพวกเราไว ้ในมือ ของชาวอาโมไรต์ เพือ ่ จะทําลายพวกเราเสีย 28 เราจะขึน ้ ไปทีไ่ หนเล่า พีน ่ ้องของเราได ้ท ้อใจเราโดย กล่าวว่า ประชากรของเราใหญ่กว่าและสูงกว่าเรา เมืองต่างๆ ก็ใหญ่โตและมีกําแพงสูงเสียดฟ้ า และยิง่ กว่านัน ้ เรายังได ้ เห็นลูกหลานของอนาคิมอยูท ่ น ี่ ั่นด ้วย 29 แล ้วเรากล่าวแก่ทา่ นทัง้ หลายว่า อย่ากลัวและอย่ากลัว พวกมันเลย 30 พระเยโฮวาห์พระเจ ้าของท่านผู ้เสด็จนํ าหน ้าท่าน พระองค์จะทรงรบแทนท่าน ตามทีพ ่ ระองค์ทรงกระทําเพือ ่ ท่านในอียป ิ ต์ตอ ่ หน ้าต่อตาท่านทัง้ หลาย 31 และในถิน ่ ทุรกันดารซึง่ ท่านทัง้ หลายได ้เห็นพระเยโฮวาห์ พระเจ ้าของท่านทรงอุ ้มชูทา่ น เหมือนชายอุ ้มชูบต ุ รของตน ตลอดทางทีท ่ า่ นทัง้ หลายได ้ไป จนกระทั่งท่านทัง้ หลายได ้ เข ้ามาในทีน ่ ี้ ่ พระเยโฮวาห์พระเจ ้าของ 32 แต่เรือ ่ งนีท ้ า่ นทัง้ หลายไม่เชือ ท่าน 33 ผู ้ทรงเสด็จไปข ้างหน ้าท่านทัง้ หลายเพือ ่ ค ้นหาสถานทีใ่ ห ้ ท่านทัง้ หลายกางเต็นท์ ในกองไฟในเวลากลางคืน เพือ ่ บอก ท่านว่าควรไปทางใด และในเมฆในเวลากลางวัน 34 และพระเจ ้าทรงได ้ยินเสียงคําพูดของท่านทัง้ หลาย และ ทรงพิโรธและทรงสาบานว่า 35 คนชัว่ ในยุคนีจ ้ ะไม่มค ี นใดได ้เห็นแผ่นดินดีทเี่ ราสาบานว่า จะให ้แก่บรรพบุรษ ุ ของพวกเจ ้าเลย 36 เว ้นแต่คาเลบบุตรชายเยฟุนเนห์ เขาจะได ้เห็น และเราจะ มอบแผ่นดินทีเ่ ขาได ้เหยียบยํา่ ให ้แก่เขา และให ้แก่ลก ู หลาน ของเขา เพราะว่าเขาได ้ติดตามพระเจ ้าอย่างสุดใจ 37 พระเยโฮวาห์ทรงพิโรธต่อข ้าพเจ ้าเพราะเห็นแก่พวกท่าน โดยตรัสว่า เจ ้าจะเข ้าไปทีน ่ ั่นไม่ได ้ 38 ส่วนโยชูวาบุตรนูนซึง่ ยืนอยูต ่ อ ่ หน ้าเจ ้า เขาจะต ้องเข ้าไป ทีน ่ ั่น จงหนุนใจเขา เพราะเขาจะนํ าอิสราเอลไปสืบทอดเมือง นัน ้ 39 ยิง่ กว่านัน ้ บุตรหลานของท่านซึง่ ท่านทัง้ หลายกล่าวว่าจะ เป็ นเหยือ ่ และบุตรหลานของท่านซึง่ ในสมัยนัน ้ ไม่รู ้จักความ