Issuu

‫پروٽوڪول‬ ‫باب ‪1‬‬ ‫‪1‬بني اسرائيل جي ٻارھن قبيلن جي تاريخ ۾ اسان پڙھون ٿا ته ھڪڙو ماڻھو ھڪڙو شخص ھو جنھن جو نالو يوآخم ھو‪ ،‬جيڪو تمام گھڻو مالدار ھو‪ ،‬۽ خداوند خدا جي اڳيان ٻيڻو ‪ 1‬نذرانو پيش‬ ‫ڪيو‪ ،‬اھو ٺھرايو‪ :‬منھنجي مال سڀني ماڻھن جي فائدي لِ آھي‪ ، .‬۽ ته مان پنھنجي گناھن جي معافي لِء خداوند خدا کان رحم حاصل ڪري سگھان ٿو‪.‬‬ ‫‪2‬پر خداوند جي ھڪڙي خاص عيد تي‪ ،‬جڏھن بني اسرائيلن پنھنجا تحفا پيش ڪيا ۽ يوآخم پڻ پيش ڪيو‪ ،‬ريوبن وڏي سردار ڪاھن جي مخالفت ڪئي‪ ،‬۽ چيو ته اھو حلل نه آھي ته توھان پنھنجو‬ ‫تحفا پيش ڪريو‪ ،‬االِ⁠جو تو کي اھو تحفو پيش ڪرڻ جي ضرورت آھي‪ .‬اسرائيل ۾ ڪو مسئلو پيدا ٿيو‪.‬‬ ‫‪3‬انھي ءِ ڳالھہ تي يوآخم ڏاڍو پريشان ٿي‪ ،‬ٻارھن قبيلن جي رجسٽري ءِ سان صلح ڪرڻ لِء روانو ٿي ويو‪ ،‬انھي ءِ لِء ته اا اھو ئي اڪيلو ماڻھو آھي‪ ،‬جنھن کي ڪوبہ مسئلو ڪونھي‪.‬‬ ‫‪4‬پر پڇا ڳااا ڪرڻ تي ڏٺائين تہ سڀني نيڪ ماڻھن بني اسرائيل ۾ ٻج پيدا ڪيو آھي‪.‬‬ ‫‪5‬پوِء ھن بزرگ ابراھيم کي ياد ڏياريو ته ڪيئن خدا ھن کي پنھنجي حياتي ءِ جي آخر ۾ سندس پٽ اسحاق ڏنو ھو‪ .‬جنھن تي ھو تمام گھڻو پريشان ھو‪ ،‬۽ پنھنجي زال طرفان نه ڏٺو ويندو‪:‬‬ ‫‪6‬پر رڻ⁠پٽ ۾ رھيو‪ ،‬اتي پنھنجو خيمو ٺھرائي‪ ،‬چاليھہ ڏينھن ۽ چاليھہ راتيون روزا رکي پاڻ ۾ چيائين تہ‬ ‫‪7‬آ ءِ نہ ھيٺ ويندس نہ کائڻ پيئڻ لِء ‪ ،‬جيستائين خداوند منھنجو خدا مون ڏانھن نھاري‪ ،‬پر دعا منھنجو گوشت ۽ پيئندو‪.‬‬ ‫باب ‪2‬‬ ‫‪1‬انھي ءِ وچ ۾ ھن جي زال انا ٻي ءِ ڳالھ تي پريشان ۽ پريشان ٿي ويئي ۽ چيائينس تہ ”آ ءِ پنھنجي بيواھي ءِ ۽ ٻاجھائي ءِ تي ماتم ڪندس‪.‬‬ ‫‪2‬پوِء خداوند جي ھڪڙي وڏي عيد جي ويجھو آيو‪ ،‬۽ سندس نوڪر جوڊٿ چيو‪” ،‬تون ڪيستائين پنھنجي روح کي اھڙي ءِ طرح تڪليف ڏيندين؟ رب جي عيد ھاڻي اچي چڪي آھي‪ ،‬جڏھن ڪنھن‬ ‫کي ماتم ڪرڻ غير قانوني آھي‪.‬‬ ‫‪3‬تنھنڪري اھو ڪپڙو وٺو‪ ،‬جيڪو اھڙيون شيون ٺاھيندڙ جي ڏنو ويو آھي‪ ،‬االِء ⁠جو آ ءِ جيڪو نوڪر آھيان‪ ،‬سو ان کي پائڻ مناسب نہ آھي‪ ،‬پر اھو اوھان جي وڏي شخصيت واري ماڻھو ءِ کي‬ ‫مناسب آھي‪.‬‬ ‫‪4‬پر انا وراڻيو تہ ”مون کان ھليو وڃ‪ ،‬مون کي اھڙين ڳالھين جي عادت نہ آھي‪ .‬ان کان سواِ‪ ،‬رب مون کي تمام گھڻو عاجز ڪيو آھي‪.‬‬ ‫‪5‬مون کي ڊپ آھي تہ ڪنھن بدڪار ماڻھو ءِ تو کي اھو ڏنو آھي‪ ،‬۽ تون آيو آھين منھنجي گناھن سان مون کي ناپاڪ ڪري‪.‬‬ ‫‪6‬تڏھن ھن جي نوڪر جوڊٿ وراڻيو تہ ”جڏھن تون منھنجي نہ ٻڌندين‪ ،‬تنھنڪري آ ءِ تنھنجي ڪھڙي برائي گھران؟‬ ‫‪7‬آ ءِ تو تي انھي ءِ کان وڌيڪ لعنت نہ ٿو گھران جو تون ھيٺ آھين‪ ،‬االِء ⁠جو خدا تنھنجي پيٽ کي بند ڪري اڏيو آھي‪ ،‬تہ جيئن تون بني اسرائيل ۾ ما ءِ نہ ٿئين‪.‬‬ ‫‪8‬اھو ٻڌي انا ڏاڍي پريشان ٿي ۽ پنھنجي شادي ءِ جو پھريون پھريائين‪ ،‬اٽڪل ٽي وڳي پنھنجي باغ ۾ گھمڻ لِء ويئي‪.‬‬ ‫ِ‪:‬‬ ‫ِ ِءلءى راأءرر ء‬ ‫‪9‬فءَءا ءل لءي ءرر رال ءو ءرِء‪ ،‬ءوَ ء رنتءهء فءي راأءرر ء‬ ‫‪10‬اي منھنجن ابن ڏاڏن جا خدا‪ ،‬مون کي برڪت ڏي ۽ منھنجي دعا کي سمجھو جيئن تو سارہ جي پيٽ ۾ برڪت ڪئي‪ ،‬۽ کيس ھڪڙو پٽ اسحاق ڏنو‪.‬‬ ‫باب ‪3‬‬ ‫‪1‬جڏھن ھو ءِ آسمان ڏانھن نھاري رھي ھئي‪ ،‬تڏھن ھن کي لوڙھي ۾ ھڪڙي جھنڊي جو آکيرو نظر آيو‪،‬‬ ‫‪2‬۽ پنھنجي اندر ۾ ماتم ڪندي‪ ،‬چوڻ لڳو تہ ”آ ءِ آھيان‪ ،‬جنھن مون کي ڄاتو؟ ۽ ڪھڙي پيٽ مون کي جنم ڏنو‪ ،‬جو بني اسرائيلن جي اڳيان اھڙيِ طرح لعنت ڪئي وڃي‪ ،‬۽ اھي منھنجي خدا جي‬ ‫مندر ۾ مون کي ملمت ڪن ۽ ٺٺوليون ڪن‪ :‬مون کي اا آھي‪ ،‬مون کي اا سان مَابلو ڪيو وڃي؟‬ ‫‪3‬آ ءِ زمين جي جانورن جي برابر نہ آھيان‪ ،‬االِء ⁠جو زمين جا جانور بہ تو جي اڳيان ميوا آھن‪ ،‬اي خداوند! اا مان آھيان‪ ،‬مون کي اا سان ڀيٽيو وڃي؟‬ ‫‪4‬آ ءِ انھن وحشي جانورن جي مَابلي ۾ نہ آھيان‪ ،‬االِء ⁠جو وحشی جانور بہ تو وٽ ميوا آھن‪ ،‬اي خداوند! اا مان آھيان‪ ،‬مون کي اا سان ڀيٽيو وڃي؟‬ ‫‪5‬آ ءِ انھن پاڻي ءِ سان مَابلو ڪري نہ ٿو سگھان‪ ،‬االِء ⁠جو پاڻي تنھنجي اڳيان ميوو آھي‪ ،‬اي خداوند! اا مان آھيان‪ ،‬مون کي اا سان ڀيٽيو وڃي؟‬ ‫‪6‬آ ءِ سمنڊ جي موج جي مَابلي ۾ نه آھيان‪ .‬انھن لِء ‪ ،‬اا اھي پرسڪون آھن‪ ،‬يا حرڪت ۾‪ ،‬انھن مڇين سان جيڪي انھن ۾ آھن‪ ،‬تنھنجو ساراھه ڪريو‪ ،‬اي رب! اا مان آھيان‪ ،‬مون کي اا سان ڀيٽيو‬ ‫وڃي؟‬ ‫‪7‬آ ءِ انھي ءِ زمين جي برابر نہ آھيان‪ ،‬االِء ⁠جو زمين پنھنجو ميوو ڏئي ٿي‪ ،‬۽ تنھنجي ساراھہ ڪري‪ ،‬اي خداوند!‬ ‫باب ‪4‬‬ ‫‪1‬پوِء خداوند جو ھڪڙو ملئڪ ھن جي ڀرسان بيٺو ۽ چيائين تہ ”انا‪ ،‬انا‪ ،‬خداوند تنھنجي دعا ٻڌي‪ .‬تون حامل ٿيندين ۽ جنم وٺندين‪ ،‬۽ تنھنجي اولد جو ذڪر سڄي دنيا ۾ ڪيو ويندو‪.‬‬ ‫‪2‬انا جواب ڏنو تہ ”خداوند منھنجو خدا جيئرو آھي‪ ،‬آ ءِ جيڪو ڪجھہ پيدا ڪندس‪ ،‬پوِء اھو نر ھجي يا عورت‪ ،‬آ ءِ اھو پنھنجي خدا جي خداوند جي لِء وقف ڪندس ۽ اھو پنھنجي سڄي ڄمار ۾‬ ‫پاڪ شين جي خدمت ڪندو‪.‬‬ ‫‪3‬پوِء اتي ٻه ملئڪ ظاھر ٿيا‪ ،‬جن کيس چيو تہ ”ڏس‪ ،‬تنھنجو مڙس يوآخم پنھنجي رڍن سان گڏ اچي رھيو آھي‪.‬‬ ‫‪4‬االِء ⁠جو خداوند جو ھڪڙو ملئڪ پڻ ھيٺ لھي آيو آھي‪ ،‬۽ چيائين تہ ”خداوند تنھنجي دعا ٻڌي‪ ،‬جلدي ڪر ۽ ھتان ھليو وڃ‪ ،‬االِء ⁠جو ڏس تنھنجي زال انا حاملہ ٿيندي‪.‬‬ ‫‪5‬۽ يوآخم ھيٺ لھي ويو ۽ پنھنجن ريڍارن کي سڏي چيائين تہ مون وٽ ڏھ گھيٽيون بي عيب ۽ عيب ھليو‪ ،‬۽ اھي خداوند منھنجي خدا لِء آھن‪.‬‬ ‫‪6‬۽ مون کي ٻارھن گابيون بي عيب آڻيو‪ ،‬۽ ٻارھن گابي ڪاھنن ۽ بزرگن لِء ھوندا‪.‬‬ ‫‪7‬مون کي پڻ ‪ 100‬ٻڪريون آڻيو‪ ،‬۽ اھي سؤ ٻڪريون سڄي ماڻھن لِء ھونديون‪.‬‬ ‫‪8‬يوآخم رڍن سان گڏ ھيٺ لھي ويو ۽ انا دروازي وٽ بيٺي ۽ يوآخم کي رڍن سان گڏ ايندي ڏٺو‪.‬‬ ‫‪9‬۽ ھو ءِ ڊوڙندي اچي سندس ڳچي ءِ ۾ لٽڪندي چيو تہ ”ھاڻي مون کي خبر آھي تہ خداوند مون کي وڏي نعمت ڏني آھي‪.‬‬ ‫‪10‬االِء ⁠جو ڏسو‪ ،‬آ ءِ جيڪا رن⁠زال ھئي‪ ،‬سا ھاڻي رن⁠زال نہ آھيان‪ ،‬۽ آ ءِ جيڪو بنجر ھوس‪ ،‬سو پيٽ گذر ڪندس‪.‬‬ ‫باب ‪5‬‬ ‫‪1‬۽ يوآخم پھريون ڏينھن پنھنجي گھر ۾ رھيو‪ ،‬پر ٻئي ڏينھن پنھنجو نذرانو کڻي آيو ۽ چيائين تہ‬ ‫‪2‬جيڪڏھن خداوند مون تي مھربان آھي تہ انھي ءِ کي ظاھر ڪري‪ ،‬جيڪا ڪاھن جي پيشاني ءِ تي آھي‪.‬‬ ‫‪3‬پوِء ھن انھي ءِ تختي ءِ سان صلح ڪئي‪ ،‬جيڪا ڪاھن پھري ھئي‪ ،‬۽ ڏٺائين تہ ھن ۾ گناھہ ڪونھي‪.‬‬ ‫‪4‬وقءالء‪ :‬يوآخء ءم‪” :‬ھاڻي مون کي خبر آھي تہ خداوند مون لِء مھربان آھي‪ ،‬۽ ھن منھنجا سڀ گناھ مٽائي اڏيا آھن‪.‬‬ ‫ء‬ ‫‪5‬ھو سچار ٿي خداوند جي ھيڪل مان ھيٺ لھي پنھنجي گھر ڏانھن ھليو ويو‪.‬‬ ‫‪6‬جڏھن انا کي ن ءءو مھينا پورا ٿيا تہ ھو ءِ ڄائي ۽ دائي کي چيائين تہ ”مون اا ڄاتو؟‬