Macedonian - 1st Book of Adam and Eve

Прватакнигаза

АдамиЕва

ПОГЛАВЈЕ1

1Натретиотден,Богјазасадиградинатанаистокод земјата,награницатанасветотконисток,задкоја,кон изгрејсонцето,несенаоѓаништоосвенвода,којаго опфаќацелиотсветисепротегадограницитена небото.

2Исеверноодградинатаимамореодвафли,бистраи чистаповкус,безникаквадругаприрода;такашто, низнејзинатабистрина,можедасепогледнево длабочинитеназемјата

3Икогачовекќесеизмиевонеа,станувачистод нејзинатачистотаибелоднејзинатабелина-дуриида етемен

4ИБоггосоздадетоаморепоСвојаволја,зашто знаешештоќепроизлезеодчовекотштотребашедаго создаде;такаштооткакоќејанапуштиградината, порадисвојотпрестап,наземјататребадасеродат луѓе,одкоитребадаумратправедници,чиидушиБог ќегивоскресненапоследниотден;когаќесеврататво своетотело;требадасеискапатвоводатанатоаморе иситедасепокаатзасвоитегревови 5Но,когаБоггоизведеАдамодградината,него поставинанејзинатасевернаграница,заданесе приближидоморетосовода,итојиЕвадасеизмијат вонего,дасеисчистатодсвоитегревови,даго забораватпрестапотштогонаправиле,итојповеќене потсетувашенатоавопомислатананивнатаказна

6Потоа,повторно,штосеоднесувадојужнатастрана одградината,Богнебешезадоволендамудозволина Адамдаживеетаму;бидејќи,когаветеротдувашеод север,тојмуносеше,одтаајужнастрана,вкусниот мириснадрвјатавоградината.

7ЗатоаБогнегосместиАдамтаму,заданего почувствуваслаткиотмириснатиедрвја,даго заборависвојотпрестапиданајдеутехазаонаштого сторил,дасенасладинамирисотнадрвјатаиданесе очистиодсвојотпрестап

8Повторно,истотака,бидејќиБогемилостивимногу сочувствителен,иуправувасоситенештананачин штосамоТојгознае-ТојгонатеранашиоттаткоАдам даживееназападнатаграницанаградината,бидејќиод таастраназемјатаемногуширока

9ИБогмузаповедадаживеетамувоеднапештераво карпа-воПештератанабогатстватаподградината.

ПОГЛАВЈЕ2

1НокоганашиоттаткоАдамиЕваизлегоаод градината,тиегазеапоземјатасонозе,незнаејќидека газат.

2Икогадојдоадоотворотнапортатанаградинатаија видоаширокатаземјараспосланапреднив,покриена соголемиималикамењаисопесок,сеисплашијаи трепереа,ипаднааналицатасвоиодстравотштоги обзеде;ибеакакомртви.

1БогмуреченаАдам:„Определивнаовааземја

2Да,Словотоштоповторноќетеспасикогаќесе исполнатпеттеиполдена“

3НокогаАдамгислушнаовиезборовиодБога,иза големитепетиполдена,тојнегоразбранивното значење

4ЗаштоАдаммислешедекаќемуостанатсамопети полденадокрајотнасветот.

5ААдамплачешеигомолешеБогадамуобјасни 6ПотоаБог,воСвојатамилостконАдам,којбеше создаденпоНеговликисличност,муобјаснидекатоа се5000и500години;икакоЕденпотоаќедојдеиќе госпасинегоинеговотопотомство.

7НоБогпредтоагосклучиовојзаветсонашиоттатко, Адам,подиститеуслови,преддаизлезеодградината, когабешепокрајдрвотоодкоеЕвагозедеплодотиму дадедајаде.

8КоганашиоттаткоАдамизлезеодградината,помина покрајтоадрвоивидекакоБоггопроменилизгледот надрвотоводругобликикакотоасеисушило 9ИдодекаАдамодешеконтоа,сеисплаши, треперешеипадна;ноБогвоСвојатамилостго подигна,апотоасклучиовојзаветсонего 10И,повторно,когаАдамбешепредпортатана градинатаиговидехерувимотсомечодблескавоган вораката,ихерувимотсеналутиисенамрштикон него,иАдамиЕвасеисплашијаоднегоипомислија декаиманамерадагиубие.Пападнааничкуми трепереаодстрав

11Нотојсесожалинанивиимпокажамилост;и откакосеодвратиоднив,севознесенанеботоиМусе помолинаГоспода,велејќи:

12„Господи,Тимеиспратидастражарампредпортата наградината,соогненмеч.

13„Но,когаТвоитеслуги,АдамиЕва,мевидоа, паднааналицатасвоиибеакакомртвиГосподимој, штодаправимесоТвоитеслуги?“

14ТогашБогимсесмилуваиимпокажамилост,паго испратиСвојотангелдајачуваградината 15ИсловотоГосподоводојдедоАдамиЕваиги воскресна

16ИГосподмуреченаАдам:„Тирековдекапопети полдена,ќегоиспратамМоетоСловоиќетеспасам.

17„Затоа,зајакнигосрцетосвоеиостаниво Пештератанабогатствата,закојатизборував претходно“

18ИкогаАдамгослушнаовојзбородБога,сеутеши соонаштоБогмугокажа.Заштомукажакакоќего спаси

ПОГЛАВЈЕ4

1Но,АдамиЕваплачеаштоизлегоаодградината, нивнотопрвоживеалиште

2И,навистина,когаАдамгопогледнасвоетотело,кое бешеизменето,горчливозаплака,тојиЕва,заонашто гонаправијаИодеаиполекасеспуштијаво Пештератанабогатствата

3Икогастигнаадонеа,Адамзаплаканадсебеиѝрече наЕва:„Погледнетејаоваапештераштоќебиденаш затворнаовојсветиместонаказна!

4„Штоетоавоспоредбасоградината?Каквае нејзинататеснотијавоспоредбасопросторотна другата?“

5„Штоеоваакарпа,покрајтиешумички?Штое мракотнаоваапештера,воспоредбасосветлинатана градината?“

6„Штоеованадвиснакарпаштонèзасолнува,во споредбасомилостаГосподоваштонèзасени?

7„Какваепочватанаоваапештеравоспоредбасо градинарскатаземја?Овааземја,посипанасокамења; итаа,засаденасовкусниовошнидрвја?“

8ИАдамѝреченаЕва:„Погледнигисвоитеочии моите,коипораногигледааангелитенанеботокако фалат;итие,истотака,непрестајно“

9„Носеганегледамекакоштогледавмепорано;

нашитеочистанааодмесо;неможатдагледааткако штогледаапорано“

10АдамповторноѝреченаЕва:„Каквоенашетотело денесвоспоредбасоонаштобешевопоранешните денови,когаживеевмевоградината?“

11Послеова,Адамнесакашедавлезевопештерата, поднадвиснатакарпа;нитупакнекогашќевлезешево неа

12НотојсепоклонинаБожјитенаредбиисирече: „Аконевлезамвопештерата,повторноќебидам престапник“

ПОГЛАВЈЕ5

1ПотоаАдамиЕвавлегоавопештератаисемолеана својјазик,непознатзанас,нокојтиедоброгознаеја 2Идодекасемолеа,Адамгиподигнаочитеијавиде карпатаипокривотнапештераташтогопокриваше надглавата,такаштонеможешедаговидиниту небото,нитуБожјитесозданијаЗатоаплачешеисилно сеудирашепоградите,сèдодеканепаднаибешекако мртов

3ИЕваседешеиплачеше;заштоверувашедекатоје мртов.

4Потоатаастана,гираширирацетеконБога,молејќи Гозамилостисожалување,ирече:„О,Боже,прости мигогревотштогонаправивинегоспомнувајпротив мене“

5„ЗаштоЈассамгоисфрливТвојотслугаодградината вооваизгубеноместо;одсветлинатавооваатемнина; иодживеалиштетонарадоставоовојзатвор 6„О,Боже,погледнинаовојТвојслугакојпаднал,и

престапотштогонаправипрекумене

7„Немујаземајдушатауштееднаш;тукуоставигода живеезадаможедастоиспоредмеркатанасвоето покајаниеидајаисполнуваТвојатаволја,какопред смртта“

8„Но,аконеговоскреснеш,тогаш,Боже,земија мојатадуша,задабидамкаконего;инемеоставајво оваатемница,еденисам;заштонебиможелдастојам самнаовојсвет,освенсамосонего“

9„ЗаштоТи,Боже,госовладасосон,зедекоскаод неговитеслабинииговратимесотонанејзиноместо, соТвојатабожественасила“

10„Имезедемене,коската,именаправижена,светла каконего,сосрце,разумиговор;ипотело,сличнана неговото;имесоздадеспоредликотнанеговотолице, соТвојатамилостисила

11„Господи,јаситојсмеедно,аТи,Боже,синаш Создател,ТисиОнојштонèсоздадедвајцатавоеден ден

12„Затоа,Боже,дајмуживот,задабидесоменево оваатуѓаземја,додеканиеживеемевонеапоради нашитепрестапи“

13„Ааконемудадешживот,земимемене,каконего, задаумремедвајцатавоистден“

14ИЕвагоркозаплакаипаднаврзнашиоттаткоАдам; однејзинатаголематага.

ПОГЛАВЈЕ6

1НоБоггипогледна;заштосесамоубијаодголема тага

2НоТојќегиподигнеиќегиутеши.

3Затоа,ТојимгоиспратиСвојотзбор;задастанати веднашдавоскреснат

4ИГосподимреченаАдамиЕва:„Виепрестапивте посвојаслободнаволја,сèдодеканеизлеговтеод градинатавокојавепоставив

5„Посвојаслободнаволјасипрекршилпрекутвојата желбазабожественост,величинаивозвишенасостојба, какоштонаправивјас;такаштотелишиводсветлата природавокојатогашбеше,итеизведоводградината воовааземја,грубаиполнасопроблеми“

6„СамоданејапрекршешеМојатазаповедидаго држешеМојотзакон,иданејадешеодплодотна дрвото,близудокоетирековданесеприближуваш!А воградинатаимашеовошнидрвјаподобриодтоа

7„Но,злиотСатана,којнеостанавосвојатапрва

силногоразбудијаМојотгнев,гиказнувавсотешки зла,сèдодеканесепокаат.

10„Но,ако,напротив,продолжатдабидатзакоравени восвојотпрестап,ќебидатподпроклетство засекогаш.“

ПОГЛАВЈЕ7

1КогаАдамиЕвагислушнааовиезборовиодБога, тиеплачеаиридаауштеповеќе;ногизајакнаасвоите срцавоБога,бидејќисегачувствуваадекаГосподиме какотаткоимајка;итокмупорадиоваапричина,тие плачеапредНегоибараамилостодНего.

2ТогашБогимсесожалиирече:„О,Адаме,склучив сотебезаветМојинемадаотстапамоднего,нитуќе теоставамдасевратишвоградината,сèдодеканесе исполнизаветотМојзаголемитепетиполдена“

3ТогашАдаммуреченаБога:„Господи,Тинè создадеинèнаправидостојнидабидемевоградината; ипреддазгрешам,Тигинаправиситеживотнида дојдаткајмене,задаимдадамимиња

4„Твојатаблагодатбешетогашврзмене;исекогого именувавспоредТвојатаволја;иситемигипокори“

5„Носега,ГосподиБоже,когајапрекршивТвојата заповед,ситеѕверовиќесекренатпротивменеиќеме изедатменеиЕва,Твојатаслугинка,иќегоистребат нашиотживотодлицетоназемјата

6„ЗатоаТемолам,Боже,штомнèизведеодградината инèдонесевотуѓаземја,данедозволишѕверовитеда нèповредат“

7КогаГосподгислушнаовиезборовиодАдам,се сожалинанегоипочувствувадеканавистинарекол декаполскитеѕверовиќесекренатиќегипроголтаат негоиЕва,бидејќиТој,Господ,бешелутнанивдвајца порадинивниотпрестап

8ПотоаБогимзаповеданаживотните,наптицитеина сèштоседвижипоземјата,дадојдаткајАдамидасе запознаатсонего,иданеговознемируваатнегоиЕва, нитупакнекојоддобритеиправеднитемеѓунивните потомци.

9ТогашживотнитемусепоклонијанаАдам,според Божјатазаповед;освензмијата,накојаБогсеналути ТаанедојдекајАдам,соживотните.

ПОГЛАВЈЕ8

1ТогашАдамзаплакаирече:„О,Боже,когаживеевме воградинатаикоганашитесрцабеавоздигнати,ги видовмеангелитештопеејафалбинанебото,носега негледамекакоштобевменавикнати;не,кога влеговмевопештерата,целотосозданиестанаскриено однас.“

2ТогашГосподБогмуреченаАдам:„Когамибеше потчинет,имашесветлаприродавосебеипорадитаа причинаможешедагигледашработитедалекуНо,по твојотпрестап,твојатасветлаприродабешеповлечена одтебе;инетибешепрепуштенодагигледаш работитедалеку,тукусамоблиску;споредспособноста нателото;заштотоаегнасно“

3КогаАдамиЕвагислушнааовиезборовиодБога,си отидоапосвојотпат,фалејќиГоиобожавајќиГосо

4ИБогпрестанадакомуницирасонив

1ПотоаАдамиЕваизлегоаодПештератана богатстватаисеприближијадопортатанаградината,и тамустоејадајагледаатиплачеаштосеоддалечија оттаму.

2ИАдамиЕваотидоаодпредпортатанаградината коннејзинатајужнастрана,итамунајдоаводаштоја наводнувашеградината,одкоренотнаДрвотона животот,икојасеразделувашеоттамуначетириреки поземјата.

3Потоадојдоаисеприближијадотаавода,ја погледнааивидоадекатоаеводаташтоизвираодпод коренотнаДрвотонаживототвоградината.

4ААдамплачешеиридаше,исеудирашепоградите, заштобешеотсеченодградината;иѝреченаЕва:--

5„Зоштоминанесемене,насебеинанашето потомствотолкумногуодовиеневолјииказни?“

6ИЕвамурече:„Штовиде,паплачешимизборуваш така?“

7ИѝреченаЕва:„Нејагледашлиовааводаштобеше сонасвоградината,штогинаводнувашедрвјатаво градинатаиоттамуистекуваше?

8„Ание,когабевмевоградината,несегрижевмеза неа;нооткакодојдовмевооваатуѓаземја,јасакамеи јакористимезанашетотело.“

9НокогаЕвагислушнаовиезборовиоднего,таа заплака;иодболкатананивниотплач,тиепаднааво таавода;исакаадасиставаткрајвонеа,заникогаш повеќеданесеврататидаговидатсоздавањето;зашто когагопогледнааделотонасоздавањето,почувствуваа декаморадасиставаткрај.

ПОГЛАВЈЕ10

1ТогашБог,милостивиблагодатен,гипогледнакако лежатвоводата,близудосмртта,ииспратиангел,кој гиизведеодводатаигиположинабреготнаморето какомртви

2ПотоаангелотсеискачикајБога,бешепречекани рече:„О,Боже,Твоитесозданијаиздивнаа.“

3ПотоаБогимгоиспратиСвојотзборнаАдамиЕва, коигивоскреснааодсмртта

4ИАдамрече,откаковоскресна:„О,Боже,додека бевмевоградината,ненибешепотребна,нитунибеше потребнаоваавода;нооткакодојдовмевоовааземја, неможемебезнеа“

5ПотоаБогмуреченаАдам:„ДодекабешеподМоја командаибешесветолангел,нејапознавашеоваавода 6„НооткакојапрекршиМојатазаповед,неможешда

9ИБогпрестанадакомуницирасоАдам ПОГЛАВЈЕ11

1ПотоаАдамиЕвапочувствуваакакогоратоджед, топлинаитага

2ИАдамѝреченаЕва:„Немадапиемеодоваавода, дуринидаумреме.О,Ева,когаовааводаќенидојде воутробата,ќегизголеминашитеказнииказнина нашитедеца,коиќедојдатпонас“

3ПотоаиАдамиЕвасеповлекоаодводатаивоопшто непиејаоднеа;тукудојдоаивлегоавоПештератана богатствата.

4Но,когабешевонего,Адамнеможешедајавиди Ева;тојсамогослушнанејзиниотшумНитутаа можешедаговидиАдам,ногослушнанеговиотшум.

5ТогашАдамзаплака,водлабокатага,исеудираше поградите;истанаиѝреченаЕва:„Кадеси?“

6Атаамурече:„Еве,стојамвооваатемнина.“

7Потоаѝрече:„Сеќавајсенасветлатаприродавокоја живеевмедодекапрестојувавмевоградината!

8„О,Ева!сетисенаславаташтонèдржешево градинатаО,Ева!сетисенадрвјаташтонèзасенуваа воградинатадодекаседвижевмемеѓунив

9„О,Ева!сетиседекадодекабевмевоградината,не знаевменитуноќнитуденПомислинаДрвотона животот,одоздолакоетечешеводаикоенèоблеваше сосјај!Сетисе,о,Ева,наградинарскатаземјаина нејзинатасветлина!

10„Помисли,о,помислинатааградинавокојанемаше темнина,додекаживеевмевонеа.“

11„ШтомвлеговмевоовааПештеранабогатства, темнинанèобзеденаоколу;сèдодекаповеќене можемедасевидиме;иситезадоволстваодовојживот завршија“

ПОГЛАВЈЕ12

1ПотоаАдамсеудрипоградите,тојиЕва,итагуваа целаноќдодеканесеприближизората,ивоздивнуваа зацелатадолжинананоќтавоМијазија

2ИАдамсепретепасебесиисефрлиназемјаво пештерата,одгорчливатагаипорадитемнината,и лежешетамукакомртов

3НоЕвагослушназвукотштогоправешепаѓајќина земјата,гонапипасорацетеигонајдекакотруп.

4Тогаштаасеисплаши,останабеззборовииостана покрајнего.

5НомилостивиотГосподпогледнанасмрттанаАдам инамолчењетонаЕваодстраводтемнината 6ИБожјатаРечдојдедоАдамиговоскреснаод смртта,ијаотвориустатанаЕвазадаможедазборува. 7ТогашАдамстанавопештератаирече:„О,Боже, зоштосветлинатанèнапуштиитемнинатанèобзеде? Зоштонèоставашвооваадолгатемнина?Зоштонè мачиштака?

8„Акадебешеоваатемнина,Господи,предданè снајде?Такваештонеможемедасевидимееденсо друг“

9„Зашто,додекабевмевоградината,нитувидовме, нитузнаевмештоетемнинаНебевскриенодЕва, нитутаабешескриенаодмене,сèдодеканеможеда

мевиди;иникаковмракненèспушти,заданèоддели еденоддруг.

10„Но,итааијасбевмевоеднасветласветлинаЈасја видовнеаитаамене.Но,сегаоткаковлеговмевооваа пештера,темнинатанèобзедеинèраздели,такашто јаснејагледамнеа,атаанемегледамене“

11„Господи,далитогашќенèизмачувашсооваа темнина?“

ПОГЛАВЈЕ13

1Потоа,когаБог,Којемилостивиполнсо сожалување,гослушнагласотнаАдам,мурече: 2„О,Адаме,сèдодекадобриотангелмибеше послушен,врзнегоиврзнеговитевојскипочиваше светласветлина.“

3„Но,когајапрекршиМојатазаповед,голишиводтаа светлаприродаитојстанатемен

4„Икогабешенанебесата,воцарстватанасветлината, тојнезнаешеништозатемнината

5„Нотојпрестапи,иЈасгособориводнеботона земјата;итокмуоваатемнинагообзеде.

6„Иврзтебе,оАдаме,додекабешевоМојатаградина ипослушеннаМене,почивашеитаасветласветлина“

7„Но,когаслушнавзатвојотпрестап,телишиводтаа светласветлинаСепак,поМојатамилост,нете претвориввотемнина,тукутенаправивтелоодмесо, врзкоејараширамоваакожа,задаможедаподнесува студитоплина“

8„ДабевгофрлилМојотгневврзтебе,ќетеуништев; идатепретвориввотемнина,ќебешекакодатеубив. 9„Но,воМојатамилост,тесоздадовкаковштоси; когајапрекршиМојатазаповед,оАдаме,теистеравод градинатаитеизведоввоовааземја;итизаповедавда живеешвооваапештера;итемнинатеобзеде,како штосеслучиисоонојштојапрекршиМојатазаповед 10„Такатеизмами,оАдаме,овааноќ.Таанемада траевечно;тукуесамооддванаесетчаса;когаќе помине,ќесевратидневнатасветлина“

11„Затоаневоздивнувај,нитусепотресувај;иневели восрцетосвоедекаоваатемнинаедолгаисевлече заморно;иневеливосрцетосвоедекатемачамсо неа.“

12„ЗајакнигосрцетосвоеинеплашисеОваатемнина нееказнаНо,оАдаме,Јасгосоздадовденотиго поставивсонцетовонегозададавасветлина;зада можештиитвоитедецадајавршишсвојатаработа“

17„Такатикажавпрекудрвотоданемусе приближуваш.Итирековданејадешоднеговиотплод, нитудаговкусиш,нитудаседишподнего,нитудаму сепредаваш.“

18„Данебевтибилиданетизборував,Адаме,за дрвото,иданетеоставивбеззаповед,итида згрешеше-тоаќебешепрекршокодМојастрана,што нетидадовникакванаредба;тиќесесвртешеиќеМе обвинешезатоа

19„Но,Јастизаповедавитепредупредив,атипадна ЗаданеможатМоитесозданијадамеобвинуваат;туку винатаесамоврзнив“

20„И,оАдаме,Јасгосоздадовденотзатебеиза твоитедецапотебе,задаработатидасемачатвонего Ијасоздадовноќтазадасеодморатвонеаодсвојата работа;изаполскитеѕверовидаизлегуваатноќеида бараатхрана“

21„Но,сегамалкутемнинаостанува,оАдаме;а дневнатасветлинанаскороќесепојави.“

ПОГЛАВЈЕ14

1ТогашАдаммуреченаБога:„Господи,земија мојатадушаинедозволувајповеќедајагледамоваа темнина;илиоднесименанекоеместокадештонема темнина“

2НоГосподБогмуреченаАдам:„Вистинативелам, оваатемнинаќепоминеодтебе,секојденштого одредивзатебе,сèдоисполнувањетонаМојотзавет; когаќетеспасамиќетевратамвоградината,во живеалиштетонасветлинатавокоенајдолгоќе живееш,кадештонематемнинаЌетедоведамвонеавоцарствотонебесно“

3БогповторномуреченаАдам:„Целатаоваабеда штосијанатералдајапреземешпорадитвојотпрестап, немадатеослободиодракатанаСатанатаинемадате спаси.“

4„Но,ќегосторамтоаКогаќеслезамоднеботоиќе станамтелоодтвоетопотомствоиќејаземамврзСебе слабостаодкојастрадаш,тогаштемнинаташтоте обзедевооваапештераќемеобземеивогробот,кога ќебидамвотелотонатвоетопотомство“

5„Ајас,којсумбезгодини,ќебидамподложенна броењегодини,времиња,месецииденови,иќебидам сметанзаеденодсиновитечовечки,задатеспасам“ 6ИБогпрестанадакомуницирасоАдам.

ПОГЛАВЈЕ15

ПотоаАдамиЕваплачеаитагуваапорадиБожјатареч донив,деканемадасеврататвоградинатасèдодека несеисполнатденовитештоимсеодредени;но најмногузатоаштоБогимреколдекатребадастрада

ПОГЛАВЈЕ16

1Послеова,АдамиЕванепрестанаадастојатво пештерата,молејќисеиплачејќи,сèдодеканеимсе

пламенизлезедагомачи

4Тогаштојзаплака,сеудрипоградите,паднаназемја налицетоисезамоли,велејќи:

5„Господи,немемачи,немеистребувајинемиго одземајживототодземјата!“

6ЗаштотојмислешедекасонцетоеБог

7ДодекабешевоградинатаигослушнагласотБожји извукотштогоправешевоградината,исеплашешеод Него,Адамникогашнејавидеблескаватасветлинана сонцето,нитупакнеговатапламенатоплинагодопре неговототело.

8Затоасеплашешеодсонцетокогаќегостигнеа неговитепламенизраци,мислејќидекаБогиманамера дагомачисонеговоситеденовиштомугибеше одредил

9ЗаштоиАдамречевосвоитемисли:„КакоштоБог ненèмачешесотемнина,ете,Оннаправиовасонцеда изгрееиданèмачисожега“

10Но,додекатакаразмислувашевосрцетосвое, Божјатаречдојдедонегоирече:

11„О,Адаме,станиистаниОвасонценееБог;тукуе создаденодадавасветлинапрекуден,заштоти зборуваввопештерата,велејќи:„Даизгреезоратаида имасветлинапрекуден“

12„Но,јассумБог,којтеутешувашеноќе“

13ИБогпрестанадакомуницирасоАдам.

ПОГЛАВЈЕ17

1ПотоаАдамиЕваизлегоанавлезотодпештератаи тргнааконградината

2Но,когасеприближијадонеа,предзападнатапорта, одкојаизлезеСатанакогагиизмамиАдамиЕва,ја најдоазмијаташтостанаСатанакакодоаѓанапортата, тажнолижејќијапрашинатаимавтајќинанејзините градипоземјата,порадипроклетствотоштопаднаврз неаодБога

3Идодекапоранозмијатабешенајвозвишенаодсите животни,сегасепромениистанализгава,инајзлобна одсите,иселазешенанејзинитеградииодешена својотстомак.

4Идодекабешенајубавоодситеживотни,сепромени истананајгрдоодсите.Наместодасехранисо најдобратахрана,сегасесвртедајадеправНаместода живее,какопорано,нанајдобритеместа,сегаживееше воправ

5И,додекабешенајубавотоодситеѕверови,коистоеја

1КогапроколнататазмијагивидеАдамиЕва,ја натегнаглавата,застананаопашкатаисокрваво црвениочи,направикакодаќегиубие.

2СеупатиправоконЕваипотрчапонеа;додекаАдам стоешепокрајнего,плачешезатоаштонемашестапво ракатасокојдајаудризмијатаинезнаешекакодаја убие

3Но,сосрцекоегорешезаЕва,Адамсеприближидо змијатаијадржешезаопашката;когатаасесвртекон негоимурече:--

4„О,Адаме,порадитебеиЕва,јассумлизгавиодам настомак“Потоа,порадисвојатаголемасила,ги собориАдамиЕваигипритисна,какодаќегиубие

5НоБогиспратиангелкојјафрлизмијатаоднивиги подигна

6ТогашБожјатаречдојдедозмијатаиѝрече:„Прво тенаправивлекомисленитенатеравдаодишна стомак,нонетелишиводговор“

7„Сега,сепак,бидинем;инезборувајповеќе,тии твојотрод;бидејќипрво,пропастанамоитесозданија сеслучипрекутебе,асегасакашдагиубиеш“

8Тогашзмијатаонемеиповеќенепроговори

9ИдувнаветероднеботопоБожјазаповед,којја однесезмијатаодАдамиЕва,јафрлинабреготна моретоитааслетавоИндија

ПОГЛАВЈЕ19

1НоАдамиЕваплачеапредБога.ИАдамМурече:--

2„Господи,когабеввопештерата,Тирековова, Господимој,декаполскитеѕверовиќесекренатиќе мепроголтаат,иќемигоистребатживототод земјата“

3ТогашАдам,порадионаштогоснајде,сеудрипо градитеипаднаназемјатакакотруп;тогашмудојде БожјатаРеч,Којговоскреснаимурече:

4„О,Адаме,нитуедноодовиеѕверовинемадаможе датеповреди;бидејќикогагинатеравѕверовитеи другитеподвижнисуштествададојдаткајтебево пештерата,нејапуштивзмијатададојдесонив,зада несекренепротивтебе,данетенатерадатрепериш;и стравотоднеадатипадневосрцата“

5„Заштознаевдекатојпроклетезлобен;затоанему дозволивдасеприближидотебесодругитеѕверови.

6„АсегазацврстигосрцетосвоеинеплашисеЈас сумсотебедокрајотнаденовитештотигиодредив.“

ПОГЛАВЈЕ20

1ТогашАдамзаплакаирече:„Боже,преместинèна другоместо,заданенисеприближизмијатаповторно иданесекренепротивнас,заданејанајдеТвојата слугинкаЕвасамаидајаубие,заштонејзинитеочисе одвратниизли“

2НоБогимреченаАдамиЕва:„Отсеганебојтесе, немададозволамдависеприближи;гоизбркаводвас, одоваапланина;нитуќеоставамвонеаништоштоби винаштетило.“

3ПотоаАдамиЕвасепоклонијапредБога„иМу заблагодаријаиГофалеаштогиизбавиодсмртта“

1ПотоаАдамиЕватргнаадајабараатградината 2Ижегатаимудирашекакопламенполицата;исе потеаоджегатаиплачеапредГоспода. 3Номестотокадештоплачеабешеблизудовисока планина,свртенаконзападнатапортанаградината 4ПотоаАдамсефрлиодврвотнатаапланина;лицето мубешеискинато,ателотомубешеодрано;однего течешемногукрвибешеблизудосмртта

5Вомеѓувреме,Евастоешенапланинатаиплачеше наднего,лежејќитака

6Атаарече:„Несакамдаживеампонего,заштосè штосинаправи,гонаправипрекумене“

7Потоатаасефрлипонего;ибешерастргнатаи изгребанаодкамења;иостанадалежекакомртва.

8НомилостивиотБог,којгигледаСвоитесозданија, гипогледнаАдамиЕвадодекалежеамртви,иимго испратиСвојотЗборигивоскресна.

9ИмуреченаАдам:„О,Адаме,целатаоваабедашто сијананесе,немадабидеодкористпротивМоето владеење,нитуќегоизменизаветотод5500години.“

1ТогашАдаммуреченаБога:„Весемсумод жештината;слабсумододењеисумомразензаовој свет.Инезнамкогаќемеизведешоднего,задасе одморам“

2ТогашГосподБогмурече:„О,Адаме,тоанеможеда бидесега,дуринегизавршишсвоитеденови.Тогашќе теизведамодоваабедназемја“

3ИАдаммуреченаБога:„Додекабеввоградината,не знаевнитужега,нитутага,нитудвижење,ниту треперење,нитустрав;носегаоткакодојдоввооваа земја,меснајдецелатаовааневолја“

4ПотоаБогмуреченаАдам:„Додекајадржеше Мојатазаповед,МојатасветлинаиМојатаблагодат почивааврзтебеНо,когајапрекршиМојатазаповед, теснајдетагаибедавоовааземја.“

5ИАдамзаплакаирече:„Господи,немеубивајзаова, нитумеудирајсотешкимаки,нитупакмивраќај споредмојотгрев;заштоние,посвојаволја,ја прекршивмеТвојатазаповедигонапуштивмеТвојот законисеобидовмедастанемебоговикакоТебе,кога непријателотСатананèизмами.“

6ПотоаБогповторномуреченаАдам:„Бидејќи трпешестравитрепетвоовааземја,макаистрадање газејќииодејќинаоколу,искачувајќисенаоваа планинаиумирајќиоднеа,Јасќегопреземамсетоова врзСебезадатеспасам“

1ПотоаАдамзаплакауштеповеќеирече:„Боже,

4ПотоаАдамиЕвазедоакамењаигипоставијаво обликнаолтар;изедоалисјаоддрвјатанадвород градината,сокоијаизбришааодлицетонакарпата крвташтојабеапролеале.

5Ноонаштокапешенапесокот,гозедоазаедносо правотсокојбешеизмешанигопринесоанаолтарот какожртванаБога

6ПотоаАдамиЕвастоејаподолтаротиплачеа, молејќигоБога:„Простинигонашиотпрестапи нашиотгрев,ипогледнинèсоТвоетооконамилост Заштокогабевмевоградината,нашитепофалбии нашитехимнисевознесуваапредТебебезпрестан“

7„Но,когадојдовмевооваачудназемја,чистата пофалбаповеќенебешенаша,нитуправеднамолитва, нитуразумнисрца,нитуслаткимисли,нитуправедни совети,нитудолгорасудување,нитуисправничувства, нитунашатасветлаприроданèнапуштиНо,нашето телоепроменетоодсличноставокојабилона почетокот,когабевмесоздадени.“

8„Сегапогледнијанашатакрвштосепринесуваврз овиекамењаипримијаоднашитераце,како пофалбаташтоТијапеевменапочетокот,когабевме воградината“

9ИАдампочнадаупатуваповеќебарањадоБога

ПОГЛАВЈЕ24

1ТогашмилостивиотБог,добаричовекољубив, погледнанаАдамиЕваинанивнатакрв,којаја принесоакакожртвазаНего;безнаредбаодНегоза тоа.Но,Тојсевосхитинанив;игиприфатинивните жртви

2ИБогиспратиодСвоетолицесветологан,којја проголтанивнатажртва.

3Тојгопочувствуваслаткиотмириснанивнатажртва иимпокажамилост

4ТогашБожјатаРечдојдедоАдамимурече:„О, Адаме,какоштојапролеасвојатакрв,такаќеја пролеамиЈасМојатакрвкогаќестанамтелоодтвоето потомство;икакоштоумрети,Адаме,такаќеумрами ЈасИкакоштоизградиолтар,такаќетинаправам олтарназемјата;икакоштојапринесесвојатакрвна неа,такаќејапринесамиМојатакрвнаолтарна земјата“

5„Икакоштотипобарапрошкапрекутаакрв,такаи ЈасќејанаправамМојатакрвпрошканагревовитеиќе гиизбришампрестапитевонеа“

6„Исега,ете,гоприфативтвојотдар,оАдаме,но деновитеназаветот,вокојтеврзав,несеисполнети Когаќесеисполнат,тогашќетевратамвоградината“

7„Затоа,сегазакрепигосрцетосвое;икогаќете снајдетага,принесиМижртва,иЈасќетибидам благонаклонет“

ПОГЛАВЈЕ25

1НоБогзнаешедекаАдамималвосвоитемислидека честотребадасесамоубиеидаМупринесежртваод својатакрв

2Затоамурече:„О,Адаме,немојповторнодасе убиешкакоштонаправи,фрлајќисеодтаапланина“

3Но,АдаммуреченаБога:„Мибешенаумведнашда систавамкрајнасебеси,затоаштогипрекршив

4„Но,споредТвојатадобрина,Боже,немеубивај сосема,тукубидимиблагонаклонетсекогашкогаќе умрамиоживиме“

5„ИсотоаќесеобјавидекаТисимилостивБог,Кој несаканикојдапропадне;Којнесаканикојдападне; иКојникогонеосудувасурово,лошоисоцелосно уништување.“

6ТогашАдаммолчеше

7ИБожјатаРечдојдедонего,гоблагословииго утеши,исклучизаветсонегодекаќегоспасина крајотодденовитештомусеодредени

8Ова,тогаш,бешепрватажртваштоАдаммујададе наБога;итакастананеговобичајдагоправитоа.

ПОГЛАВЈЕ26

1ПотоаАдамјазедеЕва,итиепочнаадасевраќаатво ПештератанабогатстватакадештоживеејаНо,кога сеприближијадонеаијавидоаоддалеку,тешкатага гиснајдеАдамиЕвакогајапогледнаа

2ПотоаАдамѝреченаЕва:„Когабевменапланината, бевмеутешениодБожјатаРечшторазговарашесонас; исветлинаташтодоаѓашеодисток,нèзаблеска

3„НосегаБожјатаРеческриенаоднас;исветлината штосветешенаднасетолкуизменеташтоисчезнува,и неканèобземетемнинаитага

4„Исмепринуденидавлеземевооваапештеракојае какозатвор,вокојатемнинатанèпокрива,такашто смеразделениеденоддруг;итинеможешдаме видиш,нитујасможамдатевидамтебе“

5КогаАдамгиизговориовиезборови,тиезаплакааи гираширијарацетепредБога,бидејќибеаполнисо тага

6ИтиегомолеаБогадаимгодонесесонцето,даги осветли,заданесевратитемнинатаврзнив,иданесе врататподоваапокривкаодкарпаИтиепосакаада умратотколкудајавидаттемнината.

7ПотоаБоггипогледнаАдамиЕваинивнатаголема тага,исèштонаправијасопламенносрце,порадисите неволјивокоисенашле,наместонивнатапоранешна благосостојба,ипорадиситеневолјиштогиснашлево туѓаземја.

8ЗатоаБогнесеразгневинанив,нитубешенетрпелив коннив,тукубешедолготрпеливитрпеливконнив, какокондецаташтогисоздаде

9ПотоадојдеБожјатаРечдоАдамимурече:„Адаме,

10„Но,тогашќебидешпревртениоставенводолга

12„Тогашќедојдамиќетеспасам,оАдаме,заштоне сакамдабидешизмачуван.“

13„Икогаќегипогледнамситедобриработивокои живеешеизоштоизлезеоднив,тогашдоброволноќе типокажаммилост.“

14„НоЈаснеможамдагоизменамзаветотштоизлезе одустатаМоја;инакуќетевративвоградината

15„Кога,пак,заветотќесеисполни,тогашќети покажамтебеинатвоетопотомствомилостиќете доведамвоземјанарадост,кадештонеманитутага нитустрадање;тукутрајнарадостивеселба,и светлинаштоникогашнепрестанува,ипофалбишто никогашнепрестануваат;ипрекраснаградинашто никогашнемадапомине“

16ИБогповторномуреченаАдам:„Биди долготрпелививлезивопештерата,заштотемнината, одкојасеплашеше,ќетраесамодванаесетчаса;акога ќезаврши,ќеизгреесветлината“

17Потоа,когаАдамгислушнаовиезборовиодБога, тојиЕвасепоклонијапредНего,инивнитесрцабеа утешениТиесевратијавопештератапосвојотобичај, додекасолзиимтечеаодочите,тагаиридање излегувааодсрцата,итиепосакуваанивнатадушада гонапуштинивнототело

18ИАдамиЕвастоејаисемолеа,сèдодеканеги зафатитемнинатананоќта,иАдамсесокриодЕва,а тааоднего

19Итиеостанаастоејќивомолитва.

ПОГЛАВЈЕ27

1Когасатаната,мразителотнасекоедобро,видекако тиепродолжуваатдасемолат,какоБогкомуницирасо нивигиутешува,икакојаприфатилнивнатажртвасатанатанаправипривидение

2Тојпочнасопреобразувањенасвоитевојски;во неговитерацеимашеблескавоган,итиебеавоголема светлина

3Потоагопостависвојотпрестолблизудовлезотна пештератабидејќинеможешедавлезевонеапоради нивнитемолитвиИфрлисветлинавопештерата,сè додекапештератанезаблесканадАдамиЕва;додека неговитевојскипочнаадапеатфалби.

4ИСатанатагонаправиова,закогаАдамќејавиди светлината,дапомисливосебедекатоаенебесна светлинаидекавојскитенаСатанасеангели;идека Боггииспратилдабдеатвопештератаидамудаваат светлинавотемнината.

5ТакаштокогаАдамќеизлезеодпештератаиќеги види,аАдамиЕваќемусепоклонатнаСатаната,тој ќегопобедиАдамсотоаиповторпатќегопонижи предБога.

6Кога,пак,АдамиЕвајавидоасветлината, замислувајќидекаевистинска,гизајакнаасвоитесрца; сепак,додекатрепереа,АдамѝреченаЕва:--

7„Погледнетејатааголемасветлина,инатиемногу фалбенипесни,инатаавојскаштостоинадвор,ане доаѓакајнас,неникажувајтештовелат,илиодкаде доаѓаат,илиштозначиоваасветлина;штосетие фалби;зоштосеиспратениовдеизоштоневлегуваат.“

8„ДабеаодБога,ќедојдаткајнасвопештератаиќе

9ТогашАдамстанаимусепомолинаБогасопламено срцеирече:

10„Господи,ималинасветотдругбогосвенТебе,Кој

11„Но,ете,гигледамеовиевојскиштостојатна влезотодпештерата;тиесевоголемасветлина;тие гласнопеатфалби.Акосеоднекојдругбог,анеод Тебе,кажими;иакосеиспратениодТебе,кажимија причинатапорадикојасигииспратил“

12ШтомАдамгокажаова,вопештератамусепојави ангелБожјиимурече:„О,Адаме,неплашисе!Овае Сатанатаинеговитевојски;тојсакадатеизмамикако штотеизмаминапочетокотПрвиотпатбешескриен возмијата;ноовојпаттидојдевообликнаангелна светлината;задаможе,когаќемусепоклониш,дате воодушеви,восамотоприсуствонаБога“

13ТогашангелотсиотидеодАдам,гофатиСатанана влезотодпештератаигособлечеодлажнатасликашто јаимашеземено,игодонесевонеговатагрдаформа кајАдамиЕва;коисеисплашијаоднегокогаговидоа

сеприближивонеа;затоасепреобразивоангелна светлината.“

15ПотоаангелотгиистераСатанаинеговитевојскиод АдамиЕваиимрече:„Небојтесе;Бог,Којвесоздаде, ќевезајакне!“

16Иангелотсиотидеоднив

17НоАдамиЕваостанаадастојатвопештерата; никакваутеханеимдојде;беаподеленивосвоите мисли

18Икогасераздени,сепомолија,апотоаизлегоадаја бараатградината,заштонивнитесрцабеанасоченикон неаинеможеаданајдатутехазатоаштојанапуштија ПОГЛАВЈЕ28

1Но,когалукавиотСатанагивидедекаодатво градината,јасобрасвојатавојскаисепојавинаоблак, сонамерадагиизмами

2НокогаАдамиЕваговидоатакавовизија, помислијадекасеБожјиангелидојдоадагиутешатза тоаштојанапуштилеградинатаилидагиврататназад вонеа

3ИАдамгираширирацетеконБога,молејќиГодаму објасништопретставувааттие

4ТогашСатаната,мразителотнасекоедобро,мурече наАдам:„О,Адаме,јассумангелнаголемиотБог;и етегивојскитештомеопкружуваат

5„Богмеиспратименеинивдатеземемеидате однесемедосевернатаграницанаградината;добрегот

9ААдамиЕвагиследеанамалорастојание 10Нокогастигнаадопланинатасеверноодградината, многувисокапланина,безникаквискалидонејзиниот врв,ѓаволотимсеприближинаАдамиЕваигиискачи наврвотвореалност,аневовизија;сакајќи,какошто направи,дагифрлидолуидагиубие,идагоизбрише нивнотоимеодземјата;задаостанеовааземјасамо немуинанеговитевојски.

ПОГЛАВЈЕ29

1Но,когамилостивиотБогвидедекаСатанатасакада гоубиеАдамсосвоитеразновиднилукавства,икога видедекаАдамекротокибезлукавство,Богмусе обратинаСатанатасогласенгласигопроколна 2Потоатојинеговитевојскиизбегаа,аАдамиЕва останаадастојатнаврвотнапланината,одкадештого видоаподсебеширокиотсвет,високонадкојбеаНо, невидоаникогоодвојскитештобеапокрајнив.

3Тиеплачеа,иАдамиЕва,предБогаигомолеаза прошкаодНего

4ПотоадојдеСловотоодБогадоАдамимурече: „ЗнајиразберивоврскасоовојСатана,декатојсе обидувадатеизмамитебеитвоетопотомствопотебе“

5ИАдамплачешепредГосподаБогаиГомолешеиГо преколнувашедамудаденештоодградината,како знакзанего,соштоќесеутеши

6ИБогјапогледнамислатанаАдамигоиспрати ангелотМихаилдоморетоштосепротегадоИндија, задаземеоттамузлатнипрачкиидамугидонесена Адам.

7БоггонаправиовавоСвојатамудрост,задаовие златнипрачки,коибеасоАдамвопештерата,светатсо светлинавоноќтаоколунегоидаставаткрајна неговиотстраводтемнината 8ТогашангелотМихаилслезепоБожјанаредба,зеде златнипрачки,какоштомузаповедаБог,игидонесе кајБога

ПОГЛАВЈЕ30

1Послеовиеработи,Богмузаповеданаангелот Гавриелдаслезевоградинатаидамукажена херувимотштојачуваше:„Ете,Богмизаповедада влезамвоградинатаидаземамоттамублагопријатен темјанидамугодадамнаАдам.“

2ПотоаангелотГавриелслезепоБожјанаредбаво градинатаимукажанахерувимоткакоштому заповедаБог

3Тогашхерувимотрече:„Добро!“ИГавриелвлезеи гозедетемјанот

4ПотоаБогмузаповеданаСвојотангелРафаилда слезевоградинатаидамузборуванахерувимотза малкусмирна,задамујададенаАдам 5АнгелотРафаилслезеимукажанахерувимоткако штомузаповедаБог,ахерувимотрече: „Добро!“ПотоаРафаилвлезеизедесмирна. 6ЗлатнитепрачкибеаодИндискотоМоре,кадешто имаскапоценикамењаТемјанотбешеодисточната границанаградината,асмирнатаодзападнатаграница, одкадештогорчинатадојдеврзАдам

7ИангелитегидонесоаовиетриработикајБога,кај Дрвотонаживотот,воградината. 8ПотоаБогимреченаангелите:„Потопетегиво

9ИангелитенаправијакакоштоимзаповедаБог,иим гидадоаситетиеработинаАдамиЕванаврвотод планинатанакојагипоставиСатана,когасеобидеда имставикрај

10ИкогаАдамгивидезлатнитепрачки,темјаноти смирната,сезарадуваизаплаказатоаштопомисли деказлатотоезнакнацарствотоодкоедошол,дека темјанотезнакнасветлатасветлинаштомубила одземена,асмирнатаезнакнатагатавокојасенаоѓал ПОГЛАВЈЕ31

1Послеовиеработи,БогмуреченаАдам:„Типобара одМененештоодградината,задасеутешишсонеа,и Јастигидадововиетризнацикакоутехазатебе,зада сенадевашнаМенеинаМојотзаветсотебе.

2„ЗаштоЈасќедојдамиќетеспасам;ицаревитеќеми донесат,когасумвотело,злато,темјанисмирна;злато какознакнаМоетоцарство;темјанкакознакнаМоето божество;исмирнакакознакнаМоетострадањеина Мојатасмрт

3„Но,Адаме,ставигиовиепокрајсебевопештерата; златотозадатеосветлуваноќе;темјанот,задаго почувствувашнеговиотсладокмирис;исмирната,за датеутешивотвојататага.“

4КогаАдамгислушнаовиезборовиодБога,се поклонипредНегоТојиЕваМусепоклонијаиМу заблагодарија,затоаштоТојпостапимилосрдносонив. 5ПотоаБогимзаповеданатритеангели,Михаил, ГавриелиРафаил,секојдадонесештодонелидамуго даденаАдам.Итиегонаправијатоа,еденпоеден.

6ИБогимзаповеданаСуриелиСалатиелдагиземат АдамиЕва,дагисимнатодврвотнависокатапланина идагиоднесатвоПештератанабогатствата. 7Тамугоставијазлатотонајужнатастранаод пештерата,темјанотнаисточнатастрана,асмирнатана западната,заштовлезотнапештератабешена севернатастрана

8ПотоаангелитегиутешијаАдамиЕваисизаминаа 9Златотобешеседумдесетстапови,темјанотдванаесет милји,асмирнататримилји

10ОвиеостанааодАдамвоКуќатанабогатствата; затоабешенаречена„скриена“Но,другитолкувачи велатдекабиланаречена„Пештеранабогатствата“, порадителатанаправеднициштобилевонеа 11ОвиетриработиБогмугидаденаАдам,третиот

1ААдамиЕваостанаавоПештератанабогатствата доседмиотден;нитујадеаодплодовитеназемјата, нитупиејавода.

2Икогасераздениосмиотден,АдамѝреченаЕва:„О, Ева,гомолевмеБогаданидадемалкуодградината,и ТојгииспратиСвоитеангеликоинидонесоаонашто гопосакувавме

3„Носега,стани,даодимеконморетосоводаштого видовменапочетокот,идазастанемевонего,молејќи сеБогповторноданибидеблагонаклонетиданè вративоградината;илиданидаденешто;илидани дадеутехавонекојадругаземја,различнаодовааво којасме“

4ПотоаАдамиЕваизлегоаодпештерата,отидоаи застанаанаработнаморетовокоепретходносефрлија, аАдамѝреченаЕва:

5„Дојди,слезинаоваместоинеизлегувајоттаму додеканепоминаттриесетдена,когаќедојдамкајтебе ИпомолисенаБогасопламенсрцеиблаггласдани прости.“

6„Иќеодамнадругоместо,ќеслезамвонегоиќе направамкакотебе“

7ПотоаЕваслезевоводата,какоштоѝзаповедаАдам. ИАдамслезевоводата;итиестоејаисемолеа;иго замолијаГосподадаимгопростигревотидагиврати вонивнатапоранешнасостојба.

8Истоејатакамолејќисе,докрајотнатриесетипетте дена

ПОГЛАВЈЕ33

1НоСатаната,мразителотнасекоедобро,гибараше вопештерата,нонегинајде,иаковредногибараше

2Ногинајдекакостојатвоводатакакосемолатиси помисливосебе:„АдамиЕвастојатвотаавода молејќигоБогадаимгопростипрестапот,дагиврати вонивнатапоранешнасостојбаидагиземеодпод мојатарака.“

3„Но,ќегиизмамамзадаизлезатодводатаиданего исполнатсвојотзавет“

4ТогашмразителотнасекоедобронеотидекајАдам, тукуотидекајЕваизедеобликнаБожјиангел, фалејќисеирадувајќисе,иѝрече:

5„Мирдатие!Радувајсеирадувајсе!Богемилостив контебеимеиспратикајАдамМујадонесов радоснатавестзаспасениетоизатоадекаеисполнет сосветласветлинакакоштобешенапочетокот“

6„ИАдам,восвојатарадостзасвоетозакрепнување, меиспратикајтебе,зададојдешкајмене,задате крунисамсосветлинакаконего.“

7„Имирече:‚КажиѝнаЕва:аконедојдесотебе, кажиѝзазнакоткогабевменаврвотнапланината; какоБоггииспратиСвоитеангеликоинèзедоаинè доведоавоПештератанабогатствата;игопоставија златотонајужнатастрана;темјанотнаисточната страна;асмирнатаназападнатастрана‘Сегадојдете кајнего“

8КогаЕвагислушнаовиезборовиоднего,многусе

9Тојодешенапред,атаагоследешедодеканестигнаа

10ПотоатаадојдеизастанапредАдам,којстоеше покрајводатаисерадувашенаБожјатапрошка.

11Икогатаагоповика,тојсесврте,јанајдетамуи заплакакогајавиде,пасеудрипоградите;иод горчинатанасвојататага,потонавоводата.

12НоБоггопогледнанегоинеговатабеда,инатоа штобешепреддаиздивнеИслезеБожјатаРечод небото,гоиздигнаодводатаимурече:„Излезипо високиотбрегкајЕва!“ИкогасеискачикајЕва,ѝрече: „Којтиречедадојдешовде?“

13Потоамугираскажазборовитенаангелотштоѝсе јавииѝдадезнак

14Но,Адамсенажалииѝдадедознаењедекатоае СатанатаПотоајазедеидвајцатасевратијаво пештерата

15Оваимсеслучикогавторпатслегоакајводата, седумденаоткакоизлегоаодградината

16Постеавоводататриесетипетдена;вкупно четириесетидваденаоткакојанапуштијаградината.

1Иутротоначетириесетитретиотден,тиеизлегоаод пештерата,тажнииплачејќиНивнитетелабеаслаби, ибеаисушениодгладижед,одпостимолитва,иод нивнатаголематагапорадинивниотпрестап

2Икогаизлегоаодпештерата,сеискачијана планинатазападноодградината.

3Тамустоеја,семолеаигомолеаБогадаимпрости гревовите

4Ипонивнитемолитви,АдампочнадагомолиБога, велејќи:„Господимој,БожемојиТворецмој,тиим заповеданачетиритеелементидасесобератзаедно,и тиебеасобранипоТвојанаредба.“

5„ПотоајарашириракатаТвојаимесоздадеодеден елемент,одправотземјен;имевнесевоградинатаво третиотчас,вопеток,имеизвестизатоавопештерата. 6„Тогаш,напочетокот,незнаевнитуноќнитуден, бидејќиимавсветлаприрода;нитусветлинатавокоја живеевникогашнемеоставидазнамдалиеноќили ден

7„Потоа,повторно,Господи,вотојтретичасвокојме создаде,мигидонесеситеѕверови,лавови,ноеви, птицинебесниисèштоседвижипоземјата,штоги создадепрвиотчаспредменеодпетокот.

8„ИТвојатаволјабешеситедагиименувам,еденпо еден,сосоодветноимеНоТимидадеразумизнаење, ичистосрцеиисправенумодТебе,задагиименувам

9„ОБоже,Тигинаправипослушниконменеи

11„Идамеказнишесосмрт,какошторече,ќеумрев воистиотмиг.

12„Акогамизаповедазадрвото,нетребашенитуда мусеприближамнитудагомачам,Еванебешесо мене;Тиуштенејабешесоздал,нитууштенејазелод моитекраеви;нитутаауштенејачулаоваанаредбаод Тебе

13„Тогаш,накрајотодтретиотчасодтојпеток, Господи,Тимеобзедедремкаисон,ијасзаспав,ибев преплавенодсон

14Потоаизвадиреброодмоитеребраигосоздадепо мојликисликаПотоасеразбудив,икогајавидови познавкојае,реков:„Оваекоскаодмоитекоскии месоодмоетомесо;отсегаќесенарекуважена!“

15„ОдТвојатадобраволја,Боже,месовладасоноти сонот,иведнашјаизвадиЕваодмоитенозе,сèдодека неизлезе,такаштоневидовкакоесоздадена;ниту можевдавидам,Господимој,колкусестрашнии големиТвојатадобринаислава.“

16„ИпоТвојатадобраволја,Господи,нèсоздаде двајцатасотелаодсветлаприрода,инèсоздадедвајца, еден;инијададеТвојатаблагодатинèисполнисо пофалбинаСветиотДух,заданебидеменитугладни нитужедни,нитудазнаемештоетага,ниту малаксаноствосрцето;нитустрадање,постењениту умор

17„Носега,Боже,откакојапрекршивмеТвојата заповедигопрекршивмеТвојотзакон,Тинèизведево туѓаземјаипредизвикаврзнасстрадање,малаксаност, гладижед

18„Затоа,сега,Боже,Темолиме,дајнинештода јадемеодградината,задагозадоволименашиотглад сонеа;инештосоштодајаизгасименашатажед

19„Зашто,ете,многуденови,Боже,ништоне вкусивмеиништонепиевме,ителотонисеисуши,и силатанисепотроши,исонотисчезнаодочитенаши одмалаксаностиплач.

20„Тогаш,Боже,несеосмелувамедасобеременишто одплодовитенадрвјата,одстраводТебеЗаштокога првозгрешивме,Тинèпоштедииненèнатерада умреме“

21„Носега,сипомисливмевонашитесрца,акојадеме одплодовитенадрвјата,безБожјанаредба,овојпат Тојќенèуништииќенèизбришеодлицетоназемјата

22„Иакопиемеодоваавода,безБожјанаредба,Тојќе ниставикрајиќенèискорениведнаш.

23„Сега,затоа,Боже,когадојдовнаоваместосоЕва, темолимеданидадешодплодовитенаградината,за дасенаситимесонив“

24„Заштониепосакувамеплодштоеназемјатаисè другоштонинедостасувавонего“

ПОГЛАВЈЕ35

1ПотоаБогповторногопогледнаАдаминеговиот плачивоздивнување,иБожјатаРечмудојдеиму рече:--

2„О,Адаме,когабешевоМојатаградина,незнаеше нитудајадешнитудапиеш;нитудасечувствуваш слабо,нитудастрадаш;нитудасечувствувашслабо, нитудасеменуваш;нитусонотсеоддалечувашеод

твоитеочиНо,откаконаправипрестапидојдевооваа

1ТогашБогмузаповеданахерувимот,којјачуваше врататаодградинатасоогненмечвораката,даземеод

2ХерувимотјапослушазаповедтанаГосподБоги влезевоградинатаидонеседвесмоквинадве гранчиња,секојасмоквависешенасвојотлист;тиебеа оддведрвјамеѓукоисескријаАдамиЕвакогаБог отидедашетавоградината,иБожјатаРечдојдедо АдамиЕваиимрече:„Адаме,Адаме,кадеси?“

3ААдамодговори:„ОБоже,евеме!Когагослушнав ТвојотзвукиТвојотглас,сескрив,заштосумгол.“

4Потоахерувимотзедедвесмоквииимгидонесена АдамиЕваНо,тојимгифрлиоддалеку,заштоне можеадасеприближатдохерувимотпорадинивното месо,коенеможешедасеприближидоогнот

5Напочетокот,ангелитетрепереаодприсуствотона Адамисеплашеаоднего.НосегаАдамтрепереше предангелитеисеплашешеоднив

6ПотоаАдамсеприближиизедееднасмоква,аиЕва дојдепоредијазедедругата.

7Икогагизедоаворацете,гипогледнааизнаејадека сеоддрвјатамеѓукоисебеаскриле

ПОГЛАВЈЕ37

1ПотоаАдамѝреченаЕва:„Негигледашлиовие смоквиинивнителисја,сокоисепокривмекогабевме лишениоднашатасветлаприрода?Носега,незнаеме каквабедаистрадањеможатданèснајдеоднивното јадење“

2„Сега,затоа,Ева,дасевоздржимеиданејадемеод нив,тиијас;идагомолимеБогаданидадеодплодот наДрвотонаживотот“

3ТакасевоздржааАдамиЕваинејадеаодовие смокви.

4Но,АдампочнадамусемолинаБогаидаГомоли дамудадеодплодотнаДрвотонаживотот,велејќи вака:„О,Боже,когајапрекршивмеТвојатазаповедво шестиотчасодпеток,бевмелишениодсветлата природаштојаимавмеинепродолживмевоградината понашиотпрестапповеќеодтричаса.

5„Но,вечертаТинèизведеоднеаОБоже,еденчас згрешивмепротивТебе,иситеовиеискушенијаитаги нèстигнаадоден-денес“

6„Итиеденови,заедносоовојчетириесетитретиот ден,негоискупувајтетоједенчасвокој

7„Боже,погледнинèсооконасожалувањеинени

8„О,Боже,дајниодплодотнаДрвотонаживотот,за

9„КогајапрекршивмеТвојатазаповед,нèизведеод

животот,заданејадемеоднегоиданеживееме,ида незнаемеништозаслабостоткакоќепрекршиме.

10„Носега,Господи,ете,ниегииздржавмеситеовие деновиигитрпевместрадањата.Направигиовие четириесетитриденаеквивалентнинаеденчасвокој престапивме“

ПОГЛАВЈЕ38

1Послеовиеработи,БожјатаречдојдедоАдамиму рече:

2„О,Адаме,штосеоднесувадоплодотодДрвотона животот,закојбараш,немадатигодадамсега,туку когаќесенаполнат5500годиниТогашќетидадамод плодотнаДрвотонаживотот,иќејадешиќеживееш вечно,ти,Еваитвоетоправеднопотомство.“

3„Но,овиечетириесетитриденанеможатдаго надоместатчасотвокојјапрекршиМојатазаповед“

4„О,Адаме,тидадовдајадешодсмокватавокојасе скриОдиијадиоднеа,тииЕва“

5„Немадагоодбијамтвоетобарање,нитуќеја разочарамтвојатанадеж;затоа,издржидо исполнувањеназаветотштогосклучивсотебе“

6ИБоггоповлечеСвојотзбородАдам

ПОГЛАВЈЕ39

1ПотоаАдамсевратикајЕваиѝрече:„Станииземи еднасмоквазасебе,ајасќеземамдруга;идаодимево нашатапештера“

2ПотоаАдамиЕвазедоапоеднасмокваиотидоакон пештерата;времетобешеотприликапризајдисонце;и нивнитемислигинатераадакопнеатдајадатод плодот.

3Но,АдамѝреченаЕва:„Сеплашамдајадамодоваа смокваНезнамштоќемисеслучиоднеа“

4АдамзаплакаисемолешепредБога,велејќи: „Заситигомојотглад,бездаморамдајадамодоваа смоква;заштооткакоќејаизедам,каквакористќеми донесе?ИштодапосакамидапобарамодТебе,Боже, когаќејаснема?“

5Итојповторнорече:„Сеплашамдајадамоднего, заштонезнамштоќемеснајдеоднего.”

ПОГЛАВЈЕ40

1ТогашБожјатаРечдојдедоАдамимурече:„О, Адаме,зоштонемашеовојстрав,нитуовојпост,ниту оваагрижаовде?Изоштонемашеовојстравпредда направишпрестап?

2„Но,когадојдедасенаселишвооваачудназемја, твоетоживотинскотелонеможешедабиденаземјата безземскахрана,задагозајакнеидагиобнови неговитесили“

3ИБоггоповлечеСвојотЗбородАдам ПОГЛАВЈЕ41

1ПотоаАдамјазедесмокватаијаставиназлатните прачки.ИЕвајазедесвојатасмокваијаставиврз темјанот

2Исекојасмокватежешеколкулубеница,зашто плодотвоградинатабешемногупоголемодплодотна овааземја

3Но,АдамиЕвастоејаипостеацелатааноќ,сè додеканесераздени.

4Когасонцетоизгреа,тиебеанасвоитемолитви,а АдамѝреченаЕва,откакозавршијасомолитвата: 5„О,Ева,дојди,даодимедограницатанаградината гледајќиконјуг;доместотоодкадештотечерекатаи седелиначетириизвориТамуќемусемолимена БогаиќеГомолимеданидадедапиемеодВодатана Животот“

6„ЗаштоБогненèнахранилсоДрвотонаживотот,за данеможемедаживеемеЗатоаќегомолимедани дадеодВодатанаживототидајаизгасименашатажед сонеа,наместосопиењеводаодовааземја.“

7КогаЕвагислушнаовиезборовиодАдам,сесогласи; идвајцатастанааидојдоадојужнатаграницана градината,наработнарекатаводанамалорастојание одградината

8ИстоејаисепомолијапредГосподаиГозамолијада гипогледнеовојпат,даимпростиидаимјаисполни нивнатамолба

9Пооваамолитваоддвајцата,Адампочнадасемоли согласпредБогаирече:--

10„Господи,когабеввоградинатаијавидовводата штотечешеодподДрвотонаживотот,моетосрцене посака,нитумоетотелопобарадапиеоднеа;нитупак знаевжед,заштобевжив;инадонаштосумсега

11„Такаштозадаживеамнемибешепотребна никакваХрананаживотот,нитупиеводВодатана животот

12„Носега,Боже,јассуммртов;телотомоеесувоод жед.Дајмиодводатанаживототзадапијамоднеаи даживеам“

13„СоТвојатамилост,Боже,спасимеодовиезлаи искушенијаидоведимеводругаземја,различнаод оваа,аконемидозволишдаживеамвоТвојата градина“

ПОГЛАВЈЕ42

1ТогашдојдеБожјатаРечдоАдамимурече:--

2„О,Адаме,штосеоднесувадотоаштовелиш: „Доведимевоземјакадештоимаодмор“,тоанее другаземјаодоваа,тукуцарствотонебеснокадешто самоимаодмор

3„Но,тинеможешдавлезешвонеговомоментов; тукусамооткакотвојотсудќепоминеиќесе исполни“

4„Тогашќетевозведамвоцарствотонебесно,тебеи твоетоправеднопотомство;иќетидадамтебеинанив

5„Иакоречеш:‚Дајмиодводатанаживототзада

деноткогаќејапролеамМојатакрвврзтвојатаглава воземјатаГолгота.

8„ЗаштоМојатакрвќебидеводанаживототзатебе, вотојчас,инесамозатебе,тукузаситеодтвоето потомствокоиќеповеруваатвоМене;задаимбидеза веченодмор“

9ГосподповторномуреченаАдам:„О,Адаме,кога бешевоградината,овиеискушенијанетеснајдоа.

10„Но,откакојапрекршиМојатазаповед,ситеовие страдањатеснајдоа

11„Сега,итвоетотелобарахранаипијалок;пијод водаташтотечепокрајтебеполицетоназемјата“

12ПотоаБоггоповлечеСвојотЗбородАдам.

13ИАдамиЕвамусепоклонијанаГосподаисе вратијаодрекатасоводавопештератаБешепладне;и когасеприближијадопештерата,видоаголемоган покрајнеа

ПОГЛАВЈЕ43

1ТогашАдамиЕвасеисплашијаизастанааИАдамѝ реченаЕва:„Штоетојоганпокрајнашатапештера? Ниеништонеправимевонеазадагопредизвикаме овојоган

2„Нитулебдапечемевонего,нитусупадаготвиме тамуШтосеоднесувадоовојоган,незнаемекакове, нитузнаемекакодагонаречеме“

3„НооткакоБоггоиспратихерувимотсоогненмеч штоблескашеисветкашевонеговатарака,одстравод негопаднавмеибевмекакотрупови,несмевиделели слично.“

4„Носега,оЕва,ете,оваеистиотоганштобешево ракатанахерувимот,штоБоггоиспратидајачува пештератавокојаживееме.

5„О,Ева,тоаезатоаштоБогелутнанасиќенè истераодтоа“

6„О,Ева,повторнојапрекршивмеНеговатазаповедво таапештера,паТојгоиспратиовојогандагориоколу неаиданèспречидавлеземевонеа

7„Акоенавистинатака,оЕва,кадеќеживееме?Иод кадеќебегамепредлицетоГосподово?Бидејќи,штосе однесувадоградината,Тојнемаданидозволида престојувамевонеаинèлишиоднејзинитедобри работи;тукунèсместивооваапештера,вокоја поднесувавметемнина,искушенијаитешкотии,сè додекаконечноненајдовмеутехавонеа.“

8„Носегакоганèизведеводругаземја,којзнаешто ќесеслучивонеа?Икојзнаедалитемнинатанатаа земјаможедабидемногупоголемаодтемнинатана овааземја?

9„Којзнаештоќесеслучивотааземјадењеилиноќе? Икојзнаедалиќебидедалекуилиблиску,оЕва?Каде штоќемуугодинаБогаданèпостави,можебие далекуодградината,оЕва!ИликадештоБогќенè спречидаГогледаме,затоаштосмејапрекршиле НеговатазаповедизатоаштосмеМусемолелево секоевреме?“

10„О,Ева,акоБогнèодведевотуѓаземјаразличнаод оваа,вокојанаоѓамеутеха,тоаморадабидезадаги убиенашитедушиидагоизбришенашетоимеод лицетоназемјата“

11„О,Ева,акосмеуштеповеќеотуѓениодградинатаи одБога,кадеќегонајдемеповторноиќегомолимеда

смоквата?“

12„КадедаГонајдеме,заданèутешивторпат?Каде даГонајдеме,задасесетинанас,воврскасозаветот штогосклучизанас?“

13Адампрестанадазборува.Итиегледаа,тојиЕва, конпештератаиконогнотштосеразгореоколунеа 14НотојоганбешеодСатанатаЗаштотојсобрадрвја исуватрева,гиоднесеигидонесевопештерата,иим запалиоган,задајапроголтапештератаи-штоимаше вонеа.

15ЗадаАдамиЕваостанатвотага,итојдајапрекине нивнатадовербавоБогаидагинатерадасеодречатод Него.

16Но,помилостаБожја,тојнеможешедајазапали пештерата,заштоБоггоиспратиСвојотангелоколу пештератазадајачуваодтаковоган,сèдодекане изгасне

17ИовојогантраешеодпладнедозориТоабеше четириесетипеттиотден. ПОГЛАВЈЕ44

1Сепак,АдамиЕвастоејаигогледааогнот,ине

Господовјачуваше

3Исепак,тојнеможешедагопроколнеСатаната, нитудагоповредисозбор,бидејќинемашевластнад него,нитупаксеобидувашедагоправитоасозборови одустатасвоја

4Затоаангелотготрпеше,бездакаженитуеденлош збор,сèдодеканедојдеБожјатаРеч,којамуречена Сатана:„Одиоттука;еднашпораногиизмамиМоите слуги,аовојпатсеобидувашдагиуништиш.“

5„ДанебешеМојатамилост,ќетеистребевтебеи твоитевојскиодземјатаНо,имавтрпениесотебедо крајотнасветот.“

6ТогашсатанатаизбегаодГосподаНоогнотгореше околупештератакакооганодјагленцелден;тоабеше четириесетишестиотденштоАдамиЕвагопоминаа откакоизлегоаодградината

7ИкогаАдамиЕвавидоадекатоплинатанаогнот малкусеолади,тиепочнаадаодатконпештератазада

1ТогашАдамстанаиМусепомолинаБога,велејќи: „Ете,овојоганнаправиподелбамеѓунасипештерата вокојанизаповедадаживееме;носега,ете,неможеме давлеземевонеа“

2ПотоаБоггослушнаАдамимугоиспратиСвојот збор,којрече:--

3„О,Адаме,видигоовојоган!колкусеразлични пламенотитоплинатаоднеговатаградинана задоволстватаидобритеработивонеа!“

4„КогабешеподМојаконтрола,ситесуштестватисе покоруваа;нооткакоќејапрекршишМојатазаповед, ситетиесекреваатнадтебе“

5Богповторномурече:„Види,Адаме,какоСатаната тевозвиши!ТелишиодБожествотоиодвозвишена состојбакакоМене,инегоодржасвојотзборконтебе; но,накрајотнакраиштата,станатвојнепријателТоје онојштогонаправиовојоганвокојимашенамерада теизгоритебеиЕва“

6„Зошто,оАдаме,негоодржасвојотдоговорсотебе, нитуеденден;тукутелишиодславаташтобешеврз тебе-когасепокоринанеговатазаповед?

7„Мислишли,Адаме,декатесакалкогагосклучил овојдоговорсотебе?Илидекатесакалисакалдате воздигне?“

8„Ноне,Адаме,тојнегонаправисетотоаодљубов контебе;тукусакашедатеизведеодсветлинаво темнина,иодвозвишенасостојбаводеградација;од слававопонижување;одрадоствотага;иододморво постинесвестица.“

9БогмуречеинаАдам:„Видигоовојоганзапаленод Сатанатаоколутвојатапештера;видигоовачудошто теопкружува;изнајдекатоаќетеопкружиитебеи твоетопотомство,когаќегопослушашнеговиотналог; декатојќетеизмачувасооган;идекаќеслезешво пеколототкакоќеумреш.

10„ТогашќеговидитегорењетонаНеговиотоган,кој ќегориоколувасивашетопотомствоНемадаимате избавувањеоднегоосвенприМоетодоаѓање;исто какоштосеганеможетедавлезетевовашатапештера, порадиголемиотоганоколунеа;дуринедојдеМоето Словоштоќевиотворипатнаденоткогаќесе исполниМојотзавет“

11„Вомоментовнемашпатдаизлезешоттуказадасе одмориш,сèдодеканедојдеМојотЗбор,којеМојот ЗборТогашТојќетинаправипат,иќеимаш одмор.“ПотоаБогповикасоСвојотЗборконтојоган штогорешеоколупештерата,дасераздели,сèдодека АдамнепоминенизнеаПотоаогнотсеразделипо БожјанаредбаибешенаправенпатзаАдам 12ИБоггоповлечеСвојотзбородАдам.

ПОГЛАВЈЕ46

1ПотоаАдамиЕваповторнопочнаадавлегуваатво пештерата.Икогастигнаадопатотмеѓуогнот, сатанатадувнавоогноткаковиоринаправиврзАдам иЕваоганодјаглен;такаштонивнитетелабеа изгорени;иогнотодјагленгиизгоре. 2Иодгорењетонаогнот,АдамиЕваизвикаагласнои рекоа:„Господи,спасинè!Недозволувајданè

4ИБогмуреченаАдам:„ВидијаљубовтанаСатана контебе,којсепреправашедекатигодаваБожеството ивеличието;и,ете,тојтегорисооганисакадате уништиодземјата“

5„ПогледниМе,Адаме!Јастесоздадовиколкупати теизбавиводнеговатарака?Аконебешетака,небите уништилли?“

6БогповторноѝреченаЕва:„Штотиветиво градината,велејќи:„Когаќејадетеоддрвото,ќевисе отвораточитеиќестанетекакобогови,знаејќидоброи зло?“Но,ете,тојгиизгоревашитетеласооганиве натерадаговкуситевкусотнаогнот,завкусотна

7„Вашитеочиговидоадобротоштовигоодзеде,и

снајдеодСатанатаНо,штосеоднесувадоБожеството, тојнеможедавигодаде,нитудавигоисполнисвојот зборНе,тојбешеогорченконвасивашетопотомство, коеќедојдеповас“

8ИБоггоповлечеСвоетоСловооднив.

ПОГЛАВЈЕ47

1ПотоаАдамиЕвавлегоавопештерата,сèуште треперејќиодогнотштоимгиизгоретелатаЗатоа АдамѝреченаЕва:--

2„Ете,огнотнигоизгоремесотонаовојсвет;нокако ќебидекогаќеумреме,аСатанатаќегиказнинашите души?Неелинашетоизбавувањедолгоидалеку, освенакоБогнедојдеинегоисполниСвоето ветувањевомилостконнас?“

3ПотоаАдамиЕвавлегоавопештерата, благословувајќисесебесиштоповторновлегоавонеа Заштовонивнитемислибешедеканикогашнемада влезатвонеа,когаговидоаогнотоколунеа.

4Но,додекасонцетозаоѓаше,огнотсèуштегорешеи сеприближувашедоАдамиЕвавопештерата,така штонеможеадаспијатвонего.Откакосонцетозајде, тиеизлегоаоднегоОвабешечетириесетиседмиот деноткакоизлегоаодградината.

5ПотоаАдамиЕвадојдоаподврвотнаридотпокрај градинатадаспијат,какоштоимааобичај 6ИтиестоејаимусемолеанаБогадаимгипрости гревовите,апотоазаспааподврвотнапланината.

7Но,Сатана,мразителотнасекоедобро,сипомисли

тогашБогќеменемаиќемевративонегосомоите војски.

ПОГЛАВЈЕ48

1Послеова,Сатанагиповикасвоитечети,коисите дојдоакајнего,имурече:

2„О,Господинаш,штоќенаправиш?“

3Потоаимрече:„ЗнаетедекаовојАдам,когоБогго создадеодправ,еонојштонигозедецарствотоАјде дасесоберемеидагоубиеме;илидафрлимекамен врзнегоиврзЕва,идагисмачкамеподнего!“

4Когасатанскитевојскигислушнааовиезборови, дојдоадоделотодпланинатакадештоспиејаАдами Ева

5ТогашСатанаинеговитевојскизедоаогромнакарпа, широкаирамна,безнедостаток,мислејќивосебе: „Акоимадупкавокарпата,когаќепадневрзнив, дупкатавокарпатабиможеладасепојавиврзнив,и такабиизбегалеинебиумреле“

6Потоаимреченасвоитевојници:„Земетегоовој каменифрлетеговрзнив,заданесетркалаоднивна другоместоАкогаќегофрлите,бегајтеинечекајте“

7ИтиенаправијакакоштоимнаредиНо,кога карпатападнаодпланинатаврзАдамиЕва,Бог заповедатаадастанееденвидбараканаднив,што немадаимнаштетиИтакабешепоБожјанаредба 8Нокогакарпатападна,целатаземјасезатресесонеа, исестресеодголеминатанакарпата 9Идодекасетресешеитрепереше,АдамиЕвасе разбудијаодсонисенајдоаподкарпакакобарака.Но, незнаејакакоетоа;заштокогазаспаа,беаподнебото, анеподбарака;икогаговидоатоа,сеисплашија

10ТогашАдамѝреченаЕва:„Зоштосенаведнува планината,иземјатасетресеитреперипорадинас?И зоштооваакарпасераспрснуванаднаскакошатор?

11„ДалиБогиманамераданèизмачуваиданè затворивоовојзатвор?Илиќејазатвориземјатаврз нас?

12„Тојелутнанасзатоаштоизлеговмеодпештерата безНегованаредба;изатоаштогонаправивметоапо својаволја,бездасеконсултирамесоНего,когаја напуштивмепештератаидојдовменаоваместо.“

13ТогашЕварече:„Акоземјатанавистинасетресеше порадинас,иоваакарпанаправишаторнаднаспоради нашиотпрестап,тогаштешкониенам,Адаме,зашто нашатаказнаќебидедолга 14„Но,станиипомолиМусенаБогаданикажезаова иштоеоваакарпаштосепростиранаднаскако шатор?“

15ТогашАдамстанаисепомолипредГоспода,зада гоизвестизаоваатешкаситуација.ИтакаАдам стоешемолејќиседоутрото

ПОГЛАВЈЕ49

1ТогашдојдеБожјатаРечирече:-2„О,Адаме,којтесоветуваше,когаизлезеод пештерата,дадојдешнаоваместо?“

3ИАдаммуреченаБога:„Господи,дојдовменаова местопорадижештинатанаогнотштонèзафативо пештерата“

4ТогашГосподБогмуреченаАдам:„О,Адаме,тисе плашишоджештинатанаогнотеднаноќ,нокакоќе бидекогаќеживеешвопеколот?

5„Сепак,Адаме,неплашисе,нитупаквеливосрцето своедекајараспостилавоваакарпакакотендаврзтебе, задатемачамсонеа“

6„ДоаѓаодСатаната,којтиговетилБожествотои величието.Тојеонојштојафрлиоваакарпазадате убиетебеподнеа,асотебеиЕва,инатојначиндате спречидаживеешназемјата“

7„Но,одмилостконтебе,токмукогатаакарпапаѓаше врзтебе,ѝнаредивданаправитенданадтебе;и карпатаподтебедасеспушти.

8„Иовојзнакќемисеслучи,Адаме,когаќедојдамна земјата:СатанатаќегиподигнеЕвреитезадамеубијат; иќемеположатвокарпа,иќемизапечататголем камен,иќеостанамвотаакарпатриденаитриноќи

9„Но,натретиотденќевоскреснам,иќебиде спасениезатебе,Адаме,изатвоетопотомство,да верувашвоМенеНо,Адаме,немадатеизвлечамод подоваакарпадодеканепоминаттриденаитри ноќи.“

10ИБоггоповлечеСвојотзбородАдам

11Но,АдамиЕваостанааподкарпататриденаитри ноќи,какоштоимречеБог.

12ИБогимгонаправитоазатоаштојанапуштија својатапештераидојдоанаистотооваместобезБожја наредба.

13Но,потриденаитриноќи,Богјаотворикарпатаи гиизвадиодподнеаМесотоимсеисуши,аочитеи срцатаимсевознемиријаодплачитага.

ПОГЛАВЈЕ50

1ПотоаАдамиЕваизлегоаивлегоавоПештератана богатствата,истоејамолејќисевонеацелиотден,сè довечерта.

2Иовасеслучинакрајотодпедесетденаоткакоја напуштијаградината

3Но,АдамиЕваповторновоскреснааицеланоќмусе молеанаБогавопештератаимолеазамилостодНего 4Икогасераздени,АдамѝреченаЕва:„Ајде!Да одимеидаработимезанашитетела!“

5Такаизлегоаодпештератаистигнаадосеверната границанаградината,ибараанештосокоеќеги покријатсвоитетела.Но,ненајдоаништоинезнаеја какодајазавршатработатаСепак,нивнитетелабеа извалкани,атиебеанемиодстудижештина.

6ПотоаАдамстанаигозамолиБогадамупокаже нештосоштодагипокриенивнитетела 7ТогашдојдеБожјатаРечимурече:„О,Адаме,земи

2Но,додекаодеапопатот,ипреддастигнатдотоа место,Сатана,злиот,гослушнаБожјотоСловокакому зборуванаАдамвоврскасонеговатапокривка

3Тоагонажалиипобрзаконместотокадештобеа овчјитекожи,сонамерадагиземеидагифрливо морето,илидагиизгорисооган,заданегинајдат АдамиЕва

4Но,когасеспремашедагиземе,БожјатаРечслезеод неботоиговрзазаребратанатиекожисèдодекаАдам иЕванемусеприближијаНо,какоштомусе приближуваа,сеплашеаоднегоиоднеговиотгрд изглед

5ПотоадојдеБожјатаРечдоАдамиЕваиимрече: „Оваеонојштобешескриенвозмијата,којвеизмами ивесоблечеодоблекатанасветлинатаиславатаво којабевте.

6„Овојеонојштовиветивеличиеибожественост Кадеетогашубавинаташтобешенанего?Кадее неговатабожественост?Кадеенеговатасветлина?

Кадееславаташтопочивашенанего?“

7„Сеганеговиотликеодвратен;станагнасенмеѓу ангелите;исенаречеСатана.

8„О,Адаме,јаспосакавдатијаземамовааземска облекаодовчикожи,дајауништамиданедозволам дабидешпокриенсонеа.“

9„Какваетогашнеговатаубавина,патребашедаго следиш?Иштодобисотоаштогослушаше?Видиги неговитезлидела,апотоапогледниМене;Мене, твојотСоздател,инадобритеделаштотигиправам“

10„Ете,говрзавдодеканедојдешинеговидеинеја виденеговатаслабост,деканемуостананикаква сила“

11ИБоггоослободиоднеговитеокови

ПОГЛАВЈЕ52

1Послеова,АдамиЕвапрестанаадазборуваат,туку плачеапредБогапорадинивнотосоздавањеипоради нивнитетеланакоиимбешепотребназемскапокривка

2ПотоаАдамѝреченаЕва:„О,Ева,оваекожаод животнисокојаќебидемепокриениНо,когаќеја облечеме,ете,врзнасќедојдезнакнасмрт,бидејќи сопственицитенаовиекожиумреаисеистрошија. Такаиниеќеумремеиќеизумреме“

3ПотоаАдамиЕвагизедоакожитеисевратијаво Пештератанабогатствата;икогавлегоавонеа,стоеја исемолеакакоштообичноправеа

4Иразмислуваакакоданаправатоблекаодтиекожи, бидејќинемаавештиназатоа

5ТогашБогимгоиспратиСвојотангелдаимпокаже какодагорешаттоаАнгелотмуреченаАдам: „Излезиидонесипалминитрња!“ПотоаАдамизлезеи донесе,какоштомузаповедаангелот 6Тогашангелотпочнапреднивдагиправикожите, какоштоправаткошулиИгизедетрњатаигизабоде вокожите,преднивниочи 7Тогашангелотповторностанаимусепомолина Богатрњетовотиекожидасескрие,задабидат,како дасе,сошиенисоеденконец 8Итакабеше,поБожјанаредба;тиестанааоблеказа АдамиЕва,иТојгиоблечесонеа

9Оттогашголотијатананивнитетелабешепокриена

станааисепомолија,барајќимилостодГосподаи прошка,иМусезаблагодаријазатоаштоимсе смилувалиштојапокрилнивнатаголотијаИне престанаадасемолатцелатааноќ.

12Потоа,когамајкатасераздениприизгрејсонце,тие сепомолијаспоредсвојотобичај,апотоаизлегоаод пештерата

13ИАдамѝреченаЕва:„Бидејќинезнаемештоима западноодоваапештера,даизлеземеидајавидиме денес“Потоаизлегоаитргнааконзападнатаграница ПОГЛАВЈЕ53

1Тиенебеамногудалекуодпештерата,когаСатана дојдеконнивисескримеѓунивипештерата,под ликотнадвагладнилаватриденабезхрана,коидојдоа конАдамиЕва,какодагискршатнапарчињаидаги проголтаат.

2ПотоаАдамиЕвазаплакааигомолеаБогадаги избавиоднивнитешепи

3ТогашимдојдеБожјатаречигиизбркалавовитеод нив

4ИБогмуреченаАдам:„О,Адаме,штобарашна западнатаграница?Изоштосијанапуштилисточната граница,кадештобешетвоетоживеалиште?

5„Сега,вратисевотвојатапештераиостанивонеа,за данетеизмамиСатаната,нитудајаостварисвојата намераврзтебе“

6„Заштонаоваазападнаграница,оАдаме,одтебеќе произлезесеме,коеќејанадополни;икоеќесе осквернисосвоитегревови,сосвоетопокорувањена наредбитенаСатанаисоследењенанеговитедела“

7„Затоаќедоведамврзнивпоплаваиќегипреплавам ситеНоќегиизбавамониештоќеостанатправедници меѓунивиќегиодведамводалечназемја,иземјатаво којаживеешсегаќеостанепустаибезнитуеденжител вонеа“

8ОткакоБогимгокажаова,тиесевратијаво Пештератанабогатствата.Но,нивнототелосеисуши, анивнатасилаослабнаодпостотимолитвата,иод тагаташтојачувствуваазатоаштозгрешијапротив Бога.

ПОГЛАВЈЕ54

1ПотоаАдамиЕвастанаавопештератаисемолеа целаноќдодеканесераздениИкогасонцетоизгреа,

4КогаАдамиЕвадојдоадоисточнатаграницана градината-мислејќивосвоитесрцадекахерувимотне гледа-додекастоејапокрајпортатакакодасакаатда влезат,одеднашсепојавихерувимотсоблескавогнен мечвораката;икогагивиде,излезедагиубие.Зашто сеплашешедекаБогќегоуништиаковлезатво градинатабезНегованаредба 5Имечотнахерувимоткакодапламтешеоддалеку. НокогагокренанадАдамиЕва,неговиотпламенне

светна

6ЗатоахерувимотпомислидекаБогемилостивкон нивидекагивраќавоградинатаАхерувимотстоеше вочудење.

7Тојнеможешедасеискачинанеботозадајаутврди Божјатанаредбавоврскасонивнотовлегувањево градината;затоаостанастоејќипокрајнив,неможејќи дасеразделиоднив;заштосеплашешеданевлезатво градинатабездозволаодБога,којтогашќегоуништи 8КогаАдамиЕваговидоахерувимоткакодоаѓакон нивсопламененогненмечвораката,паднааничкумод стравибеакакомртви

9Вотојчассезатресоанеботоиземјата;идруги херувимислегоаоднеботокајхерувимотштоја чувашеградината,иговидоазачуденитивок 10Потоа,повторно,другиангелислегоаблизудо местотокадештобеаАдамиЕваТиебеаподелени помеѓурадоститага

11Тиебеарадосни,бидејќимислеадекаБоге милостивконАдамисакаатојдасевративоградината; исакаадамујаврататрадосташтојауживаше некогаш.

12НотиетагуваазаАдам,бидејќипаднакакомртовец, тојиЕва;исирекоавомислитесвои:„Адамнеумре наоваместо,тукуБоггоуби,затоаштодојденаова местоисакашедавлезевоградинатабезНегова дозвола“

ПОГЛАВЈЕ55

1ПотоадојдеБожјатаРечдоАдамиЕваиги воскреснаоднивнатамртвасостојба,велејќиим: „Зоштосеискачивтеваму?Д-р,далисакатедавлезете воградината,одкојавеизведов?Тоанеможедабиде денес;тукусамокогаќесеисполнизаветотштого склучивсовас“

2ПотоаАдам,когагослушнаБожјотоСловои треперењетонаангелитекоинегивиде,тукусамого слушнанивниотзвуксосвоитеуши,заплакатојиЕва иимрекоанаангелите:--

3„О,духови,коигочекатеБога,погледнетемеменеи намојатанеспособностдавевидам!Заштокогабевво мојатапоранешнасветлаприрода,тогашможевдаве видамПеевфалбикакоштоправитевие;имоетосрце бешедалекунадвас“

4„Носега,когапрестапив,таасветлаприродаме напуштиидојдоввооваабеднасостојбаИсегадојдов воова,данеможамдатевидам,атинемислужиш какоштобешевообичаеноЗаштостанавживотинско месо

5„Сега,ангелиБожји,молетеГоБогасоменедаме вративоонаштобевпорано;дамеизбавиодоваабеда

идајаотстраниодменесмртнатапресудаштомија

6Потоа,когаангелитегислушнааовиезборови,сите

измамилАдам,сèдодеканедојдеодградинатавобеда; одживотвосмрт;одмирвоневолја;иодрадоство туѓаземја

7ТогашангелитемурекоанаАдам:„Тигопослуша сатанатаигонапуштиБожјиотзбор,којтесоздаде;и поверувадекасатанатаќеисполнисèштотиветил

8„Носега,оАдаме,ќетиобјавимештонисеслучи прекунего,преднеговиотпадоднебото“

9„Тојгисобрасвоитевојскиигиизмами,ветувајќиим декаќеимдадеголемоцарство,божественаприрода;и имдадедругиветувања“

10„Неговитедомаќиниверуваадеканеговиотзборе вистина,пазатоамусепредадоаисеоткажааод славатаБожја“

11„Потоатојиспратипонас,спореднаредбитешто требашедагидобиеме-дадојдемеподнеговакоманда идагопослушаменеговотозалудноветувањеНо,ние несакавмеинегопослушавменеговиотсовет.“

12„Потоа,откакосеборешесоБогаисеспротивстави наНего,гисобрасвоитевојскиивојувашепротивнас ИданебешеБожјатасилаштобешесонас,неќе можевмедагопобедимезадагофрлимеоднебото“

13„Нокогападнаодмеѓунас,нанеботоимашеголема

бешенанебото,ништо,нитуеденангелнебиостанал нанего

14НоБог,поСвојатамилост,гоистераоднаснаоваа темназемја,заштотојстанасамататемнинаитворец нанеправда

15„Итојпродолжи,оАдаме,давојувапротивтебе,сè додеканетеизмамиинетенатерадаизлезешод градината,вооваатуѓаземја,кадештотидојдоасите овиеискушенија.Исмртта,штоБогмујадонесе,тија донесеитебе,оАдаме,затоаштомусепокорииму згрешинаБога“

16ТогашангелитесерадувааигофалеаБога,иГо замолијаовојпатданегоуништуваАдам,затоаштосе обиделдавлезевоградината;тукудаготрпидо исполнувањетонаветувањето;идамупомогненаовој светдодеканесеослободиодракатанаСатаната

ПОГЛАВЈЕ56

1ТогашдојдеБожјатаРечдоАдамимурече:-2„О,Адаме,погледнијатааградинанарадостаиоваа земјанамака,ипогледнигиангелитештосево градината-којаеполнасонив,ивидисесебесисамна овааземја,соСатанатанакогомусепокоруваше.“

6„Побарајоднегодатинаправителокакоонаштоти госоздадов,илидатидадедензаодморкакоштотиго дадов;илидасоздадевотеберазумнадуша,какошто тисоздадов;илидатепреселиоттукананекојадруга земја,различнаодовааштотијададов.Но,оАдаме, тојнемадаисполнинитуеднооднештаташтотиги кажа“

7„Признај,тогаш,МојатамилостконтебеиМојата милостконтебе,Моесоздание;деканетивративза твојотпрестаппротивМене,тукувоМојатамилост контебетиветивдеканакрајотодголемитепетипол денаќедојдамиќетеспасам“

8ПотоаБогповторноимреченаАдамиЕва:„Станете, слезетеоттука,заданевеуништихерувимотсоогнен мечвораката!“

9Но,срцетонаАдамбешеутешеноодБожјите зборовидонего,итојсепоклонипредНего

10ИБогимзаповеданаСвоитеангелидагиоднесат АдамиЕвавопештератасорадост,наместосостравот штогиобзеде

11ПотоаангелитегизедоаАдамиЕваигисимнааод планинатапокрајградината,сопесниипсалми,сè додеканегидоведоавопештератаТамуангелите почнаадагитешатизајакнуваат,апотоасеоддалечија однивконнебото,коннивниотСоздател,којги испрати

12Но,откакоангелитесизаминааодАдамиЕва,дојде Сатана,созасраменолице,изастананавлезотод пештератавокојабеаАдамиЕваПотоагоповика Адамирече:„О,Адаме,дојди,дозволимидати зборувам!“

13ПотоаАдамизлезеодпештерата,мислејќидекае еденодБожјитеангелиштодошолдамудадедобар совет.

ПОГЛАВЈЕ57

1Но,когаАдамизлезеиговиденеговиотгрдлик,се исплашиоднегоимурече:„Којсити?“

2ТогашСатанаодговориимурече:„Јассумтојштосе скриввозмијатаишторазговаравсоЕваијаизмамив додеканејапослушамојатазаповедЈассумтојштоја испрати,прекулукавствотонамојотговор,дате измами,додекатиитаанејадевтеодплодотнадрвото, исеоддалечивтеодБожјатазаповед“

3НокогаАдамгислушнаовиезборовиоднего,му рече:„Можешлидаминаправишградинакаквашто Богмијанаправи?Илиможешлидамеоблечешво истатасветлаприродавокојаБогмеоблече?

4„Кадеебожественатаприродаштомиветидекаќе мијададеш?Кадеетојтвојубавговор,штониго држешенапочетокот,когабевмевоградината?“

5ТогашСатанамуреченаАдам:„Мислишлидека когаќемузборувамнанекогозанешто,ќемуго донесамилиќегоисполнамсвојотзбор?Неетака Заштојассамиотникогашнесумпомислилдаго добијамонаштогобарав.“

6„Затоападнавивенатеравдапаѓатеиваспорадиона порадиштоијаспаднав;асоваспаѓаисекојштого прифаќамојотсовет.

7„Носега,оАдаме,порадитвојотпадсиподмоја власт,ајассумцарнадтебе;затоаштомепослушаи

тебеиврзтвоетопотомствопотебе“

9„Нашаволјаинашадобраволјаеданеоставиме нитуеденодсиновитечовечкидагинаслединашите заповединанебото“

10„Заштонашетоживеалиште,оАдаме,евопламен;и ниенемадапрестанемесонашетозлонеправејќи ништо,нитуеденденнитуеденчасИјас,оАдаме,ќе посеамоганврзтебекогаќевлезешвопештератада живеештаму“

11КогаАдамгислушнаовиезборови,заплакаи тагуваше,иѝреченаЕва:„Слушајшторече;деканема даисполниништоодонаштотигокажавоградината Далитогашнавистинастанацарнаднас?

12„Но,ниеќегомолимеБога,Којнèсоздаде,данè избавиоднеговитераце“

ПОГЛАВЈЕ58

1ПотоаАдамиЕвагираширијарацетеконБога, молејќиГоимолејќиГодагоистераСатанатаоднив; данеимправинасилствоиданегипринудувадасе одречатодБога

2ТогашБогведнашимгоиспратиСвојотангел,којго истераСатанатаоднивОвасеслучиоколузајдисонце, напедесетитретиотденоткакоизлегоаодградината 3ПотоаАдамиЕвавлегоавопештерата,станааиги свртијалицатаконземјатазадамусепомолатнаБога 4Нопреддасемолат,АдамѝреченаЕва:„Ете,ти видекаквиискушенијанèснашоавоовааземја.Ајде, дастанемеидагомолимеБогаданигипрости гревовитештосмегинаправиле;инемадаизлеземедо крајотнаденот,околучетириесеттиот.Иакоумреме овде,Тојќенèспаси“

5ПотоаАдамиЕвастанааисездружијавомолбата конБога.

6Такасемолеавопештерата;неизлегувааоднеа,ни ноќенидење,сèдодеканивнитемолитвинеимсе кренааодустатакакоогненпламен.

ПОГЛАВЈЕ59

1НоСатана,мразителотнасекоедобро,неимдозволи дагизавршатсвоитемолитви.Заштогиповикасвоите војски,итиедојдоа,ситеПотоаимрече:„Откако АдамиЕва,коигиизмамивме,сесогласијазаеднода мусемолатнаБогадењеиноќеидаГомолатдаги

четириесетипрвиотден;игиудирашеАдамиЕва,сè додеканегиоставимртви.

4ПотоадојдеБожјатаРечдоАдамиЕва,којаги воскреснаоднивнитестрадања,иБогмуреченаАдам: „Бидисиленинеплашисеодонојштоштотукудојде кајтебе“

5Но,Адамзаплакаирече:„КадебешеТи,Божемој,да меудираатсотаквиударииданèснајдеоваамака, менеинаЕва,Твојатаслугинка?“

6ТогашБогмурече:„О,Адаме,види,тојегосподари господарнасèштоимаш,онојкојречедекаќетидаде божественостКадееовааљубовконтебе?Икадее даротштоговетил?“

7„Заштоеднашмуседопадна,оАдаме,дадојдекај тебе,датеутешиидатезајакне,дасерадувасотебеи дагииспратисвоитевојскидатечуваат;затоаштоти гопослушаисепокоринанеговиотсовет;ија прекршиМојатазаповед,ајаследешенеговата заповед?“

8ТогашАдамзаплакапредГосподаирече:„Господи, бидејќималкузгрешив,Тимеизмачилошозатоа,Те моламдамеизбавишоднеговитераце;илипак смилувајсенаменеиизвадијадушатамојаодмоето телосегавооваатуѓаземја“

9ПотоаБогмуреченаАдам:„Самодаимашеова воздивнувањеимолитвапорано,преддазгрешиш! Тогашќеимашеодмородмакатавокојасенаоѓаш сега.“

10НоБогимашетрпениесоАдамигиоставинегои Евадаостанатвопештератадодеканегиисполнија четириесеттедена.

11Но,штосеоднесувадоАдамиЕва,нивнатасилаи телосеисушијаодпостењеимолитва,одгладижед; заштонебеавкусиленитухрананитупијалокоткакоја напуштијаградината;нитупакфункциитенанивните теласèуштебеастабилни;инемаасиладапродолжат вомолитваодглад,докрајотнаследниотден,до четириесеттиотТиебеападнативопештерата;ноона штоимизлегувашеодустата,бешесамовопофалби

ПОГЛАВЈЕ60

1Потоа,наосумдесетидеветтиотден,Сатанадојдево пештерата,облеченвосветлаоблекаипрепашансо светолпојас

2Ворацетемубешесветлосенстап,аизгледашемногу ужасно:нолицетомубешепријатно,аговоротму бешесладок,

3ТакасепреобразизадагиизмамиАдамиЕваидаги натерадаизлезатодпештерата,преддагиисполнат четириесеттедена

4Заштотојсиречевосебе:„Сега,откакоќеги исполнатчетириесетдневнитепостовиимолитви,Бог ќегивративонивнатапоранешнасостојба;ноаконе госторитоа,сепакќебидеблагонаклонетконнив;и дурииданеимсесмилува,далисепакќеимдаде нештоодградинатазадагиутеши;какоштовеќе двапатипорано?“

5Тогашсатанатасеприближидопештератасоовој прекрасенизгледирече:--

6„О,Адаме,стани,стани,тииЕва,идојдисоменево добраземја;инебојсеЈассумодмесоикоскикако

тебе;инапочетокотбевсуштествоштогосоздаде

7„Итакабеше,когамесоздаде,месместивоградина насевер,награницатанасветот.

8„Имирече:‚Останитука!‘Ијасостанавтамуспоред Неговиотзбор,нитујапрекршивНеговатазаповед 9„Потоамеобзедесонитеизвади,Адаме,одмоите краеви,нонетенатерадаживеешпокрајмене.“

10„НоБогтезедевоСвојатабожественаракаите сместивоградинанаисток

11„Тогашсенажаливпорадитебе,заштоБогтезеде одмојатастрана,анетеоставидаживеешсомене 12НоБогмирече:„НетагувајзаАдам,когого изведоводтвоитекраеви;немадамусеслучиништо лошо“

13„Заштосегаоднеговатастранадоведовпомошник штомуодговара;игорадувавсотоа“

14ТогашСатанаповторнорече:„Незнаевкакосиво оваапештера,нитупакзнаевништозаоваискушение штотеснајде,сèдодекаБогнемирече:‚Ете,Адам згреши,онојкогогозедоводтвојатастрана,иЕва,која

тиестрадаатдоден-денес,осумдесеттиот.‘“

15„ТогашБогмирече:‘Стани,одикајнивидоведиги доТвоетоместо,инедозволувајСатанатадаимсе приближиидагимачи,заштосегасевоголемабедаи лежатбеспомошниодглад’“

16„Понатамумирече:„Когаќегиземешприсебе,дај имдајадатодплодотнаДрвотонаживототидајимда пијатодводатанамирот;иоблечигивооблекана светлинатаивратигивонивнатапоранешнасостојба наблагодат,инегиоставајвобеда,заштотиедојдоа одтебеНо,нетагувајзанив,нитусекајзаонаштоги снајде“

17„Нокогагослушнавова,мибешежал;исрцетомое неможешетрпеливодагоподнесетоазарадитебе, чедомое

18„Но,оАдаме,когагослушнавиметонаСатаната,се исплашивисирековвосебе:„Немадаизлезам,зада немезароби,какоштонаправисомоитедеца,Адами Ева“.

19„Иреков:‚О,Боже,когаќеодамкајмоитедеца, сатанатаќемепречеканапатотиќевојувапротив мене,какоштонаправипротивнив.‘

20„ТогашБогмирече:„Неплашисе!Когаќего најдеш,удригосожезолотштотиевораката;не плашисеоднего,заштотисиодамна,итојнемадате победи“

21„Тогашреков:‚Господимој,старсуминеможамда одам;испратигиТвоитеангелидагидоведат.‘“

22„НоБогмирече:‚Ангелите,навистина,несекако

тебе,иќепослушаатштоќекажеш‘“

23Богмиречепонатаму:„Аконемашсиладаодиш,ќе

24„Акодојдатсотебе,ќеиспратамоблакдатепонесе

25Потоамузаповеданаеденоблак,итојмекренаи медонесекајтебе;апотоасеврати.

26„Асега,о,децамои,АдамеиЕва,погледнетеја мојатаседакосаимојотслабимот,имоетодоаѓањеод тоадалечноместо.Дојдете,дојдетесомене,наместо заодмор“

27ПотоапочнадаплачеидаридапредАдамиЕва,а солзитемусеизлеваапоземјатакаковода.

28ИкогаАдамиЕвагикренааочитеијавидоа неговатабрадаигослушнаанеговиотсладокговор, нивнитесрцаомекнааконнего;тиегопослушаа, бидејќиверуваадекаевистинит

29Иимсечинешедекасенавистинанеговипотомци, когавидоадеканеговотолицеекаконивното;иму веруваа

ПОГЛАВЈЕ61

1ПотоагизедеАдамиЕвазаракаипочнадаги изведуваодпештерата

2Нокогасеоддалечијамалкуодтоа,Богзнаешедека Сатанагисовладалигиизведепреддаистечат четириесеттедена,задагиоднесенанекоедалечно местоидагиуништи

3ТогашповторнодојдесловотоГосподовоБог,го проколнаСатанатаигоистераоднив

4ИБогпочнадаимзборуванаАдамиЕва,велејќиим: „Штовенатерадаизлезетеодпештерата,наова место?“

5ТогашАдаммуреченаБога:„ДалиТисоздадечовек преднас?Зашто,когабевмевопештерата,одеднашни дојдеедендобарстарецинирече:„Јассумгласникод Богазавас,задавевратамнанекоеместозаодмор“

6„Иниеверувавме,Боже,декатојегласникодТебе;и излеговмесонего;инезнаевмекадедаодимесонего“ 7ПотоаБогмуреченаАдам:„Ете,тоаетаткотона злитевештини,којтеизведетебеиЕваодГрадината назадоволстватаИсега,навистина,когавидедекати иЕвасездруживтевопостимолитва,идекане излеговтеодпештератапредистекотначетириесетте дена,тојпосакадајанаправивашатанамеразалудна, дајараскиневашатамеѓусебнаврска;давијаотсече секојанадежидавеодведенанекоеместокадешто можедавеуништи“

8„Затоаштонеможешеништодатинаправи,освен аконесепокажешекакотебе.“

9„Затоадојдекајтебесолицекакотвоетоипочнада тидавазнацикакодасеситевистинити.

10„Но,јас,вомилостисомилосташтојаимавкон тебе,немудозволивдатеуништи,тукугоизбркавод тебе

11„Сега,затоа,Адаме,земијаЕваивратисево твојатапештераиостанивонеадоутрешниот четириесеттиденИкогаќеизлезете,одетекон источнатапортанаградината“

12ПотоаАдамиЕвамусепоклонијанаБогаиГо фалеаиГоблагословијазаизбавувањетоштоимдојде одНегоИсевратијаконпештератаОвасеслучи навечернатриесетидеветтиотден 13ТогашАдамиЕвастанааисоголемаревностмусе

15Исемолеакакоштоимааобичајсекојден;и излегоаодпештерата,задасеприближатдоисточната портаодградината

16ПотоаАдамиЕвастанааисепомолија,иго замолијаБогадагизајакнеидаимиспратинештозада гозадоволатсвојотглад 17Нокогагизавршијасвоитемолитви,останаатаму кадештобеапорадинивнатаослабенасила

18.ПотоаповторнодојдеБожјатаРечиимрече:„О, Адаме,стани,одиидонеситукадвесмокви!“

19ПотоаАдамиЕвастанааиотидоадодеканесе приближијадопештерата.

ПОГЛАВЈЕ62

1Но,злиотСатанаимзавидуваше,порадиутехаташто имјададеБог

2Тојгиспречи,влезевопештератаигизедедвете смокви,пагизакопанадвородпештерата,заданеги најдатАдамиЕваТојимашенамерадагиуништи 3Но,поБожјамилост,штомтиедвесмоквисе појавијаназемјата,Боггипоништисатанскитенамери

јазасенијапештерата,заштоСатанагизакопана источнатастранаоднеа 4Потоа,когадветедрвјапораснааибеапокриенисо плодови,Сатанасенажалиитагуваше,велејќи: „Подобробешедагиоставиметиесмоквикаквишто беа;заштосега,ете,тиестанаадвеовошнидрвја,од коиАдамќејадевоситеденовинасвојотживот. Бидејќиимавнаум,когагизакопував,дагиуништам целосноидагисокријамзасекогаш“

5„Но,Боггопоништимојотплан;инесакашеовој светплоддапропадне;ијаразјаснимојатанамераиго поништипланотштогосмисливпротивНеговите слуги.“

6Тогашсатанатасиотидезасрамен,штонејаоствари својатанамера

ПОГЛАВЈЕ63

1Но,АдамиЕва,додекасеприближуваакон пештерата,видоадвесмокви,покриенисоплодови, коијазасенуваапештерата.

2ПотоаАдамѝреченаЕва:„Мисечинидекасме залуталеКогапораснааовиедведрвјаовде?Мисе чинидеканепријателотсакаданèзаведеВелишли декавоземјатаимадругапештераодоваа?“

3„Сепак,Ева,давлеземевопештератаидагинајдеме вонеадветесмокви,заштооваенашатапештераво

6ПотоаАдамстана,сепомолиирече:„О,Боже,Тини заповедадасевратимевопештерата,дагиземеме дветесмокви,апотоадасевратимекајТебе 7„Носега,негинајдовме.ОБоже,далиТигизедеи гипосеаовиедведрвја,илизалутавмепоземјата;или непријателотнèизмами?Акоевистина,тогаш,оБоже, откријнијатајнатанаовиедведрвјаинадвете смокви.“

8ТогашБожјатаРечдојдедоАдамимурече:„О, Адаме,когатеиспративдагидонесешсмоквите, Сатанатаотидепредтебевопештерата,гизеде смоквитеигизакопанадвор,источноодпештерата, мислејќидагиуништи;анегисеешесодобранамера.

9„Несамозарадинего,овиедрвјаизраснааодеднаш; тукуЈастисесмилувавиимзаповедавдапораснатИ тиепораснааводвеголемидрвја,задабидетезасенети однивнитегранкииданајдетеодмор;изадавија покажамМојатасилаиМоитечудеса“

10„И,истотака,давијапокажеподлостанаСатаната инеговитезлидела,заштооткакоизлеговтеод градината,тојнепрестана,нитуеденден,давиправи зло.Но,јаснемудадовмоќнадвас.“

11ИБогрече:„Отсега,Адаме,радувајсепоради дрвјата,тииЕва;иодморисеподнивкогаќесе чувствуватеуморни.Но,нејадетеоднивниотплод, нитуприближувајтесеконнив“

12ТогашАдамзаплакаирече:„Боже,далиповторно ќенèубиеш,илиќенèизбркашодпредТвоетолицеи ќенигоистребишживототодлицетоназемјата?

13„ОБоже,Темолам,акознаешдекавоовиедрвја имаилисмртилинекоедругозло,какоипрвиотпат, искоренигиодблизинананашатапештераиисушиги; иоставинèдаумремеоджега,одгладиоджед“

14„ЗаштогизнаемеТвоитечудеснидела,Боже,дека сеголемиидекасоТвојатасиламожешдаизвлечеш еднооддруго,безничијажелбаЗаштоТвојатасила можеданаправикарпитедастанатдрвја,адрвјатада станаткарпи“

ПОГЛАВЈЕ64

1ПотоаБоггопогледнаАдаминеговатасиланаумот, неговатаиздржливостнагладотижедтаина жештинатаИгипретворидветесмоквиводвесмокви, каквиштобеанапочетокот,апотоаимреченаАдами наЕва:„Секојодвасможедаземепоеднасмоква.“И гизедоа,какоштоимзаповедаГоспод 2Иимрече:„Влезетевопештерата,јадетесмоквии заситетесеодглад,заданеумрете!“

3Итака,какоштоимзаповедаБог,тиевлегоаво пештерата,околувреметокогасонцетозаоѓашеА АдамиЕвастанааисепомолијавовреметокога сонцетозаоѓаше

4Потоаседнаадајадатсмокви;нонезнаејакакодаги јадат,бидејќинебеанавикнатидајадатземскахрана Сеплашеаиданеимсеоптоваристомакот,месотои срцетодаимсенасладиназемскахрана.

5Нододекаседеатака,Бог,одсожалувањеконнив,им гоиспратиСвојотангел,заданезагинатодгладижед 6ИангелотимреченаАдамиЕва:„Богвивелидека нематесиладапостетедосмрт;затоајадетеизајакнете

гивашитетела;заштосегастеживотинскомесокоене

7ПотоаАдамиЕвагизедоасмоквитеипочнаада

лебикрв.

8ПотоаангелотсиотидеодАдамиЕва,коијадеаод смоквитедодеканегозаситијасвојотгладПотоасе откажааодонаштоостана;нососилатаБожја, смоквитесенаситијакакоипорано,бидејќиБогги благослови

9Послеова,АдамиЕвастанааисепомолијасо радосносрцеиобновенасила,ифалеаисерадуваа изобилноцелатааноќ.Иовабешекрајотнаосумдесет итретиотден

ПОГЛАВЈЕ65

1Икогасераздени,станааисепомолија,според својотобичај,апотоаизлегоаодпештерата.

2Но,бидејќичувствувааголемамакаодхранаташтоја јадеа,анакојанебеанавикнати,седвижеаниз пештератавелејќисиеденнадруг:--

3„Штонисеслучиодјадењето,панèснајдеоваамака? Тешконие,ќеумреме!Подоброниедаумреме отколкудајадеме,идагичуваменашитетелачисти отколкудагиосквернувамесохрана!“

4ПотоаАдамѝреченаЕва:„Овааболканенèснајде воградината,нитујадевметолкулошахранатаму. Далимислиш,оЕва,декаБогќенèизмачувапреку хранаташтоевонас,илидеканашитевнатрешни органиќеизлезат;илидекаБогсакаданèубиесооваа болкапреддагоисполниСвоетоветувањеконнас?“

5ТогашАдамгозамолиГосподаирече:„Господи,не дозволувајдазагинемеодхранаташтојајадевме. Господи,неудирајнè,тукупостапувајсонасспоред Твојатаголемамилостинеоставајнèдоденотна ветувањетоштонигодаде.“

6ТогашБоггипогледнаиведнашгиподготвидајадат храна,какоштоедоден-денес,заданезагинат 7ПотоаАдамиЕвасевратијавопештерататажнии плачејќипорадипроменатавонивнатаприродаИ двајцатазнаејаодтојчасдекасеизменетисуштества, деканивнатанадежзавраќањевоградинатасегае прекината;идеканеможатдавлезатвонеа 8Заштосеганивнитетелаимаачуднифункции;и секоетелонакоемуепотребнахранаипијалокза своетопостоење,неможедабидевоградината 9ПотоаАдамѝреченаЕва:„Ете,нашатанадежсегае прекината;асотоаинашатадовербадавлеземево градинатаНиеповеќенеимприпаѓаменажителитена градината;тукуотсегасмеземјенииодправ,иод

1Когасераздени,денототкакојадеахрана,Адами Евасепомолијавопештерата,аАдамѝреченаЕва: „Ете,побаравмехранаодБога,иТојнијададе.Носега даГомолимеиданидадеводадапиеме“

2Потоастанааиотидоадобреготнапотокотвода,што бешенајужнатаграницаодградината,вокоја претходносефрлијаИзастанаанабреготимусе помолијанаБогадаимзаповедадапијатодводата 3ТогашБожјатаРечдојдедоАдамимурече:„О, Адаме,твоетотелостанабезумноибараводазапиење Земиипиј,тииЕва;заблагодаретесеифалетесе!“

4ПотоаАдамиЕвасеприближијаипиејаоднего,сè додеканивнитетеланесеосвежијаОткакопиеја,го фалеаБога,апотоасевратијавосвојатапештера,по својотпоранешенобичајОвасеслучинакрајотод осумдесетитридена

5Потоа,наосумдесетичетвртиотден,зедоадве смоквиигиобесијавопештерата,заедносонејзините лисја,задаимбидатзнакиблагословодБогаИги оставијатамусèдодеканесепојавипотомствооднив, коеќегивидичудеснитеделаштоБогимгинаправи 6ПотоаАдамиЕваповторностоејанадвород пештератаигозамолијаБогадаимпокажехранасо којаќегихранатсвоитетела 7ТогашБожјатаРечдојдеимурече:„О,Адаме,оди западноодпештерата,доземјасотемнапочва,итаму ќенајдешхрана“

8ИАдамгопослушаБожјиотзбор,јазедеЕваиотиде воземјасотемнапочва,итамунајдепченицакако расте,вокласизрела,исмоквизајадење;иАдамсе радувашезатоа

9ТогашБожјатаРечповторномудојденаАдамиму рече:„Земиодоваапченицаинаправисилебоднеа,за дагонахранишсвоетотело“ИБогмудадемудростна срцетонаАдам,задагообработуважитотододекане станелеб

10Адамгонаправисетотоа,сèдодеканесеисцрпии несеизморимногу.Потоасевративопештерата; радувајќисенаонаштогонаучилзатоаштосеправи сопченицата,сèдодеканесепретвориволебза употреба.

ПОГЛАВЈЕ67

1НокогаАдамиЕваотидоавоземјатанацрнатакали сеприближијадопченицаташтоимјапокажаБог,ија видоазрелаиготовазажнеење,бидејќинемаасрпза дајажнеат-сеопашааипочнаадајакорнатпченицата, сèдодеканебешесèготово

2Потоагопретворијавокуп;и,исцрпениоджегаиод жед,отидоаподедносенчестодрво,кадештоветерот гиразвеазадаспијат

3НоСатанавидештонаправилеАдамиЕваИги повикасвоитевојскииимрече:„БидејќиБогим покажанаАдамиЕвасèзаоваапченица,соштодаги зајакнатнивнитетела-и,ете,дојдоаинаправијакуп однеа,иисцрпениодмакатасегаспијат-ајде,да запалимеоганнаоваакуппченкаидајаизгориме,ида гоземеметоашишесоводаштоедонивидаго

испразниме,заданенајдатништодапијат,идаги

4„Потоа,когаќесеразбудатодсониќепосакаатдасе

можебиќегонегираатБога,аТојќегиуништиТака ќесеослободимеоднив“

5ПотоаСатанаинеговитевојскифрлијаоганврз пченицатаијапроголтаа

6Нооджештинатанапламенот,АдамиЕвасе разбудијаодсонотијавидоапченицатакакогории кофатасоводапокрајнивкакосеистура

7Потоазаплакааисевратијавопештерата.

8Но,додекасеискачувааодподпланинатакадешто беа,сатанатаинеговитевојскигипречекаавоформа наангели,фалејќигоБога.

9ТогашСатанатамуреченаАдам:„О,Адаме,зошто ситолкумаченодгладижед?Мисечинидека Сатанатајаизгорелпченицата.“ААдаммурече:„Да.“ 10СатанатаповторномуреченаАдам:„Вратисесо нас;ниесмеангелиБожјиБогнèиспратикајтебе,да

штоќеживеешвоблизинананегоиќегообработуваш полетосопченказаподобранаменаодонаштого истрошилСатаната“

11Адампомислидекаевистина,идекатиесеангели шторазговараатсонего;исевратисонив.

12ПотоаСатанатапочналдагизаведуваАдамиЕва осумдена,сèдодекадвајцатанепадналекакомртви, одглад,жедислабост.Потоаизбегалсосвоитевојски игиоставил

13

ПОГЛАВЈЕ68

1ПотоаБоггипогледнаАдамиЕва,ионаштоим дојдеодСатаната,икакогипропадна.

2Затоа,БоггоиспратиСвојотЗборигивоскресна АдамиЕваоднивнатасостојбанасмрт

3Потоа,Адам,когавоскресна,рече:„О,Боже,Тини гоизгориинигозедежитотоштонигодаде,ија испразникофатасоводаИгииспратиТвоитеангели, коинèоставијавозаседаодполетосожито.Зарќенè пропаднеш?АкоетоаодТебе,Боже,тогашземиги нашитедуши;ноненèказнувај!“

4ПотоаБогмуреченаАдам:„Јаснејаизгорев пченицата,нитујаистуривводатаодкофата,нитуги испративМоитеангелидатезаведат.

5„Но,тоаеСатана,твојотгосподар,којгонаправитоа; тојнакогосисепотчинил;Мојатазаповедво меѓувремееотфрленаТоје,којгоизгорежитотоија истуриводата,икојтезаведе;иситеветувањаштоти

6„Носега,оАдаме,ќегипризнаешМоитедобридела

7ИБогимреченаСвоитеангелидагизематАдами

9ИБоггозаколнаСатанатасопроклетстводанедојде повторноидајауништиниватасожито.

10ПотоаАдамиЕвазедоаоджитотоинаправија жртва,пагозедоаигопринесоанапланината,местото кадештојапринесоасвојатапрважртвакрв.

11Иповторногопринесоаовојприноснаолтаротшто гоизградијанапочетокотИстанаа,сепомолијаиго замолијаГоспода,велејќи:„Така,Боже,когабевмево градината,нашитепофалбисевознесоаконТебе,како овојпринос;инашатаневиностсевознесеконТебе какотемјанНосега,Боже,примигоовојприносод насиневраќајнèназад,порадиТвојатамилост“

12ПотоаБогимреченаАдамиЕва:„Бидејќиго направивтеовојдаримигопринесовте,ќегонаправам Моетело,когаќеслезамназемјатадавеспасам;иќе направампостојанодасепринесуванаолтар,за прошкаизамилост,заониештосепричестуваатод негокакоштотреба“

13ИБогиспратисветологанврзжртватанаАдами Еваијаисполнисосјај,благодатисветлина;иСветиот Духслезеврзтаажртва

14ПотоаБогмузаповеданаеденангелдаземеогнени машинки,каколажица,исонивдаземежртваидаим јаоднесенаАдамиЕваИангелотнаправитака,како штомузаповедаБог,иимјапонуди.

15ИдушитенаАдамиЕвабеаразубавени,анивните срцабеаисполнетисорадостивеселбаисопофалби наБога.

16ИБогмуреченаАдам:„Оваќетибидеобичајдаго правиштоакогаќетеснајдатневолјиитагиНо, твоетоизбавувањеитвоетовлегувањевоградината немадабидатдодеканесеисполнатденовите,како штоедоговореномеѓутебеиМене;аконебешетака, Јас,одМојатамилостисожалувањеконтебе,бите вратилвоМојатаградинаивоМојатамилостзаради жртваташтојанаправивоМоетоиме“

17Адамсерадувашенаовиезборовиштогислушна одБога;итојиЕвасепоклонијапредолтарот,накој сепоклонија,апотоасевратијавоПештератана богатствата.

18Иовасеслучинакрајотоддванаесеттиотденпо осумдесеттиотден,одвреметокогаАдамиЕваизлегоа одградината.

19Истоејацеланоќмолејќиседоутрото;апотоа излегоаодпештерата

20ТогашАдамѝреченаЕва,сорадоствосрцето, порадижртваташтомујададоанаБога,икојабеше прифатенаодНего:„Дагоправимеоватрипати неделно,начетвртиотденсреда,наденотна подготовкатапетокинасаботатанедела,восите деновиоднашиотживот!“

21Икогасесогласијасоовиезборовимеѓусебе,Бог бешезадоволеноднивнитемислииододлукаташтоја донесоасодругиот

22Послеова,дојдеБожјатаРечдоАдамирече:„О, Адаме,тиоднапредгиодредиденовитевокои страдањатаќедојдатврзМене,когаќестанамтело; заштотоасечетвртатасреда,аденотнаподготовката петок

23„Но,штосеоднесувадопрвиотден,вонего создадовсèигиподигнавнебесатаИповторно,преку Моетовоскресениенаовојден,ќесоздадамрадостиќе

неделиИнапрвиотден,којепедесеттиот,Адам принесежртвакакоштоимашенавика,итојиЕваја зедоаидојдоадоолтаротпредБога,какоштогинаучи Тој

ПОГЛАВЈЕ69

1Тогашсатаната,мразителотнасекоедобро, завидувајќимунаАдаминанеговатажртвапрекукоја најдемилосткајБога,побрзаизедеостаркаменмеѓу остритежелезникамења;сепојавивообликначовеки отидеизастанапокрајАдамиЕва

2Адамтогашпринесувашежртванаолтаротипочна дасемоли,сораширенирацеконБога.

3Тогашсатанатапобрзасоостриотжелезенкаменшто гоимашесосебеисонегогопрободеАдамоддесната страна,когапотекоакрвивода,апотоаАдампаднана олтароткакотрупИсатанатаизбега

4ПотоадојдеЕва,гозедеАдамигоставиподолтарот Итамуостана,плачејќинаднего;додекапотоккрв течешеодребратанаАдамврзнеговатажртва

5НоБогјапогледнасмрттанаАдамПотоагоиспрати Својотзбор,говоскреснаимурече:„Исполниго својотдар,заштонавистина,Адаме,вредимногуи неманедостатоквонего“

6БогпонатамумуреченаАдам:„Такаќемисеслучи имененаземјата,когаќебидампрободеникрвќе потечекрвиводаодмоитеребраиќесепрелеепо моетотело,штоевистинскажртва;икојаќебиде принесенанаолтароткакосовршенажртва“

7ПотоаБогмузаповеданаАдамдагозавршисвојот жртвувач,икогагозаврши,сепоклонипредБогаиГо фалешезазнацитештомугипокажа

8ИБоггоизлекуваАдамвоеденден,штоекрајотна седумтеседмици;итоаепедесеттиотден.

9ПотоаАдамиЕвасевратијаодпланинатаивлегоа воПештератанабогатствата,какоштоправеаОва завршизаАдамиЕва,стоичетириесетденаоткако излегоаодградината

10Потоадвајцатастанаатааноќимусепомолијана Бога.Акогасераздени,излегоаисеспуштијазападно одпештерата,доместотокадештобешенивнотожито, итамусеодморијаподсенкатанаеднодрво,какошто имааобичај

11Нокогатамумноштвоѕверовисесобрааоколунив

1Послеова,Сатана,мразителотнасекоедобро,се

3НокогаАдамиЕваговидоанивниотпрекрасен изразигослушнаанивниотблагговор,Адамстана,ги пречекаигидонесекајЕва,итиеостанааситезаедно; срцетонаАдамвомеѓувремесерадувашезатоашто мислешенанивдекатиесеиститеангелиштому донесоазлато,темјанисмирна 4Зашто,когапрвпатдојдоакајАдам,врзнегодојде мирирадост,бидејќимудонесоадобризнаци;паАдам помислидекадојдоаповторпатзадамудадатдруги знацизадасерадувасонивЗаштонезнаешедекае Сатана;затоагипримисорадостиседружешесонив 5ТогашСатаната,највисокиотоднив,рече:„Радувај се,Адаме,ивеселисе!Ете,Богнèиспратикајтебеда тикажеменешто“

6ААдампраша:„Штоетоа?“ТогашСатанаодговори: „Тоаемаларабота,носепакеБожјареч,далиќеја чуешоднасиќејаисполниш?Но,аконепослушаш,ќе севратимекајБогаиќеМукажемедеканемадаја прифатишНеговатареч.“

7ИсатанатаповторномуреченаАдам:„Неплашисе, нитунекатеобземетрепет;зарненèпознаваш?“

8Но,Адамрече:„Нетепознавам.“

9ТогашСатанамурече:„Јассумангелотштоти донесезлатоигооднесевопештерата;овојдругиоте онојштотидонесетемјан;атретиотеонојштоти донесемирокогабешенаврвотнапланинатаите однесевопештерата

10„Аштосеоднесувадодругитеангели,наши другари,коитеоднесоавопештерата,Боговојпатне гииспратисонас;заштонирече:‚Доставие!‘“

11КогаАдамгислушнаовиезборови,имповеруваи имреченаангелите:„ЗборувајтегословотоБожјо,за дагоприфатам“

12АСатанамурече:„Заколнисеиветувајмидекаќе гопримиштоа“

13ТогашАдамрече:„Незнамкакодасезаколнамида ветувам.“

14Асатанатамурече:„Протегнијаракатасвојаи ставијавомојатарака!“

15ПотоаАдамјаиспружиракатаијаставивораката наСатаната;когаСатанатамурече:„Кажисега-колку штоевистинитБогжив,разуменизборувачки,Којги подигнанебесатавовселенатаијавоспоставиземјата врзводитеиМесоздадеодчетиритеелементииод земниотправ-немадагопрекршамсвоетоветување, нитуќесеоткажамодсвојотзбор.“

16ИАдамсезаколнавака

17Тогашсатанатамурече:„Ете,поминавеќенекое времеоткакоизлезеодградината,анезнаешнизлони неправдаНосегаБогтивелидајаземешЕва,која излезеодтвојатастрана,идасеомажишзанеа,зада тиродидеца,задатеутешиидагиотстраниодтебе макитеитагата;сегаованеетешко,нитуиманикаква соблазнавотоазатебе“

ПОГЛАВЈЕ71

1НокогаАдамгислушнаовиезборовиодСатаната, многусенажалипорадисвојатазаклетваиветувањето, ирече:„Далиќепрељубодејствувамсомоетотелоисо моитекоски,идалиќезгрешампротивсебе,заБогда

2„Откако,когапрвпатјадеводдрвото,Тојмеистера

3„Но,Богникогашнегикажазборовитештомиги кажа;авиенестеБожјиангели,нитупаксте

менеподлажнолиценаангелиДалекуодмене,вие проколнатиодБога!“

4ТогаштиеѓаволиизбегааодпредАдамИтојиЕва станаа,севратијавоПештератанабогатстватаивлегоа вонеа

5ПотоаАдамѝреченаЕва:„Аковидештонаправив, некажувај,заштозгрешивпротивБога,заколнувајќи севоНеговотоголемоиме,иповторнојаставивраката

ѝречеАдам.

6ТогашАдамстанаигираширирацетеконБога,

7ПотоаБогмугоиспратиСвојотзборнаАдам,којго подигнаодместотокадештолежешеимурече:„О, Адаме,зоштосезаколнавоМоетоимеизошто повторносклучидоговорсоСатаната?“

8Но,Адамзаплакаирече:„Боже,простими,заштого направивованесвесно,верувајќидекасеБожји ангели.“

9ИБогмупростинаАдам,велејќиму:„Чувајсеод сатаната!“

10ИгоповлечеСвојотЗбородАдам.

11ТогашсрцетонаАдамсеутеши;ијазедеЕва,итие излегоаодпештерата,задасинаправатхраназасвоите тела.

12НоодтојденАдамсемачешевомислитезасвојата свадбенаЕва;иакосеплашешедагосторитоа,задане сеналутиБогнанего.

13ПотоаАдамиЕваотидоадорекатасоводаиседнаа набрегот,какоштоправатлуѓетокогасезабавуваат 14НоСатанаимзавидувашеисакашедагиуништи.

ПОГЛАВЈЕ72

1ПотоаСатана,идесетоднеговитевојски,се преобразијаводевојки,каквиштонеманитуедна другавоцелиотсветзаблагодат

2ТиеизлегоаодрекатавоприсуствонаАдамиЕваи сирекоа:„Дојдете,ќегипогледнемелицатанаАдами

5ААдамимрече:„Но,какосеразмножувате?“

6Атиемуодговорија:„Имамемажикоинèоженијаи имраѓамедеца,коирастат,акоипотоасемажатисе мажат,араѓаатидеца;итакарастемеИакоетака,о Адаме,немаданиверуваш,ќетигипокажеменашите мажиинашитедеца.“

7Потоаизвикаапрекурекатакакодагиповикуваат своитемажиидеца,коиизлегоаодреката,мажиидеца; исекојдојдекајсвојатажена,адецатабеасонего.

8Но,когаАдамиЕвагивидоа,занемеаиимсечудеа

9ПотоаимрекоанаАдамиЕва:„Гледателинашите мажиинашитедеца,венчајтесесоЕвакакоштониесе венчавмесонашитежени,иќеиматедецакако нас!“ОвабешелукавствонаСатанадагоизмамиАдам.

10Сатанатаистотакапомисливосебе:„Богпрвому заповеданаАдамвоврскасоплодотнадрвото,велејќи му:„Нејадиоднего,инакуќеумрешодсмрт!“Но, Адамјадешеоднего,асепакБогнегоуби;Тојсамому одредисмрт,макииискушенија,доденоткогаќе излезеодсвоетотело.

11„Сега,акогоизмамамдагонаправиоваидасе оженисоЕвабезБожјазаповед,Богќегоубиетогаш“

12ЗатоаСатанагонаправиовапривидениепредАдам иЕва;бидејќисакашедагоубиеидагоисчезнеод лицетоназемјата

13Вомеѓувреме,огнотнагревотгозафатиАдам,итој помислиданаправигревНо,севоздржа,плашејќисе декаакогоследиовојсоветнаСатана,Богќегоубие 14ПотоаАдамиЕвастанааимусепомолијанаБога, додекаСатанаинеговитевојскислегоавореката,во присуствонаАдамиЕва;задаимдадатдознаење декасевраќаатвосвоитекраеви.

15ПотоаАдамиЕвасевратијавоПештератана богатствата,какоштоимаанавика;околувечерта 16ИдвајцатастанааимусепомолијанаБогатааноќ. Адамостанадастоивомолитва,нонезнаејќикакода семоли,порадимислитенасвоетосрцезанеговата свадбенавечер;итакапродолжидоутрото.

17Икогасепојависветлината,АдамѝреченаЕва: „Стани,ајдедаодимеподпланината,кадештони донесоазлато,идагопрашамеГосподазаова!“

18ТогашЕвапраша:„Штоетоа,Адаме?“

19Атојѝодговори:„ЗадагозамоламГосподдаме известизатвојатавенчавка,заштонемадагонаправам тоабезНегованаредба,заданенèпропадне,тебеи менеЗаштотиеѓаволимигозапалијасрцето,сомисли заонаштонигопокажаа,вонивнитегрешни привиденија“

20ТогашЕвамуреченаАдам:„Зоштодаодимепод планината?АјдедастанемеидасепомолименаБога вонашатапештера,задазнаемедалиовојсовете добарилине?“

21ПотоаАдамстананамолитваирече:„О,Боже, знаешдеказгрешивмепротивТебе,иодмоментоткога згрешивме,бевмелишениоднашатасветлаприрода;и нашетотелостанабезобразно,барајќихранаипијалок; исоживотинскижелби

22„Заповедајни,Боже,данеимотстапувамепатбез Твојатанаредба,заданенèуништишЗаштоаконени јададешнаредбата,ќебидемесовладанииќего следимесоветотнаСатаната;иповторноќенè пропаднеш“

23„Аконе,тогашземигинашитедушиоднас;дасе ослободимеодовааживотинскапохота.Иаконени наредувашвоврскасоова,тогашодвоијаЕваодмене,

24„Уштееднаш,Боже,когаќенèодделишеденод друг,ѓаволитеќенèизмаматсосвоитепривиденијаи ќегиуништатнашитесрцаиќегиосквернатнашите мислиеденкондруг.Но,аконеесекојоднаскон другиот,тоа,восекојслучај,ќебидепрекунивното појавувањекогаќенисепокажат“ТукаАдамја завршисвојатамолитва

ПОГЛАВЈЕ73

1ПотоаБоггипогледназборовитенаАдамдекасе вистинитиидекаможедолгодајачекаНеговата наредба,почитувајќигосоветотнаСатана

2ИБоггоодобриАдамвоонаштогомислешево врскасоова,ивомолитваташтојаупативоНегово присуство;иБожјатаРечдојдедоАдамимурече:„О, Адаме,самодабешегоималовапредупредувањена почетокот,уштенебиизлеголсериозноодградината

3Послетоа,БоггоиспратиСвојотангелкојдонесе злато,иангелоткојдонесетемјан,иангелоткојдонесе смирнанаАдам,задагоизвестатзанеговатасвадбена вечер

4ПотоатиеангелимурекоанаАдам:„Земигозлатото идајѝгонаЕвакакосвадбенподарок,исвршија; потоадајѝмалкутемјанисмирнакакоподарок;и бидетевиеитааеднотело.“

5Адамгипослушаангелите,гозедезлатотоигостави вопазувитенаЕвавонејзинатаоблека;ијасвршисо својатарака.

6ПотоаангелитеимзаповедаанаАдамиЕвадастанат идасемолатчетириесетденаичетириесетноќи;а потоа,Адамдавлезекајсвојатажена;заштотогаштоа бибилочистоинеосквернетодело;итојбиималдеца коибисеразмножилеибигонаполнилелицетона земјата.

7ПотоаиАдамиЕвагипримијазборовитена ангелите;иангелитесизаминааоднив

8ПотоаАдамиЕвапочнаадапостатидасемолат,до крајотначетириесеттедена;апотоасесобраа,како штоимкажааангелитеИодвреметокогаАдамја напуштиградинатадодеканесеоженисоЕва,поминаа двестедваесетитридена,односноседуммесеции тринаесетдена.

9ТакабешепоразенавојнатанаСатанасоАдам

1Итиеживеејаназемјатаработејќи,задапродолжат

таабешекренатаираспосланакакотенданаднаспо Божјазаповед;иформирашепештера.“

3ПотоаАдамјаоднесеЕвавотаапештера;икога дојдевреметодасепороди,таамногусемачеше.Така наАдаммубешежалисрцетомутрпешезарадинеа; заштотаабешеблизудосмртта;задасеисполни словотоБожјодонеа:„Вомакаќеродишдетеивотага ќегородишсвоетодете“.

4Но,когаАдамјавидетешкатаположбанаЕва,стана иМусепомолинаБогаирече:„Господи,погледниме соокотонаТвојатамилостиизведијаоднејзината неволја!“

5ИБогјапогледнаСвојатаслугинкаЕваијаизбави,и таагородисвојотпрвороденсин,асонегоиќерка

6ТогашАдамсерадувашенаизбавувањетонаЕва,аи надецаташтомугироди.ИАдамѝслужешенаЕваво пештератадокрајотнаосумдена;когасинотго крстијаКаин,аќеркатаЛулува

7ЗначењетонаКаине„мразач“,бидејќијамразеше сестрасивоутробатананивнатамајка,преддаизлезат однеаЗатоаАдамгонаречеКаин

8НоЛулувазначи„убава“,бидејќибешепоубаваод нејзинатамајка

9ПотоаАдамиЕвачекаадодекаКаининеговата сестраненаполнијачетириесетдена,когаАдамѝрече наЕва:„Ќенаправимежртваиќејапринесемевоиме надецата“

10ИЕварече:„Ќепринесемеедендарза првородениотсин,апотоаедензаќерката“

ПОГЛАВЈЕ75

1ПотоаАдамподготвижртва,итојиЕвајапринесоа засвоитедеца,ијадонесоанаолтаротштого изградијанапочетокот

2ИАдамјапринесежртватаигозамолиБогадаја прифатинеговатажртва.

3ТогашБогјаприфатижртватанаАдамииспрати светлинаоднеботоштогоосветлижртватаИАдами синотсеприближијадожртвата,ноЕваиќеркатанесе приближијадонеа

4ПотоаАдамслезеодолтаротисерадуваа;иАдами Евачекаадодекаќеркатаненаполниосумдесетдена; тогашАдамподготвижртваиимјаоднесенаЕваина децата;итиеотидоанаолтарот,кадештоАдамја принесе,какоштоимашеобичај,молејќигоГосподда јаприфатинеговатажртва 5ИГосподјаприфатижртватанаАдамиЕва.Тогаш Адам,Еваидецатасеприближијазаедноислегоаод планината,радувајќисе

6Нотиенесевратијавопештератавокојасеродија; тукудојдоавоПештератанабогатствата,задецатада јаобиколатидабидатблагословенисознаците донесениодградината

7Нооткакобеаблагословенисоовиезнаци,севратија вопештератавокојасеродија

8Сепак,предЕвадајапринесежртвата,Адамјазедеи отидесонеадорекатасовода,вокојапрвосефрлија; итамусеизмијаАдамгоизмисвоетотело,аиЕва нејзиното,пострадањатаиневолјитештогиснашле. 9Но,АдамиЕва,откакосеизмилеворекатасовода,

11Когаимзавршијаденовитенадоењетонадецата, Еваповторнозачна;икогаѝсенаполнијаденовите, родиуштееденсиниќерка;игонарекоасинотАвел,а ќеркатаАклија

12Потоа,почетириесетдена,Адампринесежртваза синот,апоосумдесетденапринесеуштееднажртваза ќерката,ипостаписонивкакоштопостапипретходно соКаининеговатасестраЛулува

13ГиодведевоПештератанабогатствата,кадешто добијаблагослов,апотоасевративопештератакаде штосеродијаПонивнотораѓање,Евапрестанадараѓа деца

1Децатапочнаадастануваатпосилниидарастатво раст;ноКаинбешетврдоглавивладеешенадсвојот помладбрат

2Ичестопатикоганеговиоттаткопринесувашежртва, тојостанувашеинеодешесонивзадапринесежртва 3Но,штосеоднесувадоАвел,тојимашекротокосрце иимбешепослушеннататкосиимајкаси,коичесто

имногусемолешеипостеше

4ТогашАвелговидеовојзнак.Когавлезево Пештератанабогатстватаигивидезлатнитепрачки, темјанотисмирната,гипрашасвоитеродителиАдами Евазанивиимрече:„Какодојдовтедоовие?“

5ТогашАдаммураскажасèштоимсеслучилоА Авелдлабокосенажализаонаштомугокажататко му.

6Потоа,неговиоттаткоАдаммураскажазаБожјите делаизаградината;ипотоа,тојостаназадсвојоттатко целатааноќвоПештератанабогатствата.

7Итааноќ,додекасемолеше,мусејависатанатаво обликначовек,којмурече:„Честопатигонаговараше таткотидапринесежртва,дапостиидасемоли,затоа ќетеубијамиќетеистребамодовојсвет“

8ААвелмусепомолинаБогаигоистераСатанатаод него;инеимверувашеназборовитенаѓаволот.Акога

11„Затоа,сегатесоветувам,когаќегонаправаттоа,да гоубиешбратотсвој;тогаштвојатасестраќебиде оставеназатебе,анеговатасестраќебидефрлена“

12Исатанатасеоддалечиоднего.Но,злиотостанаво срцетонаКаин,којмногупатибарашедагоубиесвојот брат

ПОГЛАВЈЕ77

1Но,когаАдамвидедекапостариотбратгомрази помладиот,сеобидедагиомекненивнитесрцаиму реченаКаин:„Земи,синемој,одплодовитенатвојата посевкаипринесижртванаБога,задатијапрости твојатазлобаитвојотгрев“

2МуречеинаАвел:„Земиодсеметотвоеипринеси жртваипринесимугонаБога,задатигипрости злоделатаигревовитетвои“

3ТогашАвелгопослушагласотнасвојоттатко,зеде одпосеанотоипринеседобардар,памуреченасвојот таткоАдам:„Дојдисомене,задамипокажешкакода гопринесам!“

4Иотидоа,АдамиЕвасонего,имупокажаакакода гопринесесвојотдарнаолтаротПотоастанааисе помолијаБогдагоприфатидарувањетонаАвел

5ПотоаБоггопогледнаАвелигоприфатинеговиот дарИБогбешеповеќезадоволенодАвелотколкуод неговиотдар,порадинеговотодобросрцеичистотело Немашеникакватрагаодлукавствовонего.

6Потоаслегоаодолтаротиотидоавопештератаво којаживеејаНо,Авел,порадирадосташтојапринесе својатажртва,јаповторувашетрипатинеделно,по примеротнасвојоттаткоАдам

7Но,штосеоднесувадоКаин,тојнеуживашево принесувањетожртва;нопоголемгневодстранана неговиоттатко,тојгопринесесвојотдареднаш;икога гопринесе,неговотоокобешенасоченоконжртвата штојададе,ијазеденајмалатаодсвоитеовцизажртва, инеговотоокоповторнобешенасоченоконнеа“

8ЗатоаБогнејаприфатинеговатажртва,бидејќи срцетомубешеполносоубиственимисли.

9Иситетиеживеејазаедновопештератавокојароди Ева,сèдодекаКаинненаполнипетнаесетгодини,а Авелдванаесетгодини.

ПОГЛАВЈЕ78

1ПотоаАдамѝреченаЕва:„Ете,децатапораснаа; требадаразмислимедаимнајдемежени.“

2ТогашЕваодговори:„Какоможемедагонаправиме тоа?“

3Адамѝрече:„ЌејаземемесестратанаАвелзажена Каин,исестратанаКаинзаАвел.“

4ТогашЕвамуреченаАдам:„НегосакамКаинзатоа штоесотврдосрце;нонекаостанатдодеканему принесемежртванаГосподавонивноиме!“

5ИАдампрестанадазборува

6Вомеѓувреме,СатанамусепојавинаКаинвооблик начовекодполетоимурече:„Ете,АдамиЕвасе советуваазабракотмеѓувасдвајца;исесогласијадаја зематсестратанаАвелзатебе,атвојатасестразанего. 7„Но,данетесакав,немашедатигокажамоваНо,

донесамнаденотнатвојатасвадбаубавиоблеки,злато

8ТогашКаинсорадостпраша:„Кадесетвоите роднини?“

9ИСатанатаодговори:„Моитероднинисевоградина насевер,кадештонекогашсакавдагодоведамтвојот таткоАдам;нотојнејаприфатимојатапонуда.

10„Ноти,акогипримишмоитезборовииакодојдеш кајменепотвојатасвадба,ќесеодморишодбедатаво којасенаоѓаш;иќесеодморишиќебидешподобарод твојоттаткоАдам“

11НаовиезборовинаСатана,Каингиотвориушитеи сенаведнуваконсвојотговор

12Инеостанананивата,тукуотидекајЕва,мајкаси, јапретепа,јапроколнаиѝрече:„Зоштојаземаш сестрамизадајаомажишзабратми?Зарсуммртов?“

13Меѓутоа,неговатамајкагосмириигоиспратина полетокадештобеше.

14Потоа,когасеродиАдам,таамураскажашто направилКаин

15Но,Адамсенажали,молчешеинепроговорини збор

16Утредента,АдаммуреченаКаин,својотсин:„Земи одсвоитеовци,младиидобри,ипринесигинатвојот Бог;ајасќемукажамнатвојотбратдамупринесе жртважитонанеговиотБог“

17ИдвајцатагопослушаасвојоттаткоАдам,гизедоа своитежртвиигипринесоанапланинатапокрај олтарот

18НоКаинсегордеешесобратаси,готурнаод жртвеникотинемудозволидагопринесесвојотдар нажртвеникот,тукугопринесесвојотнанего,согордо срце,полносолукавствоиизмама.

19ААвелпоставикамењаштобеаблизудонего,ина нивгопринесесвојотдарсосмиреноибезлукавство срце.

20Каинтогашстоешепокрајолтаротнакојгопринесе својотдар;иизвикаконБогадајаприфатинеговата жртва;ноБогнејаприфатиоднего;нитупаксе спуштибожественогандајапроголтанеговатажртва 21Нотојостанадастоиспротиолтарот,одсмеаи лутина,гледајќиконсвојотбратАвел,задавидидали Богќејаприфатинеговатажртваилине

22ИАвелмусепомолинаБогадајаприфатинеговата жртва.Тогашбожественоганслезеијапроголта неговатажртваИБоггопочувствувапријатниот

23ИбидејќиБогбешемногузадоволеноднего,му

27ИБогмугоречеованаКаинпрекорувајќиго, бидејќисезгрозиоднегоиоднеговатажртва.

28ИКаинслезеодолтарот,сопроменетабојана лицетоитаженизразналицето,падојдекајтаткосии мајкасииимраскажасèштомусеслучило.ААдам многусенажалиштоБогнејаприфатижртватана Каин

29ААвелслезерадосенисовеселосрцеиимраскажа нататкосиимајкасикакоБогјаприфатилнеговата жртваИтиесезарадувааигобакнаалицето

30ААвелмуреченататкаси:„БидејќиКаинметурна оджртвеникотинемидозволидапринесамдарна него,синаправивжртвеникигопринесовдаротна него“

31НокогаАдамгослушнаова,многусенажали, бидејќитоабешеолтаротштогоизградипрвоинакој гипринесесвоитедарови

32ШтосеоднесувадоКаин,тојбешетолкунамрштен итолкулутштоотиденанивата,кадештоСатана дојдекајнегоимурече:„ОткакотвојотбратАвелсе засолникајтвојоттаткоАдам,затоаштоготурнаод олтарот,тиегобакнаанеговотолицеисерадувааза него,многуповеќеотколкузатебе“

33КогаКаингичуовиезборовинаСатана,сеисполни собесиникомунекажа.Но,тојсезаканувашедаго убиесвојотбрат,сèдодеканегоодведевопештерата, апотоамурече:--

34„О,брате,земјатаетолкуубава,аиматолкуубавии пријатнидрвјавонеа,ишармантнизагледање!Но, брате,тиникогашнесибилнитуеденденнаполетоза дауживашвонего.“

35„Денес,о,братемој,многусакамдадојдешсомене наполето,дасезабавувашидагиблагословишнашите полињаинашитестада,заштосиправеден,имногуте сакам,братемој!Нотисеоддалечиодмене“

36ТогашАвелсесогласидаодисосвојотбратКаинво полето.

37Нопреддаизлезе,КаинмуреченаАвел:„Чекајме додеканедонесамстап,оддивитеѕверови!“

38ААвелстоешеичекашевосвојатаневиност.Но Каин,првиотчовек,зедестапиизлезе

39Ипочнаа,КаининеговиотбратАвел,даодатпо патот;Каинмузборувашеиготешеше,задагонатера дазаборависè

ПОГЛАВЈЕ79

1Итакатргнаа,сèдодеканестигнаадоедноосамено место,кадештонемашеовциТогашАвелмуречена Каин:„Ете,братемој,ниесмеуморниододење,зашто негледаменитудрвја,нитуплодови,нитузеленило, нитуовци,нитуништоодонаштомигокажа.Кадесе овцитетвоиштомиречедагиблагословам?“

2ТогашКаинмурече:„Ајде,наскороќевидишмногу убавиниНоодипредменедодеканедојдамкајтебе“ 3ПотоаАвелтргнанапред,ноКаиностаназаднего

4ААвелодешевосвојатаневиност,безлукавство,не верувајќидеканеговиотбратќегоубие 5КогаКаинмусеприближи,гоутешисозборовите, одејќималкузаднего;потоапобрзаигоудирашесо жезолот,ударпоудар,додеканесезашемети

6Но,когаАвелпаднаназемја,гледајќидекабратму

веднаш!“

7ТогашКаин,тврдокорниотисуровубиец,зедеголем каменигоудирашесвојотбратсонегопоглавата,сè додекамозокотнемуистечеинесевиорешевокрвта предсебе

8ИКаиннесепокајазаонаштогонаправи

9Ноземјата,когакрвтанаправедниотАвелпаднаврз неа,сезатреседодекајапиешенеговатакрв,иќего натерашеКаиндабидеништозанеа

10ИкрвтанаАвелмистериозноизвикаконБога,даго одмаздизанеговиотубиец

11ТогашКаинведнашпочнадакопаземјакадештоќе

12Потоагофрлибратасивојаматаштојанаправии

13Каинповторнојаископаземјатаигоскрисвојот братвонеа;ноземјатаповторногофрливрзсебе,сè

Авел.

14Калливатаземјагофрлипрвиотпат,бидејќине бешепрвотосоздание;игофрливториотпатине сакашедагоприми,бидејќибешеправеденидобар,и бешеубиенбезпричина;иземјатагофрлитретиотпат инесакашедагоприми,задаостанепреднеговиот братсведокпротивнего.

15ИтаказемјатамусепотсмевашенаКаин,сèдодека немудојдеБожјатаречзанеговиотбрат

16ТогашБогсеналутиимногусеналутипоради смрттанаАвел;игрмешеоднебото,имолњиодеа предНегоИсловотоГосподоводојдеоднеботодо Каинимурече:„КадеебраттиАвел?“

17ТогашКаинодговорисогордосрцеисогрубглас: „Како,Боже,сумјасчуварнамојотбрат?“

18ТогашБогмуреченаКаин:„Проклетадаеземјата штојаиспикрвтанатвојотбратАвел!Атитреперии трепери!Иованекатибидезнак:секојштоќетенајде, ќетеубие!“

19НоКаинзаплакаштоБогмугикажатиезборови;и КаинМурече:„О,Боже,којќеменајде,ќемеубиеи ќебидамизбришанодлицетоназемјата“

20ТогашБогмуреченаКаин:„Којидатенајде,нека нетеубие“,бидејќипредова,БогмувелешенаКаин:

земјата;иаконебешеземјататааштогоубиАвели направибеззаконие.

23Заштобешесоодветнопроклетствотодападневрз убиецот;новомилостБоггиуправувашесвоитемисли такаштоникојнетребашедадознаезатоаисе одвратиодКаин

24Имурече:„Кадеетвојотбрат?“Наштотој одговориирече:„Незнам.“ТогашСоздателотмурече: „Трепериитрепери“

25ТогашКаинсестресеисеисплаши;ипрекуовој знакБоггонаправипримерпредцелотосоздание,како убиецнасвојотбратИстотака,Богдонесетрепети ужасврзнего,задаможедаговидимиротвокојсе наоѓалнапочетокот,аистотакадаговидиитрепетот иужасотштогоиздржалнакрајот;задаможедасе понизипредБога,дасепокаезасвојотгревидаго побарамиротштогоуживалнапочетокот 26ИвоБожјатаречшторече:„Ќесеоткажамодседум казнизаонојштоќегоубиеКаин“,Богнесе обидувашедагоубиеКаинсомеч,тукусеобидуваше дагонатерадаумреодпостење,молитваиплачењесо строгавласт,сèдодеканебешеослободенодсвојот грев

27АседумтеказнисеседумтегенерациивокоиБогго чекашеКаинзаубиствотонанеговиотбрат.

28ШтосеоднесувадоКаин,откакогоубисвојотбрат, никаденеможешеданајдемир;тукусевратикајАдам иЕва,треперејќи,преплашениосквернетсокрв...