Hoe inert het wachten was vroeg een ik zich af. En hoe daarbinnen toch iets gespitst gehouden
werd dat leiden kon tot schrik. Of jubelstemming bij het vernemen van een eerste regentik. Men liep terug de woning in en zag dat ik toen men dagen terug van binnen de terras-
deuren opengestoten had daarbij net zo’n vorm van compleet geduld moet hebben stukgedrukt.
Men brak opzettelijk van zijn potlood de punt. Wat dwaas was want weer geen nachtelijk onweer bracht. V
Van zichzelf volgen kan men haast niets. Het groeien van vingernagels en hoofdharen. Terwijl het
zich toch maar voortdurend voordoet zolang men duurt. Tussen het huisterras en de balustrade met uitzicht over zee bevindt zich een border, weelderig van bloemen, violet met geel hart.
Middagbloemen noemt men ze: tegen de avond sluiten die. Men trachtte met alle aandacht die
men kon opbrengen hun opengaan te volgen. Niets dan zelftwijfels kwamen daarvan: of het niet 39