‘Je moet juist nu niet met je kop op je bureau gaan liggen’

Dagboek

Een omzetverlies van zo’n 75 procent. Vol emotie en tegenzin afscheid moeten nemen en niet inhuren van een kleine 200 medewerkers. En juist dan energie krijgen voor twee. Corona haalt het allerbeste naar boven in ondernemer pur sang Hans Verhoeven. Hij zocht en vond nieuwe uitdagingen voor zijn MTD. Want dat na maart 2020 alles anders is, zeker in de evenementenbranche waarvan hij tot dan toe vrijwel volledig afhankelijk was, is hem wel duidelijk.

In het House of Water in Tilburg, thuisbasis van MTD – wereldwijd marktleider in watervoorziening en -behandeling – telt de digitale klok onverstoord af naar de start van de Olympische Spelen in Tokyo. Dat moment staat nu op 23 juli 2021, een jaar na dato zegmaar. ‘Het is deze weken even rustig daar’, meldt Verhoeven, verwijzend naar de lokale vestiging in de Japanse hoofdstad, waarvan de bezetting noodgedwongen is teruggebracht van 25 naar 5 man. ‘Op beperkte schaal lopen de werkzaamheden er natuurlijk nog wel door, maar de hectiek is voorlopig helemaal weg.’ Geluk bij het corona-ongeluk was het besluit van het Internationaal Olympisch Comité om de partners – van wie MTD een heel trouwe is – financieel te compenseren. ‘Gemaakte opbouwkosten worden vergoed. En ze betalen de huurprijs van onze installaties alsof we nu leveren, dus alsof de Spelen nu zouden plaatsvinden.’ Dat is ongeveer

50 procent van de contractwaarde, maar een welkom geschenk uit de zwaarbewolkte hemel voor de cashflow, dat spreekt voor zich. Meer vulling voor deel 3 van het dagboek over MTD’s Road to Tokyo – waarvan in dit magazine eerder twee afleveringen zijn verschenen – is er echter ook niet.

Gemengd bedrijf

Wat niet betekent dat Verhoeven geen tekst heeft. Integendeel zelfs, zo blijkt deze nazomerwarme septemberochtend in ’s mans sereen stille kantoorkamer. Dat dagboek maakt namelijk soepel plaats voor een vurig pleidooi, voor een oproep aan alle collega’s in de sector om juist nu ondernemersgeest en creativiteit te tonen. Waarbij hij openhartig – en vooral zonder zich op de borst te willen kloppen – zijn eigen inzichten en ervaringen van de lastige, maar tegelijk uitdagende afgelopen maanden wil delen met wie het lezen wil. ‘De eerste les die ik zelf heb geleerd is die van de noodzaak tot differentiatie’, begint hij zijn betoog. ‘Wij waren voor onze continuïteit te afhankelijk van louter evenementen. Zo’n 90 procent van de omzet was daarmee gemoeid. Dan ben je kwetsbaar, heel kwetsbaar. Terwijl de voorbeelden van hoe het wel moet hier om de hoek te vinden zijn. Door de eeuwen heen runden boeren hier in Brabant gemengde bedrijven. Dat wil zeggen: niet alleen dieren, ook akkerbouw. Deels bestemd voor het vee, deels voor de markt. Ze waren voor hun levensonderhoud dus niet aangewezen op slechts één bron van inkomsten. Dat inzicht hielp ons creatief op zoek te gaan naar nieuwe afzetmarkten.’ Als extra argument om de ondernemende blik flink te verruimen refereert Verhoeven aan het bezoedelde imago van de sector: ‘Bij financiers wordt de evenementen-sector gezien als paria’s en staan we sowieso in een slecht daglicht; wie in de evenementenbranche wordt momenteel nog met open armen ontvangen bij banken?’

SODA

Het roer moest en ging om bij MTD. Er kwam intern een heuse taskforce die – hoe toepasselijk voor een waterbedrijf – de codenaam SODA kreeg. ‘De focus ging op 4 kerntaken: Sales, Operations, Differentiation en All together. We kwamen sinds de start ervan elke dag bij elkaar om in alle vier de thema’s stappen te zetten.’ De aanpak rendeerde, al was de reductie van het aantal vaste medewerkers, de freelancers en contractcollega’s, de pijnlijkste van alle ingrepen. Verhoeven kon niet anders, zegt hij. ‘Maar we weten elkaar vast ook weer te vinden als het werk weer aantrekt.’ En dat werk gaat er komen, voorspelt hij gedecideerd: ‘We hebben vanuit andere perspectieven naar onze specialismen en equipment gekeken en daar zijn heel kansrijke opties uitgerold.’