Scherp 2023

ZIJ MAAKTEN EEN CARRIÈRESWITCH

VAN SUPERMARKT

NAAR JEUGDGEVANGENIS

Deeltijders Anoushka en Sietse vertellen

JESSE MAAKT

Journalistieke

hiphop

Neem jij de regie over je eigen loopbaan?

Relatiemagazine van de Christelijke Hogeschool Ede

Nieuwe stappen zetten

16

8

22 NIEUWE RVT-LEDEN STELLEN ZICH VOOR: ‘JE HEBT ELKAAR NODIG OM HET GOEDE TE DOEN’

Inspiratie

30

‘Als je eenmaal buiten de boot ligt, kom je er vaak lastig weer in’

38

Jesse maakt journalistieke hiphop

Carrière switch

4 VAN DE SUPERMARKT NAAR DE JEUGDGEVANGENIS

Coverstory

8 ZIJ MAAKTEN EEN CARRIÈRESWITCH

Portretten

16 REGIE OVER JE LOOPBAAN

CHE helpt studenten en professionals

22 'JE HEBT ELKAAR NODIG OM HET GOEDE TE DOEN'

Jane Hempenius en Peter Schalk

26 IK HEB ME NOOIT EMOTIONEEL VEILIG, WELKOM OF THUIS GEVOELD

Zo werken de CHE en SIEN samen aan bewustzijn en interventies

30 'ALS JE EENMAAL BUITEN DE BOOT LIGT, KOM JE ER VAAK LASTIG WEER IN' SPRONG­groep doet onderzoek

33 ABROAD

Anneloes woont in Malawi, Afrika

34 JESSE MAAKT JOURNALISTIEKE HIPHOP

Jesse van Maanen

40 DIT IS MIJN WEEK

Almatine Leene

37 5 VRAGEN AAN

Richard Groenenboom, stichting SDOK

20 NIEUWS

Helemaal up­to­date met CHE ­nieuws

38 MEDIA-INSPIRATIE

Leuk om te lezen of beluisteren

42 AGENDA

Leren doe je een leven lang!

Aan de bal blijven

Bij de CHE vragen we vaak aan bedrijven en instellingen wat zij belangrijke kenmerken vinden van de student van de toekomst. Dan hoor je dit: communicatief vaardig, inlevingsvermogen, weerbaarheid, integriteit, goed kunnen samenwerken, verandervermogen, goede aansluiting op de maatschappij. Onze curriculumteams verwerken deze ingrediënten in de opleidingen. En onze docenten brengen ze gevarieerd ter sprake in de colleges.

Als je door je oogharen naar bovengenoemde kenmerken kijkt, dan zie je een jonge professional, die stevig in de schoenen staat en gewend is om initiatieven te nemen. Niet op je handen blijven zitten, maar aan de bal blijven. Regie nemen, initiatieven ontplooien. Niet voor niets vragen we onze studenten niet allereerst wat ze willen leren, maar wie ze willen zijn voor de wereld van morgen. Persoonlijke vorming neemt in onze onderwijsvisie een prominente plaats in.

Heel belangrijk blijft het nemen van initiatief. De wereld komt doorgaans niet zelf naar je toe. Je moet eerst zélf in beweging komen. Nieuwe stappen zetten, jezelf zinvol laten zien. Dat vereist moed en zelfvertrouwen. Misschien moet je een drempel over. Het zetten van nieuwe stappen kan voelen als het verlaten van je comfortzone. Je vertrouwde nest verlaten; nieuwe verten ontdekken. Misschien zakt de moed je in de schoenen. Kun je het wel? Dat zul je nooit weten als je het niet probeert. De kans op blauwe plekken is er altijd. Maar dat sublieme gevoel dat je hebt wanneer een nieuw avontuur is geslaagd, dát wil je toch niet missen!

JAN HOL CVB-VOORZITTER

Cover story

Het is donderdagavond. In Den Haag draait Anoushka haar dienst op de Kleinschalige Voorziening Justitiële Jeugd (KVJJ). Dat is een plek waar jongeren wonen die met politie en justitie in aanraking zijn gekomen. Sommigen hebben een strafzaak voor de boeg, anderen brengen er de laatste maanden van hun detentie door.

Als persoonlijk begeleider in opleiding fungeert Anoushka op haar werkplek als een soort mentor en coach voor de jongeren. “Ik leer ze bijvoorbeeld hoe ze zelf kunnen koken of wassen, maar we maken ook samen een toekomstplan. Wat wil je met je leven als je hier straks weggaat? Verder heb ik contact met bijvoorbeeld hun ouders, een advocaat of medewerkers van hun dagbestedingslocatie.”

Werk dat haar op het lijf geschreven is. “Ik ben zelf nog jong, spreek de taal van de jongeren die ik begeleid. Tijdens het traject zie je ze veranderen. Dat geeft zoveel voldoening. Ik ga elke dag met veel plezier naar mijn werk.”

Hij verkocht kaas op de markt, zij werkte in de supermarkt. Allebei wilden ze graag een nieuwe stap zetten, maar hoe doe je dat zonder de juiste diploma’s? Dit is het verhaal van Sietse

Zwanenburg en Anoushka Meerberg, die de overstap maakten naar het Leger des Heils.

Lood in de schoenen

Dat was nog niet zo lang geleden wel anders. Elke dag sleepte Anoushka zich met tegenzin naar haar werk als teamleider bij een grote supermarktketen. “Zeker de laatste periode had ik echt lood in mijn schoenen en bedacht smoesjes om maar niet te hoeven gaan. Ik wilde heel graag iets anders doen. Droomde er diep van binnen al langer van om te werken met jongeren in een gevangenis, maar ik durfde die stap niet te nemen.”

Want een fulltime baan en een vast contract; dat geef je niet zomaar op. Bovendien: hoe zou ze dat met een retailachtergrond en zonder diploma’s moeten doen? “Ik dacht vooral in beperkingen. Misschien ook wel omdat ik het sowieso spannend vind om nieuwe dingen te doen. Ik vermijd het oncomfortabele."

Niets te verliezen

Ook Sietse had nooit gedacht dat hij met zijn achtergrond aan de slag zou kunnen gaan bij het Leger des Heils. Nadat hij zijn baan in de gehandicaptenzorg opzegde ­ ‘het verzorgende aspect van het werk

was niet helemaal mijn ding’ ­ ging hij tijdelijk aan de slag op de markt. Tussen de blokken jong belegen en oude kaas vond hij de tijd om zijn gedachten op een rij te zetten.

“Ik had het enorm naar mijn zin op de markt, maar besefte ook dat ik dit niet tot mijn pensioen leuk zou vinden. Maar wat dan wel? Een vriendin tipte me om eens te kijken naar de vacatures bij het Leger des Heils. Ik dacht dat ik daar als mbo’er geen kans maakte. Toch heb ik gesolliciteerd, want wat had ik te verliezen?”

Tot zijn verbazing wordt Sietse aangenomen op woonlocatie Domus in Gouda. Daar gaat hij aan de slag als woonbegeleider van dak­ en thuisloze mensen die nergens anders terecht kunnen. Veel bewoners hebben ook een verslaving en psychische problemen. “Het zijn mensen zoals jij en ik, met talenten en dromen. Het is zo mooi om samen met ze op te trekken en te zien dat ze zichzelf langzaam weer ontdekken. Daarbij leren zij van mij, maar ik ook net zoveel van hen.”

‘De opleiding heeft een enorme boost gegeven aan mijn professionalisering’

Wanneer beweeg je mee met een bewoner, wanneer geef je juist de grens aan? Hoe motiveer je iemand om een biertje per dag minder te drinken? Het zijn dingen die Sietse in eerste instantie in de praktijk leert. Maar al redelijk snel komt zijn teammanager met het voorstel om de opleiding associate degree Sociaal Werk in de Zorg te volgen.

Beren op de weg

“Ik moet eerlijk zeggen: ik zag vooral beren op de weg. Ik was bang dat ik het leren verleerd was. Dat ik veel onvoldoendes zou halen. ‘Ga gewoon eens kijken bij de CHE’, reageerde mijn teammanager. Dat heb ik gedaan en dat bleek de beste keuze die ik in tijden gemaakt heb”, vertelt Sietse.

De associate degree Sociaal Werk in de Zorg is een opleiding die qua niveau tussen een mbo­ opleiding en een hboopleiding in zit. Van methodisch hulpverlenen tot multidisciplinair samenwerken; het komt allemaal voorbij in de tweejarige deeltijdopleiding. Studenten zoals Sietse en Anoushka leren het grootste deel van de week op de werkvloer, eens in de drie weken gaan ze voor colleges en groepswerk naar de CHE ­locatie in Dordrecht.

“De opleiding heeft een enorme boost gegeven aan mijn professionalisering”, vertelt Sietse. “Wat ik leerde, kon ik direct de volgende dag inzetten in mijn werk. Maar de grootste winst voor mij was misschien wel dat mijn eigenwaarde groeide. Ik ontdekte dat ik de stof te pakken kon krijgen, haalde goede cijfers en merkte dat ik met steeds meer zelfvertrouwen op de groep stond.”

Uit de kast

De reflectieopdrachten die Sietse moest maken, speelden daarin een belangrijke

rol. “Aan het begin van de opleiding maak je een position paper. Daarin ga je in op wie je bent en hoe je je wilt ontwikkelen als mens en professional. Dat maakte veel los bij mij. Ik was namelijk net ‘uit de kast’ gekomen en dat had gezien mijn reformatorische achtergrond een flinke impact. Ik had zelf ervaren wat afkeuring en uitsluiting met je doen. Je kruipt toch in je schulp. De opleiding en mijn nieuwe werk hielpen me om weer ‘mezelf’ te zijn.”

Ook Anoushka vond zichzelf terug in de opleiding. Als jonge, alleenstaande moeder is het combineren van werken en leren voor haar soms best even puzzelen. “Je moet goed plannen en gedisciplineerd zijn op je thuisstudiedagen. Ik heb daar mijn weg in gevonden en nu is het goed te doen. Sterker nog: ik heb nu meer energie dan toen ik nog in de supermarkt werkte, terwijl mijn agenda voller is.”

Sietse is inmiddels net klaar met de associate degree en begonnen op een andere woonlocatie, waar hij kan doorgroeien tot

persoonlijk begeleider. Ook volgt hij nu de hbo­bachelor Social Work. “Ik kon instromen in het derde jaar en haal als het goed is dus gewoon in vier jaar mijn hbo­diploma. Door de associate degree weet ik dat ik dit niveau aankan. Het is echt een fijne tussenstap als je twijfelt. Twee jaar is namelijk ook goed te overzien.”

Anoushka hoopt over een jaar haar Ad­diploma te halen. Zou ze anderen haar nieuwe stap aanraden? “Absoluut. Volg je hart als je eigenlijk wat anders wilt doen. Je bent nooit te oud om een carrièreswitch te maken. Ik had het in ieder geval veel eerder moeten doen!”

De tweejarige Associate degree Sociaal Werk in de Zorg wordt in Ede en Dordrecht aangeboden. Het is een tweejarige hbo­ opleiding op niveau 5. De studie is qua inhoud pittiger dan een mbo­ opleiding, maar korter en praktijkgerichter dan een hbo­bachelor. De Ad­ opleiding wordt voor een groot deel ingevuld door zelfstudie. Ook voer je praktijkopdrachten uit op jouw werkplek. Het persoonlijke contact met docenten en medestudenten vindt plaats tijdens zogenoemde contactmomenten op de hogeschool.

Scan de QR-code voor meer informatie

Over de Associate degree Sociaal Werk in de Zorg

Op een dag ben je er klaar voor

Een carrièreswitch maken: dat vergt lef en doorzettingsvermogen. Het is tegen de richting in kiezen waar jij zelf gelukkig van wordt. Daniëlle, Alexander en Janneke maakten die switch.

‘De grootste uitdaging: hoe vertel ik het mijn ouders?’

“De laatste jaren werkte ik als militair docent bij het instituut Defensie Leergangen. Ik gaf militaire bedrijfswetenschappen waaronder strategie, beleid, verandermanagement, leidinggeven en vorming. De militairen gingen daarvoor als consultant ook aan de slag met een verandertraject bij een zorgorganisatie. Elke keer als ik zo’n zorgorganisatie bezocht, kriebelde het. Wat zou het mooi zijn om zélf met mijn handen aan het bed te staan!”

“De overstap naar de zorg was voor buitenstaanders verrassend. Ik zat in een carrièretraject bij Defensie en maakte mooie stappen. Toch bleef de zorg me trekken. Juist ook omdat het daar niet om jou draait. De persoon voor wie je zorgt is belangrijk, en de aandacht die je voor mensen hebt.”

“De switch ging uiteindelijk razendsnel. Ik solliciteerde op een vacature voor zij­instromers bij een ouderenzorgorganisatie in Ede.

Daniëlle Krijgsman maakte 25 jaar lang carrière en had een goede baan bij Defensie. Die leverde ze rigoureus in om met haar handen aan het bed te kunnen staan… Lees verder

‘Kijk naar wat je nodig hebt, niet naar wat je kunt krijgen’

Jarenlang adviseerde Alexander Foppen

bedrijven over verzekeringen, nu legt hij staartdelingen en spellingsregels uit aan leerlingen van groep 8 op de Prins Willem Alexanderschool in Harderwijk.

“Ik heb ruim 22 jaar met veel plezier bij Rabobank gewerkt. Toch droomde ik diep van binnen al langer van een overstap naar het onderwijs. Maar ja: je hebt een goed salaris, een eigen plekje en ergens anders moet je weer onderaan de ladder beginnen. Je hart volgen is gewoon best moeilijk.”

“Toch ben ik blij dat ik de stap gezet heb. Het klinkt misschien een beetje idealistisch, maar in het onderwijs is je werk zo betekenisvol. Je bent deel van een periode die ontzettend vormend is voor kinderen. Zelf herinner ik me bijvoorbeeld al mijn leraren van de basisschool nog. Hoe mooi is dat?”

“Wat voor mij hielp bij de overstap was, dat ik bij de CHE mijn werk bij de bank kon combineren met de PABO. Ik werkte in die tijd 4 dagen van 9 uur.

Lees verder op pagina 12

‘Probeer eens of je ergens kan meelopen’

Vijftien jaar runde Janneke van der Werf als psycholoog een praktijk voor coaching, training en therapie. Nu werkt ze als geestelijk verzorger bij een verpleeghuis voor ouderen met lichamelijke en/of psychogeriatrische problematiek.

“In mijn kerk werd ik steeds meer betrokken bij pastoraal werk. Daar genoot ik van, het paste bij me. Maar ik miste steeds vaker een theologische fundering onder de dingen die ik individueel of op het podium deelde. Ik ben daarom op zoek gegaan naar een opleiding die me daarin kon helpen en heb een mail gestuurd naar de CHE.”

“Ik werd al snel teruggebeld en hoorde dat ik de nodige vrijstellingen kon krijgen. Niet alleen vanwege mijn vooropleiding en jarenlange praktijkervaring, maar ook omdat ik binnen Stichting Opwekking een leidinggevende rol heb in het kinderwerk. Die vrijstellingen in combinatie met de inhoudelijke vakken gaven de doorslag voor mij om te starten met de vierjarige deeltijdbachelor Theologie.”

Lees verder op pagina 12

De volgende dag zat ik er aan tafel en nog een dag later hoorde ik dat ik kon beginnen. Dan besef je ineens: ik ga het écht doen! Ik vond het nog het spannendst om het mijn ouders te vertellen. Mijn vader was altijd zo trots als hij mij in uniform zag. Gelukkig reageerden ze super lief. En trots? Dat zijn ze nog steeds.”

“Ik combineerde mijn nieuwe werk met een deeltijdopleiding Verpleegkunde aan de CHE. Een maand ervoor gaf ik les, nu zat ik zelf in de schoolbanken. Dat was even zoeken. Tegelijkertijd vond ik het heerlijk om nieuwe kennis op te doen, te sparren met andere studenten en weer een vak te leren. Mensen om me heen zagen me opbloeien!”

“In mijn opleiding maakte ik kennis met verschillende vormen van zorg. Ik werkte in het verpleeghuis, de thuiszorg en in het ziekenhuis. Het leuke is dat je steeds overwinningsmomentjes hebt als je weer iets onder de knie krijgt en nieuwe mensen leert kennen. Inmiddels ben ik opleidingsadviseur en werk ik één dag in de week als wijkverpleegkundige. Stiekem vind ik dat laatste het allerleukste, omdat je zoveel kunt bijdragen aan de kwaliteit van leven van mensen.

“Ik zal eerlijk zijn: zo’n nieuwe stap is ook gewoon hard werken. En ik heb serieus salaris ingeleverd. In mijn rol als opleidingsadviseur zeg ik daarom tegen mensen: maak deze switch als je goed in je vel zit en je leven op orde is. Heb je die stabiele basis? Volg dan je hart. Voor mij voelde dat bevrijdend. Zelfs op de allerdrukste dagen ervaar ik dat gevoel van vrijheid, omdat ik iets doe wat écht bij mij past.”

Op mijn vrije dag liep ik stage of volgde ik colleges op de hogeschool. Zo kon ik op een ‘veilige’ manier ontdekken of het onderwijs echt wat voor mij was.”

“Ik moet zeggen dat het contrast wel groot was. Zat ik op woensdagmiddag om tafel met de directeur van een groot bedrijf, liep ik de volgende ochtend met een groep kleuters door de gymzaal. Maar als snel merkte ik dat ik in het onderwijs helemaal op mijn plek zat. Ik kreeg zóveel energie van die dagen op school!”

“Toen op de school waar ik stage liep een plek vrijkwam voor een onderwijsassistent, heb ik mijn baan bij de bank opgezegd. Natuurlijk moest ik flink salaris inleveren, maar de voldoening die ik daarvoor terugkrijg is niet in geld uit te drukken. Ik zou anderen dan ook adviseren: kijk naar wat je nodig hebt, niet naar wat je kunt krijgen.”

“Wat ik zelf geleerd heb van deze stap is dat ik meer kan loslaten. Ik maakte me wel eens zorgen. Wat als ik straks geen werk meer heb? Nu weet ik dat ik dan wel ergens terecht kom. Dat geeft rust. Ik heb ook geleerd dat ik niet alles van tevoren hoef te plannen. Als je eenmaal de eerste stap gezet hebt, komen er vanzelf andere kansen. Zo mocht ik al vrij snel samen met een andere collega lesgeven aan groep 5 en 6 en inmiddels sta ik zelfstandig voor de klas.”

Als ik eerlijk ben: dat voelt nog steeds niet als werk! Ik leer zelf nog elke dag, maar ik heb ook veel aan mijn ervaring. Ik heb jarenlang ingewikkelde gesprekken met directeuren en ondernemers gevoerd, dan word je niet zo snel meer zenuwachtig voor een ouderavond.”

“Al tijdens de eerste studiemaanden werd ik gebeld door Woonzorggroep Samen. Ze zochten een geestelijk verzorger en waren over mij getipt. Ik twijfelde: studie, praktijk, kerk en gezin combineren was al best uitdagend. En had ik als niet­afgestudeerde Theologiestudent voldoende bagage om deze job aan te kunnen? Na een kennismakingsgesprek ging er van binnen een vlammetje branden. Ik besloot drie maanden lang twee dagen in de week mee te gaan draaien. Naast mijn studie ben ik vervolgens een vast dienstverband aangegaan van 28 uur.”

“Terugkijkend is het bijzonder hoe het gegaan is. Zelf dacht ik mijn studie in te zetten in hulpverlening en zorg binnen de kerk. Nu werk ik met ouderen in een niet­ christelijke organisatie. Van gesprekken met bewoners over zingeving en levensbeschouwing, het trainen van medewerkers en leiden van vieringen tot het aansturen van de ethische commissie: het werk past me als een nauwgesloten jas. Ik voel ook een diepe behoefte om een expert te worden op mijn vakgebied.”

“Mijn advies aan professionals die op een kruispunt staan? Stem in alle rust af met het plan dat God heeft voor je leven. Durf stappen te zetten en creëer veilige kaders voor jezelf, bijvoorbeeld door net als ik eerst ergens een tijdje mee te lopen. Ga in gesprek met experts die hun kennis en ervaringen met je kunnen delen over hun vakgebied. En creëer vervolgens ruimte om ontspannen in je plannen te wandelen.”

Daniëlle Krijgsman

Alexander Foppen

Janneke van der Werf

‘ ALS JE HET NIET

PROBEERT, LUKT HET SOWIESO NOOIT’

Column

“Ik mis mijn collega’s.” Als tiener en student had ik nooit gedacht dat ooit te mogen zeggen. Werken leek me verschrikkelijk. “Studententijd is de leukste tijd van je leven.”, werd door de minister van Onderwijs gezegd tijdens een college. Als zelfs werkende volwassenen dit zeiden, dan moest het toch wel zo zijn? De toekomst voelde als een zwarte, glijdende schaal: vanaf nu kon het alleen nog maar achteruit. Op mijn 20e stond ik aan de top van mijn leven. Jammer wel…

Naast dat het leven volgens de ‘kenners’ versleurde, werd ook mijn studie Journalistiek afgekraakt. Eerst door mijn decaan op het vwo (“Ga naar de universiteit.”) en later zelfs door de docenten van mijn studie: “Denk maar niet dat je een baan kan vinden.” Jeeej, dubbelduister toekomstbeeld geserveerd, met een enkeltje bijstand of omscholing als dessert. Genieten joh, zo’n studententijd. “Als jij dat wil: gewoon doen en dan zien we later wel.”

Gelukkig waren er altijd nog de bemoedigende woorden van mijn ouders om wat licht in de duisternis te brengen. Ik dook volledig in mijn studie journalistiek. Ging schrijven voor de regiokrant,

BAS DERKS (29) BLOGT, SCHRIJFT, FILMT EN DICHT VERHALEN.

REAGEREN OP DEZE COLUMN? DAT KAN VIA SCHERP@CHE.NL

maakte documentaires, deelde (en deel) mijn leven met de online buitenwereld. Allemaal uit eigen enthousiasme. Omdat ik was gestimuleerd om te durven gaan voor wat ik echt graag wilde.

Nu werk ik 7 jaar en kan ik je zeggen: die minister heeft de verkeerde baan gekozen. Werk kan wel degelijk een feestje zijn. Niet dat ik dat altijd gevoeld heb (tijdens mijn eerste werkervaring kwam ik in een bore ­ out), maar nu kan ik je vertellen dat ik het werkende leven leuker vind dan het studentenbestaan. Zo leuk dat ik mijn collega’s tijdens thuiswerken mis. Al die haat op maandagen, ik snap het niet.

Oké, stoere praat. Ik weet ook wel dat ik moedersveel mazzel en vadersveel voordeel in mijn leven heb gehad. Niet iedereen bereikt wat hij of zij dolgraag wil bereiken. Maar te veel mensen proberen het niet eens. Want als je gaat voor hetgeen je leuk vindt, lukt het misschien niet. Maar als je het niet probeert, zal het sowieso nooit lukken. Let’s goooo.

‘Als jij dat wil: gewoon doen en dan zien we later wel’

Scherp gezien…

Werkplezier in de zorg!

Adullam wil professionele en identiteitsgebonden zorg verlenen aan bewoners, deelnemers en logés. Vanuit onze identiteit en een onvoorwaardelijke ondersteuningsrelatie werken we aan het ervaren van het gewone leven. Op basis van deze ondersteuningsrelatie nemen bewoners, deelnemers en logés samen met de begeleider deel aan een betekenisvol dagprogramma.

Stap jij in bij Adullam? Wij zien uit naar jouw komst!

Bel of app Ada op 06 37 18 40 23

Of mail naar hr@adullamzorg.nl

Regie over je eigen loopbaan

Na je opleiding ontdekken dat het vak dat je geleerd hebt toch niet bij je past. Of jarenlang blijven hangen in een baan waarvan je eigenlijk niet gelukkig wordt. Het komt vaker voor dan je denkt. Een nieuwe minor moet daar verandering in brengen.

Het gaat om de minor ‘Jouw Loopbaan: van Wens naar Werkelijkheid’. Je kunt ‘m vanaf september 2023 volgen aan de CHE. Op het programma? Onder meer zelfonderzoek naar je drijfveren, lessen over het nemen van regie, een ervaringsreis naar het buitenland, sollicitatietrainingen én het maken van een werkplan waarin je beschrijft hoe je jouw droombaan gaat vinden.

De minor is ontwikkeld door CHE­docenten

Heleen Dekker, Jan Willem Nuis en Andries Scherpenzeel. Zij zagen hoe een deel van de studenten op de hogeschool na hun opleiding niet goed weet wat ze willen met hun leven. Ze vinden het lastig om te ontdekken welk werk bij hen past of stellen het maken van keuzes uit.

Zoekers

“Een ander deel gaat wel aan het werk, maar haakt na een tijdje teleurgesteld af. Je ziet het bijvoorbeeld bij studenten

Social Work die in de jeugdzorg aan de slag gaan. Ze zijn zelf nog jong, het werk is

pittig. Na een paar jaar stoppen ze en gaan iets anders doen”, vertelt Heleen.

Natuurlijk. Hbo­studenten lopen stages en voeren regelmatig opdrachten uit voor bedrijven of organisaties in hun werkveld. “Maar toch ligt de focus in het onderwijs vooral op professionele ontwikkeling. Het opdoen van kennis en vaardigheden die je later nodig hebt, en veel minder op waar jij later het beste tot je recht komt”, vult Andries aan.

Voltijd & Deeltijd

Met een minor van drie maanden willen Heleen Jan Willem en Andries daar wat aan doen. De minor staat open voor zowel voltijd­ als deeltijdstudenten van de CHE. Ook studenten van andere onderwijsinstellingen zijn welkom, net als (zelfstandig) professionals die het roer van hun loopbaan in eigen hand willen nemen.

De minor start met een aantal introductiedagen op

de CHE. Daarin denk je na over je drijfveren en kernwaarden. Wat vind je belangrijk in het leven, waar haal je energie uit? Andries: “Gelijkwaardigheid, oprechtheid en betrokkenheid zijn daarbij voor mij belangrijke waarden. Als ik die elementen in mijn werk terugvind, ben ik gelukkig.

Ook maak je tijdens de introductiedagen kennis met het Eigen Regie ­model en denk je met andere minor­deelnemers na over hoe je zelf initiatief kunt nemen in jouw loopbaan. ”Als je dat van jezelf weet, kan je veel gerichter zoeken naar werk dat bij jou past. “Als je de meeste starters vraagt hoe ze zoeken naar een baan, dan kijken ze in een straal rond hun woonplaats en zoeken ze op functietitels. Je kunt dan geluk hebben en werk tegenkomen dat echt bij je past. Maar het is veel mooier als je omgekeerd kan zoeken: naar organisaties met dezelfde waarden als jij.

‘Het is veel mooier als je omgekeerd kan zoeken: naar organisaties met dezelfde waarden als jij’

De kans is dan ook groter dat je straks op je plek zit in je werk”, zegt Heleen.

Internationale ervaring

Het tweede deel van de minor vindt over de grens plaats. De deelnemers reizen af naar Spanje. Daar staan verdiepende groepsgesprekken op het programma. Ook gaan studenten in de keuken kijken bij Spaanse bedrijven of organisaties die actief zijn in het werk waar zij van dromen. Deze internationale ervaringen helpen om nog meer bewust te worden van wat je wilt en kunt. Door concreet stappen te zetten in een nieuwe, uitdagende omgeving word je zelfbewuster en zelfverzekerder.

Een snoepreisje dus? “Nee hoor”, lacht Heleen. “Het helpt echt om even uit je vertrouwde omgeving en vaste ritme te zijn. Je hebt minder afleiding en voert andere gesprekken met elkaar. Ook

Do It Yourself

3 dingen die je direct kunt doen voor meer regie over je loopbaan!

1 Druk een week lang in een cijfer uit hoe gelukkig jouw werk je maakt. Scoor je lager dan een 7? Dan is er werk aan de winkel.

2 Breng in kaart van welke taken jij energie krijgt en welke werkzaamheden je juist energie kosten. Ga daar eens over in gesprek met je leidinggevende of een hr­medewerker in jouw organisatie.

3 Ga 1 dag(deel) in de week iets doen wat je gelukkig maakt of start met vrijwilligerswerk in de sector of richting waar jij van droomt. Je zult zien dat het vaak het eerste opstapje is dat je nodig hebt voor een carrièreswitch. En het vergroot sowieso je geluk!

ontwikkel je vaardigheden die je helpen om in te spelen op veranderingen en daar een nieuwe betekenis aan te geven.”

Werkplan maken

Terug in Nederland ontwikkel je een werkplan. Daarin maak je concreet hoe je aan jouw loopbaandoel gaat werken. Hoe ga je bijvoorbeeld je netwerk uitbreiden, welke stappen ga je zetten om ervaring op te doen die je nu nog mist? Verder volg je sollicitatietrainingen en maak je een pitch die je helpt om in gesprekken met werkgevers goed naar voren te brengen wie jij bent en wat bij jou past.

Deelnemers aan de minor krijgen allemaal een coach, die regelmatig met ze praat over hun loopbaan. Verder heeft iedereen een medestudent als ‘maatje’ en is er in de loop van het jaar een terugkomdag. “Op

die manier blijf je betrokken bij elkaar. Zo creëren we een stimulans om door te werken aan je loopbaandoelen, ook als het misschien anders loopt dan je gedacht had”, vertelt Andries.

Hij gaf al een variant van de minor aan CHE ­docenten, in het kader van een vitaliteitsprogramma. “We passen dit dus ook zelf toe en zien in de praktijk dat het werkt. Als andere organisaties dat ook willen, staan we daar voor open. We kunnen het programma in de vorm van maatwerk voor jouw bedrijf of organisatie geven.”

Meer weten over de minor?

Kijk de QR code of mail met Heleen Dekker: hmvvuuren@che.nl

Het laatste nummer

In november 2008 kwam de allereerste editie van SCHERP uit. Deze cover is een flashback naar een andere tijd – en een andere stijl. Want wat is er in die ruim 15 jaar veel veranderd.

Maar sommige dingen veranderen niet, zoals de missie en visie van onze hogeschool. Mensen opleiden die willen bijdragen aan een betere maatschappij. Iets willen betekenen voor anderen. Vanuit het geloof en vanuit een gemeenschappelijke passie voor het vak dat ze uitoefenen. Dat is de kracht van de CHE!

Dit nummer is de laatste SCHERP in deze vorm. Wij hopen dat jullie inspiratie hebben gehaald uit de tientallen nummers van SCHERP die bij jou door de bus vielen, of die je hebt meegenomen bij een van onze voorlichtingen. De verhalen van onze studenten, alumni, medewerkers en samenwerkingspartners zijn het zo waard om te vertellen. En dat zullen wij ook zeker blijven doen: wij denken na over een vervolg op SCHERP.

Blijf ons zeker volgen via:

che.nl/linkedin

/dehogeschoolede

@dehogeschoolede

En laat ons weten wat je van SCHERP (of een van de andere nummers) vindt via scherp@che.nl.

Suzanne van Lokhorst en Annelisa van Beek, Marketing en Communicatie – CHE

CHE ­docent/onderzoeker promoveert

Onderzoeker­docent Marieke Boone ­ van den Heuvel promoveert op verbetering van depressiepreventie bij jongeren.

De afgelopen zes jaar deed ze, als buitenpromovendus bij het Trimbos­instituut, onderzoek naar het verbeteren van de effectiviteit van depressiepreventie bij adolescenten. Hierbij lag de focus op Cognitieve Gedragstherapie (CGT).

CHE en Driestar bundelen krachten in nieuwe christelijke opleidingsschool leraar voortgezet onderwijs

Vanaf cursusjaar 2023­2024 start de Christelijke Opleidingsschool (COS). COS is een samenwerking tussen acht scholen voor christelijk voortgezet onderwijs, de Christelijke Hogeschool Ede (CHE) en Driestar hogeschool. Door hun krachten te bundelen, willen zij het lerarentekort in het christelijk voortgezet onderwijs terugdringen. COS heeft als missie om startbekwame leraren op te leiden. Daarbij is gekozen voor opleiden met de VO­school als thuisbasis. Het ministerie van OCW heeft deze week subsidie toegekend aan COS.

Verpleegkundige zij­instroom/ carrierèswitch (hbo­duaal)

Samen opleiden in de keten (SOK) bij Ziekenhuis Gelderse Vallei en Opella.

Voor mensen met een vooropleiding hbo of WO die na een carrière in het bedrijfsleven of de non­profit sector toe zijn aan een overstap naar de zorg, bieden Ziekenhuis Gelderse Vallei en Opella een nieuw opleidingstraject aan in samenwerking met de Christelijke Hogeschool Ede. Er is een grote behoefte aan goed opgeleide professionals in de zorg.

Meer informatie vind je op www.werkenbijgeldersevallei.nl.

Excellente beoordeling

Master Leren en Innoveren

Studenten geven in de Nationale Studenten Enquête aan erg tevreden te zijn over de masteropleiding Leren en Innoveren die Driestar hogeschool, Christelijke Hogeschool Ede en Viaa gezamenlijk geven. Op alle onderdelen hebben studenten de hoogste score gegeven, zodat deze master als excellent beoordeeld is. Gefeliciteerd!

Nieuwe opleiding Verpleegkundig leiderschap brengt zorgprofessionals steviger in positie

De CHE start met twee nieuwe post­hbo’s Verpleegkundig leiderschap. In februari van dit jaar startte het traject speciaal voor verpleegkundigen die werken in het ziekenhuis. Ook is de variant Verpleegkundig leiderschap in de GGZ gestart. Deze is tot stand gekomen na een intensieve samenwerking met GGz Centraal.

Theateravond over onzichtbare doelgroepen

In februari organiseerden tweedejaars studenten journalistiek een prachtige, ontroerende theateravond in een vol Cultura. Een half jaar lang verdiepten ze zich in ongeziene, ongehoorde doelgroepen. Doelgroepen die zelfs te maken hebben met hardnekkige vooroordelen. In redacties deden ze onderzoek naar een zelfgekozen doelgroep. Vanuit diepte ­interviews gaven ze de mensen uit die doelgroep vervolgens een gezicht. Het journalistieke verhaal dat ze door dit alles heen ontdekten, werkten ze uit in een creatieve performance.

‘Je hebt elkaar nodig om het goede te doen’

Met Jane Hempenius en Peter Schalk heeft de Raad van Toezicht (RvT) van de CHE twee nieuwe leden. Wie zijn ze, wat drijft hen en wat brengen ze mee vanuit hun werk? In gesprek met de nieuwe toezichthouders.

De studententijd van Peter Schalk

“Ik heb de opleiding tot leraar basisonderwijs aan de voorloper van de Pabo gedaan, op de Driestar in Gouda. Die periode was vormend. In mijn latere rollen greep ik regelmatig terug op wat ik in die tijd leerde, bijvoorbeeld over leidinggeven. Ik herinner me bijvoorbeeld een lessenserie over macht en gezag. In de politiek heb je met beiden te maken en die lessenserie bleek regelmatig waardevol voor mij.”

Hoe kies je een opleiding die bij je past? Hoe ontdek je welk werk aansluit bij jouw talent? En hoe schrijf je een sollicitatiebrief? Grote kans dat jij erover kon praten. Met je ouders of met vrienden bijvoorbeeld. Maar dat geldt niet voor iedereen in Nederland, weet Jane Hempenius van JINC.

JINC zet zich in voor jongeren die opgroeien in wijken met sociaal­ economische achterstand. De jongeren hebben dezelfde talenten als hun leeftijdsgenoten, maar krijgen niet dezelfde kansen om die tot bloei te brengen. Een gebrek aan rolmodellen speelt daarin een belangrijke rol. “Wij koppelen ze daarom aan medewerkers van bedrijven. Die fungeren als coach aan wie je al je vragen kunt stellen, bijvoorbeeld over een vervolgopleiding. Ook maken jongeren via onze program­

ma’s kennis met verschillende beroepen en leren zij solliciteren”, vertelt Hempenius.

Hart en hoofd

Als directeur bedrijfsvoering is Hempenius verantwoordelijk voor het werk achter de schermen van JINC. Van HR en Finance tot ICT. In deze rol is ze deel van het managementteam. Ze brengt dus

niet alleen een hart voor een inclusieve samenleving mee, maar ook uitgebreide bedrijfskundige expertise.

“Als RvT­lid zal ik naar de volle breedte van de hogeschool kijken. Natuurlijk zullen mij wel andere dingen opvallen en zal ik me ook sterk maken voor thema’s als diversiteit en inclusie. Als we in Nederland

Lees verder >

De studententijd van Jane Hempenius

“Ik ben nooit een doorsnee student geweest. Na het eerste jaar van mijn studie Economie ben ik gaan werken bij ABN Amro. Later, terwijl ik in het buitenland woonde en werkte, heb ik een Master Systematische Theologie behaald. Op dit moment volg ik een MBA. Blijven leren loopt als een rode draad door mijn loopbaan. Ik wil steeds iets nieuws oppakken, mijn kennis verdiepen en verbreden. Er gaat geen jaar voorbij zonder dat ik een training, cursus of opleiding volg.”

‘Ze hebben dezelfde talenten als hun leeftijdgenoten, maar krijgen niet dezelfde kansen’

verandering willen op dit gebied, hebben we namelijk iedereen nodig. Ook de studenten en professionals die nu studeren aan de CHE.”

Onderwijs en politiek

In de vergadering van de Raad van Toezicht zit Hempenius om tafel met Peter

mij betreft zijn er drie hoofdthema’s”, antwoordt de Veenendaler. “De eerste is kwaliteit: ‘lever’ je als organisatie en is dat geborgd in je processen en beleid? Het tweede is continuïteit. Zijn de financiën op orde, anticipeer je op de toekomst? De derde is identiteit: waar sta je voor en handel je daarnaar?”

‘De kunst is om in het oog te houden waar het echt om gaat’

is om in het oog te houden waar het echt om gaat. Helpt de CHE jonge professionals daadwerkelijk om zich te ontwikkelen en hun plek in de samenleving in te nemen? Daar zal ik steeds op focussen.”

Schalk, die een heel andere achtergrond heeft. Schalk begon zijn loopbaan voor de klas in het basisonderwijs en was jarenlang bestuurder van de Reformatorisch Maatschappelijke Unie. Tegenwoordig is hij zelfstandig adviseur bij metTact en voorzitter van de Eerste Kamerfractie van de SGP.

“Als bestuurder van de RMU had ik al contact met de CHE. Ik had bijvoorbeeld contact over medisch­ ethische kwesties met de opleiding verpleegkunde. Ook heb ik in de werkveldadviesraad van de opleiding Bedrijfskunde gezeten. Daarin adviseerde ik over de aansluiting tussen onderwijs en arbeidsmarkt. Ik ken de CHE dus al redelijk goed.”

Al zijn werkgevers waren christelijke organisaties. Is identiteit een thema waar Schalk speciaal op gaat letten? “Wat

Mensgericht toezicht houden Schalk vindt het daarbij belangrijk om toezicht te houden met de menselijke maat. “Als RvT kijk je naar de grote lijnen, de processen en de systemen. Maar uiteindelijk zijn dat middelen. De kunst

Diezelfde menselijke maat streeft Hempenius na in de samenwerking met het College van Bestuur “Toezicht houden klinkt wantrouwend. Ik zie het liever als het ondersteunen van bestuurders om hun rol goed uit te voeren, door constructief mee te denken en scherp te zijn waar dat nodig is. Dat is ook waar ik in geloof: je hebt elkaar nodig om het goede te doen, om problemen op te lossen. Het belangrijkste wat je daarin kunt leren is om te luisteren. En dan niet als pauze totdat je zelf weer het woord kunt nemen, maar als oprechte poging om je te verplaatsen in de ander.”

In Nederland groeien duizenden kinderen op in gezinnen met verstandelijk beperkte ouders. Vaak zijn ze al op jonge leeftijd ‘ouder van hun ouders’ en krijgen ze niet de liefde, bescherming en erkenning die ze nodig hebben. Met alle gevolgen van dien. Peter Staal is één van die kinderen en dit is zijn verhaal.

“Ergens op de basisschool merkte ik dat mijn ouders anders waren dan andere ouders. Ik kreeg bijvoorbeeld bijna nooit schone kleren aan en mijn ouders leerden me niet hoe ik mezelf moest verzorgen. Andere ouders maakten uitstapjes met hun kinderen, ons gezin niet. Mijn ouders konden me niet helpen met huiswerk. En toen in groep 8 klasgenoten het hadden over de middelbare school, wist ik niet eens wat dat was. Ik had geen idee dat ik wat moest kiezen.”

Camoufleren

“Ik vond mijn jeugd niet leuk, maar ik besefte aanvankelijk niet dat mijn thuissituatie problematisch was. Niemand zei: ‘hier klopt iets niet, dit is niet normaal’. Ik wist daardoor niet wat ik ermee moest, ik had geen handleiding om iets te veranderen. Dus probeerde ik mijn ouders maar te ontzien. Ik stelde geen vragen meer, probeerde voor mijn moeder te zorgen.”

“Hoe ouder je wordt als kind, hoe beter je leert om te camoufleren voor de buitenwereld. Ik zorgde dat ik niet gezien werd met mijn ouders. Nou is het in de pubertijd heel normaal om je te schamen voor je ouders, maar bij mij ging dat dieper. Andere klasgenoten waren, bijvoorbeeld, stiekem toch wel trots dat hun ouders bij de diploma­uitreiking waren en zaten naast elkaar. Maar ik wilde écht niet dat ze kwamen.”

Bij de inboedel

“Wat ik ten diepste gemist heb in mijn jeugd is de erkenning dat ik er mag zijn. Dat ik een mens ben met eigen wensen en behoeften. Ik hoorde als het ware bij de inboedel, net als de meubels en de tv. Het verschil was dat er in mij af en toe eten moest. Ik heb me me daardoor nooit emotioneel veilig, welkom of thuis gevoeld. Dat werkt nog altijd door in mijn leven.”

“Ik weet nu dat ik een vroegkinderlijk, chronisch trauma heb. Dat is er altijd en voor altijd. Het aangaan van relaties is voor mij bijvoorbeeld een mijnenveld. Ik heb nooit geleerd hoe ik verbinding moet aangaan, grenzen kan stellen, boos of verdrietig mag zijn. Maar de gevolgen zijn ook lichamelijk: ik heb een permanent verhoogd stressniveau.”

In de paniekstand

“Dat merkte ik bijvoorbeeld vorige week nog bij mijn therapeut. In het gesprek dat we hadden, ontstond wrijving. Die wrijving was goed en nodig voor mij, maar op dat moment voelde ik de paniek in mijn lichaam. Ik denk dan meteen: ik heb het verknald, ik moet weg. Dat komt voort uit mijn jeugd. Ik heb niet ervaren dat ik er onvoorwaardelijk mag zijn en daardoor voelt zo’n situatie voor mij heftig, dreigend en onveilig.”

‘Ik heb me nooit emotioneel veilig, welkom of thuis gevoeld’

‘Wat ik ten diepste gemist heb in mijn jeugd is de erkenning dat ik er mag zijn’

Zo werken de CHE en SIEN samen aan bewustzijn en interventies

De CHE en belangenorganisatie SIEN zetten zich samen in voor normaalbegaafde kinderen die opgroeien in gezinnen met verstandelijk beperkte ouders. Het doel: zorgen dat deze kinderen gezien worden en de juiste ondersteuning krijgen. Niet alleen van zorgprofessionals, maar ook van leerkrachten, buren en andere mensen om het gezin.

SIEN is de belangenvereniging voor mensen met een verstandelijke beperking. Sinds een jaar of tien richt de vereniging zich ook op hun kinderen. Voor hen organiseert SIEN bijvoorbeeld lotgenotencontact. Ook maakt de belangenvereniging zich sterk voor erkenning van hun problemen en organiseert het trainingen en workshops voor professionals uit de zorg en het sociaal domein.

“Normaalbegaafde kinderen die opgroeien bij ouders met een verstandelijke beperking vormen een vergeten groep in de zorg. Ze blijven vaak ongezien bij hulpverleners en op school omdat ze goed in staat zijn om problemen te verbergen en heel loyaal zijn aan hun ouders”, vertelt consulent Jolanda den Hartog. “Maar wat ook meespeelt, is dat hulpverleners vaak niet goed weten wat ze ermee aanmoeten. Je hebt bijvoorbeeld alleen een indicatie om de

kinderen te helpen. Ook willen ouders het er vaak niet over hebben. Dat maakt het lastig.”

Professionele Leergemeenschap

De CHE en SIEN doen in een Professionele Leergemeenschap (PLG) samen onderzoek naar normaalbegaafde kinderen van ouders met een verstandelijke beperking. “Je kunt dan denken aan onderzoek naar wat hulpverleners nodig hebben om deze doelgroep goed te helpen, maar ook aan onderzoek naar de effecten van emotionele verwaarlozing op de lange termijn. We weten dat die effecten er zijn. Het verhaal van Peter is daar het levende bewijs van, maar het is nooit hardgemaakt en dat is wel nodig om te zorgen dat deze groep de juiste hulp krijgt”, vertelt Charlotte Figge, docent Social Work aan de CHE.

Charlotte werkte zelf jarenlang in de VG­sector en kwam zo thuis bij gezinnen met verstandelijk beperkte ouders. Ook deed ze zelf onderzoek, waarvoor ze sprak met ouders. “Ouders met een verstandelijke beperking zijn vaak op zichzelf gericht. Hun behoeften staan centraal, ze vinden het lastig om mee te bewegen met de ontwikkelingsfases waar hun kinderen doorheen gaan. Ze zien kinderen als het ware als een verlengstuk van zichzelf, niet als mensen met eigen wensen en behoeften. Daardoor worden deze kinderen niet werkelijk erkend in hun bestaan. Ze krijgen niet de ruimte om te ontdekken: wie ben ik? Er is sprake van structuurloze, grillige hechting en dat werkt hun leven lang door.”

Master Contextuele Benadering

Bij de onderzoeken zijn studenten van verschillende opleidingen betrokken, waaronder studenten van de master Contextuele Benadering. De contextuele benadering is een theorie en werkwijze van psychotherapeut Ivan Boszormenyi ­ Nagy, die draait om de verbondenheid tussen mensen. In deze systemische benadering is veel aandacht voor thema’s als loyaliteit, erkenning en wat er wordt doorgeven tussen generaties. “Een concept als meerzijdige partijdigheid biedt je als hulpverlener bovendien handvatten om er zowel voor ouders als kinderen te zijn”, vertelt Ellen Schep, die als docent en onderzoeker betrokken is bij de master.

Meer weten?

Wil je meer weten over kinderen die opgroeien in een gezin met verstandelijk beperkte ouders?

Kijk op www.sien.nl/levensfases/kinderen­vanouders ­met­ een­verstandelijke ­beperking

Werk je met verstandelijk beperkte ouders en wil je leren hoe je kinderen in die gezinnen kunt helpen?

Kijk op: https://www.che.nl/opleidingen/deeltijd/ cursus/masterclass­ ouder­van­mijn­ ouders

Wil je meer weten over de (master)opleidingen van de CHE en de contextuele benadering?

Kijk op: www.icbnederland.nl

Masterclass ‘Ouder van mijn ouders’

De kennis die wordt opgedaan in de onderzoeken, gebruiken

Charlotte en Jolanda onder meer in de tweedaagse masterclass ‘Ouder van mijn ouders’, op 20 september en 4 oktober 2023. In de masterclass leren hulpverleners over de afwijkende ontwikkeling die normaalbegaafde kinderen van verstandelijk beperkte ouders doormaken. Ook verdiepen ze zich in problemen die spelen bij deze doelgroep, zoals parentificatie, hechtingsproblematiek en loyaliteitsconflicten. Tot slot wordt stilgestaan bij hoe je vanuit meerzijdige partijdigheid een vertrouwensband opbouwt met ouders en kinderen en de basis legt voor adequate hulpverlening.

Wat jij kunt doen

Jolanda hoopt dat de komende jaren het bewustzijn onder hulpverleners groeit dat normaalbegaafde kinderen van verstandelijk beperkte ouders hulp nodig hebben. “Er is per definitie een probleem in zulke gezinnen. Daar moet je iets mee en je kunt altijd iets doen, al is het maar dat jij laat zien dat je het kind ziet.”

Maar er ligt ook een taak in het netwerk van deze kinderen, vult Charlotte aan. “Ik zou ook leerkrachten, dokters, tandartsen, buren, trainers van sportclubs en andere mensen om deze gezinnen heen willen oproepen: hou je ogen open en neem initiatief als je signalen van (emotionele) verwaarlozing ziet. Help deze kinderen, investeer in ze en open hun sociale wereld. En laat ze bovenal weten: het is niet jouw schuld, jij kan hier niets aan doen.

Kijk niet weg

Bij Peter Staal gebeurde dat niet. “Toen ik jaren later mijn verhaal deelde via een krant, werd ik gebeld door een invaljuf. Die gaf aan: "je werd inderdaad gepest vanwege je moeder." Dat maakte me verdrietig. Mensen hebben het gezien, maar hebben ook weggekeken. Ook in mijn familie. Mijn oma vertelde me later dat ze wist dat haar dochter een verstandelijke beperking had. Een psychiater had haar verteld dat mijn moeder nooit zelfstandig zou kunnen leven. Daar had hij mooi ongelijk in gekregen, vond mijn oma. Ze heeft niet gezien hoe schrijnend dat voor mij en mijn broer geweest is. Door mijn verhaal te delen hoop ik dat anderen dat niet meer hoeven mee te maken.”

ELLEN SCHEP

Waardevolle zorg

voor ouderen

Daar gaan wij voor!

Jij ook?

Waardeburgh biedt zorg aan cliënten in de Alblasserwaard. Bij hen thuis en in onze zorgcentra. Onze protestants-christelijke identiteit dragen we mee in alles wat we doen.

Bij Waardeburgh kun je aan de slag als verpleegkundige. Ook bieden we je graag een fijne stageplek of betekenisvolle (bij)baan.

Ontdek alle mogelijkheden op: www.werkenbijwaardeburgh.nl

Werken waar liefde woont

Ga als hbo-verpleegkundige aan de slag bij Cedrah! Een greep uit jouw taken:

• adviserende rol over de kwaliteit van zorg

• coachende en begeleidende rol richting zorgcollega’s

• contact met behandelaars

Bekijk alle vacatures: cedrah.nl/werkenbij

PS: we bieden ook uitdagend vakantiewerk, solliciteer via cedrah.nl/vakantiewerk

Wil jij onze cliënten met een verstandelijke beperking het gewone leven laten ervaren?

Bel of app met recruiter Mieke (06-48045986). Dan kunnen we kennismaken en wie weet hebben we wel een leuke werkplek voor jou. De koffie staat voor je klaar!

Bekijk onze vacatures op www.werkenbijderozelaar.nl

DeRozelaar derozelaar

‘Als je buiteneenmaal de boot ligt, kom je er vaak lastig weer in’

Wat is er nodig om kwetsbare jongeren en jongvolwassenen weer mee te laten doen in de samenleving? Daar gaan de CHE, de HAN en Hogeschool Rotterdam samen met organisaties uit het werkveld onderzoek naar doen. Het onderzoek moet ook nieuwe inzichten opleveren voor het onderwijs en het onderzoek op de hogescholen.

Bij kwetsbare jongeren gaat het bijvoorbeeld om jongeren met een licht verstandelijke beperking of jongvolwassen met psychosociale problemen.

Groeit die groep?

Martine: “Dat wordt vaak gezegd, maar eigenlijk is er iets anders aan de hand. Onze samenleving is steeds complexer geworden. En daarmee minder

Wat is een SPRONG­Groep?

Een SPRONG­Groep is een samenwerking tussen onderzoeksgroepen van verschillende hogescholen. Ook doen er praktijkpartners mee, zoals een zorgorganisatie, een belangenvereniging of een gemeente. Het doel van zo’n groep is om kennis en expertise rond een maatschappelijk vraagstuk te bundelen en de samenwerking te versterken. De SPRONGgroepen worden gesubsidieerd door het Nationaal Regieorgaan Praktijkgericht Onderzoek SIA. De CHE, HAN en Hogeschool Rotterdam werken samen in de SPRONG­groep Betekenisvol Samenwerken. Ze kregen onlangs 1 miljoen euro voor de eerste onderzoeksfase, die vier jaar duurt.

toegankelijk voor deze jongeren en jongvolwassenen.”

Kan je een voorbeeld geven van die ontoegankelijkheid?

Martine: “Probeer maar eens hulp te krijgen als je niet zelfstandig kunt wonen. Dan moet je langs tal van loketten, waar je moet bewijzen dat er iets mis met je is. Maar denk ook aan de druk om te presteren in het onderwijs of het feit dat je tegenwoordig bijna alles digitaal moet regelen. Het is vaak een optelsom die ervoor zorgt dat jongeren en jongvolwassenen buiten de boot vallen. En als je eenmaal buiten de boot ligt, kom je er heel lastig weer in.”

Aswin: “Jongeren raken daar ook gefrustreerd door. Ze gaan gedrag vertonen waarvan de mensen in de boot denken: zie je wel! Allemaal logisch, maar laten we ons daar vooral niet bij neerleggen. Dat gebeurt nu wel. We hebben een individualistische samenleving gecreëerd, waarin we probleemloos onze handen van de ander kunnen aftrekken.”

Hoe komt dat?

Martine: “De overheid heeft zich de afgelopen jaren bewust teruggetrokken. De gedachte was dat je de samenhang in de samenleving kon overlaten aan individuen. In de praktijk valt dat tegen. Het is moeilijk om netwerken van mensen in kwetsbare situaties en posities te herstellen of te bouwen, helemaal als er ook nog eens bezuinigd wordt.”

Aswin: “In 2013 werkte ik in het eerste wijkteam van Amersfoort. Vol goede

moed ging ik de wijk in. En weet je wat er gebeurde als ik vroeg: wie kan u helpen? Helemaal niets. Langzaamaan ontdekte ik dat ik de verkeerde vraag stelde. Ik kreeg pas antwoorden toen ik ging vragen: Wie vindt het nog meer belangrijk dat het goed met u gaat? Wie waren er op uw verjaardag? Dan hoor je namen. Maar dan nog kost het bouwen van een netwerk veel tijd en moeite.”

Als SPRONG-groep geven jullie aan dat we mensen geen recht doen door ze te reduceren tot hun problematiek. Waarom is dat?

Martine: “Omdat de problemen vaak niet alleen in iemands hoofd zitten. Ik zou ook gek worden als de hond van de bovenburen dag en nacht blaft.

‘Ik zou ook gek worden als de hond van de overburen dag en nacht blaft’

Ik zou ook stress hebben als ik aan het einde van de maand amper boodschappen kan doen. En vaak zien we dat problematiek ook een intergenerationele dimensie heeft. Je bent er niet met een diagnose en medicatie. Als je deze mensen echt wilt helpen, moet je naar de hele mens kijken.”

Aswin: “Wat ik merk is dat mensen zichzelf gaan identificeren met hun diagnose. Als ze zich voorstellen, noemen ze bijvoorbeeld eerst dat ze ODD hebben. Terwijl ze zoveel meer zijn dan dat. Ik gun ze dat ze dat zelf weer gaan zien, want dat helpt ook om weer aansluiting te vinden in de samenleving.”

Welk onderzoek gaat de SPRONG-groep doen?

Martine: “We gaan een visie vormen op de plek van kwetsbare jongeren en jongvolwassenen in onze samenleving. Hoe doen we recht aan wie ze zijn en aan wat ze nodig hebben? Daarnaast volgen we organisaties die op een holistische manier werken of erin slagen om de participatie van jongeren en jongvolwassenen in de samenleving te activeren. Wat kunnen we daarvan leren?”

Wat maakt dit project anders dan regulier onderzoek?

Martine: “Een belangrijk verschil is dat een SPRONG­groep zich ook richt op het verbeteren van de onderzoeksinfrastructuur op hogescholen. Niet alleen docenten en onderzoekers zijn samen met werkveldpartners en ervaringsdeskundigen aan het leren. Ook de data­steward, de communicatiemedewerker en de subsidieadviseur leren mee.”

Hoe ziet de samenwerking tussen de hogescholen eruit?

Martine: “We hebben een kernteam dat vanuit de CHE het project coördineert en waarvanuit alle activiteiten worden begeleid. Daarnaast is er een programmateam vanuit de drie hogescholen. Zij kijken steeds naar het grotere geheel en zorgen ervoor dat collega’s van de hogescholen aangehaakt blijven. Tot slot is er een klankbord van lectoren, organisaties en ervaringsdeskundigen. Die kijken kritisch mee: doen we de juiste dingen?”

Wat levert die samenwerking op?

Martine: “Het mooie is dat iedere hogeschool een eigen netwerk met werkveldpartners heeft. De HAN heeft bijvoorbeeld veel contacten in de gehandicaptenzorg en in de GGZ, terwijl ik daar weinig connecties heb. Door netwerken te bundelen ontstaat er een brede dwarsdoorsnede van organisaties. Daardoor krijgen we beter zicht op wat er nodig is om kwetsbare jongeren en jongvolwassenen weer mee te laten doen. Ook hebben we samen een luidere stem om uitkomsten van onderzoek te agenderen.”

Binnen de CHE zijn er ook verschillende lectoraten betrokken. Hoe werkt dat?

Martine: “De lectoren brengen specifieke expertise in. Robert van Putten (lector

Aswin van der Linde is oud­student van de CHE en richtte, na een masteropleiding en verschillende werkplekken in het sociaal werk, De Schakels Zorg en Begeleiding in Ede op. De Schakels biedt jeugdhulp voor jongeren van 12 t/m 18 jaar en hun ouder(s), en beschermd en begeleid wonen voor jongvolwassenen van 18 t/m 25 jaar. De Schakels is één van de deelnemende werkveldpartners van de SPRONG­groep.

Martine Noordegraaf volgde na haar studie bij de CHE een masteropleiding en promotieonderzoek en deed werkervaring op. Nu is ze als lector aan de CHE één van de kartrekkers van de SPRONG­groep ‘Betekenisvol Samenwerken’.

Bezieling & Professionaliteit) gaat bijvoorbeeld helpen om onze ideeën over inclusiviteit te verbinden aan grotere concepten over samenleven. Omgekeerd kunnen lectoren via de SPRONG­groep inzichten ophalen voor hun eigen onderzoeksgebied. Willemieke Kroeze (lector Zorg voor Voeding en Gezondheid) houdt zich bijvoorbeeld bezig met gezondheidsbevordering. Hoe motiveer je de doelgroep om daarmee aan de slag te gaan?”

Wanneer is de SPRONG-groep in jullie ogen geslaagd?

Aswin: “Voor mij is dat als opgedane kennis vanuit verschillende perspectieven gaat circuleren. Bij De Schakels willen wij graag gebruik maken van ontstane inzichten uit onderzoek en van andere organisaties. Daarnaast willen wij in onze keuken laten kijken om onze expertise te toetsen en om deze vervolgens te delen.”

Martine: “Ik droom van een sociaal domein waarin professionals holistisch werken en buiten de lijntjes durven te kleuren als dat meer recht doet aan de persoon die om hulp vraagt. En van sociaal werkers die zeggen: ik laat het niet gebeuren dat jij aan de zijlijn staat. We gaan een boot zoeken waar jij in past en als we die niet vinden, dan bouwen we samen die boot!”

‘Wat zou je doen als het jouw kind of zus was?’

In de rubriek Abroad volgen we CHE’ers van over de hele wereld. Dit keer: Anneloes Meijer. Ze studeerde Journalistiek aan de CHE en woont nu met haar man en zoontje in Malawi, Afrika.

Mijn interview met het Ministry of Health in Malawi kan elk moment beginnen. Er heerst een grote cholera­ epidemie in het land. Hoe kunnen mensen zich beschermen en op welke manier ondersteunt de overheid de allerarmsten?

Daar staan we dan, bepakt en bezakt op Schiphol. Ons leven in Malawi gaat beginnen, en dat is best spannend. Hoe ziet ons nieuwe huis, onze nieuwe woonplek, ons nieuwe leven eruit? Al snel komen we erachter dat verhuizen naar het buitenland heftig en levensveranderend is. Alles wat bekend is, valt weg. Leuk, en soms hartstikke ingewikkeld.

Malawi

Samen met onze zoon Ralf (twee jaar) zijn mijn man en ik voor een jaar uitgezonden door de GZB naar Malawi. Malawi ligt in het zuiden van Afrika en behoort tot de vijftien armste landen ter wereld. Volgens het Ontwikkelingsprogramma van de Verenigde Naties leeft in Malawi 65,3% van de bevolking onder de armoedegrens. Dat betekent dat mensen moet rondkomen van minder dan 1,90 dollar per dag.

Radiostation

Herman en ik zijn allebei werkzaam binnen de Church of Central Africa Presbyterian (CCAP) Blantrye Synode. Herman werkt mee aan het Bijbelstudieprogramma dat mensen helpt om zelfstandig uit de Bijbel te lezen. Ikzelf heb een paar maanden gewerkt bij het radiostation van de CCAP en heb meegewerkt op de nieuwsredactie. Een groot radiostation dat door het hele land nieuwsprogramma’s, Bijbelstudies, muziek en allerlei andere interessante programma’s uitzendt.

En zo beland ik bij een van mijn eerste interviews over cholera. Een ernstige ziekte die in Malawi elk jaar honderden slachtoffers eist. Mensen worden besmet doordat ze geen toegang hebben tot schoon drinkwater. Cholera ontwikkelt zich snel als het niet op tijd wordt behandeld. Veel mensen kunnen niet snel een goed ziekenhuis

bereiken waardoor de kans op overlijden erg groot is. Een trieste situatie.

Als journalist vind ik het interessant om mij in dit onderwerp te verdiepen. Daarnaast hebben we als het radiostation de functie om mensen voor te lichten. Handen wassen, goede hygiëne en het signaleren van de eerste symptomen kunnen levens redden! Ik vind het mooi om op deze manier iets te kunnen bijdragen aan een gezonder Malawi.

Een christelijke visie op gender

Vraag de brochure M-V-X-Y aan en betaal alleen de verzendkosten

Wat is genderdysforie?

Waarom is er zoveel aandacht voor gender?

Wat is een bijbelse manier om hiermee om te gaan?

Bestel de brochure M-V-X-Y; over geslacht en gender, identiteit en cultuur via npvzorg.nl/ genderbrochure of via de QR-code hiernaast. De brochure is als boekje en als PDF verkrijgbaar. Voor meer informatie: info@npvzorg.nl of 0318-54 78 88

‘Er ontstond steeds meer drang om haar verhaal te vertellen’

Actuele maatschappelijke problemen aan de kaak stellen. Dat doen journalisten natuurlijk vaker. Maar niet door te rappen in je eigen documentaire. CHE ­student Jesse van Maanen scoorde er een prestigieuze afstudeerprijs mee.

Gebroken door je trauma, opgesloten is je aura. Isolatie, het is koud daar. Een gevoelige snaar, de krantenkoppen zeggen het moet op de schop. Velen willen dat het stopt, de kids komen met geschiedenis binnen in de hechtenis, struggelen met het verleden, hé want thuis ging het niet goed.

Je hoort een hiphopbeat. Je ziet Jesse tussen jongeren, onder een viaduct vol graffiti. Rappend, gebarend. Dan sterft de muziek weg, komt een expert uit de jeugdzorg aan het woord. Waarna Jesse het weer naadloos overpakt. “We gaan verhalen vertellen, de situatie beseffen. Ongehoord wordt gehoord. Je hoort het in hun stemmen.”

Met ‘Ongehoord’ introduceerde Jesse een nieuwe vorm van artistieke journalistiek. Zelf noemt hij het audiovisuele, maatschappelijke hiphop. Een manier om verhalen te vertellen die niet underground mogen blijven.

Het idee rijpte al langer in zijn hoofd, blikt Jesse terug. “Sinds mijn twaalfde ben ik een groot liefhebber van rapmuziek. Tijdens mijn opleiding Journalistiek kreeg ik het idee om mijn afstudeerproject in de vorm van een documentaire ­rap te gieten. Mijn afstudeerbegeleider was hier ook enthousiast over. Hij heeft me geholpen om mijn onderwerp te kaderen. Van gigantisch brede onderwerpen als woningnood en de klimaatcrisis belandde ik uiteindelijk bij jongeren die vastlopen in hun leven.”

Achter tralies

Een onderwerp dat dichtbij lag en zó vanzelfsprekend een rol speelde in zijn eigen leven, dat hij er bijna overheen keek. “Mijn ouders zijn altijd actief geweest in de pleegzorg. Als kind heb ik pleegbroertjes en ­zusjes gehad en mijn moeder en zus hebben nu een gezinshuis. Bovendien ben ik tijdens mijn opleiding steeds meer geïnteresseerd geraakt in psychologie en kijk ik graag programma’s als Dreamschool, waarin vastgelopen jongeren weer structuur wordt bijgebracht en waar ze visie krijgen voor hun toekomst. Binnen het brede thema ‘jongeren en zorg’ heb ik uiteindelijk gekozen voor gesloten jeugdzorg.”

Eén praktische horde stond nog in de weg. “Bijna al mijn medestudenten combineerden hun afstudeerproject met de stageperiode. Maar het lukte mij niet om een stageplek te vinden waar ze een rap wilden financieren. Ik heb toen contact gezocht met Cultura, een cultureel centrum in Ede. Met goedvinden van de CHE kwamen we tot een afspraak: ik kreeg een geldbedrag om alle techniek in te huren, in ruil voor de première van mijn film in Cultura, inclusief een discussieavond met het aanwezige publiek. Daarvoor moest ik alleen nog mijn eigen bedrijf oprichten en had ik feitelijk mijn stage bij mijn eigen bedrijf. Deal.”

Sasha’s verhaal

De zoektocht naar informatie voor zijn documentaire startte bij Stichting ExpEx (Experienced Experts) en Het Vergeten

Kind, een stichting die zich inzet voor een betere jeugdzorg. Zo kwam Jesse in contact met Sasha, een jonge vrouw die op veertienjarige leeftijd met trauma’s en depressieve klachten in een gesloten

inrichting werd geplaatst. In een omgebouwde gevangenis wordt ze geïsoleerd, gefixeerd en afgezonderd. Ze was bereid haar verhaal te doen. Jesse: “Natuurlijk kende ik al veel verhalen uit de reguliere jeugdzorg. Maar wat dit meisje had meegemaakt, dat was behoorlijk pittig”.

Sasha was nog maar een week uit de gesloten inrichting waar ze maandenlang had gewoond. “Haar herinneringen waren nog vers, ze voelde een grote urgentie om haar ervaringen te delen. Ik heb lang met haar gesproken. Het was moeilijk en heftig om van zo’n jong meisje zoveel ellende te horen. Over uithuisplaatsing op zo’n jonge leeftijd, over het ontbreken van goede hulp, over de beschadiging die dat heeft opgeleverd. Tijdens dat gesprek groeide bij mij de drang om recht te doen aan haar levensverhaal. Ik moest haar verhaal gewoon eerlijk en aansprekend in muziekvorm vertellen, om zo de problemen binnen de gesloten jeugdzorg aan te kaarten.”

Journalistieke prijs

Het liefst wilde Jesse de jonge Sasha zélf een plek geven in de docu. Dat bleek lastig, omdat ze nog minderjarig is. Haar plek in ‘Ongehoord’ wordt daarom ingenomen door een actrice. Het resultaat heeft er niet onder geleden: de afwisseling van beeld, raps en interviews met zorgprofessionals leverde hem niet alleen een dikke voldoende op van zijn afstudeerbegeleider, maar viel bovendien op bij de redactie

van Villamedia. Het journalistieke platform beloonde ‘Ongehoord’ met de Afstudeerprijs 2022. In het commentaar looft de jury ‘het indrukwekkende en aangrijpende verhaal’ en de ‘originele manier om urgente kwesties onder de aandacht te brengen van een breed en jong publiek.’

Belangrijker nog dan de eervolle prijs vindt Jesse de waardering van jongeren én zorgprofessionals die aanwezig waren bij de première van ‘Ongehoord’ en die met elkaar in discussie gingen. “Het is een kritische documentaire, die vrij hard en direct de complexiteit laat zien van het thema en over wat er misgaat in deze vorm van jeugdzorg. Ik heb niet de illusie dat mijn documentaire dat probleem even gaat oplossen, maar als ik met deze vorm van journalistiek een kleine bijdrage kan leveren? Dan ben ik meer dan tevreden.”

Met zijn bedrijf Rapstijl

Documentaire wil Jesse organisaties, bedrijven en platforms helpen om op een vernieuwende manier maatschappelijk relevante verhalen te vertellen. Ook is hij beschikbaar voor gastlessen en workshops op middelbare scholen, mbo’s en hbo’s. Kijk voor meer informatie op rapstijldocumentaire.nl

Scan de QR-code en bekijk de documentaire ‘Ongehoord’.

Overal ter wereld lijden christenen. Voormalig journalistiek­student Richard Groenenboom werkt bij stichting SDOK en deelt hun verhalen. Dat doet hij onder meer via de podcast ‘De Stem’.

5 vragen aan

Richard Groenenboom, werkt bij stichting SDOK

Wat drijft je om deze verhalen te vertellen?

Als EO­buitenlandverslaggever maakte ik in 2008 heftige reportages over christenvervolging in India. Ik sprak een voorganger wiens been was afgehakt, een meisje dat verkracht was. Een ontmoeting die me ook erg raakte was met een 16 ­jarige jongen. Hij keek me gek aan toen ik vroeg hoe het voor hem was om te geloven in zo’n vijandige omgeving. Jezus zegt toch zelf dat zijn volgelingen vervolgd zullen worden? Normaal monteer je je verhaal en ga je door naar de volgende reportage, deze reis bleef in mijn hoofd zitten. Toen SDOK in 2012 een relatiemanager en woordvoerder zocht, was de keuze snel gemaakt.

Hebben Nederlandse christenen een goed beeld van wat geloofsgenoten wereldwijd meemaken?

Ik denk het niet. In een land als Nigeria zijn vorig jaar duizenden christenen vermoord. Zulk geweld wordt tegenwoordig echter vaak als etnisch conflict geframed. Ook is er veel vervolging die het nieuws nooit haalt. Egyptische moslims die christen worden, raken vaak hun familie en werk kwijt. Ik geloof dat de kerk in Nederland zulke verhalen moet horen. Als één lid van het lichaam lijdt, lijden we namelijk allemaal mee. Bovendien kunnen we leren van die verhalen, bijvoorbeeld over volharding, vergeving en hoe God zich laat zien te midden van lijden.

Waarom zijn jullie gestart met het maken van podcasts?

Met de podcast konden we in coronatijd toch onze achterban bereiken. De reacties waren zo positief dat we doorgingen. Inmiddels hebben we ruim 60 afleveringen gemaakt en tussen de 800 en 1000 vaste luisteraars.

Welke aflevering raad je lezers aan? Vorig jaar sprak ik Selin. Ze is geboren en getogen in Nederland, maar heeft een Turkse achtergrond. Toen ze christen werd, kreeg ze te maken met ernstige bedreigingen. Er stonden op een gegeven moment zelfs mannen met wapens aan de deur. Dat zoiets in Nederland gebeurt, was ook voor mij verrassend.

Wat zijn volgens jou de ingrediënten van een goede podcast?

Alles begint met een goed verhaal. Je moet als maker het gevoel hebben: dit móeten mensen horen. Als jij dat niet hebt, heeft de luisteraar geen reden om op het puntje van zijn stoel te zitten. Verder is het belangrijk dat je verhalen relevant maakt voor luisteraars. What’s in it for them? Zorg tot slot voor variatie, bijvoorbeeld met rubrieken. Daarmee kun je spanningsbogen creëren binnen een podcast.

www.sdok.nl/verhalen ­nieuws/selin­wordtvervolgd­in­nederland

'Kerk kan leren van vervolgde christenen'

Het verlaten individu Esther van Fenema

Sinds de ontzuiling maken we ons los van groepsverbanden. ‘Zonder’ God hebben we overal recht op en bepalen we zelf de grenzen. De paradox is dat we deze verantwoordelijkheid niet goed verdragen en kwetsbaar zijn geworden. In dit boek onderzoekt psychiater Esther van Fenema wat de rol is van de zeven hoofdzonden in onze tijd. Ze voegt daar een nieuwe, moderne hoofdzonde aan toe: de leegte.

Scan de QR-code voor meer informatie of bestellen

Spindoctors (EO)

Aan wie kun je beter vragen hoe spindoctors in de politiek werken dan aan spindoctors zelf? Julia Wouters (voormalig PvdA­adviseur) en Raymond Mens (oudcampagnestrateeg VVD) praten je wekelijks bij over de frames en de spins in Den Haag.

€ 21,99

Op zoek naar inspiratie? Scherp selecteerde deze media voor je. Met interessante boeken en prikkelende podcasts.

Hoe ben je zo?!

De anti-zelfverbeteringspodcast

Psychologen Thijs Launspach en Lennard Toma zijn gefascineerd door persoonlijkheidsverschillen. Jezelf verbeteren? Dat hoeft niet, want je bent al goed zoals je bent. Maar kennis over psychologie kan wél helpen om jezelf en anderen beter te begrijpen. Deze podcast geeft je handvatten om goed met je eigen persoonlijkheid én die van anderen om te gaan.

Langs de zijderoute

De oude zijderoute door Centraal­Azië was ooit het handelscentrum van de wereld. Ruben Terlou (documentairemaker) en Jelle Brandt Corstius (journalist) verkennen het gebied dat opnieuw in de geopolitieke schijnwerpers staat, vanwege de strategische ligging en enorme energievoorraden. De serie biedt je een verrassende blik op een regio waar we doorgaans weinig over horen!

‘Zorg voor elkaar’

Openlucht Museum

Waar mensen samenleven, wordt gezorgd. Vroeger waren we vooral aangewezen op familie, de gemeenschap, de kerk en liefdadigheidsinstellingen. In de loop van de vorige eeuw nam de staat steeds meer zorg op zich. Nu de kosten van de verzorgingsstaat oplopen, moeten we weer voor elkaar gaan zorgen. Wat kunnen we daarbij leren van het verleden? Dat ontdek je in het Openlucht Museum.

Arnhem, dagelijks geopend van 10.00 - 17.00 uur.

€ 18,95

Paradijs Stad

Paradijs Stad is een theologisch onderbouwd, praktisch en ontnuchterend boek. Het gaat over meer voldoening en plezier halen uit je dagelijks leven, je werk en je vrije tijd. Alles wat we doen, heeft waarde voor God. Dit boek helpt je te begrijpen waarom jij op aarde bent en wat dat betekent voor de rest van je leven.

Scan de QR-code voor meer informatie of bestellen

€ 9,99

Stel magazine: voor mensen die midden in het leven staan.

Het magazine bevat verhalen over geloof, relaties, sport en kunst.

Het thema van de laatste editie?

Tijd! Hoe zorg je voor balans?

Wat als de dood om de hoek kijkt en je dus beperkt tijd hebt? Hoe speelt een kunstenaar met tijd in zijn werk? Hoe gaat een predikant om met verschillende leeftijden in zijn kerk? Stel spiegelt, inspireert én schuurt.

Bestel een exemplaar: STEL, magazine - Jongbloed Media

Te zien op NPO Start

John Mark Comer

DIT IS MIJN WEEK

Almatine Leene

Ze is de eerste vrouwelijke predikant binnen de GKV, kreeg bekendheid als theoloog des Vaderlands en schuwt lastige thema’s over seksualiteit, gender en misbruik in de kerk niet. In gesprek met Almatine Leene over haar tijd op de CHE en haar werk als predikant.

Wist je al vroeg dat je theologie wilde studeren?

Nee. In de kerk waar ik opgroeide mochten vrouwen geen ambt vervullen. Bovendien deed ik de havo. Het was in mijn hoofd dus geen optie, tót ik op mijn 16e een sterke roeping ervaarde en hoorde over de hbo Theologie.

Hoe kijk je terug op je tijd aan de CHE?

Ik heb er veel van geleerd en ben als predikant nog altijd dankbaar dat ik de

hbo­route gevolgd heb. Ons vak is superpraktisch. Dan heb je niet alleen academische kennis nodig, je moet ook leren hoe je elke dag tussen de mensen staat. Dat doe je in de hbo­bachelor vanaf jaar één.

Tijdens je studie verhuisde je naar ZuidAfrika. Waarom?

Ik voelde me geroepen, maar kon binnen de GKV geen predikant worden. Daarom wilde ik over de grens ontdekken wat mijn mogelijkheden waren. Ik herinner me nog

dat dat niet zonder slag of stoot ging. Ze waren op de CHE bezorgd over ‘dat meisje’ dat alleen voor een stage naar Zuid­Afrika ging. Uiteindelijk heb ik daar ook mijn master en PhD gedaan en ben ik er 16 jaar gebleven.

Je zet je als voorzitter in voor veiligekerk.nl dat grensoverschrijdend gedrag en huiselijk geweld binnen de kerk agendeert, schreef een boek over gender en seksualiteit. Pittige thema’s. Waarom gaan die je aan het hart?

Ten diepste heeft dat te maken met mijn wens om recht te doen aan mensen. Ik vind het moeilijk als mensen worden weggezet of zich niet welkom voelen in de kerk, bijvoorbeeld omdat ze interseksueel of transgender zijn. Ik merk dat we in de kerk het gesprek hierover vaak uit de weg gaan, maar daarmee verdwijnen deze

NAAM ALMATINE LEENE

LEEFTIJD 38 JAAR

WOONPLAATS HATTEM

STUDEERDE THEOLOGIE (2002 - 2006)

WERKT ALS PREDIKANT

BIJ GKV DE OPEN POORT EN DOCENT KERKGESCHIEDENIS AAN DE VIAA

Zo ziet mijn week eruit

Maandag

Ik trek drie keer in de week baantjes voor mijn conditie. Na het zwemmen voer ik een gesprek met een stagiair over haar ontwikkeling en de pastorale gesprekken die ze gevoerd heeft. ‘s Middags ontmoet ik een jongen die kort geleden tot geloof is gekomen. Aan het eind mag ik met hem bidden. Zulke ontmoetingen geven me veel energie! ‘s Avonds heb ik nog een kerkenraadsvergadering.

Dinsdag

thema’s niet. Daarom probeer ik gespreksruimte te creëren. Heb het er alsjeblieft over met elkaar. Dat is complex, maar ik denk dat het heel waardevol is wanneer je als kerk meepraat over deze grote thema’s.

Als predikant heb je al een drukke baan. Waar haal je de tijd vandaan?

Ik heb een aanstelling van 0,8 fte in mijn gemeente, dus ik heb een dag in de week om les te geven, columns te schrijven, podcasts te maken en andere dingen te doen. Ik vind het belangrijk om als predikant breed betrokken te zijn en juist de praktijk inspireert me om kerkoverstijgend actief te zijn.

Vanmorgen heb ik overleg met mijn collega­predikant Jasper Bosman. We beginnen altijd persoonlijk: hoe gaat het met jou en met je familie? Daarna nemen we pastorale zaken en actiepunten uit vergaderingen door. Ook bespreken we waar we de komende weken over preken. In de middag werk ik op mijn kantoor en ‘s avonds praat ik met twee jongerengroepen over geloof.

Woensdag

Mijn dag start weer in het water. Daarna leg ik een pastoraal bezoek af en werk ik aan mijn preek voor zondag. Voor ik het weet zijn de kinderen thuis uit school. We lunchen samen en daarna schrijf ik nog een column voor het Nederlands Dagblad. De rest van de dag houd ik vandaag vrij. In dit vak werk je al snel meer dan 40 uur per week, dus je moet je grenzen goed bewaken.

Donderdag

De preek voor zondag zit al de hele week in mijn achterhoofd. In mijn studeerkamer werk ik ‘m nu uit op papier. Daarna loop ik even binnen bij de buurtsoos. ‘s Middags heb ik een opname van mijn podcast ‘Dit is de Bijbel’. Daarin ga ik samen met journalist David Boogerd de hele Bijbel door. ‘s Avonds heb ik nog een commissievergadering.

Vrijdag

Na het baantjestrekken schrijf ik mijn stukjes voor het kerkblad en doe ik de laatste voorbereidingen voor de dienst van zondag. ‘s Middags ga ik wandelen met een gemeentelid.

Zondag

Vandaag ga ik voor in onze eigen gemeente. Ik sta op tijd op en loop nog even de mededelingen en gebedspunten door. Ook al ben ik inmiddels al honderden keren voorgegaan, ik blijf toch gezonde spanning houden. Rond 12 uur ben ik weer thuis. Ik heb alles gegeven wat ik heb, nu ben ik kapot en ga ik slapen. De rest van de zondag is lekker ontspannen, met ons gezin!

‘Ik vind het moeilijk als mensen worden weggezet of zich niet welkom voelen in de kerk’

Deze opleidingen starten komend halfjaar

13 april 2023

Post­hbo Palliatieve zorg ­ locatie Dordrecht

ICB­ cursus ­ Vergeving en exoneratie

Masterclass De waarde van zingeving in de GGZ

14 april 2023

Train­de ­trainer STARr

17 april 2023

Leefstijl in de GGZ

19 april 2023

Post­hbo Casemanagement ­ locatie

Dordrecht

20 april 2023

Ontmoeting­toerusting­training voor GL­docenten

(en dag 2: 20 mei 2023)

25 april 2023

Post­hbo POH ouderen

10 mei 2023

Driedaagse training Communiceren met effect

11 mei 2023

Driedaagse training Persoonlijk time & stressmanagement

17 mei 2023

Post­hbo Mediation

30 mei 2023

Driedaagse training Processen die werken

1 juni 2023

Post­hbo Bedrijfsmaatschappelijk Werk

7 juni 2023

Open Avond voltijd

14 juni 2023

Open Avond deeltijd

30 augustus 2023

Post­hbo Management

1 september 2023

Post­hbo POH

Post­hbo Palliatieve zorg ­ locatie Ede   Casemanagement Dementie ­ locatie Ede

Post­hbo Kwaliteitsverpleegkundige

Post­hbo Bewegingsonderwijs 2023­2025 (blok 1: start 13 september 2023)

Master Contextuele Benadering in de Hulpverlening

Master Contextuele Benadering in Conflicthantering en Mediation

Master Contextueel werken in het onderwijs

Post­hbo Contextueel werken in het onderwijs

Post­hbo Contextuele Hulpverlening Basis

6 september 2023

Post­hbo Contextuele Therapie

Cursus ICO

7 september 2023

Cursus De IB­ er als kwaliteitscoördinator in een lerende school

Cursus Oplossingsgericht Coachen

19 september 2023

Post­hbo POH GGZ

2 oktober 2023

Post­hbo GGZ Agoog

6 oktober 2023

Post­hbo Beroepsregistratie Jeugd­ en gezinsprofessional t.b.v. SKJ­registratie

12 oktober 2023

Post­hbo Intensieve Ambulante

Gezinsbehandeling

3 november 2023

Post­hbo Supervisie en Coaching

Open avond voltijd en deeltijd

7 juni ­ 18:30 ­ 21:00

Oude Kerkweg 100, Ede Meld je aan op che.nl/welkom

Wil jij een volgende stap zetten in je loopbaan of ontwikkeling als professional?

Onze docenten en studenten staan online voor je klaar om je te helpen met je keuze. De CHE heeft een breed aanbod van Associate degree ­ opleidingen (tweejarig hbo), bacheloropleidingen en masters op het gebied van Zorg & Welzijn, Theologie, Educatie, Media, ICT en Organisatie.

Kijk voor alle voorlichtingen op www.che.nl/welkom

Maatwerktrainingen Journalistiek en Communicatie

Schrijf je regelmatig columns? Blog je over jouw werk of vakgebied? Of wil je leren hoe je overtuigend een verhaal vertelt voor een draaiende camera?

Hoe je slim reageert als een journalist onverwacht belt met kritische vragen? Bekijk dan eens ons maatwerkaanbod met o.a. de praktische column­ en mediatrainingen.

Meer info: www.che.nl/professionals

Scherp is het officiële relatiemagazine van de Christelijke Hogeschool Ede (CHE). Scherp richt zich op relaties van de CHE in alle domeinen waar zij voor opleidt. Scherp verschijnt tweemaal per jaar in een oplage van 16.000 exemplaren.

De CHE: voor de wereld van morgen

De CHE wil de samenleving dienen. We doen dat door het opleiden van professionals die weten wie ze zijn en weten wat ze kunnen betekenen in hun beroep. We doen dat vanuit onze christelijke bron, de Bijbel. De wereld heeft mensen nodig die stevig in hun schoenen staan, er kunnen zijn voor een ander en groepen kunnen verbinden.

ISSN: 1876 9535.

Redactieadres

Postadres: Postbus 80, 6710 BB Ede

Bezoekadres

Oude Kerkweg 100, 6717 JS Ede

Telefoon: 0318 696300

E mail: scherp@che.nl

Redactie

Annelisa van Beek (CHE) en Suzanne van Lokhorst (CHE) Hiemstra Media en Muntz, Amersfoort

Met medewerking van Rick Borkent

Ontwerp en vormgeving Muntz, Amersfoort

Fotografie

Leo de Jong (Muntz), Niek Stam en eigen archiefmateriaal geïnterviewden

Uitgever

Afdeling Marketing & Communicatie, CHE

Druk

Torendruk, Nijkerk

Advertentieacquisitie

Dirk Jan Heijkamp / iConnect, T: 0318 696300 E: scherp@che.nl

De redactie is niet aansprakelijk voor de inhoud van advertenties en aanbiedingen in Scherp.

Nabestelling

Scherp is na te bestellen via het redactieadres. Wil je Scherp niet meer ontvangen? Stuur dan een bericht naar scherp@che.nl of het redactieadres.

Ik had nooit gedacht dat ik de thuiszorg zo leuk zou vinden.”

Ineke | 28 jaar | Teamcoördinator en wijkverpleegkundige

Ook benieuwd wat het werk van Ineke en haar collega’s zo leuk maakt? Bekijk de video’s via de QR-code of op werkenmetwaardering.nl/che.

De teams van Agathos, Curadomi en Lelie zorggroep zoeken van Middelburg tot Assen:

Verzorgenden IG

Verpleegkundigen

Ambulant hulpverleners

Hulp in de huishouding

Maak kennis met Ineke