Tintels januari en februari

Tintels Editie januari - februari

BLAD VOOR LEDEN VAN KSA SINT-JOZEF AALST • VERSCHIJNT 6 KEER PER JAAR • EDITIE jan-febr • 44STE JAARGANG NUMMER 3• AFGIFTEKANTOOR AALST 1 • VERANTWOORDELIJKE UITGEVER: Katrien De Kegel Zonnestraat 11 9300 Aalst Erkenningsnummer P409856 . België. P.B. 3861 . 9300 Aalst . 3/6048

Woordje van het bondsteam Beste KSA’ers, ouders en sympathisanten,

Het einde van het jaar is in zicht! En ook het KSA-jaar raast weer in een razend tempo vooruit …

In januari zal het grootste deel van de leiding volop aan het studeren zijn. Er zullen op zondagen dus heel wat oudleiders en -leidsters te zien zijn om hen te vervangen. De beste motivatie tijdens de blok is deze zomer mee kunnen op kamp natuurlijk!

Afgelopen semester hebben we al een heleboel mooie herinneringen kunnen maken op de KSA. Er was het openingsspel, waar we erin slaagden de oliesjeiks te verslaan. Er waren de gewone zondagen, waar er elke week opnieuw veel gespeeld en gelachen werd. We keken samen terug naar mooie foto’s en geweldige momenten van vorig KSA-jaar tijdens onze gezellige Kaas- en wijn en Dia-avond. En natuurlijk was er ook nog het herfstweekend. 4 dagen op kamp met al onze KSA-vriendjes, overheerlijk eten en dagen vol plezier. Dit alles zorgde voor het perfecte recept voor een geweldige eerste helft van dit KSA-jaar!

Ook in het tweede deel van het KSA-jaar staan er geweldige activiteiten op de planning: de week na de krokusvakantie zal er geen KSA zijn, want dan gaat op zaterdag 24 en zondag 25 februari ons Rock ’n Burger eetfestijn door. De leiding stroopt de mouwen dan omhoog en gaat zelf in de keuken staan om voor jullie de lekkerste burgers te kokkerellen.

Daarnaast vieren we onze KSA elke vier jaar met een GROOT Bondsfeest, zo ook in 2024!

Zet zaterdagavond 20 april daarvoor al in jullie agenda, want dat wil je niet missen!

Alle KSA’ers zetten hun beste beentje voor, halen hun acteerskills of zangkunsten boven om samen met hun ban mee te doen in deze telkens memorabele shows. Op 4 mei zal voor de Leeuwkes, Kaproenen en Jongknapen Triangel doorgaan, ook daarvoor volgt meer info via Tintels Tussendoor. 2024 ziet er dus alvast veelbelovend uit en wij hebben er ongelooflijk veel zin in.

Volgend semester houden wij ook onze jaarlijkse ‘vriendjesdag’, op die zondagvergadering mag elke KSA’er een vriendje of vriendinnetje meenemen om kennis te laten maken met de KSA! Uiteraard mogen nieuwe vriendjes elke zondag eens komen meespelen, maar op vriendjesdag brengen ook alle leiders een vriendje mee en dit zorgt elk jaar opnieuw voor een onvergetelijke zondag! Over alle evenementen volgt later nog meer info, die zal via mail aan jullie worden bezorgd.

Wij bieden ook altijd graag een luisterend oor bij eventuele vragen of opmerkingen.

Als je met iets zit, spreek gerust eens voor of na een vergadering een leider aan, die zal jullie met alle plezier verder helpen! Je kan ons ook altijd een berichtje sturen of bellen. De gsm-nummers van de bondsleiders en van alle banleiders kunnen jullie vinden op onze site.

We willen jullie van harte een warme en gezellige kerst en een voorspoedig en gelukkig nieuw jaar toewensen en kijken ernaar uit om iedereen terug te zien om terug te starten met de eerste zondagvergadering van 2024 op 14 januari.

Allerliefste KSA’ers, het was een waar genoegen om 2023 met jullie te beleven. We hopen dat jullie de komende vakantiezondagen een beetje kunnen vullen , ons niet té hard missen en dat we deel mogen zijn van jullie 2024!

😉

Onze warmste wensen & tot in januari!

Het bondsteam, Knorre en Katrien

Belangrijke Data 14 januari: Eerste zondag vergadering 11 februari: Geen KSA (Carnaval) 18 februari: Geen KSA (Krokusvakantie) 24 en 25 februari: Eetfestijn 31 maart, 7 &14 april: Geen KSA (Paasvakantie) 20 april: Bondsfeest 21 april: Geen KSA 4 mei: Triangel (LWK,KAP, JKN) 19 mei: Zwemvergadering Aquatopia (laatste zondag) 29 juni (onder voorbehoud): Daguitstap

LEEUWKES De leeuwkes en het sneeuwmonster Het was op een barre, koude winterdag dat de leeuwkes eropuit trokken. In hun huisje, vlak bij de piste, maakten ze zich op voor een avontuurlijke dag vol ski- en snowboardplezier. Nadat ze vol goesting van een heerlijk ontbijt hadden genoten, maakte iedereen zich klaar om het koude weer te trotseren. Lili besloot nog een extra laagje aan te doen, Dré smeerde zijn lippen in en Dieuwke hielp Hugo om zijn skibotten aan te doen. Maar toen heel de groep vertrekkensklaar was, verslikte Amélie zich bijna in haar warme chocomelk: “Waar zijn Raphaël en Victor?!”

Ongerust begon heel de groep het huisje te doorzoeken naar de twee vermiste jongens. “In hun kamer zijn ze niet!”, riep Alex. “In de badkamer ook niet!”, schreeuwde Wiebe. De leeuwkes hadden bijna alle hoop verloren. “Misschien zijn ze wel opgegeten door een monster!”, dacht César hardop. En plots hoorde ze een ENORM gegrom. “Oh nee dat monster zit in ons huisje!”, riep Jeppe. Het geluid kwam van de bovenste verdieping van het huisje, het leek wel alsof het monster bovenop het huisje zat. Niemand van de groep durfde het echter aan om te gaan kijken. Tot de stoere Anna-roos zich recht stelde en besloot te gaan ontdekken wat dat grommende geluid was.

Stap voor stap beklom ze de steile trap tot ze helemaal op de bovenste verdieping aankwam. Op de zolderkamer van het huisje bleek niets te zijn, maar toch ging het grommende geluid verder.

Opeens bemerkte Anna-roos dat er in de zolderkamer een luik naar het dak was.

Hoe dichter ze bij het luik kwam, hoe luider het gegrom werd. “GRRR”, “GRRRR”.

Na een korte aarzeling, besloot Anna-roos om het luik te openen. De andere leeuwkes vreesden dat Anna-roos al lang verslonden zou zijn door het monster, net als Victor en Raphaël.

De groep was dan ook erg opgelucht toen ze de drie al lachend van de trap hoorden stormen. Uiteraard waren de leeuwkes heel nieuwsgierig waar Raphaël en Victor hadden uitgehangen en wat in hemelsnaam dat enge gegrom was.

Bovendien waren ze ook allebei kletsnat. “Zou dat angstzweet voor het monster zijn?”, dacht César weeral luidop. “Er is helemaal geen monster”, vertelde Victor.

Raphaël ging verder: “Victor en ik waren deze ochtend extra vroeg opgestaan om in het bubbelbad op het dakterras van het huisje te chillen. Na een tijdje vielen we echter in slaap. Terwijl we daar lagen te slapen in het bubbelbad is Victor zijn zwembril in de filter van het bubbelbad terechtgekomen waardoor die verstopt zat en een grommend geluid maakte.”

Nu de groep terug volledig was konden ze zich eindelijk richting de skipiste begeven. Eenmaal aangekomen, spurtte iedereen naar de pannenkoekenlift. En na een paar opwarmingsrondjes besloten de leeuwkes dat ze klaar waren voor het echte werk. In groepjes van vier schoven ze aan bij de grote skilift. Op weg naar de hoogste berg van heel het skigebied werd er veel gelachen met het grote mysterie van het monster dat zich die ochtend had afgespeeld. Rachid, die in de lift zat met de andere jongens, deed alsof hij helemaal geen schrik had van het monster. “Monsters bestaan toch helemaal niet”, meende hij. De andere jongens proestten het uit van het lachen. “Rachid, iedereen weet dat jij het in je broek deed van de schrik!”, riep Abel. Het was een gezellige sfeer op de skilift, maar toen wisten de leeuwkes nog niet wat hen te wachten stond bovenop de berg…

Eenmaal ze de top van de berg naderden, werd hun zicht belemmerd door een dikke laag mist. Opeens konden de leeuwkes niets meer zien. Ze konden enkel nog het geluid van de krakende lift horen. “Het lijkt hier wel de schriktocht van op groot kamp”, grapte Renée. De situatie waarin de leeuwkes zich bevonden was echter minder grappig. Door de mist konden ze namelijk niet zien wanneer ze van de skilift moesten springen. Gelukkig waren de leeuwkes een hechte groep en hielpen ze elkaar om op het juiste moment van de lift te springen. Zo geraakte heel de groep uiteindelijk veilig en wel op de top van de berg. Toch telde Loïc voor de zekerheid nog eens heel de groep na en plots riep hij: “we missen nog iemand!”. Net op dat moment was er een ENORM gegil te horen. “AAAAAAAH!!!”.

Via de echo in het hooggebergte hoorden ze iemand met hoge stem om hulp roepen. “HEEEELP , HEEELP, HEELP, HELP”, ging de echo maar voort. De groep herkende de stem uit duizenden. Dit was duidelijk de stem van Oskar. Plots besefte de leeuwkes dat Oskar deze ochtend zijn botten nergens vond waardoor hij pas later was aangekomen op de piste. Daarna had hij met zijn snowboard alleen de lift genomen. Aangezien de groep hem vergeten was, had niemand hem gewaarschuwd om op tijd van de lift te springen. Heel de groep was doodsbang: wat was er met Oskar gebeurd?

Plots werd de groep opgeschrikt door een luid gegrom dat leek op het geluid van het bubbelbad die ochtend. Door de hevige mist konden ze echter niet zien wat het was. Het gegrom werd steeds luider. Ze hoorden en voelden een schim steeds dichterbij komen. Hoe luider het gegrom werd, des te luider het gegil van Oskar werd. Toen de schim zo dichtbij was gekomen zagen ze plots twee fonkelende lichtjes. “D-d-dat lijken wel ogen”, bibberde Charline. Daarna zagen ze iets fonkelen. Het was nog witter dan de sneeuw. “D-d-dat lijken wel tanden”, zei Mauro angstig. Ten slotte kwam de schim zodanig dichtbij dat alle leeuwkes meteen zagen wat er voor hen stond. “DAT IS EEN MONSTER!”, riepen ze luidkeels in koor. In de mond van dit angstaanjagende monster zat de arme Oskar met zijn snowboard in de hand. Kunnen de leeuwkes Oskar redden uit de klauwen van het sneeuwmonster? Als dat maar goed komt…

Groetjes Wout, Charlotte, Emiel, Sushi en Silke

KAPROENEN EN DE TEREOS-FABRIEK In een slaperig stadje, waar de geur van Tereos de lucht vulde, woonde een bescheiden jongen genaamd Pieter Poor. Hij groeide op in een klein huis met zijn liefhebbende ouders en grootouders. Zijn dagen werden gevuld met eenvoudige vreugde en zijn hart was vervuld van dankbaarheid, zelfs toen het leven moeilijk was.

Zijn vriendelijkheid en nederigheid werden beloond toen hij het laatste gouden ticket ontdekte, waarmee hij een reis maakte naar de magische fabriek van Tereos. Naast Pieter vond Laure ook een goudenticket. Laure Louis Vuitton was een verwend kind dat op het Keizerplein woonde. Alles wat ze wou kreeg ze van haar ouders. Ze wou en ging daarom ook een gouden ticket krijgen. Haar ouders deden alles wat ze konden doen maar, ze vonden er geen. Dus ze kochten van iemand anders het ticket over voor 500000 miljoen euro.

Naast Laure kreeg ook Jozefien Jaloezie een gouden ticket. Zij was de grootste diva van heel Aalst. Als de aandacht niet naar haar ging dan moest je zo rap mogelijk weg zijn van haar of je was eraan. Ze had ook elke dag een kauwgom in haar mond want dat doen diva’ s. Haar boeide het niet zoveel dat ze gewonnen was. Ze wou gewoon de aandacht van alle mensen zoals een echte diva.

Siben Sociaal Incapabel vond ook een gouden ticket. Siben was een normale jongen die verslaafd was aan zijn gsm. Hij kwam nooit buiten en zat gewoon heel de dag binnen te spelen op zijn gsm. Hij had eigenlijk niet het gouden ticket gevonden maar zijn vader. Zou kon hij zijn zoon is buiten lokken.

Op de dag zelf mochten ze een begeleider meenemen naar keuze. Pieter ging met zijn opa naar de fabriek. Siben werd vergezeld door zijn moeder omdat hij geen andere vrienden had. Jozefien wou met haar vrienden gaan maar ze kon niet 1 iemand kiezen uit haar vrienden. Maar de echte reden was dat misschien alle aandacht naar die vriendin ging gaan en niet met haar. Daarom pakte ze haar vader mee. Laure ging met haar vader zodat als ze iets wou dat hij het direct ging kopen.

Toen ze in de fabriek binnen gingen, waren ze direct gechoqueerd.

Wat ze daar zagen konden ze niet geloven. De fabriek werd onderhouden door 30 Kaproenen. De kaproenen zijn een volk van een eiland ver van hier. Het is een heel gezellig volk en ze zijn ongeveer 1,30 meter. Ze waren heel braaf en zongen heel leuke liedjes. Het was een gezellige tijd in de fabriek maar tijdens dat we afscheid wouden nemen gebeurde er iets ergs. Iemand van de scouts was binnen geslopen en had de machine gesaboteerd. De kaproenen waren in nood en waren veel te klein om het op te nemen tegen de scouts. Daarom gingen de 5 winnaars met de goeden tickets hun helpen.

Maar voor ze echt konden samenwerken moesten ze eerst iets veranderen aan elk van hun toch wel slechte eigenschappen. Laure had al schrik dat haar dure Prada hakken zouden beschadigd geraken en stel je nu voor dat dat zou gebeuren: draaaama.

Jozefien kon de rest niet vertrouwen, want aandacht gaat boven alles en die kon ze niet zomaar weggeven aan een ander. Siben was nog misschien het ergst van allemaal; als je hem zou doorheen schudde en luidkeels tegen hem zou roepen zou je hem nog niet van zijn gsm kunnen wegkrijgen. En tenslotte Pieter Poor. Tja die wou wel samenwerken maar kreeg de kans niet. Hoe dan ook, de tijd tikte en de scouts was nog op vrije voeten na hun afschuwelijke misdrijf.

“Hallo, kunnen jullie niet voor één keer samenwerken zodat we die arme Kaproenen kunnen helpen?”, vroeg Pieter. “Niet voor ik mijn Chai Latte met drinkbaar goud heb gehad!”, kakelde Laure. Waarop Jozefien antwoordde:”Stop eens met zo luid te zijn, ik hoor mijn eigen gedachten niet meer en die zijn veeeel belangrijker dan jullie.”

Siben die zei niks want die was te druk bezig met God weet wat op zijn gsm. Het gekibbel en gekwabbel bleef nog even doorgaan tot het moment dat één van de Kaproenen tussen hun kwam en de aandacht vroeg.

“STOOOOOOPP”, riep Kaproen Jetse. “What the flips?”, zei ze,”jullie zijn op dit moment de enige die de arme Kaproenen kunnen helpen en dat doen jullie niet!”.

“Kunnen jullie alsjeblieeeft normaal doen en een goeie daad verrichten zodat wij, nederige Kaproenen, weer een normaal bestaan kunnen leven?”. De 4 winnaar schrokken even, zelf Siben keek op van zijn scherm. Ze keken even naar elkaar en beseften hoe stom ze juist deden. “Gaan we ze helpen?”, vroeg Pieter. “We gaan ze helpen!”, zeiden de anderen vastberaden in koor. Nu waren ze een echt team en niks kon hun nog tegenhouden.

“Alright Scouts, here we come!”.

Vele kusjes van jullie leiders xxx Jozefien, Pieter, Siben en Laure

JONGKNAPEN JKN in Australië!!!

Bij ons is het nu al even zeer koud. De lage temperaturen, de grijze wolken en de occasionele regenbuien zijn al lang geen verrassing meer. Zo is het nu eenmaal in België deze tijd van het jaar. Maar aan de andere kant van de evenaar genieten ze nu volop van de zomer. Iets waar wij, noordelijke halfronders, maar al te jaloers op zijn.

Na de feestdagen kwam bij de leiders van de Jongknapen de jaarlijkse winterdip. “Ik mis de oesters en ovenhapjes die ik met Nieuwjaar heb gegeten”, vertelde Felix, “die deden mij vergeten dat het zo slecht weer was buiten”. “Ja, sinds we de kerstboom weg hebben gehaald is de gezelligheid van de winter er echt wel af”, zei Ankie. Na lang mopperen en dromen over de zomer en het groot kamp dat zich nog in de verre toekomst bevindt kwam Gibbe op een idee. “Hé maar wacht eens!”, riep hij, “In Australië is het nu toch keimooi weer! Waarom gaan we daar niet gewoon naartoe?”.

Rodan en Knorre vonden het een top idee! “Wanneer vertrekken we?!”, zeiden ze synchroon. Felix moest even overtuigd worden. “Zijn er daar niet mega gevaarlijke insecten? Ik hou niet van spinnen en ik heb gehoord dat die in Australië zo groot zijn als een chihuahua”, zei hij met een klein hartje. “Maar nee, geen paniek”, zei Rodan, “Ik heb insecten-, kangoeroe-, slangen- en haaienspray liggen thuis en ik pak die wel mee.

Nog geen 24 uur later stonden de 5 leiders gepakt en gezakt klaar in Zaventem.

The gate for our flight to Canberra with flight number KSA9300 will open in 5 minutes” klonk door de speakers. Nu begon het pas echt door te dringen dat ze een avontuur gingen beleven als nooit tevoren.

“Wat betekent dat?”, vroeg Gibbe. Zijn Engels is namelijk niet zo goed. Rodan vertaalde het voor hem: “De gate voor onze vlucht gaat open binnen 5 minuten, dan mogen we het vliegtuig in!”. De leiders stapten het vliegtuig op en hadden geluk: ze zaten allemaal in elkaars buurt en konden dus praten met elkaar tijdens de vlucht.

Toen ze op hun plaatsen zaten vroeg Knorre aan Ankie: “Hoelang is het eigenlijk vliegen naar Australië?”. “Meer dan 20 uur.”, antwoordde ze. Knorre kon zijn oren niet geloven: “20 UUR!?!? Zo lang!”. “Ja tuurlijk,” zei Felix, “Australië is aan de andere kant van de wereld!”. Knorre zuchtte en vroeg zich af of hij toch niet beter in het koude België was gebleven.

Toen alle passagiers hun plaats hadden gevonden was het tijd om op te stijgen. Het vliegtuig begon te rijden naar de landingsbaan. Plotseling greep Rodan de hand van Gibbe en zei tegen hem: “Gibbe, niet doorvertellen, maar eigenlijk heb ik vliegangst.

Vorige keer dat ik met het vliegtuig op reis ging, heb ik zelfs geweend omdat ik zo veel schrik had.” Gibbe zat in met Rodan, maar moest ook zijn best doen om niet in de lach te schieten. Hij wist namelijk dat er niks kon gebeuren. Dus zei hij tegen zijn medeleider: “Komt wel goed Rodan, er kan niks gebeuren. Neem mijn hand maar vast als je dat wilt.” Rodan pakte zijn hand vast en zo stegen ze op.

Na een aantal uurtjes vliegen was het tijd voor het middageten. Felix zijn maag was al een tijdje aan het knorren en had wel zin in het eten. De stewardessen brachten het eten rond en zeiden dat het een pasta was. Maar toen de leiders hun pasta kregen, geloofden ze hun ogen niet: “Dit ziet er helemaal niet lekker uit”, Zei Knorre.

“Dit is al precies eens opgegeten geweest!”, zei Ankie vol verontwaardiging.

Niemand had meer zin in het eten, maar besloten het toch maar door hun strot te duwen. Anders kon het misschien nog lang duren voordat ze iets te eten kregen.

Na 20 uren vliegen konden ze het verre Canberra, de hoofdstad van Australië al zien vanop de vlieger. Het was nog maar een klein vlekje, maar het werd steeds groter toen de vlieger begon te dalen. Op dat moment kreeg Rodan een vreemd gevoel in zijn oren, hij begon licht te panikeren totdat Gibbe hem geruststelde: “geen zorgen, het rare gevoel dat je hebt in je oren komt door het drukverschil, het gaat vanzelf weer weg". Nu iedereen terug op zijn gemak zat in de vlieger was het al tijd voor de landing, deze verliep zeer vlot. Hun avontuur kon nu echt beginnen.

Toen de deuren van de vlieger zich openden merkten ze al snel dat het echt enorm warm was buiten, het was namelijk juist een hittegolf in Australië. De tarmac was zo warm dat je er een eitje op kon bakken. Dat waren de piloten die op dat moment hun middagpauze hielden dan ook aan het doen.

Ankie en Knorre hadden hun pasta toch niet volledig op gegeten en zaten daardoor met een rammelende maag. “GROMOMMELGROMMELGROM” knorde de maag van knorre. “Amai, zo luid!” riep Felix. Daarop zei Ankie: “ik kan anders ook wel een deftige maaltijd gebruiken.” Aangezien iedereen eigenlijk wel honger had besloten ze om aan de piloten te vragen of ze mee mochten eten, in het Australisch uiteraard.

Die keken eerst een beetje verbaasd op maar zagen al snel hoeveel honger we hadden dus zijden: “tast toe” of toch iets in die aard, want eigenlijk was er niemand die hun begreep.

Nadat ze hun maag gevuld hadden besloten ze om zich naar hun hotel te begeven, want het was nog steeds super warm en ze konden wel wat afkoeling gebruiken. Ze hebben hun bagage snel afgelegd op de kamer zodat ze direct in het zwembad konden duiken. Ze besloten de lift te nemen naar beneden omdat het door de warmte te vermoeiend was om met de trap te gaan maar toen liep het mis! De lift zat vast! Nu hebben de leiders jullie hulp nodig om uit te lift te ontsnappen! Want geen leiders = GEEN KSA!!!

Kunnen jullie ons helpen liefste Jongknapen voor we smelten in de lift?

Jullie wanhopige leiders Gibbe, Felix, Rodan, Knorre en Ankie

KNAPEN Kunfu Panda Lang geleden, in een land doordrenkt met mystiek en geschiedenis, bevond zich een vredig dorpje omringd door uitgestrekte bamboebossen. In dit dorpje, waar legendes fluisterden door de bamboestengels, woonde een legendarische krijger in de gevechtskunst genaamd meester Zeger. Echter, op een dag, toen niemand het zag aankomen, verscheen de gevaarlijkste meester, Emma. Terwijl meester Zeger sliep, overmeesterde Emma hem en sloot hem op in de Churchillberg. Vanaf dat moment leefde het dorpje onder de tirannie van Emma.

Emma was een bloeddorstige leider. Ze nam bijna alles af van de bevolking. Hoewel ze hun huizen mochten behouden, moesten ze maandelijks belastingen betalen. Wie dit niet kon, werd genadeloos vermoord.

Op een dag, toen de 13-jarige Briek, met een ongekende passie voor de oude gevechtskunst, zag dat zijn moeder weer haar hardverdiende geld aan de tiran moest afstaan, was hij het beu. Hij en zijn vriendengroep van medekrijgers stapten naar de oude wijsheer van het dorp, Henri. De oude wijsheer vertelde hen een verhaal: als iemand de mysterieuze gouden rol van SintJozef in handen kon krijgen en kon lezen, zou een ongelofelijke macht op hem neerdalen. Hiermee zou hij iedereen kunnen verslaan. De locatie van deze rol was echter onbekend, en alleen meester Zeger wist waar deze was omdat hij hem had verstopt. Alleen iemand met een puur hart kon hem vinden.

Dit verhaal was genoeg voor Briek om ervoor te gaan en meester Zeger te bevrijden, gevolgd door het zoeken naar de rol. Zijn mede-krijgers, Virgilles en Camiel, vonden deze gevaarlijke tocht echter niet de moeite waard en besloten om niet mee te gaan.

Dit kon Briek niet schelen. Hij pakte zijn rugzak in en vertrok, wetende dat de weg naar de Churchillberg zwaar en lang zou zijn. Na een tijdje kwam hij aan bij de voet van de eerste berg die hij moest oversteken, deze werd bezeten door een duistere kracht genaamd Katrien. Dankzij jaren van oefening in de gevechtskunst slaagde hij erin met de Wuxi vingergreep Katrien terug te sturen naar de onderwereld

Briek klom verder omhoog, vastberaden om meester Zeger te bevrijden en het dorp te verlossen van Emma's tirannie. Onderweg ontmoette hij verschillende uitdagingen en wezens die door Emma waren gestuurd om hem tegen te houden. Hij trotseerde de gevaarlijke Blauwe Wervelwind, een mysterieus wezen dat de wind kon manipuleren. Met zijn beheersing van de Draakslagtechniek wist Briek de Wervelwind te bedwingen en ging hij verder.

Na een lange reis bereikte Briek uiteindelijk de top van de Churchillberg, waar meester Zeger gevangen werd gehouden. De berg was bewaakt door de schaduwachtige krijgers van Emma, die getraind waren in de Zwarte Lotusstijl. Briek, vastbesloten en met zijn hart vol moed, stortte zich in een episch gevecht met de krijgers. Met elke zorgvuldige beweging van zijn staf, doordrenkt met de kracht van de Oosterse Drakenadem, versloeg Briek één voor één de vijanden.

Uiteindelijk bevrijdde hij meester Zeger uit zijn gevangenschap. De oude meester, die zijn kracht niet had verloren ondanks de jaren in gevangenschap, was trots op de moed van de jonge Briek. Samen zetten ze hun reis voort om de gouden rol van SintJozef te vinden en Emma's heerschappij te beëindigen.

Groetjes jullie super leuke leiding, Emma, Zeger, Henri en Katrien xoxo

Let's Celebrate met de Jonghernieuwers

HAPPY NEW YEAR In het geweldige land der KSA bereidde een paar dappere ksa’ers van de Jonghernieuwers genaamd Lucio, Warre, Maud en Anna zich voor op een onvergetelijke oudejaarsavond. Terwijl de straten gehuld waren in feestelijke versieringen, fluisterde een oud volksverhaal over verborgen schatten en mysterieuze geheimen door de lucht.

Lucio, de kunstzinnige schilder, vond een vergeelde kaart in zijn atelier die leidde naar een plek waar volgens de verhalen een waardevolle schat begraven lag. Samen met Warre, de begaafde violist, en Maud, de bedreven dichteres, en Anna, de avontuurlijke ontdekker, begon het viertal aan een nachtelijke queeste door de stille straten van het land der KSA.

Hun reis bracht hen langs kronkelige paden en vergeten begraafplaatsen, waarbij de maan hun enige metgezel was. Maud reciteerde oude verzen die de wind meenam en over de verlaten velden verspreidde. Anna ontcijferde de kaart met behulp van het flauwe maanlicht, en Warre speelde op zijn viool, als een betoverende gids door het nachtelijke avontuur.

Diep in het hart van het prachtige land ontdekten ze een vergeten kapel, waarvan de deur piepend open ging. Het interieur was gehuld in duisternis, maar de schittering van een verloren schat glansde in hun ogen. Plotseling doemde er een schimmige gestalte op - de allereerste bondsleider van onze wonderbaarlijke KSA.

Zijn vriendelijke glimlach kalmeerde hun angst, en hij deelde het ware verhaal achter de schat. De schat was geen materiële rijkdom, maar eerder de verzameling van vergeten dromen, verloren hoop en onontdekte talenten van de KSA'ers. De vrienden begrepen dat de echte schat niet in de aarde begraven lag, maar in de harten van de gastjes en de levendige gemeenschap zelf.

Terug op het marktplein deelden Lucio, Warre, Maud en Anna het opmerkelijke verhaal met de rest van de KSA, terwijl het vuurwerk de hemel oplichtte. De oudejaarsavond werd niet alleen een viering van het nieuwe jaar, maar ook een ode aan de waardevolle schatten die schuilen in de banden van vriendschap, ontdekking en samen zijn. En terwijl ze allen samen het nieuwe jaar omhelsde, waren de namen van Lucio, Warre, Maud en Anna vereeuwigd in de legende van onze oh zo mooie KSA. Groetjes Camille, Kato, Annelies en Porré

ASPIranten ASPIWENSEN VOOR HET NIEUWE JAAR!

Lizet De Pus Wat was het weer een fantastisch jaar met vele leuke momenten, waarbij die van de KSA er natuurlijk bovenuit sprongen. Ons groot kamp en de vele zondagvergaderingen zal ik niet snel vergeten. Naast al mijn leuke momenten met de KSA heb ik ook nog veel andere toffe dingen beleefd. Zo ben ik dit jaar met school op skireis gegaan en vond ik onze familiereis deze zomer ook superleuk! Voor 2024 hoop ik weer op een jaar vol fun en ben ik superbenieuwd naar alle KSA-avonturen die ons nog te wachten staan!

Robin Plehiers In het jaar 2023 heb ik veel mooie KSA-momenten meegemaakt, onder andere ons groot kamp en natuurlijk het aspi worden met een fantastische groep. Andere ervaringen die ik niet snel zal vergeten van het afgelopen jaar zijn mijn skireis met vrienden, onze gezinsreis naar Griekenland en het moment waarop ik kampioen ben geworden met de voetbal. Ik hoop dat ik in 2024 nog veel meer van dit soort ervaringen zal beleven en wens iedereen een jaar boordevol plezier en vriendschap toe.

Thor Neckebroeck 2023 was weer een fantastisch jaar met veel onvergetelijke momenten. Zoals bijvoorbeeld groot kamp, waar ik 10 fantastische dagen heb beleefd samen met mijn vrienden. Buiten de KSA heb ik natuurlijk ook geweldige dingen meegemaakt zoals gaan skiën met mijn gezin. Ik kan alleen maar hopen dat 2024 net zo een geweldig jaar wordt.

Voor het komende jaar wens ik iedereen weer veel leuke zondag vergaderingen toe.

Hopelijk staat voor iedereen een geweldig jaar voor de deur!

Fré Van der Stock 2023 was een nice jaar door alle momenten zoals skien met vrienden en ksa kamp. Ik hoop dat 2024 ook zo nice wordt.

Senne Casteels 2023 was een jaar van veel plezier, veel leuke KSA-momenten en een jaar van veel glimlachen. We hebben samen veel avonturen meegemaakt, zoals gaan skiën met vrienden, Joepie stappen en samen fietsen naar groot kamp. Ik hoop in 2024 nog veel van deze unieke ervaringen te beleven.

Nette Willems 2023 was weer eens een top jaar, mede door de KSA natuurlijk. Zo was groot kamp wederom een groot succes, ook al hadden we soms niet zo een geluk met het weer.

Verder kijk ik heel hard uit naar mijn aspi jaar. Tenslotte wens ik alle leden van de KSA in 2024 nog vele toffe zondag vergaderingen toe en hoop ik op een groot kamp vol zon en plezier!

Renée De Paepe 2023, was me wat. Op die allerleukste zondagen amuseerden we ons plat. Ons groot kamp was alweer eens o zo uniek. Los van de regen, volgend jaar graag identiek! Cynthia van bakkerij Baeten, eentje om nooit te vergeten. 2024 beginnen we met die heerlijk luide kreten.

Jef Demuynck 2023 een jaar dat ik onmogelijk rap zal vergeten. In de zomer ging ik naar Spanje met mijn vrienden en later volgde het KSA-kamp. Voor 2024 wens ik vooral een rustig verloop op school met goede resultaten.

Lars De Roy In 2023 nam ik met veel enthousiasme deel aan de 'Joepie'. Met mijn KSA-vrienden op stap zijn, was een onvergetelijke herinnering. Een ander hoogtepunt van mijn jaar was de Harry Potter 24-uur marathon en de reis met mijn familie naar Londen. En natuurlijk was er nog een belangrijke mijlpaal in mijn leven, mijn 16de verjaardag. Voor het komende jaar wens ik iedereen toffe KSA-activiteiten: het kamp, het bondsfeest, de zondag vergaderingen,… Ik kijk er al naar uit om samen met mijn vrienden plezier te maken en ook weer wat bij te leren.

Niels De Tandt 2023 was voor mij een jaar boordevol nieuwigheden. Zo heb ik veel nieuwe mensen leren kennen en ben ik natuurlijk ook aspi geworden. Tot nu toe één van de beste dingen dat mij ooit overkomen is. Moest 2024 een even geslaagd jaar worden als afgelopen jaar dan zou mij dat plezieren. Maar natuurlijk mikken we op een nog beter jaar. Daarom wens ik mezelf en al mijn mede KSA’ers een amusant en leerrijk jaar toe.

Benji 2023 was niet zo goed begonnen door het verlies van mijn zeer geliefde iPhone red 12 mini op de skipiste in Les Arcs. Daarna ging het ook niet zo veel beter door de vele herexamens en het missen van het groot kamp. Daarom geef ik de raad aan al mijn aspiranten om altijd goed te studeren en nooit herexamens te behalen. Maar 2023 was zeker en vast nog op gang, want in Augustus werd ik nonkel van onze Rocco (vers bloed voor KSA Sint-Jozef Aalst). Daarnaast heb ik ook de eer gekregen om aspileider te worden van deze fantastische generatie. Kort samengevat 2023 was een jaar met ups en downs. Maar voor 2024 wens ik iedereen veel geluk, een goede gezondheid en aan alle leiders van de KSA een volledig kamp zonder herexamens.

Thoma 2023 was een zeer geslaagd jaar en begon direct goed. Goede resultaten behaald en snel klaar met de examens, wat kon ik me meer wensen. Vroeg klaar betekende dat ik veel tijd had om te werken en dat is ook wat ik deed, want voor we het wisten stond carnaval voor de deur. De leuke momenten die ik had met mijn vrienden wanneer de zomer er terug door begon te komen, zoals een BBQ hier en daar of gewoon eens een terrasje doen zijn voor mij de hoogtepunten, maar het absolute hoogtepunt was toch wel weer het grote KSA kamp. Ik heb mij weer extreem geamuseerd en ik kan alleen maar wensen dat het in 2024 ook zo zal zijn. Ik hoop op geen herexamens, zodat ik zeker een heel kamp mee kan gaan en bij mijn teergeliefde aspi’s in leiding kan staan. Een fijne kerst en een gelukkig nieuwjaar gewenst aan iedereen!

KSA IS...

...chocomelk drinken als het koud begint te worden

peperkoekmannetjes maken Ingrediënten voor 30 stuks Basisdeeg ongezouten boter: 120 g kristalsuiker: 60 g poedersuiker: 25 g ei: 1 vanille-essence: 1 kl patisseriebloem: 195 g zout: ¼ kl bakpoeder: ¼ kl

En ook: cacaopoeder: 2 el gemberpoeder: 2 kl poedersuiker: 400 g citroensap: 2 el

peperkoekmannetjes maken Bereiding 1. Klop de boter en de twee soorten suiker luchtig in een keukenrobot. Voeg er één voor één de eieren aan toe, wacht tot het eerste ei volledig is opgenomen voor je het tweede toevoegt. Voeg de vanille-essence toe.

2. Zeef de bloem met het zout en het bak- poeder. Voeg dit mengsel geleidelijk toe aan het botermengsel, meng op trage snelheid.

3. Kneed de cacao en de gember door het deeg tot het mooi egaal bruin kleurt. Rol het in vershoudfolie en leg het minstens 30 minuten in de koelkast.

4. Verwarm de oven voor op 180°C. Roer de poedersuiker met het citroensap tot een glad papje. Doe het in een kleine spuitzak met een heel klein spuitmondje of gebruik een plastic zakje waarvan je een klein puntje afsnijdt.

5. Rol het deeg uit op een met bloem bestoven werkvlak. Steek er koekjes uit in de vorm van mannetjes en leg ze op een met bakpapier beklede ovenplaat. Bak ze 10 tot 12 minuten in de oven. Laat ze volledig afkoelen.

6. Versier de mannetjes met het glazuur. Teken er oogjes, een mondje en knoopjes op of volg met een dun lijntje de omtrek.

zingen met leider porré Were di !

Schoon is de jeugd, die zelf zich eert, sterk als gedegen staal. Vredig van aard, maar die zich weert, vecht voor heur ideaal.

Were di, kameraad ! Were di, kameraad !

Eerst te woord, dan ter daad, Were di, kameraad !

Were di, waar gij zijt !

Were di, sta bereid !

Were di, waar het lot u ook leidt, Were di !

Prettige feestdagen en een zalig 2024 iedereen!