Project vrije ruimte

Reflectie En Performance

Kunstgalerij

Dan waren er nog de vele kunstwerken gemaakt door de wetenschappers, latere ingenieurs en dokters in spé van 6WW. De Galerij was geopend. Er mocht worden gekozen, gekeurd en meegenomen, gratis en voor niks. Er was keuze tussen filmpjes over voetbal met een ei, een eileider van speelkaarten, een ei als projectiescherm, een hangmat van met de hand geschilderde amoeben, een gigantische omelet met DNA-sporen, twee tafelschilderijen, een eivormige piñata en nog zoveel meer aan vreemde makelij. Kan het nog meer tot de verbeelding spreken? En hoe zouden ze die kunst in hun wilde tuin weten te brengen?

Imani maakte, met assistentie van Anouk, een gigantisch gipsen beeld. Het werd een combinatie van een zelfportret met vleugels, helemaal in het wit en zo krachtig van uitstraling, dat het het orgelstuk van dit project werd. Iedereen kwam en keek vol bewondering naar dit beeld. Het kon alleen maar inspireren voor een schaduwspel tussen ik en mezelf, klaar om uit te breken.

Koen Vanmechelen zou trouwen op 16 mei en daarna onmiddellijk op huwelijksreis naar Venetië vertrekken. Hij verontschuldigde zich dat hij niet kon komen zien naar al die performances. Jammer! Het was heerlijk om al die wilde tuinen der verbeelding te mogen bezoeken.

Op een dag streek de theaterexperte Evi Soors Solis neer op Waregemse bodem. We trokken ons terug in de hal van de lagere school, of beter: er was daar geen ontkomen aan. Ze hielp ons een spiegel voorhouden en daar moesten we, zonder woorden, mee aan de slag. Hoe sta ik in de groep, tegenover de ander en kan ik dat veranderen? Haar Llorona-gehalte was groot, vooral toen achteraf bleek dat ze in het land van herkomst ook effectief die naam draagt. La Llorona huilt en roept bij volle maan om haar ‘verloren’ kinderen. Ze mag pas de hemel in als ze haar kinderen terug heeft. Evi haalde op een vreemde, maar indringende manier het ‘diepe’ uit de jonge gasten. Ik stond ervan versteld. Ze wist ook de brug te slaan tussen alle vorige puzzelstukken van het project rond Koen Vanmechelen. Met een aantal sleutelbegrippen rond dier-mens moesten de leerlingen van 6HWB en 6HWi ten slotte een performance uitwerken.

Gebroken DNA

Boom aan rand van bos. Tak vormt weg. Tunnel voor rat, mmm … maïs Vogel houdt rat tegen. Samen zoeken ze boom.

Ze klimmen op karton, richting de horizon. Vleugel slaat gezicht. Bek op tak. Nest valt uit boom. Krak, zei de tak!

VUUR!

Verbeelding Verrijkt

Dit was een schitterend project, geïnspireerd op de visie van Koen Vanmechelen, maar nog veel meer op de eigen innerlijke verbeelding van in totaal wel 90 deelnemers uit diverse richtingen en van verschillende leeftijden. Terecht kregen we hiervoor een beurs van Cultuurkuur. Dankbaar waren we voor de tussenkomst van Wien en Evi van MOOSS Bamm. Zo verrijkend was het om samen te werken met collega kostuumontwerp Lieselotte Mys. Blij ben ik met de keuze van de school en scholengemeenschap om kunstbeschouwing en artistieke projecten in de vrije ruimte te behouden. Het had niet veel gescheeld of dit was door de onderwijshervorming gesneuveld in de derde graad. Gelukkig zag men in hoe via kunst de verbeelding van een jongere kan worden gevoed.

Tijdens de vastenperiode trokken onze tweedejaars elk met hun klas en hun leerkracht godsdienst naar de Heilige Familiekerk in ’t Gaverke voor een bezinningsmoment in het pelgrimslabyrint.

Zo’n labyrint vindt zijn oorsprong in de Griekse oudheid, maar komt pas sinds de middeleeuwen voor in de vloeren van kathedralen en basilieken. Het pelgrimslabyrint in de kerk van ’t Gaverke is gebaseerd op het vloeren labyrint in de kathedraal Notre-Dame van Chartres (Frankrijk). Het motief zit echter niet in een vloer, maar in een tapijt van maar liefst 12 op 12,76 meter.

Het Labyrint Als Metafoor

Bij een labyrint denken de meesten aan een doolhof, maar dat is het niet. In een doolhof kun je verdwalen, in een labyrint niet. De tocht doorheen het labyrint staat symbool voor de zoektocht in het leven. Onderweg zijn er bochten en kronkels, maar altijd kom je uit op je bestemming. De bochten en kronkels kan je vergelijken met ‘ups’ en ‘downs’ in het leven. Je weet waar je naartoe moet en soms lijk je heel dichtbij, maar even later sta je opeens terug aan de rand en lijk je verder dan ooit. Zo heb je misschien een heel jaar toegewerkt naar dat ene moment en strooit corona opeens roet in het eten. Plots staat alles weer ‘on hold’ en lijkt je doel heel veraf.

“De stilte was fantástisch! Ik heb al lang niet meer die stilte gevoeld.”

“Dit labyrint heeft heel veel verborgen emoties naar boven gebracht. Ik heb nu wat meer ruimte en rust gevonden.”

“Ik heb in het labyrint mijn gedachten opgeruimd: de slechte dingen achtergelaten en de goede veilig bewaard.”

Zoektocht Naar Zichzelf

De pelgrimstocht van onze tweedejaars startte bij het verlaten van de school en liep via een korte tussenstop aan het vrijzinnig ontmoetingscentrum Poincaré en islamitisch centrum Vzw De Brug in de Stormestraat naar het middelpunt van het labyrint in de kerk van ’t Gaverke. Dit middelpunt wordt gevormd door een roos, symbool voor Maria, de moeder van Jezus, maar ook voor spirituele verlichting. Voor de bezinning hadden de leerlingen de opdracht gekregen om een steen mee te nemen die ze op hun