uitwisseling Noorwegen

Midden juni voel ik me bij een stralende middagzon loom en uitgeput en raak ik niet verder dan me over de ruwe tegels van de speelplaats te schuiven. Wist ik veel dat zo laag zoveel interessants te ontdekken viel!

Nog maar pas met mijn sluiptocht gestart, bots ik op versleten baskets die een geur verspreiden om u tegen te zeggen. Die moeten menig festival (en al zeker het ‘Heaven on earth’-festival) doorstaan hebben. Een buur moet de festivalactiviteiten niet overleefd hebben want die hagelwitte sneakers verraden dat dit gloednieuwe exemplaren zijn die nu pas de eerste stappen op de speelplaats zetten.

Even verderop zie ik torenhoge hakken. De eigenaar wil vast bewijzen dat hij of zij al met één been in de wereld van de volwassenen staat. Of zitten de proefwerken er voor iets tussen? De klassieke 'papaschoen' die ik ernaast opmerk, glimt zo fel dat ik beter mijn zonnebril had kunnen opzetten. Het pak verraadt dat er voor de zesdes inderdaad mondelinge proefwerken op de agenda staan.

De ongepoetste, sjofele veterschoenen met versleten neus en zolen behoren zeker tot een derdejaars, een skater die nu al nerveus staat te wiebelen. Vier tegels verder piepen uit hippe instappers rechts een azuurblauwe ‘Happy’-sok met roze flamingo’s en links een goudgeel exemplaar met wuivende palmbomen die zelfs Stromae’s ‘L’enfer’ doen vergeten.

Uit de biker booties rechtover die loafers brengen sokken met ‘De kus’ van Gustav Klimt een subtiele boodschap voor de gesprekspartner. Zouden die creatieveling en kunstminnende eigenaar samen vakantieplannen maken?

Ik hoor verboden flipflops naderen en heel even waan ik me met mijn vrienden ontspannen op een terrasje. De crèmekleurige combat boots die momenteel heel trendy zijn, brengen mijn verlangen naar een verkoelend ijsje naar boven. Mijn blik valt echter op elegante, felroze sandaaltjes waar al bruingebrande voeten in schitteren. Een groot verschil met de wandelsandalen waar witte sokken zich precies toch thuis voelen. Zouden deze bij een echte hipster horen?

Van de witte ‘botjes’ die ik verder speur, krijg ik rode oortjes en ik maak me gauw uit de voeten. De pastelkleurige, smaakvolle enkellaarsjes waar bruine, slanke benen uit rijzen, bevallen me beter.

Ondertussen vraag ik me af in wie z’n schoenen ik zou willen staan. Of het nu laarsjes, sandalen, combat boots of sneakers zijn, al die schoenen brengen hun eigenaars met koffers, trolleys of rugzakken naar vele boeiende plaatsen in juli en augustus. De zevenmijlslaarzen mogen even de kast in want haast mag er in die maanden echt niet zijn, wel tijd voor rust, ontspanning en avontuur. Misschien is het eindelijk ook tijd voor meer contact met de natuur: met blote voeten zalig dauwtrippen in het gras of heet zand tussen je tenen voelen … Fijne vakantie!

Zin in potetball?

Op 1 mei vertrokken twee leerkrachten en zeventien leerlingen naar Brattvåg, Noorwegen. Na drie jaar on hold mochten we eindelijk weer op uitwisseling. Ook Italië, Spanje, Duitsland en Turkije waren dit schooljaar uitwisselingspartners.

We zagen de Noren voor het eerst in maart toen ze bij ons op bezoek kwamen. De eerste kennismaking was positief. We beweerden dat het in België amper sneeuwde, maar toch werden we wakker onder een witte laag. Dit hield ons echter niet tegen en we namen onze Noren mee naar het Amerikaans kerkhof. Na een koude kennismaking met Waregem, mochten ze zich verwarmen met een warme chocomelk. We bezochten ook Gent en Brugge, waar vooral cultuur en geschiedenis aan bod kwamen.

“Deze reis was echt geweldig! Toen ik thuiskwam, besefte ik pas echt dat dit een once-in-a-lifetime experience was!

Ik zou meteen willen teruggaan!”

Iedereen in het vijfde jaar kan ervoor kiezen op uitwisseling te gaan. Wie weet wil jij wel mee volgend jaar?

Het contrast met Noorwegen was groot: daar konden we vooral genieten van de adembenemende natuur. We bezochten onder andere Ålesund, de Geirangerfjord, verschillende eilandjes en Atlantic Sea-Park. De Noren bleken qua mentaliteit en temperament toch niet zoveel van de Belgen te verschillen. Wat onze leerlingen vooral opmerkten, was het verschil in eetgewoonten en de minder strikte regels op school. De Noren lunchen al om 11 uur en om 16 uur komt het avondeten op tafel. Vlak voor het slapengaan eten ze nog een snack. We proefden de lokale specialiteit ‘potetball’ waarvan we oorspronkelijk dachten dat het een spel was (het bleek een traditionele Noorse aardappelknoedel te zijn). Sommige Noren moeten de ferry nemen om naar school te gaan en zijn vaak meer dan een uur onderweg.

We begrepen onze Noren beter dan we dachten! Zij gebruiken namelijk ook woorden als appelsien, bloemkool en broccoli. En na onze hike in de bergen waren we allemaal moe en voldaan, of zoals de Noren het zouden zeggen ‘versleten’.

Wist je dat de Leie, niet voor niets de Golden River genoemd, ‘den textiel’ in Waregem heeft grootgemaakt?

Gedurende honderd jaar zorgden het telen van vlas en het bewerken ervan tot garen en geweven textiel voor heel wat werk in eigen streek.

De leerlingen van 5 en 6MRV (moderealisatie en -verkoop) en van 5CM (creatie en mode) maakten kennis met het textiel- en oorlogsverleden van Waregem en dat leverde volop inspiratie op voor eigen creaties.

Mechanisch Weven

In Waregem was de uit Kortrijk afkomstige Alphonse Gernay de eerste die rond 1870 met ‘tissage mecanique’ begon en zo de industriële revolutie aan

Vanaf het prille begin specialiseerde Gernay zich in zware en grote weefsels die al op het einde van de 19e eeuw geëxporteerd werden naar verschillende continenten. Tientallen jaren stond het grootste weefgetouw van de hele wereld, dat stukken tot 10,5 meter breed kon weven, in de Olmstraat in Waregem. Deze breed geweven stoffen werden gebruikt voor filmschermen in diverse filmzalen.

De typische ‘strepen van Gernay’ voor zonnewering, parasols en ligzetels waren een specialiteit van Gernay, oorspronkelijk in katoen maar later in synthetische stoffen onder de merknaam ‘Suntropics’.