Een pluim voor ...

Naast leerkrachten en opvoeders werken er veel personeelsleden achter de schermen om onze school draaiende te houden. Zij worden echter zelden of nooit in de kijker gezet. Daar wilden wij verandering in brengen!

Wie zou er onze warme maaltijden bereiden? Wie zorgt ervoor dat de C4 er altijd kraaknet bijligt? Wie vult tijdig het toiletpapier aan? Wie …? Daar zit ons keuken- en poetspersoneel natuurlijk voor iets tussen!

Wij legden hen enkele vragen voor en kregen onder meer de volgende reacties.

HOE ZIJN JULLIE BIJ HEMELVAART TERECHTGEKOMEN?

“Mijn tante werkte hier en zij vertelde me dat er een vacature openstond. Doordat ik net afgestudeerd en werkzoekende was, besloot ik om contact op te nemen. Niet veel later mocht ik me aan de zusters gaan voorstellen.”

“Ik reageerde op een vacature op de Facebookpagina van Hemelvaart. Nog geen kwartier later had ik meneer Vannieuwenhuyse al aan de lijn.”

WAT IS HET VERSCHIL TUSSEN ‘THUIS POETSEN’ EN ‘OP SCHOOL POETSEN’?

“In de privésector is het iedere dag anders. Een ander huis, andere mensen. Dat kan wel eens tof zijn, maar je werkt nooit met dezelfde mensen. Ik had graag wat meer regelmaat gehad in de job om zo ook een goede uurregeling te kunnen treffen. Gelukkig vond ik dat bij Hemelvaart!”

HEBBEN JULLIE VEEL AFWISSELING IN JULLIE JOB ALS KEUKENPERSONEEL?

“Wij werken met een beurtrolsysteem en staan nooit langer dan een week op dezelfde plaats. ‘s Middags sta je sowieso aan de bediening, maar nadien is het heel gevarieerd. Zo moet je de ene week de keuken opruimen, terwijl je de andere week mag meehelpen met de afwas. Vroeger was dit niet zo en stond iemand heel zijn carrière op dezelfde plaats, de afwas bijvoorbeeld. Het voordeel van het nieuwe systeem is dat iedereen overal kan staan. Iedereen weet wat er van hem/haar wordt verwacht. Als er dan afwezigen zijn, is het heel makkelijk om te switchen.”

ZIJN ER TIPS DIE JULLIE ZOUDEN MEEGEVEN AAN EEN JONGE STARTER?

“Door de afwisseling sta je al meteen op veel verschillende postjes tegelijk waardoor het best uitdagend kan zijn om je als beginner in te werken. Zet daarom door en heb geduld. Geef jezelf wat tijd om alles aan te leren. Het is heel normaal dat je iets niet meteen onder de knie hebt!”

HEBBEN JULLIE OOIT AL SERVIES GEBROKEN?

“Meestal zijn het de leerlingen (lacht), maar op mijn eerste dag moest ik borden in de machine steken. Ik liet ze per ongeluk vallen. Een collega brak ooit eens een hele kar vol met glazen, maar de school maakte er geen punt van. Het kan nu eenmaal gebeuren en kan iedereen overkomen. De school koopt gewoon nieuw servies aan.”

JULLIE MOETEN ‘S MIDDAGS DE LEERLINGEN BEDIENEN EN OPRUIMEN, MAAR WANNEER ETEN JULLIE DAN?

“Wij eten om 11 uur, want anders zouden we met knorrende magen het eten moeten serveren. Het is vroeg, maar je raakt het snel gewoon. In het weekend merk ik bijvoorbeeld dat ik al heel vroeg honger begin te krijgen.”

WELK LOKAAL VINDEN JULLIE HET VUILST OM TE POETSEN?

“De toiletten of het sanitair in het algemeen. Het moet gebeuren, maar ik denk dat niemand daarvoor staat te springen (lacht). Het lastige werk is wel altijd plezant als je omgeven bent door opgewekte kinderen.”

VINDEN JULLIE HET EEN MEERWAARDE OM TIJDENS

JULLIE WERK IN CONTACT TE KOMEN MET DE LEERLINGEN?

“Absoluut! We zien de leerlingen opgroeien van een kleine pruts tot een zelfstandig persoon. Soms worden we zelfs herkend buiten de schoolmuren. Zo zijn er leerlingen die zwaaien of even met ons praten.”

ALS JE JE KEUZE KON HERZIEN, ZOU JE DAN LIEVER

EEN ANDERE JOB UITOEFENEN?

“Ik zou meer studeren, harder mijn best doen en ook genoeg genieten van school! Je beseft pas hoe prettig het was op school wanneer het voorbij is. Vroeger was het nu eenmaal niet zo vanzelfsprekend om verder te studeren. Gelukkig is dit nu al heel sterk veranderd.”

“Een job die minder fysiek belastend is, zou mij misschien wel aanspreken.”

VINDEN JULLIE DAT JULLIE WERK GENOEG WORDT GEWAARDEERD DOOR LEERKRACHTEN EN LEERLINGEN?

“Door de meerderheid zeker wel. Zo worden we over het algemeen vriendelijk aangesproken met een ‘Dag mevrouw’ of een ‘Dankjewel, prettig weekend’ na het middagmaal. Een dankjewel kost geen geld maar is een teken van dankbaarheid en respect, wat wij enorm appreciëren!”

BELMA EN AZEMINA, JULLIE KOMEN UIT HET BUITENLAND. WERDEN JULLIE HIER MAKKELIJK AANVAARD?

“Het is niet makkelijk geweest. In 1991 kwamen we naar België en we moesten lang in onzekerheid leven omdat onze papieren nog niet in orde waren. We waren bang dat we misschien moesten terugkeren naar een onveilig land in oorlog. In 1996 kregen we gelukkig een officiële werkvergunning zodat we hier mochten blijven werken. In mijn land was ik afgestudeerd als laborant, maar hier wordt mijn diploma jammer genoeg niet erkend.”

“Aanvankelijk moesten we ons natuurlijk aanpassen aan de taal, maar we probeerden onmiddellijk zoveel mogelijk Nederlands te praten en met behulp van een woordenboek lukte dat redelijk. Het WestVlaams accent blijft moeilijk om te begrijpen.”

ALS JULLIE UIT JULLIE TAKENPAKKET ÉÉN FAVORIETE

TAAK ZOUDEN MOETEN KIEZEN, WELKE ZOU DIE

DAN ZIJN?

“De pauze (lacht). Het hoogtepunt van de dag is toch wel de bediening tijdens de middagmaaltijd. Dan sta je echt in contact met de collega’s en de leerlingen. Het geeft altijd veel voldoening wanneer je ziet dat een leerling blij is met het eten!”

Bedankt aan het voltallige keuken- en poetspersoneel voor de gezellige en leerrijke babbel, de propere lokalen, het lekkere eten en jullie altijd blijvende glimlach!

IZALIE VAN NIEUWENHUYSE 6BI EN SIENNA TYTGAT 6HWB

Eindelijk was het zo ver! Na bijna twee schooljaren voorbereiding trokken begeleiders Tom Boonaert en Annelies Bruneel samen met tien leerlingen van 5 en 6 MRV op zondag 5 maart naar Senegal. Vooraf waren er al heel wat bijeenkomsten met de leerlingen, de begeleiders en de ouders om de inleefreis zo goed mogelijk voor te bereiden.

We reisden naar M’Bour, een havenstad onder Dakar. In M’Bour ligt de naaischool Keur Tippi die mevrouw Dorine Verschuere er enkele jaren geleden oprichtte. Daar komen meisjes vanaf ongeveer 16 jaar terecht die willen leren naaien en Franse les krijgen. Hun opleiding duurt drie jaar. Op deze manier komen ze sterker op de arbeidsmarkt.

We nemen jullie mee naar enkele hoogtepunten van onze reis!

Naast les volgen, verkenden we ook de omgeving. We kregen een rondleiding in het weeshuis van la Pouponniere en speelden met de vele kinderen en jongeren. Ze vonden dat heel leuk en wilden geen afscheid nemen van ons en omgekeerd ;-)

We namen ook een kijkje bij de medische post, waar de lokale dokter werkt. Van overal komen mensen bij hem langs omdat een bezoek aan zijn praktijk goedkoper is dan in het ziekenhuis. Ze kunnen er bevallen, verzorgd worden, medicatie krijgen enz.