Kompresja rdzenia kręgowego

Denosumabu należy podawać w dawce 120 mg podskórnie co 4 tygodnie. Lek należy stosować przewlekle, do wystąpienia toksyczności. Przerwanie terapii można rozważyć po 24 miesiącach leczenia i jeśli pacjent osiągnął przynajmniej VGPR. Aby uniknąć „efektu odbicia” – nasilenia zmian kostnych należy podać dożylny bisfosfonian(kwas zoledronowy) do 6 miesięcy od przerwana terapii denosumabem. Alternatywnie można rozważyć stosowanie denosumabu co 6 miesięcy. W przypadku wznowy szpiczaka możliwe jest ponowne wdrożenie terapii denosumabem.

Podczas terapii denosumabem zalecana jest doustna substytucja wapnia i witaminy D (co najmniej 500 mg wapnia i 400 j.m. witaminy D na dobę, jeśli nie występuje hiperkalcemia). Z uwagi na ryzyko martwicy kości szczęki podobne jak przy leczeniu bisfosfonianami lek należy odstawić na 30 dni przed zabiegiem stomatologicznym. Terapię należy przerwać do czasu wygojenia się zmian w jamie ustnej. Podsumowanie zasad leczenia bisfosfonianami i denosumabem przedstawia tabela 14.1.

KOMPRESJA RDZENIA KRĘGOWEGO Kompresja rdzenia kręgowego spowodowana uciskiem przez masy pozaszpikowe lub uszkodzone struktury kostne w przebiegu klinicznym szpiczaka plazmocytowego dotyczy około 5% chorych. Objawy tego powikłania zależą od lokalizacji i stopnia ucisku rdzenia, jednak zwykle obejmują zaburzenia czucia i osłabienie mieni kończyn dolnych oraz dysfunkcję zwieraczy. Kompresja rdzenia kręgowego jest stanem nagłym i wymaga pilnego podjęcia następujących działań:

• natychmiastowego rozpoczęcia pulsu wysokich dawek deksametazonu (40 mg iv. przez 4 dni) oraz ewentualnie dołączenia systemowej chemioterapii, jeżeli kompresja została stwierdzona przy rozpoznaniu szpiczaka

Tabela 14.1. Podsumowanie zasad leczenia bisfosfonianami i denosumabem.

Wskazania

Bisfosfoniany

• Chorzy z MM de novo i z opornością/nawrotem, w tym w nawrocie biochemicznym, niezależnie od obecności zmian kostnych.

• Lek z wyboru: kwas zolendronowy.

• Druga opcja: kwas pamidronowy. • Chorzy z MM de novo i z opornością/nawrotem, w tym w nawrocie biochemicznym z obecnością zmian kostnych.

• Można stosować u chorych z niewydolnością nerek.

Denosumab

Droga podawania dożylna

Dawkowanie

• Co 4 tygodnie u chorych w trakcie terapii i szpiczaka i u chorych < VGPR.

• Po uzyskaniu ≥ VGPR po leczeniu bisfosfonianami przynajmniej przez 12 miesięcy można stosować lek co 3–6 miesięcy lub odstawić. • Co 4 tygodnie na stałe.

• Przerwanie terapii możliwe po 24 miesiącach leczenia i jeśli pacjent osiągnął ≥ VGPR.

• Należy podać kwas zoledronowy do 6 miesięcy od przerwana terapii denosumabem. Alternatywnie można stosować denosumab co 6 miesięcy.

podskórna

Monitorowanie/ zapobieganie działaniom niepożądanym

• Klirens kreatyniny, elektrolity.

• Suplementacja Ca i wit.D.

• Kontrola stomatologiczna z uwagi na ryzyko martwicy kości szczęki (odstawienie leku przed zabiegiem stomatologicznym). • Suplementacja Ca i wit.D.

• Kontrola stomatologiczna z uwagi na ryzyko martwicy kości szczęki (odstawienie leku przed zabiegiem stomatologicznym).