Escamoteur 86

Jaargang 20 - editie 1 jan. - feb. 2024 - nr. 86

verschijnt tweemaandelijks - afgiftekantoor Stabroek

PB 8/5414 - erkenning P003525

Escamoteur Inhoud

Editoriaal

Bijna 20

Coverstory: Nicholas

Al sinds 2013 is Nicholas Arnst dé referentie in de Vlaamse wereld van de magie. Hij wordt in één adem genoemd met Dynamo en andere televisiegoochelaars en is op dit moment zowat de bekendste naam in de Belgische goochelwereld. Enige tijd geleden sprak ik Nicholas al virtueel, want intussen is hij met zijn gezin verhuisd naar het zonnige Dubai. Een open babbel over zijn visie op magie, zijn ervaringen, zijn dromen en ambities, zijn verhuis, zijn televisiespecials, zijn theatershows en nog veel meer.

Blackpool 2024

Intussen al even achter ons, maar een mooi overzicht van hoogte- en dieptepunten en heel wat mooie foto’s.

10 jaar BMF gevierd met diner en show

Cc de factorij te Zaventem was zaterdag 30 maart “the place to be” voor iedereen die iets met goochelen te maken heeft. De Belgische Magische Federatie bestond immers 10 jaar en dat werd gevierd met een lekker diner en een gevarieerde show met heel wat prijswinnende artiesten.

De goochelaar achter de affiche

Een duik in de geschiedenis met het boeiende verhaal van Philippe De Bischop

Shoeing Gum (Michel Huot)

Het openingseffect van de lezing van deze Canadese topper blies iedereen van zijn sokken, daarom erg blij en trots dat we dit met jullie mogen delen.

Kinderen in het publiek, wat nu?

Een interessante kijk op de omgang met kinderen in het publiek, ook als u daar niet meteen op voorzien was.

Dani DaOrtiz en Luca Volpe headliners Dutch Championship of Magic 2024

Een veelbelovende vooruitblik naar het Nederlands congres op 5 en 6 oktober

Nooduitgang

Hoe zou u het ervan afbrengen als uw goochelkoffer spoorloos zou blijken, kort voor een optreden?

Op de koffie bij… Mortenn Christiansen

Interview met de wereldkampioen comedy magic

Gewikt en gewogen

Nieuwe producten en publicaties op de korrel genomen

...is meer dan een vakblad. Op de website www.escamoteur.be vindt u een agenda met leuke activiteiten in de goochelwereld en kunt u zich ook aanmelden voor de gratis e-mail nieuwsbrief Escadigital. Vergeet ook niet onze Facebook pagina te bezoeken en te liken om op de hoogte te blijven van al het leuke en spannende nieuws.

Escamoteur

VAKBLAD VOOR DE GOOCHELAAR

Redactieadres

Gunther Guinée

Antwerpsesteenweg 271 bus 7 2950 Kapellen

tel.: 03/888.27.33 info@escamoteur.be www.escamoteur.be

Abonnementen:

Een jaarabonnement telt 6 nummers

Prijs België: 45 € - Prijs Nederland: 50 €

Rek.: KBC 733-0273181-59

BIC: KREDBEBB

IBAN: BE 84733027318159

Lay-out en vormgeving

Gunther Guinée

Corrector: Mario Fernández

Verantwoordelijke uitgever en hoofdredactie:

Gunther Guinée

Antwerpsesteenweg 271 bus 7 2950 Kapellen

Copyright

De meningen en standpunten van de teksten in deze uitgave zijn die van de respectievelijke auteurs en worden niet noodzakelijk gedeeld door de uitgever. Niets uit deze uitgave mag - noch geheel, noch gedeeltelijk - worden overgenomen zonder voorafgaande toestemming van

de uitgever.

Op de cover

Al sinds 2013 is Nicholas Arnst dé referentie in de Vlaamse wereld van de magie. Hij wordt in één adem genoemd met Dynamo en andere televisiegoochelaars en is op dit moment zowat de bekendste naam in de Belgische goochelwereld. Enige tijd geleden sprak ik Nicholas al virtueel, want intussen is hij met zijn gezin verhuisd naar het zonnige Dubai. Een open babbel over zijn visie op magie, zijn ervaringen, zijn dromen en ambities, zijn verhuis, zijn televisiespecials, zijn theatershows en nog veel meer. Lees mee vanaf pagina 6.

Inhoud

Bijna 20

U hebt zich niet vergist, editie 86 van de Escamoteur heeft heel lang op zich laten wachten en ik wil u bedanken voor uw geduld. Maar na bijna 19 jaar (de eerste editie van de Escamoteur door mij uitgegeven en geproduceerd dateert van mei-juni 2005) heb ik me even moeten bezinnen over de toekomst van ons vakblad.

Ik ben een gelukkig man en een regelrechte optimist, ik kom niets tekort…behalve tijd. Tijd om alles te doen wat ik graag zou doen: optredens verzorgen, tijd doorbrengen met familie en vrienden, schrijven, vakbladen maken, lezingen en congressen organiseren, noem maar op. Maar zelfs de grootste optimist heeft maar 24 uur per dag en daar kom ik soms niet mee toe. Daarom dat ik even diep heb nagedacht over de toekomst van de Escamoteur. Loont het nog wel de moeite om dit blad te maken? Is er voldoende interesse? Kan ik mijn kostbare tijd niet meer en beter in andere zaken steken? Ik heb daar met mensen over gepraat, zelfs over een eventuele overname of verderzetting van het blad.

Uiteindelijk moest ik concluderen dat ik de meeste van die bedenkingen ben beginnen maken na opmerkingen van anderen. De Escamoteur maken kost veel tijd en geld, maar naast het feit dat ik het erg graag doe heeft het me ook al heel wat waardering, respect, privileges en mooie ervaringen opgeleverd. Wanneer ik de ingebonden jaargangen opensla moet ik toegeven dat ik me vaak niet meer herinner hoe een bepaalde uitgave of artikel tot stand is gekomen maar dat ik vaak wel vind dat het er verdomd goed uitziet en mooi is gemaakt. Geen valse bescheidenheid.

Er is inderdaad heel wat content en info online te vinden. De bestaansreden van de Escamoteur is dat het een mooi gedrukt vakblad is in de Nederlandse taal. En zo wil ik dat houden. De weinigen die van mijn twijfel en bedenkingen wisten gaven aan dat ze er respect voor hadden, maar het erg zouden betreuren mocht er aan dit verhaal een einde komen. Wel, misschien ooit…maar nu niet.

Deze editie is zowat een synthese geworden van de gebeurtenissen van afgelopen weken en maanden maar ik ben gezegend met een mooie samenwerking met de NMU, het respect van de BMF en leuke nieuwe plannen met Cartamundi, fabrikant van de Bicycle speelkaarten.

Nieuwe interviews staan gepland, trucbeschrijvingen worden gemaakt, verslagen van de grootste events en reviews van de nieuwste producten. En in 2025…dan vieren we onze 20e verjaardag. Wie weet wat tover ik dat jaar nog uit mijn hoed.

Nu rest mij enkel nog jullie een fantastische zomer toe te wensen, veel leesplezier en tot ziens! Love you all!

Gunther

Al sinds 2013 is Nicholas Arnst dé referentie in de Vlaamse wereld van de magie. Hij wordt in één adem genoemd met Dynamo en andere televisiegoochelaars en is op dit moment zowat de bekendste naam in de Belgische goochelwereld. In mei en oktober van dit jaar en maart volgend jaar bezoekt hij weer de Vlaamse theaterzalen met “Als niets zeker is…is alles mogelijk”, zijn vierde theatershow, die wordt aangekondigd als een ‘herinterpretatie van zijn vorige voorstelling’. Enige tijd geleden sprak ik Nicholas al virtueel, want intussen is hij met zijn gezin verhuisd naar het zonnige Dubai.

Nicholas

Gunther: Zeg, in Dubai? Ik had geen idee, ik ben daar juist geweest. Hoe lang woon je daar al?

Nicholas: Sinds de zomer van vorig jaar. We zijn in juli verhuisd. Behoorlijk richting centrum, ik zit vijf minuten van de Burj Khalifa, in een appartementsblok, maar wel goed gelegen. Dus ja, downtown. En mijn vrouw Lucy werkt hier op een school, zonder dat was het heel moeilijk om naar hier te komen natuurlijk. Onze dochter gaat daar naar school – de ‘nursery’ zoals dat heet want ze wordt pas twee –maar het gaat allemaal prima.

Maar ik ben blij dat ik je langs deze weg toch even kon strikken voor een babbel. Intussen ben je de bekendste naam in ons land als goochelaar en ben je een waar fenomeen geworden. Laat ons eens terug gaan naar het prille begin… Hoe lang is dat geleden dat jij Belgium’s Got Talent gedaan hebt? Weet jij nog welk jaar dat was?

Dat is intussen tien jaar geleden, in 2014.

Je hebt toen de finale niet gehaald maar kreeg het jaar nadien al je eigen TV-show. Ben je dan meteen na je deelname gecontacteerd om iets op televisie te gaan doen? Of heeft dat even geduurd?

Nee, dat was eigenlijk onmiddellijk na mijn auditie. Ik had meegedaan en ik zei nog als grap tegen mijn vriendin (nu mijn vrouw): “Ik ga meedoen en wie weet…misschien contacteren ze mij om iets te doen op televisie.” Dat was een beetje de reden. En eigenlijk ook om wat optredens te kunnen boeken. Maar direct na mijn deelname kreeg ik dus een telefoontje van de regisseur die uiteindelijk ook het eerste seizoen van onze show heeft gemaakt. Intussen zijn we vier seizoenen ver, waarvan de laatste net voor Corona op TV is gekomen.

Echt? Dat is al een tijdje geleden. Zijn er geen nieuwe meer opgenomen?

Sindsdien niet, nee. Er zijn wel heruitzendingen die af en toe verschijnen. Ik word ook nooit verwittigd als ik terug op tv kom (lacht). Maar dan krijg ik meestal wat berichtjes van mensen en zo weet ik dan dat ik op dat moment op TV ben.

Zijn er nog plannen voor een vervolg?

Op dit moment niets concreet. Maar ik heb wel boeken vol ideeën en dingen die ik nog graag zou willen doen. Dus hopelijk komt er ooit nog wel iets. En die shows werden dan opgevolgd met de theatertours, wat echt altijd heel veel volk trok.

Hoe combineer je dat nu met je wonen in Dubai?

Ik probeer dat te bundelen en mijn tours te verspreiden, zo twee à drie keer per jaar. En dan doe ik een reeks optredens op een maand tijd. In november 2023 bijvoorbeeld was ik heel de maand in België en dan heb ik een reeks optredens gedaan. De volgende reeksen zijn in mei en oktober en ook nog maart 2025. Dus ik vlieg af en toe wel terug naar ons land.

Maar in Dubai zelf doe jij niks van magie?

Op dit moment nog niet zo veel, maar dat is toch wel de bedoeling, ja. Want anders is dat hier gewoon een grote geldput natuurlijk, om hier te zitten. Het is wel de bedoeling om iets te doen. Hier is ook wel wat opportuniteit, denk ik. Dus ik ben ermee bezig om mijn promotiemateriaal te vertalen en contacten te leggen, maar ik viseer vooral de bedrijfswereld. Het land zelf blijkt niet zo goochelminded, maar de bedrijfswereld werkt voor 70% à 80% met expats, mensen van het buitenland die hier tijdelijk wonen en werken. Dat zorgt voor een heel grote corporate market, waar toch best wat events worden

gedaan. Maar met het geloof en de Arabische cultuur is het toch wat opletten... Ik wil hier bijvoorbeeld ook wat opnames maken en zo, maar dan moet je wel rekening houden met hoe en wat en wie je beeld neemt. Verder zijn ze ook niet vertrouwd met speelkaarten, omdat gokken hier niet mag, dus dat kennen ze dan al niet. En als je gaat gedachtenlezen en je moet een naam raden, vaak zijn dat de meest gekke namen! Als je dan een ‘peek’ moet doen van een klein papiertje, dan is het niet altijd zo simpel. Dus het is wel aanpassen, het is anders.

Heb je al iets gedaan op een bedrijfsevenement? Heb je al een paar jobs gehad?

Nee, nog niets noemenswaardig. Gewoon contacten gelegd. Ik heb me tot op heden vooral gefocust op mijn theatershow. Alle aandacht ging daar naartoe en ik ben ook heel blij met de veranderingen die we hebben doorgevoerd. Verder heeft onze verhuis natuurlijk ook best wat voeten in de aarde gehad.

Maar je bent ook nog wel bezig met goochelen op zich, met ideeën, met trucs, met routines? O ja, honderd procent. Dat ligt nooit stil.

Ik had op Facebook gepost dat we samen dit interview gingen doen en had gepolst naar welke vragen onze lezers jou zouden willen stellen. Ik heb effectief een aantal antwoorden en berichtjes gekregen, maar de meeste gingen in de richting van: heeft

Escamoteur 2024 - 1 7

Nicolas geen spijt dat hij gevraagd is voor dit programma? Is hij nergens ingeduwd, waar hij eigenlijk niet gelukkig mee is? Hebben de programmamakers er niet iets van gemaakt, wat jij eigenlijk niet wou? Is het niet overdreven? Is het niet teveel pre-show en dat soort zaken? En zijn dat wel zaken waar je als goochelaar nog achter staat? Interessante vragen. Het is een aparte wereld sowieso, televisie. En toen ik aan mijn eerste seizoen begon, was ik ook nog heel jong, heel onervaren. Ik was zelfs nog aan het studeren toen, ik zat nog op school. Plots kom je dan in een productieploeg te zitten, waar het niet gemakkelijk is om je eigen visie met die ploeg te delen en hen te overtuigen daarvan. Dat is een gigantische verantwoordelijkheid en je hebt te maken met sterk uiteenlopende opinies: dat begint bij je regisseur, producer, scenarioschrijver maar daarnaast natuurlijk ook het productiehuis, want dat is een deel van hun investering. Dan gaat het naar de zender, naar Medialaan of VTM in mijn geval, en zij hebben natuurlijk ook heel veel te zeggen. Dus tussen uw idee dat je op papier hebt en wat er uiteindelijk op tv verschijnt, zitten dan een tiental mensen die allemaal iets te zeggen hebben daarover.

Maar goed, dat is allemaal geen excuus. Het is uiteindelijk allemaal je eigen verantwoordelijkheid wat er op TV verschijnt. Maar dat is geen makkelijke opzet. Je moet de mensen om je heen kunnen overtuigen van je visie en dat je weet waar je over babbelt. Dat was zeker niet altijd eenvoudig. Ik was niet altijd tevreden met wat er op TV verscheen, om een kort antwoord te geven. Soms dacht ik, wanneer ik zelf naar TV keek: “Waarom zou je dat uitzenden? Neem dat gewoon opnieuw op en zorg dat dat beter is!” Maar je kunt niet geloven hoeveel druk er heerst als je een opname gaat doen. Want elke minuut kost geld. Je zit met een hele strakke planning. Je hebt een planning van drie, vier trucs die op die dag opgenomen moeten worden. Minstens. We hebben dus pakweg een uur en half om een bepaald effect op te nemen. Je doet die truc soms voor de eerste keer. Dus je moet tevreden zijn met wat je hebt of je moet het doen met wat je hebt. Maar dat zijn allemaal excuses… Je zou iets moeten kunnen maken en op TV brengen waar je honderd procent kunt achterstaan…en ik denk niet dat ik daar honderd procent in geslaagd ben.

Denk je niet dat je daar door de jaren heen in bent gegroeid?

Oh ja, toch wel. Ik heb door de jaren heen wel meer vertrouwen gewonnen en een ploeg kunnen samenstellen met een visie en werkwijze waar ik meer achter stond. Maar dat maakt allemaal deel uit van een leerproces en het is logisch dat alles niet meteen goed gaat. Toch heb ik helemaal geen spijt. Ik ben heel dankbaar voor al die ervaringen. Het was vaak heel hard werken, maar als ik er nu op terugkijk ben ik op heel wat zaken toch wel fier. Ik vind dat we hele mooie dingen hebben opgenomen, maar andere zaken had ik dan weer liever helemaal anders aangepakt. Ik wou dat ik toen de kennis had die ik nu heb.

Had je dan zoveel zaken helemaal anders gedaan? Ik heb heel veel geleerd over hoe je tijd en geld slim kunt spenderen. Maar dat was eigenlijk ook van in het begin al mijn opinie. Ik heb daar heel hard voor gevochten. Ik wou minder cameramensen. Minder editing gedoe. Meer documentaire-stijl.

Eén cameraman. Laten we voor dat ene shot gaan. Dat kost allemaal veel minder geld. Dan kunnen we ook meer opnemen. Dan kan je betere shots maken. Maar dat is ook niet zo simpel. Het is immers veiliger om met meerdere camera’s

te werken en om nadien te kunnen editen. Maar ik hou ervan om niet te moeten knippen, maar dan moet je dat wel heel goed voorbereiden.

Inoefenen met de cameraman. Als je weet wanneer er een reactie gaat zijn, dan moet je zorgen dat je op een natuurlijke manier naar de reactie kunt gaan. Je zo positioneren dat je én de truc én de reactie in beeld kunt nemen. Dat is een deel van de uitdaging. Kijk naar veel moderne magie op sociale media –zoals Julius Dein bijvoorbeeld – die hebben dat ook goed begrepen. Ze staan vaak naast de toeschouwer en heel vaak - en helaas - weet je dan als goochelaar... die zien alles wat er aan het gebeuren is. Maar de reden dat ze dat doen... Dan heb je én de truc én de reactie én de goochelaar allemaal in één shot.

Hebben jullie dat soort zaken ook gedaan?

Nee. Zo creëer je wel een ideaalbeeld natuurlijk en de negatieve opmerkingen komen vooral uit de goochelwereld die maar een verwaarloosbaar percentage van de toeschouwers uitmaakt. Ik denk dat de rest van de kijkers er inderdaad wel in meegaat.

Maar ik wou het niet. Ik was heel streng. Ik heb van in het begin heel

duidelijk gemaakt aan de regisseur en de ganse ploeg: “Ik ben een goochelaar. Ik ga valsspelen. Ik ga foefelen tot en met. Maar ik ga nooit valsspelen met de toeschouwers!” Ik wil effectief dat we die mensen een half jaar later kunnen opbellen en dat die dan gewoon en oprecht kunnen zeggen: “Dat was straf, ik heb iets meegemaakt.” Het moet echt zijn voor mij. Want waar zijn we anders mee bezig? Dan kan ik beter een paar acteurs inhuren, wat ik overigens nooit heb gedaan. Dat was een regel voor mij.

Je haalt met dit antwoord meteen heel veel commentaar uit de goochelwereld onderuit, want vaak heeft men zoiets van: als ik het niet snap, dan zal het wel afgesproken werk zijn. Of dan zal het doorgestoken kaart zijn. Ja, dat klopt. En ik heb dat zelf ook gedaan. Bijvoorbeeld met Dynamo of Criss Angel. Vaak dacht ik: dat is allemaal fake. Maar door de jaren heen heb ik - omdat ik meer heb geleerd over hoe dat allemaal werkt – teruggekeken naar sommige van die trucs en opnames en toen besefte ik…dat zit anders in elkaar. Maar dat is écht goed in elkaar gestoken. Die mensen maken dat echt mee. Maar dat is soms het spijtige van de beslissingen van de

productie: als er teveel in geknipt en gedaan wordt, dan voelt het ook niet echt meer aan.

Maar televisiewerk is natuurlijk iets uniek…een ander medium. Je gebruikt andere technieken met zowel voor- als nadelen. Je kunt je camera niet afleiden voor een top change. Die camera staat erop en dat staat volledig in beeld. Dus je hebt een andere set van skills of tools nodig om je truc te doen. Het is echt een andere aanpak.

Ik heb dat ook door de jaren heen moeten leren. Ik was zo gewoon om live op te treden, met hier een daar een mopje of een vlotte babbel, maar als je dat dan vertaalt naar TV, dan zie je dat het veel te traag gaat. Dat moet er allemaal uit. Het is echt een andere aanpak. Maar dat is ook een deel van de uitdaging en het leuke daaraan.

Ben je nooit in de problemen gekomen en gedacht van: “Verdorie, we hebben niet genoeg materiaal meer?” Of is dat nooit een probleem geweest?

Die opnames zijn behoorlijk intens omdat men er altijd meer uit wil halen voor minder geld. Op korte tijd zoveel mogelijk filmen. Je zit eigenlijk nooit stil. Je bent con-

stant aan het zoeken naar nieuwe ideeën. Maar dat is een manier van aanpakken en het is tot op heden altijd wel gelukt om genoeg dingen bij elkaar te harken voor het nieuwe seizoen.

Maar als ik dan kijk naar David Blaine – waar ik grote fan van ben – dan vind ik zijn specials zo goed…dat is zo’n goeie televisie. Maar al snel leerde ik dat hij aan één special van 50 minuten soms 3 jaar heeft gewerkt… Als ik wat ik had opgenomen op drie jaar tijd had kunnen condenseren naar vijftig minuten, had ik ook echt een heel hoog niveau kunnen bereiken qua materiaal. Maar ik moest op vier maanden tijd vierenhalf uur bruikbare effecten bij elkaar krijgen. Dat is gewoon een verschil in budget. Dat zijn allemaal dingen waar je rekening mee moet houden. Als ik opnieuw iets zou doen, zou ik daar op voorhand heel duidelijke afspraken over willen maken. Dat je echt goeie ideeën hebt, op voorhand goed weet wat je wilt doen en dat je op het einde niet zit te puzzelen. Er zijn een aantal zaken die ik compleet anders zou doen en een aantal zaken waar ik echt wel heel tevreden en trots over ben.

Noem zo eens iets van de hele reeks waarvan je zegt, dat was cool, dat vond ik echt wel heel goed. Heb jij zo’n favoriet van je hele tv-carrière?

Ja, er zijn er wel een paar. Een moment dat ik me herinner, in het allereerste seizoen, waar ik heel blij mee was, was een truc waar ik een handtas van een toeschouwer had geleend en die in een taxi had geplaatst. Dan was die taxi weggereden en dan verscheen er een tweede taxi…met daarin diezelfde handtas. Ik had daar echt op gehamerd, dat moest in één shot gebeuren. Je mag daar niet in knippen. Dat is heel moeilijk te doen, dat is niet eenvoudig. Maar dat was zo’n eerste moment dat dat echt gelukt was. Ik weet nog, we hadden die opname gedaan en ik was zenuwachtig, was het gelukt of niet. Maar ik keek op de camera naar de beelden en dat was exact hoe ik het in mijn hoofd had gezien op voorhand. Dat is het shot dat ik wou. Dat was zo’n eerste moment, maar er zijn er wel meer.

Dat was inderdaad een speciaal moment en een straffe truc. Ik herinner me dat daar – vooral in de goochelwereld - heel veel om te doen geweest is. Want alle goochelaars hadden zoiets van: “No way!”. Is dat ook zo’n verhaal waarvan je zegt, dat is omdat ze verkeerd denken, want het is wel praktisch doenbaar? Ik denk het wel. Dat is een principe dat ik daar in elkaar heb gestoken en voor de eerste keer heb uitgetest. Er is veel over nagedacht. Dat is ook een evolutie van een principe of van een truc waar je op blijft voortbouwen. Door de jaren heen heb ik daar meerdere keren gebruik van gemaakt. Oorspronkelijk een heel eenvoudig ideetje, maar zelfs in liveshows heb ik hetzelfde principe al gebruikt. Dat geldt voor veel zaken die we voor tv hebben gedaan en die ik heb kunnen vertalen naar theater. Zonder te verklappen hoe het werkt - maar waarschijnlijk zal je wel een idee hebben hoe het werkt als je het een paar keer bekijkt - als je die mensen opbelt en je vraagt wat ze hebben meegemaakt, dan gaan ze die truc beschrijven zoals je het op tv hebt zien gebeuren.

Nog een tweede voorbeeld? Onlangs heb ik nog een opname gedaan in eigen beheer, in London en niet voor VTM. Een card-to-pocket-truc met een eigen camera, die staat op mijn Instagram, denk ik. Ik zou dat in feite veel meer moeten doen, af en toe wat filmpjes posten, maar bij deze opname dacht ik: “Dat is té leuk om niet te delen.” Dat werkte perfect. Gefilmd in één shot met hele sterke reacties. Die reacties zijn sterk. Het is live sterk.

Het is op tv sterk. Maar als ik dan de comments bekijk, dan zeggen ze heel vaak: “Het is te goed, het is fake.” Dan denk ik: “Waarom zou ik blijven die trucs verbeteren en zo onmogelijk maken?”

Ik maak wel een onderscheid of dat soort opmerkingen komen van leken of van goochelaars. Want ik maak bij dat soort opnames geen gebruik van traditionele technieken. Voor tv heb je andere mogelijkheden en dan denk ik dat net goochelaars daarover vallen. Omdat ze zo gewoon zijn, dat je die klassieke technieken gebruikt.

Dat is inderdaad ook wel een vraag die ik zeker wou stellen. Want met de middelen die je hebt op tv, doe je gigantisch knappe dingen. Is het dan niet moeilijk om even sterk over te komen in de zaal? Want als de mensen je op tv in een kartonnen doos zien kruipen, dan vliegt er een auto door die doos en je zit plots in die auto…en ze komen in de zaal en zien dan kaarttrucs…. Verwacht het publiek daar geen andere dingen van Nicholas? Ik denk het niet. Ik denk dat het live anders binnenkomt. Ik moet toegeven, aanvankelijk zat ik daar wel wat mee in. Dus ik had in mijn eerste tournee zo’n paar grote trucs gestoken omdat ik inderdaad zelf ook dacht dat het een beetje in verhouding moest zijn. Ik moet uit de zaal gaan. Ik moet op het podium verschijnen. Er moet iemand zweven. Want die dingen gebeuren op tv. Maar dat zijn niet per se de sterke trucs of de trucs die echt impact hadden. Soms is het een kaartspel en een leuk scenario dat

echt impact heeft en de zaken die de mensen raken.

Dus door de jaren heen ben ik me meer en meer gaan focussen op de dingen waarvan ik weet dat het mijn eigen sterke punten zijn... Ik ben geen illusionist. Ik hou niet echt van die grootse dingen. Dus ik was het wat aan het forceren, had ik het gevoel.

Je bent razend populair geworden. Kon je hier in België nog gewoon over straat lopen? Of word je daar heel makkelijk in? Wel, tv is al aan het passeren in zekere zin. Er is meer en meer op sociale media en online aan het gebeuren. Maar het is wel een verdomd krachtig medium, moet ik zeggen. Het is krachtig, maar het is ook van korte duur. Mijn eerste seizoen had denk ik de meeste impact.

Het eerste en tweede seizoen dat ik had gedaan, dat was wel even schrikken. Toen ik op kot zat in Leuven. Het verschil tussen de week voor dat ik op tv kwam en de week daarna. Ik weet nog dat ik in mijn kot zat en het gevoel had dat iedereen mij nu kende. Maar toen dacht ik: “Je bent je dat maar aan het inbeelden. Ga gewoon naar de winkel. Dat gaat wel oké zijn.”

Dus ik stap naar buiten en ik stap nog geen vijf meter…of iemand begon van zijn terras te roepen naar mij. Dan zien mensen mij op straat en beginnen die mensen naar mij toe te lopen. Dan stonden er tien mannen rond mij en ik ben terug naar binnen gegaan (lacht).

Maar met de tijd neemt dat wel af – zeker in de periode dat je niet op TV bent - en het is niet dat ik er ooit echt zwaar last van heb gehad. En hier in Dubai ben ik helemaal een onbekende op straat.

Vanwaar dan toch die beslissing om naar daar te verhuizen?

Mijn vrouw en ik wilden beiden het avontuur aangaan en naar het buitenland trekken, maar naar waar dat was nog niet bekend. Maar ik ben ervan overtuigd dat we voor alles deadlines nodig hebben. Dus we hebben onze woning in België opgezegd, mijn vrouw haar werk opgezegd en met die ‘druk’ moes-

ten we er wel werk van maken. Voor mij waren zon en zee de enige voorwaarden, voor de rest maakte het mij niet veel uit. Portugal was een optie en Dubai zeker ook, maar omdat mijn vrouw hier in Dubai op korte termijn werk vond is het dat geworden.

Bemoeilijkt dat je werk niet met je team hier in ons land? Wel, ik heb van tevoren goede afspraken gemaakt met het team over de perioden dat ik in het land ben en wanneer we de tournees doen, maar ik moet jammer genoeg ook heel wat opdrachten weigeren. Ik heb in België natuurlijk heel wat opgebouwd en ben zeer dankbaar als ik in een theaterzaal mag staan

– dat zijn fantastische omstandiigheden om te mogen optreden – dus ik probeer ook alles in het werk te stellen om dat te kunnen blijven doen. Dus ik weet dat het een groot risico is, want hier in Dubai is het echt terug vanaf nul beginnen, maar dat is ook net de uitdaging en het doel. Je kan uit ‘veiligheid’ ergens in berusten en blijven plakken maar uit comfort een nieuwe uitdaging uit de weg gaan ligt niet in mijn aard.

Dan wens ik je heel veel succes met alles wat je verder onderneemt en we zien elkaar nog wel eens tijdens één van je volgende tournees!

Intussen zijn we al enkele weken verder, maar editie 2024 van Blackpool was naar mijn gevoel een echte topper. Toch waren er ook enkele minpunten en zaken van kritiek. We nemen u graag mee op een leuke wandeling in woord en beeld door het ‘congres der congressen’. Grote dank ook aan John Van Der Lely voor het mogen gebruiken van enkele ‘smakelijke’ passages uit zijn online verslag.

“Overweldigend!” Dat was het woord dat we het vaakst hebben gehoord, zowel van geroutineerde bezoekers als van mensen die voor de allereerste keer op dit congres waren…en dat waren er best wat. De dealers, de lezingen, de shows, de locatie, het aantal bezoekers… indrukwekkend. Met niets te vergelijken eigenlijk, want als vaste bezoeker van Magic Live in Las Vegas kan ik enkel maar concluderen…er is maar één Blackpool.

was een feestje

Met meer dan 4000 bezoekers is het moeilijk, zoniet onmogelijk, om voor iedereen goed te doen en iedereen tevreden te stellen. De grootste ‘klacht’ was dat je veel moest kiezen… en kiezen is altijd verliezen. Een overweldigend programma met voor elk wat wils, maar vaak tegelijkertijd geprogrammeerd. Dus als iedereen een bepaalde lezing, show of artiest wou zien, dan liep het vast. Ik zie een congres als Blackpool eerder als een groot buffet, waaruit je kan kiezen, maar je kan niet van alles proeven. Maar als je lievelingsgerecht op is voor jij aan de beurt bent is het natuurlijk balen.

Wel leuk om zien was dat de (sanitaire) infrastructuur van de Winter Gardens (eindelijk) een serieuze upgrade heeft gekregen. Deftig en proper, we waren anders gewend.

De imposante ballroom stond weer afgeladen vol met dealers en ook enkele aanpalende ruimtes werden nog voorzien voor standhouders. Een feest voor het oog en een ramp voor de portefeuille. Wat er te zien was aan blikvangers en nieuwigheden leest u verder in de speciale editie van ‘gewikt en gewogen’. Persoonlijk heb ik mijn

tijd haast uitsluitend doorgebracht bij de shows, de dealers en de wedstrijd voor familie-entertainer van het jaar. Lezingen zie ik liever in beperkte kring - zoals bij onze eigen ESCA-lezingen - dan in een zaal met soms meer dan 1000 toeschouwers. Gelukkig heeft John Van der Lely wél een aantal andere events en lezingen kunnen meepikken voor ons.

Close-up gala

Het close-up gala werd geopend door Michael O’Brien. Eigenlijk zagen we allemaal bekende routines zoals ‘oil and water’ en ‘out of this world’, maar dan met speciale kaarten met onder meer biermerken en Pokémon. Het eindigde met een chopcup routine en eigenlijk was het allemaal niet zo indrukwekkend.

Kyle Purnell was de tweede in de rij, een Penn and Teller Fooler en een hele energieke kerel. Dit was veel leuker om te zien, met onder meer calculator cards en een leuke ‘any card at any number’. Toch was dit ook nog van een niveau dat we schandalig genoeg na een aantal jaar Blackpool al normaal beginnen te vinden. Dat veranderde bij de volgende deelnemer.

Bernardo Sedlacek was van een heel ander kaliber, dat begon al toen hij vroeg wie hem wilde helpen en vervolgens ál die mensen op het podium haalde. Voor hen werd het toen écht close-up. Vooral zijn finale was echt briljant, het leek fout te gaan en zijn redding was “Je kan de laatste kaart nu omdraaien, maar je kan hem ook terug in het deck steken…. dan blijft de uitkomst voor altijd een mysterie”…

en toen liep hij van het podium af. Na enig twijfelen draaide de toeschouwer toch maar de kaart om en het klopte, echt een geweldig moment waarna Bernardo natuurlijk even terugkwam om zijn applaus in ontvangst te nemen. Dat mocht ook wel want het dak ging er af!

De laatste in het close-up gala was Danny Goldsmith, wat zullen de munt-goochelaars balen als ze dit gemist hebben zeg! We hebben de afgelopen jaren al heel veel gezien maar zoiets nog niet eerder. Bijvoorbeeld hoe hij munten op at en een jumbo-coin in zijn borstzakje deed, terwijl hij geen borstzakje had! Ik kan me geen enkele muntgoochelaar herinneren waarbij ik gelachen heb, maar deze moet je gewoon echt gezien hebben. Een staande ovatie sloot het close-up gala dan ook af.

Shoot Ogawa en eerste galashow Shoot herinnerde ik me van zijn

FISM-act in Canada, briljant met munten die in lepels veranderden, maar ik kon me niet voorstellen dat dit een uur kon boeien. Man, wat zat ik ernaast! Een geweldige show van een vakkundige performer, af en toe geloof je je ogen niet en zijn teksten die - als ik ze opschrijf - arrogant zouden lijken, maakten het hilarisch.

Een hele hoge ‘likeability’! Iedereen zat met open mond naar zijn versie van het ringenspel te kijken.

Diezelfde vrijdagavond kregen we een geweldige galashow te zien die begon met een danseres die op miraculeuze wijze verdween en vervolgens met Miki Dark die met een levensgrote guillotine Craig Petty letterlijk een kopje kleiner maakte. Helaas had hij pech met een mechanisch deel van zijn tweede act, maar hij blijft natuurlijk onze held!

Presentator van dienst was John Kimmons die onder andere met zijn buikspreekact erg goed scoorde. De bartender act van Adrian Quillian blijft spetterend, letterlijk vuurwerk! Vervolgens onder meer een jongleer-act met ballen die een eigen leven gingen leiden - ze leken wel met helium gevuld - door Rémi Lasvenes. Onmogelijke dingen gezien, helemaal geweldig! De blinddoekact van The Clairvoyants blijf je automatisch vergelijken met Rob & Emiel en hoe mooi ook, ‘wij’ zijn sneller en beter gewend. De act duurt ook redelijk lang en na een tijdje heb je het wel gezien. De finale was Kim Young Min, het ‘zandmannetje’, dit blijft in één woord fantastisch om te zien, een welverdiende staande ovatie.

Miki Dark maakte Craig Petty een kopje kleiner

Shoot Ogawa

Een welverdiende staande ovatie voor de fantastische kim Young Min

The Bearpit

De formule van ‘the bearpit’ is even simpel als slim, het publiek zit aan tafels en diverse close-up performers wisselen steeds van tafel. Ditmaal niet, de belangstelling was te groot, in één grote zaal waren slechts 4 tafels geplaatst met een gigantisch aantal stoelen en de artiesten werkten zonder versterker en camera. Met andere woorden, echt geen moer te zien en geen woord te verstaan. Tijdens het optreden van de tweede performer zijn we weggelopen, op de gang stonden mensen te wachten tot ze naar binnen mochten want de zalen hebben een maximum capaciteit die strikt gehandhaafd wordt. Iedereen die vroeg waarom we wegliepen (meerdere mensen overigens) kregen te horen dat er op deze manier niets aan is, het is gewoon zonde om mensen hierop te laten wachten.

Dat was de ergernis van velen, niet het feit dat er gehandhaafd wordt, maar dat de belangstelling door de organisatie echt onderschat is. Mensen staan heel lang in de rij voor hun favoriete artiest om vervolgens te horen dat er geen plek meer vrij is. Erg vervelend, zeker omdat de meeste performers maar één lecture geven. Dat moet eigenlijk volgend jaar écht anders, zoniet wordt dit congres slachtoffer van haar eigen succes!

Jyoti Supernatural

Een echte blikvanger en één van de meest besproken performers was Jyoti Supernatural, een waanzinnige street performer waar je naar kon blijven kijken. In de wandelgangen van het congresgebouw zorgde hij voor uitzinnige mensenmassa’s om hem heen, wanneer hij stokken deed zweven, glazen ballen manipuleerde en balanceerde terwijl zijn ogen van kleur veranderden en hij ook nog eens indrukwekkende acrobatische toeren uithaalde en voorwerpen deed zweven, héél bijzonder.

Mac King rules

Zaterdagavond was het dan de show waar velen op zaten te wachten: Mac King, een naam die ik eigenlijk volledig in hoofdletters moet schrijven want het was echt fenomenaal. De headliner van het

De veelbesproken

Jyoti Supernatural

congres met zijn volledige Las Vegas show, compleet met tent, goudvis en een (geleende) cavia. Alleen al de reactie van werkelijk de hele zaal op “Howdy, I’m Mac King” was geweldig, naar mijn gevoel een minutenlang applaus moet er toch voor gezorgd hebben dat Mac King wat druk voelde, de verwachtingen waren nogal groot.

Maar die verwachtingen werden absoluut ingelost, alle Blackpoolgangers hebben een show gezien om niet meer te vergeten, zeker niet voor Karim die het podium op werd gehaald. Ook al heb je deze show al eens eerder gezien, het blijft de moeite waard. Beter dan dit zou het niet meer worden, maar toch lieten we ons verleiden om

nog even naar een late night show te gaan kijken van Jack Gleadow… maar langer dan 15 minuten hebben we dat niet volgehouden. Hij deed wat imitaties en toen hij David Copperfield nadeed en in zijn blote kont de maan zou laten verdwijnen hielden we het voor bekeken, dit soort kinderhumor is alleen leuk als je stomdronken bent.

Mac King bracht zijn volledige Las Vegas show

Tweede close-up gala en enkele lezingen

De eerste artiest van het tweede close-up gala was Paul Richards, die man zit vol energie en zijn optreden was heel verhalend, erg leuk om te zien. Het begin van Cameron Francis was flauw maar vervolgens liet hij alles door de toeschouwers doen, volledig hands-off en dat was indrukwekkend. David Regall vulde zijn 10 minuten heel leuk in, waarbij David ‘The Power’ over gaf aan twee toeschouwers die vervolgens zichzelf verbaasden. Wat een geroutineerde performer dit, een topper.

De laatste in de rij was een vrouw, Anne Deguzman, een P&T Fooler. Een demonstratie cardistry, vervolgens Sudden Deck waarvan ze nu ongeveer een kwartier wist dat dit een David Regall effect is en eindigen deed ze met een effect met een rekenmachine met als uitkomst de datum en exacte tijd.

Mega Talk Mac King Er werd door velen uitgekeken naar de megatalk met Mac King, die toegaf toch best zenuwachtig te zijn geweest tijdens zijn show hier in Blackpool. Een geleende cavia die niet steeds deed wat hij moest, een aflopend podium, een door een ander gekochte vis (zou de maat wel kloppen) en dat soort zaken zorgden voor korte nachten. Op de één of andere manier was de talk minder leuk dan verwacht, de anekdotes over onder meer de periode met Lance Burton waren geweldig, maar het aantal anekdotes had best nog wat uitgebreider mogen zijn. De talk werd afgesloten met een aankondiging dat er gesigneerde posters verkocht zouden worden aan £ 10,- per stuk, maximaal 4 posters per persoon. Dat resulteerde in een gigantische rij en een zeer geduldige Mac King die meer dan twee uur lang gewillig op de foto ging en posters signeerde.

Mat O’Neil…om te onthouden Een heel aparte lezing was die van Mat O’Neil, 22 jaar en gezegend met een goed geheugen. Tijdens zijn show, die drie keer werd opgevoerd, vertelde hij dat hij tijdens zijn lezing zou leren hoe je namen kunt onthouden. Dat vonden we intrigerend en de lezing was dan ook groots! Hij begon met een

MEGA talk met Mac King

Adrian Quillian

Rémi Lasvenes

verhaal waarin hij na een ‘8 card revelation’ van de toeschouwers geen complimenten kreeg over de truc, maar over het feit dat hij van alle 8 deelnemers de namen had onthouden. Daar besloot hij iets mee te gaan doen en het resultaat was verbluffend. Iemand vroeg of hij wist van wie het wereldrecord namen onthouden is en dat wist hij inderdaad: 218 namen in 15 minuten, een vrouw uit Pakistan…. maar hij wist haar naam niet meer :-)

The end is near: slotgala Blackpool netjes samenvatten gaat dus niet, er is te veel te beleven en iedereen beleeft het anders. Het slotgala was leuk maar geen echte topper. Vaak wordt er een grote artiest geboekt om het congres met een knaller af te sluiten, maar dat was dit jaar niet het geval. We herinneren ons een briljante opening door Ikeda Yosuke, de ‘Hello’ act, knap getimed op muziek. Toch ook hier verdeelde meningen want volgens iemand aan de bar na afloop was dat geen goochelen maar gewoon bordjes omdraaien. Verder zagen we een buiksprekende of eerder ‘buikzingende’ operazangeres (héél sterk), Shoot Ogawa met zijn Fism act, Raymond Crowe met zijn zwevend jasje en de flexibele metalen buis waarin hij de hoogte ingaat, Alain Simonov wiens effecten te petieterig waren voor deze grote zaal, het Montreal Trio liggend op een zeil met een topcamera en zo op een hilarische manier heel wat magische klassiekers in beeld brengend, kortom… weer te veel om op te noemen.

Elke jaar is het een opdracht om een beeld te geven van wat Blackpool te bieden had, maar gezien de impact en de grootte van dit congres wilden we jullie de hoogtepunten en enkele mooie foto’s toch niet onthouden. Er waren dit jaar héél wat landgenoten van de partij maar één gouden raad, spaar een beetje en ga volgend jaar gewoon lekker mee! Van 14 tot 16 februari 2025! Voor deze editie werden alvast échte VIP-tickets aangeboden die de wantoestanden van dit jaar moeten verhelpen, maar wie daar nog gebruik van wil maken is er alvast aan voor de moeite want die waren allemaal in minder dan een half uur uitverkocht.

Yosuke

Celia Muñoz

Ryland - zoon van Craig Petty

Doble Mandoble Rafael

De Presidenten van NMU en BMF samen op de foto

Jonas De Bruyn

Martijn Spaepen

Baptiste Baranyai

Kurt Demey

Tim Oelbrandt

Showcase

10 jaar BMF gevierd met diner en show

Cc de factorij te Zaventem was zaterdag 30 maart “the place to be” voor iedereen die iets met goochelen te maken heeft. De Belgische Magische Federatie bestond immers 10 jaar en dat werd gevierd met een lekker diner en een gevarieerde show met heel wat prijswinnende artiesten.

De feestelijkheden werden ingezet met een gezellig diner in het “eetcafé de Factorij”. De gelukkigen die snel reserveerden konden genieten van een lekkere maaltijd in combinatie met een vleugje magie gebracht door drie van de vier Belgische Kampioenen Close-Up: Martijn Spaepen (Belgisch Kampioen Close-Up 2018), Jonas De Bruyn (Belgisch Kampioen Close-Up 2022) en Baptiste Baranyai (Belgisch Kampioen Close-Up 2023). Patrick Kurota (Belgisch Kampioen 2017) kon door omstandigheden niet aanwezig zijn, maar Patrick geeft op 15 juni tijdens de BMF-tweedehandsbeurs een niet te missen lezing.

De organisatoren mochten eveneens hun Nederlandse vrienden van de NMU verwelkomen. Voorzitter René Laurent en secretaris Peter Van Dam kwamen uit het verre Nederland om hen proficiat te wensen. Het deed voorzitter Jean-Paul Mertens zichtbaar deugd dat deze mensen erbij waren. Er werd gelachen, gedronken, gegeten en gegoocheld. Gezelligheid troef en dat was nog maar het begin van de avond want toen moest de show nog beginnen.

In de foyer zorgde crooner Mister MoLoTov vóór aanvang van de show alvast voor sfeer met zijn muziek. Van het restaurant ging het naar de mooie theaterzaal van cc de factorij waar heel wat goochelaars reeds een plaatsje hadden ingenomen. De goed gevulde zaal kreeg waar het voor gekomen was: show, humor, mentalisme, illusies, manipulatie, en glitter en glamour.

Voor deze jubileum-editie werd er enkel beroep gedaan op Belgische goochelaars. In eerste instantie alle Belgisch Kampioenen van de voorbije jaren aangevuld met meer Belgische toppers. Het kon dus niet anders dan een top-avond worden.

Rafael was Master of Ceremony en dit deed hij met verve in zijn gebruikelijke ludieke en humoristische stijl. Showcase opent de show met een geweldig dansnummer “The greatest show”. Doble Mandoble, Europees kampioen en Vicewereldkampioen brachten hun hilarische act “Les anneaux indomptés”. Echt geweldig! Een goed voorbeeld hoe je met weinig materiaal een geweldige act kunt maken. Het samenspel tussen Luis en Miguel is gewoon subliem.

Cliff Selim, Belgisch Kampioen 2019, bracht voor de eerste keer zijn vernieuwd manipulatienummer. Een heel mooie en moeilijke act, tot op de seconde getimed op muziek, gewoonweg schitterend goochelen. Met

deze nieuwe act zal hij in de toekomst zeker nog schitteren op heel wat podia.

Rafael met zijn gekende humor hield het publiek bezig tot Hans Davis zijn podium was opgesteld. Je ziet onmiddellijk dat deze Belgische Handshadow artiest écht wereldtop is. Nadat Rafael wist te ontsnappen uit zijn dwangbuis mocht hij Doble Mandoble aankondigen met hun tweede act van de avond: “Methamorphosis”. Ook weer zeer humoristisch gebracht en ook dat vond het publiek weer geweldig.

Tijdens de pauze stond Mister MoLoTov opnieuw paraat in de Foyer waar een gezellige sfeer hing. Tim Oelbrandt, Belgisch Kampioen 2023 mocht deel 2 openen met zijn winnende “Spirals”. Dit is echt een nummer waar de toeschouwer in de droomwereld van Tim meegezogen wordt. Heel speciaal. En als je denkt dat ze alleen in Parijs de French Cancan kunnen dansen dan heb je het mis, want Showcase bracht een schitterende versie van deze iconische dans.

Een verwijzing naar het 10-jarig jubileum van BMF kon natuurlijk niet ontbreken en dat deed onze MC Rafael op een zeer originele manier met een ballon die steeg en daalde, wanneer Rafael er helium uit zoog en Happy Birthday zong. Vervolgens ging het gordijn open en zagen we een heel mooi podium, de setup van Kurt Demey, Belgisch kampioen 2017. Hier zit echt wel wat werk achter en de finale is gewoonweg grandioos, de voorspelling staat gewoon gebrand in de planken van de bank die altijd zichtbaar op het podium staat.

Na het serieuzere werk van Kurt Demey zorgde Rafael weer voor wat humor met zijn hilarische “Chapeaugraphy”. Mooi gebracht op muziek en tot in de puntjes afgewerkt.

Het klapstuk van de avond kwam van Doble Mandoble met hun “Sweet Home” act. Het magische universum van Doble Mandoble neemt ons mee naar een niet al te verre toekomst waarin de mens de slaaf is geworden van zijn eigen technologie. Dit is een meesterwerk vol met nieuwe en opvallende illusies. Vernieuwend, poëtisch, spannend. Met dit nummer werden ze in 2021 Europees kampioen illusies FISM in Manresa en tweede bij de wereldkampioenschappen FISM in Quebec 2022.

Met een laatste dans van Showcase kwamen we tenslotte aan het einde van een schitterende avond. Rafael, die het fantastisch deed als master of ceremony maar ook de regie van de show in handen had, riep alle artiesten nog eens op het podium.

Marleen Sterckx, Algemeen Coördinator BMF

DE GOOCHELAAR ACHTER DE AFFICHE Philippe De Bischop

Net als vele anderen, hou ik enorm van de pracht en praal van oude goochelposters. De rijk geïllustreerde litho affiches moesten het publiek op voorhand laten watertanden van de voorstelling die hen te wachten stond. Ook vandaag de dag zijn ze nog steeds een streling voor het oog. Maar wat is het verhaal van de mensen die erop sieren? Aan het begin van de 20ste eeuw publiceert de Brusselse drukkerij Marci een affiche van Ph. De Noran and Datura. Een affiche die regelmatig op een veiling of in een winkel terug te vinden is. Een naam waarover internationaal weinig geweten is, maar voor de Belgische goochelkunst toch van belang is geweest.

Om het raadsel van deze mysterieuze goochelaar te ontsluieren, moeten we beginnen bij zijn echte naam: Philippe De Bischop. Veel werd er doorheen de jaren nog niet over hem geschreven, met uitzondering van een korte biografie door Victor Farelli in the Sphinx van juli 1950. Alle zaken die nadien over hem uitkwamen, zijn allemaal gedestilleerd uit Farelli ‘s artikel. Mogelijke onnauwkeurige informatie uit deze publicatie werd zo doorheen de jaren foutief overgenomen waardoor we genoodzaakt zijn aan de basis te beginnen.

Collectie: Kobe Van Herwegen

Volgens zijn geboorteakte werd Philippe Albert De Bischop geboren op 7 mei 1880 in Waver nabij Brussel. In zijn latere huwelijksakte staat dat hij de oudste wettelijke zoon is. Enige info over eventuele broers of zussen is vandaag de dag moeilijk te achterhalen.

Amper twee maanden voor zijn 14de verjaardag overlijdt zijn vader, een jaar later verliest hij ook nog zijn moeder. Als vijftienjarige gaat De Bischop voortaan als wees door het leven. Of hij in deze periode reeds met de goochelkunst in aanraking komt is niet geweten. Wel is duidelijk dat hij uiteindelijk als commercieel bediende aan de slag gaat en op 6 juni 1901 met Laure Pauline Henriette Stallaerts in het huwelijksbootje stapt. Haar beroep is naaister, haar man staat achter de toonbank van een winkel. Oorspronkelijk wonende in Waver, verhuist het jonge echtpaar al snel naar de Nieuwstraat nr. 30 in Antwerpen waar De Bischop in een grootwarenhuis aan de slag gaat. Werkzaam op de muziekafdeling leert hij als autodidact verschillende instrumenten te bespelen. Zo zal hij herinnerd worden als een buitengewoon begaafd muzikant. Later, in 1910, is hij zelfs op enkele platen van de société Le Parlophone te horen als accordeonist.

Op 27 maart 1902 viert het jonge echtpaar de geboorte van hun dochter Virginie Porphyre Anne De Bischop. Het geluk in het jonge gezin is compleet. Maar al snel verplaatst De Bischop zijn focus van zijn dochter naar de magische wereld. Omstreeks 1905 probeert hij het als semi professional waar te maken. Zo is hij onder andere terug te vinden in het kermistheater van de ouders van Suzy Wandas. Dankzij een affiche van januari 1908 komen we te weten waaruit zijn avondvullend programma bestaat. Deel 1: manipulaties met kaarten, ballen en diverse salon trucs. Deel 2: Le Souper du Diable. Een effect dat Suzy Wandas later met het Wanda trio van hem zal overnemen onder de noemer Le Souper

Fantastique. En deel 3: zijn paradepaardje; La Chambre Mystérieuze, waarin hij met zijn muzikale talent verschillende instrumenten bespeelt zoals de viool, mandoline, accordeon en fluit.

Zijn carrière maakt pas echt een vlucht als hij later dat jaar kennis maakt met de Franse goochelaar Arthur Beudin (1856 -1912), die onder zijn artiestennaam Burton in geen tijd furore maakt in de Belgische hoofdstad, Brussel. De Bischop gaat bij hem in de leer en verhuist naar alle waarschijnlijkheid omstreeks deze periode terug naar Brussel om zo makkelijker lessen bij zijn leermeester te kunnen volgen.

Langzaam stijgt zijn naam en faam waardoor De Bisschop een eerste litho affiche laat ontwerpen bij T. Felt Frères Anvers. Centraal siert zijn portret onder de noemer ‘illusionniste moderne’, er rond zijn vier taferelen uit zijn voorstelling terug te vinden. Van La Chambre Mystérieuze of zijn muzikale capaciteiten ontbreekt op deze affiche elk spoor. Deze etaleert hij voortaan onder zijn tweede artiestennaam Bel Kassem. Samen met zijn assistent Kadour, die een meester in het fluiten is, brengt hij een oriëntaals geïnspireerde act waarin muziek de bovenhand krijgt: viool, gitaar, banjo of mandoline passeren allemaal de revue. Ook voor zijn nieuwste creatie laat hij bij zijn vertrouwde drukkerij een weelderige affiche maken. Het gebruik van verschillende artiestennamen zijn op dat moment voor hem een noodzaak om in het kleine land als België diverse malen op dezelfde podia te kunnen staan.

Met beide acts treedt De Bischop naast België ook nu en dan in Frankrijk op. Het gaat hem voor de wind, en niet veel later is hij ook in de grotere zalen terug te vin-

den. Zoals het Brusselse Eden Theatre waarin hij in mei 1908 debuteert of het Casino de Montmartre in Parijs. Wanneer zijn leermeester Burton onverwacht door een infarct verlamd wordt, neemt De Bischop al diens optredens over. Na Burton’s dood op 2 juli 1912 komt ook het goochelmateriaal in zijn handen. Zijn voorstelling wordt een feest voor het oog en het geluk in zijn carrière lacht hem toe. Amper een jaar later lijkt zijn doorbraak in Parijs een feit, maar de Eerste Wereldoorlog gooit roet in het eten. De Bischop is verplicht om alle buitenlandse contracten op te zeggen en enkel nog optredens in België aan te nemen. Ook de assistent Kadour verdwijnt uit zijn act. Een artistiek dispuut? Een solo carrière? Of opgeroepen voor de oorlog om uiteindelijk aan de frontlinie om te komen? Sommige zaken zullen voor altijd een raadsel blijven.

Gedurende de oorlogsjaren laat De Bischop zijn oriëntaals pseudoniem achterwege om tegemoet te komen aan de patriottische idealen van het publiek. In deze periode staat hij voornamelijk met zijn eigen naam op het podium. In september 1917 verschijnt ‘le magicien Arabe’ Bel Kassem, inmiddels zonder Kadour, uitzonderlijk voor een laatste keer op het toneel in Luik. Nadien is er geen spoor meer van hem terug te vinden.

Wanneer na vier jaar de oorlog afloopt, zoekt De Bischop wederom een originele insteek om het publiek in vervoering te brengen. Zijn nieuwe pseudoniem Ph. De Noran is geboren. De afgekorte versie van zijn voornaam Philippe is nog steeds aanwezig, zijn achternaam geeft hij terug een oriëntaals tintje. Ook ditmaal staat hij niet alleen op het podium, maar siert aan zijn zijde de mysterieuze Datura. Hoewel het aannemelijk is dat Datura een pseudoniem is voor zijn vrouw, staat in het latere ‘in memoriam’ van De Bischop te lezen dat hij vlak

Collectie: Frédéric Tabet

Collectie: Kobe Van Herwegen

voor de eerste wereldoorlog een zekere Eliane Datura leert kennen: ‘Ze laat haar zangcarrière achter om zijn partner én echtgenote worden.’ Heeft De Bischop zijn vrouw en kind achtergelaten en het geluk gevonden bij een nieuwe partner? Het is een bewering die ook L’escamoteur van mei 1962 doet; ‘Zijn tweede huwelijk geeft hem de kans om gedachteoverdracht en mnémotechnie op te voeren. Zijn vrouw behaalt overal succes, onder de namen van Madame Eliane en Amma’ Een huwelijks akte met zijn nieuwe vrouw is op de dag van vandaag nog niet gevonden, een scheidingsakte van zijn eerste vrouw wel. Gedateerd op 29 juli 1922, de reden van scheiding is niet aangegeven.

Net als bij zijn vorige voorstellingen laat De Bischop terug een poster ontwerpen, ditmaal bij de Brusselse drukkerij Marci aangezien zijn vertrouwde drukkerij op het einde van de Eerste Wereldoorlog werd opgedoekt. Hij wordt hierop geflankeerd door twee dames. Zijn nieuwe en oude liefde? Of siert ook zijn 17-jarige dochter erop? In plaats van het gebruikelijke Franse onderschrift, kiest hij ditmaal voor de Engelse taal. De Angelsaksische invloed heeft gedurende de oorlogsjaren duidelijk een stempel achtergelaten. Toch zijn het voornamelijk zijn internationale ambities die voor de Engelse taal doen kiezen. Bij Moody Brothers in Birmingam bestelt hij daarom ook nog twee extra posters. Een langwerpige stockposter van de duivelshoofd met slang errond en een full size portret van hemzelf. In het grootst siert op beide affiches Ph. De Noran & Co.

planken. Vandaar dat er menig affiche van Ph. De Noran de tand des tijds heeft doorstaan aangezien ze al snel in een kast worden opgeborgen.

Wanneer Elaine Datura terug aan de beterhand is, houdt ze het goochelen voor bekeken en wordt ze een zeer gewaarde muzieklerares in Brussel. Hoewel De Bischop amper de Engelse taal beheerst, ontfermt hij zich over de vele buitenlandse goochelaars die Brussel aandoen. Het is zijn manier om van de laatste nieuwe ontwikkelingen en goocheltrucs op de hoogte te blijven, aangezien hij niet in staat is Engelstalige vakbladen of goochelboeken te lezen. Nog steeds is hij op diverse kleinere podia terug te vinden. Als salon goochelaar oogst hij vooral succes met zijn perfecte uitvoeringen van de linking rings, de magische tamboerijn, de biljartballen of het eierzakje.

Wanneer de Tweede Wereldoorlog uitbreekt, slinkt wederom het aantal optredens. Maar De Bischop blijft niet bij de pakken zitten. Hij start een kleine goochelwinkel en legt zich voortaan toe op het geven van goochellessen. Freddy Fah, Gérard De Bodt, Pierre Balister en vele anderen passeren zo allemaal bij hem de revue. Streng, maar met veel vakkennis, brengt hij hen de basis van de goochelarij bij.

Eén van hun eerste optredens vinden we in mei 1920 terug in het Antwerpse Lux theater: ‘Professor de Noran bijgestaan door Miss Datura, goochelaar, hypnotiseur en spiritist’. De nieuwe aanpak werkt en snel komt de droom om ook Nederland, Frankrijk en Noord Afrika te veroveren. Maar diverse bronnen geven aan dat De Bischop deze droom moeten staken wanneer Datura in 1924 ernstig ziek wordt en ze genoodzaakt zijn om terug naar België te keren. Het nieuws van de ziekte is in diverse artikels terug te vinden, een recensies of aankondigingen van eventuele optredens in het buitenland zijn nog niet terug gevonden.

Wat vaststaat is dat het pseudoniem Ph. De Noran and Datura geen lang leven beschoren is. Snel staat hij terug met zijn echte naam op de

Escamoteur 2024 - 1

Wanneer de vrede terug overwint, bundelen de goochelaars hun krachten en rijzen er in België her en der goochelclubs uit de grond. Zo is De Bischop een graag geziene gast bij The Antwerp Magic Table en is hij lid van Le Cercle de Prestidigitation de Belgique. In 1949 is hij één van de oprichters van een nieuwe goochelclub; Le Club Magique Belge, die zich ook aansluit bij The International Brotherhood of Magicians. RING No. 86 is een feit. Trots poseren alle leden voor een foto. Rechts zit de Philippe De Bischop als één van de oudste, links Suzy Wandas (1896-1986) die volop aan haar internationale carrière timmert. In het midden siert haar moeder, Elisabeth Wandas (1876 -1954), die tijdens de toekenning van haar titel dekenin van de goochelkunst bij Antwerpse goochelclub De Vlaamse Goochelaars van België bezwijkt en het leven laat.

De Bischop tekent op de vergaderingen van zijn club steeds present en weet nog steeds andere goochelaars met zijn kunsten te verwonderen. Voortdurend met het goochelen bezig, vult hij zijn dagen met het verbeteren van bestaande effecten. Ideeën die op regelmatige basis door Victor Farelli worden gepubliceerd in Hugards magic Montly. In april 1950 benoemt de goochelclub hem tot erelid en ‘Dean of Belgian Magicians’. Het beeldje van een goochelaar dat hem die avond overhandigd wordt, krijgt in zijn woning een ereplaats. Maar de hoogdagen van zijn professionele carrière zijn definitief voorbij. De weinige optredens die hij nog heeft gaan door in kleine achterzaaltjes en tonen maar een glimp van de grootmeester die hij ooit was. Om zijn optredens toch nog het nodige aanzien te geven, hergebruikt hij stukken van zijn oude de Noran and Datura affiches om zijn podium te decoreren.

In 1952 gaat hij officieel op pensioen. Een kleine tien jaar later, op 24 oktober 1961, overlijdt hij in Koekelberg nabij Brussel. Zijn weduwe blijft met een hoop antiek

Oprichting van de Belgian Ring 86 in februari 1949. Uiterst links: Suzy Wandas, tweede van rechts zittend: Philippe De Bischop. Centraal midden: Elisabeth Wandas.

goochelmateriaal en vele goochelaffiches achter. Het wordt allemaal overgenomen door Claude Isbeque (1929 – 2020) die onder zijn artiestennaam Klingsor de affiches vanaf 1963 zal aanbieden in zijn winkel en via diverse advertenties in L’escamoteur. Ook het antieke goochelmateriaal doet Klingsor uiteindelijk van de hand. Veel hiervan wordt overgenomen door Christian Fechner. Zo sieren in de catalogus van de veiling collection Christian Fechner van juni 2004 op pagina 69 de cups and balls van De Bischop. Ze worden gedateerd rond 1800 en zijn zodus naar alle waarschijnlijk overgenomen van de man die hem de basisgrepen van het vak leerde, zijn leermeester Burton.

Philippe De Bishop is zonder twijfel een goochelaar met menig mysterie. Vandaar dat we naast De Bischop, De Noran of Bel Kassem misschien zelfs nog een vierde pseudoniem aan hem kunnen toewijzen; Professor Alberto. Wanneer we een poster van deze goochelaar enige jaren geleden in handen kregen, begonnen we meteen een onderzoek. Zichzelf bestempelend als ‘wereldberoemde illusionist’ leek dit ons een koud kunstje, maar niets was minder waar. Nergens is iets over hem terug te vinden, met uitsluitsel van een artikel in Het Laatste Nieuws van december 1922: ‘goochelaar Alberto die met medium Mary vele toeren uitvoerde.’ Is professor Alberto de laatste vierde artiestennaam van Philippe De Bischop? We weten dat hij graag verschillende namen gebruikte en dat hij in het begin van de jaren ’20 zijn alter ego De Noran vaarwel zegt. Op de Alberto affiche staan duidelijk de woorden hypnotisme, magnetisme, medium en gedachtenlezing. Exact hetgeen we ook lezen in de recensie van mei 1920 over De Noran en Datura ‘goochelaar, hypnotiseur en spiritist’. Ook L’escamoteur van mei 1962 geeft over Eliane Dature aan; ‘Zijn tweede huwelijk geeft hem de kans om gedachteoverdracht en mnémotechnie op te voeren.’

Op de De Noran affiche sieren naast de goochelaar twee dames, exact als op de Alberto affiche. Zelfs hun kapsels liggen in dezelfde lijn. En last but not least: op de foto van een jonge Philippe De Bischop, gepubli-

ceerd bij zijn ‘in memoriam’ in Art et Illusion, 1961, zien we hem zonder snor, keurig in kostuum met witte strik en twee medailles op zijn borst. Exact hetzelfde als professor Alberto. Blijft de ware identiteit van professor Alberto voor eeuwig een raadsel? Of is het laatste mysterie van De Bischop eindelijk ontsluierd? Het onderzoek stopt nooit.

Kobe en Christ Van Herwegen

Collectie: Kobe Van Herwegen

CONGRESPROGRAMMA

ZATERDAG 14 SEPTEMBER:

- DEALER ROOM - 6 LEZINGEN

- INTERNATIONAL GALA

- AFTER PARTY « BIER EN FRIETJES »

ZONDAG 15 SEPTEMBER:

- DEALER ROOM - BRUNCH - 2 LEZINGEN

- PARLOUR SHOW

- ONE MAN SHOW

- MIDDAGSHOW

EERSTE ARTIESTEN

MARKOBI - LAURENT PIRON - DAVID STONE - ARTURO BRACHETTI - RUBI FÉREZ

MORTENN CHRISTIANSEN - ARTEM SHCHUKIN - NORBERT FERRÉ

TIM OELBRANDT - KURT DEMEY - DOBLE MANDOBLE - JAANA FELICITAS

OPÉRA POUR SÈCHE CHEVEUX - MAT O’NEILL

EN NOG VEEL MEER!

LOCATIE

Shoeing Gum (Michel Huot)

Op 28 maart kwam de Canadese Michel Huot bij ons een lezing geven en het werd een avond vol hoogtepunten. Het ene commerciële effect na het andere werd getoond en aangeleerd en het werd één van de meest bruikbare lezingen die we ooit hebben georganiseerd. Nadat hij ons had verteld dat we “gecharmeerd” zouden zijn door zijn ideeën maar dat hij ons geen onbegrijpelijke mirakels zou tonen, deed hij meteen het tegenovergestelde en blies ons omver met zijn Shoeing Gum als openingseffect. Trots en blij dat we dit hier met jullie mogen delen.

Effect: een speelkaart wordt gekozen en weer verloren in het kaartspel…maar dan ziet de goochelaar iets onder tafel of onder zijn stoel plakken…een stuk kauwgom. In plaats van dat weg te gooien plakt hij het stukje gom op de tip van zijn schoen. De goochelaar laat vervolgens het kaartspel in de lucht gooien en schopt doorheen de kaartenwolk (à la card sword). Eén kaart kleeft nu op de tip van zijn schoen, de gekozen kaart!

Benodigdheden

- white tack (herbruikbare kleefpasta)

- 2 ronde en sterke magneten

- verschillende types van vloeren gedrukt op papier

- een speelkaart

Het vloerdesign gekleefd op de achterkant van een kaart zal deze kaart op de grond camoufleren en verbergen, zelf van relatief dichtbij.

Voorbereiding

Hiervoor heb je ongeveer 5 minuten nodig. Je moet eerst beslissen wat de beste keuze is voor de vloer waarop je werkt, meestal is dat zelfs gewoon zwart. Knip het zwarte papier op het formaat van de speelkaart, neem dan je magneet en kleef die op de rug van de speelkaart, de kaart die je gaat forceren wel te verstaan. Daar bovenop plak je dan het vloerpatroon en zodra je daarmee klaar bent, heb je dus een kaart die er uitziet als een gewone kaart aan de voorzijde maar met een vloerdesign aan de achterkant en een magneet erin.

Wanneer je gaat optreden op een vloer die niet zwart is, bijvoorbeeld licht hout of een tapijt, ga dan naar Google images en zoek naar eenzelfde soort patroon. Als je op een grijs tapijt moet werken dan typ je inderdaad gewoon ‘grijs tapijt’ en drukt dat beeld af.

Kleef dat patroon niet gewoon op de zwarte rugzijde maar hang het vast met enkele puntjes white tack op de vier hoeken, zodat je het nadien weer kunt verwijderen en het zwart opnieuw kunt gebruiken.

(Opmerking: tijdens de lezing bij ons werkte Michel steevast met de zwarte kaart en plakte hier en daar stukjes zwarte Duct tape op de grond. Iets dat niet opvalt, op veel plaatsen gebeurt en een perfecte afleiding is voor de zwarte kaart die gewoon ergens op één van de stukken Duct tape kan worden gelegd.)

Neem nu een hoeveelheid white tack, ongeveer de hoeveelheid van een gebruikt stuk kauwgom, en plaats de andere magneet er in het middenin. Kleef dit ergens onder een stoel of tafel. Opgelet: zorg ervoor dat de magneet goed georiënteerd is zodat hij de andere magneet niet zal afstoten in plaats van aantrekken. Ik test dit altijd uit voor ik aan mijn voorstelling beging en merk de magneet dan om zeker te zijn met een stift.

Je kan de kaart ruimschoots van tevoren op de grond leggen als het een openingseffect is. Tijdens een langere show heb je momenten genoeg waarbij je dat kan doen zonder dat het opvalt.

Wanneer ik dat moet doen tijdens de voorstelling dan doe ik dat als volgt. De (speciale) kaart ligt de ganse tijd op mijn tafel en zodra de kaart is geforceerd, dan leg ik het spel kaarten bovenop de speciale kaart en neem alles samen op. Wanneer ik vervolgens onder de tafel of de stoel kijk en mij buk om de kauwgom te verwijderen laat ik de andere kaart gewoon op de grond vallen.

Zodra je het stuk ‘kauwgom’ hebt, plak het dan op de tip van je schoen en trek het een beetje open. Zorg ervoor dat het goed blijft zitten en dat de magneet in het midden zit. Spreid nu de kaarten open om te laten zien dat de kaart ongeveer in het midden zit. Terwijl je dit doet, zoek je de kaart op de vloer en breng je de tip van je rechterschoen erboven. Verdeel het kaartspel nu in twee delen, pak een helft in elke hand en gooi / schiet de kaarten in de lucht. Je kan dat ook laten doen door de toeschouwer als je dat vertrouwt. Tegelijkertijd beweeg je je linkervoet een beetje naar voren waardoor je rechtervoet automatisch met de punt op de grond komt en de kaart raakt. Trap nu met je rechtervoet in de lucht door de kaartenwolk heen en het zal lijken alsof de kaart uit de lucht werd getrapt. De illusie is nog mooier wanneer je onderweg een paar andere kaarten raakt die dan weg vliegen.

Wanneer dit gebeurd is spreid je je armen open, probeert op één voet in balans te blijven en huppel zo naar de toeschouwer toe.

“Is dit uw kaart?”

Draai je nu in de richting van de rest van de toeschouwers of de zaal, huppel in hun richting en zeg: “Dames en heren, dit is zijn kaart!”

Dit deel is voor mij net zo belangrijk als het trappen in de kaarten, het rond huppelen op één been om de kaart te laten zien is een belangrijke afronding van dit effect waar je heel wat plezier en succes uit zult halen.

Have fun!

Kinderen in het publiek, wat nu?

Een ander concreet voorbeeld is dat de goochelaar middenin een geavanceerde kaarttruc zit die mama en papa zeer aandachtig aan het volgen zijn, tot één van de kinderen roept: “Mama, ik heb honger” of “Ik moet pipi doen …”. Hop, de aandacht van mama (en papa) is weg van de goochelaar en alle aandacht gaat nu (terecht) naar hun kleine spruit …U begrijpt de situatie neem ik aan. Hoe kunnen we hier het best mee omgaan?

Mogelijke oplossingen:

Wie gespecialiseerd is in goochelen voor kinderen is meestal (en hopelijk) een kindervriend en heeft zijn programma daar perfect of afgestemd. Maar ook op andere feesten en evenementen zijn er soms kinderen aanwezig… en dat zorgt soms voor problemen. Vaak hoor of lees je opmerkingen van goochelaars die het niet zo begrepen hebben op kinderen… Dit gaat dan om goochelaars die voor volwassenen optreden – met een zaalshow of close-up – en dan plots geconfronteerd worden met jongere toeschouwers die hen overal volgen, vervelende opmerkingen maken of alle aandacht opeisen.

Zo las ik eens ergens volgende quote: “Bij een goochelshow zouden er altijd voorbehouden plaatsen voor de kinderen moeten zijn. Bijvoorbeeld in een andere zaal …”.

Of de Engelse goochelaar Mark Leveridge die zich ergens beklaagde over het feit dat hij bijvoorbeeld geboekt is voor tafelgoochelen (voor volwassenen) en dan bij een tafel komt waar er ook kinderen bij zijn, en de reactie van hun ouders is: “O, kijk kinderen, daar is een goochelaar voor jullie!”. Waarop hij zich dan min of meer verplicht voelt om te zeggen dat hij er in feite is voor de volwassenen en niet zozeer voor de kids.

Diezelfde Mark Leveridge heeft het ook over het feit dat - bij het tafelgoochelen waar er ook kinderen in het publiek zitten -die kinderen hem soms volgen van tafel tot tafel. Die hebben dus de trucs al meerdere keren gezien en kunnen soms storende opmerkingen maken. Bovendien is het een raar zicht om met een sliert kinderen achter je aan te lopen en zo bij een tafel te arriveren. Zijn oplossing is dan om zich even terug te trekken in de toiletten, daar een paar minuten te blijven, en dan weer tevoorschijn te komen, in de hoop dat het groepje kinderen is uiteengegaan.

Ik heb dat ook eens geprobeerd toen ik een sliert kinderen achter me aan had, … maar ze stonden er nog steeds toen ik het toilet buitenkwam … Ik heb het dan maar anders opgelost (zie verder).

1) Probeer altijd een truc geschikt voor kinderen op zak te hebben. Ik had bijvoorbeeld steeds een leuke paddle-trick op zak (konijntje dat uit een goochelhoed tevoorschijn komt).

2) Ook als je geen specifieke truc geschikt voor kinderen bij hebt, kan je altijd heel gemakkelijk een kind erbij betrekken (zodat het zich niet ‘het vijfde wiel aan de wagen’ voelt), bijvoorbeeld door bij het ‘magisch moment’ waar je normaal met je vingers knipt of zo, het kind even te laten blazen, of met de hand even te laten wuiven, of ‘hocus pocus’ te laten zeggen … En hop, de truc is gelukt want het kind heeft getoverd, mama en papa tevreden, de kleine tevreden… en jij ook.

3) Wat te doen met een sliert kinderen die je achtervolgen van tafel tot tafel? Ik zou aanraden: er gebruik van maken! Ik heb ooit gezegd, toen er zo’n 10 kinderen rond een tafel stonden met mama, papa en hun 2 kinderen: “Mevrouw, meneer, zijn dat allemaal uw kindjes? Proficiat!”. Dat is leuk, zowel die kinderen als de mensen aan tafel moeten even lachen, en dan kan je verder gaan met bijvoorbeeld: “Die hebben alles al 10 keer gezien, die weten al wat er gaat gebeuren … Maar (tot die kinderen), sssst, niets zeggen hé? Een verrassing laten voor de mensen hier aan tafel!”.

Die kinderen voelen zich dan ‘belangrijk’, en ze spelen het spel (meestal) mee: ze kijken (voor de zoveelste keer, dus meteen een mooie uitdaging voor je misdirection skills …), maar ze maken op die manier meestal geen (storende) opmerkingen.

(Leuke anekdote: ik toonde altijd de chop cup waarbij er finaal een ‘patat’ (aardappel) op het einde onder het bekertje verscheen, en één van die kinderen kon zich toch niet houden, en zei ‘nu gaat er een patat komen!’ De grap was dat de volwassenen aan de tafel het niet geloofden! Dus toen de patat er toch kwam, was het een dubbele verrassing!).

Je kan ook het grapje maken: “Dames en heren, ik heb mijn fans bij!” en je kan uiteraard die kinderen op het ‘magisch moment’ laten blazen, met de hand wuiven,

Mario Fernández

een toverformule laten uitspreken …

Slotsom: na een tijd gaan die kinderen meestal vanzelf wel weg, maar: het is LEUK gebleven voor iedereen!

Je hebt je niet zenuwachtig gemaakt of geërgerd, je hebt het feit gewoon aanvaard en er gebruik van gemaakt.

Nog een paar losse anekdotes en tips

1) Voor wie écht niet met kinderen om kan gaan, misschien kan wat volgt een idee zijn … Op een keer was ik ergens waar ik tafelgoochelen bracht voor een familiepubliek. Er was nog een 2e artiest, een Engelsman, meer een comedian dan een goochelaar, die ook de tafels langsging en eruitzag als een ‘meneertje’ met een hoedje aan. Hij droeg een ietwat opzichtig pak met ruitjes en ik hoorde telkens luid gelach aan alle tafels waar hij langsging.

Ik kon niet echt zien wat hij deed omdat ik zelf bezig was en we ieder aan een andere kant van de zaal werkten, maar tijdens de pauze vertelde hij me dat hij in feite de kinderen ‘pestte’. Bijvoorbeeld: hij blaast een ballon op voor een kind en op het moment dat hij de ballon wil geven, ontploft de ballon (hij had een duimspits met een duimspijker erop gekleefd … “Wil je een ballon hebben?” – blaast ballon op – “Kijk hier” – BANG! – “O ? Spijtig …” en hij doet weer verder met de volwassenen …).

Mams en paps - die beiden gaan werken en in het weekend veel te vroeg door hun kroost uit bed werden gehaald – die vonden dat hilarisch! Die Engelsman kwam ermee weg, door zijn personage en zijn manier van doen … Wellicht niet voor iedereen geschikt, maar ’t kan misschien een idee zijn …

2) Wat opgaat voor close-up magic, geldt evenzeer voor podiumoptredens. Als je een kindertruc in je repertoire hebt, en je hebt die bij, dan kan je die tonen (als je een gevarieerd programma hebt met min of meer losse

trucs kan dat meestal wel). Heb je geen kindertruc bij of past het niet om zo’n truc ertussen te gooien, dan kan je ook hier altijd een kind naar voor laten komen. Je vraagt vervolgens hun naam, hoeveel jaar ze zijn en je laat ze iets vasthouden, of een ‘toverformule’ zeggen, of iets dergelijks, en dat kan al voldoende zijn om de kinderen ‘erbij te betrekken’ zonder dat het stoort in je programma.

3) Wat te doen als één van de kinderen een echte ‘stouterik’ is? (Valt onder de categorie ‘Moeilijke toeschouwers’ – zie een vorig artikel hierover in de Escamoteur).

Je gaat een kind naar voor laten komen (zoals in punt 2 hierboven), en je neemt oogcontact met alle kinderen die je in de zaal ziet, en je vraagt: “Wie is hier de braafste van allemaal?”. Waarna je zelf die ‘stouterik’ aanwijst en erbij zegt: “Ha, die brave jongen (of: braaf meisje) daar, kom maar eens naar voor!”

Ik heb dat tijdens mijn shows een paar keer toegepast en dat werkt heel goed! De ‘brave jongen’ (het waren altijd jongens in mijn geval), bloost zowaar, zegt meestal van zichzelf ‘dat hij niet braaf is’, of als hij het niet zelf zegt, dan roepen de andere kinderen (als ze hem kennen) ‘Dat is geen brave!’.

Ik zei dan: “Maar jawel, ik zie dat meteen” en liet hem naar voor komen. In alle gevallen was die op het toneel wel degelijk ‘braaf’ en hielp ook heel goed mee… en voor de rest van het programma had ik er geen last meer van.

3) Even iets totaal anders: ‘trage eters’. Stel je voor, je bent geboekt op een communiefeest of lentefeest, close-up voor de volwassenen, showtje (in een aparte zaal) voor de kinderen. De close-up sessie is gedaan, het is tijd voor het kindershowtje … maar de kinderen (of een deel ervan) zijn nog aan het eten. Je kan niet

Escamoteur 2024 -

wachten met het showtje, want je moet daarna nog ergens anders heen …

Dit is een potentieel vervelende situatie: als je aankondigt dat de kindershow ‘nu begint’ en er zijn nog een hoop ‘trage eters’ bezig, dan kan je boze blikken

of opmerkingen verwachten van hun (groot)ouders dat hun (klein)kind nog aan het eten is en dat je nog niet kan/mag beginnen met de show. Ook hier weer geldt: vervelende situatie? Maak er gebruik van!

‘Integreer’ het als het ware in de show. Je klapt in je handen,en met luide stem (zodat ook de volwassenen je horen) roep je om:

“Alle kinderen die hun bordje leeggegeten hebben, mogen naar de goochelshow komen!”

En je herhaalt dat een paar keer, telkens met handgeklap tussen. Ik heb dat een paar keer gedaan, en de reacties waren altijd positief:

- de volwassenen vinden dat grappig!

- de trage eters beginnen zich nu te haasten om hun bord leeg te eten - zelf loop je tussen de tafels en geef je luidop commentaar (“… daar zie ik nog drie erwtjes liggen!”)

Enzovoort …

Ook hier: van een mogelijks vervelende situatie heb je iets leuks gemaakt, zonder stress voor jezelf of het publiek.

4) Misschien afsluiten met een algemene regel: ik heb ooit nog een weekend initiatie ‘improvisatietheater’ gevolgd (georganiseerd door de BIL (Belgische Improvisatie Liga)), en de ‘regel’ was daar:

“JA” zeggen op elke situatie die zich aandient, er iets mee doen, er gebruik van maken. Ik heb dat altijd onthouden, en het dikwijls kunnen toepassen …

Tot zover enkele bedenkingen en tips over het omgaan met kinderen in het publiek, bij een voorstelling voor volwassenen. Ik hoop dat die tips van pas kunnen komen en als je zelf andere tips hebt, of je ben niet akkoord met sommige van mijn tips, laat het weten (via mail aan de Escamoteur). We kunnen dat dan verwerken in een vervolgartikel. Alvast bedankt!

NU

STAGE

&

€ 35,- korting voor NMU-, Magic Club en BMF leden

DANI DAORTIZ

DUTCH CHAMPIONSHIP

CLOSE-UP MAGIC 5 en 6 OCT 2024

Zaterdag close-up show

Zondag lezing

LUCA VOLPE

Zondag openingsshow én avondshow

ZATERDAGAVOND: lezing van Ernesto Planas, close-up show met Dani DaOrtiz, Joaquín Matas en Ernesto Planas. Magic Talks/host Gunther Guinée

ZONDAG: lezing Dani DaOrtiz en Joaquín Matas, wedstrijden, dealers

ZONDAGAVONDSHOW met Luca Volpe, Doble Mandoble, Jimmy Delp, Ernesto Planas, Maurice Grange, Ou Ouka en Rob en Emiel (presentatie)

Kaartverkoop en meer informatie over de artiesten, video’s van acts en lid worden van de NMU met alle voordelen lees je op www.nmumagic.nl of scan de QR code.

Maurice Grange Europees kampioen manipulatie 2024

Dani DaOrtiz en Luca Volpe headliners

Dutch Championship of Magic 2024

Op zaterdag 5 en zondag 6 oktober is het zover: het Nederlands Kampioenschap goochelen in het Figi theater in Zeist. Dat gaat dit jaar vast weer een mooi kampioenschap worden. Wie volgt Christian Farla op als de nieuwe Nederlandse kampioen?

Nieuw is dit jaar een geweldig programma op zaterdagavond: “THE (CLOSE-UP) MAGIC NIGHT BEFORE...” met een lezing, Magic Talks en drie close-up shows. Op zondag natuurlijk de wedstrijden close- up en stage, lezingen en shoppen bij de goochelwinkels door ca. 250 bezoekers. Ook dit jaar is Bicycle Benelux weer partner. Zet 5 en 6 oktober vast in je agenda en nog beter, koop gelijk een voordelige (combi) kaart met extra voordeel voor NMU- en Magic Club leden.

Dani DaOrtiz en Luca Volpe headliners op 5 en 6 oktober.

Wie kent deze toppers uit Spanje en Italië nu niet? De organisatie is er trots op dat het gelukt is deze ‘living legends’ naar FIGI in Zeist te halen. Dani DaOrtiz, hij wordt geroemd om zijn benadering hoe bepaalde effecten te realiseren. Anders, inventiever, creatiever en hij weet als geen ander in te spelen op een situatie of omgeving waarbij improvisatie soms wel het toverwoord lijkt. Dani zal op zaterdagavond een show geven van 30 minuten én een lezing op zondag. Luca Volpe uit Italië is al lange tijd één van de meest geboekte mentalisten voor business events en congressen. En terecht! Al ruim 25 jaar draait hij mee in de top als het gaat over ‘magic of the mind’. In recensies en op socials lees je over Luca: “innovatief, origineel, hoge entertainmentwaarde, stijlvol”. Luca Volpe verzorgt de openingsact op zondag en is te zien in de avondshow. Tweemaal ontzettend genieten dus!

Zaterdag: “The (Close- up) Magic Night Before....” Op zondag de kampioenschappen, maar zaterdagavond wordt een magische avond met een aantal close-up toppers uit het buitenland. Om 19.00 uur begint de lezing met Ernesto Planas uit Italië. En om 20.45 uur het close-up programma met de absolute topper in card magic Dani DaOrtiz, Joaquín Matas uit Spanje en Ernesto Planas. Zij geven een show van ca. 30 minuten afgewisseld met Magic Talks door Gunther Guinée, de presentator van de avond. Voor de zaterdagavond kun je apart een kaart kopen maar veel voordeliger is dat in combinatie met een kaart voor de zondag.

Ernesto Planas

PROUD SPONSOR OF THE

Join the Bicycle® community

Word ambassadeur voor Bicycle® speelkaarten en goochelen!

Ontvang gratis speelkaarten, organiseer exclusieve give-aways en ontvang gratis ALLE nieuwe releases.

SCAN THE QR CODE FOR MORE DETAILS ON THE AMBASSADOR PROGRAM

FOLLOW US ON SOCIAL MEDIA @bicyclecards_benelux

Zondag; hoe ziet de dag eruit?

Vanaf 9:00 uur ben je welkom bij alle goochelwinkels. Om 9:45 uur zal de opening verzorgd worden door mentalist Luca Volpe uit Italië. In de ochtend zijn de wedstrijden close- up en in de middag stage, maar natuurlijk zijn er ook inspirerende lezingen van Dani DaOrtiz en Joaquín Matas uit Spanje.

Om 17.30 uur kun je aansluiten bij het FIGI buffet en om 19.00 uur begint de prijsuitreiking. Wie volgt Christian Farla op als Nederlands kampioen?

Om 20.15 uur begint de avondshow. Een aantal FISM-prijswinnaars is vastgelegd. Maar nog veel meer internationale toppers komen naar FIGI. Mentalist Luca Volpe uit Italië, comedy magic Jimmy Delp uit Frankrijk (ook toevallig gezien dit jaar in Blackpool?), manipulator en kampioen bij de Junioren Maurice Grange uit Duitsland, Ernesto Planas uit Italië (google zijn paraplu act eens...), jongleur Ou Ouka uit Japan en FISM-kampioenen Doble Mandoble uit België. De presentatie zal verzorgd worden door Rob & Emiel. Dus dat gaat vast meer worden dan presenteren alleen.... Kaarten voor alleen de avondshow zijn ook los verkrijgbaar.

Ga voor meer informatie over de artiesten, video’s van acts, het programma en de kaartverkoop naar www. nmumagic.nl of scan de QR code in de advertentie op pagina 34.

Geef je op voor de wedstrijden. Meedoen kan in de categorie close -up: carto, micro of parlour of in de categorie stage: illusionisme, manipulatie of mentaal. Daarnaast is er ook een aparte wedstrijd voor de Junioren en G- klasse. Deelname is mogelijk als je lid bent van de NMU, de NMU Magic Club of FISM en een handtekening hebt van de voorzitter van je vereniging of President van de NMU (als je niet lid bent van een vereniging). Vorig jaar waren er ook deel-

nemers uit o.a. België dus de wedstrijd staat open voor iedereen. Het NK zal voor de Nederlandse deelnemers ook in het teken staan van kwalificatie voor het FISM WK in Turijn Italië 2025. Een fantastische uitdaging dus! Wil je meedoen of heb je vragen stuur dan een mailtje naar René Laurant de president van de Nederlandse Magische Unie, president@nmumagic.nl

Word nu lid van de NMU en krijg max. € 35,00 korting op je kaart.

Lid zijn van de NMU heeft veel voordelen. Allereerst steun je de goochelkunst, maar je krijgt ook korting op het NK en andere NMU-evenementen. Gratis deelname aan een NMU (online) lezing. (Toegangsprijs normaal rond € 20,00). Toegang tot het (digitale) goochelvakblad Informagie boordevol interviews, columns en verslagen en laat je inspireren in ons grote trucarchief met uitleg. Ook ontvang je de NMU Nieuwsbrief boordevol goochelnieuws. Jongeren krijgen een extra korting voor deelname aan het jaarlijkse goochelweekend en door de NMU georganiseerde wedstrijden.

De jaarcontributie van de NMU Magic Club bedraagt € 47,50. Als je in de loop van het jaar lid wordt, betaal je een deel daarvan: vanaf mei: € 31,50, juni: € 27.50 en de rest van het jaar € 25,00. Om lid te worden of voor vragen stuur een berichtje naar de secretaris Peter van Dam secretaris@nmumagic.nl

Een magisch weekend met 250 liefhebbers van de goochelkunst.

Heb je nog vragen over de organisatie van de Dutch Championship of Magic 2024 stuur dan een berichtje naar René Laurant president@nmumagic.nl Zaterdag 5 en zondag 6 oktober in FIGI Zeist. Het gaat vast weer een magisch weekend worden met ca. 250 liefhebbers van de goochelkunst uit binnen- en buitenland.

Ou Ouka

Jimmy Delp

Doble Mandoble (foto: Christelle Anceau)

Rob & Emiel

Ik heb de afgelopen maanden enkele voorstellingen van professionele en andere goochelaars ontleed met een welbepaald idee in het achterhoofd of eerder een intrigerende vraag. En ben tot de vaststelling gekomen dat om drie kwartier of een uurtje magisch entertainment te brengen, elk van hen beroep doet op een heleboel toebehoren die enkel via het gespecialiseerde dealercircuit beschikbaar zijn, m.a.w. paraphernalia speciaal voor de goochelaar bedacht of ontworpen.

De intrigerende vraag waarvan hoger sprake was deze: hoe zouden dezelfde goochelentertrainers het ervan afbrengen als hun goochelkoffer spoorloos zou blijken, kort voor een optreden?

Zouden zij – zouden wij/zou ik in staat zijn een even onderhoudende, professionele show voor het voetlicht te brengen met enkele voorwerpen die we in een noodsituatie makkelijk (en goedkoop en snel) bij elkaar kunnen sprokkelen?

Vier mogelijkheden :

1. Toneelshow (zo dadelijk/straks)

Je komt ruim op tijd (een uurtje) voor het begin van je geplande optreden ter plaatse aan, en stelt vast dat je je goochelkoffer en –toebehoren vergat in je wagen te laden (en het is net te ver om nog snel heen en weer te rijden naar huis).

2. Toneelshow (morgen)

Tijdens je ontspannende vakantie aan een Spaanse Costa komt de verantwoordelijke van het animatieteam je opzoeken met de vraag of jij morgenavond een goochelshow zou kunnen brengen, aangezien de geplande flamencogroep net heeft afgebeld omdat de helft van de dansers een acute griepaanval heeft. Om je onder druk te zetten “ja” te antwoorden, is de directie van je vijfsterren-all inclusivehotel bereid je een mooie som als gage toe te schuiven. Snel even heen en terug naar de dichtsbijzijnde magicshop is geen optie, want die is in Madrid en da’s 450 km (enkele reis).

3. Close-up (nu)

Zelfde situatie als onder 1: net voor je op moet, blijken je getrukeerde kaarten, muntenshells, packettricks, firewallet en sponsballen onvindbaar (gestolen, vergeten, ...)

4. Close-up (morgen)

Zelfde situatie als onder 2: je hebt een dagje tijd om alles voor te bereiden, maar geen mogelijkheid thuis in je laden en kasten wat spullen bijeen te zoeken en er is niet echt een goochelwinkel in de buurt.

Een oud en wijs gezegde heeft het over hoge nood en de redding die dan nabij is, de mens kan nu eenmaal vindingrijk zijn als de adrenaline rondraast door zijn aderen, maar ik vroeg me toch af of ik in staat zou zijn, puttend uit mijn algehele goochelknowhow dergelijke situaties het hoofd te bieden.We hebben allemaal heel veel boeken gelezen en instructieDVD’s bekeken en collega’s tijdens clubvergaderingen trucjes zien vertonen en we hebben er zelf zovele ooit wel ‘ns ingeoefend en uitgeprobeerd en vertoond, maar zit daar voldoende parate kennis bij, waarop we in de geschetste omstandigheden beroep kunnen doen? Geschikt materiaal dat bovendien in de vingers zit? En ik entertainend kan brengen?

Is het geen goed idee daar hic et nunc werk van te maken, in plaats van dat vroeg of laat onder stress een half uur of een halve dag voor je ‘geboekte’ optreden te moeten doen? Lijkt het je geen leuk huiswerkje/ een leuke uitdating om enkele lijstjes op te stellen voor jezelf (of in clubverband) met trucs en effecten die we met alledaagse, onmiddellijk overal voorhanden zijnde toebehoren kunnen vertonen (1 en 3) en/of met routines die we onderhoudend kunnen brengen als we de kans krijgen even binnen te springen in een bureaubenodigdheden- of knutselwinkel of in een speelgoedparadijs (situaties 2 en 4)?

Dat woordje ‘onderhoudend’ is niet zomaar ingelast in de vorige zin. Onze vaste shows/acts/routines hebben we (hopelijk!) voldoende voorbereid, ingeoefend en aan algemene repetities onderworpen en zijn wellicht door de jaren heen geperfectioneerd door de ervaring van het echte optreden voor een lekenpubliek. En we hebben ongetwijfeld wel enkele ‘trucjes’ in het achterhoofd die we ten gepasten tijde uit onze mouw kunnen toveren op momenten dat we ‘niets op zak’ hebben. Maar zijn die laatste ook uitgewerkt tot magische pareltjes en amusante theaterstukjes? Kunnen we ze onderhoudend brengen (in tegenstelling tot louter vertonen), scheppen we de gepaste sfeer, kunnen we het publiek meetrekken in onze magische wereld? Hebben we stil gestaan bij de vraag of we dergelijke impromptu-optredens tot een afgewerkt geheel verwerkt hebben, rekening houdend met de vele tips en noodwendigheden voor het brengen van een goede show, die we onder meer vinden in de goochelbijbel, afdeling Oude Testament (Henning Nelms’ Magic and Showmanship) en het Nieuwe testament (Ken Webers Maximum Entertainment). Gaat het om een verzameling losse stunts en trucs of zit er een lijn in, heeft onze mini-voorstelling (close-upomstandigheden of interludium op een familiefeestje in saloncondities) een (aangrijpend, impactvol) begin, een (onderhoudend, speels) midden en een (sterke, memorabele) afsluiter? Is ons onverwachte optreden van het show-offtype of is er nagedacht over de structuur, de routining, de audience participation, de gags, het verhaal (parlando) en presentatie?

Sommige lezers hebben ongetwijfeld voldoende ervaring om in de geschetste omstandigheden leuke, onderhoudende routines en zelfs een ware (mini)show te brengen, maar velen (ondergetekende incluis) zullen zich toch even in de haren moeten krabben (voor zover die er nog zijn) en tot scha en schande moeten toegeven dat al die in het verleden opgeslagen kennis niet automatisch leidt tot een boeiende (!) en gevarieerde goochelvoorstelling. Eentje waar de toeschouwers plezier aan beleven, waar ze achteraf een mooie herinnering aan over houden.

Zo’n lijstje(s) zijn niet algemeen, zullen/kunnen niet voor iedereen dezelfde zijn. Elkeen heeft zijn eigen voorkeuren wat materiaal betreft (niet iedereen is onderlegd cardician of muntenmanipulator) en neigt naar deze of gene onderbranche van het goochelgamma (van kidsmagic via comedy magic tot mentalisme). Elk heeft zijn eigen karakter en daaruit voortvloeiend een eigen toneeltype, waar een welbepaalde trucinkleding bij hoort zowel als specifieke effectkeuze. Voor ieder van ons zal zo’n lijst dus verschillen. Onder meer ook omdat we op dit ogenblik in onze ontwikkeling als onderlegd goochelperformer op een andere trede staan of met een andere branche bezig zijn dan pakweg drie jaar geleden of dan onze vriend-annex-goochelclubcollega.

Hic et nunc, dus. In alle rust. En mét de mogelijkheid mijn goochellades even te overlopen op zoek naar impactvolle trucs, verbazingwekkende effecten en aangrijpende routines die geen getrukeerde spullen nodig hebben. Om even enkele DVD’s in de disclezer van mijn PC te schuiven op zoek naar sterke staaltjes magie zonder dubbelbackers of houten cut-outs, spiegelkisten of getrukeerde touwen. Om enkele boeken te raadplegen en alleen driesterreneffecten op mijn nooduitganglijstjes te kunnen bijschrijven, met spullen die ik ter plaatse kan vinden (lijsten nr. 1 en 3) of die ik in overal voor handen zijnde AVA- en Dreamland of Bart Smitachtige winkels kan gaan halen (situaties nr. 2 en 4). Om even te brainstormen met de collega’s hoe zij dit ‘probleem’ zouden aanpakken, welk materiaal zij zouden vertonen (rekening houdend met de individualiteit van ieder, zoals aangehaald in een bovenstaande paragraaf).

En met de mogelijkheid zowel de individuele effecten in te oefenen (muscle memory), zodat ze te gepasten tijde vlekkeloos op de tafel kunnen gelegd worden (of voor het voetlicht gebracht) als om ze tot een afgerond en sterk geheel te verwerken, zodat de voorstelling de toeschouwer emotioneel kan raken. In alle rust, zoals gezegd, maar toch met een deadline (van enkele weken of maanden), anders blijft het bij een “ja, eigenlijk zou ik dat eens moeten doen” of “da’s nog zo geen zot idee”, tot Murphy effectief toeslaat en het dan eerder is: “had ik dat maar gedaan” of “lap, en nu??”.

Zo te lezen is dit meer een hogeschoolopdracht dan eentje uit de eerste jaren van het middelbaar, niet?

Los van het nut van deze ‘opdracht’ (stressloos de nooduitgang vinden in geval van) kan het bijzonder leerrijk zijn, zo’n zoektocht en zal het je algemene

goochelknowhow en parate kennis opkrikken en je zal ongetwijfeld pareltjes uit het genre ontdekken of herontdekken.

Steek je lijstjes in je portefeuille en je zal je een stuk geruster voelen. En schrijf er de spullen bij die je meteen en zowat overal kan vinden of met een eenvoudige trip naar een (papier)winkel bijeen koopt voor een appel en een ei: munt(en), elastiekjes, kaartspel, suikerklontjes, (twee) servetten, papier en balpen, krant, briefomslag, blocnote, stuk touw, bestek, elastiekjes, een zakje met vijf keitjes, ...Vergeet de effecten niet die proploos zijn (pyschological touches, muscle reading, leugendetector, e.d.).Inderdaad, ik heb het over fysieke lijstjes, hoe outdated dat ook mag klinken in deze elektronische tijden. Het effectief moeten opschrijven is een must om dit samenstellen echt te doen en zich niet te beperkten tot het er eens over nadenken en zichzelf te overtuigen dat alles snor zit, opgeslagen in de bovenkamer. Tot het zover is en dat hoofd eerder een vervloekte zeef blijkt dan een handige bibliotheek.

En vergeet niet je ‘noodshow’, eens samengesteld en ingeoefend, geregeld te onderhouden. Dat kan thuis (voor de spiegel), maar ook in live-omstandigheden, voor een echt publiek! Eens in je vingers heb je immers steeds een impactvolle minishow voorhanden die je om het even waar en wanneer (het past!) kan brengen.

’t Was maar een ideetje. Succes (en goede moed)

P.S.

Werner Moonens

Ik weet dat ons lievelingsblad ‘De Escamoteur’ geen vaste rubriek ‘lezers schrijven’ heeft, zoals dagbladen en sommige andere tijdschriften, maar ik weet zeker dat de hoofdredacteur daar een mouw weet aan te passen als jullie in je pen kruipen en je eigen ideeën, tips en meningen (jouw lijstje(s)?) hieromtrent richting info@escamoteur.be zenden.

P.S. 2.

Na het schrijven dan dit stukje, ontdekte ik dat ook anderen met datzelfde idee rondgelopen hebben. Voor wie hulp kan gebruiken bij deze opdracht: Ian Kendall schreef in 2020 een boekje over dit thema, “The Lost Luggage Show” – ondertitel: Disaster Planning For Magicians.

Interview met de wereldkampioen comedy magic

Op de koffie bij… Mortenn Christiansen

Ik heb een afspraak met Mortenn Christiansen, dé wereldkampioen in de categorie Comedy Magic, FISM 2022, Quebec Canada. Ik zie Mortenn denken als hij naar mij toekomt: wat is dit nu weer? Hij krabt op zijn hoofd, roept wat onverstaanbare woorden en gaat zitten naast een opblaasbaar zwembadje in de vorm van een gele eend en daarin nog eens een groot aantal kleine eendjes. Mijn interviews kennen altijd een creatieve insteek, vertel ik hem.

De inspiratie dit keer kwam van Mortenn’s promofoto én zijn e-mailadres waarin de eend terugkomt. “Dus gaan we eendjes vissen...” vertel ik enthousiast. “...en in ieder eendje zit een vraag over je carrière, je prijswinnende FISM act, je persoonlijkheid etc.” Ik overhandig Mortenn de hengel, een uitschuifbare goochelstok met een haakje daaraan. Hij ziet er zichtbaar de lol wel van in. Met een “magicians choice” laat ik hem het eerste eendje vissen met de vraag:

Wat heb je met eendjes?

Ja, inderdaad, op mijn promo foto sta ik met een eend op mijn hoofd. Maar eigenlijk slaat dat nergens op en komt dat door een flauwe Deense woordgrap. In mijn shows kom ik het toneel op met twee eenden onder mijn arm. En dan zeg ik altijd: “Hallo, mijn naam is Mortenn met twee ducks”, en in het Deens is dat hetzelfde

als dat ik dat zeg met twee keer een ‘n’. Voor de grap spelde ik mijn naam verkeerd want deze was eerst met één ‘n’. Men vond dat wel leuk, dus ik heb mijn naam nu officieel met een dubbele ‘n’ laten registreren. Eenden komen vaak terug in mijn acts, met uitzondering van mijn FISM-act.

Mortenn hengelt behendig een ander eendje aan de haak...

Who the duck is Mortenn Christiansen in real live and on stage?

Mortenn vraagt zich af of het een woordgrapje is. Mijn ingetogen lach zegt hem voldoende. “In het echt ben ik wat verlegen en nerveus maar als ik onder magicians ben zoals nu, dan ben ik wel sociaal. Op het toneel ben ik bij mijn opkomst altijd zenuwachtig, echt balen maar dat gaat er niet uit. Ik maakte er in mijn FISM-act een sterkte van. Hallo, ik ben Mortenn en erg nerveus, maar laat ik deze truc maar doen... Het klinkt alsof ik acteer maar het is eigenlijk gewoon de waarheid. Ik stop die nervositeit en onzekerheid uitvergroot in mijn karakter.

Wie is je held in comedy, wie in magic en wie in comedy magic?

Mortenn denkt even na....

Dat is een mooie vraag! Steve Martin, Tom Mullica, Bo Burnham en ook David Blaine. Ik denk dat Tom de grootste is. Hij is origineel, anders, echt heel grappig en héél goed. Ik heb hem nooit ontmoet helaas, hij overleed in 2016 en werd 68, maar ben een grote fan. Ik heb al zijn boeken gelezen, DVD’s gezien en heb heel veel van zijn trucs. Inspiratie haal ik niet echt uit de trucs maar meer uit zijn presentaties. En ook Steve Martin, filmster in Amerika is mijn held. Nog voor ik geboren was deed hij stand-up, ballonvouwen, magie en jongleren. Zijn video’s heb ik verslonden. Hij was uitzonderlijk. Bo Burnham is een topper in musical comedy. Hij is zo, zo goed. Ik denk dat ik geen talent heb en kan beter stoppen. En tenslotte David Blaine om het feit hoe hij het allemaal doet.

Mortenn samen met Mac King in Spanje Ferstival Internacional de Magia

Je bent ook consultant en goed bevriend met Rune Klan. Welke overeenkomsten en verschillen zijn er tussen jullie?

Rune is de meest beroemde comedy magician in Denemarken en inmiddels een goede vriend van mij. Hij had mijn naam doorgekregen van mijn baas, Steen Pegani, die een eigen goochelwinkel heeft. Rune wilde langskomen omdat hij meer wilde weten over een truc die ik had verzonnen. Ik was toen een jaar of 16 en kon het niet geloven toen ik hem aan de lijn had: dé Rune Klan. Een minuut of twintig later stond hij voor de deur.

Later ontstond de vriendschap en al lange tijd werken we samen aan voorstellingen en tv-shows. Ik geef mijn creatieve input, maak props en we bellen veel, want we wonen helaas op zo’n 4 uur afstand van elkaar. Rune doet veel comedy magic, maar hij heeft een andere stijl en inspireert mij met wat hij al heeft gedaan en bereikt.

Samen met Rune uren brainstormen en werken aan een truc om er later achter te komen dat het niet werkt.

Een FISM wereldkampioen geworden met een truc die je als kind al deed?

Ja, dat klopt een beetje, mijn act bestaat natuurlijk uit een groot aantal verschillende trucs en effecten. Toen ik een jaar of 14/15 was deed ik mee aan de jeugdkampioenschappen. Helaas geen eerste prijs. Maar ik bedacht me laatst met deze truc ben ik dan wel geen jeugdkampioen geworden maar wel wereldkampioen.” Mortenn maakte een juichbeweging en veert op uit zijn stoel. “Ik was als kind al gek van het FISM. Waanzinnig om op een kampioenschap de beste acht minuten magie te zien van iemand. In eerste instantie wilde ik naar het FISM gaan om te kijken. Maar ik won de Deense kampioenschappen en later die van Scandinavië en dacht: misschien heb ik een kans. Mijn act was klaar maar het FISM werd door Corona uitgesteld. Nou jammer, dan gaat het aan mij voorbij. Vrienden van mij zeiden op een gegeven moment; doe mee, je hebt een goede act! Twee dagen na de officiele inschrijfdatum belde onze President met Domenico Dante, toen nog de FISM President. Gelukkig was de inschrijfdatum uitgesteld voor iedereen door de Covid situatie. Mijn redding.

Een volgend eendje slaat Mortenn aan de haak en hij leest de vraag;

Hoe is je FISM-act tot stand gekomen, je hebt er ruim 3 jaar aan gewerkt?

Ja bizar toch, om zo lang aan een act van acht minuten te werken. Het fundament van de act heb ik 10 jaar geleden al verzonnen en ben deze blijven verbeteren. Er

zaten al close-up en stage elementen in, maar de act was eigenlijk nooit bedoeld voor een wedstrijd. Twee weken voor het FISM heb ik nog een deel veranderd in mijn act waardoor het toch nog beter werd. De dag voor het kampioenschap was ik echt klaar. Ik blijf het veranderen maar ik ben er nu tevreden mee. Want... ik heb meegedaan en ben er wereldkampioen mee geworden en dat was mijn doel.

Dus je werkt met een klein groepje vrienden aan je act en praat daar alleen met hen over? Dat klopt, natuurlijk op clubavonden of jamsessies heb ik nieuwe trucs bij me en krijg dan feedback. Maar daar heb of kan ik vaak niets mee. Men beoordeelt het, goed bedoeld, vanuit eigen perspectief en een stijl die niet mijn stijl is. Die feedback van mijn vriendengroep vertrouw ik en die kennen mij…daar wil ik het ook echt van hebben, want het kan altijd beter.

Feedback krijgen valt niet altijd mee als je zelf denkt dat je truc of act al goed in elkaar zit. Je hebt er hard aan gewerkt, denkt dat het origineel is of heel leuk. Je gaat feedback dan eerder uit de weg. Daarom vragen goochelaars soms niets aan anderen, laten op een clubavond liever niet iets zien of laten anderen niet meekijken bij try-outs enz. Maar dat geldt natuurlijk niet voor iedereen. Veel goochelaars goochelen meer voor zichzelf en treden niet op. Ook goed natuurlijk.

Wat heeft de wereldtitel je gebracht?

Niet heel veel. In Denemarken stond ik in wat kranten en een tv-show. Wat voor mij persoonlijk veranderde was de trots dat ik een beker heb staan in mijn huiskamer. Iets wat ik nog steeds niet geloof. En ik word gevraagd voor conventies en festivals. Mijn baan opzeggen doe ik niet. Ik vroeg het mijn baas na het FISM en hij zei nee waarom zou je. En ik denk dat hij nog steeds gelijk heeft. Mijn autisme heeft er ook heel veel mee te maken. Ik moet anders veel gaan plannen, alleen doen. Dat maakt het allemaal wat ingewikkeld en daar word ik niet gelukkiger van. Het heeft natuurlijk ook met geld te maken. Dat interesseert me niet echt maar ik moet wel mijn huur betalen. Als ik dat niet hoefde te betalen dan zou het misschien anders zijn.

Hoe zou je nu je geld verdienen als er niet op 10 minuten van je huis een goochelwinkel was? Ik zou dat echt niet weten. Toen ik als klein kind het goochelvirus te pakken had hoorde ik dat Pegani, de grootste goochelwinkel van Scandinavië, vlakbij was. Ik kwam er natuurlijk eerst om trucs te zien en kopen en was er kind aan huis, maar van het één kwam het ander. En nu werk ik daar al zo’n 10 jaar. Ik denk dat ik dood zou zijn als ik Pegani niet ontdekt had want magie is mijn leven. Wat moet ik anders doen? Geen idee! Ik heb ook verder geen andere opleiding gehad...

Dus je leven is gered door de magie. Je hebt dan wel geen opleiding gehad, maar je weet en kunt veel omdat je autodidact bent.

Ja dat kun je wel zeggen. Ik wil graag weten hoe iets kan, werkt, te maken is enz. en lees en leer daar dan alles over. Dat komt door mijn gedrevenheid en leergierigheid voor de magie. Wil je handleidingen of tutorials begrijpen en letterlijk de taal spreken van de goochel community dan moet je Engels spreken. Dus heb ik dat geleerd. Ik kan inmiddels ook lassen, 3D printen, houtbewerken en met de zaagmachine overweg zonder een vinger te verliezen. Ik heb een keer een lezing in Spanje gegeven en mijn act daar laten zien. Had ik alles in het Spaans vertaald en uit mijn hoofd geleerd. Dat viel natuurlijk niet mee, maar ik doe dat gewoon! Dus zonder de diploma’s is het me ook gelukt.

In een podcast zei je dat magicans lui zijn, waarom?

Dat klopt, ze kopen een truc en gaan deze doen en vervolgens kijken of deze werkt. En dat is onzin, want je weet al dat deze werkt want iemand heeft deze ver-

zonnen, heel vaak uitgeprobeerd en uiteindelijk op de markt gebracht. Voor een paar honderd euro koop je een show van bijvoorbeeld John Archer of Bill Abbott. Maar wat mij betreft ben je dan geen echte goochelaar. Als het dansers, musici, jongleurs of zangers zijn dan moet je oefenen, heel veel oefenen en schaven. Maar veel ‘goochelaars’ kopen de skills waarmee ze mij kunnen ‘foolen’ maar zijn daarmee nog geen performers. Dat is een vak apart en kost heel veel tijd om daar goed in te worden en er iets van jezelf in te stoppen. Maar dat performen geldt natuurlijk lang niet voor iedereen. Het kan ook gewoon een hele leuke hobby zijn. Als je postzegels spaart hoef je ook niet

een lezing te kunnen geven over de verzameling die je hebt opgebouwd. Ik heb een jaar of vier gegoocheld zonder dat mijn ouders ervan wisten. Ik hield het voor mijzelf en dat is natuurlijk ook prima. Dus begrijp me niet verkeerd.

Mortenn heeft er lol in en twijfelt tussen een paar eendjes. Hij hengelt er een die van ‘moeder eend’ is afgevallen. “Is deze nu dood?” vraagt hij zich hardop af.

“Think better, try to aim higher and do not assume lay people are dumm!” Wat bedoel je daarmee? Je hebt goede research gedaan Marcel, die quote van mij mag je gebruiken. Think better dus koop niet iets en doe die truc, maar denk door wat over wat je er nog meer mee doen. Verzin zelf iets, geef er een eigen draai aan. Hoe kan je een ander effect realiseren, misschien wel beter dan het origineel voor zover het origineel is. Dat valt niet mee want we hebben collectief geleerd; koop een truc en doe die gewoon, misschien wel instant, lekker makkelijk.

Aim higher gaat er over dat je meer uit een truc wilt halen. Ik heb een hekel aan mensen die zeggen dit is goed genoeg voor leek-publiek. Waarom zou het hun verbazen en verwonderen, vraag je dat meer en meer af. Als een collega goochelaar een truc niet boeit of laat denken van “hoe kan dat?” waarom een leek dan wel? Alles wat ik zelf bedenk moet voor goochelaars entertaining, leuk, nieuw zijn of ze écht voor de gek houden. Dat is mijn maatstaf.

En over - lay people are dumm- ik kan prima als leek kijken naar een truc en zie dan bewegingen die geforceerd en niet logisch zijn. (Mortenn illustreert dat door het papiertje waar de vraag opstaat in een propje te vouwen en sterk overdreven een ‘false transfer move’ te maken.) Je ziet het niet maar de beweging is onlogisch. Ik zie het soms ook bij goochelaars die een

Mortenn tijdens zijn lezing op het NK vorig jaar (foto: Marcel Leën)

truc met een Rubiks doen maar er nooit echt zelf mee gespeeld hebben. Het draaien, terugdraaien etc. is een automatisme en moet je leren, ondervinden door de cube te “begrijpen”.

Is je autisme een beperking voor je in het dagelijkse leven?

Ja zeker wel, ik was best jong toen ik daarachter kwam. Mijn hersenen werken wat anders dan de meeste mensen. Ik ben dan wel van binnen “gebroken” maar ik functioneer prima van buiten. Ik heb ermee leren leven. Autisme kent een breed spectrum. Ik structureer zoveel mogelijk mijn dagen en werkzaamheden. En probeer zo druk te vermijden. Ik wil geen verrassingen maar houvast voor mijn planning.

Ik heb heel lang gedacht dat ik niet goed genoeg was. Maar dan zie ik die beker staan en denk dan weer: misschien ben ik toch wel goed genoeg. Maar ik voel me niet de beste. In heel veel categorieën van de magie ben ik niet goed. Ik heb een leuke act met een aantal mooie effecten en onverwachte wendingen, maar ik ben niet de beste.

Mortenn tijdens zijn optreden in de galashow

(foto: Marcel Leën)

“Kom maar, kom maar” praat Mortenn liefelijk tegen de eendjes alsof hij ze wil voeren. Hij heeft de smaak te pakken en wil weer hengelen, maar ik onderbreek dat even en vraag over de tatoeage op zijn arm.

“Jeg beklager dette”, vrij vertaald in het Deens: “ik heb hier spijt van”. Ja ik ben echt gek en niet voor niets een comedy magician. Het is de enige tattoo die ik heb, maar heb er ook wel écht een beetje spijt van. Ja, ik doe veel voor de grap. Net als mijn email-adres en mijn promo foto waar we het eerder over hadden met de eend. Maar het heeft impact blijkbaar want ik zit hier nu midden in de nacht eendjes te vissen. Dat geloof je toch niet.

Zorgt YouTube ervoor dat de creativiteit in de goochelkunst zal afnemen?

Iedere maand zoek ik wel op YouTube naar nieuwe FISM-acts, daar blijf ik van genieten en leer daarvan. Ik voel me wel een beetje slecht want mijn act staat er niet op. Maar dat is omdat er heel veel misdirection inzit en dat wil ik vooraf natuurlijk niet weggeven. Video’s waarin alles wordt uitgelegd bekijk ik niet. Dat wordt gedaan door en is voor goochelaars die zelf geen creativiteit hebben en het voor anderen verpesten. Mensen die de tijd hebben om alles beeldje voor beeldje af te spelen om dan het geheim uit te leggen. Droevig!

Voor de nieuwe generatie bieden YouTube, livestreams en downloads grote voordelen. Of communities en kanalen waar goochelaar elkaar ontmoeten om te leren en inspireren. Over de basisprincipes bijvoorbeeld van palmeren en forceren. Dan leer je de methode en ga je daarna met je eigen creativiteit verder aan de slag. Net als Fred Kaps zegt; het gaat niet om de methode maar het effect.

Een groot nadeel van die online-ontwikkeling is dat men o.a. niet meer naar een goochelclub gaat. Je kan mijn lecture downloaden i.p.v. mij te ontmoeten. Maar op een club, bij een jamsessie of conventie, krijg je feedback. Dan is het goed om daar juist over door te praten, het waarom te achterhalen en misschien met elkaar te kijken hoe een methode of effect te verbeteren. Dat maakt je act beter en word je misschien ook ooit wereldkampioen. Als je dat wilt natuurlijk…

Marcel Verbakel

Op de Informagie, het digitale vakblad van de Nederlandse Goochelkunst zijn meer interviews te lezen van Marcel met o.a. Laurent Piron, Lance Burton, Léa Kyle, Wayne Dobson, Hans Klok, Christian Farla en vele anderen.

Foto’s NK: Marcel Leën en van social media van Mortenn Christiansen en FISM Cananda. Met speciale dank aan Maarten Vermaak die tot diep in de nacht het interview heeft vastgelegd op video en foto.

Gewikt & gewogen

Altijd leuk om mensen te helpen met reviews over trucs en materiaal dat te koop wordt aangeboden! Deze keer ook best wat effecten en zaken die we hebben meegebracht van Blackpool. Mijn voornaamste vaststelling daar dit jaar was dat de leukste zaken die ik daar heb gezien, vaak al een tijd gewoonweg thuis in mijn kast heb liggen. Een mooie stimulans dus om daar eens werk van te maken en die aankopen een kans te geven. Maar neemt niet weg dat we jullie toch wat ‘nieuws’ kunnen brengen, hoewel niet élke ontdekking ‘gloednieuw’ was…

Magicall (Saturn Magic)

Een mooi voorbeeld daarvan was ‘Magicall’ van Saturn Magic. Je vraagt iemand een willekeurige internationale bekendheid/celebrity te noemen, maar liefst iemand die iedereen kent. Acteur, actrice, zanger, politicus, wat dan ook. Men zegt bijvoorbeeld “Donald Trump”…en plots –na enkele seconden – begint je GSM te rinkelen. Donald Trump ‘himself’ belt! Zijn foto verschijnt en u kunt er een babbeltje mee slaan!

Quasi iedereen in Blackpool die ik hierover vertelde ging kijken voor een demo en kocht het meteen. Het is best een prijzige app (ca. 105 euro of 140 euro, afhankelijk van de gewenste versie) maar anders dan anders en heel cool. Niet verkrijgbaar via de app store of Play-store maar enkel via de website van Saturn Magic. De app bevat de namen en afbeeldingen van ca. 2000 bekendheden en de inputmethodes zijn heel breed. Via het toegangsscherm, met speciale speelkaarten met foto’s van celebrities (apart te koop), via een bluetooth-remote… maar de meest eenvoudige manier is de stemherkenning. Zelfs in de rumoerige omstandigheden van Blackpool volstond het om in een gesprek de naam van een acteur te laten vallen en enkele seconden later gaat je telefoon. Werkt perfect, maar je moet de naam wel goed

uitspreken. Tom Cruise geen probleem, maar Charlene Tyrone is al wat moeilijker. Het leuke is dat je ook namen en foto’s van celebrities kan toevoegen, maar met namen als “Niels Destadsbaeder” en zo heeft de spraakherkenning het nogal moeilijk. Vandaar dat je gaat voor ‘internationale’ bekendheden.

Zodra de telefoon wordt opgenomen kan je doen alsof je een gesprek aangaat, maar bij een vijftigtal vaak genoemde namen als Tom Cruise, Julia Roberts enz. kan je zelfs een (fake) Facetime-gesprek voeren.

De duurdere versie heeft Inject-integratie en dat is een zeer sterk pluspunt, voor wie Inject heeft en gebruikt natuurlijk want anders moet je dat ook nog aanschaffen. Maar dan kan je iemand op zijn/haar eigen telefoon een naam van een bekendheid laten ‘googelen’ waarna je telefoon overgaat en exact die persoon je belt.

Als je graag met apps werkt en je smartphone ook gebruikt bij je close-up werk een dikke aanrader, anders lees je gewoon verder en laat je dit aan je voorbijgaan. Voor mij persoonlijk echter één van de leuke ontdekkingen in Blackpool, hoewel de app al langer bestaat, maar wel nog werd uitgebreid en verbeterd.

Crazy Sam’s Mind (Sam Huang)

Dit was volgens velen DE hit van Blackpool. Het meest besproken en meest gefilmde effect van de beurs. Hoewel het effect meerdere mogelijkheden heeft werd het vaak bestempeld als de ‘chips-truc’ omdat iedereen perplex stond van de Pringle die op de hand van een toeschouwer werd gelegd en vervolgens in duizend stukjes ontplofte (of iets minder). Niemand had een idee en de prijs viel ook mee, dus de verkoop ging als een trein.

Maar dan kwam nadien de discussie…”Heb je dat doosje al opengemaakt? Gezien wat daar (maar) inzit?” Laat ik alvast duidelijk zijn dat ik die mening niet deel. Elke goochelaar stond met open mond te gapen naar wat er gebeurde en had geen idee wat daar juist werd getoond, maar zodra het ‘geheim’ bekend was, waren velen teleurgesteld door de eenvoud. Ik moet wel toegeven dat dit evengoed een knap effect had kunnen zijn om te publiceren in een boek of vakblad, maar tegenwoordig worden al deze ideeën als losstaande effecten gecommercialiseerd. Dus dit is zeker geen uitzondering.

Je krijgt een hoop gimmicks (ze zijn heel goedkoop en met wat moeite overal zelf te vinden/kopen) én een video van een uurtje die alles in detail uitlegt. Je koopt in feite vooral kennis en ervaring en als je weet wat dit effect teweegbracht onder goochelaars dan weet je dat dit een topeffect kan zijn, in de juiste handen. Want ook al is het quasi ‘zelfwerkend’, je moet er wel wat tijd insteken om het effect onder de knie te krijgen. Wil je een chips laten ontploffen, dan zal je natuurlijk overal een zakje of doosje chips moeten meezeulen, maar dat kan de moeite waard zijn. Het is in elk geval héél visueel en ‘anders dan anders’. Met deze techniek kan je ook een bril laten opspringen of andere voorwerpen, maar ook dat zal wat oefening vragen, vooral om de set-up vlot en ongemerkt te doen.

Dit effect kost iets meer dan 43 euro bij onze dealers maar is erg origineel, anders dan anders en was niet voor niets het meest besproken effect van Blackpool. Even overwegen of het iets voor u is, maar zeker de moeite waard.

Neuro Light (Marc Antoine & Magic Dream & IMC)

Dit is geen truc, maar wel iets dat uw optredens een extra touch of impact kan geven. Wie graag in zijn acts visuele effecten gebruikt zoals de productie van rook,

flashpapier en dat soort zaken zal meteen de mogelijkheden hiervan beseffen.

Op elk gewenst moment in uw act bent u in staat een oogverblindende flits te produceren om een verdwijning te accentueren, iets te laten verschijnen of wat dan ook. Neem twee wijnglazen van tafel, tik ze tegen elkaar en een felle lichtflits vergezelt het geluid. Gedachten lezen? Plaats uw wijsvinger tegen die van de toeschouwer…FLITS…en u kent zijn/haar gedachte. Kortom, eindeloze mogelijkheden en bovenal erg praktisch en gebruiksvriendelijk. Ik had het prototype van deze gimmick al gezien van Marc op één van de internationale beurzen en ook al was ik gewonnen voor de toepassingsmogelijkheden…het leek me allemaal wat complex en onhandig. Nu is dit effect in geoptimaliseerde uitvoering op de markt gebracht in samenwerking met Magic Dream en IMC en het is iets wat regelrecht en permanent in het repertoire gaat.

Je draagt dit ‘dingetje’ om je nek en onder je (bij voorkeur wit) hemd (of T-shirt) of kan het met wat knutselwerk ook in je pochetje verwerken als je dat draagt. Door het even aan te raken wordt het ‘geladen’ en wanneer je de schakelaar dan gebruikt krijg je een werkelijk

oogverblindende flits die los door het textiel heen gaat. Die ‘schakelaar’ is heel bijzonder want dat is een ‘remote control’ met ‘motion detection’. Met andere worden: je stopt dat schijfje in je sok en zolang je voet niet beweegt kan je doen wat je wil. Je ‘laadt’ het systeem en door op het gepaste ogenblik je voet heel even te bewegen creëer je een perfect getimed lichteffect. De intensiteit is fenomenaal en bij het oefenen zal je af en toe even je ogen moeten laten rusten want de flits is heel straf. Het is vooral opletten dat je het niet teveel gaat gebruiken, zo bijzonder vind ik dit.

Keerzijde is het prijskaartje. Voor net geen 300 euro best wat geld, maar op elektronica mag je niet besparen, dat moet zijn werk doen en liefst goed en betrouwbaar. Het leuke is dat het geen losstaand effect is dat misschien in de kast belandt, maar een extra ‘touch’ die zelfs de meest eenvoudige invisible deck routine meer cachet en verbazing kan geven. Neuro light is oplaadbaar en garandeert je dan de ganse voorstelling flitsplezier. Een hebbeding zonder meer.

Oddest Ball - David Penn (€200) (review door Mr. MoLoToV)

Zou ik dit wel doen, deze beschrijven? Stond op nr. 3 van de beste nieuwe trucs in Blackpool. Ik ben zeer blij dat de uitgever van dit blad mij dit liet weten! Allereerst, dit is niet echt een truc! Het is eerder een (zéééééér) goeie gag. Je hebt een standaard met daarop 5 ballen, 1 rode en 4 witte. Je beweert dat jij het altijd zal weten als iemand de keuze krijgt uit de ballen en de rode neemt, ook als hij een witte neemt. Zelfs volledig geblinddoekt! Dit is niet moeilijk want zodra er ook maar iemand de rode bal van de standaard neemt klinkt er een luide sirene/alarm en begint de standaard hard te bibberen! Hilariteit! Maar zoals gezegd dus: niet echt een truc. Om er dan toch een “kicker-ending” aan te breien heb ik de rode bal zelf gechipt en gebruik ik de UFO5 (mentalisten weten wat ik hier bedoel :-)) om dan een “Kurotsuke-routine” uit te voeren waardoor je ineens wel over de nodige mentale gaven beschikt :-). Een prachtroutine waarmee je humor

en entertainment én verbazing perfect in 1 routine verwerkt. Maar... ik zou niemand aanraden om dit te kopen, afblijven, teveel geld en niet bruikbaar :-). Met dank aan David Penn!

Cloak - Chris Congreave (€37,50 kleine versie - €53,50 parlour versie) (review door Mr. MoLoToV)

De beschrijving op de websites: “Cloak, de best verkochte kaartroutine van Chris Congreave, is beschikbaar in zeer beperkte aantallen in parlour size, gemaakt van plastic kaarten. Perfect voor grote tafels, kleine parlourshows, of zelfs op het podium. Cloak is een briljante kaartroutine die niet alleen het publiek voor de gek houdt, maar ze ook entertaint! Met een onverwachte ontknoping is Cloak gegarandeerd om fantastische reacties te krijgen. Op plastic gedrukt ontvang je de 10 kaarten, evenals extra kaarten zodat je je eigen climaxkaart kunt schrijven voor verschillende valuta’s en in een andere taal indien nodig, evenals een “Clue” kaart voor de landen die het spel kennen als “Clue” in plaats van “Cluedo”. Krijg enorme lachsalvo’s, gevolgd door verbaasde uitroepen van verbazing wanneer je Cloak uitvoert!”

Conclusie: Dit is zonder meer allemaal waar! Ze vergeten er zelfs bij te vermelden dat je dit ontvangt, de uitleg leest, en het effect kan brengen. Zeer makkelijk te doen. De manier waarop de kaarten gedeeld worden laat de toeschouwer zonder meer denken dat hij alles in de hand heeft. Toch zo goed als volledig zelfwerkend, zodat je je vooral op de juiste momenten en het parlando kan concentreren. De parlour size is van plas-

tic maar gemaakt om een heel leven mee te gaan. De kleinere versie is gemaakt met “aged” kaarten zodat die er heel oud uitzien.

Het effect zelf? De kaarten worden door de goochelaar op tafel gelegd en de toeschouwer kiest zelf welke kaarten voor hem en voor de goochelaar zijn. De kaarten worden dan getoond aan iedereen en het blijkt dat de vrijwilliger een “Royal Flush” heeft. Mocht je “Poker “ spelen was dit de hoogste hand. Maar dan blijkt dat het spel dat jullie spelen “Cluedo” is en dat jij beschikt over de dader, de plaats delict en het moorwapen. Én ook een kaart waarop staat dat jij dus de prijs wint die je kon verdienen met dit spel. Die kaart is blanco zodat je daarop kunt schrijven wat je wil. Hilariteit en verbazing alom. Deze maakt vanaf nu zeker deel uit van mijn vaste close-up effecten... Thanks Chris!

Toon Balloon (Gustavo Raley)

Alles wat deze Argentijnse goochelaar al heeft uitgebracht is erg inventief en commercieel. Toen ik de trailer zag van Toon Balloon kort voor Blackpool wist ik al dat dit een hit zou worden. De goochelaar tekent een gezicht op een ballon en die begint plots te praten. De mond gaat open en dicht en je kan een hele conversatie voeren, waarna je de ballon (eventueel) als cadeau kan afgeven.

Elke (kinder)entertainer krijgt meteen duizenden ideeën in zijn hoofd over wat er allemaal mogelijk is. Nochtans

is het niet alleen voor de goochelaars die voor kinderen werken, de mogelijkheden reiken veel verder en kunnen ook presentatoren en mentalisten goede diensten bewijzen.

Wanneer je het pakket opent, heb je in grote lijnen in handen wat je had verwacht. Misschien iets te weinig voor de prijs die je betaalt, maar aan de andere kant lijkt een deel ervan handgemaakt. Uiteindelijk geef je een paar euro meer uit en hoef je niet zelf urenlang te knutselen zoals vaak het geval is bij dit soort producten tegenwoordig.

De tutorial brengt alles snel op de juiste manier over. In principe zijn er drie manieren om de truc uit te voeren. Ten eerste kan je beginnen met een ballon waarop al getekend is en deze na afloop gewoon terzijde leggen. Dat is natuurlijk de eenvoudigste variant.

Wil je de ballon daarna weggeven, dan wordt het al iets moeilijker. Hier moet je natuurlijk de gimmick stiekem verwijderen en weg palmeren. Dat is zeker haalbaar, tijdens het ‘signeren’ van de achterkant van de ballon

bijvoorbeeld, maar vereist wel enige oefening. Eén deel ervan is namelijk de mond maar er moet ook iets van de stok worden verwijderd en daarna heb je best wat onderdelen in je hand. Gustavo gaat echter nog een stap verder en legt een derde variant uit, waarbij de ballon voor de ogen van de toeschouwers wordt opgeblazen. De mond teken je zelf erop, de rest mogen de toeschouwers tekenen.

Aangezien de gimmick ook gebruik maakt van een draad moet je je ervan bewust zijn dat die mogelijk ook kan breken. Maar voor de rest is alles degelijk gemaakt en is het effect zeer bruikbaar, zij het niet meteen in echte close-up omstandigheden, want dan is de gimmick te zien. Salon- of podiumwerk is perfect. In de tutorial worden nog een aantal leuke ideeën meegegeven over hoe je dit met andere trucs kunt combineren, evenals presentatiesuggesties. Dus, wie niet bang is om er een beetje tijd en moeite in te steken, kan hiermee een ongelooflijk vermakelijke routine samenstellen die zowel voor kinderen als volwassenen werkt.

Een punt dat in de tutorial niet wordt vermeld, maar wat mij meteen te binnen schoot, is het gebruik van reclameballonnen. Altijd wanneer een bedrijf of vereniging ballonnen met hun logo heeft, kan je nu beginnen met deze te laten “spreken”! Dat biedt natuurlijk veel mogelijkheden. En als je niet kunt buikspreken, maakt dat helemaal niets uit. Alles hangt van het scenario en het leuke verhaal af. Met de huidige technologische middelen om muziek en geluidtracks op te nemen, te bedienen en af te spelen zou dit wel eens één van je favoriete effecten kunnen worden.

Holy Wood (Hanson Chien & Yao)

Hanson Chien stond ook in Blackpool op de beurs en had heel wat knappe zaken meegenomen. Eén in het bijzonder sprong eruit voor mij, namelijk Holy Wood, een buitengewoon slim effect van Hanson Chien en Yao. Neem een kaart en duw deze door een solide stapel speelkaarten die nog in het doosje zitten. Wanneer de kaartenbox echter wordt geopend, blijkt de stapel solide te zijn... sterker nog… een solide blok hout. Gemakkelijk mee te nemen, eenvoudig uit te voeren en elk exemplaar wordt individueel met de hand fijn afgewerkt

om een soepele en naadloze werking te garanderen. Het wordt in kleine hoeveelheden geproduceerd en de beschikbaarheid wordt beperkt gehouden. Wordt geleverd met een prachtig handgemaakt blok + 2 dozen met sleuf.

Ik vertel geen geheim als ik zeg dat dit effect gebaseerd is op een idee van de Spaanse goochelaar Jose Llacer, de uitvinder van het Matchbox Penetration-effect dat in 1995 werd uitgebracht en de inspiratie was voor zijn deze creatie. De makers vertellen geen grap als ze dit een kunststuk noemen... het is echt een opmerkelijk technisch hoogstandje. Er valt niks aan te zien en vooral ook de kopse kanten – waar het geheim bij andere versies gespot kan worden – zijn volledig clean. Daarom wordt in de 45 minuten durende tutorial veel nadruk gelegd op het juiste onderhoud van de gimmick. Je moet dat houten blok met net zoveel liefde en respect behandelen als je dure gitaar of elk ander instrument dat van hout is gemaakt. Resetten/klaarmaken gebeurt in een oogwenk maar moet je wel even uit het zicht van het publiek doen. Daar wordt veel aandacht aan besteed want als je niet weet hoe, dan gaat het niet ‘open’, want hoe onwaarschijnlijk het ook lijkt als je het blok in handen hebt…het KAN open.

Geen klassiek effect en indien je wil kan je het zelfs zonder kaarten vertonen. Je duwt je visitekaartje door het kaartendoosje en wanneer je het opent komt er een blok hout uit. Maar na afloop van je favoriete kaartroutine en met een gepaste deck-switch kan het ook bijzonder sterk zijn. Met de juiste zorg en onderhoud met de bijgeleverde accessoires, zou de gimmick een leven lang mee moeten gaan.

ONTDEK HET...

W W W . M A G I C - I N S I D E . N L

Magic Inside is een unieke service in de goochelwereld, ontwikkeld door Magicshop.nl

Krijg EXTRA inside informatie vóórdat je een nieuwe truc koopt.

Nooit meer een truc die ongebruikt in de la beland!

Daarnaast krijg je toegang tot ALLE downloads én cursussen van Magicshop en krijg je de uitleg van leuke goochelen nl en MagicBox video's! Een waarde van zo ' n € 350,-

Maar dat is nog niet alles: ONTVANG EXTRA aanbiedingen en VIP acties!!

Meld je aan via magic-inside.nl

een schat aan geheimen...