Royce is klaar voor zijn grootste verdwijntruc

is klaar voor

zijn grootste verdwijntruc

Het moet bijna 25 jaar geleden zijn dat ik als jonge feestbestuurder van de VGB de galashow voor de Magic Hand

Day in elkaar mocht steken en als top of the bill engageerde ik toen Royce, een briljante goochelaar die ik op een congres voor de bouwsector aan het werk had gezien. Stijl, klasse en originaliteit ten top. Samen met de dansgroep The Art of Expression van zijn vrouw Mariandl vormde hij de ruggengraat van onze avondshow en het werd het begin van een jarenlange vriendschap. De wereld stond dan ook even stil toen ik halverwege december te horen kreeg dat hij binnen afzienbare tijd zelf zou beslissen wanneer hij ons voorgoed zou verlaten. Meteen richting Neerpelt voor een leuke en deugddoende maar ook wel moeilijke namiddag en wellicht ons laatste uitgebreide gesprek over het leven en de carrière van deze unieke man en unieke artiest.

Uniek in vele opzichten. Altijd in barokstijl, met prachtige kostuums, hoogst originele acts en illusies en met prachtige attributen die je nergens anders te zien zou krijgen. Maar in de loop van vorig jaar werden stelselmatig sommige van deze mooie zaken online te koop aangeboden, dus ik dacht dat Royce met verdiend pensioen zou gaan. In zeker zin was dat ook zo, maar de reden was in het geheel niet wat ik had verwacht…

Wat is er gebeurd beste vriend?

Op 16 oktober is mijn leven veranderd…we zouden een weekendje weggaan naar Duitsland met de familie, maar ik dronk die avond een biertje en dat biertje smaakte me helemaal niet meer. Ik voelde me niet goed en zei “Gaan jullie maar, ik blijf thuis, want ik voel me niet al te best.” Maar daar bleef het niet bij, want toen ze thuiskwamen zag ik helemaal geel en voelde me nog slechter. Dus ik dacht we gaan naar de huisarts en na een antibioticakuur komt het wel goed, maar de man vroeg “Is je ontlasting licht?

Ja… Is je urine donker? Ja…” Meteen naar het ziekenhuis. En daar is de mallemolen gestart: Overpelt, Leuven, Hasselt, van het ene

Escamoteur 2023 - 1

zitten tussen mijn galblaas en mijn lever dat met een grote operatie verwijderd zou worden, maar eerst werd er nog een kijkoperatie gepland om de situatie in te schatten. En toen ik de professor zijn gezicht zag na afloop daarvan wist ik al genoeg. Te veel uitzaaiingen, geen operatie meer mogelijk. Dus wat bleef erover? Chemo…maar dat gaan we niet doen. Het zou ook weinig uithalen en dat laatste stuk gaan we niet verzieken. Voorlopig ben ik OK, ik kan de feestdagen met mijn familie meemaken maar ik ga niet meer terug naar het ziekenhuis. Ik heb geen pijn maar ben wel meer en meer vermoeid.

Maar nog niet zo lang geleden heb je toch nog opgetreden? Ja hoor, er was geen vuiltje aan de lucht. Op 17 september stond ik nog ik de gala-show van Mageia in Mol waar ook Rob en Emiel optraden en op 3 oktober trad ik mee op tijdens de Belgische avond in het Magic Art Center bij Véronique Ross met een aantal toffe vrienden en collega’s…maar nu zou me dat niet meer lukken, ik ben te vermoeid…ook al is dat nog niet zo gek lang geleden.

naar de andere. Bleek er ‘iets’ te

“En plots smaakte mijn biertje niet meer…”

Maar wat blijf jij er rustig bij…beangstigend rustig zelfs… Tja…ik moet toegeven, na die twee optredens begon de goochelmicrobe toch weer een pak harder te kriebelen dan tevoren en ik had er weer volop zin in. Er kwamen ook nieuwe aanvragen binnen, ondanks dat ik intussen 75 ben en het wat rustiger aan zou gaan doen. Maar rustig? Ik heb zo een mooi leven gehad. Wat heb ik allemaal niet meegemaakt en mogen doen. We hebben samen fantastische dingen beleefd en mooie zaken ontwikkeld, toch een zekere nalatenschap ook voor de goochelwereld. Er zijn intussen al enkele grote namen uit de goochelwereld langs geweest om enkele van mijn originele effecten en illusies te kopen en ik ben nu gerust dat die op een gepaste manier verder zullen gaan leven.

Als je spreekt van mooie zaken meemaken, aan wat denk je dan? Letterlijk te veel om allemaal op te noemen, maar ik geloof heel hard in het principe “Als jij goed bent voor de magie, is de magie goed voor jou.”. Zo heb ik in Amerika Nederland mogen vertegenwoordigen en promoten. Ik moest een keer optreden in een kasteel en daar waren mensen van KLM en de Dienst voor Toerisme aanwezig. Toen werd mij gevraagd of ik geen idee had hoe we Nederland mooi zouden kunnen in beeld brengen op één van de grootste internationale toerismebeurzen in de States. Ik zei geef me even twee dagen en ik verzin wat. Er was op die beurs een straatje Holland waar onder andere klompenakers stonden en dat soort zaken en daar had ik mijn stand. Ik deed het bekerspel met bloembollen in mijn eigen gekende stijl en produceerde aan de lopende band mooie bloemboeketten met lange rood-wit-blauwe linten eraan. Al snel was het aanschuiven aan de stand om zo’n boeket te bemachtigen. De beurs liep er vol van. Op terugweg naar huis op het vliegveld van Chicago kwam iemand van KLM naar me toe en die zei: “U bent de goochelaar van de beurs…u gaat hier toch niet aanschuiven?” en prompt werden we begeleid naar de bovenverdieping van het vliegtuig waar we als ware VIP’s werden behandeld…en dat is maar één van de waanzinnige verhalen.

Vertel er nog maar een paar als je wil…

Ik heb ook heel wat openingen gedaan. “Heb je iets voor de opening RAI Amsterdam?” Toen heb ik een miniatuurwagen uit een illusie gehaald en ik wou ook alle vlaggen van alle landen waar de wagens vandaan kwamen mee op het podium met wind er doorheen.

En dat allemaal in je gekende barokstijl met speciaal kostuum. Dat is je kenmerk geworden, waar kwam dat vandaan?

Wel, je had toen het Fred Kaps tijdperk waar iedereen in een rokkostuum/een smoking op het podium stond. Ik wilde me onderscheiden en gooide er de Venetiaanse stijl in en de baroklook, ook alle attributen

Met Rob & Emiel op 17 september

In het MAC op 3 oktober...

gezegd dat ik Mariandl op een Koninklijke manier wou introduceren als het zover was en zo is de illusie ontstaan van de productie uit die gigantische kroon.

Je vertelt ook vaak over Henk Vermeyden en je relatie met hem. Ik ken hem natuurlijk enkel van naam, maar wat voor iemand was dat eigenlijk?

Hoewel hij maar zelden zelf optrad, coachte Vermeyden vele succesvolle Nederlandse goochelaars waaronder Fred Kaps, Peter Pit, Marconick, Ger Copper en Richard Ross. Hij was eigenaar van Triks Magic Studio in Amsterdam en verzorgde de redactie van het Triks magazine tussen 1941 tot 1973. Henk Vermeyden richtte in 1946

werden in dezelfde trend gedecoreerd: de link was goud, blauw en marmer. Die stijl leende zich ook tot heel aparte acts. Zoals “Blade Runner” waarbij ik word achterna gezeten door een grote gouden schaar. Dat was natuurlijk de ideale aanloop naar het doorknippen van het symbolische lint bij heel wat openingsplechtigheden.

Heel wat maatwerk dus. En al die mooie props en illusies, bouwde je die ook allemaal zelf?

Nee, ik had een techneut en dat was de beste die je kon vinden. Ik had bijvoorbeeld een idee voor die grote illusie met de wereldbol maar kon dat zelf niet maken. Ik ben dan gaan bellen met NOB Holland waar ze o.a. decors bouwden voor Joop Van Den Ende. Na tientallen telefoons en heel veel geduld werd ik uiteindelijk doorgeschakeld naar hoofd decorbouw Cor, die samen met mij die wereldbol heeft gemaakt. En de daaropvolgende 15 jaar heeft hij zowat alles voor me gemaakt dat ik verzon of nodig had.

En op een dag hebben jullie elkaar leren kennen en zijn jullie gaan samenwerken?

Ja, ik kende Mariandl al een tijdje maar ze had toen een relatie. Toen daar een punt achter werd gezet heb ik mijn kans gewaagd, toegegeven dat ik al langer een oogje op haar had en van het ene kwam het andere. Toen ontstond al vrij snel het idee om samen wat op het podium te doen. Maar ik heb altijd

Royce ontwikkelde heel wat originele illusies.

Ook close-up wist Royce zijn stempel te drukken

Op de foto met André Van Duin en Hans Kazàn

ook het FISM op en was ook tevens oprichter en voorzitter van de Nederlandse Magische Unie van 1951 tot 1975. Maar hij was kieskeurig in wie hij begeleidde…hij durfde ook zeggen dat het “er niet inzat”. Ik heb het geluk gehad ook onder zijn vleugels te mogen werken. Die man deed deuren opengaan. Toen ik in de USA Louis Tannen bezocht met de groeten van Henk, werd ik vorstelijk onthaald. Ik ben een avond meegenomen naar de show van Doug Henning en kon hem ontmoeten dankzij Henk Vermeyden, dus die had in die tijd ook al vergaande contacten in het buitenland. Hij is met Fred Kaps naar de Ed Sullivan show gegaan. Mijn munten-act met de goudstaven werd ook door Henk Vermeyden gecoacht.

Zijn er nog zaken die je bijzonder zijn bijgebleven in je carrière?

Jazeker, ik heb mijn show seizoenslang mogen brengen in de Efteling en we hebben ook vaak opgetreden in Duitsland. Zo hebben we ook 81 shows mogen doen in het Schwarzwald-Parc Arena Theater, telkens een half uur. In een theater gebouwd door een architect met oog voor magie en illusie. Een mooi park met een valkeniersshow en diverse attracties.

En wat is dat met die kippen?

Ik zie best wat foto’s met kippen?

Aangezien iedereen met duiven aan de slag ging, wou ik het weer even iets anders doen en ik voegde de productie van een kip toe aan mijn act. Van de ene productie kwam de andere en zo werd het een heuse kippenact, die ik meestal opende met een routine met kaarsen. Daar bestaat trouwens een mooie opname van, namelijk van “Woensdag, Wonderdag”, een programma waar telkens een andere goochelaar aan bod kwam. Er was ook een regisseur van “man bijt hond” die me belde ten tijde van de vogelgriep en me vroeg ik nu ook een probleem had en of hij mocht komen filmen. Nóg een andere regisseur had dat dan weer gezien en wou de act integraal filmen, maar dan in Amsterdam met een verhaal eromheen. Je ziet een schilder die in een mooi grachtenpand een barokkamer moet schilderen, maar wanneer hij de deur opent, ziet hij mij staan en weet niet wat te doen. Na de act zegt hij: “Ik denk dat ik een etage hoger moet zijn” (en lacht).

Ik zou het gesprek stilaan willen afronden en weer in de auto willen stappen, maar ergens wil ik dat ook niet, want ik besef dat dit wel eens ons laatste gesprek zou kunnen zijn…

Dat begrijp ik en ik heb dat ook wel, maar ik ben zo blij dat je hier geweest bent. Je bezoek heeft me zo deugd

gedaan. Ik heb héél wat kaartjes gekregen en heel wat mensen die me nog zijn komen opzoeken, zelfs Christian Farla en Hans Klok zijn hier geweest…ik ben een gelukkig man. Ik heb van mijn ideeën kunnen leven en heb een fantastische carrière achter de rug. Tot voor enkele weken was ik kerngezond en vertoonde ik geen enkel symptoom, maar op minder dan drie maanden is alles veranderd. Het voordeel is dat ik zelf de keuze heb kunnen maken om niet verder behandeld te worden, niet af te zien en zelf te kunnen beslissen wanneer het zal afgelopen zijn.

Mariandl: Nog even iets anders Gunther, wat ik zo knap vind aan Royce is dat hij zo sterk is. De eerste kerstdag hebben we ook echt besproken hoe hij zijn afscheid wil hebben, welke muziek hij wil en dat soort zaken. Ik heb het moeilijk en zal het ook nog moeilijk krijgen, maar het maakt mij erg gelukkig dat ik zijn wens en wat hij wil kan laten uitkomen. Ik krijg van hem de regie en hij doet de grootste verdwijntruc…want hij komt nooit meer terug.

Wat daarop volgde was een hele lange en warme omhelzing met Royce, een Koninklijk artiest en een fantastisch man, waarvan ik blij en trots ben dat ik hem heb mogen kennen. Na enkele heerlijke uurtjes bij deze lieve mensen stap ik weer in de wagen met een krop in de keel maar ook met een groot gevoel van bewondering, respect en liefde. Het ga je goed vriend!