As comunicación e as linguas

A comunicación é o proceso mediante o cal unha ou máis persoas intercambian información.

Para que a comunicación poida existir é preciso:

• Persoa emisora: quen envía unha mensaxe.

• Persoa receptora: quen recibe a mensaxe.

• Mensaxe: información que se quere compartir ou enviar.

A comunicación pode ser verbal ou non verbal.

AGORA TI!

1. Identifica a persoa emisora, a persoa receptora e a mensaxe nas seguintes situacións:

A comunicación verbal

A comunicación verbal é aquela que se produce por medio da fala ou da escrita. Cando falamos denomínase comunicación oral e cando escribimos, comunicación escrita

Para poder falar e escribir usamos as linguas.

• En Galicia temos dúas linguas oficiais: o galego e o castelán.

• En España a lingua oficial é o castelán, pero ao igual que na nosa hai outras comunidades autónomas que teñen dúas linguas: País Vasco, Cataluña, Valencia e Illas Baleares.

• No mundo existen moitas linguas: o portugués, o francés, o inglés, o alemán…

AGORA TI!

1. A lingua que xeralmente usas para falar chámase lingua materna. Cal é a túa lingua materna?

2. Hai situacións nas que utilices unha lingua diferente á túa lingua materna? Se é así, cales son?

3. Saberías identificar onde se falan estas linguas?

Good morning! Bonjour!

Bom día! Bos días! ¡Buenos días!

A comunicación non verbal

A comunicación non verbal é aquela na que non se utilizan as palabras para transmitir a información, senón que usamos imaxes, xestos, sons, etc. para transmitir información.

Nestas imaxes a información pode ser:

Para! Non quero falar contigo.

Silencio! Cometiches unha falta no xogo, estás sancionada

AGORA TI!

1. Descifra a mensaxe secreta na imaxe da marxe.

• Este xeroglífico é comunicación verbal ou non verbal?

2. Indica se nas seguintes situacións se produce comunicación verbal ou non verbal.

3. Inventa unha situación na que se utilice a comunicación non verbal mediante:

Uso de sons Uso de xestos Uso de imaxes

O punto (.) e o parágrafo

É un problema ir de tendas. Aine acaba sempre rifando cos seus pais e levando para a casa pezas de roupa que detesta. O habitual é que avisen con tempo, que Fran deixe caer á volta de luns que Aine precisa esta ou esoutra cousa e que lle dea uns días para afacerse á idea. Así, cando chega o momento de ir ao centro comercial, case sempre durante a fin de semana, Aine xa o ten máis ou menos asumido. Aínda que iso non fai que o asunto lle moleste menos.

O que pasa é que nunca lle deixan escoller a roupa que lle gusta. Discuten e, claro, sempre se acaba montando unha boa con Fran enfadada, Aine chorando e a dependenta da tenda botándolles miradas incendiarias.

O punto ( . ) é un signo de puntuación que sinala a pausa que se produce ao final dun enunciado.

Existen tres tipos de punto:

• O punto e seguido serve para separar oracións dentro dun mesmo parágrafo.Varias oracións separadas con punto e seguido forman un parágrafo.

• O punto e á parte úsase para separar parágrafos.

• O punto final utilízase para rematar un escrito.

Un parágrafo remata sempre cun punto e á parte ou cun punto final.

1. Volve á lectura inicial e responde:

• Cantos parágrafos hai?

• E puntos e á parte?

• E puntos e seguido?

2. Escribe un parágrafo que siga o texto de Iria Misa.

3. Escribe un texto de tres parágrafos onde utilices as palabras conducir, licenza e accidente.

As maiúsculas e as minúsculas

O actor A ntonio Segundo D urán Moreiras ( Vigo, 1959), máis coñecido como Morris, conta cunha longa experiencia interpretativa no teatro e é un dos rostros máis coñecidos do audiovisual galego.

Mañá venres, poderase ver unha das curtametraxes nas que participou (A mazonas 2000) no cine da rúa Cinema.

Escríbese con maiúscula

• A letra inicial da primeira palabra dun texto.

O actor…

• Despois de punto ou despois dun signo de puntuación que equivale a un punto.

(…) do audiovisual galego. Mañá venres…

Que susto! Non pensei que xa estabas na casa. Que hora será? Xa está escurecendo.

• Para escribir nomes propios. Por exemplo:

– Nomes de persoa (nome, apelidos e alcume) → Antonio Segundo Durán Moreiras, Morris.

– Nomes de lugar → Vigo, rúa Cinema…

– Nomes propios xeográficos → Amazonas, río Sil, serra do Xurés…

Escríbese con minúscula

• Nomes comúns. víveres, xornada, traballo… galega, coruñés, luguesa…

• Xentilicios.

AGORA TI!

1. Vai á lectura inicial e busca as palabras escritas con maiúscula inicial. Explica por que deben levala.

2. Busca un exemplo de cada un dos casos, explicados anteriormente, nos que se debe empregar a letra maiúscula.

Nos nomes de lugar compostos por varias palabras, non levan maiúscula as preposicións nin os artigos: Caldas de Reis, Ferreira de Pantón, Santiago de Compostela…

Debemos poñer o acento gráfico nas letras maiúsculas cando sexa preciso.